@@@Writer's Talk@@@
ช่วงนี้มาอัพดึก ไม่ได้เรียนหนักนะคะ ไม่ได้กลับบ้านดึกด้วย
นั่น...สงสัยล่ะซิ่ว่าทำอะไรทำไมมาดึก...
ช่วงนี้ว่างค่ะ อยู่บ้าน...รู้สึกตัวอีกทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว ....
ว่างเกินไปก็แย่เหมือนกันนะคะ ทำอะไรไปเรื่อยๆจนลืมเวลาตลอดเลย
///////////////////////////เมื่อเช้าวันจันทร์ผ่านมาถึงคิโยโนบุก็ตื่นขึ้นตามเวลาที่ตัวเองเคยตื่น 6โมงเช้า ลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินไปที่ห้องครัว จะทำอาหารเช้าให้ตัวเองกับเชฟหนุ่ม ส่วนเจที่ตื่นหกโมงครึ่งก็ลุกจากเตียงพลางขยับคอไปมาแล้วเดินมาหาคนที่ทำอาหาร
" ทำอะไรกิน? "เขาเดินมากอดด้านหลังของอีกฝ่ายพลางถาม
"อาหารเช้า ...ชอบไข่แบบไหน บอกด้วย...เร็วๆล่ะ เดี๋ยวฉันไปทำงานสาย" ชายหนุ่มร่างบางพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าของอีกฝ่าย
" ทำงาน?...ลืมไปแล้วรึไง นายลาออกแล้ว "เจหัวเราะกับท่าทางของอีกฝ่ายแล้วหอมแก้มเบาๆ " ไม่ต้องรีบหรอก "
"อ่ะ.............น่ะ...นั่นซิ่นะ" มือเรียวที่กำลังจะ พลิกไข่ในกระทะหยุดนิ่งไปนาน กว่าจะพูดอะไรต่อออกมาได้ "นั่นซิ่นะ.... ..ฉันลาออกแล้วนี่นา" ว่าพลางก่อนจะหัวเราะเบาๆ "ถ้าอย่างนั้น นายจะกินไข่แบบไหน " ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง
" ตอนนี้สุกแล้ว "เจชี้ที่กระทะ" แบบนี้ก็กินได้เหมือนกันล่ะ ... เดี๋ยวไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วจะมากิน "พูดจบหนุ่มผมยาวก็ผละออกจากอีกฝ่ายไปเขาห้องน้ำ
มื้อเช้าเรียบง่ายถูกจัดวางเสริฟ คิโยโนบุนั่งอีกด้านของโต๊ะทานข้าว เขารู้สึกแปลกๆที่วันนี้ทั้งๆที่ลุกขึ้นแต่งตัวเสียดิบดีกลับไม่ได้ไปทำงาน และเขาทำอาหารให้กับอีกฝ่ายทานและอดสงสัยไม่ได้ว่าต่อจากนี้ไปเขาจะต้องทำอะไรต่อ
....จัดข้าวของให้เข้าที่? ....
....ซักผ้า?.....
....ทำความสะอาด....อย่างนั้นเหรอ...." วันนี้ จะกลับดึกนะ มีงานเลี้ยงที่โรงแรม ฉันต้องดูเรื่องอาหารน่ะ "เจบอกขณะที่จิบกาแฟแล้วอ่านหนังสือพิมพ์
"เหรอ...อืม.... " อดีตอาจารย์หนุ่มรับคำพลางฉีกขนมปังเข้าปาก "กินข้าวที่ไหนล่ะ" คิโยโนบุถามพลางมองหน้าอีกฝ่าย
" ไม่ได้กลับมากินด้วยนะ "ชายหนุ่มตอบกลับมาง่ายๆ " นายจัดการเองแล้วกัน "
"อืม ก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว " คิโยโนบุว่าพลางก็ยิ้มให้กับอีกฝ่าย "ไม่รีบไปเดี๋ยวสายนะ"ว่าพลางก็มองนาฬิกา ก่อนจะชี้ให้อีกฝ่ายดู
.......................................
"เฮ้อ..................."
เมื่อเชฟหนุ่มออกจากห้องพักไปแล้ว คิโยโนบุก็ถอนหายใจยาว เขามองเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้าแล้ว กลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นกางเกงขาสั้น กับเสื้อยืดธรรมดา ชายหนุ่มจัดการรื้อสัมภาระของตัวเองออกมาจากกล่อง จัดแยกของจำเป็นและไม่จำเป็นแยกเป็นหมวดหมู่ ก่อนจะเอาไปจับเก็บโดยต้องแบ่งแยกชั้นวางของทุกอย่างของเจ้าของห้องให้เป็นสองส่วน เมื่อการจัดทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ก็ตามด้วยการจัดเก็บทำความสะอาดขยะ ทั้งหลายให้เรียบร้อย ชายหนุ่มผมสีน้ำตาล ทั้งล้างจานและซักเสื้อผ้านนส่วนของตัวเองและอีกฝ่ายตากเสร็จเรียบร้อยก็เมื่อเวลาล่วงเลยไปเกือบเที่ยงแล้ว ร่างบางทิ้งตัวลงกับโซฟา เหนื่อยมากกว่าเดิมเป็นสองเท่า เพราะจำนวนของที่ต้องทำนั้นมากขึ้นตามจำนวนคน
"เฮ้อ... " ถึงจะหิว แต่ก็หมดแรง จะลุกไปทำมื้อเที่ยงทาน เปิดทีวีดู ก็มีแต่รายการแบบแม่บ้าน ทำให้อดที่จะขำตัวเองไม่ได้
.... กลายเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยเรา... ทั้งๆที่เพิ่งจะอยู่ด้วยกัน แต่เจก็ต้องรับผิดชอบงานที่โรงแรมหลายงานนัก ในช่วงที่คนส่วนมากมักจะมีเรื่องยินดีอย่างการแต่งงาน หรือการฉลองต่างๆมันเป็นการดีต่อหน้าที่การงานของเชฟหนุ่ม เพราะนั่นหมายความว่า เขาน่าจะมีความโดดเด่นในฝีมือมากพอที่จะรับผิดชอบงานใหญ่ๆได้ และอาจจะได้เป็นเชฟใหญ่ในไม่ช้า แต่มันก็หมายถึงการที่เสียงข้อความในโทรศัพท์มือถือของคิโยโนบุมักจะดังขึ้น พร้อมกับข้อความที่ส่งมาจากเจ
กลับดึก หาข้าวกินแล้วก็นอนก่อนเลย ไม่ต้องรอนะ
Jข้อความที่ส่งกลับมาในลักษณะนี้นั่นเริ่มมีบ่อยมากขึ้น เขาแทบไม่มีเวลา ได้พูดคุยกับอีกฝ่ายเลย นอกจากตอนเช้า ที่บางครั้งเขาก็จะตื่นไปออกกำลังกายแล้ว กลับมาทำอะไรให้อีกฝ่ายทานบ้าง ก่อนที่เจจะออกไปทำงาน แต่บางครั้ง ถ้าเจ ต้องรับผิดชอบ ออกไปเลือกของที่ตลาดตั้งแต่เช้าตรู่ นั่นก็ทำให้ทั้งสองคนแทบไม่ได้พบหน้ากันเลยทั้งวัน
คิโยโนบุอ่านข้อความนั้นแล้วโยนโทรศัพท์ไปอีกทาง พักหลังมานี่เขาเริ่ม เช่าดีวีดีมาดูเพื่อฆ่าเวลา บางครั้ง ก็ดื่มเบียร์คนเดียว หวังให้สมองปลอดโปล่ง ไม่ต้องคิดอะไรมากนักกับการ ต้องอยู่บ้านแบบไม่มีอะไรให้ทำมากนัก และเดี๋ยวนี้เกือบจะทุกวันเลยทีเดียว ที่จะต้องจิบสาเกญี่ปุ่นซักแก้ว เพื่อให้หลับก่อนที่จะเข้านอน
แต่ในคินนี้ แปลกเหลิอเกินที่ถึงแม้จะดึกแล้ว แต่คิโยโนบุก็ยังไม่นอน จำนวน ดีวีดี ที่เขาเช่ามานั้นมากกว่าทุกวันและเขาก็ยังดูมันไม่จบ
เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นที่ห้อง หนุ่มผมยาวเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างแปลกใจที่คิโยโนบุยังไม่ลอคประตูหน้าห้องแล้วนอนอย่างที่ควรจะเป็นร่างที่นั่งนิ่ง อยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ หันมามอง คนที่เพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน ก่อนจะหันกลับไปมอง ภาพชวนสยดสยอง บนหน้าจออีกครั้งคราวนี้เป็นหนังสยองขวัญจากอเมริกา
" ยังไม่หลับเหรอ? "เจดูท่าทางที่กำลังสนใจหนังของอีกฝ่ายแล้วหันไปดูที่หน้าจอก่อนจะหันไปอีกทาง " หนังแบบนั้น ดูได้ไงวะ กลางคืนเนี่ยนะ "เขาวางกระเป๋าไว้ที่โซฟาแล้วเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
จนเมื่ออีกฝ่ายออกมาจากห้องน้ำคิโยโนบุก็ยังคงนั่งอยู่ที่หน้าจอทีวี จะมีก็เพียงกระป๋องเบียร กระป๋องใหม่ที่ถือเอาไว้ในมือ
" ยังไม่จบเหรอ? มีเบียร์อีกรึเปล่า? "เจถามอีกฝ่าย ขณะที่เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบเบียร์ที่อีกฝ่ายซื้อมาเปิด
"ได้คำตอบ หรือยังล่ะ" คิโยโนบุถามโดยที่ไม่ได้หันไปมอง มือเรียว วางกระป๋องเบียร์เปิดห่อขนมขึ้นมาหยิบทาน
" ในมือนี่ไง "เชฟหนุ่มนั่งลงข้างๆอีกฝ่ายแล้วพิงศีรษะกับไหล่นั้น " เหนื่อยชะมัด "
"อืม.... " คิโยโนบุรับคำขึ้นด้วยน้ำเสียง ที่ไม่ได้แสดงความห่วงใยมากนัก "ขนมไหม " ก่อนจะส่ง ขนมให้กับอีกฝ่าย
" เป็นอะไร ? "หนุ่มผมยาวเงยหน้าจากไหล่นั้นแล้วถาม "
โกรธเหรอ? "
"เปล่า ไม่ได้โกรธ...
ที่จริงก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาพักใหญ่แล้ว "คิโยโนบุว่า พลางหันไปยิ้มแบบปั้นยิ้มให้กับอีกฝ่าย แล้วจูบที่หน้าผากของเชฟหนุ่มเบาๆ
" นายก็รู้ว่า .. ฉันงานเยอะ "เจดึงอีกฝ่ายมากอดไว้แล้วลูบผมเบาๆ " เบื่อล่ะสิ .. อยากจะหาอะไรทำรึเปล่า? "
"
ให้พูดความจริง...ฉันเซ็งมาก...กับการ ตื่นมาทำกับข้าว มองนายออกไปทำงาน ทำงานบ้าน ดูหนังบ้าๆ พวกนี้ กินเหล้าแล้วก็เข้านอน" คิโยโนบุพูดออกมาตามตรง "ฉันหมายถึง....ฉันเป็นอะไรของนาย...จุน... ทำเรื่องพวกนี้ซ้ำไปซ้ำมาแล้วใ
ห้นายหาเลี้ยง?.... " คิโยโนบุเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย แต่ดวง ตาสีน้ำตาล คู่นั้นไม่ได้มีแววอะไรฉายอยู่เลย
" นายอยากจะหาอะไรทำงั้นเหรอ? "เชฟหนุ่มถามอีกฝ่าย" ถ้านั่นจะทำให้หายเบื่อนะ จะลองหางานทำดูก็ได้ "
"
ฉันเคยมีนะงาน" ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา "แต่ก็ต้องออกมา..... อืม...อย่างฉันจะไปทำอะไรดีล่ะ"
" แล้วสนใจงานแบบไหนล่ะ? ลองหาดูไหม? "ชายหนุ่มว่า แล้วหยิบหนังสือพิมพ์ให้อีกฝ่าย
".........เดี๋ยวฉัน คง หาอะไรทำได้เองล่ะ" คิโยโนบุว่า "ไม่ต้องรบกวนนายหรอก " มือเรียว คว้ารีโมตมากดปิดหนังที่กำลังดูอยู่ ก่อนจะลุกไปที่ตู้เย็นคว้าเอาสาเกมารินใส่แก้ว ก่อนจะกระดกแก้วดื่มจนหมด "นอนดีกว่า... "
"
จะนอนแล้ว..เหรอ? "มือแกร่งจับมืออีกฝ่ายเอาไว้
"ก็.... จะให้ทำอะไรอีกล่ะ "คิโยโนบุหันมามองหน้าของอีกฝ่าย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ริมฝีปากได้รูปแตะแก้มอีกฝ่ายเบาๆ แทนคำตอบ
"
ไปนอนไหม? "
"ก็...จะไป นอนนี่ไง" ชายหนุ่มมองหน้าของชายหนุ่มผมยาว ก่อนจะเห็นแววบางอย่างในดวงตา "ไหนว่าเหนื่อย... เหนื่อยก็นอนพักซิ่... "
" แล้ว..ได้ไหมล่ะ? "น้ำเสียงนั้นดูอ้อนเล็กๆ"ถ้าอยากจะมีอะไรกับ คนที่เมานะ.... ก็เชิญ " ชายหนุ่มร่างบางว่าพลาง ดึงเสื้อยืดของตัวเองออก ในขณะที่มือเกียว เข็มขัดของอีกฝ่ายแล้วปลดออก
" อะไรวะ? "เจถามออกมาอย่างงงๆ ก่อนจะลากอีกฝ่ายเข้าห้องไป
"อะไร อะไรล่ะ... " คิโยโนบุมองหน้าของอีกฝ่าย "ก็อยากได้ไม่ใช่เหรอ.... " มือเรียว สัมผัสกับแผ่นอกของอีกฝ่าย ดึงรั้ง ชายเสื้อขึ้น ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้
" ไอ้อยากมันก็อยาก .. แต่นายดูแปลกๆ "เจเถียงไปแบบนั้นแต่มือก็ถอดเสื้อผ้าของตนกับอีกฝ่ายไปด้วย
"บอกว่าเมาไง " เสียงนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะ ขยับเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจนชิด จูบเบาๆบนต้นคอ ก่อนจะเม้มแน่นฝากรอยช้ำ และกัดลงไปอย่างแรง
เจส่งเสียงเบาๆ แล้วพึมพำ มือทั้งสองข้างลูบไล้ร่างนั้นไปมา
" เจ็บ "เขาจับร่างนั้นให้คว่ำลงกับเตียงทันทีที่อีกฝ่ายละริมฝีปากจากคอของเขา
"โอ้ย.....ฉันเจ็บนะ" คิโยโนบุร้อง พยายามจะยันตัวขึ้น
" นายก็ทำฉันเจ็บ "ริมฝีปากได้รูปขบที่แผ่นหลังของอีกฝ่าย
"โอ้ย...แต่นายก็ทำฉันเจ็บเหมือนกัน ปล่อยนะ.... "คิโยโนบุร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวหนีออกไปอีกทาง แต่เจกลับไม่ยอมปล่อยง่ายๆ มือทั้งของข้างลอคตัวของคิโยโนบุให้อยู่ดีๆ"นายจะทำแบบนี้รึไง.... "คิโยโนบุกัดฟัน
วันนี้เขาอารมณ์เสีย มากับหลายเรื่องแล้วตั้งแต่ เครื่องซักผ้าที่มีปัญหาจนเขาต้องโทรเรียกคนมาดู แถมหนังที่ยืมมายังห่วยเสียจนไม่รู้จะเรียกว่าอะไร แล้วยังมาเจอกดให้อยู่ในท่าทางแบบนี้อีก....
"ฉันไม่ชอบนะ.... " เสียงนั้นดังอู้อี้เล็กน้อย เพราะหน้าที่คว่ำอยู่กับเตียง ร่างบางยังพยายามจะดิ้น เมื่ออีกฝ่ายดึงกางเกงของเขาออกไปจนพ้นตัว
เจปล่อยมือทันทีที่อีกฝ่ายบอกแบบนั้นแล้วขยับไปนั่งที่หัวเตียง มือแกร่งเสยผมขึ้น แล้วจับคอที่ยังเป็นรอยฟันอยู่เลย
"ใครกันแน่ที่เป็นอะไร... นายจะทำแบบนั้นเหรอ...ฮะ...ชอบรุนแรงนักเหรอ "คิโยโนบุแทบจะตะคอกใส่อีกฝ่าย เมื่อลุกขึ้นมานั่งสูดอากาศได้
"
เฮ้ย นายก็กัดฉันนะโว้ย! "เจขึ้นเสียงใส่อีกฝ่าย
"ก็ฉันบอกว่า ฉันอารมณ์ไม่ดี.... แล้วที่กัด ฉันก็กัดทุกที..." คิโยโนบุยักไหล่ "เห็นนายชอบ"
" แล้วพอฉันรุนแรง ไม่เห็นนายชอบเลย "เจขมวดคิ้ว " มานี่มา "
"ทำไม... นายจะกัดฉันเหรอ... "คิโยโนบุถามกลับ แต่ก็ ขยับเข้าไปใกล้ ไม่ได้ ใกล้มากเท่าไร แต่ก็ใกล้มากขึ้นกว่าเดิมเชฟหนุ่มจับให้อีกฝ่ายนั่งคร่อมเขาเอาไว้
" อยู่บน โอเคไหม? "ท่าทางที่อีกฝ่าย จัดให้นั้น ทำให้คิโยโนบุยิ้ม
"ครั้งแรกเราก็ทำอะไรแบบนี้....
หรือนายไม่ชอบ" อาจจะเป็น เพราะเมื่อได้อยู่ในท่าทางแบบนี้ คิโยโนบุจะรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองสามารถควบคุมได้ ร่างบางขยับนั่งบนหน้าขาของอีกฝ่าย ปลายนิ้วไล้เบาๆบนแผ่นอกนั้น
"
งั้นก็ทำให้ฉันชอบซี่ "ปลายลิ้นเลียริมฝีปากนั้นเบาๆ ก่อนจะกระตุ้นเร้าคำพูดของอีกฝ่ายทำให้คิโยโนบุยิ่งอารมณ์ไม่ดีขึ้นไปอีก เพราะมันเหมือนกับว่า อีกฝ่ายไม่ได้ชอบ
"ครั้งแรก " นั้นซักเท่าไร... มือเรียวรุกเร้าอีกฝ่ายก่อนจะขยับตัวเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี แม้จะเป็นการเร่งเร้าเสียจนจะกลายเป็นเร่งรัด แต่ชายหนุ่มร่างบางได้ยินเสียงครางเครือดังขึ้นจากร่างสูง
"เป็นไง..... "เสียงนั้นแหบพร่า ก่อนที่จะขาดหาย เมื่อร่างบางขยับร่างเข้าหาอีกฝ่าย
" อื้อ "ชายหนุ่มครางเครืออกมาอย่างพอใจแล้วขยับสะโพกกระตุ้นเร้าอีกฝ่าย
"พูดซิ่... "มือเรียวคว้าใบหน้าที่แดงก่ำของอีกฝ่ายให้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเขา
"ชอบไหม...." ริมฝีปากบางเปียกชิ้น เช่นเดียวกับ ใบหน้าได้รูปนั้น เส้นผมสีน้ำตาลลู่ลงมา เพราะเหงื่อกาฬที่ผุดขึ้นบนผิวกาย มือแกร่งของเจข้างหนึ่งดึงอีกฝ่ายให้ขยับขึ้นลง พร้อมกับปลายลิ้นที่เลียหยาดเหงื่อที่ยอดอกนั้นยั่วเย้า
" ชอบ ""เพิ่งจะชอบ....ใช่ไหม" เสียงนั้นถามขึ้น พร้อมเสียงครางเครือร่างกายของเขากำลังจะไม่ทนความรู้สึกเปี่ยมล้นในอกนั้นอีกแล้ว
" อา..ชอบ "ชายหนุ่มผมยาวหอบหายใจหนักขึ้น แล้วจับร่างนั้นให้ขยับแรงขึ้นๆ มือเรียวคว้าร่างของอีกฝ่ายเข้าหาตัว ก่อนจะฝังเขี้ยวลงบนไหล่แกร่งของอีกฝ่าย ร่างบางเกร็งแน่นเมื่อความสุขนั้นเปี่ยมล้นร่างกายปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกมา ก่อนที่จะถอนตัวออกมาแทบจะทันที ร่างบางขยับตัวลงไปนอนบนเตียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ผิดกับที่อีกฝ่ายยังไม่ได้ปลดปล่อย
เจคว้าร่างนั้นมาทันที ในตอนนี้อารมณ์สั่งให้เขากระทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ปลดปล่อย ร่างสูงแทรกกายเข้าไปอีกครั้งไม่บอกกล่าวแล้วขยับอย่างรุนแรงทันที
"โอ้ย...ไม่....จุน..." คิโยโนบุ ร้องออกมาด้วยความตกใจมือเรียวปัดป่ายดันร่างของอีกฝ่ายออก แต่เจกลับลอคมือทั้งสองข้างนั้นไว้แล้วกระแทกกายเข้าออกตามใจปรารถนา จนกระทั่งปลดปล่อยเข้าไปในกายนั้นในที่สุด
" อ๊า..คิโย "ใบหน้าได้รูปสะบัดหงายขึ้นอย่างเป็นสุข ผิดกับอีกฝ่ายที่รองรับความสุขของชายร่างสูงเอาไว้ มือเรียวดันแผ่นอกของอีกฝ่ายอกทันที
"ออกไป"
หนุ่มผมยาวถอนหายใจแล้วถอนร่างออกจากอีกฝ่ายทันทีแม้จะไม่เข้าใจอะไรนัก ร่างเพรียวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะคว้าอะไรที่อยู่แถวนั้นเพื่อปิดร่างกาย แต่ก็นั่งอยู่แค่นั้น ร่างบางยังหอบหายใจเหนื่อย
"ครั้งแรก....นายไม่ชอบใช่ไหม.... ฉันพอเข้าใจนะ..." ....ผู้ชาย ทั้งแท่ง นอนด้วยกัน มีอะไรน่าพิศมัยนะ ตอนนั้น....
....แต่ทั้งหมดก็เพราะรักกันไม่ใช่รึไง.....
....แต่ตอนนี้ พอถามถึง เหมือนนายไม่ได้จำมันเลย.... " โอเค..นายอยากคุมเกม "เจถอนหายใจออกมา " เป็นอะไรน่ะ? ไม่ใช่แค่เรื่อง sex แน่ๆ "
"ไม่ใช่......."คิโยโนบุ พูดมือเรียวยังสั่น ทั้งจากร่างกายที่เหนื่อยอ่อนและอารมณ์ ที่พลุ่งพล่าน เขารู้สึกเหมือนควบคุมอะไรไม่อยู่ "ฉัน... เสียใจ ที่ตอนนี้ฉันไม่มีงาน และ ทำหน้าที่เหมือนกับ ภรรยาที่คอยให้นายหาเลี้ยง....ฉันเสียใจ ที่นาย...เมื่อครู่ นายทำเหมือนฉัน ไม่มีความรู้สึกอะไร...ฉันเสียใจที่นาย...พูดเหมือนนายจำไม่ได้ และ นายไม่ชอบว่า ครั้งแรกของฉันกับนายมันเป็นยังไง "
" โอเค เรื่องงานไว้ค่อยคุยกัน ถ้านายอยากไปทำงานฉันก็จะไม่ห้าม ส่วนเมื่อกี้ .. เฮ้อ .. เราปรับเข้าหากันได้นี่นา "ชายหนุ่มพยายามประณีประนอม
"................." ร่างบางนั่งนิ่งไม่ได้หันไปมองหน้าของอีกฝ่าย" เลิกงอนน่า "มือแกร่งลูบผมอีกฝ่ายอย่างที่ชอบทำ
"......นาย....ชอบทำแบบนี้จริงนะ" คิโยโนบุพูดก่อนจะหันไปมองหน้าของอีกฝ่าย "เวลาที่ฉัน เป็นแบบนี้นายก็มักจะทำแบบนี้เสมอ แต่..บางครั้งก็ดีขึ้นนะ" ชายหนุ่มว่าพลางหันไปกอดอีกฝ่ายเอาไว้
" เลิกงอนได้แล้วใช่ไหม? "เจกอดตอบอีกฝ่ายแล้วหัวเราะเบาๆ
"ก็บอกแล้วว่าได้ผลบางครั้ง " คิโยโนบุพุดไปแบบนั้น ก่อนจะขยับจูบ ริมฝีปากนั้นเบาๆ แล้วลุกขึ้น เดินเข้าห้องน้ำไป ชำระร่างกาย
ส่วนเจก็ส่ายหน้าไปมาแล้วขยับตัวลงกับเตียงก่อนจะหลับตาลง
...................................to be con