UP............28
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“บ้านไอ้ไมค์น่ะ วันนั้นวันเกิดมัน เห็นแล้วแค้นชะมัดดันเป่ายิงชุบแพ้ไอ้นัทซะได้ ซุปเลยต้องกินแก้วมังกร ทั้งที่ได้กลิ่นมันแล้วจะอ้วก” ร่างบางพูดพรางหาของในครัวไปพราง
น้ำซุปค่อนข้างที่จะแอนตี้แก้วมังกรครับ ไม่ซิ แอนตี้ไม่ถูกต้องพูดว่า เกลียดเลยด้วยซ้ำ ร่างบางบอกว่าแค่ได้กลิ่นก็เป็นลมไปแล้ว ถ้าได้กินเข้าไปต้องตายแน่เลย เพราะฉะนั้นได้เดินตลาดน้ำซุปจะไม่เดินไปเฉียดแผงขายผลไม้ชนิดนี้เลย
ร่างสูงยืนดูรูปไปเรื่อยๆ บางรูปก็หัวเราะจนร่างบางเดินมาตีหลัง แต่เขาก็ไม่สนใจ ยืนดูต่อไป แต่รูปที่เด็ดสุดเห็นจะเป็นรูปที่ร่างบางประกวดเดือนมหาลัยนี่ซิ ถ้าให้เขาเดาตอนนั้นร่างบางคงต้องน่ารักมากแน่ๆเลย ก็ดูดอกกุหลาบที่หอบซิ เหอะน่าดู
“จะยืนดูอีกนานไหมเนี่ย มาช่วยกันหน่อย” น้ำซุปเดินเข้ามาหาแล้วเอาตะหลิวตีไปมาที่ไหล่หนาอย่างหยอกล้อ นี่ถ้าอยู่บ้านสองต่อสองนะ น้ำซุปเสียจูบเขาไปตั้งนานแล้ว
“โอ๊ะ!!!!!” อยู่ดีๆ ลีโอก็ร้องออกมาอย่างเสียงดัง ส่งผลให้น้ำซุปรีบเดินเข้ามาหาทันที
“เป็นอะไรลีโอ !!!!!!” น้ำซุปรีบมองสำรวจไปที่ใบหน้าคมของคนรัก แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็หาไม่เจอซักที
“เปล่า แค่รักมันจุกอกน่ะ เลยร้องออกมา” ร่างสูงทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ส่งมาให้น้ำซุป เลยโดนมือน้อยตีไปที่แผงอกอย่างเขินๆ
ตอนนี้ใบหน้าหวานของคนตัวเล็กกำลังขึ้นสีระเรื่ออย่างคนที่กำลังเขินอาย ลีโอยืนมองอยู่ได้ซักประมาณ 2 วิ ก็จัดการรวบคนเอวบางเข้ามาหาแล้ว จูบไปที่ริมฝีปากบางอย่างหมั่นเขี้ยวในความน่ารักน่าปรารถนาของคนตัวเล็ก
“อื้ออ............” ร่างบางประท้วงออกในที่สุด เพราะตอนนี้ร่างสูงเริ่มไม่หยุดอยู่ที่จูบแล้ว มือหนาของลีโอล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของน้ำซุปแล้วลูบไปที่หน้าท้องแบนราบอย่างหลงใหล
เมื่อปล่อยให้คนตัวสูงตักตวงความหวานจนพอใจแล้ว น้ำซุปจึงเริ่มลงมือทำมื้อเที่ยงทันที
“อีหนูอย่าเล่น” ลีโอดุร่างบางเบาๆ เนื่องจากตอนนี้น้ำซุปกำลังเอาผักกาดมาทำเป็น วิกผมร่างสูงอยู่น่ะซิ
“ฮ่าๆ เจ้าพ่อตลกชะมัด” น้ำซุปหาได้ฟังสิ่งที่คนรักบอก ยังคงเดินหน้าเอาข้าวของในครัวขึ้นมาเล่นอย่างต่อเนื่อง
“ว่าแต่ เราจะทำอะไรให้ทายาทผีปอปกินกัน” เมื่อเล่นจนสมใจแล้ว น้ำซุปก็มายืนอยู่ข้างๆร่างสูงที่ตอนนี้กำลังซอยหมูอย่างชำนาญ ถ้าไม่ได้รู้จักกัน น้ำซุปคงเข้าใจว่าลีโอนั้นเป็นพ่อคลัวหรือไม่ก็เชฟแน่ๆ อะไรจะชำนาญปานนั้น ใช่ว่าร่างบางจะทำอาหารไม่เป็น แต่ความจริงแล้วน้ำซุปนั้นถนัดทางพวกทำขนมมากว่า
“ยำสากษัตริย์เป็นไง ต้มส้มปลาทู เมื่อกี้เห็นปลาทูอยู่ในตัวเย็น”
“งั้นๆ เดี๋ยวอีหนูช่วยคิดว่าทำอะไรอีก”
ร่างบางพูดได้ดังนั้นก็เดินมาเปิดตู้เย็นดูอีกครั้งหนึ่งว่าพอมีอะไร ที่จำเป็นอาหารของเซ่นไหว้ให้เพื่อนตัวเองได้บ้าง
“ยำบีลัคกี้ด้วยลีโอ เอาแบบพริกเยอะๆเลยนะ”
“กลั่นแกล้งคนอื่น แล้วดูตัวเองหน่อย กินพริกเยอะได้ที่ไหน” ร่างสูงบ่นอดบ่นเสียไม่ได้ ก็คนตัวเล็กที่กำลังทำตัวเป็นนักสืบอยู่หน้าตู้เย็นนั้น ถึงจะกินเผ็ดได้ แต่ก็ไม่มากนักเพราะน้ำซุปจะท้องเสียเป็นประจำถ้ากินเผ็ดจัด
“นั่นซิ งั้นใส่พริกแต่พอประมาณ อ๊ะ!! เกี๊ยวกุ้ง”
น้ำซุปร้องขึ้นมาอย่างดีใจ เมื่อค้นไปค้นมาไปเจอเข้ากับอาหารโปรดของเจ้าตัวเข้า ก็คนตัวเล็กนั้นชื่นชอบให้การกินเกี๊ยวที่สุด ไม่ว่าจะเกี๊ยวกุ้ง เกี๊ยวปู หรือแม้กระทั่งเกี๊ยวซ่า กินได้ทั้งวี่ทั้งวัน ไม่มีวันเบื่อ ไม่มีวันหยุด
“งั้นอีหนูมาซอยหมูนะ เจ้าพ่อจะทอดเกี๋ยวให้” เมื่อได้ฟังดังนั้นร่างบางจึงรีบเอาแพ็ค เกี๊ยวกุ้งมาวางที่โต๊ะเตรียมอาหารทันที แล้วแย่งมีดไปจากร่างสูงอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ร่างสูงดุเสียไม่ได้
“น้ำซุป!! อย่าดึงไปอย่างนั้นซิ” จะไม่ให้ผมดุได้อย่างไง ก็เมียแย่งมีดไปแบบไม่บอกไม่กล่าว และที่สำคัญน้ำซุปดันไปจับตรงปลายมีดนี่ซิ ดีแค่ไหนที่มันไม่บาดเอา
“บ่นอีกล่ะ บ่นมากเดี๋ยวแก่ไม่รู้นะ” ร่างบางเอ่ยปากแซวร่างสูง ที่ตอนนี้หันหลังเตรียมกระทะตั้งไฟอยู่ข้างๆ
“แก่ๆไม่แก่ เดี๋ยวคืนนี้ได้รู้กัน 5 รอบก็ไม่เหนื่อย”
“ทะลึ่ง วันๆนี่คิดแต่เรื่องนี้ทั้งวันเลยหรือไง”
“ก็เมียเซ็กซี่นี่น่า ไม่คิดเรื่องนี้แล้วให้คิดเรื่องอะไร”
“พอเลยลีโอ!! ทอดเกี๊ยวไปเลย พูดมาก!”
ร่างสูงไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่ยิ้มออกมาแค่นั้น เมื่อน้ำมันร้อนพอสมควรแล้วร่างสูงก็จัดการหย่อนเกี๋ยวชิ้นแรกลงไปทันที
“โอ๊ย!!!!!!” ร่างบางที่ยืนหั่นหมูข้างๆ จึงโดนน้ำมันที่กระเด็นมาถูกแขนบางเข้าอย่างจัง ส่งผลให้คนตัวเล็กร้องออกมาอย่างเจ็บแสบ
“น้ำซุป!! เป็นอะไร?”
“น้ำมันกระเด็นใส่อ่ะ” น้ำซุปเบะปากทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แล้วยื่นแขนบอบบางของตนแล้วคนรักดู
“พอเลย..ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ออกมายืนตรงนี้มะ” ร่างสูงจัดการจูงร่างบางมาตรงเคาร์เตอร์ล้างจานแทน แล้วตนเองก็เดินไปดูกระทะ
“ลีโอระวังนะ!!”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ยืนอยู่ตรงนั้นก็ล้างผักด้วย เดี๋ยวจะได้ทำสลัด”
“ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้ต้น จะรู้จักมายองเนสด้วย” ร่างบางบ่นเบาๆ เพราะต้นกล้าเพื่อนของตนนั้นขึ้นชื่อว่าเฉยในเรื่องของอาหาร ประมาณว่ากูกินอย่างเดียว ไม่ได้สนใจอะไร อีกอย่างไอ้ต้นนั้นไม่ค่อยชอบอาหารเลี่ยนๆเท่าไร
“ไปว่าเขา แต่เพื่อนของอีหนูแต่ละคนใช้ได้นะ”
“ลีโอชอบหรือเปล่า” ร่างบางหันหน้ามาถาม ร่างสูงจึงเงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้มให้
“ก็นิสัยดีกันทุกคน ทำงานที่ไหนบ้างล่ะ”
“เริ่มจากคนแรกเลยนะ ฟาร์ฟาร์เจ้าพ่อก็รู้แล้ว ผ่าน!! คนที่สองไอ้ตัส เป็นรองผู้บริหาร กิจการที่บ้าน่ะ ขายอะไรก็ไม่รู้อีหนูไม่ได้ถาม คนที่สามไอ้ต้น สถาปนิกในกรุงเทพน่ะ คนที่สี่ไอ้นัท เป็นสถาปนิกเหมือนกัน แต่ตอนนี้กำลังเตรียมตัว ต่อ ป.ท คนที่ห้า ไอ้ไมค์ โค้ชเยาวชนทีมชาติเลยนะ อายุยังน้อยแต่ประสบการณ์เยอะ” ร่างบางเล่าไปก็ยิ้มไป ก็ลีโอมองแล้วยิ้มให้นี่น่า คนตัวบางเลยแพ้ให้กับความน่ารักของคนรักเข้าอย่างเต็มๆ
“เก่งกันทั้งนั้นเลย แต่อีหนูของเจ้าพ่อเก่งกว่า” ร่างบางได้ยินดังนั้นก็อายขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมาย
“เก่งตรงไหนเนี่ย อยู่บ้านอบขนมเฉยๆ” น้ำซุปส่งค้อนน่ารักๆ ให้ลีโอย่างอดไม่ได้
“ก็เก่งที่ทำหน้าที่แม่บ้าน และเมียได้อย่างไม่ขาดตก บกพร่องไง”
“ลีโอ!!!!!!!!!” น้ำซุปเดินมาแล้วเอาผักกาดหอมยัดไปที่ปากของลีโออย่างเต็มๆ
“กินไปเลยๆ จะได้ไม่ได้พูดมาก”
ทั้งสองช่วยกันทำอาหารอย่างมีความสุข ทำไปเรื่อยๆ เสร็จยังโน้นก็เริ่มอย่างนี้ จนตอนนี้บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยอาหารมากมาย หลายสไตร์
“ว้าววววววววว น่ากินทั้งนั้นเลย” ร่างบางลงมือชิมอาหารฝีมือสามีทันที
“เป็นไง???” คนตัวสูงถามอย่างลุ้นๆ ถึงจะมั่นใจว่าตนเองเป็นคนทำอาหารอร่อย แต่เขาก็อยากจะถามร่างบางเพื่อความแน่ใจอยู่ดี
“ก็งั้นๆ” เมื่อร่างพูดเสร็จก็โดนร่างสูงลากเข้ามาหอมแก้มอย่างหมั่นเขี้ยวก็ดูที่น้ำซุปทำหน้าทำตาซิ เจ้าเล่ห์ชะมัด เห็นแล้วมีอารมณ์
“เอาดีๆน้ำซุป” ลีโอเริ่มมองหาวัตถิดิบในการทำมาม่า 3 รส เพราะเมื่อกี้ร่างบางบอกว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่น ( มาม่า ) ขึ้นมา
“อร่อยซิ ไม่อร่อยก็ไม่ใช่ลีโอแอ็คซายน์แล้ว” ร่างบางเดินไปหาร่างสูงแล้วดึงปกเสื้อเชิ้ตลงมา ทำเอาร่างสูงมองมาอย่าง งงๆ ว่าร่างบางจะทำอะไร
เมื่อลีโอก้มลงมาอย่างที่ต้องการ น้ำซุปก็จัดการจูบไปที่ซอกคอของร่างสูงทันที ริมฝีปากหนาของลีโอคลี่ยิ้มออกมาทันที เพราะเมื่อกี้เหมือนร่างบางจะลืมตัวดูดเม้นต้นคอเขาให้เป็นรอยอย่างที่เจ้าตัวทำประจำเวลาอารมณ์ดี
“ไม่ต้องทำเครื่องหมาย เขาก็รู้ว่าเจ้าพ่อน่ะมีเมียแล้ว”
“ไม่ได้ๆ!! ต้องทำ ทีเจ้าพ่อยังชอบทำกับอีหนู”
สำหรับลีโอนั้น ต้องทำรอยสัญลักษณ์ไว้กับต้นคอของอีกฝ่ายทุกวัน เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันติดเป็นนิสัยไปแล้ว
“อ่ะ! เอาให้มันเต็มที่กี่รอยแล้วแต่อีหนูเลยเอ้า” เมื่อคนตัวสูงเปิดทางให้อย่างนั้นแล้ว น้ำซุปก็จัดการตีตราจองไว้ที่ลำคอของอีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน
เมื่อแกล้งร่างสูงเสร็จแล้ว ร่างบางก็มานั่งรอมาม่า 3 รสที่โต๊ะ ด้วยหมาดคุณนาย โดยทำทีชี้นิ้วสั่งโน้น เอาอั้นนี้ อันนี้ไม่ดี ร่างสูงที่ยืนมองอยู่นานก็เดินมาหอมแก้มนวลอย่างอดไม่ได้
“ม่าม่าจ๋า เค้ารอตัวนะ เอ้อน่ะๆ” ร่างบางร้องเพลงรอมาม่าอย่างสนุกสนาน อีกทั้งยังแกล้งร่างสูงด้วยการวิ่งไปเป่าหู แล้ววิ่งกลับมานั่ง
“รอก่อนซิ ใจร้อนไปได้ ทำไมเวลาบนเตียงไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย” ก็วกเข้าไปเรื่องบนเตียงอยู่ดี มนุษย์ตนนี้เป็นคนที่หื่นแล้วหื่นอีก ผมซึ่งเป็นเมียต้องทำใจ ฮ่าๆ
น๊อค!!!!!!!!!!!!!!! เมื่อเจอร่างสูงพูดอย่างนี้เข้า ร่างบางก็น๊อคคาโต๊ะไปเลย
“ชิส์!! โรคหน้าหนานี่มันไม่เข้าใครออกใครเลยจริง”
/ น้ำซุปคร้าบบบบบ รับโทรศัพท์พวกที่ชอบโทรมาขัดจังหวะหน่อยคร้าบบบบ/
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของร่างบางดังขึ้นทำเอาทั้งสองคนมองหน้ากันอัตโนมัติ ร่างสูงนั้นยิ้มไม่หุบกับเสียงเรียกเข้าของร่างบาง ฟังกี่ครั้งก็อดภูมิใจในความฉลาดของตัวเองไม่ได้
“ฮัลหลิว” ร่างสูงเมื่อได้ยินร่างบางรับโทรศัพท์อย่างนั้นก็รู้ทันทีว่าใครโทรมา จะเป็นใครถ้าไม่ใช่คุณหญิงแม่สุดเฟี้ยวของร่างบางไงล่ะ
/“ยาหยีของแม่ทำอะไรอยู่เอ่ย”/ ผมบอกแม่กี่ครั้งแล้วนะ ว่าอย่าเรียกยาหยี เพราะมันหวานเกินไป แต่แม่ก็ไม่เคยฟังสักครั้ง
“อยู่คอนโดเพื่อนน่ะ คุณหญิงมีอะไรหรือเปล่า”
/“พอดีลูกชายคุณหญิงหายน่ะ น้ำซุปพอจะช่วยได้หรือเปล่า” เมื่อได้ฟังดั้งนั้นร่างก็หลุดหัวเราะออกมาทันที เป็นไงล่ะแม่เขา โทรมาแต่ละทีมุกไม่เคยซ้ำกัน
“อืมๆ น้ำซุปพอจะช่วยอะไรคุณหญิงได้บ้างเนี่ย” ร่างบางเงยหน้าทำปากบอกลีโอว่า แม่เขาโทรมา ร่างสูงพยักหน้ารับแล้วทำมาม่าต่อไป
/“ถ้าน้ำซุป เห็นลูกชายคุณหญิงก็ฝากบอกด้วยนะ ว่าคุณหญิงจะยกมรดกครึ่งหนึ่งให้มูลนิธีเพื่อนพึ่งพาไม่ได้” นั่นๆ เอาของสูงมาเล่นอีกล่ะ ก็บอกแล้วว่าแม่ผมน่ะวัยรุ่นสุดๆ
“อ้าวๆๆ แล้วน้ำซุปจะเอาอะไรกินล่ะ” ร่างบางแอบกดอัดเสียงการสนทนาครั้งนี้เอาไว้ โดยที่คุณหญิงแม่นั้นไม่ได้รู้เลย เอาไว้ไปเปิดประจานตอนอยู่ด้วยกัน
/“คุณสามีของน้ำซุปไงคะ ได้ข่าวว่ารวยไม่ใช่หรอ.....คุณหญิงไม่ได้ยุนะ แค่แนะนำ ทำไมน้ำซุปไม่อุ้มฆ่าลีโอล่ะ แล้วเอาเงินประกัน สงสัยคงได้เยอะ”/ ดูแม่ผมซิครับคนอ่าน มีอย่างที่ไหนแนะนำให้ลูกตัวเองฆาตกรรมสามีแล้วเอาเงินประกัน ผมเติบโตขึ้นมาด้วยสภาพแวดล้อมที่น่ากลัวจริง ๆ
“คุณหญิงนี่ข้อเสนอไม่เลว ว่าแต่น้ำซุปจะจ้างมือปืนได้ที่ไหน” ก็รับมุกแม่ตัวเองไปตามอัธยาศัย งานนี้มีแต่ฮากับฮา
“คุณหญิงผิดหวังในตัวน้ำซุปที่สุด ฆ่าได้แม้กระทั่งผัว ฮึกๆ ฮึกๆ ร้องไห้นะ ได้ยินหรือเปล่า”
“ฮ่าๆ ๆ ก็เมื่อกี้คุณหญิงแนะแนวทางน้ำซุปเองนะ ว่าแต่ร้องไห้แล้วมาบอกทำไมเนี่ย”
ครอบครัวผมนี่เป็นอะไรที่มีหลายรสชาติจริงๆ หาได้ที่ไหนคุณแม่ที่มีทุกรสชาติ ว่าแล้วก็อยากกอดเหมือนกันแฮะ ไม่ได้กอดคุณหญิงนานเท่าไรแล้วเนี่ย
/“คุณหญิงขี้เกียจคุยกับน้ำซุปแล้ว เรียกลูกเขยสุดหล่อให้หน่อยซิ คุณหญิงจะจีบ เอ๊ย!! มีเรื่องคุยด้วย”/ ผมว่าแม่ผมนี่อาการเริ่มหนักขึ้นไปทุกวันๆ ล่ะ ไม่ไหวสงสัยยาที่บ้านหมด อาการเลยออกมาอย่างนี้
“ลีโอ คุณหญิงจะคุยด้วย” ร่างบางเดินมาหยุดข้างๆคนรัก แล้วยื่นโทรศัพท์ของตนให้อีกฝ่าย
“ครับๆ น้ำซุปกินมาม่าได้เลยนะ เสร็จแล้ว” ร่างสูงรับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกรอกเสียงทักทายนคนในสายทันที
“คุณแม่ครับ สวัสดีตอนเที่ยงครับ”
/“สวัสดีพ่อลูกเขย เมื่อกี้ทำอะไรขุนลูกชายแม่ล่ะ”/ ร่างสูงได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ ก็ดูที่คุณหญิงแพรวใช้คำกับลูกชายตัวเองซิ ขุน ทำอย่างกับน้ำซุปเป็นหมูอย่างนั้นแหละ
“มาม่าครับคุณแม่ คุณแม่กินข้าวเที่ยงหรือยังครับ” ร่างสูงเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเยือกน้ำออกมา แล้วเดินมานั่งข้างๆร่างบาง
/“ยังเลยลูก ไปทำอะไรคอนโดต้นกล้าล่ะ”/ คุณหญิงแพรวนั้นรู้จักเพื่อนๆของลูกชายตัวเองเป็นอย่างดี น้ำซุปเคยเล่าให้ฟังว่าตอนที่ถ้าฟาร์เพื่อนรักคิดถึงแม่ที่เชียงใหม่นั้น ร่างบางก็จะพามากอดคุณหญิงแม่สุดเฟี้ยวที่บ้านทันที
“พาน้ำซุปมาหาเพื่อนน่ะครับ เขาบ่นทุกวันว่าอยากมา พอดีเพื่อนเขานัดกันลางานน่ะครับ ผมก็เลยต้องตามใจพามา”
/“เขาก็ขี้บ่นตามประสาคนแก่อย่างนั้นแหละลูก ฝากบอกน้ำซุปด้วยนะว่าแม่จะซื้อแผนที่ให้..ซื้อให้ลูกเขยด้วย”/
“คุณแม่จะซื้อแผนที่ให้ผมกับน้ำซุปทำไมครับ???????”
“ก็ลูกเขย กับลูกชายทำแผนที่กลับบ้านแม่ไม่ถูกน่ะซิ” เมื่อได้ยินดังนั้นร่างสูงก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที เขาเข้าใจเลยว่าทำไมน้ำซุปถึงโตมาเป็นอย่างนี้ ก็ดูคุณหญิงแม่ของร่างบางซิ น่ารักซะไม่มี
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 749921 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก