(อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1  (อ่าน 327691 ครั้ง)

cmos

  • บุคคลทั่วไป
พี่เบริ์ดน่ารักเนอะ

ออฟไลน์ ChiOln

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3
โต้งไม่ผิดหรอกจริง ๆ นะ

ก็ในเมื่อคนที่เรารักไม่ได้รักเรา

เราก็จะหันกลับมามองคนที่เค้า

รักและดีกับเราเป็นธรรมดา สู้ ๆ โต้ง

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
แอร๊ย พี่เบิร์ด ทำไมเป็นคนดีอย่างนี้คะ??? :กอด1:

งืม...คงหนีไม่พ้นเบส ก็โทรไปหาเค้าเถอะคุณ

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
 ดีนะที่คุณ litlittledragon รีบมาต่อโดยเร็วพลัน ทำให้เรายังไม่ทันได้โกรธโต้ง
และทำให้ชอบเบิร์ดยิ่งขึ้น คนอะไรใจเป็นพระร้องพระรอง (พระรองมักจะแสนดีไงแต่มักไม่สมหวังกับนางเอก หรือนายเอก)
ดูพี่เบิร์ดจะทำอะไรๆแนะนำอะไรดีๆ เพื่อโต้งเสมอนะ ผิดกับเบส(นี่แหละพระเอก มักจะเป็นผู้ทำให้นางเอก หรือนายเอกเจ็บช้ำน้ำใจล่ะ)

ออฟไลน์ Ryuse

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
พี่เบิร์ดนี่ถ้าเป็นผู้หญิงคงเป็นนางสาวไทยกลับชาติมาเกิดแน่ๆ
จากพลอตเรื่องที่โต้งเล่านี่ สงสัยพี่เบิร์ดคงได้มีโอกาสคุยกะเบสแหง๋มๆ
นี่ยังดีว่าคุณwriterแต่งให้ทั้งสองคนไม่เกินเลยไปอย่างที่FCคิดไปไกลถึงท่าไหนต่อท่าไหนแล้ว อิอิ

สู้ๆครับ

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
พี่เบิร์ดดีจังเลย
 :m15:

ขอให้เจอคนที่ดีๆนะ

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
วันรุ่งขึ้น พวกเราต้องไปเข้าร่วมแลคเชอร์คลาสของโปรเฟสเซอร์ซูซุกิ
ผมค่อนข้างตื่นเต้น แต่พี่เบิร์ดยังนิ่งได้อยู่อีก นับถือเลยจริงๆ
ก่อนเข้าคลาส ขณะที่พวกเรากินข้าวเช้าอยู่นั้น
พี่เบิร์ดก็ไล่ให้ผมไปโทรหาเบส....ผมขัดพี่เค้าไม่ได้บวกกับใจมันก็เรียกร้องด้วยละ
เลยเดินแยกออกมาหาตู้โทรศัพท์สาธารณะแถวโรงอาหาร
ผมกดหมายเลขตามที่เขียนไว้ในสมุดบันทึกส่วนตัวของผม ยืนลุ้นว่า เบสจะรับสายไหม และทันใดนั้น...

“สวัสดีครับ” เสียงเบสดังมาตามสาย....แต่ผมยังเงียบอยู่
“....ฮัลโหล ......โมชิโมชิ ......โต้งใช่ปะ โต้ง...” เบสถามซ้ำ
“ฮัลโหล เราเองเบส”
“ฮัลโหล โต้ง ดีใจจัง ที่โต้งโทรมา เป็นไงบ้าง .......สนุกไหม”
“อึม ก็ดี สนุกดี ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างเลย” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
“โต้ง....เย็นนี้นายว่างปะ....เราไปหาได้ไหม”
“หึม...เรามีเรียนนะ แล้วอีกอย่างนายจะมาถูกได้ไง” ผมอ้างเรื่องเรียน
จริงๆ แล้ว ผมเรียนแค่คาบเช้าละ ตอนบ่ายผมว่าง แต่ได้ยินมาว่า จะมีคนพาไปเที่ยวในเมืองนะ ผมเองก็ยังไม่รู้แน่นักหรอก

“เรารู้จัก โนได ใช่ไหม เรารู้ๆ เรานั่งรถไฟไปเป็น เห็นยังงี้แต่เราพอรู้ภาษาญี่ปุ่นนะ”
“อย่าเลย ลำบากเปล่าๆ ........เอาไว้ช่วง 4 วันสุดท้ายก่อนกลับแล้วกันค่อยนัดเจอ ช่วงนั้นเราว่าง”
“จริงหรือ ได้ๆ แล้วแต่โต้งสะดวกเลย เราว่างทุกวันอยู่แล้ว งั้น ตามนี้เลยนะ สัญญากันแล้วนะ นายจะมาหาเรานะ เราจะรอ”
“อึม ได้ ...........” จากนั้นผมก็นัดแนะวันกับเบสจนเรียบร้อยดี ผมก็วางสายไป

ผมรู้สึกดีอย่างประหลาด เบสมีทีท่ากระตือรือล้นที่จะมาเจอผมเป็นอย่างมาก ทำให้ผมรู้สึกว่าเบสให้ความสำคัญกับผม
เค้าบอกจะรองั้นหรือ การที่ผมไม่ไปหาในทันที มันดีแล้วแน่หรือ? เบสจะรอผมได้หรือเปล่า ผมก็อยากรู้เหมือนกัน
..........................................


หลังจากวันนั้นที่ผมโทรนัดเที่ยวกับเบส ทำให้ความรู้สึกเดิมหวนคืนๆ กลับมา
ผมกลับมาคิดถึงเบสอย่างมากมายอีกครั้ง ยังไงซะ ผมก็ยังตัดใจจากเบสไม่ได้
และก็หลังจากวันนั้น ที่พี่เบิร์ดกับผมมีอะไรกัน เราก็ไม่ได้มีอะไรแบบนั้นกันอีก
แต่ตอนนี้พวกเราไม่อายที่จะไปอาบน้ำพร้อมกันละ
บางทีเรายังแอบคุยเรื่องเด็กนักศึกษาที่เข้ามาอาบน้ำด้วยซ้ำว่า คนนั้นเป็นยังไง คนนี้น่ารัก คนนี้ผอมไป คนนี้อ้วนไป
เราคุยกันขณะที่แช่บ่อน้ำร้อนไปด้วย

เวลานอนตอนกลางคืน เราก็แยกกันนอนเหมือนเดิม
บางทีผมก็แกล้งหอมแก้มพี่เค้าบ้างตอนก่อนนอน ทำให้พี่เบิร์ดอายจนหน้าแดงเสมอๆ
ผมเล่าให้พี่เบิร์ดฟังแล้วว่า เบสพูดว่าไงบ้าง เค้าจะนัดผมไปเที่ยว ซึ่งพี่เบิร์ดก็แสดงความยินดีด้วย
ผมชวนพี่เค้าให้ไปด้วยกัน แต่พี่เบิร์ดก็ไม่ยอมไป บอกว่า ไม่อยากไปเป็น กขค.......ผมเองก็ไม่รู้จะตอบอะไรดี
ผมรู้ว่าพี่เบิร์ดยังรู้สึกดีๆกับผม แต่พี่เบิร์ดเลือกจะเสียสละ และถ้าเป็นแบบที่พี่เบิร์ดว่า อีกไม่ถึง4เดือนดี พี่เบิร์ดก็ต้องเดินทางไปเรียนต่อแล้ว

ช่วงวันที่เหลือ พอคิดว่า จะได้เจอเบสแล้ว ใกล้วันที่ผมจะได้ไปเที่ยวกับเบสแล้ว
ผมรู้สึกจิตใจแช่มชื่นขึ้นทันที จะทำอะไรก็สดใสไปหมด จนอาจารย์ที่ปรึกษายังทักเลยว่า ผมไปเจอเรื่องอะไรดีๆ มาหรือ?
เบสจะรู้สึกเหมือนกับผมไหมนะ?
..............................................
และแล้ว เวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุด มาถึงวันเล็กเช่อวันสุดท้าย
คืนนี้เราจะมีกินเลี้ยงกัน เป็นปาร์ตี้เลี้ยงส่งพวกผม
ถึงจริงๆแล้ว เราจะยังขออาศัยพักอยู่ที่นี่อีก 4วันก็ตาม แต่ในเชิงวิชาการแล้ว วันนี้จะเป็นวันสุดท้าย
กำหนดการของปาร์ตี้เย็นนี้คือ 6โมงเย็น เราจะมารวมตัวกันที่หน้าห้องโปรเฟสเซอร์ซูซุกิ
หลังจากทำแล๊ปเสร็จตอน 4โมง ผมกับพี่เบิร์ดก็กลับมาที่หอพัก เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปปาร์ตี้กัน

ในขณะที่ผมกำลังเดินออกจากที่พัก เพื่อไปยังจุดนัดพบ ผมก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก


ผมเห็นเบสที่หน้าตึก!!!


ผมเดินเข้าไปหาเบสด้วยสีหน้างงๆ
“เบส.....นายมานี่ได้ไง ....แล้วนายมาทำไม” ผมถามด้วยความสงสัย

“เอ่อ....ดีโต้ง ...เอ่อ.....เราว่างนะ เลยลองนั่งรถไฟมาแถวนี้ดูเล่นๆ ..เอ่อ...มหาลัยสวยดีเนอะ....”

“แล้วนี่ นายเป็นไร มานั่งรถเล่นมาแถวนี้ นี่เด๋ียวเราก็จะไม่อยู่แล้วด้วยซิ กำลังจะออกไปปาร์ตี้เลี้ยงส่ง”

“เอ่อ....เรารู้ พอดี เรา.......เด๋ียวเราก็กลับแล้ว ไม่มีอะไรหรอก อยากเห็นเฉยๆ ว่า มหาลัยที่โต้งมานี่ เป็นยังไง เอ่อ.......มหาลัยสวยดีนะ ตะกี้เราเห็นคนขี่ม้าด้วย ที่นี่มีชมรมขี่ม้าด้วยหรอเนี่ย..........”

“อึม....เรามาวันแรกๆ ก็เคยเห็น เห็นว่าเป็นชมรม........” ผมพูด
“โต้ง พี่ไปรอที่จุดนัดพบก่อนนะ เดี๋ยวโต้งค่อยตามไปละกัน” พี่เบิร์ดที่ยืนอยู่ด้านหลังมานานเอ่ยขึ้น
“อ๊ะ ขอโทษด้วยครับพี่เบิร์ด เด๋ียวผมตามไป”
“ไปก่อนนะเบส แล้วเจอกัน” พี่เบิร์ดทักทายเบส ......ผมคิดไปเองปะนะ ผมเห็นสองคนนี้ เหมือนส่งสายตาหากัน...
นี่มันอะไร ไม่ใช่ปกติเลย.......สายตาแบบนั้นมันไม่ธรรมดา....
หรือจริงๆ เบสจะมาหาพี่เบิร์ด!!! แล้วเอาผมมาเป็นข้ออ้าง..............
แค่คิดผมก็หึงจะตายแล้ว ไม่รู้ว่าหึงใคร เบสหรือพี่เบิร์ด.................แต่ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย

“แล้วไง นายมาแค่นี้หรอ” พอคิดแบบนั้น ผมก็อดจะทำเสียงเย็นชาไปไม่ได้.....
“ก็เออ....มานัดกับนายด้วยไงว่าจะเจอกันที่ไหนดี........พรุ่งนี้เรามารับนายดีกว่า..........กลัวนายนั่งรถไปไม่เป็น”
“..........ก็ได้ ......แล้วแต่นาย” มันก็จริงนะ ผมนั่งรถไฟที่นี่ไม่เป็นหรอก วุ่นวายจะตาย ซับซ้อนมาก
ยิ่งคนต่างชาติแบบผมที่อ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ ยิ่งงงเข้าไปใหญ่

ลึกๆในใจ ผมแอบรู้สึกดี ที่เบสใส่ใจเป็นห่วงผม กลัวผมจะหลงทาง เค้าจะมารับผมงั้นหรือ.....
ทำไมกันละ ทำไมเบสจู่ๆ มาใจดีกับผมแบบนี้...............รู้ไหม มันมีแต่จะทำให้ผมตัดใจจากนายไม่ได้นะ
มีแต่จะทำให้ผมทรมานมากยิ่งขึ้นนะ...........
“งั้น...........เจอกันพรุ่งนี้นะโต้ง .......เราไปละ..บาย”
“อึม......บาย....” ผมยังคงแสดงท่าทีเย็นชาใส่เบส......ไม่รู้เพราะอารมณ์ต้องการเอาคืนหรือเปล่า
ผมอดไม่ได้จะแสดงท่าทีไม่สนใจเบส ถึงลึกๆ ในใจผมจะแคร์เค้ามากก็เหอะ
ผมยืนส่งเบสที่กำลังเดินกลับออกไปจากมหาลัย คิดอะไรต่างๆ นานา ผมไม่เข้าใจเบสเลยว่าตอนนี้เค้าต้องการอะไร
คนที่เคยอายที่จะคบกับเกย์ จู่ๆ เข้าหาคนที่เป็นเกย์แบบผม เค้าต้องมีอะไรซิ มีจุดประสงค์แอบแฝงแน่ๆ

เฮ้อ.........ถึงยังงั้นก็เหอะ ...เบสไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก......
ช่างมันเหอะ ผมเลิกคิดมากละ อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด ปล่อยไปตามธรรมชาติละกัน


ผมเลิกคิด หันหลังเดินกลับไปหาพี่เบิร์ด์ที่จุดนัดพบ
...
เฮ้อ...เหนื่อยใจไปกับใครหลายๆ คน ต่อจากนี้คุณดรีมลงรูปประกอบไว้อยู่ค่อนข้างมาก เลยอยากถามความเห็นว่า ให้ลงหลังจากเรื่อง
หรือพอถึงเนื้อหาตรงไหน ก็แทรกไปพร้อมกับในเรื่องเลย แบบไหนจะดีกว่าครับ

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
ลงรูปภาพเลย ตอนนี้แหละ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
ว่าอย่าแต่โต้งสับสนเลย คนอ่านก็สับสน  :laugh: แบบว่าจะเอาไงแน่ แหมคนเขียนสับขาหลอกอ่ะ

ลงรูปได้เลยจ้า อยากดู ประกอบๆกันไปเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
ลงเถอะค่ะ ลงตอนนี้เลยจ้ะ อยากเห็นอิมเมจโต้งง่ะค่ะ

ตอนนี้ก็คงจะไม่สับสนแล้วนะหนูโต้ง  :กอด1:

ออฟไลน์ talentcs

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 357
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1

งง งง งง งง
เล่นอารายกานเนี้ย มายเข้าใจ
ไหนบอกมาดิ (โต้ง เบส เบิรด์)
นี่ถ้าอธิบายไม่ชัดเจน จะจับตีก้นซะให้เข็ด
 o18 o18 o18

DexTunG

  • บุคคลทั่วไป

phoeniix

  • บุคคลทั่วไป
เบสจะยังไงแน่

ออฟไลน์ Ryuse

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
เบสคงคิดได้วินาทีสุดท้ายน่ะ แถมยังมีแบคอัพดีๆแบบพี่เบิร์ดชัวร์!
ไม่งั้นนุ้งเบสคงไม่ใจกล้าเผยใจให้โต้งรู้ได้ขนาดนี้หรอก
ลุ้นๆเมื่อไหร่เขาจะได้กัน เอิ๊กๆๆๆ

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
สับสนทั้งโต้งทั้ง่คนอ่าน ว่าเบสจะเอายังไงแน่

ส่วนเรื่องรูป ลงประกอบได้เลย จะได้จิ้นได้ง่ายขึ้น

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
***** ตอนที่ 38 *****
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ......สมองเริ่มรับรู้สิ่งต่างๆ .....ความรู้สึกเวียนหัว มึน อยากอ้วกก็ตามมาพร้อมสติ....

เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันนะ......................

ใช่แล้ว ปาร์ตี้เลี้ยงส่ง......................ทุกคนเมากันมาก......ผมโดนจับกรอกเหล้า โอ้ย...เหล้าญี่ปุ่นมันแรงดีจริงๆ

............ผมขยับตัวเล็กน้อย เพราะรู้สึกเหน็บชา.........เอ๊ะ.....มีใครนอนข้างๆ ผมด้วยเนี่ย
ผมหันไปมองข้างๆตัว อ๋อ....มิน่า ผมถึงชาที่แขน
พี่เบิร์ดกำลังนอนหนุนต้นแขนผมอยู่นิเอง
ท่านอนของพี่เบิร์ดน่ารักไม่แพ้เบสเลย ขนตาพี่เบิร์ดงอนยาว แก้มใสๆ มีสีแดงจางๆ ผมยุ่งๆ
หัวก็หอม...

ผมสูดดมความหอมจากหัวพี่เบิร์ด ซูดดดดดด อ้า.........
นั่นไง พี่เบิร์ดรู้สึกตัวตื่นจนได้ สงสัยผมจะทำแรงไป
ขนตางอนยาวของพี่เบิร์ด ค่อยๆ ขยับ จากนั้น สายตาสวยๆ คู่นั้นก็เปิดขึ้น
“อรุณสวัสดิ์ครับพี่เบิร์ด”
“....ฮ้าววว ...รุณหวัด โต้ง....”
ผมจูบเบาๆ ที่หน้าผากพี่เบิร์ดทีนึง
หลังจากทักทายกันอีกเล็กน้อย ผมที่ยังมึนๆ อยู่ กับพี่เบิร์ดที่กำลังง่วงไม่แพ้กัน ก็หลับต่อ

กว่าเราจะตื่นก็ปาไป เที่ยงแล้ว....นั่นทำให้ผมตกใจค่อนข้างมาก เพราะผมนัดเบสเอาไว้ 10โมงเช้า
ผมสะดุ้งตื่น ตาลีตาเหลือกไปแปรงฟัน
เนื่องจากที่ญี่ปุ่น เค้าไม่นิยมอาบน้ำกันตอนเช้า ดังนั้นห้องอาบน้ำจึงปิด
ตั้งแต่มาที่นี่ผมก็ไม่ได้อาบน้ำตอนเช้าเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
แต่เมื่อคืน ผมไม่ได้อาบน้ำเลย เพราะกลับมาดึกมาก ดึกกระทั่งรถไฟเลิกวิ่งแล้ว พวกเรานั่งแท็กซี่กลับมาพร้อมกับคนญี่ปุ่นคนอื่น
“โต้งนัดเบสไว้กี่โมงละ” พี่เบิร์ดที่นอนอยู่บนเตียงถามผม หลังจากผมกลับมาจากไปแปรงฟัน
“10โมงนะพี่ สายไปตั้ง 2ชม.แล้ว เบสเค้า......เออ....นั่นซิ ตั้ง 2ชม. แล้ว
สงสัยเบสคงไม่รอแล้วละ........จะรีบไปทำไม......สงสัยวันนี้คงไม่ได้ไปเที่ยวแล้วละพี่เบิร์ด...”
“ไม่หรอกมั้ง พี่ว่าเบสก็คงรอโต้งอยู่ละ เชื่อพี่ซิ ฮ้าวววววว”
“.....เป็นพี่จะรอหรือครับ .....”
“ก็ถ้าเป็นคนที่พี่ชอบ จะนานแค่ไหนพี่ก็รอได้ “
“แต่นี่.........เค้าไม่ได้ชอบผมหรอก....จะรอผมทำไม”
“แล้วโต้งรู้ได้ไงว่าเบสไม่ชอบโต้ง”
“ก็เค้าเคยพูดเอง เค้า...ไม่อยากยุ่งกับผม”
“เบสเค้าพูดว่าเค้าเกลียดโต้ง หรือโต้งคิดไปเอง.......ถ้าเค้าพูดเค้าจะมาชวนโต้งเที่ยวแบบนี้หรอ...”
“.....ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมก็งงไปหมดแล้วละ.......”
“เอาน่า เลิกคิดมากเหอะ ทำตามใจตัวเองบ้างเหอะ ตอนนี้เราอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น เลิกคิดมากแล้วทำตามใจตัวเองเหอะ....ฮ้าวววว เดี๋ยวพี่นอนต่อดีกว่า ขี้เกียจตื่น...โต้งเที่ยวให้สนุกนะ”

“ครับพี่....ยังไม่รู้เลยว่าจะได้ไปปะ ถ้าเบสไม่รอแล้ว ผมก็อดละ”
“ไว้ถ้าไม่ได้ไป ค่อยมาปลุกพี่ก็ได้ เดียวพี่ไปเที่ยวเป็นเพื่อนโต้งเอง”
“ครับๆ ขอบคุณมากครับพี่เบิร์ด ........ดีนะที่บอกอาจารย์ไว้แล้วว่าจะไม่อยู่
ไงก็ฝากพี่รับหน้าอาจารย์เค้าด้วยละกัน มีจะออกไปไหนกันหรือเปล่าครับ”
“ก็เห็นว่า จะเข้าเมืองกันตอนบ่ายๆ นะ วันนี้อยากชิวๆ พักผ่อนกันมากกว่า......
โต้งไม่ต้องห่วงเรื่องอาจารย์หรอก เด๋ียวพี่พูดให้ ........ถ้าจะไม่กลับก็โทรมาบอกละกัน พี่เปิดโรมมิ่งไว้ โทรเข้าเครื่องพี่ได้เลย”
“โหยยย พี่ กลับอยู่แล้ว ไม่กลับผมจะไปไหนได้..”
ผมแต่งตัวอย่างลวกๆ แล้วก็รีบลาพี่เบิร์ดออกมาจากหอ

ผมนัดเบสไว้ที่สถานีรถไฟที่ใกล้มหาลัยที่สุด
แต่ผมก็ต้องแปลกใจอีกรอบ ผมเจอเบสที่หน้าหอพัก!!!
“ขอโทษเบส นายรอเรานานละซิ เลยมาหาถึงนี่ ขอโทษๆ เราเมามากไปหน่อย” ผมรีบขอโทษก่อนเลย
“อึม ไม่เป็นไร เราก็ว่าแล้วละ คนญี่ปุ่นดื่มเก่งจะตาย กะแล้วว่า โต้งต้องยังไม่ตื่น ไม่เป็นไร “
“นี่นายมารอนานแล้วยัง โทษทีๆ”
“ก็..... ช่างมันเหอะ ...ว่าแต่ โต้งอยากไปที่ไหนบ้างละ”
จู่ๆ ผมก็รู้สึกเกรงใจเบสขึ้นมา เบสคงมารอนานแล้วแน่ๆ ผมเลทไปตั้ง 2ชม.เชียวนะ!!!
“ตอนนี้หรอ.....ไม่รู้ดิ ไม่ค่อยอยากไปที่คนเยอะๆ เลย....เรายังไม่ได้อาบน้ำเลยไง ตัวเหม็นยังไงไม่รู้....ที่นี่ก็ดันไม่เปิดห้องน้ำตอนเช้าด้วยซิ....”
“งั้นหรอ................” เบสทำท่าครุ่นคิด...
“คิดออกแล้ว .....เราพาโต้งไปลองโรงอาบน้ำสาธารณะดีกว่า ที่เค้าเรียกกันว่า เซนโต
มันเป็นโรงอาบน้ำสาธารณะ ขอแค่จ่ายเงิน ใครจะเข้าไปอาบก็ได้”
“มีด้วยหรอ ดีๆ เราอยากอาบน้ำจะตายละ ไปที่นั่นกันก่อนเหอะ แล้วค่อยหาอะไรกินกัน”
“โดยปกติ แหล่งที่มีนักศึกษา และบ้านคนเยอะๆ แบบนี้ เราว่ามันต้องมีใกล้ๆ นี้แน่ๆ เดี๋ยวลองเดินหาดูระหว่างเดินไปสถานีรถไฟแล้วกัน”

เบสเดินนำพาผมไปสถานีรถไฟ ระหว่างทางเราช่วยกันสังเกตหาโรงอาบน้ำ
เนื่องจากผมไม่รู้ว่าโรงอาบน้ำที่ญี่ปุ่นเป็นยังไง ทำให้ผมเรียกเบสดูตลอดทาง เวลาเจอที่ๆ ดูแปลกๆ ไม่ใช่บ้าน
ตลอดทางเราหาโรงอาบน้ำไม่เจอเลย สงสัยโชคจะไม่เข้าข้างผมซะละ
“ไม่เป็นไรแล้วเบส ช่างเหอะ ไปหาอะไรกินกันเหอะ เที่ยงแล้วนิ นายน่าจะหิวมากแล้ว”
“อึม....เราไม่หิวหรอก แต่สงสัยจะไม่มีจริงด้วยแถวนี้ ....เอางี้แล้วกัน เดียวไปหาอะไรกินก่อน แล้วเราไปโอเอโดะ ออนเซ็นกัน”
“ไอ้ โอโอ เอโดะ อะไรของนายนะ มันคืออะไรหรือ?”
“ก็เป็นบ่อแช่น้ำร้อนแบบธีมปาร์คนะ ในนั้นจะจำลองบรรยากาศงานวัดแบบสมัยเอโดะไว้นะ
แล้วก็มีห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ มีน้ำแร่ร้อนๆ ให้แช่ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนึงนะ
มีร้านอาหารข้างในด้วยถ้าโต้งหิวก็ไปกินข้าวเย็นกันในนั้นได้ “

“มันอยู่ไกลไหมละเบส เรากลัวกลับมาไม่ทันนะ”
“ก็จะว่าไป ไม่ใกล้แต่ไม่ไกลมากนะ อยู่บนเกาะโอไดบะ ที่เป็นเกาะจำลอง เกิดจากการถมขยะสร้างเป็นเกาะ“
“เกาะขยะงั้นหรือ ฟังดูน่าสนใจจัง มันเป็นไงอะ จะเหม็นขยะหรือเปล่า ฮ่าๆๆ เราถามโง่ๆ เนอะ มันคงไม่ใช่แบบกองขยะที่ไทยแน่ๆ............. เออ ไปที่นี่ก็ได้ อยากลองไปดู”

“ได้ๆ งั้นไปหาอะไรกินกันก่อนละกัน เราก่อนมาลองเซิร์ทหาในเน็ท แถวนี้มีร้านราเม็งชื่อดังด้วยนะ ไปกันเหอะ”
“แล้วแต่เบสเลยละ เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย นายพาเราไปละกัน”
หลังจากนั้นเบสก็พาผมไปทานราเม็งเจ้าดังที่ว่า
เราต้องยืนรอคิวอยู่นานพอควรเลย เพราะตอนที่เราไปถึงนั้น เป็นช่วงพักเที่ยงของเหล่าพนักงานบริษัทพอดี
เบสดูแลผมทุกอย่าง ตั้งแต่พาไปร้าน ดูเมนูแล้วสั่งอาหารให้
สมกับเป็นเบสจริงๆ เบสพูดภาษาญี่ปุ่นได้ด้วย สมองคนๆ นี้ทำด้วยอะไรนะ เรียนก็เก่ง ยังรู้รอบตัวเยอะแยะ
เสียอย่างเดียว........เป็นคนขี้กลัว โลเล และไม่มีความมั่นใจในตัวเองซะเลย
มื้อนี้ เบสพยายามจะเลี้ยงข้าวผม แต่ผมไม่ยอม ผมบอกไปว่าถ้าไม่ยอมให้ผมจ่ายเงิน ผมจะไม่ไปกับเบสอีก
นั่นทำให้เบสยอมให้ผมแชร์ค่าราเม็งและเกี้ยวซ่าอีกจาน

หลังมื้ออาหาร เบสพาผมนั่งรถไฟเข้าไปในเมือง หลังจากต่อรถอยู่หลายต่อ พวกเราก็เดินทางถึงสถานีชิมบาชิ
นี่ขนาดเบสบอกว่า เดินทางมาง่ายแล้วนะ ถ้าให้ผมมาเอง ผมมีหวังได้หลงทางแน่
การขึ้นรถไฟในญี่ปุ่น ต้องแม่นยำเรื่องเวลา ต้องดูชานชาลาให้ดี ถ้าขึ้นผิดชานชาลา ก็จะไปผิดทาง
ที่สถานีชิมบาชิ เบสบอกว่า เราต้องเปลี่ยนไปขึ้นรถไฟสายยูริคาโมเมะ
“คำว่า คาโมเมะ แปลว่านกนางนวล ดังนั้นมาสคอต ของรถสายนี้เลยเป็นรูปนกนางนวลไง” เบสชี้ชวนให้ผมดูรูปนกนางนวลข้างสถานี
“โหย ซับซ้อนจังเลย เรานึกว่าจะนั่งรถสายเดียวมาถึงได้เลย แล้วนี่เวลากลับ เราจะทำไงดีเนี่ย
นายต้องเขียนแผนที่วิธีการขึ้นรถให้เรานะ ไม่งั้นเราได้หลง กลับมหาลัยไม่ได้แน่”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเราไปส่งเอง หรือถ้าไม่งั้น โต้งไปค้างบ้านป้าเราก็ได้” เบสพูดทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
“เฮ้ย จะได้ไง เดี๋ยวคนที่มหาลัยเป็นห่วง”
“ก็โทรไปบอกซิว่าโต้งจะไม่กลับ อยู่กับเพื่อน เอาน่า เดียวค่อยคิดกัน ไปขึ้นรถเร็ว รถจะมาแล้วเดียวตกรถกันพอดี”
เบสรีบวิ่งนำหน้าผมขึ้นไปบนชานชาลา ผมที่ยังงงๆ ได้แต่วิ่งตามไปอย่างไม่รู้เรื่องราว

เนื่องจากยังบ่ายอยู่ เบสเลยพาผมไปเดินเล่นตรงจุดอื่นก่อนจะไปออนเซ็นกัน เบสพาผมไปพาเล็ททาวน์
ที่นั่นมีชิงช้าสวรรค์อันใหญ่อยู่ด้วย แต่เบสบอกว่า ไว้ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ที่โยโกฮาม่าดีกว่า
ที่นั่นวิวสวย และอีกอย่าง บ่ายๆแดดจ้าแบบนี้ ขึ้นไปวิวก็ไม่สวยหรอก
เราเดินกันไปได้ซักพัก เบสก็บ่นเมื่อยขา เค้าพาผมไปนั่งกินเครปในร้านเบเกอรี่ในห้างนั้น
ขนมที่ญี่ปุ่นอร่อยๆ ทั้งนั้น ปกติผมเป็นคนชอบทานของหวานอยู่แล้ว นี่ถ้าผมอยู่ที่นี่นานกว่านี้ ผมต้องอ้วนขึ้นแน่ๆ

ผมสั่งเครปบานาน่าช๊อกโกแลต ส่วนเบสสั่งไอศครีมช๊อกโกแลตพาเฟ่ต์
“อึมมม อร่อยอะเบส”
ผมกำลังซาบซึ้งกับรสชาติหอมหวานของเครปที่สั่งมา มันอร่อยมากกว่าเครปที่ผมเคยกินที่ไทยไม่รู้กี่เท่า
“ใช่ไหมๆ ร้านนี้อร่อยนะ เราเคยมากิน”
“ของเบสก็น่ากินจัง...” ผมมองไปที่ไอศครีมพาเฟ่ต์ของเบส ด้วยสายตาเว้าวอนสุดๆ
“อะ ลองชิมดูก็ได้” เบสยื่นถ้วยไอติมมาให้ผม ผมรับคำด้วยความยินดี
อึมมมมมม อร่อย จัง ผมคิดในใจ
“เราขอชิมเครปของโต้งบ้างซิ” เบสเอ่ยขอผม
“เอาดิ” ผมทำท่าจะส่งเครปให้เบส แต่เบสไม่รับเครปผม เค้ากลับยื่นหน้าเข้ามากัดเครปในมือผมแทน
“อึม ...อร่อยจริงด้วย” เบสส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม
ผมอดหน้าแดงไม่ได้ เบสทำได้ยังไง ไม่อายเลย มันไม่เหมือนที่เราป้อนข้าวกันในร้านพี่เก๋ แบบเมื่อก่อน
ตอนนั้นเรานั่งกินกันในร้านมิดชิด แถมคนในร้านก็ไม่มี มีแต่พี่เก๋
ร้านเบเกอรี่ที่เรานั่งตอนนี้ อยู่ริมทางเดินในห้าง โต๊ะที่เรานั่งก็อยู่หน้าร้าน คนเดินซื้อของเดินผ่านไปผ่านมากันเยอะแยะ
เบสเค้าไม่อายบ้างเลยหรือ.....ผมรู้สึกว่าเบสเปลี่ยนไป เค้าเปลี่ยนเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
“นี่ ....วันหลังเอาไปกินเองดีๆ ดิ อย่ามากินแบบนี้ ตะกี้มีผู้หญิงญี่ปุ่นสองคนมองมาทางนี้ด้วยนะ นายไม่อายหรอ?”
“จะอายทำไม เราไม่รู้จักกันซะหน่อยกับคนพวกนั้น เดียวพวกเค้าก็ลืมเรื่องพวกเราแล้ว จะไปแคร์ทำไม” เบสตอบหน้าตาเฉย
“.....นายเปลี่ยนไปนะ.........”
“ใช่.....เราต้องเปลี่ยนโต้ง เพื่อความสุข......เราจำเป็นต้องเปลี่ยน.........” เบสพูดจบก็หันไปสนใจกับของกินตรงหน้าต่อ
ผมอดคิดไม่ได้ เบสพูดแบบนี้ หมายความว่าไงกัน
---------------------------------------------------------------------------------
ครึ่งตอนครับ บทนี้ยาวมาก แต่ยังไม่มีรูปประกอบนะครับ ประมาณอีกสองสามตอนถึงจะเร่ิมมี เป็นรูปวิว ไม่ใช่รูปวาดของตัวละครหรอกครับ

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
แอร๊ย ที่เคยบอกว่าไม่ชอบหากเบสกับโต้งจะหวานกัน แต่พอมาอ่านจริงๆแล้วก็ อดที่จะเขินไปด้วยไม่ได้ อืม เบสจะเปลี่ยนตัวเอง? จะคอยดูค่ะเธอ

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
เบสน่ารักอย่างนี้ กล้าอย่างนี้ให้มันตลอดนะ

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
“ใช่.....เราต้องเปลี่ยนโต้ง เพื่อความสุข......เราจำเป็นต้องเปลี่ยน.........” << ก็ขอให้เปลี่ยนให้ได้อย่างที่ปากพูดก็แล้วกันนะเบส


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ Ryuse

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
ก่อนเปลี่ยนขอเขกกะโหลกนุ้งเบสให้ดังโป๊กๆซัก2-3ทีก่อนได้เปล่าครับ
ตอนนี้ก็พูดได้หรอก แต่จะคอยดูตอนกลับไปมหาลัยที่เมืองไทยว่าจะ "เปลี่ยน" อย่างที่ว่าเปล่า?

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
ขอให้ความกล้าหาญอยู่กับเบสให้ตลอดด้วยเถิดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
เบส
จะทิ้งกันไปอีกมั้ยนะ
 :เฮ้อ:

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1


หลังจากอิ่มอร่อยจนพอใจแล้ว ผมกับเบสก็ไปต่อกันที่ “พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์นิฮอนคากะคุ มิไรคัง“ กัน
ที่นี่ผมได้เห็นความเจริญก้าวหน้าของญี่ปุ่นมากมาย ผมได้เห็นหุ่นยนต์อาซิโมะ ตัวจริงด้วย!!
ในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ พวกเราเดินกันนานเป็นพิเศษ มีทั้งดูเฉยๆ และได้เล่นทดลองทางวิทยาศาสตร์กันด้วย

ผมซื้อของที่ระลึกจากที่นี่ให้ต่อกับเก่งด้วย ผมซื้อคุ้กกี้นักบินอวกาศให้เก่ง และสมุดภาพวิทยาศาสตร์ให้ต่อ

กว่าผมจะยอมจากสถานที่นี้มา ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว 6โมงเย็น พระอาทิตย์กำลังจะตก


เบสรีบพาผมไปจุดชมวิวของโอไดบะ เบสบอกว่า จุดนี้เป็นจุดชมวิวกลางคืนที่สวยมาก
จากโอไดบะ เราจะมองย้อนกลับไปที่โตเกียว เห็นหอคอยโตเกียว และเรนโบว์บริจ ซึ่งก็คือสะพานที่ข้ามมาจากฝั่งแผ่นดินใหญ่มาที่เกาะโอไดบะนี้


ที่จุดชมวิว มีคนค่อนข้างเยอะ ทั้งชายหญิงมาเป็นคู่ๆ และมาเป็นหมู่คณะ

บรรยากาศริมน้ำ ที่มองกลับไปยังโตเกียวยามค่ำคืน มันช่วงสวยจริงๆ ผมเหม่อมองวิวข้างหน้าอย่างซาบซึ้ง

“โต้งเคยไปโตเกียวทาวเวอร์ยัง” เบสหันมาถามผม
“อึม ...ไปมาแล้ว เจ้าหน้าที่ที่มหาลัยเค้าเคยพาไปมาแล้ว เมื่อตอนวันที่มาแรกๆ เลย”
“งั้นหรือ...เป็นไง สวยไหม”
“อึม....สวยมาก .....จากมุมนี้ยิ่งดูสวยกว่าดูใกล้ๆ อีก”
“วันหลังเราพานายไปโยโกฮาม่าอีกดีกว่า ที่นั่นยิ่งสวยกว่านี้อีก ในความคิดเรานะ”

“งั้นหรือ.....นายดูคล่องจังนะ มาบ่อยหรอ แล้วมากับใครละ”
“เรามาเยี่ยมป้าเราบ่อยๆตั้งแต่เด็กละ เลยทำให้เราสนใจภาษาญี่ปุ่น ....มันก็จำเป็นด้วยละ ถ้าจะมาเที่ยวที่นี่”
“แรกๆ เรามากับพ่อ หลังๆพอเราโตขึ้น พ่อก็ส่งเรามาคนเดียว มาอยู่กับป้า ....ตอนแรกที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย ป้ากับลูกสาวป้า 2คน เป็นคนช่วยพาเราเที่ยว แต่หลังๆ 2-3ปีมานี้ เราเที่ยวเองได้แล้วละ ไม่ต้องพึงพาใคร”
“เก่งจังนะเบส.........นายพูดญี่ปุ่นได้ เราไม่รู้มาก่อนเลยนะ”
“ก็.....ปกติอยู่ไทย จะไปพูดกับใครได้ละ”
“เออ ........นั่นซินะ”
“ถ้าโต้งอยากเรียน เราก็สอนให้ได้นะ”
“ฮ่าๆๆ ขอบใจนะเบส แต่ไม่ไหวหรอก เราจะเรียนไปทำไม ไม่ได้มาอยู่ที่นี่ซะหน่อย”
“ก็ไม่แน่นะ .....เพื่อมีประโยชน์ในการทำงานไงละ”
“นี่นายอะ หน้าตาก็เหมือนญี่ปุ่นอยู่แล้ว ยิ่งพูดญี่ปุ่นได้ ยิ่งเนียนเลยเนอะ เคยมีคนเข้าใจผิดปะ”
“ก็มีบ้าง แบบว่าถามทางอะไรแบบนั้นนะ คนญี่ปุ่นเองนั่นละที่เข้ามาทัก
พอตอบกลับเค้าไปว่าเป็นคนต่างชาติครับ เค้าก็ทำหน้าตลกๆ ฮาดีเหมือนกัน”
“.........แล้วเคยโดนจีบปะละ” ผมลองแกล้งถามดู เพราะจริงๆผมก็ติดใจเรื่องนี้
“โอ้ย ไม่เคยหรอก ใครจะมาสนเราโต้ง หน้าตาแบบเรา ที่นี่มีเยอะจะตายไป”
ไม่จริงหรอก ผมแอบเถียงในใจ เบสเค้าดูดีกว่าญี่ปุ่นที่ผมเห็นตั้งเยอะ เด็กในมหาลัยไม่มีใครดูดีสู้เบสได้เลย
เบสเค้าเหมือนมีออร่า ยิ่งเบสที่ผมเจอตอนหลังๆ ยิ่งเปลี่ยนไปจากตอนที่ผมพยายามเปลี่ยนเค้าช่วงแรกเยอะเลย

ช่วงแรก ผมเปลี่ยนได้แค่ภายนอกนิดหน่อย แต่หลังๆ เบสเหมือนมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น ยิ่งทำให้เค้าดูมีมาด
ผมมองหน้าใสๆของเบสอยู่นาน จนเบสหันกลับมามองผม เราสองคนสบตากัน.....สุดท้าย ผมก็แพ้ ผมเป็นฝ่ายหลบสายตาเบสก่อน......
“ไปอาบน้ำเหอะ เราเหนียวตัวมากแล้วละ” จู่ๆ ผมก็เปลี่ยนเรื่อง เพราะอยากหนีจากสถานการณ์กระอักกระอ่วนนี้
“เอาซิ ตามเรามา” เบสนำผมไปขึ้นรถไฟอีก

เราไปถึงโอเอโดะออนเซ็น กันก็ประมาณทุ่มครึ่ง ซึ่งทำให้เราได้ส่วนลด เนื่องจากเข้าหลัง 6โมง

ผมให้เบสจัดการให้ทุกเรื่องเลย เพราะผมไม่รู้ว่าควรจะวางตัวยังไง
ก่อนอื่นเราไปเก็บรองเท้าที่ตู้รองเท้าก่อน

จากนั้นจึงไปทำการจ่ายเงิน เอากุญแจตู้รองเท้า มาแลกกับกุญแจตู้เก็บเสื้อผ้า จากนั้นเราก็ไปเลือกชุดยูกาตะ
เบสอธิบายว่า ชุดยูกาตะ ก็คือกิโมโนของญี่ปุ่นแบบง่ายๆ
หลังจากนั้นเราก็เข้าห้องล๊อกเกอร์ไปเปลี่ยนเป็นสวมชุดยูกาตะกัน
ระหว่างเปลี่ยนเสื้อ ผมแอบมองเบสเป็นระยะๆ ผมอดคิดถึงร่างกายอันสวยงามของเบสไม่ได้
เบสยังคงขาวนวลเนียนน่าสัมผัส ผมแอบมองตอนเบสกำลังถอดกางเกงยีนส์ เบสเหมือนรู้ตัว เค้าทำหน้าอายๆแล้วก็หน้าแดงเข้ม
ผมเองก็ไม่รู้ทำไม พลอยหน้าแดงไปด้วย ผมแกล้งทำเป็นไม่มองเบส
แต่ยังไงผมก็ห้ามใจไม่อยู่จริงๆ ผมแอบมองเบสถอดแล้วก็ใส่ยูกาตะ
หลายครั้งที่ผมกับเบสสบตากัน คาดว่าเพราะเบสก็แอบมองผมด้วยเหมือนกัน!!

แค่เห็นแค่นี้ น้องหนูผมก็กลับมาแข็งแรงแล้ว ผมต้องรีบหันหลังไปจัดการเก็บน้องชายให้เรียบร้อย ไม่ให้มันตุงจนน่าเกลียด
พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เราสองคนก็เดินเข้าไปในบริเวณตึก ข้างในจำลองบรรยากาศงานวัดสมัยเอโดะ หลังคาทำเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืน

มีเจ้าหน้าที่แต่งตัวย้อนยุคประจำตามจุด มีการแสดงโชว์ มีซุ้มเกมส์ ขายของที่ระลึกมากมาย

“เอาไงดีเบส ไปทางไหนก่อน”
“ไปแช่เท้ากันก่อนไหม.....” เบสชวนผม แน่นอนว่าผมย่อมตามใจเค้าอยู่แล้วละ

เบสพาผมเดินไปบ่อแช่เท้าที่อยู่บริเวณด้านนอก เวลาค่ำ อากาศข้างนอกเย็นกว่าปกติ
เราสองคนเดินไปเลือกมุมเงียบสงบ มืดๆ นั่งกันอยู่สองคน
มีคนนั่งแช่เท้าอยู่ข้างนอกบ้างประปราย จริงๆวันนี้คนค่อนข้างน้อยด้วยซ้ำ เบสว่างั้น ที่เค้าเคยมา ตอนนั้นคนเยอะกว่านี้
“หนาวไหม” เบสถามผม
“ก็นิดๆ ลมเย็นๆ เบสละ”
“ไม่หนาว.....อยู่กับโต้งเราก็ไม่หนาวแล้วละ” เบสพูดเอง แต่ดันมาทำหน้าเขินอายทำไมกันนะ
“..............” ผมได้แต่เงียบ เบสจะมาไม้ไหนกับผม.....เค้าจะมาทำให้หัวใจผมที่สงบแล้ว กลับมาวุ่นวายอีกหรือ
“โต้ง...........”
“หึม.........”
“เราขอโทษนะ เรื่องก่อนหน้านี้...........”
“.........เรื่องอะไร เราลืมไปแล้ว..”
“............ก็เรื่องนั้นไง” เบสพูดพลางเอาเท้าที่แช่ในน้ำ เตะไปมา
“เรื่องอะไรละ เราจำไม่ได้แล้ว เรื่องในอดีต”
“.......นายโกรธเรา ขนาดนั้นเลยหรือ นายถึงกับจะลืมเรื่องทั้งหมดเลยหรือ.............” เบสพูดเสียงเครือ
“เปล่า เราไม่ได้โกรธแล้ว................ไม่ซิ จะโกรธเรื่องอะไร เรายังไม่รู้เลย”
“ก็เรื่องที่เรา............เราขอให้นายเลิกยุ่งกับเราไง.........เรื่องที่เราอายคนรอบข้างเรื่องข่าวลื่อ
เรื่องที่เรา.........งี่เง่าใส่นาย......... นายจะอภัยให้เราได้ไหม”
“.........................นายไม่ผิดอะไรเลย นายจะมาขอโทษเรา
ทำไม.......มันถูกแล้วละ คนที่ผิดจริงๆคือเรา

เราผิดเองที่ปิดนายแต่แรก ไม่งั้นเรื่องก็คงไม่ยุ่งขนาดนี้หรอก.......นายทำถูกแล้วละ ถ้านายยังอยู่กับเรา นายก็มีแต่เสียหาย
...........พ่อนายเองก็เป็นคนดังไม่ใช่หรอ.......”

ตอนแรกเบสทำท่าเหมือนจะแย้งผม เค้าทำท่าจะพูดอะไรซักอย่าง
...แต่พอผมพูดเรื่องพ่อขึ้นมา.....เบสก็ทำหน้าเศร้า แล้วก็เลิกคิดจะพูด
“นายเองก็ลืมมันไปเหอะ.......เรื่องเมื่อก่อน” ผมหันไปมองหน้าด้านข้างเบส ที่กำลังก้มอยู่ในเงามืด
“.....เราจะลืมได้หรือโต้ง นายเองละ นายลืมได้หรือ?” เบสถามผมกลับ........

“.............เราไม่รู้ซิ.........ไปอาบน้ำกันเหอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่รู้จะตอบเบสว่ายังไงดี
“...............อึม ตามมาซิ” เบสยอมหยุดบทสนทนาเหล่านั้น แล้วพาผมไปแต่โดยดี
ในห้องล๊อกเกอร์อีกที่นึง
................................................


ผมยืนนิ่งอยู่หน้าล๊อกเกอร์ ผมลืมนึกไปว่า ออนเซ็นคือบ่อแช่น้ำร้อนรวม หมายความว่า ผมต้องอาบน้ำพร้อมกับเบสงั้นหรือ!!!!
...
ง่า...ตกไปอยู่หน้าสองเฉยเลยอะ งานยุ่งๆ อยู่แท้ๆ ก็ต้องรีบมาลงให้เลยนะเนี้ย กลัวโดนลืมอะ

คุณดรีมฝากบอกว่า รูปเหล่านี้ไม่ใช่ฝีมือคุณดรีมเองนะครับ ใช้ประกอบเพื่อจินตนาการ

ออฟไลน์ talentcs

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 357
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1

ถ้าอยู่ที่นี่ เบสจะมั่นใจแบบนี้
แต่ถ้ากลับเมืองไทย เบสจะมั่นใจแบบนี้ไหม
สงสารโต้งเนอะ
 :o12: :o12:

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
เบสก็ยังคงมีความไม่มั่นใจในตัวเองอยู่เหมือนเดิมแหละ เง้อ...

เอาเป็นว่าคอยดูกันต่อไปละกันนะคะ :z3:

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
แลดูว่าเบสจะชอบโต้ง
แต่ติดตรงพ่อเนี่ยแหละ ปัญหาใหญ่  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
อ๊า ตอนหน้าจะอาบน้ำด้วยกันแล้ว  :haun4:

ก็มีติดคุณพ่อพอให้เนื้อเรื่องได้เดินบ้างอะไรบ้าง ไม่เป็นไร ติดตามเสมอ

DexTunG

  • บุคคลทั่วไป

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด