ผมฮัมเพลงไปพลาง เอาเค้กจัดใส่จาน จากนั้นก็ชงชาหอมกรุ่น
ผมเดินถือถาดใส่จานเค้กกับน้ำชาไปเสิร์ฟเบสที่โซฟา
“มาแล้ววววว เค้กอร่อยๆ จ้า”
“แอบกินมาแล้วหรอ ถึงรู้ว่าอร่อย” เบสยักคิ้วถามผมกวนๆ
“ก็เบสซื้อมาให้กิน มันก็ต้องอร่อยอยู่แล้ว”
“ฮ่าๆ ขี้ประจบชะมัดเลยโต้ง ถ้านายชอบเราจะซื้อมาให้กินบ่อยๆ นะ” เบสถามผมอารมณ์ดี
ผมหันไปยิ้มแทนคำตอบ
“นายอยากกินอะไร”
“ก็ให้โต้งเลือกก่อนละกัน เราอันไหนก็ได้”
“เราชอบทั้ง 2 แบบละ เบสชอบอะไรเป็นพิเศษไหมละ”
“...เราหรอ.....เราชอบทีรามิสุละ”
ผมแอบจำไว้ในใจ เบสชอบทีรามิสุหรอ เค้กนี้ง่ายมาก ผมเคยทำ ไม่ยาก ไม่มีเตาอบก็ทำได้ ไว้ผมวันหลังแอบทำให้เบสกินบ้างดีกว่า
“งั้นเรากินชีสเค้กละกัน”
“ไม่เอาๆ โต้งเลือกอันที่ชอบไปเหอะ เราอันไหนก็ได้จริงๆ”
“งั้น.....แบ่งกันคนละครึ่งไหม” ผมหันไปถามเบส
“เอางั้นก็ได้” เบสยิ้มหวานมาให้ผม
ผมแบ่งเค้กออกเป็น2ส่วน
เราสองคนแบ่งปันเค้ก กินกันอย่างเงียบๆ
เวลานี้ ผมรู้สึกเหมือนกับว่า การไม่พูดอะไร จะรู้สึกดีกว่าพูดอีก
ผมกินเค้กพลาง หันไปมองเบสพลาง บางทีถ้าเบสเงยหน้ามาสบตากัน ผมก็จะยิ้มให้เบส เบสก็มักจะตอบผมด้วยรอยยิ้มน่ารักเสมอๆ
เบสเองก็ไม่พูดอะไร กินเค้กเงียบๆ หันมายิ้มให้ผมบ้าง ช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ ผ่านไปอย่างช้าๆ
ทันทีที่ผมดื่มน้ำชาอึกสุดท้ายหมด เบสยังคงจิบน้ำชาในแก้วอยู่เลย
ผมเริ่มเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาว่า “เป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเช้า”
“....ก็...โดนเค้าโกรธนิดหน่อยละนะ ก็เสียใจนิดๆ นะ แต่ก็ช่างเหอะ....”
เบสตอบแบบไม่ยี่หระ ดูท่าเบสคงเจออะไรหลายอย่าง แต่เบสก็เป็นคนไม่ชอบนินทาว่าร้ายใครและดูท่า เบสคงไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก
“แล้วจะดีหรอ นายชอบหนิงนิ ทำเค้าโกรธ...ไม่แย่หรอ”
“....เราไม่แน่ใจ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว เราไม่แน่ใจว่าเราชอบเค้าหรือเปล่า แค่รู้สึกอยากเข้าใกล้ แต่ตอนนี้ เรา...เฉยๆ ละ
เราว่า เราไม่ได้ชอบหนิงหรอก อีกอย่าง นิสัยเราไปกันไม่ได้เลย คิดว่าเลิกตั้งแต่ตอนที่มันยังไม่เริ่มต้นจะดีกว่า จะดีกับทั้ง 2ฝ่าย”
เบสตอบแบบไม่มองหน้าผม เค้ายังคงนั่งจิบชาสบายใจ
“งั้นหรอ...แล้วแต่นายละกัน” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา ....แต่ลึกๆ ในใจ ผมกำลังยิ้ม....
ถึงรู้ว่า ผมไม่มีทางแทนทีหนิงได้หรอก แต่ผมก็รู้สึกว่า หนิงไม่เหมาะกับเบสจริงๆ
จากนั้นเราสองคนก็ไม่คุยเรื่องนั้นกันอีก เบสเอาจานเค้กกับถ้วยน้ำชาไปล้างในห้องครัว แล้วไล่ผมไปอาบน้ำ
ผมรับคำอย่างว่าง่ายแล้วก็ไปอาบน้ำ พอผมออกจากห้องน้ำมา เบสก็ไปนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงในห้องนอนแล้ว
เบสกำลังอ่านการ์ตูนอยู่ เรื่องที่ผมอ่านวันก่อนนะเอง ดูท่าเบสคงอ่านค้างไว้นานละ เพราะเล่มที่กำลังอ่านตอนนี้เป็นเล่มท้ายๆ ละ
“ก็สนุกดีนะเรื่องนี้ เรานอนอ่านตอนรอนายกลับบ้านตะกี้” เบสพูดโดยที่ตายังจ้องหนังสือ
“อืม ก็สนุกดี นี่ก็ยังไม่จบหรอก แต่คงใกล้แล้วมั้งดูจากเนื้อเรื่อง” ผมพูดพลางเช็ดหัวตัวเองไปพลาง
“มานั่งที่เตียงนี่ซิโต้ง เดียวเราเป่าผมให้”
“ไม่เป็นไรๆ เด๋ียวก็แห้งแล้ว”
“มาเหอะ ทีโต้งยังทำผมให้เราได้ทุกเช้าเลย มาๆๆ” เบสเชิญชวนผมใหญ่เลย
ผมเดินไปนั่งบนเตียงหันหลังให้เบส เบสลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าบนเตียง รับผ้าเช็ดหัวไปจากผม
จากนั้นเบสก็บรรจงเอาผ้าขนหนูเช็ดหัวให้ผมอย่างเบามือ ผมรู้สึกเคลิ้มไปกับมือของเบส
“พิงได้มะ” ผมลองถามดู
“อึม เอาดิ แต่เดียวหยิบไดร์ก่อน” ว่าแล้วเบสก็เดินไปหยิบไดร์เป่าผม แล้วก็กลับมานั่งบนเตียง หลังพิงกำแพง ส่วนผมก็เขยิบเข้ามาในเตียงมากขึ้น แล้วก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักเบส
“ไหนว่าจะพิง หึๆ “ เบสบ่นขำๆ
ผมลงไปนอนบนตักเบส มีลมอุ่นๆเบาๆจากไดร์ขับกล่อม
มือของเบสก็ลูบไล้เส้นผมและหัวของผมเบาๆ
ผมรู้สึกมีความสุขมาก เคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่ได้รับ มีความสุขเหมือนจะตายให้ได้ หนังตาผมเริ่มหนัก ด้วยความเพลียบวกกับฤทธิ์แอลกฮอล์ที่ดื่มมา ทำให้ผมเริ่มง่วง
“เหมือนหมาเลยเนอะ ง่วงแล้วอะดิ เด๋ียวหันอีกข้างก่อน ด้านนั้นยังเปียกอยู่เลย” เบสเปรียบผมกับหมา แต่ผมไม่โกรธเลย
“งั้นเจ้านายก็แปรงขนให้หมาน้อยตัวนี้บ่อยๆ นะคับ ง่วงจังเลย”
“นายเนี่ยนะหมาน้อย หมาตัวโตตะหาก ฮ่าๆ ประมาณ....”
“โกลเด้นใช่ปะ โกลเด้นรีทรีฟเวอร์”
“ไม่ใช่...”
“งั้น ลาบราดอร์”
“ก็ไม่ใช่...”
“ไซบีเรียนฮัสกี้?”
“ผิด...ร๊อตไวเลอร์ตะหาก ฮ่าๆ”
“โหยยย เราไม่โหดขนาดนั้นซะหน่อย...นายว่าเราโหดขนาดนั้นเลยหรอ”
“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไม่ใช่ร๊อตไวเลอร์ก็ได้ เราชอบโกลเด้นนะ นายเป็นโกลเด้นก็แล้วกัน หึหึ ฮ่าๆๆๆ”
เบสพูดเองขำเองอยู่คนเดียว
“เป็นไรก็ได้ ถ้านายจะใจดีกับเราแบบนี้ตลอดไป” ผมพูดเบาๆ กับตัวเอง
“หึม อะไรนะ ตะกี้นายว่าไงนะ”
“อ้อ เปล่า เรา...บอกว่า โกลเด้นดีแล้ว เราก็ชอบ “ ผมโกหกไป
จากนั้นเราสองคนก็พร้อมใจกันเงียบ แต่บรรยากาศไม่ได้ทำให้อึดอัดเลย เป็นความเงียบที่สงบสุข...
ผมเริ่มเคลิ้ม และหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัว........
.............................................
ผมเคลิ้มหลับไปได้ซักประมาณ 30นาที ทันทีที่ตื่นมา ผมก็พบว่า ผมยังนอนหนุนตักเบสอยู่...
แล้วเบสละ ทำไมยังไม่หลับ?
ผมลุกขึ้นมาดู ที่แท้ เบสก็หลับ ในสภาพนั่งพิงกำแพงนี้เอง
นี่ผมเผลอหลับไป ทำให้เบสไม่กล้าขยับตัวเลยหรอ แย่จัง ผมรู้สึกละอายใจ
“เบสๆ นอนดีๆ เหอะ อย่ามานั่งหลับเลย” ผมเขย่าตัวเบสเบาๆ พยายามจะจับตัวเบสลงนอน
“อึมมมม ฮ้าววววว อึม นอน อึม นอนกันเหอะ..” เบสพูดอย่างง่วงๆ สติคงยังไม่กลับร่างดี เลยพูดจาไม่รู้เรื่องเท่าไร
หลังจากจัดการเอาเบสลงนอนได้ ผมก็ลุกไปปิดไฟ
พอผมล้มตัวลงนอน เบสกันพูดกับผมทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาว่า
“ราตรีสวัสดิ์โต้ง”
ผมยิ้ม
“ราตรีสวัสดิ์ครับเบส”
จากนั้น เราสองคนก็นอนหลับแทบจะพร้อมๆกัน
และเมื่อไรก็ไม่รู้ที่ ทั้งมือของผมและเบส ต่างก็ก่ายเข้าหากัน เราหลับไปในสภาพเหมือนนอนกอดกันนั่นเอง
....................................................................
จบตอนแล้วครับ.....หวังว่าจะชอบตอนนี้กัน ทำไมผมชอบจังเลยไม่รู้ แต่งเองชอบเอง ฮ่าๆๆ
มันดึงมาจากประสบการณ์บางส่วนละมั้ง เลยทำให้รู้สึกดีกับตอนๆนี้
ตอนหน้า...ยิ่งกว่านี้อีกครับ.....
-----------------------------------------------------------
ส่วนสีน้ำเงินเป็นที่คุณดรีมเขียนลงไว้ในบอร์ดนะครับ ผมเอามาลงด้วย เพราะน่าจะทำให้ได้อารมณ์ร่วมไปกับเรื่องด้วย
นี้รีบลงให้ก่อน ไปปั่นงานตัวเองต่อนะเนี้ย แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ
หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ 4 (100%) 22/1 (อ่าน 351918 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก