จากนี้ไปจะเข้าโหมดเตรียมเดินทางไปต่างประเทศนะครับ
ฉากโรแมนติกๆ รอทุกท่านอยู่
สถานที่ที่จะกล่าวในเรื่องนี้ต่อไปนี้
ผู้เขียนอ้างอิงจากสถานที่จริงทั้งหมด
อาจจะมีบางที่ที่ดัดแปลงหน่อย เช่นในเรื่องที่พัก ผมมีการผสมที่พักสองที่เป็นที่พักในเรื่อง
ขอให้สนุกกับตอนต่อไปครับ
***** ตอนที่ 34 *****
แม้ชีวิตคนเราจะมีพายุฝน ผ่านเข้ามาหลายครั้ง
หรือจะกี่ครั้งก็ตามแต่
หลังพายุ ท้องฟ้าก็ต้องกลับมาสดใสเหมือนเดิมทุกครั้ง
หลังจากวันที่ผมป่วย ป่วยทั้งกายและใจ ผมก็ค่อยๆ ฟื้นฟูกลับมาปกติ
ผมกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เรียน แล้วก็ทำงานพิเศษ
ผมเลิกคิดถึงเบส ถึงในบางทีผมจะอดคิดถึงเค้าบ้างไม่ได้
เราบังเอิญเจอกันบ้างในมหาลัย แต่ผมก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นซะ
เบสเองก็เหมือนกัน บางทีเค้าก็แกล้งทำเป็นไม่เห็ํนผม มีบ้างบางครั้งที่เค้าทำท่าเหมือนจะทักทายผม แต่ผมก็มักเดินหนีไปก่อนเสมอ
ผมรู้มาจากหญิงทีหลัง เบสกลับไปสนิทสนมกับหนิงอีกรอบ จนข่าวลือเรื่องเป็นเกย์ของเบสหายไป ที่เกิดขึ้นแทนคือข่าวลือว่าเบสเป็นแฟนกับหนิง
พอรู้แบบนี้ผมก็อดจะยินดีกับเบสไม่ได้ เค้าทำได้แล้ว ในเมื่อเค้าแคร์สังคมรอบข้าง
สิ่งที่ผมทำให้เบสได้คือ เลิกยุ่งกับเบส ตลอดกาล......
ต่อใช้ชีวิตที่เหลือกับพี่บอลอย่างหวานชื่น จนวันสุดท้ายที่พี่บอลต้องบินไป
ต่อมาหาผมในคืนวันนั้น เข้ามาร้องให้กับผมใหญ่ ผมต้องปลอบมันจนดึกเลยละ กว่ามันจะยอมนอน
หลังจากวันนั้น ต่อก็เปลี่ยนไป มันเลิกร้องให้ ต่อเข้มแข็งขึ้นมาก ผมมีแต่จะยินดีกับมัน
เห็นมันว่า มันอยากลองคบกับคนหลายๆ แบบดู และมันก็เลิกแอ๊บแมนแล้ว มันแสดงออกอย่างชัดเจนว่า มันก็ชอบผู้ชายเหมือนกัน
ชัดเจนจนแม้แต่เก่งยังตกใจ เพราะต่อมันไม่เคยแสดงทีท่าสนใจผู้ชายมาก่อน
มันบ่นว่า เพื่อนสนิทมันเป็นเกย์ไปหมดละ สงสัย มันต้องเป็นบ้าง ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ งอนมันไป 1วันเต็มๆ เลย
พี่เบิร์ด ยังคงดีเสมอต้นเสมอปลายกับผม วันศุกร์วันนั้นที่พี่เบิร์ดหายไป ถึงไม่มีใครจะติดต่อเค้าได้
แต่พี่เบิร์ดก็ยังคงไปรับพาสปอร์ตมาให้ผมตามที่สัญญา ผมขอบใจพี่เค้ามาก ซึ้งในความดีของพี่เบิร์ดจริงๆ
แต่ผมตอนนี้ไม่พร้อมจะมีใครจริงๆ ผมอยากอยู่คนเดียวก่อน ซึ่งพี่เบิร์ดก็เข้าใจผม
ชีวิตนักศึกษา เริ่มเข้าสู่ช่วงยุ่ง ทั้งสอบย่อย รายงาน จนเข้ากลางๆ เดือนกันยา ทุกอย่างก็ยิ่งดูวุ่นวาย
เพราะใกล้สอบปลายภาคแล้ว ผมซึ่งอยู่ปี 2 ยุ่งเป็นพิเศษ
วันเวลาที่ผ่านมา ผมเลิกคิดเรื่องความรัก ทุ่มเทแรงกายแรงใจ กับการทำแล๊ปช่วยอาจารย์ และให้กับการเรียน
ถามว่าเหงาไหม ก็มีบ้าง เพราะผมยังรักเบสอยู่
เชื่อไหม บางวันผมแอบไปดักเจอเบสด้วยละ ก็คนมันทนไม่ได้นิ
แอบมองเบสอยู่ห่างๆ เบสก็ดูจะมีชีวิตที่ดีขึ้นนะ
นับตั้งแต่เค้าเปลี่ยนโฉม จากนายเฉิ่มมาเป็นคนหล่อระดับนายแบบ เค้าก็มีเพื่อนมากขึ้น
คนเข้าหาเบสมากขึ้น ก็เค้าทั้งหล่อ รวย และเรียนเก่งมากๆนิ
ผมแอบทำแบบนั้นอยู่ได้ 3 ครั้งก็เลิก เพราะครั้งสุดท้าย พี่ฝ้ายเพื่อนเบส แอบจับได้ว่าผมแอบไปยืนมองเบส
ด้วยความละอาย กลัวพี่ฝ้ายจะเอาไปบอกเบส แล้วเบสจะเข้าใจผิด ผมเลยเลิกทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด
ผมได้ข่าวเบสบ้างจากหญิง ซึ่งอยู่คณะเดียวกับเบส
เก่งมักแกล้งหาเรื่องให้หญิงไปสืบข่าวมา มันรู้ใจเพื่อนคนนี้ว่า ยังลืมเบสไม่ได้
ช่วงปลายเดือนกันยา ผมก็ต้องเจอมรสุมของการสอบและรายงาน ทำให้ผมหายฟุ้งซ่านไปได้เยอะเลย
การสอบผ่านไปได้ด้วยดี และที่ใกล้ตามเข้ามาก็คือ การเตรียมตัวเดินทางไปญี่ปุ่นกับอาจารย์ที่ปรึกษา
ครั้งนี้จะเป็นการไปต่างประเทศครั้งแรกของผม ผมตื่นเต้นมาก
ช่วงก่อนเดินทาง ผมได้รับคำเตือนมาว่าเดือนตุลาคมนี้ที่ผมจะเดินทางไป อากาศจะค่อนข้างเย็น ประมาณ 18 - 23 องศา
ทำให้ผมต้องไปเตรียมซื้อเสื้อผ้ากันหนาว เพราะถึงจะไม่ได้หนาวมาก แต่ผมไม่มีเสื้อแจ๊กเก็ตเลยซักตัว
ผมกับพี่เบิร์ดไปเดินซื้อเสื้อผ้ากันในห้างใกล้มหาลัยที่เดิม
และเป็นอีกวันที่....
ผมบังเอิญเจอเบส
ผมเจอกับเบสที่หน้าร้านเสิ้อผ้าอีกแล้ว ไม่รู้สวรรค์จงใจแกล้งหรือไร ถึงจะเป็นคนละร้านกับเมื่อเดือนก่อน แต่ทำไมต้องเป็นร้านเสื้อผ้าด้วยนะ
เบสมากับหนิงอีกแล้ว และผมก็ไปกับพี่เบิร์ด
“อ้าว....สวัสดีคะน้องโต้ง มาซื้อเสื้อผ้ากันหรือค่ะ” หนิงทักผมทันทีที่หันมาเห็นผม
“....สวัสดีครับพี่หนิง” ถึงผมจะไม่อยากพูดคุยกับคนๆ นี้ แต่ผมก็ต้องทักตอบตามมารยาท
“แหม่...บังเอิญจังเลย เจอกันที่ร้านเสื้อผ้าอีกละ” หนิงจีบปากจีบคอพูด
“ครับ พอดีผมจะมาซื้อเสื้อผ้า พี่หนิงกับพี่เบสก็มาซื้อเสื้อผ้าเหมือนกันหรือครับ”
ผมหันไปชวนเบสคุย หลังจากวันนั้นที่ผมกับเบสตัดขาดกัน ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
“ครับ....” เบสตอบสั้นๆ
“อ๋อ เบสเค้าจะไปเที่ยวญี่ปุ่นนะ ไปเยี่ยมป้าเค้าที่อยู่ที่โน่น เลยมาหาซื้อเสื้อผ้านะ
เนี่ยพี่ก็ว่าจะขอตามไปด้วยซะหน่อย แต่เบสไม่ยอมให้ไป ใจร้ายเนอะน้องโต้ง ดูซิขนาดเป็นแฟนกันแล้ว”
ผมอึ้งทันทีที่ได้ยิน
อึ้ง 1 คือเบสก็บังเอิญจะไปญี่ปุ่น
อึ้ง 2คือ เบสกับหนิงตกลงเป็นแฟนกันแล้ว.......
พี่เบิร์ดที่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ จู่ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า
“บังเอิญจังเลยครับ พวกผมก็มาซื้อเสื้อผ้าเตรียมตัวเดินทางไปญี่ปุ่นเหมือนกัน ไม่รู้จะบังเอิญได้เจอกันที่โน่นอีกหรือเปล่านะ”
ผมอยากจะหันไปอุดปากพี่เค้าซะจริงๆ บอกเบสไปทำไมว่าผมจะไปญี่ปุ่น
เบสพอได้ยินว่าผมก็จะไปญี่ปุ่น สายตาก็แววอย่างประหลาด เบสหันมามองหน้าผม
ส่วนพี่หนิงกลับทำหน้าแปลกๆ ซึ่งบอกไม่ถูกว่าเป็นยังไง แต่ผมเดาได้ว่าค่อนข้างไม่พอใจ
“โต้งไปทำไมที่ญี่ปุ่นนะ “ เบสถามอย่างประหลาดใจ
“อุ้ย น้องโต้งรวยจังเลยนะ ไปเที่ยวญี่ปุ่นกะเค้าได้ด้วย” ไม่รู้หนิงตั้งใจหรือไม่ แต่ผมฟังแล้วมันเหมือนกำลังแขวะผมอยู่
เหมือนกับดูถูกว่าคนอย่างผมจะมีปัญญาไปญี่ปุ่นด้วยหรือ
“ก็ไปกับอาจารย์ที่คณะนะครับ พอดีพวกผมช่วยแกทำวิจัย เลยพาไปเปิดหูเปิดตาที่เมืองนอกบ้าง” พี่เบิร์ดตอบแทนผม
“อ๋อ....ว่าแล้วละ” หนิงพูดขึ้น
--------------------------------------------------------------
สีเขียวด้านบน คุณดรีมเขียนสปอยไว้ อดใจรออีกนิดก็จะถึงฉากสวีทๆ ของโต้งแล้ว แต่กับใครก็รอลุ้นกันอีกที
อ่านตรงหนิงพูดทีไร คิดในใจถ่้าเจอกับตัวโดนพูดมาอย่างนี้คงได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่
หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ 4 (100%) 22/1 (อ่าน 327674 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก