แอบพิมพ์เมื่อเช้าตอนรอประชุม คึคึคึคึ เอามาลงให้ก่อนนะครับผม
************************************************************
ใบแทรก วากบ้าผู้น่าสงสาร
เมื่อสามสี่วันที่ผ่านมา วากบ้าไม่ยอมพูดกับผม หนีไปนอนแยกห้องด้วย ผมถามก็ตอบมั่งไม่ตอบมั่ง ผมจะไปนอนด้วยก็บอกว่าไม่เอาอยากนอนคนเดียว ไม่รู้เป็นอะไรของมันครับ
ความจริงจะว่าไปช่วงที่ผ่านมานี้ ตั้งแต่รับภาระงานหนักขึ้น ผมไม่ค่อยได้มีวันหยุดกับเค้าหรอกครับ ส่วนใหญ่ถึงจะหยุดก็จะเอางานค้างเก่าๆของหัวหน้าคนก่อนๆมาปรับมาแก้ บางวันเสร็จงานกลับมาผมง่วงนอนหลับไปเลย ตื่นมาอีกทีทุ่มสองทุ่ม และวันนี้ก็เช่นเคยครับ
“ อ้าวแม่ มาหาทำไมไม่โทรบอกผมล่ะ ” แต่วันนี้แปลกไปตรงที่แม่ของผมมานั่งอยู่กับวากบ้าครับ
“ บอกข้าวกล้องแล้วลูก ” ไอตัวแสบมันนั่งยักคิ้วใส่ผมด้วยอะ
“ แล้ว ..... ” กำลังจะอ้าปากถามไอวากบ้าครับ
“ คิมลูก นอนเย็นๆแบบนี้ไม่ดีนะลูก ”
“ คืองี้แม่ ..... ” กำลังจะอ้าปากอีกรอบ
“ คิมนอนดึกครับแม่ วันศุกร์วันเสาร์ก็ไม่เว้น ไม่พักผ่อน ...... เอาแต่ดูหนัง ” เฮ้ยๆๆ
“ ยังติดหนังอยู่อีกเหรอ ” ถามถูกแล้วแม่ ไม่ใช่เด็กมหาลัยแล้วนะเว้ย (สมัยมหาลัยติดหนังครับ ซีรีย์ด้วย คึคึ)
“ ใช่แม่ เนี่ย ” มันไม่พูดปล่าวครับ หยิบเอาซีดีหนังที่ผมซื้อไว้ดูตอนทำงานให้แม่ผมดู ปกติเวลาทำงาน อ่านหนังสือ ผมจะชอบเอาหนังมาเปิดคลอไปด้วย
“ โอ้โห ไม่ได้แล้วนะลูก วันนี้นอนแต่หัววันเลยนะ ” ผมมองดูนาฬิกา ...... นี่มันก็สองทุ่มแล้วนะ จะให้กลับไปนอนเลยหรือไงอะ
ผมแกล้งเอาหูทวนลม เดินแอบๆไปที่ห้องครัว ไปหาข้าวกินครับ
“ เฮ้ย !!!!! ” ขณะที่ผมกำลังเปิดดูอาหาร ไอวากบ้าก็กัดที่ซอกคอผม
“ หึหึ ”
“ เป็นหมาไงวะ ” พอโดนว่าเอา มันทำหน้ามุ่ยใส่ผม
“ ทั้งหมาทั้งวะเลยนะ .... ตั้งแต่ไม่โดนอย่างว่า รู้สึกจะพูดไม่เพราะ ”
“ เกี่ยวไรกับเรื่องอย่างว่าอีกล่ะ .... พอดีเลย เล่นอะไรเนี่ย ” วากบ้าทำตาปริบๆ น่ารักตายแหละ
“ เล่นอะไร กัดคอเนี่ยเหรอ ” ซื่ออีก
“ ที่บอกให้แม่มาอะ ”
“ ก็ ..... พี่ไม่รู้สิ บอกพี่ว่าอยากมาเยี่ยม พี่บอกว่าคิมกำลังยุ่งเรื่องงาน มาก็เจอแต่พี่ แต่ท่านก็มาอะนะ ” แสดงว่าเมื่อกี้พูดเล่นกันครับ ผมก็นึกว่ามันรู้แล้วไม่บอกผมก่อน ทำให้แม่มาเห็นนิสัยผีดูดเลือดของผม
“ แล้วไป ” ผมหันไปหากับข้าวต่อ
“ ตื่นเอาป่านนี้จะมีข้าวกินได้ยังไง ” วากบ้าพูดครับ
“ อ้าว งั้นดิษกินอะไรล่ะ ” วากบ้าชี้ไปที่ไข่เจียว ..... ตอนนี้ผมชักรู้สึกแปลกๆแล้วสิครับ
“ ทำไม .... ไม่ปลุกเราล่ะ จะได้ตื่นมาทำให้ไง ”
“ พี่ชินแล้ว คิมเป็นแบบนี้มาตั้งเดือนนึงแล้วนะ ไม่รู้ตัวเหรอ ..... พี่กินไข่จนมันใหญ่โตแล้ว ” นั่นๆๆ
“ ทะลึ่ง ”
“ หมายถึงนี่หรอก คิดอะไรน่ะ ทะลึ่ง ” มันเบ่งกล้ามแขนให้ผมดู กูก็คิดว่าไอนั่น คึคึคึคึ
แม่ผมเดินเข้ามาพอดีครับ เลยให้ผมไปนั่งเล่นกับวากดิษ ท่านทำกับข้าวให้กิน ไม่ถึงสิบนาที แม่ก็ผัดผักมาให้ผมหนึ่งจาน
“ เอาอะไรเพิ่มไหมลูก ”
“ ไม่หรอกครับแม่ ” ท่านนั่งยิ้มๆแล้วก็เดินไปดูทีวีอีกมุมนึง ลืมบอกไปว่าแม่มาเยี่ยมผมที่บ้านของวากบ้าน่ะครับ ไม่ใช่ที่หอพักหอนั้นแล้ว (แต่ผมก็ยังไปเก็บค่าน้ำไฟกับดูแลอยู่)
“ ดิษ ”
“ หืม ”
“ ช่วงนี้เราทำตัวแปลกไปมากไหม ” วากบ้านั่งคิดครับ
“ ถามว่ามากไหม คิมก็เคยเป็นนะ ตอนที่เรียนเนติ แต่ช่วงหลังพี่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำงานหนักกว่าคนอื่น ”
“ ขอโทษนะ บางทีเราน่าจะคิดถึงคนใกล้ตัวบ้าง ...... จะเบาลงนะ ” ผมบอกวากบ้า จากนั้นก็กินข้าวจนหมด แล้วไปนั่งทำงานต่ออีกนิดหน่อยครับ
หลังจากผ่านมา ผมก็เบาลงครับ แต่อดแปลกใจที่แม่มาหาไม่ได้ หลังจากแม่กลับไปผมก็เลยโทรถามแม่ไปอีกครั้ง
“ อ๋อ เดิมทีแม่ไม่อยากเล่า กลัวคิมไปงอนพี่เค้า ”
“ โหแม่ งอนน่ะ มากไปปล่าว ” แม่ผมหัวเราะคิกคักๆ
“ ปลายเดือนที่แล้ว ดิษโทรมาหาพ่อบ่อยๆ บอกว่าคิมทำนู่นทำนี่ ไม่ได้เบิกค่าน้ำมัน ออกเงินค่านู่นค่านี่เอง สั่งให้เบิกก็ไม่เบิก ทำงานเยอะไม่ค่อยกินข้าว ” โหๆ นี่มันฟ้องชัดๆเลยนี่หว่า
“ พ่อก็ไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง แต่ซักสี่วันก่อน ดิษเหมือนจะป่วย บอกพ่อกับแม่ว่าต้องไปฉีดวัคซีน กลัวคิมจะติดไข้ก็เลยแยกห้อง กลัวคิมเป็นห่วง กลัวคิมรำคาญ เค้าว่าอย่างนั้นนะ ” ผมเหงื่อแตกเลยครับ รีบหันไปมองหาวากบ้าที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
“ คิมลูก ...... ถึงดิษกับคิมจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะแสดงความรักกันไม่ได้นะลูก ”
“ ขอบคุณครับแม่ ” พอวางสาย ผมเหมือนช็อตไปอีก เพราะถ้าย้อนกลับไปซักสองวันก่อน ผมจะเห็นไอวากบ้าเดินโฉบมาแถวๆห้องนอนบ่อยๆ ผมก็ไม่ได้ติดใจถามอะไรเลย ทำไมนับวันผมยิ่งทำตัวแย่ลงวะเนี่ย
ผมแอบเดินไปด้านหลังของมัน ไม่ให้มันรู้ตัว สิ่งที่เห็นคือ แม้ว่าตัวจะอยู่หน้าทีวี แต่มันแอบมองไปทางเก้าอี้ของผมตลอดเลย
“ ดิษ ”
“ อ้าว ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ พี่นึกว่า ..... ”
“ ต่อไป อย่าทำอีกนะเว้ย ” วากบ้านั่งนิ่ง แล้วดึงผมปลิวข้ามโซฟามาใกล้ๆกับมัน
“ แม่เล่าให้ฟังเหรอ ”
“ อืม ...... เราพูดกันน้อยไปไหมอะ ” วากบ้ายิ้มครับ
“ แต่รักมากก็แล้วกัน ” ฮึ่ยยยยย ขนลุกๆ
“ เรา ..... ก็ด้วยนะ ”
*******************************************************************
แฮ่ วันหยุดสองสามวันนี้ ขอไปรอฟังคำสั่งจากหุ้นส่วนก่อนนะครับ ว่าต้องไปออกบ้านนอกหรือปล่าว งานที่ผมบอกไว้เมื่อคราวก่อนก็คืออาจต้องไปบ้านนอก ที่บอกบ้านนอกไม่ได้ดูถูกนะครับ แต่เป็นนิยามที่น่าจะสื่อให้คนอ่านเข้าใจว่าท้องที่เป็นยังไง จบกฎหมายยังไม่วายออกพื้นที่แหละ งื้อออ
คิดถึงทุกคนนะครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1208863 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก