หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1

[akera]

  

อีกไม่นานก็จะเป็นเบสของโต้ง
และโต้งของเบสแน่นอน


หุหุหุ

[DexTunG]

 

[roseen]

 

[talentcs]

โต้งนี่รักเบสมากนะนี่

อย่างนี้ถ้าต้องไปต่างประเทศจะตัดใจไปด้ายหรือ

 

[litlittledragon]

***** ตอนที่ 25 *****
หลังจากกล่อมเบสหลับแล้ว ผมก็หันไปเก็บกวาดล้างจานที่กองอยู่ แล้วก็เตรียมทำอาหารเย็นเลยทีเดียว
ผมต้องการต้มซุปไก่ให้เบสกิน แต่ตอนนี้ผมไม่มีวัตถุดิบ ผมจึงปิดบ้าน ออกไปตลาดใกล้ๆ
หยุดยาวจบลงไปแล้ว ตลาดเริ่มกลับมาคึกคักเหมือนเดิม
ผมเลือกซื้อน้องไก่ มันฝรั่ง แครอท หอมใหญ่ รากผักชี เตรียมมาทำซุปให้เบส
เนื่องจากมัวแต่ห่วงเบส จนถึงตอนนี้ผมเลยยังไม่ได้กินข้าวเลย ทั้งข้าวเช้าและข้าวกลางวัน
ท้องผมร้องครวญใหญ่แล้ว เพื่อให้เสียเวลาน้อยที่สุด เพราะไม่อยากปล่อยเบสนอนอยู่คนเดียว
ผมจึงซื้อพวกของกินง่ายๆ กลับมาบ้าน
.......................
ที่บ้าน
ระหว่างที่ผมทำอาหาร ผมจะเดินเข้าไปดูเบสเป็นระยะๆ เบสตอนนี้นอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนเตียงผม
กลิ่นซุปไก่ หอมฉุย ผมบรรจงปิดฝาหม้อไว้ ตอนนี้เพิ่งจะ ห้าโมงเย็น เบสน่าจะยังไม่ตื่น
ไว้อีกซักพัก ให้เบสได้นอนเต็มที่ก่อน แล้วค่อยปลุกดีกว่า

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเบสก็ดังขึ้น ร้อยวันพันปี ผมไม่เคยเห็นโทรศัพท์มือถือเบสดังเท่าไรเลย
เบสบอกว่า เค้าไม่ค่อยมีคนโทรหาหรอก ส่วนใหญ่มีแต่พ่อเค้าที่จะโทรมาคอยเช็คว่าเบสทำอะไรอยู่
เบสเล่าว่า พ่อเบสชอบห่วงเบสเหมือนเด็กๆ เค้าว่าเค้าโตพอแล้ว
แต่ผมแอบเข้าใจคุณพ่อนะ มีลูกชายน่ารัก เอ๋อๆ ขนาดนี้ จะไม่ห่วงได้ยังไง
....

ผมหยิบมือถือเบสมาดู เห็นขึ้นชื่อคนโทรมาว่า “Daddy”
ตายละ ผมรู้ละว่าพ่อเบสโทรมา แต่จะเอาไงดี จะถือวิสาสะรับโทรศัพท์เลยดีไหมนะ
ไม่รับดีกว่ามันเสียมารยาท รอให้เบสโทรกลับละกัน

แต่เอ๊ะ คิดอีกที รับสายจะดีกว่ามั้ง เดี๋ยวคุณพ่อจะกังวลเพราะโทรหาเบสไม่ได้

ผมลังเลแค่แป๊บเดียว สุดท้ายก็ตัดสินใจ รับโทรศัพท์คุณพ่อเบส

“ฮัลโหล สวัสดีครับ” ผมเอ่ยทักก่อน
----------------------------------------------------------------------------------------
โทษครับ พอดีรีบขอลงให้แค่นี้ก็ แล้วจะมาต่อให้พรุ่งนี้เช้านะครับ

โต้งได้คุยกับว่าที่พ่อตาครั้งแรกจะเป็นยังไง... ติดตามตอนต่อไปครับ

[LalaBam]

อ่าาาาาาาาาาา
สั้นจัง
 



พ่อโทรมามัยอ่า

[silverspoon]

จะรอนะจ๊ะ 

[WhatLoveIs]

ขอบคุณที่มาต่อค่า

[litlittledragon]

ฮัลโหล นั่นใครนะ นี่มันเบอร์เบสลูกชายผมนะ”
“สวัสดีครับคุณพ่อ ผมเพื่อนเบสเค้าครับ ตอนนี้เบสค้างอยู่ที่บ้านผมนะครับ”
“อ้อ เธอนะหรือที่ชื่อโต้ง เพื่อนที่เบสบอกจะไปค้างด้วย”
“ครับคุณพ่อ”
ผมไม่รู้จะตอบยังไงต่อดี ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ต้องคุยกับคุณพ่อแบบนี้
รู้สึกเหมือนเด็กที่ทำผิด กำลังจะโดนซักฟอกยังไงก็ไม่รู้
“เออ ขอบใจนะ หลายวันนี้เบสคงไปรบกวนไว้เยอะ ....เออ ...พ่อขอสายเบสหน่อยซิ”
“เอ่อ...คือว่ายังงี้ครับคุณพ่อ เบสตอนนี้เค้าไม่สบาย เป็นไข้นะครับ
...อ้อ...แต่ผมพาไปหาหมอแล้วนะครับ ตอนนี้กินยา แล้วนอนหลับอยู่นะครับ
เดียวถ้าเค้าตื่น ผมค่อยให้โทรหาคุณพ่อแล้วกันนะครับ”

“เบสไม่สบายหรือ หนักมากไหมโต้ง พ่อเพิ่งกลับมาถึงไทยเมื่อคืนเอง
เดียวพ่อไปรับเบสมาดีกว่า รบกวนโต้งมากละ บ้านโต้งอยู่ไหน เดี๋๋ยวพ่อไปเด๋ียวนี้เลย”

“เอ่อ...ผมดูแลเบสให้ก่อนได้ครับคุณพ่อ คุณพ่อเพิ่งกลับมา คงอยากพัก ให้เบสอยู่กับผมต่อก่อนได้ครับ” ผมรีบแย้ง เพราะยังไม่อยากจากเบส
“ไม่เป็นไร ลูกพ่อ พ่อก็ต้องดูแลเองละ จะให้เธอมาดูแลได้ไง บ้านโต้งอยู่แถวมหาลัยใช่ไหม ตรงไหนละพ่อจะได้ไปถูก”
คุณพ่อพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าผมยังบ่ายเบี่ยง คงจะไม่ดีแน่
ผมเลยจำยอมต้องบอกที่อยู่บ้านนี้ไป คุณพ่อบอกว่า อีก ชม. นึงจะมาถึง
ถ้างั้น ผมเก็บของเตรียมให้เบสดีกว่า
ว่าแล้วผมก็เข้าห้องไปหยิบกระเป๋าเดินทางเบสมา เปิดตู้เสื้อผ้า เก็บของใช้ส่วนตัวให้เบส
ผมอดใจหายไม่ได้ ช่วงเวลาที่ได้อยู่ร่วมกับเบสแม้จะสั้นๆ แต่สำหรับผม เหมือนยาวนานเป็นปี
ผมได้ใกล้ชิดเบสมากกว่า ตลอดเวลา1ปี ที่ได้รู้จักกันมา
เราได้สุขด้วยกัน หัวเราะ เริงร่าด้วยกัน ผมได้รู้จักเบสในมุมที่ผมไม่เคยเห็น
และเบสก็ได้เห็นผม ในมุมที่ไม่มีใครเคยเห็น แน่นอนว่ารวมไปถึง ร่างกายในร่มผ้าด้วยละ ...อิอิ

ผมนั่งพับผ้าไป ในใจก็วูบวาบๆ เป็นระยะๆ ถึงเวลาเบสต้องกลับไปแล้วงั้นหรือ?....
แต่เอาน่า ผมปลอบใจตัวเอง เดี๋ยวเบสหายดี เบสก็จะกลับมาอยู่กับผมอีก ผมเชื่อเช่นนั้น
จะว่าผมหลงตัวเองก็ได้ แต่ผมว่า เบสต้องมีความสุขแน่ๆ ที่ได้อยู่กับผม เบสเค้าต้องกลับมาหาผมแน่ๆ
ผมเชื่ออย่างสุดใจ ไม่รู้ว่าทำไม มันไม่มีเหตุผล แต่ผมเชื่อเช่นนั้น
เก็บผ้าเสร็จ ผมก็เข้าครัวไปตักซุปไก่ใส่ถุงพลาสติก แล้วเอาใส่กระปุกพลาสติกอีกที เพื่อเอาไว้ให้เบสไปกินที่บ้าน

พอเตรียมตัวเรียบร้อย ผมก็เข้าไปปลุกเบส
“เบสๆ นอนเต็มอิ่มยัง”
“..............ฮ้าวววว โต้ง....อึม...หิวน้ำจังเลย”

ผมหยิบแก้วน้ำที่วางไว้ข้างๆเตียงให้เบส
“ค่อยๆ ดื่มนะ มาๆ ลุกมานั่งก่อน” ผมค่อยๆ ประคองเบสมานั่ง
ผมมองดูเบสที่ค่อยๆ ดื่มน้ำ
“โต้งมองอะไรเรานะ ดื่มน้ำไม่ลงกันพอดี” เบสเอ่ย หน้าแดง ไม่รู้เพราะไข้ หรือเพราะเขิน
“ก็มองคนน่ารักดื่มน้ำไงละ “ ผมแกล้งแซว
“ฮ่าๆ บ้า เราก็คนธรรมดานิละ พูดซะเว่อร์เลย”
“เบสครับ”
“หึม อะไรโต้ง” เบสทำหน้าสงสัย หันมาทางผม
“เดี๋ยวพ่อเบสจะมารับเบสนะครับ เมื่อกี้ท่านโทรมา และผมได้คุยกับท่านแล้ว”
ตอนแรกเบสมีสีหน้าดีใจที่ได้ยินว่าพ่อโทรมา
แต่พอได้ยินว่าต้องกลับบ้าน เบสก็มีสีหน้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด รอยยิ้มหายไปจากปาก
“นายบอกให้พ่อมารับเราหรือ...” เบสถาม
“เปล่าๆ เราขอพ่อนายแล้วด้วยซ้ำ อยากให้เบสอยู่ต่อ...แต่พ่อนายยังไงก็ไม่ยอม เราก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรมาปฏิเสธ ......
นายกลับไปอยู่กับพ่ออาจจะสบายกว่าอยู่กับเราก็ได้”
“ไม่นะ เรายังอยากอยู่ที่นี่...” เบสรีบตอบออกมาในทันใด
ผมมองไปในตาเบส เบสเองก็จ้องตอบกลับมาที่ผม เราสองคนเงียบ ไม่มีใครเอ่ยปากอะไรทั้งสิ้น...
ผมค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เบส เบสเองก็เช่นกัน.....



ทันใดนั้น เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น
ทั้งผมและเบสต่างก็สะดุ้ง ผมยิ้มแห้งๆให้เบส เบสเองก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นกัน
“สงสัยพ่อนายมาถึงละ”
“งั้นหรือ...งั้นเราขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป่บ ฝากโต้งไปรับพ่อเข้ามาละกัน” เบสว่าแล้วก็ลุกออกไปจากเตียง
ผมรับคำ จากนั้นก็เดินออกไปหน้าบ้าน
ที่หน้าบ้านตอนนี้จอดไว้ด้วยรถเบ็นซ์สีดำคันใหญ่ พ่อเบสไม่ได้ขับรถมาเอง แต่มีคนขับรถส่วนตัวด้วย!!

ผมเดินไปเปิดบ้าน พร้อมกับ ยกมือไหว้ชายหนุ่มคนนึงที่เดินลงมาจากรถอย่างงงๆ
ดูยังไงก็ไม่น่าใช่พ่อของเบส แต่หน้าคล้ายเบสราวกับพี่ชาย แต่เอ๊ะ ....เบสไม่มีพี่น้องนิ เบสเป็นลูกคนเดียว
หรือว่าจะมาผิดบ้าน?

“สวัสดีครับ เอ่อ...มาหาใครครับ”
“สวัสดีครับ ผมพ่อของเบสครับ ที่เมื่อกี้โทรคุยกันไงครับ”
ผมช๊อคมากๆ ช๊อคสุดๆ ชายหนุ่มตรงหน้าผม ดูยังไงก็ไม่น่าอายุเกิน35ไปได้ แต่มีลูกชายอายุ20 กว่าปีแล้วเนี่ยนะ
มีลูกกันตอนไหนเนี่ย....ทำไมหน้าเด็กจัง
ซึ่งคุณพ่อของเบสก็คงพ่อจะเข้าใจความรู้สึกผม ท่านขำนิดๆ ก่อนจะเอ่ย
“เบสละโต้ง เดินออกมาไม่ไหวเลยหรอ”
“เอ่อ...ปะ ป่าวครับ ตอนนี้กำลังเข้าห้องน้ำ เชิญคุณพ่อเข้ามาในบ้านก่อนดีไหมครับ”
“งั้นก็ได้” คุณพ่อรับคำ
ผมรีบพาคุณพ่อเข้ามานั่งรอที่โซฟา เบสยังไม่ออกจากห้องน้ำเลย
“เด๋ียวผมไปเอาน้ำมาให้นะครับ คุณพ่อจะรับกาแฟหรือเปล่าครับ”
“ไม่ต้องหรอก เดียวก็ไปแล้ว น้ำเปล่าก็ได้”
“ครับ” ผมรับคำอย่างง่ายๆ

----------------------------------------------------------------
ขอโทษครับ เช้านี้ก็มาได้แต่สั้นๆ อีกแล้ว พอดีตื่นสายกว่าที่ควรจะตื่นไปหน่อย เลยมีเวลาอ้อยอี่เอี่ยงแค่นี้อะครับ

[heefever]

อืมมมม สั้นจริงๆ ด้วย 

[ChiOln]

อีกนิด ๆ ๆ

[jokirito]

กี๊ซซซซซซซ  คุณพ่อหน้าเด็ก  เบสสวยเหมือนแม่  แต่น่ารักเหมือนพ่อหรอกเหรอเนี่ย  กี๊ซซซซซซซ   

[SuSaya]

หาคู่ให้คุณพ่อของเบสซักคนอาจทำให้ยอมรับเรื่องของเบสกับโต้งได้ง่ายขึ้นนะ 

แหม...แต่รู้สึกโต้งกับเบสจะไปไกลกว่าที่คิดแล้วนะ...เหลือก็แต่พูดออกมาให้เคลียร์นี่แหละ

ไม่รู้โต้งจะแสนดีไปไหน...อยากมีอย่างนี้อ่ะ

[LalaBam]

เบส
เริ่มแสดงความรู้สึกออกมากแล้ว
เยสสสสสสสสสส
ดีใจ 

[akera]

คุณพ่อหน้าเด็ก   
โต้งขอเบสกะพ่อไว้เลย


เป็นกำลังใจให้นะ

[litlittledragon]

