เพิ่งได้กลับบ้านครับผม มีคิวออกงานอีก ท่านวากหงุดหงิดครับกำลังไปเจรจาอยู่ แฮะๆ เอาไว้รู้ผลแล้วจะบอกกัน ช่วงนี้งานไม่เยอะครับ ออกแนวหงุดหงิดไม่ค่อยสบอารมณ์มากกว่า แต่ก็คิดถึงคนอ่านอยู่นะ ^^
มาต่อกันก่อนดีกว่า พรุ่งนี้จะไปทำบุญครับ แล้วจะเอาใบแทรกมาฝากอีกเน้อ
*******************************************************************
หน้าที่ 41 วรรค 3
คืนนั้นไม่ได้ผ่านไปง่ายๆหรอกครับ พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นไอพานนั่งอยู่ปลายเตียง .... สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย หึหึ
“ เข้าไปทำอะไรในห้องน้ำตั้งนาน ” ดูมันถามดิ
“ ในห้องน้ำจะทำอะไรได้ ” ผมตอบมันครับ
“ แอบเอาร่างกายของพานไปจินตนาการหรือปล่าว ” ผมได้แต่ส่ายหน้า
“ เข้าไปอ้วกกับล้างตัวเว้ย ” มันยิ้มๆครับ
“ เมื่อกี้ทนได้ยังไง ” มึงนี่ไม่ละความพยายามนะ เหอะๆๆ
“ จะให้ตอบไงดี ....... คือกูไม่ได้โดนทำแบบนั้นครั้งแรก ” ไอพานตาลุกวาวเลยครับ
“ จริงอะ เล่าให้ฟังบ้างดิ ” แม่งลุกพรวดเลยนะมึง
“ เดี๋ยวๆ มึงไม่รู้สึกผิดมั่งเลยหรือไงเนี่ย มึงเพิ่งข่มขืนกูนะ ” ไอพานหัวเราะ
“ ความมั่นใจของพาน ถูกคิมทำลายหมดสิ้น ไม่คิดทำอะไรอีกแล้ว ”
“ เหอะๆ กูทำลายความเป็นชายของมึงเหรอวะ ” ผมกับไอพานได้แต่มองหน้ากันครับ แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ เหมือนกับหัวเราะให้การกระทำโง่ๆของตัวเอง
จากนั้นไอพานเดินไปหยิบเบียร์ออกมาจากตู้เย็น ผมก็กินกับมันครับ ส่วนนึงผมไม่คิดว่ามันจะรุกเร้าผมอีกแล้ว (เป็นอะไรที่กล้ามาก ฮ่าๆๆ)
“ เล่าให้ฟังได้หรือยัง เรื่องที่เคยโดนปล้ำน่ะ ” ผมวางกระป๋องเบียร์ดังตู้ม ไอพานสะดุ้งนิดนึง
“ อย่าใช้ว่าโดนปล้ำเว้ย กูผู้ชายนะ ” ไอพานพิจารณาผมอย่างถี่ถ้วน แล้วก็หัวเราะร่าเลยครับ
“ ครับผู้ชายครับ ”
“ เออ ครั้งแรก กูเคยถูกผู้หญิงทำแบบนี้ ตอนนั้นกูมีอะไรกับเค้า ..... แล้วกูก็ถูกเข้าใจผิดว่าทำเค้าท้อง ” ใครนึกไม่ออกคงต้องกลับไปอ่านเอา เหตุเกิดตอนที่ผมพาพวกพี่ๆเพื่อนๆไปเที่ยวครั้งแรก ครั้งที่ไปเล่นโปโลน้ำกันอะครับ
“ ผู้หญิงนั่นโชคดีน่าดูนะ ” มันพูดไม่เหมาะกับตัวเลยครับ อิจฉาผู้หญิงอีกมึง
“ โชคดีของเค้ามากกว่า ..... ครั้งที่สองก็รุ่นพี่ ตอนกูไปนอนด้วย ” พี่โจแหละครับ แต่ผมไม่บอกชื่อกับมันหรอก
“ ได้กันไหม ” แต่ละคำถาม
“ ไม่ได้ เพราะ ...... แฟนกูอยู่ด้วย ”
“ แฟนนี่ใคร ” มันยังถามต่ออีกครับ ผมยกเบียร์จิบๆก่อนเอ่ยปาก
“ ดิษ ” ไอพานถอนหายใจอีกเฮือก
“ ครั้งที่สาม กับเพื่อน ตอนนั้นกูพามันเลี้ยงปลอบใจเรื่องชีวิตครอบครัวของมัน แล้วไปนอนที่โรงแรม ” ไอแบงค์ครับ นี่ผมก็ไม่บอกชื่อกับมัน
“ ได้ ..... ”
“ ไม่ได้เว้ย มันเห็นรูปกูกับดิษก่อน ” ก่อนมันจะถามคำถามน่าอายออกมา ผมรีบชิงตอบก่อนครับ คึคึ
“ ดิษนี่เฮี้ยนชิบหายเลย ”
“ คนนะเว้ย ” ผมคุยเล่นกับมันเรื่องตัวเองไปเรื่อยครับ จนเริ่มง่วงเลยล้มตัวลงนอน
“ คิม ..... มึงไม่โกรธคนพวกนั้นเลยเหรอ ”
“ รวมถึงมึงด้วยใช่มะ ” ตอนนั้นปิดไฟแล้วครับ ไม่เห็นว่าหน้าตามันเป็นยังไง
“ รวมด้วยก็ได้ ”
“ กูมองว่า ถ้าเค้าไม่รักกู คงไม่ทำแบบนั้นกับกู ..... มึงโกรธคนที่รักมึงลงเหรอ ” ไอพานเงียบไปเลยครับ ผมแอบกลัวเหมือนกันนะครับ เพราะจากหุ่นแล้ว ถ้ามันจับผมทำเมียคงไม่ยาก ถึงจะต้องออกแรงหน่อยก็เหอะ แต่มันเงียบไปแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ ผมจะได้นอนซักที ...... ไอวากข้าวกล้อง มึงต้องรอและเชื่อใจกูนะเว้ย
รุ่งเช้า ไอพานต้องพาผมไปเอารถของผมที่ร้านพี่สิง แล้วก็แยกกันครับ ผมกลับมาที่หอพักเพราะต้องเตรียมตัวไปทำงาน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงหลังจากที่ผมหายไปทั้งคืนพร้อมกับไอพาน
ผมแต่งตัวเรียบร้อยก็รีบไปทำงานครับ พอถึงที่ทำงานก็เจอพวกที่คุ้นเคยยืนกอดอกรออยู่แล้วครับ
“ มาหาใครวะ ” มีไอโต้ง ยัยนัท กับไอวาฬครับ
“ จะถามทำไม ..... มีเวลาคุยไหม ” ไม่มีก็ต้องมีแหละครับ เพราะไอสามคนนี้มาหาผม อาจจะเพราะเข้าใจผมมากกว่าคนอื่นๆ
“ มาดิ นั่งคุยกัน ”
พอนั่งเรียบร้อย ผมก็เริ่มเล่าเรื่องหลายๆเรื่องให้พวกมันฟัง ต้องใช้เวลาหน่อยครับ เพราะเราไม่เจอกันนานแล้ว
“ ตายเลยอีคิมบ้า ”
“ ด่ากูทำไมเนี่ย ” ยัยนัทมันด่าผมครับ
“ ชั้นกะจะมาสมัครทำงานใหม่น่ะสิ แล้วแกก็ไปทะเลาะกับผู้จัดการ ชั้นจะทำยังไง ” ห่วงกูจังเลยนะ ฮึ่มม
“ พอๆ ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นนะ คิมนายนอกใจพี่ดิษจริงๆเหรอ ” ไอโต้งสวมบทคนเอาจริงเอาจังมากครับวันนี้
“ กูมั่นใจว่ากูไม่ได้นอกใจอะ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ”
“ ก็ ....... ไปง้อพี่เค้าสิ ” ยัยนัทพูดขึ้นครับ
“ สภาพนี้อะนะ ” ผมตอบกลับ
“ แต่เราว่าเลอะเทอะทั้งคู่นั่นแหละ ”
“ อะไรของมึงวาฬ ” ผมสามคนหันไปมองหน้าไอวาฬหนุ่มหล่อตัวเล็กของเรา
“ มันไม่ใช่เรื่องเลยน่ะ คิมโกรธอะไรพี่ดิษ ”
“ แฟนมึงด่ามึงว่านอกใจ เป็นมึงคิดยังไง ”
“ แล้วคิมเป็นคนยังไงล่ะ ลองนึกซิ ” พูดไปพูดมาไอนี่ท่าทางจะเข้าข้างวากบ้าครับ ผมนี่ลุกเดินไปหามันเลย
“ ถ้าจะไม่ช่วยก็กลับไปเลยไป ”
“ เหอะ โมโหง่ายเป็นเด็กวัยรุ่นเลย ” ไอนี่มันฝึกความกล้ามาจากไหนวะ ปกติมันไม่กล้ากับผมเลยครับ
“ จะให้กูโทษตัวเองให้ได้ใช่ปะ เออกูสำส่อนพอใจยัง ”
“ อีคิม แกจะบ้าเหรอ ” ยัยนัทนี่ก็เรียกกูอีทั้งวันนะ
“ นี่ ทุกคนพอเถอะ คิมลำบากใจนะ ” จู่ๆก็มีพระเอกโผล่มา .... ไอพานครับ
“ ใครอะ ..... หล่อ ” ยัยนัทหางชี้ละครับ
“ อะ .... แฮ่มมมมม ” เหอะๆๆ เสียงไอโต้งครับ
“ คนนี้แน่เลย ” ไอวาฬเอียงตัวไปกระซิบให้ไอสองคนนั้นฟัง แต่ตั้งใจให้ผมได้ยินแหละ
“ คิม บอกพี่เค้าที ว่าเพื่อนสนิทจะขอคุยกัน ” ไอโต้งมันไล่ไอพานทางอ้อมครับ ไอพานมันยอมที่ไหนล่ะครับ ตั้งท่าแง่งเขี้ยวแล้ว
“ พาน ไปรอที่ห้องเหอะ เดี๋ยวไปหา ”
“ ..... ก็ได้ ” ยอมไปโดยดีครับ จากนั้นพวกนี้ก็พูดความในใจกับผม
“ คิม ชั้นอาจจะไม่ได้พูดจาเพราะๆกับแก เพราะบางครั้งแกก็สวยแข่งกับชั้น ” ชมกูสวยอีกมึง
“ ขอเนื้อๆพอ ” ผมบอกครับ
“ พี่ดิษนอนสลบนะแก ...... เค้าไม่ได้แค่ไปทำงานนอกเมืองอะไรงี้ พี่ดิษอาจจะฝันว่าแกนอกใจพี่เค้าเป็นพันๆรอบก็ได้ เวลานี้แกน่าจะอยู่ใกล้กับพี่ดิษให้มากนะ ไม่น่าน้อยใจเรื่องเล็กๆแบบนี้ ” พอฟังที่ยัยนัทพูด ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยจริงๆ
“ ที่พวกกูมา เพราะห่วงทั้งมึงทั้งพี่ดิษนั่นแหละ เมื่อคืนพี่ดิษบ่นกับน้องวิน วินก็โทรไปหาแบงค์ แล้วก็มาถึงพวกกู ” พวกนี้ทำงานเป็นทีมดีนะ งืมๆๆ
“ คิม ” ไอวาฬจับมือผมครับ
“ หืม ”
“ ถ้ายังไม่หมดรักพี่ดิษ อย่าเลิกกับพี่ดิษเลยนะ ขอร้อง ”
“ แล้วจะมาทำตาซึ้งใส่กูเพื่ออะไร ” ไอวาฬหลบสายตาแล้วถอนหายใจ
“ เหอะๆๆ คะแนนเรื่องความรักแก ....... ต่ำติดทรีนว่ะคิม ฮ่าๆๆ ” ไอโต้งหัวเราะใส่ผมอย่างดัง ทำเอาไอวาฬหน้าแดงเลยครับ
“ พอละๆ ขอบคุณพวกมึงมากๆนะ กูจะเข้าทำงานแล้ว ........ พวกมึงทำงานกันที่ไหน ” พวกเราถามไถ่กันเล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันไปธุระของตัวเอง
พอผมเดินเข้ามา ไอพานก็ทำท่าเดินมาหาผมอีก แต่พี่ริชเดินมาดักเอาไว้พร้อมกับทำท่าปาดคอใส่ไอพาน
“ ขู่เหรอ ”
“ ใช่ มึงจะเลิกยุ่งกับคิมไหม ” พี่ริชดูจะเข้มขึ้นมาทันตาเลยครับ
“ เฮ้อ ..... มึงคงไม่เคยอกหักสินะ ”
“ เคย แต่ถ้ากูอกหัก กูจะไปร้องไห้อยู่คนเดียวและไม่เจอคนที่ทำให้กูอกหัก จนกว่าจะทำใจได้ ” ไอพานหลับตาลงช้าๆ
“ พี่ริช ...... ทำงานดีกว่าครับ พานก็ด้วย เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง ” ทั้งพี่ริชกับไอพานมองหน้าผมงงๆ
“ ยังมีอารมณ์ทำงานอีกเหรอ ” พี่ริชถาม
“ ผมแยกแยะได้ครับ ” สองคนนั้นเงียบเลยครับ แยกย้ายกันไปทำงาน
หลังจากที่ทุกๆคนพยายามเข้ามาพูดคุยกับผม แม้จะทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นว่าอาจจะปรับความเข้าใจกับวากบ้าได้ก็ตาม แต่ลึกๆผมคิดว่าบางครั้ง เราสองคนทำตัวสบายๆจนเกินไป บางครั้งคงลืมไปว่าเราเป็นแฟนกันอยู่ สำหรับตัวผมคงยากที่คนอื่นเค้าจะเข้าใจความรู้สึกในตอนนี้ เพราะอะไรเหรอครับ เพราะผมกับวากบ้าเป็นพี่น้องที่สนิทกันด้วย ถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็เหอะ ผมจำเรื่องตอนเด็กไม่ได้ แต่พอทุกคนเล่าเรื่องของผมกับดิษตอนนั้นให้ฟังทีไร มันเหมือนกับว่าเคยเกิดขึ้นกับผมจริงๆ ผมอยากใช้โอกาสนี้ทบทวนตัวเองให้มากขึ้น ...... ผมไม่อยากเห็นวากบ้าจ้องหน้าผมแล้วพูดกับผมเหมือนผมเป็นแฟนที่แย่ ผมอยากรู้สึกถึงความรักของมันบ้าง ถ้าช่วงเวลาที่ผมขอนี้มันมากเกินไป ผมก็ไม่รั้งคนดีๆอย่างมันเอาไว้กับคนแย่ๆอย่างผมอีก
นับจากเรื่องวันนั้นก็ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วครับ
“ นี่ผู้ช่วยคิม ” พี่ริชเดินมาหาผมที่โต๊ะ ตั้งแต่นั้นมาผมกับดิษไม่ได้เจอกันเลย แต่กับไอพานผมก็ไม่ได้สนิทสนมเหมือนที่เคย
“ ถ้ารักกันจริง ..... ช่วยพี่ขนของหน่อยนะ ”
“ อะไรอะพี่ จะไปไหน ” พี่ริชส่งยิ้มพิมพ์ใจให้ผม
“ เอาเอกสารส่วนหนึ่งไปไว้ห้องผู้จัดการ จะมีคนใหม่มา ”
“ เฮ้ยพี่ ..... ดิษล่ะ ” ผมโพล่งออกมาเลยครับ
“ ไม่รู้สิ พี่ตอบไม่ได้ ” หรือว่ามันจะหนีผมไปอีกแล้ว ผมก้มหน้าถอนหายใจเฮือกๆ หน้าแดงหูแดงไปหมดแล้วมั้งเนี่ย
“ เอาน่าอย่าคิดมาก ” ผมเดินตามพี่ริชเอาเอกสารหลายกองที่พี่ริชเคยทำไว้ตอนทำหน้าที่ผู้จัดการไปส่ง ผมมองดูห้องของวากดิษแล้วก็ถอนหายใจอีกรอบ ห้องๆนี้หลังจากไอพานไม่ได้เข้ามาใช้ ก็ปล่อยร้างเลยครับ ผมเลยตัดสินใจถอนเนกไทแล้วเอาผ้ามาทำความสะอาดให้
ระหว่างที่ผมทำความสะอาด ผมก็คิดถึงวากบ้าไปต่างๆนาๆ มันเป็นคนไม่ชอบฝุ่นครับ ถ้าเจอฝุ่นแบบนี้ล่ะก็นะ
“ เข้ามาทำไม ”
“ อ่อ ประทานโทษครับ คือผมมาทำความสะอาดให้ ........ หืม ” ทีแรกผมกำลังปีนเก้าอี้ไปปัดๆหลังตู้ครับ เลยพูดๆไปเรื่อย แต่พอหันมาเจอกับคนที่พูด ก็ต้องแปลกใจครับ
“ เอ่อ คุณคือ ”
“ เสร็จธุระก็ออกไปเถอะ ” ไอหนุ่มคนนี้ใครวะ ทำไมคุ้นจัง ตัวผอมๆแต่แต่งตัวดูดีชะมัดเลย ...... ที่นิ้วมีแหวนด้วยครับ เฮ้ย นั่นมันๆๆๆ
“ ดิษ !!!!! ”
“ เสียมารยาทพอแล้วก็ออกไปทำงาน ”
“ ดิษๆ ..... ทำไมกลับมาทำงานแล้วล่ะ หายป่วยแล้วเหรอ ” มันไม่ยอมมองหน้าผมอะ
“ บอกว่าพอไง !!!! ” มันพูดเสียงดังครับ
“ โอเคๆ โกรธอยู่ก็เข้าใจนะ แต่อยากรู้เรื่องสุขภาพ ”
“ ก็ได้ ตั้งแต่วันนั้น ร่างกายของพี่ ...... เอ่อ ของผมดีขึ้นมาก ต้องขอบคุณคนไร้หัวใจที่ช่วย ” อ้าว กูกำลังจะอารมณ์ดีอยู่แล้วนะ
“ จะเอายังไง จะให้ทำยังไง ”
“ อยากไปไหนก็ไป จะสนใจทำไมล่ะ ” เชื่อไหมครับ น้ำตาผมไหลลงมาเป็นสายเลย ผมเพิ่งจะดีใจจนกระโดดไปกอดมันแท้ๆ แต่พอฟังคำพูดไม่กี่ประโยคของมัน ผมท้อจนอยากเอาหัวโขกพื้นให้มันจบๆไปซะ
“ เห็นกูเป็นคนไร้หัวใจจริงๆเหรอวะ ” มันยังทำหน้าเข้มอยู่ แต่ไม่ยอมพูด
“ กลับไปทำงานได้แล้ว ”
“ ฮึก ........... ” ผมเดินออกไปช้าๆ โดยที่พี่ริชกำลังยืนรออยู่ พี่เค้าตกใจมากครับ รีบเดินเข้ามาหาผม
“ อะไรน่ะ ”
“ กูขอปลอบได้ไหม ถือว่าสงสารน้องเค้าเถอะ ” ไอพานเดินเข้ามาอีกคน ช่วงหลังๆก็มีแค่นี้แหละครับที่พอจะสนิทกัน
“ เออๆ กูไม่เข้าใจเหตุการณ์แบบนี้เลย ” พี่ริชปล่อยให้ไอพานเดินมาพาผมออกไป ส่วนพี่เค้าไปหาวากบ้าครับ
“ อยากให้กอดหรืออยากยืมแขนไหม ” ไอพานเสนอตัวครับ
“ ไม่หรอก ”
“ จะร้องมากกว่านี้ก็ได้นะ รู้ว่าเจ็บ ”
“ ตลกดีว่ะ คบกันตั้งนาน แต่ดันเล่นตัวกับกู ” ผมพูดกับไอพาน
“ เคยบอกว่า ดิษไม่ได้บอกเลิกไม่ใช่เหรอ ”
“ อืม แต่ท่าทางของมันน่ะ ..... ” พอไอพานพูดแบบนี้ ทำให้ผมนึกอะไรออกครับ
“ เป็นอะไรอีกล่ะ ” ไอพานถาม
“ ขอไปบอกอะไรมันหน่อย ” ไอพานพยักหน้า ผมเดินดุ่ยๆเข้าไปหาวากบ้าที่กำลังนั่งคุยกับพี่ริชอยู่
“ เราคุยงานอยู่ เดินเข้ามาทำไม ” ไอวากบ้ามันคงเห็นผมแล้วล่ะครับ เลยเตรียมตัวเย็นชากับผม
“ คิม พี่ว่า ..... ” พี่ริชกำลังจะเอ่ยปาก แต่ผมยกมือห้ามก่อน
“ ดิษ ขอโทษ กูกับพานไม่ได้มีอะไรกันเลย ”
“ จะพูดทำไม ”
“ กูคิดมาดีแล้ว ....... กูเลือกมึงจำไว้ด้วย ” วากบ้าเงียบไปครับ คราวนี้ผมจะทำตัวเป็นเด็กที่ตามตื๊อมันซักครั้ง
***************************************************************************
วากบ้าสุขภาพดีครับ หายป่วยแล้วขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
มาบอกกล่าวก่อนว่า ผมอยากพิมพ์ไปเรื่อยๆนะครับ อาจจะต้องไปทำงานไกลมาก แต่ถ้าได้กลับมาพัก ผมก็จะพิมพ์ต่อ เพราะในความคิดผมมันมีอีกหลายอย่างที่อยากถ่ายทอด ยิ่งไม่ได้มาต่อนานๆยิ่งมีเรื่องให้เล่า คึคึ เหมือนกับว่าตอนนี้สิ่งที่บันทึกกับเหตุการณ์มันห่างกันอีกรอบ คล้ายๆตอนที่ลงมือพิมพ์ตอนแรกๆ จากที่เหมือนจะหมดเรื่องเล่า ก็กลายเป็นมีอีกมาก
ดังนั้นขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ ทุกคอมเมนต์เรื่องงานเรื่องส่วนตัว ผมขอบคุณมากนะครับ ผมจะพิมพ์ต่อๆไปครับ ห้ามลืมกันด้วย งื้อๆ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1208894 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก