หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[Amamiya]

โย่ว....ในที่สุดก็ทันตอนล่าสุดซะที...

ตามอ่านมาตั้ง 2 วัน...หุหุ

หลงรักโมโมแล้วหล่ะ....เล่าเรื่องได้น่ารักดี....ยิ่งเรื่องเกิดในจังหวัดใกล้เคียงเง้อ

ยิ่งพอจะเห็นภาพได้ง่ายๆตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย....

ขอติดตามเปงแฟนพันธุ์แท้ด้วยคนแล้วกันเน้อ...

ปล.....น้อง..archi_10_001 จ๋า...พี่ขอทวงนิยายข้ามบอร์ดเน้อ...

หายไปนานเลยคิดถึงน๊า....

[aisen]

อ่านเรื่องนี้ที่ไร เป็นได้กระฉูด :m25:ทุกที่
ชอบมากเลย ฉากแบบนี้อะคับ ถ้าไม้รบกวนเกินไป
มาต่อไวน้อ

[alive]

โมโม  เรื่องมะวานยังจำได้รึเปล่าที่ห้ามเราล้อตอนล่าสุด  ((ตอนที่เล่นเอ็มกัน))
เราไม่ได้คิดจะล้อเลียนโมนะ

แต่ถ้าทำให้โมโห หรือว่าไม่พอใจ
เราขอโทษนะ
ขอโทษจริง ๆ เราไม่ได้มีเจตนาจะล้อขนาดนั้น

นอนไม่หลับอ่ะมะคืน
ไม่ชอบให้ใครมาโกรธ

ยังงัยก็ขอโทษนะ     

^_^ NaRak ^_^

[sun]

    ) ช่วงนี้..อย่าเอ็ดไป.. คุนชายเทอขยันเป็นพิเศษ
ไม่รู้ว่าคิมเอาอะไรให้กิน เจ้าค่ะ ... มาต่อเรื่องทุกวัน อุอุอุ
ที่ร๊ากกกกกก..... ของ เฮียคิม ขยันแบบเน้ ทุกวันนะจ๊ะ
เด๋วเจ๊... ให้รางวัลงามๆ  อาวไป 1     


*****************************
ตอนที่ 61


‘กริ้งงงงงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’ เสียงกรี้งยาวๆ ของโทรศัพท์รุ่นเก๋ากึก ที่ดังแหวกอากาศออกมาทำให้ไอโมสะดุ้งโหยง

หัวใจเต้นโครมคราม หอบหายใจแฮก งัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจที่จะตื่น...

“จุ๊บ..นอนต่อเถอะ...ไม่มีอะไรนะ ไม่มีอะไร ไม่ต้องตกใจ” นี้คืออีกหนึ่งความเปลี่ยนแปลงของไอคิมที่ผมสัมผัสได้..

ความอ่อนโยนทั้งน้ำเสียงและการกระทำ ..ทั้งที่ตอนคบกับผม..ผมอยากให้มันใจดีอ่อนโยนกับผมใจแทบขาด แต่มันก็ไม่เคยเลยซักครั้งที่จะทำ..แต่นี้ใครกันเล่าที่ทำให้มันเป้นไปได้ถึงเพียงนี้..

ทั้งๆที่อาการแตกตื่นจากการถูกปลุกให้ตื่นทั้งที่ตัวเองไม่อยากตื่น หัวใจยังคงเต้นโครมๆ แต่สมองดันคิดสะระตะไร้สาระไปซะแล้ว...

“อือ..” ผมครางประท้วงอืออ้า เมื่อไอคิมมันพลิกตัวให้ผมไปนอนด้านล่างมัน

แล้วมันก็จัดการจูบปากผมจุ๊บๆ อย่างหยอกล้อ แววตามันมองผมอย่างล้อเลียน และ เอ่อ มันบ้าครับ มันโรคจิต มันเอาน้องน้อยมันมาถูไถกับน้องน้อยผม..จนผมรุ้สึกว่าน้องน้อยมัน เอิ่ม พองตัวขึ้นมาอีกครั้งนึงแล้ว...

‘กริ้งงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงง’

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้ไอคิมจิปากอย่างขัดใจ แล้วกดริมฝีปากลงกับริมฝีปากผมดันลิ้นเข้ามาในปากผม.

มันจัดการแทรกตัวลงตรงหว่างขาผมแล้วขยับน้องน้อยมันถูไถกับช่วงล่างผมไปมา...ไอโมเริ่มรู้สึกใจสั่นพลับๆขึ้นมาอีกครั้งแล้วครับ

“อืออ ซี๊ดดดดดดดดดดดด เรารับโทรศัพท์แป๊บนะ ..เดี๋ยวมาต่อกัน หึ จุ๊บ” มันพูดจบก็ผละหน้าออกจากใบหน้าผม หน้าตาบึ่งตึง แล้วลุกพรวดก้าวเดินลงจากเตียงไป

หง่ะ ..ไม่ยอมเอาผ้าปกปิกส่วนหนึ่งส่วนใดของมันเลยอ้า..เดินโทงๆไปงั้นแหละ...ผมมองตามหลังมันไปอย่างเขิลๆ ไอบ้าหันก้นมาให้กูอีก เดี๋ยวเถอะมึง..ผมมองก้นมันอย่างหมายมาด.....

“อือ..จะพูดกับใคร อ้อนไม่อยู่” มันพูดด้วยน้ำเสียงห้วน หน้าตาบึ่งตึง ..

แต่พอผมได้ยินชื่อใครบางคนที่มันพูดออกมา ก้อทำให้ร่างกายที่อ่อนล้าของผมเกิดอาการเกร็งขึ้นมาทันที..

“อ้าว..มึงเหรอ..” จากหน้าตาบึ่งตึงกลับกลายเป็นแช่มชื่นขึ้นมาทันตาเห็น...แล้วหันหน้ามายิ้มให้ผมที่นอนตัวแข็งทืออยู่บนเตียง

“เปล่า..เออ น่า...หลับอยู่....”
………………………..

“กูบอก ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ...”

…………………………..

“วานทีดิ ไปหาซื้ออะไรให้กินทีปะ หิว..เผื่อโม ด้วยนะ...อือ..” พอได้ยินเพียงเท่านี้ ไอโมก็ใจหายวาบขอบตาร้อนผ่าวๆไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันกำลังคุยกับใคร

...
ถึงคำพูดคำจาจะห้วนๆสั้นๆ ฟังดูช่างหยาบคายแข็งกระด้างได้ใจดีเหลือเกิน แต่ผมกลับสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในน้ำเสียงนั้น...และยิ่งกิริยา พูดไปยิ้มไปของมันแบบนี้..ยิ่งทำให้ผมรู้ว่า อ้อน..คงเป็นอะไรของมันไปไม่ได้นอกจาก ...แฟน...


แล้วทำไมมันถึงทำกับอ้อนแบบนี้หล่ะ...ทำไมมันถึงได้มีอะไรกับคนอื่นบนเตียงของแฟนมัน..เตียงที่อ้อนนอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน..หรือว่า มัน แกล้งผม ...เล่นๆ..ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับผมอีก...รู้สึกเจ็บปวดที่ใจอย่างรุนแรง..จนต้องกลืนน้ำลายลงคอไปหลายเอือก เพื่อสะกดกั้นก้อนสะอื้นที่มันแล่นวาบเข้าจู่โจมผม..

ผมอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้ว..ไปซะก่อนที่อ้อนจะเข้ามา...ผมละสายตาจากไอคิมแล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง...รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วตัว...

“ซี๊ดดดดดด อู้ย” และยิ่งช่วงล่างของผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เจ็บมากมาย พอผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงได้จนสำเร็จแล้ว ผมไล่สายตามองไปบนเตียง... ไอโมใจหายวาบ..เตียงของอ้อนยับยู่ยี่ไปหมด มีมุมนึงของเตียงถลกขึ้นมา..ไอโมละอายใจจนไม่สามารถทนมองต่อไปได้...

จึงก้าวขาลงจากเตียง ขาผมยังสั่นพลับๆยืนแทบไม่อยู่ แต่ผมก็คว้า โต๊ะเครื่องแป้งของไออ้อนไว้ทัน แล้วคว้ากางเกงมาถือไว้ในมือ

“เอ่อๆ...แค่นี้หล่ะ..อ้อนๆ..มึง อย่าพึ่งขึ้นมานะ” แล้วผมก็ได้ยินเสียงวางโทรศัพท์โครม

“ทำอะไร..”ไอคิมมันถามผมเสียงดัง..

ผมที่กำลังพยายามยัดขาตัวเองให้เข้าไปในกางเกงอย่างทุลักทุเล (กางเกงในก็ไม่ใส่ด้วยหาไม่เจอ)........ถึงกับสะดุ้งโหยง แต่ก้อแค่นั้น พอจัดการยัดทั้ง 2 ขา เข้าไปได้เรียบร้อยก้ดึงพรวดแล้วรูดซิบทันที....

“เราจะ กลับ...” พูดเสียงอ่อมแอ่ม แล้วยื่นมือไปหยิบเสื้อยืดของตัวเองที่วางอยู่หัวเตียงมาจัดการสวมลงบนหัว

“จะกลับไหวเหรอ..เดี๋ยวเราไปส่ง” มันไม่ได้ห้ามผม ...นี้ผมหวังอะไร หวังให้มันห้ามไม่ให้ผมกลับงั้นเหรอ...ขอบตาร้อนผ่าวๆอีกแล้ว....

“ไม่เป็นไร..เรายังไหว..นายช่วยจัดการ...เอ่อ..ห้องให้ทีแล้วกัน...” พูดโดยไม่มองหน้ามันเลยซักแว้บ...กลัวตัวเองร้องไห้โฮ แล้ววิ่งเข้าไปซุกอกมันหน่ะ...

“ไม่เอาน่าโม..อย่าดื้อสิ...” มันพูดแล้วคว้าตัวผมเข้าไปกอด ไอโมก็ยอมให้มันกอดแต่โดยดีโดยไม่ได้ขัดขืน และคิดว่า...ผมจะไม่ยอมให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก...ต่อไปต้องหักห้ามใจตัวเองให้ได้

“ไม่เป็นไร..เรากลับเองได้จริงๆนะคิม...”ผมพูดเสียงแผ่วๆ แล้วซบหน้าลงกับอกเปลือยๆของมัน แล้วโอบกอดมันไว้เช่นเดียวกับที่มันทำกับผม แอบจุ๊บหน้าอกมันไปทีนึงด้วย อะ

“นาย ..เอ่อ..จัดห้องให้ดี ก่อนที่อ้อนจะกลับมาดีกว่านะ” พูดด้วยใจสะท้อนน้ำตาจวนเจียนจะหยด

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยยังไงบอกไม่ถูก ต้องลักลอบได้เสียกันอะ. คิดด้วยความขำ และสมเพชตัวเอง แล้วขืนตัวออกจากอ้อมกอดของมัน เงยหน้าขึ้นไปสบตากับมันแล้วยิ้มให้มันหน่อยๆ...ไอคิมมันมองผมแปลกๆจะบึ้งก็ไม่ใช่จะขำก็ไม่เชิง...

“เฮ้อ...เรา โทรให้พี่นัท มารับนายดีกว่านะ..เราว่านายขับรถกลับไม่ไหวหรอก..”มันเอามือมาขยี้ที่หัวผมเบาๆ ผมรู้สึกว่ามันกำลังขำผม..ชั่ว ขำกูทำไมอะ..เห็นกูวิตกจริตนี้มึงมีความสุขมากใช่มะ

(ขณะนั้นไม่ได้เอะใจเลยว่าทำไมมันถึงได้เรียกไอนัทว่าพี่นัท ทั้งที่ปกติมันจะเรียกไอนัทตลอด)

“ไม่เอา เราไม่อยากกวนพี่นัทอะ..เรากลับได้ กลับได้จริงๆ” พูดเสียงดังขึ้นมาอีกนิด แล้วมองมันอย่างไม่พอใจหน้างอสุดฤทธิ์ (ไอโมโหมดตอแหลมาอีกแล้วครับ)

“เออ ตามใจ..ถ้ามีอะไรก็โทรหาเรา แล้วกันนะ..ดื้อจริงๆเลยนาย...”มันพูดยิ้มๆแล้วก้มหน้าลงจุ๊บแก้มผมเบาๆ

มันเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กุญแจรถโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงไออ้อนมายื่นให้ผม ..แปลกใจเล็กๆ ที่เห็นของ ของตัวเองไปวางเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่บนนั้น..ด้วยตอนแรกของพวกนั้นมันนอนแอ่งแม้งอยู่ในถุงกุงเกงผม ..ช่างเหอะคงมีใครหยิบไปเก็บให้แหละน่า...คิดได้ดังนั้นก็ยื่นมือไปรับของทั้งหมดจากมือ ไอคิมมาหย่อนใส่กระเป๋ากุงเกงตัวเองที่ละอย่าง...

“เดี๋ยวเราไปส่งที่รถ..” มันพูดขึ้นมาเบาๆ แล้วสวมกอดผมจากทางด้านหลัง

เวงแหละ ไอชั่วคิมมันคงลืมว่ามันยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า..หรือไม่มันก็ตั้งใจ เพราะมันเอาน้องน้อยมันมาถูๆไถๆ อยู่กับแผ่นหลังผม...ถึงผมจะใส่เสื้ออยู่ แต่ความร้อนที่เกิดจากน้องน้อยมันที่ตอนนี้พองตัวจนแข็งปั๋ง ก็ทำให้ผมรู้สึกถึงความร้อนนั้นได้ กำจริงๆ

“ซี๊ดดด...เราไม่อยากให้นายออกไปตอนนี้เลย อืม” ผมได้ยินเสียงมันซี๊ดปากเบาๆพร้อมกับริมฝีปากมันที่กดลงที่ซอกคอผม แล้วดูดเม้น จนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ

รู้สึกดีใจจนแทบร้องไห้ แต่...ผมตัดสินใจแล้ว..ผมกับมันเป็นแค่อดีต และมันก็ไม่ใช่คนตัวเปล่า....ผมจะทำตามความอยากของตัวเองไม่ได้เด็ดขาด...

“ไม่เอาน่า..จัดห้องให้อ้อนเถอะ เราไปนะ” ทำใจแข็งปฏิเสธมันออกไปพร้อมกับแกะมือ ผลักหน้ามันออกจากซอกคอผม

แล้วค่อยๆเดินออกไปเปิดประตูห้องไออ้อน ที่ต้องค่อยๆเดินเพราะ เจ็บก้น มากมายเลยอ้า ครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป้นไข้ด้วย....

“โม...” ไอคิมมันเรียกผมด้วยน้ำเสียงแช่มชื่นของมันเช่นเคย

ผมจึงหันหน้ากลับไปหามันแล้วยิ้มให้มันอย่างเพลียๆ...จะขับรถไหวไหมนี้กู...

“ขับรถดีๆนะ..แล้วเราจะโทรหา” มันยิ้มให้ผมอย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆเลย

ผมมองสบตากับมันแล้วเลื่อนสายตามองมันไปทั่วตัว เพื่อจะได้รู้ว่าผมไม่ได้ฝันไปที่ได้คุยกับมันแบบนี้.........แต่พอผมมองลงไปถึงตรงกลางหว่างลำตัวของมัน ผมก็ต้องอ้าปากค้าง...แล้วรีบหันหลังกลับบิดลูกบิดแล้วเปิดออกไปปิดประตูตามหลังดังปัง.....ไอหน้าด้าน จะกี่ปี่กี่ชาติความหน้าด้านของมึงไม่ได้ลดลงเลยนะ..เจี้ย เอ้ย...

คิดแล้วหน้าก็ร้อนผ่าวๆ แล้วค่อยๆเดินกระย่องกระแย่ง(ขาถ่างๆ) ลงบันไดมา..ภาพน้องน้อยไอคิมที่ผงกหัวหงึกๆ ร่ำลาผมอยู่เมื่อครู่ยังติดตาผมไปจนผมขึ้นไปประจำที่บนรถเรียบร้อยมันก็ยังไม่หายไป..แฮะ ก่อนที่ไอโมจะนั่งลงไปก็เอาหมอนอิงเล็กที่อยู่เบาะหลังมาเป็นที่รองก้นชั่วคราวหล่ะครับ ก็มันเจ็บอะทำไงได้...

แล้วจากนั้นก็จัดการสตาร์ทรถแล้วค่อยๆเลี้ยวรถออกจากลานจอดใต้ตึกไออ้อน และก็คิดว่า กูคงไม่หน้าด้านพอที่จะกลับมาที่ตึกนี้อีกแล้ว...รถผมมาติดอยู่ตรงทางออกจากตึกไออ้อน พลันสายตาผมก็เหลือบมองไปเห็นไออ้อน ที่ถือของพะลุงพะลัง อยู่ทีอีกฟากนึงของถนน...พอมันหันมาเห็นรถผมก็ทำเป็นโบกไม้โบกมือยิ้มแป้นแล้นให้ผม พลางชูถุงก๊อปแก๊ปมากมายอยู่ในมือมันให้ผมดู...แล้วชี้ๆ ประมาณว่าให้ผมถอยรถกลับไปจอดที่เดิม

แต่...ไอโมละอายครับ อายจัดไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนเอาซะเลยด้วยตัวเองได้ทำเรื่อง ไม่ดีกับเพื่อนเข้าให้แล้ว....พอเห็นถนนโล่งพอที่จะเลี้ยวออกจากตึกมันได้แล้วไอโมก็เลี้ยวรถขวับ เหยียบคันเร่งวืด ออกมาจากที่นั้นโดยฉับพลัน ผมมองเห็นอ้อนทางกระจกส่องหลังเห็นไออ้อนข้ามถนนแล้ววิ่งจ่ำเข้าไปในตึก ..

ป่านนี้ไอคิมมันจะเก็บกวาดหลักฐานความชั่วของผมกับมันเสร็จรึยังก็ไม่รู้แต่ผมคาดว่าคงไม่ทันแน่ๆ.วิตกกังวลอีกแล้วครับ กลัวอะกลัวป่านนนี้อ้อนมันต้องรู้แล้วแน่ๆเลยว่าผม ผม เป็นเกย์ และ มีอะไรกับแฟนมันไปแล้ว....เครียดอย่างรุนแรงเลยครับไอโม...

ดีที่ถนนหนทางในตอนเย็นของวันอาทิตย์อย่างวันนี้ ค่อนข้างโล่งนิดนึง...ไม่นานนัก ไมโอก้อพาร่างอันสะบักสบอมของตัวเองกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ถึงหวุดหวิด จะ ..ม่องเท่งกลางถนนหลายครั้งก้อเถอะ รู้งี้ไม่น่างี่เง่าเลยกู ให้ไอคิมมาส่งก็ดีหรอก...

พอถึงห้องเดินโซซัดโซเซ เข้าไปหาเตียงแล้วไอโมก็ล้มตึงลงบนเตียงแล้วหลับตาลงเตรียมหลับอย่างผ่อนคลายน้ำท่าก็ไม่อาบ ลืมเพื่อนที่นัดกันไว้โดยสนิท มิหนำซ้ำ..ยังลืมไอเต็มไปสนิทใจเช่นกัน...ลืมว่าต้องรอไปรับมันหน่ะ...ในเวลาไม่นานไอโมก็ไปเฝ้าพระอินทร์อย่างเหนื่อยอ่อน.....และเจ็บก้น....

***************************************


ต่อให้อย่างเร่งด่วน

หุหุ........พิมพ์ไว้แล้วไง ใจร้อน

เห็นความน่ารักของทั่นผู้อ่านครับ เลยสนองซะหน่อย

หลังจากไอโมเกเร มานาน หุหุ

ขอให้เต็มอิ่มกับการอ่านครับ


ไอโม สุด หล่อ ล้ำเลิศ ในปฐพีคนเดิม คร้าบทั่น      

[THIP]

หุหุ ขอเดานะ อ้อนไม่น่าจะใช่แฟนคิมอ่ะ ดูคำพูดคำจาแล้วมันห้วน ๆ เหมือนเพื่อนกันมากกว่า    

[byzantines]

ขอบคุณมากๆที่มาต่อให้นะครับ เมื่อวานอ่านรวดเดียว 2 ทุ่มถึงตี 2 เหอะๆๆๆๆ เท่าที่ดูแล้วตอนแรกๆนี่ออกจะใสๆกะใส่ๆอะนะ อุอุ พอหลังๆชักเครียดแฮะ ไมทามกะเราแบบเน้ นอนไม่หลับเลย หุหุ แต่ยังไงก็ขอบคุณผ่านผู้ที่นำเรื่องมาโพสให้อ่านนะครับ ช่วยนำคำขอบคุณไปให้คุณโมด้วยนะครับ ขอบคุณคนโพสด้วยนะครับ เด๋วจะน้อยใจ ขอบคุณมากๆคร้าบ 

[ultraman]

แฮ๋มม แฮ๋มม แฮ๋มม ทุ้ โน้น โพสต์ไม่ได้ หนีมาโพสต์ ทุ้ นี้ดีก่า

อ๋า ตอนนี้ได้หลากหลายอารมณ์ดี แถม  ได้จัย อีกต่างหาก   

    แล้วจารอตอนต่อไปอีก   

[Amamiya]

คิมคิดจาทำไรว้า....

แล้วสรุปกะอ้อนนี่ยังไงเนี่ย...รึว่าจะควบ 2....
 

ม่ายน๊า.....มานม่ายเจงงงงงง.....มานต้องไม่ใช่อย่างเน้. ...

บร้าไปแล้ว.....ไปดีก่า....

[DeShiWa]

 

อะครับ เรื่องนี้ต้องมีไรเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ๆๆ

เหอๆๆ คิมถึงเรียกพี่นัท ว่าพี่นัท อิอิ

แล้วจะรอดูต่อไปนะครับ

 

[jammy]

จะกลับมารักกันอีกอีท่าไหนน้า

[sun]

   ยินดีต้อนรับ   Amamiya   : byzantines    aisen    alive  แล้วก้อ  ultraman   ที่ข้ามบอร์ดมานะจ๊ะ   

ยังขาดตก หล่นใครเนี่ย ให้นายโม มาเก็บตกแย้วกัน ฮ่าๆ   

ทำงานด้วยจิเจ้าของเรื่องอ่ะ ... ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ   
เด๋วคนต้นเรื่องมารับคำขอบคุณ  ถึงกระทู้แน่นอนค่ะ       

ขอบคุณ ทุกรีพลายเจ้าค่ะ  เจ้าตัวคงเป็นปลื้มแน่ๆ   
ดูจากการที่ ขยัน ต่อเรื่องทุกวัน ช่วงนี้
      ปกติ...กว่าจะแงะ กว่าจะแซะ ได้...ต้องรอองค์ลง  ทุกที       

ต้องรอ ลุ้นกันต่อไป สองหนุ่มเขา จะดีกันอีท่าไหน   
... แหะๆ ไม่รู้เหมือนกัน แฮ่ๆ       (แย้วปู้ดทำไม ยัยซิน)     

ป๋อล๋อ*..ก่อนออก  จิ้ม +1  ให้ทุกคนก่อนไปนอน   

[~ScAreD:SAcreD~]

ขอให้ขยันแบบนี้เรื่อยๆนะครับ โม

ได้ใจแฟนคลับไปเลย  มาต่อเรื่องทู๊กวันแบบนี้

คิมจะเอายังไงเนี่ย สับสนจัง

[•♀NoM!_KunG♀•]

หว่า...ตามอ่านไม่ทันเยยง่า

อ่านได้ถึงหน้า 18 เองง่า

สอบพรุง่นี้ยังไมได้อ่านหนังสือเยย

ดันติดนิยายซนี้

แต่ไม่เปงรายพรุง่นี้มีแต่วิชาไม่ยากเลยไม่ต้องอ่าน คุคุ

ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะฮะพี่โม สู้ๆนะ คุคุ

ปล...ติดตามมาตั้งแต่บอร์ดเก่าง่าฮะ แหะๆ

[light_tao]

ค้างๆๆๆๆ


ปล. พี่โม  เต๋าตามอ่านทันแล้วนะ   หุหุ

งืมๆๆๆ  ไว้คุยกันในเอ็มละกัน



ปล2.  อากจะส่งกระแสจิตรไปปลุกให้มาต่อ  แต่กลัวไอ้พี่คิมจะสั่งฆ่า   55555

[dekchin]

 ::เพื่อน....เรารักนายว่ะ

รอ รอและรอ

[suregirl]

อ้อนไม่ใช่แฟนคิมแน่นอน ฟันธง 
รอวันเฉลยความจริง 

[yayoy]

 
เหมือนเรื่องเริ่มจะซับซ้อน......เอ.....หรือจะไม่.......หรือจะ...............

อืมมมมมม.....แต่คิมกลับมาคราวนี้สุภาพมาก............ผิดวิสัย....
แต่ก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกไปอีกแบบ......

แต่โมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกว่า......อิอิ
ขยันๆ อย่างนี้อีกนานๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!! 

[pongsj]

  ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรแน่ๆ คิม อ้อน เนี่ย น่าสงสัย 

[Karn12]

ช่วงนี้คุณโมมาโพสบ่อย  ดีจังเลยครับ  ชอบมาก ๆ

[aisen]

แหม มาต่ออย่างทันใจจิงๆ งับ
รออานต่อไป น้อ 

[โมโม]

ขอบคุณคร้าบ  สำหรับ กำลังใจ  ไอโมซึ้ง

รู้สึกกันแล้วใช่ไหมอ้า  ว่าไอคิมอะ มันโคตร สุภาพเลย 

ผิด วิสัย อย่างแรง แฮะ.....

ป๋อหล๋อ.....แควนๆน่ารักเยี่ยง นี้ไอโม จะลงต่อดีไหมน้า หึหึ....คิคิ

[นางมารร้าย]

ตามมาอ้อนโมโมให้ลงต่ออย่างเร่งด่วน จิ้มตูดโม 1 ที

เข้ามาทัน โมออนด้วย ดีใจจัง

เราว่า อ้อนกับคิมวางแผนกันลองใจโมแน่ ๆ เลย อ่ะ

โมโม อย่าปล่อยค้างนานนะ  แฟน ๆ คิดถึง

[suregirl]

ขอบคุณคร้าบ  สำหรับ กำลังใจ  ไอโมซึ้ง

รู้สึกกันแล้วใช่ไหมอ้า  ว่าไอคิมอะ มันโคตร สุภาพเลย 

ผิด วิสัย อย่างแรง แฮะ.....

ป๋อหล๋อ.....แควนๆน่ารักเยี่ยง นี้ไอโม จะลงต่อดีไหมน้า หึหึ....คิคิ

ลงต่อเถอะจ้า ช่วงนี้กำลังฟิต ลงบ่อยๆ ไว้ชดเชยเวลาที่หายไปนาน ๆ 555  บวกคะแนะให้ด้วยนะ (ติดสินบนไว้ก่อน)

[มูมู่น้อย]

ไม่ได้ตามซะนาน  โมมาต่อเต็มอิ่มเลย  เยี่ยมค้าบบบ 
รึว่าเป็นตอนที่เขียนบทนั้นกับคิม  เลยมาต่ออย่างไว อิอิ

วิธีการคืนดีคิมนี่มันได้ใจเจงๆๆๆ 
ชอบช่วงโมบรรยายหื่นๆ ที่ซู๊ดดดด มันได้ใจ  จิ้นได้ทุกบททุกตอน คึคึ
สงสัยอ้อน แล้วก็ พี่นัท จะมีบทบาทยามเมื่อลมพัดหวนรึเปล่าเนี่ย

รออ่านต่อค้าบบบ  อยากอ่านใจจะขาดแล้วว
รอโมโม่  แล้วก็มาบอกว่าคิดถึงซินเท่ซู๊ดดดดดดดดด
        

[sun]

^
       มาจิ้มพิมฉุดที่ร๊ากกกกก... หนึ่งจึ๊ก... ด้วยความคิดตึ๋ง 

ชอบ ฉากหื่นๆ กานท้างน้านเอิ้กๆ บรรยายได้ใจใช่ม๊า...     

จะบอกว่าจริงๆแล้ว....     (ซุบซิบๆ) 

วูบๆๆๆ  (อะไรวูบๆข้างหลัง...  )                แหะๆ ไม่ปู้ดแย้วค๊าบบบ...     

พิมฉุดเท่ร๊ากกกก อยากรุ  ไว้ ซิบในเอ็มนะ อิอิ     

**********************************************
ป๋อล๋อ... ขอบคุณ        ทุกคอมเม้นคร๊าบบ            

ป๋อล๋อ1*... วันนี้โมทำงานคับป๋ม  งานยุ๊งยุ่ง...
บ้านเล็กบ้านน้อย..แห่มาสมัครเพียบ
เลย ยังไม่ได้เอาเรื่องมาลง  แหะๆ     
จะโต๊ด ก้อ โต๊ดโม คนเดียว น๊า... ซินไม่ยู้เรื่องงงง     
โม เอาแต่เม้าท์ก่าหนุ่มๆ     
จิส์ๆๆ   

ป๋อล๋อ*2  คิดตึ๋งแน๋ววววววววววววววววฉุดเท่ร๊ากกกกกกกกกกกก.... หายไปไหน เงื้อๆ   

[archi_10_001]

 

ชะแว๊บมา เพราะบังเอิญมีคนมาทักว่าเข้าเล้าเป็ดเช่นกัน เหอๆ....ก็เลยลองมาดู อิเอิ๊กๆ....เจอด้วย อิอิ

คุณโมโม สุดยอด กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว.....สงสารเต็มเจ้าค่ะ....คุณโมโมทำกันได้....

แง่มๆ อินจัด

ส่วนเรื่อง คุณคิม....คุณอ้อน ฟันธง.....ต้องมีอะไรในกอไผ่เป็นแน่แท้ เหอๆ....หนึ่งในนั้นต้องมีคุณนัทรวมอยู่ด้วยแหงๆ

ผูกเรื่องเอาเอง เยี่ยงเป็นนิยาย......ถูกเปล่าไม่รู้

ติดตามต่อไป

......................ว่าแต่

ช่วงนี้คุณโมโมใจดีจริงๆ ฟิตสุดๆ มาต่อทุกวัน....รักคุณโมโม จังเจ้าค่ะ     

ป๊าป...อีกทีจาก คุณคิม ของคุณโมโม เจ้าเดิม...... (รู้แล้ว แง่มๆ)

มาต่ออีกนะเจ้าคะ อิเอิ๊กๆ

ติดตามๆ 555+++

เรื่องนี้ ติดแบบไม่ไหวแล้ว อิอิ

สนุกมากๆ คุณโมโมเล่าได้ใจสุดๆ เลือดกระฉูดเป็นระลอก 555+++

มาต่อเร็วๆนะเจ้าคะ

แต่ช้าไงก็รอได้อยู่แล้ว อิเอิ๊กๆ

[light_tao]

พี่โม   มาต่อเร็วๆนะ   

มารออ่านทุกวันเลยนะเนี่ย  อิอิ

[ultraman]

โมโม ยางม่ายมาต่ออีกเย้อออออ    ฉงกะฉัย คงยางม่ายหายเจ้ะ กอ ไม้โท นอ แน่แน่เลย 
คงทบทวน เนื้อความก่อนเอามาโปด แน่น่อน ว่าไม่มีขั้นตอนไหนตกหล่น   

ว่าแล้วก้รอตอนต่อป่ายอีก 

ร้ากกก โมโม ฉุดหล่อในปฐพีที่ฉุดดดดดด 

มองฉ้าย มองฝา ม่ายมีบาทาคัยมา  ออกจากกาทุ้ ฉุดชีวิด

[hula-hoob]

ฟิตจริงๆๆ


แต่ตอนนี้ชักเกเรแล้วนะ,,
มาต่อไวไว


คิดถึงคิมๆๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

แหะๆ ...ในที่สุดก้อตาทันจนได้

ว่าแต่วันนี้ยังไม่มาต่อหยอฮะ

ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ

คืออยากรู้มากมายง่า

แย้วทามมั้ยมานถึงเปงแบบนี้นะ

น่าสงสารพี่โมจัง

ยังไงก้ออย่าลืมาต่อนะฮะ

จะรออ่านนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