หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อืม หลังจากทีรอมานาน
 

[~ScAreD:SAcreD~]

 ตาโม ได้ทู๊กอย่างเลยจริงๆ 

แต่ยังไงก็ยังคิดถึง ตาคิม นะค๊าบบบบบ 

นอนรอให้มาโพสต่อดรกว่า 

[THIP]

เหอ เหอ บันทึกกระต่ายน้อย มีความลับเช่นนี้เอง 

[suregirl]

มารอตอนต่อไปอ่ะ 

[นางมารร้าย]

เป็นรับมานาน ในที่สุดก็ได้รุกกับเค้าซักทีนะ นายโม

แต่ไม่ว่าจะรุกหรือจะรับ  ก็หื่นทุกที   

อยากอ่านบันทึกกระต่ายน้อยต่ออะ   

โมโม จอมหื่น   

[gobgab]

...........น้องนุ่งก็ไม่เว้น........

...........หื่นได้ใจจิงๆ.........

[ple]

ยังไม่มาต่อหรอคับ ดันรอ คับผม 

[sun]

****************************
*ตอนที่ 51*

 ผมคงหลับไปนานโข มารู้สึกตัวตื่นอีกที ก็เมื่อห้องทั้งห้องมืดสนิทไปแล้วเรียบร้อย..ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นและเริ่มนึกว่าก่อนที่ตัวเองจะหลับได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง..อาตายแล่ว
พออารมณ์หื่นหดหาย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ก็เข้าครอบงำสิครับ...ผมดึงไอเต็มเข้ามากอดแนบแน่นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม...รู้สึกผิดมากมายก่ายกองเลยแหละครับ...ไม่น่าเลยกุ ไม่น่าเลย น่าจะมีความยับยั้งชั่งใจมากกว่านี้ ไอเต็มมันยังเด็ก มันก็อยากลองอยากรู้เป็นเรื่องธรรมดา ตัวมึงเล่าแก่เพราะเกิดนานจริงๆเลยแม่ม ... แล้วนี่กูจะทำไงดีวะเนี๊ยะ..เฮ้ย แย่แล้วไอโม...
ยิ่งผมนึกถึงตอนก่อนที่ผมจะหลับ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของไอเต็มก็ดังแว่วเข้ามาในโสตใต้สำนึกของผม..ยิ่งรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้นไปอีกครับไอโม..แล้วกูจะบอกพ่อแม่เค้าว่าไงวะเนี๊ยะ..มาทำงี้กับลูกชายคนเดียวของเค้า...โอ้ย กูอยากจะบ้า...
คิดแล้วก็ให้กลัดกลุ้มเป็นยิ่งนัก เฮ้อ ถอนใจเฮือกๆเลยแหละครับไอโม...
“อือ..” พร้อมกับเสียงครางฮึมฮำนำลำคอ ร่างที่ผมกอดไว้แนบอก ก็ดิ้นขลุกขลิกไปมา..
“เป้นไงบ้าง...หือ...เจ็บมากปล่าว” ไม่มีอะไรจะพูดครับเลยถามไปงั้น แฮะ.และเอามือไปลูบเบาๆที่หัวมัน
“พี่ลองมาเป็นผมดูบ้างไหมหล่ะ...”ไอเต็มมันพูดกับผมน้ำเสียงงัวเงียแต่มีแววตัดพ้อต่อว่าอยุ่กรายๆ คงโกรธผมพอดู..เหอๆ พี่เคยมาแล้วน้องเอ้ย..
“คนเค้าบอกให้หยุดก็ไม่หยุด...ไอลุงแก่เอ้ย..”มันพูดแล้วเบียดตัวเข้ามากอดผมแน่นยิ่งขึ้น
“โอ๊ะ..อู้ย..เจ็บอะ..เจ็บก้นอะ..”ไอเต็มพอมันขยับตัวมันก็เจ็บดิครับ แฮะ ครั้งแรกของผมก็งี้เหมือนกันแหละ
“เจ็บ ก็อยู่เฉยๆ..หึ..ช่วยไม่ได้อยากยั่วพี่เอง..แล้วรู้ยังอะ ว่าผู้ชาย มันเอากันได้ไหม..” ผมพูดยิ้มๆ ตอนนี้สายตาผมชินกับความมืดแล้วครับ เลยมองเห็นหน้าไอเต็มมันชัดขึ้นมาหน่อย
“รู้แล่ว...พี่..ขอไรได้ปล่าว”ไอเต็มมันพูดเสียงอ่อยๆ แต่ฟังดูเจ้าเล่ห์ไงชอบกล
“อะไร..”ผมพูดเบาๆ แล้วดันมันออกจากตัวผม
แล้วจ้องหน้ามันเขม็ง ..เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีครับ..อย่าบอกนะว่า มึงจะขอ จะขอ
“ผมขอ เอาพี่บ้างได้ปล่าว” มันพูดแล้วเอานิ้วมาแหย่ๆที่รูจมูกผมทั้ง 2 รู กำกุว่าแล้วเชียว เฮ้อ ไม่ผิดจากที่คิดเลยให้ตาย ช่างกล้านะมึง
“ไม่หล่ะ..พี่ชอบเอา มากกว่าถูกเอา..หึหึ..” ผมพูดพลางหัวเราะหึหึ
แล้วลุกขึ้นก้าวขาลงจากเตียง
“อ้าว..ไมอะ เอาเปรียบนี้หว่า..เห็นแก่ตัวอะ...” ไอเต็มมันร้องโวยวาย แล้วพยายามที่จะดึงผมให้เข้าไปหามันอะครับ
แต่เสียใจครับ คนที่แม้แรงจะลุก ก้ไม่มีอย่างมัน กะคนที่ฟิตเปรี๊ยะอย่างผมเรี่ยวแรงมันคนละระดับกันครับ..
ผมจึงเอามือผลักหัวมันโครมเดียว มันก็หงายหลังกลับไปนอนแผอ้าซ่า อยู่บนเตียงเหมือนเดิม
“เห็นแก่ตัวมาตั้งนานแล้วเว้ย..หึหึ” ผมพูดอย่างอารมณ์ดีแล้ว เดินตัวปลิวไปเปิดไฟ
พอไฟสว่างวาบผมก้เห็นไอเต็มมันคว้าผ้าห่มมาปิดตามันเอาไว้ ย้ำว่าปิดตาครับ ปิดแต่ตา แต่อย่างอื่นไม่ปิด ผมจึงได้เห็นตัวขาวๆที่ตอนนี้เริ่มแดงๆของมันอย่างชัดแจ้งแดงแจ๋...แหม๋
“อายบ้าอะไรวะ ปิดแต่หน้าแต่อย่างอื่นไม่ปิด..เหอๆ..เห็นไปถึงไหนๆแล้ว..” ผมพูดหัวเราะเหอๆแล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้..(กันอุจาด)
“ช่างผม...ไอคนเห็นแก่ตัว..ไม่ต้องมาพูดเลย..เฮอะ ระวังตัวไว้ให้ดีดีเถอะ” ไอเต็มมันค่อยๆเอาผ้านวมออกจากหน้ามัน แล้วสบตากับผมท่าทางงอนๆเหอๆ
“ระวังอะไร..” ผมพูดแล้วยกมือขึ้นกอดอก มองหน้ามันอย่างท้าทาย ไอเต็มนี่แม่ม น่ารักโคตรๆเลยครับ เหอๆ
ผมพูดแล้วไล่สายตามองมันไปทั่วตัว ขนาดนี้แล้วมันยังไม่ยอมเอาผ้าปิดเนื้อตัวมันอะคิดดู ผมหล่ะเชื่อมันเลย อายเป็นไหมเนี๊ยะ หึหึ..คิดอย่างขำๆครับ
“อย่าเผลอแล้วกัน...จะเอาทำเมีย..” มันพูดแล้วยึกคิ้วใส่ผมจึกๆ
“อือ..รออยู่นะ รีบๆหล่ะ หึหึ” ผมหัวเราะเยาะมันไปที แล้วเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไป
“เออ ไม่ต้องเยาะเย้ย เลย ซักวันเถอะ ซักวัน..” มันพูดตะโกนโหวกเหวก อย่างโกรธๆ เหอๆ น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
“หึ เหรอ..วันนี้เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ เต็มเอ้ย..หึหึ” แล้วผมก็ปิดประตู ก่อนที่หมอนที่ไอเต็มมันขว้างมาจะตกแปะ ลงหน้าประตูห้องน้ำ เหอๆ เด็กหนอเด็ก
ไอความกังวลที่ผมมีในตอนแรก ตอนนี้ไม่มีเหลือหรอ เลยครับ เฮ้อ ช่างแม่มมันเถอะวะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ทำไงได้หล่ะ กูทำมันไปแล้วนี้หว่า ดูท่าทางไอเต็มมันก็ไม่ได้เสียอกเสียใจอะไรนักหนาด้วย...คิดแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว

*********************
“เช็ดตัวมะ..” ผมถามไอเต็มมันอย่างอารมณ์ดี
แล้วนั่งแหมะลงบนเตียงข้างๆมัน เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผมป่อยๆ....ไอเต็มมันยังมองหน้าผมอย่างเคืองๆอยู่อะครับ..เหอๆ..
“หึหึ...เฮ้อ..ตามใจนะ..ถ้าเต็มตัวเหม็นคืนนี้ พี่ก็ไม่นอนกับเต็มแค่นั้นเอง..” ผมพูดยิ้มๆแล้วลุกขึ้นจากเตียงเพื่อที่จะได้ไปหาอะไรมาให้ไอเต็มมันกิน ดูท่ามันคงจะลุกไม่ขึ้นแน่ๆวันนี้
“ช่างพี่ดิ..ผมจะได้นอนบนเตียงคนเดียวสบายๆ..”ไอเต็มมันลอยหน้าลอยตาพูดกับผมอะครับ
“ใครบอกว่าพี่จะให้เต็มนอนบนเตียง..เหอๆ..พี่จะถีบเต็มลงมานอนใต้เตียงต่างหาก” พูดแล้วมองหน้ามันอย่างสะใจครับ
“อะ..ได้เค้าแล้วทำแบบนี้เหรอ..นิสัยไม่ดีเลยอะ..คนไรวะ..ไม่มีน้ำใจเลยอะ..” มันพูดแล้วทำหน้างอนๆผมเหอๆ .
.เต็มเอ้ย ทำไมมึงถึงได้น่ารักขนาดนี้วะเนี๊ยะ ยิ่งได้มันทำเมียแล้วแบบนี้ ความเอ็นดูในตัวมันยิ่งเพิ่มยิ่งขึ้นกว่าเก่าอีกครับ มันทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูในสายตาผมไปหมด
“พี่นิสัยเสีย นิสัยเลว มากกว่านี้อีก..เต็มรู้ไว้แต่เนิ่นๆแบบนี้ก็ดี..พอถึงเวลานั้นเต็มจะได้ไม่ต้องเสียใจมาก” ผมพูดแล้วเดินกลับมาหามันที่เตียงอีกครั้ง
ไอเต็มมองหน้าผมงงๆ มันทำหน้าว่าไม่เข้าใจในคำพูดของผมซักเท่าไหร่นัก..เฮ้อ ไอผมก็ถอนหายใจเฮือกครับ ผมอาจจะชอบมัน แต่มันไม่ได้มากถึงขนาดจะเรียกว่ารักหรอก ก็แค่ชอบก็แค่เอ็นดู..มันเทียบกับความรู้สึกที่ผมมีต่อใครบางคนไม่ได้เลยซักนิดเดียว..คิดแล้วก็เศร้าใจครับ..
ผมไม่รู้ว่าไอเต็ม ณ ตอนนี้มันมีความรู้สึกยังไงกับผม..มันยังเด็ก มันจะจริงจังกับความรู้สึกพวกนี้ซักกี่มากน้อย...
“ลุกไหว ไหม..อาบน้ำไหวปล่าว” ผมก้มหน้าลงไปจุ๊บเบาๆที่แก้มไอเต็มมัน
“ไหว อู้ย” ไอเต็มมันขยับตัวลุกขึ้น แล้วมันก็ร้องอู้ย ออกมาเบาๆ พลางทำหน้าเหยเก
แล้วมันเอาก็แขนเข้ามาคล้องคอผมไว้ มันสบตาผมยิ้มๆ
“พาไปอาบน้ำหน่อยดิ...ทำอะไรไว้ รับผิดชอบด้วย” มันยิ้มทะเล้นๆให้ผม
ผมก็ยิ้มรับมันด้วยความเอ็นดู ในความสดใส ร่าเริงของมัน
“หึหึ..ปะ” ผมรับคำมันเบาๆ แล้วสอดแขนเข้าไปที่เอวมัน แล้วดึงมันเบาๆ ไอเต็มก็เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผม
“ไม่เป็นไรแล้ว ผมเดินเองได้..เจ็บแค่ก้น ไม่ได้เจ็บขา” มันพุดแล้วยึกคิ้วให้ผมยึกๆ เฮ้อ..
จะอ้อน กูซักหน่อยมึงจะตายไงเนี๊ยะ ..ผมก็มองไอเต็มที่ค่อยๆเดินกระย่องกระแย่งเข้าห้อง่น้ำไปอย่างรู้สึกผิดหวังเล็กๆ เฮ้อ ผมก้แค่คาดหวังว่ามันจะอ้อน ผมบ้างก็แค่นั้นเอง..เฮ้อ..ช่างเหอๆ
พอไอเต็มมันลับหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็จัดการเก็บห้อง ก็เก็บของ ของไอเต็มที่มันเอามาเพ้นตัวผมนั้นแหละครับ พอเก็บของเสร็จ ก็หันมาจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ที่นอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมด เหมือนกับผ่านสมรภูมิรบมางั้นแหละ คิคิ ไม่ใช่ก็เหมือนใช่หล่ะว้า เหอๆ..นึกอย่างครึ้มอกครึ้มใจครับ
กว่าไอเต็มมันจะออกมาจากห้องน้ำผมก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จพอดี มันเดินตัวเปียกปอน น้ำหยดเป็นทางออกมาจากห้องน้ำ ผมก็มองมันอย่างขำๆ ไอเด็กบ้าเอ้ย ห้องกูเลอะหมด ทำไมมึงไม่เอาผ้าเช้ดตัวเข้าไปด้วยหล่ะเนี๊ยะ ผมมองมันแล้วถอนหายใจเฮือก เป็นครั้งที่ร้อยในรอบวัน
ผมจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วโยนโครมลงบัวหัวมัน มันก็มองผมแล้วยิ้ม ยิงฟัน 32 ซี่ให้ผมเห็นกันเลยทีเดียว...
“หิวแล้วอะ...” พอมันใส่เสื้อผ้าเสร็จมันก็บ่นหิวทันที
“อือ..ไหวรึเปล่าหล่ะ จะพาไปกินข้าว ข้างนอก” ผมถามมันยิ้มๆ
“ไหวดิ..แค่นี้จิ๊บๆ..”ไอเต็มมันยิ้มหน้าบานให้ผม
ผมอดใจไม่ไหวครับ ทนความน่ารักของมันไม่ไหว จนดึงหน้ามันเข้ามาจุ๊บที่ปากมันไปที
“เฮ้ย..จุ๊บไมอะ ลุง ไม่ใช่ผู้หญิงนะ” มันพูดแล้วทำหน้างอๆ เอามือปัดๆที่ปากตัวเอง
“ไม่ใช่ผู้หญิงก็จุ๊บได้ ถ้าอยากจุ๊บ” พูดแล้วก้หมั่นเขี้ยวครับ
เลยฉกริมฝีปากลงไปจูบปากมัน มันก็ไม่ได้ขัดขืนผมหรอกครับ กลับอ้าปากให้ผมเอาลิ้นเข้าไปดูดเม้ม ไล่ตอ้นกับลิ้นนุ่มๆของมัน...เฮ้อ มีแฟนเด็กนี่มันชุ่มชื่นหัวใจโคตรๆเลยครับ...
กว่าที่ผมจะพามันลงจากห้องไปหาอะไรกินกัน ปากไอเต็ม ก็บวมฉึ่งแล้วหล่ะครับ..แหะๆ..พอกินข้าวกันเสร็จ ผมก็พามันกลับมาที่บ้านผมอะครับ ผมโทรไปบอกป๊ากะม๊ามันแล้ว ว่าคืนนี้มันจะนอนที่บ้านผม มันเพ้น ตัวให้ผมยังไม่เสร็จ อะไรแบบนั้น ม๊ากับป๊ามันก็ไม่ว่าอะไรอะครับ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ด้วย
พอกลับถึงบ้านไอเต็มมันยังคึกครับ มันบอกจะเพ้นท้องผมให้เสร็จๆไป..มันแถมให้ด้วยครับ แฮะ ตอนแรก แค่จะเพ้นที่ท้องเฉยๆ มันก็เพ้นให้ผมซะรอบเอวเลยอะ เหอๆ..พอมันเพ้นให้ผมเสร็จ คืนนั้นผมก็จัดการฟัดมันไปอีกรอบ..ครั้งนี้ดูท่าว่ามันจะมีความสุขกว่าครั้งแรก ที่ผมเปิดบริสุทธิ์มัน.ซะอีก เฮ้อ..ทำไงได้ก้อคนมันไม่เชี่ยว ชิ
*******************
เช้าวันนี้ผมรู้สึก สดชื่นมากมายครับ เมื่อคืนเป็นวันแรกในรอบหลายๆเดือนที่ผม ไม่ได้ออกไปร่อนที่ไหน..นอนแต่หัววันเลย..หึหึ..ต้องยกความดีความชอบ ให้ไอตัวป่วนที่ผมนอนกอดมาทั้งคืน..ผมนึกอย่างครึมอกครึ้มใจ แล้วควานมือไปข้างตัวเพื่อหาไอเต็มมัน..
แต่ผมก็พบแต่ความว่างเปล่า..ผมจึงสะดุ้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆ เพื่อมองหาไอตี๋ของผม..แต่ผมก้พบแต่ความว่างเปล่า ตอนนั้นผมยอมรับว่าใจเสียมากเลยครับ...
ไปไหนของมันวะ ผมสบถกับตัวเองเบาๆ แล้วลุกพรวดลงจากเตียงไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้ แล้วเดินเกมวิ่ง ลงไปด้านล่าง เพื่อหาไอเต็มมัน แม่มมันโกรธอะไรกูรึเปล่าวะ..ไม่น่าใช่ก็เมื่อคืนมันยังดีๆอยู่เลยนี่หว่า..เริ่มฟุ้งซ่านครับไอโม...
และผมก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกกันแว่วๆมาเข้าหุผม ผมจึงเดินตามเสียงหัวเราะนั้นเข้าไปในห้องรับแขก ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำให้ผมถอนหายใจเฮือก..ไอเต็มนะไอเต็ม ไอเด็กเวร ทำกูใจหายใจคว่ำหมด
“อ้าว โม..ตื่นแล้วเหรอ ดูดิ น้องเต็มเพ้นให้เป้ยแหละ..สวยปะ” ไอเป้ยพอมันเห็นหน้ามาเห็นผม มันก้อชี้ๆให้ผมดูที่ขามัน
ซึ่งตอนนี้วางอยู่บนตักไอเต็ม โดยไอเต็มมันยังก้มหน้าก้มตาเขียนลายอะไรซักอย่าง ลงบนข้อเท้าไอเป้ยมัน..
และพอมันได้ยินไอเป้ยเอ่ยทักผม มันจึงเงยหน้าขึ้นมามองผม ยิ้มตาหยี๋ให้ผมอีกแล้ว..ผมก็ยิ้มตอบมันไปแล้วส่ายหน้าให้กับความบ้าของตัวเอง...
“อือ..เด๋วจะลงมาดูแล้วกัน..ไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน..เออเป้ยทำกับข้าวปล่าวอะ วันนี้อะ” ผมถามไอเป้ยมันน้ำเสียงนิ่งๆ
“เปล่าอะ...ไมเหรอ..” มันถามกลับผมมายิ้มๆ
“เปล่าหรอก แค่จะบอกว่าไม่ต้องทำ เด๋ว จะพาไปกิน mk” ผมยิ้มให้มันนิดๆ และไอเต็มมันก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมจนปากจะฉีกไปถึงใบหูเลยหล่ะครับ
“เย้ๆๆ..มีอะไรดีๆเนี๊ยะ วันนี้ นายแตงโมถึงได้ ใจดีเป็นพิเศษ คิคิ” ไอเป้ยมันพูดแซวผม แล้วลอยหน้าลอยตาอะครับ
ผมส่ายหัวให้มัน อย่างเอื่อมๆ แล้วเดินหันหลังออกจากห้องรับแขก เดินผิวปาก ขึ้นบันไดมาอย่างอารมณ์ดี พอเข้ามาในห้องก็ตรงแน่ว เข้าห้องน้ำไปอะครับ ..
พอดึงผ้าเช้ดตัวออกจากเอว ..ปวดฉี่ครับเลยจัดการจับน้องน้อยของตัวเองออกมาแล้วเล็งไปยังชักโครก ในขณะที่ผมกำลังฉี่อยู่นั้น ผมก็ได้มองเห็นอะไรแว้บๆ อยู่ที่น้องน้อยผม.พอฉี่เสร็จ จึงเอามือลูบๆที่น้องน้อยตัวเอง ตรงที่ผมเห็นว่ามีอะไรเปื้อนๆอยู่นั้น
แต่เอ๊ะแปลกๆนะทำไมมันไม่ออกอะ..พอผมลูบไปลุบมาน้องผมมันก็พองสิครับ แฮะ.. (.อายจัง) ผมจึงลองจ้องมองที่รอยเปื้อนดำๆที่ผมเห็นในตอนแรกนั้น...หง่ะ
พอผมจ้องมองดีๆ ไอโมแทบลมจับครับ..มันไม่ใช่รอยเปื้อนอย่งที่ผมคิดในตอนแรก..ไอเต็มนะไอเต็ม ไอตัวแสบ มึงมาเขียนไว้ตั้งแต่เมือ่ไหร่เนี๊ยะ ทำไมกูไม่รู้สึกตัว ไอเด็กเวรเอ้ย...

***ของเต็ม***  

  นี้คือคำที่ไอเต็มมันเอาสีที่มันเพ้นตัวผมนั้นแหละครับมาเขียนไว้ที่น้องน้อยผม...หึหึ ไอตัวแสบ ร้ายนักนะมึง.
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..โอ้ย..กูจะบ้าตาย ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะฮ่าๆออกมาเหมือนคนบ้าเลยครับ ขำจริงๆจังๆ กับไอเต็มมัน
ดูท่าว่าชีวิตผมต่อจากนี้คงไม่เงียบเหงา เดียวดายแล้วหล่ะครับ...ถึงไอเต็มมันจะแทนใครบางคนที่ผมรักสุดจิตสุดใจไม่ได้..แต่มันคงมีเรื่องมาให้ผมปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันแน่ๆ..หึหึ..ขอบใจหว่ะเต็ม..ไอตี๋ที่น่ารักของพี่...

*******************************

[sun]

 

   มาต่อให้แย้วน๊า..มีความสุขกับการอ่านคับป๋ม   


 

[MiLCH]

อืมพี่โมเค้ามีประสบการณ์มาก่อน รู้จริงว่าเจ็บขนาดไหนอะ คิกๆ

[jammy]

น้องเต็มน่ารักดี

[DeShiWa]

 

อะครับคิดถึงพี่คิมจังครับ

น้องเต็ม สงสัยนิสัยจะน่ารักนะครับ หน้าตาด้วย อิอิ

อ่านแล้วสนุกดีครับผม

น้องเต็มร้ายนะครับ อิอิ

 

[~ScAreD:SAcreD~]

5 5 5  มีเขียนจองไว้ด้วย

เต็มก็น่ารักดีเนอะ

แต่ยังเชียร์ คิม อยู่อ่ะ

[นางมารร้าย]

5555   เต็มตีตราเป็นเจ้าของซะแล้วนายโม

แล้วอย่างนี้ถ้านายคิมเห็น จะกำจัดหลักฐานหรือเปล่าเนี่ย  555

[DeShiWa]

 

ยังรออยู่ครับผม เป็นกำลังใจให้ครับผม

เขียนได้ดีมากครับผม

สู้ๆๆ

 

[suregirl]

เต็ม น่ารักจังเลย มีแสดงความเป็นเจ้าของไว้ด้วย คึคึ    มีแฟนเด็กก็กระชุ่มกระชวยยังงี้
แหล่ะ  5555   (ทำให้ลืมคิมไปชั่วคราว )

[sun]

*******************************
*ตอนที่ 52

 
ถึงแม้ว่าผมกับไอเต็มจะมีความสัมพันธ์ มากกว่า พี่กับน้อง แต่ เรายังทำตัวเหมือนเดิมครับ อาจจะมีพิเศษบ้างเล็กๆน้อยๆ จากเมื่อก่อนผมจะออกเที่ยวทุกคืนตอนนี้ก็มีเพลาๆลงบ้าง ไอเต็ม มันก็ไม่ได้หวงห้ามอะไรผมหรอก ผมแค่รู้สึกว่า ผมไม่ใช่คนตัวเปล่าเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วก้อเท่านั้นเอง
ผมรู้สึกว่าตัวเองต้องรับผิดชอบต่อไอเต็มมันอะครับ หึ...ผมไม่อยากทิ้งให้มันเหงาอยู่คนเดียว เวลามันโทรมาให้ผมไปหามัน ไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยาม ผมทำอะไรอยู่ถ้าปลีกตัวไปได้ผมก็จะไป....
แต่มันก็ดีนะ ไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจอย่างที่ผมคิด ถ้าจะเทียบกันแล้ว ผมอะเอาแต่ใจกว่ามันหลายเท่าพันทวี...แต่อย่างว่าเด็กก็คือเด็กครับ
“พี่โม..รุ่นนี้ดีปล่าวอะ.. จอสีด้วยอะ..รุ่นล่าสุดเลยนะพี่” ไอเต็มมันถามผมแล้วดึงๆลากๆมือผมให้มองตามมือมันที่ตอนนี้ชี้ๆให้ผมดูโทรศัพท์รุ่นล่าสุด(ในตอนนั้น)..จะว่าไปมันก้อสวยอะนะ แต่ดูราคาแล้วแพงโคตรๆ
“สวยอะสวย แต่แพงไปปล่าววะ” ผมมองแล้วก็ให้เสียดายตังค์ในกระเป๋าที่จะต้องพล่องออกไปจริงๆเลยครับ
เฮ้อ กู หนอกู ไม่น่าไปรับปากอะไรพล่อยๆกับไอเต็มมันเลยให้ตาย...ผมรับปากกับมันเมื่อหลายเดือนก่อนอะครับ ว่า ถ้ามัน ได้เกรด 3 ขึ้น อยากได้อะไรจะซื้อให้..แฮะ...
ก็ใครจะไปคิดหล่ะครับ คนที่ได้เกรด ไม่เคย เกิน 2. กว่านิดๆอย่างมันอยู่ๆ จะฮึดจนได้เกรด 3 ..เฮ้อ รับปากไว้แล้วยังไงก็ต้องให้หล่ะครับ ถึงจะไม่ค่อยอยากจะซื้อให้เท่าไหร่ก็เถอะ ไอตังค์ จะซื้ออะมีครับ แต่ว่ามันจะไม่เป็นการฟุ่มเฟือยเกินไปเหรอ สำหรับเด็ก ม.4 อย่างไอเต็มมัน และมันก็ไม่ได้จำเป็นอะไรที่จะต้องมีโทรศัพท์มือถือ ไว้ใช้ด้วย นอกจากเอาไปอวดเพื่อน
“ไม่รู้หล่ะ ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะเอาเครื่องนี้..รับปากแล้วอะ ทำตามด้วย” มันพูดแล้วก็จัดการผลักผมให้เข้าไปใน DTEC SHOP
“เออ...ตามใจ ซื้อให้แล้ว หาเงินจ่ายค่าบริการเองแล้วกัน” พูดอย่างยอมจำนนครับ
“โอ้ยซาบายพี่..ไม่ต้องห่วง คิคิ” น้ำเสียงร่าเริงมากมายครับไอตี๋ของผม
ผมกับมันอยู่ในร้านไม่นานครับ จัดการเสร็จเรียบร้อย ผมก็พามันไปหาอะไรกินดูท่ามันยังเห่อโทรศัพท์ใหม่มันอยู่ จ่ายไปหลายหมื่นอยู่เหมือนกันครับ แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นมันยิ้มร่าหน้าบานผมก้อพลอยสุขใจไปกับมันด้วยเหมือนกัน...
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ผมก็พาไอเต็มมันกลับบ้านหล่ะครับ ก็บอกมันไว้แล้วว่าถ้ายังไงพรุ่งนี้ให้มันโทรหาผมด้วย(เช็คโทรศัพท์ใหม่คิคิ) มันก็โออะครับ...และอีกอย่างพรุ่งนี้ผมกับเพื่อนๆ จะไปเที่ยวเขาใหญ่กันด้วยครับ(ถ้าจำไม่ผิดครั้งนั้นน่าจะไปเขาใหญ่กันนะ ไปกันหลายที่เหลือเกินครับช่วงนั้นเลยจำไม่ค่อยได้ว่าตอนนั้นไปไหนกันแฮะ) แน่นอนว่าไอเต็มก็ต้องไปด้วย เหอๆ ก็มี ไอแทน ไอแพท ไอเต๋า ไอแน็ต ไอพี่เจี๊ยบ ไอแมน ไอเก่ง และก็เพื่อนไอแทนอีก2 คน แต่งานนี้ผมไม่ได้เอารถไปหรอกครับ เหมารถตู้ไปกันอะ ไอมดก็ไปด้วยครับ มันลงมาจากขอนแก่นเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ช่วงนั้นรู้สึกจะเป็นวันหยุดยาวอะครับ หยุดทำไมอันนี้ก็จำไม่ได้แฮะ
พวกผมไปค้างคืนกางเต็นนอนกันที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่กันประมาณ 2 คืน 3 วันครับพวกผมก็กลับกัน แฮะ อย่าคิดลึกหล่ะผมกับไอมดนอนเต็นเดียวกันเน้อ เหอๆ ผมกับไอเต็ม ไม่ได้ปั่มปั้ม กันหรอกนะ ชิ...บ้าลามก
และหลังจากไปสูดเอาอ๊อกซิเจนเข้าไปปอด ไปซะเต็มที่พวกผมก็ต้องกลับมาสูดควันรถเหมือนเดิมหล่ะครับ และผมก็จะต้องกลับขอนแก่นแล้วอ้า ป้าผมกลับจากเยอรมันอะครับ แกกลับมา ตอนที่พวกผมอยู่ที่เขาใหญ่กันหน่ะ
พอพวกผมกลับถึงบางกอก ป้าก็โทรมาบอกให้พวกผมกลับบ้านไปหาแกหน่อยแกคิดถึงแฮะ ป้าว่างั้นอะครับ หุหุ...กระผมก็โออะนะ คาดว่ากลับไปนี้คงได้รับทรัพย์จากป้าอีกมากโขคิคิ....
ไอแมนอยากกลับใจแทบขาดครับ แต่กลับไม่ได้ ม.มันยังไม่ปิด คิคิ..อ๋อ ลืมบอกใช่ไหมอะ ว่าไอเก่งกับไอแมนสอบติดที่เดียวกันครับ แฮะเลยย้ายไปอยู่ด้วยกัน ที่หน้า ม.มันแหละ จะบอกว่ามัน 2 คน เหมือนคู่เกย์กันมากครับ ไปไหนไปด้วยกันกอดคอกันเดินยังกะคู่ผัวตัวเมีย แต่ มัน 2 คนไม่ใช่เกย์หรอกครับ บางทีสิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่อย่างที่คุณคิด...มัน 2 คนบอกว่าโดนพวกกระเทยที่ ม.มันว่าบ่อยๆว่าเป็นคู่ขากัน แต่มันก็ไม่เคยสนใจครับ มันบอกว่า ก็ผมไม่ได้เป็นอะจะไปแคร์อะไรนักหนา..อืมมันก็ใช่

******************************
โมโม Say ....  ตอตอนนี้สั้นจังอะ แฮะ
คือ แบบ แว่ เค้าต่อได้แค่นี้อ้า ....คือคือ...แล้วจะมาต่อให้ใหม่นะครับผม คิคิ

รักทุกคนเหมือนเดิมครับผม
พี่โมของน้องเต็ม ..........ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ป๋อหล๋อ...........ชิ น้องเต็มออกมาแค่ไม่กี่ตอน หลงรักกันซะแหละ ไอโมเซ็งจริงๆนะเนี๊ยะ ริษยาสุดฤทธิ์
ป๋อหล๋อ 2...........มีบางคนบอกว่า ผมอะนับวันสำนวนการเขียนของผมยิ่งสาวขึ้นทุกวันนะ อืม..ผมก็แค่เขียนให้ทุกคนมีอารมณ์ร่วมด้วยแค่นั้นอะครับ...จริงๆเรื่องไม่มีอะไรมากหรอก ผมแค่ใส่นจริตในการเขียน ใส่อารมณ์ของผม(ณตอนนี้) ลงไปด้วยเท่านั้นเอง...หรือว่า.อยากจะให้ผมเขียน เหมือนกับ ตัวตนจริงๆของผมที่เป็นอะครับ จะทนอ่านกันได้เหรอครับ ไม่เบื่อกันแน่นะ.......ถ้าไม่เบื่อจะได้เขียนแบบที่ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้ ....ซำบายดี

[sun]

*ตอนที่ 52 ต่อ

ช่วงนั้นเป็นเดือนธันวา ครับ ต้นๆ เดือนอะ ผมกับไอมด ก็ขับรถถึง บ้านผมอย่างปลอดภัย กลับถึงบ้านประมาณ ตี 2 ได้มั้ง ครับ กลับตอนกลางคืน กันหน่ะ ..เพราะตอนเช้า ไอมดมันต้องไปโรงเรียน
พอกลับถึงบ้านก็ไม่ได้คุยไร กับพ่อ แม่ หรอกครับ หวัดดีเสร็จขนกระเป๋าลงจากรถ พวกผมก็แยกย้าย กันเข้าห้องนอน เลย น้ำไม่อาบหรอกครับ หนาวจะตายใครจะไปอาบ และคิดว่า ตอนเช้า ถึงจะเดินไปบ้านปู่กะย่า ไปหวัดดีป้า รับทรัพย์หน่ะครับ หุหุ ..ถ้าป้าไม่ให้ แฟนป้า ลุง อัลเฟโด้ (เป็นคนอิตาลี แต่ไปทำมาหากินที่เยอรมัน) คงจะให้ money ผมไม่เช็ค ก็เงินสดหล่ะฟะ หวานๆ แฮะ คิดอย่างครึ่มอกครึ้มใจ...... ก่อนจะหลับ ไอน้องเต็มที่น่ารักของผม ก็โทรศัพท์มากล่อม ผมอีกแหละ คิดถึงมันเหมือนกันนะเนี๊ยะ แฮะ และไอโมก็หลับไปในที่สุด
เช้าวันใหม่ กับ อากาศที่หนาวจัดของต้นเดือนธันวา ไอโมต้องจำใจตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพูดเสียงคุย เสียงทัก กัน ก็ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันอะ ก็เป็นเสียงของคุณนายที่บ้าน กับบรรดา เพื่อนบ้านแหละครับ
ฮึ่ม มาพูดอะไรกันแต่เช้าเนี๊ยะ อยู่ด้วยกันทั้งปีทั้งชาติ ยังคุยกันไม่พอไง คิดอย่างหงุดหงิดใจ มีการหัวเราะ ขำอะไรกันซักอย่างอย่างอารมณ์ดีด้วยอะครับ หนาวจะตายทำไมคนแก่ ถึงได้ตื่นกันแต่เช้าขนาดนี้วะเนี๊ยะ ทั้งๆที่ไม่ได้รีบตื่นมาทำอะไรนะครับ
แค่ตื่นแต่เช้าเพื่อมาเมาท์กันแค่นั้นอะนะ ไอโมหล่ะเซ็ง นอนฟังไปซักพัก ชักทนไม่ไหวครับ หงุดหงิดมากมาย คิดว่าทักกันเดี๋ยวเดียว ก็คงพอมั้ง ที่ไหนได้ เท่าที่นอนฟังอยู่เนี๊ยะนานแล้วนะ
ไอโมก็เลยค่อยๆลุกขึ้นจากที่นอน พอผ้านวมหลุดออกจากตัวเท่านั้นแหละ อ๋าย หนาวเฟ้ยๆ ตัวสั่นหงึกๆเลยแหละครับ กระผมจึงดึงผ้านวมมาห่อตัวเองไว้ แล้วยื่นมือไปดึงม่านหน้าต่างสีฟ้าที่ปลิวสไวอยู่ออกให้พ้นระยะสายตา แล้วเอาคางไปเกยไว้บนขอบหน้าต่าง
“แม่...คุยอะไรกันเสียงดังจังอะ...เค้าตื่นเลยอะ เค้าง่วงนะ...” เอ่ยทักแม่ไปเบาๆ ทั้งๆที่ตายัง่หลับอยู่นั้นแหละครับ ไม่ได้ลืมขึ้นมามองเลยซักนิดว่าแม่คุยอยู่กับใคร
“นี้ น้อยๆหน่อย เจ้าโม ลืมตาขึ้นมามองหน่อยสิ ว่ามัน กี่โมงแล้ว พระอาทิตย์ไม่ขึ้น ก็ใช่ว่ามันจะยังมืด อยู่นะยะ...พ่อคุณ..นี้แล้วก็มองหน่อยสิ ว่าแม่กำลังคุยอยู่กับใครเนี๊ยะ แย่จริงๆ เลยลูกคนนี้ บลาๆๆ และก็ บลาๆๆๆ” โดนแม่สวดเลย หาเรื่องโดนด่าจริงๆ กู
และไอโมก็ทำตามคำพูดของแม่อย่างเบื่อๆ เซ็งๆ ง่วงๆ ฮาว อ้าปากกว้างด้วยครับ และไอโมก็ได้ยินเสียงแม่ และก็เสียงคนอื่นไม่ต่ำกว่า3 คนหัวเราะประสานเสียงกันขึ้นมาด้วย และแม่ก็ยังคงบ่นอะไรอีกก้อไม่รู้ เฮ้อ แม่ผมกลายเป็นคนขี้บ่นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี๊ยะ ออ...ตั้งแต่เกิดหล่ะมั้ง คิคิ (แซวแม่เล่นนะ)
“อ๋า...ป้า..เดือน หวัดดีครับ ลุง อัล หวัดดีครับ แม่อะ ทำไมไม่บอกเค้าอะ..โห่ย เสียฟอร์มหมด” พอลืมตาขึ้นมาก็สบตากับ ป้า และ ลุง อย่างช่วยไม่ได้ครับ แฮะ อ๋าย อายหล่ะ เลยต่อว่าแม่ไปแก้เขิล
“หึหึ..นี้ แค่ลืมตาขึ้นมามองก็น่าจะรู้แล้วหล่ะยะ แหม๋ นี้เล่นไม่ยอมลืมตาขึ้นมาดูแล้วจะรู้ได้ไง” แม่ผมต่อว่าผมยิ้มๆ
“ดีจ้ะ ว่าไงเรา...เพลียหนักเหรอ..โตเป็นหนุ่มแล้วนะหลานชั้น เอ๋า ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วมาให้ป้ากอดหน่อยเร็ว แล้วนี้เจ้ามดไปไหนหล่ะเนี๊ยะ” ป้าผมทักผมน้ำเสียงร่าเริงมากมายแล้วก็ถามถึงเจ้ามดด้วยครับ
“หึ มันไปโรงเรียนแล้วหล่ะพี่..เหลือแต่ไอตัวขี้เกียจสันหลังยาวตัวนี้ตัวเดียวนั้นแหละ เอ๋า รีบๆ ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาซะสิ ดูสิ ดูไม่ได้เลยจริงๆลูกชั้น อายป้า อายลุงไหมนั้นหน่ะ” ชิ ในระหว่างที่แม่กำลังเทศนาผมอยู่นั้น ป้ากับลุงผม ก็หัวเราะขำผมกันเป้นระยะ เหมือนกับว่าผมกับแม่กำลังเล่นตลกให้พวกท่านดูงั้นแหละครับ ไอโมหละ อ๊ายอาย หล่ะ
และวันนั้นก็เป็นไปตามคาดครับ คิคิ ลุงเขียนเช็ค ให้ผมด้วยแหละ แฮะ แต่ให้ไปแบ่งกับเจ้ามดคนละครึ่ง ชิ ผมอะทำงานตัวเป็นเกลียว ให้ป้า ทั้งกอดทั้งหอมผมทั้งวัน นะ แถมยังคอยนวดให้ป้า ด้วยอะ กว่าจะได้ตังค์มา แล้วดูดิ เจ้ามดไม่ไดทำอะไรเลย พอมันกลับมาจากโรงเรียน แค่เดินไปให้ป้ากอดนิดๆหน่อยๆ แค่นี้ มันก็ได้ส่วนแบ่งแหละ ชิ...แฮะ และไม่ต้องสงสัยนะครับ ว่าหลานป้ามีแค่ผมกับเจ้ามดเหรอ..ก็มีหลายคนครับ ไอแมน กับ ไอพี่แม๊กด้วย..และก็มีหลานๆลูกอาๆผมอีกหลายคนเหมือนกัน ไม่ต่ำกว่า 10 คน แต่พวกนั้น ได้ตังค์ไปกันถ้วนหน้าแล้วหล่ะครับ แฮะ เหลือแต่ผมกับเจ้ามดนี่แหละ หุหุ หลานรักด้วยครับ
ค่ำวันนั้นหลังจากกินข้าวอิ่มหนำกันแล้ว ผมกับพวกญาติๆ ก็ได้ไปเที่ยวงานไหม กันอะครับ ไปกันเกือบหมดบ้าน เอารถปิกอัพไป อะครับ แฮะ ไอโมกับพวกลูกพี่ลุกน้องก็นั่งกระบะหลังกันอะครับ ส่วนพวกผู้ใหญ่ ผุ้หญิงก็นั่งด้านหน้ากัน เอารถไป ปิกอัพ ไปกัน 2 คันครับ..
ก็สนุกดีอะครับ นานๆ จะได้รวมพลรวมญาติกันแบบนี้ซะที ญาติฝ่ายพ่อผม ขาดไปก็แค่ ไอแมน กับไอพี่แม๊ก 2 คนแค่นั้นอะ...
และวันนั้นผมก็โทรหาไอนัทอะครับ บอกมันว่าเด๋วพรุ่งนี้จะไปหาถ้ามันว่างอะนะ แฮะ...มันดีใจใหญ่ครับ มันบอกว่าตอนนี้มันกำลังจะตาย เพราะคิดถึงผมมาก(หง่ะ) ปากหวานทุกสถานการณ์เลยมัน แม่ม หุหุ
วันรุ่งขึ้นผมก้ไม่ได้ไปหาไอนัทอะครับ เพราะผมต้องพาป้า กับ ลุง ไปเที่ยวอะ ป้าไปหาซื้อของฝากพวกผ้าไหม อะไรพวกนี้อะครับ ไปฝาก เพื่อนๆ ที่เยอรมัน และเอาไปฝากญาติๆสามีที่อิตาลีด้วย..แฮะ ก็ไปหาซื้อ ที่ชนบท อะครับ แหล่งรวมผ้าไหมเลยนา หุหุ..
แต่ผมก็โทรไปบอกมันแล้วแหละครับ ว่าคงไม่ได้ไป เพราะอะไรก้บอกมันไป มันก็ผิดหวังเล็กๆ(ฟังจากน้ำเสียงมันอะนะ) แต่ไอนัทก็คือไอนัท มันก็เข้าใจอะครับว่าเพราะอะไร ก็ผมมีเหตุจำเป้นนี้นา ผมก็บอกมันอะครับ ว่ายังไงซะ ผมก็ต้องไปเดินเที่ยวงานไหม กับ มันเหมือนกับทุกๆปีนั้นหละ ชดเชยปีที่แล้วที่ไม่ได้ไปด้วยกันด้วย..ฉะนั้นจะนอนค้างกับมันด้วยเลยเอ้า ใจป่ำนะเนี๊ยะ มันก็เลยดี๋ด๋าไปครับ หึหึ
ป้า กลับเมืองไทย มาอยู่บ้านได้ ซัก อาทิตย์นึงมั้งครับ ก็ต้องกลับ แหละ เพราะลุงต้องกลับไปทำงานครับ ลุงกับป้ากลับไปประมาณวันที่ 7-8 นี่แหละครับ พอลุงกับป้ากลับ ไอโมก็เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า แล้วลา คุณผู้ชายกับคุณนายที่บ้านบอกว่าจะไปหาเพื่อนที่ ตัวเมือง แฮะ แล้วจากนั้นก็ไม่รอให้คุณนายอนุญาติ ไอโม ก็เผ่นแน๊บกระโดดขึ้นรถ แล้วขับปิ๋ว ออกไปเลย โดยยังแอบเห็น คุณนาย ยืนค้อนประหลับประเหลือกอยู่หน้าบ้าน คิคิ
ถึงอพาร์ทเม้นไอนัทก็ประมาณ 4 โมงเย็นได้มั้งครับ ไอนัทมันยังไม่กลับห้องอะ ผมไม่ได้บอกมันอะครับว่าจะมาหา พอขึ้นไปหามันแล้วมันไม่อยู่ ก็เลย ลงมานั่งรอมันที่ม้าหิน หน้าอพาร์ทเม้นมันอะครับ..โดยยังไม่ยอมโทรบอกมันอะ กะว่าจะเซอร์ไพร์มันหน่ะครับ หุหุ
ผมนั่งรอไอนัทตั้งแต่ 4 โมงเย็น จนเกือบๆ จะ 6 โมง ครับ หมดบุหรี่ไปเกือบซอง ชักทนไม่ไหวครับ นี่ทนนั่งรอมันได้ขนาดนี้ก็ถือว่าความอดทนสุดยอดแล้วนะเนี๊ยะ แม่ม เอ้ย ไปหาที่ ม.ก็ได้วะ..หวังว่าคราวนี้กูคงไม่หลงนะ แฮะ
แล้วไอโมก็ขึ้นรถแล้วขับปิ่ว ไปยัง มข.ในบัดดล ในระหว่างขับรถไปหาไอนัทนั้นในใจก็แอบหวัง อยู่เล็กๆ ว่าจะเจอกับใครบางคน ที่ผมคิดถึงมาก มากจนผมเองก็ตกใจ และยิ่ง รู้ว่า ตัวเองกำลังขับรถไปยังที่ ที่มันเรียน ที่ที่มันอยู่ ที่ที่มันใช้ชิวิตอยู่ที่นี้ ยิ่งทำให้ผมแทบจะทนไม่ไหว ในใจผมตอนนี้คิดถีงมัน มากกว่าไอนัทหลายเท่าหนัก ทั้งๆที่ผมบอกตัวเองว่าไปหาไอนัท แต่ใจกลับเล่นไปหาใครคนอื่นเสียแล้ว
ผมเลือกที่จะขับรถไปเข้าทางด้าน โรงบาลศรีฯ เพราะทางนี้เข้าง่ายและไม่น่าหลงที่สุด เพราะคณะวิศวะ ก็อยู่ใกล้ๆกันนี่เอง ถ้าขืนไปเข้าทางด้าน อาคารกาญจนาภิเษก ไอโมได้กลายเป็นเด็กหลงสมใจยากแน่ๆแฮะ
ขับจากอพาร์ทเม้นไอนัท จนถึงคณะวิศวะ ใช้เวลาประมาณ 30 นาทีได้ครับ ที่จริงหอมันก็อยู่ใกล้นิดเดียว แต่เนื่องจากเป้นช่วงเวลาเลิกงานไอโมเลยเสียเวลากับรถติดอยู่เป็นนานชิ..บวกกับเป็นช่วงงานไหมด้วยแหละ เลยเสียเวลาโคตรเลย
พอถึงหน้าตึกที่ตั้งเป็นสง่าอยู่นั้น ผมก็เห็นบรรดาเหล่านักศึกษาทั้งที่ใส่เสื้อช๊อปและใส่เสื้อสีขาว เดินกันขวักไขว่ ผมค่อยๆขับรถผ่านตึกนั้นไปช้าๆ ตาก็แอบมองบรรดานักศึกษา หน้าตาเถื่อนๆ เหล่านั้น(ป้าด ดูไปว่าเค้า) เผื่อจะเจอไอหน้าหล่อ กับ ไอหน้าโหดของผมหน่ะ ก็ได้แต่หวัง แต่ในใจแอบหวังจะเจอไอหน้าโหดมากกว่านะ ไม่งั้นคงไม่ถ่อสังขารมาถึงที่นี้หรอก ทั้งที่ไม่จำเป้นต้องทำแบบนี้ แค่โทรหาไอนัท แค่นี่ มันก็คงจะรีบวิ่งแจ้นไปหาผมอยู่แล้ว แต่ที่ทำไปทั้งหมดมันก็แค่ข้ออ้าง ที่หาให้กับตัวเอง เพื่อที่จะหาทางได้เจอกับใครบางคนต่างหากเล่า
นึกแล้วก็ขำตัวเองครับ ผมจึงขับรถเลยคณะวิศวะ ไปแล้วไปจอดแอบอยู่ข้างทางซึ่งห่างออกมาจากหน้าตึกนั้นพอสมควรพอนึกว่าทำไปก็เปล่าประโยชน์ คนเป็นร้อยเป้นพัน คงเจอมันง่ายๆหรอกนะ
และในระหว่างที่ผมกำลังตัดสินใจว่าจะโทรหาไอนัทหรือไม่โทรดีอยู่นั้น สายตาผมก็แว้บๆเหมือนกับจะเห็นชุดนักศึกษาของเด็กโรงเรียนผม ผมจึงหันขวับกลับไปมองอย่างสนใจ เป็นชุดนักศึกษาหญิงนะครับ ชุดแบบนี้ กระโปรงเบี่ยงข้างสีน้ำเงินเสื้อสีขาว มีป้ายชื่อติดหน้าอก รองเท้าคัดชู สีดำ มีที่เดียวครับ
ผมก็ได้แต่นั่งยิ้ม รู้สึกดีใจอะครับ ผมอะคิดถึงโรงเรียนผมมากเลยนะ พอมาเห็นเด็กที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน เห็นแค่เครื่องแบบความรู้สึกเก่าๆตลอด 4 ปีผมได้ใช้ชิวิตอยู่กับยูนิฟอร์มนี้มาตลอด เห็นจนเบื่อ จนแอบคิดว่า ชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนตู แม่ม ทำไมมันถึงเชยนักวะ พอวันนึงผมไม่ได้อยู่กับมันไม่ได้เห็นมันอีก ผมกลับรู้สึก ว่า ยูนิฟอร์มของเด็กโรงเรียนผม ทั้ง ผู้หญิง และผู้ชาย เท่ห์สุดยอด เป็นเอกลักษณ์ที่ใครเห็นก็ต้องรู้ว่า ออ เป็นเด็กโรงเรียนนี้นี่เอง
แล้วเธอคนนั้นก็ขับรถแมงกะไซต์มาจอดลงไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ นัก คาดว่า เธอ คงมารับแฟนแฮะ ดูจากชุดแล้วดูก็รู้ว่าเธอเรียนอยู่ปวส. พอเธอถอดหมวกกันน๊อค ออกทำให้ผมยาวๆของเธอหล่นลงมาจนถึงกลางหลัง ผมก็มองด้วยความทึ่งๆ(โรคจิตเนาะไปแอบมองแฟนชาวบ้าน)
และผมก็คิดว่าหันหน้ามาให้ตู ดูหน่อยสิ อยากเห็นหน้า ถ้าเรียนอยู่ ปวส.ผมน่าจะรู้จัก อยากจะเห็นเด็กโรงเรียนผม ที่มีแฟนเป็นเด็กวิดวะ มข..อยากรู้ว่า หน้าตาจะสวยขนาดไหน ถึงชนะใจ หนุ่ม วิดวะ มข.ได้
ก๊อก ก๊อกๆ
หง่ะ สะดุ้งโหยงเลยครับ ไอโม เมื่ออยู่ๆ กระจกรถผมด้านข้างคนขับของผมก็ดังขึ้นเหมือนมีคนมาเคาะ ผมที่กำลังมองหญิงสาวคนนั้นอยู่ก็ตกใจสิครับ และก็หันขวับกลับไปมองยังที่มาของเสียง
“ปอด์น....เอ่อ.....” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เลยครับ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี ที่เห็นไอปอด์นแบบนี้ และไอโมก็รีบกดเลือนกระจกลงทันที
“เออ โมจริงๆด้วย เราก็ว่า รถคุ้นๆ ...แล้วนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มากับใคร แหม๋ไม่เห็นบอกกันบ้างเลยว่าจะมา และอีกอย่างทำไมไม่โทรหาเราบ้าง ลืมกันแล้วรึไง ..เราโทรหาทำไมไม่รับสาย แล้ --”
“นี่ ค่อยๆ ถามก็ได้ เรียบเรียงที่ละคำถามอะ เราฟังไม่ทัน หึหึ..” พูดเสร็จผมก็กดเลื่อนกระจกขึ้นเหมือนเดิม แล้วเปิดประตูรถด้านคนขับออกมา แล้วเดินไปหาไอปอด์นช้าๆ
“สบายดีไหม เพื่อน” ผมถามไอปอด์นเบาๆ พร้อมทั้งยิ้มให้มันอย่างจริงใจ
“อือ..ดี ดี แล้วโมอะ สบายดีไหม..คิดถึงโม มากเลยนะ..ทำไมถึงไม่ติดต่อกลับมาบ้าง...ถามไอคิมมันก็ไม่บอก” ไอปอด์นมันพูดพร้อมกับถลาเข้ามากอดผมไว้ทั้งตัว พอมันเอ่ย ถึงใครบางคน ผมก็ได้แต่อึ้งในใจพูดไม่ออกไปเลยเหมือนกัน
“เหรอ..อืม..เอ่อ..เราสบายดีอะ..แต่ปอด์นดู..เอ่อ..ซูบๆผอมๆลงนะ ไม่สบายรึเปล่า” ผมดึงไอปอด์นออกจากตัวผม แล้วมองหน้ามัน
“เอ่อ..ปล่าว สบายดี แหม๋..โมก้น่าจะรู้อะ ช่วงสอบก็เป็นงี้กันทุกคนแหละ..ว่าแต่โมอะ..ดูหล่อขึ้นจมเลย..เกือบจำไม่ได้ นี่ดีนะที่เรา จำรถโมได้อะ..”
“แฮ่มๆ แฮ่มๆ..แหม๋ กอดกัน ยังกะ คู่เกย์เลยนะ” อะ เสียงเล้กๆใสๆ ที่ดังขึ้น คุ้นหูมากเลยครับ สงสัยสิครับไอโม และก็เกิดอาการฉุนๆขึ้นมาบ้างเหมือนกัน ผู้หญิงที่ไหนวะ บังอาจมารู้ว่ากูเป็นเกย์ ขอดูหน้าหน่อยสิ
“..อะ..อะ...เอ่อ..อ้อน..อ้อน เหรอ..” พอไอโมหันหน้าไปตามเสียงใสๆที่ดังอยู่เบื้องหลังเมื่อกี้ ไอโมก็เกิดอาการตาค้างสิครับ
ผู้หญิงที่ผมแอบมองอยุ่เมื่อกี้นี้แน่ๆ ผมจึงหันไปมองยังรถแมงกะไซต์ที่จอดห่างจาก ตรงที่พวกผมยืนอยู่ประมาณ 5-6 เมตร และก็ไม่เห็นสาวผมยาวคนนั้นอยู่ตรงนั้น ผมจึงฟันธง(คิคิ) ลงไปเลยว่า สาวผมยาวที่ผมแอบชื่นชมเล็กๆนั้น ก็คือ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่เอง
‘นายแตงโม นี่ฟ้า เธอแน่ใจนะ ว่าเธอ จะคบกับไอหมอนั้นจริงๆหน่ะ..’
‘ทำไมหล่ะอ้อน ..ฟ้า ก็ว่า แตงโม เค้าหล่อดีออก น่ารักด้วย’
‘หน้าตาแบบนั้นหล่อแล้วเหรอ นี้..ฟังนะฟ้า..นายแตงโมหน่ะ มันเจ้าชู้ มันหลอกฟัน ผู้หญิง หมดโรงเรียนแล้วมั้ง..ฟ้าก็น่าจะรู้ ..’

‘น่า อ้อน ฟ้า ไม่ยอม ให้ ผู้ชายหน้าไหน มาหลอกฟัน ฟ้าง่ายๆ หรอกน่า...’
‘ฟ้า เรา เป้นห่วง ฟ้านะ...ฟ้า ฟ้า เป็นคนสวย..ฟ้าต้องได้เจอผู้ชายที่ดี กว่านายคนนี้ อีกอะ..อย่าไปยุ่งกับมัน เลยนะ ..อ้อน เป้นห่วงฟ้านะ อย่าไปยุ่งกับมันเลย’
นี้คือบทสนทนาของเด็กสาวสองคน ที่อายุ อานาม ไม่น่าจะเกิน 17 แต่กำลังพูดเรื่องที่ผู้ใหญ่ มาได้ยิน คงแทบลมจับ
ผมก้คงจะไม่สนใจหรอก หากว่า เธอ สองคนนี้จะไม่กำลังพูดถึงผม และหนึ่ง ในพวกเธอ 2 คน ก็คือ คนที่ผมแอบชอบ แต่ไม่กล้าที่จะเข้าหาเธอก่อนเลย
‘แต่ฟ้าเชื่อ นะ อ้อน ว่า ฟ้า จะทำให้แตงโม..ชอบฟ้า และมีฟ้า คนเดียวให้ได้’
อ้า ได้ฟังดังนั้น ไอโมก็ได้แต่อึ้ง่ครับ...ไม่แปลกนัก ถ้าเธอ คนนั้นจะดูมั่นอกมั่นใจในตัวเองขนาดนั้น ฟ้าเป็นคนสวยครับ หน้าตาเป็นสาวแขกไปซะ แต่เธอเป้นนางรำประจำโรงเรียนเลยครับ (เคยไปรำที่ญี่ปุ่นด้วย) ตัวเล็กๆขาวๆ ตาสวยจมูก สวย เธอดูสวยไปหมดไม่ว่า จะมองตรงไหน
สำหรับอีกคน อ้อน...แตกต่างจากคนแรกอย่างสิ้นเชิง อ้อน เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา ที่ดูธรรมดา จนไม่น่าจะมีอะไรน่าสนใจ ตัวเล็กๆผอมๆ ผิวออกเข้มๆ ท่าทาง ห้าวๆ ผมสั้นๆที่ตัดไสล ไว้อย่างน่ารัก ทำให้อ้อน ดูเหมือนเด็กผู้ชายมากมาย ถ้าอ้อนเป็นผู้ชาย ผมคิดว่าอ้อนคงจะเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารักที่สุดเลยทีเดียว ท่าทางที่เหมือนผู้ชาย แต่เสียงของอ้อน กลับหวานซะ..
‘เออ..ดี ..เชิญ ฝันลมๆแล้งๆ ไปเถอะ...แล้ว อย่ามาร้องไห้คร่ำครวญให้อ้อน เห็นแล้วกัน..’
แล้วคนที่ชื่ออ้อน ก็เดินหันหลังให้กับฟ้า และเธอก็หันมาเห็นผมที่ยืนฟังพวกเธอคุยกันอยู่ด้านหลังของเธอนี้เอง..เธอไม่รู้หรอกครับว่าผมแอบฟังอยู่ ตอนนี้พวกผมยืนอยู่หน้าร้าน สเวนเซ่น อะ และอ้อนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยครับ แล้วเธอก็เดินหันหลังจากไปอย่างเงียบๆผมอยากจะเดินตามอ้อนออกไปมากเลยนะ แต่ไม่กล้าครับ
วันนี้ผมนัดกับฟ้าไว้หน่ะครับ ว่าจะมากินไอติมกับเธอ ผมก็เหมือนกับผู้ชายทุกคนแหละ สาวสวยเอ่ยปากชวนทั้งที ยังไงก็ต้องมาแหละน่า เลี้ยงไอติม ไม่กี่ร้อยบาท แต่อาจจะได้อย่างอื่นตอบแทน(คิดงี้อะ เมื่อก่อนอะ เลวโคตรเลย)
แต่คิดว่าวันนี้ ผมคงคิดผิด ที่ผมตัดสินใจมาตามนัดของฟ้า...และนับตั้งแต่วันนั้น ผมก็ได้แต่มองอ้อนอยู่ไกลๆ ปกติเมือ่ก่อนถึงดูท่าทางอ้อนจะไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่นัก แต่ด้วยเพื่อนเป็นกลุ่มเดียวกัน ถึงจะเรียนกันคนละห้องแต่ก้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันอยู่เสมอ อ้อนกับผมก็ยังได้พูดคุยกันบ้าง แต่หลังจากที่เจอกันที่ร้านไอติม นั้น ผมไม่ได้พูดคุยกับอ้อนอีกเลย เวลาไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มเดียวกัน อ้อน ก็จะทำเหมือนผมไม่มีตัวตน ก็แอบเสียใจเล็กๆเหมือนกันนะ ที่คนที่ตัวเองชอบ เค้าเมินเรา แรกๆก็กะจะเอาชนะเหมือนกันเจ็บใจอะ กะจะทำให้อ้อนหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วก็สลัดทิ้งซะแต่ เพราะอ้อน(ตอนนั้น) เป็นคนใสๆ ซื่อๆ แววตาอ้อนมันไม่มีอะไรเลย อ้อนเกลียดตาอ้อนมันจะบอกเลยว่าเกลียด ถึงสีหน้าจะเฉยก็เถอะ รักตาก้จะบอกออกมาว่ารักเหมือนกัน สำหรับผม ..อ้อนคงจะเกลียดมั้ง
ผมจึงพยายามหลอกตัวเองว่า อ้อนมันเป็นทอม ก็เลยไม่สนใจผู้ชาย และก็ยิ่ง เมือ่ผม มีอะไรกับฟ้า แล้วเลิกกับฟ้าไป ทำให้อ้อนยิ่งดูจะเกลียดผมมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ..เพราะมีวันนึงอ้อนหลังจากที่ไม่ได้พูดคุยกับผมมานานหลายเดือน อ้อนก็เดินเข้ามาหาผม หลังงานกีฬาสี ที่ผมไปมีอะไรกับพี่ยุ้ย อะแหละ
‘เพลียะ’
อึ้ง เลยครับ ไอโม เหมือนหูจะเป็นน้ำหนวกกันเลยทีเดียว เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิต ที่โดน ผู้หญิง ตบ อ้อนมันไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย มันเห็นผมยืนอยู่คนเดียว ที่โรงรถ มันก็เดินเข้ามาแล้วตบหน้าผมแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยครับ...หน้าตาแววตานิ่งและโหดมาก..น่ากลัวอะ เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่รู้สึกกลัว ผู้หญิง(ยอมรับว่าแพ้ทางผู้หญิงคนนี้จริงๆ) ตบเสร็จ มันก็เดินหันหลังให้ผม และเดินไปเลย...
หลังจากวันนั้นไม่ต้องพูดถึง ผมก็แอบกัดมันในใจว่า มันอะยัยทอม อะไรทำนองนั้นแฮะ...แต่อีกใจอะแอบมองหาเค้าไปทุกที่แหละครับ เผื่อจะเจอ อยากจะรู้อยากจะถาม ว่า ตบกูทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...กูทำผิดไรเนี๊ยะ..
และผมก็ไม่ได้เจอฟ้าที่โรงเรียนอีกเลย ได้ข่าวว่า เรียนที่นี่ไม่ไหว เลยไปเข้าเรียนที่ โรงเรียน อาชีวเอกชนแห่งนึง ในจังหวัดผมอะแหละ และผมก็จะเจอฟ้า ขับ รถแมงกะไซต์มารับอ้อน ที่โรงเรียนบ่อยๆ และก็มีข่าวแว่วๆ ออกมาว่า อ้อนเป็นทอม(อย่างที่ผมคิด ชิ เสียดายอะ) และ 2 คนนี้เป็นแฟนกัน เฮ้อ

******************************* 

[sun]

แต่อ้อนที่ผมเจอในวันนี้ ..แทบจะไม่เหลือคราบ ยัย อ้อนทอมบอย ที่ตบหน้าผมอย่างไม่มีเหตุผล วันนั้นเอาเสียเลย
ผมยาวๆ ผิวเข้มๆเนียนๆ อ้อนดูเป็นสาวขึ้น แต่ท่าทางไม่ได้เปลี่ยนไปเลย อ้อนมองผม ยิ้มให้ผม เป็นครั้งแรก ในรอบ 4-5 ปีที่ผ่านมานี้ อ้อนกับผมเหมือนเส้นขนานกันเลย
ตอน เรียน ปวส.(ช่วงที่ผมรู้จักกับพวกไอคิม) อ้อนก็เรียนคอมเหมือนกับผม แต่คนละห้อง ภาค เช้าเหมือนกัน เจอกันทุกวัน แต่ ก็ยังดูเหมือนคนแปลกหน้าเหมือนเดิม เป็นคนคุ้นเคย ที่ไม่เคยพูดกัน แปลกนะ
“ว่าไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ โม สบายดีไหม เป็นเด็กเต๊บ ไปเลยนะเนี๊ยะ แทบจำไมได้แหนะ” ยืดยาวครับ ยืดยาว ไอโมแทบน้ำตาร่วง ดีใจอะ
ในที่สุดอ้อนก็ยอมคุยกะกูแล้ว ...มัวแต่มองอ้อนครับ เลยลืมไปเลยว่ายังมีไอปอด์นยืนหัวโด่ อยู่อีกคน
“เอ่อ..อ้อน กับ โม รู้จักกันเหรอ” ไอปอด์น หลังจากไม่มีตัวตนอยู่พักนึง มันก็ได้มีบทกะเค้าซะที
“ปอด์นก้อ..อ้อน กับ โมอะ เรียนโรงเรียนเดียวกัน นะ..ถึงจะอยู่คนละห้อง ก็เถอะ เนอะโมเนอะ ..รู้จักกันอะ ไม่แปลก แต่ ปอด์นกะโมอะ รู้จักกัน สิ แปลก..”อ้อน ยัง พูดไปยิ้มไปอะครับ มันเป็นความน่ารักของอ้อน ที่ฝังใจผมนะ…ขนาดโดนเค้าตบหน้า แบบนั้น ผมยังไม่โกรธเลย คิดดู เกี่ยวกันไหม

อ้อนมักจะยิ้มไปพูดไปแบบนี้เสมอ และมักจะทำให้เพื่อนๆได้หัวเราะ ได้ขำไปกับคำพูดของอ้อนได้ตลอดเวลา อ้อนอยู่ที่ไหน ที่นั้นมักจะมีเสียงหัวเราะอยู่ตลอด...
“เรื่องมัน ยาว..ถ้าอยากจะฟังจะเล่าให้ฟัง คราวหลัง นะ” ไอปอด์นมันพูดยิ้มๆ มันมองอ้อน ตาวาว เลยครับ อะ อะ หรือ ว่า หรือว่า
“นี้ โม ไม่ต้องมอง อ้อน กับ ปอด์นแบบนั้นเลยนะ..อ้อน กับปอด์นเป็นเพื่อนกันย่ะ” อ้า โล่งอก โอ๊ะไม่ใช่ แฮะ
“อือ..ใช่ อ้อน ไม่ใช่แฟนเราหรอก...อ้อนเป็นแฟนเพื่อนเราหน่ะ..” ไอปอด์นมันพูดน้ำเสียงแปลกๆครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก
“พอเลยปอด์น อ้อน ไม่ได้เป็นแฟนใคร ทั้ง นั้น แหละ พูดมากจริง...” และไอปอด์นมันก็เงียบครับ สั่งได้ ดั่งใจหมาย...
“ว่าแต่โมอะ..มาทำไรเหรอ..” อ้อนถาม อ้อนคุย กับผม เหมือนกับ ระหว่างผมกับอ้อน ไม่เคยมีเรื่องกันงั้นแหละ เหมือนกับ เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอดงั้น
แต่ผมก็ดีใจนะ เพื่อนๆไม่รู้หรอกครับ ว่าความรู้สึก ที่เรารู้อยู่ตลอดเวลาว่า มีคน คนนึง เกลียดเรามาก เกลียดขนาดไม่อยากมองหน้า ไม่อยากหายใจเอาอากาศรวมกันกับเรา มันรู้สึกแย่แค่ไหน เมื่ออ้อน ยอมที่จะคุย ยอมที่จะพูดกับผม ผมจึงรู้สึกดีใจมากมาย ....ถึงทุกวันนี้ ความชอบของผมที่มีต่ออ้อนจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว แต่อ้อน ก็เป็นคนแรกที่ผมแอบรัก...และยังไม่ทันได้บอก ก็อกหักดังเปาะซะแล้วเศร้า
“มา หาเพื่อนอะ...ดีใจนะที่ได้เจออ้อน...”ผมตอบอ้อนไปเบาๆ และพูดอย่างที่ใจคิด
“อืม อ้อนก็เหมือนกัน..ขอโทษสำหรับ ทุกอย่างที่ผ่านมานะโม...” อ้อนยิ้ม และยืนมือมาตรงหน้าผม
“อือ...เราก็เหมือนกันนะ...” ผมยิ้มรับอ้อนอย่างจริงใจ รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก รู้สึกว่าต่อไปคงมีแต่เรื่อง ดีๆ ที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตของผม ผมจึงยื่นมือ ไปจับกับมืออ้อน อ้า นิ่ม จัง โอ๊ะ มะใช่ รู้สึกดีจัง แฮะ คิคิ (ไม่ได้คิดบ้าๆกะเพื่อนนะ ชิ)
“...ต ...! ! ตาหวาน.!.” เสียงตะโกนเสียงเรียก ดังโหวก เหวก ที่ดัง แว่วๆ เข้ามาในหู ทำให้ผม ต้องหันหน้าไปมอง เฮ้อ
และไอตัวดี เจ้าของเสียงเรียกนั้นก็ถลาเข้ามากอดผมทั้งตัวเลยครับ..มันไม่ได้สนใจเลยซักนิดว่าตอนนี้ ผมอยู่กับใคร และผมยังไม่ได้ปล่อยมือ อ้อน แฮะ.. พอผมหันหน้าไปมอง อ้อน ก้อยิ้ม ให้ผม และมองผมประมาณว่า มึงจะปล่อยมือกู ได้ยัง แฮะ ไอโมเลยรีบปล่อยมืออ้อน
“ตาหวาน ตาหวาน มาตั้งแต่ เมื่อไหร่ครับ..มาแล้วทำไมไม่โทรบอกพี่ .. นี้ พี่กำลังจะกลับแล้วนะ พอดีเพื่อนพี่ มันเห็นตาหวานเข้า เลยโทรบอกพี่เนี๊ยะ..แฮก..รีบวิ่งมาแทบไม่ทัน..”ไอนัทมันพูดเร็วปรือ แบบไม่ยอมหายใจเลยอะ หอบแฮกๆเลยครับมัน
แล้วมึงจะวิ่งมาทำซากไร โทรมาก็ได้ ไอ บ้า...โหย กูหล่ะเชื่อมึงเลย...(บ้าพอกันทั้งผมทั้งมันอะครับ)
“พี่นัท..ปล่อยก่อนได้ปล่าว หายใจไม่ออกนะเว้ย...” รีบบอกมันครับ ตอนนี้รู้สึกอึดอัดหายใจแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว
“แฮะ โทษครับ..ดีใจมากไปหน่อยอะ ลืมตัว” ไอนัทมันปล่อยตัวผมออกจากอ้อมกอดมันแล้วเอามือเกาท้ายทอยตัวเองอย่างอายๆ หง่ะ หน้าด้านขนาดนี้ยังอายเป็นเลยคิดดู ฮี่ๆ
“แหม๋ ยังดูรักใคร่ กันดีเหมือนเดิมเลยนะ โมกับรุ่นพี่คนนี้เนี๊ยะ ใช่พี่คนนั้นปล่าวอะโม..ที่เมื่อก่อนอยู่หอเดียวกะโมอะ” เสียงใสๆ ของอ้อนที่ถามขึ้นเบาๆ ทำให้ ผมกับไอนัทหันไปมองอ้อน พร้อมๆกัน
“อือ..บ้าๆ แบบนี้ มีคนเดียวอะ” ผมตอบอ้อนไปเบาๆ และอ้อนก็หัวเราะตาหยี๋ ในแบบของเธอให้ผมได้เห็น อ้า ดีใจจังทำให้อ้อน หัวเราะด้วยอะ กูโคตรจะภูมิใจเลย
“หึหึ ..เด็ก วิดวะ ที่นี้ น่าจะบ้า กันทุกคนเลยเนาะ เพราะเท่าที่อ้อนรู้จักเนี๊ยะ ก็ประมาณนี้หล่ะ” แล้วอ้อนก็หัวเราะ อย่างไม่อายใครเลยครับ หึหึ มันทำให้ผมพลอยหัวเราะไปด้วย นั้นสินะ เด็กวิดวะ ที่นี้มันเป็นเหมือนกันหมดปล่าววะ
“เฮ้อ..อ้อน วันนี้ทำไม ดูอารมณ์ดีจังเนี๊ยะ ถูกหวยเหรอ” ไอน้องปอด์นหลังจากหลุดเฟลมไป ในที่สุดก็กลับมาครับ
“บ้า...แค่ดีใจที่ได้เจอ เพื่อนเก่า แปลกมากนักเหรอ..เด๋ว ก็ให้เดินกลับเลยหนิ พูดมากนัก” อ้อนทำหน้าโหดขึ้นมาอีกแล้วครับ และไอปอด์นก็ต้องหน้าเจื่อนลงอีกครั้ง ยังกะพวกเกียมัว งั้นแหละครับ ผมก็มองมันสองคนอย่างจับผิด ไหนบอกแฟนเพื่อนไง ไหงเป็นงี้หล่ะปอด์น
“น่าๆ..พี่หิว ข้าว แหละ ไปกินข้าวกันดีกว่าปะ..พี่ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยอะ..หิวๆๆ..” ไอนัทมันพูดทำลายความเงียบขึ้น และดูท่าทางมันจะหิวจริงๆครับ
“งั้นไปด้วยกันไหมค่ะพี่ ...พวกคิมรออยู่ที่บ้านอะค่ะ เด๋วจะไปมิสเตอร์ชายกัน” อ้า พอได้ยินชื่อนี้ทำให้ไอโม ถึงกับอึ้งกิ่มกี่ไปอีกรอบครับ.
“ไม่เป็นไรครับ..ตามสบายครับ...อ๋อ ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ พี่ชื่อนัท นะครับ น้องอ้อน” ไอนัทมันปฏิเสธ และรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเลยครับ ขอบใจมากไอนัท นึกว่าแผลที่ตัวเองมีมันหายดีแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ ยังเจ็บๆคันๆอยู่เลยครับ
“ค่ะพี่...งั้น อ้อน กับปอด์นไปก่อนนะค่ะ...ปล่อยให้พวกนั้นรอนานแล้วอะ เพราะปอด์นแหละชักช้าอยู่ได้..”อ้อน มันหันไปว่าไอปอด์นอีกแล้วครับ และแน่นอน ไอปอด์นก็เงียบดัง่เคย ครับ แฮะ ชักยังไงๆ ซะแล้วเพื่อนผม
“เอ่อ เราไปก่อนนะโม แล้วเจอกัน..เอ่อ นี้ อยู่ที่ห้องพี่นัท ใช่ปล่าว เด๋ว พรุ่งนี้ไปหานะ ....อ๋อ รับโทรศัพท์เราด้วยนะ...” ไอน้องปอด์นที่น่ารัก ของผม พอมันพูดจบก็สตาร์ทแมงกะไซต์ และอ้อนก็ขึ้นไปซ้อนท้าย
“แล้วเจอกันนะโม พี่นัท บายค่ะ” แล้วสองคนนั้นก็ลับหายไปจากสายตาของพวกผมในเวลาอันรวดเร็ว
ทิ้งให้ผมกับไอนัทยืนมองตามพวกมันสองคน เงียบกันไปซักพัก ผมกับไอนัทก็หันมาสบตากัน แล้วยิ้มให้กันอย่างเขินๆ พอไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย ผมก็เลยเกิดอาการอายมันหน่อยๆครับ แฮะ มันก็คงจะเหมือนกันแหละ แฮะ
และจากนั้นผมกับมันก็ขึ้นประจำที่ในรถกัน ผมขับรถไปยังลานจอดรถที่ไอนัทมันจอดรถไว้ แล้วจากนั้นก็ขับรถตามกันไป ที่หอมัน ผมจอดรถผมไว้ที่หอไอนัท แล้วก็กระโดดขึ้นรถมันเพื่อไปสมทบกับเพื่อนไอนัทที่ตอนนี้รออยู่ที่ hot wave

****************************

โมโม...Say...  ต่อตอนที่ 52 อะนะ มันสั้นอะ เลยต่อให้ คิคิ
ตอนนี้ก็ดูๆ ไปแล้วกันนะครับ ว่าใครเป็นใคร
เห็นยังงี้ ก็เคยอกหักเพราะสาวกับเค้าเหมือนกันนะ ชิ
ถึงจะแค่แอบรัก แบบเด้กๆ แต่ก็ช้ำเหมือนกันนะ
ไม่อยากพุดถึงหรอก แต่โดนไอคิมมันขู่ว่า
ทีเรื่องที่ตัวเองอกหัก รักคุดหล่ะไม่ยอมพุดถึงเลยนะ
แฮะ พูดก็ได้ฟะ ชิ โดนผุ้หญิงตบหน้าอะ อายนะ
ยังไงก็รักคร้าบผม

ไอโม สุดหล่อ ล้ำเลิศในปฐพี่ กลับมาแล้วครับผม

*********
******
****
**
*

โม บอกว่า มันสั้น เลยต่อให้ยาว (ก้อเลยเป็นอย่างที่เห็น ฮ่าๆ)   

[jammy]

ขอบคุณที่นำมาลงครับจุใจดี

[pongsj]

นึกว่าหายไปแล้วซะอีก ได้อ่านแล้วคิดถึงมากๆเลย

[โมโม]

คิดถึง คิม จัง เฮ้อ.. 



   หน้า หมา เอ้ย หน้าม้า สุดฤทธิ์ 


มาดันกระทู้ ตัวเอง คิคิ

[gobgab]

.............รีบนเนี่ยใครหรอ......ไม่รู้จักเลย.............

............แต่เห็นเข้ามาดันตลอด..........

[suregirl]

แล้วสรุปอ้อนนี่มาเป็นแฟนใครในกลุ่ม ปอด์น คิม อ่ะ อย่าบอกนะว่า...................คิม อ่ะ
รับไม่ได้จริง ๆ 

[sun]

จิ้มๆ ให้ทู้กคน ที่เข้ามารีพลาย นะค๊า   

..... จิ้มแทน หน้าม้าอ่ะ ฮ่าๆ   

(เลิกติด ติดคิม เอ๊ย...ติดเกมส์ ชั่วคราวรึ หุหุ)   

--------------------------------
จิ้มๆ โมโม...ถามหน่อยจิ  จะให้ลงทันที่นู่นป่ะ อิอิ   

แน๋วหาย กลับกระทู้ด่วน...ด่วน...ด่วน...   

[โมโม]

กอบแกบ ครับที่มาดัน บ่อยๆ  เพราะ ชอบดันไงเล่า คิคิ


*****************

ลง เลยครับซิน จะได้รู้ ว่าไอโม เขียน โคตร ช้าเลย เหอๆๆ

แบบ แว่ๆๆๆๆ ติดเกมอะ   

โทษ ไอคิมเลยนะ มันแหละ เอาเกม มาให้โพ้มๆๆ เล่น ชิ

[suregirl]

ขออนุญาตคิม จิ้มตูด โมโม นะ คิคิ 

[THIP]

เหอ เหอ ลุ้นนัท (ลุ้นทั้ง ๆ ที่ไม่มีหวังนี่แหละ)     

[sun]

กอบแกบ ครับที่มาดัน บ่อยๆ  เพราะ ชอบดันไงเล่า คิคิ


*****************

ลง เลยครับซิน จะได้รู้ ว่าไอโม เขียน โคตร ช้าเลย เหอๆๆ

แบบ แว่ๆๆๆๆ ติดเกมอะ   

โทษ ไอคิมเลยนะ มันแหละ เอาเกม มาให้โพ้มๆๆ เล่น ชิ

       


โอยยยยยยย... ขำๆๆ โม     
ชอบดันเหรอจ๊ะ...ฉุดที่ร๊ากกก...กของคิม   
เชื่อๆจ่ะ ว่าโม ชอบดัน....(ชอบดันกระทู้ )     

เพราะชีวิตประจำวัน    "โดนตะคิมดันตลอด"     


น่าจ๋งจ๋าน.......เนอะ  นอกจากน้องเต็มแย้ว..โมก้อได้ได้ดันอีกเลย
ต้องเข้าใจโมเขาหน่อยเน้อ... . 
........ แว๊กกกกกกกกกก....ก!~         

 :ฮึ่มม:        โมถือ อีโต้มาแย้ว.............          เผ่น สุดริดละก๊า...แง๊ๆ 

[มูมู่น้อย]

ซันขยันเจงๆๆ   
เรื่องโมเป็นเรื่องแรกเลยนะที่อ่านจากที่อื่นอะ กร๊ากกกกก
เกือบทันแย้ววว  แอบมาทวงบอร์ดนี้  อยากอ่านต่อ อิอิ 

ไปแระ