หลังจากปากหมา ๆ ของมันพูดเสร็จทำให้ผมใช้สมองอันน้อยนิดของผม พิจารณาว่าพ่อผมไปทำอะไรกับมันไว้นักหนา แต่นั้นเอาไว้ก่อนขอคุยกับไอ้คนตรงหน้าก่อน
“ทำไมเราไม่คุยกันดี ๆ ละ เรื่องนี้เราอาจตกลงกันได้” อู้ย...ตอแหลจริง ๆ กูเมื่อกี้ยังด่ามันป่าว ๆ
“เราตกลงกันแล้ว...แล้วคนที่ตกลงกับรับคำตกลงก็คือคนเดียวกัน นั้นก็คือฉันไงละ” กวนตีน! ศัพท์ใหม่ที่แม่พึ่งด่าผมไม่กี่วันก่อน ถึงไม่ค่อยเข้าใจความหมายแต่ขยายความแล้วไม่น่าจะเป็นคำที่ดีนัก สามารถเอามาด่าได้คนตรงหน้าได้
“พูดกันดี ๆ ไม่รู้เรื่องก็คงต้องพูดด้วยน้ำตา” ผมขยับตัวถอดได้ส้นสูงออกแต่มือผมยังมีปัญหานิดหน่อย นิดเดียวเองครับคือมันยังอยู่ในมือไอ้หื่นนี้อยู่
“คงจะน้ำตาจริง ๆ น้ำตาของเธอไง อยากรู้ไหมว่าฉันจะทำอะไร?”
“ไม่อยากรู้...” ใครจะอยากรู้วะ...เหมือนรู้จะว่าตัวเองจะตายแบบไหน
“ยังไงเธอก็ต้องรู้....ฉันจะทำให้เธอท้องเหมือนกับพี่สาวฉัน! แล้วเธอก็ต้องแท้ง! เหมือนพี่สาวฉัน..แท้งจนตาย” ผมกลืนน้ำลายหลายอึกเหมือนมันอร่อยนักหน้า ไอ้ห่า...กูรู้ละว่ามึงคิดจะทำอะไร มึงจะไข่ประตูกูไงไอ้สัส ..ขอยืมคำที่แม่ด่าพ่อมาอีกที ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าพ่อกับสัตว์ด่าแล้วมันให้ความรู้สึกยังไงแต่สะใจพิลึก
“มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ” ผมยืดเวลาให้กับตัวเอง ทำไม๊..ทำไมไม่มีคนเดินผ่านมาแถวนี้บ้างวะ กูจะโดนลากแล้วนะแม่ง...โทษแม่! ทำไมผมต้องเตี้ยด้วยไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวก็ง่ายเอง” มันยิ้มที่มุมปาก เท่....เอ้ย ไม่ใช่แล้ว....เจ้าเล่ห์! เออๆ เจ้าเล่ห์มาให้ผม
ผมมองแบบว่ายังไงดี มองแล้วรู้สึกเสียงสันหลังคิดแผนการรอดชีวิตแบบ 1.25 วินาที ขาขวาของผมยกขึ้นกะจะหวดโรงเรียนอนุบาลมันแต่เข่า เพื่อจะลดพลังงานในร่างกายของมัน...ว่าแล้วผมก็ยกเข่าขึ้น!!!!
แต่....
“อ๊าก!!! มึงปล่อยกูนะ” ผมกลับอุ้มผมเข้าสวนแทน ผมดิ้นอย่างกะกุ้งโดนน้ำมะนาว....สงสัยหรอครับมันเป็นยังไง กุ้งเต้นไง..แม่ทำกินแบบโหด ๆ คนเดียวด้วย ผมพยายามถีบขาเข้าเป้าตาไอ้หื่นหอกศอกสามวา แต่ด้วยความตัวเล็กของผม..ก็เมื่อมันแกว่งผมโย้ไปมาเสียมากกว่า มันหยุดตัวเองและผมใต้ต้นหูกวางใบใหญ่..ท่ามกลางความมืดสนิทมีเพียงแค่แสงจันทร์กำลังสาดส่องให้ความสว่างกับผม ผมถูกวางให้เท้าเปล่าสัมผัสกับพื้น..เราจ้องหน้ากัน
ไม่ใช่แล้ว!! มันไม่ได้ซึ้งขนาดนั้น!!!
มันวางผมลงกับพื้นอย่างกับน้อง ๆ โยน แต่ก็แอบย่อตัวให้ผมได้ยืนดี ๆ ก่อน ผมที่เท้าถึงพื้นปั๊บ! วิญาณหมาก็เข้าสิง...แร่วฝี่เท้าวิ่งออกไปข้างหน้า! ได้สองเก้า....มันก็จับผมกระแทกกับโต๊ะหินอ่อนใกล้ ๆ หลังที่พ้นจากชุดที่ผมคิดว่าอ่อยผู้ชายสุด ๆ ของผมมันกำลังสัมผัสกับความเย็นในตอนเย็นย่างดึกทำให้ผมยะเยือก
ไอ้ว๊อกศัพท์ใหม่ที่ผมพึ่งคิดได้ว่าแม่ก็ด่าพ่ออย่างงี่ มาใช้กับไอ้วอกตรงหน้า มันกำลังเท้าแขนสองข้างคล่องตัวผมที่นอนอ่อยห้อยขาให้ผมอยู่ กระโปรงที่แสนจะสั้นก็เกือบจัย้นจนเห็นอะไรที่ไม่ย้นของผม ผมมองไอ้วอกข้างบนหน้าอย่างกลัวนิด ๆ พอเป็นพิธี
“เล่นตัวหรอ...”
“เล่นตัวหอกอะไร...เอ้อ...มึงรู้รึเปล่าว่ากูเป็นผู้ชายนะ” เอ้อ..ทำไมผมไม่บอกมันตั้งแต่แรกว่าผมเป็นผู้ชาย มันอาจไม่ชอบมีเมียเป็นผู้ชายก็ได้
“รู้แล้ว...รู้ตั้งแต่อุ้มแล้วด้วย แต่จะมีปัญหาอะไรในเมื่อมันก็ท้องได้เหมือนกัน แถมยิ่งดีใหญ่ผู้ชายแท้งตายง่ายกว่าผู้หญิงเยอะ!” ผมกัดริมฝีปากอย่างอดกลั้น ใช่ครับผู้ชายแท้งแล้วโอกาสเสียชีวิตมากกว่าผู้หญิงเกือบครึ่ง....เพราะผู้ชายตกเลือดแล้วไม่มีทางออกจนเลือกตกในตัวจนตาย
“เงียบอย่างนี้...เตรียมใจหรอ” ไอ้ไม้กวาดทางมะพร้าว...กูหาทางออกเหอะ วางแล้มตาผมก็เหลือบเห็นไอ้วอกน้อยใต้กางเกงที่ตรงกับเข่าผมพ่อดี มึ๊ง!
“ตายซะเถอะไอ้หน้าว๊อก!” ผมส่งเข่าคู่เข้าเขตพระนครทันทีแต่.....มัน
“ใจร้อนจังจะครับ....คุณนักปราชญ์” เอ๋?...
“แกรู้ได้ไงว่ากูเป็นใคร”
“ทำไมจะไม่รู้....นายแบบนักศึกษาสถาบันดัง ลูกชายคนเล็กของผู้บริหารตรีภพ สาย-เลือด-บริสุทธิ์”
“อื๊อ!!!”
ผมถูกได้วอกนี้ปิดปากไว้ พร้อมกับใบหน้าของผมก้มต่ำระดับสายตาของเราเสมอกัน มันยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยามพร้อมกับค่อย ๆ ก้มลงซอกคอของผม ลิ้นร้อนชื้อกำลังซุกไซ้เข้าไปในหูทำเอาผมขนลุกเกรียว...ผมดิ้นสุดแรงเกิดแต่ก็ทำได้แค่นั้นจนในที่สุดมันคงทนไม่ไหวเลยดึงไทม์จับผูกข้อมือทั้งสองข้างของผม
“ฤทธิ์มากแบบนี้มันก็เร้าใจเหมือนได้ข่มขืนคนดีเหมือนกัน...เอ๊ะ! ไม่ใช่เหมือนสิ หึ! มันใช่เลยต่างหาก” ผมอยากจะร้องเหมือนพวกกระเทยร้องหลง เพราะมันกำลังถอดเสื้อออกเห็นกล้าม! ไม่ใช่โว้ย...มันกำลังฉีกชุดสุดสวยสองเจ๊ออกจากร่างกายของผม
เสียงผ้าขาดดังไปทั้งหูของผม...แรงดึงของผ้าจากแรกไอ้วอกทำเอามันบาดกับผิดของผมทุกครั้ง ขาของผมสองข้างถูกขาของผมทับไปจนดิ้นไม่หลุด มือของมันที่ปิดปากผมไว้ยังไม่ยอมปล่อย ผมพยายามกัดฝ่ามือของผมมันแต่ก็ทำได้ยาก จะทำยังไงดีวะ
“เอาละ...เริ่มเลยแล้วกัน” เดี๋ยวดิมึง!!!
ผมอยากจะร้องราวกับช้างตกลูก เพราะทันทีที่มันบอกเริ่ม...มันก็จัดการซุกไซ้ซอกคอของผมอย่างเอาเป็นเอาตาย มืออีกข้างที่ว่างก็ลูบไล้ยอดอกของผมด้วยความแรงจนทำผมระบบไปทั้งตัว หน่ำซ้ำ....ยังไม่วายแวะหยอกล้อกับปาดน้อยของผมในกางเกงในชั้นดีอีกด้วย
ผมหลับตาแน่นกลั้นเสียงครางออกจากปากทั้ง ๆ ที่มือมันก็ปิดปากผมอยู่แท้ ๆ ผมกำลังทนกับลิ้นร้อน ๆ ของมันที่ตวัดกับยอดออกของผม... มือมันตอนนี้จัดการกับกางเกงในผมไปแล้ว ใข่สองใบของผมกำลังโดนคลึงสะจนเต่งอยากจะแตก ปาดน้อยของผมเริ่มแปรงร่างอย่างที่อดทนไม่ไหว
“อย่าเสียงดังนะครับ” ผมปรือตามองไอ้วอกตรงหน้าอย่างอ่อนแรง มันปล่อยมือจากน้องน้อยของผม มันกำลังปลดเข็มขัดออกช้า ๆ และจับไอ้ที่เหมือนกับน้องปาดน้อยของผมออกมาโดยที่ไม่ยอมถอดมันออก ผมผลิกตัวลงจากโต๊ะแต่ก็ช้าเกินกว่าไอ้คนที่ยืนอยู่
“ท่านี้ก็ได้ครับ”
“อ๊ะ! โอ๊ย! ไอ้บ้า!!!!” ผมร้องออกมาอย่างสุดกลั้น..เพราะมันกระแทกตัวเองเข้ามาในตัวผมแล้ว
หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55 (อ่าน 530358 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก