Real Love Story โดย คุณบอย
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Real Love Story โดย คุณบอย  (อ่าน 283721 ครั้ง)

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Real Love Story โดย คุณบอย
« เมื่อ30-05-2007 10:36:21 »

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมเอามาจากที่อื่นนะครับ เป็นเรื่องของคุณบอย ซึ่งผมประทับใจกับเรื่องนี้มากๆ จนอยากให้หลายๆ คนที่ยังไม่เคยมีโอกาสได้อ่าน ได้ลองอ่านดูบ้าง
(โดยหากมีผู้ชื่นชอบในเรื่องนี้ นั่นก็เป็นเพราะคุณบอยเพียงผู้เดียว รับความดีไปเต็มๆเลยนะครับ) 
**************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


************************************************************************************

"สูง ยาว ขาว ตี๋ หล่อ โอ้ยเห็นแล้วนำลายสอ คนอะไรมันจะหล่อได้ใจขนาดนั้น"

"สเปคๆ ใครอย่ามาแย่งนะมีฟ้อนเล็บขอบอก "

"ได้ไงกูเห็นก่อนนะมึง "

"อ๊ะของอยากนี้ใครเร็วใครได้ "

"อย่างนี้กูก็ไม่ทันปลอบอย่างมึงนะสิ "

"นี่มึงด่ากูเหรออีนิว "

"มีสมองก็คิดเองดิ"

เอาอีกแล้วคับอีเพื่อนสองตัว เฮ้ย สองคนของผมมันเริ่มกัดกันอีกแล้วเรื่องแย่งผู้ชาย ไม่รู้พวกมันเป็นคู่อริกันแต่ชาติปางไหนถึงได้จ้องผู้ชายคนเดียวกันตลอด แต่แห้วทุกครั้งแหละคับ  มันก็เถียงกันไปงั้นๆแหละคับเวลาเจอคนถูกใจ

"พวกมึงสองตัวนี่ยังไงนะจะให้กูเอานำร้อนมาสาดให้ได้ไช่ป่ะถึงจะหยุดกัดกัน "ผมเริ่มปรามพวกมันเมื่อเสียงมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนจะตกเป็นเป้าสายตาคนรอบๆข้างอยู่แล้ว

"มึงก็แหกตาดูสิบอย ว่าอีตาที่นั่งอยู่ตรงซุ้มนั่น มันน่าแย่งขนาดไหน หนังสือเดี๋ยวมึงค่อยอ่าน " นิวพูดพลางแย่งหนังสือผมออกจากมือผมนึกด่ามันอยู่ในใจแต่ก็ปรายตาไปมองตามที่มันบอกก่อนจะหันกลับมามองมันเหมือนเดิม

"เออกูเห็นแล้วทีนี้เอาหนังสือกูคืนมา "ผมพูดกะมันแต่มันดันหันไปทำหน้าเอ๋อใส่เอ

"อีนี่ต่อมเกย์มึงชำรุดเหรอมึง เห็นคนหน้าตาขนาดนี้มึงทำเฉยเนี่ยนะ" เอมันว่าผม

"แล้วมึงจะให้กูทำไงเข้าไปปล้ำมันเลยงั้นเหรอ "

"ไม่ขนาดนั้นก็ได้มึง ก็แค่แสดงท่าทีสนใจหรือครั่นเนื้อครั่นตัว ให้กูสองคนแน่ใจว่ามึงยังเป็นเกย์ปกติอยู่ ไม่ไช่เกย์กบฏ "

"ใช่เดี๋ยวกูสองคนก็จีบมึงซะหรอก นับวันยิ่งแมนนะมึง"
 
"เออน่ะ เรื่องของกูแล้วอีตาหน้าตี๋นั่นไช่ว่ากูจะเพิ่งเคยเห็น "

"หามึงว่าไรนะอย่าบอกนะว่ามึงแอบไปกินมาแล้วร้ายนะมึง "นิวทำตาโตใส่ผม ทั้งที่หน้าตาปกติมันก็ชวนให้หลอนอยู่แล้ว

"กินหอกไรล่ะ ไอ้นั่นน่ะมันรุ่นพี่กูตอนเรียนมัธยม " เอกะนิวอึ้งไปตามๆกันเมื่อผมบอกไปอย่างนั่น.....

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบุบเพจะอาละวาดอะไรผมนักหนาให้ต้องมาเจออีตานี่อีก ตอนเรียนมัธยม ผมก็แค้นพอแล้วกับการกระทำของมัน ใช่ เมื่อก่อนผมก็เป็นเหมือนเอกะนิวน่ะแหละ ที่แค่เจอมันครั้งแรกก็หลงมันซะงั้นตามค้นเข้าไปสิประวัติมันผมสืบหมดเกิดเมื่อไหร่อยู่ไหนพยายามทำความรู้จัก โดนมันด่ากราดหลายต่อหลายครั้งก็แหงล่ะผู้ชายคนไหนมันจะชอบให้เกย์มาตามให้เพื่อนๆมันแซว

แต่นั่นไม่ไช่สาเหตุที่ผมแค้นมันหรอก แต่ที่ผมต้องขึ้นบันชีดำมันไว้ ก็ตอนที่มันเลิกกะแฟนมันแล้วมันเข้ามาหาเรื่องชกต่อยผมถึงในห้องเรียน จนเป็นเรื่องครึกโครมทั่วทั้งโรงเรียน โดยมันหาว่าผมไปบอกแฟนมันว่าผมกะมันมีอะไรกัน ทั้งที่แฟนมันเป็นใครผมยังไม่รู้

ผมต้องทนกับการถูกมองจากสายตาแปลกๆหลายๆคู่ วันนั้น ที่มันต่อยผมถ้าไม่โดนห้ามไว้ผมคงเละคาตีนมันแล้วมั้ง ตั้งแต่วันนั้น มันก็ตามราวีผมตลอดความรู้สึกดีๆที่ผมเคยมีให้มันถูกบั่นทอนลงเรื่อยๆจากการกระทำของมัน จนมันจบม.6 มันก็ยังขู่ผมไว้อีกก่อนที่มันจะไปว่า ถ้ามันเจอผมอีกเมื่อไหร่ผมไม่มีทางอยู่เป็นสุขหรอก

แล้ววันนี้ผมก็เข้ามาเรียนที่เดียวกะมันซึ่งมันก็รู้แต่เราก็ยังไม่มีโอกาสเจอกันซึ่งๆหน้าซักที ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะก่อกวนผมด้วยวิธีไหนในเมื่อผมจะไม่ยอมมันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

"บอยมึงพูดจริงเหรอตานั่นเป็นรุ่นพี่มึงจริงเหรอ " เอมันตั้งหน้าตั้งตาถามผม อีนี่มันไม่เคยเชื่ออะไรง่ายๆเลยจริงๆ

"กูหลอกมึงแล้วกูได้อะไรเอ"  ผมด่ามันกลับ

"อะ กูดูหน้าตามึงกูนึกว่าตอนมัธยมมึงน่ะจบมาจากป่าช้าไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนหน้าตาดีจบมาจากที่เดียวกะมึงด้วยจริงป่าวอีนิว" เอมันหันไปขอความเห็นจากนิว ก่อนที่มันสองคนจะหัวเราะผมยกใหญ่กัดกูได้ สะใจกันดีนักนะพวกมึง
เร็วเท่าความคิดผมคว้าแก้วนำที่วางอยู่กลางโต๊ะสาดใส่พวกมันทันที

"อีHereบอย มึงเล่นไรของมึงเนี่ย "มันสองคนลุกขึ้นสะบัดตัวกันใหญ่ได้ทีผมขำพวกมันบ้าง

"ไง เหมือนโดนนำมนต์เลยนะพวกมึง ดีจะได้หุบปากลงซะบ้าง กูหนวกหู"
 
"ดอกแน่ะ กูคงปล่อยให้มึงรอดหรอก อีเอจัดการมันเลย "

แก้วนำสองใบที่เหลือกำลังจะถูกนิวกะเอคว้ามาเพื่อจัดการผม มีเหรอผมจะรอให้พวกมันทำผมลุกพรวดโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเพื่อจะวิ่งหนีนำสองแก้วเต็มๆที่อีสองตัวนั่นมันสาดมา

ผลั๊กก..  เสียงร่างสองร่างปะทะกันอย่างแรง ก่อนที่ผมจะล้มเซไม่เป็นท่า เล่นเอามึนไปเหมือนกัน ดูเหมือนทุกสายตาจะจ้องมาที่ผมที่พยามพยุงตัวเองลุกขึ้น แม่งใครวะ มาเดินมาขวางทางให้กูวิ่งชนซะมึน ผมนึกด่าอยู่ในใจด้วยความโมโหและอายปนกัน แต่ผมแทบจะล้มลงไปกองที่พื้นใหม่ เมื่อผมมองเห็นหน้าคนที่ผมวิ่งชนจังๆเมื่อกี้

"ต้น" ผมเผลอเรียกชื่อมันออกมาเบาๆ มันลุกมาจากโต๊ะตอนไหนเนี่ย นานแล้วเหมือนกันที่ผมไม่ได้ยืนประจันหน้ามันจังๆแบบนี้ แววตามันยังทำให้ผมหวั่นๆได้เหมือนเคย อีเพื่อนผมสองคนนั่นมันยืนนิ่งเหมือนโดนสะกดทีอย่างงี้แข่งกันแอ็บแมนเลยนะพวกมึง

"โทษ" ผมพูดออกมาสั้นๆห้วนๆ จริงๆแล้ว ผมไม่รู้อะไรต่างหาก มันยังยืนนิ่งจ้องผมอยู่ อย่านะมึง มาต่อยกู ฃคราวนี้ กูสู้นะ มึงผมคิดทั้งที่ใจผมมันสั่นเป็นเจ้าเข้าแล้ว

"หน้าซีดเป็นไก่ต้มทำไม กลัวเหรอ" มันพูดออกมา เสียงมันก็ยังคงดุกับผมไม่เปลี่ยน ตรงข้ามกะหน้าใสๆของมัน

"เปล่า"  ผมตอบห้วนๆอีกตามเคย จ้องตามันนิ่งเหมือนกัน

"อะไรกัน คนคุ้นเคยกัน รุ่นพี่รุ่นน้องทำไมทักกันเครียดจัง " นิวพูดขึ้นมาอีนี่มันคงเริ่มสงสัยอะไรอีกแน่ๆ กูรู้ทันมึง

"นั่นสิบอย มึงไม่ต้องเก็บอาการดีใจหรอก ตะกี้มึงยังบอกกูเลยว่า อยากไปทักพี่เค้าน่ะ"  สาบานได้อีเอมันตอแหลอีกแล้วคับ มึงนะมึงอีเพื่อนเลว อยู่นิ่งๆแล้วมึงจะลงแดงตายเหรอไง เอาแล้วสิ ต้นมันเริ่มยิ้มเยาะที่มุมปาก อย่าเชียวนะมึงอย่าได้คิดเชียวว่ากูยังพิศวาสมึงอยู่ ถึงแม้ตอนนี้มึงจะโตขึ้นดูดีขึ้นกว่าเดิมก็ตามเถอะ

เวลามันเปลี่ยนใจคนไม่ได้จริงๆ "จะลองทบทวนอดีตดูก็ได้นะไม่ว่ากัน" ต้นผลักอกผมเบาๆเหมือนแกล้งเล่นเมื่อมันพูดจบแต่แววตาและสีหน้าผ มรู้ว่ามันไม่ได้เล่นกับผมแน่.

"ตายแล้วหยอกล้อกันน่ารักจัง" เอพูดขำๆ พลางแอบหัวเราะกันสองคนกับนิว จนผมต้องตะคอกกลับ

"มึงทั้งคู่เงียบไปเลยนะ แม่งปากดีนะพวกมึง "

"อ้าว ก็มึงบอกพวกกูเองว่า พี่เค้าเป็นแฟนเก่ามึงเอง ตอแหลนะมึง ต่อหน้าทำเป็นบึ้งตึง ทีลับหลังพี่เขาอย่างโน้นพี่เขาอย่างนี้..นี่พี่...  "เอมันยังเล่นบทตอแหลของมันไม่เลิก แถมมันยังจะหันไปคุยกะต้น มึงจะหาเรื่องแกล้งอะไรกูอีก

กูไม่ทนแล้วนะ ผมชี้หน้ามันทันที "มึงจะพูดอะไรหุบปากไปเลยนะเอ"

ได้ผลมันเงียบครับมันคงเห็นผมหน้าตาเอาจริง แต่ที่ทำเอาผมตัวชาใจหายวูบไปชั่วขณะ ก็คือคำพูดของนิวนั่นเอง

"บอยมันบอกว่าพี่กะมันนะเคย....กันแล้ว" อีเพื่อนเลว กูหลงมาคบกะพวกมึงได้ไงเนี่ย ถ้าผมเห็นหน้าตัวเองได้ ตอนนี้มันคงไม่ต่างอะไรกับกระดาษขาวเป็นแน่

ต้นเม้มปากนิ่งจัองหน้าผม............"เอาอีกแล้วเหรอมึง" คราวนี้ต้นมันชี้หน้าผมเลยคับ เอกะนิวหน้าเหรอไปตามๆกันพวกมันคงงงว่า เกิดอะไรขึ้น พวกมึงจะทำกูชะตาขาดสะใจพวกมึงมั๊ยล่ะ ปากเสียกันดีนัก

"นี่ฉันเปล่านะ" ผมรีบปฎิเสธ ผมตั้งรับไม่ทันจริงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น เหตุการณ์ในอดีตผุดขึ้นมาในหัวผมทันที



"อีตุ๊ด มึงอยู่ไหนมึงออกมานี่ดิ" เสียงตะคอกที่ดังอยู่หน้าห้องทำเอาเพื่อนๆร่วมชั้นของผมนิ่งเงียบ หันไปมองเจ้าของเสียงรวมทั้งผมดัวย

"นั่นพี่ต้นสุดสวาทของแกนี่บอย"เพื่อนในกลุ่มผมกระซิบบอกผม

"กูเห็นแล้ว แต่กูข้องใจว่าเขาเรียกหาใครในเมื่อเกย์ ตุ๊ด กระเทยห้องนี้ใช่จะมีกูคนเดียว"

"เฮ้ย...ต้นใจเย็นนะมึงนี่มันห้องเรียนนะ" เพื่อนอีกคนที่มาด้วยกันด้วยกันพยายามดึงแขนต้นไว้ เมื่อเห็นมันก้าวเข้ามาในห้อง

"อย่ายุ่งกะกู แม่งวันนี้กูจะเอาเลือดอีตุ๊ดนี่ออก กูรำคาญมันมานานแล้ว" งงดิคับผม เมื่อต้นพุ่งตรงดิ่งมาที่ผม เพื่อนๆแตกฮือไม่มีใครเข้าห้ามซักคน รักกูกันจังนะพวกมึง "ปากดีนักไช่ไหมมึง" ต้นชี้หน้าผม มันไม่รอฟ้งคำตอบอะไรผมเลย หมัดหนักๆซัดเขาที่ปลายคางผมเต็มๆ จนผมล้มคว่ำลงตรงนั่น ยังไม่พอมันกระชากคอเสื้อผมขึ้นมาอีก ไม่มีใครช่วยกูจริงเหรอเนี่ย ผมคิดในขณะที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์

"ต้น พอแล้วมึง" เสียงเพื่อนคนเดิมของมันนั่นแหละมาห้ามไว้ และวิ่งมาลากมันออกจากตัวผม แต่ก็ช้ากว่าหมัดของมันที่ซัดเข้าอีกทีคราวนี้เล่นอาเลือดผมออกจริงๆเลยล่ะคับ

"มึงจำไว้นะ อย่าเอาปากหมาๆของมึงเที่ยวไปบอกใครว่ากูมีอะไรกะมึง แค่มึงตามกูทุกๆวัน กูก็สมเพชมึงพออยู่แล้ว สัตว์แม้แต่หางตา กูก็ไม่อยากมองมึงกูไม่ชอบกระเทยโว้ย"..มันด่าผมไว้ก่อนที่มันจะโดนเพื่อนลากตัวออกไป

มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยเพื่อนๆมองหน้าผมนิ่ง มีแต่กลุ่มผมเท่านั้นที่เข้ามาปลอบผม หอกแล้วเมื่อกี้เสือกไม่ช่วยกู..ข่าวที่ว่าผมโดนต้นชกหน้าแพร่เร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ผมถึงได้รู้ว่ามันต่อยผมเพราะแฟนบอกเลิกโดยหาว่ามันเป็นเกย์ ร้ายกว่านั้นคือ แฟนมันน่ะบอกว่าผมพูดซะทั่วแล้วว่ามันมีอะไรกะผม...


นั่นแหละคือเหตุการณ์ที่ผมยังไม่ลืมง่ายๆและมันกำลังจะซ้ำรอยเพราะปากดีๆของเพื่อนผมมันแค่ต่างที่ต่างวาระเท่านั้นเอง

สองสายตาจ้องกันอยู่นานทั้งผมและต้น เรื่องไรผมจะต้องกลัวมันในสิ่งที่ผมไม่ได้ทำ

"เอ่อ.พี่พวกเราล้อบอยมันเล่นๆอ่ะคับ" เอมันคงรู้สึกได้ถึงเรื่องไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้นจึงรีบแก้ต่าง

"ผมก็ไม่ได้ว่าไรคับ แต่คนบางคนอาจจะกลัวจนตัวสั่นแล้วก็ได้ " ต้นบอกแถมมองผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์มึงจะมาไม้ไหนเนี่ย................

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-07-2007 13:27:05 โดย b|ueBoYhUb »

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดยคุณบอย
«ตอบ #1 เมื่อ30-05-2007 10:48:27 »


..........เข้ามาเจิมคนแรก.......... :o9:
 
..........ภาษาแรงใช้ได้ทีเดียว......... :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #2 เมื่อ30-05-2007 14:14:52 »

มาต่อล่ะค๊าบบบ
*********************************************************
“ฉันไม่ได้กลัวอันธพาลโง่ๆอย่างนาย อย่างมากมันก็ทำได้แค่นี้แหละ” ผมว่ามันกลับ มันจะได้รู้สึกถึงการโดนตอบโต้ซะบ้างหลังจากที่ผมเคยโดนมันด่ามาหลายปี

 “นี่กล้าว่ากูโง่เหรอ” มันขึ้นเสียงคงรู้สึกเจ็บใจบ้างแล้วสิมึง

“เออดิทำไมทีมึงเคยทำกะกูไว้ อย่าคิดนะว่ากูจะยอมมึงอีก”ผมเริ่มขึ้นกู มึง กะมันทำเอาสีหน้ามันเปลี่ยนไปเล็กน้อย
แต่แววตามันกลับดุขึ้นกว่าเดิม เอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมคิดเอกะนิวเริ่มทำหน้าไม่ถูกเมื่อเรื่องล้อเล่นของพวกมันดูท่าจะเป็นเรื่องใหญ่

 “เออ..เก่งอย่างนี้มันค่อยมันหน่อยจะดูซิมึงจะไปได้กี่น้ำมานี่!!! ”  ต้นมันลากแขนผม

 “เอ้ยพี่จะพาอีบอย.เฮ้ย.เพื่อนผมไปไหนอ่ะ” นิวร้องตามร่างผมที่ถูกต้นลากไป

 “เออเดี๋ยวก็รู้” ต้นมันกัดฟันพูดออกมา

 “โอ้ย!!.. เจ็บนะโว้ยมึงจะลากกูไปไหน” ผมพยามแกะมือมันออกแม่งบีบแขนกูแรงฉิบหายคนก็มอง แต่มันไม่ได้สนใจยังคงลากผมไปตามทาง อีเพื่อนผมสองตัวนั่นเมื่อไหร่มันจะตามมาเนี่ย........
สนามบอล!! ต้นมันลากผมสนามบอลคับ

“เฮ้ย..พวกมึงวันนี้กูพาคนมาสมัครเข้าทีมฟุตบอลกะพวกเราว่ะ” ตายโหงแล้วกู หาเรื่องให้กูจนได้นะมึงมันรู้ครับว่าผมเกลียดฟุตบอล ผมเคยโดนจับพลัดจับผลูให้ลงเล่นสมัยเรียนมัธยมเป็นกีฬาสีอ่ะคับ แถมลงแข่งกะทีมมันด้วย ต้นมันเตะบอลเก่งครับ เป็นทีมของโรงเรียนด้วยได้ ทีสิคับมันแกล้งสารพัดวิธีที่จะสามารถแกล้งผมในเกม โดยที่คนอื่นไม่รู้ เล่นเอาผมเจ็บตัวไปหลายวันถึงขั้นหยุดเรียนเพราะผมลุกไม่ไหวจริงๆคนไม่เคยเล่นแล้วไปเล่นจะรู้ครับว่ามันเหนื่อยโครตๆ

“นี่จะแกล้งอะไรกูนักหนาปล่อยกูจะกลับ”ผมแกะมือมันออกแต่มันเสือกผลักผมเขาไปหากลุ่มเพื่อนของมัน

"สำออยนะมึง ไงในนี้มีแต่ผู้ชายมึงไม่ชอบเหรอ" ฟังมันพูดสิครับมันยังคงเกลียดผมอยู่จริงๆ

“เฮ้ยบอยมึงจะบ้าเหรอ มึงจะเอาอีตุ๊ดปีหนึ่งนี่มาเข้าทีมเนี่ยนะ” เสียงเพื่อนมันแทรกขึ้นมา
 
“เออนั่นดินี่คัดเลือกทีมมหาลัยเลยนะมึง”

 “กูไม่ได้บ้า มึงดูตัวมันดิใหญ่กว่าพวกมึงอีก แม่งเสือกอยากเป็นเกย์ กูจะทำให้มันเป็นผู้ชายโว้ย”

 “แล้วมึงจะไปยุ่งอะไรกะมันมันเป็นเกย์ก็เรื่องของมันดิ”

 “เออ มันเรื่องส่วนตัวของกูพวกมึงไม่ต้องเสือก”

 “อ้าวไอ้นี่แต่นี่มันทีมเรานะโว้ย เกิดคัดเลือกไม่ผ่านมึงจะว่าไง” คราวนี้ต้นมันเงียบครับสะใจผมจริงๆจะแกล้งกูแต่โดนเพื่อนรุมด่าป็นไงล่ะมึง

 “เออถ้าพวกมึงไม่รับไอ้นี่เข้าทีม กูก็จะออกจากทีมเหมือนกัน” ทุกคนอึ้ง ผมเองก็อึ้งมันต้องบ้าแน่ๆเลยครับนี่มึงจะเอาอนาคตนักฟุตบอลมหาลัยของมึงมาแลก เพื่อที่ต้องการแค่จะแกล้งกูเนี่ยนะ อะไรมึงจะเกลียดูได้ขนาดนั้น

 “พอเลยไม่ต้องเถียงทุกคนลืมผมไปได้เลย แล้วซ้อมกันไปเหอะ ส่วนไอ้นี่มันบ้า” ประโยคหลังผมหันมาว่ามันเต็มๆครับ
“มึงเอาสมองหรือส้นตีนคิดที่จะแกล้งกูด้วยวิธีนี้”

 “หุบปากไปเลยนะมึง” มันตะคอกผมกลับแล้วหันไปคุยกะเพื่อน “ไงพวกมึงจะเอาไง”

 “เอาไงล่ะถ้าขาดมึงพวกกูก็แย่ดิ แล้วเด็กมึงเนี่ยมึงแน่ใจนะว่าไม่เจอบอลแล้วกรี๊ด” ไม่เข้าใจทำไมไอ้หน้าหม้อพวกนี้มันชอบดูถูกเกย์กันจัง

 “พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอกเหลือเวลาอีกสี่เดือนเดี๋ยวกูจัดการมันเองรับรองมันร้องไม่ออกแน่” มันมองผมเจ้าเล่ห์อีกแล้วครับ

 “นี่อย่ามาเล่นบ้าๆนะกูไม่ กูไม่เอานะ” ผมเริ่มหวั่นใจเมื่อมันกลับมาเป็นต่อในเกม

 “บอกแล้วไงว่ากูจะดูซิว่ามึงจะเก่งกะกูได้ซักกี่น้ำ”

“แล้วมึงจะมายุ่งอะไรกะกูอีก ที่มึงทำๆมามึงยังไม่พออีกหรือไง”

 “ทำไม ทีเมื่อก่อนมึงอยากอยู่ใกล้กูนักไม่ใช่เหรอ ตอนนี้โอกาสของมึงแล้วไงที่จะอยู่กะกูทุกเช้าเย็น”
 
“กูไม่ต้องการ คนอย่างมึงตายจากชีวิตกูไปนานแล้วถือซะว่ากูเคยโง่ไปช่วงชีวิตนึง แม้แต่ความเป็นรุ่นพี่กูยังไม่นับถือมึงแล้ว มึงยังจะนึกอีกเหรอว่ากูอยากจะอยู่ใกล้มึง อย่าคิดว่ากูจะยอมมึงอีกกูว่ากูยังคงมีความเป็นผู้ชายมากกว่ามึงอีกที่อย่างน้อยกูไม่เคยไประรานใครอย่างที่มึงเคยทำกะกู”

 “แล้วที่มึงเที่ยวปากหมาไปบอกใครต่อใครว่ากูเป็นเกย์ไม่เรียกว่าระรานชีวิตกูแล้วเรียกว่าอะไร”

 “แล้วใครล่ะที่ได้ยินจากปากกูมึงไปลากคอมาให้กูดูดิ มึงหลอกฟันแฟนมึงไม่ได้ดิถึงมาโทษกู”
 
“ปากดีนะมึง มึงวอนเองนะ”  จบประโยคหมัดทั้งหมัดก็ปะทะหน้าผมจังๆแต่ผมไม่ล้มลงกับพื้นเหมือนเคยหรอกแค่หน้าสะบัดไปตามแรงหมัดมันเท่านั้น

“กูบอกแล้วว่ากูจะไม่ยอมมึงอีก” คับ ผมไม่ให้มันตั้งตัว ผมสวนหมัดกลับไปเข้าที่หน้ามันเต็มๆเช่นกัน หมัดผมหนักเหมือนกันแฮะ ทำเอาเลือดกำเดามันไหล ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นท่าไม่ดี รีบเข้าจับตัวผมกะมันไว้ ผมเดาสีหน้ามันไม่ถูกจริงๆว่า มันจ้องหน้าผมด้วยความรู้สึกไหน แววตามันไม่ได้ดุอย่างที่ผมเคยเจอผมเองก็ไม่ได้สะใจหรอกออกจะตกใจด้วยซ้ำ ที่เลือดมันไม่ยอมหยุดไหล

