"ได้ข่าวว่าทางนี้ต่างหากที่น่าจะใส่เสื้อลายวัว"
ต้องเป็นลายวัวแก่ด้วยนะ
เยี่ยม รีดเดอร์น่ารักมากค่ะ รับมุกด้วย หุหุ
คราวหน้าก็เตรียมทิชชู่กันมาเยอะๆนะคะ แต่จะเอาไปทำอะไรนั้น ก็ต้องรออ่านต่อไปค่า.... 
จิ๊บใส่ชุดนอนลายวัว กับ น้อยที่ขาวขึ้น กริ๊วๆๆๆ:impress2:
งั้นน้องจิ๊บก็เป็นหญ้าที่น่ากินสุดๆ >.<
ทิชชู่เหรอ คราวนี้ใช้ซับอะไรหละ
พี่ก้องชอบเอาอดีตมาไว้ใกล้ตัวจัง
เดี๋ยวอดีตมันจะกลายป็นปัจจุบันที่ทำให้จิ๊บต้องเสียใจนะพี่ก้อง
ถ้าพี่ก้องยังเป็นแบบนี้จะตัดใจไม่เชียร์พี่แล้วนะ
จะยุให้จิ๊บชอบคนอื่นเลยคอยดู 
รีดเดอร์หวาดระแวงไปซะแร้วว... เอาน่า วันนี้ได้ซับแน่นอนค่าาา..
ไหนพี่ก้องบอกว่า จะไม่เอาอดีตมาปนกับปัจจุบันไง...แล้วนี่มันอะไรกันห๊ะ~!!!!!!!! = ='
แล้วไหนจะเรื่องที่ว่าคนเก่าบอกว่าชอบแบบนี้ พี่ก้องถึงต้องเป็นแบบนี้
ถ้าน้องจิ๊บจับได้ น้องจะเสียใจขนาดไหนอ่ะพี่ก้อง...ไหนบอกว่าชอบกาแฟแก้วนี้ไง
แล้วทำไมไม่ลืมกาแฟแก้วเก่าสักที...ไม่ต้องลืมให้หมดหรอก แค่เก็บไว้เป็นแค่ความทรงจำ
จากนั้นก็เริ่มนับหนึ่งใหม่...ที่ทำแบบนี้ไม่ได้ เพราะพี่ก้องยังตัดไม่ขาดใช่มั้ยล่ะ????
ลึก ๆ แล้วก็ยังคิดถึง ยังห่วงหา และถ้ากลับไปเป็นแบบเดิมได้ พี่ก้องก็กลับไปใช่มั้ย????
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก...พี่ก้องทำแบบนี้ได้ไงว่ะ...ทำไมต้องเปรียบเทียบ ทำไมไม่ลืม
ทำไมไม่ทำอย่างที่บอกกับน้องจิ๊บไว้ล่ะ....กรี๊ดดดดดดดดดดด ด ด ดด ด...อยากจะพ่นไฟใส่พี่ก้องจริง ๆ - -"
แล้วตอนหน้าที่ต้องเตรียมทิชชู่เนี่ย...เอามาซับน้ำตา หรือมาซับเลือดกันล่ะฮะไรท์เตอร์ >[]<
อิ อิ .... ได้ซับแน่นอน ..
"ซนจริงนะเรา..." ก้องภพหัวเราะเบาๆ "ถึงจะแต่งตัวแก่แต่พี่ก็ฟิตนะครับ ระวังไว้เลย" ก้องภพชี้หน้าของอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ จิ๊บคงรู้แก่ใจแน่แล้วว่าจะเป็นอย่างไร >>>> "จะเอากี่น้ำดีค่ะพี่ก้อง ผัดไทจะได้เตรียมทิชชู่ถูก"
ตกลงเฮียยังลืมอดีตไม่ได้ใช่ไม๊นี่... ถ้าไม่ทำอะไรไม่ดีกับเค้าไว้ เรื่องระหว่างพี่ก้องกับคุณมินก็คงไม่เป็นแบบนี้สินะ...
น้ำอะไรคะ?? .. อิ อิ อาจจะมีหลายน้ำไง..
555++
น่ารักเนอะ
ไม่ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยละ
แต่ว่าน้อยไปแอบชอบใครรรรรรร
ผู้ใดนั่น
ปล.ตอนหน้าวันไหนจะได้เตรียมกระดาษถูก 555+
โหล1พอไหม
วันนี้แแหละค่ะ .. ไรเตอร์อัพทู้กกกวันแหละ ถ้าไม่ป่วย หรือเนทป่วยนะ
เอาเป็นว่าเอาใจช่วยทั้งคู่ละกัน
--
ก้องเค้าคงคุ้นชินกับชุดนอนแบบนั้นมากกว่าน่ะ
ประมาณว่ามีคนแนะนำแล้วก็ชอบเสียด้วยไรงี้..
ตอนหน้าเตรียมทิชชูนี่ซับไรดีคะ เลือด/น้ำตา
เนอะ~~
อ่านเมื่อคืนจบเอาป่านนี้ ห้าๆๆ เเอบหนีไปเที่ยวมา
สนุกมาก เเละขอเป็นเเฟนคลับพี่ก้องภพค่ะ
เนื้อเรื่องน่ารักจังเลย
ขอบคุณมากจ้า
ไอ้คุณพี่ก้องอาการกำเริบอีกล่ะ ตอนที่แล้ว ก็ยังดูดีๆจี๋จ๋ากับจิ๊บอยู่
วันนี้เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย คิดอยู่ได้อดีตเก่าเก็บน่ะ
แต่แค่คิดก็ยังไม่เท่าไหร่ นี่ดันพูดออกมาให้จิ๊บคิดมากอีกล่ะ
แค่อดีตมันตามพี่อยู่คนเดียวก็แย่พออยู่แล้ว
พี่อย่าเอาอดีตมาหลอกหลอนจิ๊บอีกเลยนะ ขอร้อง
เจ้าน้อยแอบมีซัมติงกับพี่แมกซ์แฮะ 555
คาดว่าจะได้อ่านในเรื่องต่อไป รึป่าว ^^
อยู่ๆเฮียแมนก็แต่งงานซะงั้น งงเลย
ปล.ให้เตรียมทิชชู่ซะขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าเอามาซับน้ำตา เหอๆ
เรื่องคนอื่นๆต้องรออ่านกันเรื่องหน้านะคะ คาดว่าคงมีให้
กันได้อีกกกกกก (มั๊ง)
คืนนี้จะมาอัพหรือเปล่านะ
รอ ๆ ๆ ๆ
หะ..มา แว้วววววววววววว หลังจากที่ไรเตอร์ไปผจญภัยที่ชายแดนมาวันนี้ ขนซีรี่ส์มาเพียบบบบเลยค่ะ เดี๋ยวต้องหาเวลาดูแล้วล่ะ แต่ก่อนหน้านั้น ต้องทำหน้าที่ก่อนเนอะ
รีดเดอร์คะ .. ทิชชู่พร้อมรึยังคะ ... ถ้าพร้อมแล้วก็ไปลุุยกันเลย~~+++++++++++++++++++
ชั้นบนของบ้านเป็นบ้านกึ่งทรงไทยที่มีหน้าต่างกระจกสูง แสงจากตึกที่อยู่ห่างออกไปสาดส่องเข้ามา ในห้องที่เปิดไว้เพียงโคมไฟตั้งพื้นแบบเก่าขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ที่มุมห้องนั้นยังพอมองเห็นได้อย่างถนัดถหนี่
ก้องภพเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมชุดนอนที่จิ๊บบอกว่าเหมือนลุง มือแกร่งขยี้ผ้าขนหนูลงบนศีรษะก่อนจะเปลี่ยนมาใช้พาดคอซับหยดน้ำที่ยังเกาะอยู่ตามซอกคอ
"ยังไม่นอนเหรอครับ...ดึกแล้วนะ..."ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นเด็กหนุ่มยังนั่งอยู่ที่ปลายเตียง
" รอลุง..น่ะครับ " จิ๊บมองกางเกงแพรของอีกฝ่ายแล้วหัวเราะเบาๆ .. แก่จริงๆนั่นแหละ..
"ลุงอะไรกัน...บอกแล้วว่าออกจะฟิต" ก้องภพหัวเราะพลางทำท่าเบ่งกล้ามแขนให้อีกฝ่ายดู "หรือจะให้พี่พิสูจน์ หะ"
เพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าไปประชิดตัวเด็กหนุ่มเสียแล้ว
" จะแค่ไหนกันเชียว "ดวงตากลมโตมองอีกฝ่ายตาเป็นประกาย
ไม่ต้องตอบด้วยคำพูดสองแขนเข้าช้อนร่างของเด็กหนุ่มขึ้นมาไว้แนบอก
"แบบนี้?...พอไหม?" ก้องภพถามทั้งๆที่ยังอุ้มอีกฝ่ายเอาไว้
"ผอมลงหรือเปล่าเรา...กินเยอะทำไมตัวเบาแบบนี้ล่ะ"
"
ทำแบบนี้บ่อยๆ มันจะอ้วนไหมล่ะครับ ลุง? "มือทั้งสองข้างจับแก้มของอีกฝ่ายให้มองหน้าตัวเอง แล้วทำหน้ามุ่ยใส่
"นั่นซิ่นะ....แต่ไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม จิ๊บ...แข็งแรงออก" แหย่อีกฝ่ายพลางกึ่งวางกึ่งโยนเด็กหนุ่มลงบนเตียงพร้อมๆกับที่ตัวเองรีบโถมลงไปหาเหมือนจะแกล้งให้อีกฝ่ายหัวเราะออกมา
ดวงตาคมสบตาของอีกฝ่ายนิ่งพลางจูบริมฝีปากสวยคู่นั้นเบาๆ และย้ำซ้ำอีกหลายรอบ
เด็กหนุ่มหัวเราะกับสัมผัสชวนจักจี้ของอีกฝ่าย ก่อนจะมองใบหน้าคมที่ฉายแววอ่อนโยนอยู่ตลอดนั่นนิ่ง
" รักพี่ก้องนะครับ.. "
"ครับ...พี่ก็รักจิ๊บนะ..." ก้องภพจูบเบาๆที่ข้างแก้มของอีกฝ่ายไล่เลื่อยมมาที่ปลายคางและซอกคอขาว มือแกร่งสัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายผ่านผิวผ้าของชุดนอนลายวัว ก่อนจะแทรกเข้าไปสัมผัสผิวเนื้อด้านใน
เรียกเสียงครางเครือ และผิวกายที่กระตุกรับ มือทั้งสองข้างของบาริสต้าหนุ่มขยับไปคลาบผมกางเกงนอนแบบแพรของคนรักออกโดยอัตโนมัติ
"ซนนะ..." ก้องภพเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำที่ข้างหูของเด็กหนุ่มก่อนรั้งเสื้อนอนของอีกฝ่ายขึ้นเหนืออกเพียงเพื่อจะสัมผัสกับยอดอกนั้นด้วยปลายลิ้นเรียกเสียงร้องครางเครืองออกมาได้อย่างไม่ยากเย็น
" อ๊ะ " แผ่นอกที่มีกล้ามเนื้อพองามนั่นแอ่นรับสัมผัสจากปลายลิ้นร้อน
มือก็ยังไม่หยุดวุานวายกับกางเกงแพรแบบที่เขาเรียกว่าแก่ สัมผัสกระตุ้นผ่านผิวผ้าของกางเกง
ก้องภพขยับเข้าหาสัมผัสของมือซุกซนเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็รั้งมือทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มลงแนบกับเตียงนุ่มก่อนจะก้มลงชิมร่างกายเชื้อเชิญนั้นอย่างกระหาย ยิ่งอีกฝ่ายเกร็งก็ยิ่งหยอกล้อ
มือข้างหนึ่งละออกจากข้อมือบางก่อนจะดึงกางเกงนอนตัวบางนั้นไปให้พ้นตัวของคนรัก ก่อนขยับออกเพียงเพื่อจะดึงเอาเสื้อยืดสีขาวของตัวเองและปลดปมกางเกงผ้าแพรออก
ร่างสูงแข็งแกร่งปรากฏอยู่บนกาย ดวงค่กลมโตมองมันอย่างหลงใหล แล้วขยับตัวขึ้นจูบอีกฝ่ายตรงซอกคอ ลามมายังหัวไหล่ ด้วยหลงใหลในความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ
ก้องภพยิ้มพึงใจก่อนแกะกระดุมเสื้อนอนของอีกฝ่าย อาภรณ์ชิ้นเดียวที่ยังเหลืออยู่ออก ปลดชุดนอนลายวัวนั้นทิ้งไปเหลือเพียงแค่ร่างเปลีอยเปล่าของเด็กหนุ่มที่แม้จะดูผอมลงไปบ้างแต่เขาก็หลงใหลร่างนี้อย่างช่วยไม่ได้ สองมือแกร่งบีบเคล้นสะโพกมนของเด็กหนุ่มที่ขยับตัวขึ้นมา รั้งร่างนั้นให้แนบกับร่างกายของตัวเอง ความร้อนจากสองร่างบดเบียดเข้าหาเรียงเสียงครางเครืออย่างพึงใจได้ไม่น้อย
ผิวกายขาวเนียนแบบคนเหนือเสียดสีกับผิวกายร้อนของศิลปินหนุ่ม .. ความรู้สึกร้อนอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่เพียงแต่สัมผัสผิวกันเท่านั้น
ขาเรียวยกขึ้นเสียดสีส่วนที่ร้อนรุ่มกับอีกฝ่าย ริมฝีปากแดงจัดครางออกมาอย่างพึงใจ ความรู้สึกเปียกชื้นเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย
ร่างสูงสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะกดอีกฝ่ายลงกับเตียงอีกครั้ง ส่วนตัวเองขยับตัวไปยังหัวเตียงหยิบสิ่งที่ต้องการมาไว้ในมือ อีกฝ่ายยังต้องการความช่วยเหลือจากเขาอยู่มากนัก
ปลายนิ้วของศิลปินหนุ่มล่วงล้ำร่างบางของคนรัก สัมผัสที่ได้รับทำให้ต้องกัดฟันแน่น
" อ๊ะ..โอ๊ย "จิ๊บกระตุกกับปลายนิ้วที่ล่วงล้ำ
"ชู่ว....ไม่มีอะไรนะครับเด็กดี....." ก้องภพเอ่ยแผ่วเบาข้างหูของอีกฝ่าย พลางจูบพรมลงบนแผ่นหลังในขณะที่อีกมือก็โลมไล้ความต้องการของอีกฝ่ายไปเรื่อยหวังจะให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง
"อย่างเกร็งนะ...."ปากก็พร่ำปลอบไปในขณะที่ปลายนิ้วก็ทำหน้าที่หนักข้อขึ้นเรื่อยเรียกเรียงครางเครือจากร่างบางได้ไม่น้อย
สะโพกมนยกขึ้นรับปลายนิ้ว และแยกออกกว้างทุกครั้งที่นิ้วสวนลงไป เป็นสัญญาณให้รู้ว่าตัวเขาพร้อมแล้ว
"โอเคนะครับ....จิ๊บ...." เสียงทุ้มถามอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจก่อนมือแกร่งจะพลักสะโพกบางของเด็กหนุ่มจากนอนตะแคงให้คว่ำลงกับเตียง
เสียงครางในคอเบาๆ แล้วดึงหมอนมากอดเอาไว้แน่น
ก้องภพแทรกตัวเอาเข้าหาอีกฝ่าย สองแขนแกร่งโอบกอดร่างบางนั้นเอาไว้แน่น จูบเม้มซ้ำๆที่แผ่นหลังเนียนทุกครั้งแที่แทรกกายเข้าหา
เรียกเสียงครางเครือแผ่วเบาและดังขึ้นเมื่อโดนฝากร่องรอยเอาไว้บนแผ่นหลัง หัวเข่าทั้งสองข้างที่รับน้ำนักสองสองคน แดงไปหมด
เบื้องล่างขยับรับกับสิ่งที่ร้อนรุ่ม จากช้าเป็นเร็วขึ้น รุนแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นถึงขั้นสุด
"อืม...จิ๊บ....." เสียงก้องภพครางเป็นชื่ออีกฝ่ายพลางขยับร่างเข้าหาร่างเล็กกว่าแรงขึ้นตามแรงอารมณ์และในขณะที่มืออีกข้างก็ดึงมือของเด็กหนุ่มให้หันกลับมาสนใจความต้องการของตนเอง
ทั้งสองร่างขยับเป็นจังหวะเดียวกันร้อนแรง มือที่ถูกนำมาให้ขยับความต้องการที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเป็นจังหวะดียวกับแรงกระแทกจากด้านหลัง
จิ๊บร้อง ครวญครางไม่เป้นภาษาเมื่อถึงปลายทางของอารมณ์ สายน้ำฉีดพุ่งเลอะแผ่นอกบาง เข่าทั้งสองข้างที่รับน้ำหนักร่างของสองคนสั่นระริก
ก่อนจะนอนฟุบคว่ำลงกับเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่ได้สนใจว่าสิ่งที่ปลดปล่อยออกมานั่นพุ่งขึ้นมาถึงหน้าตนเองด้วยซ้ำ
ก้องภพขยับตัวถอนออกมาพลางถอนหายใจยาวเมื่อหันไปมองถุงยางอนามัยที่ยังไม่ได้ใช้ตกอยู่อีกทางของเตียง
... สงสัยว่าคืนนี้จะรีบร้อนไปหน่อย...
ชายหนุ่มดึงร่างของเด็กหนุ่มเข้ามากอด แต่เมื่อเห็นอะไรบางอย่างติดอยู่บนใบหน้าของอีกฝ่ายจึงใช้นิ้วป้ายออก
"เป็นเด็กที่เลอะเทอะดีนะ..."
" เลอะ..แล้วยังรักอยู่ไหม? "
จิ๊บถามพลางหอบหายใจ เปลือกตาปิดลง พยายมหายใจให้ช้าลง
"รักซิ่ครับ...." ก้องภพเอ่ยพลางยิ้ม
"มานี่มา...เช็ดออกให้..." ก้องภพว่าพลางเอื้อมไปหยิบกระดาษมาเช็ดทำความสะอาดให้อกบางที่มีกล้ามเนื้อพอสวยนั้นกลับมาสะอาดหมดจดอีกระลอก
"เป็นเด็กก็ดีแบบนี้ล่ะนะ"
" เพราะงั้น..เป็นคนแก่ก็ต้องดูแลเด็ก นะครับ " จิ๊บยิ้มกับกการดูแลเอาใจใส่ของอีกฝ่าย รู้สึกดีกับสิ่งเล็กๆน้องๆที่ก้องภพทำให้ จนเขาเองก็เริ่มติดที่จะทำแบบนี้ให้อีกฝ่ายเหมือนกัน อย่างเช่น วันนี้ ที่เช็ดคราบสีออกจากมือให้ก็เช่นกัน
"เปล่า จะบอกว่า...เป็นเด็กสุขภาพดีจริงนะ...เยอะเป็นบ้า" ก้องภพแหย่อีกฝ่าย ก่อนจะโยนกระดาษทิชชู่ลงในถังขยะ
" ของพี่ก็เยอะ " เมือ่ถูกแซวแบบนั้น เด็กหนุ่มก็เถียงออกมาทันที ใบหน้าสวยๆมุ่ยอย่างขัดใจ สิ่งนั้นที่พูดถึงยังค้างอยู่ในตัวเขาอยู่เลย
"แล้วดีไหมล่ะ...."ชายหนุ่มถามกลับพลางดึงอีกฝ่ายเข้ามาก่อน "พี่รีบจนไม่ทันได้ทำอะไรเลย ขอโทษนะ....ไป ไปอาบน้ำกันดีกว่า"
ก้องภพไม่รอคำตอบก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
ชายหนุ่มค่อยใช้น้ำชำระร่างกายให้คนรัก
สัมผัสอ่อนโยนที่มอบให้นั้นค่อยเพิ่มความร้อนแรงเป็นสัมผัสที่เต็มไปด้วยความต้องการอีกครั้งท่ามกลางไออ่นของน้ำอุ่นที่ใช้ชำระร่างกาย
+++++++++++++++++++
ค่ำคืนแห่งความสุขผ่านไป จนกระทั่งเช้าที่ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของกันและกัน แม้ว่าจิ๊บจะไปทำงานตอนเที่ยง แต่ก็ตื่นพร้อมๆกับก้องภพทุกเช้า
" พี่ก้องครับ..เช้าแล้วนะ " เสียงนั้นปลุกคนที่กอดเขาเอาไว้เบาๆ
"อืม....ครับ...ครับ...." ก้องภพขยับตัวรับคำ อ้อมแขนแกร่งดึงไหล่ของอีกฝ่ายเข้ามาหาเล็กน้อย
ชายหนุ่มยิ้มก่อนจูบเบาๆที่หน้าผากของจิ๊บแล้วลุกขึ้น
"โอเค...เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำดีกว่า..."ว่าพลางลุกขึ้นไปเปิดประตูตู้หาผ้าขนหนูผืนใหม่
" ขอใช้คอมหน่อยได้ไหมครับ? " เด็กหนุ่มขยับกายลุกขึ้นนั่งโดยที่มีผ้าห่มผืนหนาคลุมกายทอนล่างเอาไว้ นิ้วเรียวชี้ไปที่โต๊ะอ่านหนังสือของชายหนุ่ม ริมหน้าต่างบานใหญ่ บนนั้นมีคอมพิวเตอร์โน๊ตบุควางเอาไว้
"อื้ม...เอาซิ่..."ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหันมามอง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ทันทีที่ก้องภพเข้าห้องน้ำไป เด็กหนุ่มก็ก้มลงหยิบชุดนอนลายวัวที่อยู่บนพื้นมาสวม เปิดเครื่อง แล้วเข้าสู่ระบบการทำงานของเวปบอร์ดที่ตนเองได้เปิดประเด็นเอาไว้ตั้งแต่ต้น เมื่อหลายเดือนก่อน
นิ้วเรียวกดแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็วและยาวเพียงพอที่จะทำให้คนที่เฝ้ารอ...อ่านความเป็นไปของพวกเขาทั้งคู่ ได้มีความสุขกันไปอีกวัน .. และแน่นอนว่าคนเล่าก็มีความสุขด้วย
เวลาผ่านไปนานพอดูกับเวลาในยามเช้าของก้องภพ ไม่นานชายหนุ่มก็เดินออกมานอกห้องน้ำมีผ้าขนหนูพันรอบเอว ท่าทางดูสดชื่นอยู่ไม่น้อย
"จิ๊บ พี่อาบเสร็จแล้ว... "
ชายหนุ่มบอกให้สัญญาณอีกฝ่ายพลางเปิดตู้เสื้อผ้ามองหากางเกงยีนส์ตัวที่ใส่ประจำเวลาทำง่านกับเสื้อยืดตัวเก่ง สีมอซอๆ เพราะอย่างไรแล้ววันนี้ คงจะได้เสียทั้งเหงือและเปรอะเลอะสีเหมือนอย่างเคยเป็นแน่
" คร้าบบ "
"คร้าบ ก็รีบไปอาบน้ำซิ่ครับ"
จิ๊บทำหน้ามุ่ยเล็กๆ แล้วปิดเวปเพจก่อนจะเดินสวนคนรักเข้าห้องน้ำไป
ก้องภพหัวเราะเบาๆแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า เห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ยังเปิดข้างเอาไว้ เห็นแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีเว็บที่เปิดข้างเอาไว้เมื่อวาน
"เออ...เปิดดูเว็บหน่อยดีกว่า " ว่าพลาางเดินไปนั่งตรงหน้าคอมพิวเตอร์กดเปิดฮิสตอรี่ขึ้นมาดู พลันสายตาก็สบกับรายชื่อเว็บที่ไม่คุ้นเคยซักเท่าไร
"หา...?" ชายหนุ่มอุทาน ปลายนิ้วขยับกดเมาส์เข้าไปดูแทบจะในทันที
ข้อความที่อ่านเจอนั้นเพิ่งจะถูกโพสต์ลงบนเว็บไซต์นั้นไม่กี่นาทีก่อน และชื่อล็อกอินที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอนั้นก็บอกดีอยู่แล้วว่าล็อกอินจากเครื่องของเขา
และเรื่องราวทั้งหมดที่ถูกเขียนลงไปนั้นก็ไม่ใช่เรื่องราวของใครอื่นนอกจากตัวของเขา....กับเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้าห้องน้ำไป
เนื้อหา ภาษา ใจความทั้งหมด รวมเป็นเรื่องราวทำให้รู้ถึงรายละเอียด การกระทำของเขาที่มีต่ออีกฝ่าย แต่ที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นคือการที่มีคนเข้ามาอ่านและคอมเม้นท์ในความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองคน
มือแกร่งเผลอบีบเมาส์เสียแน่น
...อะไรเนี่ย....
...เว็บบอร์ด.... ในหัวของก้องภพคิดอะไรไม่ออก ทุกอย่างมึนงงสับสนไปหมด เขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวของเขากับอีกฝ่ายนั้นจะถูกเผยแพร่ออกไปให้ใครรู้
ทุกครั้งที่เขามีความสัมพันธ์กับใคร เขาอยากจะให้มันเป็นแค่เรื่องราวของสองคน ที่แม้อาจจะมีเข้าใจกัน และไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ก็ยังเป็นเรื่องราวของคนสองคน
......ต้องไม่ใช่แบบนี้ !..... เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ตามมาด้วยร่างเพรียวของเด็กหนุ่มที่พันผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางสดชื่น กลิ่นแชมพูและครีมอาบน้ำหอมฟุ้งไปทั่ว
" หืมม์ มีอะไรเหรอครับ? "
จิ๊บถามคนที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
"จิ๊บ...."เสียงทุ้มเรียกชื่อของอีกฝ่าย ด้วยโทนเสียงที่เคร่งเครียดไปกว่าทุกครั้ง
"รู้จัก....เล้าเป็ดไหม...."
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1164137 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก