หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[しろやま としんや]

อ่ะเต๋ากะแน็ตไม่มารีบมาเลย

กำลังได้รู้อะไรดีๆแล้วเชียว

เสียดาย

แต๊งส์ป้านะงับที่เอามาลงให้อย่างไม่ขาดตอน

[jammy]

ต่อจากตอนนี้คงต้องรออีกยาวสินะโอ้ม่ายยยย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ตื่นเต้น สะแด่วอยากอ่านต่อใจจะขาดรอนๆๆ
 

[suregirl]

ค้างคาอ่ะ ค้างคาสุดๆ ต้องมีไรที่โมยังไม่รู้อีกแน่ๆ แล้วมันคืออะไร    โมรีบมาต่อนะ  (ไม่รู้ต้องรออีกนานเท่าไหร่)

[M@nfaNG]

หายไปไหนแล้ว
ปลอยให้เรารอโธ่

[sun]

  " ของดีต้องใจเย็นๆนะจ๊ะ โฮ่ะๆ"


ตอนนี้เจ้าของเรื่อง..น้ำมูกย้อย อยู่นะจ๊ะ... เลย.. ยังมาต่อมิได้   

...เห็นใจ โมเขาหน่อยน๊า.. ร่างกายมิค่อยเป็นใจเท่าไหร่ช่วงนี้     


 ................ รอกันไปก่อนน๊า..................

[โมโม]

อาในที่สุด  บอร์ดนี้ ก็ทัน ปาล์มจนได้ 

กาซิก กาซิก... โทษน้า คงอีก 2-3 วัน อะ ถึงจะต่อตอนต่ไปได้ 

กาซิก กาซิก แบบแว่....สลัดตัวขี้เกียจ ออกยังมิได้ ฮือ โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

..............(งานค่อนข้างยุ่ง ถามยังเป็นหวัดและติดเกมต้องขออำภัย มิตรรักนักอ่านทุกๆท่า ขอรับ 

[sun]

^
^
"มาจิ้ม ตุดโม..พร้อม ก่ามาช่วย ไล่ตัวขี้เกียจ ออกจากหลังโมซะที"   อิอิ     


    


 :ฮึ่มม:



    อันนี้   ใช้คุนไสยช่วย คิคิ

[abcd]

งานค่อนข้างยุ่ง ถามยังเป็นหวัด พอฟังขึ้นนะโม  แต่ตรงที่บอกว่า ติดเกมนี่จิ  

[suregirl]

อีกนานแค่ไหนยังไงก็จะรอ   

[THIP]

ต่อด่วนเลยโม ลุ้น ๆ     

[しろやま としんや]

หายหวัดไวๆนะนายโม

รออ่านอยู่น่ะ

กำลังสนุกเลย

อิอิ

[Poes]

รออ่านต่อจ๊ะ 

[นางมารร้าย]

มาดันรอ โมสลัดตัวขี้เกียจออกอีกคนนะ   

มาต่อไว ๆ นะโม  เกมส์น่ะ ค่อยเล่นก็ได้จ้า   

[sun]

*เรื่องสั๊น สั้น จุ๊ด จู๋ (คิคิ)

ไม่มีอาราย ช่วงนิ้ ติดเกม คิคิ เลยบ่มีเวลา มาเล่าตอน ต่อไปให้เพื่อนๆ อ่านกันอะ ก็เลย แอบเลว มาเล่าเรื่องสั้นๆ ให้หายคิดถึง ไอคิมกันแล้วกันเนาะ
เริ่มหล่ะน้าๆๆๆๆ


ดึก สงัดคืนนึง เวลาราวๆ ประมาณ ตี 1 ได้มั้งครับ
นอนอยู่ดีๆ เกิดปวดฉี่อย่างแรง....นอนดิ้นไปดิ้นมาขลุกขลิกอยู่ในอ้อมแขนของสุดที่รัก แฮะ
พอดึงแขนไอคิมออกจากตัวผมเรียบร้อย กะว่าเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ คิดว่านะ กระผมก็ย่องลงจากเตียงโดยพลัน....แล้วเดิน เซ แซดๆ เข้าห้องน้ำไป หลับตาด้วยแหละ ลืมไม่ขึ้นอะ ง่วง แฮะ
พอจัดการฉิ่ง ฉ่อง เสร็จแหละ แหม๋ นะ เอาน้ำออก แย้ว ก็ต้องเอามันกลับเข้าไปใหม่ กระผมก็เดินตรงไปที่ตู้เย็นอย่างด่วนๆๆ (ที่บ้านของกระผมมีตู้เย็นเล้กๆ เอาไว้ใส่พวกน้ำ เครื่องสำอางไรเงี๊ยะ อยู่ในห้องนอน 1 เครื่อง ไม่ใหญ่ กำลังดี)

พอเปิดปุ๊บ ตาก็ลืมโดยพลัน แล้วมองหา .....เป๊ปซี่ของโปรด โดยด่วน แต่ ในตู้เย็น ไม่มีน้ำเป๊ปซี่เหลือเลยซักขวด หวยง่วง เป็นปลิดทิ้ง ตายห่ะ เป๊ปซี่หมด อืม ไม่เป็นไร ในครัวน่าจะมี (แบบว่า คือ กะจะกินให้ได้อะ คือ อยากอย่างแรง น้ำลายไหลเลยแหละ เคยเป็นกันปะ แบบ ว่าอยากกิน อะไรซักอย่าง จนทนไม่ได้อะถ้าไม่ได้กิน)
กะผมก็เดินตัวปลิวกระโดดหย่อยๆ ลงบันได ไปที่ห้องครัวโดยด่วน พอถึงห้องครัว ก็เปิดตู้เย็นเล็กด้วยอาการประหยิ่มยิ้มหย่อง ตู้เย็นที่ในครัว จะมี 2 ตู้อีกเช่น กันอันนึง อันใหญ่หน่อย เอาไว้แช่ พวกของสดทำกับข้าว อีกอัน เอาไว้แช่ พวกน้ำหรือของที่มันไม่เน่าเสียไรเงี๊ยะ แฮะ
“เฮ้ย..ไม่มี หมดจริงๆเหรอวะ..ไมอะ..” บ่นพำพัมกับตัวเอง แล้วจัดการยื่นมือไปเปิด ตู้เย็นใหญ่ รู้อะนะว่าไม่มีแน่ๆ แต่เผื่อไอคุณคิมสุดที่รักมันจะเผลอเอาไปแช่ในตู้ของสด
และก้เป็นดังคาดในตู้ของสด ก็ไม่มี เฮ้อ ผิดหวัง อย่างแรง ทำไงดีว้า กูอยากกิน เฮ้อ..แต่ดึกแล้วอะ ทำไงดี แล้วไอโมก็เดินคอตก ขึ้นไปชั้นบนแหละครับ....
เดินคอตกมาหยุดอยู่บนเตียง เห็นเงาไอคิมนอนอยู่บนเตียงตะคุ่มตะคุ่ม อืมเอาไงดี จะออกไปซื้อเอง เงียบๆ ดีไหม หรือว่าจะบอกมันก่อน หรือจะใช้ให้มันไปซื้อให้..อืมๆๆๆๆ...คิดไปคิดมา เฮ้ย..ช่างแม่ม ไม่กินก็ได้วะ
ไอโมก็เลยค่อยๆก้าวขาขึ้นบนเตียงอีกครั้ง พอขยับตัวเข้าไปในผ้าห่มยังไม่เรียบร้อยดี แขนไอคิมก็รัดเอวผมเข้าไปกอดทันทีเลยครับแฮะ
ผมได้ยิน เสียงไอคิมมัน ครางๆฮึมฮัม ในลำคอ แล้วเอาขาก่ายมาบนตัวผม ฮ่วย ไอนี้ กูไม่ใช่หมอนข้างมึงนะ ชิ.....แล้ว ไอโมพยายามข่มตาให้หลับครับ แต่ทำยังไงก็ไม่หลับ คือมัน ยังคาใจ อะ อยากกิน อยากกินน้ำเป๊ปซี่..อ้าๆๆๆ...ฮือ...เฮ้อ..นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง ได้ครู่ใหญ่ๆหล่ะครับ น้ำลายเหนียวเลยอะ อยากกินอะ เหมือนพวกแพ้ท้องเลยให้ตาย (ยังกะตัวเองเคยท้องชิ)
ไอโมเลยตัดสินใจพลิกหน้าเข้าหาไอคิม แล้ว เอาฟันงับๆที่จมูกมัน แฮะ...
“ฮือ..อารายย” ไอคิมมันทำเสียงงัวเงียสุดฤทธิ์ ส่ายจมูกหนีปากผมด้วยหง่ะ
“คิม..คิม..” ผมเรียกไอคิมมันเบาๆ
“อือ...” มันยังงำงัมในลำคออยู่ครับ แถมยังรัดผมแน่นเข้าไปอีกแหนะ หงือ
“คิม คร้าบ...คิม..ง๊าบบบบบ” แฮะ กะเอาใจสุดฤทธิ์ครับ เลยเรียกซะเพราะ แถมอ้าปากงับๆที่จมูกมันอีกที
“อือ..อาราย เป็นไร คร้าบ หือ” ดู๋ ดู ที่รักผมครับ เวลา งัว เงีย ไม่รู้สึกตัวนี้พูดเพราะ ชิบหายเลย
“ตื่น เร็ว คิม ตื่น” คราวนี้ไม่เฉพาะเอาปากงับ แล้วครับ เอามือ ตบหน้ามัน เบาๆ ไปหลายที
“ตื่น อยู่ มีราย ว่ามา ..อยากได้อีกเหรอ..” เสียงยังงัวเงีย อยู่ครับ..แต่มืออะ เลื้อย เข้าไปจับก้นผมแล้วเรียบร้อย กำ จริงๆ
“บ้า ลามก...” งอนมันสุดฤทธิ์ บ้า คิดว่าในหัวกูคิดเป็นแต่เรื่องเดียวไงวะ ชั่ว
“หึ หึ..อืม ไม่อยากให้เรา เอา อีก แล้วจะเอา อะไรหล่ะ กวน ดึกๆ ดื่นๆเนี๊ยะ ..หือ...” มันพูดยืดยาว แต่น้ำเสียง ยัง ง่วงๆ อยู่อะ
“เป๊ปซี่หมด อะ..” พูดเสียงเบาๆเกรงๆ นิดนึงครับ กลัวโดนด่าอะ
“อือ..แล้วไง..อย่า บอก นะว่า จะให้เราไปซื้อให้...” น้ำเสียงตอนนนี้เข้ม มั๊กมาก..หงือ รู้สึกมันจะตื่นเต็มตาแล้วเรียบร้อย มันเอาขาเกี่ยว เอว ผมไปกอดไว้แน่น ฮือ
“อืม..ก็เรา อยากกินอะ..อยากกินจริงๆนะ...” ทำเสียงอ่อยสุดฤทธิ์ เอาปากจุ๊บๆที่ปากมันอย่างเอาใจครับ กะแล้ว ว่ามันต้องโวยผมแน่ๆ แต่ทำไงได้ ก็คนมันอยาก
“โอ้ย..นี้ มันกี่โมง กี่ยาม แล้วครับ เมียจ๋า หือ...จะอยากกินอะไรกันนักกันหนา...นอน ได้แล้ว นอนๆ เฮ้อ..” มันพูด แล้วดึงหัวผมไปซุกๆตรงหน้าอกมันแล้วรัดไว้แน่นเลยอะ หง่ะ หายใจไม่ออกอะ ไอโมก็ได้แต่ดิ้นกระแด่วๆ อยุ่ในอ้อมกอด ของสุดที่รักหล่ะครับ
“ก็มันอยากกินอะ...นอนไม่หลับแล้ว....คิม ไม่ต้องไปก้ได้ เราไปคนเดียวเองนะ..หง่ะ” พูดเสร็จก็จัดการดึงหนวดปลาหมึก ที่มันยุบยับๆ อยู่ที่ตัวผมออกอะครับ แต่ดึงยังไงก็ไม่ออกอ้า ...มือเหนียวชะมัด
“อย่ามาทำเป็นงอนไม่เข้าเรื่อง..ไม่กิน วันนี้ มันจะตายไหมเนี๊ยะ...ไม่ต้องกิน นอนๆ..” มันพูดแล้วเอาคางเคาหัวผมดังกึ๊กๆ
“เราไม่ได้งอนอะ..เราถีบจักรยาน ไปซื้อ ที่ เซเว่น แป๊บ เดียวนะ คิมนะ เราอยาก กินอะ” ยังไงก็ต้องกินให้ได้ครับ เลยอ้อนมันสุดๆ ไม่ได้อยากให้มันไปซื้อให้หรอก
“ไปคนเดียว ตอน ดึก ดื่นขนาดนี้เนี๊ยะ นะแล้วนี้มันกี่ โมง แล้ว ..” แล้วมันก็เว้นช่วงไปนิดนึง สงสัยแอบมองนาฬิกา
“ ตี 2 ...โดนปล้นโดนจี้ไปจะทำไง คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง..” มันยังดุผมอยู่ครับ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมอะ ยังกอดผมไว้แน่นเหมือนเดิม
“ไม่รู้หล่ะ..จะกินอะ..” เรื่องมากจริง แม่ม รู้งี้ แอบ ย่องไปซื้อเอง ไม่บอก แม่ม มันก็ดีหรอก
ไม่ใช่แค่พูดครับ ผลักมันสุดแรง จนมันกระเด็นไปอีกฟากนึงของเตียง แล้วกระผมก็ลุกออกจากเตียงโดยด่วน...งอนแม่ม มันซะเลย ชิ ไม่ง้อก็ได้ฟะ...
“โอ้ย กูจะบ้า..เอ้อ..เอาแต่ใจ ชิบหายเลย..มานี้..” แล้วไอคิมมันก็ลุกขึ้นจากเตียงโดยไว แล้วกระโดดคว้าตัวผม ที่กำลังงอนมันได้ที่ แล้วมันก็กอดผมไว้แน่นเลยอะ เอาจมูก มันเขี่ยๆที่แก้มผมด้วย
“เฮ้อ...โอเค..เด๋วเราไปซื้อให้ ตกลงไหม หือ..ว่า ไง หายงอนได้แล้ว..” ไอคิมมันเอามือลูบๆที่ท้องผมอะ..แล้วเป่าลมให้เข้าหูผมด้วย..
“ไปคนเดียวเหรอ” หายงอนแหละ แฮะ..
แล้วกระผมนายแตงโมก็หันหน้าไปออเซาะที่รักสุดฤทธิ่หล่ะครับ..ดีใจจัง เค้าตามใจด้วยแหละ คิคิ...โธ่. แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง น้ำหน้าอย่างไอคิม ไม่มีทาง ต่อกรกับผมได้หรอกครับ หุหุ
“อือ..ไปแป๊บเดียว..เด๋วมา..เฮ้อ” มันก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ แล้วปล่อยตัวผมทันทีอะครับ แถมถอนหายใจเฮือกใหญ่เลย
แล้วมันก็เดินก้าวยาวๆ ไป หยิบ กระเป๋าตังค์ กุญแจรถที่วางอยู่ที่ โต๊ะหัวเตียง แล้วเปิดประตูเดินออกไปอะครับ ก่อนไปยังหันมาชี้หน้า คาดโทษผมด้วยอะ...อืม..อยากไปด้วยอะ
(แฮะ ขอบอกว่าตลอดเวลาที่คุยกันเนี๊ยะไม่ได้เปิดไฟคุยกันเลยนะครับ หุหุ)
“คิม...ไปด้วย....” แล้วไอโมก็เดินแกมวิ่งไปเปิดประตู แล้ววิ่งตึงๆลงบันไดไปหาไอคิมหล่ะครับ
“เฮ้ย อย่าวิ่ง..เดี๋ยวก็ได้ตกบันได ตายหรอก เฮ้อ..ยังกะเด็กๆ” ยืดยาวครับ กว่ามันจะพูดจบประโยค ไอโมก็ถึงตัวมันพอดีแล้วกระโดดขึ้นขี่หลังมันโดยไว หอมแก้มประจบมันไปซู๊ดนึง
คืนนั้นผมกับมันก็ถีบจักรยานไปซื้อกันที่หน้าปากซอยหล่ะครับ กว่าจะกลับกันได้ก็ เกือบๆ ตี 2 แวะกินข้าวต้ม กันก่อนแล้วค่อยกลับมานอนกก กันอย่างมีความสุข คิคิ........

จบดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

*****************

ว่าแต่มัน สั้น ตรงไหนเนี๊ยะ

============================
โมโม...Say..
***แก้ คำผิดจ้ะ ..ตี 1 นะคร้าบ ไม่ใช่ตี 2 ตอนที่ไอคิมมันดูนาฬิกาอะ เหอๆ***

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
    "เอาตอนสั้น..สั้น.. มาลงแก้ขัดไปก่อนน๊า"   
หุหุ..เป็นเรื่องของ.. ความอยากของคุนชายเขาล่ะ เหอ..เหอ..เหอ. ...อ     

[pongsj]

ช่างเลือกหาเวลาสรรหาทานมากเลย คุณโม

[DeShiWa]

 

อะครับผม ตอนสั้นเหรอครับผมว่ามะสั้นแล้วน้า.......

อะครับผม ชอบมากเลย แล้วเมื่อไร่พี่โมกัลพี่คิม

จะคืนดีกันซะทีอะครับ ลุ้นๆๆอยู่นะครับ

 

[jammy]

ถึงสั้นเเต่ก็ได้ใจงับ

[abcd]

เหอะๆ ตอนสั้นๆนี้ว่าด้วยความอยากของโมเปงเหตุ 

[suregirl]

อ่านเรื่องสั้นนี้แล้ว อิจฉาโมจัง คิมคงรักหลงโมน่าดู ตามใจทุกอย่าง เป็นคู่อื่น คงโดนถีบตกเตียง โทษฐาน อยากกินไม่รู้เวล่ำเวลา อ่ะ  คึคึ

[~ScAreD:SAcreD~]

เวลา โม อยาก เนี่ย น่ากลัวเนอะ สงสารคิมแฮะ

เพราะดูแล้ว โม ท่าจะ อยาก บ่อยๆ อิอิ

[นางมารร้าย]

เข้ามาดูความอยากของโมโมด้วยคนอ่ะ   

คิมเป็นคนดีจริงๆ เลยนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่แน่ว่าอาจโดนถีบตกเตียงแล้วอ่ะจิ   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เข้ามาดูความอยากของโมโมด้วยคนอ่ะ  

คิมเป็นคนดีจริงๆ เลยนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่แน่ว่าอาจโดนถีบตกเตียงแล้วอ่ะจิ  

เห็นด้วยๆ เป็นผมอ่ะ โดนไปแว้ว

[sun]

เข้ามาดูความอยากของโมโมด้วยคนอ่ะ  

คิมเป็นคนดีจริงๆ เลยนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่แน่ว่าอาจโดนถีบตกเตียงแล้วอ่ะจิ  

เห็นด้วยๆ เป็นผมอ่ะ โดนไปแว้ว

^
^
เรย์ ใจร้ายยยยยยยยยยยย......   

[มูมู่น้อย]

โดนอะไรเหรอเรย์  555
       

[โมโม]

นั้นจิครับ โดนไรเหรอ 

อยากรู้อะ.. บอกหน่อย ดี้ แฮะ...คึคึ

[sun]

^
^
จิ้ม คนข้างบน แอบเนียนมาเชียวเอิ้กๆ   
(เด๋วเอามาลงให้นะจ๊ะ ...คือ คนข้างบน..(อีกนั่นแล่ะ) มาต่อแย้ว   
v
v
v
ต่อ
.
.
.
***************************************
ตอนที่ 57


หลังจากสอบซ่อมเสร็จไปแล้ว พวกผมก็ยังต้องกลับมาเรียนตามปกติครับ ยังไงซะเทอมนี้ผมก็ต้องสอบให้ผ่านหมดทั้ง 8 เล่ม เพื่อที่ว่าซัมเมอร์นี้ผมจะได้ขอจบและลงทะเบียนเรียนแค่ 4 ตัวสุดท้าย

ฉะนั้นไอโมเลยต้องอาศัยการติวกับเค้าบ้างเหมือนกัน หลังจากที่เรียนมาเกือบๆ 3 ปีผมยังไม่เคยไปติวกับเค้าเลย แต่เพราะว่าเหลืออีกแค่ 10 กว่าเล่ม และเหลือเวลาเรียนอีกแค่ 1 เทอมกับอีก 1 ซัมเมอร์ ยังไงซะผมก็ต้องเอาให้ผ่านแหละ

และวิชาที่ผมไปสมัครติวกับเค้าก็คือ..LW215 EN201(EN202 ผ่านก่อน 201 อะคิดดู) และบัญชีชั้น สูง อีก 2 เล่ม แค่นี้ไอโมก็แทบอ้วกแล้วหล่ะครับ ถึงจะไปติว แต่ผมก็ไปเข้าเรียนที่ รามฯเหมือนเดิมนั้นแหละครับ ตารางเรียนของผมจึงแน่นเอี๊ยดทุกวัน ไม่มีวันหยุดเลย ช่วงนี้ผมจึงเข้าออฟฟิศน้ากิต แค่วันละไม่กี่ ชั่วโมงเอง..เหนื่อยนะ แต่ก็ต้องอดทนเอาเพื่อจะได้จบเร็วๆ ....และมันก็ทำให้ผมห่างเหินกับไอนัทพอสมควร..และช่วงนี้แหละครับที่ไอนัทกับไอเป้ยมันกลับมาสนิทกันอีกครั้ง และดูท่าครั้งนี้จะสนิทมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก..

แต่ผมก็ยังไม่รู้หรอกนะครับ ว่ามันจะมีอะไรที่มากกว่าพี่น้องกัน รึเปล่า เพราะทุกครั้งที่ไอนัทมันไปเที่ยวไปดูหนัง หรือพาไอเป้ยกับเพื่อนไอเป้ยไปกินข้าวกัน มันก็จะโทรมาบอก ผมทุกครั้ง...ถึงจะไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะผมไม่มีเวลาให้ไอนัทมันจริงๆ จึงพูดอะไรไม่ได้เต็มปากนัก แต่ไอนัทมันก็ยืนยันนอนยันนั่งยันกับผมเสียงแข็งว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับไอเป้ยจริงๆ..มันคิดแค่ว่าไอเป้ยเป็นพี่ แฟนมันแค่นั้นเอง มันบอกผมเงี๊ยะ จะให้ผมไปกล้าว่าอะไรมันได้หล่ะ ฮ่วย....

และอีก 1 คนที่ผมรู้สึกว่าระยะห่างของผมกับมันจะเพิ่มขึ้นตามความเติบโตของมัน นั้นก็คือ ไอน้องเต็มของผมนั้นเอง..

*********************************

วันนั้นเป็นวันเสาร์ครับ หลังจากที่ผมไปติวที่ซอย 43 (ใช่ปะ หรือ 49 อะซอย ติวอะแหละ ลืมอะ ปลาทองสุดฤทธิ์) เสร็จเรียบร้อย หัวเหอ ฟูฟ่องกันเลยทีเดียว อ๋อ ลืมบอกไปช่วงนี้ไอโมผมยาวสลวยสวยเก๋ เลยทีเดียวครับ และโดนไออ้อน ยุให้ไปทำไฮไลด์ผม สีทองแซมซะอีก เลย แรด เอ้ย เริด ไปกันใหญ่..และผมก็โดนพวกเพื่อนๆ ผมแซวบ่อยๆว่าช่วงนี้ รู้สึกว่าไอโมจะสวยผุดผาด ผุดผ่อง ผิวสวยเปล่งปลั่งขึ้นทุกวัน ได้ยินเสียงแตกเนื้อสาวดังเผี๊ยะๆ ในระยะ 5 เมตร หงือ...ฟังแล้วน้ำตาแทบร่วง..กาซิก กาซิก.

.แต่จะไปตัดผมทิ้งก็หาไม่ แหม๋..คิคิ ...ก็ปล่อยให้มันยาวตามยถากรรมมาเป็นเวลา กว่า 2 ปีโดยไม่ได้ตัดเลยนี้ครับ...จะตัดก็อาลัยอาวรณ์นิดๆ ที่จริงก็ไม่ได้กะจะไว้ผมยาวอะไรหรอก แต่ ผมขี้เกียจ เข้าร้านเสริมสวยไปตัดผมหน่ะ เลยปล่อยมันไว้งั้นแหละจนมันยาวซะ ถึงกลางหลังเลยเหอๆ...ขี้เกียจจนได้ดี คิคิ..

อะ ต่อๆ โม้บ้าอะไรก็ไม่รู้อยู่ตั้งนาน แฮะ....หลังจากเดินออกจากห้องติวมาแล้วเรียบร้อย ผมจึงกดทอสับโทรหาไออ้อน อย่างด่วนจี๋

*เออ..เลิกแล้ว รอ แป๊บ...เด๋วลงไป* เสียงอ้อนกระวีกระวาดมาตามสาย

โดยที่ผมยังไม่ได้ออกปากพูดอะไรกับมันเลยครับ...ผมกับมันติวที่เดียวกันนั้นแหละ แต่คนละวิชา ไออ้อนถ้าจำไม่ผิดมันจะติว mat นะ เหอๆ ติวตั้งกะปีแรกที่เรียนเลยแหละมัน..

พอไอเจ้าอ้อนมันวางสายไปผมก็เดินเบียดๆ ถูๆ ไถๆ แฮะ..กับบรรดาเด็กราม ฯ เป็นร้อยๆ ที่เดินเบียดเสียดยัดเยียดกันเพื่อจะขึ้นไปติว... ด้วยความที่ผมค่อนข้างจะตัวใหญ่ เลย ลำบากนิดนึงที่จะพาตัวเองออกมาจากคลื่นมนุษย์ ที่กระหาย G ทั้งหลายออกมาได้ แอะ กว่าจะออกมายืนหอบแฮกๆ อยู่ ที่พื้นถนนก็เล่นเอาลิ้นห้อยได้เหมือนกัน อู้.

.กระผมจึงเดินดึงเสื้อตัวเองปั๊บๆ เพื่อเป็นการระบายความร้อนที่มันแล่นลิ้วเข้ามาปะทะหน้าปะทะตัวผมอย่างปัจจุบันทันด่วน เล่นเอาผมที่พึ่งเดินออกมาจากห้องแอร์อันเย็นเชียบของห้องติว ต้องมีอัน เหงื่อ ซึมออกมาเลยทีเดียว

กระผมจึงเดินข้ามถนนไปซื้อน้ำที่เซเว่น ซื้อเผื่อไออ้อนมันด้วย..เพราะคาดว่ามันก็คงจะไม่ต่างกับผมเท่าใดนัก...

ผมยังไม่ทันได้ออกจากเซเว่นเลย ไออ้อนมันก็โทรหาผม ยังไม่ทันจะรับผมก็หันหน้าไปเห็นมันที่เดินหน้าซีดปากสั่น เข้าเซเว่นมาซะก่อน โดยมือนึง ถือทอสับแนบหูไว้...

พอมันเห็นผม มันก็ยิ้มจืดๆ แล้วเก็บทอสับหย่อนลงในกระเป๋าสะพายของมันทันที แล้วเดินมาคว้าน้ำแดงที่ผมถืออยู่ (ยังไม่จ่ายตังค์ด้วย) ไปดูด โฮก เดียว หมดไปครึ่ง แก้วเลยครับ ......

“เป็นไงบ้าง” หลังจากที่เดินถือแก้วน้ำออกมาจากเซเว่นคนละแก้ว

ผมก็ถามไออ้อนขึ้นเบาๆ เพราะผมดูสภาพมันแล้วเหมือนกับ มันเป็นโรคร้ายแรง ที่รักษาไม่หาย รอวันตายอย่างเดียวยังไง ยังงั้น....

พร้อมกับที่พูด ผมก็ยื่นมือไปเช็ดเหงือที่หน้าผากมันเบาๆ..ไออ้อนมันยังไม่ยอมพูดกับผม ครับ เอาแต่ดูดน้ำจ๊วบ จ๊าบๆ อยู่นั้น...จนผมกับมันเดินข้ามสะพานลอย เดินเข้าไปในรามฯ และพอมันกับผมขึ้นไปนั่งประจำที่บนรถของผมแล้วเรียบร้อย มันจึงยอมพูดกับผมเป็นคำแรก

“เปิดแอร์ หน่อย ร้อนนนนนน” ดูเด๊ะ พอพูดมันก็พูดออกมาเงี๊ยะ

เสียงเหมือนคนใกล้ตายเลย ผมจึงหัวเราะขำมันหน่อยๆ เอามือไปตบที่แก้มมันเบาๆ ที 2 ที..มันทำหน้างอๆใส่ผม แล้วปัดมือผมออกจากหน้าของมัน

“อี๋ มือสกปรก ไปจับอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ อี๋ๆ” ไออ้อนทำหน้าหยะแหยง สุดฤทธิ์

แล้วเอื้อม มือไปหยิบกระดาษทิชชู่ ที่อยู่ ที่นั่งด้านหลังมาเช็ดพรืดๆที่หน้าตัวเอง ส่งสายตาค้อนผมแต่พองาม หุหุ

“อ๋อ...เมื่อกี้ พึ่งเข้าห้องน้ำหว่ะ..ปวดฉี่อะ..หึหึ...ไปจับอะไรมาคิดเองแล้วกัน หึหึ” ผมก็พูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดีแหละครับ..

แหย่ มันเสร็จ ก็เตรียมรับมือมันอย่างเต็มที่หล่ะครับ ไออ้อนเนี๊ยะ มันน่ารักโคตรๆ เลยแหละครับ ยั่วขึ้นมากๆ แกล้งมันแล้ว โคตร สนุกเลย ..รับมุข อะไรกับใครเค้าไม่ค่อยทันหรอก ...ชอบเอาชนะเป็นที่ 1 เลย ..เถียงสู้ไม่ได้ ก็โวยวายอาละวาดท่าเดียว..

ผมจึงรู้สึกเสียดายนิดๆ ที่ผมรู้จักมันมาก็นาน แต่พึ่งมาสนิทกับมันก็ไม่กี่เดือนผ่านมานี้เอง...ถ้าเมื่อก่อนผมกล้าๆหน่อย ไม่ทิฐิ จัดมากไป ผมกับมันอาจจะเป็นได้มากกว่าเพื่อน ก็ได้...ยอมรับหล่ะครับ ว่ายิ่งอยู่ใกล้มัน ยิ่งสนิทกับมัน ..ใจผมมันก็ยิ่งแกว่ง...ไม่แปลกใจเลยซักนิด ที่ไออ้อนมันจะเอาชนะใจไอคิมได้...

นึกมาถึงตรงนี้ ใจก็เจ็บแปล๊บ ขึ้นมาอีกครั้ง..แต่พอมองสบตาอ้อน ที่มองผมอย่างเอาเรื่อง หน้าใสๆ ตาแป๋ว ๆที่กำลัง เคืองผมอย่างได้ที่ ...ผมก็ต้องยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้...รีบสลัดเรื่องบ้าบอคอแตกเมื่อกี้ออกจากหัวโดยฉับไว...

“โสโครก...เฮอะ..ผู้ชาย เป็นเหมือนกันหมด ไงวะ...หยี๋ วันก่อนอะ คิม มาหาอ้อนนะ..รู้ปะ พอเจอหน้า อ้อน..มันจับหน้าอ้อน มุดใส่จุกกูแร้ มันเฉยเลย..หยี๋ อ้อนอะ..กลั้นหายใจแทบไม่ทัน..แหวะๆๆๆๆ...” อ้อนพูดไปทำหน้าหยะแหยง สุดฤทธิ์..หน้าบูดหน้าบึ้งมากมาย

แต่อ้อนเอ้ย...ทำไมต้องพูดถึงไอคิมมันด้วยเล่า..รู้ไหม ยิ่ง พออ้อนพูดแบบนี้ มันยิ่งทำให้เราเห็นนะเว้ย ว่า ไอคิมมัน คงรักอ้อนมาก ไม่งั้น มันคงไม่ทำแบบนั้นกับอ้อนหรอก..คนอย่างมัน ....ถ้าไม่รักไม่ชอบ มันจะไม่ยอมทำตัวสนิทสนม ทำตัวตามสบาย ไม่มีฟอร์มแบบนี้ให้เห็นง่ายๆหรอกนะ...หยุดพูดซะทีเถอะ เราเจ็บนะรู้ไหม..

“ ปาก ก็พูดงั้น แต่ก็รัก เค้าไม่ใช่ไง” ผมพูดน้ำเสียงประชดประชันมันออกมา อย่างไม่รู้ตัว รู้สึกอิจฉานิดๆ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าอิจฉาใคร อิจฉาอ้อน หรือ อิจฉาไอคิม

“รักใคร..รัก ไอคิม อะหรอ” อ้อนกระโดดลุกขึ้นนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเบาะ

โดยหันหน้ามามองผม มันจ้องหน้าผมตาแป๋วเลยทีเดียว แอะ มันเป็นไรของมันเนี๊ยะ

“อะไร จ้องทำไม...” ผมก็ตกใจสิครับ ไออาการอิจฉาตาร้อนเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง มีแต่อาการระแวง เข้ามาแทนที

“หึ..ก็ตอบมาดิ ที่ถามไปเมื่อเกี๊ยะ..” มันยังมองผมด้วยแววตาแป๋วๆ ของมันเหมือนเดิม ยิ่งทำให้ผมอึดอัดมากยิ่งขึ้นไปอีก

“อะไร ตอบอะไร” จริงๆ มัวแต่ตกใจกับท่าทางของมันเลยไม่ทันฟังว่ามันพูดว่าไง

“เฮ้อ..ก็ที่ถามว่า..แฮ่ม..โม คิด ว่า อ้อน รัก คิม งั้น ใช่ ไหม” อ้อน มันพูดช้าๆ ชัดๆ ให้ผมฟังอีกรอบ ผมเห็นอะไรแว้บๆในลูกกะตามัน แต่ก็แค่แว้บ เดียว ผมจึงจับไม่ได้ว่า มันมีอะไรแอบแฝง อยู่ในลูกกะตาใสๆ ซื่อๆนี้รึเปล่า

“อะ เอ่อ..ก็ใช่ นะสิ” ผมก็ตอบมันไปเสียงตะกุก ตะกัก มากมาย ความระแวง ว่าอ้อนจะรู้เรื่องผมกับไอคิม แว้บ เข้ามาในหัว อีกครั้งแล้วครับ

“เฮ้อ...มันก็ใช่...ก็คิม เป็นแฟน อ้อนหนิ..ไม่รัก ไม่ชอบ แล้วอ้อนจะคบ กับมันทำไม..โมนี้ก็ถามแปลกๆ” อ้อนมันยักไหล่ หนึ่ง จึก

แล้วกลับไปนั่งเหมือนคนปกติทั่วไปเค้านั่งกัน พร้อมกับดึงสายเบล มาคาด ..ผมก็ได้แต่มองมันอย่างงงๆ กับอาการผีเข้าผีออกของมัน..

“เอ๋า ไปดิ..ไหนบอกจะไปดูหนังกันไง..หรือเปลี่ยนใจ ไม่อยากเลี้ยงอ้อนแหละ..” ไออ้อนมันหันหน้ามายิ้มตาหยี๋ ใสซื่อ ให้ผมอีกแล้ว อ้า บรื้อๆน่ากลัวๆ...

“น่าถึง อ้อน จะมีแฟนแล้ว..แต่อ้อน ก็รัก โมน้า..คิคิ...”อึ้งไป 1 วิ ครับ ไอโม อ้าปากค้างกันเลยทีเดียว

เอิ่ม ไออ้อนนี้ แม่ม รับมือได้ยากจริงๆครับ ว่าแล้วก็สบัดหัวพรืดๆ หล่ะครับไอโม เฮ้อ ไอ อ้อน ชนะ น๊อค ไปแล้วเรียบร้อย

จากนั้นกระผมก็ค่อยๆหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถออกจากลานจอดรถหน้าตึก บริหาร ตรงแน๋ว ออกไปสู่ความจอแจ บนถนนรามคำแหง อย่างเร่งด่วน ...

*************************

ผมขับรถไม่นานครับ ก็ถึง เมเจอร์ รัชโยธิน เนื่องจาก กระผมได้ทำการเลี้ยวรถซิกแซก มาเรื่อย ถึงจะอ้อมซะครึ่งโลก แต่ก็ดีกว่าติดแหงก อยู่บนถนนเป็น ชั่วโมงหละครับ...

พอถึงผมก็ไปเข้าแถวเพื่อซื้อตั๋วหนังหล่ะครับ โดยให้อ้อนไปนั่งรอที่ร้าน KFC กะกินไก่ กันก่อนอะครับ หิว หง่ะ ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง เลยทั้งๆที่ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบๆ จะ บ่าย 3 โมงแล้ว...

พอซื้อตั๋วเสร็จ ก็เดินกลับไปหาอ้อน ผมกับอ้อนกินไก่ กันอย่างอ้อยอิ่ง คิคิ เพราะ ผมซื้อตั๋ว เผื่อเวลาไว้หน่ะครับ ผมชอบที่จะมาดูหนังที่ เมเจอร์ รัชฯ มากกว่าที่อื่นนะ มันเป็นโรงหนังที่ใหญ่ และผมสามารถเลือกรอบที่ผมสะดวกได้ด้วย...

กินกันอิ่ม ดีแล้ว ผมกับมันก็ขึ้นบันไดเลื่อนไปเพื่อจะเข้าโรงหนังกันหล่ะครับ ..ก่อนจะเข้าโรงหนังก็ซื้อน้ำเป๊ปซี่ซะก่อน ตอนแรก กะจะซื่อป๊อปคอร์นด้วยครับ แต่ แหม๋นะ กินไก่ กันซะขนาดนั้น กินได้อีก ก็ไม่เรียก ท้องคนแล้วครับ แฮะ..

พอผมยื่นตั๋วให้พนักงานตรวจตั๋ว แล้วเรียบร้อยไออ้อนมันก็เดินมาคล้องแขนผม ยิ้มหวานให้ผมทีนึง..เอ้อ. ยิ้มอะไรแบบนั้น เด๋ว ตบด้วยปากซะเลยหนิ ชิ(ดูมันคิดกับเพื่อนดิครับ ชั่ว จริงๆ) ..แต่ที่ทำได้ในตอนนั้น ก้คือ ยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆไปทีด้วยความหมั่นเขี้ยว...

และพอผมเงยหน้าขึ้นเพื่อก้าวขาขึ้นบันไดเลื่อนไปนั้น สายตาผมก็ไปสะดุดกึ๊ก เข้ากับแผ่นหลังของใครบางคนที่ผมคุ้น เคย (และคุ้นอะไรอื่นๆอีกมากมาย) ..ผมจึงจ้องนิ่งอยู่ที่ แผ่นหลังของเค้าคนนั้นพร้อมกับสำรวจไปด้วยว่าใช่มันจริงๆรึเปล่า...อืม ไม่น่าใช่นะปกติมันไม่เคยโกหกกูนี้หว่า..ไหนบอกวันนี้ไม่ว่างไงวะ..แล้วยังจะเด็กผู้หญิง ที่จับมือถือแขนกันอยู่นั้นอีกหล่ะ..แต่ยิ่งผมมองผมก็ยิ่ง ว่าใช่นะ..

รู้จักกันมาเกือบๆจะ 2 ปี..ไปเที่ยวด้วยกันไม่รู้ตั้งกี่หน เอามันมาเป็น ร้อยๆ ครั้ง ทำไมกะอีแค่หลังมันผมจะจำไม่ได้ แต่ที่ไม่แน่ใจ ก็เพราะ มันบอกผมว่ามันจะไปช่วยแม่ขายของ วันนี้ไม่ว่าง นี้หล่ะผมถึงยังไม่ปักใจว่าเป็นมัน และยิ่งเด็กผู้หญิง ที่เดินจับไม้จับมือ โอบหน้าโอบหลังมันอยู่แบบนี้ ผมก็ยิ่ง อยากที่จะหลอกตัวเองว่าไม่ใช่ มันแน่ ไม่ใช่ไอเต็มของผมแน่ๆ...

แต่ดูเหมือนว่า...ฟ้าช่างกลั่นแกล้งไอโมได้อย่างหน้าด้านๆจริงๆครับ พอผมก้าวขาพ้นออกจากบันไดเลื่อน ไอเจ้าอ้อนมันก็พูดขึ้นว่า

“โม นั้น น้องเต็มนี้นา...ใช่ปะ น้องชายเต๋าอะ..” อ้า...เศร้าเลยครับไอโม

หลอกตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมจึงพยักหน้าให้ไออ้อนหงึกๆ แล้วรีบปรับสีหน้าของตัวเองอย่างด่วนๆ เพื่อไม่ให้อ้อนมันจับได้ว่าตอนนี้ ไอโมกำลังโมโหสุดๆๆ ฮึ่มๆ...

“แหม๋ มากับ สาวซะด้วย..อยากเห็นหน้าจัง เข้าไปทักกันเถอะ” ไออ้อนมันพูดแล้วทำท่าจะลากผมเข้าไปหาเจ้าเต็มอะครับ

“เฮ้ย..ไม่ต้องหรอกน่า..มันมากับสาว..เด๋ว..มันก็อายแย่สิถ้าไปทักมันหน่ะ” ผมปรามไออ้อนไปเบาๆ ที่ไม่อยากเข้าไปทักเพราะกลัวตัวเองอดใจไม่อยู่ แล้วทำอะไรบ้าๆลงไปหน่ะครับ...

เพราะดูจากท่าทางที่สนิทสนมกันจนแทบจะขี่คอกันเดินของ 2 คนนั้น และแถมยังมีรังสี ออร่า ความหวานแหวว แบบนั้นออกมาอีกยิ่งทำให้ผมฟันธงฉับๆ เลยว่า ..มันไม่ใช่เพื่อนกันซะแล้ว...ฮึ่ม โกรธ หึงงงงงงงงงงงงง ไอเต็ม เด๋วมึง เจอดีแน่ๆ..

แล้วกระผมกับอ้อน ก็เดิน หลบๆ เลี่ยงๆ ไอเต็ม กับน้องนางคนนั้นออกมา..แต่ดูเหมือนว่าอะไรอะไรมันจะไม่ได้เป็นไปอย่างที่ผมคิดเลยจริงๆให้ตาย....เมื่อไอเจ้าอ้อน มันเอามือกระตุกผมเหย่งๆ จนผมต้องก้มลงไปมองหน้ามัน และผมก็เห็นว่ามันกำลังส่งยิ้ม หวานๆไปให้ใครบางคนที่อยู่ไม่ห่างผมนี้เอง อ้า...

และพอผมมองตามสายตามันไป ผมก็เห็นว่าคนที่มันกำลังส่งยิ้มหวานๆให้ ก็คือ...ฮึ่ม..ไอเต็มนั้นเอง...ตอนนี้ไอเต็มกับน้องนางคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟาที่ทางโรงหนังมีไว้สำหรับให้คนที่มาดูหนังนั่งพัก รอกันอยู่หน้าโรงอะครับ

ไอโมจึงส่งยิ้มให้ไอเต็มมันอย่าง ข่มขวัญ ไอเต็มมันหน้าจ๋อยหน้าจืดหน้าซีด หน้าหด และอีกสารพัดหน้าที่มันจะทำได้...แหม๋สะใจไอโมจริงๆเลยให้ตาย ตอนแรกกะว่าจะไม่ทัก แต่เมื่อสถานการณ์มันเปลี่ยน จะไม่ทัก ก็ออกจะเป็นการเสียมารยาทจนเกินไป หึหึ

ไอโมจึงเดินเข้าไปหา ไอเต็มกับ น้องนางคนนั้นอย่างช้าๆ..สายตายังจ้องเขม็งอยู่ที่หน้าจืดๆซีดๆ ของไอเต็มมันและเลื่อนสายตาไปมองน้องนางที่นั่งอยู่ข้างๆมัน นี้ขนาดนั่งกันอยู่ต่อหน้าประชาชีแบบนี้ ยังแทบจะขึ้นไปนั่งบนตักกันเลย หึหึ..ไอเต็ม นะ ไอเต็ม..ช่างกล้ามากเลยนะมึง ..อยากจะดึงไอเต็มมันขึ้นมาแล้วต่อยมันซักหมัด แต่ที่ทำได้ในขณะนี้คือ ตวัดสายตาจากหน้าไอเต็มไปมองน้องนางคนนั้นแล้วยิ้มให้น้องเค้า หวานจ๋อย ทั้งที่ในใจอยากฆ่าทิ้งทั้ง 2 คนเลยจริงๆให้ตาย

พอผมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าไอเต็มมัน ผมก็ยิ่งเห็นว่าหน้ามันซีด ขนาดไหน แทบไม่มีสีเลือดเลยด้วยซ้ำ ปากมันสั่น ด้วยอะ..มือเกร็งตัวเกร็งไปหมด..เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกันครับ เฮ้อ..ถอนหายใจเฮือก แล้วยกมือขึ้นลูบหัวทุยๆของมันเบาๆ

“หึ..นี้ใจคอ จะไม่แนะนำน้องเค้า ให้พวกพี่รู้จัก เลยเหรอเต็ม” พอรู้สึกสงสาร น้ำเสียงของผมก็เลยอ่อนลงไปด้วย...

“คือ..” แล้วไอเต็มมันก็ค่อยๆลุกขึ้น

พร้อมกับที่มันปัดมือน้องผู้หญิงคนนั้นออกจากแขนมัน..น้องคนนั้นหน้าม่อยลงไปทันทีเลยครับ น่าสงสารเหมือนกันนะนั้นหน่ะ ความโกรธที่ผมพกมาเต็มกระเป๋าเมื่อกี้ไม่รู้มันหล่นหายไปไหนหมด เมื่อมาเจอปฏิกิริยาแบบนี้ ทั้งของไอเต็มและน้องผู้หญิงคนนั้น...ใครจะไปโกรธได้ลงเล่า..เล่นทำหน้ายังกะจะร้องไห้แบบนั้นหน่ะ...

“อืม..”ผมยกมือขึ้นเกาจมูกตัวเองอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี..บรรยากาศมันดูแปลกๆไงไม่รู้

“เอ่อ..น้องคงจะเขินอะ โม ...เราไปกันเถอะ ..น้องเต็ม พวกพี่ไปก่อนนะค่ะ..แล้วเจอกันนะ..ฝากบอกไอเต๋า ด้วย ว่าให้เอา ชีท มาคืนพี่ได้แล้ว ..พี่ไปก่อนนะค่ะน้อง” ไออ้อนมันพูดขึ้นยืดยาว ก่อนจะดึงแขนผมออกไปมันยัง หันไปลาน้องผู้หญิง คนนั้นซะด้วย ..จะว่าไปตามจริง ถ้าไม่มีมันมาด้วยผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันนะนี้...

“พี่โม..เดี๋ยว” และก่อนที่พวกผมจะเดินเข้าโรงหนังไป เจ้าเต็มมันก็วิ่งมาจับแขนผมไว้แน่น

ตอนนั้น อึ้งไปเลยเหมือนกันครับ...แต่ก็รู้สึกฉุนกึก ขึ้นมาเหมือนกัน ผมจึงจ้องหน้ามันเขม็ง..และขู่มันทางสายตาว่าคิดจะทำจะพุดอะไรออกมาก็ให้ระวังปากระวังคำไว้ด้วย เพราะตอนนี้ผมมีเพื่อนมาด้วย ผมกับมันไม่ได้อยู่กันตามลำพัง..

“เอ่อ พี่อ้อน” และไอเต็มก็พึมพำเรียกชื่ออ้อนออกมาเบาๆ..

พร้อมกับที่ปล่อยแขนผมออกมา แล้วก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองผมกับอ้อนอีกเลย อ้อนมันก็มองหน้าผมอย่างงงๆ ผมก็มองหน้าอ้อนแบบงงๆเหมือนกัน ทั้งที่ ความจริงไม่ได้งง อะไรหรอก แค่ทำหน้าเอ๋อๆ เพื่อไม่ให้อ้อนมันจับพิรุจน์ได้ก็เท่านั้นเอง

“พี่โม...ดูหนังเสร็จ รอผม ด้วยนะ ผมจะกลับด้วย...” ไอเต็มมันอ้อมๆแอ้มๆ พูดออกมาเบาๆ..

“อืม..ได้สิ..ชวนเพื่อนเราด้วยนะ พี่จะไปส่งเอง..ออกจากโรงหนัง ก็ให้รอพี่ตรงที่เต็ม นั่งเมื่อกี้หล่ะนะ ถ้าพี่ออกมาก่อน พี่ก็จะรออยู่ตรงนั้นเหมือนกัน..ถ้าไม่เจอก็โทรหาพี่แล้วกัน ..ไปได้แล้วไป...” ผมบอกมันเสียงนิ่งๆ แล้วเอื่อมมือไปลากอ้อนเข้าไปในโรงหนัง เฮ้อ...เซ็งจวดเลยกู แล้วจะดูหนังสนุกไหมนี้วันนี้

*

[sun]

***********************

เฮ้อ เป็นไปอย่างที่คิด หนัง แม่ม ไม่สนุกเลยครับ ใจผมมัน .กระวนกระวายยังไงบอกไม่ถูก ทั้งโกรธ ทั้งสงสารไอเต็มมันขึ้นมาพร้อมๆกัน จนตีกันให้วุ่นไปหมด ...กะจะซัดมันให้น่วม แต่พอนึกถึงหน้าซีดๆปากสั่นๆของมันก็ทำให้ผม ไม่กล้าแม้แต่คิด ที่จะทำอะไรมัน เฮ้อ..

พอเดินออกมาถึงตรงที่นัดกับไอเต็มมันไว้ ผมก็เห็นมันยืนรอ อยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับน้องผู้หญิง คนนั้นหล่ะครับ ..ผมพี่งมาสังเกตุน้องผู้หญิงคนนั้น ก็ตอนนี้แหล่ะครับ ด้วยก่อนหน้านี้ ผมมัว แต่โกรธ ไอเต็มมัน ผมจึงไม่ได้มองน้องเค้าอย่างถี่ถ้วน ...

จะว่าไปน้องเค้าก็น่ารักดีเหมือนกันนะ..ขาวสวย หมวย อึ๋มซะ..เด็กอายุแค่นี้ หุ่นขนาดนี้ เฮ้อ..เต็มเอ้ย...มึงนี้ตาถึงชิบหายเลย ให้ตาย..คิดแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ..เลยตวัดหางตาเหล่ๆ มองไอเต็มมันอีกครั้ง

ไอเต็ม ยิ่งจืด ยิ่ง จ๋อยเข้าไปใหญ่เลยครับ...ผมจึงยกแขนขึ้นไปกอดคอมันไว้..ทั้งปลอบใจและข่มขู่มันไปในตัว หึหึ..ก็ตอนนี้อารมณ์ผมมันอยู่ในโหมดสับสนนี้ครับ..ทั้งอยากฆ่าทิ้ง และอยากปลอบใจ ก็เลยแสดงอะไรแปลกๆออกมาแบบนี้แหละ กำจริงๆ..

ตลอดเวลาที่ผมขับรถอยู่บนถนนอยู่นั้น ก็มีแต่ ผมไออ้อน และน้อง ผึ้ง เท่านั้นแหละครับที่คุย กันไอเต็มที่นั่ง อยู่กับน้องผึ้ง ด้านหลัง เอาแต่เหม่อมองออกนอกหน้าต่าง และก็เงียบไม่พูดไม่จาอะไรเลย ผมสังเกตุว่าถึงน้องผึ้ง จะยิ้มแย้มแจ่มใส พูดคุยกับพวกผมเป็นอันดี แต่ก็แอบชำเลืองมองไอเต็มเป็นพักๆ และดูท่าน้องเค้าจะชอบไอเต็มอยู่มากโข เลยทีเดียว..

ผมส่งน้องผึ้งเป็นคนแรก เพราะบ้านน้องเค้าอยู่ใกล้สุด ก่อนน้องเค้าจะลงจากรถ น้องเค้าก็มองไอเต็ม ตาละห้อยเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่พูดไม่ออก เพราะไอเต็มไม่ได้เหลือบแลมาทางน้องเค้าเลย ผมหล่ะอดสงสารน้องเค้าไม่ได้จริงๆ น้องเค้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยอะ..น่าสงสารโคด ๆ

และคนต่อไปที่ผมไปส่งก็คืออ้อน...อ้อนคงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆบนรถ มันจึงเปิดประตูรถออกไปเงียบๆ และทำสัญญาณประมาณว่า พรุ่งนี้เจอกัน..พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์อ้อนไม่มีติว แต่ผมมีครับ ผมกับมันได้นัดเพื่อนๆไว้แล้วว่าตอนค่ำจะไปแด๊นกัน ...

พอไออ้อนลงรถไปไอเต็มมันก็เปิดประตูเข้ามานั่งข้างหน้า ข้างๆผมนั้นเอง..พออ้อนลงไปแล้วแบบนี้ บรรยากาศบนรถยิ่งชวนอึดอัดมากขึ้นกว่าเดิมอีกครับ...พอไอเต็มมันคาดเบลเรียบร้อยผมจึงค่อยๆ ออกรถไปอย่างช้าๆ...ถึงอยากจะขับเร็วก็คงขับไม่ได้หรอกครับ...

“พี่โม ผม..ผม..ขอโทษ..” แล้วไอเต็มมันก็ร้องไห้ขึ้นมาซะดื้อๆ เล่นเอาไอโมอึ้งแดกไปเลย

“เรื่อง..” กำลังคิดว่า มันขอโทษเรื่องอะไร เรื่องมันกับน้องผึ้ง หรือ เรื่องที่มันโกหกผม...หรือมีอะไรที่มันต้องขอโทษผมมากกว่านี้อยู่อีก

“ทุกอย่าง ทุกเรื่อง..ผมชอบ พี่นะ..แต่..ผม..” แล้วมันก็เงียบครับ..ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน

“แต่อะไร...” ขณะที่พูดกันอยู่นี้ผมก็ขับรถถึงบ้านมันพอดีครับ

และด้วยความที่อยากจะคุยกับมันให้รู้เรื่องผมจึงขับรถเลยบ้านมันไปทะลุออกซอยด้านหลัง แล้วไปจอดรถตรงสวนสาธารณะของหมู่บ้านมัน

“ พี่หน่ะ นิสัยก็ดี...เรียนก็เก่ง หน้าตาก็ดี แถมยังมีตังค์อีก...ฮึก..ใครๆก็ชอบพี่...เพื่อน ผู้หญิงที่ห้องผมอะ เวลาเห็นพี่มารับ ผม พวกมันจะกรี๊ดกร๊าดกันน่าดูเลย พวกมัน อยากเป็นแฟนพี่กัน จนตัวสั่น...พวกมันพูดกับผมว่าไงรู้ไหม ...พวกมันบอกว่า ถ้าได้นอนกับพี่ซักครั้ง จะไม่ลืมจนวันตายเลย...” อะนะ..ไอโมก็อึ้งอะครับ แต่ไอเต็มมันก็ยังก้มหน้ากอดเข่า ร้องไห้กระซิก กระซิก อยู่บนเบาะรถผมอยู่นั้น

“พี่ไม่เป็นผม พี่ไม่รู้หรอก...ฮึก” อ้าว อะไรของมันอีกหล่ะ..แล้วมึงอยากจะให้กูรู้อะไรหล่ะ ฮ่วย..

ตอนนี้ไอโมรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างเต็มรูปแบบ แล้ว เมื่อกี้ยังงงๆ อยู่ว่ามันจะพูดอะไร พอมันอ้าปากออกมา ผมก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เกี่ยวกับ เรื่องที่มันทำวันนี้เลยแม้แต่นิดเดียว ที่ผมโมโหเพราะรู้สึกว่าไอเต็ม มันจะเกาไม่ถูกที่คันเข้าซะแล้ว..ผมก็เลยรู้สึกหงุดหงิด จนอยากจะชกมันซักเปรี้ยง

“แล้วมันเกี่ยวอะไร กับเรื่องที่เรา ทำวันนี้หล่ะ” ถึงอยากจะชกมันขนาดไหน แต่ที่ผมทำได้ในขณะนี้ คือ ค่อยๆพุดกับมันครับ..อยากจะรู้ว่ามันจะมาไม้ไหนกับผมเหมือนกัน

“ผมอะ อยากจะบอก พวกมันใจแทบ ขาด ว่าพี่ เป็นแฟน ผม ฮือ..ไอที่พวกมันอยากทำกับพี่อะ...ผมทำมาหมดแล้ว ฮือ...แต่ผมก็พูดไม่ได้..ฮึก..ผมบอก พวกมันว่าพี่เป็นของผมไม่ได้..พี่เข้าใจไหม...ฮือๆๆ...” หง่ะ อึ้งครับ..ถึงจะรู้สึกว่า ยังไงไอเต็มมันก็ยังเกาไม่โดนที่คันของผมอยู่ดี...

แต่ตอนนี้ผมก็รู้สึกว่า ผมเริ่มจะเข้าใจความรู้สึกของมันแล้วนะ.. ผมจึงนั่งนิ่งๆและคอยฟังมันพูดอย่างตั้งใจ...อย่างน้อยผมก็จะได้รู้ว่า ตลอดกว่า 2 ปีที่ผ่านมาไอเต็มมันกลัดกลุ้ม หรือไม่พอใจอะไรในตัวผมบ้าง เพราะมัน ไม่เคยพูด หรือทำอะไรให้ผมไม่พอใจเลยซักครั้งเดียว

“ผมไม่รู้เลย ว่าพี่คิดอะไรกับผมอยู่..ฮึก..คนที่ชอบพี่ก่อนก็คือผม...และผมก็เป็นคนเสนอตัวให้พี่เอง..ฮึก..ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่ชอบผมเหมือนกับที่ผม ชอบพี่รึเปล่า...ฮึก..ฮือ...แล้วระยะหลังมานี้ พี่รู้ตัวบ้างไหม ว่าตอนที่พี่นอนหลับอะ..ทั้งๆที่พี่นอนกอดผม..แต่พี่..กลับละเมอหาคนอื่น” ผมค่อยๆหันหน้าไปมองไอเต็มมันอย่างช้าๆ..

มันจุกครับ...ผมไม่รู้หรอก ว่าผมละเมอ อย่างที่มันบอกผมจริงรึเปล่า แต่ที่มันทำให้ผมอึ้งจนพูดไม่ออกอยู่นี้ คือ น้ำเสียงที่แสดงถึงความเจ็บปวดของไอน้องเต็มที่น่ารักของผมต่างหากเล่า....

ผมจึงค่อยๆเอื้อมมือไปลูบหัวของมันเบาๆถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของผมไปให้มันรับรู้ว่า ผมก็ชอบมันเหมือนกันนะ...ถึงจะยังไม่ได้รัก แต่ผมก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายจิตใจมันเลยแม้แต่นิดเดียว...

ไอเต็มค่อยๆเงยหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาขึ้นมองผม แล้วผวาเข้ามากอดผมแล้วร้องไห้โฮออกมา..ผมรู้สึกว่า ไอเต็มมัน มีสภาพไม่ได้แตกต่างจากผมก่อนหน้านี้เลยซักนิดเดียว..ผมจึงรับรู้ถึงความเจ็บปวดความเสียใจของมันได้ทั้งหมด.....

“ฮือ..พี่ไม่ได้รักผม เลย..ฮือ...ทำไมอะ พี่ก็เลิก กับเค้าแล้วไม่ใช่เหรอ ผมแทนที่ เค้าไม่ได้เหรอพี่ เป็นผมไม่ได้เหรอ ผมสู้ พี่ คิม ไม่ได้ตรงไหน.....ฮือ..” ไอโมอึ้งครับ..ผมผลักไอเต็มออกจากตัวผม อย่างตกใจ..

ผมจ้องมันเขม็ง..ไอเต็มมันรู้อะไรบ้าง มันรู้มาจากใคร ใครบอกมัน....ผมมัวแต่มองหน้าไอเต็มมันอย่างอึ้งๆ และผมก็ทำอะไรไม่ถูกแล้วด้วยตอนนี้....

ไอเต็มมันคว้ามือผมไปจับไว้แน่น

“พี่โม..ผมจะเป็นเด็ก ดี ..ผมจะเชื่อพี่ทุกอย่าง จะฟัง ที่พี่พูดทุกอย่าง เลย...ฮือ..พี่จะทำอะไรผมก็ได้ ผมจะไม่ขัดขืน ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวายอีกแล้ว..พี่จะทำผมแรงๆก็ได้นะ..พี่จะแกล้งผม จะดุ จะด่า จะบังคับให้ผมเรียนพิเศษ ผมก็จะไป..ฮึก...ผมยอมพี่ทุกอย่างเลย..แต่ พี่ พี่ ..ช่วย รักผมหน่อยได้ไหม..ช่วยรักผมที..ฮือ....” ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่มันไหลตามแก้มผมลงมา

ผมสะบัดมือผมออกจากการจับกุมของไอเต็ม แล้วเปิดประตูรถออกมา อย่างทำอะไรไม่ถูก ..ผม รู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมากรี๊ดลงที่ใจผม..ผมเคยเจ็บปวดกับการอกหัก กับการที่ถูกคนที่รักที่สุดบอกเลิก..เสียใจจนอยากฆ่าตัวตาย...ผมร่ำร้องกับมันอยู่ในใจว่า ผมจะทำทุกอย่าง ขอแค่ ขอแค่ ขอย่างเดียว..ขอให้มันกลับมารักผมเหมือนเดิม..

และตอนนี้ ตอนนี้ ประวัติศาสตร์กำลังจะซ้ำรอย..ผมได้ทำร้าย คน คนนึงโดยผมไม่รู้ตัวเลยซักนิด ผมไม่ได้เฉลียวใจเลย. ว่าสิ่งที่ผมทำไป ด้วยความรู้สึกถูกใจ ไอเต็มมันน่ารัก..มันเป็นเด็กดี มันเป็นเหมือนคนที่คอยทำให้ผมคลายเหงา เวลาที่ผมคิดถึงไอคิมจนทนไม่ได้ก็เท่านั้น

..ตั้งแต่มีมันถึงผมจะไม่ได้ยุ่งกับใครอีก..แต่ผม ไม่เคย คิดจริง จังกับมันเลย ผมไม่เคยคิดถึงอนาคตในวันข้างหน้า ที่จะมีมันเดินร่วมทางไปด้วย ไม่มีความคิดพวกนี้อยู่ในสมองเลยด้วยซ้ำ...

ผมคิดอยู่เสมอว่าไอเต็มมันยังเด็ก มันคงไม่จริงจังอะไรกับผมหรอก...ผมได้ตัดสินมันก่อนที่ไอเต็มมันจะพุดจะบอกกับผมด้วยซ้ำ...ฮึก.ทำไม ทำไมผมไม่คิดได้ก่อนหน้านี้..ถ้าไม่จริงจัง แล้ว ไปยุ่งกับเด็กมันทำไม..ผมเป็นคนแรกของมัน ผมทำให้มันเป็นแบบนี้...เป็นธรรมดาที่มันจะรู้สึกแบบนี้กับผม...ฮึก แล้ว นี้ ผมจะทำยังไงดี....

*********************

โม..say ... หง่ะมาแว้ว...^O^


ตอนนี้ยาวหน่อยนะครับ ออกจะงงหน่อยๆด้วย

แฮะ พิมพ์มะคืน่หง่ะ กาซิก กาซิก

เมื่อคืนไปเที่ยวกับเพื่อนๆมา กลับ ถึงบ้าน ตี 2 กว่าๆ

อาบน้ำเสร็จ ก็มานั่งปั่น ให้เพื่อนๆอ่านกันนี้หล่ะครับ กาซิก กาซิก

ทั้งมึน ทั้งเมา ทั้ง ง่วง ได้แค่นี้ ก็ดีถมถืด แล้วหล่ะคร้าบ กาซิก กาซิก

ไปดีกว่า........อ๋อ แควนๆ ของไอคิม..ถ้าไอโมไม่ยืดตอน คาดว่า ตอนต่อไป ไอคิม ก็คงจะออกโลง เอ้ย ออกโรง แล้วหล่ะครับ แฮะ

ไปจริงๆหล่ะน้า ด๊วบบบบบบบบบบบบบ         

ไอโมสุดหล่อล้ำเลิศ ในปฐพี   


โมร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกทุกคนคร้าบบบผม     
*
*
  *คนบางคนมาเนียนๆ..แต่มิยอม มาลงเองวุ้ย คิคิ        :

[GaSoRiNa]

อุอุ  เพ่โมมาแว๊นนนนนนน

ค้างสุด ๆ ว่าแต่ สงสารน้องเต็มว๊ากกกกกกกกกก

ไปร้องไห้ก่อน

[Karn12]

สงสารเต็มจังเลย