หัวข้อ: สนิมน้ำค้าง (Stained Glass) บทที่ ๔๐ และ อวสาน (ธันวาคม ๑๒, ๒๕๕๓) หน้า ๓๑

[meiji]

อ่านแล้วซึ้งมากกก
แอบช็อคไปเหมือนกันตอนที่เล็กทักเรื่องครอบครัว
สู้ๆนะ น้ำกับบอท

ของที่ทำให้ด้วยใจสินะ มีค่ามากกว่าอะไรทั้งหมดเลย
ชอบเรื่องนี้มาก จะรอตอนต่อไปค่า
 

[som~]

ชอบค่ะ  ให้ความรู้สึกที่เป็นบ้านนอกเลยถึงจะไม่ทันสมัยเหมือนกรุงเทพเเต่มีความสุขที่ใจ


ติดตามต่อจ๊ะ    เป็นกำลังใจให้       

[yayee2]

ออนซอนเด้เสียงหมอลำ ทำเอาน้ำตาไหล

[lazewcielo]

ยังคงหวานกันอยู่
อ่านแล้วแอบเชียร์เอ๋กับไก่นะ 555

[samsoon@doll]

เจ๊เล็กขาใหญ่

[PEENAT1972]

เอาของมาฝาก รับเอาไปสิจ๊ะ eiky เอามาให้แทนเตกีล่า พลาติโน่ 555





แต่ปรกติป้าชอบแบบนี้มากกว่า กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก

[som]

พี่เอ่กับพี่ไก่นี่จะรอดกันมั๊ยน๊า  อิอิ  

[knightofbabylon]

ให้มันรู้บ้างว่า แถวนี้ถิ่นเจ๊เล็ก 


 

[DarKLasT]

สลน น่าจะเป็นสร้างเสริมลักษณะนิสัย ใช่ป่าวไม่รู้นะครับ

มันนานมากแล้วด้วยจำไม่ค่อยได้

แต่หวานอ่ะแล้วก็ยังเสียวสีข้างอยู่เลยครับ

เหอะๆ

คุณอิ๊กชอบแกล้งให้น้ำตาซึม

[lasom]

อ่านเรื่องได้อะไรกว่าที่คิดเยอะมาก

[なおみ™]

อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงชีวิตมัธยมจริงๆ ค่ะ
สนุกสนานเฮอา ไม่มีเรื่องอะไรให้กังวลใจมาก
คิดถึงวันเวลาเก่าๆ จังเลยนะคะ
(บ่นเป็นยายแก่เลย )

ปล. ป้านัทของฝากป้าผิด concept ของเรื่องไปรึเปล่าคะ มันต้องขวดนี้ถึงจะเข้ากับบรรยากาศ



***********************
สมโภชน์ ไม่ต้องมี น์ นะคะ สมโภช เฉยๆ ถ้า โภชน์ คำนี้แปลว่าอาหารค่ะ
พิญ คำนี้ใช้ ณ สะกดนะคะ ต้องเขียนเป็น พิณ ค่ะ
กฏ คำนี้หมายถึงข้อห้ามปฏิบัติต้องใช้ ฎ สะกดนะคะ เขียนว่า กฎ ค่ะ แต่ถ้าเป็นปรากฏ ใช้ ฏ ค่ะ
เห็นหน้าคร่าตา คำนี้ไม่ต้องมีเสียงควบกล้ำนะคะ เห็นหน้าค่าตา เฉยๆ ถ้า คร่า หมายถึง ฉุดรากอย่างไม่ปรานี
เนื้อเต้นไปตามลูก ปกติ "เนื้อเต้น" จะใช้กับความเปรียบกับกิริยาอาการที่แสดงความดีใจมาก เช่น ดีใจจนเนื้อเต้น ในสถานการณ์นี้น่าจะใช้เพียง "เต้นไปตามลูก" ก็พอค่ะ

[eiky]

เอาของมาฝาก รับเอาไปสิจ๊ะ eiky เอามาให้แทนเตกีล่า พลาติโน่ 555


แต่ปรกติป้าชอบแบบนี้มากกว่า กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก

ปล. ป้านัทของฝากป้าผิด concept ของเรื่องไปรึเปล่าคะ มันต้องขวดนี้ถึงจะเข้ากับบรรยากาศ

เอิ้กกกกก มาวววว น้ำลายไหยทั้งสองขวดเลยอ่า เหอๆๆๆๆ กรึ๊บเบอร์เบิ้นของป้าก่อน ตบด้วยเหล้า 40 ดีกรีสักจอก อึ๋ยยยย เปรี้ยวปากแระ เหอๆๆๆ

ขอบคุณมากน้องมิ เดี๋ยวไปแก้น้า ทำไมภาษาไทยนี่ละเอียดอ่อนจังเนอะ เหอๆๆ ไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยและยังจะเขียนผิดต่อไปถ้าน้องมิไม่บอก มามะ จุ๊บๆๆๆๆ

[~NeMeSiS_PURE~]

ง่ะ ทู้หน้านี้ไม่เหมาะกับเด็ก 

ฟังลำแล้วนึกถึงตอนไปขอนแก่นครั้งแรก

ฟังคนเค้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ใครพูดด้วยก็ยิ้มอย่างเดียวว

แต่ตอนนี้ฟังออกแล้วว(ถ้าคำไม่ยากเกินไป) เพราะไปบ่อย

อาหารในเรื่องเคยกินหมดเลยนะ เล่าให้เพื่อนฟัง

มันบอกหน้าตาเมิงไม่น่ากินแบบนี้เลย เกาหลีเชี้ยไรเนี่ยย


อยากรู้สาเหตุที่เรื่องจะพลิกแผลงจัง

ตอนแรกแอบคิดไปว่าบอทจะติดเด็กในวงหมอลำ เห็นเด็กบ้านนอกเป็นกัน 

[hpsky]

หวานกันตลอดอ่ะ คิคิ
แต่อีกคู่ก็น่าลุ้นดีจัง

[indy❣zaka]

  แปะโป้งไว้ก่อนค่ะ
เคลียร์งานหมดเเมื่อไหร่แล้วจะรีบมาอ่านนะคะ 



ปล.ไปๆมาๆ นิยายเรื่องนี้เรทสูงมากเลยนะคะคุณอิ๊ก 20+ ยังเอาไม่อยู่ 
ไม่ใช่เรทวาบหวิวรุนแรงอะไรนะคะ แต่เป็นเรทอายุคนอ่านค่ะ 

ปล.แถมคำเตือนของนิยายเรื่องนี้ค่ะ
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุตั้งแต่20ปีขึ้นไป เนื่องจากอาจมีฉาก มุกและบรรยากาศ ที่อาจทำให้ผู้อ่านที่เกิดไม่ทันนั้นรู้สึกมึนงงได้ ผู้อ่านเยาวชนที่อายุต่ำกว่า20ปี ควรให้ผู้ปกครองให้คำแนะนำ!
 

(me/ โดนถีบออกจากกระทู้)

[jimmyFG]

อยากได้ตอนพิเศษ

ไก่+เอ๋

ฮ่าๆ แอบเชียร์คู่นี้

น่ารักดี อิอิ


พยายามหาทางมาอ่านอ่านจนได้

ยุ่งมากมายๆ ช่วงเน้ เห้ออ


ป.ล. อยากได้ฉาดราม่า ฮ่าๆ
อยากมีอะไรให้ตื่นเต้นบ้าง นิดนึง

    

[bbyuqin]

เพลงหมอลำนี่ความหมายส่วนใหญ่จะกินใจมากๆเลยอ่ะ พูดถึงถิ่นกำเนิด ฟังกี่ทีก็ยิ่งรักบ้านขึ้นมาเลย  ขอบคุณ eiky ที่นำศิลปะดีๆมาเตือนใจไม่ให้ลืม

[eiky]

บทที่ ๑๑

ปุจฉา        จะมีที่ใดอีกหรือไม่ในใต้หล้า   ใต้ผืนฟ้าสีครามงามสดใส
                              ที่ซึ่งจะอยู่สุขได้ทั้งกายใจ        ที่ซึ่งให้กำเนิดหล่อเลี้ยงเรา

ฤดูกาลสอบกลางภาคล่วงพ้นไปแล้ว น้ำเองไม่ได้วิตกกังวลใจแต่อย่างใดเพราะทำข้อสอบได้ ส่วนบอทเองก็ไม่ได้วิตกกังวลใจเหมือนกันแม้จะทำข้อสอบไม่ได้ เพราะต่างคนต่างมีจุดมุ่งหมายในชีวิตเอาไว้แล้ว น้ำเองอยากจะเรียนทางด้านการเกษตรตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อสอบเอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยในฝัน วาดหวังเอาไว้ว่าอยากจะมีสวนกล้วยไม้เป็นของตัวเอง เวลาว่างก็พยายามค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมจากในห้องสมุด ในสมัยนั้นอินเทอร์เน็ทยังไม่แพร่หลายเท่าไหร่นัก หน่วยความจำก็ใช้แผ่นฟล๊อบปี้ดิสก์เป็นแผ่นดำสี่เหลี่ยมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาก คอมพิวเตอร์ก็มีแต่ในห้องคอมฯเท่านั้นและอาจารย์ก็หวงมาก เพราะเวลาเรียนคอมฯกันก็จะพากันเล่นแต่เกมมาริโอ้ นับเป็นเกมที่ตื่นตาตื่นใจมากในสมัยนั้น พากันเฮฮากับตัวการ์ตูนที่มันวิ่งกระโดดข้ามอุปสรรคไม่ได้ เรียนน่ะหรือไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นักหรอก ส่วนบอทเองอยากจะเป็นปลัดอำเภอเพื่อจะได้มาพัฒนาถิ่นที่อยู่ของตนให้เจริญ ก้าวหน้า ตั้งใจว่าจะเรียนที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง

"เมื่อไหร่จะจบเนอะน้ำเนอะ จะได้ไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯเสียที"

บอทเอ่ยขึ้นในตอนเย็นระหว่างที่กำลังตีข้าวให้บอทอยู่ กลางเดือนธันวาคมแล้ว นาของชาวบ้านในระแวกนั้นเสร็จหมดแล้วเหลือเพียงนาของแม่นิ่มคนเดียว ตอนกลางวันแม่บุญช่วยจะมาช่วยเกี่ยวข้าวที่เหลืออยู่ในนาท้ายบ้านเกือบทุกวันที่ไม่มีงานที่สถานีอนามัย มีเพื่อนบ้านมาช่วยบ้างแต่ก็ไม่ทุกวันเพราะต่างคนก็ต่างมีหน้าที่การงานเป็นของตนเอง ข้าวที่เกี่ยวลำต้นมันกรอบทำให้เกี่ยวลำบากเพราะตอนกลางคืนเจอน้ำค้าง ตอนกลางวันเจอทั้งแดดทั้งลมลำต้นของข้าวจึงกรอบข้าวหักคอรวงเสียเป็นส่วนใหญ่ น้ำเองไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยแต่ละวันที่ไปจะมีความสุขเสมอที่ได้ช่วย ทางบ้านของน้ำเองก็ไม่เคยห้ามเพราะอยากให้แสดงน้ำใจให้กับแม่นิ่มกับบอทให้มาก เพราะพ่อถาวรกับแม่บุญช่วยเห็นตอนที่แม่นิ่มเสียพ่อของบอทไปแล้วสงสารจับใจ อีกทั้งแม่นิ่มเองเป็นคนยึดมั่นในความรักมากผ่านมาจะ๑๗ปีแต่ไม่เคยชายตาให้ชายอื่นใด นิสัยมั่นคงในทุกอย่างนี้ติดมาให้บอทมาด้วย บอทเองก็เป็นคนหนักแน่นแม้จะขี้เล่นไปบ้าง แต่พูดคำไหนคำนั้น ตั้งใจสิ่งไหนแล้วไม่มีวันเลิกล้มความตั้งใจ เฉกเช่นรักน้ำแล้วเขาเองก็ไม่เคยแลมองใครอื่น หรือเกรงกลัวต่อคำครหาใดๆว่าเป็นชายรักชาย สนใจอยู่แค่ความรู้สึกของตนเองและทะนุถนอมมันให้ดีที่สุด

เดือนธันวาคมมีงานบุญต่างๆมากมายทั้งงานบวชงานทำบุญหาญาติที่ล่วงลับหรือ ชาวบ้านเรียกว่างานแจกข้าวหมายถึงการอุทิศส่วนกุศลให้ญาตินั่นเอง งานแจกข้าวทำได้หลายครัวเรือนไม่เหมือนงานกฐินแต่จุดประสงค์ก็อันเดียวกันนั่นเอง แต่เนื่องด้วยกฐินเป็นบุญใหญ่วัดหนึ่งปักได้แค่ต้นเดียวปีละครั้ง ดังนั้นงานแจกข้าวจึงเป็นเหมือนกฐินขนาดย่อยที่ทำได้หลายครั้งในวัดเดียว งานแจกข้าวกับงานบวชนิยมจ้างมหรสพเป็นหนังกลางแปลง โปรแกรมหนังแผ่นพับจะติดไว้กำแพงวัดก่อนวันงานเป็นอาทิตย์เพื่อดึงดูดใจชาวบ้าน โดยเฉพาะเด็กวัยรุ่นที่จะหาโอกาสออกจากบ้านมาพบปะสังสรรค์หรือเกี้ยวพาราสีกัน

"เรื่องนี้น่าดูเนอะบอท รักออกแบบไม่ได้ น่าจะสนุก"

พอเดินผ่านไปโรงเรียนน้ำกับบอทก็ยืนดูแผ่นปิดโปรแกรมหนังอยู่มี ๕ เรื่องด้วยกันไม่รวมหนังแถมซึ่งเรียกว่าหนังผู้ใหญ่จะฉายตอนประมาณจวนจะรุ่ง ก็หนังโป๊ดีๆนี่เองเพราะตอนนั้นเด็กๆจะทนไม่ไหวนอนกันหมดแล้ว แต่บางคนก็ไม่ได้สนใจหนังที่ติดประกาศไว้เลยตั้งใจมาดูหนังผู้ใหญ่โดยเฉพาะ

"เราว่าเฉินหลงน่าดูกว่าอีกนะน้ำ"

บอทจ้องมองอยู่แต่แผ่นปิดหนังเรื่อง ใหญ่เต็มฟัด หรือ Who am I ทีแปะอยู่ข้างกัน

"อืมน่าจะฉายติดกันเนอะจะได้นอนไม่ดึก"

"อ้าวน้ำไม่รอดูหนังผู้ใหญ่หรอกเหรอ อิอิ เราว่าเราจะรอดู"

"นะจะรอดูแต่เรื่องเดียวว่างั้น ไม่เอาหรอกมันดึก"

"ก็กลับไปนอนก่อนแล้วตั้งนาฬิกาปลุกไว้ไงน้ำ แล้วค่อยออกมาดูกัน"

"มาดูคนเดียวเถอะ บ้า บาปนะบอทนี่มันในวัดนะ"

"โหน้ำ ก็เขาฉายให้ดูอ่ะ นานๆได้ดูที"

"หนังสือโป๊ไอ้ไก่ไม่พออีกเหรอ"

"ก็อยากดูแบบภาพเคลื่อนไหวบ้างอ่ะน้ำ"

น้ำขี้เกียจจะเถียงจึงเดินหนีไปก่อน ส่วนบอทก็วิ่งตามมา เดือนธันวาคมลมไม่แรงในตอนเช้าท้องฟ้าครามโปร่งสดใสบรรยากาศดีมากทีเดียว น่าประหลาดที่เด็กผู้ชายหน้าหนาวจะแลดูผุดผ่องกว่าเด็กผู้หญิง ทั้งที่การดูแลตัวเองไม่ได้ดีเท่า ใบหน้าผิวพรรณดูสดใสขึ้นมา แต่ถ้าเด็กผู้หญิงจะเป็นหน้าร้อนที่ดูผุดผาด ที่เขาว่าดูช้างให้ดูหน้าหนาว ดูสาวให้ดูหน้าร้อนนั้นเห็นท่าจะจริง

"สองตัวนี่มันเป็นไรวะ ดูเหมือนคนโกรธกันเลยว่ะน้ำตั้งแต่วันที่ไปดูหมอลำแล้วนะ ผิดสังเกต"

เล็กบุ้ยปากไปทางเอ๋ที่พอเห็นไก่นั่งอยู่ในกลุ่มจะเดินมาแต่ก็เดินหนีไปเสีย แววตานักสืบของเล็กฉายแววออกมาอีกครั้ง

"ทำไมล่ะ กูก็เห็นมันปกติดีนี่มึง"

"ไม่นะ กูว่ามันต้องมีอะไรกันแน่ๆ มึงดูไอ้ไก่ดิพักหลังนะหลบหน้าตลอด"

"มันได้กันแล้วอ่ะดิอีเล็ก"

บอทโพล่งออกมา

"เออว่ะ กูว่าใช่ตอนนั้นแน่ๆ"

"เฮ้ยมึงอย่าไปปรักปรำมัน อีเอ๋น่ะมันพอทนได้หรอกนะ แต่ไอ้ไก่นี่สิกลัวมันจะอาย"

น้ำพูดออกมาเข้าใจหัวอกของเพื่อนเป็นอย่างดี

"อายไรวะ เดี๋ยวนี้เขามีกันถมไป หัวโบราณนะมึงไอ้น้ำ"

"อ้าวอีเล็ก มันจะได้กันไม่ได้กันไม่ต้องไปซักมันมากหรอกมึง ปล่อยๆมันไปเถอะ บางทีคนมันจะรักกันมึงนั่นล่ะจะไปทำให้มันเกลียดกัน"

"ทำไมเราไม่ช่วยให้สองคนนี้เขารักกันอ่ะน้ำ"

บอทพูดขึ้นมาลอยๆแต่น้ำกับเล็กมองหน้ากัน

"เออ พูดเข้าท่านี่มึง ทำไงดีวะ"

สรุปเลยช่วยกันวางแผนเพื่อให้เพื่อนสองคนรักกัน ทั้งที่ยังไม่ได้ถามความในว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"ถ้างั้นมึงชวนไอ้ไก่ไปดูหนังนะ ส่วนกูจะชวนอีเอ๋เอง อย่าบอกมันล่ะว่าใครจะไปด้วย"

เล็กบอกแผนออกมาคุยกันอยู่สามคนก่อนที่เอ๋จะเดินทำหน้าเหรอราลงมาจากอาคาร

"น้ำจารย์พรเรียก"

เอ๋บอกแล้วนั่งลงข้างๆเล็กสายตาก็สอดส่ายมองหาใครคนหนึ่ง

"มีไรวะ"

"คงเรื่องจะไปแข่งขันตอบปัญหาที่อำเภออาทิตย์หน้านี่ล่ะมั้ง"

"เหรอ อืม"

น้ำลุกจากที่ไป อาจารย์พรสอนวิชาภาษาอังกฤษ น้ำเองมีแววถนัดกว่าเพื่อนในห้องจึงเป็นที่หมายตาของอาจารย์ถือเป็นเรื่องปกติ

"อะไรนะครับจารย์ ให้ร้องเพลงเหรอครับ จะดีเหรอครับ"

ร้องออกมาเสียงหลง หน้าตายิ่งกว่าโดนผีหลอก

"อุ๊ยดูทำท่าเข้า เอานี่เพลงเอาไปเลือกเอา ฝึกให้ทันนะน้ำ ไม่ต้องเอาให้ชนะหรอก เอาแค่ให้เขารู้ว่าเราส่งเด็กเข้าร่วมก็พอ"

"กลัวเขาจะหัวเราะเอาน่ะสิจารย์ โหไม่ให้ผมไปตอบคำถามล่ะครับ"

"ตอบก็ตอบจ๊ะ ร้องเพลงด้วย ครูไม่รู้จะมองหาใคร ม ๖ ก็เล่นตัวไม่อยากไปยุ่งกับอาจารย์ตุ้มเขา ช่วยครูหน่อยนะน้ำ"

น่าประหลาดทั้งที่สอนวิชาเดียวกันแต่ไม่ถูกกัน คงเพราะอาจารย์พรสอน ม ต้นกับ ม สี่ ส่วนอาจารย์ตุ้มสอน ม ๕ กับ ม ๖ น้ำลำบากใจรับเทปคลาสเซ็ตมาจากมืออาจาย์พร พอเดินกลับลงไปหาเพื่อนก็ทำหน้าเศร้า

"เป็นไรวะน้ำ จารย์พรให้แกทำไรวะ"

เล็กถามขึ้นเพราะช่างสังเกต

"ร้องเพลงน่ะสิมึง"

"หา มึงเนี่ยนะจะไปร้องเพลง ตลกแดกล่ะ"

"กูก็ว่างั้นล่ะ อายเขาเปล่าๆว่ะ เซ็งว่ะ"

"เอาน่าน้ำ จารย์เขาเห็นความสามารถน่ะดิเขาถึงเรียกไป"

บอทพูดปลอบใจแต่น้ำเองไม่ได้ซาบซึ้งแต่อย่างใด หน้ามุ่ยอยู่

"เพลงใครวะ"

เล็กหยิบม้วนเทปไปจากมือของน้ำมาพลิกดู

"Celine Dion มันผู้หญิงนี่หว่าน้ำ ทำไมจารย์เขาให้ร้องเพลงผู้หญิงวะ"

"ไม่รู้โว้ย คอยดูนะกูจะแหกปากให้อายขายขี้หน้าเขาเลย ห่ารู้อยู่ว่ากูฟังแต่หมอลำอะไรวะ"

น้ำสบถออกสีหน้าสีตาไม่ได้เป็นสุขเลย บอทเองได้แต่ปลอบอยู่ สักพักไก่ก็วิ่งมากับเดือนหน้าตาตื่น

"น้ำๆ มึงได้ไปร้องเพลงใช่ไหม"

เดือนถามกระหืดกระหอบ

"เออ"

"กูได้ยิน ม ๖ เขาคุยกันว่ะกับจารย์ตุ้มในห้องสมุด"

"ว่าไงเดือน มันคุยกันว่าไง"

เล็กทำตาโตอยากรู้ขึ้นมา ไม่ได้มีแต่เล็กแต่ดูเหมือนทุกคนในโต๊ะ

"ก็จารย์ตุ้มน่ะนินทามึงน่ะสิ เขาว่าไม่มีปัญญาหาเด็กที่ร้องดีกว่านี้แล้วเหรอ กูก็เดือดแทน อะไรวะ ถ้าเด็กมันดีจริงไม่ส่งเองวะ นิสัยเสีย"

"โห อีนี่ น่าเกลียดว่ะ อย่าไปยอมมันนะน้ำ เดี๋ยวกูเอาเครื่องเล่นที่บ้านมาให้ ทำให้มันอายไปเลย ดูถูกดีนัก"

สมัยนั้นเวลาครูหรือรุ่นพี่พูดจาไม่ถูกหูหรือสอนไม่ดีจะพากันด่าทอตั้งแง่ แต่พอโตขึ้นมาสิ่งนี้มันไม่ดีเลย ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดแบบนั้นพูดแบบนั้นออกไปได้อย่างไร อาจารย์เขาอุตส่าห์สั่งสอนให้ได้ความรู้แต่กลับไปด่าว่าเขาเสียอย่างนั้น

"ไม่เป็นไรที่บ้านกูมี"

น้ำกัดฟันกรอด สายตาเพื่อนๆหวาดไปเหมือนกันเพราะรู้ดีว่าเวลาโกรธน้ำไม่เอาใครเลย มุทะลุดุดันมากกว่าบอทเสียอีก พอกลับบ้านก็เอาเทปขึ้นไปเปิดไว้บนไว้แล้วลงมาทำงานบ้านตามปกติ พยายามฟังเพลงที่ชอบ Celine Dion อัลบั้ม Let's talk about love นั้นนับว่าเป้นเพลงที่ร้องยากเพราะตัวนักร้องเองมีเสียงที่สูงพลังปอดก็มากมาย น้ำไปสะดุดใจอยู่กับเพลงหนึ่ง ชื่อเพลง Us พอทำงานบ้านเสร็จก็ไปอ่านเนื้อร้องถือไปเกี่ยวหญ้ากับบอทด้วยพยายามท่องให้ได้ก่อนค่อยมาจับทำนองเอาทีหลัง เวลาทำอะไรก็ฮัมเป็นเนื้อเพลงออกมา บอทเองก็คอยยิ้มให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

"เราเชื่อว่าน้ำทำได้นะ สู้นะน้ำอย่าให้เขามาดูถูกได้"

"ขอบใจนะบอท น้ำจะพยายาม ไม่ยอมง่ายๆหรอก คอยดูนะ"

สายตามุ่งมั่นเหลือเกิน น้ำเองไม่ใช่เสียงจะดีเด่อะไรมากมาย เพราะไม่รู้วิธีเปล่งเสียงให้ถูกตามหลักร้องเพลง พอไปโรงเรียนก็ไปร้องให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนๆก็ช่วยกันแนะนำ

"น้ำมึงร้องเต็มเสียงออกมาเลย อย่าไปเลียนเสียงผู้หญิงกูว่าน่าจะโอเคกว่านะ"

เล็กบอกทุกคนก็เห็นด้วย น้ำพยักหน้ายืนอยู่หน้าห้องในคาบแนะแนว ที่ไม่มีใครมาแนะแนวอย่างว่าเพราะจะปล่อยให้เล่นตามอิสระเสรี น้ำสูดลมหายใจเข้าปอดใหม่แล้วเปล่งเสียงออกมาเป็นเสียงของเขาเอง เพราะตอนแรกพยายามบีบเสียงให้เหมือนนักร้องร้องจนคอขึ้นเป็นเอ็น แต่พอร้องด้วยน้ำเสียงทุ้มๆของตัวเองเพื่อนๆก็นิ่งฟัง

"แบบนี้ล่ะน้ำ ดีๆ เพิ่มพลังตรงท่อนฮุกหน่อย ตุ้มก็ตุ้มเถอะ"

เพื่อนๆร้องออกมา น้ำค่อยโล่งใจขึ้นมาบ้าง พยายามฝึกฝนทุกเวลา ท่อนที่ใช้พลังเสียงเยอะหน่อยก็พยายามจับเสียงขึ้นให้ถูกจังหวะ

พอวันศุกร์หนังกลางแปลงมาตั้งแล้วที่ลานวัด บรรยากาศของงานบุญนี่มันคึกคักจริงๆไม่ว่าจะเป็นงานไหนเมื่อไหร่ มีร้านขายลูกชิ้นที่เอารถเข็นใส่มาขายมีเตาอั้งโล่ก่อไฟแดงย่างลูกชิ้นอยู่ กลิ่นหอมยั่วยวนใจ มีถั่วต้มเหมือนเคย พอเล็กรับเอ๋มาที่บ้านของน้ำก็พากันเดินไปวัดก่อน ให้บอทรอไก่แล้วไปวัดทีหลัง

"ทำไมมึงดูหงอยๆวะอีเอ๋ ไม่ได้กินผู้ชายเหรอ"

เล็กแหย่ตอนเดินเข้าวัด

"กินอะไรล่ะมึง กูก็เป็นของกูแบบนี้ล่ะ"

"ทำเหมือนทะเลาะกับแฟน ว่าแต่มึงมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ทำไมกูไม่รู้"

"บ้าเหรอน้ำ กูจะมีแฟนที่ไหนก็อยู่แต่กับพวกมึง"

"ไอ้ไก่ไง เห็นวันนั้นลากกันเข้าซุ้ม ไม่ใช่ได้กันแล้วเหรอ"

เล็กโพล่งขึ้น เอ๋หน้างอค้อนใส่ทันที

"บ้าเหรออีเล็ก กูไม่ได้มีอะไรกับมันนะ"

"อย่ามาปิด ปิดได้แม้กระทั่งเพื่อนเหรออีเอ๋ มึงปิดกูไม่ได้หรอก"

นักสืบประจำกลุ่มเริ่มรุกไล่ เอ๋เดินนำหน้าไปทำสีหน้าไม่ถูก

"ไม่มีใครเขาว่าอะไรมึงหรอกเอ๋ รักกันชอบกันก็ดีกว่าเกลียดกันนี่ จริงไหม"

น้ำพยายามเป็นกลางให้มากที่สุด ทั้งที่ใจก็อยากจะรู้ไม่ต่างจากเล็ก

"กูไม่รู้ว่ะ เหมือนกูจะชอบมัน และมันก็ตีตัวออกห่างกู มึงก็เห็น"

ยอมพูดออกมาเสียงลอดออกมาจาคอเบาบางแทบไม่ได้ยิน

"มึงคุยกับมันแล้วเหรอมึงถึงรู้ว่ามันไม่ได้ชอบ"

"ไม่ต้องคุยก็รู้มึง ของแบบนี้"

ระบายออกมาจากใจสายตาทอดมองไปในความมืด

"เอาน่าเดี๋ยวกูจัดการให้"

เล็กพูดแล้วตบบ่าเอ๋ เอ๋ทำท่าจะอ้าปากถามแต่เล็กเดินไปซื้อถั่วต้มกับลูกชิ้นแล้ว ส่วนน้ำก็ยักไหล่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง พอบอทกับไก่เดินตามมาตอนแรกไก่ทำท่าผงะเมื่อเห็นหน้าเอ๋ แต่ก็โดนบังคับให้เข้าไปในนั่งในเสื่อที่ปูใต้ต้นมะขามกลางลานวัดติดกับเอ๋ ส่วนเพื่อนๆก็เริ่มถอยออกห่าง

"กูไปฉี่ก่อนนะ"

เอ๋ทนความอึดอัดไม่ไหวดูหนังไม่รู้เรื่องเพราะใจมันจดจ่อแต่คนที่นั่งอยู่ข้างกาย เอ๋ลุกไปแล้วไม่ฟังเสียงใคร เวลาไปฉี่ต้องเดินออกไปนอกวัดเพราะคนเฒ่าคนแก่บอกว่าถ้าฉี่ใส่วัดจะเป็นกลากเกลื้อน ซึ่งปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พอโตมาก็เห็นว่าเป็นกุศโลบายเพื่อไม่ให้เราหมิ่นศาสนสถานนั่นเอง

"ไอ้ไก่มึงมานี่"

เล็กลากแขนไก่ให้เดินตามออกไป ตอนแรกจะไม่ยอมแต่ก็ยอมแต่โดยดี

"อีเอ๋เดี๋ยวก่อน"

เล็กร้องเรียกเอาไว้ เอ่หยุดกึกลงหันมา พอเห็นว่าใครตามมาก็สะอึกทำหน้าไม่ถูก

"มึงสองคนคุยกันก่อนดิ มีอะไรก็ให้คุยกัน อย่ามามึนตึงใส่กันเพื่อนๆเขาไม่สบายใจ"

"เอ้อ"

ไก่ได้แต่ครางออกมาพูดอะไรไม่ออกเอ๋เองก็ก้มหน้าอยู่ เล็กเดินออกมายืนอยู่ห่างๆ เพราะกลัวว่าจะไม่คุยกัน

"ไก่ เรื่องวันนั้นเรา ขอโทษนะ"

ยอมพูดออกมาไม่มองหน้า

"มึงทำทำไมวะเอ๋ มึงก็รู้กูเป็นผู้ชาย กูไม่ได้ชอบกะเทย"

พอสะกิดโดนใจก็หลั่งไหลพรั่งพรูออกมาจากที่อัดอั้นไว้ในใจมานาน

"ก็มึงบอกว่ามึงจะยอมเป็นผัวกูนี่ กูจะรู้เหรอ"

ตอบอ้อมแอ้มไป

"อีห่า กูล้อเล่น มึงเอาจริงเลยนะ"

"กูคิดว่ามึงพูดจริงนี่ กูจะไปรู้เหรอ"

"ฮึ"

"กูขอโทษ"

ไก่ไม่พูดอะไรจะหันหลังกลับ

"แต่กูชอบมึงนะไก่"

เอ๋พูดออกมาพอพูดเสร็จก็เม้มปากแน่นรอดูปฏิกริยาของเพื่อน ไก่หันขวับมาทันที

"มึงเป็นบ้าเหรออีเอ๋ มึงเป็นผู้ชายกูก็เป็นผู้ชาย มันเป็นไปไม่ได้หรอก"

"กูรู้ แต่รักมึงคิดว่ามันแบ่งเพศแบ่งวรรณะกันได้ด้วยเหรอไก่ กูชอบมึงแค่นั้นที่กูอยากบอกให้มึงรู้ มึงจะเกลียดกูโกรธกูก็เรื่องของมึง กูถือว่ากูได้พูดมันไปแล้ว"

เอ๋สะบัดหน้าเดินหนีไป ไก่ยืนตัวชาหูชาอยู่ เล็กเดินเข้ามาหาแต่ไม่มีใครพูดอะไรกันอีก

คืนก่อนวันที่จะไปแข่งขันทักษะทางวิชาการน้ำได้ไปขอให้แม่นิ่มลำให้ฟังอีกรอบ พยายามจับจังหวะลีลาท่าทางการลำของแม่นิ่มแล้วเอาไปลองปรับกับเพลงที่จะร้อง มันไม่ได้เข้ากันหรอกแต่ไม่อยากจะตามใครไม่อยากจะซ้ำแบบใครน้ำคิดแบบนี้ พอวันที่ไปแข่งขันทักษะทางการเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอน้ำก็นั่งรถสองแถวของโรงเรียนไปกับรุ่นพี่รุ่นน้อง มีเพื่อนห้องเดียวกันอีกคนหนึ่งคือเดือนที่ไปแข่งตอบปัญหาวิชาภาษาไทยทั้งคู่นั่งติดกันไปในรถ

"น้ำเลือกเพลงยากไปหน่อยไหมจ๊ะ จะร้องได้เหรอ จะอายเขาหรือเปล่าเนี่ย"

เสียงอาจารย์ตุ้มถากถางขึ้น น้ำได้แต่สูดหายใจเข้าปอดไม่ชอบแต่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรออกไป

"ก็ส่งไปอย่างงั้นล่ะค่ะพี่ตุ้ม ให้รู้ว่าเราเข้าร่วมกิจกรรม ไม่แน่เผื่อน้ำจะร้องได้ดีก็ได้นะคะ"

อาจารย์พรก็ไม่ยอมแพ้สายตาฟาดฟันกันอยู่

"จะรอดูค่ะ แต่ไม่เข้าไปเชียร์ใกล้ๆนะคะ กลัวหลบไม่ทัน"

คำพูดแต่ละคำบันทึกเข้าไปในสมองของน้ำเรียบร้อยแล้ว เก็บมันไว้ให้เป็นแรงผลักใจให้ทำให้ได้เพื่อลบคำปรามาสของหลายๆคน นักเรียนที่นั่งอัดกันมาในรถก็หัวเราะไปตามอาจารย์ตุ้มยิ่งเพิ่มความโกรธ แค้นในใจให้น้ำเพิ่มมากขึ้น เดือนได้แต่จับมือน้ำไว้บีบเบาๆให้กำลังใจ

"น้ำเราแข่งเสร็จเดี๋ยวมาเชียร์นะ ห้องเราต้องทำให้ได้อย่ายอมแพ้นะน้ำ"

เดือนบอกก่อนจะเดินแยกไปกับกลุ่มนักเรียนที่จะไปแข่งทักษะภาษาไทยที่อีกตึกหนึ่ง น้ำพยักหน้าให้เดือน โรงเรียนประจำอำเภอมีนักเรียนเกือบสี่พันคนแตกต่างกับโรงเรียนของน้ำเหมือนดินกับฟ้าเลยทีเดียว พื้นที่ในโรงเรียนก็มีน้อยนิดไม่มีห้องเรียนเป็นของตัวเองต้อเดินวนเรียนตามคาบวิชาเอาเนื่องจากจำนวนนักเรียนที่เยอะกว่าจำนวนของห้องเรียนนั่นเอง สายตานักเรียนที่เรียกตัวเองว่าเป็นนักเรียนในเมืองมองนักเรียนโรงเรียนอื่นอย่างเหยียดหยันหัวเราะคิกคัก เวลาเดินผ่านกลุ่มนักเรียนเจ้าภาพไปรู้สึกตัวลีบเล็กลงมาก อายนะแต่พอเราโตขึ้นมองกลับย้อนไป ไม่รู้จะไปอายอะไรไม่ใช่เรื่องเลย

พอถึงเวลาแข่งขันอาจารย์พรก็เดินมาหาน้ำให้พร

"ทำให้เต็มที่นะน้ำไม่ต้องตื่นเต้น ครูไม่ได้คาดหวังอะไรแค่อยากให้เราเต็มที่กับมันพอ"

น้ำพนมมือขึ้นหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกๆ รู้สึกขนตามตัวเริ่มตั้งชันหัวใจเต้นระส่ำระสายไม่เป็นจังหวะ ความตื่นเต้นเข้ามาครอบงำร่างกาย

"เอาวะน้ำ ลองสักตั้ง"

บอกกับตัวเองก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีเมื่อเสียงประกาศของพิธีกรจบลง เสียงปรบมือดังเปาะแปะเหมือนไม่เต็มใจจะปรบมือให้ น้ำมองลงไปเบื้องล่างใจก็สั่นไหวมือสั่นขึ้นมา คนดูเยอะพอสมควรเพราะการเรียนการสอนได้มีการงดไปแล้วสำหรับโรงเรียนเจ้าภาพนักเรียนทั้งหมดจึงไม่มีที่ไปมาออกันอยู่ที่หอประชุม

"สงสัยนักร้องจะตื่นเต้น อ้าวนักเรียนปรบมือให้เพื่อนหน่อย"

พิธรกรเห็นน้ำยืนนิ่งอยู่นานจึงส่งสัญญาณให้นักเรียนที่อยู่ด้านล่างปรบ มือแต่ไม่เลยมันกลายเป็นเสียงโห่เสียงหัวเราะเยาะ น้ำเม้มปากแน่นสายตาฉายแววออกมา สูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเปล่งเสียงออกมา

"I want to know why
 You're letting this die
Without the the blink of an eye
You say that you need time
I say you'll be fine"    

เสียงทั้งห้องประชุมเงียบกริบลง เสียงทุ้มๆของน้ำเปล่งออกไปเต็มเสียง เอาไมโครโฟนออกห่างจากปากพอสมควร พอได้ร้องเข้าจริงๆก็ไม่อยากทำให้ตัวเองเสียใจเพราะจะมาว่าทีหลังว่าทำไมไม่ทำแบบนี้ ไม่ร้องอย่างนี้ น้ำเองใส่พลังเสียงออกไปเต็มที่เวลาร้องก็เอามือแตะตรงข้างๆหน้าผากบ้างหน้าอกบ้างตามแต่อารมณ์ของเพลงในขณะนั้น

"You say it doesn't matter
Then tell me what does
And why that isn't what
You've been thinking of
You say it's never easy
Then tell me what was
Is it never worth the pain
Could you believe it was
When life keeps living
That's what life keeps giving
To us"

น้ำลงท้ายประโยคด้วยการเล่นลูกคออย่างที่แม่นิ่มลำให้ดู ทำได้ดีพอสมควร ไม่มีเสียงโห่ดังมากระทบหูอีก มีแต่เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว พอลงจากเวทีอาจารย์พรก็เดินมากอดน้ำ

"เก่งมากน้ำ เก่งมาก"

วันนั้นได้รางวัลชนะเลิศมาลบคำครหาทั้งหลายทั้งปวงสร้างความปลาบปลื้มให้ตัวน้ำเองทั้งยังเพื่อนทั้งห้องอีกด้วย

