ใครบอกไม่ได้ดราม่าคะพี่ตาล ดราม่ามากกกกกกกกก

มันอึดอัดอ่ะ อ่านแล้วมันจุกมาก นี่ขนาดอ่านผ่านๆเพราะไม่กล้าอ่านละเอียดกลัวไม่ไหวนะคะเนี่ย น้ำตาไหล เศร้ามากถึงมากที่สุด

ฟ่างถึงกับร้องไห้อ่ะคิดดู เรื่องนี้มันหนักมากจริงๆ
สงสารทุกคน ทำไมโลกช่างโหดร้ายแบบนี้

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกจิตใจชุ่มชื่นขึ้นมาได้ คือ "มิตรภาพ"ค่ะ ตอนนี้มันชัดมาก
อ่านแล้วรักหนุ่มๆเรื่องนี้ทุกคนมากขึ้นกว่าเดิม จากที่รักมากอยู่แล้วก็ทวีคูณขึ้นไปอีก
พวกเค้ามีมิตรภาพที่ดีต่อกันมากอ่ะค่ะ รักเพื่อนกันมากๆเลยอ่ะ ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะนะ แต่มาเจอตอนนี้แล้วตื้นตันมาก ซึ้งมากจนพูดไม่ถูกว่าซึ้งยังไง แต่สุดยอดเลย
ฉากฟ่างกับพีม แทนกับพีมทำเอาน้ำตาจะไหล มันซึ้งในมิตรภาพควบคู่มากับความเจ็บปวด
ว่าพี่ตาลแต่งคอมเมดี้เก่งแล้วนะ ดราม่านี่ก็ไม่หย่อนไปกว่ากันเลย ทรมานมากค่ะ
ปล.ตั้งแต่ดราม่ามายังอ่านละเอียดไม่ได้ซะที ได้แต่อ่านผ่านๆ เพราะทำใจไม่ได้ ไว้ถ้าดราม่าเริ่มคลายจะมาตามอ่านแบบล้วงลึกแน่นอนค่ะ ขออนุญาตแปะโป้งไว้ก่อนนะ
ปล2.พรุ่งนี้สอบยังอ่านหนังสือไม่เสร็จ ขอเอาเวลามาให้วีอาร์ก่อน เอิ๊กๆ
ปล3.รักพี่ตาลและหนุ่มวีอาร์ทุกคนค่ะ
We are...คือ (พวก)เรารักกัน นิยายวายที่มีอะไรมากกว่าเรื่องของผู้ชายรักกัน เพราะมันคือเรื่องราวมิตรภาพอันแน่นแฟ้นของลูกผู้ชาย
