หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1

[heefever]

ตอนนี้ขอบอกเลยว่าเซ็งเบสสุดๆ

[ChiOln]

โอ๊ยยยย!! เหนื่อยแทนโต้งจริง ๆ

[DexTunG]

 

[jokirito]

น้องไก่โต้งอย่าได้แคร์  พี่เบิร์ดเป็นกำลังใจให้นะ  ปล่อยให้เบสเค้าเรียนรู้ชีวิตเอาเองเถอะ

[SuSaya]

งานนี้เราว่าโต้งพลาดนะ...ที่ไม่พูดกับเบสให้เคลียร์แต่แรก
ด้วยนิสัยอย่างเบส ตอนนี้ก็เลยเกิดเห็นใจขึ้นมาอ่ะ คงสับสนน่าดูเหมือนกัน
อยากกรี๊ดพี่เบิร์ดดัง ๆ อ่ะ...ให้คู่กับป๊าเบสเลยได้ป่ะ 

[litlittledragon]

***** ตอนที่ 29 *****
ผมกับเบส บังเอิญเจอกันในร้านเสื้อผ้าร้านนึงโดยไม่ได้ตั้งใจ
เบสกับหนิง กำลังเดินออกมา และผมกับพี่เบิร์ดกำลังจะเดินเข้าไป ทำให้ประจันหน้ากันอย่างเลี่ยงไม่ได้
เบสทำท่าสะดุ้งเล็กน้อยที่เห็นผม เบสหันไปมองพี่เบิร์ดทีนึง ก่อนจะหันมาทางผม
“สวัสดีค๊ะน้องโต้ง มาเดินเที่ยวหรือค่ะ” หนิงเอ่ยปากทักก่อน
“ครับ มาเดินเล่น พี่หนิงละครับ” ผมเอ่ยทักอย่างเสียไม่ได้ แต่ตาผมกลับจ้องแต่เบส ไหนเบสว่าจะเลิกยุ่งกับหนิงแล้วไง ทำไมมาเดินด้วยกันอีก

“อ๋อ เบสเค้าอยากจะมาเดินเล่นนะ หนิงเห็นเบสเค้าอยากมาเดิน ก็ขัดใจเค้าไม่ได้หรอก “ หนิงหันไปจับแขนเบส
ทำไมนะ พอผมเห็นท่าทีของหนิง ที่ดูจะกลับไปสนิทสสนมกับเบสยิ่งกว่าเมื่อก่อนแล้ว ผมอดโมโหไม่ได้
ผมรู้สึกฉุนๆ ที่เบสพูดอย่างทำอย่าง ปากบอกว่าอยากเลิกยุ่งกับหนิง แต่กลับทำตัว สนิทสนิมกันยิ่งกว่าเดิม

“แล้วนี่ น้องโต้งมาเดินเล่นกับแฟนหรือค๊ะ อุ๊ยยย ขอโทษค่ะ“ หนิงแกล้งทำเป็นขอโทษผม
เบสหันมามองหน้าผมขวับ

พี่เบิร์ดเองก็ด้วย ดูท่าจะอึดอัดใจไม่น้อยที่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“พอดี พี่ได้ยินมาจากเพื่อนที่คณะของน้องนะคะ น้องโต้งก็ไม่ได้ปกปิดนิค่ะ เรื่องที่เป็นเกย์ คงไม่โกรธพี่ใช่ไหมค่ะ” หนิงจีบปากจีบคอพูดกับผมใหญ่เลย
ผมรู้สึกหน้าชาเล็กน้อยที่ถูกเรียกว่าเป็นเกย์ต่อหน้าเบส จริงอยู่ ผมเป็นเกย์จริง และไม่เคยปิดบัง นอกจากเพื่อนสนิทไม่กี่คนแล้ว น้อยคนที่จะรู้
แต่กับเบส ผมไม่เคยบอกมาก่อน ผมไม่รู้ว่า เบสจะคิดยังไง
จะคิดไหมว่าที่ผมเข้าหาเค้า เพราะผมมีแผนการ หวังใกล้ชิดเบส
“หนิง ไปเอาที่ไหนมาพูดกัน ถ้ามันไม่จริง โต้งเค้าเสียหายนะ” เบสรีบแย้งขึ้นมา
“อ้าว หนิงเห็นเบสสนิทกับโต้งเค้า ไม่รู้หรือค๊ะ เห็นว่าเพื่อนๆ ในคณะก็มีหลายคนที่รู้ โต้งเค้านะชอบผู้ชาย ไม่ได้ชอบผู้หญิงหรอกนะค่ะ”
เบสพอได้ยิน ก็ทำหน้าอึ้งๆ
ผมรู้สึกโกรธ โกรธจนตัวสั่น หนิงกำลังหักหน้าผมต่อหน้าเบส ผมไปทำอะไรให้เค้าเกลียด เค้าถึงได้ทำกับผมขนาดนี้
แต่ผมก็น้ำท่วมปาก จะให้ปฏิเสธ ก็ทำไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องจริง
เบสมองมาทางผม สีหน้าผมในตอนนี้คงไม่ค่อยดีแน่ๆ เบสคงกำลังรอคำอธิบายจากปากผม แต่ผมพูดไม่ออกจริงๆ จะแก้ตัวยังไง ผมนึกไม่ออก
ตอนนี้สมองผมขาวโล่งไปหมดละ
“โต้ง ไปกันหรือยัง พี่ไม่อยากซื้อเสื้อแล้ว เรากลับกันเถอะ” พี่เบิร์ดคงอดทนไม่ไหว เลยพูดช่วยผม
เค้าคงรับรู้ความรู้สึกผมได้ เพราะเราก็เป็นเกย์เหมือนกัน
“ครับ ไปกันเหอะ ผมหิวข้าวแล้วครับพี่เบิร์ด “ ผมพยายามระงับความโกรธ แล้วหันไปพูดกับพี่เบิร์ด
“อ้าว จะไปกันแล้วหรือค๊ะ อ๋อ ขอโทษที่รบกวนเวลาเดทนะค่ะน้องโต้ง” หนิงยังคงไม่ยอมจบ
“ไปก่อนนะครับพี่เบส” ผมหันไปลาเบส
เบสตอนนี้ทำสีหน้าผิดหวัง และเสียใจ เค้าหันมามองหน้าผม จากสีหน้าเบส ผมเห็นทั้งคำถาม และความไม่พอใจ
เบสคงกำลังสงสัยผมอยู่ เค้าคงคิดว่า ผมที่เป็นเกย์ ทำไมไม่เคยบอกเค้ามาก่อน ทำไมผมต้องทำดีกับเค้า ผมหวังอะไรหรือเปล่า
ในตอนนี้ผมอยากอธิบายเหลือเกิน แต่เรื่องราวมันเกิดขึ้นกระทันหันไป ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง
เดี๋ยวคืนนี้ ผมค่อยโทรไปคุยกับเบสดีกว่า
เบสไม่ตอบผม เค้าพยักหน้าให้ผมทีนึง แล้วหันไปชวนหนิงเดินจากไป
ผมได้แต่มองตามหลังเบสกับหนิง ที่ดูหนิงจะแสดงท่าทีกระหนุงกระหนิงออกนอกหน้าเหลือเกิน
พี่เบิร์ดเอามือมาตบบ่าผม
“โต้ง อย่ากังวลใจไปเลย อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด เราทำให้ดีที่สุดละกัน”
ผมหันไปพยักหน้าให้พี่เบิร์ด เวลานี้ ผมจะพูดอะไรได้

....................................
ผมอ่านแล้วก็ไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้เลย รู้สึกว่าคนแบบนี้น่ารำคาญ ไม่รู้หรอกนะว่าในฐานะเพื่อนจะเป็นไง แต่ไม่มีทางยกเบสให้เด็ดขาด

บทนี้คุณดรีมตัดสั้นไว้ ครึ่งหนึ่งก็เลยสั้นไปด้วย

[anajulia]

เกลียดหนิง

ก็รู้ว่าการกระทำของแต่ละคนมีเหตุผลสำหรับคนที่เลือกจะทำลงไป
แต่ทำไปโดยเห็นแก่ตัวเต็มที่และไม่เห็นแก่ใจคนอื่นสักนิดนี่ก็รับไม่ไหวเลยจริงๆค่ะ

[silverspoon]

ิอืม ปมขัดแย้งธรรมชาติดีมาก

[heefever]

ชะนีหนิง พูดแบบนี้ ตบกันเลยดีกว่ามั้ย

เกลียดจริงๆ คนนิสัยแบบนี้ ไม่น่าเรียนสูงเลยนะ

การศึกษาไม่ได้ช่วยพัฒนาจิตใจเลยจริงๆ

[talentcs]

โต้งอย่าคิดมากนะ
ก่อนจะได้ของรัก มักต้องผจญกับมาร เป็นธรรมดา
นี่ไม่ใช่มารธรรม ๆ นะ แต่เป็นนางพญามารเลยละ
อย่างนี้ต้องใช้ท่า "ขาคู่ กู้โลก"
 
กร๊าก กร๊าก กร๊าก

[Wordslinger]

หนิง...ชั้นขอด่าเธอหน่อยนะ

อีดวกส์ อีเอาตูดทำปาก อีด๋อยลากไส้!!!! แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยส์ และหลังจากนี้เบสก็จะยิ่งทำตัวน่าเบื่ออีกตามเคย สงสารน้องโต้งอ่ะ  

คุณ "มังกรน้อย" ลงตอนต่อไปให้ว่องเลยค่ะ ดิฉันอยาก :beat:คนมากๆเลยตอนนี้ กรี๊ด

ปล. สนุกมากค่ะ บีบอารมณ์ที่สุด  

[LalaBam]

เกลียดหนิงจัง
เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โต้งอย่าคิดมากนะ
ก่อนจะได้ของรัก มักต้องผจญกับมาร เป็นธรรมดา
นี่ไม่ใช่มารธรรม ๆ นะ แต่เป็นนางพญามารเลยละ
อย่างนี้ต้องใช้ท่า "ขาคู่ กู้โลก"
 
กร๊าก กร๊าก กร๊าก

[jokirito]

โต้งงงง เข้มแข็งไว้นะ 

[litlittledragon]

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่บนรถกับพี่เบิร์ด หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ
ซึ่งพี่เบิร์ดคงเห็นท่าซังกะตาย ไม่อยากกินข้าวของผม เค้าคงเป็นห่วง เลยอาสามาส่งผมที่บ้าน

ผมพยายามปฏิเสธเค้าเป็น 10ๆ รอบแล้ว แต่พี่เบิร์ดก็ยังยืนยันจะมาส่ง

ในรถ ผมปิดปากเงียบ พี่เบิร์ดเองก็ด้วย มีแค่เสียงเพลงจากวิทยุเบาๆ
.......................
“ผมไม่เคยบอกเบสว่าผมเป็นเกย์” ผมเอ่ยปากก่อน
“แล้วจะเป็นไรละ เราไม่จำเป็นต้องประกาศให้ทุกคนที่รู้จักรู้นิว่า เราเป็นยังไง โต้งก็คือโต้ง
จะเป็นอะไร โต้งก็ไม่เปลี่ยนไปอยู่แล้วนิ” พี่เบิร์ดตอบมา โดยตาก็ยังคงมองทางข้างหน้าอยู่

“พี่เคยเจอเรื่องแบบนี้แล้วละ สมัยก่อน พี่ยังปกปิดความเป็นตัวของตัวเอง พี่ปฏิเสธว่าตัวเองเป็นเกย์.............
..........แต่นั่นมันก็มีแต่ทำให้เรื่องมันแย่ลงไปอีก หลังจากนั้น พี่ก็เลิกปิดบัง เลิกปฏิเสธสิ่งที่พี่เป็น”

“ผมเองก็ไม่ได้ปิดบัง .....เพียงแต่ ผมไม่กล้าบอกเบสเค้า ผมกลัวเค้ารังเกียจ ถึงผมจะรู้ว่า เบสไม่มีทางเป็นคนแบบนั้นแน่ๆ แต่ผมก็กลัว”

“ถ้าคนไหนรู้ว่าเราเป็นเกย์ แล้วทำท่ารังเกียจเรา เราก็ไม่ควรเสียเวลาไปคบหากันต่อกับคนแบบนั้น”

“ผมเข้าใจ....แต่ผมชอบเค้า ผมเลยกลัวจะโดนเค้าเกลียด”
“พี่เข้าใจ.........” หลังจากนั้นพี่เบิร์ดก็เงียบ
“เบสเค้าจะยอมฟังผมไหม” ผมอดถามคำถามโง่ๆ กับพี่เบิร์ดไม่ได้

“ฟังซิ เค้าต้องยอมฟังโต้งแน่ๆ เชื่อพี่ซิ” พี่เบิร์ดตอบกลับมา
คำพูดพี่เบิร์ดเหมือนเป็นเวทมนตร์ คำพูดของคนๆ นี้ ช่วยทำให้ผมกลับมาแข็งแรง มีกำลังใจอีกครั้งเสมอ
“ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณพี่เบิร์ดจากใจจริง

พี่เบิร์ดเพียงแค่ยิ้มๆ ตอบผมกลับมา

...........................................

รถพี่เบิร์ดมาจอดที่หน้าบ้าน ผมกำลังจะก้าวลงจากรถ
พี่เบิร์ดหันมาจับบ่าผมเอาไว้ ผมหันไปมองหน้าพี่เบิร์ด
“โต้ง.....ถ้าเบสเค้าไม่รักโต้ง ไม่เป็นไรนะ โต้งยังมีพี่...พี่ชอบโต้งนะ” พี่เบิร์ดเอ่ยปากบอกรักผม
ถ้าผมไม่มีเบสในใจมาก่อน ผมคงต้องบอกชอบพี่เค้ากลับไปแน่ๆ
ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้ ผมคงไม่ต้องทุกข์แบบนี้
“ขอบคุณมากครับ” ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี นอกจากขอบคุณ ขอบคุณในความรู้สึกดีๆ  ที่พี่เบิร์ดมอบให้

พี่เบิร์ดยิ้มๆ แต่หน้าตาเค้าดูเศร้าเล็กน้อย
“ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ โต้งไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” พี่เบิร์ดพูด เมื่อเห็นผมขยับปากทำท่าจะพูด
“พี่จะคอยเชียร์โต้งนะ ขอให้โต้งสมหวังในรักละ”
พอผมได้ยิน ผมรู้สึกอยากต่อยตัวเองเหลือเกิน ทำไมผมทำร้ายคนที่ดีขนาดนี้ได้เนี่ย ทำไมผมไม่รักคนๆ นี้นะ
ผมมองหน้าพี่เบิร์ด โดยไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี พี่เบิร์ดเองก็มองผมกลับ
ผมค่อยๆ ยื่นหน้าออกไป ผมหอมแก้มพี่เบิร์ดทีนึง แล้วก็กระซิบเบาๆ ที่ข้างหูพี่เบิร์ดว่า
“ขอบคุณนะครับ”

พี่เบิร์ดตอบโต้ด้วยการ หันมาจูบปากผม เวลานี้ สิ่งเดียวที่ผมพอจะปลอบประโลมคนดีตรงหน้านี้ได้ คงมีแต่มอบจูบให้กับเค้า
ผมจูบตอบกลับพี่เบิร์ด เราสองคนแลกจูบกันนานมาก จนพี่เบิร์ด ค่อยๆ เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากไปก่อน......

“ขอบใจนะโต้ง พี่จะไม่ลืมจูบนี้เลย....อ้อ แล้วไม่ต้องห่วง พี่ไม่บอกใครหรอก มันจะเป็นความลับระหว่างเราสองคนเท่านั้น” พี่เบิร์ดพูดกับผมยิ้มๆ

ผมยิ้มให้พี่เบิร์ด จากนั้นก็ก้าวลงจากรถ
“เจอกันพรุ่งนี้ครับ” ผมบอกพี่เบิร์ด
“เจอกันพรุ่งนี้ครับโต้ง” พี่เบิร์ดตอบกลับมา
จากนั้นผมก็ยืนส่งรถพี่เบิร์ด จนกระทั่งเลี้ยวหายไปจากซอยบ้านผม...

ขอบคุณในหลายๆ เรื่องและขอโทษนะครับพี่ ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้ ผมต้องชอบพี่แน่ๆ 
ผมค่อยๆ หันหลัง เดินเข้าไปในบ้านอย่างเงียบๆ.........

..................................................................................
จบไปอีกตอน เนื้อเรื่องเริ่มบีบคั้นเข้ามาทุกที
ผมอดสงสารเบิร์ดไม่ได้ แต่งเอง สงสารเอง
ผมสารภาพว่า ผมถอดแบบตัวละครที่ชื่อเบิร์ดมาจากนิสัยตัวเอง แต่งเอง ทำร้ายตัวเอง ฮ่าๆๆ ขำดี
----------------------------------------
สงสารพี่เบิร์ด คนเราดี แต่เข้ามาไม่ถูกเวลาก็มักเป็นอย่างนี้ แต่นานวันไปคนที่เคยดี ก็อาจเปลี่ยนไป คิดจะหันกลับไปหาก็สายเกินไป
ส่วนหลังนี้เพ้อเอง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใดนะครับ ยังไม่ต้องกลัวไป

พอดีกำลังอยู่ในช่วงเซ็ง บ้านที่ตจวน้ำท่วม พ่อแม่อยู่กันชั้นสอง หวังแต่ว่าน้ำจะไม่ท่วมถึง

[Ryuse]

น้ำท่วมปีนี้หนักจริงๆ ขอให้ครอบครัวwriterปลอดภัยครับ
เบสนี่ก็ . . . เฮ้อ . . . พูดไม่ออก เดาว่าคงได้มาเห็นช็อตเด็ดของพี่เบิร์ดกับโต้งแหง๋มๆ
แล้วก็งอแงไม่เข้าเรื่อง ปฎิเสธความรู้สึกข้างในเหมือนเคย
คนแบบนี้ . . . ปล้ำซักทีคงเข้าใจ จริงป่ะโต้ง เอิ๊กๆๆๆ

[Wordslinger]

ชอบพี่เบิร์ดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์

รักโต้งที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดส์

เซ็งเบสมาจากตอนที่แล้ว...


ขอบคุณคุณ "ฝันเป็นจริง" และคุณ "มังกรน้อย" มากเลยนะคะ กอดกันๆๆ

[heefever]

เชียร์เบิร์ดดีกว่า เบิร์ดน่ารักกว่าเยอะ

เซงเบสอย่างแรง

[anajulia]

พี่เบิร์ดขราาาาาาาาาาาาาาา :กอด1:ค่ะ

เบสจ๋า รีบเข้าใจตัวเองและยอมรับซะซะนะ
แล้วก็มีอะไรยังไงก็คุยกันให้เข้าใจ อย่าทิ้งไว้ให้คนอ่านต้องกินมาม่านานนักเลยนะคะ

[silverspoon]

ความรักนี่มันแปลกจริงๆเนาะ จะบังคับให้มันเกิดกับคนที่เหมาะสมก็ไม่ได้ เฮ้อ

[yayee2]

*“แล้วจะเป็นไรละ เราไม่จำเป็นต้องประกาศให้ทุกคนที่รู้จักรู้นิว่า เราเป็นยังไง โต้งก็คือโต้ง
จะเป็นอะไร โต้งก็ไม่เปลี่ยนไปอยู่แล้วนิ” ......

**“ถ้าคนไหนรู้ว่าเราเป็นเกย์ แล้วทำท่ารังเกียจเรา เราก็ไม่ควรเสียเวลาไปคบหากันต่อกับคนแบบนั้น”

ชอบที่เบิร์ดพูดกับโต้งจัง โดยเฉพาะ**เนี่ย เห็นด้วยกับเบิร์ดเลย
ใครที่คิดแบบนั้นและเป็นแบบนั้น สรุปได้เลยว่าเค้าใจแคบ และขาดวิสัยทัศน์ แม้จะเป็นคนที่เราชอบ
หรือแม้ว่าใจเราไปเผลอรักเข้าแล้ว ก็จงพยายามตัดใจไปเลย

[anajulia]

ความรักนี่มันแปลกจริงๆเนาะ จะบังคับให้มันเกิดกับคนที่เหมาะสมก็ไม่ได้ เฮ้อ

เข้ามากดบวกให้คุณsilverspoonโดยเฉพาะค่ะ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เฮ้อ........

[litlittledragon]

***** ตอนที่ 30 *****


วันพฤหัสบดี ผมตื่นมาด้วยอาการง่วงสุดๆ เนื่องจากเมื่อคืน ผมพยายามโทรหาเบส แต่เบสก็ปิดเครื่อง

ผมกระวนกระวายใจ กลัวเบสจะเข้าใจผมผิด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เบสไม่ให้โอกาสผมเลย
เมื่อคืน ผมนอนไม่หลับ สะดุ้งตื่นไม่รู้กี่รอบ
ดังนั้นในเช้าวันนี้ ผมจึงเพลียสุดๆ ไปเลย
ผมไปมหาลัยด้วยสภาพอดนอน ตัวผมร้อนวูบวาบ ดูท่า ผมจะเป็นหวัดแล้วซินะ
แต่ตราบใดที่ยังไม่ได้เคลียร์กับเบส ผมคงไม่มีทางนอนสบายใจอยู่กับบ้านแน่ๆ
ผมฝืนมาเรียน ทั้งๆ ที่ร่างกายไม่พร้อม
เก่งกับต่อ สังเกตได้ถึงอาการผิดปกติของผม

ผมเล่าให้พวกมันฟังว่า เกิดอะไรขึ้นเมื่อวาน
ทั้งสองคนดูเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผมมากๆ กับการที่โดนหนิงหักหน้าแบบนั้น
เก่งรับปากว่า จะให้หญิง ไปสืบเรื่องเบสกับหนิงมาจากที่คณะ
“ใครวะ เอาเรื่องชาวบ้านไปนินทา แถมดันไปเล่าให้ยัยหนิงฟัง เสือกจริงๆ เลย” เก่งด่ากราด ด้วยอารมณ์เป็นห่วงเพื่อน
“โต้งใจเย็นๆ นะ พี่เบสน่าจะเข้าใจว่าโต้งเป็นคนยังไง โต้งไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพี่เค้าอยู่แล้วนิ” ต่อพยายามปลอบผม
“แล้วนี่ มึงไหวปะ ดูมึงไม่ดีเลย สภาพอดหลับอดนอน ตาแดงๆ ปากซีดๆ” เก่งถามผมด้วยความเป็นห่วง
“ขอบใจวะพวกมึง กูยังไหว ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง” ผมตอบพวกมันไป
“เออ ถ้ามีอะไร ก็บอกกูละกัน” เก่งพูด
ไอ้ต่อหันมาทำท่าจะพูดอะไรกับผม แล้วมันก็กลืนคำพูดลงคอไป ผมหันไปมองมัน มันก็แกล้งหลบตาผม
หลังจากนั้นพวกเราก็ขึ้นไปเรียนกันตามปกติ ช่วงกลางวัน ผมก็ยังคงไปเก็บข้อมูลในห้องแล๊ปต่อ
ก่อนไปเก็บข้อมูล ผมพยายามเดินตามหาเบสที่คณะ
แต่ก็ไม่เจอเบสหรือเพื่อนของเค้าเลย
และผมก็ยังคงพยายามโทรหาเบส เที่ยงวันนี้ผมโทรติด แต่เบสก็กดตัดสายผมทิ้ง
มือกลางวันของผมเป็นบะหมี่ถ้วยง่ายๆ เหมือนเดิม
คาบบ่าย ผมนั่งเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง เนื่องจากมีอาการปวดหัว มึนๆ ทำให้ไม่รับรู้สิ่งที่อาจารย์ผู้สอนพยายามป้อนให้กับนักเรียน
วันนี้ทั้งวัน ผมไม่เห็นพี่เบิร์ดเลย คาดว่าพี่เบิร์ดก็คงมีธุระส่วนตัวบ้าง จะให้มาตามติดผมตลอดคงไม่ได้


หรือไม่...พี่เค้ายังเสียใจอยู่ เลยไม่อยากเจอหน้าผม
ตกเย็นผมก็ไปทำงานต่อที่ร้านพี่เก๋ทั้งๆ ที่ยังมึนหัว วันนี้งานก็ยุ่งอีกแล้ว ผมหัวหมุนไปหมด
ทั้งๆ ที่ร่างกายก็พร้อมจะล้มแล้ว แต่ผมก็ยังกัดฟันทำงานต่อไป
พองานเลิก ผมกลับบ้าน ผมก็พยายามโทรหาเบสอีกรอบ คราวนี้ก็โทรติดแต่เบสก็ไม่ยอมรับสายผม จนสายตัดไป
ผมรู้สึกหมดแรง หมดหวังที่จะคุยกับเบส หลังจากอาบน้ำแล้ว ผมก็กินยานอนในทันที
คืนนั้น ผมเหงื่อแตกจนตกใจตื่นอีกแล้ว ไข้ผมขึ้นสูง แต่ผมก็ทำได้แต่กินยา
เช้าวันศุกร์ ผมตื่นขึ้นมาพร้อมไข้ที่ขึ้นสูงมาก แต่ด้วยอารมณ์ที่อยากไปเจอเบส ทำให้ผมกัดฟันลุกจากที่นอนไปแต่งตัว
ก่อนเข้าห้องเรียนตอนเช้า ผมแวะไปคณะเบส วันนี้ผมโชคดี ผมเจอเพื่อนเบสคนนึงที่หน้าตึกคณะ
ผมถามถึงเบส แต่ก็ได้คำตอบว่า เพื่อนเบสคนนี้ก็ยังไม่เจอเบสเหมือนกัน
ผมพกพาความผิดหวังไปเรียนในคาบเช้า.............

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่เจอพี่เบิร์ดที่ห้องแล๊ปในตอนเที่ยง ปกติพี่เค้าถึงจะไม่มีธุระอะไร ก็จะแวะมาหาผม
ผมรู้ว่า การที่ผมไม่สามารถรักพี่เบิร์ดตอบกลับได้ ทำให้พี่เบิร์ดเสียใจมากแค่ไหน 
เค้าคงกำลังทำใจอยู่ เลยยังไม่อยากเจอหน้าผม ผมเข้าใจพี่เค้านะ ผมไม่โกรธพี่เค้าหรอก
นี่คงเป็นกรรมสนองซินะ ผมทำให้พี่เบิร์ดเสียใจ ผมเลยต้องมาทั้งเสียใจ และทั้งป่วยแบบนี้
ผมนั่งเก็บข้อมูลอยู่คนเดียวอย่างเงียบๆ ในตอนเที่ยง ด้วยอาการป่วย ทำให้ผมไม่มีอารมณ์จะกินข้าว 
แต่เพื่อกินยา ผมจำเป็นต้องกินอะไรบ้าง
เวลาอยู่คนเดียวแบบนี้ เราต้องดูแลตัวเอง เพราะถ้าเราไม่ดูแลตัวเอง ใครจะมาดูแลให้ล่ะ
ป่วยไข้ก็ต้องไปหาหมอเอง หายามากินเอง ไม่มีใครคอยเตรียมน้ำเตรียมยา หรือคอยจ้ำจี้จ้ำไชให้กินข้าวหรอก
ก่อนจะรักใครได้ คงต้องรักตัวเองให้เป็น ผมบอกตัวเองในใจแบบนี้
คาบบ่าย ผมคงสีหน้าแย่มาก จนอาจารย์ที่ปรึกษาผมรู้สึกได้
หลังเลิกเรียนท่านเรียกผมไปพบ
พอเจอหน้า ท่านก็เอามือมาลูบหน้าผากผม
“โต้งไม่สบายนิ เป็นไข้หรือ แล้วนี่ไปหาหมอหรือยัง” ท่านอาจารย์ถามด้วยความเป็นห่วง
“ยังเลยครับอาจารย์ แต่กินยาแล้วละครับ” ผมตอบกลับด้วยความสำนึกขอบคุณ
“นี่ ถ้าไม่สบายมากวันหลังก็บอกครูนะ ครูไม่ใจร้ายบังคับคนป่วยมานั่งเรียนหรอก นี่ก็รีบกลับบ้านไปพักผ่อนซะ
วันหยุดนี้ไม่ต้องมาห้องแล๊ปหรอก เด๋ียวให้พี่เบิร์ดเค้าเข้ามาดูแทน
พูดถึงเบิร์ด นี่ครูก็ติดต่อเค้าไม่ได้มาวันนึงเต็มๆ แล้วนะ ไม่รู้จะเป็นอะไรไปอีกคนหรือเปล่า”
“เอ๊ะ ครูก็ติดต่อพี่เบิร์ดไม่ได้หรอครับ”
“โต้งเคยโทรไปหาเบิร์ดด้วยหรอ ตายละ เบิร์ดเค้าไม่เคยเหลวไหลแบบนี้นะ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ครูเป็นห่วงจัง”
“เดี๋ยวผมลองโทรหาพี่เค้าก่อนครับ ผมยังไม่ได้โทรหาพี่เค้าเลย” ผมรีบพูด
“งั้นหรือจ๊ะ เด๋ียวครูก็จะลองติดต่อดูด้วยคน วันนี้เธอไปพักเถอะ แล้วนี่ไปทำพาสปอร์ตมาหรือยัง”
“ไปทำมาแล้วครับ จริงๆ วันนี้ต้องไปรับ ตอนแรกพี่เบิร์ดเค้าอาสาจะไปเอาให้ แต่นี่ติดต่อไม่ได้เลย
สงสัยผมต้องไปเอาเองวันหลังแล้วละครับ”
“อ้าวหรอ เบิร์ดนี่เค้ามีน้ำใจนะ ชอบช่วยเหลือคนอื่น ไม่แน่หรอก
เรื่องที่เค้ารับปากแล้วเค้าไม่ผิดคำพูดหรอก ครูว่าป่านนี้คงไปเอามาให้แล้วละ”
ได้ยินแบบนี้ ผมยิ่งรู้สึกเกรงใจพี่เบิร์ดมาก เฮ้อ....ทำไมผมไม่รักคนๆ นี้นะ เรื่องทุกอย่างมันจะได้ง่ายกว่านี้
หลังจากลาท่านอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว ผมก็ต้องไปทำงานร้านพี่เก๋ตามปกติ
ผมว่าจะลาป่วยพี่เค้าวันอาทิตย์นี้ ไม่ไปทำงานจะดีกว่า เพราะอาการป่วยแบบนี้ คงไม่ได้ไปช่วยอะไร
กลับกันจะทำให้ลำบากมากกว่า

ส่วนวันนี้ ผมไม่ได้ลาล่วงหน้า คงต้องอดทน ฝืนทำไปก่อน
ก่อนไปทำงาน ผมแวะไปหาเบสที่คณะอีกรอบ เพื่อฟลุ๊กเจอ
แล้วพระเจ้าก็เข้าข้างผม ผมเจอเบสนั่งคุยอยู่กับเพื่อนๆ ที่มานั้งแถวหน้าคณะ.....
ตอนนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว อยากคุยกับเบสเหลือเกิน ผมเดินเข้าไปหาเบส
เนื่องจากผมเดินเข้าไปทางด้านหลัง เบสจึงยังไม่เห็นผม แต่คนที่สังเกตเห็นผมก่อน คือพี่ฝ้าย พี่เค้าสะกิดเบสให้หันมามองทางผม
“พี่เบสครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย พี่มากับผมหน่อยได้ไหมครับ” ผมเอ่ยปากชวนเบส
----------------------------------------------------------------------------------
ลงแค่ครึ่งตอน แกล้งให้ค้างแล้วจากไป

[jokirito]

   แง่มมม  ลุ้นไส้ไหล 

ไก่โต้งไม่สบาย  ไม่มีคนดูแลเลย
 
อยากจะอาสาไปเช็ดตัว ป้อนข้าว ป้อนยาให้ซะเอง

[Wordslinger]

คุยกันให้มันกระจ่างไปเลยลูกโต้ง ถ้าไม่ยอมคุยจับกดตรงที่ชุมนุมชนเลยค่ะ

[anajulia]

ธุๆๆๆ เพี้ยงๆๆๆ
ขอให้ดีกันเข้าใจกัน และยอมรับหัวใจของกันด้วยเถิ้ดดดดดดดดดดดดดดดดด

[LalaBam]

โต้งงงงงงงงงงง
จับกดเลย
ไม่ต้องคุยแล้วววววววววว
 

[silverspoon]

ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้วเนี่ย

[heefever]

คุยทำไม คุยไปก็เท่านั้น เสียเวลา

สู้เิอาเวลามาสนใจคนรอบตัวเราบ้างจะดีกว่านะ

คนที่เค้ารักเราจริงโดยไม่แคร์สนใจในเรื่องเพศก็มีอีกตั้งเยอะ


ปล้ำลิง แอบคิดว่าพี่เบิร์ดหรือเปล่านะที่เป็นคนปล่อยข่าวเรื่องโต้ง = =

[Ryuse]

เบสจะรู้ใจตัวเองมั้ยน่ะ คราวนี้
ถ้าไม่รู้ก็ . . . ปล่อยโต้งไปเหอะ

[akera]

โอ้ย เบส ทำไมทำกับโต้งแบบนี้

ใจร้ายที่สุด

ออกไปคุยกะโต้งเลย