ผมเข้าไปเทน้ำเย็นมาให้คุณพ่อ
พอเอามาเสิร์ฟ คุณพ่อก็ทักมาว่า
“บ้านเรียบร้อย สะอาดดีนะ ตอนแรกเห็นว่าเป็นบ้านเช่า มีแต่ผู้ชาย นึกว่าจะรกๆ เสียอีก
สวนหน้าบ้านก็ทำซะอย่างดี ยังกับบ้านตัวเองเลยนะ”
คุณพ่อเอ่ยชมผม ผมรู้สึกภูมิใจยังไงบอกไม่ถูกแหะ
“เอ่อ...ก็ช่วยๆ กันนะครับ เบสระหว่างที่มาอยู่ ก็ช่วยผมทำความสะอาดบ้านด้วยนะครับ”
“เบสเนี่ยนะ วันๆ เป็นแต่อ้อนพ่อ เคยเห็นทำความสะอาดบ้านซะที่ไหน
ไหนเบสเค้าทำอะไรบ้างช่วงนี้ โต้งเล่าให้ฟังบ้างได้ไหม”
“ได้ครับ”
ผมค่อยๆ เล่าให้คุณพ่อฟังว่า เบสช่วยผมทำความสะอาดบ้านยังไง
ช่วยผมล้างจาน ช่วยทำอาหาร แม้แต่ซักผ้าตากผ้า เบสก็ยังทำของตัวเองด้วย
คุณพ่อเอ่ยปาก ประหลาดใจ หลายรอบมาก คุณพ่อยิ้มแย้ม ดูมีความสุข เวลาได้ยินเรื่องราวของลูกชาย
จะว่าไป เวลาคุณพ่อยิ้มๆ ดูน่ารักมาก เหมือนเบสเลยละ สมัยหนุ่มๆ ต้องหล่อมากแน่ๆ
ไม่ซิ ตอนนี้ก็หล่อ หล่อมากเลยละ ยิ่งเวลายิ้มนะ เหมือนเบสเลย ผมชักเคลิ้มๆ เวลาคุณพ่อยิ้มใส่ซะแล้วซิ .....
“เอ้.....เอ่อ....” ผมมีเรื่องอยากจะถาม แต่ไม่กล้าพูด
“มีอะไรปะโต้ง มีอะไรอยากพูดหรอ”
“ผมอยากถามว่า....เอ่อ......”
“ถามว่าพ่ออายุเท่าไรใช่ไหม พ่อรู้นะ ชินแล้วละ มักจะโดนเพื่อนเบสถามเสมอๆ
 ยิ่งสมัยก่อน พ่อไปรับไปส่งเบสที่โรงเรียนด้วยตัวเองแล้วนะ เจอบ่อยมาก พ่ออายุ 39 แล้วละ มีเบสเค้าตอนพ่อ 19 เอง”
“โหยย หนุ่มกว่าพ่อผมเยอะเลยละ พ่อผมปาไปตั้ง52แล้ว
แถม....หน้าตาคุณพ่อ เอ่อคุณน้า ก็ดูอ่อนมากเลยครับ นึกว่า 30ต้นๆ”
 ผมชักไม่อยากเรียกคุณพ่อๆ แล้วซิ หน้าเด็กแบบนี้ เรียกคุณน้า น่าจะเหมาะกว่า
“ฮ่าๆๆ ขอบใจนะ มีหลายคนที่พูดเหมือนกัน” คุณพ่อยิ้มสดใสตอบรับคำชมผม
โอ้ยยยย อะไรกันเนี่ย คุณพ่อ หล่อน่ารักมาก ยิ้มแบบนี้ ไอ้โต้งจะละลายเอา
ทันใดนั้น เสียงนึงก็ดังขึ้น
“โต้ง....ยิ้มอะไรนะ” เสียงเข้มๆ ฟังดูไม่พอใจของเบสนั่นเอง
เบสมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เดินมาจากทางห้องน้ำ
“สวัสดีครับพ่อ กลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย” เบสเปลี่ยนจากสีหน้าไม่พอใจ เป็นยิ้มแย้ม แล้วก็รีบเข้าไปนั่งข้างๆ พ่อตัวเองทันที
เวลาเบสอยู่กับพ่อ ทำท่าอ้อนๆ เหมือนเวลาเบสอ้อนผมเลย น่ารักสุดๆ
โอ้ยยยยย สองพ่อลูก น่ารักทั้งคนพ่อ คนลูกเลย ผมเคลิ้มไปหมดละ
“โต้ง....มองไร” เบสหันมาทำหน้าดุใส่ผม
สงสัยผมจะแสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อยแหะ

“เอ่อ....เปล่าๆ “
“เบสหรือเนี่ยลูก ลูกเปลี่ยนไปเยอะจนพ่อแทบจำไม่ได้เลย ฮ่าๆๆ โอ้ย ลูกชายพ่อ หล่อขึ้นเว้ย”
 คุณพ่อเอ่ยปากชมลูกชายตัวเอง แบบคนเห่อลูก พลางเอามือขยี้หัวลูกชายตัวเอง
“แล้วนี่ ไหนว่าไม่สบาย อึม....ตัวร้อนจริงๆด้วย”
“แค่กๆๆ ครับ ตอนนี้เบสหมดแรง ปวดไปหมดทั้งตัวเลยอะครับพ่อ” เบสรีบอ้อนพ่อตัวเองใหญ่เลย
“เดี๋ยวกลับบ้านกันนะลูก ส่วนรถเบสเดียวให้พี่วินัย เค้าขับกลับให้” 
คุณพ่อพูดยิ้มๆ...แต่ทั้งผมและเบสหุบยิ้มลงทันที และโดยไม่ตั้งใจ ผมและเบสหันมามองหน้ากัน

หลังจากมองตากันซักพัก เบสก็หันไปคุยกับพ่อ
“ผมขออยู่ที่นี่ต่อไม่ได้หรอครับพ่อ น่ะๆๆ” เบสอ้อนพ่อเสียงหวาน
“จะอยู่รบกวนโต้งเค้าทำไมละเบส เดี๋ยวโต้งเค้าไม่สบายติดไปจากเบสอีกคนละจะทำยังไง”
ผมรีบพูดแทรกเข้าไปทันทีว่า
“ไม่เป็นไรครับคุณน้า ให้ผมดูแลเบสเถอะครับ ผมดูแลได้ ร่างกายผมแข็งแรงดี ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”
คุณพ่อหันมามองผม แววตาเต็มไปด้วยคำถาม สงสัยผมจะแสดงออกนอกหน้าไปหน่อย ซวยแล้วซิ
“อย่าเลยโต้ง น้าไม่อยากรบกวนโต้งแล้วละ ลูกชายน้า น้าดูแลเองได้”
 คุณพ่อพูดเสียงเฉียบขาด แสดงออกถึงนิสัยหนักแน่น ไม่กลัวคน
ทำไมน่ะ....นิสัยเบสถึงตรงกันข้ามกับพ่อแบบนี้ สงสัยเพราะการเลี้ยงดูแน่เลย
คุณพ่อคงโอ๋ลูกชายมากจนกลายเป็นเบสแบบทุกวันนี้
“เอ่อ...ครับ งั้นผมก็ไม่ว่าอะไรครับ” ผมจะไปพูดอะไรได้ คุณพ่อพูดเสียงแข็งขนาดนี้แล้ว
เบสเองก็ดูจะรู้สถานการณ์ดี ไม่กล้าพูดแทรกเลย
“ไปกัน เก็บของหรือยังเบส” คุณพ่อหันไปถามลูกชายสุดรัก
“ยังเลยครับ”
“อ้อ เบส เราเก็บให้หมดแล้วละ” ผมโพลงออกไปไม่ทันคิด
เบสหันขวับ มาทำหน้าดุใส่ผมอีกรอบ อึยยยย แย่แล้ว ผมพูดอะไรผิดไป
“งั้นก็ดี เด๋ียวไปกันเลยดีกว่า ขอบใจโต้งมากนะที่ดูแลเบสมานาน” คุณพ่อลุกขึ้นยืน ทำให้ผมและเบสต้องยืนตาม
“เดี๋ยว ผมไปเอากระเป๋าก่อนนะ ...” เบสเอ่ย
“เราไปด้วย” ผมว่าแล้วก็ตามเบสเดินเข้าห้องนอนไป

...

พอเข้าห้อง เราสองคนก็เงียบ ไม่รู้จะคุยอะไรกัน..
“เอ่อ....หายไวไวนะ มีคุณพ่อดูแล น่าจะสบายใจได้”

“โต้ง ไม่อยากดูแลเราแล้วซินะ ขอโทษนะที่มารบกวน” เบสเอ่ยอย่างน้อยใจ

“เห้ย ไม่ใช่ๆ ใครว่า เราขอให้นายอยู่ที่นี่ต่อด้วยซ้ำ แต่..พ่อนายก็ไม่ยอม....”
“อึม เราเข้าใจ พ่อเราก็งี้ละ หวงเรามาก เราไม่ว่าโต้งหรอก มีแต่ขอบใจ” เบสหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางผม
เบสจ้องหน้าผมอยู่นาน ก่อนจะเอ่ยว่า

“ขอบใจนะโต้ง.... หลายวันที่ผ่านมา เราสนุกมาก เราจะไม่ลืมเลย”

“บ้า วันหลังนายหาย นายก็มาใหม่ซิ พูดยังกับจะต้องจากลากันงั้นละ เด๋ียวก็เจอกันอีกนะ” 
ผมรีบพูดแย้ง ด้วยใจหายวาบ กับคำกล่าวลาของเบส
“นั่นซินะ ...วันหลังเรามาได้หรือ?” เบสถามผมสีหน้าลังเล

“เราเต็มใจต้อนรับเบสสุดเลยละ แค่เบสคนเดียวที่เราเต็มใจจะให้นายมาอยู่บ้านนี้ นอนเตียงเดียวกับเรา มีแค่นาย”
ผมเอ่ยปากบอกรักเบสอย่างอ้อมๆ หวังว่าเบสจะเข้าใจความหมายแฝงของผม
เบสมีสีหน้าดีขึ้นมากที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น
“งั้น เรามาอีกนะ “
“อึม ต้องมาให้ได้ละ”
“สัญญา เราจะกลับมา” เบสยื่นนิ้วก้อยให้ผม น่ารักซะจริงเชียว ไม่ใช่เด็กๆ แล้วซะหน่อย
แต่ผมก็ยื่นนิ้วก้อยตัวเองไปให้เบส

เราเกี่ยวก้อยกัน
“สัญญาว่านายจะกลับมา” “สัญญาว่าเราจะกลับมา” เราสองคนพูดพร้อมๆกัน

จากนั้นผมก็ยิ้มให้เบส เบสก็หัวเราะให้ผม
ผมกับเบสช่วยกันขนสัมภาระไปยังรถที่จอดหน้าบ้าน และผมไม่ลืมที่จะเอากระปุกน้ำแกงให้เบสไปด้วย
“เอานี่ ซุป เราต้มกะให้นายกินเย็นนี้ แต่นายก็ดันไม่อยู่ซะละ เอากลับไปกินซะนะ”
“ขอบใจนะโต้ง...” เบสทำท่าพูดต่อไม่ออก ผมเองก็พูดต่อไม่ออก เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่
ตอนนี้คุณพ่อนั่งรอเบสอยู่ในรถ ส่วนคนขับรถที่ชื่อพี่วินัย ขับรถเบสกลับไปก่อนแล้ว
ผมกับเบสมองตากัน ไม่รู้จะพูดอะไรดี ซักพัก เบสก็เอ่ยว่า
“ไปละนะ”

“อึม” ผมพูดอย่างอื่นไม่ออก
จากนั้นเบสก็เดินขึ้นรถไป
ก่อนขึ้นรถ เบสหันมามองผมทีนึง แล้วพูดอะไรซักอย่างที่ผมไม่เข้าใจ เพราะเบสไม่ได้ออกเสียง
ผมยืนส่งรถเบสจากไป จนลับสายตา...........................

...............ก่อนกลับบ้าน ผมหันไปมองบ้านทีนึง บ้านที่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยน
แต่....คนๆนึงที่เคยมาอยู่ที่นี่ คนที่เคยมาสร้างสีสันให้กับผม สร้างร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะ
เค้ากลับไปแล้วละ กลับไปแล้ว วันนี้ ...ทำไมบ้านดูหม่นหมองจัง...................

.....................................................................

ขอบคุณทุกกำลังใจอีกครั้งครับ จบตอนวันนี้แล้ว ปมเริ่มขมวดแล้วครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับ
จริงๆสารภาพนะว่า ตอนที่แต่งตอนนี้ จู่ๆเกิดคิดพิเรน อยากถอดเบสออกจากตัวเอก
แล้วให้คุณพ่อเป็นตัวเอกแทน อิอิอิ คงแปลกดีเนอะ
หรือว่าจะให้โต้งได้หมดทั้งพ่อลูกดี
ผมแอบคิดแบบนั้นจริงๆ

-----------------------------------------------------------------------

ผมก็แอบเชียร์โต้งกับคุณพ่อเหมือนกัน ไม่ก็เป็นพระยาเทครัวไปเลย เพื่อนๆ คิดว่าไงอะครับ
ในที่สุดก็ลงได้ครบบทสักที อาทิตย์นี้ชีวิตวุ่นวาย สิ้นเดือนเหมือนจะสิ้นใจ พรุ่งนี้ก็อาจกลับดึกอีกเช่นกันนะครับ
คงได้ลงค่ำๆ ดึกๆ แน่

[LalaBam]

เอ้ย ไม่เอา 3P นะ หาคู่ให้พ่อใหม่เหอะ

[ChiOln]

คุณพ่อขี้หวงเบสมาก ๆ เลย

[heefever]

แลดูเหมือนเบสจะหึงเนอะ


ส่วนของคุณพ่อจัดคู่ให้ด้วย เอาที่เป็นผู้ไหญ่กว่าพ่อซักนิดนึงอะ 

[blackyoyo]

ออกแนวเห็นด้วยนิดๆแหะ 3P

[SuSaya]

คุณพ่อขี้หวงจัง...เบสก็หึงได้กระทั่งพ่อตัวเองนะ 
เป็นฉากชวนจิ้นจริง ๆ โต้งทำตาเคลิ้ม ๆ เวลามองสองพ่อลูกนั่งคู่กันเนี่ย

[roseen]

 :เฮ้อ:เอาดิถอดเลย

[silverspoon]

อ่า ต้องแยกกันซะแล้ว  กะลังหวานกันเลย

[DexTunG]

 

[@_@Aof]

ไม่เอา 3P แบบมีพ่อ-ลูกอ่า  อย่าเลยนะฮะๆ
แต่ตอนที่หึงพ่อตัวเองนี่น่ารักมากอ่ะ...โต้งยิ้มนี่ไม่ได้เลยนะเบส
ติดตามนะครับ

[WhatLoveIs]

ขอบคุณที่มาค่า

สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจไปด้วยคนค่ะ ฮ่าๆๆ

[jokirito]

เอิ่มม  ตุณพ่อถึงจะหล่อน่ารัก  แต่ก็อยากให้คุณพ่ออยู่ของแกไปแบบพ่อๆ อ่ะนะ  ไม่ต้องหาพ่อเพิ่มให้เบสก็ได้มั้ง 

[yayee2]

อ๊ะ อ๊ะ ไม่นะ ไม่เอาแบบพระยาเทครัวนะ
เบสคู่โต้งน่ะดีแล้ว ส่วนคุณพ่อเห็นมีหลายเสียงนิว่าหาคู่ให้คุณพ่อ ค่ะหาคู่ให้คุณพ่อนะคะ
เดี๊ยนขอสนับสนุนความคิดนี้เจ้าค่ะ คุณพ่อออกจะหน้าอ่อน แถมเป็นหนุ่มหล่อซะ ปล่อยไว้เฉยๆเสียดายของจ้ะ
เอ่อคิดออกแล้ว พี่เบิร์ดไงคู่กะคุณพ่อ คริ คริ คริ

[akera]

ใช่ๆพี่เบริด์กะพ่อเบสดิ


มาต่อยัง



เป็นกำลังใจให้เด้อ

[litlittledragon]

***** ตอนที่ 26 *****
หลังจากวันนั้น วันพุธวันที่เบสกลับไปอยู่บ้านเค้าเอง
ตลอดอาทิตย์นั้น ผมก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ
การนอนคนเดียวบนเตียงให้ความรู้สึกที่แปลกๆ ทำไมผมไม่ชินเลยนะ ทั้งๆ ที่นอนคนเดียวมาได้เป็นปี
เตียงผมกว้างขนาดนี้เลยหรือ?
กลิ่นกายของเบสที่ยังเหลือบนหมอน กับผ้าห่ม ผมนอนกอดผ้าห่มทุกคืน ด้วยคิดว่าเป็นเบส

ผมจูบหมอนที่เบสเคยนอน ด้วยคิดว่าเป็นเบสอีกเหมือนกัน
อาทิตย์นี้ เบสไม่ได้มาเรียนเลย แถมไม่มีโทรศัพท์มาจากเบสเลย ผมเคยลองโทรไปหาเบส
แต่ก็โทรไม่ติด เหมือนแบตหมด
นี่เบสจะเป็นอะไรมากไหมน่ะ อยากไปเยี่ยม แต่บ้านเบส ผมก็ไม่รู้จัก เบอร์โทรบ้านก็ไม่รู้

ผมเพิ่งมารู้ตอนนี้เองว่า ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเบสเลย ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าผมรู้ดีแล้ว
พ่อเบสทำงานอะไร เป็นเจ้าของกิจการอะไร ผมก็ไม่รู้

ทุกวันที่ผ่านมา ผมกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ ก่อนที่จะมีเบสมาอยู่ด้วย
ตื่นมาเรียน แวะทำห้องแล๊ปช่วยอาจารย์ และตอนเย็นก็ไปทำงานร้านพี่เก๋
ผมแอบไปด่อมๆ มองๆ ที่คณะเบสในวันศุกร์ แต่ก็ไม่เห็นเบสเลย
พอดีกับเจอหญิง แฟนเก่งในตอนเย็นวันศุกร์ ลองถามหญิงดู หญิงก็บอกไม่รู้ ไม่เห็นเบสเหมือนกัน
แต่หญิงบอกว่า ช่วงนี้มีข่าวลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับเบส
“ข่าวยังไงหรือหญิง ไอ้ข่าวที่ว่าไม่ดีนะ” เก่งถามแทนผม
“เอ่อ...ก็.....ไม่ค่อยรู้เหมือนกันหรอกนะ เดียวหญิงขอไปเช็คกับเพื่อนก่อนนะ ดูเหมือน...พี่เบสจะมีแฟนแล้วยังไงไม่รู้เนี่ยละ”
“อ้าววว มีแฟนแล้ว มันไม่ดียังไงละ “ เก่งยังคงถามต่อไป
“คือ....มีเค้าว่า พี่เบสมีแฟนเป็นผู้ชายละ เค้าลือกันว่า พี่เบสเป็นกะเทย”
“เห้ย ขนาดนั้นเลยหรอ เกย์หรือกะเทย เดี๋ยวนี้เค้าแยกแยะชัดเจนนะ เอาให้แน่ๆ“ ต่อที่นั่งฟังอยู่ด้วย ทำท่าตกใจ
แต่เวลานั้น เก่งกลับหันมามองหน้าผม ผมว่าไอ้เก่งคงสงสัยตั้งแต่ผมขอให้ไปรับเบสมาแล้วละ เรื่องที่หัวหินคราวนั้น

เรื่องที่หัวหิน ผมขอให้เก่งกับหญิงช่วยเงียบไว้ก่อน ผมกลัวเกิดข่าวลือไม่ดีกับเบสนั่นเอง
แต่กับต่อ ผมไม่ปิดบังอยู่แล้ว เพราะเป็นเพื่อนรักกัน ผมกับเก่งเล่าให้ต่อฟังในวันแรกที่ผมไปเรียน
ต่อเองก็กลับมาเล่าให้ฟังว่า มันสนุกมากแค่ไหนที่เชียงใหม่ แต่มันก็ไม่ได้ลงรายละเอียดมากนัก ว่าไปทำอะไรมามั่ง
แต่ดูสีหน้ามันสดใสมาก คาดว่ามีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น
“ข่าวลือมันมาได้ไง แล้วเค้าลือว่าอะไรอีก” ผมพูดบ้าง
“อันนี้หญิงก็ไม่รู้นะ แต่เค้าว่า มีคนเห็นพี่เบสไปดูหนังรักกับผู้ชาย เห็นเค้าว่า มักจะเจอสองคนนี้เดินด้วยกันบ่อยมากด้วย ”
หญิงยังคงเม้าท์ต่อ โดยไม่รู้ว่าคนๆ นั้นนะ ผมเอง
“เอ่อ แค่คนไปดูหนังกันมันก็ลือกันได้นะคนเรา” ไอ้เก่งช่วยพูดแก้ต่างให้
“ไม่ใช่แค่นั้นซิ มีคนเห็นสองคนนั้นนั่งกอดกันในโรงพยาบาลมหาลัยด้วยนะเก่ง” หญิงเจ้ากรมข่าวลือ เล่าต่อ
เก่งทำหน้าอึ้งๆ เถียงไม่ออก ถ้าถึงขั้นนั่งกอดกันในที่สาธารณะ
เป็นใครก็คงเถียงไม่ออกจริงๆ ละ เก่งเหลือบมามองทางผมแว่บนึง
จากนั้นเก่งก็แกล้งเปลี่ยนเรื่องคุย ไปคุยเรื่องอื่นแทน

ผมอดกังวลใจไม่ได้ ใครกันนะ ปล่อยข่าวลือเสียๆ หายๆ ทำลายเบสขนาดนี้....

ผมสงสัยหนิงคนนึงละ เพราะคนที่พวกเราเจอกันวันดูหนัง มีแค่หนิงกับเพื่อน

ที่ผมสังหรณ์ใจไว้ว่าหนิงจะสร้างปัญหา สงสัยจะจริงแล้วซิ

................................................................................

เสาร์ อาทิตยืนี้ ผมดูเหมือนจะว่าง
แต่สุดท้ายก็ไม่ว่าง เนื่องจากงานวิจัยของอาจารย์ กำลังอยู่ในขั้นเริ่มต้นทำให้ต้องประชุมกัน ทั้งสองวัน

หลังประชุมเสร็จ ผมมักจะโดนพี่เบิร์ดชวนไปกินข้าวด้วยเสมอ 
ยังไงซะช่วงนี้ผมก็ว่างอยู่แล้ว เลยตอบตกลงไปกินข้าวเย็นกับพี่เค้า

จากการพูดคุย 2 วันนี้ สรุปกันได้ว่า ปิดเทอมเดือนตุลานี้ ผมกับพี่เบิร์ดต้องตามท่านอาจารย์ไปญี่ปุ่น
เพื่อพบอาจารย์ชาวญี่ปุ่นท่านนึง ที่ทำวิจัยในเรื่องที่เกี่ยวข้องอยู่

ผมค่อนข้างตื่นเต้น เพราะเป็นการไปต่างประเทศครั้งแรก
ท่านอาจารย์บอกให้ผมไปทำพาสปอร์ตเตรียมไว้ซะ
ตอนแรกผมชวนพี่เบิร์ดไปทำด้วยกัน แต่พี่เบิร์ดก็บอกว่ามีแล้ว เพราะเคยเดินทางไปต่างประเทศมาก่อน
แต่พี่เบิร์ดก็อาสาจะพาผมไปทำพาสปอร์ตให้ เป็นวันพุธหน้าตอนบ่ายๆ ซึ่งผมไม่มีเรียน
และพี่เบิร์ดซึ่งอยู่ปีสุดท้ายแล้ว ยิ่งว่าง

...............................

ในเย็นวันอาทิตย์ ผมมืทำงานพิเศษร้านพี่เก๋ตามปกติ

จนถึงวันนี้ก็ปาไป 4วันละ ที่ผมติดต่อเบสไม่ได้ และเบสก็ไม่โทรมา
ใจนึงก็อยากจะน้อยใจ แต่อีกใจก็เข้าใจว่า เบสกำลังไม่สบาย คงไม่อยากโทรศัพท์คุยกับใครหรอก

แต่....เฮ้อ....ผมอดเป็นห่วงไม่ได้

และก็เหมือนเดิม เย็นวันอาทิตย์ คนค่อนข้างน้อย ทำให้ผมได้เลิกงานไว

หลายวันมานี้ พี่เอกเพื่อนร่วมบ้านเช่าก็กลับบ้านไวเหมือนกัน
ทำให้ผมไม่ค่อยเหงาเวลาอยู่บ้านแล้ว อย่างน้อยก็มีคนชวนคุยบ้าง

พี่เอกนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ในตอนที่ผมเพิ่งกลับจากไปทำงานร้านพี่เก๋

“ไงโต้ง เหนื่อยไหมวันนี้”

“ไม่ละครับพี่ ว่างๆ ซะมากกว่า”

“เออ กินไรมายังละ พี่มีขนมในตู้เย็น กินได้นะ”
“ขอบคุณครับพี่ อิ่มแล้วครับพี่”

“เออ นี่ พี่มีเรื่องจะคุยกับเราหน่อยละ”

“ได้ซิครับพี่ มีอะไรหรอ” ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ

“พี่ว่า พี่จะซื้อบ้านละ นี่ก็ไปเซ็นสัญญามาละ บางที พี่อาจจะอยู่ถึงสิ้นเดือนนี้เท่านั้นละ”

“แสดงว่าพี่จะแต่งงานแล้วหรือครับ...ยินดีด้วยนะครับ แต่ว่า ไวจังเลย สิ้นเดือนนี้แล้วหรอ”

“ยังไม่แต่งหรอก คาดว่าคงจะแต่งปีหน้านะ แต่แฟนพี่เค้าอยากรีบมาใช้ชีวิตด้วยกันนะ
พี่เองก็เหนื่อยๆที่จะต้องวิ่งไปหาเค้าทุกวันหยุดละ ไปอยู่ด้วยกันเลยดีกว่า ไม่เหนื่อยเดินทางดี
นี่พี่เองก็ไปคุยกับคุณแม่ฝั่งโน้นไว้ละ อาจจะจดทะเบียนกันก่อน แล้วงานแต่งนะ ไว้หลังพี่เรียน ป.โท จบ”

“งั้นหรือครับ ยินดีกับพี่ด้วยนะครับ”

หลังบทสนทนา พวกเราก็แยกย้ายกันกลับเข้าห้อง

เดียวพี่เอกก็จะไม่อยู่ แสดงว่าต้องมีคนใหม่เข้ามาอยู่แทน ยังไงซะที่นี่ก็เป็นบ้านเช่า คงไม่ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวหรอก
เห้อ....ถ้าได้เพื่อนร่วมบ้านเป็นคนดีไม่มีปัญหาก็คงดี แต่เราก็คงเลือกไม่ได้หรอก

ขณะที่กำลังคิดอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น!!!

เบสโทรมานั่นเอง!!
----------------------------------------------------------------------------------------------
ใครคู่ใครได้รู้กันแน่ครับ มาลงให้แค่นี้ขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะ