แวะมาต่อก่อนครับ พรุ่งนี้มีธุระกับวากบ้าช่วงเช้าครับ บ่ายๆผมจะแวะมาคุยด้วยนะครับผม ขอต่อให้ก่อน
************************************************
หน้าที่ 41 วรรค 2
หลังจากที่ผมทะเลาะกับวากบ้าเรียบร้อย ผมเดินหนีออกมาหน้าห้อง โดยที่มีไอพานมายืนรออยู่ จากนั้นผมก็แทบควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าออกมาจากโรงพยาบาลได้ยังไง
“ มีอะไรกันเหรอ ” ไอพานถามผม ขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวกัน
“ ก็ไม่มีอะไรหรอก ”
“ นี่ถ้าไม่ทำท่าทางเมื่อกี้ คงน่าเชื่ออยู่นะ ” ผมเงยหน้ามองมันครับ
“ อะไร ท่าทางอะไร ”
“ นี่จำไม่ได้จริงๆอะ ….. ไม่โหดไปหน่อยเหรอ ” ไอพานเล่าว่า พอเจอหน้ามัน ผมก็ดึงมือไอพานแล้วเดินออกมา ส่วนไอพานมันก็งงๆ พอมันถามว่าผมจะไปไหน ผมก็ตะวาดใส่มันอีก มันเลยพาออกมาโดยไม่ได้ถามอะไร
“ เออ พอจะนึกออกแล้ว ”
“ สรุปจะไม่เล่าใช่ปะ จะได้ไม่ถาม ” ได้ยินอย่างนี้ ผมเลยนึกได้ครับ ว่าผมควรจะจัดการกับมันด้วย
“ พาน เราเป็นอะไรกันวะ ” ผมถามมันตรงๆครับ ขี้เกียจอ้อมค้อม
“ ก็ …… ยังไงล่ะ แล้วแต่คิม ”
“ แล้วแต่กู ….. ได้ มึงอย่าคิดอะไรกับกู โอเคปะ ” ไอพานหางตก เอ้ย คิ้วตกเลยครับ ท่าจะไม่ดีซะแล้วครับ เดิมทีผมคบกับมันเหมือนเป็นเพื่อน แต่หลังๆผมไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะมองยังไง ทำให้ผมอาจจะไม่ได้ควบคุมตัวเอง
“ อย่าคิดอะไร คือ ห้ามชอบแบบนี้เหรอ ” ไอพานเอามือของมันมากุมมือของผม จะว่าไปถ้าไม่มีเหตุการณ์ของวากบ้า ผมอาจจะเฉยๆอีกตามเคย
“ ถ้าทำอีก มึงโดนแน่ ”
“ ฮ่าๆ ก็ได้ ” ไอพานมันทีเล่นทีจริงครับ ผมก็เลยคาดคั้นอะไรกับมันไม่ได้ แต่จะว่าไปเวลาอยู่กับมัน ผมเหมือนกับลืมความทุกข์ที่เพิ่งผ่านมาไปได้พักนึงนะ ตอนนี้ผมควรทำยังไงดีล่ะ
ไอพานขับรถพาผมไอจอดส่งที่โรงพยาบาล ผมต้องไปเอารถกลับครับ เพราะตอนมาหาไอวากบ้าผมขับรถมา แต่ผมแอบห่วงวากดิษไม่ได้ครับ เลยแอบย่องไปหาพี่กริช เพื่อแอบสอบถามอาการของมัน
“ พี่กริช สวัสดีครับ ”
“ เก่งจังนะพ่อคุณ ทำคนป่วยไม่กินข้าวกินปลาอีกแล้ว ” ข่าวไวว่ะ
“ ดิษมันมีปัญหาอะไรหรือปล่าวพี่ ” ผมถามพี่กริช
“ มี ” ผมตาวาวรีบเดินเข้าไปใกล้เลยครับ ผมอยากได้ยินว่าที่มันมีอาการแบบนี้ เพราะมันป่วย
“ ปัญหาอะไรครับ ”
“ คบกับคนเจ้าชู้ ”
“ อ้าว ” พูดซะกูใจแป้วเลยพี่หมอก็
“ คิม พี่ว่าคิมมีอะไรก็พูดตรงๆเถอะ โมโหใครเรื่องอะไรก็พูดออกไป ”
“ ตอนนี้มันมีเหตุผลหรือปล่าวล่ะพี่ มันว่าผมปาวๆ ” ผมสวนกลับทันควันครับ
“ คิมมีเหตุผลไหมล่ะ เวลาที่คิมว่าข้าวกล้องนอกใจ เค้าทำท่าแบบนี้กับคิมหรือปล่าว ” ไอพี่สองคนนี้มันนัดกันมาพูดเชือดเฉือนผมหรือไงเนี่ย
“ คนที่แฟนตัวเองยังดูแลไม่ได้ มีสิทธิอะไรมาว่าผม ….. โอ้ย !!!! ” และแล้วเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นที่สุดก็เกิดครับ พี่หมอต่อยหน้าผม
“ อย่าเอาเรื่องของพี่ไปปนกัน ขอร้อง ….. เสร็จธุระก็กลับไปได้แล้ว ” แถมไล่ผมด้วยครับ ผมกำหมัดแน่นเลย ไอแก้มที่โดนต่อยน่ะไม่เจ็บซักนิดครับ มันรู้สึกปวดที่ใจมากกว่า
“ พอเป็นปัญหาของกู ไม่มีใครช่วยซักคน ” ผมพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกมาครับ ผมเดินออกจากห้องพักของแพทย์กลับไปที่ลานจอดรถ ผมนั่งนิ่งอยู่ในรถนานมาก จนมีโทรศัพท์ตามผม เป็นพี่ริชครับที่โทรมา แต่ผมไม่รับ ตอนนี้ผมขอไปเมาที่ไหนซักที่ดีกว่า
ผมเลือกไปที่ร้านของพี่สิงครับ ร้านของพี่คนนี้ผมเคยมาแล้วครั้งนึง ตอนนั้นผมหนีจากไอวากบ้า ครั้งนั้นทำให้ผมได้รับรู้เรื่องที่ผมตกต้นไม้เป็นครั้งแรก แล้วก็จัดการปิดมือถืออย่างที่เคยทำด้วย
“ เจริญจริงๆ มาร้านกุทีไรดูเหล้าดูมเบียร์เป็นน้ำตลอด ” พี่สิงแกบ่นงุ้งงิ้งๆ แต่ก็หยิบมาให้นะครับ
“ พี่ พี่เคยโดนด่าว่านอกใจแฟนไหม ” พี่สิงไม่ได้กินกับผมหรอกครับ แกต้องดูแลร้าน (ผมไปตอนเย็นๆร้านยังไม่เปิด)
“ หน้าอย่างกู ควรไปนอกใจใครไหมวะ ”
“ ฮุ้ว วันนี้ดวงไม่ดีจริงเลยเว้ย ….. ดึงแก้วไมวะพี่ ” พอเริ่มได้ที่ วาจาเริ่มไม่ไพเราะละครับ ฮ่าๆๆ
“ มึงมีอะไรเล่าไหมวะ ถึงกูไม่โดนด้วยตัวเอง แต่เรื่องชาวบ้านกูฟังมาเยอะ มีประสบการณ์นะ ” มีความหวังเลยกู เหอะๆ ผมรู้สึกสูญเสียความมั่นใจไปหมดเลย ตั้งแต่มันที่วากบ้าพูดกับผมนั่นแหละครับ
ผมเล่าให้พี่สิงฟัง แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่ผมคบกับดิษหรอกครับ เพราะยังไม่รู้ว่าพี่สิงจะคิดยังไง พอฟังจบพี่แกก็นั่งคิดอยู่ครู่นึง
“ แหม มันยากขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ”
“ ก็ไม่ว่ะ แค่อยากรู้ว่าแฟนมึงอะเป็นใคร ” รู้สึกจะงานเข้า ดันมาสงสัยเรื่องไม่น่าสงสัยซะงั้น
“ ถามทำไมพี่ ”
“ อย่างแรก กูเป็นพี่โรงเรียนมึง ไหนจะเป็นญาติมึงอีก กูไม่คิดว่าไอหนุ่มหน้ามลคนชอบแทงอย่างมึง มาคร่ำครวญอะไรกับอีแค่โดนด่าว่านอกใจ ….. มึงคงจะรักแฟนมึงมาก เลยแคร์เค้าขนาดนี้ ” พอได้ยินแบบนี้ ผมมีกำลังใจขึ้นมาทันทีครับ เพราะคำพูดของดิษกับพี่กริช มันเหมือนตำหนิว่าผมไม่ได้รักไอวากบ้าทำนองนั้นเลยครับ
“ ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาหน่อยพี่ ผมขอนั่งกินเงียบๆ แล้วจะกลับพี่ ”
“ มึงจะกลับยังไง เมาขนาดนี้ โทรให้ไอคนที่มาหิ้วมึงคราวก่อนพากลับสิวะ ” ผมนั่งถอนหายใจครับ เพราะไอคนนั้นมันคงมาหาผมไม่ได้ มันคือไอดิษครับ
“ เค้าไม่ว่างหรอกพี่ ” พี่สิงปล่อยให้กินอยู่คนเดียว จนเวลาผ่านไปนานพอสมควร ผมถึงเปิดโทรศัพท์ครับ ไม่นานคนแรกที่โทรมาหาก็คือไอวินครับ
“ ไอเด็กขี้ฟ้อง โทรมาทำไมวะ ”
“ พี่อยู่ไหน ผมอยากไปหา ” ผมหัวเราะใส่มัน
“ ไม่ต้องมาห่วงกูเลย ” ไอวินทำเสียงฮึดฮัด ก่อนจะมีเสียงแทรกเข้ามา ฟังไม่ถนัดเท่าไรครับ
“ คิม เราแบงค์นะ คิมอยู่ไหน ” อ๋อ หนุ่มหล่อของเรานี่เอง
“ ไม่ต้องห่วง เราไม่เป็นอะไรหรอก ” แอบดีใจที่มันห่วงผมครับ
“ คือ ….. คิมจะทำแบบนี้กับพี่ดิษจริงๆเหรอ มันรุนแรงไปนะ ” พอประโยคหลังโผล่มาเท่านั้นเองครับ ผมปรี๊ดเลย
“ ไม่ต้องพูดละ สุดท้ายก็ห่วงมันกันหมด เออ ไม่ต้องโทรมาเลยนะ ” ผมกดวางสายครับ อยากปิดมือถือชิบเป๋งเลย แต่ดันมาเห็นเบอร์ของคนๆนึงเสียก่อน เลยโทรกลับไปหา
“ คิม ทำไมไม่กลับมาทำงาน เป็นห่วงนะ ” ไอพานครับ
“ มึงมารับกูหน่อยเด้ กูเมาอะ ”
“ ที่ไหน ” ผมบอกชื่อร้าน แล้วก็นอนฟุบบนโต๊ะรอครับ
ผมหลับไปน่าจะไม่นานนัก พี่สิงก็เดินมาปลุก พร้อมกับชายร่างใหญ่อีกคน
“ มึงรู้จักพี่น้องโรงเรียนกูเยอะนะคิม ” ผมกระพริบตาปริบๆมองดู ไอพานมาแล้วครับ
“ รู้จักพี่สิงด้วยเหรอ ” มันถามผม ผมกำลงจะอ้าปากตอบ พี่สิงแกชิงกดหัวผมลงก่อน
“ มึงพามันกลับบ้านกลับหอก่อนเหอะ มันเพ้อถึงแฟนมันนานละ พามันไอเคลียร์ด้วยนะไอพาน ฝากสวัสดีไอดิษด้วย ปะๆๆ ” พี่สิงพูดเป็นชุดๆแล้วก็ไปครับ ปล่อยให้ไอพานยืนนิ่งอยู่
“ จะกลับหรือยัง ”
“ กลับดิ ” มันประคองผมออกมาจากร้านของพี่สิง แล้วพาผมขึ้นรถของมัน
“ เพ้อหาแฟนเหรอ …… ทำไมไม่กลับไปหาเค้าล่ะ ” มึงน่าจะเลือกถามให้ถูกเวลานะ เวลานี้กูง่วงมากเลยว่ะ
“ มึงรู้อะไรมาวะ ”
“ เลิกกับมันไม่ได้เหรอ ” ถามซะกูสร่างเลย
“ พากูไปส่งหอเหอะ กูเหนื่อยแล้ว ” จากนั้นมันก็เงียบไปครับ
ผมรู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่มันกำลังประคองผมขึ้นยืน ผมมองไปรอบๆ นี่ไม่ใช่หอกูนี่หว่า ว่าแต่มันหอใครวะ
“ ที่ไหนวะเนี่ย ”
“ หอ ” ดูแม่มตอน
“ เออ หอใครเล่า ”
“ หอกูไง เมาแบบนี้จะนอนคนเดียวทำไม นอนกับกูดีแล้ว มาเหอะ ” ผมปล่อยให้มันลากไปลากมาจนถึงห้อง จากนั้นมันก็ให้ผมนอนลงครับ
ผมนอนขลุกไปมาจนเริ่มรู้สึกว่าหนาวๆ และเย็นที่หน้าอก พอผมลืมตาขึ้นก็เห็นไอพานกำลังแก้ผ้าของผมออก ส่วนมันก็กำลังยุ่งๆกับหน้าอกของผมอยู่
“ ทำเชี้ยอะไรวะพาน ”
“ ทำให้มึงลืมดิษไง ” มันๆค่อยเล้าโลมผมช้า จนผมรู้สึกเคลิ้มครับ อย่างที่รู้กันว่าผมจะยิ่งสติหลุดง่ายไปอีก ตอนที่กำลังเมา
“ จะทำ ….. ยังไง ” มันเลื่อนขึ้นมาประกบปาก ตอนนี้เองที่ทำให้ผมรู้ว่า ไอนี่มันชำนาญขนาดไหน
ผมยอมให้มันลูบเนื้อตัว และนอนทับที่ตัว ผมยอมรับว่ามีอารมณ์ร่วมมากจริงๆ จนมาถึงตอนที่มันล้วงที่ก้นของผม ผมรีบขยับหนีทันที ผมเห็นไอพานทั้งเนื้อทั้งตัวเลยครับ ….. พ่อมึงรักมึงมากจริงๆนะเนี่ย ให้มามากมายก่ายกอง เหอะๆ
“ เป็นอะไรไปล่ะ ”
“ ไม่เอาว่ะพาน กูทำไม่ได้ ” ไอพานหัวเราะในลำคอ
“ น้องชายมึงไม่ได้พูดแบบนั้นนะ ”
“ พอ น้องชายกูไม่ใช่กูเว้ย มันโด่ไวก็เรื่องของมัน ” ผมเริ่มขยับไปหาผ้าห่มมาคลุมตัว แต่ไอพานจับเอาไว้
“ ไม่สะดวกใจ ถ้าจะโดนสอดใส่ปะ ”
“ อะไรนะ ”
“ กูรู้ว่า มึงเป็นฝ่ายรับดิษใช่ไหม ….. นานแล้วใช่ไหมที่ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นผู้ชาย ” โห มันพูดอะไรของมันเนี่ย
“เอาสิ ….. กูยอมก็ได้ ถ้าทำให้มึงมีความสุข ” มันล้มตัวลงนอนข้างๆผม ไม่อยากบอกเลยว่า ร่างกายของมันดูดีมาก ทำให้รู้สึกอยากมีอะไรกับมันจริงๆ แต่ทันใดนั้นผมก็เกิดความคิดนึงขึ้นมา
“ ถ้าทำแบบนี้ ทุกอย่างที่คนนินทา ก็จะเป็นความจริงสิวะพาน ….. ขอบใจมึงมากนะ ”
“ พูดอะไรออกมา กูให้มึงทำ ก็ยังไม่พออีกเหรอ ” ไอพานถามกลับมา ผมลุกขึ้นหาเสื้อผ้า โกยๆมาแล้วมองหาห้องน้ำของมัน
“ ไม่ว่ะ ไอดิษพูดแบบนี้กับกู เพื่อให้กูมาจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง มันไม่ได้เลิกกับกู ….. เพราะงั้น ถ้ามึงกำลังจะคิดจริงจัง มึงก็เลิกคิดกับกูด้วย” ผมเดินเข้าห้องน้ำ โดยที่ใจยังเต้นแรงไม่หาย วันนี้มันวันอะไรกันนะ ผมทั้งทะเลาะกับวากดิษ ทะเลาะกับพี่กริช ไหนจะเกือบได้เป็นผัวไอพานด้วย เฮ้อ หวังว่าไอพานจะหยุดแค่นี้ เพราะพรุ่งนี้ผมต้องทวงหัวใจของไอดิษคืน
******************************************************************
ขอบคุณที่มารอกันนะครับ แล้วก็เรื่องสารบัญที่มาทำให้ผม พรุ่งนี้ค่อยมาจัดการนะคร้าบ ขอบคุณทุกคนครับผม
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1208958 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก