รู้สึกผิดบาปมากมาย ปล่อยให้คนรอ
โทษค๊าบบบ เพิ่งประชุมเสร็จ หัวแตก
***********************************************************
ดึกมากแล้ว ลมยังคงพัดโชยมาเรื่อยๆ ผมนั่งอยู่ที่ม้านั่งตัวเดิมของคืนนั้น…
คืนที่ผมไม่อาจที่จะลืมมันได้ง่ายๆ…
ต้นเคยนั่งมองดาวกับผม ณ.ที่ตรงนี้..
ผมกอดตัวเองแหงนหน้ามองดาวบนท้องฟ้าผ่านม่านน้ำตาของตัวเอง ป่านนี้มันจะตื่นขึ้นมาหรือยัง มันคงเห็นขวัญเป็นคนแรก
ผมเกิดเหงาขึ้นมาดื้อๆ ดาววันนี้มันไม่สวยเหมือนวันนั้นเลยครับ น้ำตาผมไหลไม่ยอมหยุด ผมเองก็ปล่อยให้มันไหลอยู่อย่างนั้น
ผมขอเพียงให้ผมผ่านคืนนี้ไปได้ ทุกอย่างมันก็จะเริ่มต้นใหม่จะไม่มีผู้ชายชื่อต้นอยู่ในชีวิตผมอีกแล้วครับ
ผมหลับตานิ่งเพื่อทบทวนเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามา ผมจะทบทวนมันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะฝังมันเอาไว้ตรงนี้เมื่อแสงแรกของพรุ่งนี้มันเยือนเข้ามา
ครับผมตั้งใจที่จะนั่งอยู่นี่จนถึงเช้า…“อดทนอีกนิดนะบอยแล้วนายก็จะผ่านไปได้”…ผมบอกตัวเองเบาๆ
“แต่ถ้ามันลำบากแล้วจะฝืนตัวเองไปทำไมกัน” ผมลืมตาขึ้นทันทีเมื่อเสียงที่ทักเข้ามาทางด้านหลังผม มันเป็นเสียงคนที่ผมคุ้นเคยและเรียกร้องหาตลอดเวลา
“พี่ต้น” ผมเอ่ยออกมาในใจมันเริ่มสั่น ผมหันไปมองตามที่หัวใจมันสั่งให้ทำ
ต้นกำลังยืนมองผมอยู่จริงๆครับ ผมอยากจะยิ้มแต่มันยิ้มไม่ออกมีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมาอย่างไม่อาย
ผมแน่ใจว่าผมไม่ได้ฝันไป เมื่อต้นเดินเข้ามาคลุมเสื้อหนาวให้ผม ความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้าไปถึงข้างใน
“ขี้แยอีกแล้วนะเรา”
มือที่เอื้อมมาเช็ดน้ำตาให้ผม มันทำให้ผมแทบโผเข้ากอดต้นแต่เมื่อนึกถึงความเป็นจริง อาการต่อต้านของผมมันกลับเริ่มขึ้นมาอีกครั้ง ผมถอยห่างออกจากมันถอดเสื้อหนาวยื่นคืนกลับให้
“อย่าดื้อ!!!!!” ตันบอกผมดุๆโดยที่ผมไม่ทันพูดอะไร ผมจึงวางเสื้อลงบนม้านั่งเมื่อมันไม่ยอมรับก่อนจะบอกมัน
“ผมไม่หนาว” มันเงียบมองหน้าผมนิ่ง ผมก็ไม่เข้าใจทำไมผมจะต้องต่อต้านมันทุกครั้ง..
ในที่สุดต้นมันก็เอ่ยออกมา..
“เมื่อไหร่จะเลิกเอาแต่ใจตัวเองซะทีเหนื่อยที่จะตามแล้วนะ”
“ก็อย่าตามผมสิ”
“คิดว่าตัวเองกำลังเป็นต่ออยู่หรือไง” อึ้งสิครับ เมื่อมันบอกออกมาอย่างนี้
“บอกไว้ก่อนนะ ถ้าคืนนี้คุยกันไม่รู้เรื่องไม่ง้อแล้วนะ” พูดจบมันก็หยิบเสื้อตัวนั้นโยนใส่ผมแบบที่มันเคยทำ
“ใส่ให้ไม่ชอบก็ใส่เองละกัน เกย์บ้าอะไรที่ต้องให้ผู้ชายมาตามง้อ”
“ก็อย่าง้อดิ”
ผมไม่ได้พูดนะครับแต่ต้นเองที่มันเอ่ยดักคอผมขึ้นมา เมื่อผมกำลังจะอ้าปากบอก ทำเป็นรู้ดีนะมึง….
ผมเห็นมันเริ่มไออีกครั้งอากาศก็หนาวผมถึงนึกได้ว่ามันไม่สบายอยู่ ผมเริ่มรู้สึกผิดเมื่อเห็นแววตาที่น้อยใจของมัน
เอาวะผมขอทำตามใจตัวเองซักครั้งเหอะ…..
ต้นมันจ้องผมเมื่อผมเดินกลับเข้าไปใกล้ๆ มันผมเอื้อมมือไปคลุมเสื้อหนาวให้มันช้าๆ ในใจก็สั่นเมื่อหน้าผมอยู่ชิดกับมันแค่ไม่ถึงคืบ
เนิ่นนานทีเดียวครับที่เรามองกันอยู่อย่างนั้น มันคงจะไม่มีคำพูดใดๆมาอธิบายความในใจของผมกับต้นได้ เมื่อแววตาเราทั้งสองที่สื่อถึงกันไม่มีร่องรอยของความเหินห่างที่ต่างคนต่างเคยก่อมันขึ้น
โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวต้นก้มลงจูบผมที่หน้าผากเบาๆ ดาวบนฟ้าทำไมมันกลับสวยขึ้นมาได้อีกครั้งครับ หรือเพราะม่านน้ำตาผมหายไป….
ผมมองหน้าต้นอย่างอึ้งๆไม่คิดว่ามันจะกล้าขนาดนี้ ผมพยายามดันมันออกเมื่อมันจะกอดผมเอาดื้อๆ
“อายอะไรไม่มีคนซักหน่อย” มันมองผมล้อๆ เข้าข่ายอนาจารในที่สาธารณะแล้วนะมึง
ผมมองมันดุๆ
“อย่ามาทำทะลึ่งผมไม่เอาด้วยนะ”
“แล้วทีไปอี๋อ๋อกับคนอื่นบนรถล่ะ อายบ้างหรือเปล่า”
“นี่ผมไม่ได้ทำอะไรนะ”
“เชื่อตายล่ะ โผเข้ากอดไอ้นั่นซะขนาดนั้น”
“ก็แล้วทำไมพี่ไม่ยอมฟังผมอธิบายล่ะ..”
“ก็คนมันหึงนี่” ต้นสวนผมขึ้นมาทันควัน
“ก็เลยต่อยผมเนี่ยนะ” เอาสิกูก็สวนมึงได้เหมือนกัน
“ไม่รู้ล่ะไม่ได้ตั้งใจ ถ้าปล้ำได้ทำไปแล้วจะเอาให้น่วมเลย โทษฐานนอกใจ”
“ทะลึ่ง”
ผมผลักมันออกเมื่อเราจะชิดกันมากเกินไป แล้วผมเดินไปนั่งลงที่ม้านั่งตัวเดิม ต้นตามไปนั่งข้างผมมันถอดเสื้อคลุมให้ผมอีกครั้งผมมองหน้ามัน นี่มันไม่หนาวหรือไงขนาดร่างกายผมปกติผมยังอดสั่นไม่ได้แต่ทำใจแข็งไปงั้นแหละครับ แต่กับมันดูท่าก็รู้ว่ายังไม่หายดี
“แล้วพี่ไม่หนาวหรือไงพี่ไม่สบายอยู่นะ”
“เอาเหอะไอ้เอกมันก็บอกแล้วนิว่าพี่ไม่ตายง่ายๆหรอก แค่นายไม่ดื้อกับพี่ พี่ก็อุ่นจะแย่อยู่แล้ว” โอยกูจะอ้วกห มอฉีดยาผิดให้มึงหรือเปล่าเนี่ย..อืมแต่ก็ฟังดูดีนะครับผมรู้ว่าในใจผมมันกำลังแอบยิ้มอยู่
แต่มันก็ยังไอไม่เลิก ผมเผลอตัวขยับเข้าไปชิดมันเองเผื่อมันจะอุ่นขึ้นมาบ้าง
“ไม่ไหวแล้วง่วงหนุนตักได้ป่าวอ่ะ” เอาอีกแล้วมันมองผมเจ้าเล่ห์อีกแล้วครับ แล้วผมจะกล้าขัดใจมันได้ไงครับ ผมปล่อยให้มันเอนตัวลงนอนหนุนตักผม บางทีมันอาจจะเพลียจริงๆก็ได้
“หมอบอกพี่เป็นอะไรครับ” ผมเอ่ยถามมันออกมา
“ไข้ใจ…เพราะโดนเกย์ทิ้ง” มันตอบ..ไอ้นี่นี่ลิเกไม่เลิกจริงๆ แค่นี้กูก็รักมึงจะแย่อยู่แล้วยังจะมาหยอดอีก
“เกย์คนไหนล่ะ” ผมแหย่มันบ้าง
“ก็มีอยู่คนเดียวแหละ ขนาดป่วยอยู่ยังต้องให้วิ่งตามมาง้อ รู้นะคิดอะไรอยู่ ไอ้เอกน่ะมันบอกพี่หมดแล้วล่ะคิดได้ไงว่าอยากให้พี่ตื่นมาเจอขวัญคนแรก รู้ทั้งรู้ว่าพี่อยากเจอนายมากกว่า” มันแหงนหน้าขึ้นมองตาผมก่อนที่มันจะรีบลุกขึ้นเมื่อมันมองเห็นสีหน้าเศร้าๆของผมก่อนที่มันจะเอ่ยถาม
“เป็นไรไปอีกล่ะ”
“เปล่าครับผมดีใจนะครับที่พี่กับผมมีโอกาสที่คุยกันดีๆสักครั้ง มันเป็นสิ่งที่ผมเรียกร้องมาโดยตลอดตั้งแต่วันที่ผมเจอพี่ครั้งแรก”
ถึงตอนนี้น้ำตาผมพาลจะไหลอีกครั้ง
“ก็พี่อยู่ตรงนี้แล้วไงทำไมต้องร้องด้วยล่ะ” มันกุมมือผม
“มันอาจจะแค่..คืนนี้..พรุ่งนี้..หรือ..มะรืนนี้..แต่อนาคตข้างหน้ามันไม่ใช่ พี่ต้องมีทางเดินของตัวเองกับสิ่งที่ถูกต้องถึงวันนั้นผมยังจะเป็นน้องหรือเป็นเพื่อนพี่ได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้”
“โธ่เอ้ยคิดมากน่า ในเมื่อพรุ่งนี้มันยังมาไม่ถึงแล้วบอยยังจะคิดทำไมล่ะครับ….”
“ผมกลัว” ต้นมันตบแก้มผมเบาๆพลางล้วงเอาอะไรซักอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
…มันเป็นแหวนสองวงครับ…..
“เอางี้เพื่อความสบายใจ แหวนสองวงนี้จะอยู่กับพี่หนึ่งวงกับบอยหนึ่งวง ถ้ามันยังอยู่ที่นิ้วเราทั้งสองคนสัญญานะว่าเราจะยังเหมือนเดิมพี่กล้าวัดใจกับบอยเลยล่ะจะดูสิว่าใครมันจะถอดทิ้งก่อนกัน”
ผมรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกเมื่อต้นมันสวมแหวนให้ผม มันเลือกที่จะสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายด้วยล่ะครับ มันแอบวัดนิ้วผมตอนไหนเนี่ย ผมเอาแต่มองจ้องมันไม่กระพริบตาจนมันบอกดุๆ
“อ้าวเอาแต่จ้องอยู่นั่นแหละ สวมให้บ้างดิ” มันยื่นแหวนอีกวงมาให้ผม
“คงจะรู้นะว่าข้างไหน”
“ผมเลือกที่จะสวมให้มันข้างเดียวกับที่มันสวมให้ผม”
“ดวงดาว ท้องฟ้า สายลม เป็นพยานว่าผมนายต้น รักบอยครับ!!!”
สองสายตาประสานกันเนิ่นนาน ผมจะไม่คิดมากอีกแล้วครับผมจะขอแค่วันนี้ที่มันอยู่กับผม ผมจะลองเปิดใจให้ความรักสักครั้งมันจะร้ายหรือดียังไง อย่างน้อยถ้าผมจะเจ็บปวดผมก็ได้ลองเปิดใจแล้ว ดีกว่าที่ผมจะเจ็บปวดเพราะปิดตายตัวเอง…
ผมก็รักพี่ครับ พี่ต้นการ์ดแผ่นนั้นจะบอกพี่ได้ดีครับ แผ่นที่พี่เคยแย่งมันกับผมจนทำให้เรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน…..
…..พี่ต้นครับ…
……..ผมรักพี่ครับ…..!!!!
สั้นๆง่ายๆแค่นี้แหละครับ ที่อยู่ในการ์ดแผ่นนั้นแต่ผมเชื่อว่ามันมีความหมายที่สุด หากว่าคืนนั้นต้นมันได้อ่านผมกับมันก็อาจจะไม่ต้องมาเล่นตัวต่อกันจนอาจต้องเสียใจกันไปทั้งสองฝ่าย……
*************** จบ ภาค 1 *********************
สำหรับภาค 2 จะเป็นเรื่องของ "ต้น" กับ "บอย" ตอนเรียนจบแล้ว นะครับ
ใครอยากอ่านต่อลงชื่อลงไว้เลย ..........
ขอบคุณที่ตามอ่านจนจบภาคแรก ครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
