หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[นางมารร้าย]

เราไปโหวตให้โมโมด้วยนะ

หัวข้อ  -  หื่นสุดในเล้าจ้า   

[jammy]

แกล้งแพทจนได้เรื่องโดนน้องเต็มต่อยเรยสะจายยยอิๆ อะล้อเล่นนะครับน่าสงสารโมจังโดนต่อยเลย ซิกๆ 

[❝CHŌN❞]

สงสารโมจังเลยอ่ะ แต่โมจัดการกับนายคิมเร็วๆนะ

อยากรู้ๆ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอต่อไปนะฮะพี่โม

ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

อยาก่อานต่อมากมาย คุคุ

จะรอนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[uknowvry]

 
ขำคร้าบบ
แบบว่า ฮามากกก
ม่ายหวายแล้น

[โมโม]

^
^
^
^
รีบนหัว     ขำอะไรเหรอครับทั่น

ขำขนาดนั้นเลย ฮู้ววว บอกกันมั่งดิจะได้ช่วย ขำ 

ว่าแต่ ข้างบนนู้นโหวตอะไรหนอ หุหุ

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอเหมือนเดิมนะฮะ

มาต่อได้แย้วนะฮะพี่ต็อบ

อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ

อย่าลืมมาต่อนะฮะ

จะรอนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอเหมือนเดิมนะฮะ

มาต่อได้แย้วนะฮะพี่ต็อบ

อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ

อย่าลืมมาต่อนะฮะ

จะรอนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

งงครั้งยิ่งใหญ่

รอนิยายเยอะเกินไป

มั่วเยยเรา

โทดนะฮะพี่โม แหะๆ

[~Brand New Beat~]

ตอนหลังนี้แอบเศร้านะเนี้ย ปล่อยน้องเต็มไปเหอะ สงสารน้องเค้า

เด๋วผมปลอบน้องเค้าให้ก็ได้ อิอิ 

มารอดูโมจัดการกับอ้อนแล้วก็คิม หุหุ 

[three]

รออ่านอยู่นะฮะโม

[~ScAreD:SAcreD~]

โมสุดหล่อเนี่ย หื่นจริงๆ

เพื่อนฝูงยังไม่ละเว้น 

อยากรู้จริงๆ แผนการณ์จัดการคิมเนี่ย จะเป็นยังไง

[abcd]

^
^
^
ทำไมเค้าต้องหายไปด้วยอะ ทำไมเหรอ ทำไมเหรอ คิคิ
อะ มีตอนพิเศษมาให้อ่านกันเบื่อเนาะ หุหุ อ่านกันเลย

ตอนพิเศษ อิ่มใจใช่เลย

เรื่องนี้พึ่งนึกได้ครับ จำไม่ได้ว่าเกิดตอนไหนน่าจะเป็นช่วงที่ผมมาอยู่ กรุงเทพฯใหม่ๆอะครับ เริ่มเลยนะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า(คิคิ) ไอคิมมันได้เอารายงานมันมาให้ผมช่วยทำครับ เพราะมันทำไม่ทันมันหาข้อมูลอะไรมาให้ผมแล้วเรียบร้อยแต่ว่าเรื่องพิมพ์เรื่องทำพาวเวอร์พอยล์มันไม่ถนัด มันบอกจะไปจ้างเค้าทำ ผมที่ไม่ได้ยุ่งอะไรมากก็เลยรับอาสาทำให้

ผมช่วยทำ ช่วยพิมพ์ให้โดยมีมันคอยส่งเมล์ภาพ วงจรไฟฟ้าอะไรต่อมิอะไรของมันมาให้ผมแปะลงในรายงาน ผมช่วยมันทำอยู่เป็นเดือนมั้งครับตอนนั้นนะ รายงานเกือบ 300 หน้าได้อะในที่สุดก็เสร็จ โดยมันจะต้องส่งในอีก ไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว ไอคิมมันบอกจะไปจ้างเค้าปริ้นให้อีกเช่นเคย(แม่มอวดรวย..ชิ) ด้วยความเสียดายตังค์(แฮะ) ไอโมก็เลยบอกจะปริ้นเข้าเล่มให้แล้วกัน .

*แน่ใจนะ * ห้วนสั้นไร้ซึ่งความอ่อนหวานเช่นเคย

“เออดิ..ทำถึงขนาดนี้แล้วหนิ..ไปจ้างเค้าทำทำไม เครื่องปริ้นที่ออฟฟิศก็มี..เข้าเล่มเด๋วเข้าให้ก็ได้..ไม่เห็นยาก รวยมากไง อะไร อะไร ก็ใช้ตังค์ลูกเดียว” หลอกด่ามันไปหน่อยครับ หุหุ

*เฮ้อ..ยุ่งยากเปล่าๆ จ้างเค้าทำแป๊บเดียวก็เสร็จ* มันยังเถียงครับ แถมยังทำน้ำเสียงรำคาญผมซะเต็มประดา แม่มเอ้ย

“เออ ตามใจ มาเอาไปด้วย ไม่ทำให้แล้ว” งอนครับไอโม...แม่ม คนเค้าอุตสาห์หวังดี

*เออๆ แม่ง ทำอะไรก็ทำไปเถอะ..* ถอนหายใจอีกแล้วอ้า ไอบ้านี้ฮือ..

“ไม่ว้อย ไม่ทำให้แล้ว ไม่มาเอาลบทิ้งหมดเลยคอยดูดิ. แค่นี้นะ.” งอนหนักครับงอน เลยกะจะวางสายแหละ

*ลองสิ จะตามไป เ-ด แม่งฟ้าเหลืองเลย..จะทำอะไรก็ทำไป* ไอเจี้ย มึงพูดแบบนี้กะกูได้ไงวะ แม่มเอ้ยทำดีไม่ได้ดี ไม่ยอมครับไอโม

“ไม่ทำเว้ย ไม่ทำ ไอบ้าคนเค้าหวังดี แล้วเป็นงี้เหรอ..ไม่เคยทำให้ใครเลยนะเว้ย..”น้อยใจหนักครับ งอนจนจะโกรธแล้วครับไอโม..เอากำปั้นชกหมอนตุ๊บๆ จินตนาการว่าเป้นไอชั่วคิมมัน

*เฮ้ย.. อย่าพึ่งงอแงได้ไหมวะ..เฮ้อ* มันถอนหายใจด้วยอะ เสียงแม่มโคตรแข็งเลยอะ ไอบ้า กูเกลียดมึง ฮือ หน้าบูดเป็นตูดหมึกเลยครับไอโม

*..ช่วยทำให้หน่อยแล้วกัน..ไม่อยากให้ทำมันเยอะ ยุ่งยากตายห่า..เหนื่อยนายเปล่าๆ..ถ้าไม่ลำบากนักก็ทำให้ด้วยแล้วกัน...วันอาทิตย์เราไป.. หายงอนได้แล้วน่า ...ว่าไง* เสียงอ่อนลงมาหน่อยแต่ยังห้วนเหมือนเดิม

“อือ” สั้นๆครับ ใจอ่อนลงมาหน่อยแล้ว

*อือ หน่ะอะไร..จะทำให้ หรือหายงอน* เสียงมันล้อๆผมอะ

“ไม่ได้งอนเว้ย.. พูดดีๆ ไม่ได้ไงวะ..ไอบ้า..” แฮะ ปากแข็งนิดนึงครับหุหุ

*หึ.. ไม่งอนก็ไม่งอน..ตกลงว่าทำนะ..นายไม่ทำให้..เราแย่แน่ๆ* มันทำเสียงเหมือนอ้อนผมเลย แต่ห้วนเกินไอโมเลยคิดว่ามันล้อผมมากกว่า แฮะ แต่ก้อใจอ่อนแหละ ชิ ทำให้ก็ได้วะ

“อือ ทำก้อได้..” นี้เห้นว่าทำให้ไปเยอะแล้วหรอกนะ ชิ

*..ถ้ามีเรื่องยุ่งยากอะไรโทรบอกเราแล้วกันนะ วันอาทิตย์จะไปหา... ‘เฮ้ย ไอคิม ไปยังวะ’เออ เดี๋ยวกูไป* ได้ยินเสียงแว่วๆเรียกมันเข้ามาในทอสับ และมันก็ตอบเค้ากลับไป

“อือ ได้.งั้นแค่นี้นะ” ไอโมคาดว่ามันคงยุ่งเลยกะชิ่งครับ

*เดี๋ยว..โม..* มันตะโกนเสียงดังเลยอะ ไอโมตกใจหมดเลย

“อะไร..หูแทบแตก” บ่นมันไปหน่อย พลางทำหน้ายู่ๆ ไอชั่วหูกูหนวกมึงจะรับเลี้ยงกูไหม คิคิ

*คิดถึงนายหว่ะ* แล้วมันก็วางสายไปเลย

แอะ ไอโมใจเต้นตุ๊บๆ หน้าร้อนผ่าวๆ อะ ไอบ้าๆๆๆๆ กูเขินนะ(ตอนนั้นอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามันอยู่ครับ เห็นอัลเซเชี่ยน เป็น พุดเดิ้ลไปเลยหุหุ) ปล่อยโทรศัพท์ลงบนเตียงแล้วตัวผมก็ดิ้นพราดๆอยู่บนเตียงด้วยความเขิล อ๋อย..แค่นี้ก็แทบกระอักความสุขตายแย้วววววววว

วันรุ่งขึ้นไอโมก็ปฏิบัติการ ปริ้นงานให้ไอคิมมันหล่ะครับ ไปออฟฟิศน้ากิตแต่เช้าเลยอะ...เข้าไปก็เตรียมความพร้อมก่อนครับเช็คหมึกเช็คอะไรให้เรียบร้อย โดยจะค่อยๆพิมพ์ทีละหน้าโดย จะพิมพ์ หน้าสีก่อน จึงต้องใช้เครื่อง ink ส่วนหน้าที่เป็นขาวดำ ก็จะพิมพ์จากเครื่อง laser เพื่อไม่ให้เป้นการเปลืองหมึก ink อะนะครับ ถ้าใช้แต่ ink รับรองเปลืองตาย เลย...ถึงจะยุ่งยากและคงใช้เวลานานโข แต่ แค่นี้ไอโมสามารถครับ(เครื่อง laser ของน้ากิตเมื่อก่อน เป้นอะไรที่ใหม่เอี่ยมเลยครับ รู้สึกจะเป็นรุ่นแรกๆเลยมั้ง)

แล้วไอโมก็ค่อยๆปริ้นไปทีละหน้าหล่ะครับ ต้องคอยคุมเครื่องคอมฯอยู่ตลอดเวลาเพราะต้องคอยสลับเครื่องปริ้นอะครับ นั่งทำด้วยความระวังครับ รับปากว่าจะทำให้ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด (ตอนนั้นยังไม่ยอมรับหรอกครับ ว่ามันเป็นแฟน ก็มีไอนัทอยู่ด้วยทั้งคนนี้ครับ) โดยมีพวกเสมียนในออฟฟิศ คอยมองผมด้วยความ งง และเป็นห่วง ก็ผมเล่นทำแบบตั้งอกตั้งใจไม่สนใจใครเลยอะ

จนบ่ายกว่าๆมั้งครับ เครื่องมันฟ้องมาว่า หมึก ink หมด ไอโมก็เลยต้องหยุดชั่วคราว โดยสั่งกับเสมียนว่าอย่าให้ใครมายุ่งกับคอมฯเครื่องนี้ เครื่องปริ้นด้วย เดี๋ยวมา อะไรแบบนี้ ผมต้องออกไปซื้อหมึกมาเปลี่ยนอะ...

ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าไอโมจะขับรถไปซื้อที่พันธุ์ทิพย์ครับ ไปซื้อมา 2-3 ชุดนี้แหละ เอามาเผื่อๆไว้ด้วย(ไม่ต้องห่วงครับ ตังค์เบิกได้ครับ..ลงบัญชีบริษัท คิคิ หัวแหลมมาก). และก็แวะร้านอุปกรณ์เครื่องเขียนด้วยครับ เพื่อซื้อแผ่นใส กระดาษทำปก กระดาษรอง อะไรพวกนี้ เลือกกระดาษซะหวานจ๋อย กะแกล้งมันด้วยแหละ สีชมพูด้วยอะ หุหุ คือถ้าใครเห็นก็ให้รู้ไปเลย ว่าไอคิมให้แฟนสาวช่วยทำอะไรแบบนี้ หุหุ

กว่าจะกลับมาก็เย็นๆแล้ว เอาหล่ะสิ ข้าวก็ยังไม่ได้กินงานก็ยังไม่เสร็จ เอา ไงดีก็เลย สั่งเด็กๆให้ไปซื้อข้าวให้หน่อย ส่วนตัวผมก็ปริ้นงานต่อ...พอเด็กๆเอาข้าวมาให้ก็สวาปามไปทำงานไป ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องทุ่มทุนสร้างขนาดนั้นด้วย..

ทำไปเกือบๆ จะชั่วโมงมั้งครับไอโมก็ปริ้นงานเสร็จ เด็กๆเริ่มเก็บของเตรียมกลับบ้าน พอดีว่าไอโมมีเรียนตอน 6 โมงครับ เลยเก็บเอางานที่ต้องเข้าเล่มไว้ก่อน ส่วนตัวผมก็ขับรถไปเรียนต่อ

วันต่อมาเป็นวันอาทิตย์แล้วครับไอคิมจะมาวันนี้แล้วด้วย ตื่นเต้นครับจะได้เจอหน้ามันแล้ว ไม่ได้เห็นหน้ามันมาเป็นเดือน (ยังไม่ยอมรับหรอกครับว่าคิดถึงมัน)

ตื่นเช้ามาก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพ่อแม่ผมนั่งคุยกับน้ากิตอยู่ข้างล่างอ้าวแย่หล่ะสิ..แอบผิดหวังเล็กๆครับ (กำเป็นลุกที่ดีมากเลยนะเนี๊ยะ)

แต่ก็แค่นั้นครับ คิดถึงพ่อกับแม่จะแย่แล้ว..แม่บอกว่าจะพาเจ้ามดมาซื้อของอะไรซักอย่างความจริงซื้อที่ขอนแก่นก็ได้นะ แต่ด้วยคิดถึงลูกชายสุดที่รักพ่อกับแม่เลยพาเจ้ามดมาซื้อที่กรุงเทพฯซะเลย

จากนั้นพ่อกับแม่ก้อพาเจ้ามดไปซื้อของแหละครับ ผมก็อยากไปด้วย(จะได้ไถ ให้เปรมไปเลย หุหุ) แต่ก็นะ รายงานไอคิมดิครับ ยังไม่เสร็จเลย ไอโมเลยต้องถอดใจ ปล่อยให้ไปกัน 3 คน ผมก็แยกเข้าออฟฟิศน้ากิตเช่นเคย..เพื่อไปเข้าเล่มให้มัน..

ก็ไม่ยากอะไรหรอกคับแต่อาจจะเสียเวลานิดนึง เฮ้อ..น่าจะเชื่อมันตั้งแต่ทีแรก จ้างเค้าเข้าเล่มให้จะไม่ดีกว่าเหรอวะเนี๊ยะเฮ้อ..แต่ทำไงได้บอกไปแล้วนี้หว่าว่าจะทำให้....แล้วจากนั้นไอโมก็ตั้งหน้าตั้งตาเข้าเล่มให้มันหล่ะครับ


เริ่มจากเรียงหน้าเช็คหน้าให้มันก่อนหล่ะครับ แล้วค่อยจัดการเจาะกระดาษขั้นตอนนี้ค่อนข้างยุ่งยากนิดนึงครับ เพราะเครื่องเจาะก็ไม่ได้ใหญ่อะไรแต่รายงานไอคิมหนาโคตรๆเลย ไอโมจึงต้องแบ่งแล้วค่อยเจาะ ในระหว่างที่ทำไอคิมมันก็โทรมาบอกว่ามันมาถึงกรุงเทพฯแล้วแต่คงมาหาผมตอนนี้ไม่ได้เพราะเพื่อนมันมาหา(เพื่อนตอนเรียน มัธยมหน่ะครับ) พวกมันเลยชวนกันไปโยนโบล์กัน มันก็เลยโทรมาชวนผมนี้แหละครับ กะให้ผมไปด้วย

แต่ไอโมทำรายงานมันยังไม่เสร็จอาดิ อยากไปอยู่หรอก แต่ด้วยฟอร์มจัดครับเลยบอกมันไปว่างานเสร็จแล้วแต่คงออกไปไม่ได้พ่อแม่น้องมาหา หุหุ มันก็ไม่ว่าไงครับ

พอวางสายเสร็จไอโมก็นั่งทำงานต่ออย่างปราณีต หน้าไหนผมมองว่าไม่ดีเรียงไม่สวยปริ้นไม่สวยเลย ผมก็จะไปแก้แล้วปริ้นให้ใหม่(ทำดีกว่ารายงานตัวเองอีกอะ) พอจัดเรียงเสร็จไอโมก็ค่อยๆเอาห่วง(เค้าเรียกอะไรก็มะรู้) มาร้อยตรงรูที่ผมเจาะไว้อะครับ เช็คหน้าเช็คความเรียบร้อยอีกทีรายงานไอคิมก็เป็นอันเสร็จเหงือแตกซิกๆ...เงยหน้ามองนาฬิกา ตายห่ะแหละ บ่ายแก่ๆแล้วตูยังไม่ได้กินข้าวเลยเฮ้อ...

คิดได้ดังว่าไอโมก็ฝากแม่บ้านปิดออฟฟิศ ส่วนตัวผมก็จัดการขับรถออกไปหาอะไรกินที่ห้างอะครับ ตอนนั้นกะว่าจะขับรถไปหาพวกไอคิมที่ห้างด้วย เลยจัดการโทรหาซะหน่อย ผมไม่อยากให้มันไปหาผมที่บ้านน้ากิตอะครับพ่อแม่ผมก็อยู่ด้วยอะ...เจอหน้ากันกลัวอดใจไม่ได้ ทำอะไรมันไปหล่ะแย่เลย อะมะช่าย

ตี๊ดดดดดดดดดดดดตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

*อือ ว่าไง.........*เสียงรอสายดังอยู่ 2-3 ทีครับ ไอคิมมันถึงรับสาย

“อยู่ไหนอะ...อยู่ที่ห้าง**** รึเปล่า” ถามไปด้วยน้ำเสียงที่เบิกบานเล็กๆอยากเจออะอยากเจอ

*เปล่า..ไม่ได้ไปแล้วอะ..อยู่บ้านเพื่อนกำลัง กินเหล้ากันอยู่....ทำไมเหรอ* อ้าวไอเวร ผิดหวังอย่างแรงแทบเลี้ยวรถกลับบ้านกันเลยทีเดียว

“เปล่า..แล้วจะมาเอารายงานตอนไหนอะ..” พยายามระงับอาการผิดหวังขั้นรุนแรงของตัวเองให้ได้มากที่สุด

*อืม..ซัก 2 ทุ่ม เดี๋ยวเราไปหา...โอเคปะ +เฮ้ยคุยกับใครวะแฟนเหรอ มา มาให้กูคุยมั่ง+ ..เฮ้ยเชี่ยนี้.เอ่อโม..แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเราค่อยโทรหา* แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ

ไอโมสุดแสนจะผิดหวัง...แต่ทำไงได้หล่ะ ไม่ได้บอกเลยว่าคืนนี้มันคงนอนบ้านผมไม่ได้พ่อแม่กะไอมดมาและคืนนี้ไอมดมันก็คงนอนกับผม แย่ชะมัด..(เป็นพี่ที่ดีจริงนะกู)..อารมณ์เสียขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลครับ..ไม่แดกแม่มมันหล่ะข้าว กลับบ้านดีกว่า

พอมาถึงบ้านจอดรถเรียบร้อยไอโมก็เดินเข้าไปในสวนหลังบ้านเพราะได้ยินเสียงคุยกัน เสียงลูกชายเจ้าเป้ยเห่า แว่วๆ มาจากตรงนั้น

“แม่อะพ่อ...”ผมถามหาแม่เมื่อไม่เห็นแม่อยู่ตรงนั้นเลย

“อยู่ในครัว กับเจ้าเป้ย กำลังทำกับข้าวกันอยู่...” พ่อตอบผมอย่างอารมณ์ดี และหันไปคุยเรื่องงานกับน้ากิตต่อ..โดยมีเจ้ามดนั่งเล่นกับหมาน้อยลูกชายเจ้าเป้ยอยู่ข้างๆ..

“โม..มาช่วยแม่ในครัวหน่อยลูก...” ผมได้ยินเสียงแม่ตะโกนมาจากในครัว

“ไปช่วยแม่เค้าหน่อยไป...แม่ทำกับข้าวเยอะ...ไม่มีใครช่วย” พ่อพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแช่มชื่นเช่นเคย

“อ้าว...มีกันอยู่แค่นี้ทำอะไรนักหนาอะพ่อ” ผมถามพ่อกลับ ไม่ได้คิดอะไรมากความหรอกครับ แค่สงสัยเฉยๆ

“พวกอาน้อย จะมากินข้าวด้วยอะ...ทำไมเหรอแค่นี้ขี้เกียจเหรอพี่..ขี้เกียจสันหลังยาวไม่ดีนา.. อนาคตของชาติ.ไมเป็นงี้ว้า..โอ้ย พ่อ ฮือ.....พี่โมอะ..ฮือ..”แม่มเอ้ย ถีบแค่นี้ทำสำออยไอเด็กบ้า แก่แดดดีนักมันต้องโดนงี้แหละ

“โอ๋ๆ..มานี้มา...หึ หึ...อย่างที่น้องมันบอกแหละ...ไป ช่วยแม่เค้าหน่อย” พ่อ ผมพูดโอ๋เจ้ามดเบาๆลูบหัวลูบหลังมัน

ไอเด็กบ้านี้มันก็ทำเป็นร้องไห้กระซิก กระซิก..น้ำหูน้ำตาร่วงแหมะๆ ผมหมั่นไส้ครับ เมื่อกี้ผมก็ไม่ได้ถีบอะไรมันแรงนักหนานะครับ เบาๆ แค่ตกเกาอี้ หัวฟาดโต๊ะ แค่นั้นเอง สำออยเกินไปแหละ กุยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่...

เดินเข้าไปหามันอีกครั้ง มันกอดคอพ่อน้ำหูน้ำตาร่วง แล้วเอามะเหงก ลูกบักเอ้ป(ลูกใหญ่ๆ) โป๊ก ลงบนหัวมัน ไอมดยิ่งแหกปากร้องยิ่งกว่าเดิมอีกครับ มันสะบัดตัวออกจากพ่อแล้วพยายามเอาหมัดต่อยผม แต่มันหรือจะสู้ผมได้ เลยโดนผมยันทีเดียวกระเด็นไปชนน้ากิต มันยิ่งแหกปากหนักยิ่งกว่าเดิมอีก ไอโมรู้สึกสะใจโคตรๆ อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

ไอมดมันยังทำเก่งครับ ขี้มูกหยดแหมะๆขนาดนั้นมันยังดันทุรังจะเข้าต่อยเข้าเตะผมให้ได้ ผมก็กำหมัดรอ..เลยแหละ..แต่น้ากิตช่วยดึงมันไว้เพราะกลัวผมจะซ้อมน้องจนตาย...

“เฮ้ย พอ..เอ๊ะไอโมนี้..จะเอาอะไรกับน้องนักวะ...ไปๆ...จะต่อยน้องให้ตายเลยรึไงเนี๊ยะ ...ไอลูกเวรนี้ โตจนหมาเลียตูด ไม่ถึงแล้วยังไม่รู้จักภาษาคนอีก....”พ่อผมด่าผมมาเงี๊ยะ.

.ไอโมก็เลยยิ่งโมโหครับ ..พ่อจ้องผมเขม็งเลยอะคงโกรธน่าดูนานๆเห็นพ่อโกรธทีไอโมก็สยองครับ เลยสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน ...เพราะมึงเลยไอคิม เพราะมึงเลย ..กูเลยโดนพ่อด่า(อะ ไม่โทษตัวเองเลยครับ งี่เง่าไปหาเรื่องน้องมัน ทำไมตูเป็นคนงี้ว้า)

ขนาดผมเดินเข้ามาในบ้านแล้วยังได้ยินเสียงแหกปากของไอน้องเวรอยู่ครับ แม่ผมกับไอเป้ยเดินออกมาจากครัว เพื่อมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น....พอเห็นหน้าผมแม่ก็ถามใหญ่ครับ ว่าเป็นอะไรกัน ผมก้อบอกแค่ว่า...

“แม่ไปถามพ่อเอาเองแล้วกัน..แม่จะให้เค้าช่วยอะไรอะ…” แม่ผมไม่พูดครับมองหน้าผมนิ่งๆ

“ถ้าไม่มีอะไรให้ช่วย...เค้าขึ้นห้องก่อนนะ” รู้สึกอารมณ์ยังไม่มั่นคงครับ..เลยหาทางชิ่ง

“เฮ้อ...เจ้าโมน่าเจ้าโม..โตแต่ตัวจริงๆ...อารมณ์เสียหาที่ลงไม่ได้..ก็มาหาเรื่องเอากับน้อง...เฮ้อ..มามา...มาช่วยแม่กับพี่ในครัวดีกว่ามา..” แล้วแม่ก็เดินเข้ามากอดเอวผม แล้วดันให้ผมเดินเข้าไปในครัว โดยมีเจ้าเป้ยหัวเราะคิกคักอยู่ข้างหลัง ชิ ไอบ้าหัวเราะทำปะมึงเหรอ รมณ์ดีจริงๆนะมึง..

แล้วจากนั้นผมก็ช่วยแม่ทำกับข้าวหล่ะครับ...หั่นผัก หั่นหมู ช่วยแม่ไป แม่ก็อธิบายการทำแกง ทำยำ ทำผัดอะไรของแม่ไป ไอโมก็ตั้งใจฟังเป็นอันดีหล่ะครับ เพลินดี... กะว่าเด๋วจะโทรบอกไอคิมให้มากินข้าวที่บ้านด้วยครับ..เลยช่วยแม่ทำอย่างขมักเขม่น และก็อาสาทำเองด้วย...คิคิ..จำได้ว่าวันนั้นเมนูที่ไอโมเป็นคนทำ คือ..แกงอ่อมเนื้อครับ หุหุ อาหร่อยอย่าบอกใครเลยแหละ ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วครับ....

ตี่ ดี้ ดี่ ดี้ ตี่ ดี้ ดี่ ดี้....

พอได้ยินเสียงทอสับไอโมก็ยิ้มแก้มแทบปริ...คาดว่าต้องเป็นไอคิมเป็นแน่แท้..พอล้วงทอสับจากกระเป๋ากุงเกงออกมาดูก็ใช่จริงๆด้วยครับ คิคิ..ตอนนี้หายโกรธมันแหละคร้าบหุหุ...

ไอโมยิ้มให้แม่กับเจ้าเป้ยหน่อยนึง แม่มองผมอย่างล้อๆประมาณว่าแฟนโทรมาอะดิ อะไรแบบนี้ ไอโมหล่ะเขิน เลยต้องชิ่งหนีออกมาจากในครัว แล้วเดินไปทรุดตัวนั่งในห้องนั่งเล่น

“ว่าไง...ออกมารึยัง...” ไอโมถามไอคิมมันอย่างอารมณ์ดี

*เอ่อ..ยางอะ..คิดเถิงเราอาดี้..คึคึ* เสียงอ้อแอ้มากมายเลยครับ แม่มเอ้ยคงเมาได้ที่หล่ะทีนี้มัน อารมณ์เริ่มบ่จอยอีกแหละครับ

“เมาเหรอ..ถ้าเมาไม่ต้องมานะเว้ย..” พูดออกไปอย่างหงุดหงิดครับ เสียงแข็งมากมาย(แต่อย่างอื่นหดไปแล้ว)

*ม่ายได้มาวว..เหอๆ..เมียจ๋า..เดี๋ยวผัวไปหาน้า..อาจจาดึกหน่อยนาจ้า รอผัวหน่อยน้า...* เสียงแม่มหวานเลี่ยนมากเลยครับ พูดจ้ะพูดจ๋าด้วย แค่นี้ก็รู้แหละว่ามันไม่เมาหรอก แต่โคตรเมาเลยต่างหาก..ชั่วเอ้ย...

“ไม่ต้องมา..ขืนนายยังดื้อมานะเราโกรธจริงๆ ด้วย..รายงานพรุ่งนี้ค่อยมาเอา...แค่นี้หล่ะ” แล้วไอโมก็วางสายไปไม่สนใจแม่มมันแหละครับว่ามันจะพูดว่าไร...

รมณ์เสียสุดๆเลยครับ..นั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในห้องนั่งเล่นซักพักไอโม ก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน เลยชะโงกหน้าออกไปดู ก็เห็นพวกอาๆผมเดินลงจากรถกันพอดี ไอโมถอนหายใจเฮือก แล้วเดินออกไปหาญาติๆที่เดินเข้าบ้านมา

กว่าจะกินข้าวเสร็จกว่าพวกอาๆผมจะลากลับบ้านก็เป็นเวลาเกือบๆ จะ 4 ทุ่มครับ พอพวกญาติๆกลับพวกผมก้ออาบน้ำและเข้านอนกันหล่ะครับ....

เที่ยงคืน ไอโมยังนอนเอามือก่ายหน้าผากจ้องมองเพดานอย่างหงุดหงิดในหัวใจ ทำไมไอคิมมันทำงี้ว้า...เซ็งมากมายเลยครับ ผมยังคิดว่าถึงมันไม่มาหาผมอย่างที่ผมบอก แต่ก็น่าจะโทรมาง้อผมบ้างแต่นี้อะไรเงียบไปเลย หรือว่าตายไปแล้วก็ไม่รู้...ถ้ายังไม่ตายก็คงหลับสบายไปแล้วสิมึง มีแต่กูอะดิเนี๊ยะที่นอนไม่หลับ..แม่มเอ้ย

ยิ่งผมได้ยินเสียงกรนคร๊อกๆ ของไอน้องเวร ผมก็ยิ่งหงุดหงิด แทบจะยกตีนยันมันตกเตียงเลยหล่ะครับ(สุดๆแห่งความรักน้องจริงๆตู)....

“โอ๊ะ..อะไรวะ...” และแล้วไอโมก็ต้องสะดุ้งครับ เมื่อผมรับรู้ถึงแรงสั่นของทอสับ ที่สะเทือน ดังหวือๆอยู่บนหมอนตรงกบาลผมนี้เอง

ยิ่งพอเห็นว่าเป็นเบอร์ใครไอโมยิ่งหงุดหงิดครับ เลยเอาไปวางไว้บนพื้นห้องแล้วปล่อยให้มันสั่นไป มันก็ดังหวือๆสั่นพรับๆอยู่แบบนั้นนานพอดู ครับ....และดูว่าไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดสั่น..ไอโม จึงค่อยๆโผล่หัวออกมาจากเตียงเพื่อสังเกตการณ์ว่ามันหยุดสั่นอะยัง..ยังไม่หยุดสั่นครับ แสงจากทอสับวับๆแวบๆ..ชวนใจอ่อนจริงๆ...

ในที่สุดหลังจากทีมันสั่นอยู่ราวๆ...ครึ่งชั่วโมงได้ ไอโมก็ทนไม่ไหวครับ จึงลุกขึ้นแล้วหยิบทอสับมาดู..ปรากฏว่ามีข้อความส่งเข้ามาจากเบอร์ไอคิมนั้นแหละครับ ประมาณ 20 ข้อความได้อะ..เยอะมั๊กมาก

พอผมเปิดอ่านข้อความมันก็ว่างี้อะ...

*เราอยู่หน้าบ้าน..ลงมาหน่อย* แค่นี้อะครับ เป็นข้อความเดียวนี้แหละ หมดทั้ง 20 ข้อความเลย...

ไอโมจึงเดินออกไปที่ระเบียงห้องแล้วชะโงกหน้าออกไปดู ผมก็เห็นรถคันนึงจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านหน้ากิต...ตอนนั้นมองเห็นไม่ชัดหรอกครับว่ารถใคร แต่ไอผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ที่มันยืนอยู่ข้างรถนี้ดิครับ เอามันไปสับๆให้ละเอียดแล้วยัดใส่ไหไอโมก็จำได้ครับ..ยิ่งทำให้ผมโมโหขึ้นมาหลายร้อยเท่า ชั่ว นัดแล้วไม่เป็นนัด แถมยังไปแดกเหล้ากับเพือนจนเมาอีก ชั่ว เอ้ย...เมาเหมือนหมาแล้วยังมาหากูไมวะ...เซ็งจริงๆ รมณ์เสีย

อ๋อ..แม่ม คงมาเอารายงาน..เฮ้อ...แอบผิดหวังเล็กน้อยที่มันเห็นรายงานสำคัญกว่าผม(มันบอกตอนไหนวะ คิดเองเออเองอีกแหละ) หน้าเลยยิ่งบูดเป็นตูดเข้าไปใหญ่..คิดได้ดังว่าไอโมก้อเดินไปหยิบถุงกระดาษที่มีรายงานเล่มหนาเท่าสันควาย..มาถือไว้แล้วค่อยๆย่องไปเปิดประตูห้อง (กลัวไอมดตื่น) แล้วก้าวเท้ายาวๆลงบันไดไป

ไอคิมมันคงจ้องประตูหน้าบ้านผมอยู่ก่อนแล้วอะครับ พอมันเห็นผมเดินออกไปหามัน มันก็รีบเดินมาเกาะประตูหน้าบ้านผมทันที..ประตูหน้าบ้านน้ากิตจะเป็นประตูอัลลอยอะครับ เป็นซี่ๆ..แบบเนี๊ยะ..│ │ │ แฮะๆ..

“อือ..เอาไป..” ผมยื่นถุงรายงานผ่านช่องประตูออกไปให้มัน เมื่อกี้รีบอะเลยไม่ได้หยิบกุญแจบ้านมาด้วย

ไอคิมมันมองหน้าผม..ตาเยิ้มๆ...ทำหน้าตาประมาณว่ามึงเอาอะไรให้กูอะไรแบนี้

“ก็รายงานนายไง...เอ้าไปสิ..เราง่วง..” ปากพูดมือที่ยื่นถุงให้มันก็กระตุก ยิกๆให้มันรับไปซะที

ไอคิมมันคว้าเอาถุงกระดาษในมือผมไปถือไว้ไอโมก็เตรียมชิ่งหันหลังกลับหล่ะครับ ยังโกรธอยู่มากครับ...และยิ่งผมได้บอกมันไปแล้วด้วยว่าเมาแล้วอย่ามาถ้ามาจะโกรธจริงๆ แต่มันก็มากลิ่นละมุดหึ่งเลย ขนาดอยู่คนละฟากประตูนะเนี๊ยะ..ไอโมยิ่งโกรธไปกันใหญ่ครับ(กลัวมันเป็นอะไรด้วยแหละที่ห้ามมันมาอะ)

“อะไรอีก..ปล่อยดิวะ..”โวยวายขึ้นมาทันควัน (แต่เบาๆนะกลัวคนได้ยิน)เมื่อไอคิมมันไม่ได้คว้าแค่ถุงกระดาษมันเจือกคว้ามือผมไปจับไว้ด้วยนี้ดิครับ

ใจไอโมไปแล้วครับเต้นตุ๊บๆขึ้นมาอีกแล้ว..มันจับมือจ้องตากะผมตาไม่กระพริบเลย...มันจับมือผมด้วยมือนึงส่วนอีกมือที่ถือถุงกระดาษไว้เมื่อกี้ก็ทิ้งถุงรายงานมันลงพื้นอย่างไม่สนใจ..ไอโมหล่ะโกรธขึ้นมาอีกแล้วครับเพือนๆ ก็รายงานมันนั้นหน่ะ ผมทำแทบตายนะครับ..แล้วดูมันดิ ทำยังกะไม่เห็นคุณค่าของมันเลยงั้น...

ไอโมเห็นดังนั้นน้ำตาจะหยดครับ...ตาร้อนผ่าวเลยทีเดียว...กระตุกมือเต็มที่เพื่อให้ไอคิมมันปล่อย..แต่มันก็ไม่ปล่อยยังมองผมด้วยแววตานิ่งๆเยิ้มๆของมันอยู่เหมือนเดิม...

ไอคิมมันจับมือผมไว้แน่นและพยายามแงะมือผมให้แบออก ผมก็ขืนไว้สุดฤทธิ์เหมือนกันแต่ในที่สุดก็ต้องยอมแบมือให้มัน...มือนึงมันจับมือผมที่แบออกไว้แน่น ส่วนอีกข้างที่มันปล่อยถุงกระดาษลงพื้นอย่างไม่ใยดีเมื่อกี้..ก็ยกขึ้นแล้วเอานิ้วชี้ค่อยๆลากไปตามฝ่ามือผม ตามันก็จ้องกับตาผมนิ่งผ่านความมืดมิดยามค่ำคืน..

.ไอโมรู้สึกตื้นตันอย่างมากมาย...น้ำตาคลอเบ้า...เมื่อตัวอักษรตัวสุดท้ายที่มันค่อยๆขีดเขียนอยู่บนฝ่ามือผมเสร็จสิ้นลง...

“..ขอจูบได้ไหม...” น้ำเสียงสั่นๆ พร่าๆ แต่แฝงไว้ด้วยความจริงใจอย่างสุดซึ้ง

มือมันยังจับมือผมไว้เช่นเดิมส่วนอีกข้างที่ทำหน้าที่ขีดเขียนเบาๆบนฝ่ามือผมเมื่อกี้ จับ ประตูรั้วไว้แน่นมันมองจ้องตาผมอย่างรอคอย...

เหมือนโดนสะกดจากแววตาอ๊อดอ้อนของผู้ชายตัวโตที่ยืนจ้องผมตาไม่กระพริบ.. ผมยกมือที่วางอยู่ข้างตัวเมื่อกี้ขึ้นไปจับประสานกับมือไอคิมที่จับซี่ประตูอยู่..แล้วยื่นหน้าเข้าไปหามันผ่านช่องประตูอัลลอยแคบๆ.พร้อมกับหลับตาลงอย่างยอมจำนน

ลมหายใจร้อนๆเจือกลื่นแอลกอฮอล์ของไอคิมปัดผ่านจมูกผมไปอย่างอ่อยอิ่ง ริมฝีปากนุ่มๆเย็นๆแนบลงมากับริมฝีปากผมเบาๆ..แล้วขยับออก ไม่ได้ยาวนานไม่ได้รุนแรงไม่ได้ลึกซึ้ง ไม่ได้เต็มอารมณ์เสน่หา..แต่เต็มอิ่มในความรู้สึก...อุ่นซ่านไปสุดขั้วหัวใจ...

“คิดถึง..” คำสั้นๆจากปากนุ่มๆที่เอ่ยออกมา มีค่ามีความหมายกับหัวใจของผมอย่างเหลือประมาณ...

มือใหญ่ๆค่อยๆปล่อยมือผม ผมก็ปล่อยมือออกจากมือมันเช่นกัน ไอคิมก้มลงเก็บถุงกระดาษที่มีรายงานอยู่ในนั้นไปถือไว้ อย่างทนุถนอมขาค่อยๆเดินถอยหลังไปที่รถ ตายังจ้องประสานกับตาผมอยู่อย่างนั้น....

แล้วจากนั้นร่างสูงใหญ่ที่ผมคิดถึงมากมายก็เข้าไปนั่งในรถแล้วค่อยๆขับห่างออกไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็ลับสายตาจนมองไม่เห็น

ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น..หลับตาลงแล้วนึกถึงรสสัมผัสที่ได้จากชายอันเป็นรักแรกในชีวิตอย่างซาบซึ้ง...


+ขอโทษ..รักนะ+

4 คำสั้นๆจากชายตัวใหญ่ยักษ์ ที่จากผมไปแต่ตัว แต่หัวใจของเค้ายังอยู่กับผม ได้บรรจงขีดเขียนที่มือผม เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของเค้าให้ผมได้รับรู้...

จูบ เบาๆ...กับ คำ 4 คำที่ขีดเขียนลงบนฝ่ามือ....

อาจจะเล็กน้อยสำหรับคนหลายๆคน...แต่สำหรับผม..สิ่งเหล่านี้มีค่ายิ่งกว่าคำพูดเป็นล้านเป็นพันคำ....ผมเงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรีอันมืดมิด

“รักเหมือนกัน…”กระซิบเบาๆ ฝากลมฝากดาวไปถึงเค้าคนนั้น ที่ผมรักหมดหัวใจ...

********************************

[しろやま としんや]

มาจิ้มตูดแน๋วไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่าน ฮ่าๆๆๆ

[~ScAreD:SAcreD~]

อ่านเสร็จแล้ว อิอิ ไม่เหมือนรีบน

หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนน ว๊า      

[byzantines]

  ดีดีครับพี่แน๋ว ฮุๆ ตื่นมาตาบวมฉึ่งๆๆๆ เลยอะ แง้ๆ 
ตอนนี้หวานดีจริงๆเลย แต่ละคนก็เหมือนเดิมเลย แข็งกร้าวกับเอาแต่ใจ ยังอุตส่าห์อยู่กันได้เนอะ เหอะๆๆ อย่างว่าครับ ความรักไม่มีพรหมแดน สู้ต้องไปคร้าบ โมโม - คิมคิม          
ขอบคุณพี่แน๋วที่มาโพสให้อ่านกันด้วยคร้าบผม 

[pongsj]

4 คำสั้นๆแต่ซึ้งมากเลยคับ

[krappom]

ชิส์

ตาร้อนผ่าวๆ

อิดจ๋าง่ะ  

[Ka[zu]E]

 :m29:พี่โมนี่โหดกับน้องจิงๆ

แต่แบบ 4 คำของพี่คิมนี่หวานมากมายอ่า น่ารักมากๆเลยยยย

ตอนนี้ดูสวีทกันดีอ่ะ (แอบสวีท) มีจูบผ่านประตูด้วย อิอิ น่าร้ากกกกกกก

[น้ำค้าง]

น่ารักจริง  เคยคิดว่าคิมโหด ดุ เถื่อน ต้องคิดใหม่แล้วล่ะ 
คิมเค้าออกจะหวานน่ารักขนาดนี้ เรายังซึ้ง เคลิ้มแทนโมเลย

[MiLCH]

โอ๊ยซึ้ง แบบว่าเป็น4คำที่โดนมากๆเลยอะ

ความจริงพี่คิมก็หวานเหมือนกันนะเนี่ย เหมือนจะอ้อนๆด้วยนะ

อย่างงี้ใช่ม้าพี่โมถึงได้รักพี่คิมมากอะ 

มีจูบกันแบบหวานๆด้วย โอ๊ยๆคนอ่านอิจฉาละ

พี่โมนี่ว่าแต่พี่คิมเถือน โหด แต่ตัวเองก็โหดร้าย รุนแรง ป่าเถือนกะน้องมากมาย

(ล้อเล่นน้า พี่โมออกจะน่ารัก เป็นพี่โมสุดหล่อขนาดนี้ แฮะๆ)

แล้วรีบมาต่อเร็วๆนะ รอพี่โมอยู่น้า

[FOAM]

หวานซ๊า.............

 

[THIP]

เหอ เหอ นาน ๆ คิมจะหวานทีเน้อ     

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

คนเราก็ต้องมีสังคมบ้างอ่ะนะ ต้องเข้าใจกัน และปรับตัวหากันนะ
 

[jammy]

::ไร้คำบรรยาย

[しろやま としんや]

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว อิจฉาๆๆ

แหมอ้ายคิมหวานซึ้งเน๊าะ

 

[boykook]

แค่"ขอโทษ" ก็ให้อภัยได้

ยิ่ง"รักนะ" ยิ่งให้หมดใจ

[•♀NoM!_KunG♀•]

เห้อ...น่ารักมากมายเยยง่า

แย้วแบบนี้ทามมั้ยนอกใจได้นะพี่โม

แต่ถ้ามองดูดีๆบางครั้งก้อน่านอกใจอยู๋หรอก

แต่ยังไงก้อน่ารักกานทั้งคู่นะเนี่ย คุคุ

อ่านแย้วอิจฉามากมาย คุคุ

ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ

อย่าลืมมาต่อนะฮะ

อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ

ห้ามลืมเลยนะฮะ

จะรอนะฮะพี่โม

เปงำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[sun]

      เห็นมะเป็น คิม  ก้อหวานได้  ฮ่าๆ     

นึกว่าจะเป็นแต่ดุ  ก่าโหด...หวานๆก้อเป็นนนนน...น่ารักวุ้ย อิอิ     

[Poes]

คิมก็ทำซึ้งเป็นเนอะ   

[khunsea]

คนไรเอาแต่ใจจิงๆ

555