โต๊ะเตี้ยขนาดใหญ่ถูกวางบนเตียงหลังจากที่ลิงพ่อออกไปจากห้องไม่นาน ป้านองบีกับบรรดาสาวใช้ต่างยกอาหารสำหรับเจ้าตัวน้อยสองคนวางบนโต๊ะ ส่วนของผมเป็นเพียงน้ำส้มเย็น ๆ เท่านั้น พี่ทรีนั่งตรงข้ามกำลังจับช้อเล็ก ๆ คนข้าวบดฟักทองสองถ้วยให้หายร้อน จนแน่ใจแล้วว่าอาหารเช้าจะเป็นอาหารเช้าแสนอร่อยแทนจะลวกปากลูก พ่อทรีของลูก ๆ จึงตวัดตัวลูกคนเล็กขึ้นนั่งบนโต๊ะเตรียมพร้อมสำหรับอาหารเช้าวันใหม่
“ปาดครับ...อ้ำเร็ว อร่อยนะ” ผมมองลิงพ่อตัวใหญ่กำลังจ่อช้อนเล็ก ๆ กับปากของลิงลูก
“อ้าม....” ปากเล็ก ๆ งับช้อนอย่างว่างง่าย ส่วนน้องรบไม่เป็นเป็นหาอยู่แล้ว ผมอุ้มตารบขึ้นบนโต๊ะเหมือนน้องชายแล้วลงมือป้อนเช่นกัน
“แปะ ๆ พ่อ....อืออื้อปาด” เจ้าตัวเล็กของผมกำลังจับใบหน้าของลิงพ่อที่พยายามหลอกล่อให้ปากน้อย ๆ ของลูกกินข้าว แต่...อืออื้อมันคืออะไรวะ?
“ครับ....พ่ออืออื้อปาดลูก” อืออื้ออีกแล้ว
“อืออื้อพี่โยบ...”
“ครับ..พ่อก็อืออื้อพี่รบครับ” ไอ้พี่ทรียิ้มให้ผม...มันต่อเกี่ยวกับผมแน่ ๆ ผมที่ไล่จับตัวน้องรบที่พยายามจะล้วงมือเข้าไปในแก้วน้ำส้มของผมอยู่
“อืออื้อแม่ย้วย....” น้องปาดตบมือแปะ ๆ ปากก็เคี้ยวตุ้ย ๆ ส่วนผมก็คิดไอ้ศัพท์วัยรุ่นยุคใหม่ที่ยังไม่ทันโตไปด้วย จับลิงรบที่คลานไปหากาแฟของพ่อลิงไปด้วย
“ครับ ๆ พ่ออืออื้อแม่โฟมที่สุดเลยลูก....ดีไหม”
“พี่....ถามจริงไปสอนอะไรลูกแปลก ๆ อีกแล้ว” ผมจับลูกชายคนโตให้กลับมาเข้าวินของตัวเอง เมื่อเจ้าตัวเริ่มคลานไปหาฝั่งน้องชาย
“โฟมนั้นแหละสอน...พี่ไม่ได้สอนสะหน่อย”
“โฟมนะสอน! สอนเมื่อไหร”
“ก็เมื่อคืนนี้ไง....” ผมอึ้งไปหลานนาที...หรือว่าจะเมื่อคืน เวรละกู
หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55 (อ่าน 565789 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก