หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[DeShiWa]

 

อะครับสงสารเต็มจังครับ

แล้วพี่โมจะทำอย่างไรต่อไปครับผม

แล้วพี่คิมอะครับหายไปไหนแล้วอะ

 

[suregirl]

สงสารเต็มด้วยคน    ว่าแต่ ตอนหน้าคิมอาจจะมาแล้วหรอ   

[slmzaa]

    อิอิอิอิ  อ่านสนุกจริงๆๆๆเลยมาต่อบ่อยๆๆนะครับ

[มูมู่น้อย]

คิดถึงคิม  สงสารเต็ม
ส่วนโม  คึคึ  สุดหล่อจะไม่คิดถึงได้ไง 

คิดถึงซินเท่ซู๊ดดดดดดดดดดด   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ช่างเจ็บปวดดีแท้ คบกับคนที่เขาไม่มีทางจะรักเรา
 

[THIP]

เหอ เหอ เจ็บกันทุกฝ่าย     

[jammy]

สงสารเต็มเเต่ถ้าไม่รักก็ควรบอกความจริงกับน้องเค้าไป

[sun]

คิดถึงซินเท่ซู๊ดดดดดดดดดดด  

      "คิดตึ๋ง พิมฉุดฉวย เท่ซู๊ดดดดดดด... เหมือนกัน  ด๊วบบบ..บ"   


ส่วนโมเหรอ........ เช๊อะ     

ป๋อล๋อ..*  เรย์ วิ่งปายหนายยยยยยยยย...  อ่ะ           โอ๋ๆๆๆๆ  อย่าร้องๆๆ     

[しろやま としんや]

เจอแบบนี้แล้วนายโมจะทำยังไงเนี่ย??

ดันตรงกับตัวเองซะงั้นนะ     

[DeShiWa]

 

มาดันรอบเช้าครับผม

มาต่อเร้วๆๆนะครับ

 

[pongsj]

สงสารเจ้าเต็มสุดๆ ::เลย โมทำร้ายน้องเค้าไปแล้วอ่ะ

แล้วก็แอบดีใจที่คิมจะโผล่มาสักที แต่คงโผล่มาแบบให้เจ็บปวดมั้ยอ่ะ

[ple]

อย่าเล่นๆกับความรู้สึกของใคร 

[~ScAreD:SAcreD~]

ตาโมสร้างเรื่องซะแล้วววว

สงสารเต็มอ่ะ 

[suregirl]

ดันรอจ้า  เมื่อไหร่จามาต่อ 

[DeShiWa]

 

มาดันรอบดึกครับผม

อยากรู้จังครับว่าพี่โมจะแก้ปัญหายังไง

คิดถึงพี่คิม จังครับ

 

[suregirl]

ยังไม่มาต่ออีกเหยอ    คิดถึงคิมจัง

[sun]

       "ขอไปไล่ ตัวที่รังแกโม...ออกก่อนนะจ๊ะ"        

    ...........ซึ่ง ยังไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ ....เห็นบอกว่า โดนรังแกทุกวันเลย............   

    .........  "โดนรังแก...........แบบสมยอม"   ........... ค่ะ     

............มันน่า...........   

 

[しろやま としんや]

แอ่ะ

หื่นได้คงเส้นคงวาจริงๆเลยคู่นี้

ขอซู่ฮก

[DeShiWa]

 

อะครับผม มารอครับผม เหอๆๆ

นอนมะหลับด้วยอะไม่ได้อ่านมาหลายวันละ

 

[นางมารร้าย]

       "ขอไปไล่ ตัวที่รังแกโม...ออกก่อนนะจ๊ะ"       

    ...........ซึ่ง ยังไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ ....เห็นบอกว่า โดนรังแกทุกวันเลย............   

    .........  "โดนรังแก...........แบบสมยอม"   ........... ค่ะ     

............มันน่า...........   

 

งั้นก็ให้มาต่อด้วยกันทั้งคนรังแก และคนโดนรังแกเลยจิ

มาแบบแพ็คคู่ก็ดีนะคะ   

ว่าแต่ว่า ตอนนี้สงสารเต็มมาก ๆ  โมโม รังแกเด็ก   

[archi_10_001]

 

ยะฮู้ในที่สุดก็ได้เม้นของคุณเสียทีเจ้าค่ะ เอิ๊กๆ

ตามอ่านมาตั้งแต่ภาค คุณกับ คุณนัท แล้วก็ร้องไห้เป็นเผาเต่า ตอนที่คุณกับคุณคิม มีอะไรกันครั้งแรก

แบบร้องไห้ไปเขียนแบบที่จอดรถไปเจ้าค่ะ สงสารทั้งคุณทั้งคุณนัท แบบว่า......สงสารคุณนัทสุดๆ

น้ำตานี่พรากๆ แบบว่า โครตได้ใจเจ้าค่ะ

ไม่สนับสนุนเรื่องที่คุณคิมแย่งคุณมาเท่าไหร่  แต่เท่าที่อ่านมาเรื่อยๆ คุณคงรักคุณคิมมากมายเลยอย่างนั้นสินะเจ้าคะ

อย่างนี้ก็เข้าใจเจ้าค่ะ

ความรักมันออกแบบไม่ได้ สั่ให้รักไม่ได้ ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหน ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่

อ่านมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าตอนนี้คุณยังคบอยู่กับคุณคิมใช่เปล่าเจ้าคะ แหะ ๆอ่านข้ามไปข้ามมา ไม่ต่อกันเท่าไหร่เจ้าค่ะ เอิ๊กๆ

มีความสุขก็ดีที่สุดแล้วเจ้าค่ะ

ขอให้มีความสุขมากๆ ตามอ่านเรื่องนี้อยู่นะเจ้าคะ 

อ่านยังไม่ถึงไหนหรอกเจ้าค่ะ  แต่อยากเมนท์มาก เมื่อคืนร้องไห้เหนื่อยสาดดดดดดดดดดดดดดด.....

สมัครเป็นแฟนพันธ์แท้คุณอีกคนนะเจ้าคะ เล่าเรื่องสนุกสุดๆ เอิ๊กๆ

ติดตามตอนต่อไปเจ้าค่ะ

archi_10_001

[sun]

ยะฮู้ในที่สุดก็ได้เม้นของคุณเสียทีเจ้าค่ะ เอิ๊กๆ
.
.

อ่านยังไม่ถึงไหนหรอกเจ้าค่ะ  แต่อยากเมนท์มาก เมื่อคืนร้องไห้เหนื่อยสาดดดดดดดดดดดดดดด.....
สมัครเป็นแฟนพันธ์แท้คุณอีกคนนะเจ้าคะ เล่าเรื่องสนุกสุดๆ เอิ๊กๆ
ติดตามตอนต่อไปเจ้าค่ะ

archi_10_001

^
^
"ขอบใจจ้า  archi_10_001  ที่ชื่นชอบ เรื่องของนายโม นะจ๊ะ "   
ดีใจด้วยที่ตามอ่าน เกือบจะทันรึยังเอ่ย เอิ้กๆ รีบๆนะจ๊ะ  คิคิ
มีแฟนพันธ์แท้ เพิ่ม มาอีกคนแล่ะโมเอ๋ย...  ยินดีต้อนรับจ่ะ   
ติดตามต่อไปน๊า....   
********************************

  โมโม ...say : : 11-Sep-07, 12:13 PM   
ขอบคุณ ที่เข้ามารอครับผม
วันนี้ คงจะโพสให้ได้อ่านกันครับ
กำลังปั่นสุดกำลังครับผม คาดว่าบ่าย แก่ๆ
หรือ ไม่ก็เย็นๆ คงจะโพสให้ได้อ่านกันแล้วหล่ะครับ
ขอบคุณที่ อดทนลอยคอ รอคอย
และเข้ามาดันไอโม กันเรื่อยๆนะครับผม
ดันบ่อยๆ เมื่อยไหมอะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวมาคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ

ไอโม ของไอคิม คร้าบผม    

คาดว่านะเคอะ ถ้ามีมีอะไรผิดพลาด คงได้อ่านกันต่อแน่นอน       
คิมฉุดที่รัก ของคนแถวๆนี้ คงจะออกมาให้ยลกันล่ะ หลังจากที่แอบซ่อนอยู่นานโฮ่ะๆ       

[suregirl]

จริงๆ น้า  ดีใจจัง 

[sun]

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2ABA774PB0


เอาเพลงไปฟังประกอบตอนนี้นะครับผม คิคิ

http://www.uploadtoday.com/download/?1f3e1697db471aec46a7ddbbc4426b55

**********************

ตอนที่ 58


“เต็ม....ถ้าเต็ม เจอใครที่ดีกว่า พี่ ที่เต็มรักและเค้าก็รักเต็ม ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย...เต็ม ไปจากพี่ได้ทุกเมื่อเลยนะ..” ผมพูดกับไอเต็มเบาๆ หลังจากที่สงบอารมณ์ ที่พลุกพล่านของตัวเองได้แล้ว.

.และขึ้นมานั่งบนรถข้างไอเต็มมันอีกครั้ง ไอเต็มหยุดร้องไห้ไปแล้ว แต่หน้าตายังหม่นหมองอยู่เช่นเดิม

ปฏิกิริยาของไอเต็มที่ตอบรับผมมามีแต่ความเงียบ นอกจากนั้นผมก็ไม่รู้ว่ามันทำท่าทางยังไงเพราะ ผม ไม่กล้าเหลือบแล สายตาไปมองมันเลย ผมรู้สึกละอายใจเกินไป ละอายใจจนไม่กล้าสู้หน้ามันเลยด้วยซ้ำ
“หมายความ ว่าไง...พี่จะเลิกกับผมเหรอ” เสียงที่หลุดออกมาจากปากไอเต็มเบา แสนเบา เบาจนผมแทบจะไม่ได้ยิน รู้สึกสะเทือนใจเล็กๆเหมือนกันครับ

“..หึ..พี่แค่ไม่อยากผูกมัดเต็ม...และ อีกอย่าง พี่ไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเต็มหรือ ทิ้งเต็มเลย”

“แต่พี่ ก็ไม่เคยคิดที่จะรักผมด้วยเหมือนกันใช่มะ...” ไอเต็ม มันสวน คำพูดผมออกมาด้วยเสียงแหบๆ สั่นๆ เหมือนมันกำลังฝืนไม่ให้ตัวเองร้องไห้

ผมจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตา กับแววตาวาวๆของไอเต็ม ที่สะท้อนความมืด ของยามค่ำคืนออกมา...

“แล้ว ถ้าผมบอกว่า ผมไม่เคยคิดที่จะมีคนอื่น และไม่เคยมองว่าใครหน้าไหนมันจะดีไปกว่าพี่..พี่ยังจะผลักใสผมอยู่อีกไหม...” ไอเต็มมันพูดเสียงดังขึ้นมาอีกนิด แต่น้ำเสียงยังสั่นเหมือนเดิม.

..ผมว่าตอนนี้มันคงจะเริ่มโกรธผมขึ้นมาบ้างแล้วหล่ะ


“หึ..พี่ก็..ไม่ว่าไง..แล้วพี่จะรอดู....”ผมพูดแล้วยิ้มหยันๆ ออกมา ..ผมไม่ได้เยาะหยันไอเต็ม แต่ หยัน ตัวเองมากกว่า...

อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน วันนี้รัก วันพรุ่งไม่รัก วันนี้ไม่รัก แต่วันพรุ่งนี้อาจจะรักจนแทบจะกลืนกิน วันนี้ไอเต็มมันพูดแบบนี้ แต่วันข้างหน้าเล่า มันยังจะพูดแบบนี้อีกไหม.....หี.ใจคนก็แค่เนื้ออ่อนนุ่ม..จะให้แข็งแกร่งดั่งหินผา คงเป็นไปไม่ได้...

“ผมพูดจริงๆนะ....ทำไมพี่ถึงไม่เชื่อผมหล่ะ” เฮ้อ เด็กหนอเด็ก..ไอเต็มมันพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้นิ่ง แต่ปลายเสียงก็ยังแกว่งๆ อยู่...

พร้อมกับคำพูดที่ต่อว่าต่อขานผม มือมันก็คว้าหมับ เข้าที่มือผม..แล้วจับมือผมไว้แน่น ตาก็จ้องกับตาผมเขม็ง..

“ไม่ใช่ไม่เชื่อ...”ผมออกแรงบีบมือมันเบาๆ แล้วเอามืออีกข้างที่ไม่โดนมันจับไปลูบหัวมันด้วยความเอ็นดู

“พี่แค่จะบอกเต็มว่า..อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน..สำหรับพี่..การที่พี่ได้รู้จักเต็ม ได้เต็มมาเป็นแฟน พี่มีความสุขมาก..”ผมหยุดพูดแล้วมองสบตามันผ่านความมืดมิด

“และก็ อย่าถามพี่อีก ว่าพี่รู้สึกยังไงกับเต็ม ...เพราะพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน..พี่อยากจะให้เต็มรู้ไว้แค่ว่า...ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง เต็มจะยังคงเป็นความทรงจำที่มีค่า ของพี่เสมอ..ไม่ว่าวันนั้นเราจะคบกันอยู่หรือเลิกกันไปแล้วก็ตาม...”

พอผมพูดเจ็บ ผมก็ลดมือลงจากหัวไอเต็ม แล้วเอามือไปลูบแก้มมันเบาๆ...

“เต็มรู้ไหม..ทุกวันนี้ สำหรับพี่..เต็มสำคัญกับพี่ที่สุด....คนอื่นเป็นเพียงแค่ อดีตเท่านั้น...พี่ไม่รู้ว่าเต็ม ไปรู้เรื่องพวกนั้นมาจากไหน..หึ..” ไอเต็มมันทำท่าเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะบึ้งก็ไม่เชิง มันทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างออกมา

“หึ จะบอกว่า พี่ละเมอ พูดออกมางั้นสิ...อย่ามาอำ ดูละคร มากไปแล้ว” ผมพูดดักคอมันออกมายิ้มๆ แล้วเอามือดึงจมุกมันเบาๆ

“ผมไม่ได้โกหก ซะหน่อย จริงๆนะ” ไอเต็มมันทำเสียงจริง จัง แต่กลับหลบตาผมซะงั้น มีพิรุจน์ชัดๆ

“เออๆ ละเมอ ก็ละเมอ..หึ สบายใจขึ้นบ้างรึยัง..” ถ้าผมจะคาดคั้นเอา คำตอบจากมัน

ว่ามันไปรู้เรื่อง ผมกับไอคิมมาได้ยังไง ผมก็ทำได้ แต่ผมไม่อยากให้ไอเต็มมันไม่สบายใจมากกว่า ถึงไม่ได้รักมันมากมายปานจะกลืนกิน แต่อย่างที่ผมบอกมันไป..สำหรับผม ณ วันนี้ ไอเต็ม คือ ปัจจุบัน ของผม และจะเป็นอนาคตของผมด้วยรึเปล่า อันนี้ก็แล้วแต่ชะตา ฟ้าลิขิต...


ไอเต็มมัน ตอบรับ คำพูดของผม ด้วยการพยักหน้าเบาๆ..แล้วทำท่าเหมือนจะดึงผม เข้าไปจูบ แต่ผม ผลักหน้ามันออกซะก่อน..มันจึงทำหน้าผิดหวังซะมากมาย..เฮ้อ ผมจึงเอามือไปวางไว้บนบ่ามัน แล้วบีบเบาๆ เพื่อปลอบใจมัน... ถึงยังไงซะผมกับมัน ณ ตอนนี้ ก็อยู่ในที่สาธาณะ ถึงคนในบริเวณ สวน จะไม่ได้พลุกพล่านอะไรมากมาย แต่ก็ยังพอมีคนผ่านไปมาอยู่บ้าง...ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะทำอะไรประเจิดประเจ้อ ในที่แบบนี้..


และจากนั้นผมก็จัดการสตาร์ทรถ แล้วหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถกลับทางเดิมอีกครั้ง..

“พี่โม.” ไอเต็มมันเรียกผมเบาๆน้ำเสียงไม่ใคร่จะแน่ใจซักเท่าไหร่นัก

“หือ ฟังอยู่” ผมพูดขึ้นเบาๆ แล้วเลี้ยวรถเข้าไปในซอยบ้านมัน

“ที่ พี่บอกว่า ตอนนี้ ผมสำคัญ กับพี่มากที่สุด..พี่ไม่ได้โกหกผม ไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม...” น้ำเสียงมันยังคงความไม่แน่ใจไว้เหมือนเดิม

“หี..ทำไมหล่ะ” ผมก็แอบขำ นิดๆ กับน้ำเสียงอ่อยๆของมัน

“ก็มีคน บอกว่าพี่ ..เอ่อ...คือ...” มันทำเสียงอึกๆอักๆ

“อะไร ใครพูดอะไร” ผมรำคาญครับ เลยทำเสียงดุๆใสมัน

“เอ่อ..ช่างเหอะ ช่างเหอะ..ผมไม่สนแล้วหล่ะ..ว่าแต่พี่พูดจริงใช่ไหม ผมเชื่อพี่ได้นะ” พูดแล้วหันหน้ามามองผมเขม็ง.ไอเด็กเวร ทำหน้าซะน่าฟัดเชียว เดี๋ยวเหอะมึง เดี๋ยวโดน

“พี่จะโกหกเต็มทำไม..โกหกแล้วได้โล่ห์ เหรอ...เข้าบ้านไปได้แล้วไป..”ผมพูด แล้วไล่มันลงจากรถผมด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังเท่าไหร่นัก ..ถึงบ้านมันพอดีอะครับ..

ต้องรีบไล่มันลงครับ ก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนใจ พามันไปนอนกก ที่บ้านตัวเอง

“แฮะ..ครับ ครับๆๆ...” ร่าเริงขึ้นมาทันตาเลยครับ.ไอน้องเต็มที่น่ารักของกระผม

“เต็ม เดี๋ยว” ก่อนที่มันจะยื่นมือไปเปิดประตูรถ ผมก็เรียกมันไว้เบาๆ..แต่ตาอะไม่ได้มองมันหรอกครับ

“คราวหน้าคราวหลัง อย่าโกหก พี่อีกนะ..พี่ไม่ชอบ...” พูดเสร็จก็หันหน้าไปมองมันเต็มตา

ด้วยตอนนี้ผมมาจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านมันแล้ว ไฟจากเสาไฟหน้าบ้านมัน จึงส่องให้ผมเห็นหน้าไอเต็ม ที่ซีดลงไปต่อหน้าต่อตาผม อย่างที่บอกผมเป็นพวก ถ้ามีเรื่องอะไรที่คาใจ ผมจะเคลียร์ให้จบภายในวันเดียว ..เรื่องนี้ก็เช่นกัน ไม่ใช่ลืม แต่ไม่มีโอกาสจะพูด ผมไม่ได้ไม่พอใจมันที่มันไปกับผู้หญิง แต่ที่ผมไม่พอใจอยู่ในขณะนี้คือ...เรื่องที่มันโกหกผม ผมไม่ชอบ

“พี่โม ผม ผมขอโทษครับ...” ไอเต็มมันพูดแล้วยกมือไหว้ ขอโทษผม แววตาท่าทาง ของมันบอกผมว่า มันสำนึกผิดจริงๆ

“ไม่เป็นไร..หึ. ครั้งนี้จะยกโทษให้..แต่คราวหน้าไม่แล้วนะ...มีอะไรบอกพี่มาตรงๆ พี่ใจกว้างพอ.. ไปเข้าบ้านไปได้แล้ว อย่าโอ้เอ้ เดี๋ยว พากลับไปนอนกกที่บ้านเลยหนิ” ผมพูดน้ำเสียงร่าเริง แล้วยิ้มให้มันอย่างมีเลศนัย

“หง่ะ พี่อะหื่น ไปแล้ว..คนเรา...เออ...ว่าแต่พรุ่งนี้พี่จะไปรับผม ที่ โรงเรียน รึเปล่า..”มือมันจับที่จับประตูรถผมไว้แล้วครับ แต่ยังอุตสาห์เอี้ยวตัวมาคุยกับผมได้อีก

“ไปสิ..ทำไม มีอะไรรึเปล่า..หรือมีนัดกับสาวที่ไหนอีก หึหึ” ผมพูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ผมไม่ได้ประชดมันนะ ...แค่ล้อมันเล่นเฉยๆ

“ปล่าวนะ...” ไอเต็มมันพูดแล้วทำหน้างอๆใส่ผม

“อ้าว ไม่มีอะไรแล้วถาม ทำไม..ทุกทีไม่เห็นถาม” ผมยังพูดกับมันอย่างอารมณ์ดีต่อไปครับ

“พี่โมอะ..โหย กวนตีนอะ...ที่ถามเนี๊ยะ เพราะ วันพรุ่งนี้ผม จะไปแข่งบาส...ที่โรงเรียน (ชื่อโรงเรียนครับ)..ผมกับเพื่อนๆเลยตกลงกันว่า จะไปเที่ยวกันต่ออะเพราะคงเลิกเร็ว”

“อือ...แล้วตกลงว่าไงหล่ะ จะให้พี่ไปรับรึเปล่า” ผมถามกลับน้ำเสียงนิ่งๆ

“ฟัง ให้จบก่อนก็ไม่ได้ กำลังจะบอกอยู่เนี๊ยะ ...”มันทำท่าค้อนผมซะน่ารักเชียวครับ แต่ โคตรไม่เข้ากะหน้าเลยให้ตายเหอๆ

“จะว่าไปเที่ยว ก็คงไม่ถูก ซักเท่าไหร่นัก แฮะ ก็แค่จะไป เดินเล่นกันที่ เซ็นเตอร์พ้อยเท่านั้นเองอะ แฮะ .” มันพูดแล้วยิ้มประจบประแจงผมสุดฤทธิ์ ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้อยู่หน้าบ้านมัน ผมคาดว่ามันคงไม่รอช้าที่จะเข้ามาคลุกวงในผม

“อือ..จะกลับตอนไหน ก็โทรบอกแล้วกัน พี่จะไปรับ อ๋อ อย่ากลับเย็นมาก พรุ่งนี้พี่ นัดกับเพื่อนๆไว้ จะไป( ชื่อผับครับ.)” ผมบอกมันไปยิ้มๆ

ไอเต็มมันยิ้มให้ผมอย่างดีใจ แล้วเปิดประตูรถออกไปแล้วปิดตามหลังเบาๆ ก่อนที่มันจะเปิดประตูรั้วบ้านเข้าไป มันก็หันมายิ้มให้ผม หันซ้ายหันขวา ยกมือขึ้น แล้ว ส่ง สัญลักษณ์ I Love you มาให้ผม แล้วมันก็หันหลังขวับให้ผมทันที ท่าทางคงจะอาย แล้วเปิดประตูบ้าน จากนั้นก็วิ่งเข้าบ้านไปอย่างด่วนจี๋

ส่วนตัวผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้ม อยู่คนเดียว เฮ้อ...โล่งอกไปเปราะนึง...ดีนะที่พูดกับไอเต็มรู้เรื่อง ไม่งั้นแย่แน่ๆกู...เหนื่อยชิบหาย ว่าแต่ไอเต็มมันรู้เรื่องกูกับไอคิมได้ไงวะ...เฮ้อ...ช่างแม่ม สะบัดหัวพรืดๆ แล้วขับรถบรื้น ออกมาจากหน้าบ้านไอเต็มมัน แล้วมุ่งหน้าสู่บ้านน้อยคอยรักของน้ากิตหล่ะครับ....วันนี้ช่างเป็นวันที่ยาวนานจริงๆ

[sun]

*************************

เกือบๆบ่าย 2 ผมที่วันนี้ก็อยู่ในมาดเดิม หัวยังฟูเหมือนเดิม...และก็เดินถูไถ กับบรรดาเด็กรามฯ ที่กระหาย G เหมือนเดิม หน้ายังซีด และเหนื่อยอ่อนเหมือนเดิม เดินเข้าเซเว่นเพื่อซื้อน้ำเหมือนเดิม และเดินข้ามสะพานลอยแล้วตรงดิ่งไปหน้าคณะบริหารเหมือนเดิม(ชีวิตน่าเบื่อเนาะ)

พอถึงรถก็ขับพรืด ออกมาจากหน้าคณะบริหาร แล้วขับ ซิกแซก ตามเส้นทางอันน่ามึนหัวของเส้นทางใน รามฯ แล้วมุ่งหน้าสู่ ซอย 53 ซึ่งก็คือ ห้องไออ้อนนั้นเอง นัดรวมพลกับพวก เพื่อนๆ ผม7-8 คน ตอน 3 ทุ่ม ผมจึงกะจะไป ดูวีซีดี ที่ห้องไออ้อนมันรอ พอดีไออ้อนไปเช่าหนัง ผี มา 2-3 เรื่อง ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้น หนังผี พวก ju-on อะไรพวกนี้กำลัง มาแรงสุดๆ แฮะ แต่ไอโมที่กลัวจนขี้หดตดหาย จึงไม่มีวาสนาที่จะได้ดูในโรงกับเค้า ผมจึงบังคับเคี่ยวเข็ญไออ้อน ที่กลัวผีไม่แพ้กัน ให้มันไปเช่ามา แล้วช่วยดูเป็นเพื่อนกูที แฮะ

ขับรถฝ่าการจราจรที่คับคั่งของถนนรามคำแหง อยู่พักใหญ่ในที่สุดไอโม ก็ถึง ห้องไออ้อนซักที พอถึงก็เลี้ยวรถป๊าบ เข้าไปจอดใต้ตึก โดยมียาม ที่เป็นผู้หญิง (ปากมากด้วย) เดินมาอำนวยความสะดวกให้ผม ห้องพักไออ้อนนี้ เจ้าของตึกช่างทำไปได้ครับ สูงลิบลิ้วเลยที่จอดรถเนี๊ยะ กว่ากระผมจะขับรถปีนขึ้นไปจอดได้ ท้องรถก็ครูด กับพื้นซีเมนท์ซะจนเครื่องแทบจะพัง เฮ้อ..

พอได้ที่กระผมก็ไม่มองซ้ายมองขวาอะไรหล่ะครับ ใจมันกระหวัดหาแต่ความน่าสะพรึงกลัวของหนัง ที่ตั้งตาที่จะดู แล้วหิ้วถุงขนมต่างๆนาๆ ที่ซื้อมาเป็นของเซ่นให้ยาม พอยื่นให้ยามเสร็จเรียบร้อย ก็เดินตรงแน่วไปยังบันได ก้าวเท้าฉับๆ ขึ้นไปด้วยใจอันเบิกบาน ที่จริงจะขึ้นลิฟท์ก็ได้ครับ แต่แค่ ชั้น 2 เอง จะขึ้นทำซากอ้อยอะไรหล่ะครับ หุหุ...

ก๊อก ก๊อก ก๊อกๆ

พอถึงหน้าห้องก็ผิวปาก เคาะประตูห้องมัน 2-3 ที แล้วแอบแลบลิ้นให้ช่องตาแมว(ก็ไอช่องเล็กๆที่เค้ามีไว้เพื่อมองดูคนที่มาเคาะห้องอะแหละ) ด้วย แต่ก็เงียบครับ เมื่อกี้ยามก็บอกว่ามันอยู่ห้องอยู่นี้นา อืม แม่กุญแจก้อไม่ได้คล้องไว้ด้วย ก็คงอยู่อะนะ อืม คงไม่ได้ยิน เคาะอีก ดีกว่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เคาะอีกที แล้ว เอาตาไปแนบกับตาแมว ทำไปงั้นแหละครับ มองไม่เห็นข้างในหรอก...ที่ทำเผื่อ ว่าไออ้อน มันจะมองตรงตาแมว แฮะ มันจะได้ตกใจเล่นๆหน่ะ...และก็เงียบอีกครั้งครับเอาหล่ะสิ เป็นอะไรรึเปล่าวะ ชักใจไม่ดีครับ กลัวเพื่อนจะเป็นอะไรหน่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“อ้อน อ้อน เว้ย เปิดประตูดิ เป็นไรวะ ไออ้อน”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

พูดไปไอโมก็เคาะประตูไปด้วยความร้อนใจหล่ะครับ เป็นห่วงไออ้อนมากมาย มันอยู่คนเดียวด้วยอะ จะเป็นอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้

‘แกร๊ก’

“เฮ้ย..เป็นอะไรรึเปล่าทำไม..ถึง..เปิด....” พอ เสียง ปลดล๊อค .. ดังแกร๊ก แค่นั้นหล่ะครับ ไอโมก็ดันประตูออกทันที และ ต่อว่าไอ อ้อนมันเสียง ดังก่อนที่ คำพูดที่เตรียมบริพาส ไออ้อน จะถูก กลืนหายเข้าไปในลำคอ แล้วเกิดอาการขากรรไกรค้าง ขึ้นมาอย่างฉับพลัน...

“โทษที..พอดีเราอาบน้ำอยู่หน่ะ..เข้ามาก่อนสิ...อ้อนไปหาเพื่อน ชั้น 4 เดี๋ยวคงมา” คนที่ทำให้ผมช๊อคตาตั้ง จนทำอะไรไม่ถูก พูดขึ้นน้ำเสียงปกติ

แล้วเปิดประตูค้างไว้ให้ผมเดินเข้ามา ส่วนตัวเค้าก็หันหลังให้ผมพร้อมกับเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผมป่อยๆ

ผมมองตามแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าที่แสนคุ้นเคย ไม่วางตา ความห่วงหาอาวรณ์ ความรักที่ผมเคยมีให้กับเจ้าของแผ่นหลังที่ไม่ยอมหันมามองผมเลยซักนิดนี้ ทำให้ผมค่อยๆก้าวขาเดินตามเสียงเชื่อเชิญเข้ามาในห้องเงียบๆเหมือนโดนสะกดจิต....

“ร้อนนะ ขนาด จะหน้าหนาวแล้วนะเนี๊ยะ ยังร้อนขนาดนี้เลย...หึ” เค้าคนนั้นเดินไปหยุดอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า มือนึงยื่นไปเปิดตู้ อีกมือยังขยุ้มผ้าเช็ดผมตัวเองอยู่..ปากก็พูดอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้ที่ผมไม่ได้สนใจที่จะฟัง

เหมือนทุกอย่างรอบตัวมันหยุดนิ่ง ...ผมจ้องมองเค้าคนนั้นด้วยความคิดถึงแทบขาดใจขอบตาร้อนผ่าวๆ นี้เรื่องจริงหรือผมฝันไป..ผมไล่สายตามองมือใหญ่ๆที่กำลังขยุ้มผ้าเช็ดตัว...เช็ดผมตัวเองอยู่ มองเส้นผมที่ถึงจะเปียก...ผมก็ดูออกว่าสั้นลงกว่าเมื่อก่อน ผมค่อยๆไล่สายตาไปตามต้นคอ แผ่นหลังขาวๆลงไปจนถึงสะโพกที่มีผ้าเช็ดตัวพันเอวเอาไว้หลวมๆ

“อย่ามองเรา แบบนั้นนะ” เสียงที่พูดตวาดออกมาทำให้ผมหลุดออกมาจากพวัง ของตัวเอง

แล้วรีบเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างตกใจ แล้วผมก็ได้สบตากับ เจ้าของร่างตรงหน้าผ่านกระจก ที่ติดอยู่ในตู้เสื้อผ้า..

“ทำไม ถึงมองเราแบบนั้น อยู่อีก...” เสียงของเค้าได้ดังขึ้นอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้มันไม่ได้ดูดุดันเหมือนครั้งแรกฟังดูแผ่วเบา ชวนใจหาย เหมือนจะพูดรำพึงกับตัวเองซะมากกว่า...

“มองยังไงอะ..หึหึ.โทษทีคิม เรา..ตกใจหน่ะ ไม่คิดว่าวันนี้จะเจอนาย..หึหึ” พูดตอบโต้มันไปด้วยเสียงที่พยายามทำให้ปกติที่สุด ทั้งที่ใจตอนนี้เต้นโครมๆ เหมือนจะหลุดออกมานอกอกยังไงยังงั้น

แล้วรีบหันหลังให้มัน ไปล้มตัวลงนอนบนเตียงไออ้อน หยิบรีโมท มากดเปิดทีวี ขอเวลาสงบสติอารมณ์แป๊บนะพวก

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีเหรอ”ตาก็จ้องมองทีวี แต่ปากก็พูดกับมันไป ทำเสมือนว่า มันก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆของผม

“ก็ดี...แล้วนายหล่ะ” มันนิ่งไปแป๊บนึง แล้วตอบผมกลับมาน้ำเสียงไม่ได้แตกต่างจากผมเท่าไหร่นัก

เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย จะว่าไป ผมรู้สึกดีนะ ที่ผมสามารถพูดคุยกับมันได้อย่างปกติ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมเคยกังวลว่า ถ้าวันนึงผมได้เจอหน้ามันจังๆผมจะพูดคุยกับมันได้เป็นปกติรึเปล่า และพอวันนี้มาถึง ผมก็ได้รู้ว่า ผมทำได้..หลังจากที่ตอนแรก ก็แทบแย่เหมือนกัน แต่พอสงบสติอารมณ์ได้แล้ว...ผมก็ทำได้นะ..อาจจะมีเคอะเขินบ้าง คงเพราะ ความห่างเหินของผมกับมันที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบๆ จะ 2 ปีก็เป็นได้...

นอกจากนี้ผมก็ไม่เป็นไรนะ ...อาจจะเพราะผมกับมันเลิกกันมานานเกินไป ณ ตอนนี้ผมจึง ไม่คิดที่จะหวนกลับไปคืนดีกับมันอีก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าที่จะพบกัน ผมยังแอบมีหวังเล็กๆ เล็กจริงๆ ว่า มันกับผมคงจะมีสักวันที่เรา 2 คนจะกลับมาคืนดีกันอีกครั้ง... พอวันนั้นมาถึงจริงๆ ได้เห็นหน้า ได้รู้ว่าสบายดี...ความคิดนั้นกลับไม่มีหลงเหลือ อยู่ในซอกหลืบของสมองผมเลย แม้แต่นิดเดียว...

“ก็ดี มีความสุข ดีมาก..หึ..แล้วนี้ มาหาอ้อนเฉยๆ หรือ ว่ามาธุระ” ผมถามมันยิ้มๆ แล้วหันหน้าไปสบตากับมันด้วยความจริงใจ

หลังจากที่คิดว่ามันคือเพื่อนคนนึง และที่สำคัญมันเป็นแฟนเพื่อน ผมจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาและสามารถพูดคุยกับมันได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น...เวลา ช่วยรักษาแผลใจได้จริงๆครับ

“อืม..พอดีแม่ โทรตาม หน่ะ...เลยถือโอกาสแวะหาอ้อนด้วย” มันตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสียงเดียวกัน พร้อมกับร้อยยิ้มบางๆ

“หึ..ถ้าแม่ไม่โทรตามนี้คงไม่มา ให้แม่เห็นหน้าเลยใช่ไหมเนี๊ยะ..”ผมพูดล้อมันไปที แล้วหันหน้ากลับไปสนใจทีวี ที่ตอนนี้ผมกดรีโมท ไปที่ hbo

“ก็มันช่วยไม่ได้นี้นา ...เรียนค่อนข้างหนักหน่ะ เลยไม่มีเวลากลับบ้านเลย...”พร้อมกับน้ำเสียงเรื่อยๆของไอคิมที่ดังขึ้น ผมก็รับรู้ถึงอาการยุบยวบของที่นอนที่ผมกำลังนอนหงายท้อง เอามือประสานกันไว้ที่ท้ายทอย และดูหนังอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ...

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงมีอาการใจแกว่ง ที่รับรู้ว่า ไอคิมได้ลงมาครึ่งนั่งครึ่งนอน..อยู่บนเตียงเดียวกันกับผมแบบนี้.... แต่ผมก็ต้องแปลกใจอีกเหมือนกัน ที่ผม ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย...หรือว่า ผมจะ เลิกรักมันไปแล้วจริงๆ

คิดได้ดังนั้นผม จึงหันหน้า กลับไปยิ้มให้มันหน่อยๆ...

“มันหนักขนาดนั้นเลยเหรอ พวกภาคไฟฯ เนี๊ยะ หึ..หรือว่าเค้าให้ไปยกหม้อแปลง เลยหนัก หึหึ” พูดเองขำเองครับไอโม

“หึหึ...คงงั้น......ไม่เห็นเหรอว่าเรา หนาปึก ขึ้นตั้งเยอะ…” มันพูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับเบ่งกล้ามโชว์ ผมเฉยเลย

“อะ...ดีจ้า...มาแล้วเหรอโม..คุยไรกันหน่ะ...”ก่อนที่ผมจะพูดอะไรกับไอคิมออกไป เสียงเจื้อยแจ้ว ของอ้อน ก็ดังขัดขึ้นซะก่อน ....

*******************************

*******************************

โมโม...say
หึหึ ต้องฟังเพลงและก็ อ่านไปด้วย จะได้อารมณ์ครับ หุหุ

สำหรับเพลงนี้ยังใช้ได้ในอีก หลายๆตอนในภายภาคหน้าครับ หุหุ

ตอนนี้นึกไม่ค่อยออกครับ ว่าผมได้ทำอะไรไปบ้าง ที่นึกออกก็ราวๆนี้อะครับ หุหุ

กว่าจะได้ตอนนี้มาต้องหลอกล่อ ไอคิมตั้งนานกว่ามันจะช่วยผมระลึกชาติแฮะ

ไปหล่ะครับผม มีความสุขทุกวันเน้อ

ไอโม ที่ ยังเป็นของไอคิม อยู่ครับ แฮะ อายจัง    

===============

มาลงให้แล้วนะจ๊ะ...   
งานนี้..น้องเต็ม ..น่าจ๋งจ๋านที่ฉุด..   
แต่.. บีบหัวใจชะมัด เวลา ที่เจอคนที่เรารัก
..แต่ไม่สามารถ ที่กลับไปหาได้เนี่ย   

[THIP]

หุหุ ยังมองไม่เห็นทางกลับไปคืนดีกันได้เลยวุ้ย     

[archi_10_001]

รายงานตัวอีกครั้ง 555++ ความจริงไปอ่านจาก เด็กดีมารอบแล้วเจ้าค่ะ

555++

แต่อยากเข้ามาเมนท์ที่นี่ด้วย

อิอิ ตอนนี้ สงสารหนูเต็มสุดๆ ท่าทางจะน่ารักเชียวนะเจ้าคะ

ขอให้มีความสุขเหมือนกันเจ้าค่ะ สำหรับหนูเต็ม(เรียกถูกเปล่าไม่รู้  เรียกตามเว็นท์ละกันนะเจ้าคะ เหอๆ)

ไม่รู้ว่าเราอ่านนิยายมากไปเปล่าล่ะหนอ แบบว่ารู้สึกว่า อ้อนกะคิม เขาเป็นแฟนกันแปลกๆ (รึเปล่า 5555+++)

เอาใจช่วยคุณโมนะเจ้าคะ อิอิ.....

กลัวผีแต่ชอบดูหนังผี 555++ เหมือนเพื่อนสนิทกับน้องของเราเลย เหอๆ....

ไปละเจ้าค่ะ

แล้วจมาแสดงสถานะแฟนพันธุ์แท้อยู่เรื่อยๆ เอิ๊กๆ

[slmzaa]

  ,มาอีกนะคร้าบ      อย่าไห้นานแบบคราวนี้น้า

[MiLCH]

ยังตามอ่านเรื่องพี่โมอยู่นะคะ
อ่าคิดไม่ออกว่าจะคืนดีกันตอนไหนยังไง
แต่ว่าพี่คิดก็โผล่มาซักทีน้าหลังหายไปนานอะค่ะ

ดีใจค่ะที่พี่โมมาลงต่อแล้วอะ
ยังรออ่านต่ออยู่ค่ะ

[suregirl]

ใจนึงก็อยากให้คืนดีกับคิมเร็วๆ แต่อีกใจนึงก็สงสารเต็มอ่ะ  เฮ้อ