หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1

[litlittledragon]

“เอ่อ...โต้งมีอะไรกับพี่หรอ พูดตรงนี้ก็ได้”
“ผมว่าไม่สะดวกเท่าไร อยากคุยกับพี่เป็นการส่วนตัวครับ” ผมยืนยันหนักแน่น
เบสหันไปมองฝ้ายและเพื่อนๆ มีเพื่อนบางคนก็พยักหน้าให้ พี่ฝ้ายเอามือตบบ่าเบสเบาๆ เบสจึงหันมาตอบผมว่า
“ได้ซิ”
หลังจากนั้น ผมก็เดินนำ พาเบสออกห่างมา ผมพาเบสไปมุมที่ไม่ค่อยมีคน แถวๆนึงไม่ห่างจากตึกคณะเบสนัก
เมื่อถึงที่หมาย ผมยืนมองเบสเงียบๆ เบสก็มองกลับมาทางผม...
“ผมรักเบสครับ” ผมตัดสินใจเปิดบทสนทนาด้วยการสารภาพรัก.........
เบสดูอึ้งๆ ที่ผมรุกเค้าด้วยคำบอกรัก
ผมสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วพยายามพูดต่อ
“เราขอโทษที่ไม่ได้บอกนายตั้งแต่แรกว่าเราเป็นเกย์ ใช่ เราเป็นเกย์ แต่เราก็........” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ เบสก็ขัดขึ้นมาว่า

“นายหวังอะไรจากเรา นายเป็นเกย์ นายก็เลยเข้ามาตีสนิทเราใช่ไหม”
“ไม่ใช่ยังงั้น เราหวังดีกับนายจริงๆ”
“หวังดี หรืออยากจะได้เรากันแน่ นายวางแผนไว้ตั้งแต่ต้นใช่ไหม”
“ไม่ใช่ยังงั้น แค่กๆๆ“ ผมแสดงอดแสดงความอ่อนแอออกมาไม่ได้ เวลาแบบนี้ดันมาไอให้เค้าเห็นอีก
ผมไม่อยากใช้อาการป่วยตัวเองมาทำให้เบสใจอ่อนหรอก
เบสมองผม แว่บนึงที่ผมเห็นแววตาแสดงความเป็นห่วงผม จากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว และแทนที่ด้วยสีหน้าแสดงอาการโกรธ
“นายเป็นเกย์ นายเลยเข้าใกล้เรา นายหลอกว่าจะช่วยเราเปลี่ยนตัวเอง แล้วนายก็มาลวนลามเรา”
“ไม่ใช่ยังงั้น นายคิดว่า เราเป็นคนแบบนั้นจริงๆ หรอ “ ผมจ้องหน้าเบสถามกลับ
สีหน้าเบสดูอ่อนลง....

“เฮ้อ....” เบสถอนหายใจ
“เพราะเราไม่คิดว่านายเป็นคนแบบนั้นไง ถึงหนิงจะมาเล่าอะไรหลายอย่างให้เราฟัง แต่เราก็ไม่ได้เชื่อไปทั้งหมดหรอกนะ...” 
หนิงอีกแล้ว ยัยหนิงเป็นคนอยู่เบื้องหลังจริงๆ ด้วย

“ขอโทษที่ว่านายแรงๆ ไป” เบสเอ่ยขึ้น
“ไม่หรอก เราตะหากที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้พูดความจริงกับนายตั้งแต่แรก....นายจะได้ตัดสินใจได้ว่า อยากสนิทกับเราหรือเปล่า”
“............เราขอบใจนะ เราตอนนี้เชี่อแล้วละว่า นายหวังดีกับเราจริงๆ...แต่ว่าโต้ง..........เราห่างๆ กันเถอะ....”
“ทำไมละเบส” ผมถามด้วยความตกใจ
“ผมชอบเบสนะ.....เราชอบตั้งแต่ก่อนที่นายจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว เราชอบนายที่เป็นนาย นายรังเกียจเกย์หรือ”

“เราไม่ได้รังเกียจเกย์ เราไม่ได้เกลียดโต้ง แต่เรื่องรักในเพศเดียวกันนะ เรายอมรับไม่ได้หรอกนะ....สังคมไม่ยอมรับหรอก
นายรู้ไหม ช่วงที่เราป่วยหยุดไป ข่าวเรื่องเราเป็นเกย์นะ ระบาดไปทั่วคณะเราไปหมดแล้ว
นักเรียนดีเด่น ที่เฉิ่มๆ จู่ๆ ก็ลุกมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง ก็เป็นขี้ปากชาวบ้านจะแย่อยู่แล้ว
นี่เค้าเห็นเราไปไหนมาไหนกัน ซึ่ง...เอ่อ..โต้งก็เป็นเกย์ ทำให้คนเค้ามองว่าเราเป็นกะเทย มองว่าเราผิดปกติ
เรา....เราไม่ชอบแบบนี้นะโต้ง ...........”

“ยังงั้นหรือ.....แม้แต่การจะเป็นเพื่อน....นายก็ยังอายงั้นหรือ แม้แต่จะโทรคุยกันก็ไม่ได้หรือ” ผมหมายถึงการไม่รับโทรศัพท์ในช่วงนี้ของเบส
“........ถ้าเราเป็นเพื่อนกันเฉยๆ ได้ก็คงดี.....แต่นาย...คิดแบบนั้นกับเราจริงหรือ?“ เบสถามกลับ
ทำให้ผมอึ้ง และตอบไม่ถูก ใช่แล้ว ผมไม่ได้คิดกับเบสแบบเพื่อน เมื่อกี้ผมเองก็เพิ่งสารภาพรักไป
“.........คนอื่นเค้าไม่มองแบบนั้นหรอกโต้ง .........พ่อเราเองก็มีหน้ามีตาในวงสังคม เราจะทำให้พ่อเราผิดหวังไม่ได้
ลูกชายนักธุรกิจใหญ่เป็นกะเทย ......เรายอมไม่ได้ที่จะให้พ่อเราต้องอายหรอกนะ..............เราห่างๆ กันเหอะโต้ง นายไม่ต้องโทรมาแล้ว ช่วงนี้ เราไม่อยากเจอนาย” เบสพูดเสียงเครือ

ผมเชื่อว่า เบสเองก็คงลำบากใจไม่น้อยที่ต้องพูดแบบนี้ เบสเป็นคนจิตใจดี แต่เค้าแค่แคร์คนรอบข้างมากไป
เค้าอายที่จะต้องเป็นขี้ปากชาวบ้าน โดนนินทา โดนมองว่าร้าย
เค้ากลัวพ่อเค้าจะอายถ้าลูกชายคนเดียวมาเป็นเกย์

ผมจะทำอะไรได้ละ เบสพูดจาหนักแน่นขนาดนี้แล้วนิ.............

“ยังงั้นหรือ.....เราขอโทษนะที่มาทำให้ชีวิตนายปั่นป่วน
เราขอโทษ เราขอโทษ เราขอโทษ” ผมพูดอะไรไม่ออกนอกจากขอโทษ
“ไม่ใช่ยังงั้นโต้ง.......เราขอบคุณนายจริงๆ ที่ช่วยเรามาตลอด.......แต่เรื่องของเราสองคน คงเป็นไปแบบที่โต้งต้องการไม่ได้
...เราขอโทษนะ...............”
“เราเข้าใจละ “ ผมยิ้มให้เบส
“จากนี้ไปเราจะไม่มากวนนายอีก นายวางใจเหอะ “
เบสเงียบ ไม่พูดอะไร แล้วก็ไม่มองหน้าผมเลย เอาแต่ก้มหน้าเงียบ
“นาย....ดูแลตัวเองดีๆ นะ นายนะใจอ่อน โดนหลอกง่าย อย่าไปให้คนเค้ายืมเงินบ่อยๆ ละ เดี๋ยวจะลำบากเอง
อ้อ...แล้วก็ที่เราสอนเซ็ทผมนะ อย่าลืมนะ ด้านหลังต้องดัดเป็นวงๆ นิดหน่อยนะ
อืม แล้วก็......เวลาขับรถก็ขับดีๆ ละ อย่าเหม่อ เด๋ียวจะเกิดอุบัติเหตุ .........”
“พอเถอะโต้ง...” เบสพูดเสียงเครือ
“อึม....นั่นซิ เราห่วงมากไปละ นายไม่มีเรานายก็อยู่ได้อยู่แล้วละ เราขอโทษ..............
เราไปละ โชคดีนะเบส ถ้ามีปัญหาอะไรที่เราช่วยได้ก็บอกมาละกัน เรายินดีช่วยเหลือนาย ยังไงเราก็เพื่อนกัน
จำไว้นะ ไปละ ลาก่อน.....คนดีของผม”

ใจผมแทบแหลกสลาย ตอนที่พูดคำลาเหล่านั้น ผมพยายามเก็บอาการ ไม่แสดงออกถึงความอ่อนแอของตัวเองออกมา
ผมหันหลังให้เบส แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น ตรงที่ๆ จะเปลี่ยนชีวิตของผมไปตลอดกาล......
...................................

ลับหลังผม ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆจากปากเบส แต่ผมต้องไม่หันหลังกลับ

การคงอยู่ของผม เป็นการทำร้ายคนที่ผมรัก การจากไปของผม จะดีกับเบสมากกว่า

ถ้าผมรักเค้า ผมควรไปจากเบส
.........
.............................................................................................


จบอีกตอนแล้วครับ
ตอนที่เขียนตอนนี้ ผมอินมากมายเลยละ....
เคยไหมครับ รักเพื่อนสนิท แถมเพื่อนสนิทคนนั้นก็ดันเป็นชายแท้
รักที่ไม่มีทางสมหวัง
ขอให้ทุกคนโชคดีนะครับ
และขอบคุณสำหรับทุกคำชมเชย และกำลังใจครับ ขอบคุณครับ
------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไปจะเป็นซีซั่นสองแล้วนะครับ

[Wordslinger]

กรี๊ดดดดส์...สงสารโต้งมากเลยอ่ะ แต่ก็(เหมือนจะ)เข้าใจเบสหน่อยๆ

แต่ว่าดูเหมือนซีซั่นสองเนี่ยจะเป็นภาค...เอาคืน...หรือเปล่าคะ แบบว่าในที่สุดโต้งก็หันไปคบกับพี่เบิร์ดอะไรเงี้ย แต่...อืม...โต้งก็ไม่ใช่คนอย่างนั้นนี่เนอะ เอ...ท่าทางจะกลายเป็นมาม่าซะแล้ว

แต่...อย่าใช้น้ำตามาทำให้สงสารนะเบส มิฉะนั้นจะโดนตบอย่างแรง

  ขอบคุณ "ฝันเป็นจริง" กับ "มังกรน้อย" นะคะ

[heefever]

งือ งือ งือ โต้งน่าสงสารอะ

ตอนนี้เค้าอ่านแล้วร้องไห้จริงๆ นะ แงๆๆ


รอซีซั่น 2 อะ มันจะมาม่าไปกว่านี้อีกมั้ย 

[roseen]

 :เฮ้อ:พูดยาก หน้าตา สังคมรอบข้าง พ่อแม่  คือตัวแปรทั้งนั้น

[anajulia]

เริ่มด้วยความน่ารักอบอุ่นลุ้นกับความรักที่ต้องเก็บไว้ในใจ แล้วจบลงด้วยมาม่าต้ำยำกุ้งรสดั้งเดิมชามใหญ่
คุณดรีมคะ 

แต่มันเป็นแบบที่เบสพูดจริงๆแหละ คนบางคนไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่สนสายตาและเสียงจากคนอื่นนี่เนอะ แล้วเผอิญครอบครัวเบสก็เป็นแบบนั้นเสียด้วย
โต้ง  เบส 

[LalaBam]

แคร์คนอื่นทำไม
แคร์หัวใจตัวเองสิ
ไอเบสบ้า
 

[akera]

ซีซันแรก เป็น โต้ง-เบส

ซีซัน2 ต้องเป็น  โต้ง-เบริด์ แน่นอน

เป็นกำลังใจให้นะ

[silverspoon]

ตอนนี้ทำเราน้ำตาไหลพรากๆ 

นาทีสุดท้ายที่ต้องบอกลา เรายังมีแต่ความรักและหวังดีให้น่ะดิ เคยเป็นอ่ะ เศร้า

[jokirito]

ดีแล้วแหละโต้ง กลับบ้านไปกินข้าวกินยา แล้วก็นอนพักผ่อนดีกว่า รักตัวเองให้มากๆ ปล่อยให้เบสเค้าสับสนกับชีวิตตัวเองต่อไปเถอะ

[ChiOln]

น้ำตาร่วง TToTT

[Ryuse]

ดีแล้วที่โต้งคิดจะตัดใจ
ปล่อยให้เบสฉุกคิดขึ้นมาได้ด้วยตัวเองบ้างคงดี
ไม่งั้นคงได้ถูกคนจูงจมูกไปนู่นมานี่ไปทั้งชีวิตแหงๆ
แต่ก็นะ . . . เฮ้อ . . . แค่ผู้ชายรักกันมันผิดมากเลยเหรอเนี่ย???

[yayee2]

ซีซั่น 2 โต้งคงเข้มแข็งขึ้น
จะมีการเปลี่ยนคนใหม่ด้วยรึเปล่าน้อ
ถ้าเปลี่ยนเป็นพี่เบิร์ดแล้ว ต้องให้รักกันจริงๆนะ
อย่าให้พี่เบิร์ดเป็นแต่ที่พักใจชั่วคราวนะ

[litlittledragon]

เร่ิมซีซั่นสอง
***** ตอนที่ 31 *****
เย็นวันศุกร์ ผมพกอาการป่วย และสีหน้าที่แย่สุดๆ ไปร้านพี่เก๋
ทันทีที่พี่เก๋เห็น ก็ไล่ผมกลับบ้านทันที

“กลับไปพักเหอะโต้ง ทางพี่ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนะ” พี่เก๋ปลอบโยนผมเบาๆ โดยไม่ถามอะไรให้รำคาญใจ

“ขอบคุณครับ” เวลานี้ผมพูดได้แค่นี้เท่านั้นเอง

หลังจากขอลาวันอาทิตย์พ่วงอีกวันด้วยแล้ว ผมก็เดินออกมาจากร้านพี่เก๋

ตอนนี้สมองผมขาวโล่งไปหมดอีกแล้ว

คิดไม่ออกว่า อยากคิดอะไร

คิดไม่ออกว่า จะต้องทำยังไงต่อ


แม้แต่ตอนนี้ผมนึกอะไรอยู่ ผมก็ไม่เข้าใจ
ผมพาร่างกายที่เหนื่อยล้ากลับมาบ้าน แม้แต่จะอาบน้ำ ผมยังไม่มีแรงเลย
บ้านมืดสนิท คงเพราะพี่เอกยังไม่กลับมา
ผมเข้าห้องนอนไปนอนบนเตียงทั้งชุดนักศึกษา ตัวผมร้อนมาก แต่ผมกลับหนาว
ผมเริ่มมึนหัว และอยากอาเจียน จิตใจผมเองก็แย่พอๆ กับร่างกาย ผมอยากร้องให้ แต่ไม่มีน้ำตาจะไหล
ในหัวผมวุ่นวายไปหมด คิดอะไรต่อมิอะไรต่างๆนานา แต่ผมนึกไม่ออกว่า ผมกำลังคิดอะไรอยู่
มันแปลกไหม? ผมเหมือนคนบ้า เริ่มไม่รับรู้ปัจจุบันของตัวเอง
จากนั้น ผมก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว........


.....................................ผมสะดุ้งตื่น เพราะเสียงโทรศัพท์ข้างตัวดังขึ้น

ปากผมแห้ง เหมือนคนขาดน้ำ ตัวผมร้อนผ่าว เรี่ยวแรงหายไปหมด ผมพยายามรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล...” เสียงผมตอนนี้มันแหบแห้งมาก จนผมตกใจ เสียงแทบไม่ออกเลย
“ฮัลโหล โต้ง ...ฮื้อๆ โต้งอยู่ไหม.” เสียงต่อดังมาตามสาย ต่อกำลังร้องให้
อะไรทำให้ผู้ชายเข้มแข็งแบบต่อร้องให้ ผมค่อนข้างตกใจ
ต่อมันเพื่อนรักผม ผมไม่เคยเห็นมันร้องให้มาก่อน

“เฮ้ย มึงเป็นไรปะวะ เกิดอะไรขึ้น” ผมรีบถามต่อด้วยความเป็นห่วง

“กูอยู่หน้าบ้านมึงตอนนี้ ฮื่อๆ มึง กูไม่ไหวแล้ว ฮื่อๆๆ” ต่อร้องให้ใหญ่ ตอนนี้ต่ออยู่หน้าบ้านงั้นหรือ
ผมพยายามฝืนบังคับตัวเองให้ตื่นขึ้นมา ผมเดินออกไปมองหน้าบ้าน ก็เห็นรถคันนึงจอดอยู่ ผมรีบออกไปหาต่อ
พอผมเดินไปหน้าบ้าน ก็เห็นต่อนั่งร้องไห้ มือถือโทรศัพท์อยู่หน้าบ้านผม
“เฮ้ย ไอ้ต่อ มึงเป็นอะไร เข้ามาก่อนๆ“ ผมรีบไปเปิดประตูบ้านรับต่อเข้ามา
เวลานี้ ผมจู่ๆ ก็ลืมเรื่องของตัวเองไปหมดสิ้น ทั้งอาการป่วย และเรื่องเบส
ผมประคองพาต่อเข้าบ้านมา
“กูขอโทษที่มารบกวนมึง แต่กูไม่รู้จะไปไหนดีแล้ว กูกดออด ก็ไม่มีคนออกมา กูก็นึกว่ามึงจะไม่อยู่ซะแล้ว...”

“เออ พอดีกูหลับอยู่ มึงเป็นไงมาไงวะ มา มาๆ เดี๋ยวค่อยเล่า เช็ดหน้าเช็ดตาก่อน เด๋ียวกูไปเอาน้ำดื่มมาให้”

ว่าแล้วผมก็ยื่นกล่องทิชชูให้ต่อไปสั่งน้ำมูก

แล้วผมก็เดินเข้าห้องครัวไปเทน้ำมาให้ต่อ แน่นอนว่า
ผมเองก็ต้องดื่ม คอผมแห้งผากมาก
ตั้งแต่เย็นมา ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ตอนนี้ผมหิวมาก
เหลือบไปมองนาฬิกาที่นอกห้อง ตอนนี้ 4ทุ่มแล้ว นี่ผมหลับไปตั้งแต่หัวค่ำเลยหรือเนี่ย
“ต่อ นายกินอะไรมายัง”
“....ยังเลยวะ แต่มันไม่หิว” ต่อเริ่มสงบลงแล้ว
“เออ กูหิว เด๋ียวกินอะไรเป็นเพื่อนกูหน่อยละกัน”
ว่าแล้วผมก็หาเครื่องไม้เครื่องมือมาทำของกิน เนื่องจากผมหิวมาก ไม่มีเวลาทำอะไรกินแล้ว
ผมจึงต้มมาม่าที่ติดบ้านอยู่
พอดีมีหมูสับ กับผักอยู่บ้าง ผมเลยแต่งมาม่าผมซะจนดูหรูหรามากไปกว่ามาม่าปกตินิดนึง
ใส่หมูสับ ใส่ผักกาดขาว ต้นหอม ตอกไข่โปะหน้า เป็นอันจบ
ผมยกชามมาม่า สองชามที่หอมฟุ้งเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“มาๆ กินอะไรก่อนเหอะมึง ท้องอิ่ม สมองจะได้ทำงาน”

--------------------------------------------------------------------------------
ดีใจมีคนโพสเยอะ เลยรีบเอามาให้ก่อน เย็นๆ จะเอามาให้อีกครั้งนะครับ

[roseen]

 :กอด1:เอาใจช่วยนะครับโต้ง

[BP109]

รู้สึกเหมือนต่อจะมีพิรุธ   

ไม่ใช่ว่ากลัวเบสจะพูดเรื่องตัวเองเป็นเกย์  แล้วเลยไปพูดของเบสให้คนอื่นได้ยินหรอกนะ?

[akera]

ต่อเป็นไรอ่ะ

นึกว่าพี่เบริด์โทรมา

โต้ง สู้ๆ

[jokirito]

ต่อโดนพี่ชายคนนั้นรังแกมาเหรออออ

[KM]

ต่อตัวโกง

[Wordslinger]

ต่อชอบโต้ง???

แต่ว่าหนูโต้งจ๋า อารมณ์ของเรื่องกำลังแบบว่าเหมือนมาม่ารสเป็ดพะโล้ หนูก็มาต้มมาม่ากินซะงั้น ทำเอาเจ้หิวไปด้วยเลยล่ะ

คิดว่าพี่เบิร์ดแอบโทรมาเหมือนกันค่ะ

อ่านช่วงต้นๆตอน สงสารโต้งมาก ตอนเบสป่วย มีโต้งคอยดูแล แต่พอโต้งป่วยบ้างกลับต้องอยู่คนเดียว แถมนายต่อยังมากวนอีก

ปล.ชอบเรื่องนี้มากค่ะ แอบมาตามอ่านทุกวัน  คุณมังกรน้อยนะคะ กับคุณดรีมด้วยค่ะ

[nyongtory]

กว่าจะตามอ่านจนทัน น นน น~
555555555555555

เรื่องนี้คือสนุกไม่ไหวแล้วนะ!!!!!
วางตัวละครได้ลงตัวสุดยอ ด ดด  ด ด
โครงเรื่อง ปมปัญหาไม่ต้องพูดถึง~   

สงสารโต้งอ่ะ
ทำไม ฮือ~~~

ดราม่าติดต่อกันหลายตอนโฮ ก ก กก ก
อ่านแล้วนั่งน้ำตาซึมT___________T

พี่เบิร์ดคือเป็นคนดีมากอ่ะ     ...แล้วหายไปไหนเอ่ย??
คือก็แอบเข้าใจเบสนะ ที่คิดเร่องหน้าตาทางสังคม
แต่ ความรักมันหากันได้ง่ายๆเรอะ?????!!!!

ว่าแต่ต่อเป็นไร?O[]o!!!!!!!


ป.ล.ชอบโต้งมากมาย      ....{ตรงที่หื่นดี 555}
ดูความหื่นของรีดเดอร์=___________= 55

มาต่อไวๆนะคะ
แอบค้างนะเออ~~

[silverspoon]

ไปฟังปัญหาของคนอื่นก็ดีนะ แบบว่าจะได้ลืมของตัวเองไง 

[litlittledragon]

“ขอบใจวะโต้ง”
ผมชวนต่อนั่งกินข้าว โดยยังไม่ถามว่ามันเป็นอะไร ถึงได้ร้องให้มาหาผม

ผมเองก็พยายามผ่อนคลายจิตใจตัวเองไปด้วย
ตอนนี้ใจผมมันเจอแต่เรื่องหนักๆ จนเหนื่อยล้าเหลือเกิน

เราสองคนนั่งกินมาม่ากันโดยเงียบเสียง ไม่มีใครเอ่ยอะไรก่อน
ต่อกินหมดก่อนผม มันคงหิวมาก แต่เพราะเจอเรื่องร้ายๆ มา เลยไม่ได้กินอะไรเลย
ต่อนั่งรอจนผมกินหมด
หลังจากดื่มน้ำคำใหญ่แล้ว ผมก็เริ่มเอ่ยปากก่อน
“เกิดอะไรขึ้นต่อ ทำไมมาร้องให้อยู่หน้าบ้านเรา”
ต่อมีสีหน้าที่เครียดขึ้นเล็กน้อย...มันดูลังเลที่จะพูด
ตอนแรกที่มันเสียใจหนักๆ คงคิดถึงแต่เพื่อน
แต่พอมันตั้งสติได้ ดูเหมือนมันจะอายที่จะพูด
“กู....มีเรื่องกับพี่บอลเค้าวะ”
“กูถามจริง มึงกับพี่บอล เป็นอะไรกันแน่วะ“
“เอ่อ......โต้ง กูมีเพื่อนรักอยู่ไม่กี่คน แต่กูก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังดี มีแต่มึงที่เป็นเกย์
....กูกับพี่บอล...เป็นแฟนกันวะ”
ต่อสารภาพออกมาแล้ว ถึงผมจะเคยสงสัยก็เหอะ
“งั้นหรือ ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ กูเข้าใจ” ผมพยายามปลอบต่อ
“จริงๆ เมื่อก่อนกูก็ไม่ได้....ชอบผู้ชายหรอกนะ แต่กับพี่บอล กูรู้จักเค้าตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแล้ว”
 หลังจากนั้น ต่อก็เล่าให้ผมฟังว่า เรื่องราวมันเป็นมายังไง

ต่อกับพี่บอล เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องสมัยเรียน ม.ปลาย ตอนนั้น ต่อเพิ่งเข้าม.4
พี่บอลก็อยู่ม.6แล้ว


พี่บอลพยายามจีบต่อก่อน จนต่อใจอ่อนยอมคบด้วย แต่ตอนนั้นยังแค่คบกันแบบเด็กๆ ไม่มีอะไรกัน
ต่อมาพอเรียนจบ พี่บอลต้องไปเรียนต่อต่างประเทศทำให้ต้องเลิกลากันไป

ตอนนั้นต่อก็เสียใจ แต่ไม่มากนักเพราะว่ายังไม่ได้ลึกซึ้งอะไรกัน
หลังจากนั้นต่อก็ไม่ได้สนใจผู้ชายคนไหนอีก และมันก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเรื่องนี้เลย
คนที่รู้ก็มีเพื่อนสนิทสมัยม.ปลายเพียงคนเดียว

วันก่อนที่ผมไปเจอมันกับพี่บอลที่สยาม คือช่วงนั้นพี่บอลเพิ่งกลับมาเยี่ยมบ้านที่เมืองไทย
ตลอดเวลาที่พี่เค้าไปอยู่เกือบ 4ปี ไม่ได้ติดต่อกลับมาหาต่อเลย จนต่อนึกว่าคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

ตอนแรกที่พี่บอลกลับมา ก็พยายามตื้อ ขอคืนดีกับต่อ
แต่ต่อไม่ยอมเล่นด้วย เพราะว่าหายไป 4ปี จู่ๆ จะกลับมา ต่อไม่พอใจมาก
ต่อตั้งใจว่าจะเป็นพี่น้องกันเฉยๆ เค้าไม่อยากกลับไปชอบพี่บอลอีกแล้ว
แต่เพราะเหตุการณ์หลังไปเที่ยวเชียงใหม่มาเมื่ออาทิตย์ก่อน ทำให้ต่อใจอ่อน ยอมคืนดีกับพี่เค้า
ที่เชียงใหม่ ต่อมีอะไรกับพี่บอลเค้าไปแล้ว

เรื่องที่ทำให้ต่อเสียใจคือ ต่อนึกว่าจะได้อยู่กับพี่บอลตลอดไปแล้ว ทั้งๆ ที่พี่เค้าสัญญาแล้ว
มาวันนี้จู่ๆ พี่บอลก็บอกว่า ต้องกลับไปที่เมืองนอก ไปทำเรื่องเรียนต่อให้จบก่อน
เค้าสัญญาว่าจะกลับมา

แต่ต่อบอกว่า กลัว มันกลัวจะเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก
ตอนที่พี่บอลจะไปเมืองนอกครั้งแรกนั้น
พี่เค้าสัญญาว่าจะติดต่อกลับมา เค้าจะกลับมาหาต่อทันทีที่ปิดเทอม
แต่สุดท้าย ก็หายไป4ปี ทำให้ต่อเสียใจมาก

มาครั้งนี้ พี่บอลก็สัญญาแบบนั้นอีกแล้ว บอกว่าจะกลับมาทันทีที่เรียนจบ แต่ต่อก็ไม่เชื่ออีกแล้ว


“กูว่า เค้าได้กูแล้ว เค้าก็จะทิ้งกูไปอีกละ....กูไม่เชื่อเค้าแล้วละ กูมันโง่เองที่เชื่อเค้ามาตลอด..” ต่อระบายให้ผมฟัง
“..........เห้อ.............มึงก็ กูก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี จะบอกให้เชื่อพี่เค้า กูเองขนาดเป็นคนนอก ยังไม่อยากเชื่อเลย...ได้แต่บอกให้มึงทำใจ มึงรักพี่เค้ามากใช่ไหมละ”

“.........................ใช่ กูรักเค้ามาก กูไม่อยากจากเค้าอีกแล้ว” ต่อเงียบไปนานกว่าจะยอมพูด
“ต่อ...แล้วมึงจะทำยังไง”
“กูก็ไม่รู้ ..................แต่กูว่า กูจะเลิกกับเค้า กูไม่อยากรอ กูไม่อยากคาดหวังอะไรอีกแล้ว”
“...........กูเข้าใจมึงนะ กูเคารพการตัดสินใจของมึง ถ้ามีอะไรที่เพื่อนทำได้ ก็บอกแล้วกัน ..........”

“ต่อ กูขออยู่กับมึงซักพักนะ เค้ารู้จักบ้านกู กูไม่อยากเจอเค้า ไว้กูพร้อมกว่านี้ กูจะไปบอกเลิกเค้าเอง”

“เออ ตามใจมึงวะ กูยังไงก็ได้ ยังไงมึงก็เพื่อนรักกู”
“ขอบใจวะ”
“เออ มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนปะ”
“ไม่มีวะ ขอยืมของมึงละกัน”
ผมเดินเข้าไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยนนอนให้กับต่อ รวมถึงผ้าเช็ดตัวด้วย
หลังจากไล่ให้ต่อไปอาบน้ำ ผมก็หายามากิน แล้วก็นอนรอต่ออาบน้ำเสร็จอยู่ที่โซฟา
ไม่รู้เมื่อไรที่ผมเผลอหลับไป จนต่อมาปลุกผม
“เห้ย โต้ง มึงไข้ขึ้นสูงเลยนิหว่า ตัวร้อนจี๋เลย”
“ไม่เป็นไร กูกินยาแล้ว”
“มึงอาบน้ำไหวไหม หรือจะให้กูเช็ดตัวให้ไหม”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวยาออกฤทธิ์ ก็คงดีขึ้น เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน มึงนอนตามสบายเลยนะ กูมีหมอนอยู่อีกใบ
ถ้าไงมึงนอนบนเตียงละกัน เด๋ียวกูไปนอนข้างล่างเอง เดียวมึงติดหวัดกู”

“เฮ้ย ได้ไง มึงป่วย และมึงเป็นเจ้าของบ้าน มึงนอนบนเตียงละ เด๋ียวกูนอนบนพื้นเอง ไม่ต้องห่วงกูหรอก”

ผมขี้เกียจเถียงมันละ เลยพยักหน้าขอบใจแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
อาบน้ำไป ผมก็มึนไป อยากอาเจียน แต่มันอาเจียนไม่ออก แย่จัง เวลาแบบนี้ ผมอยากมีใครซักคนอยู่เคียงข้าง
-------------------------------------------------------------------------
ลงให้ดึก พรุ่งนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะลงได้ตอนไหน แต่จะมาให้เร็วที่สุดนะครับ

[roseen]

 

[heefever]

โต้งก็มีปัญหา แถมเพื่อนต่อยังไม่ปัญหามาให้พาเครียดอีก

เฮ้อ   ชีวิต

[Wordslinger]

สรุปว่าไม่มีอะไรในกอไผ่

แต่ก็ดีที่ยังคนอยู่เป็นเพื่อนโต้ง

  ขอบคุณค่ะ

[silverspoon]

อ่า พี่เบิร์ดน่าจะมาปลอบใจโต้งหน่อยนะ 

[jokirito]

นั่นไง  พี่ชายคนนั้นรังแกต่อจริงๆซะด้วย  ต้องไปเคลียร์นะแบบนี้  หนีกลับมาตั้งหลักสินะหนูต่อ

[akera]

พี่เบริด์อยู่ไหน

ทำไมไม่มาหาโต้ง


อย่าบอกนะจะกลายเป็น
โต้ง-ต่อ!!!! -,,-

[LalaBam]

โต้ง-ต่อ

หรืออะไร

ยังไง

[DREAM COME TRUE]

โอ๊ะ จบซีซัน 1 แล้วหรอครับ เดียวเข้าซีซัน 2แล้ว จะออกแนวท่องเที่ยวมากกว่าแล้วมั้ง