กระโดด :กอด1:หมับ คิดถึงๆๆๆๆ คนอ่านก็คิดถึงเป็นเหมือนกันนะ
คิดถึงคนเขียนและหนุ่มๆ(เอนเอียงไปทางหนุ่มๆประมาณ 80%

)
คิดถึงทีไรก็หยิบหนังสือมาอ่าน อ่านเป็นรอบที่ร้อยแปดสิบสี่เห็นจะได้
อ่านจนจำได้หมดละว่าหน้าไหนเขียนว่ายังไง (อันนี้ก็เวอร์ไปเนาะ)
ตอนพิเศษไม่รู้ว่ากี่สิบหน้าเอสี่ ยาวสมกับเป็นตอนพิเศษจริงๆเลยเชียว
ไม่รักกันจริงคงไม่ได้อ่านหรอกนะนี่ แล้วขากรรไกรก็ค้างไปแล้วเรียบร้อย
ความเกรียนนี่อัพเลเวลตามอายุใช่ไหมเนี่ย ยากจะวัดได้ว่าปริมาณเท่าไร
รู้แต่ว่ามาก เหมือนกับที่เราก็รักเรื่องนี้มากเหมือนกันนะ พูดแล้วเขิน

เวิ่นซะยาว จริงๆแค่จะบอกว่าคิดถึงเรื่องนี้และคนเขียนเหมือนกันจ้า
