หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1

[ChiOln]

เห้ออออ ผ่านด่านคุณพ่อไปแล้ว

[yayee2]

ดีใจไปกับเบส-โต้ง คนใครอบครัวโดยเฉพาะผู้ใหญ่ยอมรับแล้ว
ต่อไปก็อยู่ที่ทั้งสองแหละว่า ต่อไปนี้จะตั้งรับปัจจัยภายนอกอื่นๆ
ที่จะมากระทบได้อีกรึไม่
คุณlitlittledragonคะ จะมีบททดสอบอะไรมาให้โต้งกับเบสอีกรึเปล่าคะ

[gayraygirl]

ปัญหาใหญ่ผ่านพ้นไปแล้วสินะ
เหลือก็แต่ความมั่นคงในรักสินะที่ต้องพิสูจน์
เอาใจช่วยทั้งสองคนนร๊า
อย่าให้เจอเรื่องร้ายๆ อีกเลย

[litlittledragon]

***** ตอน 56 *****
เมื่อคืนตอนที่ผมไปเยี่ยมเบส เบสบอกว่าวันนี้จะกลับมาเรียนตามปกติ
ร่างกายเบสที่อ่อนแอ เริ่มดีขึ้นตามลำดับ หลังจากที่ได้พูดคุยเปิดอกกับที่บ้าน เบสดูสบายใจขึ้น กินข้าวได้มากขึ้น

ยิ่งคุณป้าทำอาหารเลี้ยงดูหลายชายสุดที่รักอย่างเต็มที่ เบสยิ่งกินได้เยอะ
ผมเองก็ไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนเบสทุกวัน ถึงแม้จะต้องนั่งรถเมล์ไปไกลมาก แต่สำหรับผม มันคือความสุข

เช้านี้ก่อนเข้าห้องเรียน เบสนัดผมไปเจอที่หน้าคณะ
ทันทีที่ไปถึง ผมก็เจอเบสนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“อรุณสวัสดิ์เบส” เบสพอได้ยินผมทักก็หันมามอง เบสในวันนี้ดูสดชื่นแข็งแรงแล้ว ใบหน้าที่เคยอมทุกข์ก็หายไป ถึงจะยังผอมอยู่ก็เหอะ
“อรุณสวัสดิ์โต้ง” เบสยิ้มสดใสให้กับผม
“กินข้าวเช้ายังละ” ผมถามเบสทันทีที่นั่งลงข้างๆ
“กินแล้ว คุณป้าตื่นมาทำให้เซ็ตใหญ่เลย เสียดายโต้งไม่ได้อยู่กินด้วยกัน”
“นั่นซินะ น่าเสียดายจัง อาหารฝีมือคุณป้าอร่อยเสียด้วยซิ”
“นี่โต้ง”
“ครับ” ผมหันไปมองหน้าเบส
“เย็นนี้มารับเราหน่อยได้ไหม เย็นนี้โต้งมีธุระอะไรหรือเปล่า เราอยากให้นายไปกับเราที่นึง”
“ได้ซิ ช่วงนี้ร้านพี่เก๋ก็ปิด เราก็เหลือแค่ทำแล๊ปให้อาจารย์เสร็จ ก็ว่างแล้ว”
“โอเค เจอกันวันนี้ 4โมงตรงนะ “

หลังจากนัดแนะเวลากันแล้ว ผมก็แยกไปเรียนหนังสือของผม เบสก็แยกไปเข้าห้องเรียนของเบส
........................................................................................
เทอมนี้ผมมีเรียนตอนบ่ายด้วย ไม่เหมือนเมื่อเทอมก่อนที่พอจะว่าง
พอบ่าย4 โมงตรง ผมก็เดินมาหาเบสตามจุดที่นัดหมายกันไว้

ผมยืนรออยู่ตรงนั้น 10 กว่านาที เบสก็ยังไม่มา แต่ตอนนี้
จะให้ผมยืนรอเบสอีกนานแค่ไหนผมก็รอได้
เพราะผมรู้แล้วว่า เบสไม่มีทางทำให้ผมรอนานแน่นอน

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้น
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นเบสโทรมาจริงๆด้วย
“ฮัลโหล เบสครับ เบสอยู่ไหนแล้วครับ”
“ฮัลโหล โต้งหรอ ช่วยมาที่ตึกคณะเราได้ปะ ชั้น3 นะ ห้อง302 แล้วเจอกันนะ”
พอเบสพูดจบก็ตัดสายไป ผมงงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมเดินไปหาเบสตามคำสั่ง
............................................................................................
บนอาคารเรียน ทันทีที่ผมเดินขึ้นไปถึงชั้น 3 ผมก็เห็นเบสแต่ไกลเลย เบสยืนเด่นอยู่หน้าห้อง302

ถ้าเทียบกับคนรอบข้างแล้ว เบสดูดี เด่นออกมาจริงๆ แม้จะมองไกลๆ
ถึงตอนนี้เบสจะดูโทรมไปบ้าง เพราะยังไม่แข็งแรงดี แต่ก็ยิ่งทำให้ดูดีไปอีกแบบนึง

ภาพลักษณ์ของเบสดูแปลกไปจากเมื่อก่อน ดูผ่อนคลายขึ้น ไม่ได้ดูเป็นเด็กเรียน หรือเด็กเนียบแบบเมื่อก่อน

เบสดูสบายตา น่าเข้าใกล้มากยิ่งขึ้น
ด้วยท่าทีที่เกียจคร้าน และผมยุ่งๆบนหัวทำให้เบสดูมีเสน่ห์แบบเพลย์บอย เบสดูดีมากกว่าแต่ก่อนตอนเพิ่งเปลี่ยนลุคใหม่ๆเสียอีก

ตอนนี้เบสอยู่ในหมู่เพื่อนๆ กำลังมุงกันอยู่ที่บอร์ดหน้าห้องเรียน
“อ้าว โต้ง มานี่ๆ “ เบสมองเห็นผมแต่ไกล จึงโบกมือเรียกผม
เพื่อนๆ รอบตัวเบส มองมายังผมด้วยสายตาแปลกๆ ผมเจอพี่ ฝ้ายในกลุ่มคนพวกนี้ด้วย

พี่ฝ้ายยิ้มอย่างจริงใจมาให้ผม
“ทำอะไรกันนะเบส” ผมเลิกเรียกเบสเป็นพี่แล้ว เวลานี้ผมคิดว่า ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำทีท่าแบบพี่น้องเหมือนเมื่อก่อนอีก
“อาจารย์จะประกาศคะแนนสอบกลางภาคที่สอบเมื่อ10 วันก่อนนะ พอดีผู้ช่วยอาจารย์เพิ่งเอามาติดตะกี้เอง เราก็ยืนรออยู่ตั้งนาน กลัวโต้งจะรอเรา เราเลยโทรตามมานี่ไง”
“อ๋อ ไม่เป็นไร รอได้ แล้วนี่ ผลเป็นไงบ้างละ”

เบสยิ้มแฉ่งกลับมาให้ผม ยังไม่ทันตอบอะไร พี่ฝ้ายที่ยืนข้างๆ ก็ตอบแทนมาว่า
“เบสเค้านะหรือโต้ง มันก็ได้ที่1 คะแนนท๊อปของห้องอีกแล้วนะซิ อะไรกัน เห็นช่วงจะสอบๆ ยังดูไม่สบายอยู่เลย นึกว่าจะคะแนนตกซะอีก”

ยังไม่ทันที่ผมกับเบสจะได้พูดโต้ตอบกับพี่ฝ้าย ก็มีเสียงแหลมๆ ที่คุ้นหูดังมาจากด้านหลัง
“นี่เธอ ดูซิ ฉันจะบอกให้นะ คนที่สอบได้ที่1วิชานี้นะ เป็นตุ๊ดละรู้หรือเปล่า โฮะๆๆ “ เสียงคุ้นๆ แบบนั้น เสียงของหนิงนิเอง!!
“เธอรู้ไหม เดี๋ยวนี้ผู้ชายเป็นตุ๊ดเป็นเกย์กันเยอะมาก ผู้หญิงอย่างพวกเราก็ได้แต่ต้องทำใจ พวกผิดธรรมชาติมันเยอะ !!! ต่อไปถ้าจะหาแฟน คงต้องดูดีๆ ไม่ใช่พวกอีแอบ ที่มาคบผู้หญิงหวังบังหน้า“

หนิงยังไม่ยอมจบแค่นั้น เธอพยายามทำเสียงดังๆ จนนักศึกษาที่ยืนอยู่บริเวณนั้น พุ่งสายตาไปทางหนิงกันหมด
แต่อันที่จริงๆ ถึงไม่พยายาม เสียงหนิงก็ดังบาดแก้วหูอยู่แล้ว

ผมเองก็ไม่นึกว่า หนิงจะเรียนห้องเดียวกับเบสด้วย

จริงๆ ผมเองก็อยากตอกอะไรกลับหนิงไปบ้างนะ แต่ด้วยไม่อยากสร้างปัญหาให้กับเบส บวกกับผมถือคติ เป็นผู้ชายจะไม่ไปถือสา หาเรื่องกับผู้หญิง

ผมกำลังจะชวนเบสออกไปจากบริเวณ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา ผมคิดว่า เบสคงรู้สึกผิด ที่เคยใช้หนิงเป็นเครื่องมือสยบข่าวลือเรื่องเป็นเกย์ คงไม่กล้าหาเรื่องหนิงแน่นอน

แต่ผมคิดผิด!!

เบสกุมมือผมไว้ไม่ให้ผมเดินไป
เบสหันหน้าไปทางกลุ่มเพื่อนเค้าที่กำลังยืนมุงอยู่หน้าบอร์ดประกาศ
“นี่ทุกคน เราจะแนะนำโต้งให้รู้จัก บางคนคงเคยเห็นหน้าโต้งมาก่อนแล้วใช่ไหม เราจะแนะนำว่า จากนี้ไป โต้งคนนี้คือแฟนเรา” คำพูดของเบส ก่อให้เกิดความตกใจกับทุกคน ในบริเวณ
ราวกับก้อนหินที่โยนลงไปในบึงน้ำที่เงียบสงบ ระลอกคลื่นแห่งความตกใจ สงสัย กระจายไปรอบอย่างรวดเร็ว

เบสยิ้มด้วยท่าทีที่สะใจมาก ดูท่าเบสคงอดกลั้นมานานแล้ว
ผมยืนอึ้งๆ อยู่ ทำตัวไม่ถูกเลย จู่ๆ ผมก็กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนรอบๆ

แต่ในเมื่อเบสยังกล้าประกาศตัวขนาดนี้ แล้วทำไมผมจะไม่กล้าบ้างละ
“สวัสดีครับพี่ๆ กลุ่มเพื่อนเบส จากนี้ไปขอฝากตัวด้วยนะครับ เราคงได้เจอกันบ่อยๆ ขึ้นครับ” ผมทักทายเพื่อนๆ เบสกลับคืนบ้าง

พี่ฝ้ายที่ยืนยิ้มหัวเราะชอบใจอยู่ข้างๆ เบสพูดขึ้นมาว่า
“น้องโต้งฝากได้แต่ตัวนะจ๊ะ พี่ไม่รับฝากใจนะ เดียวเพื่อนพี่มันจะหึงพี่ซะก่อน ฮ่าๆๆๆ” พี่ฝ้ายแซวเบสอย่างสนุกสนาน
“พอเลยฝ้ายแก เอาละ เดี๋ยวพวกเราไปละนะ วันนี้มีนัดเดท ไปละ แล้วเจอกัน” เบสลาพวกเพื่อนๆ
“บะบาย แล้วเจอกันพรุ่งนี้เบส” พี่ฝ้ายลาพี่เบสตอบกลับ

เพื่อนๆ คนอื่นก็เข้ามาลากลับเหมือนกัน บางคนก็เข้ามาทักทาย ตบบ่าผม บางคนก็เข้ามาแซว
แต่เวลานี้เบสดูเหมือนจะไม่แคร์กับเรื่องคำครหาทั้งหลายแล้ว เค้าดูมีความสุขมากที่ได้พูดออกไป มียิ้มแย้ม แซวตอบโต้กลับกับบรรดาเพื่อนๆ ด้วยซ้ำไป
......................................................................................

เวลานี้ผมนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ เบสขับรถพาผมออกมานอกมหาลัย

“ฮ่าๆๆ ขำชะมัด เห็นหน้าหนิงเค้าปะ ดูโกรธมากเลยละ เห็นแล้วขำชะมัด” เบสเอ่ยถึงเรื่องที่คณะเมื่อซักครู่
“ทำไมเบสดูสะใจจัง กับการที่ได้ทำให้หนิงได้โกรธละ” ผมถามด้วยความสงสัย
“เรื่องนี้นะ ต้องขอบใจฝ้าย โต้งจำเรื่องจดหมายลึกลับที่ส่งหาพ่อเราได้ไหม? เราเล่าให้เค้าฝั่งเรื่องจดหมายลึกลับนั้น ฝ้ายก็สงสัยว่าเป็นฝีมือหนิง
เธอเลยแกล้งเข้าไปตีสนิทหนิง แล้วแอบสืบมา จนได้รู้ว่า ฝีมือหนิงจริงๆ เราเองตอนแรกก็ไม่ได้โกรธอะไรเค้านะ เพราะเราก็ผิด ที่ใช้หนิงเป็นเครื่องมือกลบเกลื่อนข่าวในตอนนั้น

แต่ที่ฝ้ายสืบมาได้เพิ่มก็คือ ตั้งแต่แรกแล้ว หนิงสร้างข่าวเรื่องเรากับโต้ง เพื่อบีบให้เราสิ้นหนทาง แล้วเธอก็วางแผนมาใกล้ชิดเรา บีบให้เราต้องไปคบกับเธอ ...............
นั่นละที่ทำให้เราเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด ตอนแรกที่รู้เรื่อง เรายังไม่มีอารมณ์โต้ตอบอะไร เพราะเราตอนนั้นคิดถึงแต่เรื่องโต้งอย่างเดียว”

“อ๋อ.....มิน่าละ ทั้งหมดมันมีที่มาที่ไปแบบนี้นิเอง.........เรานึกไม่ถึงเลยว่าหนิงจะเก่งขนาดนี้ เสียดายนะ น่าจะใช้ความเก่งในเรื่องอื่น...............
แต่คิดๆ ดู ก็ต้องขอบใจหนิงนะ หนิงทำให้ทั้งเราและเบสได้รู้ใจตัวเองกันนิ ถ้าไม่มีหนิง พวกเราอาจจะไม่ได้มาสนิทกันแบบนี้ก็ได้นะ”

“...................นั่นซินะ โต้งก็พูดถูกเนอะ งั้นเราจะเลิกยุ่งกับหนิงละ ถ้าหนิงไม่มาตอแยเราก่อน ...........เฮ่อ ......ช่างมันเถอะ วันนี้เรามาคุยกันเรื่องอื่นเถอะ เรื่องดีๆสนุกๆ”
“นั่นซินะ” ผมรับคำ
“ว่าแต่ นายจะพาเราไปไหน เมื่อกี้นายบอกเพื่อนๆ ว่าจะไปเดท เดทอะไรที่ไหน เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย” ผมถามเบส

“ก็เซอร์ไพรส์ไงละ” เบสตอบยิ้มๆ สองตาเค้าก็ยังคงจ้องไปยังท้องถนน

เย็นวันคริสมาส ผู้คนออกไปจับจ่ายซื้อของ และรับประทานอาหารกัน ทำให้บนท้องถนน รถติดค่อนข้างมาก

ถึงผมจะสงสัยเป็นอย่างมากว่า เบสจะพาผมไปไหน แต่ผมก็ไว้ใจเบส เชื่อว่า เบสต้องไม่ทำให้ผมผิดหวังแน่ๆ
เราสองคนนั่งคุยกันบนรถเพื่อฆ่าเวลา ที่ต้องติดอยู่บนถนนไปพลางๆ
จนกระทั่ง ผมมองเห็นจุดหมายปลายทางแล้วว่า เบสกำลังพาผมไปที่ไหน
“ตึกใบหยกงั้นหรือ?” ผมหันไปถามเบส เพราะเมื่อซักครู่ เบสขับรถเลี้ยวพาผมเข้าทางเข้าที่จอดรถของตึก
“ใช่.....ก็ตอนไปแลนด์มาร์คทาวเวอร์กัน นายเคยบอกใช่ไหมว่าไม่เคยไปตึกใบหยก .......เราจองห้องอาหารไว้ละ”

เบสหันมาตอบผมยิ้มๆ

ความรู้สึกปลาบปลิ้มยินดี มันจุกแน่นอกผมไปหมด เบสจดจำทุกๆคำพูดของผมได้เป็นอย่างดี
ผมในตอนนี้ได้แต่ยิ้มกว้าง รับความใจดีของเบสเอาไว้

เบสพาผมไปที่ห้องอาหารจีนบนชั้น 79 ของตึกใบหยก ที่นั่นเบสจองเป็นห้องส่วนตัว VIPเอาไว้
ห้องอาหารที่นี่จะเป็นกึ่งบุฟเฟ่ เราไม่ต้องลุกไปตักเอง จะมีรถซุ้มอาหาร เข็นเข้ามาที่ห้องเราทีละขบวนๆ

อาหารก็ว่าอร่อยแล้ว บรรยากาศยังสวยสุดๆ จากวิวชั้น79ของตึกใบหยก เราสามารถมองเห็นกรุงเทพในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อนได้

“สวยจังเลย” ผมอดอุทานไม่ได้ จากกระจกบานใหญ่ ผมมองลงไปยังท้องถนนที่เป็นแสงสีสวยๆ รถที่ติดอยู่บนถนน ยิ่งทำให้สีสันบนถนนสวยงามยิ่งขึ้น

“ถ้าโต้งชอบ เราก็ดีใจ” เบสยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ขอบใจมากเบส ..........เราลืมไปเลย ลืมไปว่าเราน่าจะชวนนายมากินข้าวเย็นในวันนี้ “
“ไม่เป็นไรหรอก เราซิต้องขอบใจ นายต้องเหนื่อยนั่งรถไปหาเราทุกวัน เรารู้ว่านายเหนื่อยนะ จากบ้านเรามาบ้านนาย มันไม่ใกล้เลย แต่นายก็อยู่เป็นเพื่อนเราจนเราหลับเสมอ ถึงกลับบ้าน” พูดถึงตอนนี้ เบสก็เอามือข้ามโต๊ะมากุมมือผมไว้

“เราไม่รู้จะตอบแทนนายยังไง นายยังซื้อเสื้อมาเป็นของขวัญให้เราเลย ........เราก็อยากจะให้ของขวัญนายบ้าง..................คืนนี้เราไม่ต้องกลับบ้านละ..........เราขอพ่อเอาไว้แล้ว” เบสพอพูดถึงว่าไม่กลับบ้านคืนนี้ จู่ๆ ก็แก้มแดง ทำสีหน้าเขินอายขึ้นมาซะงั้น

ผมยิ้มตอบกลับไป

“นายไม่กลับบ้านได้หรือคืนนี้ พ่อนายไม่ว่าแน่นะ .........แล้วจะไปบ้านเราหรือ?” ผมถามด้วยใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม
“.........ไม่ละ เรา.....จองห้องพักชั้นบนของตึกใบหยกเอาไว้แล้ว .......” ยิ่งพูดแก้มเบสก็ยิ่งแดง ตอนนี้เบสหดมือที่กุมมือผมไว้ไปแล้ว
“หึหึหึ.....ช่างวางแผนจริงๆ นะ ขอบใจนะเบส”
เบสพยักหน้า ยิ้มเขินๆ รับคำขอบคุณผม

จากนั้นเราสองคนก็ทานอาหารไปพลางคุยกันไปพลาง เราสองคนพูดคุยหยอกล้อกันตามประสาคนเป็นแฟนกันอย่างเพลิดเพลิน

พอเสร็จมืออาหาร ก็อดไม่ได้ที่จะขึ้นไปชมวิวที่จุดชมวิวข้างบนตึก
ที่จุดชมวิว จะเป็นบริเวณนอกอาหาร และที่พื้นจะหมุนได้ 180 องศา หมุน1รอบใช้เวลาราวๆ 10นาที เพื่อที่จะได้ชมวิวเมืองกรุงได้โดยรอบ

คืนนี้ฟ้าเปิด ผมมองเห็นพระจันทร์และดวงดาวชัดเจนมาก
“สวยเนอะ” เบสที่ยืนข้างๆผมหันมาพูด
“ใช่........เบสนี่สวยเนอะ” ผมหันไปแซว
“บ้า เราหมายถึงวิวถนน” เบสเขินหน้าแดงอีกแล้ว
“วิวก็สวย แต่เบสสวยกว่าไง”
“........” เบสไม่ตอบโต้ แต่ยิ้มส่งกลับมาให้ผม
“หนาวเนอะ “ เบสเอ่ยขึ้น

ผมไม่ตอบโต้ แต่ใช้การกระทำแทน ผมเดินเข้าไปกอดเบสจากด้านหลัง
วันนี้เป็นวันที่คู่รักออกมาเดทกันเยอะมาก บนตึกใบหยกเองก็มีไม่น้อย หลายคู่ก็กำลังโอบกอดกันชมวิวกรุงเทพฯ

“บ้า....ทำอะไรตรงนี้ เด๋ียวเด็กๆ มาเห็นมันไม่ดีหรอก” เบสบ่นกับผมเบาๆ แต่ไม่ได้ขัดขืนอะไร
“งั้น แสดงว่าทำที่อื่นได้นะซิ” ผมถามยิ้มๆ
“..........กลับห้องกันไหมโต้ง หนาวแล้วละ” เบสก้มหน้าพูด
“ได้ซิ เรากำลังอยากกลับเลย ไปกันเหอะ” ว่าแล้วผมก็กุมมือเบสเดินลงไปจากจุดชมวิว

ขณะที่ผมกุมมือเบสเดินจากไปนั้น สมองของผม คิดถึงเรื่องราวมากหลาย

นับจากวันแรกที่เราได้เจอกัน เบสเกือบขับรถชนผม

วันที่เบสเมาร้องให้เพราะอกหัก

คืนที่ผมได้นอนข้างๆเบสเป็นคืนแรก

คืนวันที่ผมขโมยจูบเบส

ชีวิตในบ้านของเราสองคน

อาหารมื้อแรกที่เราช่วยกันทำ

ค่ำคืนที่เรากินเค้กด้วยกัน

วันที่ผมสอนเบสช่วยตัวเอง

จูบแรกของพวกเรา

วันที่เราไปไหว้หลุมศพคุณแม่เบส

คืนที่เบสนอนป่วยแล้วมีผมดูแล

วันที่เราต้องจากกัน

เบสที่บอกขอเลิกกับผม

คืนที่ผมนอนเศร้าเพียงคนเดียว

จนมาวันที่เราเจอกันที่สนามบิน

ชีวิตที่แสนสนุกที่ญี่ปุ่น

ช่วงเวลาที่เราแยกจากกันที่สนามบิน

และอีกครั้งที่ผมได้มาเจอเบสที่โรงพยาบาล

ประสบการณ์ที่ผมมีร่วมกับเบส ทีละฉาก ทีละตอน มันค่อยๆ ไหลเข้ามาในสมองผม

แต่เหนือกว่าความคิดคะนึงเหล่านั้น

ตอนนี้ เวลานี้ เบสอยู่กับผมจริงๆ ผมกำลังกุมมือเบสเดินอยู่
เราสองคนกำลังมุ่งไปยังห้องพัก เพื่อผ่านคืนดีๆ ณ.ทีนี่
“โต้งคิดอะไรอยู่นะครับ” เบสถามเมื่อเห็นผมกำลังเหม่อ
“.........ก็...คิดถึงเบสไงละ วันแรกจนถึงวันสุดท้าย กว่าเราจะมีวันนี้กัน” ผมตอบแล้วก็ยิ้มให้กับเบส
เบสยิ้มตอบกลับมาให้ผม
“เรารักนายนะ” จู่ๆ ผมก็อยากบอกรักเบส
“เราก็รักนายโต้ง” เบสตอบรับรักผมด้วยเสียงหนักแน่น
เราสองคนมองหน้าแล้วยิ้มให้กัน ตอนนี้พวกผมมาถึงหน้าห้องพักบนชั้น 61แล้ว
“เข้าไปในห้องกันเถอะ” ผมบอกเบส
“อึม”
.........................................................................................
************************************* จบ*******************************************


คิดอยู่นานจะลงจนจบตอนดี หรือปล่อยให้ทุกคนค้างดี ในที่สุดก็ลงจนจบ

จบตอนหลักแล้ว ยังเหลือตอนพิเศษอีกนะครับ แวะพักสักแป่ป แล้วจะมาโพสตอน
พิเศษให้ครับ

เรื่องห้องอาหารบนตึใบหยก อันนี้นานาจิตตังละมั้ง เพราะหลายคนก็บอกว่าอาหารงั้นๆ
ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่วิวดีมาก เหมาะกับการจีบสาว หรือจะต้องเป็นห้องวีไอพีแบบเบส
ล่ะมั้ง อาหารถึงจะอร่อย มีใครเคยไปกันมาบ้างไหมครับ

[silverspoon]

ในซีรี่ย์เรื่อง Glee , Mercedes เคยบอกกะ Kurt (ที่เป็นเกย์) ว่า You shouldn't have been ashamed who you are.
เธอไม่ควรอายในสิ่งที่เธอเป็น ในวันนี้เบสได้ก้าวข้ามผ่านจุดนั้นมาแล้ว
จุดที่จะยืดหน้าอย่างสง่าผ่าเผย และบอกกับทั้งโลกว่า ตัวเองคือใคร และหัวใจตัวเองต้องการอะไร
บอกตามตรง ไม่ได้เว่อร์นะ ว่าซาบซึ้งมาก นิยายเรื่องนี้ทำให้เราผูกพันและเอาใจช่วยตัวละครสุดๆ
กว่าจะผ่านพ้นช่วงเวลาที่ทุกข์ยากมาสู่จุดที่ดื่มด่ำซาบซึ้งใจได้ แอบเสียน้ำตาเหมือนกันนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสต์ที่น่ารักทั้งคู่นะคะ อยากให้ได้มาอ่านคอมเม้นท์เรา
ว่านิยายของคุณdream come true การนำมาลงของคุณ littledragon ได้สร้างความบันเทิงให้เราตลอดระยะเวลาช่วงหนึ่งเลยทีเดียว
ถึงคอมเม้นท์จะไม่เยอะเท่าไร แต่ไม่ได้แปลว่าคุณภาพนิยายไม่ดีนะคะ ถ้ามีเรื่องราวดีๆอีก ก็อย่าลืมเอามาแชร์กัน 

ปล. เราอยากจะพาพ่อแม่ไปดินเนอร์ที่ตึกใบหยกสักครั้ง ท่าทางบรรยากาศจะดี อยากให้ท่านเปิดหูเปิดตา 

[donutnoi]

จบแบบ แฮปปี้ ชอบบบบบบบบบบบบบ

ชอบโต้งมากมาก พร้อมๆกับเอาใจช่วยเบส ให้กล้ายอมรับตัวเอง

ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดี ให้ได้เสพกัน       เอาอีก  เอาอีก   เอาอีก

[TamuNe]

ดีจังจบแฮปปี้ เขียนได้สุกดีค่ะ มีครบทุกรส  รอตอนพิเศษอยู่นะคะ 

[gayraygirl]

เราชอบเรื่องนี้มากเลย
มันให้หลายๆ ความรู้สึก ปนกันไป
คล้ายเรื่องจริงที่ต้องเผชิญ
ความคิด การตัดสินใจ
และผลของการกระทำ
มันซาบซึ้ง มีทั้งสุขและทุกข์ปนกันไป
ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสนะคะและรอผลงานใหม่อยู่นะคะ 

[ChiOln]

เบสน่ารักที่สุดเลย

[nanju]

เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ

เบสน่ารักก

[yayee2]

ในที่สุดการเดิทางของโต้งกับเบส ก็มาถึงจุดที่มีความสุขสมหวังดังใจ
ซึ่งกว่าจะมาถึงตรงนี้ ทั้งสองก็ผ่านอะไรๆมามากมาย
 ทั้งหัวเราะ ร้องไห้ จ็บปวด เป็นทุกข์ มีสุข
แต่สิ่งหนึ่งที่นำเขาทั้งสองมาจนพบกับความสุขสมหวังก็คือ
 ความรัก ความจริงใจ ความมั่นคงที่ทั้งสองมีต่อกันและกัน
และสุดท้ายการกล้ายอมรับในความเป็นจริงกับตัวตนของตนเอง
ขอบคุณทั้งคนแต่ง คนโพสต์ กับผลงานดีๆค่ะ
หวังว่าคงจะได้อิน ได้มีความสุข กับผลงานดีๆเรื่องต่อไปอีกนะคะ

[talentcs]

เป็นเรื่องราว ที่เหมือนมีชีวิต
เพราะในความเป็นจริง เราก็มักจะพบเรื่องแบบนี้เสมอ ๆ
อ่านมาจนถึง ตอนนี้ รู้สึกอิ่มใจ ในเรื่อง มีทั้งความสุข
ความทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง คละเคล้า กันไป
เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่จะเก็บเอาไว้ในความทรงจำ
ต้องขอขอบคุณ ผู้แต่ง ที่ได้ถ่ายทอดจินตนาการ
ที่สวยงามนี้ ให้เราได้ซาบซึ้งกัน
 

[evilheart]

อ่านรวดเดียวจบ
ลุ้นไปกับโต้งตลอดเลย
กลัวเบสไม่คิดแบบเดียวกับโต้ง
บีบคั้นอารมณ์สุดๆ
ยิ่งมาได้รู้เหตุผลของเบส ยิ่งสงสารทั้งสองคน
แต่ในที่สุด โต้งก้อทำให้พ่อกับป้าของเบสได้รับรู้ว่า
โต้งกับเบสรักกัน สนุก ซึ้ง อบอุ่น หลายอารมณ์มากๆ
+1 ให้เลย

[gnetophyta]

จบ ..... แล้วเหรอ T_T

[j4c9y]

น่ารักเว่ออออ

[nanju]

จบแล้วหรอค่ะ

สนุกมากอ่ะ

[litlittledragon]

********** ตอนพิเศษ 1 **********
“เบส เบสตื่นได้แล้วครับ”
“เบส ตื่นมากินข้าวเช้ากันก่อนเหอะนะ เด๋ียวขึ้นเรือแล้วจะหิว”

เสียงโต้งนิ ฮ้าวววว ง่วงเหลือเกิน ยังไม่อยากตื่นเลย
“ถึงแล้วหรือโต้ง”
“ถึงจุดขึ้นเรือแล้ว ทุกคนต้องมารวมตัวกันที่นี่ไงละ “
ผมค่อยๆ บิดตัวด้วยความเมื่อย
“หิวไหมเบส”
“ไม่หิวเท่าไรอะโต้ง ง่วงมากกว่า”

หลังจากบิดตัวเพื่อขับไล่ความเมื่อย ผมก็เปิดประตูรถลงไปพร้อมกับโต้ง
ตอนนี้พวกเรามาถึงท่าเรือแหลมศอก จ.ตราดแล้ว

ใช่แล้วละ วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวเกาะกูดกัน

เรื่องของเรื่องคือ เมื่อ อาทิตย์ที่แล้ว จู่ๆ โต้งก็มาชวนผมไปเที่ยวเกาะกูด สำหรับผม ขอแค่มีโต้ง จะให้ไปเที่ยวที่ไหนผมก็ไปละ เลยตอบตกลงไป

เมื่อเช้าเราออกเดินทางมาจากบ้านตั้งแต่ ตี5
ผมขับรถไปรับโต้งที่คอนโด จากนั้นก็พลัดกันเป็นโต้งขับรถให้ ตอนแรกผมก็ยังนั่งคุยเป็นเพื่อนโต้งละนะ แต่ความง่วงก็ค่อยๆ มาครอบงำผมทีละนิด ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
...................................


เราสองคนเดินเข้าไปนั่งในศาลาของรีสอร์ทที่โต้งจองเอาไว้
ผมเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ริมศาลา จากตรงมุมนี้สามารถมองออกไปเห็นทะเลได้ โต้งเดินไปหยิบเมนูที่เค้าเตอร์ก่อนจากนั้นค่อยตามผมมานั่ง

“กินอะไรหน่อยเถอะ เบส กว่าจะถึงรีสอร์ทอีกตั้งนาน ....นี่ไง เอาข้าวต้มไหม” โต้งพูดพลางเปิดเมนูที่วางอยู่ไปพลาง

ภายในศาลาไม้ที่เรานั่งอยู่ ก่อนหน้าพวกเราก็มีคนนั่งรออยู่หลายโต๊ะแล้ว

ผมมองไปรอบๆ ชมบรรยากาศ อากาศยามเช้าริมทะเลสดชื่น ลมเย็นพัดมาโดนใบหน้าผมเป็นระยะ
ผู้คนรอบข้างบ้างก็ฟุบนอนหลับ บ้างก็นั่งฟังเพลงจาก I-pod บ้างก็นั่งคุย
ทุกคนที่อยู่ที่นี่จะเป็นเพื่อนร่วมทริปของพวกเราซินะ

โต้งเล่าให้ผมฟังว่า รีสอร์ทบนเกาะกูด ส่วนใหญ่จะขายเป็นแพ๊คเกจ คือจ่ายเงินก้อนเดียว แต่กินอยู่ในรีสอร์ทฟรีไปเลย
ทางรีสอร์ทจะจัดเตรียมอาหารไว้ให้ทุกมื้อ รวมไปถึงการนำเที่ยวตามที่ต่างๆ ก็รวมอยู่ในค่าที่พักแล้ว

ท่าเรือแหลมศอกที่เรามารอ เป็นจุดขึ้นเรือของหลายๆรีสอร์ท แต่ละรีสอร์ทก็จะมีศาลานั่งพักของตัวเอง

ดังนั้นแล้ว คนที่อยู่ที่นี่ก็คือคนที่เราจะได้เจอที่รีอสอร์ทตลอดระยะเวลา 3วัน 2คืนนี้ซินะ

ผมมองไปรอบๆ จนสะดุดตากับคนๆนึง ใบหน้าที่คุ้นเคย............นั่นมัน ต่อเพื่อนโต้งนิ!!!

“โต้งๆ นั่นต่อเพื่อนนายหรือเปล่า” ผมสะกิดโต้งเบาๆ

“ฮึมมม ไหน อะไรนะเบส เพื่อนเรา เพื่อนเราคนไหน” โต้งเงยหน้ามาจากเมนู มองตามนิ้วที่ผมชี้
“เห้ย นั่นมันไอ้ต่อนิ” โต้งอุทานอย่างดีใจ

ผมก็ว่าแล้ว ต่อกับผมรู้จักกันตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อของพวกเราเป็นเพื่อนกัน เวลาผู้ใหญ่มีงานสังสรรค์ ก็มักจะพาเด็กๆ ไปรู้จักกันไว้

เมื่อก่อนก็ได้ต่อช่วยในหลายๆ เรื่อง ทำให้ผมกับโต้งมีวันนี้ได้ กี่ปีแล้วนะที่ผมไม่ได้เจอเค้าเลย
โต้งเดินเข้าไปทักเพื่อนเค้า ผมเองก็เดินตามไปติดๆ
“ต่อ!!!” โต้งเดินเข้าไปตบบ่าต่อเบาๆ
“เห้ย ....โต้ง แกมาได้ไงวะ เห้ย สบายดีปะเนี่ย” ต่อหันมาทางโต้ง
“เออ แกละเป็นไงบ้าง เราสบายดี อย่าบอกนะว่าแกก็มาพักที่ Peterpan(ชื่อรีสอร์ท ปล.มีอยู่จริง และผู้เขียนไม่ได้ค่าโฆษณานะ แค่เคยไปมาเฉยๆ) ด้วย”

“เออซิวะ แล้วนี่แกมายังไง แกไม่ใช่อยู่ญี่ปุ่นหรอกหรือวะตอนนี้” ต่อถามกลับ
“ก็ปิดเทอมไง จะให้เรียนตลอดเวลาเลยได้ไง บ้ากันพอดี” โต้งตอบไป
ใช่แล้วครับ พวกผม 2คนตอนนี้เรียนต่ออยู่ที่ญี่ปุ่น

ผมจบก่อนโต้ง ตั้งแต่เรียนจบ คุณพ่ออยากให้ผมไปเรียนต่อเมืองนอกเลยทันที แต่ผมก็อ้างว่าอยากหาประสบการณ์ทำงานก่อนซักปี

แต่จริงๆ แล้วเหตุผลที่ผมยังไม่อยากไปเรียนต่อก็คือ ผมยังไม่อยากแยกจากโต้งตะหาก เลยเอาข้ออ้างเรื่องหาประสบการณ์มาบังหน้า

คุณพ่อเองก็ทำอะไรกับผมไม่ได้ เลยยอมแพ้ให้ผมไปหางานทำก่อน

ผมไม่ยอมทำงานที่บริษัทคุณพ่อ เพราะว่างานของพ่อเป็นคนละเรื่องกับสายที่ผมจบมา
ผมเลือกจะไปทำงานที่บริษัทเอกชนชั้นนำบริษัทอื่นก่อน ชีวิตการทำงานก็มีสนุกบ้าง เครียดบ้าง ยังดีที่มีโต้งเป็นแฟน คอยให้กำลังใจผมตลอดมา

ผมตั้งใจจะสอบทุนเพื่อไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เพราะว่าผมมีความทรงจำกับประเทศนี้มาก
ถ้าจะต้องไปเรียนต่อ ผมขอไปที่ญี่ปุ่นดีกว่า โต้งที่รู้เรื่องนี้ ก็พยายามมุมานะเรียนให้ได้เกรดดีๆ เพื่อจะมาสอบขอทุนเดียวกับผม

ผลแห่งความพยายามของโต้งทำให้ในที่สุด โต้งก็สอบได้ทุน มงบุคะกะคุโช หรือที่คนทั่วไปเรียกกันว่า ทุนมงบุโช

ผมเองก็ไม่น้อยหน้า สามารถสอบทุนนี้ได้เหมือนกัน

ทุนนี้เป็นทุนของรัฐบาลญี่ปุ่น ปกติคนสอบแข่งขันกันเยอะมาก การที่โต้งสอบติดทุนนี้ ทำให้คุณพ่อยอมรับในตัวโต้งมากขึ้น ถึงขั้นก่อนเดินทางมาเรียนต่อ คุณพ่อก็กล่าวฝากฝังผมไว้กับโต้ง

พวกเราเลือกมหาลัยกันคนละที่ เพราะทั้งผมและโต้ง ไม่อยากให้ความรักมาเป็นเงื่อนไขการเลือกอนาคตของพวกเรา
โต้งเลือกจะไปเรียนต่อที่ ม.โนได ที่โปรเฟสเซอร์ซูซุกิอยู่ ส่วนผมเลือก ม.โตได ในสายที่ผมจบมา

โต้งยอมที่จะเดินทางไกลเวลาไปเรียน เพื่อจะมาแชร์ห้องพักกับผมที่ภายในเมือง เราสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันที่ญี่ปุ่นมา 2ปีแล้ว

พอดีช่วงนี้ปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ ผมกับโต้ง เลยกลับมาเยี่ยมบ้านที่เมืองไทยกัน และก่อนกลับไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น โต้งก็ชวนผมมาเที่ยวเกาะกูดนี่ละ
............................................
ตอนพิเศษเสริฟร้อนๆ ครับ ต่อกลับมาร่วมแจมด้วยแล้วไม่รู้จะมีเรื่องยุ่งยากอะไรหรือเปล่า ลองติดตามกันต่อนะครับ

[Dee^daY]

ไปด้วย..ไปเที่ยวด้วย..

[yayee2]

ขอ :กอด1:ทีนะคะ ทั้งคนเขียนแคนโพสต์ น่ารักมากเลย
มีตอนพิเศษของโต้งกับเบสมาให้อ่านกันอีก
เอ่อ..ต่อ จะมามีส่วนในเรื่องนี้อย่างไรเหรอ อยากรู้จัง

[j4c9y]

แล้วต่อมากับใคร

[gnetophyta]

อยากได้ทุนนี้เหมือนกันนนนนนนนน เฮ้อ .... อิจฉา อิอิอิ ได้ทั้งทุน ทั้งแฟน

[evilheart]

มาอ่านร้อนๆ เหมือนกัน
ไปอยู่ญี่ปุ่นก้อแฮปปี้สุดๆ เลยสิ
น่ารักๆ รอตอนต่อไปนะ
+1 กับตอนพิเศษ ร้อนๆ

[punchnaja]

ว้ายๆๆจบแล้วหรือ เสียดายจัง สนุกมากๆเลยค่ะ

ปล.แอบปลื้มพี่เบิร์ดกับคุณป๋า หาคู่ให้สองคนนี้หน่อยได้ไหมคะ ปลื้มเป็นการส่วนตัว^^

[DREAM COME TRUE]

โอ๊ะ เผลอแป๊บเดียว จบไปละ...

สัญญาครับ ว่าปีหน้า จะเขียนเรื่องใหม่แน่ๆ คุณมังกรน้อย อย่าเพิ่งโกรธผมน้า นะๆๆ ขอฉลองปีใหม่ก่อน แหะๆ

 

[silverspoon]

ดีจัง ไปเที่ยวๆ

[gayraygirl]

โอ๊ะ เรื่องแบบไหนล่ะ
ขออย่าให้เป็นเรื่องไม่ดีละกัน

Happy New Year จ้า
ขอให้มีความสุข อย่าจน อย่าเจ็บนะทุกคน

[TamuNe]

มาแบบสั้นๆๆก้อยังดีอิอิ happy new year นะค้า

[lunar]

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับตอน :pig4:พิเศษ

[litlittledragon]

ขอโทษทีคับ คือว่า กลับบ้านตจว เจออาหารเป็นพิษเข้าไป ซมไปสองวัน แล้วยังวุ่นวายเตรียมของกลับกทมอีก
เลยไม่ได้จังหวะมาลงต่อให้ อย่ารอช้าติดตามกันต่อเลยดีกว่า

“สวัสดีต่อ” ผมทักต่อบ้าง
“สวัสดีครับพี่เบส โหยย ยังน่ารักเหมือนเดิมนะ เป็นไงบ้างครับพี่ ไอ้โต้งผมมันเจ้าชู้ นอกใจบ้างปะ” ต่อแซวผมกลับมา
“ไอ้นี่เลวละ มายุให้แฟนเค้าแตกกัน เราไม่มองคนอื่นหรอกเว้ย มีเบสคนเดียวก็พอแล้ว” โต้งด่าสวนกลับต่อ
“แล้วนี่ต่อมากับใคร” ผมขำเล็กน้อยกับท่าทางของสองเพื่อนสนิท ก่อนจะเอ่ยถามไป
“.............พวกพี่ต้องเซอร์ไพรส์แน่ๆ ถ้ารู้ว่าผมมากับใคร” ต่อพูดแบบมีเลศนัย
“ยังไงละ? ทำไมต้องเซอร์ไพรส์ แกมากับไอ้เก่งมันหรือ?” โต้งแกล้งถามหยังเชิง
“ทำไมพวกเราต้องเซอร์ไพรส์ละ แสดงว่าต้องเป็นคนที่พวกเรารู้จักซินะ?” ผมถามต่อกลับไป
ต่อไม่ตอบกลับ แต่ยิ้มๆ
“นั่นไง เดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว” ต่อยิ้มแล้วก็ทำท่าชี้นิ้วไปด้านข้าง
ผมกับโต้งหันไปมอง และพวกผมก็ต้องเซอร์ไพรส์จริงๆเสียด้วย
เพราะคนที่ผมกับโต้งเห็นนั่นก็คือ


“พี่เบิร์ด” โต้งอุทานออกมาเบาๆ


“อ้าว....โต้ง เบส ทำไมมาอยู่นี่ได้เนี่ย” พี่เบิร์ดเดินออกมาจากห้องน้ำ มือข้างนึงที่กำผ้าขนหนูอยู่ก็กำลังเช็ดตามใบหน้าที่เปียก

แม้จะผ่านไป 3 ปีแล้ว ที่เราไม่ได้เจอกันเลย เพราะพี่เบิร์ดได้ทุนไปเรียนต่อที่อเมริกา แต่พี่เบิร์ดก็ไม่เปลี่ยนไปเลย
ในความคิดของผม พี่เบิร์ดเป็นคนหน้าตาดีมากๆ คนนึง หน้าสวยรูปไข่ ปากแดงระเรือ จมูกโด่งรับกับคิ้วเข้มๆ แถมยังหน้าเด็ก
แม้จะไม่ได้เจอหน้าพี่เบิร์ดมานาน แต่ผมยังรู้สึกเหมือนเจอกับพี่เบิร์ดในวันวาน ไม่ผิดเพี้ยน

“สวัสดีครับพี่” โต้งยิ้มหน้าบาน รีบเดินไปหาพี่เบิร์ด

เมื่อก่อน โต้งกับพี่เบิร์ดสนิทกันมาก ครั้งแรกที่ผมได้รู้จักพี่เบิร์ด ยอมรับว่า ไม่ชอบหน้าพี่เบิร์ดเลยละ

วันแรกที่ผมได้เจอพี่เบิร์ด เหตุการณ์วันนั้นผมเพิ่งกลับจากเที่ยวหัวหินกับเพื่อน
ทันทีที่ถึงกรุงเทพผมก็รีบไปหาโต้งที่บ้านเช่า แต่ปรากฏว่าไม่เจอโต้งที่บ้าน ผมนั่งรอโต้งอยู่นาน

จนดึก ถึงได้เห็นพี่เบิร์ดขับรถมาส่งโต้งที่หน้าบ้าน

ตอนนั้นผมยังไม่รู้หรอกว่า ความรู้สึกไม่พอใจนั้นเรียกว่า “ความหึง”

แล้วหลังจากนั้น ผมก็ยังได้เจอพี่เบิร์ดเดินไปมากับโต้งบ่อย นั่นยิ่งทำให้ผมยิ่งไม่ชอบพี่เบิร์ดเข้าไปใหญ่

แต่แล้ววันนึง จู่ๆพี่เบิร์ดก็โทรมาหาผม นัดผมไปเจอ พี่เบิร์ดสารภาพว่าพี่เบิร์ดชอบโต้ง แต่โต้งเค้าชอบผม ทำให้พี่เบิร์ดต้องตัดใจ

ถึงยังงั้น พี่เบิร์ดก็ยังอยากทำให้โต้งสมหวังมีความสุข พี่เบิร์ดกล่อมผมเรื่องเปิดใจอยู่นานจนผมเริ่มคล้อยตาม

ด้วยความร่วมมือจากพี่เบิร์ดหลายๆ อย่าง ทำให้ผมกล้าที่จะแสดงออกถึงความรักที่ผมมีกับโต้ง และหลังจากนั้น ผมก็ได้คบเป็นแฟนกับโต้ง

ต้องบอกว่า ผมกับโต้งมีทุกวันนี้ได้ ก็เพราะพี่เบิร์ดนั่นละ
“พี่เบิร์ด สวัสดีครับ” ผมสวัสดีพี่เบิร์ดบ้าง
“พวกเธอกลับมาไทยตอนไหนเนี่ย เป็นไงบ้างโต้ง เรียนยากไหม” พี่เบิร์ดร่ายคำถามมาซะยาวเลย
“เอาน่าเบิร์ด ให้พวกโต้งเค้านั่งก่อนเหอะค่อยซักถาม” ต่อพูดแทรกเข้ามา

แต่ประโยคนี้ของต่อ มันฟังดูแปลกๆ อะไรนะที่ทำให้ผมรู้สึกมันไม่ธรรมชาติ
ผมคิดว่าโต้งเองก็คงรู้สึกตัวได้ เพราะเห็นโต้งทำหน้าแปลกๆ เหมือนมีอะไรอยากจะพูด

ผม โต้ง และพี่เบิร์ด แยกกันนั่งตามเก้าอี้ข้างกาย
“จะสั่งอะไรกินก่อนไหมเบิร์ด” ต่อหันไปถามพี่เบิร์ด

ผมรู้แล้วละ ทำไมรู้สึกไม่ถูกต้อง เพราะต่อที่น่าจะอยู่วัยเดียวกับโต้ง เรียกพี่เบิร์ดว่าเบิร์ดเฉยๆ
เกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนี้กันนะ

“ต่อสั่งข้ามต้มกุ้งให้หน่อยซิ ไม่ใส่ผักชีนะ” พี่เบิร์ดสั่งต่อหน้าตาเฉยๆ เหมือนไม่ถือที่ต่อเรียกแบบห้วนๆ ไม่มีคำว่าพี่นำหน้า
“ได้ๆ เราจำได้น่า แล้วนี่โต้งกับพี่เบสทานอะไรมายัง กินข้าวเช้าด้วยกันไหม”
“ได้ๆ เบสอยากกินอะไรครับ” โต้งรับคำ แล้วหันมาถามผม
“งั้น...เอาง่ายๆ อะไรก็ได้ ที่พวกนายกินกัน เพิ่มเราไปด้วยคนนึงเลย แล้วแต่พวกนายสั่งกันเลย” ผมตอบแบบส่งๆ ไป
“งั้นต่อ กินไรดีวะ”โต้งหันไปถามต่อ

ระหว่างที่สองคนนั้นหันไปคุยกัน ผมก็หันไปหาพี่เบิร์ดที่ข้างตัวแล้วถามไปว่า
“พี่เบิร์ดกับต่อมาเที่ยวเกาะกูดกันหรือครับ”
“ใช่ โต้งกับเบสก็ไปที่ PeterPan กันด้วยหรือ?”
“ใช่ครับ โต้งเค้าทำเรื่องจองไว้ให้ ผมไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ตามมาเฉยๆ ฮ่าๆ” ผมตอบกลับไปแบบขำๆ
“แล้วนี่กลับมากันนานหรือยัง แล้วจะกลับไปที่นั่นอีกหรือเปล่า” พี่เบิร์ดถามผมอีกรอบ
“ก็กลับมาเมื่ออาทิตย์ก่อนนะครับ มาเยี่ยมที่บ้าน เดี๋ยวก็บินกลับไปเรียนต่อแล้ว”
“แล้วนี่ชั้นปีไหนแล้วละ จะจบ ป.โท เมื่อไร”
“ตอนนี้เพิ่งปี1 ครับพี่ เพราะปีก่อนหน้านั้น พวกผมทำเป็นนักศึกษาวิจัย พอหัวข้อพวกผมผ่านก็ได้เป็นนักศึกษาป.โทจริงๆ จังๆ ละครับ ตอนนี้ปิดเทอมอยู่ เดี๋ยวพอเปิดเทอมก็ขึ้นปี2 แล้วครับ”

ผมตอบกลับพี่เบิร์ดไป ตอนนี้สองหนุ่มเพื่อนซี้ก็เรียกพนักงานมาสั่งอาหารแล้ว
“แล้วนี่ทำไมพี่มากับต่อละครับ” ผมถามพี่เบิร์ดกลับบ้าง
“เบสรู้ใช่ไหมว่าพี่ไปเรียนต่อที่อเมริกา”
ผมพยักหน้าเบาๆ ทีนึง “ครับ”
“บังเอิญว่าต่อก็ไปเรียนต่อที่นั่นเหมือนกัน ช่วงพอๆ กับพวกนายบินไปเรียนต่อนะละ แล้วยูที่เค้าไปก็ยูเดียวกับพี่พอดี เลยได้เจอกันนะ”
“แล้วตอนนี้พี่เรียนจบหรือยังครับ”
“ก็จบแล้วละ กำลังต่อป.เอกนะ”
“โห...พี่เก่งจังเลย ต่อป.เอกอีก แล้วนี่แสดงว่าต้องกลับไปเรียนต่อใช่ไหมครับ”
“อึม ...ทางพี่ก็หาวันหยุดบินกลับมาพักผ่อนเหมือนกัน เจออะไรหนักๆ ที่โน่นมาเยอะ เลยต้องกลับมาพักผ่อนชาร์ตพลังที่เมืองไทย ....จะมีที่ไหนดีไปกว่าบ้านเกิดพวกเราไม่มีอีกแล้วละ”

“นั่นซิครับ ผมเห็นด้วยเลย จะมีที่ไหนดีไปกว่าเมืองไทย ขนาดผมชอบญี่ปุ่นมาก แต่พอได้ลองไปใช้ชีวิตจริงๆที่โน่น ยังไงก็คิดถึงเมืองไทยละครับ”

“คุยไรกันนะทั้งสองคน” โต้งกับต่อที่สั่งอาหารเสร็จแล้วก็หันมาถามพวกผมกัน
“เรื่องทำไมต่อกับพี่เบิร์ดมาด้วยกันไง” ผมตอบโต้งไป แต่ตาก็มองต่อ
ต่อทำหน้ายิ้มเล็กยิ้มน้อย

ต่อในวันนี้เปลี่ยนไปมาก เมื่อก่อนต่อผอมๆ ตัวไม่ใหญ่นัก แต่ตอนนี้ ต่อเปลี่ยนไปเยอะ

สงสัยเพราะอาหารการกินที่นั่น เลยทำให้ต่อดูสมบูรณ์ รูปร่างแน่น และเฟิร์มขึ้นเยอะ มีกล้ามแขนที่ใหญ่จนเห็นได้ชัด รวมไปถึงหน้าอกที่โตขึ้น
ถ้าเรียกภาษาชาวบ้าน ต่อก็เป็นปูน้อยไปแล้วละ แต่ไม่ได้กล้ามปูจนน่าเกลียด ต่อมีกล้ามเนื้อที่สวยกำลังดีเลย

“ต่อตัวโตขึ้นเนอะ” ผมทักต่อไปตามที่คิด
“ก็แหม่พี่เบส อาหารที่โน่นมีแต่แป้ง กับเนื้อ แล้วผมก็เล่นฟิตเนสของมหาลัยด้วย ไม่งั้นป่านนี้อ้วนลงพุงไปแล้วละ” ต่อตอบกลับผมมา
“เออ แล้วมึงกับพี่เบิร์ดเจอกันได้ยังไง” โต้งยังคงสงสัยไม่คลาย
“อ๋อ คืองี้ ยูที่เราไปเรียนต่อนะ เป็นยูที่พี่เบิร์ดเค้าเรียนอยู่ วันนึงเราเจอกันบังเอิญนะ เลยได้รู้ว่าอีกฝ่ายก็มาเรียนที่นี่ นี่ก็เลยกลับมาพร้อมๆ กัน”
ต่อยิ้มแบบแปลกๆ เหมือนเด็กที่อยากจะอวดอะไร แต่ก็ยังพยายามปกปิด

หลังจากนั้นพวกเราก็คุยกันจิปาถะ ทั้งเรื่องหลังจากเรียนจบ และเรื่องชีวิตที่ต่างประเทศของแต่ละคน
จนอาหารมาเสิร์ฟ

ผมสังเกตว่า ต่อจะดูแลเอาใจใส่พี่เบิร์ดมากเป็นพิเศษ ผมว่าโต้งก็คงรู้ตัว เพราะต่อแสดงออกอย่างชัดเจนมาก
ส่วนพี่เบิร์ดยังทำท่าเฉยๆ ไม่ได้มีท่าทีพิเศษอะไร เหมือนเคยชินแล้วกับท่าทีของต่อ

จนถึงเวลา9โมงกว่าๆ เจ้าหน้าที่ก็มาเก็บกระเป๋าพวกเรามาขึ้นรถไปท่าเรือแหลมศอกก่อน

พวกเราก็รอให้คนอื่นๆขึ้นรถไปกันหมดก่อน ถึงตามไปขึ้นเป็นกรุ๊ปสุดท้าย
คนที่ไปโรงแรมเดียวกับพวกเรา ดูคร่าวๆ แล้วก็ 30กว่าคนได้

ในนี้มีทั้งคนหนุ่มสาว และคนสูงอายุ คนหนุ่มสาวทั้งหลาย ดูจะมีเด็กมหาลัยเยอะที่สุด มากันเป็นกลุ่มๆ สะพายกล้องกันมาเต็มคอเลย
ผมสังเกตว่ามีสาวๆ (รวมไปถึงหนุ่มๆ ที่ออกสาวนิดๆ) หลายคนมองมายังกลุ่มพวกเราบ่อยๆ

ซึ่งผมก็พอเข้าใจ เพราะพวกเราทั้ง 4คน ก็เด่นกันทุกคน จะมีคนมามองก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ผมเคยชินแล้วละ ผมไม่ใช่เบสคนเดิมที่เขินอายเวลาโดนมองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

พวกเรานั่งรถสองแถวเล็กๆ ไปยังท่าเรือ เพื่อลงเรือสปีดโบ้ตไปรีสอร์ท

เราใช้เวลานานถึง 1 ชม.ในการเดินทางด้วยสปีทโบ้ตไปยังเกาะ

เกาะกูดอยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่ค่อนข้างมาก ขนาดเรือสปีทโบ้ตยังต้องใช้เวลานานขนาดนั้นเลย
ลมทะเลที่ชวนให้เหนียวตัว ตีกระทบใบหน้าผมเป็นระยะๆ
พวกเรา4คน นั่งติดๆ กัน แต่เวลานี้คงคุยอะไรไม่ถนัด เพราะเสียงเครื่องยนต์ดังมาก ผมนั่งข้างๆ โต้ง โดยที่พี่เบิร์ดและต่อนั่งคู่กันด้านหน้าผม

และทันใดนั้น ผมก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง ที่เห็นพี่เบิร์ดเอนหัวลงไปซบกับบ่าต่อ ผมสะกิดให้โต้งดู
เกิดอะไรขึ้นกับ 2คนนั้นในช่วงที่พวกเราไม่ได้เจอกันนะ !!!

ในที่สุด หลังจากผ่านช่วงเวลาน่าเบื่อบนเรือ 1ชั่วโมงไปได้ พวกเราก็มองเห็นเกาะกูดที่เบื่องหน้าแล้ว

จากนี้ไป พวกเราต้องใช้ชีวิตร่วมกัน 3วัน 2คืนบนเกาะกูด
ผมว่า มันต้องสนุกแน่ๆ เลยละ
.........................................................................................

มีใครเดาถูกบ้างไหมครับเนี้ย ว่าต่อมากับใคร ท่าทางจะมีเรื่องวุ่นๆ อีกแล้วรอติดตามกันต่อตอนต่อไปครับ

[ohm]

ทายผิดแฮะ ไม่นึกว่าต่อกะเบิร์ดจะลงเอยกันได้

ดีใจที่มาต่อคร้าบ ^^