พอเห็นคำว่า the end แล้ว มันยังรู้สึกเหมือนอารมณ์ค้างคาในความรู้สึก
แบบ ยังรู้สึกเหมือนตัวละครทุกตัวในวีอาร์ยังโลดแล่นมีชีวิตจริงอยู่ต่อไป
แม้ว่าเรื่องจะจบ ไม่มีพีมมาแฉเพื่อนๆแต่เช้า สาย บ่าย เย็น แล้วก็ตามที

สำหรับนิยายเรื่องนี้ อยู่ด้วยกันมาก็นานอยู่ สำหรับเราที่ไม่ได้เริ่มอ่านตั้งแต่ตอน 1 ...
ซึ่ง ณ ตอนนี้ จำไม่ได้แล้วว่าเริ่มอ่านตอนไหน มีเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง ตามนิสัยนักอ่านขี้เกียจๆคนหนึ่ง
แต่วีอาร์ก็สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้มากมาย (ขอละเว้นน้ำตาไว้ในฐานที่เข้าใจ

)
เราอยากเลื่อนลงมาอีกนึด ต่อจากคำว่า the end ... ซะเมื่อไหร่ เรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน 5555 มากๆ
ลุ้นให้มีตอนพิเศษจริงๆ พี่คิวจะจบแล้วนะเต้ย พร้อมมั๊ยจ๊ะ พร้อมมั๊ย 55555555
ปันปัน เมื่อไหร่จะคลายปมในใจเพื่อนๆซักที ว่าเป็นอะไรกับพี่องุ่นกันแน่
แทนจะรักและบูชา (จนถึงขึ้นกราบเคารพ) ฟ่างเมียรัก (ที่ไม่มีมดลูก) ไปกันตราบนานนนนน เท่านานหรือไม่
และภูมิกับพีม ชีวิตนี้จะมีความสุขกันขนาดไหน ฯลฯ อีกมากมายหลายประเด็น
(แหม ใจจริง อยากอ่านคิวเต้ย มากกกกกกกก อยากเห็นพี่คิวแสดงความรักแบบไม่กวนตีนแบบ รตม. อีกซักทีอ่ะ น่ารักกก คึ)
เม้นนี้ยาวที่สุดที่เคยเม้นมาแล้วทีเดียว ส่งท้ายให้กับวีอาร์
จนกว่าจะพบกันใหม่จ้า
