มาแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน :m23:สัญญาว่าจะนำมาลงเรื่อย ๆ นะคะ และก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่ติดตามเรื่องของฮยอนแจกับจีซบ
ตอนที่ 8 ขอจองไว้ก่อน
ฮยอนแจประคองจีซบที่อาการแย่กว่าขึ้นลิฟท์ในอพาร์ตเม้นต์ที่เขาเช่าอยู่ เขากดลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นชั้นหก ตอนนี้เที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว อากาศคืนนี้หนาวเย็นตามแบบเมืองหนาว แต่ในหัวใจชายหนุ่มกลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เขาค่อย ๆ พยุงคนร่างบางกว่าไว้ที่ตอนนี้เดินไม่ค่อยตรงทางนัก ไปยังห้อง 615 ที่อยู่ทางซ้ายมือของลิฟท์ ทางเดินในอพารต์เม้นต์เงียบสงบ ยินแต่เสียงฝีเท้าของผู้ชายสองคนเท่านั้น
เขาค่อย ๆ วางจีซบที่สีหน้าแดงกล่ำลงบนเตียงขนาดหนึ่งคนนอนของเขา ตอนนี้เจ้าของแก้มป่องที่ตอนนี้กลายเป็นสีชมพูอ่อน ได้หลับไหลลงไปอย่างอ่อนล้า ฮยอนแจนั่งลงข้าง ๆ จีซบ ชายหนุ่มนั่งจ้องหน้าคนบนเตียงโดยสำรวจแบบถี่ถ้วน ดวงหน้าอ่อนใส ที่หลับสนิทตรงหน้าเหมือนเด็กน้อย
ฮยอนแจค่อยใช้มือแข็งแรงลูบไปตามใบหน้าของจีซบอย่างทะนุถนอม ทำไมหนอ เขาถึงได้รู้สึกพิเศษกับผู้ชายคนนี้? ทำไมเขาถึงอยากดูแลปกป้องร่างบางที่นอนสลบอยู่บนเตียงของเขาด้วย? และทำไมเขาถึงไม่ชอบใจเวลาเห็นจีซบคุยกับจุงแจหรือคังจินโฮ?
แล้วเขาก็อมยิ้มกับตัวเอง อย่างคนที่รู้คำตอบนั้นแล้ว
ฮยอนแจหยิบผ้าขนหนูที่ชุบน้ำแล้ว เช็ดใบหน้าของจีซบอย่างเบามือ คนหน้าหวานตรงหน้าค่อย ๆ ลืมเปลือกตาขึ้นเพราะความมเย็นนจากน้ำทำให้จีซบรู้สึกตัว เขามค่อย ๆ อมองหน้าฮยอนแจ ที่บรรจงใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเขาอย่างเบามือ
“นอนก่อนนะครับเดี๋ยวผมเช็ดหน้าให้”
“เกรงใจจังครับ” จีซบกล่าวกับคนตรงหน้าอย่างเกรงใจจริง ๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ หลับตานะ เดี๋ยวผมเช็ดหน้าให้”
ร่างบางที่นอนอยู่หลับตาลงอย่างว่าง่าย อาจจะด้วยความเหนื่อยล้า จีซบจึงผล่อยหลับไปอย่างงายดาย ฮยอนแจที่ละมือจากการเช็ดหน้ามองหน้าของจีซบอีกครั้งหนึ่ง นี่เป็นอีกครั้งที่เขาแอบมอง แต่เป็นการแอบมองที่ใกล้ชิด ใบหน้าอ่อนเยาว์เหมือนเด็กน้อยนั้นเข้าสู่ห่วงนิทราอย่างเป็นสุข เขาจึงห่มผ้าให้ร่างบางเพราะอากาศเริ่มหนาวแล้ว มือแข็งแรงนั้นลูบไปที่ผมนุ่มอย่างเอ็นดู พร้อมทั้งโน้มตัวลงไปใช้ริมฝีปากสำผัสหน้าผากสวยนั้นอย่างแสนรัก
“ผมจองคุณแล้วนะ” เสียงทุ่มต่ำกระซิบข้างหูจีซบที่หลับอยู่ ก่อนที่ฮยอนแจจะไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมตัวนอน
--- ------------------------------------------------------------
แดดอ่อน ๆ ส่องผ่านผ้าม่านบางโปร่งแสงเข้ามากระทบหน้าขาวเนียนที่นอนอยู่ ตาคู่เล็กนั้นหยีรับแสงแดดอย่างสะลึมสะลือ จีซบค่อยลุกจากเตียงเล็ก พลางสำรวจไปรอบห้อง เขาจำได้ว่าเมื่อคืนเขามานอนที่ห้องฮยอนแจเพราะว่าเขาเมา อ่าวแล้วฮยอนแจล่ะ ? เขามองหาเจ้าของห้อง แต่หูพลันได้ยินเสียงน้ำที่เปิดอยู่ใยห้องน้ำ เขาจึงวางใจ
เขามองดูตัวเอง ก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ ทั้งสิ้น มีเพียงเนกไทที่ปลดลงแค่นั้น เขาจึงโล่งใจและมองไปทางห้องน้ำอย่างขอบคุณ
เสียงผิวปากดังเล็ดรอดออกมาพร้อมกับร่างหน้าที่ตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวห่มมัดช่วงล่างไว้ ฮยอนแจก้าวออกจากประตูห้องน้ำ เห็นจีซบนั่งอยู่บนเตียงของเขา ในห้องของเขาตอนนี้
เขาอยากจะให้จีซบมาอยู่กับเขาอย่างนี้ทุกเช้าจังเลย...
“อรุณสวัสดิ์ครับ เมื่อคืนหลับสบายไหม” ฮยอนแจถามคนหน้าหวานที่ตอนนี้แก้มเริ่มมีสีเลือดฝาด
“อ่อ ครับ ขอบคุณฮยอนแจมากเลยนะ รบกวนจริง ๆ เลย” เขาหลบตาลงต่ำ เมื่อตอนนี้เผชิญอยู่กับร่างกำยำที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ตามตัว
“ครับ ไม่เป็นไรครับ” ฮยอนแจหมายจะก้าวออกมา แต่ผ้าขนหนูเจ้ากรรม ตันทรยศหลุดมาจากร่างหนานั้นอย่างรวดเร็ว ทำให้จีซบที่พยายามมองหน้าเจ้าของห้องอยู่พอดี เห็นสิ่งที่เค้ากำลังหลบอยู่อย่างเต็มตา จนทำให้เขาปิดตาอย่างตกใจ ส่วนฮยอนแจนั้นเพิ่งรู้ตัว เลยคว้าผ้าขนหนูขึ้นมานุ่งใหม่อย่างรวดเร็ว
“ขอ..ขอโทษนะครับ ผม เอ่อ ผมขอโทษ” ฮยอนแจละล่ำละลัก เพราะเห็นจีซบปิดตาอย่างตกใจมาก ส่วนจีซบเองก็พยายามตั้งสติ กับสถานการณ์ตรงหน้า
“อ่อ ครับไม่เป็นไรครับ เราก็ผู้ชายเหมือนกัน ไม่เป็นไรหรอก” เขากล่าวกับฮยอนแจ ที่ตอนนี้มองหน้าแดง ๆ ของเขาด้วยความเอ็นดู ปนอยากจะแกล้งจีซบขึ้นมาแล้วตอนนี้
“เหรอครับ ว้า เสียดายจัง ผมอาบน้ำไปซะแล้ว งั้นครั้งหน้าเรามาอาบน้ำด้วยกันมั๊ยครับ เพราะเราก็เป็นผู้ชายด้วยกันนี่นา" ฮยอนแจกล่าวพร้อมนั่งลงข้าง ๆ จีซบอย่างจู่โจม
“เอ่อ ..ไม่ดีมั๊งครับเพราะผมชอบอาบน้ำคนเดียว” จีซบเองก็เบือนหน้าหนีการจู่โจมของฮยอนแจเช่นกัน
“ครับบ ไม่เป็นไร นี่ เมื่อคืนคุณแม่คุณโทรมานะ” ร่างหนาข้าง ๆ พลางเปลี่ยนเรื่องคุย
“เหรอครับ แล้วแม่ว่าไงมั่งอ่ะ”
“อ่อ ผมบอกว่าผมอยู่กับคุณครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมบอกคุณแม่คุณแล้วว่าคืนนี้นอนห้องผมก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปส่ง”
“ครับ ขอบคุณฮยอนแจนะ”
“ครับไม่เป็นไร ป่ะ อาบน้ำล้างหน้าซะ ผมเตรียมผ้าเช็ดตัวให้แล้วหน่ะ”
“ครับ”
ช่วงสาย ทั้งสองเดินลงมาจากอพาร์ตเม้นท์ ฮยอนแจหมายว่าจะไปส่งจีซบที่บ้าน แต่พอเดินมาข้างหน้าก็พบกับใครบางคนที่มารอรับจีซบ
“จุงแจ” จีซบอุทาน
“เฮ้ย จุงแจ แกมาทำไรที่นี่วะ คิดถึงชั้นเหรอ” ฮยอนแจเริ่มไม่พอใจ
“บ้า ใครเค้าคิดถึงมึง กูมารับแม่นกต่างหาก” ร่างใหญ่ตอบใส่ฮยอนแจอย่างกวนสุด ๆ
“อะไรกันกูไปส่งจีซบได้”
“อะไร ๆ เมื่อคืนเค้าก็นอนห้องมึงแล้ว และอีกอย่างวันนี้กูมีนัดกับจีซบอยู่แล้วเว้ย” จุงแจหันไปทางจีซบ
“อืม ใช่ ๆ วันนี้เรามีนัดกับจุงแจหน่ะ” จีซบทำท่าเหมือนเพิ่งนึกได้
“นัดอะไรอ่ะ มันสำคัญมากเหรอ” ฮยอนแจไม่ยอมแพ้
“ยุ่งน่า เรื่องของกูสองคน ไปจีซบ สายแล้ว เดี๋ยวไม่ทัน”
“อืม ฮยอนแจ เราไปก่อนนะเมื่อคนเราขอบคุณนายจริง ๆ เลยนะ”
“ครับ ยินดีครับ มานอนทุกวันเราก็ไม่ว่าหรอกนะ” ฮยอนแจตั้งใจจะพูดประโยคนี้ไว้ให้จุงแจได้ยิน
“โห ใครเขาอยากนอนกะเอ็ง ป่ะ จีซบ” จุงแจรีบตัดบท
“ไปก่อนนะครับ”
“ครับ”
ฮยอนแจได้แต่มองตามหลังบาง ๆ ของจีซบไปอย่างเสียดาย เห็นทีว่า เขาจะต้องระวังนายจุงแจให้มากขึ้นเสียแล้ว
...........................................
จุงแจที่เดินมากับจีซบสองคน พอเห็นว่าเดินมาไกลจากอพาร์ตเม้นท์ของจีซบพอสมควรแล้ว จึงหันมาคุยกับจีซบ
“เฮ้ย จีซบ ทำไมนายให้เราแกล้งบอกกับไอ้ฮยอนแจวะ ว่าเราชอบนาย”
“อืม นายคิดว่าไงล่ะ”
“มันก็น่าจะชอบนายจริง ๆ หน่ะแหล่ะ เออ แล้วเมื่อคืนเป็นไงมั่ง ไมไปนอนบ้านฮยอนแจได้ล่ะ”
“เราเมาอ่ะ”
“หา นี่ยังคออ่อนเหมือนเดิมเหรอเนี่ยะ ไรวะ”
“อืม เราไม่ชอบดื่มนี่”
“อืม โทษ ๆ แล้ว เกิดอะไรขึ้นมั่งอ่ะ ฮยอนแจมันทำอะไรนายมั่งอ่ะ”
“ไม่หรอก เราก็กลัว ๆ เหมือนกันนะ แต่อีกใจเราก็ไว้ใจผู้ชายคนนี้อย่างบอกไม่ถูกอ่ะ เนี่ยะ เมื่อคืนเราก็นอนชุดนี้ และก็ไม่มีรอยอะไรเลยอ่ะ”
“อืม ไว้ใจได้”
“แล้วนี่แม่ให้นายมารับเราเหรอ”
“ช่ายยย เนี่ยะ คือวันนี้เราพายุนเฮไปเยี่ยมบ้านนายไง ก็แม่นายบอกเราว่านายไปนอนบ้านฮยอนแจ เราเลยอาสาไปรับให้ ตอนนี้ยุนเฮอยู่บ้านนายเนี่ยะ สงสัยกำลังทำอะไรกินกันกับแม่ก็ได้” จุงแจหมายถึงยุนเฮ แฟนสาวที่เป็นเพื่อนอีกคนของจีซบ
“อืม”
“เราว่าแม่นายหน่ะ เค้าดูวางใจฮยอนแจมากเลยนะ รู้ไหม”
“อืม ขอบใจมากนะจุงแจที่ช่วยพิสูจน์ให้ อย่างที่เล่าให้ฟังอ่ะ เค้าเหมือนจะมีใจให้เรา แต่เราก็ไม่กล้าตอบตัวเองว่าอย่างนั้น”
“ไม่เป็นไร เราก็เพื่อนกัน อีกอย่าง ถ้าเรามาชอบนายจริงนี่แย่เลย ยุนเฮคงเล่นงานเราตาย ฮ่า ๆๆๆ”
“ป่ะ กลับบ้านเถอะ อยากเจอยุนเฮเหมือนกัน” ตาหยี ๆ หันมาหัวเราะกับเพื่อนสนิทอย่างขบขัน