หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[The_outsider]

พี่นัทอย่าดีมาก เดี๋ยวน้ำพุเหลิง
 

เคนยังไม่หลุดวงโคจรอีกเหรอเนี่ย 
หรือพระเอกคือเคน  ม่ายเอาน๊า~
 

[4life]

เมื่อไหร่ไอ้คุณน้ำพุมันจะเสียตัวฟะ เฮ่อๆ

ส่วนตัวเเล้วเชียร์เฮียนัทนะ
เป็นคนเงียบๆ คงจะหื่นดี กร๊ากกกกกกกก

[BeeRY]

จะสงสารก็ไม่ใช่ จะสมน้ำหน้าก็ไม่เชิงนะ น้ำพุเนี่ย
เอาเหอะ ตั้งสติดีๆแล้วกัน ระดับน้ำพุแล้วน่าจะเอาตัวรอดได้นะ เห้นรอดมาหลายครั้งแระ
หรือว่าคราวนี้จะไม่....

[yoyo]

+ ให้ๆ ว่าจะให้หลายทีละ ลืม อิอิ
พุใจเย็นจิ อาจจะยังไม่เห็นก็ได้ หลบทันอยู่ 55

[หัวเเม่มือ]

 

 

 

 

[sin]

ฮ่าๆๆ น้ำพุเหมือนวัวสันหลังหวะ
ต้องคอยนะแวงระวังว่าเมื่อไหร่จะโดนเอาคืน

ว่าแต่จริงๆแล้วแอบเชียร์เคนนะ เหอะๆ อย่างน้ำพุเนี่ย ต้องเจอคนโหดๆ จะได้กลัวบ้าง

น้ำพุคนขี้เบื่อ ขี้รำคาญ แต่ก็ไม่ชอบปฏิเสธคน ไม่อยากถูกเกลียด
แถมยังขี้เหงาอีกต่างหาก หลายใจด้วย กิ๊กเยอะนะเรา

[nunamicky]

ไม่ทราบว่าพุอยู่แถวไหน
จะได้จองให้ถูกวัดจ๊ะ
หึ หึ

[foyer]

/

ผมชะงักกึกตอนเห็นเคน... ไอ้โมที่เดินมาด้วยกันเลยถามว่า
“เป็นไรน้ำพุ?” เท่านั้นล่ะครับ... เคนหันมามองเลย  ผมสะดุ้งตกใจก้าวถอยหลังอัตโนมัติ... ไอ้โมพอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็อ้าปากหวอ
“กูไปรอโรงอาหารนะ” เฮ้ย!!
“โม! เดี๋ยว”  ไอ้โม๊........มมมมม มึงนะมึง อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนก็ไม่ได้ ผมหันไปยิ้มแหยให้เคนที่มองมานิ่ง มากมาย...
“ดี เคน” ทำใจดีสู้เสือไปงั้นล่ะครับ ที่จริงหน้าซีด เหงื่อแตกซิก
เคนลุกจากเก้าอี้เดินมาหา
“ไปด้วยกันหน่อยได้ป่ะ มีเรื่องไม่สบายใจอยากคุยด้วย”

“เหรอ?... ร..เรื่องอะไรอ่า?” ใจมันช็อตไปละครับ... ไม่อยากคิดต่อว่าเรื่องอะไร
“เรื่องส่วนตัว คุยตรงนี้ไม่สะดวกอ่ะ” ผมหันมองรอบๆ... ก็มีคนเดินกันอยู่ขวักไขว่จริง แต่....... กรูไม่อยากไปกับมึง กูกลัว
“งั้น...ไปตรงนู้นกันมั้ย ไม่ค่อยมีคน” ผมเสนอทางเลือกให้ แต่เคนไม่เอา....

“เราอยากคุยเงียบๆ ไปด้วยกันหน่อย ขอร้อง” ขอร้องของมันหน้าโคตรโหดเลยง่ะ
“แต่ว่า... เรามีเรียนตอนสิบโมง นี่ก็ใกล้จะได้เวลาแล้วอ่ะเคน” ผมทำเป็นดูนาฬิกา แหะๆๆ หาทางเลี้ยงบอลหลบคับ

แต่พอพูดประโยคนี้จบ ท่อนแขนผมเจอกระชากเข้าอุ้งมือมันเลย 

“เลิกโกหกสักที!! มีเรียนตอนไหน อย่านึกว่าไม่รู้!” มันตะคอกใส่ผมเสียงดัง   
เคนมันบีบแขนผมแน่นมาก เจ็บเหมือนกระดูกจะแตกเลย.....
“โอ๊ย” จากซีดกลายเป็นเขียวแล้วมั้งหน้าผม
“จะไปไม่ไป?” เคนถามอีก       
 
ตอนนี้เริ่มมีคนหันมามองดูผมกับมันละ... ซวยๆๆ ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต และไม่อยากให้คนอื่นรู้ด้วย เลยต้องหาทางเอามันไปไกลๆ ก่อน
“ไปก็ได้ ปล่อยแขนก่อนเคน เราเจ็บอ่ะ โอ้ย..!” มันไม่ฟังแต่ลากผมจนหัวแทบขวิดไปลานจอดรถ

ผมเห็นพาหนะที่จะพาผมไปตายแล้วครับ

มอเตอร์ไซต์เคนเนี่ยแหล่ะ มันลงทุนขี่มอไซต์มาถึงนี่เลยเหรอเนี่ยย.....

เคนขึ้นนั่งคร่อมมอไซต์ ใส่หมวกกันน็อคแล้วสตาร์ทเครื่องอย่างเร็ว ในขณะที่อีกมือมันก็ยังกำแขนผมแน่นอยู่
“ขึ้นมา” มันกระชากผมมาตรงเบาะข้างหน้า เห็นแบบนี้รู้เลยว่าสภาพผมตอนออกไปกับมันจะเป็นยังไง
“.......เอ่อ นั่งหลังก็ได้” ผมลังเลเพราะกลัวคนเห็น 
“บอกให้ขึ้นมา!” หง่ะ เริ่มไม่อยากไปด้วยละ กลัวมันพาไปฆ่า
“เคน... คือว่า เดี๋ยวค่อยไปได้ไหมอ่ะ เพื่อนรอ .....โอ้ย!” มันเอาอีกแล้วครับ กระชากแขนมาแบบไม่กลัวผมเจ็บ พอก้นผมแตะเบาะ มันก็รัดเอวไว้แน่นและบิดคันเร่งออกไปทันที เวรกรรม.... อายไม่กล้าสู้หน้าประชาชน ผมเลยก้มหน้าก้มตานั่งเงียบจนพ้นเขตมหาลัยถึงกล้าเงยหน้าขึ้นมา

“จะพาไปไหนอ่ะเคน?” เคนมันปล่อยมือจากเอวผมละคับ (เพราะขับรถในเมืองต้องระมัดระวังนิดนึง)
“..........................” มันไม่ตอบอ่ะ... ผมเริ่มใจหวั่นๆ กลัวง่ะ กลัวมากเลย ท่าทางอย่างนี้ไม่เรียกไปคุยอย่างเดียวแน่ๆ   

/

ในที่สุดก็ถึงคอนโดแห่งหนึ่ง... มันผ่านด่าน รปภ. หน้าโครงการไปอย่างง่ายดาย 
ผมเหงื่อแตกซิก เริ่มจะรู้ชะตากรรมตัวเองรำไร
 
พอเคนจอดรถได้ ผมเลยว่าจะคุยจะขอโทษมันดีๆ ละ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส

“เคน... โกรธเราเรื่องอะไรอ่ะ เราขอโทษ” เคนไม่ฟัง ตั้งขามอไซต์ได้ ก็ดึงแขนผมเดินตามมันต่ออีก...
อ๊ากกก ไม่เอา ไม่ไปเว้ยย
“เคน เป็นอะไรบอกเราหน่อย อยู่ๆ มาดึงแบบนี้เราเจ็บ!” เคนหยุดเดิน หันหน้าเหี้ยมๆ กลับมามอง ผมชะงักเงียบกริบเลย เคยเห็นมันน่ากลัวมาหลายที แต่ครั้งนี้หนักสุด
“พุไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเราเป็นอะไร?” มันพูดแบบกัดฟัน แถมเพิ่มแรงในมือมันอีก
“โอ๊ยย! เคน... เจ็บ เราไม่รู้ ฮืออ เราไม่รู้” ผมเจ็บจนน้ำตาไหล ตอนนี้จากกลัวกลายเป็นโกรธมันแล้วคับ มันเอาแต่บังคับผม ทำผมเจ็บ แล้วทำไมผมต้องยอมมันด้วยง่ะ

“ไม่ต้องร้อง!! มานี่เลย!” มันจะลากผมเข้าล็อบบี้ แต่ผมฝืนตัวไว้สุดชีวิต ลองกลายเป็นแบบนี้ผมก็พอรู้แหล่ะว่ามันจะพาไปไหน แต่พาไปแล้วจะทำอะไรนั่นอีกเรื่องนึง...
“เคน..ฟังก่อน เราขอโทษ เรื่องเอ็มใช่ไหม เราขอโทษที่ไม่ได้บอก เดี๋ยว เคน...” อ๊ากก ทำไงดี มันไม่ฟังเลย มันรู้อะไรแค่ไหนก็ไม่ยอมบอกด้วย

จนกระทั่งเข้ามาในล็อบบี้จนได้ เห็นท่าจะไม่ดีและ ผมร้องเลยครับ
“ช่วยด้วยครับ... ช่วยผมด้วย!!” ไอ้เคนหันมามองผมแบบอึ้งๆ มันหยุดเดินไปแป้บนึง แต่พอนึกขึ้นได้ก็รีบลากผมต่อไปที่ลิฟท์
“น้อง มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า?” มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาถาม
“พี่ครับ ช่วยผมด้วย....” ผมบอกเค้า น้ำตาไหลสองแก้มเลย ก็กลัวมันง่ะ...

“ไม่มีไรครับ เมียนอกใจ เลยจะพาไปเคลียร์ซักหน่อย” ไอ้เคนบอก


หา................. ผมหยุดร้อง อ้าปากหวอเลยครับ

เจอประโยค ‘เมียนอกใจ’ เนี่ยผมช้อคโคตรๆ

แต่ดูเหมือนไม่ใช่มีแต่ผมที่ช้อคคนเดียว พี่คนนี้เค้าก็ช้อคไปเหมือนกัน...
“เอ่อ...งั้นมีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันนะ ใจเย็นๆ อย่าใช้อารมณ์คุยกันล่ะ” พี่เค้าทำท่าจะเดินไปแล้ว... อ๊ากกก อย่าเพิ่งไปนะพี่     
“......พ....พี่” ผมพยายามจะเรียกเค้า แต่พอดีลิฟท์เปิด เคนมันเลยเอามืออุดปากล็อคเอว พาผมเข้าลิฟท์ทันที
“อื้ออ” ผมดิ้นแต่เคนมันก็เหนียวง่ะ มันแรงเยอะ ตัวโตกว่าผม พอลิฟท์ปิดมันคลายมือผมเลยสะบัดหลุดออกมา
ด้วยความโกรธแบบมหาศาล โคตรๆๆ โกรธมาก ผมเลยกำมือหันกลับไปต่อยหน้ามันทีนึง...

ปั๊ก!....เสียงดังสนั่นลิฟท์เลย

ง่ะ..................... อึ้ง... ตกใจดิครับ
เกิดมาเพิ่งเคยต่อยคนก็มันเนี่ยแหล่ะคนแรก เจ็บมือสุดๆๆ เลยอ่ะคับ

ขณะนั้นดูเหมือนอากาศในลิฟท์ลดน้อยลงฉับพลัน....   
ผมตัวสั่นมองเคนอย่างหวาดๆ ตอนมันหันกลับมา แล้วฟาดมือเข้าหน้าผมคืน!
 
.......แรงไม่แรง ตัวผมก็กระเด็นไปกระแทกผนังลิฟท์จนเจ็บไปทั้งแขน

หง่ะ........... เมื่อกี้อึ้งที่ผมต่อยหน้ามัน คราวนี้ผมอึ้งกว่าที่มันตบหน้าผม

“อย่าคิดว่าเราจะยอมเหมือนก่อนนะพุ” มันตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผมขึ้น แล้วกระแทกตัวผมกับผนังลิฟท์อีกที
“ปล่อยกูนะเว้ยยย ฮืออ” ผมเจ็บหน้ามากๆ รู้สึกคาวในปากด้วย สงสัยเลือดออกแหงเลย แต่ที่ร้องไห้ไม่ใช่เพราะเจ็บตัวหรอก แต่เจ็บใจที่ทำอะไรเคนไม่ได้มากกว่า เกิดมาผมไม่เคยโดนใครตบหน้าเลยนะ
“ฮึก ปล่อยกู!!” ผมแหกปาก แล้วจิกเล็บลงที่มือมัน ทีนี้เคนเลยต้องปล่อยมือจากคอเสื้อผม แต่มันก็จับผมหันหลังแล้วกดหน้าแนบกับผนังลิฟท์แทน       

“ไม่ปล่อย! มึงทำตัวเองนะพุ” เพิ่งเคยได้ยินเคนมันหยาบกับผมเป็นครั้งแรกก็วันนี้แหล่ะ
“กูทำอะไร หา...!? แล้วมึงเกี่ยวไรด้วย ปล่อย!!” พูดไปเพราะความโมโหล้วนๆ คับ คอนโดนี้แมร่ง... ตอนกลางวันเงียบกริบมาก สงสัยไปทำงานกันหมด ขนาดเดินเข้ามายังแทบไม่เจอใคร พอดีลิฟท์เปิด เคนมันเลยจับผมอุ้มขึ้นพาดบ่าทันที ผมเหวออีกรอบกลัวตกมาคอหัก เลยต้องจัดท่าจัดทางตัวเองให้เข้าที่ก่อน เพราะดูท่า หากผมดิ้นตกจากตัวเคนจริง มันก็คงไม่มาคอยรอรับผมหรอก

/

จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูห้อง.... เวรกรรม เห็นท่าจะไม่ดีละ... ใช้ไม้อ่อน ก็ไม่ได้ผล ไม้แข็งก็เจ็บตัว
งั้นจะใช้วิธีไหนดีวะ.... อารมณ์ผมก็ร้อนใช่ย่อยง่ะ ให้พูดดีๆ กับมันตอนนี้ก็ทำไม่ได้ด้วย

ห้องเคนอยู่ไม่ห่างจากลิฟท์มาก มันเสียบกุญแจไขอย่างรวดเร็ว.... หง่ะ
สุดท้ายก็เข้ามาในห้องจนได้... เคนทำไงรู้มั้ยครับ มันปล่อยผมทิ้งดิ่งลงพื้นทั้งอย่างงั้นเลย...... ผมก็ตกล้มก้นกระแทกพื้นดิ

อ๊ากกก เจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว
มึงต้องโดนกรูเอาคืนบ้าง!!!   
         
ผมยันตัวขึ้นจากพื้น อาศัยจังหวะเคนกำลังปิดประตูยกเท้าขึ้นเตรียมถีบมันสุดแรงเกิด แต่มันก็หันกลับมายกมือขึ้นจับขาผมหนีบไว้กับเอวทัน
“อ๊ากก ปล่อยกูนะไอ้เชี้ย!!” เคนดันผมที่ยืนอยู่ขาเดียวไปเรื่อยๆ จนผมชนกับอะไรสักอย่างหงายหลังล้มลงไป

“มึงหุบปากได้แล้วพุ!” ผมล้มลงกระแทกเบาะโซฟาครับ... จะว่าโชคดีก็ไม่เชิง เพราะผมซวยตั้งแต่โดนลากพามาที่นี่แล้ว
“มึงโกหกกู สวมเขาให้กู แล้วมึงยังมีหน้ามาร้องแหกปากอย่างงี้อีกเหรอ!!?” เคนตะคอก ตาเขียวปั๊ด 

ผมยันตัวลุกขึ้นนั่ง โดยมีไอ้เคนยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า “กูก็นึกว่าตัวเองแมร่งเหี้ย ที่ทำรุนแรงกับมึง กูเลยพยายามขอโทษ มึงโกรธกูก็รอมึงได้ กูทนรอมึงมาเป็นปี...แล้วดูที่มึงทำ ..มึงนอกใจกู!!”
อารมณ์โกรธของผมตอนนี้แทบไม่เหลือแล้วคับ เหลือแต่ความกลัวล้วนๆ ก็ผม....... ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ข้อแก้ตัวเดียวของผมคือ ผมไม่ได้รักมัน ซึ่งไม่รู้ว่าถ้าพูดออกไปตอนนี้แล้วมันจะยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิมรึเปล่า เคนดูจะโกรธผมมากเลยง่ะตอนนี้   

“มึงบอกว่าชอบกู แต่มึงไปมีคนอื่น มันหมายความว่าไง หา!!” ผมเจอมันเหวี่ยงลงโซฟาอีกรอบ 
“..................................” นอนนิ่งไม่ไหวติงละคราวนี้ ก็คงจะถูกอย่างที่โดนเค้าด่าจริงๆ   
“กูเชื่อใจมึง ไว้ใจมึง นึกว่ามึงจะเป็นคนที่เข้าใจกู แต่มึงหักหลังกู! กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่านอกใจ แล้วทำไมมึงยังทำ!”

ทีนี้เคนตามมาอีก มันคงมีอยู่อารมณ์เดียวอ่ะ อารมณ์อยากฆ่าผม มันเลยยกมือขึ้นกำหัวผม เหมือนหัวผมเป็นลูกบาสง่ะ จับแบบนั้นเลย แล้วกดไว้กับเบาะไม่ให้ ลุกขึ้นมาได้ 
“โอ๊ยย กูไม่ดี กูเหี้ย มึงก็เลิกคบกับกูไปเลยดิ อ๊ะ!!” มันก้มลงมากัดปากผมครับ ปากผมแตกอยู่แล้วมันกัดมาแบบนี้ก็ยิ่งเจ็บเชี้ยๆ ดิ             

เคนกัดทั้งปากบนปากล่าง จนผมรู้สึกว่าปากเริ่มจะชาๆ จะหันหน้าหนีก็ไม่ได้ มันกดหัวผมอยู่ 

เสร็จแล้วมันก็ตวาดใกล้ๆ หน้าผมว่า “กูไม่เลิก!! เลิกเพื่อให้มึงไปมีความสุขกับคนอื่นเหรอ!...ฝันไปเถอะพุ!!” โอ้ย ผมดิ้นจะพาตัวเองหลุดจากเงื้อมมือมัน แต่เคนก้าวขึ้นคร่อมทั้งตัว แล้วเอาแขนยันอกผมไว้ อีกมือก็บีบหน้าผมจนเจ็บ ทั้งจุกทั้งเจ็บ จนน้ำตาจะไหลอีกรอบ 

ผมเลิกคิดจะโวยวายกับมันแล้ว เพราะจังหวะนี้ต้องหาทางเอาตัวรอด และทำให้มันอารมณ์เย็นลงสักนิดก่อนก็ยังดี
“เคน... เจ็บ ปล่อยเถอะ เรายอมแล้ว” ผมพูดอู้อี้อยู่กับมือมัน
“เราขอโทษ เคนจะให้เราทำยังไง บอกกันดีๆ ก็ได้ เรายอมแล้ว” ผมอ้อนวอนพูดกับมัน
 
สีหน้าเคนดีกว่าเมื่อกี้หน่อยนึง มันคลายมือออกทั้งหมด แล้วกระตุกกระดุมเสื้อผมจนหลุดไปเกือบทั้งแถบ....หง่ะ ทำแบบนี้อย่าบอกนะว่า....

“ยอมก็ดี... กูจะทำให้มึงไปแรดกับใครไม่ได้อีกน้ำพุ”


หะ........หา เดี๋ยว...... ช้อคของจริงละทีนี้ 
ไม่เอ๊า........โอ้ยๆๆ ผมยันตัวลุกขึ้นทันที แต่โดนกดลงท่าเดิม ผมตาค้างมองหน้าเคน ปากคอสั่นขึ้นมาซะเฉยๆ

“ค...เคน เดี๋ยว ไม่เอา” ผมพูดพลางจับมือมันที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาถอดท่อนล่างของผมอยู่
“เคน....ร...เรา ไม่ทำนะ เรากลัว” กางเกงผมหลุดไปแล้วครับ เหลือกกน. ตัวเดียวที่ผมยื้อไว้สุดชีวิต อ๊ากก เกิดมาไม่เคยให้ใครดูของสงวนนอกจากพ่อแม่ ญาติพี่น้องเลยนะ แล้วยิ่งมาทำแบบนี้ยิ่งไม่เคยเข้าไปใหญ่ ผมไม่อยากทำ กลัวจริงๆ น้ำตาไหลพรากเลยทีนี้

“เลิกสำออยสักทีเหอะพุ ...น้ำตามึงมันใช้ไม่ได้ผลแล้วว่ะ”
ผมนึกถึงสมัยเด็กขึ้นมา... เหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนตอนที่เกือบโดนข่มขืนเลย ไม่เอาอ่ะ... ผมไม่อยากเจออะไรแบบนั้นอีก   

“ฮืออ เคน เราขอโทษ กลัวแล้ว อย่า...อึก” เคนเอามือจับกึ่งกลางลำตัวผม เสร็จแล้วก็เอาปากมันมาบดปากผม มันเอาเข่าสอดเข้าหว่างขาให้ขาผมกางออก
มือผมป่ายสะเปะสะปะ ไม่รู้จะดึงมือมันออก หรือดึงหน้ามันออกดี เพราะทั้งบนและล่างโดนยึดเป็นตัวประกันหมดแล้ว

“อื้ออ อือ” ผมเบลอ ทำอะไรไม่ถูก เลยเจอลิ้นมันกวาดเข้ามาอย่างหนักหน่วง มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนเสียววาบที่ท้องน้อย
ผมลืมตา อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็เจอแต่หน้าเคน

“งะ อ๊ะ.....เคน ฮื่อ” เคนผละมาไซร้ที่ซอกคอ กกหู ผมเสียวมาก ขนลุกไปทั้งตัว เพราะรู้แล้วว่าสาเหตุหลักมาจากมือเคนที่กำลังชักน้องชายผมขึ้นลงอยู่                 
“เป็นไง ดีกว่าที่คนอื่นทำไหมพุ?” มันเงยหน้ามาถามผมเสียงเหี้ยม เสร็จแล้วก็ดึงกกน. ผมออกไปอย่างไม่ใยดี

ผมมองตามการกระทำมันแล้วรู้สึกขนหัวลุก อยากจะพูดก็พูดไม่ออก... เลยรีบลุกขึ้นจะหนีแทน
“จะไปไหน?” ขาได้แตะโดนพื้นสองวินาที ผมก็เจอฝ่ามือกระชากคอเสื้อด้านหลังกลับมาอีก
คราวนี้แย่กว่าเดิม ตรงที่แขนผมมันไปคาอยู่ในเสื้อ สภาพเลยเหมือนโดนตรึงไว้กางแขนไม่ได้อีก 
 
 
“เคน... เราไม่เคยทำกับใครนะเว้ย ทำไมต้องมากล่าวหาด้วย” มีแต่มึงแหล่ะ ที่ชอบทำกู
”มึงไปค้างกับไอ้รุ่นพี่นั่น แล้วยังจะบอกว่าไม่เคยอีกเหรอ” หา.......... รุ่นพี่ไหน อย่าบอกนะว่าพี่นัท มันรู้ได้ไงวะเนี่ย
“ไม่เคยเว้ย ไอ้บ้า! ยังไม่รู้จักพี่เค้าสักหน่อย กล่าวหาได้ไง....” พี่นัทแค่จับมือยังไม่เคยเลย แสรดด
“ปกป้องมันนัก ชอบมันรึไง!!?”

ไอ้นี่.... แมร่งพูดอะไรก็เฟลตลอด ขี้เกียจอธิบายแล้วนะ ถ้าพูดไปก็ไม่เข้าโสตประสาทมันแบบนี้หง่ะ

“ก็ชอบมากกว่ามึงละกัน” ผมพูดเพราะรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ นะตอนนี้ โคตรเกลียดมึงเลยว่ะเคน
“........................” เคนมันพยักหน้า เหมือนจะยิ่งโกรธที่ผมพูด หง่ะ เวรละ ผิดแผน... ตอนนี้ต้องพูดเอาใจมัน หาทางเอาตัวรอดดิ

“งั้นที่เค้าบอกกันว่ามึงเป็นแฟนไอ้พี่นั่นก็เรื่องจริงน่ะสิ?” .............หง่ะ หายนะมาเยือน


“เหวอออ” เจออุ้มอีกละครับ ยังไม่ทันหายตกใจหลังผมก็กระแทกเตียงสปริงดังตุบ สภาพก็โคตรล้อนจ้อน ยังโดนหอบหิ้วไปนั่นมานี่อีก
ผมก็ไม่ใช่ตัวเบาๆ นะ แต่เคนมันถึก   

“ค..เคน เราไม่ได้เป็นแฟนเค้า”
“กูเบื่อคำโกหกของมึงเต็มทนแล้วว่ะพุ”


อ๊ากกกก ทีพูดความจริงทำไมถึงไม่เชื่อกันจังวะ

“ไอ้พี่นั่นเป็นได้แค่แฟนมึง แต่กูเนี่ยแหล่ะ...จะเป็นผัวมึง”


H
แหง้วว จะรอดมั้ยหนอ... แต่ก็ถ่วงเวลาได้นานอยู่นะ เอิ๊กส์ๆ
น้ำพุไม่ได้โกหกนะ แค่พูดไม่หมด หุหุ 
ปล. ดูเหมือนจะโดนสมน้ำหน้าเยอะนะตอนที่แล้ว   

[โจ๊กกุ้ง]

กริ๊ดดดด พุจะเสียจิ้นมั้ย ขอให้เสียเท้อ ฮ่าๆๆๆๆ เคนน่ากลัวมากมายอ่ะ

[Tun_Bow]

พุหนอพุ จะรอดมั๊ยเนี่ยอุส่าห์รักษาจิ้นมาได้ตั้งนาน

[BeeRY]

ก็อยากให้รอดนะ แต่บางทีก็ไม่อยากอะ
เคนของขึ้นแล้วน่ากลัวจริงอะไรจริง เห็นทีพุจะรอดยาก
ต้องรอดูตอนต่อไป อิอิ

[sin]

อ๊า ตัดฉับ !!!!
น้ำพุ จะรอดไหมน้อ แต่รอดมาได้หลายครั้งแล้วนะเออ

ครั้งนี้ถ้ายังปลอดภัยอีก จะซูฮกในความโชคดีของน้ำพุมากเลยอ่ะ
เอาใจช่วยเคน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

[nunamicky]

ใครจะช่วยพุได้
หรือพุจะรอดมือเคนมั๊ย
ไม่สน
ฉันสนว่าเรื่องนี้ตกลงใครมันเป็นพระเอกวะ?
ฮ้วย !

[kenshinkenchu]

อ๊าก.................
ต่อเลยได้ไหมอ่ะ ขอวันนี้ตอนนี้ ชม. นี้เลย  
ค้างมาก........  อยากอ่านต่อ่ะ  ต่อเหอะน้า  

[Na_RimKLonG]

โอ๊ย

เคนแร๊งงงงงงงงงงงงงงง

แต่ว่าค้างคามากค่ะท่าน!!

[yoyo]

ค้าง

แต่ก็อยากให้เสร็จๆเคนไปเลย  เผื่อเรื่องจะเปลี่ยน 555+

[Nichdia]

แอบสงสารพุ เบา เบา

[Akad3ar]

รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

[หัวเเม่มือ]

อากกก


ตกใจ

[yayu]

ว้ากกก.ๆๆ ..

เคนรักแรงหึงแรงมาก จะทำแบบนี้กับพุจริงเหรอ  

หรือวันนี้จะเป็นวันเปิดตัวพระเอกของพุ  

[eastwind]

ฤทธิ์รักแรงหึงของเคน น่ากลัวอิ๊บอ๋าย

[ordkrub]

สงสัย คราวนี้ของจริง

[4life]

ค้างงงงงงง

[The_outsider]

S h o c k !!

 



 

[TENSHINEKO]

อะไรของไอ้เคนมันอะ  โมโหอะไร ก็เป็นแค่เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ 

ดูจากสถานการณ์ ไม่มีใครมาช่วยพุได้เลย

 

[sin]

เข้ามาดันๆๆๆ รอน้ำพุ

[Akad3ar]

อ่าาาาาาาาาาาาาา... อยากอ่านต่อแล้ว

ไรเตอร์หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[foyer]

/

ผมมาอยู่คอนโดเคนสามวันแล้ว...
เหมือนโดนขังอ่ะคับ ออกไปไหนก็ไม่ได้ มือถือผมก็ไม่ได้พกมาตั้งแต่ก่อนหน้าวันที่ผมจะไปช่วยพี่นัททำงานแล้ว

หง่ะ ซวยบรรลัย...
เคนมันเอาโทรศัพท์ห้องไปไหนก็ไม่รู้ง่ะ   ถึงจะจำเบอร์ใครไม่ได้ แต่ผมรู้เบอร์ตำรวจนะ T T

อ่า... ที่จริงผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์เรื่อยเฉื่อยแฉะอย่างงี้หรอกนะคับ พอเคนมาผมจะกลายเป็นทะเลเพลิงคับ  

แค้นง่ะ แค้นมากก อยากจะฆ่ามัน
เห็นหน้ามันแล้วอยากต่อย อยากกระทืบมันให้จมตรีนไปเลย

แต่........ ก็ได้แค่คิด ฮือออออ ทำอะไรมันไม่ได้ง่ะ

เรื่องกำลังถ้าไปแข่งกับมันเนี่ยมีแต่เจ็บตัว เหมือนที่สองคืนก่อน ผมก็เจ็บตัว
เจ็บโคตรๆๆ เหมือนจะตายให้ได้ เกิดมาไม่เคยเจ็บแบบนี้เลย (คงจารู้นะคับว่าโดนอะไร)
ฮือออ ยิ่งคิดยิ่งแค้นใจ

ชีวิตนี้ผมคงไม่มีทางญาติดีกับมันแน่ๆ ผมเกลียดมานนน .....เกลียดเคนนน!!  

/

“กินไรยัง?” เคนกลับมาและ... ผมนั่งเงียบอยู่บนโซฟา ไม่ตอบมัน..... กูไม่คุยกับมึงโว้ยยย
ไอ้เลว มันไปเรียนได้ แต่ผมไปไม่ได้ มันจะรู้อะไรมั้ยเนี่ยว่าวิชานึง ถ้าผมขาดเกินสามครั้งจะหมดสิทธิ์สอบง่ะ คณะผมโหดนะ... ถึงนักเรียนจะมีความโฉดเป็นส่วนใหญ่ก็เหอะ และผมเนี่ย.... ไปเรียนสายบ่อยมากกก เลทสองครั้งเท่ากับขาดหนึ่งครั้ง ผมสายไปประมาณห้าครั้งและคับ แล้วคุณคิดดูว่าจะเหลือเวลาที่ไหนให้ผมมม........  
 
“ทำไมไม่กินข้าว?” เคนเดินไปครัวและเห็นว่าข้าวที่มันซื้อมาตอนเช้าผมยังไม่ได้แตะ ผมกินแต่น้ำเปล่าง่ะ ประชดมัน.. เรื่องไรกูต้องกินของๆ มึงด้วยยล่ะ
“.......................” ผมไม่ตอบ ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่สนใจ ช่างหัวมึง

รอเผลอเมื่อไหร่ล่ะ กรูเผ่นแน่........!!! แต่ก็เผ่นไม่ได้ง่ายๆ หรอกคับ เพราะลูกบิดห้องมันเป็นแบบ double lock ต้องใช้ลูกกุญแจไขเข้าออกอ่ะคับ ไม่มีกุญแจก็ออกจากห้องไม่ได้...

/

“พุ”
“..........................”
“น้ำพุ!!” อยากจะหันไปด่าจริงๆ ว่าจะเรียกทำหอกอะไรนักหนาวะสัสสสส
“อย่ามาเงียบใส่เราแบบนี้ เราถามอ่ะ ไม่ได้ยินรึไง!?”

“..........................” เชอะ ไปตายซะไปมึง

เคนย้ายมวลมายืนหน้าผม แต่ผมไม่มองมัน เสียลูกตาโคตร

“เอ้ย!” มันกระชากแขนผมขึ้น มึง...........งงงง เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับกรูสักทีวะ
“ถามดีๆ ทำไมไม่ตอบ” ผมมองหน้ามันอย่างเคียดแค้นนน
“อย่าทำให้หมดความอดทนนะ …ไปกินข้าวเดี๋ยวนี้” มันบอกผมหน้าอย่างโหด
“.........................”


ผมกับเคนยื้อยุดฉุดกระชากกันสักพัก ผมก็เป็นฝ่ายแพ้แรง เคนลากผมไปนั่งบนโต๊ะอาหาร ผมยังเจ็บก้นอยู่อ่ะคับ แต่มันแมร่งไม่มีความเห็นใจกันบ้างเลย
“กินซะ กินให้หมดด้วย” เคนเลื่อนจานมาให้....... ข้าวผัด........ ฮือออ เห็นแล้วคิดถึงแม่จัง แม่ผมทำข้าวผัดอร่อยมาก
      
“.........................” ผมรู้สึกเศร้ากับชะตากรรมของตัวเอง เห็นข้าวแล้วหิว แต่ผมเกลียดเคน ความหิวกับความแค้นมันตีกันอยู่ จนน้ำตาไหล
ผมนั่งมองข้าว แล้วปล่อยให้น้ำในตาไหลทะลักออกมาเรื่อยๆ
ผมรู้ว่าเคนมองอยู่ แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร คงเพราะมันก็ลองมาหลายวิธีแล้ว แต่ผมก็ยังเฉยเมยกับมัน


“เราไปรอที่โซฟาแล้วกัน กินเสร็จแล้วก็ตามมาด้วย” ก่อนไปเคนมันยื่นมือมาใกล้หน้าผม แต่ผมปัดมือมันออกอย่างแรง เชี้ยย ไม่ต้องมาถูกตัวกรูเลยมึง

/

ผมนั่งมองข้าวร้องไห้อยู่เป็นนาน ที่ร้องเพราะผมคิดถึงแม่อ่ะคับ... ถ้าแม่รู้ว่าสภาพผมเป็นแบบนี้แม่คงจะเสียใจ ผมอยากกลับไปหาแม่จังคับ แต่ผมต้องกลับไปในสภาพของน้ำพุคนเดิมที่แม่เคยเห็น... ไม่ใช่..........ตัวอะไรก็ไม่รู้แบบนี้

กว่าผมจะกินข้าวได้แต่ละคำ ก็เสียน้ำตาไปหลายปี๊บ
เห็นทีความเงียบคงไม่ช่วยให้สถาณการณ์ดีขึ้น สงสัยต้องคุยกับเคนจริงๆ (ทั้งที่ไม่อยากคุยเลย)

กินข้าวเสร็จ ผมเดินเลียบกำแพงมาหาเคนที่โซฟา พอมันเห็นผมนั่งบนเก้าอี้ มันก็เลิกสนใจทีวีที่กำลังดูอยู่



“เดี๋ยววันนี้เราจะไปส่งที่หอ” เคนบอก

ห่ะ....ได้ยินแล้วดีใจจนแทบจะตกเก้าอี้แหน่ะคับ มันจะปล่อยผมกลับแล้ว ผีเข้าหรือว่ามันสงสารผมวะเนี่ย... แต่ช่างเหอะ
ดีเลย ผมกลับไปได้เมื่อไหร่ จะตัดขาดจากมันไปชั่วชีวิต

“อาบน้ำยัง?” เคนถาม
“...................” ผมพยักหน้า....... ทำใจยากจริงๆ ง่ะ ที่ต้องพูดกับมัน  

“จะกลับเลยหรือจะอยู่ต่อ?” ไม่อยู่เว้ยยย ผมส่ายหัว
“อ่อ... ยังไม่กลับใช่ไหม เราเช่าหนังมา ดูด้วยกันก่อนค่อยกลับละกัน” ........ไอ้.....ฟาย.......อ๊ากกก หน้าตากูอยากอยู่กับมึงมากขนาดนั้นเลย มึงมองยังไงของมึงเนี่ยยย

“กลับ!!” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว ต้องพูดกับมัน
เคนหัวเราะหึ
“ให้กลับอยู่แล้วล่ะ หนังเรื่อง xxx ที่พุบอกอยากดูไง ดูก่อนค่อยกลับนะ” มันเดินไปหน้าทีวี จะหยิบแผ่นใส่เครื่องเล่น

“กูไม่ดู!” ผมไม่อยากอยู่กับมันอีกแล้ว เกลียดมันมากก ขนาดว่าหน้ายังไม่อยากมอง
เลยรีบลุกขึ้นจะเดินไปรอที่หน้าประตู แต่เคนก็เดินไม่กี่ก้าวมาดักหน้าผมไว้อีก

“...จะคุยกันดีๆ บ้างไม่ได้เลยเหรอพุ?” มึงทำกูขนาดนี้ยังจะให้กูคุยดีๆ กับมึงอีกได้ไงเนี่ยยย
“........................” ผมหันหน้าหนี แต่เจอมันเอามือบิดหน้าผมกลับคืน แมร่งเอ๊ย... เมื่อไหร่มึงจะไปให้พ้นๆ กูสักทีวะ

“อยากกลับหอมั้ย?” มันถามเสียงอ่อนลงมาก แต่ผมได้ยินแล้วอยากจะอ้วก
“...................อยาก” ผมตอบ
...จากนั้นก็ใส่อารมณ์แห่งความเกลียดเข้าไปเต็มที่
”....กูอยากกลับเต็มแก่แล้ว เพราะกูไม่อยากเห็นหน้ามึง …แม่งสะอิดสะเอียน เห็นแล้วอยากจะอ้วก!!!”    
 
“อื๊ออ!” พูดจบเคนก้มหน้ามาบดปากผมเลยคับ เจ็บ...
เหมือนปากจะไหม้ อยากจะขัดขืนให้มากกว่านี้ แต่สภาพไม่อำนวยง่ะ..

พอมันทำจนพอใจแล้วเคนก็ผละออกมา แล้วกำเสื้อตรงไหล่ผมแน่น มันพูดว่า
“ไม่อยากเห็นก็ต้องเห็น ..มึงเป็นของกู! เป็นเมียกู ได้ยินมั้ย!!”

ผมผลักอกมันสุดๆ ที่แรงตอนนั้นจะมี แถมระเบิดอารมณ์ที่มันเอ่อล้นออกมาจนหมด
“กูไม่ใช่เมียมึง ไม่ได้เป็นไรกับมึง ไอ้สัด....กูเกลียดมึงเหี้ยย!!” ที่อดทนมาตลอดมันไม่มีความหมายอีกแล้วคับ  

“ได้ยินมั้ยเคน!! กูเกลียดมึง!!......”  


เพี๊ยะ!!




“ฮืออๆๆ” ผมทรุดตัวนั่งลงบนพื้น มันตบผมอีกแล้ว      
“วันนี้มึงไม่ต้องกลับแล้วพุ”
      
เคนพูด แล้วเดินไปที่โซฟาตัวเดิม.. จากนั้นก็เปิดทีวีดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

ผมมองมันแบบใจหาย ไม่เอานะ ผมไม่อยากอยู่แล้ว.. แต่เคนไม่สนใจจะหันมาเหลียวแลผมสักนิด
ท้อครับ ไม่รู้จะทำยังไง จะให้พูดกับมันก็ไม่กล้า ผมกลัว...
เจ็บหน้าอ่ะ... รอยเก่ายังไม่ทันหายรอยใหม่ก็ฟาดเข้ามาใหม่อีกแล้ว..... ทำไมต้องตบกันด้วย ถ้ามีคนมาพูดกับผมว่าเกลียดขนาดนี้ผมคงจะปล่อยเค้าไปตามทางนานละ แต่ทำไมเคนมันยังบ้ารั้งผมไว้อยู่ได้ หรือว่ามันกำลังแก้แค้นผมอยู่

“ฮึก ฮือออ” ผมทำผิดมากเลยเหรอ?
 
ผมทำได้แค่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างกำแพง ร้องจนแก้มเปียก..... ไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกเดินไปไหนแล้ว เพราะที่นี่ไม่มีที่สำหรับผม
คนที่เคยคิดว่ารักผมมาก ตอนนี้ก็ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้มันรู้สึกยังไง

ผมคงทำผิดกับเคนมาก
แต่ใจนึง ผมก็คิดว่า ตัวเองไม่ผิด...

อย่างที่เคยบอกว่าตอนนั้นผมไม่ใช่แฟนมัน แม้แต่ตอนนี้ผมก็ไม่ใช่แฟนมัน
แล้วมันมีสิทธิ์อะไร มาหาว่าผมนอกใจง่ะ

ผมไม่เคยอยู่ในใจมัน มันคิดเอง  
แต่.... ผมก็ผิดที่ไม่ได้บอกมันตั้งแต่แรกเหมือนกัน


อาจจะงงกันนะคับ... ที่จริงแล้ว ผมกับเคนคิดไม่เหมือนกัน ผมไม่เคยบอกเลิกมันไงคับ แค่ห่างๆ มา แล้วพอเจอกันอีกทีผมก็แสดงออกไม่เปลี่ยนจากเดิมมาก ที่เคนบอกว่าเป็นเพื่อนกันก็ได้นั่นก็ไม่จริง มันพูดไปงั้นแหล่ะ เหมือนเสนอทางเลือกให้ ถึงผมเลือกจะเป็นเพื่อนมัน แต่ในเมื่อมันไม่เลิกเป็นแฟนผม ก็ไม่มีประโยชน์อันใด

ความสัมพันธ์ก็เลยคลุมเคลือแบบนี้อ่ะคับ  

  

/

“จะนั่งอยู่อย่างนี้อีกนานมั้ย?” เคนเดินมาถาม... เพราะผมยังคงนั่งปักหลักหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่เดิม รู้สึกท้อแท้ ห่อเหี่ยว ไม่รู้จะลุกไปไหน ไม่รู้จะทำอะไรต่อไป...  
“............................” ผมเงยหน้ามองเคนแล้วถอนหายใจ กูเกลียดมึง แต่ขืนแสดงออกแบบนี้ไปเรื่อยๆ เคนมันก็ยิ่งจะอารมณ์เสียใส่ผมไม่เลิก

“แล้วจะให้ทำอะไร?” ผมถามมันเสียงลอยๆ
“.......ไปอาบน้ำนอน มันดึกแล้ว”
“ดึกแล้วไง?”
“.....................”
“.....................” แววตาเคนเริ่มเปลี่ยนสี

“อย่ามากวนตรีนกูนะพุ กูบอกให้มึงทำอะไรก็ทำ ...ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้!”
“...................” ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เพราะเป็นเหน็บชา แมร่งเอ๊ย.....ชีวิตบัดซบ อย่านึกว่าที่กูทำตามที่มึงพูดเพราะกูยอมมึงนะ ไอ้สาส

ผมเข้าไปอาบน้ำ เกลียดทุกทีที่มองกระจกแล้วเห็นร่องรอยความอัปยศกระจายอยู่ทั่วตัว
เจ็บทุกทีที่ก้นโดนน้ำ..... แสบอ่ะคับ
ที่จริงก็อยากจะตายๆ ไปซะเผื่อจะหายเจ็บขึ้นมาบ้าง
แต่ไม่เอาหรอก เคนทำผมเจ็บ ผมก็ทำให้มันเจ็บได้เหมือนกัน
ผมอ่ะ ร้ายกว่าที่เห็นเยอะนะคับ

 

พอผมออกจากห้องน้ำเคนก็เข้าไปต่อ

ชิ ก่อนเข้าไปมันยังหันหน้ามามองผมแบบโหดๆ อีก

สัดดด!! ถ้าทำได้จะต่อยให้ตาแตกเลยมึง


H
ไม่ค่อยว่างเยย  
น้ำพุเรียบร้อยโรงเรียนเคนไปและ    

[Tun_Bow]

เสร็จเคนจนได้ เคนเป็นพระเอกจิงๆดิ?

[ordkrub]

มันเลวได้ใจจริงๆ แอบฆ่ามันตอนเผลอดีกว่า ไอ้คนชั่วๆแบบนี้