ไม่สิผมต้องไม่หวั่นไหวกับมันอีก ผมพยายามค้านใจตัวเอง แต่ก็อดใจสั่นไม่ได้ที่เห็นมันใช้มือเช็ดเลือดตัวเอง

 “เฮ้ยต้น!  มึงไปนั่งก่อนไปเลือดไหลไม่หยุดเลยวะ” ทุกคนช่วยปฐมพยาบาลมันโดยไม่สนใจผมที่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก จนนิวกะเอวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาอย่างน้อยผมก็มีเพื่อนแล้วคับ

 “เกิดอะไรขึ้นอ่ะบอยตายแล้วหน้าแกช้ำด้วยอ่ะ” เอทำท่าตกใจ

 “แล้วนั่นรุ่นพี่แก เฮ้ยอย่าบอกนะ” นิวอ้าปากค้าง

“เออกูต่อยปากมันเองแหละมึงไม่ต้องสงสัย”

 “มากันก็ดีแล้วพาเพื่อนของพวกมึงไปที่อื่นก่อนไป” เพื่อนในกลุ่มต้นบอกเอกะนิว ผมหันไปสบตาต้นอีกรอบ ก่อนที่จะโดนเอกะนิวลากตัวไป มันคงจะไม่ยุ่งกะชีวิตผมอีกแล้ว ผมคิด
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-05-2007 15:09:37 โดย ~ScAreD:SAcreD~ »

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #3 เมื่อ30-05-2007 14:16:43 »

พี่ป้อมต่อได้เร็วทันใจมาก

ลงเยอะๆนะทั่นพี่ ชอบแล้วสิเรื่องนี้

แอบติดใจ อิอิ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #4 เมื่อ30-05-2007 14:20:29 »

ลงไปดิ้นๆๆๆๆๆ
ชักแหงกๆๆๆๆ
ชอบเรื่องของคุณบอยทุกเรื่องเยย
 o9  o9 o9 o9 o9 o9 o9

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #5 เมื่อ30-05-2007 14:26:17 »


..........หนุกๆ......... o9 o9 o9 o9

..........ต่อคับ......... o15 o15

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #6 เมื่อ30-05-2007 14:29:13 »

พี่ป้อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมต่ออีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

กำลังมันส์เลย ต่อเร็วๆๆๆ  *ชักดิ้น ชักงอ*  o9 o9

abcd

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #7 เมื่อ30-05-2007 14:59:53 »

ดุเด็ดเผ็ดมันส์  o13  เถื่อนๆดิบๆมิน่าเรย์ถึงได้เชียร์เรื่องนี้นัก  :o9:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #8 เมื่อ30-05-2007 15:58:05 »

โอ้  :o9: มาอีกแล้วแนวต่อยจูบ ชอบ มั่ก ๆๆๆ ต่ออย่างไว  :laugh:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #9 เมื่อ30-05-2007 17:10:40 »

วันนี้ประเดิมลงวันแรกไป 3 ตอน เพราะเด๋วพรุ่งนี้คงไม่โพส ไปทำบุญ 5 5 5 :o9:
เลยเอามาลงไว้ก่อนค๊าบบบบบบบบ
*************************************************************************
วันใหม่แล้วคับ ผมยังคงไปเรียนตามปกติแต่วันนี้ตื่นสายคับ เพราะเมื่อคืนผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยทั้งคืน แต่ผมมีเรียนช่วงบ่ายครับ ก็เลยไม่รีบเท่าไหร่ขอแวะหาอะไรกินแถวหน้ามหาลัยก่อนละกัน กินโจ๊กละกันยังเจ็บปากอยู่นี่ครับสายขนาดนี้จะมีร้านไหนยังขายอยู่ป่าวเนี่ย....

อืมเจอแล้วครับ คนว่างๆด้วยไม่วุ่นวายดีผมสั่งโจ๊ก แล้วเข้าไปนั่งรอในร้านมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยนรกแล้วล่ะครับ ผมคิดเมื่อเห็นต้นเดินเข้ามาในร้านที่ผมนั่งอยู่ โอยทำไมมันซวยอย่างนี้วะ นั่นมันมองเห็นผมแล้วด้วยอ่ะครับ ผมก็เผลอมองสบตามัน

"ขอโจ๊กที่นึงโต๊ะสามนะครับ" เสียงมันสั่งเอาแล้วมั๊ยล่ะ มันเลือกนั่งโต๊ะเดียวกะผมด้วย เออกูย้ายโต๊ะเองก็ได้วะผมจะลุกขึ้นแต่ช้ากว่าโจ๊กที่มาเสิร์ฟให้ผม ผมเลยต้องนั่งลงที่เดิมพร้อมๆกับมันที่นั่งลงฝั่งตรงข้ามผม

“ปกติไม่เคยเห็นกินโจ๊กนิ” มันเอ่ยเสียงเรียบครับ ผมไม่เคยชอบโจ๊ก แต่มันรู้ได้ไงแต่ผมไม่คุยกะมันหรอกรีบกินรีบไปดีกว่า

“โอ้ยย !! ”  ผมรีบจนลืมครับว่าโจ๊กมันร้อนอยู่ตักกินซะคำโต แถมปากก็ยังเจ็บๆอยู่ด้วย มันแอบยิ้มอ่ะคับ สาบานได้ว่าผมไม่เคยเห็นแววตาและรอยยิ้มแบบนี้ของมันมาก่อน เหมือนผู้ใหญ่กำล้งขำเด็กแล้ว

โจ๊กของมันก็ถูกวางลงที่โต๊ะ ผมเห็นมันปรุงอะไรของมันก็ไม่รู้เสร็จแล้วจึงพูดกะผม" กินเข้าไปได้ไงโจ๊กจืดๆ"

“ยุ่ง!!! ” ผมว่ามัน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับ ที่ผมได้นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกะมัน ตั้งแต่ผมเจอมันครั้งแรก เมื่อก่อนแค่ผมเดินเฉียดมัน มันก็ตะเพิดแล้วล่ะครับ แต่ช่างเหอะผมไม่อยากคิดถึงเรื่องเก่าๆแล้วล่ะครับ ผมก้มหน้าก้มตากินโจ๊กต่อไปจะได้ไปพ้นๆมันเสียที

"เดี๋ยวก็สำลักตายหรอก ไปอดอยากมาจากไหน" มันว่าผม มึงจะยุ่งกะกูทำไมเนี่ย

 “มีเรียน” ผมตอบสั้นๆ

"มีเรียนหรือหลบหน้ากันเเน่"

“หลบใคร”

“ถามตัวมึงเองดิ มึงจะพูดกะกูเพราะๆเป็นบ้างมั๊ยเนี่ย กูอยากรู้จริงๆ”

“ไม่มีอะไรต้องให้หลบกูไม่ได้ทำอะไรผิด มึงแรงมากูก็แรงกลับ”

“เดี๋ยวนี้ปากดีนะมึง”

“ก็อย่ามายุ่งกะกูดิ”

“กูจำเป็นต้องยุ่งว่ะ เพราะหลังจากนี้อีกสี่เดือน มึงต้องเจอกูทุกวันอย่างที่มึงเคยต้องการไง”

“นี่อย่าเอากูเข้าไปยุ่งเรื่องฟุตบอลมหาลัยนะ”

“ทำไมกลัวขึ้นมาหรือไงเก่งให้ตลอดดิมึง”

“ฝันไปเหอะผมลุกจะออกจากร้าน”

“จะไปไหนมันรีบยืนขวางผมไว้”

“หลีกไป” ผมผลักมันออก แล้วไปจ่ายค่าโจ๊กรีบเดินออกจากร้าน แม่งทำผมหงุดหงิดแต่เช้า

ตอนเย็น ผมเห็นต้นมายืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าคณะผม ทำเอาผมงงครับเพราะผมไม่เคยเห็นมันเข้าออกคณะผมมาก่อน หรือผมเองไม่ได้สนใจมันก็ไม่รู้

“บอยสุดหล่อแฟนเก่ามึงอ่ะ” เอบอกผมมันเริ่มปากเสียอีกแล้วครับ

“เอ้ย กูเพิ่งเห็นเขาที่คณะครั้งแรกเลยนะเนี่ย เขามารีเทิร์นกะมึงป่าวบอย” นิวมันเอาอีกคน

“รีเทิร์นบ้าบออะไรของมึง กูไม่เคยเป็นแฟนมัน”

“แม้มึงจะอยากเป็นก็ตาม” เอมันกัดซะผมสะเทือนใจ

“หุบปากไปเลยมึงอีเอ”

“เออกูขอโทษทำเป็นโกรธ กูก็ปากเสียงี้แหละว่าแต่เขามาหาใครวะ”

“พวกมึงจะไปสนใจมันอะไรนักหนาวะ”

“อีนี่เขาเป็นรุ่นพี่มึงนะไปเรียกเขามัน”

“แล้วมันทำตัวให้กูเคารพตายล่ะ”

“ทำปากดีอย่างน้อยมึงก็เคยแอบชอบเขาล่ะว้า” เจอสวนเข้าให้อย่างนี้ผมก็จอดดิครับผมไม่อยากพูดกะพวกมันแล้วล่ะ ผมเลยเลี่ยงไปอีกทาง แต่นิวก็ยังร้องตาม “แล้วนั่นมึงจะไปไหน”

“กลับบ้าน มึงจะนอนเฝ้าคณะก็ตามใจมึง”

“แล้วมึงจะเดินอ้อมไปไหนให้เมื่อยตุ้มทางออกมันทางนี้” นิวชี้ไปทางที่ต้นยืนอยู่แล้ว เรื่องไรที่ผมจะต้องเดินผ่านมันด้วยผมจึงเดินต่อไปทางเดิม

“ไหนบอกไม่กลัวพี่เขาแล้วไงมึงดีแต่ปากนี่หว่า” ผมชะงักครับ

“แล้วมึงจะยุ่งอะไรกะกูนิว”

“แล้วมึงจะหลบหน้าพี่ต้นทำไม”

“กูไม่ได้หลบแต่กูไม่อยากเจอ”

”นั่นแหละเค้าเรียกว่ากลัว”

“แล้วแต่มึงจะคิด” ครับ ผมไม่แคร์ว่าใครจะคิดยังไง แต่ผมขออยู่ไกลๆต้นเป็นดีที่สุด ไม่มีใครรู้ใจผมตอนนี้เท่ากับผมเองหรอก

“ขวัญ นั่นพี่ต้นของเธอนี่” เสียงผู้หญิงคุยกันข้างหลังผม ผมจะไม่สนใจหรอก ถ้าชื่อคนที่ถูกเอ่ยตะกี้นี้ไม่คุ้นหูผมผมเลยต้องหันไปมองขวัญเพื่อนร่วมรุ่นผมเองครับ กำลังเดินมากะกลุ่มเพื่อนๆ ขวัญรู้จักต้นด้วยเหรอ ผมสงสัย

“บอยยังไม่กลับเหรอ” ขวัญทักผมเมื่อเดินมาถึง

“ว่าจะกลับแล้วเหมือนกันแล้วขวัญล่ะ”

“เนี่ยกำลังจะกลับ เพื่อนมารับ” ผมมองตามสายตาของขวัญเกิดใจหวิวขึ้นมาเฉยๆ เมื่อต้นกำลังโบกมือมาทางนี้

“แฟนเหรอ” นิวถาม แต่ขวัญไม่ตอบเอาแต่ยิ้ม แค่นี้มันก็แทนคำตอบได้แล้วล่ะครับ

“ไปนะพรุ่งนี้เจอกัน” ขวัญบอกยิ้มๆ แล้วเดินลงไปหาต้น

“เกิดการจุดไต้ตำตอแล้วมั๊ยล่ะ” เอพูดลอยๆแต่ผมนี่สิยังยืนอึ้งไม่หาย ทำไมต้องเป็นขวัญด้วยล่ะ เกิดเธอรู้เรื่องของผมขึ้นมาแล้ว ผมจะน่าสมเพชในสายตาเพื่อนร่วมคณะขนาดไหน

“บอยเป็นไรป่าว มึงยืนนิ่งเชียว” เอตบไหล่ผม ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกคับ มันตื้อไปหมด ผมจึงเดินหนีพวกมันไปเงียบๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Real Love Story โดย คุณบอย
« ตอบ #9 เมื่อ: 30-05-2007 17:10:40 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






abcd

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #10 เมื่อ30-05-2007 17:21:34 »

ไปทำบุญจริงเร๊ออออ  :kikkik:  จะตื่นไหวเหรอจ๊ะ คืนนี้ท่าทางจะหนักอยู่นิ   o17

หวังว่าขวัญคงไม่รู้เรื่องอารยของบอยนะ  :เฮ้อ:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #11 เมื่อ30-05-2007 17:49:47 »


...........หนียังไงก็หนีไม่พ้น...... :laugh: :laugh:

sun

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #12 เมื่อ30-05-2007 18:48:38 »

เอิ่ม..... :confuse:  เรื่องนี้ คลับคล้าย 
คลับคลา เหมือนจะเคยอ่าน..แต่อ่านใหม่  มิเป็นไร อิอิ  o3

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #13 เมื่อ30-05-2007 19:30:29 »

 o21 o21 เริ่มเรื่องก็มีเลือดตกยางออกแล้วเหรอครับเนี่ยะ  :sad4: :sad4:

อย่างนี้ต้องติดตามครับ :haun5: :haun5:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #14 เมื่อ30-05-2007 21:00:45 »

มารอลุ้นต่อจ๊ะ o15

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #15 เมื่อ31-05-2007 13:06:36 »

หุหุ แค่เริ่มเรื่องก็ต่อยกันปากแตกแล้ว แล้วจะกลายเป็น real love ได้ไงนี่  :teach:

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #16 เมื่อ31-05-2007 14:00:09 »

พี่ป้อมไปทำบุญ :o

ตื่นไหวรึทั่นพี่ รึว่ามีคนคอยโทรปลุก :haun5:

รีบๆกลับมาต่อน๊า รออ่านอยู่ฮับ

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #17 เมื่อ31-05-2007 14:29:32 »

 :interest: :interest: :interest: :interest: :interest:
เหอๆๆ
น่าติดตามๆ
 o3 o3 o3

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #18 เมื่อ31-05-2007 15:40:04 »

คนโพสต์คงไปทำบุญซะดึกเลย

เช้าๆ เลยลุกขึ้นมาใส่บาตรไมไหว

 o3

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #19 เมื่อ01-06-2007 09:42:13 »

มาต่อให้ล่ะค๊าบบบบ

ใครว่าไม่ไหว เมื่อวานตอนเช้าตื่นไปทำบุญล่ะน่า ถึงแม้ว่าคืนก่อนหน้านั้นทำบาปไป ล้างกันได้เปล่าเนี่ย  :laugh3:
************************************************************************************
ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยภายในซุ้มๆหนึ่ง ผมยังไม่ได้กลับบ้านหรอกครับ ผมแค่เลี่ยงเอกะนิวมานั่งเงียบๆคนเดียว ตอนนี้ผมสับสนวุ่นวายไปหมด ถ้าแฟนของต้นไมไช่ขวัญเป็นใครก็ได้ที่ผมไม่รู้จัก ผมก็คงไม่ต้องมานั่งคิดมากอย่างนี้หรอกครับ

เราต้องเจอกันเกือบทุกวัน ผมยอมรับว่าผมอายมากถ้าขวัญรู้เรื่องผม ผมกลัวว่าผมจะกลายเป็นตัวตลกของคณะเหมือนอย่างที่ครั้งนึง ผมเคยเป็นตัวตลกของโรงเรียนมาแล้ว ขวัญเป็นถึงดาวคณะแม้เราจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่เธอก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่ดีมากๆคนนึง

“โอ้ย” ผมร้องสุดเสียงเมื่อโดนอะไรบางอย่างกระแทกหัวจังๆ

“ทำเป็นนั่งเหงานะมึง” ต้นครับ มันยืนถือลูกบอลที่มันโยนกระแทกหัวผมเมื่อกี้มองผมนิ่งๆ  ผมเตรียมตัวจะลุกหนี

“นี่อยู่คุยกะกูซักนาทีนี่มันจะตายหรือไง”

“กูไม่มีอะไรจะคุย”

“ไม่กลัวขี้กลากกินหัวหรือไงขึ้นกูกะรุ่นพี่”

“รุ่นพี่ก็ไม่ใช่พ่อกูนิ”

“แต่ก็กำลังจะเป็นหัวหน้ามึง”

“หัวหน้าไร”

“หัวหน้าทีมฟุตบอลไง” ผมว่ามันบ้าแล้วล่ะครับ มันก็เคยเห็นผมเล่นบอลมาแล้ว ยังจะมาอะไรกะผมนักหนา ขนาดบอลผมยังเตะไม่ค่อยจะถูก

“พอเหอะ เอาเวลาที่มาหาเรื่องกันไปดูแลแฟนนายดีกว่า” ผมปล่าวประชดมันนะครับ แต่นี่มันเอาขวัญไปทิ้งไว้ไหนแล้วตามมากวนผมเนี่ย ผมไม่ขึ้นกูมึงกะมันแล้วครับ

มันทำหน้างงๆมองผม “กูแยกเวลาเป็น เรียนก็เรียน ซ้อมกีฬาก็ซ้อม กูไม่เคยรักใครหัวปรักหัวปรำ โดยใช้เวลาทั้งหมดวิ่งตามเขาไปทั่ว” คำพูดมันทำเอาผมจุกอกขึ้นมาเลยล่ะครับ

“นี่นายหมายถึงใคร”

“ป่าวอยากรับก็รับไป” ยิ่งฟังมันซ้ำเติมผมก็ยิ่งเจ็บ ผมจะมาเสียเวลากับมันทำไม

“จะไปไหน” มันดึงแขนผมไว้เมื่อผมจะเดินหนี

“ถึงเวลาแล้วที่นายจะซ้อมบอล” นี่มันไม่เรียกผมมึงแล้วเหรอ

“บอกแล้วไงว่าไม่เล่น”

“แต่ฉันบอกให้เล่นนายก็ต้องเล่น”

“นายก็รู้ว่าฉันเล่นไม่เป็นจะเอายังไงห๊ะ”

“ก็ซ้อมไงไม่เป็นให้มันรู้ไปสิ”

“จะแกล้งกันใช่ไหม จะเอาไงบอกมาเลยดีกว่า ฉันเบื่อที่จะเจอหน้านายแล้วอะไรที่นายต้องการ ฉันจะทำเพื่อที่เราจะได้จบๆกันไปซะที”ผมสุดทน “แม่ง ให้ตายสิถ้าฉันรู้ว่านายเรียนที่นี่นะ ฉันจะไม่มาเรียนเด็ดขาด”

เงียบครับ มันเงียบไปชั่วอึดใจปล่อยมือผมออกช้าๆ
“โอเค...จริงๆเราก็ไม่น่าที่จะมีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว นายก็อยู่ส่วนนายฉันก็อยู่ส่วนฉัน” มันทุ่มลูกบอลลงที่พื้นอย่างแรงจนผมตกใจ ก่อนที่มันจะเดินหนีผมไป ผมงงกับมันไปหมดแล้วครับ นี่มันกำลังเล่นเกมอะไรกับผมอยู่ ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองหรอกครับ ว่ามันน้อยใจในสิ่งที่ผมพูดออกไป แต่แววตาที่มันมองผมก่อนไปมันทำให้ผมต้องคิดจริงๆ..........

“บอยเดี๋ยวนี้แกเป็นไรวะดูซึมๆ” เอทักผมในเช้าวันหนึ่ง ที่ต้นหายหน้าจากการก่อกวนผมไปนาน จริงๆผมน่าจะโล่งใจแต่มันกลับว้าวุ่นอยู่ลึกๆ วันนี้วันเกิดมันด้วยครับ ผมจำได้เมื่อก่อนวันเกิดมันแต่ละปี ผมจะมีการ์ดไปยื่นให้มันทุกปี มันก็รับนะครับแต่มันจะทิ้งหรือเปล่าคงไม่ต้องถามหรอกครับคำตอบก็น่าจะรู้กันดี

“ป่าวใกล้สอบเลยเครียดๆน่ะแล้วนี่นิวไปไหน”

“ไม่รู้มัน ว่าแต่แกเครียดเรื่องสอบจริงเหรอ”

“ก็เออดิ แล้วมึงจะให้กูเครียดเรื่องไรล่ะ”

“ไม่รู้ แต่หมู่นี้พี่ต้นหายหน้าไปเนอะ”

“มึงจะพูดถึงเขาทำไม”

“อ้าว กูก็อยากเห็นหน้าตาตี๋ๆหล่อๆของพี่เขาดิ หุ่นก็ดี เนี่ยอีกไม่กี่เดือน เขาก็จะลงแข่งเพื่อคัดตัวนักฟุตบอลของมหาลัย มึงจะไปเชียร์เขาป่าว”

“คนเชียร์เขาเยอะอยู่แล้ว กูจะไปทำไม”

“นี่พูดเหมือนน้อยใจเลยนะมึง กูชักสงสัยมึงแล้วสิ”

“สงสัยไรมึงพูดดีๆนะเอ”

“สงสัยว่ามึงจะกลับมารักเขาอีกรอบอ่ะดิ”

“คิดอะไรHereๆ” ผมด่าเอทั้งที่ผมเองก็ชักเริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วเหมือนกัน

“เออมึงไม่คิดอะไรก็ดีแล้ว พี่ต้นกะยัยขวัญเขาเหมาะกันดีแล้วล่ะ” เอมันตบไหล่ผมเบาๆ แต่เดี๋ยวนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เห็นต้นมารับขวัญที่คณะแล้วนะครับ ไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ

“งั้นมึงนั่งรอกูตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูไปตามหานิวมันก่อน”

เอทิ้งผมไว้ลำพัง ผมหยิบการ์ดแผ่นนึงที่แทรกอยู่ในหนังสือที่ผมอ่านอยู่ออกมาดูเป็นภาพเด็กเล่นฟุตบอลครับ ผมเห็นลายมันน่ารักดีก็เลยซื้อติดมือมาจากร้านเครื่องเขียนเมื่อวาน ไม่รู้เหมือนกันครับว่าผมซื้อมาทำไม...............................

แก้วนำถูกวางลงตรงหน้าผม ผมเอาการ์ดเก็บที่เดิมแล้วรีบปิดหนังสือลง

“ไมกลับมาเร็วจังอ่ะ” ผมถามโดยไม่มองหน้าก็คงเป็นเอกะนิวแหละครับ

“เร็วอะไรไม่ได้คุยกันเกือบเดือน” เสียงคุ้นหูผมดังขึ้นทำเอาผมตกใจ

“นายมาได้ไง” ผมถามเมื่อต้นนั่งลงตรงข้าม

“ก็เห็นนั่งอยู่คนเดียวก็เลยแวะมาหากลัวเหงา” มันมองสบตาผม ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงลุกหนีมันไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมไม่รู้จะลุกหนีทำไม ในเมื่อแววตาเมื่อครู่มันไม่ได้ชวนหาเรื่องผมเลย

“อ่านหนังสือสอบเหรอ” มันถาม

“วิชาไรดูบ้างดิ” มันถือวิสาสะคว้าหนังสือผมไปเปิดดู ช็อคดิครับเมื่อการ์ดแผ่นนั้นตกลงตรงหน้ามัน...........................

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Real Love Story โดย คุณบอย
« ตอบ #19 เมื่อ: 01-06-2007 09:42:13 »





ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #20 เมื่อ01-06-2007 10:34:30 »

เหอเหอ

ลุ้นโคตร

เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น

5555555

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #21 เมื่อ01-06-2007 10:45:24 »

..........การ์ดแห่งความหลัง......... :impress: :impress:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #22 เมื่อ01-06-2007 13:01:46 »

มาต่ออย่างรวดเร็ว  :o9: ขี้เกียจปล่อยให้รอนาน
***********************************************************
การ์ดแผ่นนั้นวางนิ่งอยู่ต่อหน้าต้น ในขณะที่เราสองคนมองสบตากันด้วยความไม่ตั้งใจ ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาเนิ่นนาน จนผมต้องเรียกสติตัวเองกลับมา เมื่อรู้สึกว่ากำลังประหม่าต่อสายตาของต้น ที่เหมือนกำลังค้นหาความหมายบางอย่างในสายตาผม

“พี่ต้น! ” เสียงที่ดังเข้ามาทำเอาเราทั้งสองละสายตาจากกันโดยเร็ว “พี่ตันมานานยังคะ” ขวัญนั่งลงข้างๆมัน

“ป่าวครับเพิ่งมา”

“แล้วนี่สองคนรู้จักกันเหรอคะ”

ผมกะต้นถูกขวัญมองหน้าสลับกันไปมา ผมสังเกตเห็นต้นหยิบการ์ดแผ่นนั้นเสียบเข้าไปในหนังสือตามเดิม ที่แท้มันมาหาขวัญเองเหรอ

“ก็เพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้ครับขวัญมาก็ดีแล้วอ่ะนำพี่ซื้อมาให้” แก้วนำที่มันเพิ่งวางไว้ตรงหน้าผม ถูกเลื่อนไปที่ขวัญแทนที่ด้วยหนังสือที่มันแทรกการ์ดไว้เมื่อกี้ ถูกเลื่อนมาคืนผมโดยคนเลื่อนไม่มองหน้าผมซักนิด

“ต้นไม่สบายป่าวดูหน้าซีดๆ” ขวัญหันมาทักผม

“อืม..ก็นิดหน่อย” ผมตอบเสียงเบา

“งั้นทานน้ำมั๊ยเราไม่ชอบนำแดงหรอก”

“อ้าว ขวัญไม่ชอบนำแดงเหรอพี่อุตส่าห์ซื้อมาให้” คิดเอาเถอะครับว่าผมจะกินน้ำแก้วนั้นลงได้ยังไง เมื่อต้นเอ่ยออกมาอย่างนั้น

“พี่ต้นเคยเห็นขวัญทานน้ำแดงเหรอคะ มีแต่บอยแหละขวัญเห็นเขาทานทุกวัน” ต้นหันมาทางผม

“งั้นนายก็กินเหอะ ถือซะว่าผมซื้อมาให้ละกัน” มันพูดกับผมซะเหมือนคนเพิ่งรู้จักกันจริงๆ

“อืม แล้ววันนี้พี่ต้นมาที่คณะขวัญทำไมคะ” อ้าวตกลงมันสองคนไม่ได้นัดกันไว้หรอกเหรอครับ

“พี่ก็มาหาขวัญไง ทานข้าวยังพี่หิวมากเลยอ่ะ กะชวนขวัญไปทานข้าวซะหน่อย”

“ตอนเนี๊ยเนี่ยนะไม่ได้หรอกค่ะขวัญกำลังทำงานกลุ่มกะเพื่อนๆอยู่ เห็นพี่ต้นนั่งอยู่ก็เลยแวะมาทัก”

“ว้าแย่จัง งั้นเดี๋ยวพี่รอขวัญละกัน”

“ไม่ไหวมั้งคะงานขวัญเหลือเยอะเลย เอางี้สิพี่ต้นก็ไปทานกะบอยสิ” ขวัญโยนมาให้ผมดื้อๆ

“ไม่อ่ะพี่ไม่ชอบกินข้าวกะผู้ชายด้วยกันสองต่อสอง” มันเริ่มกวนประสาทผมอีกแล้วครับ “หรือคุณบอยชอบครับ” มันมองผมด้วยแววตาที่ผมเกลียดที่สุด

“พี่ต้นไปล้อบอย นิสัยไม่ดี” ขวัญดุบอยแต่ก็แอบยิ้ม แล้วผมจะอยู่ให้พวกมันล้อทำไมครับ ผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วลูกพวกมึงไม่เกิดเป็นเกย์บ้างให้มันรู้ไป

“อ้าวบอยไปไหนอ่ะ” ขวัญทักแต่ผมไม่ตอบหรอกครับ เพราะอยากไปให้พ้นๆจากตรงนี้เสียที

ไม่ไหวแล้วครับ ผมรู้สึกขอบตาผมมันจะร้อนๆไงไม่รู้ ในใจมันก็ตื้นไปหมด นี่ผมกลายเป็นคนอ่อนแอตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก่อนมันว่าผมมากกว่านี้ ผมยังไม่รู้สึกเจ็บได้ขนาดนี้ ไม่หรอก น้ำตาผมมันตัองไม่ไหลกับเรื่องพวกนี้

ผมพาตัวเองเข้าห้องนำที่อยู่ใกล้ๆ อย่างน้อยล้างหน้าล้างตาซักหน่อย มันก็คงจะดีขึ้น ผมเปิดก๊อกน้ำแล้วก้มลงล้างหน้าตัวเองก่อนจะเงยขึ้นมามองตัวเองในกระจก ไม่เข้าใจทำไม ผมต้องกลับมาเจอเรื่องราวเดิมๆด้วย

 “บอยหรือป่าวคับ” เสียงทักจากทางด้านหลัง ทำให้ผมเช็ดหน้าลวกๆแล้วหันมามองคนทัก ชายหนุ่มตัวสูงพอๆกับผม ผิวขาว หน้าตาดูสะอาดดี กำลังยืนยิ้มมองผมด้วยสายตาเป็นมิตร ผมคุ้นหน้าครับแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน

“จำพี่ไม่ได้เหรอครับ" เขาถาม

“แล้วพี่เป็นใครล่ะครับ” ผมยิ้มแห้งๆถามก็จำไม่ได้จริงอ่ะครับ

“โหใจคอ ที่โรงเรียนเก่าคงจำนายต้นได้คนเดียวใช่ป่ะเนี่ย” ผมนิ่งพยายามนึก เออนะผมจำเขาไม่ได้จริงๆ

“โทษนะครับผมจำไม่ได้จริงๆ”

“พี่เอกไงครับ ที่เคยห้ามไอ้บอยตอนที่มันเอ่อ... ” ผมถึงบางอ้อแล้วครับ ที่แท้เขาก็เป็นคนที่เข้าห้ามต้น ตอนที่มันบุกต่อยผมนั่นเอง แต่เขาเปลี่ยนไปมากจนผมจำไม่ได้จริงๆ

“โห พี่ดูดีขึ้นเยอะนะครับ” ผมทักยิ้มๆ

“เออแล้วพี่เอกเรียนที่นี่ด้วยเหรอครับบอยไม่เคยเห็นเลยอ่ะ”

“ป่าวพี่แวะมาหาไอ้ต้นมันนะ วันนี้วันเกิดมันพี่ไม่เจอมันนานแล้ว จริงๆพี่เรียนที่เมืองกาญน์น่ะสอบติดที่นั่นพอดีมาธุระก็เลยแวะมา ไม่คิดจะเจอบอยด้วยสูงขึ้นนะเรา”

“ก็นิดหน่อยครับ แต่บอยว่าเราออกไปข้างนอกดีกว่า คุยกันในนี้มันแปลกๆ” ผมเดินนำพี่เอกออกมาก่อน

“เออแล้วบอยได้คุยกะต้นบ้างป่าว”

“ก็คนละคณะอ่ะคับไม่ค่อยได้เจอกันหรอก อีกอย่างบอยก็ไม่อยากเจอหรอก อย่าถามนะครับว่าทำไม”

พี่เอกมองผมยิ้มๆ ทำให้ผมรู้สึกดีไปด้วย จนเกือบลืมว่าเมื่อกี้ผมเจออะไรมาบ้าง

“พี่เอกกินข้าวมายังครับ” ไม่รู้ทำไมผมถึงถามออกไปอย่างนั้น เพราะปกติผมไม่ค่อยจะถามใครอยู่แล้ว

“ยังเลยบอยล่ะ”

“ยังเหมือนกันครับ”

“งั้นพาพี่ไปทัวร์โรงอาหารหน่อยดิหิวจะแย่แล้วเนี่ย”

“แล้วพี่เอกจะไม่ไปเจอเพื่อนพี่เอกก่อนเหรอ” ผมหมายถึงต้น

“คงไม่แล้วล่ะมันมาโน่นแล้ว” ผมมองตามสายตาพี่เอก เห็นต้นเดินมาจริงๆครับ

"งั้นเดี๋ยวบอยขอตัวก่อนละกันครับ"

"อ้าวอยู่ด้วยกันก่อนดิ" พี่เอกคว้ามือผมไว้จังหวะเดียวกับที่ต้นเดินมาถึง

“มึงมาเมื่อไหร่วะเอก” มันทักพี่เอกเสียงเครียด แต่ตามันกลับมองมาที่ผมและก็มือที่พี่เอกกำลังจับผมอยู่

“เมื่อกี้นี่เองเนี่ยเพิ่งเจอกะบอยในห้องน้ำ”

“แล้วนั่นมึงจะจับมือมันไว้ทำไม กูไม่อยากโดนลูกหลงฟ้าผ่าตอนกลางวัน” ผมล่ะเชื่อเลยครับ ถ้ามันไม่ได้แขวะผมซักทีที่เจอหน้ากันชีวิตมันจะไม่มีความสุขหรือไง พี่เอกปล่อยมือผม

“ไปก่อนนะครับพี่เอก” ผมบอกพี่เอกหันหลังจะเดินหนีแต่ต้องชงักกับคำพูดของต้น

“จะไปอ่อยใครในห้องน้ำอีกล่ะ” ถึงเวลาที่ผมจะตอบโต้มันบ้างแล้วล่ะครับ

“อ่อยพ่อมึงมั้ง!!!! ”

ผมตะคอกใส่หน้ามันเสียงดังพอที่คนรอบข้างจะได้ยิน เห็นมันยืนกัดฟันแน่น ผมเชื่อว่ามันทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ ถ้าพี่เอกยืนอยู่ตรงนี้ผมยิ้มเยาะมันก่ อนที่จะเดินจากไป

สะใจผมจริงๆ ครับ.................................................................




เด๋วตอนเย็นๆมาต่ออีกตอนค๊าบบบบบ  :o9:
 
 

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #23 เมื่อ01-06-2007 14:00:05 »

 :serius2:
 :serius2:
 :serius2:
 :serius2:
 :serius2:
 :serius2:
 o13




 :impress:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #24 เมื่อ01-06-2007 14:02:26 »

หุหุ บอยเอาคืนบ้างแล้ว  o3

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #25 เมื่อ01-06-2007 14:47:37 »

 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

บอกไม่ถูกอะ

ยิ่งเกลียดเธอยิ่งเจอรักหรือเปล่าหนา

 o16

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #26 เมื่อ01-06-2007 15:58:17 »

สะจาย มั่กๆ  ชอบ ๆ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน  o13 :laugh: o13

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #27 เมื่อ01-06-2007 18:14:16 »

มาต่อก่อนกลับบ้านตามสัญญาค๊าบบบบบบบบบบบบบบ  :teach:
**************************************************
“มึงหายไปไหนมาบอย กูบอกให้รอที่โต๊ะหายไปเลยนะมึง” เอมันถามผมเมื่อผมย้อนกลับมาที่คณะ

“ไปเขาห้องน้ำมา”

“ห้องน้ำที่ไหนที่ตึกเราก็มี มึงนี่แปลกขึ้นทุกวัน” อีหอกหัก ผมอยากจะด่ามันนักครับ ก็เพราะปากมันวันนั้นไมใช่หรอกเหรอที่ทำให้ผมต้องกลับมาเจอเรื่องวุ่นวายนี่อีกรอบ

“เออเรื่องของกู แล้วมึงบอกไปตามนิวไม่ใช่เหรอ แล้วมันอยู่ไหน” ผมถามหานิว

“นั่งคุยอยู่กับพวกยัยขวัญอยู่โน่น” ผมใจหายวาบอย่าบอกนะ ว่ามันไปเล่าเรื่องราวของผมให้ขวัญฟัง

“นิวมึงมานั่งทำHereอะไรอยู่นี่” ผมออกแรงกระชากนิวด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

“อีบอยนี่มึงจะฆ่ากูเหรอทำกูตกใจนะมึง” นิวบอกผมหน้าซีด มันคงตกใจมากกับท่าทีของผม ขนาดคนที่อยู่ในกลุ่มยังแตกฮือทำไมผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลยครับ

“นั่นสิบอยเดี๋ยวนี้ดูเครียดๆนะเป็นไรป่าวบอกได้นะเผื่อขวัญจะช่วยได้” ไม่ต้องมาปากดีเลยมึง เมื่อกี้ยังสุมหัวกับแฟนมึงล้อกูอยู่หยกๆ นี่ผมกำลังพาลอยู่เหรอครับเนี่ย ผมสับสนกับอารมณ์ตัวเองไปหมดแล้วล่ะครับ ทุกสายตาจ้องมาที่ผมเหมือนผมเป็นตัวอะไรซักอย่าง แต่ดูเหมือนนิวมันจะเริ่มเข้าใจในตัวผมมันลุกขึ้นตบไหล่ผม

“บอยกูเป็นเพื่อนมึงนะกูไม่ทำร้ายมึงหรอก”

“ใช่นิวมันพูดถูกนะบอย กูสองคนน่ะรักมึงนะคราวที่แล้วพวกเราไม่รู้จริงๆว่าเหตุการณ์มันจะเป็นแบบนี้”

“ใช่มึงไว้ใจได้พวกกูยืนข้างมึงเสมอ” เพื่อนผมสองคนมันปลอบผมกันใหญ่ มันคงเห็นอาการที่ผมเครียดมาหลายวันตั้งแต่วันนั้นผมอุตส่าห์หลบเรื่องราวมาได้ตั้งนานแล้ว ทำไมผมจะต้องให้คนที่ผมต้องการจะลืมกลับมามีอิทธิพลเหนือผมด้วยครับ

อดีตมันก็คืออดีต ไม่มีใครย้อนกลับไปแก้ไขได้อยู่แล้ว ชีวิตคนเรามันต้องเดินต่อไปข้างหน้าไม่ใช่เหรอ ไม่ไช่มามัวจมปรักอยู่กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง แล้วทำไมผมจะมานั่งกลัวนั่งเครียดเกี่ยวกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ด้วย มันมีแต่จะบั่นทอนให้จิตใจว้าวุ่น แล้วผมจะมีแรงต่อสู้กับปัญหาต่างๆได้ยังไง พอกันทีครับผมจะไม่ยอมให้เรื่องพวกนี้มาทำให้ผมเป็นคนเก็บกดต่อหน้าใครๆได้อีก........

หลังจากวันนั้น ผมทำตัวเองให้ยุ่งตลอดจะได้ไม่มีเวลามาฟุ้งซ่าน ผมร่วมงานกิจกรรมที่คณะเกือบจะทุกอย่างจนหน้าผมกลายเป็นโลโก้กิจกรรมของคณะไปแล้ว

ผมเจอคนเยอะขึ้น สนิทชิดเชื้อกับรุ่นพี่จนกลายเป็นที่รักใคร่ของใครต่อใครแบบไม่รู้ตัว ในขณะที่ต้นค่อยๆหายไปจากชีวิตผมช้าๆ แต่ก็ยังเจอกันบ้างครับ ยังไงซะมันก็หลบกันไม่พ้นหรอก แฟนมันเองก็อยู่คณะเดียวกับผม มันก็ต้องเข้าออกคณะผมอยู่แล้ว แต่ผมเลือกที่จะเฉยๆกับมัน เจอกันผมเองก็ไม่สนใจไม่มองมันด้วยซ้ำ อีกอย่างตอนนี้มันก็เข้าถึงตัวผมได้ยาก เพราะผมยุ่งๆกับงานที่คณะไม่มีเวลาอยู่คนเดียว ให้มันไปก่อกวนได้ง่ายๆเหมือนเมื่อก่อน มีแต่มันแหละครับที่ผมแอบเห็นไปนั่งเงียบๆคนเดียวบ่อยๆ เหมือนคนมีเรื่องให้คิดเป็นภาพที่ผมเองไม่เคยเห็น แต่ก็ช่างมันเถอะครับ บอกแล้วไงว่าผมไม่อยากจะยุ่งกะมันอีกแล้ว จนวันที่จะต้องคัดเลือกนักฟุตบอลของมหาลัยมาถึง

“บอยมึงจะไม่ไปเชียร์พี่ต้นจริงเหรอ” เอกะนิวเข้ามาคุยกะผมในห้องศิลป์ของคณะ ในขณะที่ผมกำลังง่วนอยู่กับการทำฉากประกอบการแสดงของคณะเป็นการแสดงหาทุนเข้าคณะอ่ะครับ ผมค่อนข้างตื่นเต้นเหมือนกัน เพราะงานนี้ผมต้องร่วมแสดงบนเวทีร่วมกับรุ่นพี่เป็นครั้งแรกพร้อมกับยัยขวัญครับ

“ไม่อ่ะงานยังไม่เสร็จเลย”

“งานอะไรของมึงคนอื่นเขาไม่เห็นทำเลย”

“ก็ช่างเขาสิมัวแต่เกี่ยงกันแล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จ”

“แหมเป็นคนดีนักนะมึง”

“แหงล่ะกูไม่ได้เลวเหมือนมึงสองคนนิ” ผมได้ทีกัดมัน นานแล้วเหมือนกันที่ผมไม่มีอารมณ์ขันแบบนี้

“เริ่มปากดีขึ้นแล้วสิมึง กูนึกว่ามึงจะจอดตั้งแต่ยกแรกซะแล้วที่ต้องเล่นสงครามประสาทกับพี่ต้น”

“กูเลิกสนใจมันซะอย่างมันจะทำอะไรกูได้”

“เออมึงแน่ ทีเมื่อก่อนทำเป็นจะตายผีเข้าผีออกแค่ได้ยินชื่อเขากะยัยขวัญหูนี่ผึ่งเชียวเด๊ะกูจะแฉให้หมดเลยว่าอีนักกิจกรรมอย่างมึงเคยวิ่งตามผู้ชายมาก่อนแถมผู้ชายคนนั่นก็เป็นแฟนของดาวคณะซะด้วย”

“เชิญมึงตามสบายกูไม่แคร์” ครับผมไม่แคร์แล้วจริงๆ

“มึงนี่ด้านจริงๆ เออแต่เดี๋ยวนี้นะเห็นคนที่คณะของพี่ต้นบอกว่าพี่ต้นกำลังมีปัญหากะรุ่นพี่ที่คณะไม่รู้เรื่องอะไรว่ะ”

“มันไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกพวกมึง คนมันสันดานอันธพาลอยู่แล้วมันก็เที่ยวมีเรื่องไปทั่วนั่นแหละก็ดีมันจะได้หายซ่าซะบ้าง”

“มึงนี่ท่าจะโกรธเขาจริงๆเลยว่ะ”

“กูเกลียดเข้ากระดูกดำเลยแหละไม่ใช่โกรธ”

“โอยพวกกูไม่คุยกะมึงแล้วรักแรงเกลียดแรงจริงๆ เกิดมึงของขึ้น ขึ้นมาคว้าคัตเตอร์ปาดคอพวกกูขึ้นมาอดกรี๊ดพี่ต้นลงแข่งบอลกันพอดี”

พวกมันออกไปกันแล้วครับผมยังคงนั่งทำงานต่อไป อย่างต้นน่ะมันเล่นบอลเก่งขนาดนั้นถ้ามันไม่ติดทีมมหาลัยก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วครับ

เสียงประตูห้องเปิด

ลืมอะไรกันอีกล่ะพวกมึง  ผมคิดว่าเป็นเอกะนิวครับ “ลืมอะไรกันไว้ล่ะ”

เงียบ................ไม่มีเสียงตอบ นอกจากเสียงปิดประตูตามด้วยเสียงกดล็อค ผมหันควับไปมองทันทีด้วยความตกใจในขณะที่มือยังถือคัตเตอร์อยู่

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #28 เมื่อ01-06-2007 20:48:31 »

เงียบ................ไม่มีเสียงตอบ นอกจากเสียงปิดประตูตามด้วยเสียงกดล็อค ผมหันควับไปมองทันทีด้วยความตกใจในขณะที่มือยังถือคัตเตอร์อยู่

เอ่อ...
จะกลายเป็นนิยายฆาตกรรมรึป่าวเนี่ย
 :sad5: :sad5: :sad5: :sad5:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
Re: Real Love Story โดย คุณบอย
«ตอบ #29 เมื่อ02-06-2007 14:47:27 »

เกิดอะไรขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 :serius2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด