ต่อกันอีกนิดน้า~
°o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ( level 14 : 29/10/10)
ผมนั่งเหม่อบนโซฟาพักผ่อนตัวยาวในห้องพักรับรอง...
มองแสงไฟสารพัดสีสัน ซึ่งแขวนห้อยระยิบระยับอยู่ตามต้นไม้น้อยใหญ่รายรอบตัวอาคาร
ใกล้เทศกาลปีใหม่เข้าไปทุกที ทุกแห่งหนเลยเริ่มมีการประดับไฟสวยงาม ร้านรวงตกแต่งตามบรรยากาศความรื่นเริงช่วงสิ้นปีบ้างแล้ว
แสงสว่างสดใสของดวงไฟ ตรงข้ามโดยสิ้นเชิงกับอารมณ์หมองมัวซึมเซาของผมยามนี้
ดึกสงัด ทุกสรรพสิ่งบนแผ่นดินนี้เข้าสู่การหลับใหล ทว่า...หัวใจกลับไม่อาจสงบนิ่งอยู่ได้ ความรู้สึกทุรนทุรายบางอย่างที่ผมอธิบายยากเย็นค่อยก่อตัวขึ้นทีละน้อย
นัยน์ตาสีเขียวมรกตวามวาวคู่นั้น...ส่งให้ผมหวั่นไหวไม่มั่นคงอย่างเคย
เพราะเหตุใด?...เสียงประตูห้องเปิดกว้าง
เมื่อผมเหลียวมองตามเสียง
ปรากฏว่าน้องชายเนื้อหอยกระโดดถลาเข้ามานอนหนุนตักของผมปั้นหน้าแป้นแล้นน่าหมั่นเขี้ยว
ผมเผลอตัวหยิกแก้มบิลล์แรงไปหน่อยจนน้องร้องโอ๊ย...เสียงหลง
“ กังวลถึงใครเอ่ย? พี่อิง ” บิลลี่หยีตายิ้ม พลางลากเสียงเอื่อยอาดอย่างล้อเลียน
จากเมื่อตอนทานข้าวกลางวันแน่...
ท่านจ้าวนะท่านจ้าว ทำบ้าๆ อะไรก็ไม่รู้ บิลล์กับเดือน คู่หูนรกสั่งกำเนิด ยิ่งแสนรู้ที่หนึ่งอยู่ด้วย
สงสัย...ผมคงไม่รอดรูแหถี่ยิบ สองคนนี้ต้องจับสังเกตได้เน้นๆ เนื้อๆ แล้วแหงเชียว
“ เปล่าซะหน่อย...ก็ชมนกชมไม้ไปเรื่อยเปื่อย ” ผมตอบปัดไร้เยื่อใย...
ไหนใครที่ไหน คิดถึงใคร ไม่เล๊ยยย.. “ เหรอๆ นึกว่าคิดถึงพี่ยักษ์ ” บิลลี่ลองกระแซะหาจุดเปราะบางของผม
“ ไม่ใช่...ไม่เคยคิดถึงผู้ชายพรรค์นั้นหรือพันธุ์ไหนทั้งนั้น ” ได้ผลชะงัด...ผมร้อนตัวแผดเสียงดังทันใด
ครั้นเห็นบิลล์ยิ้มกว้างแฝงแววเจ้าเล่ห์ ผมก็พบว่าตัวเองเหยียบกับระเบิดของน้องชายตัวดีเข้าให้เต็มรัก
“ รู้แล้วเหรอ? ว่าสิ่งมีชีวิตเพศผู้พันธุ์นั้นน่ะใคร ” บิลล์แสร้งพูดเสียงเล็กเสียงน้อย กระตุ้นให้หน้าผมมีสีเลือดฉาบขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ
“ พี่ยักษ์ก็ดีน้า ฉลาด ยิ่งใหญ่ เป็นตัวผู้ประเภทจ่าฝูง ขนาดโอเค ” เห็นผมออกอาการเป๋...บิลล์เลยชอบอกชอบใจใหญ่
ผมพยายามกลายร่างเป็นลิงปิดหูปิดตา ไม่ฟังความที่น้องว่า ด้วยการเบือนหน้าหนีไปทางอื่น...
อยากเดินหนีทางไกลแนวนางเอกละครก่อนและหลังข่าวอยู่หรอก
ถ้าบิลล์จะไม่เกาะผมไว้แน่น ไม่ต่างกับหมัดหมาตัวเป้งจอมดูดเลือดเลยสักน้อย
“ ขนาดอะไรโอเค? ” ...อดถามไม่ได้ ณ จุดยุทธศาสตร์นั้น
“ ขนาดตัว...พี่อิง คิดล้วงลึกถึงไส้ขดไหนแล้วเนี่ย? ” บิลล์กรีดเสียง บิดร่างเบี้ยวไปเบี้ยวมาเป็นอะมีบาแบ่งตัว
“ อ๊าว... เห็นพูดให้มันเป็นปัญหาระดับชาติ ใครจะรู้? ” ผมแหละรู้ จับถนัดเต็มไม้เต็มมือ...
XL “ ชอบน่ะได้...แต่ต้องเผื่อใจบ้างนะ ” น้องเนื้อหอยพูดเรียบๆ นานๆ ครั้งบิลล์จะสามารถพูดเช่นมนุษย์มนาได้อย่างนี้ ผมนึกสงสัย
“ ทำไมล่ะ? ” ไม่รู้ว่าตัวเองชอบพี่ยักษ์ต่างด้าวรึเปล่าด้วยซ้ำ เลยไม่รู้เหมือนกันว่าต้องเผื่อใจประมาณเท่าไร...
สักสิบบาทดีไหมหนอ? เฮ้อ คิดถึงวันพรุ่งนี้ มะรืนนี้ มะเรื่องโน้น ที่ต้องเจอหน้าท่านจ้าววาลอนแล้ว ให้ละเหี่ยเพลียจิตเป็นที่ตั้ง...
ผมไม่รู้จะเอาหน้าไว้ตรงไหน เลยเอาไว้บนบ่าเหมียนเดิม...
“ ก็จ่าฝูงตัวผู้น่ะ มีตัวเมียเป็นฝูงเลยน่ะสิ ” จริงของบิลล์...ไม่ได้หมายความว่าวาลอนนึกจริงจังกับเด็กดอยเอเชียอย่างผมที่ไหน?
เจอกันประเดี๋ยวประด๋าว ท่านจ้าวคงแค่นึกคึกอยากหว่านพืชหวังผลจีบเอามันเท่านั้นเองก็เป็นได้
ผมถอนใจ มือลูบหัวทุยบรรจุมันสมองหยักตื้นๆ ของบิลล์เพลิน...
พร้อมจะเป็น
อะไร กับวาลอนหรือไม่...
เป็นคำถามที่ผมต้องตอบตัวเองให้ได้...
......................................................................................
มาร์โก้ กายาเร่ ผิวปากหงิง ได้เจอเพื่อนยามดึก ได้ดื่มไวน์สุดโปรด พลอยให้อารมณ์ครึกครื้นก่อนนอนได้เป็นอย่างดี
ชายหนุ่มล้วงกระเป๋าหาคีย์การ์ดเพื่อเปิดเข้าห้องพัก
ไม่เจอ...เฮ้ย...คีย์การ์ดหายไปไหน
ลองดูทุกแห่งที่น่าจะเก็บไว้...
ไม่อยู่ตรงไหนเลย...
ทำหล่นหายตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วทีนี้จะเข้าห้องได้ยังไงกันล่ะ?
มาร์โก้หงุดหงิดตัวเองนัก ด้วยสัญชาตญาณตามธรรมดาปุถุชน แมวเหมียวตาสลับสีเอื้อมมือไปหมุนลูกบิดประตู...
และทันใดนั้น ประตูกลับเปิดออกโดยง่าย
...มาร์โก้งุนงงชั่วครู่
บางทีเราอาจไม่ได้ล็อคประตูล่ะมั้ง...คงเป็นแบบนั้นเอง
ชิ...เพราะตอนสาย มัวแต่ยุ่งยากอยู่กับแมวดำจอมลามกนั่นแหละ
ทีตอนเย็นว่างๆ ล่ะ...เดือนดับหายหัวเงียบ ไม่ยอมโผล่มาให้เห็นหน้าเลย
แต่ไม่สนมากมายหรอก อยากไปไหนก็เชิญฮี ไม่เกี่ยวไม่ข้องกับท่านมาร์โก้อยู่แล้ว แมวหนุ่มตาสองสีเดินเข้ามาภายในห้องพัก เปิดไฟโคมดวงเล็กข้างผนังใกล้มือ
ก่อนผลัดเสื้อผ้าออกหมดร่างเพื่ออาบน้ำให้สบายตัวเตรียมเข้านอน
ชายหนุ่มจัดแจงวางผ้าเช็ดตัวไว้ด้านนอกห้องน้ำ ส่วนตนเองปิดประตูอาบน้ำฮัมเพลงฮิตสบายอารมณ์ไปเรื่อย จนกระทั่งพอใจ...
เมื่อเดินออกมาด้านนอกหมายจะเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดหยาดน้ำใสอันเกาะพราวตามเรือนร่างสมส่วนนั้น
ไม่อยู่...ผ้าเช็ดตัวหายไปไหน?
เมื่อกี้วางไว้ตรงนี้...ชัดๆ
เสี้ยวนาทีแห่งการลังเลใจ
ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ถูกคลุมเข้ากับร่างเปลือยเปล่าของมาร์โก้พร้อมกับอ้อมกอดแน่นหนาที่ชายหนุ่มตาสลับสีเริ่มคุ้นเคยมากขึ้นทุกขณะ...
“ คุณ...” มาร์โก้ตกใจสุดขีด เมื่อเห็นดวงหน้าของคนกอดถนัดตา
ริมฝีปากแนบชิดลงรวดเร็วกว่าที่มาร์โก้คาดฝันมาก
ร่างของแมวตาสลับสีถูกดันด้วยกำลังของคนตรงหน้าให้ติดกำแพง
ชายหนุ่มทั้งคู่แลกจูบพันพัวกันอย่างโหยกระหาย...ครั้นพายุอารมณ์ค่อยผ่อนคลายจวบจนสงบลง
“ คุณ เข้ามาทางหน้าต่างอีกแล้วสิท่า ” มาร์โก้ถอนใจยาว...ระบบรักษาความปลอดภัยเอาเดือนดับไม่อยู่
ไม่ว่ายังไงคงห้ามนักสืบหัวเห็ดให้มาที่นี่ไม่ได้ แมวดำเดินเล่นเข้านอกออกในตึกนี้ตามอำเภอใจยิ่งกว่าเดินไปร้านสะดวกซื้อเสียอีก
“ กลับดึกจัง...” เดือนดับบอกเสียงเบา ทั้งคงสวมกอดแมวตาสลับสีไว้แบบนั้น
“ หรือว่ามารอนานแล้ว...” มาร์โก้ถามเสียงเบากว่า เดือนดับคงยิ้มพร้อมพยักหน้าน้อยๆ
ภายในใจราชาช็อกโกแลตพลันรู้สึกผิดชอบกล...
อารมณ์แปลกๆ ที่ตัวเองไม่เข้าใจเกิดขึ้นมากมายเมื่อได้พบนักสืบแมวดำ...แต่ในความเป็นจริง
“ ใครใช้ให้มารอ บุกรุกบ่อยๆ จะโดนจับโยนออกไปให้หมาเฝ้ายามฟัดสักวัน ” มาร์โก้ กายาเร่ออกปากบ่นดังๆ ต่อหน้าต่อตาเจ้าตัว ด้วยต้องการให้รู้สำนึกเสียบ้าง ทว่า เดือนดับหัวเราะลั่นอย่างไม่แคร์เรื่องใด
“ จะยืนคุยอยู่แบบนี้น่ะเหรอ? ” นักสืบแมวดำอมยิ้มเจ้าเล่ห์ มาร์โก้จึงเพิ่งรู้สึกตัวตื่นว่าอยู่ในสารรูปไหน
ชายหนุ่มตาสองสีสะบัดร่างหนีการเกาะกุมของเดือนดับอย่างแสนรำคาญ
หันไปหยิบเสื้อคลุมนอนมาทับสวมเรียบร้อย
แต่เพราะสังเกตว่าสายตาเดือนดับจ้องอยู่ไม่วางตา ภายหลังราชาช็อกโกแลตเลยเปลี่ยนใจ
หยิบเสื้อชุดนอนจากตู้ไม้หลังใหญ่ นำเข้าไปผลัดในห้องน้ำ
ครั้นแต่งตัวชุดนอนเต็มยศออกมา...
“ ค้างด้วยคนสิ...” เดือนดับพูด...พลางกลิ้งเล่นอยู่บนเตียงหลังกว้าง โดยไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาต
...หน้าด้าน ว่าเราด้านๆ หนาเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กแผ่นแล้ว ยังสู้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้สักน้อยเดียว
มาร์โก้คิดอย่างอ่อนล้า...
ขณะที่อีกใจกำลังพิจารณาหาวิธีไล่เดือนดับออกไปให้พ้นอาณาเขตห้องนี้ให้ได้
......................................................................................
Thanks: Ro ฝากรูป