วิสัชนา    อันที่นั้นคือสถานแห่งแหล่งกำเนิด   ทำให้เพลิดเพลินใจให้หายเหงา
           อยู่กับดินกินกับหญ้าเพียงสองเรา   ไม่มีเศร้าผูกพันธ์ทั้งกายใจ


http://www.youtube.com/v/Vx8iyyHRYMs?fs=1&hl=en_US

เขียนโดย eiky

[indy❣zaka]

 :z13:จิ่มค่ะ
กำลังอ่านตอนที่10อยู่เลย ตอนที่11มาแว้ว
ไวได้ใจมากค่ะ 

[lazewcielo]

  เก่งมาน้ำ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เป็นกำลังใจให้เอ๋นะ!
ไก่นี่ ผู้ ช คบกันแล้วไง~ น้ำกับบอทก้คบกันอยู่นะ
กำลังสงสัยว่าคู่น้ำกับบอทจุดหักเหมันคือตอนไปเรียนที่ กทม. รึเปล่า...

[~NeMeSiS_PURE~]

แผ่น Floppy disk นึกว่าจะเป็นขนาด 5.25 ซะอีก อิอิ

เอาใจช่วยไก่กับเอ๋นะค๊าบบบ

[salawinyeen]

เริศครับพี่อิ๊ก   ชอบมาก   เป็นยิ่งกว่านิยายรักอีกอ่ะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับอยากอ่านต่อแล้ว

ความจริงวันนี้ไปข้างเดินเล่นเซ็นลาดมานั่งรถกลับบ้านมาก็คิดถึงแต่ น้ำ กับ บอท 5555.

By เด็กม.ปลายคนนึง

[lasom]

เหมือนคนอ่านทู้นี้จะรู้ว่าน้ำจะชนะเตรียมเหล้ามาเปิดกันเพียบเลย ชนค่ะชน

[som]

Celi Dion  เพลงเพราะหลายเพลงเลยนะคับ  Hero Mariah Carey ก็เพราะนะคับ  We Belong Together  อันนี้ก็เพราะ

[Sorso]

มาต่อเร็วๆน้า
เรื่องนี้สนุกมาก

[TanyaPuech]

สงสารเอ๋อ่ะ  ไก่ก็น่ะ  ส่วนบอทกะน้ำกลัวจะดราม่าจังแต่หายห่วงนิดๆที่บอกว่าบอทเปงคนจริงจรัง  สู้ๆๆ

[knightofbabylon]

เหมือนเอ๋กับไก่จะเป็นดราม่าเบาๆที่คุณอิ๊กส่งมาเตือนล่วงหน้ายังไงยังนั้นเลยเนอะ   

เก่งมาน้ำ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เป็นกำลังใจให้เอ๋นะ!
ไก่นี่ ผู้ ช คบกันแล้วไง~ น้ำกับบอทก้คบกันอยู่นะ
กำลังสงสัยว่าคู่น้ำกับบอทจุดหักเหมันคือตอนไปเรียนที่ กทม. รึเปล่า...

นั่นสิเนอะ  คิดเหมือนกันเลย จุดเปลี่ยนจะเป็นช่วงมหาวิทยาลัยหรือเปล่าหนอ?

ตอนนี้คนอ่านเหมือนคิดไปเองว่าทั้งพ่อแม่น้ำและแม่บอทก็รับรู้ได้ว่าบอทกับน้ำอาจไม่ใช่แค่เพื่อน แต่พ่อแม่ไม่ได้กระโตกกระตากอะไร..
ย้ำว่าแค่เป็นสิ่งที่คนอ่านรู้สึกไปเอง นะคะคุณอิ๊ก


 :กอด1:คุณอิ๊กให้กำลังใจ

[roseen]

 :L1:กำลังใจสำหรับคนเก่ง

[PEENAT1972]

ตอนสมัยเรียนป้าก็เอกอุในเรื่องประกวดร้องเพลงน้า....

ชนะทุึกปีด้วยล่ะ 555


คิดถึงเมื่อวันวาน กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาก

[なおみ™]

ไม่คิดว่าคุณอิ๊กกี้จะให้เอ๋กับไก่จะมีอะไรกันจริงๆ นะคะเนี่ย ผิดคาด  

พออ่านตอนนี้แล้วเรื่อง "ความเปลี่ยนแปลง" ที่น้องมิเคยมั่นใจกลับไม่มั่นใจขึ้นมาแล้ว

คุณอิ๊กกี้รีบมาต่อนะคะ อยากรู้ว่าเรื่องต่อแล้วค่ะ  

*****************************

อินเตอร์เน็ท คำนี้ราชบัณฑิตยสถานกำหนดให้เขียนว่า อินเทอร์เน็ท นะคะ
  

โรงเรียนประจำอำเภอมีนักเรียนเกือบสี่พันคนแตกต่างกับโรงเรียนของน้ำเหมือนหน้ามือกับหลังมืดเลยทีเดียว

หน้ามือเป็นหลังมือ เป็นความเปรียบที่บอกความแตกต่างถูกต้องแล้วค่ะ แต่ต้องเป็นความแตกต่างที่เกิดจากความความเปลี่ยนแปลง ในกรณีเป็นการเปรียบเทียบความต่างทางด้านกายภาพของสถานที่สองที่ ใช้ต่างกันราวฟ้ากับดิน จะเห็นภาพมากกว่านะคะ

ดูช้างให้ดูหน้าหนาว ดูสาวให้ดูหน้าร้อน สำนวนนี้น้องมิก็ยังไม่ทราบที่มาแน่นอน แต่มั่นใจว่า ช้าง ในสำนวนนี้ไม่น่าจะเป็นความเปรียบที่หมายถึงผู้ชายแน่นอนนะคะ