ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
แต่งต่อจากเรื่องนี้ค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5386.0Warning: 1.นิยายเรื่องนี้ มีสถานที่จริง ประกอบเพื่อความสมจริงแต่ตัวละครทุกตัวและเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติทั้งสิ้นนะคะ
2.คำพูดของตัวละครอาจจะมีคำหยาบคายประกอบเพื่อความสมจริง ควรใช้วิจารณญาณในการรับชมค่ะ
ตอนที่ 1
“เฮ้ยเชี่ยโจ้ ทำไรอยู่วะ” เสียงของไอ้ปลิวลมเพื่อนซื้ผมปลุกผมจากภวังค์มาสู่ความจริงที่ห้องนอนผม ผมมองหน้าบวม ๆ ในชุดเสื้อกล้ามโทรม ๆ ของมันอย่างงงงวย
“มึงเป็นไรเนี่ยะ นั่งตาเยิ้มเป็นชั่วโมงและ” ไอ้ปลิวเท้าเอวถามผมที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างคนเดียว
“เปล่า ๆ เอ่อ กู..กูเหม่อเหรอวะ”
“เออหน่ะสิ ห่านี่ แล้ววันนี้มีไรวะเรียกกูมาหาถึงบ้านเนี่ยะ แถมยังทำท่าแปลก ๆ อีก ฮั่นแน่ ๆๆๆ มึงจะทำไม่ดีไม่ร้ายกับกูใช่ไหมไอ้ยาน..”
“โหย กูไม่หน้ามืดปล้ำหมีหรอกเว้ย” ผมยิ้มขำ มองดูไอ้ปลิวลม อดีตเดือนคณะที่ตอนนี้กลายร่างเป็นหมีขั้วโลกไปแล้ว
“เออ มีไรล่ะ กูรู้นะมึงมีอะไรจะบอกกูใช่ไหมล่ะ”
“อืม แสนรู้จริง ๆ สมกับเป็นเพื่อนกันมาเจ็ดปี ฮ่ะ ๆๆ” ผมหัวเราะที่มันรู้ทัน
“เออ แน่นอน ว่าแต่หมู่นี้เป็นไรวะ ไม่เห็นมึงไปแดรกเหล้าเหมือนเมื่อก่อนเลย เห็นแม่เล่าว่าเดี๋ยวนี้มึงแวะวิลล่ามาร์เก็ตทุกเย็นเลยหนิ”
“อืม กูเป็นคนดี”
“โหยย เจออะไรดี ๆ ล่ะสิไม่ว่า มึงจำตอนมึงอยู่ปีหนึ่งไม่ได้เหรอวะ ที่มึงแดรกข้าวบาร์ใหม่ทุกวันเลย ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมึงชอบบ่นว่าขี้เกียจเดินไปแถวนั้น ที่แท้ มึงไปแอบมองสาวนี่หว่า”
“เออ ความจำดีนะมึง”
“ฮ่ะ ๆ สุดท้ายมึงก็ไม่กล้าไปจีบเค้า”
“เออ” ผมเท้าคางหน้ามุ่ย
“กูรู้นะ มึงไปแอบมองใครอยู่ที่วิลล่ามาร์เก็ตใช่ไหมล่ะ”
ผมมองมันที่สันณิฐานเรื่องของผมถูก แล้วยักหน้าให้มันหนึ่งที
“เชี่ยนี่ ว่าแล้ว..” ไอ้ปลิวตบเข่าฉาด “ใครวะ สวยป่ะ วันหลังพาไปดูหน่อยดิ แล้วมึงเจอเค้าได้ไงวะ เค้าเป็นพนักงานที่นั่นเหรอวะ”
“มึงนี่อยากรู้จังนะ”
“อ่ะแน่นอน กูอยากรู้ว่าแห้วคณะอย่างมึงจะชอบใครเพิ่มความแห้วอีก ฮ่ะ ๆ”
“ปากหมา” ผมหันไปด่ามัน
“ฮ่ะ ๆๆ โอ๋ ๆๆๆ ล้อเล่น เอาจริงดิ น่ารักใช่ไหมล่ะมึงถึงได้ตามมองเค้าเป็นไอ้โรคจิตอย่างนี้”
“อืม ผมยาว ขาว สวย น่ารัก ยิ้มหวาน....”
“โหย ตาลอยเลยนะมึงให้เล่าแค่นี้”
“แน่นอน...”
“แล้วเป็นอะไรล่ะ เห็นนั่งเงียบ เออ แม่เอ็งบอกว่าเดี๋ยวนี้เหมือนเอ็งคิดอะไรอยู่คนเดียว มีอะไรเล่าให้ฟังมั่งก็ได้นะเว้ย”
“ไอ้ปลิว ถ้าเกิดว่า ข้าจะบอกว่า ข้าเป็นเกย์เอ็งจะเชื่อไหม”
“ว๊ายยยย อย่ามาทำอะไรปลิวนะฮ้าาาา” ไอ้ปลิวทำท่าทางสะดีดสะดิ้ง ผมเลยถีบมันไปเบา ๆ
“โหยย ไอ้หมีตุ๊ด”
“อ๋าววว ก็เอ็งเล่นบอกข้างี้ข้าก็นึกว่าเอ็งจะมาสารภาพว่าชอบข้ามากกว่าสาวคนนั้นสิวะ”
“แล้วใครบอกเอ็งล่ะว่าคนที่ข้าตามมองเป็นสาว”
“เฮ้ยยยย เชี่ยโจ้ มึงอย่าบอกนะว่า.....” ไอ้หมีปลิวตาปากค้าง ตาหยีของมันเบิกโพลงด้วยความตกใจ
“เออ.....กูตามมองคนคนหนึ่งอยู่ เค้าสวยมาก ๆ หน้างี้หว๊านน หวาน..แต่เค้าเป็นผู้ชาย”
“เวร กระเทยดิ”
“บ้า...ผู้ชายเลยมึง ใส่ชุดทำงานออฟฟิศ กางเกงสแล็กเสื้อเชิ้ต กูเจอเค้าที่วิลล่ามาร์เก็ตเมื่อตอนเดือนที่แล้ว เนี่ยะกูไปรอเจอเกือบเค้าทุกวันเลย”
“แล้วเค้าตุ้งติ้งเหรอวะ”
“เหอะ” ผมส่ายหน้า “ไม่นะเว้ย แต่เค้าดูเป็นคนใจดีว่ะ เห็นแล้วอยากได้เป็นแม่ของลูก”
“แล้วเค้าจะมีลูกให้มึงเร้อออ” ไอ้ปลิวย้อน
“เออว่ะ ไม่รู้สิ สรุปว่ากูชอบมองเค้าก็แล้วกัน”
“อาฮะ แล้วเค้าอายุสักประมาณไหนวะ แก่กว่าหรือเด็กกว่ามึง”
“กูว่าน่าจะยี่สิบปลาย ๆ ไม่ก็สามสิบต้น ๆ ว่ะ เพราะดูแล้วเค้าค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่นิดนึง”
“ก็แก่กว่าพวกเรางั้นสิ”
“ไม่รู้ว่ะ เด็กกว่าแล้วไง”
“ไม่แล้วไงหรอก แต่เค้าเป็นผู้ชายนะเว้ย” ไอ้ปลิวย้อนผม
“อืม นี่กูเป็นเกย์ใช่ไหมวะเนี่ยะ”
“อ่าวชิบหายแล้ว อย่าบอกนะว่าที่ผ่านมามึงก็เคยแอบรักกู เย้ยยยย มิน่าหล่ะ ที่มึงคบกูก็เพราะหวังในตัวกูใช่ไหม”
“ไอ้บ้า กูก็เพิ่งแอบมองผู้ชายด้วยกันก็ตอนนี้หล่ะว่ะ กูนะเห็นเค้าครั้งแรกกูก็แทบสำลักกาแฟ แล้วยิ่งตอนนี้นะ กูแม่มอยากนั่งมองหน้าเค้านาน ๆ จังเลยวะ ยิ่งเวลาเค้ายิ้มนะมึง โหยยย กูแทบจะยืนไม่อยู่...”
“มึงเป็นขนาดนี้เลยเหรอวะไอ้ยาน...”
“ไม่รู้ว่ะ แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้กูคงเป็นเกย์ไปแล้วหล่ะที่หลงไหลผู้ชายด้วยกันซะขนาดนี้”
“เออ ว่าไป ก็ชักจะอยากเห็นนายหน้าหวานของมึงซะแล้วว่ะ ฮ่ะ ๆๆ”
“กูก็อยากเห็น...”
“เออ นั่งเหม่อต่อตามสบายละกัน เดี๋ยวกูเล่นวินนี่งด้วยมึง กูไปนั่งคุยกับพี่แจ้แป๊บ”
ผมมองตามหลังไอ้ปลิวไป นี่หล่ะครับ ไอ้ปลิวเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่ตอนปีหนึ่ง อ่อ ลืมแนะนำตัวครับ ผมชื่อโจ้ ชื่อจริง ยานนาวุธ เป็นวิศวะกรของบริษัทรับเหมาแห่งหนึ่ง บ้านของผมก็มีอยู่หกชีวิตคือ พ่อผมซึ่งเป็นอดีตทหารอากาศ,แม่ผม,ผม,ไอ้แจ้พี่ชายผมเอง(แต่ผมหล่อกว่าฮ่ะ ๆ),พี่นก พี่สะใภ้และก็น้องผักกาด หลานชายวัยอนุบาลของผม วันนี้เป็นวันเสาร์ทุกคนเลยอยู่บ้านกันพร้อมหน้า แต่วันนี้ผมโทรนัดไอ้ปลิวมาดูบอลที่บ้านแก้เซ็ง แต่ไม่น่าเชื่อว่าผมกลับโดนไอ้ปลิวลมล้วงตับเข้าซะแร้วว
“อาโจ้ค๊าบบบบ” หลายชายตัวน้อยของผมวิ่งเข้ามาให้ห้องอย่างร่าเริง
“มีอะไรคับผักกาด”
“ผักกาดเบื่อพ่อกับอาปลิวอ่ะค๊าบ”
“ทำไมล่ะครับ ไหนบอกอาโจ้สิ”
“พ่อกับอาปลิวคุยอะไรกันไม่รู้เรื่องเลย น่าเบื่อ”
หุหุ ไอ้แจ้กับไอ้ปลิวมันจะรู้ไหมเนี่ยะว่าโดนหลานว่าเข้าแล้ว ผมอุ้มหลานชายขึ้นนั่งตักแล้วกอดหลวม ๆ “อืม แล้วตอนนี้ผักกาดอยากกินไอติมมั๊ยครับ เดี๋ยวอาโจ้พาไป”
“อยากกินค๊าบบ”
“โอเคครับเดี๋ยวอาโจ้พาไปนะ”
“เย้ ๆๆๆ เดี๋ยวผักกาดไปบอกแม่ก่อนนะค๊าบบ” เจ้าตัวน้อยเด้งออกจากตักอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งตื๋อไปหาพี่นกที่ป่านนี้คงช่วยแม่ทำกับข้าวในครัว ผมลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหยิบกุญแจรถ ก่อนจะปิดประตูห้อง ผมมองรูปร่างหน้าตาของตัวเองในกระจก ซึ่งปกติแล้ว ผมแค่ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วรีบออกไป แต่วันนี้ผมย้อนมองตัวเองในกระจก ที่มีเงาหล่อ ๆ ของตัวผมอยู่(อุแหวะ) หน้าตาผมนั้นจัดว่าพอดูได้ ไม่ได้หล่อสะดุดตาใครมากนัก ผมตัดสั้นเข้ากับหน้ารูปไข่ จมูกโด่ง ปากได้รูปและมีหนวดสั้น ๆ ขึ้น ผมไม่ใช่คนขาวมากแต่ก็ไม่ใช่คนผิวคล้ำ วันนี้ผมใส่เสื้อยืดสีน้ำตาลกับกางเกงบิลลาบอง ผมเป็นคนรูปร่างสูงโปร่ง ไม่อ้วนแต่ก็ไม่ผอมไปและพอจะมีกล้ามเนื้ออยู่บ้างเพราะเคยเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลมาตั้งแต่เป็นนักเรียนจนเรียนมหาลัย ผมมองตัวเองอย่างสำรวจอีกครั้งจนมั่นใจในความหล่อแล้ว จึงออกจากห้อง
“อ่าวว ไอ้โจ้ ไปไหนวะ” ไอ้แจ้หันมาถามผม
“พาผักกาดไปกินไอติม หลานมันเบื่อพ่อขี้โม้”
“เออ ตามสบาย” ไอ้แจ้พูดได้แค่นั้นก่อนจะหยิบถั่วเข้าปาก เฮ้อ ไม่ได้สำนึกเอาซะเลย
ผมกับเจ้าตัวเล็กขึ้นรถ โดยอันที่จริงผมก็ไม่ใช่อาใจดีอะไรหรอกครับ เอ่อ ที่จริงหน่ะใช่ แต่อันนี้เป็นกรณีพิเศษ เนื่องจากว่าผมอยากเห็นหน้าของหนุ่มหน้าหวานคนนั้นใจจะขาด จึงหาข้ออ้างไปที่วิลล่ามาร์เก็ตนั่นเอง เฮ้ออ ตอนนี้ผมกำลังใช้เด็กเป็นเครื่องมือใช่ไหมเนี่ยะ
วันเสาร์ตอนเย็นนี่รถติดใช่ย่อย ผมเลยจอดรถที่บิ๊กซีสะพานควายแล้วพาเจ้าตัวเล็กขึ้นบีทีเอสมาลงอารีย์ เย้ ถึงแล้ววิลล่ามาร์เก็ต..
“อาโจ้ฮับ ทำไมพาผักกาดมาที่นี่ล่ะฮะ”
“อ๋อ อาโจ้พามากินไอเบอร์รี่หล่ะ ผักกาดไม่เบื่อสเว็นเซ่นส์มั่งเหรอ” หุหุ
“อ๋อ ค๊าบบ” แหม สมกับเป็นหลานรักของผมจริง ๆ
“ป่ะ อาโจ้ว่าไปกินกันเถอะ”
“เย้ ๆๆๆ”
ผมจูงมือหลานชายซึ่งกระโดดโลดเต้นอยู่อย่างดีใจ พร้อมกับมองหารถบีเอ็มสีน้ำเงินคันนั้นว่าจอดอยู่แถวไหน พร้อมกับหลานชายดึงมือเข้าไปในร้าน ผมสั่งไอติมให้ผักกาด ตัวผมเองไม่กินหรอก ตอนนี้ผมอยากแค่เห็นหน้าเขา อืม เขาใช่ไหม อืม..เขาคนนั้นก็พอแล้ว
เมื่อเจ้าตัวเล็กกินเสร็จ ผมเลยพาหลานชายเดินดูรอบ ๆ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพื่อผมจะเจอร่างสูงกับผมสวย ๆ นั่นอ่ะสิ ผมมองซ้ายก็ไม่เจอ มองขวาก็ไม่เจอ เฮ้อออ ผมเลยคอตกมองหลานชายที่กำลังเริงร่าอย่างปลอบใจตัวเองว่า อย่างน้อยผมก็พาหลานมาเที่ยวเล่น ดีกว่าเห็นผู้ใหญ่ในบ้านนั่งโม้กันละนะ
“อาโจ้ฮับบบ ผักกาดอยากได้ไอ้นู่น” อะไรหว่าไอ้นู่นของหลานผม ผมเลยมองตามนิ้วเล็กนั้นไป ตายห่า หลานผมอยากได้...
“ไอแพตเนี่ยะนะ”
“ผักกาดอยากได้” เอาล่ะสิ หลานผมเริ่มอ้อนแล้ว
“มันจะดีเหรอครับ ผักกาดบอกอาโจ้สิ ผักกาดจะเอาไปทำอะไร”ผมนั่งคุกเข่าเพื่อที่จะคุยกับหลานได้ใกล้ ๆ
“ผักกาดจะเอาไปฟังเพลง ดูหนัง” ตาแป๋วนั้นมองผมอย่างเอาใจ
“มันจะดีเหรอผักกาด อาว่า......” เฮ้ยย นั่นมันคนสวยของผมนี่นา กำลังเดินมาทางผมแล้ว ตายล่ะ
“อาโจ้ว่าอะไรเหรอฮับ”
“อาโจ้ว่า...” ผมมองตามผมยาว ๆ นั้นที่เข้าไปในร้านไอสตูดิโอ “อาโจ้ว่าเราเข้าไปข้างในร้านกันดีกว่า..” ผมรีบอุ้มหลานชายเข้าไปในร้านทันที ผมทำทีเป็นดูสินค้า แต่ตาผมมองไปหาหน้าสวยหวานที่ทำให้ผมเพ้อหาจนมาอยู่ที่นี่กำลังคุยกับพนักงานผมเลยเข้าไปใกล้ ๆ
“อาโจ้ฮับ ปล่อยผักกาดลงเถอะ”
“โอเคครับผม” แล้วหลานชายตัวดีก็ลงไปดูนู่นดูนี่อย่างสนใจ และผมสนใจคนสวยที่วันนี้มาในชุดกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เสื้อข้างในสีขาวทับด้วยเสื้อแขนยาวสีเขียวมินท์ ผมยาวที่เป็นลอนสวยนั้นถูกรัดแค่ครึ่งเดียว เหลืออีกครึ่งเคลียไหล่ ผมมองหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มละลายใจนั้นอย่างเขินอาย ...ไอ้บ้า อายอะไรวะ แค่มองเค้า
“ไม่ทราบว่าคุณต้องการสีไหนคะ” พนักงานถามคนสวยที่ดูเหมือนว่าตอนนี้ทำหน้าคิดอะไรบางอย่าง (ขนาดทำหน้าคิดมากยังสวย โอ๊ยยย)
“อืมม สีดำดีกว่าครับ”
“ได้ค่ะ” แล้วคนสวยก็ควักบัตร โห...บัตรอเมริกันเอ็กส์เพรส..อืม..นะ ออกมา
“นี่ค่ะ เดี๋ยวรบกวนเซ็นต์ให้ด้วยนะคะ”
ผมเข้าไปยืนใกล้ ๆ ร่างนั้น ดีว่าเค้าสูงแค่จมูกของผม ผมหอมกลิ่นจาง ๆจากเส้นผมละเอียดเหมือนเส้นไหมนั้นถูกเจ้าของให้มือค่อย ๆ ปัดออกจากไหล่ ผมกลุ่มนั้นพริ้วและค่อย ๆ ตกลงข้างหลัง แต่ตัวผมนี่สิแถบยืนไม่อยู่แล้ว
“อาโจ้ ๆๆๆ ผักกาดอยากได้อันนี้อ่าฮับ”
“โอเคครับๆ”
“หา!! ไอ้โจ้ มึงซื้ออะไรมาให้ลูกกูเนี่ยะ!!!!” ไอ้แจ้ถึงกับตะลึงเมื่อเห็นลูกชายตัวเล็กของมันกำลังเห่อเล่นไอแพตอย่างตื่นเต้น
“ก็หลานอยากได้” ผมแก้ตัวเสียงอ่อย ๆ
“โหยย มึงได้โบนัสเหรอวะเนี่ยะ” ไอ้ปลิวลมก็มิวายถาม
“ป่าว ก็ หลานมันอยากได้หนิ”
“แต่พี่ว่ามันจะดีเหรอน้องโจ้ พี่ว่ามัน เอ่อ เกินไปมั๊ง”พี่นกก็เข้ามาดูกับเค้าด้วย
“เอ่อ ก็...”เอาล่ะสิ ผมเริ่มแก้ตัวไม่ถูกแล้ว
“อืม เอาน่ะ ๆๆ พี่ ๆ ทั้งหลายผมว่าไอ้โจ้มันคงจะอยากใจดีมั่งหล่ะ เออ ไอ้โจ้ ไปเล่นวินนิ่งกันเถอะมึง ป่ะ” ไอ้ปลิวทำหน้าเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออกเลยตัดบทและลากผมมาที่ห้องนอน
“เฮ้ยย เชี่ยไรวะ” ผมตกใจที่มันลากผมมาที่ห้องอย่างรวดเร็ว
“มึงอะแหล่ะเป็นเชี่ยไร”
“อ่าวว ไงมึงถามกูงี้หล่ะ”
“มึงพาน้องผักกาดไปไหนมา ตอบกูมาตามตรง”
“ไอ้ห่านี่ มึงถามยังกะกูเป็นลูกงั้นหล่ะ” ผมมองหน้ามัน “ก็พาไปกินไอติม”
“ที่...”
“เอ่อ วิลล่ามาร์เก็ต”
“กูว่าแล้วว โห มึงนี่ร้ายนะ ใช้เด็กเป็นข้ออ้าง”
ผมมองหน้ามัน อายที่ถูกมันจับได้ “อืม”
“แล้วเป็นไง เจอเขาไหมล่ะ”
“อืม” ผมหยักหน้าเขิน ๆ
“แน้ ดูสิเขินหน้าแดงเลยไอ้นี่”
“เออ”
“แล้วเป็นไงมั่งวะขอบง ขอเบอร์เขามาหรือเปล่า”
“อืม ยัง”
“หุหุ หมอปลิวคอนเฟริ์ม ไม่ผิดที่ทายไว้จริง ๆ ไอ้นี่หนิ มองเขาทั้งปีทั้งชาติอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนวะ”
“ก็ มัน ทำอะไรไม่ถูกนี่หว่า ยิ่งเห็นหน้าเขาแล้วกูยิ่งละลาย”
“โหยย ไอ้...”
“อืม นั่นหล่ะ”
“เออ แล้วทำไมซื้อไอพอดให้ผักกาดล่ะวะ”
“ก็ กูเจอคนสวยเขาในร้านไอตูดิโออ่ะ เขามาซื้อไอพอด กูก็เลยตามไปดู แต่ก็คุ้มนะมึง กูได้มองเขาแบบใกล้ ๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก อิอิ”
“อืม มึงก็เลยถูกหลานอ้อน”
“เออ จะให้ทำไงล่ะวะ ถ้าหลานกูโวยวายขึ้นมา กูอายเค้าแย่เลย”
“โหยย ยอมจนเพื่อแอบมองสาว เอ๊ะ ไม่ใช่แอบมองหนุ่มสิวะ ฮ่ะ ๆๆๆ”
“เออ”
“เพื่อนกูจะมีเมียกับเค้าไหมเนี่ยะชาตินี้ รีบ ๆ มีนะมึง เดี๋ยวผักกาดเหงา ไม่มีน้องมาเล่นด้วย...” ไอ้ปลิวมันพูดล้อเลียนผม
“มึงก็มีซะสิวะ ยากอะไรล่ะไอ้เดือนคณะ”
“อ่าว ไอ้นี่ กูคงได้นางผีเสื้อสมุทรเป็นเมียแทนละว่ะ ฮ่ะ ๆๆ” ไอ้ปลิวหัวเราะขำ เพราะมันทำงานที่ระยอง
“เออ ตามนั้นหล่ะวะ”
"แล้วนี่มึงว่ามึงจะมีโอกาศจีบเค้ามั๊ยวะ เท่าที่เล่า ๆ มา ถึงแม้เค้าจะเป็นผู้ชายหน้าสวย แต่ก็ดูมีตังค์ซะขนาดนั้น ไอ้สลาลี่แมนอย่างเรา ๆ จะไปจีบเค้าไหวเร้ออ"
ผมมองหน้าเพื่อนแล้วคิดตาม
"มึงคิดดูนะ ลำพังเงินที่มึงจ่ายค่าใกล้เค้าไปมะกี๊เนี่ย ขนหน้าแข้งมึงร่วงหมดขาแล้วมั๊ง"
มันพูดถูก เพราะว่าไอแพตเมื่อกี๊เนี่ย เงินเดือนผมเกือบทั้งเดือนเลยนะ T_T
"แต่ไม่เป็นไรเว้ย กูเชื่อว่าในเมื่อมึงจีบหญิงไม่ได้แล้ว หันมาจีบชายมันก็ต้องได้บ้างล่ะวะ"
"เออ ขอบใจว่ะปลิว"
"เออ" ไอ้ปลิวยักหน้าให้ผมทีนึงแล้วตบบ่า ก่อนที่มันจะไสร่างอ้วน ๆ ของมันไปต่อปลั๊กเครื่องเล่นวินนิ่งกับทีวี เอาวะ อย่างที่มันบอก จีบหญิงไม่ได้ จีบชายผมคงจะไม่แห้วนะครับพี่น้อง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
