คุณพ่อทรีสุดหล่อหลังจากพาภัยธรรมชาติ(ของเด็ก) ระเห็จออกมาจากห้องลุงดาปเป็นที่เรียบร้อย สองลิงยังคงหัวเราะชอบใจ แถมทักทายโบกไม้โบกมือเหมือนดาราประจำบริษัทกับพวกพนักงานในบริษัท เอาเป็นว่าทักกันตั้งแต่แม่บ้านยันผู้จัดการแล้วกัน
“รบครับ...รบต้องดูแลน้องรู้ไหม อย่าดื้ออย่าซน” พ่อทรีก้มไปมองลูกชายที่เงยหน้ามามองตนด้วยความสงสัย แต่ก็ยิ้มหร่าให้กับพ่อ
“โย๊บมะดื้อ โย๊บเดะดี” เสียงน้อย ๆ พร้อมกับพยักหน้า เหมือนจะเข้าใจ ย้ำ!!! เหมือนจะเข้าใจ
“ปราชญ์ครับ หนูก็อย่าซนให้มากนักนะลูก พ่อทรีหัวใจจะวาย” คนเป็นพ่อแอบอ้างว่าหล่อหันไปมองลูกชายที่ออกแนวหน้ารักในอ้อมแขน
“พ่ออย่าโซนน้า ปาดใจจะวาย” น้องปาดใช้สองแขนจับใบหน้าบิดาแล้วโยกหัวซ้ายขวายิ้มแก้มปริให้กับบิดา ห้ามซนนะพ่อทรี
“พ่อไม่ได้ซนซะหน่อย เอาละเด็ก ๆ เรามาเล่นกันห้องนี้ดีกว่า” สามหนุ่มลิงเข้ามาหยุดในห้องรับรองแขกที่ตอนนี้ถูกพนักงานยกโต๊ะ ตู้ แจกัน กระถางต้นไม้ออกเกรี้ยง เหลือแต่ห้องโล่ง ๆ ทีวีที่ลอยพื้นจนสองลิงปีนไม่ถึง กับของเล่นมากมาย
“ว๊าว....” เสียงตบมือชอบในของน้องปาดทำให้พ่อทรียิ้มภูมิใจในผลงานเอาในลูกเป็นอย่างยิ่ง ส่วนน้องรบไม่ต้องพูด สะบัดมือพ่อวิ่งไปหาของเล่นแล้ว
ใครจินตนาการไม่ออกว่าสองลิงจะเป็นของเล่นยังไง เรามีคำตอบให้คุณ....... ของเล่นไม้สำหรับพัฒนาการของเด็ก เอาไว้ต่อเป็นตึกเป็นเต่าสองลิงความคิดบรรเจิดกว่านั้น เอาของเล่นไม้มาขว้างกระจายเต็มห้อง..บู๊ม กลายเป็นห้องรก ๆ ทันที น้องหมีตัวใหญ่ตัวสีขาวสะอาดพ่อทรีซื้อเอาในน้องปาดสุดที่รัก...จริง ๆ มันก็เป็นที่รักของน้องปาดจริง ๆ นั้นแหละ แต่ออกไปทางศิลปะ อืม...เปอะ ๆ นิด ๆ ก็คุณหนูปาดของเราเล่นนั่งคล่อมคอของพี่หมีแล้วเอาสีมาเติมตาที่สามให้พี่หมี เวลาเดินจะได้มองเห็นชัด ๆ หรือบางทีก็คิดว่าไม่อยากมีพี่หมีใจดีแค่สีขาว เลยลองเอาสีชมพูบ้าง สีเขียว สีน้ำเงินมาแปลงกลายเป็นพี่หมีจูเลนเจอร์ปราบเหล่าอธรรม เน่...เท่สะไม่มี
“ปาด....อย่าเอาสีเขียวไปทาตาพี่หมีสิลูก!!!” พ่อทรีที่ทำดุแต่นั่งจิบกาแฟดูผลงานลูกมากกว่า
“พ่อ..สีเขวย” น้องปาดที่กำลังนั่งพี่หมีอยู่ชูสีในมือ
“สีเขียวลูก....สี-เขียว พูดสิ สี-----เขียว” พ่อทรีลุกมานั่งใกล้ ๆ ซากศพพี่ทรีที่ช้ำเขียว ช้ำแดงด้วยฝีมือลูกชาย ยื่นหน้ามาใกล้ ๆ น้องปาดสุดเลิฟของตนแล้วพูดให้ลูกฟังแต่....
“สี---เขวย พูดดิ สี-เขวย” ยังคงเป็นสีเขวยเหมือนเดิม
“มันมีเขวยที่ไหนละปาด สีเขียว อีกทีนะลูก....สี—เขียว” คุณพ่อทรีจับศพพี่หมีลากให้ลูกชายที่นั่งคอพี่หมีหันมามองตนตรง ๆ มือน้อย ๆ กวักมือให้พ่อทรีเข้าใกล้ ๆ
“พ่อ..อย่าดื้อน้า สีเขวย..จุ๊บ!” น้องปาดสุดเลิฟจับหน้าพ่อใกล้ ๆ แถมจุ๊บแก้มให้อีกหนึ่งครั้ง พ่อทรีดื้อจริง ๆ เนอะ แต่เอ...ทำไมพี่รบเราเงียบ ๆ จังไปดูพี่รบกันดีกว่า พ่อทรีหันไปมองน้องรบหน่อย.....
“รบไม่เมื่อยคอหรอลูก มานั่งกับพ่อมา” คุณพ่อทรีหันไปมองลูกชายอีกคนที่เงยหน้ามองการ์ตูนหลายตัวกำลังเต้นพร้อมร้องเพลงในจอพาสม่า(พิมพ์งี่ป่าว)ขนาดใหญ่ เท้าเล็ก ๆด้านขวาขยับตามจังหวะ
“พ่อ...นี่ราย” พี่รบหันไปถามพ่อที่จับหลังน้องชายนั่งดี ๆ บนซากศพพี่หมีอันโชคร้าย
“บูบู้ลูก บูบู้กับเพื่อน ๆ” พ่อทรียิ้มเมื่อลิงพี่ยังคงเงยหน้ามองหน้าจออยู่ คนหนึ่งสนใจแต่งศพหมี อีกคนสนใจก๊อตซิล่าสีชมพูกำลังวิ่งไล่ผีเสื้อ
“ท่านคะ...นายใหญ่เรียนสายคะ” พนักงานต้อนรับโผล่ตัวมานิด ๆ ด้วยท่าทีเขินอาย
“ขอบคุณมาก...รบดูน้องด้วยนะลูก พ่อไปจีบแม่แป๊ปเดียว”
“พ่ออย่าดื้อนะ” น้องปาดยังคงชี้นิ้วสั่งพ่อ
“ปาดนั้นแหละดื้อ .... ดื้อมาก ๆ แม่ไม่รักด้วย”
“พ่อดื้อ..แม่ไม่รัก”
“ชิ ๆ ไปดีกว่าไม่อยากอยู่กับเด็กดื้อ” พ่อทรีลุกขึ้นออกไปนอกห้อง
“ท่านจะให้นายน้อยอยู่ในนี้หรอคะ” พนักงานที่หวังดีจริง ๆ นะ บอกก่อนท่านประธานจะออกจากห้อง
“ให้เค้าสองคนอยู่ในนี้แหละ...ไม่มีอะไรอันตรายหรอก คุณก็ทำงานไปแล้วกันคอยดูกล้องวงจรปิดมีอะไรก็เข้ามาดูจะได้ไม่เสียเวลางาน” พนักงานพยักหน้า.....
ใครจะรู้ว่าหลังจากพ่อทรีและพี่พนักงานกระโปรงสั้นจุ๊ดจู๋ออกไปแล้ว พี่รบก็เลิกเงยหน้าดูพี่บูบู้... เดินไปยืนดูซากพี่หมีสีขาวที่ถูกน้องข่มขื่นทาสีอยู่ พี่รบนั่งยอง ๆ หยิบสารพัดสีที่เรียงรายแถวนั้นขึ้นมาแล้วหันไปมองกำแพงขาว ๆ
“พี่ฮะ...สองลิงเป็นไงบ้าง” ผมถามลิงพ่อที่เดินมารับโทรศัพท์กับผม เรื่องงานนะไม่มีหรอกครับผมคิดถึงลูกต่างหาก
“ตอนนี้อยู่ที่ห้องของเล่นครับ...ชอบกันใหญ่เลย” ผมขมวดคิ้วทันที บริษัทนี้มันมีห้องของเล่นตั้งแต่เมื่อไรกันครับ
“พี่พาสองลิงไปห้องไหนหรอ” ผมมองไอ้ผัวที่ยิ้มเจ้าเล่ห์
“ห้องสัมมนา..พี่เปลี่ยนเป็นห้องของเล่นเรียบร้อยแล้ววววววว” ดูมันครับภูมิใจกับความคิดผลาญเงินกับเรื่องปัญญาอ่อน ที่บ้านก็มีเยอะจนลูกจะเสียตัวให้ของเล่นอยู่แล้วมานี้ยังเอาปมด้อยตัวเองมายัดเยียดลูกอีก คือตอนเด็ก ๆ ไอ้พี่ทรีบอกว่ามันไม่ค่อยได้ของเล่น มันเลยคิดว่าลูกกับมันอยากได้เหมือนกัน ซื้อมาถมที่
“พี่ทิ้งสองลิงไว้แล้วมานี้ได้ไง กลับไปดูลูกเลย” ผมออกจะฉุนครับ..ก็บรรดาของเล่นที่พ่อมันบอกปลอดภัยล้านเปอร์เซ็นต์ แต่มันไม่เคยคิดว่าลูกมันสามารถเอามาทำอันตรายได้ล้านเปอร์เซ็นต์เหมือนกัน
“ไม่ต้องห่วงที่รัก ห้องนั้นมีกล้องวงจรปิดสิบตัว รปภ.ดูอยู่โดยเฉพาะห้องนั้นอีกส่วนหายห่วง”ดูมันภูมิใจในความโอเวอร์ของมันมากครับ กลัวจริง ๆ ว่าลูกผมจะปัญญาอ่อนตีนแดงเหมือนพ่อ โตมาต้องพาเข้าค่ายลูกเสือแดกมาม่าเหมือนแม่จะได้แมน ๆ
“เอาพี่ว่าแล้วกัน ดูแลกันดี ๆ นะ” ผมตัดสายไปพร้อมกับยิ้มกับงานบนโต๊ะ ตากับยายดูแลสองลิงด้วยนะครับ
กลับมาสู่การบรรยายและถ่ายทอดลูกชิ้นเนื้อสดจากเจ้าของเรื่อง คุณพี่ทรีวางสายพร้อมกับหน้าจอได้ดับลงภาพของศรีภรรยาที่ชี้นิ้วค้าดโทษไม่ได้ทำให้ผู้ชายในลิงกลัวเลยแม้แต่น้อย
“ท่านครับ....พอดีเลยเมื่อกี้ผมขึ้นไปบนห้องเจอนายใหญ่ แล้วไหนคุณหนูละครับ” จำคุณลุงโรงเรือนพืชร้อนได้ไหมคะ ตอนนี้เป็นหัวหน้าวิจัยระดับโซนพืชเอเชียแล้ว ยินดีด้วย...แปะ ๆ
“อ๊าวหัวหน้า....ไปพบผมมีอะไรเร่งด่วนรึเปล่าครับ” คุณประธานหยุดรอให้หัวหน้าพืชร้อนเดินมาใกล้ ๆ
“เอารายงานผลการสกัดน้ำมันจากเมล็ดดอกทานตะวันไปส่งนะครับ ไม่รู้ว่ามันจะผ่านรึเปล่านายใหญ่กำลังดูอยู่” คุณลุงเดินไปห้องของเล่นพร้อมกับท่านประธาน
“ขอให้ผ่านนะครับ สำหรับผมแล้วแต่เมีย”
คุณพ่อทรีแล้วคุณลุงหัวหน้าเดินเข้ามาในห้องของเล่นตาทั้งสองคู่กวาดตามองหาร่างเล็ก ๆ สองร่างจากซ้ายไปขวา จึงเจอกับสองหน่อพ่อรวยคนหนึ่งนั่งทับหมีอินดี้สีสดวาดดอกไม้สีชมพูกับผนักห้องสีขาวจั๊วะ ผลงานชิ้นโบแดงแต่แสลงในพ่อทรี ส่วนอีกคนยืนวาดตึกวาดพี่บูบู้ก๊อตซิล่าแต๋วกำลังวิ่งเล่นกัวตัวเองอยู่
ถ้ามันวาดแค่บริเวณเล็ก ๆ ก็คงจะดี แต่ระดับน้องรบกับน้องราด คงเดาได้ใช่ไหมคะว่าสารพัดสีที่พ่อทรีเอามาสมนาคุณให้ มันกลายเป็นประติมากรรมบนฝาผนังไปเรียบร้อยแล้ว.... โปรดยืนไว้อาลัยแก่อดีตห้องอันขาวสะอาด 2 นาที
“ร๊บ!!! ปาด!!!” เสียงดังไปเหอะเคยกลัวหรอนั้น น้องปาดหันมายิ้มให้แถมยังเด้งดึ๋งบนตัวหมีอีก
“พ่อ....ปาดเก่งเนอะ” น้องปาดนั่งชี้ผลงานประดับชาติ อันผสมระหว่าช้างกับยีราฟ คือช้างขายาว ๆ นะคะ ยืนกินดอกไม้ของตัวเองอยู่
“พ่อ..” พี่รบหันไปหาพ่อ ..พอพ่อหันมาสบตาก็ชี้รูปของตัวเองแล้วยกนิ้วโป้งขึ้น
หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55 (อ่าน 566264 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก