CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 13-05-2007 16:42:27

หัวข้อ: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 13-05-2007 16:42:27

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


ASIAN SERIES
 Big City, Little love  

PART ONE - - Seoul[/b]

ตอนที่ 1  วันที่เราเจอกัน

      
       “จีชบจ๊ะ มานี่หน่อย” เสียงหวานใสจากหัวหน้าสาว ทำให้ชายหนุ่มสวมแว่นขอบดำละสายตาจากเอกสารในมือที่กำลังตั้งใจอ่าน  พร้อมกับเดินมาหาคนต้นเสียง
“ครับ คุณมินจี มีอะไรเหรอครับ”  
“นิดหน่อยจ้ะ คือ ช่วยเอาเอกสารเนี่ยะ ไปให้แผนกช่างหน่อยได้มั๊ยจ๊ะ”
“อ่า ได้ครับ”
        
       จีซบพาร่างสูงโปร่งเดินจากแผนกบัญชีไปยังแผนกประกอบยนต์ หรือที่คนในบริษัทเรียกกันว่าฝ่ายช่าง ตามคำสั่งของหัวหน้าสาว ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น เวลาที่พนักงานทุกคนนับถอยหลังว่าให้เลิกงานเร็ว ๆ จีซบก็เช่นกัน เขาคิดว่านี่เป็นการออกกำลังกาย หลังจากที่นั่งอยุ่กับที่มาแล้วกว่าสองชั่วโมง วันนี้อากาศแปลก ๆ ฟ้าหลัว เหมือนฝนจะตก
    และลิฟท์ก็พาเขามาที่ชั้น G ซึ่งเป็นส่วนของแผนกประกอบยนต์ ของบริษัทรถยนต์ยักษ์ใหญ่ของเกาหลี และนี่ก็เป็นบริษัทแม่ที่ตั้งสำนักงานและโรงงานประกอบในโซล  
ชายหนุ่มสาวท้าวยาวเข้าไปในกลุ่มช่างสองสามคนที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่ ขณะที่ผลัดเปลี่ยนกันทำงาน
“เอ่อ ขอโทษครับ  มาจากฝ่ายบัญชีครับ ผู้จัดการโซให้เอามาให้ครับ”  จีซบกล่าวเสียงนุ่มอย่างสุภาพต่อเพื่อนร่วมบริษัท
“ครับ ขอบคุณครับ” เสียงห้าวใหญ่ตอบรับจากชายหนุ่มร่างหนาคนนึงในกลุ่มที่ลุกมารับ รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าหล่อเหลาแต่ตอนนี้มีคราบเขม่าดำแต้มอยู่เป็นริ้วตามแก้ม และกลิ่นเหงื่อ จากการทำงานอย่างหนักเมื่อครู่นี้
“เอ่อ ครับ ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” จีซบกล่าวตอบรับพร้อมรอยยิ้ม พร้อมหมุนตัวกลับ
“เดี๋ยวครับ คุณชื่ออะไรครับ” ชายหนุ่มคนเดิมถาม
“อ่อ ลีจีซบครับ แล้วคุณล่ะครับ”
“ปาค ฮยอน แจ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“ครับยินดีครับ”
“หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะครับจีซบ”
“ครับ ฮยอนแจ”

  หลังจากที่ จีซบ เดินมาจากแผนกช่างนั้น เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เพราะได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ ถึงแม้ว่าเขาและฮยอนเแจ
จะทำงานที่เดียวกัน  แต่ก็ใช่ว่าจะรุ้จักกัน และที่สำคัญสังคมคนทำงานแล้วมักไม่มีเวลาไปทำความรู้จักกับคนอื่น นอกจากการทุ่มเทกับงาน
  อีกอย่าง  ฮยอนแจเป็นฝายมาทักเขาก่อนด้วย เขารู้สึกดีที่มีคนอื่นอยากทำความรู้จักกับเขาเหมือนกัน


5 โมงเย็นแล้ว เป็นเวลาพิ้นฐานที่บริษัทต่าง ๆ กำหนดให้เลิกงาน สำหรับงานที่จีซบทำนี้เป็นงานในแผนกบัญชี ตัวเขาเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีคนนึงของบริษัท บางวันเขาก็เลิกงานตามปกติ แต่บางวันเขาก็อยู่ที่บริษัทเพื่อสะสางงานจนดึกดื่น แต่วันนี้เขาได้กลับบ้านตามเวลาปกติ  ที่คนอื่นเค้ากลับกัน อากาศวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ตอนเช้ามีแดดแรง แต่ตอนบ่ายกลับมีเมฆฝนคั้งเค้า จนถึงตอนนี้ฟ้ามืดครึ้ม นั่นก็แสดงว่า เมฆดำ ๆ ฝนฟ้าเตรียมกลั่นตัวเป็นน้ำใส ๆ ตกลงสู่พื้นโลกแล้ว
   เขาเดินอย่างเร่งรีบไปที่หน้าสำนักงานเพื่อต่อรถไฟฟ้าใต้ดินกลับบ้าน เพราะเดี๋ยวฝนก็ทำท่าจะตกลงมาแล้ว ตอนนี้ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่เบียดเสียดกันบนรถไฟฟ้า เขาพบชายหนุ่มคนนึงที่เพิ่งรุ้จักกันวันนี้ ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาแต่ว่าตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่มีคราบเขม่าติดอยุ่แล้ว
“อ่าหวัดดีครับฮยอนแจ”
“อ้าว หวัดดีครับจีซบ กลับบ้านเหรอครับ”
“ใช่ครับ แล้วฮยอนแจล่ะ”
“อ่อ ครับกลับบ้านเหมือนกันครับ วันนี้ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวไหนอ่ะครับ อิอิ” เสียงใหญ่จากหนุ่มร่างหนาในสื้อชอปตอบรับ
“บ้านอยู่แถวไหนครับฮยอนแจ”
“เอ่อ แถว ๆ คังเบียนหน่ะครับ แล้วนายล่ะ”
“แถว ๆ ซินดางหน่ะ”
“เหรอ  เหอ ๆ วันหลังจาไปเยี่ยมบ้านนะ”
“อืม ได้”
        ชายหนุ่มสองคนคุยเรื่องต่าง ๆ อย่างถูกคอ จนกระทั่งจีซบถึงสถานี 206 จึงขอตัวกลับบ้าน
“อ่า ขอตัวก่อนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับฮยอนแจ”
“ครับ แล้วเจอกันครับ”   

ตอนนี้ฝนซาลงแล้ว จีซบเดินเท้าต่อจากสถานีรถไฟมายังบ้านอย่างสดชื่น ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะได้เจอเพื่อนใหม่ และเพื่อนใหม่ของเขาคนนี้ก็เป็นคนที่น่าคบมาก ๆ ฮยอนแจเป็นคนคุยเก่ง มีอารมณ์ขัน ผิดกับเขาที่ไม่ค่อยพูด คอยฟังฮยอนแจเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้มากกว่า
“แต่เอ....ทำไมเราเพิ่งเจอฮยอนแจตอนนี้หว่า หรือว่าเราไม่ทันสังเกตเค้าเลย ทั้ง ๆ ที่กลับบ้านสายเดียวกันแท้ ๆ” จีซบฉุกคิดในใจ


“กลับมาแล้วครับ”

ฮยอนแจกลับถึงห้องเช่าเล็ก ๆ หรือที่เขาเรียกว่าบ้าน ในเวลาหนึ่งทุ่มเศษ อย่างขมุกขมอม อย่างที่เขาบอกกับจีซบในว่า  วันนี้เขาไม่อยากไปกินดื่มตามประสาหนุ่มที่ไหน แต่ว่าเขาต้องลงรถไฟสถานี207 เพื่อเปลี่ยนเที่ยวรถไปอีกเส้นทางนึง ที่สามารถกลับมาบ้านของเขาได้ซึ่งกว่าจะถึงก็ไกลกันพอสมควร
“เฮ้อ ตรูจะบอกเพื่อไรฟะเนี่ย อยู่ในบ้านคนเดียวแท้ ๆ หึหึ”
 เขาพึมพำในคออย่างอดไม่ได้ แล้วรอยยิ้มอบอุ่นก็ปรากฎบนใบริมฝีปากของฮยอนแจ เมื่อเขาคิดถึงใบหน้าของเพื่อนใหม่ที่เพิ่งเจอกันวันนี้  ที่ทำให้เขาต้องลงทุน “ทำเนียน” เพื่อที่จะได้เจอกันบนรถไฟ และได้รู้จักกับจีซบมากขึ้น   ร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวเนียน แก้มใส ๆ นั้นป่องเวลายิ้มหรือหัวเราะ รับกับดวงตาคู่เล็กที่หยีที่มีแว่นตาขอบดำทรงเหลี่ยมพลางไว้ ริมฝีปากบางสีชมพู และท่าทางเรียบร้อยเขินอายของจีซบนั้น ทำให้เขาอยากรู้จักกับจีซบมากขึ้น วึ่งวันนี้มันเป็นอะไรที่คุ้มจริง ๆ สำหรับการลงทุน “ทำเนียน” ในวันนี้
  ฮยอนแจเพิ่งเคยสำรวจจีซบจีซบใกล้  ๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก หลังจากที่เขาแอบมองร่างโปร่งบางนั้นอยู่ฝ่ายเดียวมาเป็นเดือน ถึงแม้จะได้เคยเจอหน้จีซบแค่ตอนเช้าก่อนเข้างาน กับตอนเย็นเลิกงานก็ตาม แต่เขาไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดหรือทำความรู้จักอีกฝ่ายเลย อาจเป็นเพราะว่าแผนกทั้งสองนั้นอยู่คนละชั้นกัน พักกลางวันคนละกะกัน และแผนกทั้งสองก็ไม่ใช่แผนกที่ต้องติดต่อประสานงานกันมากมายนัก ทำให้ช่างเครื่องหนุ่มอย่างเขาไม่มีโอกาสได้เข้าไปคุยกับผู้ตรวจบัญชีคนนั้นเลย ทำไมน้า คนคนนี้มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นล่ะ เขาถึงได้อยากรู้จักและใกล้ชิดขนาดนี้
    เขาแปลกใจยิ่งนักทำไมตัวเขาถึงได้มาสนใจผู้ชายด้วยกันเอาป่านนี้ เด็กกำพร้าวัย 27 ที่เข้ามาเรียนต่อและทำงานในโซลตั้งคำถามให้กับตัวเอง ใช่ว่าเขาสนใจผู้ชายมาตั้งแต่ต้น เขาเคยมีแฟนสาวมาแล้วก็หลายคน แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงเจอแต่ผู้หญิงพันธุ์วีนอย่างนั้นด้วย เขาอยากได้คนที่อบอุ่น ใจเย็น ไม่เอาแต่ใจ และเข้าใจผู้ชายจน ๆ อย่างเขาบ้าง ก็พอ

      ฮยอนแจคิดว่า พรุ่งนี้เขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไป สถานี 206 เพื่อที่จะ “ทำเนียน” ต่อไป

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 13-05-2007 19:29:02

มาลงชื่ออ่านเรื่องใหม่ค่ะ  :teach:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: KevinKung ที่ 13-05-2007 20:32:01

มาลงชื่ออ่าน ค้าบ  :interest:
แต่ไหน ๆ เรื่องก็เป็นนิยายเกาหลีเน่อะ น่าจะหารูปมาแนะนำตัวละคร มาให้จิ้นไปด้วยนะค้าบ  o17

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 13-05-2007 20:35:03

รออ่านเป็นคนที่สาม อิอิ  o15

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: มะนาว ที่ 13-05-2007 21:24:46

มะนาวมารออ่านเป็นคนที่ 4 ละกัน....อิอิ.............
ชอบคร้าบบบบบบบ........

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 13-05-2007 21:48:18

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 14-05-2007 20:34:10

 o15ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ เดี๋ยวจะเอามาลงใหม่ค่ะ  o15
สัญญา

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 14-05-2007 21:06:46

อุ๊ยเรื่องใหม่ อ่านตอนแรกก็น่าสนใจมากแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ o15

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 14-05-2007 22:49:42

มาตามอ่านเคอะ อิอิ  :teach:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 15-05-2007 03:34:34

มารออ่านต่อจ้า  o15

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 15-05-2007 13:03:20

มาดูวิธีแอบเนียน
 :o8:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Yura ที่ 15-05-2007 13:18:38

มาลงทะเบียนอ่านด้วยคนคร้าบบบบบบบบ  :impress:

แค่ตอนแรกนี่ก้น่าสนใจมากเลยย

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 15-05-2007 14:12:29

 o15สวัสดีค่ะ   ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนเลยนะคะที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านเรื่องรักเล็ก ๆ ในเมืองใหญ่ ๆ ของฮยอนแจกับจีซบ
      o15ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและคอมเม้นต์ค่ะ สัญญาค่ะว่าจะเอามาลงให้ได้ติดตามกันเรื่อย ๆ
                                       ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่2 ชายหนุ่มเรียบร้อยกับหนุ่มน้อยจอมแก่น

“กลับมาแล้วครับ” จีซบกล่าวทักทายเมื่อก้าวเข้ามาในบ้านหลังเล็กของครอบครัวเขา
“อ่า กลับมาแล้วหรอจีซบ วันนี้แม่นึกว่าเราจะทำงานดึกเหมือนเมื่อวานซะอีก”
“โหย ไม่อ่ะครับแม่ สองวันก็แย่พอแล้วครับ แล้วจีแทกลับมายังครับ” จีซบสวมกอดแม่พร้อมถามหาน้องชาย
“กลับมาแล้วจ้ะ อยู่ที่ห้องหน่ะแหล่ะ อืมถ้าไปหาน้องแล้วเราก็อาบน้ำซะล่ะ แม่รอกินข้าวนะลูก”
“ครับแม่ รักแม่จังเลย” ชายหนุ่มสอมกอดแม่อีกครั้งพร้อมกับหอมแก้ม
“จ้า อืม ลูกคนนี้”
      คุณยุนนามองตามหลังลูกชายคนโตที่เข้าห้องทางซ้ายมือไปอย่างเอ็นดู หล่อนมีลุกชายสองคน คือจีซบกับจีแท สามีของหล่อนเสียชีวิตตั้งแต่หล่อนตั้งครรภ์จีแทได้สามเดือน  จึงเกิดคำถามและคำติฉินนินทาจากญาติ ๆ ฝ่ายสามี ที่หาว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของสามีหล่อน คุณยุนนาจึงตัดสินใจมาเผชิญโลกในโซลกับลูกชายคนโตวัย 4 ขวบ และเด็กในท้องวัยห้าเดือน หล่อนต่อสู้ชีวิตในโซลอย่างหนัก เพื่อลูกทั้งสอง โชคดีที่ลูกทั้งสองของหล่อนเป็นเด็กดี ไม่เกเรเหมือนเด็กผู้ชายทั่วไปนัก

“อ่ะ กลับมาแล้วหรอพี่จีซบ” เสียงใส ๆ จากเด็กหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสืออยู่กล่าวทักทายผู้เป็นพี่
“อืม อยากกลับบ้านเร็ว ๆ กับเค้าบ้างหน่ะ เหนื่อยเป็นบ้า” คนเป็นพี่ตัดพ้อ แต่สีหน้าสดชื่น
“อ่ะนะ เฮ้ออ..เป็นผู้ใหญ่นี่ไม่หนุกเหมือนที่คิดไว้เลยอ่ะ”
“อืม .. แล้วหมู่นี้เรียนหนักมั๊ยจีแท”
“โห...มีแต่รายงาน พรีเซนต์ สอบ ทั้งนั้นเลย”
“เดี๋ยวทำงานเจอหนักกว่านี้อีก อืม เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ แม่รอกินข้าวหน่ะ”

    “แม่ครับ วันนี้มีอะไรกินบ้าง” น้องชายคนเล็กของบ้านถามคุณยุนนาเมื่อนั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาที่โต๊ะกินข้าว
“อืม มีแกงกิมจิจ้ะ และก็จับเจ กับผัดเต้าหู้”
“โห จับเจของโปรด วันนี้จะฝาดให้เกลี้ยงเลย ฮ่า ๆ ” หนุ่มน้อยหัวเราะร่า ขณะที่พี่ชายกับแม่ได้แต่อมยิ้มอย่างเอ็นดู

        ผู้เป็นแม่มองลูกชายสองคนตรงหน้าด้วยสายตาอบอุ่น จีซบเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อยเก็บความรู้สึกเก่ง และใจเย็น ส่วนจีแทเป็นคนร่าเริงสดใส ขี้เล่น และเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน  แต่ลูกชายสองคนก็ไม่เคยทำให้หล่อนปวดหัวกับปัญหาของเด็กผู้ชายที่ส่วนใหญ่เป็นกัน

   “พี่ นอนยังอ่ะ” จีซบเตรียมขณะเตรียมกางฝูกที่นอน ชะงักกับเสียงเรียกของน้องชายนอกห้อง นี่ก็คงเข้ามานอนคุยกับเขาแน่ ๆ
“กำลังจะนอน แต่ก็เข้ามาก่อนสิจีแท”
สิ้นเสียงอนุญาติจากพี่ชาย เจ้าตัวเล็กก็พรวดเข้ามาในห้องอย่างว่องไว
“นอนด้วยคนสิ”
ชายหนุ่มแก้มป่องส่ายหัวกับนิด ๆ กับน้องชาย แต่เขาก็รู้สึกดีที่มีน้องชายมานอนคุยด้วยในคืนนี้
“ไม่ได้นอนหัวค่ำมาสองวันแหน่ะ ง่วงจัง” น้องชายหน้าสวยบ่นกับพี่ชายหน้าหวาน
“อืม” พี่ชายแก้มป่องรับคำสั้น ๆ
“หมู่นี้ที่บริษัทเป็นไงมั่งอ่ะ”
“งานหนักอยู่เหมือนกัน นี่ก็จะครบ 3 เดือนแล้วต้องรีบปิดยอดไตรมาสนี้อ่ะ”
“เออ พี่ เมื่อเย็นดูท่าท่างพี่สดชื่นจังเลยนะ มีไรดี ๆ บอกน้องบ้างดิ”
“ไม่มีอะไรมาก ก็แค่รู้จักเพื่อนใหม่เท่านั้นเอง” คนเป็นพี่อมยิ้มแก้มป่อง เมื่อนึกถึงเพื่อนใหม่
“เหรอ ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ”
“ผู้ชาย” จีซบเขินอายนิดหน่อยเมื่อกล่าวถึงชายหนุ่มในเสื้อชอป
“อิม เค้าทำงานที่ไหนอ่ะ”
“ที่เดียวกับพี่แหล่ะ แต่เค้าอยู่แผนกช่างไงล่ะ”
“อ่ะนะ บริษัทที่พี่ทำใหญ่ออกจะขนาดนั้น ”
“อืม ไม่เอาล่ะจีแท พี่ง่วง นอนละนะ”
“ซะงั้น อย่าแอบเขินดิพี่ อิอิ”
“ราตรีสวัสดิ์นะ น้องชาย”
“คร๊าบบ ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ชาย”

    น้องชายหน้าสวยแซวพี่ชายหน้าหวานก่อนนอน เพื่อนใหม่ของพี่จีซบคนนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ ถึงได้อมยิ้มแก้มป่องกลับบ้านซะขนาดนั้น   จีแทชักอยากเห็นชายหนุ่มคนนั้นซะแล้ว ที่ทำให้พี่ชายเรียบร้อยของเขาอมยิ้มกลับบ้านในวันที่อากาศแปรปรวนอย่างนี้
         จีซบที่นอนหันหลังให้น้องชาย กำผ้าห่มกรุ่นคิดในใจอยู่คนเดียว ว่าทำไมตนเองถึงได้ตื่นเต้นอย่างนี้นะ กับการได้รู้จักเพื่อนใหม่คนนี้ ชีวิตที่ฝ่านมา 27 ปีของเขาก็ใช่ว่าจะไม่เคยรู้จักใครมาก่อนเลยนี่นา หรือว่าเพื่อนคนนี้ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นคนนิสัยดี เพราะเขาไม่ค่อยเจอผู้ชายที่คุยเก่งและอารมณ์ดีเหมือนฮยอนแจ และสายตาจากดวงตาคมโตที่มองมายังเค้าล่ะ ทำไมมันถึงทำให้เค้ารู้สึกแปลก ๆ แต่เป็นความรู้สึกที่ดีอย่างนี้ เขายังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งหลับไปในที่สุด

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 15-05-2007 14:26:30

     คุณยุนาเตรียมตัวจะเข้านอน โดยสวดภาวนาต่อพระเจ้าแล้วดับเทียนที่หน้ากระจก หล่อนนั่งสงบสักพักนึง ตอนนี้ในห้องไม่มีแสงจากหลอดไฟ มีเพียงแสงสว่างจากภายนอกเท่านั้นที่ส่องเข้ามา  สะท้อนกรอบรูปบานนึงที่วางไว้บนโต๊ะ คุณยุนนาหยิบกรอบรูปมาดูแล้วอมยิ้มให้กับ รูปของเจ้าชายน้อย ๆ ของหล่อน
    คุณยุนยาย้อนนึกถึงตอนที่เธอเข้ามาทำงานที่โซล โดยตอนนั้นจีซบเจ็ดขวบ ส่วนจีแทนั้นสามขวบ ตอนนั้นหล่อนทำงานหนักมากเท่าที่เคยทำมาในชีวิต กลางวันหล่อนเป็นเสมียนให้กับบริษัทนึง  ตกกลางคืนหล่อนเป็นคนทำความสะอาดให้กับสถานบันเทิงแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่เฉพาะของบุรุษผู้นิยมความหฤหรรษ์แห่งเพศเดียวกัน ตอนแรกหล่อนนึกรังเกียจเหมือนผู้ที่ไม่เข้าใจในสังคมทั่วไป แต่พอหล่อนเห็นน้ำใจของผู้เป็นนายจ้าง ที่มีต่อหล่อนมากมาย  ความคิดของหล่อนก็เปลี่ยนไป ว่าคนเราไม่ได้ กำ หนดความดีงามของจิตใจและน้ำใจที่เพศ 
     หล่อนนึกขอบคุณอดีตนายจ้างหล่อนที่ทำให้เห็นและเข้าใจโลกมากขึ้น เมื่อวันนึง หล่อนพาจีซบกับจีแทไปทำงานด้วย
“หวัดดีค่ะคุณยุนซุก เอ่อ นี่จีซบ ลูกชายคนโต และจีแทลูกชายคนเล็กของชั้นค่ะ เด็กๆ นี่ คุณชอย ยุนซุก เจ้านายแม่จ้ะ”
“หวัดดีค๊าบ” ทั้งสองโค้งคำนับชายวัยสามสิบกว่า ๆ ตรงหน้าที่แต่งกายเนี้ยบ อย่างมีรสนิยม
“ดัจ้ะ หลาน ๆ สาวน้อยทั้งสอง อุ๊ย! น่ารักจังเลย” ยุนซุก พูดอย่างเอ็นดู
คุณยุนนา หน้าเจื่อนไปนิดนึงก่อนบอกว่า “เอ่อ ลูกชายนะคะ”
“อืม หนู ๆ จ๊ะ ไปนั่งเล่นตรงนู้นก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวน้าเรียกพี่ ๆ เค้าพาไปนะ – นัมชิ แกพาหลานสาวชั้นไปหาขนมกินหน่อยสิ”
เด็กน้อยสองคนหายไปพร้อมวัยรุ่นชายคนนึงแล้ว ยุนชุกก็หันมาพูดกับแม่ของเด็ก
“นี่ ยุนนา ชั้นมีอะไรจะบอกนะ ลูก ๆ เธอหน่ะ เป็นลูกสาวจ้ะ” เจ้านายพูดกับลูกน้องด้วยรอยยิ้มระรื่น
“เอ่อ หมายความว่ายังไงคะ” ผู้เป็นแม่ลูกสองไม่เข้าใจ
“ฟังนะ ทำใจดี ๆ ไว้ ลูกชายตัวน้อยของเธอทั้งสองคนหน่ะ เป็นแบบชั้น ก็คือ เค้าไม่ชอบผู้หญิง..”
“ได้ยังไงคะ ลูกชั้นชั้นเลี้ยงมากับมือ แต่คุณเพิ่งเคยเห็นพวกแกคุณรู้ได้ไงว่าแกเป็นเกย์” หญิงสาวเริ่มโกรธ
“เอาน่า ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวเธอก็คอยดูเองละกัน แต่ชั้นจะบอกเธอไว้ ในเมื่อชั้นรู้แล้ว และชั้นไม่อยากให้เธอเสียใจภายหลัง ชั้นก็เลยต้องบอกเธอไว้ แต่เธออย่าไปโกรธ อย่าไปเกลียดลูกเธอเข้าล่ะ เด็กมันไม่ผิด เธอก็ไม่ผิด มันเป็นมาตามธรรมชาติของแต่ละคนหน่ะ”
   
           หลังจากนั้นเธอก็เริ่มพิสูจน์คำพูดของยุนซุกด้วยตัวเอง ปรากฎแล้วว่าลูกชายทั้งสองของเธอ เป็นอย่างที่ยุนซุกพูดจริง ๆ เธอก็ทำใจได้ เพราะลูกของหล่อน เป็นเด็กดี ขยันเรียน และไม่เคยทำให้หล่อนเสียใจ เหมือนลูกคนอื่น ๆที่หล่อนเจอมา
         
  คุณยุนนาวางกรอบรูปลงที่เดิม พลางคิดว่า หล่อนคงได้แต่เอาใจช่วยลูก ๆ ให้ได้พบรักที่สวยงามกว่าเกย์คนอื่น และคนรักที่จริงใจ ที่จะพาลูกชายของหล่อนเข้าสู่สังคมปกติอย่างไม่อายใครว่าเป็นคนรักของลูก ๆ หล่อน

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 15-05-2007 14:56:18

เรดาห์แรงขนาดมองออกแต่เด็กเลยเหยอ
 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 15-05-2007 18:57:54

งานนี้คุณแม่อดได้หลานเชยชมดิ  :o11:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 16-05-2007 10:51:09

ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 16-05-2007 11:13:58

อ้างจาก: b|ueBoYhUb ที่ 15-05-2007 14:56:18  

เรดาห์แรงขนาดมองออกแต่เด็กเลยเหยอ
 o22 o22 o22

อย่างนี้บ้านเจ้เรียกว่า "มันเป็นหน่อไม้เคอะ"  เพราะหน่อไม้คือกล้าไม้ชนิดเดียวที่เราจะรู้ดีว่าตัวขึ้นมันต้องเป็นไม้ไผ่แน่ๆ อิอิส่วนกล้าไม้อื่นๆ มันยังแยกยากเคอะ  แต่ถ้าเป็นหน่อไม้นะ  ชัวร์   

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 17-05-2007 17:51:34

 o15 สวัสดีค่ะ เอามาลงต่อแล้วนะคะ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะคะ แล้วก็ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจค่ะ
เอามาลงตอนนี้แล้ว ตอนต่อไปอาจจะเรามาลงช้าหน่อยนะคะ เพราะมีกิจกรรมของมหาลัยเยอะค่ะ แต่ก็จะพยายามหาเวลาเอามาลงจนจบนะคะ ขอบคุณค่ะ o14

                                       ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่3 I need somebody love

    เป็นอีกหนึ่งรุ่งอรุณที่มนุษย์เงินเดือนอย่างฮยอนแจต้องตื่นขึ้นมาทำงาน วันนึ้เขาตื่นเช้าเป็นพิเศษ
ฮยอนแจยืนยิ้มกับตัวเองในกระจกขณะแต่งตัว เออ ทำไมวันนี้เราสู้สึกสดชื่นฟะ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่ค่อยอยากจะตื่นเลยแท้ ๆแต่ เมื่อนึกถึงหน้าหวานแก้มป่องที่สวมแว่นขอบดำของจีซบ ทำให้เจ้าตัวต้องรีบออกจากห้องเช่าในทันที

       “สถานีต่อไปซินดาง Next station Shin-Dang”
    เสียงงัวเงียจากลำโพงเตือนให้ผู้โดยสารรู้ตัวว่าต่อไปคือสถานีหมายเลข 206 หรือสถานีซินดาง ที่เป็นแหล่งรวมของถูก ฮยอนแจใจจดจ่อกับสถานีนี้ตั้งแต่ขึ้นรถไฟแล้ว
     เปล่า เขาไม่ได้มาซื้อของถูก
    แต่ เขาถูกใจคนที่ขึ้นลงรถไฟสถานีนี้ต่างหาก

     ประตูรถไฟฟ้าได้ดินเปิดออก ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลเบียดเสียดแย่งกันเข้ามาในรถไฟ ฮยอนแจมองไปที่ประตูอย่างจดจ่อ  แต่ก็ลายตาไปหมดเพราะคนเยอะ เมื่อรถไฟออกตัว เขาจึงสอดส่ายสายตาหาคนร่างสูงโปร่ง แต่ก็ไม่เจอซะที ฮยอนแจคอตกสีหน้าบ่งบอกว่าเซ็งมากถึงขั้นผิดหวังเล็กน้อย
“กรรม ลืมถามว่าเค้ามาทำงานกี่โมง” ชายหนุ่มส่ายหน้ากับห่วงที่จับอยู่ เพราะเพิ่งจะนึกขึ้นได้ แล้วเราจะได้เจอจีซบอีกมั๊ยฟะเนี่ยะ
 
     ฮยอนแจเดินเตะลมเรื่อยเปื่อยหลังเดินออกจากสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ผิดกับมนุษย์เงินเดือนคนอื่น ๆ ที่จ้ำอ้าวเหมือนหุ่นยนต์นไม่สนใครอยู่อย่างนั้น เขาเดินเท้ามาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าบริษัท ที่ยังพอจะมีหวังเล็ก ๆ อยู่บ้าง
  “เฮ้ย ฮยอนแจ”
ชายหนุ่มเจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียก
“แหม วันนี้มาแต่เข้าเลยนะมึง” จุงแจ เพื่อนร่วมงานของเขานั่นเอง
“เออ”
“มึงกินข้าวมายังล่ะ เป็นไรวะ ทำหน้ายังกับสาวไม่รับรัก”
ฮยอนแจทำหน้างึกงักก่อนตอบว่า “เออ ใครจะสาวไม่ขาดมืออย่างมึงล่ะครับ คุณคิมจุงแจ ไปเหอะว่ะกูยังไม่ได้กินข้าวเลย”
 
     สองหนุ่มเดินไปยังร้านอาหารใกล้ ๆ บริษัท ตลอดทางมีสาว ๆ  มองสองหนุ่มหน้าตาดีในเสื้อชอปเป็นระยะ เพราะทั้งสองไม่เหมือนตี๋เต้าหู้ทั่ว ๆ ไป และไม่ได้ตกเป็นลัทธิหนุ่มสำอาง[Metro sexual] เหมือนหนุ่มๆในโซลส่วนใหญ่ ฮยอนแจกับจุงแจดูดีแบบผู้ชายมาดแมนแท้ ๆ จุงแจจสูงใหญ่กว่าฮยอนแจ ผิวคล้ำเล็กน้อย บุคคลิกดูเป็นคนบ้าพลังและเจ้าเสน่ห์อยู่พอตัว แต่ฮยอนฯแจผิวขาวเหลืองเหมือนชาวเอเชียบูรพาทั่วไป แต่มีร่างกายสูงใหญ่ ดวงหน้าคม ดวงตาโต จมูกโด่งโดยไม่ต้องพึ่งมีดหมอ ฮยอนแจดูเป็นคนดุดันถ้าเขาไม่ยิ้ม ช่วงนี้เขาจึงยิ้มมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 17-05-2007 17:55:12

        “ป้าครับ เอาข้าวหน้าเนื้อพิเศษสอง แล้วก็กอมตังชามนึงครับ”
ฮยอนแจสั่งอาหารหน้าร้านให้เพื่อนและตัวเอง  พร้อมกวาดสายตาหาที่นั่งในร้านที่มีคนมากินอาหารเช้าอยู่พอสมควร โดยทั้งสองได้โต๊ะมุมขวามือในสุดของร้านโดยฮยอนแจหันหน้าออกมาทางนอกร้าน ฮยอนแจคุยกับจุงแจไปสักพักจนอาหารที่สั่งมาส่งที่โต๊ะ อาจเป็นเพราะว่าพวกเขาหิวจึงไม่มีคำพูดใด ๆ กันอีก
 “พรวด!!!โฮกกกกก!!!!!!!!!”
ฮยอนแจลำลักน้ำกอมตังพรวดใส่หน้าจุงแจ พร้อมกับสำลักตาอั๊ก ๆ จนตาแดง
“ไอ้บ้า เป็นไรของมึงวะ แมร่ม  ให้พรกูแต่เช้าเชียวมึง” จุงแจสบถเพื่อนนึดนึงก่อนหันไปมองที่หน้าร้าน
“อ้าว จีซบ ทางนี้ มานั่งด้วยกันเลย นี่ ๆ” จุงแจร้องเรียกจีซบที่เดินเข้ามาในร้าน หลังจากที่เขายืนสั่งอาหารที่หน้าร้านเมื่อสักครู่นี้
“นั่งด้วยกันสิ นี่เลย จะแนะนำเพื่อนเราที่แผนกให้รู้จัก  นี่ปาคฮยอนแจ คร๊าบบ” จุงแจยิ้มตาหยี
“อ่อ เรารู้จักกันแล้วหน่ะจุงแจ” จีซบกล่าวขึ้นมา
“อ้าวเหรอ แหม แม่นกนี่ชอบทำให้ลูกนกเก้อทุกทีเลยอ่ะ”

ฮยอนแจชะงักเมื่อได้ยินสรรพนามที่เพื่อนเขาพูดกับจีซบ ช่างน่ารักคิขุขัดกับหุ่นหมีควายของจุงแจจริงๆ   
จีซบเห็นว่าจุงแจมีเศษอาหารติดหน้าอยู่ เลยถามว่า
“แล้วนี่อะไรติดที่หน้าล่ะ” เขาอดขำน้อย ๆ กับเพื่อนไม่ได้
“อ๋อ เออ...ไอ้นี่เลย ฮยอนแจ เมื่อกี๊มันสำลักใส่เราอ่ะ เป็นบ้าอะไรไม่รู้ สงสัยปิ๊งหญิงมั้ง”
“ก็กูรีบกินอ่ะ” คนตรงข้ามพูดแก้ตัวอย่างเขิน ๆ 
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราเช็ดให้นะ” จีซบหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดหน้าให้จุงแจ  โดนเจ้าตัวไม่รู้เลยว่า มีสายตาแอบอิจฉาเพื่อนเล็ก ๆ มองดูอยู่
“แล้วไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ” จุงแจถามคนแก้มป่องที่นั่งข้าง ๆ โดยที่มือยังสาละวนกับการเช็ดหน้าเขาอยู่
“เมื่อวานนี้เองว่ะ” คนเป็นเพื่อนเร่วมแผนกชิงตอบแทน
“มารยาทมีมั๊ยมึง กูถามแม่นกเว้ย ไม่ได้ถามพ่อควายไบซัน”
คนถูกด่าทำหน้าระรื่น  และถามคนที่เขารอคอยแต่มาเจอโดยบังเอิญว่า
“เอ่อ มากินข้าวร้านนี่ทุกวันเหรอครับ”
“เปล่าหรอกครับ คือกินข้าวเช้าที่บ้าน แต่มาสั่งข้าวให้น้องที่แผนกหน่ะ เดี๋ยวกลางวันเค้ามาเอา” จีซบตอบกลับไป
“อ่อ แล้วพักกลางวันกะไหนอ่ะครับ”
“กะสิบเอ็ดโมงครับ บางทีก็ไม่ได้ออกไปกินข้าวที่ไหนหรอก งานเยอะ”
“โห ไม่ได้เลยนะครับทำงานหนักแล้วไม่ได้กินข้าวนี่เดี๋ยวไม่สบายหรอก” ฮยอนแจบอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

     หลังจากแยกย้ายกับจีซบในบริษัทแล้ว ฮยอนแจก็เลียบเคียงถามเพื่อนซี้หุ่นหมีควายที่ทำหน้าครุ่นคิดอะไรอยู่
“เฮ้ย มึงเป็นเพื่อนกับจีซบเหรอวะ ทำไมมึงไม่แนะนำให้กูรู้จักมั่ง”
“ห่า กูเจอกับเค้าบ่อยมั๊ยล่ะ ว่าแต่มึงอ่ะคุยกับเขาเป็นหนุ่มจีบสาวเลยมึง”
ฮยอนแจชะงักนึดนึงเหมือนคนถูกจับได้
“เปล่า กูแค่อยากรู้จักเพื่อนใหม่มั่งอ่ะ แล้วมึงกับเค้ารู้จักกันนานแล้วเหรอ”
“อืม ตั้งแต่สมัยเรียนวิทยาลัยว่ะ แผนกมันติด ๆ กันไง อีกอย่างเค้าเป็นเพื่อนกับแฟนเก่ากูด้วยไง เลยสนิทกันประมาณนึง”
“แล้วทำไมมึงต้องเรียกเค้าว่าแม่นกด้วยวะ แล้วมึงต้องเรียกตัวเองว่าลูกนกด้วยล่ะ”
“อ่ะ ไอ้นี่ คนเรามันต้องมีมุมคิขุกันมั่งสิมึง กูชอบเล่นกับเค้าแบบนี้ไง ตอนสมัยเรียนหน่ะกูชอบแซวว่าหัวเค้าเหมือนรังนก และกูก็ชอบไปอ้อนเขาให้ช่วยไปง้อแฟนกู เค้าก็บอกว่ามีเพื่อนแบบกูเหมือนมีลูกเลย ไม่มีไรหรอก ว่าแต่ วันนี้มึงเป็นไรวะ มึงเป็นเอฟบีไอเหรอ ซักกูจัง”
“เออ กูก็แค่อยากรู้ ผู้ชายที่ไหนเขาคุยกันอย่างนี้มั่งล่ะวะ”
“เอางี้มั๊ย เดี๋ยวกูเรียกมึงว่าพ่อควายไบซันดีมั๊ยล่ะจ๊ะ ฮ่า ๆๆๆๆ”
ฮยอนแจหน้าหงิกใส่เพื่อน อยากตะโกนบอกจุงแจว่า “กูอยากเป็นพ่อนกโว้ยยยย!!!”

  พักกลางวันแล้ว ฮยอนแจอยากจะขึ้นไปชั้น 6 เมื่อก่อนเขาไม่รู้จะขึ้นไปข้างบนทำไม ถึงแม้ว่าจะทำงานที่นี่มาเกือบปีแล้วก็ตาม อย่างมากเขาก็มาแค่ส่วนของโชว์รูมที่อยู่ข้างหน้าของบริษัท หรือไม่ก็ขึ้นไปแค่ชั้นสองที่เป็นส่วนของฝ่ายขายเพื่อรับออเดอร์เท่านั้น
แต่วันนี้เขาอยากจะขึ้นไปเพื่อเห็นหน้าของจีซบ เพื่อถ้าว่างเขาอาจจะชวนมากินข้าวด้วยก็ได้
  ระหว่างทางเดินทาง เขาสังเกตุว่าผุ้คนส่วนใหญ่ต่างส่งสายตามาที่เขา อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ผูกไทด์ใส่เชริ้ท เหมือนหนุ่มออฟฟิศบนนี้จึงเป็นที่แปลกตาของหนุ่มสาวที่เป็นพนักงานอยู่บนนี้
   และฮยอนแจก็เดินทางมาถึงชั้นหก เขามองหาแผนกบัญชีอยู่นาน เพราะเขาไม่เคยขึ้นมาบนนี้เลย ชายหนุ่มกล้า ๆ กลัว ๆ อยู่เหมือนกัน ถ้ามาปล่อยไก่ไว้เขาคงถูกประนามด้วยหางตาจากเพื่อนร่วมบริษัทเป็นแน่
    โอ้ นั่นไงแผนกบัญชี เขาสาวเขาเท้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ค่อย ๆ แอบ กลัวจีซบเห็น - - ไม่ใช่อะไรหรอก เขาไม่รู้จะแก้ตัวว่า เขาขึ้นมาทำอะไรบนนี้ต่างหากล่ะ ฮยอนแจยังกวาดสายตาไปทั่ว จนเจอจีซบที่นั่งคร่ำเคร่งกับเอกสารกองโตหน้าคอมพิวเตอร์
หนุ่มหน้าหวานท่าทางเครียดแต่พอดีว่าเขาเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารพอดีจึงมองเห็นสายตาคู่นึงที่ยืนจ้องเขาผ่านกระจกอยู่นอกห้องจีซบส่งยิ้มอบอุ่นให้เขา ฮยอนแจรู้ตัวว่าโดนจับได้เลยยิ้มแก้เก้อไปให้ ช่างเครื่องหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง ก็พบว่าอีกห้านาทีเขาต้องเข้าทำงานแล้ว เขาจึงหันไปมองจีซบอีกทีแล้วจึงใส่เกียร์ถอยหลัง วิ่งหน้าตั้งลงมาชั้นหนึ่งทันที

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 17-05-2007 17:57:00

------------------------------------------------------------------------------------------------

“อ่า เสร็จซะที” จีแทกล่าวพลางบิดตัวแก้เมื่อยล้า หลังจากเสร็จจากการทำรายงานข้างหน้ากับเพื่อน ๆ อีกสามคน
“จะกลับเลยเปล่าล่ะจีแท” เพื่อนสาวคนหนึ่งในกลุ่มถาม
“อือ ยังอ่ะ คงไปเดินยงซานซะหน่อยอ่ะ อยากได้ซอฟแวร์ใหม่ ๆ เห็นพี่บอกว่าอยากได้แฟลชไดฟ์ด้วย ก็เลยจะไปซื้อมาให้”
“เออ ไม่เป็นไร ๆ นึกว่าไม่มีอะไร จะชวนไปกินข้าวหน่ะ”เพื่อนชายอีกคนกล่าว
“ขอโทษนะ ไปด้วยไม่ได้จริงๆ” จีซบกล่าวขอโทษเพื่อนที่ไม่ด้วยไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เอาไว้คราวหน้าก็ได้”
“จ้า เราไปก่อนนะ บาย”
“บายจ้า”
    ลีจีแทเป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยดองกุก ตอนนี้เขาเรียนอยู่ปี 4 แล้ว ช่วงนี้จึงมีแต่ทำรายงานก่อนที่ต้นเดือนหน้าขะจะต้องไปฝึกงานเป็นชิ้นเป็นอันสักที

            ตอนนี้เขาเดินออกมาจากยงซานแล้ว  หลังจากที่ได้ซื้อซอฟแวร์ให้ตัวเอง กับแฟลชไดฟ์ตามคำสั่งจากพี่ชายคนเดียวของเขาเมื่อเช้านี้ เขากำลังจะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินเพื่อกลับบ้าน แต่จู่ๆก็ชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่ง จนเขาล้มลงไปโดยที่มีร่างใหญ่นั้นทับเขาอยู่
 “โอ๊ย! เจ็บ ” เขาร้องออกมาแต่ก็รู้สึกร้อนผ่าว ๆที่แก้มเมื่อรู้สึกถึงปลายจมูกโด่งของอีกฝ่ายสัมผัสอยู่
“นี่ ๆ ลุกขึ้นสิ หนักนะ” เขาบอกคนร่างใหญ่ที่ล้มทับร่างเล็กกว่าของเขาอยู่
“Oh! I’m sorry. Are you OK?
คนร่างใหญ่ที่ว่าเป็นชาวต่างชาติ ร่างสูงใหญ่ที่ยืนกับเขาแล้วเขาสูงแค่หัวไหล่ของชาวต่างชาติคนนั้น จีแทงงมากจับต้นชนปลายไม่ถูก
“เอ่อ I’m OK อ่ะนะ แล้ว What’s matter อ่ะ” จีแทถามคนตรงหน้าอย่างตะกุกตะกัก เขาก็เป็นชาวเกาหลีอีกคนนึงที่ไม่สันทัดในการใช้ภาษาอังกฤษ ถึงแม้เขาจะเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว แต่วิชาภาษาอังกฤษก็เป็นวิชาที่เขาเกลียดที่สุด
“My bag is stealing”
“หือ” คนฟังทำหน้างง กับสำเนียงอเมริกันจ๋าเร็วรัวตรงหน้า
ฝรั่งตัวโตทำหน้าตาผิดหวังสุด ๆ เหมือนกัน

“โห หายไปหมดเลยเหรอเนี่ยะ เอ่อ I’m sorry to hear that”
จีซบได้เรื่องทั้งหมดตรงหน้าแล้วก็รู้สึกเสียใจกับเขาอยู่เหมือนกัน หลังจากที่เกิดเหตุการณืเมื่อกี๊ เขาจึงขอนั่งคุยกับคนตัวโตเผื่อเขาจะช่วยเหลือได้ ก็นานอยู่เหมือนกันกว่าจะเข้าใจทั้งหมดว่ากระเป๋าเอกสารเขาหายไป เพราะเขาดันลืมวางไว้ข้าง ๆ ตัวขณะที่เขาเลือกซื้อกล้องอยู่ กว่าจะรู้ตัวก็เห็นชายน่าสงสัยหิ้วกระเป๋าเขาวิ่งไปเห็นหลังไว ๆ แล้ว
“มี เอกสารสำคัญเยอะแยะเลย แล้วก็กุญแจบ้าน” อเมริกันหนุ่มตอบด้วยภาษาเกาหลีกระท่อนกระแท่น
“อืม แล้วคุณจะทำไงล่ะ เอางี้ ไปแจ้งตำรวจกันดีกว่า”
“What…”ชายหนุ่มไม่เข้าใจ
“เอ่อ I think we should go to police station อ่ะนะ”
“I see that แล้ว กุญแจบ้านผมหายอ่ะ I can’t get home”
“แล้วไม่มีกุญแจสำรองเหรอ”
ฝรั่งส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ผมไปนอนบ้านคุณได้มั๊ย”
“หา” เด็กหนุ่มหน้าสวยตะลึงกับคำพูดชายหนุ่มตัวโต
“นี่ก็เย็นแล้วนะ พรุ่งนี้ผมค่อยไปหากุญแจบ้าน”
จีแทกรุ่นคิดนิดนึง จะว่าไปแล้วก็น่าสงสารตาฝรั่งนี้อยู่หรอก แต่คนสมัยนี้มันไว้ใจไม่ได้เลยนี่นา แล้วดูสิ ตัวโตซะขนาดนี้
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก” เขากล่าวติดตลก แต่ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นแลดูเศร้า
“ไปแจ้งตำรวจกันก่อนนะ แล้วไปนอนบ้านผมก็ได้”
“โอ้ ขอบคุณคุณมากเลยครับ”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมคำนับแบบเกาหลีปลก ๆ อย่างดีใจสุดๆ
“อืม ไม่เป็นไร ๆ เอ่อ คุยกันมาตั้งนานว่าแต่ คุณชื่ออะไรหน่ะ” จีแทถามฝรั่งดวงซวยข้าง ๆ หลังจากที่คุยกันมาตั้งนาน
“I’m John - - Jonathan Edward Glove - - หรือ คุณจะเรียกผมว่า จอห์น โกลฟ์ ก็ได้นะ แล้วคุณล่ะครับ
“ลี จี แท ครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ยินดีที่รู้จักเหมือนกัน”

หลังจากที่เสร็จเรื่องแจ้งความที่สถานี่ตำรวจ เขาจึงชวนจอนห์กลับบ้าน ระหว่างทางที่จีแทกลับบ้านด้วยกัน เขาสังเกตว่าฝรั่งตัวโต ออกจะตื่นเต้นเมื่อขึ้นเดินเข้าซอยบ้านเขา
   “เข้ามาสิ ถึงบ้านผมแล้ว” จีแทชวนจอห์นเข้าบ้านเมื่อเห็นชายหนุ่มตื่นเต้นกับสภาพแวดล้อม
“กลับมาแล้วครับ”
“มาแล้วหรอลูก อ้าวนั่นพาใครมาด้วยล่ะหน่ะ”
“เอ่อ เรื่องมันยาวหน่ะครับแม่ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ  แนะนำก่อน นี่แม่ มิสเตอร์ จอห์น โกล์ฟ และ Mr.Glove this is my mother Mrs.Hahn Yoon na”
           “เอ่อ ฝรั่งเหรอลูก ตายแล้ว แม่ก็พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่งซะด้วยสิ” คุณยุนนายิ้มน้อย ๆ
            “ไม่เป็นไรครับคุณนายฮัน ผมก็จะพยายามพูดเกาหลีนะครับ”
           “จ้า ขอบใจนะจ๊ะ แหม น่ารักจังพูดเกาหลีได้เนี่ยะ”
            “จีแทกลับมาแล้วเหรอ อ่า แล้วพาฝรั่งที่ไหนมาด้วยล่ะเนี่ย”จีซบที่เดินออกมาจากห้องตัวเองกล่าวเมื่อน้องชายพาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้าน


        พี่ชายและแม่ของจีแทนั่งฟังจอห์นเล่าเรื่องของตัวเองเมื่อเย็นนี้ด้วยความตกใจ
         “โห คนสมัยนี้เนอะใจร้ายจัง” ผู้เป็นแม่กล่าวขึ้นมาก่อน
        “มันคงเห็นว่าจอห์นเป็นฝรั่งแหล่ะถึงได้ทำอย่างนี้” จีแทกล่าวเสริม
        “ทำใจดี ๆ นะครับคุณโกล์ฟ เดี๋ยวตำรวจก็ตามหาได้ครับ”จีซบพูดปลอบใจ
        “ครับ ขอบคุณคุณจีซบนะครับ”
        “แล้วคุณจอนห์มาอยู่โซลได้ไงคะ”คุณยุนนาถามต่อก่อนให้จีซบถามเป็นภาษาอังกฤษอีกครั้ง
       “คือผมทำงานUN น่ะครับ  ทางอเมริกาส่งผมมาที่นี่ ตอนนี้ผมอยู่มาสามเดือนกว่าแล้ว” ตนตอบพยายามตอบเป็นภาษาเกาหลี
         “Where are you live in Seoul” จีซบถามเป็นภาษาอังกฤษเนื่องจากเขาเป็นคนที่ใช้ภาษาอังกฤษดีกว่าคนเกาหลีทั่วไป
          “I live in rents house near Han River”
          “อืม ดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงานนะลูก เข้านอนกันดีกว่านะ”คุณยุนนาเห็นว่าตอนนี้เกินเวลาแล้ว จึงชวนลูก ๆ และผู้มาเยือนเข้านอน
       “งั้น นายฝรั่งตัวโต คืนนี้นายนอนห้องชั้นนะ เดี๋ยวชั้นจะไปนอนกับพี่จีซบ” จีแทพูดขึ้นมา
        “หือ ทำไมมานอนห้องพี่อีกล่ะ เราหน่ะนอนดิ้นจะตาย คืนนี้พี่ขอนอนคนเดียวนะ”
        “นั่นหน่ะสิลูก นอนห้องเราหน่ะแหล่ะ และให้คุณจอห์นนอนด้วย  จีซบจะได้นอนหลับสบาย”
       “โห แม่อ่ะ เข้าข้างพี่จีซบอยู่เรื่อยเลย ก็ได้ ๆ งั้นนายจอห์น ตามชั้นมา” จีแทยอมรับเสียไม่ได้ เพราะเป็นคำบัญชาการจากแม่

   ฝรั่งโตตัวตามร่างเล็กของหนุ่มหน้าสวยมายังห้องนอนของเจ้าตัว ห้องนอนเล็ก ๆ ที่เป็นระเบียบ ในห้องเต็มไปด้วยหนังสือ และโปสเตอร์ภาพยนต์ฮอลลีวูดใบใหญ่แปะอยู่ที่ผนังห้อง
    “อ่ะ  บ้านชั้นไม่มีเตียงนอนนะ นายต้องกางฝูกนอนเอาเองนะ” จีแทหยิบฝูก หมอน ผ้าห่มส่งให้จอนห์ที่สวมชุดนอนของจีซบอยู่ แม้ว่าจีซบจะตัวสูงที่สุดในบ้านแล้ว แต่พอจอห์นสวมใส่นั้น ขากางเกงก็ลอยขึ้นมาจนเหมือนกางเกงขาสามส่วน
  “ครับ ขอบคุณจีแทมากนะครับ” คนโตตัวคำนับอย่างมีมารยาท
“อืม ไม่เป็นไรหรอก  นอนกันเถอะ เดี๋ยวหรุ่งนี้ผมไปเรียนเช้านะ”
      หลังจากจัดการเตรียมที่นอนโดยกางฝูกกับพื้นห้องแล้ว สองร่างก็เอนกายลงนอนพร้อม ๆ กัน
“Good Night” ฝรั่งกล่าวขึ้นมา
“อ่า Good Night” จีแทตอบกลับไป
     ตอนนี้ทั้งสองต่างนอนหันหลังให้กัน และยังไม่มีใครเข้าสู่ห้วงนิทราทั้งคู่ เพราะความไม่คุ้นเคยกัน ทำให้ยากแก่การควบคุมอารมณ์แปลกหน้าและแปลกที่ได้
     จอนห์พลิกตัวมาทางด้านเดียวกับคนตัวเล็ก เขาเห็นร่างเล็กนั้นนอนหลับตากอดหมอนข้างอยู่ อืม นี่คงจะหลับแล้วสินะ ท่าทางจะนอนดิ้นอยู่เหมือนกัน จอห์นเห็นผ้าห่มจีแทมากองที่เอว เขาเลยเอามันมาห่มให้ที่ไหล่ แต่ไม่รู้เพราะอะไร หลงจากนั้นเขาเอื้มมือไปลูบผมดำนุ่มสลวยนั่นอย่างเอ็นดู เขาฉุกคิดถึงจังหวะที่ปลายจมูกมีโอกาศสัมผัสกับแก้มใสเมื่อเย็นนี้ แต่เขาก็สะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป เพราะเขาคิดว่ามันเป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้น ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน
    โดยที่เขาไม่รู้ว่า เจ้าของเรือนผมนุ่มเมื่อกี๊ยังไม่หลับเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 22-05-2007 16:06:46

บ่นจะเจอก็เจอกันง่ายดีแหะ
 :give2:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 03-06-2007 20:02:29

 o15สวัสดีค่ะ เอาตอนใหม่มาลงให้อ่านแล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับทุก ๆ กำลังใจนะคะ และก็ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้รอนานนะคะ o1


ตอนที่ 4 Rainy Day

         “วันนี้ฝนตกทั้งวัน จากพายุดีเปรสชั่นนะคะ จึงขอให้ประชาชนระวังสุขภาพและพกร่มหรือเสื้อกันฝนออกจาบ้านด้วยนะคะ”
         เสียงจากผู้ประกาศข่าวในโทรทัศน์เครื่องย่อมในแผนกช่างยนต์เจื้อยแจ้วออกมาเตือนสติและรบกวนโสตประสาทของพนักงานที่กำลังทำงานอยู่ในขณะนี้ ฮยอนแจซึ่งกำลังประกอบเครื่องยนต์อยู่เงยหน้าขึ้นมองสภาพแวดล้อมรอบตัว แล้วมองผ่านกระจกออกไป
    “อืม ฝนตกทั้งวันจริง ๆ ด้วย สิเนี่ยะ” เขาพึมพำในคอเบา ๆ ก่อนที่จะนึกถึงใครบางคน ที่เขาไม่ได้เจอหน้ามาหลายวันแล้ว ตั้งแต่วันที่เขาแอบขึ้นไปหาจีซบบนชั้นหกนั้น จนกระทั่งวันนี้ เขาก็ยังไม่มีโอกาสเจอหน้าหวาน ๆ นั้นเลย
    “เหม่ออะไรวะ” เสียงแหบห้าว จากจุงแจ เรียกสติชายหนุ่มให้กลับมาที่เดิมอีกครั้ง
    “หือ ก็เห็นฝนตกไง” ฮยอนแจแก้ตัว
   “ อิอิ จะเป็นพระเอกมิวสิกอ่ะดิ  ทำงานไป ๆ เดี๋ยวก็ออกไปตากฝนกลับบ้านแล้ว” จุงแจกล่าว

    ห้าโมงเย็นแล้ว ฝนก็ยังตกสม่ำเสมอ จนฮยอนแจเหนื่อยหน่าย เพราะวันนี้เขาไม่ได้พกร่มมาด้วย สงสัยวันนี้เขาคงต้องเดินตากฝนก
กลับบ้านเหมือนที่เพื่อนซี้พูดไว้เป็นแน่
 เขาวิ่งผ่าสายฝนเพื่อที่จะมาขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน และระหว่างรอรถนั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นคนที่ทำให้เขาเหม่อลอยเมื่อบ่ายนี้ กำลังยืนรอรถอยู่เหมือนกัน เขาจึงตัดสินใจ “ทำเนียน” ขึ้นรถไปสถานี 206 ทันที
  ตอนนี้เขาอยู่บนรถไฟฟ้า เขาพยายามแทรกตัวผู้โดยสารคนอื่น ๆ ที่อัดแน่นในรถไฟฟ้า  เพื่อที่จะเข้าใกล้จีซบให้มากที่สุด
“อ่า หวัดดีครับ จีซบ” ฮยอนแจเข้าไปทักทายจีซบที่ยืนเกาะห่วงอยู่
“หวัดดีครับ ฮยอนแจ อืม ไม่ค่อยเจอกันเลยเนอะ”
อ่า ครับ ใช่ครับ จีซบสบายดีนะครับ” คนร่างหนากว่าถาม
“ครับ สบายดี ว่าแต่ลืมพกร่มมาใช่มั๊ยครับ” จีซบสังเกตเห็นอยอนแจที่อยุ่ในสภาพเปียกมะล่อกมะแล่ก
“อ่าครับ ใช่ แบบว่ารีบหน่ะครับ” ชายหนุ่มแก้ตัวอย่างเก้อ ๆ
“งั้นก็ดูแลตัวเองดี ๆ นะครับ เดี๋ยวไม่สบาย” จีซบกล่าวพร้อมยิ้มแก้มป่อง
“โอ้ ขอบคุณครับ” ฮยอนแจแอบดีใจเล็กน้อย

     รถไฟฟ้าแล่นไปเรื่อย ๆ  ทั้งสองต่างก็คุยกันอย่างออกรส ระหว่างที่รถไฟฟ้าจอดในสถานีหนึ่งนั้น จีซบเมื่อยแขนข้างที่จับห่วงอยู่จึงเปลี่ยนมือที่จะจับ แต่รถไฟฟ้าก็เลื่อนออกไปอย่างรีบเร่ง ทำให้จีซบเสียหลัก ทำท่าจะล้มคว่ำลง แต่ด้วยความช่างสังเกต หรือจดจ่ออยู่ที่จีซบก็ไม่รู้ของฮยอนแจ เขาจึงใช้แขนแข็งแรงนั้นคว้าตัวคนร่างบางกว่าไว้ในวงแขนอย่างรวดเร็ว และกอดจีซบไว้แน่น
   วินาทีนั้น เขาสบตากับจีซบ….
ดวงตาของจีซบนั้นส่องประกาย นุ่มนวล อ่อนโยน......
   ฮยอนแจพยายามส่งสายตาที่บ่งบอกความรู้สึกของเขาไปให้อีกฝ่าย…..
    จีซบที่อยู่ในวงแขนของฮยอนแจเพิ่งได้สติ จึงกล่าวกับฮยอนแจ
“เอ่อ ฮยอนแจ เราทรงตัวได้แล้ว เราขอยืนเองนะ”
ฮยอนแจชะงัก จึงคลายอ้อมกอดออก “เอ่อ ครับ ไม่เป็นไรนะครับ”
“ครับ ขอบคุณครับที่ช่วยไว้” จีซบขอบคุณ ด้วยใบหน้าแดงกล่ำ
“ไม่เป็นไรครับ” ฮยอนแจเองก็เขินเหมือนกัน
จากที่เมื่อครู่ฮยอนแจเป็นฝ่ายชวนจีซบคุย แต่ตอนนี้ระหว่างทั้งสองมีแต่ความเงียบชะงักเข้ามาแทนที่ จีซบเองได้แต่ก้มหน้า ส่วนฮยอนแจก็ได้แต่มองจีซบเป็นระยะ
“อืม จีซบครับ วันนี้ผมขอไปส่งคุณที่บ้านได้มั๊ย” ฮยอนแจรวบรวมความกล้าทั้งหมดถามร่างสูงตรงหน้า
“ได้สิครับ ขอบคุณนะครับ”  จีซบตอบรับก่อนที่จะก้มหน้าต่ำกว่าเดิมด้วยความอาย

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 03-06-2007 21:26:07

มาเป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 04-06-2007 18:57:51

เมื่อถึงสถานี 206 แล้ว ทั้งจีซบกับฮยอนแจก็ลงมารถไฟฟ้าพร้อมกัน ข้างนอกฝนก็ยังไม่หยุดตก ซ้ำยังยกแรงขึ้นกว่าเดิมซะอีก
จีซบจึงหยิบร่มที่พกมาด้วยขึ้นมากาง ซึ่งปกติภายใต้ร่มคันนี้จะมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้น แต่วันนี้มีชายหนุ่มอีกคนมาเดินแนบชิดกลางสายฝนกับเขาด้วย  มือบาง ๆ เย็นเฉียบที่จับด้ามร่มของจีซบรู้สึกอุ่นขึ้นเมื่อพบว่ายังมีมือแข็งแรงของฮยอนแจกุมบนมือเขาอีกที
“บ้านจีซบหลังไหนครับ”
“ตรงไปอีกสามหลังข้างหน้าครับ”
“ผมว่าเราวิ่งไปกันเถอะนะ” ฮยอนเจอเสนอ เพราะตอนนี้ฝนทำท่าจะตกแรงขึ้นกว่าเดิม
“ครับ”
 แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งกันไป โดยฮยอนแจนั้นถอดเสื้อชอบออกมาคลุมบนตัวจีซบเพื่อกันฝนให้คนร่างบางกว่า

    “ กลับมาแล้วครับ” จีซบทักทายคนในบ้านตามปกติ
“จ้า อ่าวนั่นใครล่ะลูก” คุณยุนนาที่ออกมาต้อนรับลูกชายคนโต ทำท่าประหลาดใจเมื่อวันนี้ลูกชายกลับบ้านมาพร้อมกับชายหนุ่มแปลกหน้า
“เพื่อนที่ทำงานครับแม่ แนะนำให้รักจักเลยละกันนะครับ นี่ ปาค ฮยอน แจ เพื่อนผม และ ฮยอนแจ นี่แม่เราเองนะ ฮัน ยุน นา”
“สวัสดีครับคุณนายฮัน” ฮยอนแจโค้งตัวลงคำนับอย่างนอบน้อม
“จ้า เรียกแม่เถอะนะจ๊ะ” คุณยุนนาตอบรับ พร้อมมองฮยอนแจด้วยสายตาเอ็นดู
“นี่ลูก พาเพื่อนไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวก่อนดีกว่านะจ๊ะ และเราด้วยล่ะ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เดี๋ยวจะไม่สบาย ฮยอนแจจ๊ะอยู่กินข้าวเย็นกับแม่ก่อนนะ”  ผู้เป็นแม่ออกคำสั่งเมื่อเห็นเพื่อนลูกชายอยู่ในสภาพเปียกปอนกว่าลูกตัวเอง
“เกรงใจจังเลยครับ”
“ไม่เป็นไรจ้า ไหน ๆ ก็มาถึงบ้านแม่แล้ว อีกอย่าง รอให้ฝนตกก่อนค่อยกลับดีกว่านะจ๊ะ”
“ขอบคุณมากครับ”
“เดี๋ยวจีซบพาฮยอนแจไปเช็ดตัวก่อนนะ หาเสื้อผ้าให้เพื่อนเปลี่ยนด้วยล่ะลูก”
“ครับแม่ อืม ฮยอนแจตามเรามานะ”
ฮยอนแจเดินตามร่างโปร่งบางไปอย่างว่าง่าย เขาสำรวจภายในบ้านของจีซบ บ้านเล็ก ๆ แต่อบอุ่น เป็นครอบครัวที่เขาใฝ่ฝันมาตั้งนานแล้ว
เมื่อถึงห้องส่วนตัวจีซบ เขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ ที่จะเข้าไปสมผัสโลกส่วนตัวของคนที่เขาอยากรู้จักมานาน  เขาตามหลังร่างโปร่งนั้นเข้าไปด้วยความตื่นเต้น
“อืม ฮยอนแจ เช็ดตัวก่อนนะ เดี๋ยวเราเอาเสื้อไปผึ่งให้” จีซบกล่าวพร้อมส่งผ้าขนหนูแห้งสะอาดมาให้
“อ่า ครับขอบคุณมากเลย รบกวนจีซบด้วยนะครับ”
ฮยอนแจจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวตัวบางที่ชื้นไปด้วยน้ำฝน ให้จีซบ  เผยให้เห็นร่างกายท่อนบนที่กำยำสมชายช่วงไหลกว้าง  อกผาย แขนแข็งแรงนั้นมีกล้ามเนื้อขึ้นเป็นมัด หน้าท้องแน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออีกเช่นกัน ฮยอนแจใช้ผ้าสะอาดนั้นขยี้ที่หัวแล้วลงมาเช็ดตามลำคอและเนื้อตัว
จีซบเองถึงกับตะลึง เพราะเขาไม่เคยไก้ใกล้ชิดผู้ชายอื่นแบบนี้เหมือนกัน เขาพยายามเก็บอาการณ์ประหม่าไว้ นั่นก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน จะตื่นเต้นอะไร เขาหยิบเสื้อผ้าของเขายื่นให้ฮยอนแจเปลี่ยนด้วยอาการเขินอาย
“อืม เราไปอาบน้ำก่อนนะ” จีซบขอตัวก่อนหยิบผ้าขนหนูและเสื้อผ้าไปยังห้องน้ำ
“ครับ”
      ระหว่างที่รอจีซบอาบน้ำ ฮยอนแจมองไปรอบ ๆ ห้องส่วนตัวของจีซบอีกครั้ง พบว่าช่างสะอาดและเป็นระเบียบดีแท้ ต่างกับบห้องของเขาจริง ๆ  เขารู้สึกว่าในห้องนี้มีกลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ของจีซบอบอวลอยู่ในมวลอากาศ ฮยอนแจจึงสูดหายใจแรง ๆ เพื่อเก็บเอากลิ่นหอมติดจมูกนี้ไว้
     

     
    “แม่ครับ วันนี้พี่จีซบพาเพื่อนมาด้วยเหรอ” จีแทถามคุณยุนนาด้วยความสงสัย ระหว่างช่วยผู้เป็นแม่ยกอาหารมาวางที่โต๊ะ
“ใช่ลูก แม่ก็แปลกใจอยู่เหมือนกันที่วันนี้พี่เราพาเพื่อนมาบ้าน ปกติจีซบหน่ะ เคยพาใครมาบ้านที่ไหน”
“คุยอะไรกันครับคุณแม่กับคุณน้องชาย” เจ้าของเรื่องที่ทั้งสองคนคุยกันเดินเข้ามาพอดีพร้อมกับผู้มาเยือนของวันนี้
“ก็เรื่องของพี่อ่ะแหล่ะ”
“อาฮะ เอาเถอะ อืม ฮยอนแจ นี่ลี จี แท น้องชายเรา และนี่ปาค ฮยอน แจ เพื่อนพี่ที่บริษัท” จีซบแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน
“สวัสคีครับพี่ฮยอนแจ ยินดีที่รู้จักครับ”  จีแททักทายผู้เป็นเพื่อนพี่ชาย
“อ่า สวัสดีจีแท รบกวนด้วยนะ” ฮยอนแจตอบรับหนุ่มน้อยร่างเล็กที่หน้าตาคล้ายคลึงจีซบ
“ครับ พี่ฮยอนแจ”
“อ่า หนุ่ม ๆ รู้จักกันพอหอมปากหอมคอแล้ว แม่ว่าเรากินข้าวกันดีกว่านะจ๊ะ” คุณยุนนาเห็นว่าถึงเวลาอาหารเย็นแล้วจึงชวนทั้งหมดกินข้าว โดยเริ่มจากการสวดภาวนาตามแบบครอบครัวชาวคริสเตียน  แล้วลงมือจัดการอาหารเย็นที่วันนี้มีเยอะกว่าปกติ
  สายฝนข้างนอกยังตกกระหน่ำ อากาศก็คงจะหนาวเย็นตามไปด้วย แต่ฮยอนแจกับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เด็กกำพร้าที่ห่างไกลคำว่าครอบครัวตั้งแต่จำความได้อย่างเขา  ถึงแม้ว่าครอบครัวของจีซบตอนที่เขาที่เห็นอยู่จะมีแค่สามคนแม่ลูก แต่เขาก็คิดว่ามันเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์และอบอุ่นที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา
   

   

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 04-06-2007 19:49:55

โถ ฮยอนแจน่าสงสารนะ เป็นเด็กกำพร้าด้วย ขาดความอบอุ่น  :o10:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 05-06-2007 23:25:49

ตอนที่ 5 เพราะคุณน่ารัก ใคร ๆ ก็เลยหลงรักคุณ

      “นี่เธอ ได้ข่าวเรื่องลูกชายท่านประธานมั๊ยอ่ะ” สาวออฟฟิศแต่งตัวจัดคนนึงกำลังเมาท์แตกกับเพื่อนสาวที่หน้าบริษัท
“แหม เรื่องคุณจินโฮกลับมาใคร ๆ ก็ไม่พลาดย่ะ” เพื่อนสาวที่แต่งตัวจัดเหมือนกันตอบรับ
   หล่อนทั้งสองหมายถึง คังจินโฮ ลูกชายของท่านประทานคัง ที่กำลังจะกลับมาจากบูซาน หลังจากที่ถูกผู้เป็นพ่อส่งไปทดลองงานที่เมืองริมทะเลนั่นหนึ่งปี แล้วค่อยให้เข้ามาทำงานในโซลแทนตน ก่อนที่เขาจะปล่อยวางธุรกิจนี้อย่างเต็มตัวเมื่อเห็นว่าลูกชายพร้อมแล้ว
 “อยากรู้อ่ะเธอ ไปอยู่บูซานตากแดดตากลมอย่างนั้นอ่ะ จะหล่อเหมือนเดิมมั๊ย” สาวนางแรกทำท่าชวนฝัน
“คนหล่อ อยู่ที่ไหนก็หล่อย่ะ ว่าแต่ ชั้นอยากรู้มากกว่าว่าคุณจินโฮจะเลือกใครมาเป็นสะใภ้ท่านประทาน”สาวนางที่สองทำท่าชวนฝันยิ่งกว่าเมื่อพูดถึงประโยคหลัง
 “นี่พวกเธอทั้งสองไม่คิดจะเข้าไปทำงานกันรึไงยะ มายืนนินทาเจ้านายอยู่ได้” หญิงวัยกลางคนท่าทางเอาเรื่องคนนึงซึ่งคาดว่าเป็นหัวหน้าของทั้งสองโผล่เข้ามาอย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียง
  “ค่ะ ๆ” สองสาวรีบวิ่งเข้าไปในบริษัททันที

    ฮยอนแจซึ่งเดินมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดถึงกับหัวเราะออกมากับสองสาวช่างเมาท์  หือ ลูกชายท่านประทานเหรอ อืม ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเขาเลย เขาคิดอย่างนั้น
“หวัดดีมึง เป็นไรว้า เมื่อคืนไปเยี่ยมแม่ยายมาเหรอ ยิ้มมาเชียว” จุงแจเพื่อนซี้หุ่นหมีควายของเขาปราดเข้ามาทักเมื่อเห็นฮยอนแจเก็บของที่ล็อกเกอร์
“ไอ้บ้า เมียก็ยังไม่มี จะให้ไปเยี่ยมแม่ยายยังไงวะ” เขาบอกปัดเพื่อนไป แต่ในใจกลับคิดว่า “มันรู้ได้ไงวะ?”
“อ่า ล้อเล่นนนน” 
“บอกก็ได้ เมื่อคืนกูไปบ้านจีซบมา” ฮยอนแจเฉลย พร้อมกับอมยิ้ม เพราะเขายังจำความรู้สึกอบอุ่นเมื่อคืนนี้ได้ ถึงแม้เขาจะต้องโกหกว่าบ้านเขาอยูถัดไปอีกหนึ่งสถานีก็เถอะ
“เหรอ มึงชอบเค้าเหรอวะ” เพื่อนซี้ร่างใหญ่กว่ายิงคำถามตรง ๆ ทำเอาฮยอนแจทำหน้าไม่ถูก
“ทำไมเหรอ” ฮยอนแจถามเพื่อเป็นการหยั่งเชิง
“กูชอบเค้าหน่ะสิมึง” จุงแจตอบหน้าตาเฉย
“เหอ” คนเป็นเพื่อนจุกไปเหมือนมีคนมาชกที่ลิ้นปี่
“ทำไมวะ มึงว่าไงอ่ะ มึงรังเกียจกูเหรอ”
“ป่ะ ป่าว แล้วมึงชอบเค้านานยังอ่ะ”
“คือกูก็เพิ่งรู้ตัวว่ะมึง ว่ากูชอบจีซบ กูอยากเห็นหน้าเค้า อยากอ้อนเค้า เหมือนตอนสมัยเรียน” จุงแจทำตาหวานเคลิ้ม
“อืมก็แล้วแต่มึงอ่ะนะ กูไปทำงานก่อนละกัน” ฮยอนแจรีบปลีกตัวไปอย่างรวดเร็ว พลางคิดว่านี่เขามีคู่แข่งแล้วหรือเนี่ยะ


     “สรุปแล้วไตรมาสนี้เราได้กำไรเพิ่มขึ้นสิปเปอร์เซนต์ แต่มีปัญหาเรื่องการขนส่งทางเรือ ซึ่งทางบูซานได้จัดการเรียบร้อยแล้วครับ”
เสียงปรบมือดังกึกก้อง หลังจากที่ร่างสูงนั้นพูดจบ วันนี้คังจินโฮเพิ่งเข้ามาทำงานในโซลเป็นวันแรกในตำแหน่งสำคัญ จึงต้องมีการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการต่อผู้บริหารและพนักงานระดับสูงที่ถูกเรียกเข้าประชุมเฉพาะกิจในเช้านี้  และเขาต้องรายงานผลงานตลอดปีและไตรมาสทีผ่านมาให้ทางบริษัทแม่ในวันนี้ด้วย
  “วันนี้ขอจบการประชุมแค่นี้” ท่านประทานคังที่นั่งหัวโต๊ะกล่าว ก่อนที่จะออกไปท่ามกลางพนักงานที่ยืนคำนับให้
ชายหนุ่มผู้มีเชื้อสายจากท่านประธานก็จะเดินจากห้องประชุมไปห้องทำงานส่วนตัวของเขาเช่นกัน แต่เลขาสาวสวยของเขากลับเดินตามมาบอกธุระที่จะต้องไปทำซะก่อน
 “หลังจากท่านเสร็จประชุมที่บริษัทนะคะ ท่านต้องออกไปทานอาหารกลางวันกับคุณคิมจงซาของดงแทออยล์นะคะ แล้วก็ตอนบ่ายเข้าบริษัทมีประชุมกับแผนกบัญชีค่ะ”
“อืม” ชายหนุ่มรับคำอย่างเข้าใจ ก่อนจะพาร่างสูงสมาร์ทก้าวเดินนำหน้าเลขาเข้าไปในลิฟท์เพื่อไปทำธุระของเขา เขาใช้ลิฟท์ตัวที่พนักงานใช้ เพราะวันนี้เขาไม่รีบร้อนอะไรมากนัก  และอีกอย่างจะได้รู้จักพนักงานมากขี้นด้วย
 เมื่อลิฟท์ถึงชั้นแปด ก็หยุดนั่นแสดงว่าต้องมีคนขึ้นมาอีกแน่นอน เขากดมือไวกว่าเลขาสาวเปิดประตูลิฟท์เองอย่างไม่ถือตัว เมื่อประตูเปิดออกเขารู้สึกสะดุดตากับพนักงานที่ขึ้นลิฟท์อย่างมาก แต่เมื่อได้สติก็พบว่ามีแค่คนเดียวที่ขึ้นลิฟท์มาเพิ่มจึงกดปิด 
  คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่คงดูออกว่า เขาไม่ใช่พนักงานทั่วไปแน่จึงคำนับตัวเขาอย่างนอบน้อม ก่อนที่จะกล่าวขออนุญาตกดหมายเลขของชั้นที่จะลง
  เขาให้สายตาสำรวจชายหนุ่มที่ยืนข้าง ๆ เขา ร่างนั้นสูงน้อยกว่าเขา แต่ผิวพรรณดูสะอาดขาวกว่าผู้ชายทั่วไป และแววตาอบอุ่นไม่ค่อยเย็นชาเหมือนมนุษย์เงินเดือน
 ลิฟท์ถึงชั้นหกที่ชายหนุ่มลงแล้ว เขาคำนับจินโฮแล้วออกจากลิฟท์ไป โดยที่จินโฮอ้าปากค้างเพราะกำลังจะถามชื่อของพนักงานคนนั้น

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-06-2007 06:07:37

ฮยอนแจ จะมีคู่แข่งเพิ่มอีกคนแล้ว  รออ่นต่อจ้า :o9:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 06-06-2007 07:21:03

ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: nunyy ที่ 06-06-2007 08:17:47

 o8มาตอกบัตรแต่เช้าค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 11-06-2007 00:56:09

      “ท่านคะ”
        เสียงจากเลขาสาวสวยที่นั่งด้วยกันในพาหนะสุดหรูที่เดินเครื่องเงียบกริบขณะกำลังแล่นอยู่บนถนน ปลุกให้จินโฮตื่นจากอาการเหม่อลอยตาใส
   “หือ ว่าไง แซนดี้” ชายหนุ่มหันไปถามต้นเสียง
  “ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ”
“เปล่านี่ ทำไมเหรอ”
“ก็เห็นท่าน ดูใจลอยตั้งแต่ออกจากบริษัทอ่ะค่ะ นึกว่าท่านเริ่มแพ้อากาศ” เลขาสาวถามด้วยความเป็นห่วงนาย
“ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ” ชายหนุ่มนึกขำหญิงสาว แต่เขาก็เพิ่งรู้สึกตัวนี่แหล่ะว่าจิตใจเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ เมื่อกี๊ตอนที่คุยธุระกัน เขาเองก็นึกขอบใจเลขาสาวอยู่เพราะถ้าไม่มีเธอคอยเตือน เขาก็คงประสานงานไม่รู้เรื่องเป็นแน่ 
   เขานึกถึงพนักงานคนที่เจอในลิฟท์
ทำไมกัน ทำให้เขาใจลอยได้อย่างนี้

  จินโฮเดินออกจากลิฟท์อย่างรีบเริ่งแต่สง่างามตามมาดผู้บริหาร ป่านนี้พวกแผนกบัญชีคงพร้อมแล้วสินะ เขาพยายามKคุมสมาธิ เพื่อที่จะเข้าประชุมอย่างเต็มที่
เมื่อจินโฮก้าวเข้าไปในห้องประชุมเล็กที่ต่อเติมออกมาจากห้องทำงานส่วนตัวเขา ผู้เข้าประชุมทั้งหมดต่างก็ลุกขึ้นยืนแล้วคำนับเขาทุกคน
“ตามสบายครับ” จินโฮผู้เป็นประธานในการประชุมกล่าว ก่อนที่ทั้งหมดจะคำนับเพื่อขอบคุณแล้วนั่งลง
“สวัสดีค่ะคุณคังจินโฮ ดิฉัน โซมินจี ผู้จัดการแผนกบัญชีนะคะ ขอแนะนำคุณจินโฮให้รู้จักพนักงานในแผนกนะคะ” หญิงสาววัยสามสิบปลาย ๆ กล่าวอย่างฉะฉาน พร้อมให้ลูกทีมหล่อนที่มาด้วยอีกหกคนแนะนำตัวต่อกรรมการผู้จัดการสุดหล่อ
ขณะที่จินโฮ กำลังกวาดสายตามองไปรอบ ๆ โต๊ะนั้น  ก็สะดุดกับใบหน้าของคนที่ทำให้เขาใจลอยเมื่อกลางวันนี้ เขาถึงกับเผลอยิ้มออกมา ก่อนที่จะกลับไปทำมาดเข้มเหมือนเดิม เขาไม่สนใจหญิงสาวที่กำลังยืนแนะนำตัวอยู่ทางด้านขวา แต่กลับมองตรงไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่อีกด้านของโต๊ะกลมตรงข้ามเขาอย่างไม่ละสายตา  พร้อมกับรอที่จะให้คนนั้นแนะนำตัวให้เขารู้จัก จนกระทั่งเขายืนขึ้น
“สวัสดีครับ ผม ลี จี ซบ เจ้าหน้าที่ผู้ตรวจสอบบัญชี ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยครับ ขอบคุณครับ”
   

ถึงแม้ว่าการประชุมจะเสร็จสิ้นไปแล้วเมื่อตอนเย็น แต่ภาพใบหน้าอ่อนโยนของจีซบนั้น ยังลอยวนอยู่ในหัวของจินโฮ เขาเองก็กรุ่นคิดอยู่เหมือนกันว่า ทำไมตัวเองถึงได้เป็นอย่างนี้ หลายปีตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย เขาเองไม่เคยให้ความสนใจใครเลย ถึงแม้ว่าจะมีหญิงสาวมากมายเข้ามาเป็นตัวเลือกของเขา และนี่เขาเป็นอะไรกัน มานอนนึกถึงชายหนุ่มคนนั้น นี่เขาสนใจจีซบแล้วหรือนี่ จินโฮตั้งคำถามกับตัวเอง  คิดไปคิดมา จนผล่อยหลับไปด้วยสีหน้าที่ระบายด้วยความสุข

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 11-06-2007 12:11:37

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 11-06-2007 14:38:22

มาเสนอหน้าเคอะ

อืม  เป็นเพราะอะไรหว่า  ทำไมเราอ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนมันไกลตัวยังไงไม่รู้ 

หรือเราจะงี้เง่าเกินไป

ขอโทษนะเคอะคุณน้องถ้าเม้นต์เจ้ไร้สาระ  อิอิ  :try2:

คือความจริงจะเม้นต์อะไรบางอย่างแหละ  แต่จะรอดูความเปลี่ยนแปลงหลังจากเม้นต์นี้ก่อนนะเคอะ  แล้วเจอกัน

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: มะนาว ที่ 11-06-2007 22:07:24

เป็นกำลังใจให้น้า.......
รออ่านอยู่คร้าบบบบบบ...............

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 14-06-2007 01:27:22

สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจและการติดตาม และขอโทษสำหรับการที่เอามาลงให้ช้า และก็ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคอมเม้นต์ ค่ะ o15
、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、、


ตอนที่ 6 Fight for you

      จีซบสังเกตุว่าช่วงนี้ฮยอนแจมีท่าทีแปลก ๆ  ชอบมารอเขากลับบ้าน ไม่ก็มาดักรอหน้าบริษัท  และก่อนนอนก็ส่งข้อความมาหาเขาบ่อย ๆ  นี่จุงแจทำตัวไม่เดิมเดิมอีกเช่นกัน ที่มีท่าทางขัดเขิน ไม่คุ้นเคยกันเหมือนเมื่อก่อน

      “คุณลีจีซบใช่มั๊ยครับ มีคนฝากมาให้ครับ”
     พนักงานส่งดอกไม้ นำช่อดอกลิลลี่สีขาว มาส่งให้จีซบที่ทำลังนั่งคร่ำเคร่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
  “ขอบคุณครับ ว่าแต่ ใครส่งมาให้ผมครับเนี่ยะ”
  “ดูที่การ์ดสิครับ ขอตัวก่อนนะครับ โอกาสหน้าให้บริการ Mr.Flower นะครับ”
   จีซบให้มือเรียวบางพลิกดูการ์แผ่นเล็กสีทองนั้นอย่างใคร่รู้ ในการ์ดนั้นเขียนด้วยลายมือหวัดแกมบรรจงว่า
“สวัสดีครับคุณจีซบ ยินดีที่รู้จักคุณนะครับ หวังว่าคงจะชอบดอกไม้นะครับ อยากรู้ใช่มั๊ยว่าผมคือใคร หลังเลิกงานแล้ว ผมรอที่ลานจอดรถโซน B 4 นะครับ”

       วันนั้นทั้งวันมีแต่เพื่อนร่วมงานสาว ๆ ในแผนกให้ความสนใจจีซบมากเป็นพิเศษ เพราะเจ้าดอกลิลลี่ช่อนั้นเอง สาว ๆ ถึงได้อิจฉาและอยากรู้นัก ว่าใครกันที่กล้าส่งมให้หนุ่มหน้าหวานคนนี้ เขาเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน แต่อีกใจกลับคิดถึงเพื่อนใหม่ช่างเครื่องที่หมู่นี้เขาให้ความสนิทสนมมากเป็นพิเศษ
 
“กินข้าวหรือยังครับ ถ้ายังก็กินซะนะครับ เป็นห่วงนะครับ”

    ข้อความล่าสุดจากฮยอนแจ จีซบยิ้มน้อย ๆ กับมือถือ  เพราะตั้งแต่ได้เบอร์มือถือเขาไป ฮยอนแจมักจะส่งข้อความมาหาจีซบบ่อย ๆ หรือไม่ก็โทรมาคุยก่อนเข้านอน แต่จีซบก็ยอมรับแหล่ะว่า ถ้าวันไหนไม่ได้ข้อความจากฮยอนแจ เขาเองก็รู้สึกว่าขาดอะไรบางอย่างไปเหมือนกัน
แต่จีซบใจเต้นรัวเมื่อเหลือบไปเห็นช่อดอกลิลลี่สีขาวที่วางอยู่ตรงหน้า  ใครกันนะ กล้าส่งดอกไม้มาให้เขาอย่างนี้ และการ์ดใบนั้นอีกล่ะ…สร้างความอยากรู้ให้จีซบไปเจอเจ้าของมันจริง ๆ

   ห้าโมงเย็นแล้ว บรรดาพนักงานทั้งหลายต่างก็เดินตัวเบาออกมาจากบริษัท  ฮยอนแจเองกำลังเก็บของจากล็อกเกอร์เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน วันนี้เขากะว่าจะไปรอจีซบที่หน้าบริษัทอีก เขาสาวเท้ายาวรีบเริ่ง เพราะฮยอนแจรู้แล้วว่า ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่อยากเห็นหน้าจีซบ  เมื่อถึงหน้าบริษัท เขาก็พบว่าจุงแจ มายืนอยู่แถวนั้นเหมือนกัน
  “อ่า ยังไม่กลับบ้านเหรอ” จุงแจถามคนมายืนรอทีหลัง
  “อืม” ฮยอนแจตอบแบบไว้ท่า
  “มารอจีซบเหมือนกันละสิ” คนร่างใหญ่กว่าถามเพื่อความแน่ใจ เพราะเขาเองดูออกนานแล้วว่าฮยอนแจสนใจจีซบ
 “อืม ใช่ กูมารอจีซบ”
“อาฮะ ของอย่างนี้ใครดีใครได้ว่ะเพื่อน” จุงแจท้าทายเพื่อนซี้
“เออ” ฮยอนแจรับคำท้า

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-06-2007 04:16:03

เป็นเจ้านายหนุ่มแน่เลยคนส่งดอกไม้มาให้   o12





 เชียร์ ฮยอนแจ  :loveu:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 14-06-2007 14:16:56

  จีซบเองเพิ่งเลิกงานเหมือนกัน วันนี้เขาเลิกงานตอนห้าโมงครึ่ง ก่อนกลับบ้านเขาไม่ลืมหยิบช่อลิลลี่สีขาวจากบุรุษปริศนาท่านนั้นมาด้วย เขาหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินออกมาจากแผนกบัญชี
   เขาสนองความอยากรู้ของตนเองด้วยการไปที่ลานจอดรถของบริษัท  ป่านนี้เจ้าของดอกไม้ช่องามนั่นจะกลับไปหรือยังก็ไม่รู้ ระหว่างทางไปลานจอดรถนั้น จีซบเดินผ่านแผนกช่างยนต์ที่ฮยอนแจอยู่ เขายิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงชายหนุ่มร่างหนากว่า ป่านนี้คงจะกลับไปแล้ว เพราะที่เขาเห็นอยู่นี้มีแต่ความว่างเปล่า เขาจึงเดินไปข้างหลังแผนกนี้ ที่เป็นลาดจอดรถ

 “โซน B4 เหรอ อยู่แถวไหนเนี่ยะ” เขาพึมพัมกับตัวเอง เพราะว่าไม่เคยเข้ามาในลานจอดรถนี้ จนจีซบหันไปเจอ คังจินโฮ ที่เดินมาจากตัวตึกพอดี
“สวัสดีครับท่าน” จีซบทักทายกรรมการผู้จัดการตามมารยาท
“ครับ เรียกจินโฮ ดีกว่านะครับ” ร่างสูงกว่ากล่าวอย่างไม่ถือตัว
“ไม่ได้หรอกครับ ท่านเป็นกรรมการผู้จัดการ”
“อ่า แล้วคุณจีซบมาทำอะไรเหรอครับ” คังจินโฮถามหนุ่มแก้มป่องตรงหน้าที่ถือช่อดอกไม้สีขาวนั้นอยู่
“เอ่อ คือว่า มีคนเค้านัดให้ผมมาเจอกันตรงนี้อ่ะครับ”
“เหรอครับ แล้วเจอเค้าหรือยังครับ” จินโฮถาม แววตาเป็นประกาย
“ยังครับ คือ ผมไม่ทราบว่า B4 อยู่ตรงไหนอ่ะครับ”
“อ่า งั้นตามผมมานะ รถผมจอดตรงนั้นพอดี” เขายิ้มอบอุ่นให้จีซบก่อนที่จะเดินนำหน้าไปที่รถของเขา

   “ครับ ขอบคุณคุณจินโฮมากครับ” จีซบคำนับกรรมการผู้จัดการหนุ่มร่างสูงอย่างมีมารยาท
“แล้วจะรอเขาเหรอครับ”
“ครับ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเขาจะมาหรือเปล่า เพราะวันนี้ผมเลิกงานช้า” จีซบกล่าวด้วยความเกรงใจ
“ผมว่า คุณไม่ต้องรอเขาหรอกนะ” 
“ทำไมล่ะครับ” ชายหนุ่มสงสัย
“ก็ เขามาแล้วไง” จินโอกล่าวยิ้ม ๆ
“ใครอ่ะครับ” จีซบถามผู้เป็นนาย
“ก็  ผมไงครับ” ชายหนุ่มเฉลย พร้อมยื่นมือของเขาไปกุมมือบางของชายหนุ่มแก้มป่องตรงหน้า
จีซบชักมือหลบการเกาะกุมจากหนุ่มหล่อตรงหน้า ใบหน้าหวานนั้นก้มต่ำ สองแก้มแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
จินโฮ ก้มลงมองหน้าจีซบในตอนนี้ เขาแทบอดใจไว้ไม่อยู่  กับคนหน้าหวานตรงหน้า
“เอ่อ ผมขอตัวก่อนนะครับคุณจินโฮ” จีซบจะกลับบ้าน เมื่อรู้แล้วว่าใครเป็นเจ้าของดอกไม้ช่องามนั่น
“ครับ ให้ผมไปส่งนะครับ” จินโฮกล่าว
“ไม่เป็นไรครับคุณจินโฮ รบกวนคุณเปล่า ๆ”
“ไม่หรอกครับ ผมอยากไปส่งคุณอยู่แล้วล่ะ คุณอย่าปฎิเสทผมนะ” เจ้านายรูปหล่อรวบรัด ทำให้คนขี้เกรงใจอย่างจีซบไม่กล้าปฎิเสทเขา

  รถยนต์คันหรูแล่นออกมาจากตัวตึก ผ่านหน้าบริษัท ที่มีชายหนุ่มในเสื้อชอบสองคนยืนอยู่  จุงแจตาไวกว่า เมื่อเห็นคนในรถคันหรูของลูกชายท่านประธานนั่น เป็นคนที่พวกเขาอยากเจอในวันนี้
 “เฮ้ย ดูนู่นสิ” เขาสะกิดฮยอนแจให้มองไปที่รถคันหรู
ฮยอนแจตาค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้า เขาไม่อาจคิดได้ว่านี่เป็นความใจดีของเจ้านายที่มีต่อลูกน้อง เพราะเขาเห็นสายตาของจินโฮที่มองมายังจีซบแล้ว เขาเองถึงกับแทบเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เหมือนกัน
“อย่าลืมนะมึง คนที่ชอบจีซบไม่ได้มีแค่มึงกับกูอีกต่อไปแล้ว” จุงแจกล่าว
“รู้แล้ว ยังไงกูก็ไม่ยอมหรอก” ฮยอนแจหมายมาด ถึงแม้ว่าลึก ๆ จะกลัวผิดหวังก็ตาม เพราะคังจินโฮ ครบสูตรรูปหล่อ พ่อรวยและยังมีจุงแจ เพื่อนร่างใหญ่เจ้าสเน่ห์ของเขาอีก
งานนี้เขาไม่ยอมแพ้แน่ ๆ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-06-2007 14:46:33

สงสารฮยอนแจ o9

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 15-06-2007 16:44:10

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: prince_halation ที่ 21-06-2007 10:13:37

 :m4: ชอบครับ ... แนวเกาหลีแบบนี้น่ารักชะมัดเลย  :m4:

ยังไงก็จะมารอติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบบบบบ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 22-08-2007 22:41:28

อ๊าก คู่แข่งน่ากัวโคตรแต่ละคน
 :m22: :m22: :m22:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 09-04-2008 17:40:08

ตอนที่ 7 คนหน้าหวานกับเนื้อย่างยามเย็น

     “สวัสดีครับ”
“หวัดดีครับจีซบ ถึงบ้านยังครับเนี่ยะ” ปลายสายเป็นเสียงจากฮยอนแจ ทำให้จีซบอมยิ้มน้อย ๆ
“อ่อ ถึงแล้วครับ ฮยอนแจล่ะ มีอะไรเหรอ”
“ป่ะ ป่าวครับ ว่าแต่วันนี้กลับบ้านยังไงอ่ะครับ” ฮยอนแจถามเพื่อหยั่งเชิง
“อ่อ คือคุณคังจินโฮเค้ามาส่งที่บ้านอ่ะครับ พอดีเจอท่านก่อนออกมาจากบริษัทหน่ะ” จีซบตอบไป โดยเลี่ยงไม่พูดถึงว่าจินโฮนัดพบ
“อืม เค้าเป็นไงมั่งอ่ะ แล้วคุยอะไรกับเค้าล่ะ”
“ก็เหมือนผู้บริการทั่วไปนะ ผมก็คุยเรื่องทั่ว ๆ ไปกับเค้าอ่ะแหล่ะ”
“เหรอครับ อืม  จีซบครับ”
“ครับ”
“พรุ่งนี้วันศุกร์อ่ะครับ ตอนเย็นจีซบว่างมั๊ยครับ”
“อ่อ ว่างครับ มีอะไรเหรอฮะ”
“คือ จะชวนไปหาอะไรกินหน่อยอ่ะครับ”
“อ่อ ครับได้ครับ แถวไหนอ่ะฮยอนแจ”
“แถวบ้านเราเอง ของกินอร่อย ๆ เพียบ ตกลงไปนะครับ”
“ครับ”
“เจอกันหน้าบริษัทตอนห้าโมงนะครับ”
“ครับ”
“เอ่อ จีซบครับ ผมคิดถึงคุณนะ”
 ฮยอนแจกระซิบบอก แต่เสียงนั้นชัดแจ่มในหูของจีซบ
“ครับ .... อืม พรุ่งนี้เจอกันนะ”
“ครับผม ราตรีสวัสดิ์ครับ”
     
      ร่างหนาของฮยอนแจทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างมีความสุข  พรุ่งนี้ตอนเย็นคือการออกเดทครั้งแรกของเขากับจีซบ ฮยอนแจหวังว่าพรุ่งนี้เดทแรกของเขากับคนหน้าหวานคงไม่มีอะไรมาเป็นอุปสรรค

   “สวัสดีครับจีซบ”
ฮยอนแจที่ยืนรือจีซบอยู่ก่อนหน้าเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายก่อน ราวกับว่ากลัวเจ้าตัวจะเปลี่ยนใจไม่ไปกับเขา
“ครับ ไปกันเถอะนะ หิวแล้ว” จีซบยิ้มตาหยี แก้มขาวนั้นป่องขึ้นรับกับแว่นขอบดำที่สวมอยู่
“อ่าครับ”  ฮยอนแจรับคำ มือของเขาเกาะกุมมือเรียวบางของจีซบในทันที

“สวัสดีครับคุณจีซบ”
เสียงนั้นทรงอำนาจตามหลังทั้งสองมา จีซบหันกลับไปมองก็พบคังจินโฮยืนอยู่ตรงหน้า

“สวัสดีครับท่าน” จีซบตอบกลับอย่างมีมารยาท จินโฮ ยิ้มให้แต่สายตากลับมองไปที่ฮยอนแจอย่างนึกขวาง เพราะมือหนาของฮยอนแจกุมมือบางของจีซบแน่น
   “ทำไมต้องเรียกท่านด้วยล่ะครับจีซบ ผมบอกคุณแล้วนะว่า อย่าเรียกผมว่าท่าน เรียกแค่จินโฮเฉย ๆ ก็พอ แล้วนี่จะกลับบ้านเหรอครับ”
 “ครับท่าน เราจะกลับบ้าน” ฮยอนแจชิงตอบแทน  พร้อมทั้งจับมือจีซบแน่นขึ้น
“เอ่อ ผมขอตัวก่อนนะครับคุณจินโฮ ลาก่อนครับ”
“ครับ เอาไว้วันหลังผมค่อยขับรถไปส่งคุณที่บ้านนะครับ”  คังจินโฮ กล่าว เขามองหน้าฮยอนแจอย่างไม่ยอมเช่นกัน
     “ เราจะไปไหนกันเหรอครับเนี่ยะ” จีซบถามคนที่ชวนเขามา ขณะที่ทั้งสองอยู่บนรถเมล์
“ไปแถวบ้านผมไงครับ”
“แต่ฮยอนแจบอกว่าบ้านอยู่แถวคังเบียนนี่นา ทำไมไม่นั่งสายที่นั่งมาทุกวันล่ะ”
“เอ่อ คือ จีซบครับ จริง ๆ แล้วผมไม่ได้อยู่แถวคังเบียนหรอกครับ” ฮยอนแจสารภาพ
“อ่าว เหรอครับเนี่ยะ”
“อ่า ครับ”
 “แล้วทำไมถึงได้กลับบ้านสายเดียวกับผมทุกวันล่ะ”
“ก็ เอ่อ ผม อยากกลับบ้านกับจีซบอ่ะครับ”
เขาตัดสินใจบอกไป ขณะที่แก้มป่องของคนข้าง ๆ กลายเป็นสีชมพูระเรื่อขึ้นมาทันที
“ผมขอโทษนะครับ ที่โกหกคุณ”
   
จีซบสังเกตุว่า ทางที่นั่งรถเมล์ผ่านมานี้ มันช่างไกลจากบ้านเขาออกไปคนละทิศทาง ทำไมฮยอนแจถึงได้ลงทุนขนาดนี้ด้วยนะ  เขานึกขำคนข้าง ๆ ไม่ได้

“ร้านไหนหรอครับฮยอนแจ” จีซบฮยอนแจที่เดินอยู่ริมถนนด้วยกัน ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยร้านอาหารเริ่มตั้งโต๊ะ  ต้อนรับลูกค้าที่มาผ่อนคลายจากการทำงานหนักทั้งวัน ท้องฟ้าเริ่มระบายด้วยสีครามเข้ม แต่แสงไฟริมทางเริ่มส่องสว่างตามมา
“ร้านตรงหัวมุมข้างหน้าอ่าครับ เนื้อย่างอร่อยสุด ๆ”

ร้านเนื้อย่างที่ว่าเป็นร้านเล็ก ๆ ซึ่งตอนนี้เริ่มมีลูกค้าเข้ามาประปราย ฮยอนแจซึ่งเป็นลูกค้าประจำ ได้ทักทายป้าเจ้าของร้าน ที่กำลังจัดเนื้อบนเตาอย่างสนิทสนม 

   “จีซบลองชิมดูนะครับ กิมจิแตงกวาที่นี่ไม่เหมือนที่อื่น” ฮยอนแจเลื่อนถ้วยกิมกิแตงกวาให้คนตรงหน้าชิม
“อืม อร่อยดี ฮยอนแจมากินที่นี่บ่อยหรอครับ”
“ครับ มากินคนเดียว บ่อย ๆ แล้วจีซบล่ะครับ เลิกงานแล้วไปเที่ยวไหนมั่งหรือเปล่า”
“อืม ไม่ค่อยได้ไปอ่ะครับ อยากกลับบ้านมากกว่า”
พอพูดถึงคำว่า “บ้าน” ฮยอนแจก็มีสีหน้าสลดลง
“เอ่อ ครับ  ก็บ้านจีซบน่าอยู่ออกอย่างนั้น ใครก็อยากกลับบ้าน”
“ครับ แล้วฮยอนแจล่ะ จริง ๆ เป็นคนที่ไหนหรอครับ แล้วกลับไปเยี่ยมครอบครัวบ่อยหรือปล่าว”
ฮยอนแจยิ้มน้อย ๆ แต่ดวงตากลมโตที่ปกติมีแววเข้มแข็งนั้น เริ่มฉายแววหมองเศร้า
“คือ ผมมาจากแดจอนอ่าครับ ผมโตมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ก็คือว่า ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อแม่ผมเป็นใคร แต่ผมก็กลับไปเยี่ยมบ้านสงเคราะห์ที่แดจอนบ้างเหมือนกันนะครับ เพราะที่นู่นก็มีคุณพ่อและน้อง ๆ ที่ผมรัก”
“เอ่อ ขอโทษนะครับที่ผมถามเรื่องนี้” จีซบกล่าว
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอยากให้คุณรู้อยู่แล้ว”
“อ่าครับ”
“ผมรินให้นะครับ” ฮยอนแจหมายถึงโซจูขวดย่อมที่สั่งมากินกับเนื้อย่าง
“ครับ ขอบคุณครับ” จีซบยื่นมือซ้ายที่ถือแก้วรับฮยอนแจที่กำลังรินด้วยมือขวา
“ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ยะว่าจีซบก็ดื่มได้เหมือนกัน”
“อืม พอดื่มได้หน่ะครับ ไม่ถึงกับเยอะมาก”

     เวลาของคืนนี้ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ชายหนุ่มสองคนต่างก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนลืมเวลา  เมื่อร้านปิดทั้งสองก็เดินออกจากร้านมาด้วยกัน แต่จีซบนั้นมีอาการมึนงงเล็กน้อย เพราะเขาไม่คุ้นเคยกับของมึนเมาเหมือนชายหนุ่มทั่วไป ต่างกับฮยอนแจที่ปกติดีทุกอย่าง
    “ผมว่า คืนนี้คุณนอนที่ห้องผมเถอะนะ” ฮยอนแจกล่าวกับจีซบที่สะลึมสะลืออยู่ข้าง ๆ
“รบกวนด้วยนะครับ” จีซบคำนับน้อย ๆ ก่อนค่อย ๆ เดินไปโดยที่มีฮยอนแจประคอง

----------------------------------------------------------------------

   
        “จีแท ๆ อาจารย์มินเรียกพบหน่ะ” เพื่อนสาวคนนึงเดินเข้ามาบอกจีแทที่กำลังอ่านหนังสือในห้องสมุด เขาจึงลุกออกไปหาอาจารย์คนดังกล่าว ซึ่งเป็นที่ปรึกษาของเขาด้วย
        “สวัสดีครับอาจารย์มิน”
       “อืม นายนี่โชคดีจริงเลยนะ ลีจีแท”
      “ทำไมครับอาจารย์”
     “นี่ไงล่ะ จดหมายรับเด็กฝึกงานจากยูเอ็น” อาจารย์สาววัยดึกยื่นจดหมายที่ประทับตาช่อมะกอกสีฟ้าส่งให้
     “เฮ้ย! มาได้ไงเนี่ยะ”
    “อืม นี่เธอกะจะส่งไปเล่น ๆ ใช่มั๊ยล่ะจีแท แต่เธอนี่ก็ดวงดีนะ รู้มั๊ยปกติยูเอ็นหน่ะ ไม่ค่อยรับนักศึกษาฝึกงานเท่าไหร่หรอกนะ แต่เนี่ยะ เค้าส่งมาให้เธอแล้ว ก็เตรียมตัวดี ๆ ละกันนะจ๊ะ อย่าให้เสียชื่อมหาลัยเราล่ะ”
     “คะ..ครับ” หนุ่มน้อยยืนอึ้งกิมกี่ ประหนึ่งเห็นผีตอนกลางวัน


   “อะไรวะเนี่ยะ เราไม่ได้ส่งจดหมายสมัครงานไปที่ยูเอ็นซะหน่อย” จีแทสบถในใจขถะที่กลับถึงบ้าน
  “ว่าไงลูก ทำไมวันนี้หน้าซีด ๆ ล่ะ” คุณยุนนาถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง
“แม่ ทำไงดีอ่ะ ยูเอ็นส่งจดหมายตอบรับมาให้ผมอ่ะ”
“ก็ดีแล้วหนิลูก เค้าคงเห็นว่าลูกแม่ทำได้มั๊ง”
“แต่ผมไม่ได้ส่งจดหมายสมัครงานไปนะ” หน้าขาว ๆ นั่นมุ่ยลงทันที
“น่าลูก ลองดูนะ” ผู้เป็นแม่เข้าไปลูบผมจีแทอย่างปลอบโยน  “โถ เด็กหนอเด็ก กลัวไม่เข้าเรื่องจริง ๆ” คุณยุนนานึกในใจ
“อะไรอ่ะ แม่ ภาษาอังกฤษผมยิ่งเก่ง ๆ ซะด้วย”
“น่าลูกนะ คนอื่นเค้าไม่ได้มีโอกาศอย่างลูกแม่นี่นา ลองดูนะ มันแค่ฝึกงานไม่ใช่เหรอ อีกอย่าง ลูกจะได้พัฒนาภาษาอังกฤษไปด้วยไงล่ะ”
“โหยย แม่อ่าา” จีแทหน้ามุ่ยลงเมื่อได้ฟังผู้เป็นแม่พูดอย่างนั้น  และยิ่งงงเข้าไปใหญ่เพราะว่าตัวเขาเอง ไม่ได้สมัครไปฝึกงานที่นั่น ไม่แม้แต่จะคิด
  “ไม่เอาล่ะ แม่ไปเตรียมอาหารดีกว่า” คุณยุนนาผละจากลูกชายไปเข้าครัว
 “โอ๊ยย โรคฝรั่งโฟเบียกำเริบแน่เลยตรู” จีแททำหน้าเหมือนกับว่าเจอฝรั่งตัวเป็น ๆ  แต่ขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้น
   “สวัสดีครับ อ่อ พี่จีซบเองเหรอ อ่อ แม่ทำกับข้าวอยู่หน่ะ อืม ได้ ๆๆ เดี๋ยวบอกแม่ให้ หวัดดีครับ”
     จีแทมึนงงเล็กน้อยหลังจากวางสาย วันนี้เป็นวันอะไรกันหนอถึงได้มีเรื่องที่ประหลาด ๆ เข้ามาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องได้ฝึกงานที่ยูเอ็น ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเข้าไปสมัคร แถมนี่จีซบยังโทรมาบอกว่าจะไปหาอะไรกินกับเพื่อนอีก  ซึ่งปกติจีซบไม่เคยไปไหน ถึงแม้จะเป็นงานเลี้ยงของบริษัทก็เถอะ  หนุ่มน้อยสงสัยแกมประหลาดใจกับโชคชะตาและพี่ชายตนเองเป็นอย่างยิ่ง



ปล.-- ขอโทษที่นำมาลงช้าไปนะคะ เพราะเพิ่งมีเวลาเข้ามาจริง ๆ ก็ตอนนี้หล่ะค่ะ ขอขอบคุณชาวเล้าเป็ดนะคะ ที่ให้โอกาสเข้ามาแบ่งบันเรื่องราวที่แต่งไว้ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำและติชมค่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: momo_2007 ที่ 21-06-2008 14:21:10

คนแต่งหายไปไหนแว้ววว อยากอ่านเรื่องนี้ต่อจังอ่ะคับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 28-07-2008 16:28:10

มาแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน  :m23:สัญญาว่าจะนำมาลงเรื่อย ๆ  นะคะ และก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่ติดตามเรื่องของฮยอนแจกับจีซบ  :m13:
ตอนที่ 8 ขอจองไว้ก่อน

     ฮยอนแจประคองจีซบที่อาการแย่กว่าขึ้นลิฟท์ในอพาร์ตเม้นต์ที่เขาเช่าอยู่ เขากดลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นชั้นหก ตอนนี้เที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว อากาศคืนนี้หนาวเย็นตามแบบเมืองหนาว แต่ในหัวใจชายหนุ่มกลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก  เขาค่อย ๆ พยุงคนร่างบางกว่าไว้ที่ตอนนี้เดินไม่ค่อยตรงทางนัก ไปยังห้อง 615 ที่อยู่ทางซ้ายมือของลิฟท์ ทางเดินในอพารต์เม้นต์เงียบสงบ ยินแต่เสียงฝีเท้าของผู้ชายสองคนเท่านั้น
  เขาค่อย ๆ วางจีซบที่สีหน้าแดงกล่ำลงบนเตียงขนาดหนึ่งคนนอนของเขา ตอนนี้เจ้าของแก้มป่องที่ตอนนี้กลายเป็นสีชมพูอ่อน ได้หลับไหลลงไปอย่างอ่อนล้า ฮยอนแจนั่งลงข้าง ๆ จีซบ   ชายหนุ่มนั่งจ้องหน้าคนบนเตียงโดยสำรวจแบบถี่ถ้วน ดวงหน้าอ่อนใส ที่หลับสนิทตรงหน้าเหมือนเด็กน้อย
 ฮยอนแจค่อยใช้มือแข็งแรงลูบไปตามใบหน้าของจีซบอย่างทะนุถนอม ทำไมหนอ เขาถึงได้รู้สึกพิเศษกับผู้ชายคนนี้? ทำไมเขาถึงอยากดูแลปกป้องร่างบางที่นอนสลบอยู่บนเตียงของเขาด้วย? และทำไมเขาถึงไม่ชอบใจเวลาเห็นจีซบคุยกับจุงแจหรือคังจินโฮ?
 แล้วเขาก็อมยิ้มกับตัวเอง อย่างคนที่รู้คำตอบนั้นแล้ว

 ฮยอนแจหยิบผ้าขนหนูที่ชุบน้ำแล้ว เช็ดใบหน้าของจีซบอย่างเบามือ คนหน้าหวานตรงหน้าค่อย ๆ ลืมเปลือกตาขึ้นเพราะความมเย็นนจากน้ำทำให้จีซบรู้สึกตัว เขามค่อย ๆ อมองหน้าฮยอนแจ ที่บรรจงใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเขาอย่างเบามือ
   “นอนก่อนนะครับเดี๋ยวผมเช็ดหน้าให้”
 “เกรงใจจังครับ” จีซบกล่าวกับคนตรงหน้าอย่างเกรงใจจริง  ๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ หลับตานะ เดี๋ยวผมเช็ดหน้าให้”
ร่างบางที่นอนอยู่หลับตาลงอย่างว่าง่าย อาจจะด้วยความเหนื่อยล้า จีซบจึงผล่อยหลับไปอย่างงายดาย   ฮยอนแจที่ละมือจากการเช็ดหน้ามองหน้าของจีซบอีกครั้งหนึ่ง นี่เป็นอีกครั้งที่เขาแอบมอง แต่เป็นการแอบมองที่ใกล้ชิด ใบหน้าอ่อนเยาว์เหมือนเด็กน้อยนั้นเข้าสู่ห่วงนิทราอย่างเป็นสุข  เขาจึงห่มผ้าให้ร่างบางเพราะอากาศเริ่มหนาวแล้ว  มือแข็งแรงนั้นลูบไปที่ผมนุ่มอย่างเอ็นดู พร้อมทั้งโน้มตัวลงไปใช้ริมฝีปากสำผัสหน้าผากสวยนั้นอย่างแสนรัก
“ผมจองคุณแล้วนะ”  เสียงทุ่มต่ำกระซิบข้างหูจีซบที่หลับอยู่ ก่อนที่ฮยอนแจจะไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมตัวนอน

--- ------------------------------------------------------------
     แดดอ่อน ๆ ส่องผ่านผ้าม่านบางโปร่งแสงเข้ามากระทบหน้าขาวเนียนที่นอนอยู่ ตาคู่เล็กนั้นหยีรับแสงแดดอย่างสะลึมสะลือ จีซบค่อยลุกจากเตียงเล็ก พลางสำรวจไปรอบห้อง เขาจำได้ว่าเมื่อคืนเขามานอนที่ห้องฮยอนแจเพราะว่าเขาเมา อ่าวแล้วฮยอนแจล่ะ ? เขามองหาเจ้าของห้อง แต่หูพลันได้ยินเสียงน้ำที่เปิดอยู่ใยห้องน้ำ เขาจึงวางใจ
     เขามองดูตัวเอง ก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ ทั้งสิ้น มีเพียงเนกไทที่ปลดลงแค่นั้น เขาจึงโล่งใจและมองไปทางห้องน้ำอย่างขอบคุณ
      เสียงผิวปากดังเล็ดรอดออกมาพร้อมกับร่างหน้าที่ตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวห่มมัดช่วงล่างไว้  ฮยอนแจก้าวออกจากประตูห้องน้ำ เห็นจีซบนั่งอยู่บนเตียงของเขา ในห้องของเขาตอนนี้
       เขาอยากจะให้จีซบมาอยู่กับเขาอย่างนี้ทุกเช้าจังเลย...
       “อรุณสวัสดิ์ครับ เมื่อคืนหลับสบายไหม” ฮยอนแจถามคนหน้าหวานที่ตอนนี้แก้มเริ่มมีสีเลือดฝาด
       “อ่อ ครับ ขอบคุณฮยอนแจมากเลยนะ รบกวนจริง ๆ เลย” เขาหลบตาลงต่ำ เมื่อตอนนี้เผชิญอยู่กับร่างกำยำที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ตามตัว
     “ครับ ไม่เป็นไรครับ” ฮยอนแจหมายจะก้าวออกมา แต่ผ้าขนหนูเจ้ากรรม ตันทรยศหลุดมาจากร่างหนานั้นอย่างรวดเร็ว ทำให้จีซบที่พยายามมองหน้าเจ้าของห้องอยู่พอดี  เห็นสิ่งที่เค้ากำลังหลบอยู่อย่างเต็มตา จนทำให้เขาปิดตาอย่างตกใจ ส่วนฮยอนแจนั้นเพิ่งรู้ตัว เลยคว้าผ้าขนหนูขึ้นมานุ่งใหม่อย่างรวดเร็ว
   “ขอ..ขอโทษนะครับ ผม เอ่อ ผมขอโทษ” ฮยอนแจละล่ำละลัก เพราะเห็นจีซบปิดตาอย่างตกใจมาก ส่วนจีซบเองก็พยายามตั้งสติ กับสถานการณ์ตรงหน้า
   “อ่อ ครับไม่เป็นไรครับ เราก็ผู้ชายเหมือนกัน ไม่เป็นไรหรอก” เขากล่าวกับฮยอนแจ ที่ตอนนี้มองหน้าแดง ๆ ของเขาด้วยความเอ็นดู ปนอยากจะแกล้งจีซบขึ้นมาแล้วตอนนี้
   “เหรอครับ  ว้า เสียดายจัง ผมอาบน้ำไปซะแล้ว งั้นครั้งหน้าเรามาอาบน้ำด้วยกันมั๊ยครับ เพราะเราก็เป็นผู้ชายด้วยกันนี่นา" ฮยอนแจกล่าวพร้อมนั่งลงข้าง ๆ จีซบอย่างจู่โจม
“เอ่อ ..ไม่ดีมั๊งครับเพราะผมชอบอาบน้ำคนเดียว” จีซบเองก็เบือนหน้าหนีการจู่โจมของฮยอนแจเช่นกัน
“ครับบ ไม่เป็นไร นี่ เมื่อคืนคุณแม่คุณโทรมานะ” ร่างหนาข้าง ๆ พลางเปลี่ยนเรื่องคุย
“เหรอครับ  แล้วแม่ว่าไงมั่งอ่ะ”
“อ่อ ผมบอกว่าผมอยู่กับคุณครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมบอกคุณแม่คุณแล้วว่าคืนนี้นอนห้องผมก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปส่ง”
“ครับ ขอบคุณฮยอนแจนะ”
“ครับไม่เป็นไร ป่ะ อาบน้ำล้างหน้าซะ ผมเตรียมผ้าเช็ดตัวให้แล้วหน่ะ”
“ครับ”

   ช่วงสาย ทั้งสองเดินลงมาจากอพาร์ตเม้นท์ ฮยอนแจหมายว่าจะไปส่งจีซบที่บ้าน แต่พอเดินมาข้างหน้าก็พบกับใครบางคนที่มารอรับจีซบ
“จุงแจ” จีซบอุทาน
“เฮ้ย จุงแจ แกมาทำไรที่นี่วะ คิดถึงชั้นเหรอ” ฮยอนแจเริ่มไม่พอใจ
“บ้า ใครเค้าคิดถึงมึง กูมารับแม่นกต่างหาก” ร่างใหญ่ตอบใส่ฮยอนแจอย่างกวนสุด ๆ
“อะไรกันกูไปส่งจีซบได้”
“อะไร ๆ เมื่อคืนเค้าก็นอนห้องมึงแล้ว และอีกอย่างวันนี้กูมีนัดกับจีซบอยู่แล้วเว้ย” จุงแจหันไปทางจีซบ
“อืม ใช่ ๆ วันนี้เรามีนัดกับจุงแจหน่ะ” จีซบทำท่าเหมือนเพิ่งนึกได้
“นัดอะไรอ่ะ มันสำคัญมากเหรอ” ฮยอนแจไม่ยอมแพ้
“ยุ่งน่า เรื่องของกูสองคน ไปจีซบ สายแล้ว เดี๋ยวไม่ทัน”
“อืม ฮยอนแจ เราไปก่อนนะเมื่อคนเราขอบคุณนายจริง ๆ เลยนะ”
“ครับ ยินดีครับ มานอนทุกวันเราก็ไม่ว่าหรอกนะ” ฮยอนแจตั้งใจจะพูดประโยคนี้ไว้ให้จุงแจได้ยิน
“โห ใครเขาอยากนอนกะเอ็ง ป่ะ จีซบ” จุงแจรีบตัดบท
“ไปก่อนนะครับ”
“ครับ”
     ฮยอนแจได้แต่มองตามหลังบาง ๆ ของจีซบไปอย่างเสียดาย เห็นทีว่า เขาจะต้องระวังนายจุงแจให้มากขึ้นเสียแล้ว

...........................................
จุงแจที่เดินมากับจีซบสองคน พอเห็นว่าเดินมาไกลจากอพาร์ตเม้นท์ของจีซบพอสมควรแล้ว จึงหันมาคุยกับจีซบ
“เฮ้ย จีซบ ทำไมนายให้เราแกล้งบอกกับไอ้ฮยอนแจวะ ว่าเราชอบนาย”
“อืม นายคิดว่าไงล่ะ”
“มันก็น่าจะชอบนายจริง ๆ หน่ะแหล่ะ เออ แล้วเมื่อคืนเป็นไงมั่ง ไมไปนอนบ้านฮยอนแจได้ล่ะ”
“เราเมาอ่ะ”
“หา นี่ยังคออ่อนเหมือนเดิมเหรอเนี่ยะ ไรวะ”
“อืม เราไม่ชอบดื่มนี่”
“อืม โทษ ๆ  แล้ว เกิดอะไรขึ้นมั่งอ่ะ ฮยอนแจมันทำอะไรนายมั่งอ่ะ”
“ไม่หรอก เราก็กลัว ๆ เหมือนกันนะ แต่อีกใจเราก็ไว้ใจผู้ชายคนนี้อย่างบอกไม่ถูกอ่ะ เนี่ยะ เมื่อคืนเราก็นอนชุดนี้ และก็ไม่มีรอยอะไรเลยอ่ะ”
“อืม ไว้ใจได้”
“แล้วนี่แม่ให้นายมารับเราเหรอ”
“ช่ายยย เนี่ยะ คือวันนี้เราพายุนเฮไปเยี่ยมบ้านนายไง ก็แม่นายบอกเราว่านายไปนอนบ้านฮยอนแจ เราเลยอาสาไปรับให้ ตอนนี้ยุนเฮอยู่บ้านนายเนี่ยะ สงสัยกำลังทำอะไรกินกันกับแม่ก็ได้” จุงแจหมายถึงยุนเฮ แฟนสาวที่เป็นเพื่อนอีกคนของจีซบ
“อืม”
“เราว่าแม่นายหน่ะ เค้าดูวางใจฮยอนแจมากเลยนะ รู้ไหม”
“อืม ขอบใจมากนะจุงแจที่ช่วยพิสูจน์ให้ อย่างที่เล่าให้ฟังอ่ะ เค้าเหมือนจะมีใจให้เรา แต่เราก็ไม่กล้าตอบตัวเองว่าอย่างนั้น”
“ไม่เป็นไร เราก็เพื่อนกัน อีกอย่าง ถ้าเรามาชอบนายจริงนี่แย่เลย ยุนเฮคงเล่นงานเราตาย ฮ่า ๆๆๆ”
“ป่ะ กลับบ้านเถอะ อยากเจอยุนเฮเหมือนกัน” ตาหยี  ๆ หันมาหัวเราะกับเพื่อนสนิทอย่างขบขัน

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 29-07-2008 02:02:20

“ไรวะเนี่ยะ ทำไมตรูต้องมาเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมด้วยว้าา” จีแทบ่นกับตัวเองขณะที่เดินออกจากห้องเรียนพิเศษภาษาอังกฤษในเย็นวันเสาร์เพราะหลังจากที่เขารู้ตัวว่าจะต้องไปฝึกงานที่สำนักงานสหประชาชาติประจำเกาหลี คุณยุนนาจึงให้เขาไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษเพิ่มเติม
 ขณะที่เขาเดินออกมาจากตึกแถวที่สอนพิเศษ เขาก็มองเห็น “ฝรั่งดวงซวย” คนนั้นโดยบังเอิญ เขาทำท่าจะเดินหนี แต่ช้ากว่าคนตัวโตที่รู้ทัน
“อ่าว สวัสดีครับจีแท วันนี้มาเรียนภาษาอังกฤษเหรอ” จอนห์ทักเขาเป็นภาษาเกาหลี
“เอ่อ ครับ” จีแททำหน้าโล่งใจเมื่อนายฝรั่งพูดกับเขาโดยไม่ใช้ภาษาอังกฤษ
“แล้วคุณจอนห์เป็นไงมั่งครับ ไม่ได้เจอกันเลยหลังเกิดเรื่อง”
“อ่อ ผมก็สบายดีครับ” จอนห์นึกถึงตอนที่เขาทำเอกสารและกุญแแจบ้านหาย ทำให้เขาต้องไปนอนบ้านจีแท แต่โชคดีที่รุ่งขึ้นเขาได้กระเป๋าคืนมาพร้อมทั้งกุญแจบ้าน  และเย็นวันนั้นเขาจึงพาครอบครัวของจีแทไปเลี้ยงขอบคุณ แต่หลังจากนั้นเขาเองก็ไม่ได้เจอจีแทอีกเลย เป็นเพราะงานที่รัดตัว แต่ความจริงแล้วเขายังอยากติดต่อกับครอบครัวนี้อยู่เสมอ
“ไม่ได้ติดต่อครอบครัวคุณเลยตั้งแต่คราวนั้น” 
“ครับ แม่ก็บอกว่าเป็นห่วงคุณเหมือนกัน”
“หา...” ฝรั่งไม่เข้าใจ
“เอ่อ ไงดีล่ะ My mom usually attentive about you หน่ะ”
“อ่อ ขอบคุณมาก ๆ ครับ”
“แล้วนี่คุณจอนห์มาทำอะไรครับ”
“อ่อ ผมมาเรียนภาษาเกาหลีเพิ่มเติมหน่ะครับ”
“อ่าวเหรอครับ ดีครับ ดี ผมก็มาเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมหน่ะครับ”
“ทำไมเหรอครับ”
“เรื่องมันยาวหน่ะครับ เอาไว้ค่อยคุยกันวันหลังดีกว่า” หนุ่มน้อยนึกเรื่องนี้ทีไรก็อดหงุดหงิดไม่ได้ทุกที
“ครับ แล้ววันนี้คุณจีแทไปทานข้าวกับผมได้ไหมครับ”
“จะดีเหรอครับ เอ่อ ไม่ดีกว่าครับ ผมต้องรีบกลับบ้าน”
“ครับ งั้นวันนี้ผมขอไปเยี่ยมคุณแม่คุณกับพี่ชายคุณได้ไหมครับ”
“เอ่อ”
“นะครับ นะ”
“ครับ ก็ได้ครับ”
“ขอบคุณครับ งั้นเดี๋ยวผมไปซื้อของให้คุณแม่คุณนะ”
“เอ่อ ไม่ดีกว่าครับ”
“คุณจีแทครับ ผมอยากไปเยี่ยมบ้านคุณจริงๆ นะ”
“ครับ ไปก็ไปครับ”
   หนุ่มน้อยต้องพานายฝรั่งตัวโตไปเยี่ยมที่บ้านด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้  โดยก่อนจะถึงบ้านจอนห์ได้เข้าไปซื้อของในซุปเปอร์มาร์เกตสำหรับครอบครัวของจีแท  โดยระหว่างเลิกของ จีแทสังเกตุว่าจอนห์พยายามพูดภาษาเกาหลีกับตนมากขึ้นและชวนดูของต่าง ๆ ในซุปเปอร์มาร์เกตอย่างเพลิดเพลิน
 “กลับมาแล้วครับ” จีแทรายงานตัวเช่นเคยกับคุณยุนนา
“อ่าว จีแท กลับมาแล้วเหรอลูก อุ๊ย คุณจอนห์”
“สวัสดีครับคุณนายฮัน” จอนห์กล่าวทักทายพร้อมคำนับน้อย ๆ
“ค่ะ สวัสดีค่ะ แหม พูดเก่งขึ้นนะคะ”
“หา...”
“อ่อ คือ แม่ผมบอกว่า you can speak Korean better หน่ะ”
“อ่อ ครับ ขอบคุณคุณนายฮันมากครับ ผมจะพยายามฝึกฝนให้มาก ๆ ครับ”
“จ้า ถ้าพูดเกาหลีเก่ง ๆ แล้วแม่ฝากจีแทด้วยนะจ๊ะ รายนี้เค้าไม่ค่อยชอบภาษาอังกฤษเท่าไหร่ มีคุณจอนห์เป็นเพื่อนแกคงเก่งภาษาอังกฤษมากขึ้น” คุณยุนนาพยายามพูดช้า ๆ ให้จอนห์เข้าใจด้วยความขบขันลูกชายคนเล็กของนาง
“แม่ อ่าาา โหยยย ไม่เข้าข้างกันเลย” บางเรียวบางเม้มเข้าอย่างเด็กขี้งอน ทำให้แม่และผู้มาเยือนอดยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้
“เอ่อ คุณนายฮันครับ ผมซื้อของมาฝากนะครับ”
“เกรงใจจังเลยค่ะคุณจอนห์”
“อย่าเกรงใจเลยครับ ผมต้องขอบคุณครอบครัวคุณมากกว่าที่เคยช่วยเหลือผมไว้” ชายหนุ่มกล่าวจากใจจริง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จริงไหม จีแท” คนเป็นแม่หันไปถามลูกชาย
“งั้นมั๊ง”
“อืม แม่ว่าเราเข้าไปนั่งข้างในดีกว่านะคะ เดี๋ยวจีซบก็คงมาแล้ว”
“คุณจีซบไปไหนเหรอครับ” จอนห์ถามถึงคนที่ไม่อยู่
“อ่อ เค้าไปส่งเพื่อนที่สถานีรถไฟหน่ะค่ะ เดี๋ยวก็คงมาถึง นั่งก่อนสิคะ จีแทไปเอาน้ำมาให้คุณจอนห์สิลูก”
จีแทเข้าไปในครัว ส่วนจอนห์นั่งลงบนเบาะรองนั่งที่ใช้เป็นโต๊ะรับแขกในบ้านเล็ก ๆ หลังนี้
 “ครับ ขอบคุณครับ บ้านคุณนายฮันนี่สวยจังเลยนะครับ”
“ค่ะ เราอยู่กันแบบแม่ ๆ ลูก ๆ หน่ะค่ะ” คุณนายฮันพยายามพูดช้า ๆ เพื่อให้จอนห์เข้าใจ
“อ่อ ครับ”
“อ่าว จีซบกลับมาแล้ว นี่คุณจอนห์มาหน่ะลูก”
“สวัสดีครับคุณจอนห์”
“สวัสดีครับคุณจีซบ”
“ไม่ได้เจอนานเลยนะครับ สบายดีนะครับ”
“ครับ” ฝรั่งตอบรับ
“อ่ะ น้ำมาแล้ว” จีแท ยื่นแก้วน้ำให้ฝรั่ง
“ขอบคุณครับ”
“เห็นจีแทบ่นให้แม่ฟังบ่อย ๆ ว่า ยูเอ็นส่งจดหมายรับเด็กฝึกงานมาให้เค้า ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้สมัครคุณพอจะทราบไหมคะว่าเพราะอะไร” คุณนายฮันถามจอนห์โดยให้จีซบเป็นคนแปลให้
“อืม ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันหน่ะครับ คงเป็นเรื่องของภายในส่วนของฝ่ายบุคคลครับ” จอนห์พยายามตอบโดยไม่ใช้ภาษาอังกฤษ
“อืม งานที่คุณจอนห์ทำนี่อยู่ฝ่ายไหนเหรอครับ” จีซบเป็นคนถามขึ้นมาบ้าง
“อ่อ ผมทำแผนก เอ่อ เรียกว่าอะไรหน่ะ อ่อ สารนิเทศอ่ะครับ”
“ถ้ายังไงเจอจีแทที่ที่ทำงานแม่ก็ฝากด้วยนะคะ”
“ครับ ได้เลยครับ เดี๋ยวผมขอตัวกลับเลยนะครับ” จอนห์ยิ้มอย่างยินดี
“อย่าเพิ่งกลับเลยค่ะ รอทานข้าวฝีมือแม่ก่อนสิคะ”
“เกรงใจจังเลยครับ”
“อย่าเกรงใจเลยค่ะ นาน ๆ ทีมีคนต่างชาติมาบ้านอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันเนอะลูก” คุณยุนนากล่าวอย่างตื่นเต้น
“ครับ ขอบคุณคุณนายฮันมากครับ”

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 29-07-2008 15:01:36

ตอนที่ 9 วันอาทิตย์ของเรา

หลังจากเช้าวันเสาร์ที่เขาเห็นจุงแจมารับจีซบที่หน้าอพาตเม้นท์ ทำให้วันทั้งวันเขากระวนกระวายและหงุดหงิดเป็นอย่างมาก ที่จู่ ๆ มีมือดีมาแย่งสิ่งที่เขาเฝ้าทะนุถนอมดูแลไว้เป็นอย่างดี เขาได้แต่ตั้งทำถามว่าแต่ในใจของฮยอนแจนอกเหนือจากนั้นเขาได้แต่ถามตัวเองว่า  แล้วทำไมจีซบถึงไม่ได้บอกเขาเลยนะว่ามีนัดอะไรกับจุงแจ แล้วจีซบทำแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน?
จีซบคบเขาเพื่อเลือกงั้นเหรอ?
แล้วตกลงเต็มใจจีซบคบกับเขาหรือยัง?
แล้วจีซบคิดอะไรกับเขาเหมือนที่เขาคิดหรือเปล่า?
แล้วที่สำคัญ จีซบรู้หรือเปล่าว่าเขาชอบจีซบ?
  เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ที่ผ่านมาทั้งหมด เขาเพียงแต่ดูแลจีซบเท่านั้น เท่านี้ก็น่าจะพอแล้วมั๊งสำหรับการแสดงออกว่า เขารักจีซบมากแค่ไหน
แต่ประสบการณ์ความรักที่สอนเขามา มันบอกว่า เขาต้องบอกความในใจอย่างเป็นทางการให้จีซบรู้เสียที
“เอาล่ะวะ พรุ่งนี้เป็นไงเป็นกัน”

“ฮัลโหล จีซบครับ” ฮยอนแจกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น เขารีบตื่นแต่เช้า เพราะเขาไม่แน่ใจว่าวันนี้จีซบจะมีนัดกับใครอีกหรือเปล่า
“ครับ”
“วันนี้จีซบอยู่บ้านหรือเปล่าครับ”
“อ่อ ใช่ครับ วันนี้ผมอยู่บ้าน ฮยอนแจมีอะไรเหรอครับ”
“ผมขอไปหาจีซบที่บ้านได้ไหมครับ”
“ครับ มาสิครับ ฮยอนแจมีอะไรเหรอครับ”
“อืม ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกหน่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ”
“อืม ผมอยากบอกกับจีซบ เอ่อ เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมไปหาที่บ้านนะครับ เจอกันครับ”
“ครับ หวัดดีครับ”

ฮยอนแจ ออกจากที่พักด้วยอาการกระวนกระวาย และตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก นี่เขากำลังจะทำสิ่งที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งในชีวิตรักของเขาเลยใช่ไหม ตอนนี้เขาตื่นเต้นปนเปกันไป เขากลัวว่าใครสักคน จุงแจ หรือ คังจินโฮ มาตัดหน้าบอกรักจีซบเขาไปซะก่อน และอีกอย่าง เขากลัวว่าจีซบจะไม่รับรักเขาหน่ะสิ คนที่มีแต่ตัวอย่างเขา จะไปสู้อะไรกับสองคนนั้นได้ ยิ่งคิดเขายิ่งหวาดกลัวลึก ๆ ในใจ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 01-08-2008 00:48:24

“ฮัลโหล จีซบครับ” ฮยอนแจกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น เขารีบตื่นแต่เช้า เพราะเขาไม่แน่ใจว่าวันนี้จีซบจะมีนัดกับใครอีกหรือเปล่า
“ครับ”
“วันนี้จีซบอยู่บ้านหรือเปล่าครับ”
“อ่อ ใช่ครับ วันนี้ผมอยู่บ้าน ฮยอนแจมีอะไรเหรอครับ”
“ผมขอไปหาจีซบที่บ้านได้ไหมครับ”
“ครับ มาสิครับ ฮยอนแจมีอะไรเหรอครับ”
“อืม ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกหน่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ”
“อืม ผมอยากบอกกับจีซบ เอ่อ เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมไปหาที่บ้านนะครับ เจอกันครับ”
“ครับ หวัดดีครับ”

ฮยอนแจ ออกจากที่พักด้วยอาการกระวนกระวาย และตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก นี่เขากำลังจะทำสิ่งที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งในชีวิตรักของเขาเลยใช่ไหม ตอนนี้เขาตื่นเต้นปนเปกันไป เขากลัวว่าใครสักคน จุงแจ หรือ คังจินโฮ มาตัดหน้าบอกรักจีซบเขาไปซะก่อน และอีกอย่าง เขากลัวว่าจีซบจะไม่รับรักเขาหน่ะสิ คนที่มีแต่ตัวอย่างเขา จะไปสู้อะไรกับสองคนนั้นได้ ยิ่งคิดเขายิ่งหวาดกลัวลึก ๆ ในใจ

     “สวัสดีครับคุณแม่”
“หวัดดีจ้ะฮยอนแจ มาหาจีซบเหรอจ๊ะ” คุณยุนนายิ้มทักทายเพื่อนลูกชาย
“ครับ แล้วคุณแม่ทำอะไรอยู่ครับนี่”
“อ่อ เมื่อกี๊แม่เพิ่งถูบ้านเสร็จหน่ะจ่ะ เมื่อวันก่อนแม่ขอบคุณอีกครั้งนะ มา ฮยอนแจเข้ามาข้างในบ้านก่อนดีกว่านะจ๊ะ”
“อ่อ ครับ ขอบคุณมากครับ”
 ฮยอนแจตามหลังคุณยุนนาเข้ามาภายในบ้าน เขาคลายความรู้สึกทั้งหมดระหว่างเดินทางมาบ้าง เมื่อเจอการต้อนรับที่เป็นมิตรของแม่จีซบ
“จีซบ ฮยอนแจมาหาลูกหน่ะจ้ะ” คุณยุนนาพลางเรียกลูกชายที่อยู่ในครัว
“ครับแม่” จีซบในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์ม ผูกผ้ากันเปื้อนสีชมพูอ่อน เดินออกมาจากครัว
“หวัดดีครับจีซบ” ฮยอนแจถึงกับอมยิ้มอย่างถูกใจเมื่อเห็นความน่ารักไปอีกแบบของจีซบ
“ครับ เอ่อ ฮยอนแจ ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่ดูแลเราเมื่อวันก่อน”
“เล็กน้อยครับ”
“เอ่อ แม่ขอตัวก่อนนะจ๊ะ ให้หนุ่ม ๆ คุยกันตามสบายนะ”
“ขอบคุณครับ” ฮยอนแจกล่าวกับคุณยุนนา ที่ลุกออกไปจากห้อง
“เอ่อ จีซบครับ ถามจริง ๆ นะครับ”
“ครับ”
“จีซบมีแฟนหรือยังครับ”
“เอ่อ คือ”
“แล้วจุงแจเค้าเป็นอะไรกับจีซบครับ แล้ววันนั้นเขามารับจีซบได้ไง”
“คือ ...ฮยอนแจ ฟังเรานะ เรายังไม่มีใครและอีกอย่างจุงแจก็เป็นเพื่อนเราเฉย ๆ”
“แล้ววันนั้นจุงแจมารับคุณได้ไงครับ”
“แม่ให้จุงแจไปรับจีซบเองหล่ะจ้ะ” คุณยุนนาเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมถาดเครื่องดื่ม
“อ่อ ครับ คุณแม่ครับ คุณแม่นั่งด้วยกันตรงนี้หล่ะครับ ผมมีอะไรอยากจะบอกคุณแม่ด้วย”
“จ้ะ ๆ” คุณยุนนานั่งลงตรงข้ามจีซบกับฮยอนแจ
“จีซบครับ คุณก็รู้ใช่ไหมที่ผ่านมา ผมคิดยังไงกับคุณ” ฮยอนแจกล่าวอย่างมั่นใจและมีสติ
“เอ่อ ยังไงเหรอครับ”
“คุณแม่ครับ ผมขออนุญาติบอกว่า ผมชอบลูกชายคุณแม่นะครับ และยิ่งได้รู้จักเค้าแล้ว ผมก็อยากจะบอกว่า ผมรักจีซบครับ ดังนั้น ผมขออนุญาติคบกับลูกชายคุณแม่อย่างเป็นทางการนะครับ”
“เอ่อ ...”คุณยุนนาตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจหรืออาการอื่น  ๆ ออกมา
“ฮยอนแจ...” จีซบเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
ฮยอนแจจับมือจีซบขึ้นมากุมไว้ จีซบก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย
“ทำไมครับ คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ หรือคุณ...”
“เอ่อ เปล่าหรอกคือว่า...”
“จีซบ แล้วลูกชอบฮยอนแจหรือเปล่าล่ะ” คุณยุนนาเป็นฝ่ายถามลูกชายบ้าง
“ก็...ก็แม่ล่ะครับ”
“แล้วแต่ลูกสิจ๊ะ แม่รู้นะว่าลูกก็ชอบจีซบเหมือนกัน” คุณยุนนายิ้มน้อย ๆ
“อ่าว ทำไมแม่พูดอย่างนั้นล่ะครับ ผมเป็นลูกชายแม่นะ” จีซบถามแม่ตัวเองอย่างสงสัย
“แม่รู้จ้ะ ว่าลูกแม่เป็นอะไรเพียงแต่ว่าลูกยอมรับใจตัวเองแค่ไหนมากกว่า”
“แล้วแม่ไม่อยากให้ผม เอ่อ มีแฟนเป็นผู้หญิงบ้างเหรอครับ”
“แม่จะไปฝืนลูกได้ไงจ๊ะ ความสุขของแม่ก็คือการเห็นเรามีความสุขนะลูก ว่าไงฮยอนแจเค้ารอคำตอบจากลูกนะ”
“โห ฮยอนแจ นี่แกบุกมาหาจีซบถึงนี่เหรอวะ อ่าว แม่หวัดดีครับ” เสียงแหบห้าวจากจุงแจโผล่มาทักทายจากหน้าประตู
“แล้วมันเรื่องอะไรของแกวะ” ฮยอนแจถึงกับอารมณ์เสียเมื่อเห็นจุงแจโผล่มาขักจังหวะสำคัญแบบนี้
“อ่าว จีซบ ทำไมไปไม่บอกฮยอนแจซะล่ะว่ารู้สึกยังไงกับเค้า” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งลอดมาจากข้างหลังจุงแจ เธอเดินออกมาแล้วอ้อมลงนั่งข้าง ๆ จีซบ
“เอ่อ นี่ใครวะจุงแจ” ฮยอนแจเริ่มงงแล้ว
“อ่อ ยุนเฮ แฟนชั้น คบกันมาสักพักแล้ว ยุนเฮเป็นเพื่อนจีซบหน่ะ”
“หวัดดีค่ะ คุณฮยอนแจ” ยุนเฮทักทายฮยอนแจ “ว่าไงจีซบ บอกฮยอนแจไปสิ ว่าแกรู้สึกยังไงกับเค้า” พลางหันไปบอกกับเพื่อนรัก
 “อืม ...”
ทุกคนในห้องต่างก็ลุ้นไม่แพ้ฮยอนแจ โดยเฉพาะคุณยุนนา ที่ลุ้นลูกชายตัวเองสุดฤทธิ์
“อืม ก็ รู้สึกดีอ่ะครับ ก็คงรู้สึกเหมือนฮยอนแจล่ะครับ”
ทุกคนในห้องทำหน้าโล่งใจที่จีซบยอมเปิดเผยความรู้สึกขึ้นมาได้
“แต่...”
“แต่อะไรเหรอครับ”ฮยอนแจเล่มลุ้นรอบรอง
“แม่จะว่าอะไรไหมครับ ถ้าเรารู้สึกเหมือนกันอย่างที่บอก”
“แม่จะว่าอะไรลูกล่ะ เด็กโง่ แม่ดีใจซะอีกที่ลูกตัดสินใจอย่างนี้”
“ทำไมอ่ะครับ” ฮยอนแจเริ่มสงสัย
“ไม่รู้สิจ๊ะ แม่รู้สึกถูกชะตากับเราอย่างบอกไม่ถูกนะ และแม่ก็รู้สึกไว้ใจที่ให้เราดูแลจีซบ โดยที่แม่ก็สงสัยตัวเองเหมือนกันที่ยอมยกลูกให้คนอื่นได้อย่างไร เหอะ ๆๆ”
“คุณแม่ครับ ผมขอเรียนกับคุณแม่นะครับว่า ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีอะไรติดตัว แต่ผมสัญญาว่าผมจะดูแลจีซบให้ดีที่สุดและให้จีซบมีความสุขที่สุดครับ”
“ฮิ้ววววววว” จุงแจกับยุนเฮ ร่วมยินดีด้วย
“ฮิ้วอะไร แล้วนี่มึงทำไมบอกกูว่าชอบจีซบวะ” ฮยอนแจขอเคลียร์กับจุงแจ
“อ่าว ถ้ากูไม่บอกอย่างนั้นมึงก็คงไม่รีบมาบอกจีซบอย่างนี้หรอกว่ะ ฮ่า ๆๆ”
“คือ เราเป็นต้นคิดเองหล่ะ อย่าโทษจุงแจเลย” หญิงสาวยกมือสารภาพอย่างจ๋อย ๆ
“อ่อ ร้ายนักนะจุงแจ” ฮยอนแจกล่าวอย่างคาดโทษ
“อืม จีซบเป็นเพื่อนพวกเรานี่นา เราต้องช่วยกันสแกนคนที่จะมาเป็นแฟนเพื่อนเราให้ดีสิ”ยุนเฮกล่าว
“อืม นะ เราขอโทษนะฮยอนแจ”จีซบกล่าว
“ไม่เป็นไรสำหรับจีซบครับ แต่ไอ้จุงแจนี่มันน่าเตะจริง ๆ”
“โถ งอน ๆๆๆ นะเอ็ง” จุงแจยังยียวนไม่หาย
“อืม แม่ว่า เราไปดูในครัวกันดีกว่าไหมจ๊ะ จุงแจ ยุนเฮ ปล่อยให้คู่รักเค้าคุยกันดีกว่านะ” คุณยุนนาเห็นว่าสองคนนี้เริ่มป่วนจึงพาผู้ช่วยเข้าไปในครัว
“ครับแม่ ไปก่อนนะเว้ย อย่าทำอะไรจีซบล่ะ” จุงแจมิวายกวนส่งท้าย
“เออ”

   เมื่อคุณยุนนาพาตัวป่วนออกไป ทั้งสองก็ได้แต่มองตากัน จับมือกัน เหมือนจะบอกว่า ความในใจของอื่น ๆ ทั้งสองคน ไม่ต้องถ่ายทอดทางคำพูดไปมากกว่านี้เลย ฮยอนแจส่งสายตาจริงใจและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักให้กับจีซบ และจีซบเองก็ยอมรับแววตาคู่นั้นด้วยแววตาที่มั่นใจในตัวผู้ชายคนที่กุมมือของตนเช่นกัน อย่างน้อยจีซบก็มั่นใจแล้วว่าความรักของเขาอยู่สายตาของเพื่อนสนิทและอยู่ในความเต็มใจของครอบครัว















มาโพสต่แล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับทุก ๆ คอมเม้นต์และกำลังใจนะคะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 01-08-2008 00:49:55

มาต่อแล้วค่ะ ....


ตอนที่ 10 ตำแหน่งใหม่

“คุณแซนดี้ เชิญพบผมในห้องด้วยครับ” คังจินโฮยกหูโทรศัพท์ไปถึงเลขาหน้าห้อง และหล่อนก็เข้ามาเกือบทันที
“ค่ะ เจ้านาย มีอะไรคะ”
“คุณแซนดี้ คุณคิดว่าเงินเดือนที่ผมจ้างคุณนี้น้อยไปไหม”
“ไม่นี่คะ เจ้านายมีอะไรเหรอคะ” หญิงสาวเริ่มไม่เข้าใจ
“คือ เพื่อนผม ชอยแทยัง ยังหาเลขาไม่ได้ ผมก็เลยเสนอให้คุณไปเป็นเลขาของเพื่อนผม ในเงินเดือนที่สูงกว่านี้ คุณสนใจไหม”
“หา เลขาคุณชอยแทยังเหรอคะ จะดีเหรอคะ” หญิงสาวนึกถึงหนุ่มหล่ออีกคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทผลิตเครื่องจักรรายใหญ่ของเกาหลี ที่สำคัญมีข่าวลือว่าชอยแทยังยังโสด อยู่
“อืม คุณคิดดูนะแซนดี้ ตำแหน่งเลขาของแทยังหน่ะ ไม่ได้ได้มาง่าย ๆ นะ สาว  ๆ เกือบทั้งโซลเลยมั๊งที่อยากได้ตำแหน่งนี้ อืม ถ้าคุณไม่สนใจก็ตามใจ”
“เอ่อ สนใจค่ะ สนใจสนใจ” หญิงสาวละล่ำละลักกล่าว เพราะราชรถมคันหรูกำลังาจะมาเกยหน้าตักหล่อนแล้ว
“ครับ งั้น อาทิตย์หน้าคุณไปเริ่มงานใหม่กับบริษัทยองซาได้เลยครับ”
“เร็วไปไหมคะ เจ้านาย”
“ไม่หรอกครับ ไอ้แทยังมันบอกว่าอยากได้ด่วนที่สุดและต้องเป็นเลขาที่เก่งที่สุดเท่านั้น ผมเลยคิดว่าคุณเท่านั้นที่เหมาะกับตำแหน่งนี้ของแทยังครับ”
“ค่ะ ขอบคุณเจ้านายมากนะคะ” หญิงสาวยิ้มรับ แต่ก็ยังงงกับชีวิตของตนเอง ขณะที่เดินออกไปจากห้องทำงานของเจ้านายตนเอง
   ชายหนุ่มยิ้มหวานขณะที่หญิงสาวเดินออกไปจากห้องทำงานของตน เขาพลางนึกถึงเลขาคนใหม่ที่เขาหมายตาไว้  ถึงแม้เขาเช็กจากฝ่ายบุคคลแล้วว่าคนนี้ไม่ได้มีประสบการณ์การทำงานทางด้านเลขา แต่เขามีเหตุผลส่วนตัวมากมายที่จะให้คนคนนี้เป็นเลขาคนใหม่ของเขา
“คุณโซครับ พบผมด่วนที่ห้องทำงาน” คังจินโฮกดเครื่องตอบไปยังฝ่ายบัญชีแทบจะทันที

...........................................................................

“ผมเหรอครับหัวหน้า” จีซบถึงกับตั้งตัวไม่ติดเมื่อได้คำสั่งใหม่จากหัวหน้าสาวว่าคังจินโฮย้ายตำแหน่งของเขาไปเป็นเลขานุการส่วนตัว
“ใช่” หญิงสาวตอบเรียบ ๆ แต่แววตานั้นฉายแววยินดี
“ผมจะทำได้เหรอครับ”
“เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงจ้ะ ทางโน้นเขาให้เธอไปเรียนคอสเลขาเพิ่มเติมแล้ว พรุ่งนี้ไปเรียนได้เลย เงินเดือนรับตามเดิม”
“มันจะดีเหรอครับ” จีซบเริ่มกังวล
“อย่ากลัวไปเลยนะ โอกาศดี ๆ อย่างนี้ไม่ได้มีง่าย ๆ นะจีซบ เชื่อชั้นสิ เธอต้องทำได้”
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มยิ้มรับ แต่แววตานั้นฉายแววกังวลอย่างชัดเจน

   ตกเย็น จีซบเดินมาข้างหน้าบริษัทท่ามกลางความเร่งรีบและวุ่นวาย โดยมีฮยอนแจส่งยิ้มอบอุ่นอยู่ที่หน้าบริษัท รอไปส่งที่บ้านด้วยความเต็มใจ จีซบรู้สึกดีที่เห็นฮยอนแจมายืนรอเขาอย่างนี้ ทำให้เขาคลายความกังวลเรื่องตำแหน่งใหม่ของเขาไม่มากก็น้อย เขาพลางคิดว่า นี่ถ้าฮยอนแจรู้เรื่องคังจินโฮย้ายเขาไปเป็นเลขาส่วนตัวแล้ว ฮยอนแจจะว่าไงและคิดยังไงมั่งน้า เพราะเขาก็รู้อยู่ว่าคังจินโฮคิดยังไงกับจีซบ

“โหยย หวานเชียวนะมึง” จุงแจที่เดินตามออกมาเอ่ยปากแซว
“อืม แน่นอน แฟนกูน่ารัก ฮ่า ๆๆๆ”  ฮยอนแจก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“กลับก่อนนะจุงแจ นายก็กลับบ้านดี ๆ นะ เดี๋ยวไปไหนต่อเนี่ยะ” จีซบเอ่ยปากถามคนเป็นเพื่อน
“อ่อ ไปรับยุนเฮหน่ะ ไม่อยากแพ้ความหวานของคู่ไอ้ฮยอนแจมัน อิอิ”
“เออ ไปไหนก็ไป บรรยากาศจะได้ปลอดโปร่ง จริงมั๊ย ที่รัก”ฮยอนแจตาหวานกล่าวพร้อมกับจับมือของจีซบ
“อายเค้า...” คนถูกจับมือก้มหน้าต่ำ สองแก้มแดงระเรื่อขึ้นมาทันที
“ไปล่ะ เดี๋ยวกูเป็นเบาหวานซะก่อน” จุงแจขอตัวกลับไปจริง ๆ
“อืม กลับกันเถอะที่รัก” ฮยอนแจกล่าว
“เดี๋ยวใครได้ยินหรอก” จีซบหันซ้ายหันขวาด้วยความกังวล
“หืม จะอายอะไรล่ะ ช่างเค้าสิ เรารักกันนี่น่า ป่ะ เดี๋ยวจีแทรอ” ฮยอนแจตัดบท เพราะเย็นนี้เขานัดกันกลับบ้านกับจีแทน้องชายจีซบด้วย เนื่องจากจีแทรบเร้าจีซบให้พาฮยอนแจมาเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟัง หึหึ นี่ถ้าน้องชายเขารู้เรื่องตำแหน่งใหม่ของเขาอีกคน คงต้องตกใจไม่แพ้ฮยอนแจแน่ ๆ เลย

ภาพของฮยอนแจที่มารอจีซบนั้น ถูกแอบมองจากอาคารชั้นสองโดยลูกชายท่านประธาน  ภาพที่ฮยอนแจกับมือและมองตากับจีซบนั้น ทำให้คังจินโฮถึงกับอยากให้จีซบมาเป็นเลขาส่วนตัวยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี  ที่เขาทำไปโดยใช้สิทธิของเจ้านายเพราะอยากใกล้ชิดจีซบอย่างไร้คำครหาแล้ว และเขาคิดว่า วิธีของเขายังทำให้เจ้าตัวปฎิเสธไม่ออกโดยที่การเป็นเลขาของเขา เขาจะได้กันจีซบให้ห่างจากฮยอนแจอย่างแนบเนียน และสุดท้าย เขาเองก็คือจนที่ได้จีซบไปครอบครอง
ชายหนุ่มมองคนหน้าหวานที่ยิ้มเขินอายกับหนุ่มในเสื้อชอปอย่างหมายมาด แววตาของเขาแฝงไปด้วยความต้องการอย่างเต็มเปี่ยม
“จีซบ  คุณต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น!!”

.....................................................................

“เฮ้ย จินโฮ เป็นไงมั่งวะเรื่องเลขา” ชอยแทยังกล่าวขณะที่ทั้งสองออกไปไดร์ฟกอล์ฟหลังเลิกงาน
“เรียบร้อย พอชั้นบอกว่ามีแต่คนอยากจะแย่งตำแหน่งเลขาแก เท่านั้นหล่ะ แซนดี้ถึงกับรีบคว้าไว้เลย” คังจินโฮในชุดสำลองแบรนด์หรูหันมาคุยกับเพื่อนที่หน้าตาดีไม่แพ้กัน
“อืม แกนี่ทุ่มทุ่นน่าดูเลยนะจินโฮ กับการจีบคุณจีซบเนี่ยะ ถึงขณะพยายามเขี่ยเลขาตัวเองให้ชั้นเนี่ย” หนุ่มหล่อในชุดเสื้อโปโลสีเชียวอ่อนหันมาถามหลังจากออกแรงหวดลูกกอล์ฟ เขารู้เรื่องจินโฮกับจีซบเป็นอย่างดี เพราะว่าเขาคือเพื่อนสนิทที่สุดตั้งแต่เรียนประถมของคังจินโฮ
“แน่นอน คนอย่างชั้นถ้าชอบใครแล้วไม่ปล่อยให้หลุดมือง่าย ๆ หรอก” ร่างสูงสง่าบอกอย่างหมายมาด
“แกทำไปขนาดนี้ แล้วแกไม่กลัวพ่อกับแม่แกว่าเอาเหรอวะจินโฮ” คนหน้าตี๋ที่ผิวขาวใสเริ่มแดงจากการออกกำลังกายถามด้วยความสงสัย
 ชายหนุ่มหน้าคมเข้มที่กำลังตั้งวงสวิง ถึงกับหยุดชะงัก ก่อนตอบเพื่อนรัก
“เอาไว้ชั้นพร้อมแล้วชั้นจะบอก” แล้วค่อยใช้แท่งไทเทเนี่ยมหวดลูกกอล์ฟอย่างระบายอารมณ์ที่กดดัน
    แทยังพูดถึงตรงนี้ขึ้นมาทำให้จินโฮเองอดกลัวไม่ได้ เพราะในสังคมเกาหลีเรื่องชายรักชายยังเป็นที่ต่อต้านอยู่มาก แล้วยิ่งเป็นสังคมชนชั้นสูงที่เขาเป็นอยู่นี้การมีคนรักเป็นเพศเดียวกันถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอีกเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว
“จินโฮ แกต้องถามตัวเองให้แน่ใจนะว่าแกพร้อมแล้วสำหรับทุกอย่าง” แทยังกล่าวขณะนั่งพักพลางใช้ผ้าเย็นเช็ดหน้า
“อืม สำหรับตอนนี้นะ ชั้นยอมทุกอย่างที่ให้จีซบมาเป็นของชั้น”
“โหยย เป็นเอามากนะเนี่ยะเพื่อนเรา คุณจีซบต้องน่ารักมาก ๆ แน่เลยว่ะ ถึงทำให้พ่อเสือของเรา ยอมออกมาจากถ้ำเพื่อล่ากวางน้อย ฮ่า ๆๆๆๆ” แทยังแซวเพื่อนรักที่ไม่มีท่าทีสนใจหญิงสาวคนใดเลยตั้งแต่มัธยม
“อืม แน่นอน ทั้งน่ารัก เรียบร้อย ข้าบอกตรง ๆ นะเว้ยถ้าให้ข้าเลือกระหว่างนางงามเกาหลีกับคุณจีซบ ข้าเลือกคุณจีซบอย่างไม่ลังเลเลยว่ะ”
“ขนาดนั้นเลย ชั้นชักอยากเห็นกวางน้อยของแกแล้วล่ะสิ”
“อืม ใช่ ชั้นก็อยากให้แกเห็นเค้าเหมือนกัน ว่าเค้าน่ารักแค่ไหน”
“โอ้โห อย่างนี้มันเข้าทำนองรักแท้ในวัยสามสิบหน่ะสิครับท่านประธานน้อย” คนผิวขาวกว่าตบเข่าฉาด
“อืม ก็คงเป็นอย่างนั้นละมั๊ง ข้าบอกตรง ๆ นะเว้ย ข้ารู้สึกว่าอยากเห็นคุณจีซบตลอดเวลา และข้าก็ไม่ชอบที่คุณจีซบเค้ากลับบ้านกับพนักงานคนนั้นเลยว่ะ”
“อืม แล้วแกคิดว่าเค้าเป็นแฟนกันหรือเปล่าวะ”
  คำถามนี้ทำเอาคังจินโฮถึงกับคิดมากอยู่เหมือนกัน ยิ่งเห็นท่าทางจากสีหน้าและแววตาของคนทั้งคู่เมื่อเย็นนี้แล้ว เขาตอบตัวเองได้เลยว่า เขาคงต้องตกเป็นจำเลยในการแย่งแฟนของคนอื่นแล้วล่ะสิ
   แต่อีกใจหนึ่งเขาคิดว่าจะกลัวอะไร ในเมื่อเขาก็เป็นต่อผู้ชายคนนั้นในเกือบทุกเรื่องอยู่แล้ว ก็แค่พนักงานธรรมดา จะมีอะไรมาสู้เขาได้ ยิ่งถ้าจีซบมาเป็นเลขาของเขาก็เถอะ ยังไงงานนี้เขาจีซบต้องเป็นของเขาอย่างแน่นอน

................................................................................

   หลังจากที่ทั้งสองออกจากบริษัท ก็ได้นั่งรถไฟได้ดินไปยังเมียงดง เพราะว่าจีซบนัดกับจีแทไว้ที่นี่ เพื่อที่จะได้กลับบ้านพร้อมกัน อีกอย่าง จะได้สะดวกคุยกับฮยอนแจด้วย
   ตลอดทางที่ทั้งสองเดินมาด้วยกันนั้น ฮยอนแจพยายามจับมือของจีซบ แต่จีซบมีท่าทางเขินอายอย่างมาก เลยทำให้ได้แค่เดินใกล้กันมากกว่า แต่ถึงแม้ไม่ได้จับมือกัน แต่ในใจของทั้งสองคนนั้นต่างส่งผ่านความอบอุ่นซึ่งกันและกันมาตลอด
  เป็นสายใยบาง ๆ ที่มองไม่เห็น แต่ก็รู้สึกและสำผัสได้
   ฮยอนแจรู้สึกเป็นสุขที่สุขที่ได้เดินเคียงข้างกับคนที่เขาใฝ่ฝันมาแสนนาน จีซบเองก็รู้สึกอบอุ่นจากการปกป้องดูแลของฮยอนแจเช่นกัน
 
“แหม พี่ชายเราไม่ค่อยเลยนะ” น้องชายจอมซนออกปากแซวเมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามาในร้านกาแฟเล็ก ๆ ในเมียงดง
“บ้าน่า” จีซบเองก็ออกอาการเขิน
“เมื่อวานเนี่ยะไม่อยู่บ้านเลยอดเป็นพยานสำคัญเลย แต่จากที่แม่กับพี่ยุนเฮเล่าให้ฟังนี่ก็น่าจะพอแล้วมั๊ง หุหุ”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ” ฮยอนแจออกตัว
“เอาล่ะครับ เข้าเรื่อง พี่ฮยอนแจครับ ทำไมถึงชอบพี่ชายผมล่ะ” คนช่างสงสัยเริ่มถามคำถามแรก
“ก็ เอ่อ ...” ชายหนุ่มเริ่มเรียบเรียงไม่ถูก
“บ้าน่า”
“ก็ ชอบอ่ะครับ น้องเคยชอบใครป่ะล่ะ ก็นั่นหล่ะ” ฮยอนแจพยายามยกตัวอย่าง
“อืม ครับ แล้วพี่เคยชอบผู้ชายมาก่อนป่ะเนี่ยะ”
“ไม่เคยครับ”
“อ่าวเหรอ นั่นไง ผมถึงได้ถามว่ามาชอบพี่จีซบได้ไงอ่ะ” น้องชายเริ่มซักมากขึ้น
“จีแท..” พี่ชายเริ่มปรามน้องชายที่เริ่มถามมากขึ้น
“ก็ พี่ประทับใจอ่ะครับ พี่ว่าพี่จีซบน่ารักดี ดูเป็นคนใจดีอ่ะครับ” ฮยอนแจพยายามเรียบเรียงไปตามความรู้สึก ทำเอาคนข้าง ๆ ถึงกับอายม้วนไปทันที
“อืม..” น้องชายคนอายถึงกับกรุ่นคิด
“แล้วพี่จีซบล่ะ ต้องตอบนะ ไม่ตอบฟ้องแม่”
“อ่าว ไงงั้นล่ะ อืม จะให้พี่ตอบจริง ๆ หน่ะเหรอ ก็พี่ก็รู้สึกดีนะที่พี่ฮยอนแจเค้าดูแลและก็เป็นห่วงพี่อ่ะ” จีซบตอบพร้อมกับมองตาของฮยอนแจ ทำให้เหมือนกับว่า ทั้งโลกนี้มีแค่เราสองคน
“พอ ๆๆๆ ไม่ผมไม่อยากเป็นหมาหัวเน่านะ” จีแทเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหลุดจากโลกของพี่ชายจึงกล่าวตัดบท แต่ยิ่งมองพี่ชายตนเองกับแฟนหนุ่มของเขาแล้ว จีแทก็อดคิดไม่ได้ว่า สองคนนี้จะเจอบททดสอบอะไรต่อไปสำหรับเส้นทางความรักของทั้งคู่

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul(มาลงต่อแล้วจ้าา)
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 26-08-2008 12:29:20

ตอนที่ 11 อยู่ใกล้แต่ไกลห่าง

   “หา! เลขาของคังจินโฮเหรอ” สองเสียงจากคนรักและน้องชายของจีซบลั่นออกมาพร้อมกันเมื่อจีซบบอกเรื่องที่ว่าตัวเขากำลังจะไปทำงานในตำแหน่งเลขาของคังจินโฮ
“ทำไมอ่ะจีซบ” ฮยอนแจหันมาถามคนข้าง ๆ ด้วยสายตาคาดคั้น
“อยู่ดี ๆ ผมก็ได้คำสั่งเลื่อนตำแหน่งจากเจ้านายหน่ะ
“แล้วทีนี้ทำไงเนี่ยะ” จีแทถามขณะที่ยกกาแฟร้อนขึ้นจิบ
“ก็คงต้องเป็นไปตามนั้นอ่ะ พี่ปฏิเสทไม่ได้” จีซบบอกทุกคนอย่างจนใจ
“โหยย นายคนนี้เค้าท่าทางจะชอบพี่จีซบจริง ๆ แฮะ อุ๊ย!โทษค๊าบบ” จีแทโพล่งขึ้นมาแต่ต้องมาสะดุดกับสายตาดุ ๆ ของฮยอนแจที่ท่าทางไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“แต่พี่มีฮยอนแจอยู่แล้วนี่นา ใครจะทำไม” แก้มใส ๆ หันไปมองฮยอนแจอย่างจริงจังและให้สัญญาว่าอย่าเป็นกังวล ฮยอนแจค่อยคลายสีหน้าคร่ำเคร่งลงมาได้บ้าง
“หมายความว่าผมก็เจอคุณน้อยลงใช่ไหม”
“อืม ฮยอนแจอย่าคิดมากสิ แค่เราไม่ได้เจอกันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รู้สึกดี ๆ ต่อกันสักหน่อย อย่าคิดมากสิครับ”  จีซบปลอบโยน และอมยิ้มกับแฟนหนุ่มตัวหนา ใครจะไปเชื่อว่าหนุ่มตัวใหญ่จะขี้น้อยใจได้ขนาดนี้
“จะไม่ให้คิดมากได้ไงอ่ะ เนื้อเข้าปากเสือซะขนาดนี้”
“ฮยอนแจ เราเป็นแฟนกันนะ ผมเชื่อใจคุณแล้ว คุณเชื่อใจผมเถอะนะ”
“อ่าครับ ที่รัก แล้วเริ่มงานเมื่อไหร่เนี่ยะ”
“คงจะเป็นวันจันทร์หน้าอ่ะ แต่ยังไงสัปดาห์นี้ผมก็ต้องไปเรียนการเป็นเลขาที่บริษัทอยู่ดี”
        ฮยอนแจพยักหน้ารับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้  นี่หมายความว่าถึงแม้เขากับจีซบจะทำงานที่เดียวกัน มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกว่าเมื่อก่อน แต่เขากลับต้องไกลห่างจีซบมากกว่าเดิม  ยิ่งคิดชายหนุ่มยิ่งกังวล  เขารู้ว่าคังจินโฮคิดยังไงกับจีซบของเขา นี่คงเป็นบทพิสูจน์ความรักของเขาและจีซบที่เขาต้องพาคนรักผ่านพ้นไปให้ได้
.............................................................
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป

     วันนี้คังจินโฮตื่นแต่เช้าเป็นพิเศษ เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่จีซบจะมาเริ่มงานตำแหน่งเลขานุการของเขาเป็นวันแรก ตำแหน่งที่ต้องใกล้ชิดเขาตลอดเวลา เขาคิดว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพที่หญิงสาวชนชั้นกลางที่มีการศึกษาใฝ่ฝันเพราะว่าเป็นอาชีพที่ต้องใกล้ชิดกับเจ้านายผู้ชายเกือบตลอดเวลา จะเห็นได้ว่าสถิติการสมัครเข้าทำงานตำแหน่งนี้ของบริษัทเขามีอัตราการแข่งขันสูงเป็นพิเศษ  เนื่องจากว่าถ้าหญิงสาวโชคดีอาจจะได้เแต่งงานกับเจ้านายหนุ่มหล่อฐานะดีและเสวยสุขบนกองสมบัติโดยไม่ต้องไต่เต้าเหมือนแต่ก่อน
แต่ครั้งนี้เขากลับเลือกเลขาที่เขาอยากใกล้ชิดมากกว่า และเขาก็หวัง “พิชิตหัวใจ” ของเลขาคนใหม่เหมือนกัน

“อรุณสวัสครับคุณพ่อคุณแม่” จินโฮกล่าวทักทายท่านประธานคังที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารสุดหรู
“ไง วันนี้อารมณ์ดีจังเลยนะลูกชาย” ผู้เป็นพ่อละจากการอ่านหนังสือพิมพ์ แล้วสัพยอกลูกชาย
“เหรอครับ”
“ลูกแม่แต่งตัวหล่อจังเลยนะ มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” คุณนายคังถึงกับเอ่ยปากถามลูกชายคนเดียว เพราะสังเกตุจากการแต่งตัวที่วันนี้ดูดีเป็นพิเศษ
“แล้วทุกวันผมไม่หล่อเหรอครับคุณแม่” ชายหนุ่มหลีกเลี่ยงประเด็น โดยการอ้อนแม่แทน
“อืม นี่ได้ข่าวว่าแกเปลี่ยนเลขาเหรอจินโฮ” น้ำเสียงทรงอำนาจของผู้เป็นพ่อถามด้วยความสงสัย
“ครับ ใช่ครับ คือ คุณพ่อจำแทยังได้นะครับ ลูกท่านประธานชอยหน่ะครับ”
“อืม จำได้ ๆ เพื่อนแกหน่ะเหรอ”
“ครับ คือ แทยังเค้าต้องการเลขาที่เก่งและมีประสบการณ์หน่ะครับ และก็อายุยังไม่มากด้วย ผมเลยให้แซนดี้ไปทำงานกับเค้าหน่ะครับ”
“อืม แล้วเลขาคนใหม่แกนี่เป็นใคร” ผู้เป็นพ่อถามต่อ
“อ่อ เป็นผู้ชายหน่ะครับ”
“หือ ผู้ชาย” ผู้เป็นแม่สงสัย
“คือ ผมอยากได้เลขาที่เป็นผู้ชายเพราะว่าผมจะได้ทำงานด้วยง่าย  ๆ ไงครับ อีกอย่างผมไม่อยากมีข่าวกับเลขาสาวๆ หน่ะครับ” จินโฮแก้ตัวอย่างพริ้วไหวเพราะนึกไว้เสมอว่าคนเป็นพ่อต้องถามเขาจนได้
“อืม ดีมาก” และผู้เป็นพ่อก็ยกกาแฟขึ้นจิบ

  ชายหนุ่มขับรถหรูมาถึงบริษัทเร็วกว่าปกติ ในใจนึกตื่นเต้นที่ได้ใกล้ชิดกับจีซบ คนที่เขาหมายปองตั้งแต่วันแรกเจอ เมื่อถึงบริษัทเขาได้แต่รอเวลาแปดโมงครึ่งที่เลขาคนใหม่จะมาถึงหน้าห้องทำงานของเขา

“เจ้านายครับ ผมลีจีซบมารายงานตัวครับ” เสียงจากเครื่องตอบรับโทรศัพท์ส่งสัญญาณเข้ามาในห้องทำงานหรูของคังจินโฮ
“ครับ เชิญเข้ามาได้” คังจินโฮยิ้มอย่างเป็นสุข เพราะว่า วันนี้เป็นวันที่เขารอคอยมานานแล้ว
“ขออนุญาติครับ” มือเรียวบางผลักประตูไม้สีเข้มเข้ามา
“เชิญครับ” ร่างสูงสง่าที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานเอ่ยคำอนุญาต
   “ผม ลีจีซบ....”
“อืม ไม่ต้องแนะนำตัวนะครับ เพราะผมรู้จักคุณจีซบแล้ว  อืม คุณจีซบไปเรียนคอสเริ่งรัดมาเจ็ดวันเป็นไงมั่งครับ”
“ขอบคุณครับท่านที่ให้โอกาศผมในตำแหน่งใหม่” คนหน้าหวานค่อนข้างเกร็งเล็กน้อย
“ครับ วันนี้ผมต้องทำอะไรบ้างครับเนี่ยะ” จินโฮถามนัยตาเป็นประกาย
“ก็คือว่า สิบโมงเข้าท่านต้องไปดูงานโรงกลั่นของดงแทออยส์จนถึงเที่ยงพร้อมรับประทานอาหารพร้อมกับผู้บริหารของบริษัทดงแทครับ บ่ายโมงท่านต้องเข้าออฟฟิศในการประชุมประจำเดือนจนถึงเย็น ส่วน....”
“ตอนเย็นผมมีนัดทานข้าวกับคุณที่ซอกังพัลกยอง..” ท่านประธานน้อยกล่าวรวบรัดตัดความ
“เอ่อ คือ ...”
“ห้ามปฎิเสทครับ”
“ครับ”
“เช้านี้ผมอยากดื่มกาแฟจังเลย คุณซอนซาเค้าสอนคุณหมดแล้วใช่ไหมว่าผมชอบกาแฟแบบไหน แต่ผมอยากกินกาแฟแบบที่คุณชอบกินมากกว่า ไปชงมาให้ผมหน่อยได้ไหมครับ” คังจินโฮหมายถึงคนเก่าแก่ของบริษัทที่เป็นคนอบรมจีซบก่อนหน้านี้ โดยกาแฟสูตรโปรดของคังจินโฮคือกาแฟล้วน ๆ ไม่ใส่น้ำตาลและครีมเทียมเลย
“จะดีเหรอครับเจ้านาย เพราะผมไม่ดื่มกาแฟ” จีซบกล่าวอย่างเกรง ๆ
“เหรอครับ อืม งั้นเอาเป็น อะไรก็ได้ที่คุณจีซบอยากให้ผมดื่มละกัน” ชายหนุ่มกล่าวอย่างเอาใจ
“ครับ” จีซบรับคำแล้วถอยออกไปจากห้องทำงานจนสักพัก
“นี่ครับเจ้านาย น้ำแอปเปิ้ล” จีซบส่งแก้วน้ำผลไม้สีเหลืองอำพันให้ผู้เป็นนายดื่ม
“ทำไมเลือกน้ำแอปเปิ้ลล่ะครับ” คังจินโฮทำหน้าสงสัยเสียเต็มประดา
“เพราะว่าน้ำแอปเปิ้ล มีวิตามินเอ ซี และช่วยในการทำงานของสมอง และการทำงานของลำไส้ครับ ทำให้...”
“ครับ ขอบคุณครับ เดี๋ยวคุณไปเตรียมเอกสารที่จะไปโรงกลั่นดงแทได้เลยนะ”
“ครับท่าน”
  หลังจากที่จีซบปิดประตูออกไป จินโฮอมยิ้มมองแก้วน้ำแอปเปิ้ลที่ถืออยู่ นี่ขนาดเป็นเลขายังน่ารักขนาดนี้ แล้วถ้าได้เป็นแฟนจะแสนดีขนาดไหน แล้วเย็นนี้หล่ะ คือโอกาศสำคัญในการทำคะแนนของเขาอีกครั้ง

*ซอกังพัลกยอง คือ ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูริมแม่น้ำฮันที่สามมารถมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนอย่างสวยงาม

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: chalerm ที่ 26-09-2008 15:55:06

เป็นกำลังใจครับ :m1:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 06-10-2008 04:34:54

“เที่ยงแล้วอย่าลืมทานข้าวนะครับที่รัก  คิดถึงนะ”  จีซบเปิดโทรศัพท์ฝาพับขึ้นดู เขาอมยิ้มกับมันเล็กน้อย เพราะนี้เป็นข้อความจากฮยอนแจ ที่ยังชอบเตือนเขาเรื่องกินข้าวกลางวันเสมอ ซึ่งตอนนี้เขาได้รับประทานอาหารกับผู้บริหารโรงงานดงแทแล้ว เขาจึงพิมพ์ข้อความกลับไป
“ทานแล้วครับ คุณก็เหมือนกันล่ะ เย็นนี้คุณกลับไปก่อนนะ คิดถึงคุณเหมือนกันครับที่รัก”
“คุณจีซบมีอะไรหรือเปล่าครับ” ผู้เป็นนายถามที่ขับรถอยู่โดยมีจีซบนั่งเคียงข้างกันในรถหรู เขาสังเกตุเห็นเลขามีอาการดีใจเมื่อได้รับข้อความทางโทรศัพท์เมื่อสักครู่นี้ แต่จีซบนั้นพยายามหลบมุมจากเขาให้ได้มากที่สุด
“เปล่าครับ เจ้านายมีอะไรเหรอครับ”
“เปล่าครับ ผมเห็นคุณเงียบไป”
“ขอโทษนะครับ คือ ผมเป็นคนคุยไม่เก่งหน่ะครับเจ้านาย” ชายหนุ่มตอบอย่างซื่อ แฝงความอาย
“ครับ ไม่เป็นไรครับ” คังจินโฮยิ้มแย้มอย่างไม่ถือสา ตาคมนั้นมองหน้าหวานของเลขาคนใหม่อย่างมีความหมาย ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้เขาอยากโอบกอดร่างของคนข้าง ๆ ไว้เป็นที่สุด ก่อนที่ความคิดของเขาจะเตลิดไปไกลกว่านั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
“ครับ” เขากดปุ่มบนเครื่องบลูทูธที่เสียบไว้กับหูรับสาย
“ไงครับพ่อเสือ ตอนนี้อยู่กับกวางน้อยหรือเปล่า” เสียงร่าเริงจากปลายสาย คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากชอยแทยัง
“อืม” ชายหนุ่มตอบสั้น ๆ ภายในน้ำเสียงมีหลากหลายความรู้สึก ทั้งเขินอาย ทั้งเคืองเพื่อนรักในใจ ที่มาขัดจังหวะ
“หุหุ เย็นนี้ชั้นขอไปกินข้าวกับแกได้ไหมวะ” แทยังกล่าว
“จะบ้าเหรอ นี่แกคิดไงเนี่ยะ ขัดจังหวะชะมัด”
“โหย จินโฮ นายนี่แย่เลยนะเรื่องจีบหญิงนะ ขั้นแรกเราต้องหาเหตุมาอ้างสิครับ อย่าทำให้กวางน้อยเตลิดสิครับ”
“คุณ.....เอ่อ เค้าไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย” จินโฮเกือบเผลอเรียกชื่อจีซบ
“ก็เออนั่นหล่ะ นายนี่ไม่ไหวเลย อีกอย่างนะชั้นอยากเจอคุณจีซบตัวจริงด้วยว่ะ จะน่ารักแค่ไหนเชียวว้าา”
“เอาไว้ครั้งหน้าเว้ย ครั้งนี่ข้าขอ เดี๋ยวครั้งหน้าจะพาไปแนะนำให้รู้จักในฐานะแฟนเลย”
“คร๊าบบบ คร๊าบบ ท่านประธานน้อย ขอให้พ่อเสือล่ากวางน้อยสำเร็จนะคร๊าบบ ”  เสียงขบขันจากปลายสายส่งมาอย่างล้อเลียนทำให้คังจินโฮ อดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะหันมามองหน้าคนข้าง ๆ อย่างอาย ๆ
“เอ่อ เพื่อนหน่ะครับ” เขาบอกจีซบอย่างเก้อ ๆ
“อ่อ ครับ” จีซบรับคำ
“บ่ายโมงนี้ผมต้องทำอะไรบ้างนะ”
“ครับ เจ้านายต้องเข้าประชุมประจำเดือนครับ”
“อืม ผมลืมไปได้ไงเนี่ยะ” คังจินโฮนึกขึ้นได้ และเขาก็หัวเราะตัวเองเบา ๆ

   ตลอดบ่ายนั้น เขาได้แต่รอคอยให้เวลาการประชุมได้ผ่านพ้นไปเร็ว ๆ  ปกติเขาเป็นคนที่จริงจังในการทำงานมาก ๆ แต่วันนี้เขารู้สึกว่าการประชุมของเขานั้นช่างยาวนานเกินกว่าที่เขาจะรอคอยได้ จิตใจของเขาในตอนนี้อยู่ที่เลขาที่นั่งบันทึกการประชุมอยู่ข้างหลัง นี่เขาเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือนี่

......................................................................

“ไงวะฮยอนแจ ทำไมทำหน้าหมาหงอยขนาดนั้นเชียววะ” จุงแจสังเกตุเห็นฮยอนแจมีอาการซึมในช่วงบ่าย
“วันนี้จีซบไม่กลับบ้านกับชั้นว่ะ”
“อ่าเหรอ ไมวะ อย่าบอกนะว่า ลูกชายท่านประธานกักตัวไว้”
“คงเป็นงั้นมั๊ง เห็นวันนี้จีซบบอกว่า เย็นนี้ให้ข้ากลับบ้านก่อน เฮ้ออ นี่ขนาดทำงานวันแรกนะเว้ย ยังทำกับแฟนข้าขนาดนี้ ต่อไปมันไม่ย้ายแฟนข้าไปทำงานที่บ้านมันเลยเหรอ”
“เฮ้ยย คิดมากน่าฮยอนแจ แกเชื่อใจจีซบสิวะ ชั้นเชื่อว่าคนอย่างเพื่อนชั้นไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงิน ไม่งั้นเค้าจะยอมเป็นแฟนกับแกเหรอวะ คิดมาก ๆๆ ทำงาน เดี๋ยวหัวหน้ามาเฉ่งเอา”
 ฮยอนแจลงมือทำงานต่ออย่างขอไปที ในหัวคิดถึงแต่เรื่องของจีซบ เขาคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อทำให้คังจินโฮรู้ตัวว่าไม่ควรมายุ่งกับคนมีเจ้าของอีกต่อไป


ตอนที่ 12 

     “คุณจีซบครับ รายการสุดท้ายของวันนี้คือกินข้าวเย็นกับผมที่ซอกังพัลกยองนะครับ” คังจินโฮยิ้มหวานขณะเตือนความจำจีซบจีซบขณะเหลือกันอยู่สองคนในห้องประชุม
“เอ่อ เจ้านายครับ....”
“บอกแล้วไงครับห้ามปฏิเสธ...เป็นการเลี้ยงต้อนรับจากผมไงครับ”
“เอ่อ...”
“ไปกันเถอะครับเดี๋ยวรถติด” คังจินโฮยิ้มให้ก่อนที่จะเดินนำออกไปอย่างแจ่มใส ต่างกับจีซบที่สีหน้ากังวลฉายออกมาอย่างชัดเจน
คังจินโฮเดินนำหน้าจีซบ เขากดลิฟท์ไปยังชั้นB ซึ่งเป็นที่จอดรถ จีซบเดินตามหลังเขามาอย่างไม่มีทางเลือกสำหรับตอนนี้
 
   รถหรูแล่นทะยานออกมาจากตัวอาคาร  จีซบที่นั่งเคียงข้างพยายามกวาดสายตามองหาบางคนอยู่ เมื่อเขามองไปทางซ้ายมือ เขาก็เจอกับฮยอนแจที่ยืนมองเขาอยู่ด้วยสายตาเว้าวอน เขามองตามฮยอนแจด้วยสายตาที่อยากจะบอกว่าขอโทษเช่นกัน
   คังจินโฮกระหยิ่มยิ้มย่องในใจที่ตอนนี้เขาสามารถกันคนหน้าหวานจากพนักงานระดับล่างคนนั้นได้
“คุณจีซบครับ วันนี้ทำงานวันแรกรู้สึกเป็นไงมั่งครับ” คังจินโฮหันมาถามจีซบอย่างอารมณ์ดี
“รู้สึกเป็นเกียรติครับที่ได้รับตำแหน่งนี้” จีซบตอบไปตามมารยาท
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในออฟฟิศแล้วนะ และอีกอย่างเรากำลังจะไปทานอาหารเย็นกันนะครับ เอาความรู้สึกจริง ๆ สิ”
“อืมก็ งานนี้เป็นงานที่ยากพอสมควร ผมจะพยายามครับ” 
“มันไม่ยากหรอกครับคุณจีซบ ถึงแม้คุณทำได้ไม่ดี แต่ผมก็ไม่ไล่คุณออกหรอกครับ” คังจินโฮมองจีซบอย่างมีความหมาย แต่เสียงโทรศัพท์ของจีซบก็ดังขึ้นก่อน จีซบเห็นว่าเป็นสายของใครจึงกดรับอย่างดีใจ
“ครับ ....อืม...ผมก็ไม่รู้เหมืนกันหน่ะ......อ่อ.......ครับ .....เหมือนกัน...บาย” จีซบพูดโทรศัพท์เสียงเบา ๆ อย่างอารมณ์ดี ต่างกับคังจินโฮที่เหมือนจะรู้ว่าใครโทรมา
“คุณจีซบครับ คุณแม่เป็นยังไงมั่ง” เขาพลางถามถึงคุณยุนนา เพราะว่าครั้งนึงเขาเคยไปส่งจีซบถึงบ้านมาแล้ว เลยได้มีโอกาศรู้จักกับคุณยุนนา
“อ่อ แม่สบายดีครับ”
“วันหลังผมขอไปเยี่ยมท่านมั่งนะ”
“ยินดีครับ”
   
   ระหว่างทางไปร้านหรูริมแม่น้ำฮันนั้น คังจินโฮมีอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อากาศข้างนอกเริ่มแล้ง ด้วยลมหนาวอ่อน ๆ เพราะเป็นฤดูใบไม้ร่วง  แต่ตอนนี้หัวใจของชายหนุ่มไม่ได้หนาวแล้งเหมือนอากาศข้างนอก เขามองดวงหน้าอ่อนเยาว์นั้นด้วยความเสน่ห์หา นี่เป็นรักแรกของเขา ที่เขาตกหลุมรักใครสักคนอย่างโงหัวไม่ขึ้น
                        และคนที่ไม่เคยแพ้อะไรอย่างเขาจะไม่ยอมแพ้สำหรับจีซบ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: chalerm ที่ 14-10-2008 15:48:05

มาเป็นกำลังใจครับ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: momo_2007 ที่ 24-10-2008 22:26:21

โอว เป็นเรื่องที่ผมไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากแล้ว คิดว่าจะไม่มาต่อแล้วนะเนี่ย
ดีใจจังครับ ได้อ่านต่อ แล้วกลับมาต่อใหม่ไวๆนะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 21-12-2008 14:35:04

“ฮาโหล พี่ฮยอนแจเหรอฮะ..... อ่าวไหงงั้นอ่ะ ไมปล่อยให้พี่จีซบไปกับนายนั่นอ่าา ...ว้าา.....เอ๊ะหรือจะเอางี้ดี....อืม ๆๆ ครับ หวัดดีฮะ” จีแทรับโทรศัพท์จากฮยอนแจด้วยอาการเซ็ง ๆ ที่รู้ว่าวันนี้พี่ชายตัวเองไม่ได้กลับบ้านมาพร้อมกับฮยอนแจ แต่เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่เหนือความคาดหมายของเขานัก เพราะจากที่จีซบเล่าเขาก็พอจะรู้ว่าคังจินโฮชอบพี่ชายตนเองมากแค่ไหน
   ตอนนี้เขากำลังเดินออกมาจากมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะกลับบ้าน เขานึกถึงว่า ถ้าฮยอนแจมาอยู่บ้านเดียวกับเขาจริง ๆ ก็คงสนุกดี เพราะตัวเขาเองเข้ากับแฟนของพี่ชายคนนี้เป็นอย่างดี เพราะว่าฮยอนแจแลดูเป็นคนที่รักจีซบมาก ๆ ในสายตาเขาและแม่ของเขาก็ถูกชะตากับฮยอนแจ คงเป็นเพราะเหตุนี้ละมั๊งที่ทำให้เขารู้สึกว่าฮยอนแจเป็นเหมือนพี่ชายของเขาอีกคนก็ว่าได้
   “หวัดดีครับจีแท” เสียงทุ้ม ๆ กล่าวเป็นภาษาเกาหลีสำเนียงอเมริกันอย่างเป็นกันเอง
“อ่าว หวัดดีครับคุณจอนห์” จีแทประหลาดใจเล็กน้อยที่เจอจอนห์ในมหาวิทยาลัยนี้ “มาทำอะไรฮะ”
“อ่อ คือ มา อ่อ มา มารอคุณหนะครับ” จอนห์ตัดสินใจกล่าวออกไปหลังจากที่อ้ำอึ้งอยู่นาน
“รอผม รอผมทำไมฮะ แล้วทำไมไม่โทรมาล่ะฮะ”
“อ่อ คือ เย็นนี้ ผมอยากดูหนังอ่ะครับ แต่ผมไม่รู้จะดูเรื่องอะไรดีเลยอยากหาเพื่อนเกาหลีไปดูด้วยอ่ะครับ ”
“อ่อ แค่นั้นเอง” ตาตี่มองฝรั่งตัวโตอย่างเข้าใจ “แล้วทำไมถึงเป็นผมล่ะครับ”
“ก็ผมเห็นคุณชอบดูหนังไงครับ ผมเลยชวนคุณ”
“แล้วรู้ได้ไงฮะเนี่ยะ” จีแทประหลาดใจ
“อ่อ ก็ผมเห็นโปสเตอร์หนังที่ห้องคุณไง”
“เอ่อ ไม่ได้หรอกครับเย็นนี้ แม่อยู่บ้านคนเดียว ผมไม่อยากให้แม่อยู่บ้านคนเดียวหน่ะครับ”
“ครับ แล้ววันหลังได้ไหมครับคุณจีแท”
“ครับได้สิครับ วันเสาร์นี้เลยเป็นไง ไปดูก่อนเรียนพิเศษด้วย” จีแททำท่านึกขึ้นได้ “อืม ผมขอชวนพี่จีซบไปด้วยได้ไหมฮะ”
“ครับได้ครับ” จอนห์ยิ้มรับ
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณจอนห์ บายฮะ” จีแทเดินละออกไปเพื่อที่จะกลับบ้าน ในขณะที่จอนห์มองตามด้วยสายตาเอ็นดู ใช่ เขาเอ็นดูร่างเล็กที่แฝงไปด้วยความสดใสนั้น เขาอมยิ้มกับตัวเองเมื่อนึกถึงวันเสาร์ที่จะมาถึงนี้ 
 
 ...........................................................
   คังจินโฮได้จองโต๊ะตัวในสุดที่มีความเป็นส่วนตัว และสามารถมองเห็นทิวทัศน์ของแม่น้ำฮันยามค่ำได้สวยที่สุดในร้าน พนักงานพาพาเขาและจีซบเข้าไปยังโต๊ะที่จองไว้  เมื่อถึงโต๊ะแล้ว หนักงานอีกคนเข้ามารับรายการอาหารจากลูกค้าพิเศษในวันนี้
     “คุณจีซบอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ” คังจินโฮเงยหน้าจากเมนูเล่มหรูถามจีซบที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าเลือกอาหารในเมนู
“เอ่อ แล้วแต่ท่า.....เอ่อ แล้วแต่คุณจินโฮเถอะครับ” จีซบกำลังจะเรียกคังจินโฮว่าท่านแต่เขาเหลือบเห็นสีหน้าของจินโฮที่แลดูขัดใจเมื่อเขาจะเรียก จึงเปลี่ยนสรรพนามใหม่
“ได้ไงครับเนี่ยะ ผมมาเลี้ยงคุณนะ”
“คือ คุณจินโฮอยากจะเลี้ยงผม ผมก็ต้องตามใจคุณจินโฮสิครับ”
“งั้นก็ได้ครับ งั้นเอา.....” คังจินโฮสั่งอาหารอย่างคล่องแคล้ว แต่จีซบนั้นไม่ได้ใส่ใจ เขามองทิวทัศน์ของแม่น้ำฮัน ตอนนี้หกโมง’แล้ว ท้องฟ้าระบายสีฟ้าเข้ม พื้นน้ำเป็นประกายสะท้อนแสงไฟริมน้ำอย่างสวยงาม เขามองภาพข้างหน้า พลางนึกถึงคนรัก แล้วก็อดอมยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ว่าเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เวลานี้ เขาและฮยอนแจยืนมองตากันในรถไฟที่แสนจะเบียดเสียดตอนกลับบ้าน เขาจำสัมผัสอบอุ่นจากมือหนาของคนรักที่กุมมือเขาไว้ตลอดทาง มันทำให้เขารู้สึกว่าตอนนั้นมีแต่เขากับฮยอนแจแค่สองคนในขบวนรถด่วนนั้น.
คังจินโฮที่สั่งอาหารเสร็จแล้ว หันมาเจอจีซบที่หันข้างมองกำลังมองไปข้างนอก เขามองจีซบอย่างหลงใหล แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า เขาควรจะทำให้จีซบกลับมาที่โต๊ะอาหารได้แล้ว
“คุณจีซบครับ”
“ครับ” จีซบค่อย ๆหันกลับมาสู่คนตรงหน้า
“เอ่อ คือ ...” จินโฮเก้อไป เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นคุยอะไรกับจีซบ ตอนอยู่ที่ทำงาน เขาก็ต้องคุยกันเรื่องงาน แต่พอตอนนี้เขาจนปัญญาที่จะหาเรื่องชวนคุยจริง ๆ
“ครับ”
“ข้างนอกวิวสวยจังเลยนะครับ” คังจินโฮชวนคุยเพราะว่าเห็นจีซบสนใจบรรยากาศข้างนอก
“ครับ สวยมาก”
“ชอบไหมครับ ร้านนี้”
“ครับ ร้านสวยมากครับ” จีซบตอบตามความรู้สึก แต่ในใจกลับโหวงเหวง พลันนึกถึงตอนที่กินเนื้อย่างข้างทางกับฮยอนแจในครั้งนั้น
“ครับ ถ้าคุณจีซบชอบ ผมจะพามาทานบ่อย ๆ นะครับ”
“โห ไม่ดีมั๊งครับคุณจินโฮ วันนี้ผมก็เกรงใจคุณจะแย่อยู่แล้ว”
“อย่าเกรงใจสิครับ”
“ไม่ได้หรอกครับ คุณเป็นเจ้านาย เลี้ยงข้าวผมบ่อย ๆ มัน...เอ่อ มันจะดีเหรอครับ”
“ก็อย่าคิดว่าผมเป็นเจ้านายคุณสิครับ หึหึหึ” ใบหน้าคมหล่อเผยรอยยิ้มแฝงความหมาย
อาหารที่สั่งทยอยออกมาวางบนโต๊ะอาหาร โดยระหว่างการกิน คังจินโฮแอบสังเกตุการกินของอีกฝ่ายอย่างเคลิบเคล้ม เขารู้สึกดีที่เห็นจีซบให้ชุดซ้อนส้อมและมีดในการกินอาหารสุดหรูตรงหน้าอย่างถูกต้อง ยิ่งทำให้เขาเห็นความน่าสนใจของฝ่ายตรงข้าม และ มันยิ่งตอกย้ำให้เขาตระหนักว่า ไม่ควรปล่อยจีซบให้หลุดมือไปเป็นอย่างยิ่ง
สองทุ่มสิบห้า เป็นเวลาที่ทั้งสองออกจากภัตคารหรู ระหว่างทางเดินมาด้วยกันในลิฟท์ คังจินโฮนิ่งเงียบไม่พูดจา จนมาถึงที่จอดรถ ซึ่งมีเพียงเขากับจีซบแค่สองคนเท่านั้น เขาปลดล็อกอัตโนมัติที่กุญแจรถ ก่อนที่จะขึ้นรถไปด้วยกัน
แต่คังจินโฮไม่ได้ติดเครื่องรถในทันที เขาทำท่าคิดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเขาโน้มตัวไปหาคนข้าง ๆ อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้จีซบขยับตัวหนีทัน แขนแข็งแรงทั้งสองข้างนั้นล๊อกร่างบางไม่ให้ไปไหนกับเบาะรถยนต์ เขามองร่างในวงแขนด้วยความพึงใจ ตาเรียวเล็กที่ส่งประกายอบอุ่นทุกครั้ง ตอนนี้ส่อแววตกใจ ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนนั้นใช่ไหมคือสิ่งที่เขาต้องได้มาในวันนี้ ..
 เขาก้มหน้าลงเพื่อจะควานหาความหวานจากจีซบที่ตอนนี้เบือนหน้าหนีเขา แต่เขาก็ไม่ละความพยายาม จมูกโด่งเรียวนั้นเข้าใกล้แก้มนวลจนแทบจิ้มแก้มใส มือบางของคนข้างล่างผลักอกแกร่งเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของจินโฮก็ดังขึ้น.. เขาตกใจ จึงผงะออกมากดูที่หน้าจอว่าแสดงเบอร์ของใครและกดรับอย่างเสียไม่ได้ ทำให้จีซบที่หลับตาปี๋อยู่ถึงกับพรูลมหายใจอย่างโล่งอก
“ครับ” น้ำเสียงนั้นเจือแววขุ่นเคืองเล็กน้อย
“ครับ กำลังจะกลับเดี๋ยวนี้ครับ ครับ ๆๆๆ” แล้วสตาร์ทรถออกไปอย่างเสียอารมณ์เล็กน้อย
“เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะครับ” เขากล่าวกับร่างบางที่เพิ่งขวัญมาอย่างอ่อนโยนเช่นเคย
“ครับ” จีซบรับคำหวาด ๆ
“เอ่อ เมื่อกี๊นี้ผม ผมขอโทษละกันเอ่อ ผมไม่ได้ขาดสตินะ” เขาพูดออกมาตรง ๆ “ผมขอโทษที่ผมควบคุมตัวเองไม่ได้นะครับ”
“ครับ”
จากนั้น ในรถก็ตกอยู่ในห้วงแห่งความเงียบ โดยที่จินโฮได้แต่เสียดายโอกาศดี ๆ ที่เขาเพิ่งได้และหลุดลอยไปอย่างน่าเสียดาย กับจีซบเองที่ในหัวคิดถึงบ้าน คิดถึงฮยอนแจ อยากให้ถึงบ้านเร็ว ๆ เสียที

รถหรูของคังจินโฮจอดเทียบหน้าบ้านหลังเล็กของจีซบ  คังจินโฮพลางมองเข้าไปในบ้าน เขาเปิดประตูออกมาข้างนอก เพื่อหวังจะล่ำลาคจีซบ เมื่อเขามองเห็นคนที่เดินออกมารับจีซบจากในบ้าน เขาถึงกับเปลี่ยนสีหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นนิ่งเงียบ แต่คนที่ตกใจกว่าคงจะหนีไม่พ้นจีซบที่มองคนที่ออกมารับเขาอย่างดีใจ
“อ่าว ที่รัก มาแล้วเหรอครับ” ร่างหนาของฮยอนแจกล่าวอย่างดีใจ ที่เห็นจีซบยิ้มออก และ หันไปทักทายคนที่มาส่ง “สวัสดีครับท่านรองประธาน” เขาโค้งคำนับตามมารยาท แต่เขามองไปที่คังจินโฮอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
“ขอบคุณท่านรองประธานมากนะครับที่เลี้ยงข้าวเย็นแฟนผม และก็มาส่งถึงบ้านเลย”
คังจินโฮสะดุดกับคำพูดของคนที่เขาชอบเรียกว่าพนักงานชั้นล่าง แต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ “ครับ มันเป็นหน้าที่ของเจ้านาย” เขาขบกรามพูด “คุณจีซบ ฝากสวัสดีแม่คุณด้วยนะ ผมกลับก่อนล่ะ” เขารีบขึ้นรถและขับออกไป
“สวัสดีครับท่านรองประธาน บ๊ายบายยยย อิอิ” ฮยอนแจกล่าวไล่หลังรถคันหรูที่ตะบึงออกซอยอย่างกวนอารมณ์พร้อมกับ โบกมือบ๊ายบาย
“ที่รักนี่ทำอะไรอ่ะ” จีซบส่ายหน้าอย่างอดขำไม่ได้กับการกระทำของฮยอนแจเมื่อครู่นี้ “อืม แล้วนี่มารอผมใช่ไหมเนี่ยะ ไมไม่กลับบ้านอ่ะ”
“โหยย น้อยใจแระ นึกว่าจะดีใจที่เห็นผมซะอีก ไหงไล่ผมซะงั้นล่ะเนี่ยะ” เจ้าของร่างหนาทำหน้างอน ทำให้คนข้าง ๆ ถึงกับหลุดขำออกมา
“โถ อย่างอนไปเลย ผมดีใจนะที่เห็นคุณมารับผมแบบนี้อ่ะ”
“ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าไปกินข้าวกับหมอนั่นแล้วติดใจจนไม่อยากเจอผมซะแล้ว” ใบหน้าคมคร้ามนั้นมุ่ยลงเหมือนเรียกร้องความสนใจจากคนข้าง ๆ
“บ้าเหรอ  คุณนี่งอนเป็นเด็ก ๆ ไปได้” จีซบไม่วายหลุดขำฮยอนแจจนได้
“อิอิ ล้อเล่นหน่ะ ป่ะ เข้าบ้านเถอะลมเย็น ๆ พัดมาอีกแล้ว” เขาพาจีซบเข้าไปในบ้าน จีซบเองงงเล็กน้อยที่เห็นฮยอนแจอยู่ที่บ้านของเขาในเวลานี้
 “แล้วนี่คุณทานข้าวยังเนี่ยะ” จีซบถาม
“เรียบร้อยแล้วกับข้าวแม่คุณเนี่ยะ อร๊อยย อร่อย”
“อ่าว พี่กลับมาแล้วเหรอ” จีแทเข้ามาทักทายพี่ชายตัวเองที่เพิ่งถึงบ้าน
“อืม”
“เป็นไงวันนี้ ทำงานวันแรก”
“ก็ดีนะ แล้วนี่พี่ฮยอนแจมานานยังฮะจีซบ”
“อืม ก็ ผมโทรไปหาพี่ฮยอนแจตอนเลิกเรียนหล่ะ เลยชวนพี่ฮยอนแจกลับบ้านมาด้วยกันเลย เผื่อว่าเค้าจะได้คิดว่าพี่ฮยอนแจอยู่บ้านเดียวกับพี่จีซบไง อิอิ”หนุ่มน้อยจอมซนบอกอย่างอาย ๆ ขณะที่หลบข้างหลงแฟนพี่
“อ๋อ ร้ายนะเรา”พี่ชายแก้มป่องคาดคั้นเรียงเรียบ ๆ แต่แฝงความขบขัน
“โหยย ไม่ขอบใจสักคำเลยนะ รู้งี้ปล่อยให้ไปกับเจ้านายต่อดีกว่าเนอะ พี่ฮยอนเจ”
“เฮ้ยย ไม่ได้ ๆๆๆ” ฮยอนแจตกใจ
“อ่าจ้ะ พี่ขอบใจจีแทมากเลยนะ” จีซบจับไหล่น้องตัวเอง

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 15-02-2009 12:33:40

ตอนที่ 13 ย้ายบ้าน

คังจินโฮ เหยียบคันเร่งรถหรูนั้นมิด มือของเขากำพวงมาลัยแน่นด้วยความเจ็บใจ เจ็บใจที่วันนี้พลาดโอกาศดี ๆ ที่จะได้สัมผัสแก้มหอม ๆ ของจีซบ และที่เขาเจ็บใจที่สุดก็คงเป็นพนักงานคนนั้นที่เขาเพิ่งจะรู้ว่าได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับจีซบเรียบร้อยในฐานะแฟนแล้ว แฟน หึ！คำคำนี้มันช่างเสียดแทงหัวใจเขานัก

“จินโฮ” เสียงเด็ดขาดของท่านประธานคังเรียกลูกชายคนเดียวขณะเข้ามาในห้องนั่งเล่นสุดหรูในคฤหาสน์
“ครับ” ร่างสูงสง่าหันไปมองต้นเสียงที่นั่งอยู่ข้างมาดามคัง
“เมื่อกี๊ไปไหนมาลูก” ผู้เป็นแม่ถาม
“เอ่อ ไป..ไปหาแทยังมาครับ” จินโฮรีบแก้ตัว
“พรุ่งนี้แกรีบกลับบ้านหน่อยก็แล้วกัน” ผู้เป็นพ่อบอกแกมสั่งลูกชายคนเดียว
“ครับ”
รับคำแล้วเขาก็รีบขึ้นห้องส่วนตัวไป เมื่อเปิดประตู  เขาพบว่าเขาเองนอนที่ห้องนี้มาหลายปีแล้วแต่เขาไม่เคยรู้สึกเหงาเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต ในทันที เขาพิจารณาห้องนอนที่ตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลและเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นนั้น อย่างกรุ่นคิด   จริงอยู่ว่าเขาก็เคยแอบชอบผู้หญิงคนอื่นมาบ้าง แต่เขาไม่เคยต้องการใครในเวลานี้มากขนาดนี้ เขาอยากให้จีซบอยู่ในห้องนี้กับเขาด้วยในเวลานี้ เขามองไปที่เตียงนอนหนานุ่มนั้น มันจะมีความหมายอะไรถ้าขาดคนที่เขารักนอนกอดข้างกาย คงจะสู้ฝูกผืนเก่าที่จีซบนอนกอดกับหมอนั่นไม่ได้เลยใช่ไหม  เขาอยากให้จีซบนั่งรอเขาบนเตียงและส่งยิ้มอบอุ่นนั้นให้เขาคนเดียว เขาหัวเราะเยาะความคิดของตัวเอง ที่เขาทำอะไรไม่ได้เลย เสียงโทรศัพท์นั้นฉุดให้เขาอยู่กับโลกความจริง พอเห็นว่าเป็นใครเขาถึงกับยิ้มออกอย่างขบขัน
“ไง แทยัง”
“ไงครับพ่อเสือ วันนี้ล่าหัวใจกวางน้อยสำเร็จหรือเปล่า”
“บ้าน่า”
“เอาจริง ๆ ดิวะ วันนี้ไปกินข้าวกับคุณจีซบมาเป็นไงมั่ง”
“ก็ดีนะ แต่ข้ากินไม่ค่อยลงหรอกว่ะ”
“อ่าว ทำไมล่ะครับท่านประธานน้อย”
“อืม ข้าอยากกินคุณจีซบเขาแทนว่ะ”
“โหยยยย ร้ายนะเอ็ง”
“อืม จริง ๆ นะแทยัง”
“เออ แล้วไม่มีอะไรแน่นะ ทำไมเสียงหงอย ๆ ล่ะ”
 “แต่ตอนนี้ชั้นรู้สึกตัวเองแพ้ซะแล้วว่ะ”
“ทำไมวะ”
“ข้าไปส่งคุณจีซบที่บ้านแล้วก็เจอกับพนักงานคนนั้น อยู่ที่บ้านคุณจีซบ แล้วออกมากอดคุณจีซบ แถมยังพูดว่าขอบคุณข้าที่เลี้ยงข้าวแฟนผม..”
“เฮ้ยย แย่แล้ว หลงรักคนมีเจ้าของซะแล้วไหมล่ะ”
“จะให้ทำไงได้วะแทยัง”
“อืม อันนี้ก็แล้วแต่นายล่ะนะจินโฮ แต่ชั้นว่านายควรหยุดไว้แค่นี้ดีกว่า คุณจีซบเขามีแฟนแล้ว และเขาก็รักกับแฟนดีด้วย”
“แล้วถ้าข้าจะทำให้เค้าเลิกรักแฟนเค้าล่ะ”
“เฮ้ยยยย ไอ้บ้า อย่านะเอ็ง ลูกผู้ชายจริงมันต้องยอมรับสิวะ”
“ข้าก็พูดไป...อืม ขอบใจมากนะที่โทรหา อืม ขอข้าอยู่คนเดียวนะ”
“โอเค ตามสบาย อย่าคิดมากนะเอ็ง อย่างน้อยก็ได้แอบรักและแอบมองใกล้ ๆ ก็ยังดี”
“โอเค บาย”
“บาย”
เขากรุ่นคิดกับสิงที่ตัวเองพูดเมื่อครู่นี้ “ถ้าทำให้เขาเลิกรักกัน” แล้วก็ส่ายหัวไล่ความคิดแย่ ๆ นั้นออกไป คืนนี้เขาคงอิจฉานายคนนั้นที่เป็นผู้โชคดีได้นอนกอดตัวนุ่มนิ่มของจีซบแน่ ๆ
..........................................

“ผมกลับก่อนนะ นี่ดึกมากแล้ว เดี๋ยวไม่ทันรถไฟเที่ยวสุดท้าย” ฮยอนแจบอกจีซบขณะที่เขาจะออกจากบ้านจีซบ
“อืม กลับดี ๆ นะ วันนี้ขอบใจมาก ๆ เลย”
“เปลี่ยนเป็นคำขอบใจเป็นจุ๊บทีนึงไม่ได้เหรอครับ”
“อายเค้า นี่หน้าบ้านผมนะ”
“แล้วถ้าในบ้านนี่จุ๊บได้ใช่ไหม”
“บ้า” มือเรียวฝาดที่ต้นแขนหนาเบา ๆ ด้วยความเขินอาย
“นู่น จีซบ ใครมาหน่ะ” ฮยอนแจชี้ไปทางขาวก่อนที่จะฉวยโอกาสตอนจีซบหันไปมองหอมแก้มซ้ายอย่างรวดเร็ว
“หืมม เจ้าเล่ห์” คนถูกหอมเอามือจับแก้มเนียนที่แดงระเรื่อด้วยความอาย
“บะบายครับ พรุ่งนี้เจอกัน”
“บายครับ” จีซบโบกมือลาคนรัก เขาหันหลังเข้าบ้านพบว่ามีสายตาสองคู่กำลังมองและอมยิ้มอยู่ข้างหลังประตู
“โห แม่กับจีแทก็เอากับเค้าด้วย”
“ก็ฮยอนแจน่ารักดีนิลูก แม่อุตส่าห์ชวนเค้านอนบ้านเราเพราะเห็นว่ามันดึกแล้วเค้ายังไม่ยอมเลย เขาอุตส่าห์ลงทุนมากันคุณจินโฮถึงบ้านขนาดนี้แล้วยังเกรงใจแม่อีก แม่ไม่รู้จะชวนยังไงจริง ๆ”
“แล้วถ้าคุณจินโฮมาส่งทุกวันพี่ฮยอนแจไม่กลับบ้านดึกแย่เลยเหรอเนี่ยะ” น้องชายตัวเล็กลอยหน้าลอยตาถามพี่ชาย
“เอาอย่างนี้ แม่ว่าชวนฮยอนแจมาอยู่กับเราดีไหม” คุณยุนนาเสนอลูกชาย
“แม่ครับ เราเพิ่งคบกันนะ จะให้อยู่ด้วยกันเลยเหรอ”
“แม่ก็ว่าอย่างนั้น ครั้นจะให้เราไปอยู่ข้างนอกกับเค้าแม่ก็เป็นห่วง เพราะเราไม่เคยจากแม่ไปไหนเลยนี่นา และฮยอนแจก็ไม่มีใคร เค้ามาอยู่กับเราบ้านเราจะให้มีคนมากขึ้น แม่จะได้ค่อยอุ่นใจหน่อย”
“นะ พี่จีซบ”
“อืม อันนี้พี่ว่าแล้วแต่ฮยอนแจเถอะ แต่ถ้ามาอยู่ด้วยกันก็...อืมม ก็เหมือนเราแต่งงานกันแล้วหน่ะสิ”
“หูยยยยย” ตาหยีของจีแทโพลงขึ้นด้วยความตกใจ “ใช่ ๆๆ ก็ดีเนอะ นายคนนั้นจะได้เลิกยุ่งกับพี่ซะที เพราะพี่แต่งงานแล้ว”
“บ้าน่า..”
“แหม พี่นี่ก็ทำเขินไปได้ น่านะ ให้พี่ฮยอนแจมาอยู่บ้านเราเถอะนะนะ” จีซบทำหน้าออดอ้อนเหมือนเด็กอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่ ส่วนจีซบเองก็ได้แต่พยักหน้าเขิน ๆ เขาคิดว่าเขาช่างเหมือนหญิงสาวที่กำลังจะแต่งงานเข้าไปทุกวัน..
“โอ๊ะ!” คุณยุนนากุมศรีษะตัวเองด้วยความเจ็บ ทำให้ลูก ๆ เข้ามาประคองแม่ตัวเองในทันที
“แม่เป็นไรไปครับ” จีซบถามด้วยความเป็นห่วงพลางประคองแม่
“แม่ รู้สึกปวดหัวหน่ะ”
“จีแทพาแม่เข้าบ้านกันเถอะ นี่ก็ดึกแล้ว อากาศก็หนาวด้วย”
“อืม ครับพี่” จีแทช่วยจีซบพาคุณยุนนาเข้าบ้านอย่างเป็นห่วง

..........................................
   
     หลังจากที่ฮยอนแจทำให้คังจินโฮเข้าใจว่าเขาอยู่บ้านเดี๋ยวกับจีซบ คังจินโฮก็ไม่ได้แสดงอาการเสียใจอะไรมากนักตามประสาคนเก็บอารมณ์ มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาแสดงออกมาให้จีซบรับรู้คนเดียวนั้นก็คือแววตาของคนอกหัก ถึงแม้เขาจะยิ้มให้จีซบอย่างใจดีเหมือนเคย แต่เขาก็ไม่เคยเก็บอาการบอบซ้ำของเขาได้เสียที เย็นวันศุกร์อย่างวันนี้เขาจึงเลือกบาร์เล็ก ๆ สำหรับคนอกหักอย่างเขานั่งดื่มคนเดียวอย่างเงียบเหงาและช้ำใจ
     เมื่อเขาดื่มสักพัก  เขารู้สึกว่าเขากำลังอยากจะร้องไห้ เลยออกจากร้านนั้น และขับรถออกไปเรื่อย ๆ พร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหลลออกมา เขาตัดสินใจจอดรถและหยิบเสื้อโค้ทตัวหนาเพื่อลงไปนั่งสงบสติที่ “ชองเกชอน*”
     ชองเกชอนที่เป็นคลองเล็กริมถนนสำหรับเป็นที่หย่อนใจยามค่ำซึ่งประดับไปด้วยไฟในโทนสีน้ำเงินช่างเข้ากับอากาศหนาวจนหายใจออกมาเป็นควัน และเหมาะกับอารมณ์ของเขายิ่งงนัก เขามองบรรยากาศรอบ ๆ ที่เต็มไปด้วยคู่รักชายหญิงมาเดินเล่นกัน เขายิ้มเยาะตัวเองที่คนอกหักอย่างเขามานั่งพักใจในที่ที่คู่รักมาพลอดรักกัน แต่เขาก็คิดอะไรจากการเห็นคู่รักรอบตัวเขาได้ว่า ในที่สุดชายกับหญิงก็ต้องคู่กันจนได้
คังจินโฮสูดอากาศเย็นเข้าปอดอย่างปลอบใจตัวเอง เขานั่งมองรอบตัวไปเรื่อย ๆ  เพราะว่าเขาเพิ่งค้นพบที่แห่งนี้ในกรุงโซล เขาคิดว่าถ้าหากว่าเขาพาจีซบมาเดินเล่นด้วยก็คงจะดี และก็นิ่วหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์ที่ไม่สามารถห้ามใจตัวเองไว้ได้
..........................................

“ที่รักก ตื่นเต้นจังเลยพรุ่งนี้จะได้ไปเป็นลูกเขยแม่คุณเต็มด้วยแล้ว” ฮยอนแจพูดกับจีซบขณะที่เดินจูงมือกันเดินเล่นในชองเกชอน เพราะว่าพรุ่งนี้จีซบต้องมาช่วยเขาขนของออกจากอพาต์เม้นท์ของเขาไปบ้านจีซบ
“อะไรกัน ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เราอยู่บ้านเดียวกันใช่ว่าผมจะยอมให้คุณทำอะไรง่าย ๆ นะ” จีซบพูดออกมาเร็วรัวอย่างเขินอาย
“โหยยย ใจร้ายยย เหอะ...ตามใจเดี๋ยวผมไปทำกับไอ้จุงแจก็ได้” 
“โหยย จะดีเหรอ ฮ่ะๆๆๆๆ” จีซบนึกภาพตามและขำในคำพูดของฮยอนเจ
พวกเขาเดินกุมมือและคุยกันมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งฮยอนแจหยุดชะงักแล้วหันมาบอกกับจีซบ
“จีซบครับ” ฮยอนแจพลางจับไหล่บาง ๆ ของจีซบให้หันหน้ามามองเขา
“ครับ” จีซบมองฮยอนแจด้วยความสงสัย
“ผมยังไม่ได้บอกอะไรคุณอย่างนึงนะ”
“หืม อะไรเหรอครับ” คราวนี้เขายิ่งสงสัยมากขึ้นกว่าเดิม
“ผม ผมรักคุณมากนะครับ”
“...” จีซบเองก็ก้มหน้าต่ำด้วยความเขินอาย แต่ฮยอนแจพลางช้อนวงหน้านั้นขึ้นมาแล้วประกบจูบริมฝีปากสีกุหลาบนั้นอย่างอ่อนหวาน ดูดดื่ม จีซบเองอายไม่กล้าจูบตอบ แต่พอฮยอนแจสอดลิ้นอุ่นเขาไปทำให้เขากล้าจูบมากขึ้น มือหนาของฮยอนแจโอบกอดเอวบางของจีซบส่วนจีซบเองก็แทบจะทรงตัวไว้ไม่อยู่เพราะความหวามไหวนี้
ฮยอนแจถอนริมฝีปากออก และกอดจีซบที่อ่อนปวกเปียกไว้แนบอกอย่างแสนรัก เขาพลางลูบศรีษะที่ซบอยู่บนไหล่ของเขาอย่างถนุถนอม ส่วนจีซบเองก็กอดเขาไว้อย่างมีความสุขเต็มหัวใจเช่นกัน
..........................................
 คังจินโฮแทบจะหยุดหายใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เมื่อเห็นจีซบกับฮยอนแจบอกรักและแสดงความรักกันอย่างดูดดื่ม เขาอยากจะร้องไห้อีกครั้งหนึ่งที่เขาไม่อาจปล่อยให้จีซบเป็นของคนอื่นได้ จินโฮอยากจะเข้าไปชกหน้าผู้ชายคนนั้นและสวมกอดร่างบางนั้นแทน แต่เขาก็ได้แต่เก็บอารมณ์และทนดูภาพบาดใจตรงหน้านั้น จนกระทั่งสองคนนั้นเดินกุมมือกันจากไป เขาคิดอะไรต่อมิอะไรในหัวว่าหลังจากนี้สองคนนั้นคงไปหวานชื่นกันต่อในบ้านเล็ก ๆ นั้น นี่เขามาช้าไป?หรือ เขาไม่ดีตรงไหน? ทำไมจีซบถึงไม่มองเขาบ้างเลยทั้ง ๆ ที่เขาแสดงอาการบอกว่าเขาชอบจีซบซะขนาดนั้น
ยิ่งคิดแล้วเขาก็ยิ่งปวดใจ กับรักที่ไม่สมหวังของเขา

..........................................
“เฮ้ออ สุดท้ายตรูต้องมาดูหนังกับฝรั่งใช่ไหมเนี่ยะ” จีแทบ่นขมุบขมิบขณะที่กำลังเดินทางไปโรงภาพยนต์เพราะนัดกับจอนห์ไว้ว่าจะไปดูหนังกัน ตอนแรกเขากะชวนจีซบกับฮยอนแจไปด้วย แต่จีซบต้องไปช่วยฮยอนแจย้ายของมาบ้านเขา เลยทำให้เขาต้องมาดูหนังกับจอนห์สองคน
  จีแทมองเห็นร่างสูงใหญ่นั้นยืนรออยู่หน้าสถานทีรถไฟตามที่เขาได้นัดหมายไว้ นี่หล่ะหนาคนตะวันตก ช่างตรงต่อเวลาจริง ๆ เขามองดูนาฟิกาก็พบว่ายังไม่ถึงเวลานัดดีนัก จึงยิ้มออกมาว่าเขายังไม่ได้มาสายเกินไป
“หวัดดีครับจอนห์”
“อ่าว หวัดดีครับจีแท” จอนห์ยิ้มให้คนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยน
“มานานหรือยังครับ ผมไม่ได้มาสายน้าา นี่มาก่อนเวลาด้วย” จีแทรีบแก้ตัวเพราะเห็นชายหนุ่มมาคอยก่อน
“อ่อ ไม่หรอกครับ ผมมาเดินดูอะไรก่อนหน่ะ อืม แล้วนี่คุณอยากดูเรื่องอะไรครับ”
“อืม เรื่องไรดีน้า....” ตาเล็ก ๆ กลอกไปมาอย่างซุกซน “อ่ะ รู้แล้ว รับรองเรื่องนี้คุณต้องชอบแน่ ๆ”

 “ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” จีแทหัวเราะอย่างสนุกกับหนังตลกที่ฉายบนจอ โดยเขาเลือกหนังเกาหลีที่มีเนื้อหาตลกขบขน และที่สำคัญ ภาษาพูดในเรื่องนั้นเป็นสิ่งที่ยากต่อคนต่างชาติอย่างจอนห์น่าจะไม่เข้าใจเท่าไหร่
จอนห์หันมองคนข้าง ๆ อย่างขบขันในท่าทีไปด้วย  ในโรงภาพยนต์นั้นนั้น จอนห์แทบไม่ได้ดูหนังเลย เขาได้แต่มองคนข้าง ๆ ที่น่าสนใจกว่าตลอด

“เป็นไงหนังสนุกไหมครับ” จีแทที่เดินนำหน้าออกจากโรงหนังหันไปถามจอนห์ที่อมยิ้มน้อย ๆ ออกมา
“อืม ก็”
“ทำไม คุณดูไม่รู้เรื่องเหรอ” จีแทเริ่มได้ใจ หุหุ ก็ให้เลือกหนังเองนี่นา
“อืม ก็ใช่”
“อ๊าวว แล้วมะกี๊ในโรงหนังคุณหัวเราะอะไรอะ?”
“หัวเราะคุณนั่นหล่ะ” จอนห์ตอบยิ้ม ๆ
“ได้ไงอ่ะ ผมมันน่าขำตรงไหนเนี่ยะ”
“ไม่รู้สิ หุหุหุ”
 จีแทมองหน้าจอนห์แบบฝากไว้ก่อน ทำให้จอนห์อดยิ้มกับความแสนงอนของคนตัวเล็กไม่ได้
“แล้วนี่คุณจีแทจะไปไหนต่อครับเนี่ยะ”
“ไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษครับ อาทิตย์หน้าก็ไปฝึกงานที่ยูเอ็นล่ะ เซ็งจริง ๆๆ เลย”
“โหย ทำไมล่ะครับ ไม่ดีใจเหรอ”
“ไม่อ่ะ ผมเกลียดภาษาอังกฤษ ผมไม่ชอบที่ไปทำงานกับฝรั่งอ่ะ” ชายหนุ่มตอบตรง ๆ ทำให้จอนห์ทึ่งแต่ก็อมยิ้มออกมา
“อืม อย่าลืมสิว่าผมก็ทำงานอยู่ที่นั่นด้วย มีอะไรก็มาหาผมได้นะ”
“ครับ ขอบคุณ”
“ผมหน่ะสิต้องขอบคุณคุณ” จอนห์ตอบร่างเล็กนั้นอย่างจริงใจ
“โหยย ไม่เป็นไรหรอกครับ มาดูหนังด้วยแค่นี้”
“ครับ”
“อ่อ ผมคงต้องไปก่อนนะครับ ใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว เจอกันนะครับคุณจอนห์”
“ครับ บาย”
   แล้วจีแทก็รีบเดินออกไป โดยที่มีจอนห์มองตามหลังด้วยสายตาเอ็นดูเช่นเคย นี่หล่ะหนา อีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขาอยากทำงานที่เกาหลีนานขึ้น

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 05-03-2009 18:02:03

ตอนที่ 14 พายุฝนต้นฤดูหนาว

“จีซบครับ เป็นไงมั่งเหนื่อยไหม” ฮยอนแจหันมาถามจีซบที่เพิ่งวางมือจากการช่วยฮยอนแจจัดของที่ย้ายมา
“ไม่หรอก คุณล่ะ”
“คุณไปพักก่อนเถอะ วันนี้คุณช่วยผมมาเยอะแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่าแต่เย็นนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าล่ะ” จีซบถาม
ฮยอนแจยิ้ม แล้วเดินมาโอบจีซบจากทางด้านหลัง “อยากกินคุณเป็นพิเศษเลยล่ะ”
“บ้าเหรอ”
“น่า หนาวแล้ว ผมทนหนาวคนเดียวมาหลายปีแล้วน้าา อยากกินคุณให้หนาวจะเป็นไรไป”
จีซบม้วนตัวอย่างเขินอายในวงแขนนั้น โดยที่แขนล่ำไม่ยอมปล่อยให้เป็นอิสระซ้ำยังกอดรัดร่างบางนั้นตอนที่ม้วนตัวให้แน่นขึ้นด้วย
“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมของใครบางคนจากประตูทำให้ทั้งสองผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
“อุ๊ย ขอโทษครับ คุณแม่” ฮยอนแจขอโทษอย่างอาย ๆ
“ก็ แม่ไม่ได้มารบกวนหรอจ้ะ คือ แม่อยากถามว่าใครจะเอาอะไรไหมแม่จะไปข้างนอก”
“ไม่ครับแม่” จีซบบอกแม่
“จ้ะ งั้นก็เดี๋ยวแม่มาละกัน” คุณยุนนายิ้มให้สองหนุ่มอย่างใจดีแล้วออกไปจากประตูห้อง

“ตุ๊บ!!” 
“แม่!!!!!!!!”  ฮยอนแจและจีซบร้องเป็นเสียงเดียวกันหลังจากเห็นคุณยุนนาล้มลง

“จีซบ เรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลเร็ว!!” ฮยอนแจสั่ง แล้วช้อนแขนอุ้มคุณยุนนาโดยมีจีซบไปยืนเรียกแท็กซี่หน้าบ้าน เมื่อแท็กซี่มารับ ทั้งสองจึงพาคุณยุนนาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
  เมื่อคุณยุนนาเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว จีซบโทรหาจีแทให้มาที่โรงพยาบาล และได้แต่นั่งรออาการอย่างกระวนกระวายจนแทบอยากจะร้องไห้ออกมาด้วยความเป็นห่วง
“คุณว่าแม่จะเป็นอะไรมั๊ย” หน้าหวานในแว่นขอบดำนั้นหันไปถามฮยอนแจที่นั่งข้าง ๆ
“แม่คุณเป็นคนดี พระเจ้าย่อมปกป้อง เชื่อผมสิ” ฮยอนแจยิ้มกับจีซบอย่างให้กำลังใจพร้อมกับบีบมือ “อย่ากังวลไปเลยนะ ไม่ว่าจะยังไงคุณแม่ต้องอาการดีขึ้น”

“พี่จีซบ พี่ฮยอนแจ แม่เป็นอะไรไปอ่ะ” จีแท วิ่งกระหืนกระหอบมาหน้าห้องฉุกเฉินเมื่อรู้จากจีซบว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไม่รู้อ่ะ อยู่ดี ๆ แม่ก็ล้มไป พี่กับพี่ฮยอนแจก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่เป็นอะไร” จีซบตอบน้องชายด้วยอาการใจเสีย
“นั่นไง หมอมาแล้ว” ฮยอนแจเห็นประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก ทั้งหมดจึงรุดเข้าไปถามหมอ

“หมอครับ แม่ผมเป็นยังไงมั่งครับ” จีแทที่ใจร้อนกว่าถามหมอที่สีหน้าเคร่งเครียด
“อืม หมอว่า คุยตรงนี้ไม่สะดวกนะครับ เดี๋ยวเชิญพวกคุณไปคุยกับหมอในห้องดีกว่า”

“หมอครับ แม่เป็นอะไรเหรอครับ?” คราวนี้จีซบถึงกับร้อนใจเพราะว่าถ้าคุณยุนนาไม่เป็นอะไรมาก หมอน่าจะบอกอาการตั้งแต่หน้าห้องฉุกเฉินแล้ว
“คือ พวกคุณเป็นลูก ๆ ของคนไข้ใช่ไหมครับ”
“ครับ”
“คือ หมออยากให้พวกคุณทราบนะครับว่า คุณฮันยุนนา มีอาการของ มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลัน การที่เธอล้มหมดสติไปนั้น เป็นอาการข้างเคียงของโลหิตจาง จึงทำให้ผู้ป่วยมีอาการอ่อนเพลียง่ายและปวดศรีษะ”
“แล้วแม่จะมีโอกาศหายไหมครับหมอ” จีแทถาม
“อืม ณ ตอนนี้หมอตอบได้คำเดียวว่า โอกาศหายคือต้องเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเท่านั้น”
“แล้ว พวกผมจะถ่ายให้แม่ได้ไหมครับหมอ” ฮยอนแจถาม
“อืม เรื่องนี้พอขอบอกว่า โอกาศที่คนเราไขกระดูกจะตรงกันมีน้อย แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกคุณจะสิ้นหวังนะ ยังไงก็ลองให้หมอเช็กดูก่อนละกัน ส่วนตอนนี้หมอต้องให้เคมีผู้ป่วยจนกว่าจะดีขึ้นกว่านี้นะครับ”
“ครับ” จีซบรับคำสีหน้าเศร้า ๆ

“พี่...แม่จะต้องไม่เป็นอะไรใช่ไหม” จีแทเริ่มตาแดง ๆ ในขณะที่เดินมาจากห้องหมอด้วยกันสองคน เพราะฮยอนแจขอตัวไปเก็บเสื้อผ้าให้จีซบที่ต้องมาเฝ้าคุณยุนนาที่โรงพยาบาล
“ใช่...แม่จะต้องไม่เป็นอะไร” จีซบตอบอย่างเข้มแข็งและเชื่อมั่น
“ทำไมแม่ไม่บอกพวกเราว่าป่วยสักคำเลยล่ะ”
“แม่เค้าคงไม่อยากให้พวกเราต้องทุกข์ใจกับอาการป่วยของเค้าล่ะมั๊ง เพราะว่าเค้ารักพวกเรามากไง “
“อืม”
 “ตอนนี้เรามีหน้าที่คือดูแลแม่ให้ดีที่สุดเข้าใจไหมจีแท”
“อืม..”น้องชายแสนซนที่ตอนนี้ทำหน้าจะร้องไห้พยักหน้ารับคำ

.....................................................

“เจ้านายครับ วันนี้เลิกงานแล้วผมขอกลับบ้านเลยได้ไหม” จีซบพูดกับคังจินโฮในขณะที่นำเอกสารมาให้เซ็นต์ในห้อง เพราะทุกวันตั้งแต่เขามาทำงานเป็นเลขาฯเต็มตัว คังจินโฮก็ชอบให้เขาอยู่ช่วยงานจนดึกเกือบทุกคืน
“ทำไม?” คังจินโฮเสียงแข็งตอบกลับไป โดยที่ไม่มองหน้า หึ ต้องรีบไปไหนกับนายคนนั้นล่ะสิ
“คือ แม่ผมป่วย ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลหน่ะครับ ผมต้องรีบกลับไปดูแล”
คังจินโฮได้ยินอย่างนั้นถึงกับตกใจ และนึกตำหนิตัวเองที่พูดไม่ดีกับจีซบ “ครับ ได้สิครับ”
“ขอบคุณครับเจ้านาย”
“ว่าแต่ ผมขอไปกับคุณได้ไหม”
จีซบเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็คงปฎิเสทไม่ได้ จึงได้แต่ตอบไปว่า “ครับ”


“จีแท วันนี้แม่เป็นไงมั่ง” ฮยอนแจที่กลับมาเยี่ยมพร้อมจุงแจ ถามจีแทที่นั่งเฝ้าคุณยุนนาอยู่ข้างเตียง
“อ่าวพี่จีซบ หวัดดีฮะพี่จุงแจ อ่อ แม่รู้สึกตัวเมื่อตอนสาย ๆ หน่ะ นี่แม่ก็หลับไปอีกแล้ว” ทั้งสองทอดสายตาไปยังร่างบางที่นอนบนเตียง ในหน้าที่เคยสดใสนั้นกลับซีดเซียวด้วยอาการของโรคร้าย
“อืม แล้วเรื่องไขกระดูอ่ะเป็นยังไง”
“โหยย หมอบอกว่า ของผมกับพี่จีซบใช้ไม่ได้หน่ะ มีทางเดียวคือ เราต้องรอจากผู้บริจาค”
“เดี๋ยวก็มีคนให้หน่ะ เชื่อพี่” จุงแจตบไหล่น้องชายตัวเล็กเบา ๆ
“ครับ ขอบคุณฮะ”
“ใครมาเหรอลูก” คุณยุนนารู้สึกตัวอีกครั้ง แล้วหันมามองข้างเตียง “อ่อ ฮยอนแจกับจุงแจนี่เอง ขอบใจมากนะจ๊ะ ที่มาเยี่ยมแม่”
“ครับ ผมต้องมาอยู่แล้ว” จุงแจยิ้มขำเหมือนเคย ทำให้คุณยุนนายิ้มออกมา
“โอ๊ะ ใครมาหน่ะ”
   คุณยุนนาได้ยินเสียงเหมือนประตูเปิดเลยทักขึ้น  ปรากฎว่าคนที่เปิดประตูห้องเข้ามาคือ..

“สวัสดีครับคุณนายฮัน ผมคังจินโฮเอง จำผมได้ไหมครับ” คังจินโฮถือตระกล้าของเยี่ยมเข้ามาพร้อมกับจีซบที่แสดงสีหน้ากังวลเมื่อเห็นฮยอนแจยืนอยู่ข้างเตียงทำหน้าเขม็งมองมาทางเขาอย่างคาดโทษ
“ค่ะ จำได้สิคะคุณจินโฮ เกรงใจจังเลยค่ะ ไม่น่าลำบากมาเยี่ยมเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เราก็คนกันเองทั้งนั้น ใช่ไหมครับคุณจีซบ” พลางหันไปถามจีซบที่ตอนนี้ไปยืนข้างเตียงกับพวกฮยอนแจ
“ครับ”
“คุณจินโฮมาได้จังหวะเลยนะครับเนี่ยะ เพราะแม่เพิ่งตื่นมะกี๊นี้” จีแทบอกกับคังจินโฮ
“เหรอครับ ดีจัง ว่าแต่นี่หมอจะมาดูอาการเมื่อไหร่ครับ”
“ก็คงราว ๆ หกโมงมั๊งครับ” คราวนี้ฮยอนแจเป็นฝ่ายตอบบ้าง เขานึกในใจ  “หึ ถามยังกับเป็นเจ้าของไข้เองงั้นแหล่ะ”
“ทำไมเป็นอย่างนั้นได้ล่ะครับ”
“อ่าวทำไมอ่ะครับ” จีแทสงสัย
“ก็เพราะว่าโรคนี้ต้องดูแลใกล้ชิดนะครับ จะมาปล่อยปละละเลยไม่ได้ แย่จังนะครับหมอโรงพยาบาลนี้”
“อืม ผมขอตัวก่อนนะครับ” ฮยอนแจกล่าว ก่อนจะรีบออกไป
“อ่อ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” คังจินโฮก็ขอตัวออกไปเหมือนกัน

“นี่คุณ...” คังจินโฮเดินตามฮยอนแจออกมา
“มีอะไรครับท่านรองประทาน” ฮยอนแจพยายามสุภาพ ทั้งๆ ที่ไม่สบอารมณ์
“ผมรู้นะว่าคุณไม่ชอบที่ผมมายุ่งกับคุณจีซบ” คังจินโฮพูดตรง ๆ
“แล้วมีผู้ชายคนไหนบ้างล่ะครับที่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับแฟนตัวเอง” ฮยอนแจหยุด แล้วหันมาตอบคังจินโฮ
“หึหึ นั่นหน่ะสิ ทำไงดีล่ะ พอดีว่าผมก็รักคุณจีซบเหมือนกับคุณ” เขาเดินวนรอบฮยอนแจช้า ๆ “แต่คุณมันโชคดีกว่าผม ที่คุณเป็นคนที่จีซบเรียกว่าแฟน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า ผมจะรักแฟนคุณไม่ได้”
“คิดดูอีกทีก็น่าตลกนะ ที่ตัวคุณมีเงิน แต่ซื้อความรักไม่ได้”
“ช่ายยย มันก็น่าตลก ที่คุณมีความรัก แต่ตอนนี้มันใช้ซื้อชีวิตแม่คุณจีซบไม่ได้”
 จินโฮว่าให้ แล้วหันไปมองทางฮยอนแจอย่างเหนือหว่า ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องผู้ป่วย
 
.........................................................

“ขอเชิญพนักงานแทซามอเตอร์ร่วมบริจาคไขกระดูก ที่โรงพยาบาลกึนฮวา  เนื่องจากขณะนี้มีผู้ต้องการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเป็นอย่างมาก  กรุณาส่งต่อข้อความด้วย”
“เอ๋....นี่เธอได้ข้อความนี้เหมือนกันใช่ไหม” สาวออฟฟิศคนหนึ่งถามเพื่อนร่วมงานเรื่องข้อความทางโทรศัพท์
“ใช่ ๆๆ ชั้นก็เพิ่งได้เมื่อกี๊เหมือนกัน แล้วเธอล่ะได้หรือเปล่า” พลางหันไปถามเพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่ง
“ได้เหมือนกัน โห น่าสงสารเนอะ งั้นเย็นนี้เราไปโรงบาลนี้กันเถอะ”
 
“เรียบร้อยใช่ไหม” คังจินโฮต่อสายถามหัวหน้าฝ่ายบุคคลเรื่องที่เขาได้ให้ไปส่งข้อความทางโทรศัพท์ตามเบอร์มือถือของพนักงานทุกคน
“ครับ”
“ดีมาก ขอบคุณคุณมาก”
“ฮัลโหล ครับ เรื่องย้ายคนไข้....อ่อ....คุณฮันยุนนาหน่ะครับ.... เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ?.... ครับ ขอบคุณมากครับ”

    คังจินโฮยิ้มอย่างสำเร็จ เพราะเขาได้จัดการเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับแม่ของจีซบไว้แล้ว  ถึงแม้เขาอาจจะทำเกินกว่าเหตุ แต่เขาก็อยากทำให้คนที่เขายังรัก ได้มีความสุข

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 05-04-2009 09:39:57

ตอนที่ 15 เพราะรัก

“หา อะไรเนี่ยะ ย้ายคนไข้เหรอครับ” จีแทถึงกับตกใจเมื่อแพทย์เจ้าของไข้มาบอกเรื่องย้ายโรงพยาบาล
“ครับ มีคนขอให้คุณฮันยุนนาย้ายไปโรงพยาบาลกึนฮวา นะครับ”
“หา โรงพยาบาลกึนฮวา โหยยย  โรงบาลเอกชนแพงขนาดนั้น ผมจะไปเอาที่ไหนมาจ่ายครับ”
“ไม่ครับ คือมีคนรับเป็นเจ้าของไข้ เพียงแค่คุณเซ็นต์อนุมัติ โอกาศหายของแม่คุณก็จะสูงขึ้นนะ”
“แล้วใครอ่ะครับที่มารับเป็นเจ้าของไข้ของแม่ผม”
“อ่อ คุณคังจินโฮ ครับ”
เมื่อจีแทได้ยินชื่อนี้ก็นึกออก แต่ก็ดี อย่างน้อยแม่จะได้หายเร็ว ๆ เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน เขาจึงตกลงเซ็นต์ย้ายโรงพยาบาล
“โอเคครับ รอสักพักนึง เดี๋ยวรถจากโรงพยาบาลโน้นจะมารับนะครับ”
        เมื่อหมอออกไปจีแทจึงรีบโทรศัพท์หาฮยอนแจทันที
“ฮัลโหล พี่ฮยอนแจเหรอ คือ........”
.........................................................

“ฮึ๊ย!!” ฮยอนแจสบถออกมาอย่างอารมณ์เสียเมื่อได้ยินเรื่องที่จีแทโทรมาเล่าให้ฟัง
“อะไรวะฮยอนแจ หงุดหงิดอะไรอีก” จุงแจถาม
“จีแทโทรมาบอกว่าแม่ย้ายไปโรงพยาบาลกึนฮวาแล้ว”
“โห  ดีเลยนะ จะได้มีโอกาศหายมากขึ้น ว่าแต่ไปโรงบาลแพงเลยนะนั่น แล้วไปได้ไงวะ”
“ท่านประทานน้อยหน่ะสิ”
“เฮ้ยย อย่าบอกนะว่า...”จุงแจตาโตด้วยความตกใจ “โหยยย ทุ่มสุด ๆ ขนาดนี้เลยเหรอวะ”
“คงงั้น”
“โหยยยนี่มึงอย่าบอกนะว่า เค้านี่หล่ะที่ส่งแมสเสจให้พวกพนักงานเมื่อเช้า”
“แมสเสจอะไรวะ”
“นี่มรึงไม่ได้เปิดดูโทรศัพท์เลยหรอครับเพื่อน นี่เค้าจะไปบริจาคไขกระดูกกันเนี่ย”
“หา” แล้วฮยอนแจก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบข้อความนั้นจริง ๆ
“กรูก็ว่าอยู่ดี ๆ มีข้อความอะไรอย่างนี้ได้ไง ที่แท้ ก็เป็นของท่านประทานน้อยนี่เอง”
“เออ”
“อืม เอาน่า คิดซะว่าเพื่อจีซบ ยอมเค้าสักครั้งนึง ยังไงซะมรึงก็เป็นแฟนกัน ใครก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว”
“เออ ขอบใจ”

.........................................................

“คุณจีซบ...” คังจินโฮเรียกจีซบไว้ขณะที่กำลังเก็บของบนโต๊ะตอนที่ใกล้จะถึงเวลาเลิกงาน
“วันนี้ผมไปเยี่ยมแม่คุณด้วยนะ”
“ครับ” จีซบรับคำด้วยความเกรงใจ

     คังจินโฮพาจีซบมาอีกทางหนึ่งซึ่งไม่ใช่ทางไปโรงพยาบาลที่แม่เขาอยู่  จีซบเอะใจถึงถาม
“เอ๊ะ นี่มันไม่ใช่ทางไปโรงพยาบาลนี่ครับ”
“ใช่ครับ เนี่ยะ หัวมุมหน้าก็ถึงแล้ว”
ถึงคังจินโฮจะบอกอย่างนั้น แต่จีซบก็อดหวั่นใจไม่ได้ และก็เป็นอย่างที่คังจินโฮบอกไว้จริง ๆ ว่า หัวถนนหน้าเป็นโรงพยาบาล แต่นี่มันไม่ใช่โรงพยาบาลที่แม่เขาอยู่นี่...

“ถึงแล้ว” คังจินโฮเข้าไปจอดรถแล้วให้จีซบลงไปรอก่อน
“แต่...”
“เชื่อผมเถอะครับ รอผมข้างในนะ” แล้วเขาก็ขับรถเข้าไปจอดในอาคาร โดยที่จีซบเดินเข้าไปอย่างงง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
“อ่าวจีซบ มาบริจาคไขกระดูกเหมือนกันเหรอจ๊ะ” พนักงานในบริษัทคนหนึ่งเข้ามาทัก
“เอ๋ อะไรเหรอ”
“ก็เนี่ยะ เราได้รับแมสเสจไง เค้าเชิญชวนให้มาบริจาคไขกระดูก เธอไม่ได้เหรอ อ่าว อุ๊ย สวัสดีค่ะท่านรองประทาน” เธอกะจะเมาท์ให้จีซบฟังแต่เห็นคังจินโฮเลยหยุดปากตัวเองไว้
“ไปครับ คุณจีซบ ขอตัวก่อนนะ” คังจินโฮบอกพนักงานคนนั้น แล้วเดินนำหน้าจีซบอย่างเริ่งรีบไปยังห้องที่คุณยุนนาพักฟื้น
“เอ่อ นี่มันอะไรกันเหรอครับ..” จีซบถามขณะอยู่ในลิฟท์
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ผมก็แค่ย้ายแม่คุณมารักษาที่โรงพยาบาลนี้”
“หา..อะไรนะ ยะ ย้ายแม่ มาโรงพยาบาลนี้เหรอครับ”
“ใช่ครับ บอกตรง ๆ นะ ผมเป็นห่วงคุณแม่คุณและผมก็ไม่ไว้ใจโรงพยาบาลอย่างนั้น และก็..” คังจินโฮเกือบหลุดปากว่า “คนที่คุณมีอยู่” จะทำอะไรอย่างที่ผมทำได้ไหม
“ครับ แต่มันจะดีเหรอครับเจ้านาย
“ดีสิครับ โรงพยาบาลนี้มีหมอเก่ง ๆ หลายคนนะ และผมก็รู้จักกับหมอที่เก่งทางนี้ที่เค้าทำงานที่นี่หล่ะ”
“คือมันเป็น...คือ” จีซบกำลังจะบอกว่ามันเป็นโรงพยาบาลเอกชน
“ไม่ต้องกังวลเรื่องค่ารักษาหรอก ผมอยากดูแลครอบครัวคุณนะ คุณรู้ไหม ผมไม่อยากเห็นคุณไม่สบายใจ ถ้าผมช่วยคุณได้ผมก็อยากช่วย” แล้วคังจินโฮก็คว้ามือนุ่มนั้นมากุมไว้แล้วจูงออกจากลิฟท์
จีซบดึงมือออกอย่างนุ่มนวล ก่อนจะแก้เก้อ“เอ่อ แล้วแม่อยู่ห้องไหนครับ”
“อ่อ ชั้นนี้หล่ะห้อง 921” คังจินโฮตอบยิ้ม ๆ ก่อนที่จะถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ของจีซบ
“ฮาโหล...อืม พี่รู้แล้ว ใช่ ๆๆ..อ่อ ตอนนี้พี่จะไปห้องที่แม่พักพิ้นอ่ะ แล้วนั่นอยู่กับใครบ้างหน่ะ....อ่าว พี่ฮยอนแจไปไหนอ่ะ...อืม เดี๋ยวคงตามมามั๊ง.. แม่กำลังจะมาที่ห้องแล้วใช่ไหม...อ่อได้จ้ะพี่อยู่ที่นี่นะ เจอกัน บาย”
“จีแทบอกว่าแม่กำลังจะมาพอดีครับ”
“ดีแล้วครับ งั้นเรารอตรงนี้ละกัน”
“เจ้านายครับ คือ ผมเห็นคนจากบริษัทเรามาทำอะไรกันที่นี่เยอะแยะเหรอครับ”
“อ่อ ไม่มีอะไรหรอก เค้าคงมาตรวจสุขภาพกันมั๊ง นี่ก็ใกล้หน้าหนาวแล้วนี่” คังจินโฮตอบเลี่ยงประเด็น ก็เพราะเขานั่นหล่ะที่ทำให้พนักงานบริษัทมาโรงพยาบาลนี้กัน
“ครับ...นั่นแม่มาพอดี”จีซบหันไปเห็นคุณยุนนาที่นั่งอยู่บนรถเข็นที่ทางโรงพยาบาลจัดไว้ให้โดยมีเจ้าหน้าที่มาส่ง ตามหลังมาด้วยจีแท,ฮยอนแจ,และจุงแจ
“อ่าวจีซบ มาพอดีเลยนะ อ่อ สวัสดีค่ะคุณจินโฮ” คุณยุนนาทักทายร่างสูงสง่านั้น “ต้องขอขอบคุณคุณมากเลยนะคะที่เมตตาชั้น”
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีและเต็มใจเสมอ” จินโฮยิ้ม และปรายหางตาไปที่ฮยอนแจ ทำให้ฮยอนแจเริ่มหงุดหงิด
“อืม ป่ะ พาแม่เข้าห้องก่อนดีกว่านะ แล้วเก็บของแม่มาหมดแล้วใช่ไหมจีแท” จีซบเห็นท่าไม่ดีเลยตัดบท
“อ่าช่าย ๆๆ”
“เดี๋ยวผมเปิดให้นะครับ” คังจินโฮเปิดประตูห้องให้เจ้าหน้าที่เข็นรถเข้าไป
   บรรยากาศในห้องผู้ป่วยนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและห่วงใยจากคังจินโฮที่มีต่อครอบครัวของจีซบ เขาชวนคุณยุนนาและจีแทพูดคุยอย่างผ่อนคลาย แต่ฮยอนแจนั้นกลับรู้สึกว่าตัวเองถูกโดดเดี่ยวเพราะทุกคนในห้องล้วนแล้วแต่ให้ ความสนใจกับคังจินโฮ เว้นแต่จุงแจและจีซบที่ยังสนใจเขาบ้าง
    ฮยอนแจเกลียดเวลาที่คังจินโฮมองจีซบ สายตาของฝ่ายนั้นมองคนรักของเขาอย่างอ่อนหวาน เขาอยากจะเข้าไปชกหน้าหล่อนั้นให้หงายแล้วสั่งห้ามยุ่งกับแฟนเขา แต่เขาก็ทำได้แค่อดทนเท่านั้น
   จีซบมองฮยอนแจอย่างเป็นห่วงความรู้สึก เขาเข้าใจคนรักของเขาว่าตอนนี้ภายในใจคนหน้าเข้มนั้นคิดอะไรอยู่  ส่วนตัวเขาเองไม่อยากคิดว่าการที่คังจินโฮมีน้ำใจมากมายให้กับครอบครัวเขาอย่างนี้เป็นเพราะคังจินโฮทำเพื่อหวังในตัวเขา แต่สิ่งที่เขาทำนี้มันช่างยิ่งใหญ่ยากเกินที่จะหาอะไรมาตอบแทนได้ ยิ่งได้เห็นน้ำเสียงอ่อนโยน และสายตาที่ไม่เคยเปลี่ยนของคังจินโฮที่พูดกับเขานั้น ทำให้เขาต้องลำบากใจเป็นที่สุด

     เมื่อคังจินโฮกลับไปแล้ว ฮยอนแจถึงกับออกมาสูบบุหรี่คนเดียวที่ลานข้างนอกด้วยความอึดอัดเขาไม่ได้สูบมันมานานแล้วตั้งแต่รู้จากจุงแจว่าจีซบแพ้ควันบุหรี่ แต่ยามนี้ไม่มีอะไรให้เขาได้ระบายอารมณ์แล้วนอกจากสิ่งนี้ เขาสูดมวนกลมจากนิ้วแข็งแรงนั้นเข้าปอด แล้วพ่นควันสีเทาออกมาจากปากอิ่มเพื่อระบายความเครียดข้างใน 
“ฮยอนแจ....”เสียงนุ่ม ๆ จากจีซบ ทำให้เขาทิ้งบุหรี่ลงพื้นและขยี้มันด้วยปลายเท้า
“คือผม...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” สายตาของจีซบบอกว่าเขาเข้าใจ
“ผมรู้ว่าคุณแพ้ควันบุหรี่ และผมจะพยายามเลิกมันให้ได้” เขาถอนหายใจก่อนจะพูดต่อ “แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่คุณอยู่กับผมก็พอแล้ว”
ฮยอนแจสวมกอดร่างบางนั้นอย่างปกป้องและให้ กำลังใจ “ครับ ผมสัญญาว่าผมจะอยู่กับคุณ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น” มือหนานั้นลูบผมนุ่มอย่างปลอบโยน

...
“ก๊อก ๆๆ”
“จีแทไปดูสิใครมาหน่ะ” คุณยุนนาบอกกับจีแทที่นั่งดูแลเธออยู่ข้างเตียง จีแทลุกไปเปิดประตูแล้วพบว่าคนที่มานั้นคือ
“จอนห์!! คุณมาได้ไงเนี่ยะ” จีแทถามฝรั่งตัวโตที่ถือช่อดอกไม้ยืนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้า
“ก็ผมนั่งแท็กซี่มา”
“จีแทนั่นใครมาล่ะลูกทำไมไม่เข้ามาซะที”
“อ่อ งั้นไปคุยกันข้างในดีกว่านะ” จีแทชวนให้จอนห์เข้ามาในห้อง
“อ่อ คุณจอนห์นี่เอง”
“ครับ สวัสดีครับคุณนายฮัน”
“ขอบใจนะคะที่มาเยี่ยมแม่”
“ครับ เดี๋ยวคุณแม่ต้องหายดีแน่นอน”
“พูดเกาหลีเก่งขึ้นนะคะเนี่ยะ”  คุณยุนนายิ้มชม
“ครับ ขอบคุณครับ” เขายื่นช่อดอกไม้ให้คุณยุนนา “อ่อ นี่ดอกไม้ครับ”
“ขอบใจจ้ะ”แล้วคุณยุนนาก็รับไปวางไว้บนหัวเตียง
“แล้วนี่คุณรู้เรื่องแม่ผมได้ยังไง”
“อ่อ ก็คือว่าผมรู้จากอาจารย์คุณหน่ะ เค้าบอกว่าคุณขอยกเลิกฝึกงานเพื่อมาดูแลคุณแม่” จอนห์บอกไป ซึ่งความจริงแล้วเขาไปรอเจอหน้าจีแทที่หน้ามหาวิทยาลัยทุกวัน แต่สองสามวันมานี่เขาไม่เห็นจีแท เลยเข้าไปถามกลุ่มเพื่อน ๆ ที่เขาเห็นเดินกับคนตัวเล็กของเขาบ่อย ๆ
“อ๋อ ครับ เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะฮะ”
“ไม่เป็นไรครับ มาดูแลคุณแม่ดีกว่า” เขาหันไปจับมือและยิ้มคุณยุนนาอย่างให้กำลังใจ
     คุณยุนนายิ้มให้กับชาวต่างชาติที่ครั้งหนึ่งหล่อนเคยช่วยเหลือเอาไว้ โดยจอนห์ได้ชวนคุณยุนนาพูดคุยเรื่องต่าง ๆ รวมทั้งให้กำลังใจในการต่อสู้กับโรคร้ายนี้ เขาอยู่กับคุณยุนนาจนกระทั้งจีซบมาเปลี่ยนเวรเฝ้า เขาจึงได้ขอตัวกลับพร้อมกับจีแทที่ต้องกลับไปอยู่บ้าน
   
      “ขอบใจนายมากนะที่มาเยี่ยมแม่” จีแทแหงนหน้าบอกกับจอนห์ที่เดินมาจากห้องผู้ป่วยด้วยกัน
   “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเป็นห่วงแม่ของคุณเหมือนกัน”
   “แล้วนี่คุณกลับยังไงอ่ะ”
    “แท็กซี่ครับ”
     “เออ ช่ายย ผมไม่น่าถามเลยเนอะ เหอ ๆๆ” จรแทที่ปกติเป็นคนช่างพูดแต่ตอนนี้เขากลับไม่รู้จะชวนจอนห์คุยอะไรระหว่างทางจึงมีแต่ความเงียบและท่าทีเก้อเขินของทั้งสองคน
     “งั้นเราแยกกันตรงนี้ละกันนะ” จีแทกล่าวเมื่อถึงหน้าโรงพยาบาล
        “ครับ ขอให้คุณแม่คุณหายเร็ว ๆนะ และคุณเองก็ดูแลตัวเองด้วย”
“ฮะ ขอบคุณมาก” จีแทขอบคุณพร้อมโค้งให้
“บายครับ”
“บาย”

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: snice_cz ที่ 03-05-2009 00:58:15

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

มาต่อเร็วๆ นะ


รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ  :L2:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 13-05-2009 12:37:12

ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจค่ะ มาต่อแล้วนะคะ

------------------------------------------------------------

ตอนที่ 16 รักต้องเลือก

     เมื่อผลการตรวจไขกระดูกของจีซบ,จีแทออกมาแล้วพบว่าใช้ไม่ได้กับไขกระดูกของคุณยุนนา แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้สองพี่น้องกังวลเพราะตอนนี้ทางโรงพยาบาลแจ้งมาว่ามีคนมาตรวจเพื่อบริจาคไขกระดูกเป็นจำนวนมาก และอีกอย่างคือ โรงพยาบาลนี้ก็ทำเรื่องขอบริจาคไปในโรงพยาบาลในเครือที่ญี่ปุ่นอีกด้วย โอกาสที่จะได้ย่อมมีมากขึ้น ส่วนฮยอนแจเองก็ตื่นเต้นกับการรอผลตรวจไขกระดูกของเขาเองเหมือนกัน เขาได้ไปตรวจตอนที่ได้รับข้อความจากทางโทรศัพท์เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าโรคนี้ต้องทำยังไงบ้าง คิดแล้วเขาก็ได้แต่ภาวนาให้อาการของคุณยุนนาหายเร็ว ๆ

    “พี่ฮยอนแจ ตอนเย็นมารับผมที่มหาลัยด้วยน้า” ฮยอนแจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียงว่ามีข้อความเข้า ก็พบว่าเป็นข้อความของจีแท เขายิ้มขำ ๆ กับข้อความของน้องชายแสนซน
    “เออ นี่ฮยอนแจ เย็นนี้แกไปเยี่ยมแม่ก่อนเลยนะ” จุงแจหันมาบอกกับฮยอนแจ
“อืม ไม่เป็นไรเพราะเย็นนี้จีแทให้ชั้นไปรับที่หน้ามหาลัย เดี๋ยวยังไงชั้นก็ต้องไปกับจีแทอยู่แล้ว”
“ดีแล้วหล่ะ ชั้นเห็นแกเข้ากับครอบครัวจีซบได้ดีอย่างนี้ค่อยดีใจ”
    ตอนนี้ฮยอนแจย้ายเข้ามาในบ้านของจีซบแล้ว แต่เขายังไม่มีโอกาสได้นอนร่วมห้องกับจีซบเลยสักครั้ง เพราะจีซบเองต้องไปนอนเฝ้าคุณยุนนาที่โงพยาบาล แถมตอนเช้า “เจ้าของไข้” ที่ไม่ได้รับเชิญก็มารับไปทำงานด้วยกันที่บริษัท คิดแล้วมันน่าเจ็บใจนัก เพราะวันนึงเขาได้เจอหน้าจีซบไม่ถึงชั่วโมง ต่างกับนายนั่นที่กักตัวจีซบตั้งแต่เช้าจรดเย็น แถมตอนเจอหน้ากัน คังจินโฮก็มองเขาเหมือนเขาเป็นคนอื่น ที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของจีซบ ดีว่าจีซบยังคอยเข้าข้างเขาเวลาที่เผชิญหน้ากับคังจินโฮ


“พี่ฮยอนแจ ๆๆๆๆ” เสียงใสๆ จากน้องชายซนแก่นทำให้ฮยอนแจซึ่งกำลังมองหาจีแทอยู่หน้ามหาลัยรีบวิ่งเข้าไปหาต้นเสียง
“ไง รอพี่นานไหมเนี่ยะ”
“ไม่นานครับ เอ่อ นี่พี่ วันนี้ผมว่าก่อนกลับบ้านเราไปซื้อมาม่ากันเหอะ เดี๋ยวกลางคืนหิว ขี้เกียจทำกับข้าว”
“อืม ดีเหมือนกัน หุหุ ถ้าเราไม่ชวนพี่ก็จะชวนเราเหมือนกัน” ฮยอนแจยิ้มให้กับจีแทที่ยิ้มจนตาหยีอยู่ ณ ตอนนี้
“ดีเลย มีคนกินมาม่าเป็นเพื่อน เพราะแม่กับพี่จีซบตอนอยู่บ้านหน่ะ เค้าไม่ชอบกินมื้อดึก นี่มาเจอพี่ฮยอนแจที่ชอบกินมื้อดึกเหมือนกันก็ดีเลย โหยย นี่ถ้าแม่กับพี่จีซบรู้นะบ่นพวกเราตาย”
“จีซบนี่เหมือนคุณแม่เนอะ”
“เหมือนมากกกก ขอบอกกก” น้องชายลากเสียงยาวอย่างล้อเลียนคนที่ไม่อยู่ตอนนี้
“ป่ะ รีบไปกันดีกว่า” ฮยอนแจลูบหัวน้องชายตัวเล็กก่อนจะพากันเดินออกไป

         
“พี่ฮยอนแจว่าพี่จีซบจะมายังอ่ะ” จีแทถามขณะก่อนจะถึงห้องพักฟื้น เพราะทุกวันจีซบจะต้องมาเยี่ยมแม่ก่อนกลับไปบ้านแล้วมาเปลี่ยนเวรเฝ้าอีกที
“พี่ว่าน่าจะมาแล้วนะ”
“โหย งี้คุณจินโฮก็มาด้วยอ่ะดิ เออ แล้วคุณจินโฮมาทุกวันอย่างนี้พี่ไม่หึงบ้างเหรอ” จีแทถามตรง ๆ
“ก็ ทำไงได้ พี่ไม่ได้ช่วยแม่ได้มากอย่างเค้าหนิ ก็ยังดีที่เค้ามาช่วยเรื่องนี้ แต่ถามว่าพี่คิดมากไหม บอกตรงๆ ว่าบางครั้งพี่ก็ทนไม่ไหวเหมือนกันที่เห็นเค้าทำท่าเป็นเจ้าของจีซบ”
“โหยยย พี่ฮยอนแจ”
“ช่างมันเถอะ ถ้าแม่หายแล้วพี่ค่อยจัดการเรื่องของพี่ ตอนนี้แม่ต้องมาก่อนนะ”
“ครับ” จีแทรับคำก่อนจะผลักประตูเข้าไป

“อ่าวมาแล้วเหรอลูก” คุณยุนนาที่อยู่บนเตียงถามด้วยสีหน้าสดชื่น
“มาแล้วค๊าบบบ” เอ๊ะ แล้วพี่จีซบล่ะแม่”
“อืม วันนี้พี่เค้าไปธุระกับคุณจินโฮนิดหน่อยหน่ะ จะมาอีกทีก็ตอนเปลี่ยนเวรเฝ้ากับเราเลย” คุณยุนนาค่อยบอก เพราะเกรงใจฮยอนแจที่เหมือนจะรู้สึกแย่ลง
..................................................

 “อ่าว จินโฮมาพอดี” ชอยแทยังที่กำลังนั่งรออยู่ทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินตรงเข้ามาในร้านกาแฟสุดหรูที่เขารอยู่ก่อนจะลุกขึ้น
“ไง รอนานไหมแทยัง”
“ไม่หรอก เอ่อ แล้วนี่ใครล่ะ” แทยังถามถึงร่างบอบบางข้าง ๆ จินโฮ
“ก็ นี่หล่ะ.....” จินโฮยิ้มเขิน ๆ ค่อย พูดประโยคต่อมา “คุณลีจีซบ เลขาชั้นเอง”
ชอยแทยังตาโตด้วยความตื่นเต้นจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่ ก่อนที่จีซบจะโค้งให้เขาอย่างนอบน้อม
“เอ่อ ไม่ต้องพิธีรีตองครับ คุณกวาง....เอ๊ย คุณจีซบ” ชอยแทยังจะหลุดปากเรียกชื่อที่เขากับคังจินโฮชอบเรียกจีซบ
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
“เอ่อ ผมว่านั่งกันดีกว่า” คังจินโฮกล่าวก่อนที่ทุกคนจะนั่งลง
  จีซบนั่งมองคังจินโฮคุยกับชอยแทยังอย่างสนิทสนม ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ร้านกาแฟหรู เขาไม่อยากที่จะอยู่ที่นี่นานนักเพราะเป็นห่วงแม่ แต่เขาก็ขัดคังจินโฮไม่ได้ที่อยากให้เขามาดื่มกาแฟกับพวกเขาสองคนในวันนี้
 “น่ารักสมคำร่ำลือจริง ๆ ว่ะ” แทยังที่เหลือบมองจีซบกระซิบบอกคังจินโฮที่กำลังดื่มกาแฟอยู่
“ใช่ไหมล่ะ” คังจินโฮยิ้มอย่างภูมิใจ
“มิน่า นายถึงได้ลงทุนแย่งมากจากแฟนเค้า”
“หึหึ”
“แล้วนายจะทำอะไรต่อไปวะ”
“คอยดูก็แล้วกัน บอกนายได้แต่ว่า ผู้ชายที่จะได้ครอบครองคุณจีซบต้องเป็นชั้นเท่านั้น!”



“อ่าว พี่จีซบมาแล้ว หวัดดีครับคุณจินโฮ” จีแทหันไปมองจีซบที่มากับคังจินโฮ
“แม่เป็นไงมั่ง” จีซบถาม
“ก็ทรงตัวหน่ะ นี่เพิ่งหลับไปเมื่อกี๊เอง” ฮยอนแจตอบแทน
“ถ้าพี่มาแล้ว งั้นผมไปบ้านล่ะนะ พอดีว่าลืมไปว่ามีรายงานที่ต้องทำ” จีแทบอก
“อืม จ้ะ”
“แต่ พี่ฮยอนแจอยู่กับแม่กับพี่จีซบก่อนนะ ผมเพิ่งนึกได้มะกี๊เองว่าต้องกลับก่อน”
“อืม ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ตามไปทีหลัง”
   จีแทรีบออกจากห้องอย่างรวดเร็ว แต่เหมือนเขาเข้าใจฮยอนแจเลยให้ฝ่ายนั้นอยู่กับจีซบนาน ๆ ฮยอนแจก็นึกขอบใจน้องชายตัวเล็กเหมือนกัน
 แต่เมื่อเขามองเห็นคังจินโฮแล้ว เขาก็รู้สึกว่าการที่จะได้อยู่กับจีซบนั้นเป็นเรื่องที่ยากจริง ๆ เพราะฝ่ายนั้นคอยกันท่าเขาตลอดไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม เขารู้สึกเบื่อหน่าย จึงออกไปรอข้างนอกจนกว่าคังจินโฮจะกลับไป
  เมื่อคังจินโฮกลับไปเขาก็เข้าไปในห้องพักฟื้นที่เหลือแต่คุณยุนนาคนเดียว
   “อ่าว แม่ครับจีซบไปไหนครับ”
“อ่อ อาบน้ำหน่ะจ้ะ”
“อ่อ ครับ”
“ฮยอนแจ...”
“อ่อ ครับ แม่มีอะไรเหรอ”
“แม่ขออะไรอย่างนึงได้ไหม”
“ครับ”
“แม่เองก็ไม่รู้ว่าจะหายหรือเปล่า แม่อาจจะตายวันตายพรุ่งก็ได้”
“แม่ครับ แม่อย่าพูดอย่างนั้นสิ แม่ต้องหายนะครับ แม่ต้องได้ไขกระดูกใหม่…”
“ฮยอนแจ ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอก ถึงเราจะมีทางยื้อชีวิตเราให้นานขึ้น สุดท้ายแล้วเราก็ต้องตายอยู่ดี”
“แม่ครับ...” ฮยอนแจนั่งลงข้างเตียงและกุมมือคุณยุนนา
“ถึงแม้จะมีคนเต็มใจช่วยแม่มากมาย แต่ใช่ว่าแม่จะโชคดีขนาดนั้น”
 “ไม่หรอกครับพระเจ้าต้องคุ้มครองคนดีอย่างคุณแม่ครับ”
คุณยุนนาส่ายหน้าและยิ้มน้อย ๆ “แม่ก็อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่ตั้งแต่แม่เข้าโรงพยาบาล แม่คิดว่าแม่คงใกล้เวลาที่ไปอยู่กับพ่อเค้าแล้วหล่ะ”
“แม่ครับ...” น้ำหยดเล็ก ๆ กลั่นออกมาจากดวงตาแดงกล่ำของฮยอนแจ
“ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ฮยอนแจต้องดูแลจีซบให้ดี ๆ นะลูก”
“ไม่ครับ ผมไม่รับปาก แม่ต้องอยู่ให้ผมดูแลอีกคนนะครับ”
“ฮยอนแจ รับปากแม่สิลูก สัญญานะว่าต้องดูแลจีซบได้ดีที่สุด แม่ยกเค้าให้ลูกแล้วลูกต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่เค้า และดูแลเค้าต่อจากแม่”
ฮยอนแจนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ ด้วยน้ำตาที่ท่วมท้น
“ขอบใจมากลูก” คุณยุนนาลูบหัวฮยอนแจอย่างเอ็นดู
“ครับ”
“แม่ขอนอนก่อนนะ รู้สึกหนังตาจะปิดแล้ว”
“ครับ”
         ฮยอนแจปล่อยมือออกจากคุณยุนนา แล้วย้ายตัวเองมานั่งที่โซฟาริมห้อง เขาหันไปเห็นสิ่งของต่าง ๆ ที่คังจินโฮขนมาเยี่ยม จึงเข้าไปหยิบดู ของพวกนั้นทั้งโสมอย่างดี,เครื่องดื่มบำรุงร่างกายราคาแพงและอาหารเสริมบางตัวที่สั่งตรงมาจากเมืองนอก เขามองของพวกนั้นแล้วย้อนนึกถึงตัวเขาเอง แค่เงินเดือนเขายังไม่พอค่าโสมขวดนั้นเลย ส่วนค่าโรงพยาบาลนี้นอนสามคืนก็เท่ากับเงินเดืนอของจีซบทั้งเดือนแล้ว
      เขายิ้มเยาะ สุดท้ายแล้วคำว่า “เงินคือพระเจ้า” นี่ก็ใกล้ความจริงสำหรับครอบครัวเขาแล้วใช่ไหมนี่ แต่ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปไกลกว่านั้น ก็มีโทรศัพท์เข้ามาที่เขา
       “ครับ ๆ ใช่ครับ....สะดวกครับ....ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลพอดีครับ...ครับได้ครับจะไปเดี๋ยวนี้หล่ะครับ ”
   จีซบที่ออกมาจากห้องน้ำพอดีเห็นฮยอนแจรีบร้อนออกจากห้องไป เขายังไม่ทันได้ถามอะไรฮยอนแจก็ออกจากห้องไปซะก่อน
“เอ๊ะ เค้ารีบไปไหนนะ..?” จีซบสงสัย

                ----------------------------------

   “เฮ้ย ฮยอนแจ” จุงแจที่กำลังทำงานอยู่สะกิดฮยอนแจที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองเหมือนกัน
“ไรวะ” ยังไม่ทันจะถามอะไรเขาก็เงยหน้าขึ้นไปเจอคังจินโฮที่ยืนอยู่ตรงหน้าอยู่แล้ว
“ผม..ขอคุยอะไรกับคุณหน่อย” ร่างสูงในชุดสูทบอกฮยอนแจก่อนจะเดินนำหน้าเขาไปที่ดาดฟ้าตึก

“อะไรครับท่าน นี่กะผลักผมให้ตกลงไปเหรอ” ฮยอนแจกล่าวทีเล่นทีจริงกับร่างสูงที่ทำหน้าขรึมใส่
“ไม่หรอก ผมแค่อยากคุยกับคุณเฉย ๆ”
“คุยกับผมเหรอ” น้ำเสียงเย้ยหยันออกจากปากของฮยอนแจ
“ใช่ ผมมีบางอย่างที่อยากคุยกับคุณ”
“เชิญครับ ท่านเจ้าชีวิต แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า ถ้าจะใช้เงินฝาดหัวผมหน่ะ ไม่มีทาง”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก หมอบอกว่า ตอนนี้เจอไขกระดูกที่ตรงกับของคุณแม่ของคุณจีซบแล้ว”
“เหรอครับ งั้นก็ดีล่ะสิ แม่จะได้หาย ส่วนคุณก็จะได้หมดภาระซะที”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นหน่ะสิ เผอิญว่า เรื่องของคุณแม่นี่ผมมีส่วนเกี่ยวข้องเป็นเจ้าของไข้ ดังนั้นสิทธิขาดในการตัดสินใจเรื่องการผ่าดตัดเนี่ยะ มันขึ้นอยู่กับผมคนเดียว ถึงแม้เจ้าของไขกระดูกเค้าจะเต็มใจหรือเปล่า แต่อย่าลืมสิ คนที่อนุมัติเรื่องการผ่าตัดในส่วนของแม่พวกคุณเนี่ยะ ก็คือผม”
“นี่คุณหมายความว่าไง คุณอย่าเอาชีวิตของคุณแม่มาเสี่ยงในเกมของคุณนะ” ฮยอนแจชี้หน้าและเข้าไปกำคอเสื้อของคังจินโฮ
“คุณนี่ก็ฉลาดนะ เข้าใจอะไรง่ายดีหนิ” คังจินโฮมองฮยอนแจอย่างเป็นต่อ พลางค่อย ๆ แกะมือฮยอนแจออกจากคอเสื้ออย่างใจเย็น
คังจินโฮไม่รอช้า พูดต่อทันที “ออกไปจากชีวิตของจีซบซะ แล้วคุณแม่จะได้เปลี่ยนไขกระดูก”
 “คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย” ฮยอนแจคำรามกร้าว
“แล้วลูกผู้ชายก็คือคนที่ยอมให้คนที่ตัวเองรักต้องมาตกระกำลำบากด้วยกันสินะ”
ฮยอนแจชะงัก คังจินโฮพูดต่อ
“ถ้าจีซบอยู่กับคุณ คิดเหรอว่าบ้านเค้าจะมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ลำพังตัวคุณก็แทบเอาไม่รอด แล้วคุณทนเห็นคุณจีซบ คุณแม่ และจีแท ต้องมาทนลำบากกับคุณได้เหรอ แต่ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นคนที่ผมรักต้องไปอยู่ในสภาพแบบนั้น” 
คังจินโฮเดินเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะบอกกับฮยอนแจ “ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อจีซบ แล้วคุณล่ะ..?” น้ำเสียงส่อแววเย้ยหยันก่อนที่คังจินโฮจะเดินลงไป ปล่อยให้ฮยอนแจยืนนิ่งเหมือนถูกสาปอยู่บนดาดฟ้า
      เขาย้อนนึกถึงความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับเขา ตั้งแต่คุณยุนนาเข้าโรงพยาบาล และคิดถึงวันข้างหน้าของจีซบ

 “สัญญากับแม่นะลูกว่าจะดูและจีซบให้ดีที่สุด” เสียงของคุณยุนนาลอยเข้ามาในหัว  ผลันเขาตัดสินใจบางอย่างได้แล้ว

“แม่ครับ ผมขอโทษ…”

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 13-05-2009 12:38:37

ตอนที่ 17 เพื่อเธอ

“แม่ครับ หมอบอกว่าแม่ได้ไขกระดูกใหม่แล้วนะ” จีแทบอกกับคุณยุนนาที่เพิ่งตื่นนอนตอนสาย ๆ ส่วนจีซบออกไปกินอาหารเช้าและกลับไปดูที่บ้าน
“เหรอจ๊ะ” ถึงแม่คุณยุนนาจะไม่ตื่นเต้นแต่ก็แสดงอาการดีใจออกมา
“ช่าย เนี่ยะ พี่จีซบก็อยากไปขอบคุณเจ้าของไขกระดูกเค้าด้วยหล่ะ กะว่าผ่าตัดเมื่อไหร่ก็คงได้เจอหน้ากัน”
“อืม เค้าใจดีมากเลยนะลูก”
“นี่ถ้าพี่ฮยอนแจรู้คงดีใจมาก ๆ แน่เลย”  จีแทยิ้มตาหยีกับแม่ ส่วนคุณยุนนาก็ยิ้มกับลูกทั้ง ๆที่ในใจนึกถึงสีหน้าฮยอนแจเมื่อเย็นนี้ที่เหมือนมีอะไรอยู่ในใจก็ตาม

“ก๊อก ๆๆๆๆ!!”
“สงสัยพี่ฮยอนแจมามั๊งลูก ไปดูสิ” คุณยุนนาบอกลูกชาย ก่อนที่จีแทจะออกไปดู ด้วยความคาดหวังว่าเป็นฮยอนแจ
“พี่....อ่าว สวัสดีครับคุณจินโฮ” กลายเป็นคังจินโฮที่เข้ามาเยี่ยม
“ครับ ทีหลังเรียกพี่ว่าพี่จินโฮก็ได้ เราก็คนกันเอง อีกหน่อย..” เขายิ้มน้อย ๆ อย่างมีความหมาย “เราจะได้คุ้นเคยกัน”
“ครับ เอ่อ เชิญครับ”
“อ่าวคุณจินโฮ”
“สวัสดีครับคุณแม่ วันนี้เป็นไงมั่งคะ”
คุณยุนนาตกใจที่วันนี้คังจินโฮกล้าเรียกเธอว่าแม่อย่างเต็มที่ “อ่อ ค่ะ ก็เรื่อย ๆ ตามเรื่องหน่ะค่ะ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้คุณแม่ก็จะได้ผ่าตัดแล้วนะครับ ดีใจจังเลย”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ เอ่อ นี่แล้วคุณรู้จักเจ้าของไขกระดูกไหมคะ”
“ไม่หรอกครับ เห็นว่าเป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาบริจาคให้คุณแม่โดยเฉพาะเลย”
“โถ ไม่น่าลำบากเพราะชั้นเลยนะคะ”
“ไม่หรอกครับ เค้าเต็มใจจะช่วยคุณแม่หน่ะครับ”
“ถ้าอย่างนั้น ชั้นก็อวยพรขอให้พระเจ้าคุ้มครองเค้านะคะ” คุณยุนนายิ้มกับคังจินโฮ
“อ่อ ผมขอตัวไปรับโทรศัพท์นะครับ” จีแทเดินออกไปยังระเบียงห้องพัก

“ครับ จอนห์” เขากรอกเสียงลงไปเมื่อรู้ว่าเป็นใครโทรมา
“หวัดดีครับ จีแท คุณแม่เป็นไงมั่งครับ”
“ดีครับ เนี่ยะ มีข่าวดีจะบอกหล่ะ พรุ่งนี้แม่จะผ่าตัดเปลี่ยนไขกระดูกแล้ว”
“เหรอครับ ดีใจด้วยนะครับ”
“ขอบคุณครับ แล้วนี่คุณอยู่ไหนครับเนี่ยะ”
“อ่อ ก็อยู่บ้านหน่ะครับ เสาร์นี้ไม่รู้จะทำอะไรเลยขอนอนอยู่บ้านดีกว่า อ่อ ขอโทษที่ไม่ได้แวะไปเยี่ยมเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่โทรมาก็ดีใจแล้ว”
“ดีใจที่ผมโทรมาเหรอครับ” ปลายสายถามด้วยความตื่นเต้น
“บ้า ผมหมายถึง ดีใจที่โทรมาถามเรื่องแม่ผมหน่ะ”
“เหรอครับ เหอะ ๆๆๆ”
“ก็ใช่สิ เออ แล้วพรุ่งนี้คุณจะมาเยี่ยมแม่หรือเปล่า”
“อืม ผมต้องดูก่อนนะว่าว่างหรือเปล่า ถ้าไม่มีอะไรถึงจะไปได้”
“ครับ ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
“ครับ หวัดดี”
จีแทเข่นเขี้ยว  “แหม พอพูดเกาหลีคล่องขึ้นก็มียอกย้อนเชียวนะตาฝรั่ง”
 ยังไม่ทันได้วางสายดีก็มีอีกสายเข้า

“ฮาโหล พี่จีซบ”
“จีแท ฮยอนแจไปไหนก็ไม่รู้ เค้าเก็บเสื้อผ้าและของของเค้าออกไปหมดเลย”
“หา!”
                                                                       ------------------------------------------------

“เฮ้ย อะไรวะเนี่ยะ นี่มรึงจะย้ายไปไหนวะเนี่ยะ” จุงแจตกใจเมื่อเห็นฮยอนแจสะพายเป้ใบย่อมเตรียมเดินทาง
 “ก็ พราะว่าพรุ่งนี้ชั้นจะกลับแดจอนเลยหน่ะสิ” ฮยอนแจตอบเรียบ ๆ
“หา กลับแดจอน นี่แกหมายความว่าไงวะ”
“กลับไปอยู่ในที่ของชั้นสิวะ ของใช้หน่ะชั้นจ้างคนมาย้ายไปแล้ว เหลือแค่เสี้อป้าในเป้ที่หล่ะ”
“หมายความว่า...”
“มันหมดหน้าที่ของชั้นแล้วหนิ”
“แล้วแกไปลาออกแล้วใช่ไหม”
“อืม”
“แกไม่คิดจะไปหาแม่กับจีซบมั่งเหรอ”
“ไปสิ แต่คงไปดูเฉย ๆ ชั้นไม่อยากให้แม่กับจีซบรู้เรื่องนี้”
“ฮยอนแจ..”
“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาดนะ”
“เฮ้ย แล้วแกทนเห็นจีซบเสียใจได้เหรอวะ”
“เค้าเสียใจเพราะชั้นจากไป ดีกว่าเค้าจะต้องมาทนลำบากกับชั้นทีหลังนะเว้ย”
“อืม”
“เด็กกำพร้าอย่างชั้น โหยหาคำว่าครอบครัวมาโดยตลอด และชั้นก็ได้เจอครอบครัวที่ดีขนาดนี้ ถึงแม้ชั้นจะไม่ได้อยู่กับพวกเค้าอีกต่อไป แต่ชั้นก็ขอทำอะไรให้พวกเค้าบ้าง”
“อืม”
“เวลาชั้นไม่อยู่ก็ส่งข่าวจีซบมาให้ชั้นบ้างนะจุงแจ”
“เออ..”
“แกไม่โกรธชั้นใช่ไหม”
“มรึงต้องไปถามจีซบกับแม่นู้น มาถามอะไรกรู”
“อืม กูไปโรงบาลก่อนนะ ขอบใจว่ะ เพื่อนรัก” ฮยอนแจสวมกอดจุงแจ อย่างขอบคุณ
“เออ โชคดีละกัน”
“อืม นี่ชั้นซื้อไอ้นี่มาให้แกด้วย”
“ไรวะ”
“อ่ะ” ฮยอนแจยื่นกล่องที่ห่อด้วยกระดาษให้จุงแจ ก่อนจะบอกว่า “สำหรับว่าที่คุณพ่อไงวะ” เขาส่งห่อสมุนไพรให้
“เออ ไอ้นี่ ขอบใจมาก ๆ ว่ะ”
“ไปล่ะนะ”
“อืม อย่าลืมส่งข่าวมามั่งนะ” จุงแจโบกมือให้เพื่อนที่เดินออกนอกรั้วไปแล้ว

  ฮยอนแจไปถึงโรงพยาบาลตอนเที่ยงกว่า ๆ ก่อนอื่นเขาค่อย ๆ เลียบเคียงไปมองหน้าห้องของคุณยุนนา พรุ่งนี้แล้วสินะที่คุณยุนนาจะได้รับการผ่าตัด เขาได้แต่หวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย
   เขาเดินมาถึงลานข้างนอกเพื่อมองภาพมุมสูงของกรุงโซลครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะไปจากที่นี่ แต่เขาก็เหลือบเห็นจีซบที่กำลังนั่งอยู่คนเดียวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เขาจึงหลบไปมุมอื่นเพื่อแอบมองคนรักของเขาห่าง ๆ
    จีซบนั้นได้แต่ถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับฮยอนแจ ไหนสัญญากับเขาแล้วไงว่าจะไม่ไปไหนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ตอนนี้คือเวลาที่เขากับฮยอนแจควรอยู่ข้าง ๆกันและให้กำลังใจกันและกันไม่ใช่หรือ แต่สิ่งที่เขาเผชิญอยู่ตอนนี้คือการหายไปของฮยอนแจ คนที่รักและต้องการเป็นที่สุด เขาได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเพื่อระบายความเศร้าหมองของเขา
“นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวเหรอครับคุณจีซบ” คังจินโฮที่ดูดีในชุดลำลองเข้ามาถาม
“ก็…”
“เรื่องของฮยอนแจใช่ไหม” จินโฮตอบแทนและค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ
“คุณ....” จีซบได้แต่มองหน้าของจินโฮด้วยน้ำตาอาบแก้ม
“คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าใครที่พร้อมจะอยู่ข้างคุณทุกเวลา” จินโฮคว้ามือเรียวนั้นมากุมไว้อย่างให้กำลังใจ
“คุณจินโฮ”
คังจินโฮไม่รอช้า รอบตัวจีซบเข้ามากอดไว้ทันที
“ผมนี่หล่ะ คือคนที่จะอยู่กับคุณ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม” เขามองหน้าจีซบด้วยสายตาจริงจังและอ่อนโยน ก่อนจะโอบกอดร่างบางนั้น และลูบผมเบา ๆอย่างปลอบโยน

 ฮยอนแจที่อยู่อีกมุมหนึ่งเห็นภาพนั้นทั้งหมด เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากปล่อยให้น้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมาช้า ๆ นี่เป็นครั้งสุดท้ายของเขาที่จะได้เห็นจีซบ
       และชีวิตรักครั้งใหม่ของจีซบ
เขาค่อย ๆ ปลีกตัวออกมาช้า ๆ แล้วย้ำตัวเองกับการตัดสินใจของเขา ฮยอนแจนึกได้ว่าเขาไม่ควรอยู่ที่นี่นานนัก

          เพราะว่าหน้าที่ของเขาทั้งหมด  นับจากนี้คังจินโฮจะเป็นคนที่ทำแทน

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 27-12-2009 14:08:51

ตอนที่ 18 ความฝัน ความจริง และความเจ็บปวด

“แม่...แม่ฟื้นแล้ว” จีแทส่งเสียงบอกทุกคนในห้องที่นั่งรออยู่ปลายเตียง ตอนนี้ในห้องพักฟื้นประกอบไปด้วยลูกทั้งสองของหล่อน จุงแจ และ คังจินโฮ ที่ต่างก็กรูเข้ามาหาร่างบางบนเตียงด้วยความรัก ความห่วงใย
  “แม่...” เสียงแผ่วลอดมาจากปากปางของจีซบที่ตอนนี้น้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ
“จ้ะ แม่ฟิ้นแล้ว....” คุณยุนนากล่าวพลางมองไปรอบตัว พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงแปลกใจ“แล้ว..นี่ฮยอนแจล่ะ”
จีแทกับจุงแจทำหน้าตาบอกไม่ถูก  ส่วนจีซบเองถึงกับเศร้าลงอย่างทันที
“เค้า...ไปแล้วครับ” คังจินโอ เป็นคนบอกคุณยุนนาด้วยตัวเอง ส่วนคุณยุนนานั้นพยักหน้ารับรู้เบา ๆ
“เอ่อ คือ แม่ครับ แล้วนี่หมอจะให้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ครับ” จุงแจเปลี่ยนเรื่องถาม
“ก็ ไม่รู้เลยอ่ะจ้ะ เดี๋ยวหมอคงมาบอกอีกทีมั๊ง” คุณยุนตาอมยิ้มตอบ แต่แววตายังฉายความครุ่นคิด “แล้วฮยอนแจไปไหนล่ะ”
---------------------------------------

“ฮยอนแจ ๆๆๆ” เสียงชายกลางคน เรียกหาชายหนุ่มที่กำลังช่วยเก็บของในห้องพัสดุ
“ครับ อะไรครับบราเทอร์” ร่างหนาที่ตอนนี้ซูบซีดลงเล็กน้อยหันมาถามคนเรียก
“บอกแล้วว่าไม่ต้องช่วย ๆๆๆ แหม กำลังรักษาเนื้อรักษาตัวด้วย เดี๋ยวก็ยิ่งป่วยไปใหญ่หรอก”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมเกรงใจ”
“โหย นี่หายดีแล้วค่อยมาช่วยทำก็ได้ หลวงพ่อไม่ว่าอะไรหรอก”
“ไม่ได้หรอกครับบราเทอร์  นี่ผมก็อาศัยบ้านหลวงพ่ออยู่ฟรี ๆ แล้วนะครับจะให้ผมมัวแต่นอนในบ้านทั้งวันได้ไง”
“เฮ่ยยย น่า บอกแล้วไงหายดีค่อยมาช่วย เออะ แล้วนี่ทำไมยังไม่กลับบ้าน ห้าโมงเย็นแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากอยู่ดูน้อง ๆ ฮะ ดูแล้วคิดถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ ดี”
“อ่า ตามใจละกันนะ เดี๋ยวเจอกันตอนอาหารเย็น”
  “ครับ” ฮยอนแจรับคำ
   ตอนนี้ฮยอนแจกลับมาแดจอน มาบ้านที่แท้จริงของเขา สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เป็นของบาทหลวงชาวตะวันตกท่านนึง และดำเนินอยู่ได้ด้วยเงินบริจาคจากมูลนิธิ ตอนนี้บาทหลวงท่านนั้นก็ยังมีชีวิตอยู่และเปรียบเสมือนพ่อของฮยอนแจเลยก็ว่าได้
 เขาใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่แห่งนี้ตั้งแต่จำความได้ และได้รับการส่งเสียเล่าเรียนจากมูลนิธิจนถึงระดับวิทยาลัย ก่อนจะไปทำงานที่โซล และตอนนี้เขาก็กลับมาอยู่ที่บ้านของเขาอีกครั้ง และไม่คิดจะกลับไปโลดโผนแบบชาวกรุงอีกต่อไป
  หลวงพ่อเองก็รักฮยอนเจเหมือนลูกชายคนนึงเช่นกัน เด็กคนนี้นอกจากจะไม่เกเรแล้ว ยังเป็นคนดีอีกด้วย ต่างจากเด็กกำพร้าทั่วไป ที่มักจะไขว้เขวไปทางอื่นได้ง่าย เพราะไม่มีผู้ปกครองมาดูแลใกล้ชิด การกลับมาครั้งนี้ทำให้หลวงพ่อเองก็รู้สึกดีใจระคนแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าไม่สดชื่นของฮยอนแจ แต่นั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่หลวงพ่อต้องเข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของคนที่ชื่อว่าเด็กในปกครองเลย
  เขาเดินมุ่งไปยังโรงครัว เพื่อช่วยคนงานเตรียมอาหารเหมือนทุกวันที่เขามาอยู่ที่นี่ เขาตื่นนอนแต่เช้าเพื่อออกมาช่วยหลวงพ่อกับบราเทอร์เตรียมอาหารเช้าให้กับเด็ก ๆ  สาย ๆ ก็ช่วยงานในโรงรถ ตกบ่ายมาทำงานในโรงเก็บพัสดุ และช่วยงานครัวในช่วงเย็น โดยงานทั้งหมดนั้นไม่ได้มีใครบังคับให้เขาทำ แต่เป็นเขาเองที่เต็มใจช่วยในงานต่าง ๆ เพื่อแสดงน้ำใจแลกกับที่พักและการดูแลเอาใจใส่ของงบาทหลวง ที่เปรียบเสมือนเป็นพ่อกับพี่ชายของเขา โดยเขาอาศัยอยู่ในบ้านห้องพักซึ่งแต่เดิมเป็นของครูผู้ดูแลเรือนนอน ซึ่งตอนนี้เหลืออยู่หลายห้อง เพราะส่วนใหญ่ครูที่สอนอยู่ที่นี่ก็เป็นคนละแวกนี้ทั้งนั้น
  แต่ถึงแม้เขาจะทำตัวให้ยุ่งมากแค่ไหนในแต่ละวัน เพื่อที่จะสลัดบางสิ่งที่เขาเลือกแล้ว เขาพยายามใช้แรงงานมาก ๆ เพื่อตกกลางคืนเมื่อหัวถึงหมอนจะได้ไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้น แต่ฮยอนแจเองก็ฝันถึงจีซบอยู่บ่อย ๆ เขาฝันเห็นคนรักของเขาร้องไห้ในฝันอยู่ทุกคืน เขาอยากจะเข้าไปกอดปลอบอย่างเคย แต่เขาก็ไม่สามารถคว้าร่างบางนั้นไว้ได้เลย 
นี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว ฮยอนแจมองทอดสายตาออกไปในบรรยากาศสีขาวโพลนจากหิมะ อากาศตอนนี้หนาวเย็นจับหัวใจที่หนาวเหน็บของเขา เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่า จีซบเป็นอย่างไรบ้าง

---------------------------------------
   “คุณจีซบครับ เย็นนี้ก่อนกลับบ้านไปซื้อของเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ” คังจินโฮบอกจีซบขณะที่ร่วมโต๊ะมื้ออาหารกลางวันในศูนย์อาหารของพนักงาน
“เอ่อ...”
“นะครับ เพราะวันนี้จีแทก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วหนิ เดี๋ยวผมโทรบอกแม่คุณก่อนก็ได้”
“ครับ” จีซบรับคำ ก่อนจะก้มหน้าทานข้าวต่อไป
“ดีครับ” คังจินโฮอมยิ้มกับคำตอบของคนตรงหน้า
คังจินโฮรู้สึกมีความสุขมาก ตั้งแต่เขาทำให้พนักงานคนนั้นออกไปจากชีวิตของจีซบ เขาก็เช้าถึงเย็นถึงคนหน้าหวานตรงหน้าได้โดยไม่มีอุปสรรคหรือข้อจำกัดใด ๆ ทั้งสิ้น  และพระเดชพระคุณของเขานั้น ทำให้คนในครอบครัวของจีซบไม่กล้าที่จะปฎิเสทตัวเขาอีกต่อไป
 เขาพบว่า ทุก ๆ วันเขาตื่นนอนมาพร้อมรอยยิ้มและความกระตือรือล้นที่จะมาทำงาน งานที่มีเลขาฯ ที่เขารักอย่างจีซบ  เขาอยากย้ายโต๊ะทำงานของจีซบมาไว้ในห้องเขาเสียจริง จะได้ใกล้ชิดกันมากกว่านี้ บางทีเขาก็มีความคิดชั่ววูบแบบผู้ชายทั่วไปที่อยากจะทำอะไรมากกว่านั้น แต่ท่าทีสงวนเนื้อตัวของฝ่ายตรงข้าม และความที่ได้รับการเลี้ยงดูมาดีของตัวเขาเอง เขาจึงไม่ได้ทำอะไรลงไปมากนักนอกจากกุมมือจีซบนาน ๆ เพียงเท่านั้น
  อีกสองวัน ก็จะเป็นวันที่ 11 เดือน 11  หรือที่ชาวเกาหลีถือว่าเป็นวันของคู่รัก คังจินโฮก็อยากจะบอกรักจีซบอย่างเป็นทางการซะที  เขายิ้มให้กับคนตรงหน้าที่รับประทานอาหารด้วยกัน ท่ามกลางสายตาสอดรู้สอดเห็นของพนักงานบางคนที่มาใช้บริการศูนย์อาหารนี้ด้วยกัน


      ---------------------------------------
“ขออำนาจของพระบิดา พระบุตร และพระจิตร ลูกปาค ฮยอน แจ ขอวิงวอนให้พระองค์โปรดช่วยให้คุณฮันยุนนา มีสุขภาพที่แข็งแรง หายขาดจากโรคร้ายทั้งปวงด้วยเถิด”

 กิจวัตรประจำวันของฮยอนแจอีกอย่างหนึ่งนั่นก็คือ การเข้าโบสถมาอธิฐานต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้าให้ช่วยปกปักรักษาคุณแม่ของจีซบ  เขารู้สึกผิดที่ทำผิดสัญญากับคุณยุนนา แต่เมื่อเขารักจีซบมากแค่ไหน เขาก็ต้องนึกถึงความเป็นจริงของตัวเอง และความจำเป็นของคุณยุนนากับครอบครัวมากกว่า เขาขอยอมรับความเจ็บปวดทั้งหมดไว้แต่เพียงคนเดียวจะดีกว่า

“สบายใจขึ้นหรือยังฮยอนแจ”  บาทหลวงชราผู้ที่ฮยอนแจเคารพรักเหมือนพ่อเข้ามาแตะที่ไหล่เบา ๆ ด้วยความห่วงใย
“ครับ หลวงพ่อ”
“พ่อเป็นห่วงเรานะ”
“หลวงพ่อ...”
“พ่อรู้ว่าเราไม่ค่อยสบายใจเพราะแบกรับอะไรบางอย่างมา แต่อย่าลืมสิว่าเราไม่ได้ทุกข์คนเดียว บางทีคนที่เราไปแบกทุกข์ให้ เขาก็อาจจะทุกข์ไม่แพ้ตัวเราเช่นกัน”
“ครับ หลวงพ่อ”
“ไปพักผ่อนได้แล้ว อากาศหนาวอย่างนี้ต้องดูแลตัวเองให้มาก ๆ ล่ะ” หลวงพ่อกล่าวด้วยรอยยิ้มใจดี

      ---------------------------------------
“คุณแม่ครับ เย็นนี้ผมขออนุญาตพาจีซบไปทานข้าวนะครับ” คังจินโฮกรอกเสียงสุขุมผ่านโทรศัพท์ถึงคุณยุนนา
“อ่อ ค่ะ ไม่น่าลำบากเลยนะคะคุณจินโฮ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ”
“ค่ะ เอ่อ งั้นชั้นขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”

 คังจินโฮยิ้มดีใจ ที่วันที่เขารอคอยก็มาถึงแล้ว เขาจักการจองร้านหรู เพื่อชมทัศนียภาพของกรุงโซลโนยามราตรี งานนี้ต้องยกให้ชอยแทยัง ที่แนะนำร้านดี ๆ แบบนี้ให้เขา
“ไม่รับรักให้มันรู้ไปสิวะ” เขานึกขำที่ชอยแทยังเคยโม้ไว้ ใช่ ไม่รับรักให้รู้ไปสิ เขานี่หล่ะ จะทำให้รับให้ได้

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 28-12-2009 00:42:03

ตอนที่ 19  คำตอบ


“จอนห์ ตอนนี้คุณว่างไหม” จีแทโทรหาจอนห์หลังจากเลิกเรียน
“ว่างครับ ว่าง จีแทมีอะไรเหรอ”
“คุณไปโรงพยาบาลกึนฮวาเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหม”
“ใครเป็นอะไรเหรอครับ” จอนห์สงสัย
“เหอะน่าาา อย่าเพิ่งถามผมตอนนี้เลย เดี๋ยวผมค่อยเล่าให้ฟัง เจอกันที่โรงพยาบาลกึนฮวานะ”
 “ครับ ได้ครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้หล่ะ”
จีแทนึกสงสัยว่าใครเป็นผู้บริจาคไขกระดูกให้คุณยุนนา เพราะตั้งแต่ผ่าตัดเขาไม่เคยเจอหรือไม่เคยได้ยินชื่อคนใจดีคนนั้นแม้แต่น้อย และด้วยยุ่งอยู่กับการดูแลแม่ของตน จึงไม่ได้ถามไถ่หมอเจ้าของไข้แต่อย่างใด วันนี้เขาจะไปถามหมอเพื่อทำการไปขอบคุณเจ้าของไขกระดูกนั้นด้วยตัวเอง ได้ยินมาว่าเป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาซะด้วย อย่างนี้เขาคงต้องขอบคุณเป็นอย่างมากซะด้วย
 เมื่อถึงโรงพยาบาล สองหนุ่มไม่รอช้าที่จะติดต่อคุณหมอ และเป็นโชคดีของสองหนุ่มที่หมอเจ้าของไข้อยู่พอดี ทั้งสองจึงไปพบคุณหมอด้วยความสงสัย หมออนุญาติให้ดูข้อมูลเพราะจีแทเป็นลูกชายของคนไข้ตัวเอง
“อ่าว แล้วนี่คุณคังจินโฮเค้าไม่ได้บอกพวกคุณหรอกเหรอครับ” คุณหมองง
“ครับ ใช่ครับ คือคุณแม่อยากจะไปขอบคุณเค้าหน่ะครับ เห็นว่าเป็นคนต่างจังหวัดด้วย”
“อืม เดี๋ยวหมอหาให้นะ” คุณหมอเปิดไฟล์ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ แล้วลงมือค้นหา
“เจอแล้ว นี่ไงคุณดูสิ”หมอให้จีแทดูข้อมูลคนใจดีรายนั้น
“ครับ” จีแทรับคำและดูข้อมูลที่หมอส่งให้ ก่อนจะตกใจสุดขีด เมื่อพบว่า
“พะ...พะ..พี่ฮยอนแจ”

      ---------------------------------------


กรุงโซลยามค่ำฤดูหนาว ปรากฎแก่สายตาคนทั้งสองที่นั่งโต๊ะที่สามารถมองเห็นกรุงโซลได้สวยที่สุด ภายในร้านอาหารสุดหรูของ
โรงแรมแห่งนี้
  จีซบมองภาพตรงหน้าด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าจะได้เห็นกรุงโซลในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อนแบบนี้ เช่นเดียวกับคังจินโฮ ที่นึกขอบใจชอยแทยังเพื่อนรัก  ก่อนจะชวนจีซบรับประทานอาหารตรงหน้า
  ท่าทางของจีซบไม่ได้ฉายแววเศร้า หรือเสียใจเหมือนเดือนก่อน เขายิ้มพอใจ นี่ไงล่ะ น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่นี่ใจคน ใกล้ชิดกันเกือบทุกวันอย่างนี้ไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่ายังไงล่ะ
  วันนี้ท่าทีของจีซบดูสบาย ๆ และกล้าพูดคุยกับเขามากกว่าแต่ก่อน มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก ๆ เพราะว่าโอกาศที่จะเป็นเจ้าของจีซบอย่างเต็มตัวนั้น มันช่างสดใสเสียนี่กระไร จีซบกับเขาดื่มไวน์ที่สั่งมาและพุดคุยอย่างอบอุ่น
แต่ความไม่คุ้นกับของมึนเมาของจีซบทำให้จีซบมึนเมาอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าหนุ่มออฟฟิศธรรมดานั้นไม่สามารถปิดบังความงามของผิวขาวในร่างบางที่ระเรื่อด้วยเลือดลมไหลเวียนอยู่ภายใน  แก้มยุ้ยของดวงหน้าหวานใส ก็เปลี่ยนเป็นสีกุหลาบเช่นกัน ดวงตาเล็ก ๆ นั้น ปรือด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้คังจินโฮ ไม่สามารถควบคุมความต้องการที่แท้จริงได้อีกต่อไป

เมื่อเขาจัดการกับค่าบริการในร้านอาหารเสร็จ เขาจัดการติดต่อเพื่อจองห้องพักอย่างด่วนที่สุด มือใหญ่ของเขาประคองร่างบางของจีซบที่ปรารถนามาแสนนานอย่างถนุถนอม ไปยังห้องพักสุดหรูที่เขาสั่งการไปเมื่อครู่นี้
ร่างบางนี้หล่ะ เขาจะนอนกอดถึงเช้าให้สมใจอยากเลยทีเดียว เพียงนึกแค่นั้น สันชาติยานดิบของความเป็นชายก็ปะทุขึ้น
เมื่อประตูห้องพักเปิด  คังจินโฮไม่รอช้าที่จะ อุ้มร่างบางเข้าอก ตาปรือ ๆ ของจีซบที่อยู่แทบอกเขามองมาอย่างมีความหมาย เขาก้มลงจูบริมฝีปากจีซบเบา ๆ  แขนเล็ก ๆ นั้น เกี่ยวกระหวัดที่คอเขา ด้วยความรัญจวน  เขามอบจูบอ่อนหวานนั้นให้กับจีซบอยู่นาน ก่อนจะ ถอนริมฝีปากออก ก็พบว่าริมฝีปากสวยนั้นแดงเห่อไปด้วยรสจูบของเขา เขาจิดจะจูบต่อ แต่ก็อดใจไว้ จึงอุ้มร่างนั้นวางบนเตียงหนานุ่ม
เขาค่อย ๆวางร่างบางที่มองตาด้วยความต้องการ มันยิ่งยั่วยุสันชาติยานความเป็นชายของเขายิ่งนัก  เขาจึงจู่โจมจูบโดยไม่ได้ให้จีซบตั้งตัว จูบเร่าร้อน นั้นทำให้จีซบครางออกมาด้วยความต้องการ เขาจึงจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากก่อนจะจูบที่ใบหน้า และย้ายมาซุกไซร้ที่ลำคออย่างกระหาย
 “อา...” เสียงครางของจีซบที่ตอนนี้ปวกเปียกไปทั้งตัว ทำให้เขาไม่รอช้าที่จะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ดออกเพื่อลิ้มรสความหอมหวานมากกว่านี้ เขาค่อย ๆ จูบที่ลำคอก่อนจะลงล่างเพื่อสัมผัสเนื้อหนุ่มหวานหอม
“อา..ฮยอนแจ.....อ๊าา.........” เสียงครางของจีซบทำให้คังจินโฮชะงักการกระทำทั้งหมดลงโดยทันที ความต้องการต่าง ๆ ที่ปะทุขึ้นเมื่อครู่ดับมอดลงทันที
 “ความจริงแล้วคุณยังไม่ลืมเค้าใช่ไหม” คังจินโฮมองหน้าหวาน ๆ ของจีซบที่สลดอยู่เพราะรู้ตัวว่าปล่อยตัวมากเกินไป
“ผมรักเค้า” คำตอบตรง ๆ จากปากของจีซบเหมือนเข็มที่ทิ่มไปยังกลางใจของชายหนุ่มตรง ๆ “แล้วคุณจะให้ผมลืมเค้าได้ยังไง” เสียงสั่นเครือ ออกจากปากของจีซบที่เริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดที่คิดถึงคนรัก
“แล้วผมล่ะ ผมก็รักคุณเหมือนกันนะ” คังจินโฮขอร้อง
“ผมรู้ว่าคุณรักผมมากแค่ไหน ผมขอโทษ ที่ผมรักคุณไม่ได้ ผมก็ไม่รู้ทำไมผมถึงรักฮยอนแจมากขนาดนั้น”
“แล้วเขาดูแลคุณได้ไหม ตัวคุณ แม่คุณน้องคุณล่ะ” คราวนี้จินโฮเริ่มขึ้นเสียง
“มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ ผมยินดีที่จะลำบาก ถ้าผมมีเค้าอยู่ข้าง ๆ เพราะเค้าเป็นคนที่ผมรัก คุณเข้าใจไหม ผมรักเค้า ฮือ ๆๆๆ”
 คังจินโฮมองเห็นจีซบร้องไห้หนักขึ้น จึงตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
“คุณจีซบ รู้ไหมทำไมฮยอนแจถึงจู่ ๆ ก็หายไป” น้ำเสียงจริงจังจากคังจินโฮทำให้จีซบตั้งใจฟัง
“ทำไมล่ะ คุณรู้หรือเปล่า” จีซบคาดคั้น
“ผมเอง...ที่บอกกับเค้าว่า ในฐานะเจ้าของไข้ของแม่คุณ ผมจะให้แม่คุณผ่าตัดได้ก็ต่อเมื่อเค้าออกไปจากชีวิตของคุณ”          น้ำเสียงคังจินโฮเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดบาป ที่นอกจากจะเอาชีวิตคนอื่นมาเป็นเดิมพันแล้ว ยังจะทำร้ายหัวใจของจีซบอีกด้วย
  ได้ฟังอย่างนั้นจีซบได้แต่ปล่อยโฮออกมาอย่างเสียใจ
 “ฮือ ๆๆๆๆๆๆ....”
“ผมมันเลวมากใช่ไหม ผมรู้ว่ามันไม่ดีที่ผมทำแบบนั้น แต่ที่ผมทำไป เพราะว่าผมรักคุณ ได้ยินไหมว่าผมรักคุณ” คังจินโฮพูดพลางเขย่าไหล่จีซบแล้วรวบกอดก่อนจะปล่อยโฮออกมาเช่นเดียวกัน
 “อ่อ อีกอย่าง ไหน ๆ ผมก็บอกคุณแล้ว” จินโฮผละออกมา ประจันหน้ากับจีซบ
“ปาคฮยอนแจเป็นคนบริจาคไขกระดูกให้แม่คุณ”
      ---------------------------------------
“แม่ครับ แม่.....” จีแทวิ่งกระหืดกระหอบกลับบ้าน ตามหลังมาด้วยจอนห์ที่สาวท้าวตามคนตัวเล็กกว่า
“มีอะไรลูก หน้าตาตื่นกลับบ้านมาเชียว” คุณยุนนาเข้ามาดูลูกคนเล็กด้วยความเป็นห่วง
“พี่ฮยอนแจ...พี่ฮยอนเจ”
“ทำไม ฮยอนแจมีอะไรเหรอลูก” คุณยุนนาชักสงสัย หวังว่าและหวังว่าคงไม่ใช่ข่าวไม่ดีของชายหนุ่มแน่ ๆ
“พี่ฮยอนแจ เป็นคนบริจาคไขกระดูกให้แม่” จีแทบอกด้วยอาการกระหืดกระหอบ
“หา....จริงเหรอลูก ที่แท้คนที่ช่วยชีวิตแม่นี่คือฮยอนแจเองเหรอเนี่ยะ” คุณยุนนาตื้นตันออกมาจนร้องไห้
“ใช่แม่ ผมกับจอนห์อ่านประวัติผู้บริจากมากับตา เป็นพี่ฮยอนแจของเราแม่”
“ครับ เป็นคุณฮยอนแจจริง ๆ” จอนห์เสริม
“โถ ไม่น่าทำเพื่อแม่ขนาดนี้เลย” คุณยุนนาปาดน้ำตาที่ไหลออกมาราวกับทำนบแตก  จีแทสวมกอดแม่ไว้เพื่อปลอบโยน
“แล้วทำไมฮยอนแจถึงหนีพวกเราไปได้ล่ะ” คุณยุนนาสงสัย

      ---------------------------------------
เมื่ออยู่คำตอบทุกอย่างแล้ว จีซบได้ล่ำลาคังจินโฮ เขาขอบคุณสำหรับทุกอย่าง และขอโทษที่เป็นอย่างที่คังจินโฮอยากให้เป็นไม่ได้ คังจินโอ ได้แต่บอกว่า ไม่เป็นไร เขารู้สึกเป็นสุขมากกว่าเมื่อเห็นคนที่เขารักมีความสุข  สุดท้ายเขาขอร้องให้คังจินโฮไม่ต้องไปส่งเขาที่บ้าน ก่อนจะรีบต่อแท็กซีกลับมายังบ้านเขาเพื่อบอกกับทุก ๆ คน
“แม่...” จีซบโหเข้าหาคุณยุนนาทันทีเมื่อเห็นร่างบางของแม่นั้นรออยู่ในบ้าน
“จีซบ” สองแม่ลูกกอดกันแน่นน้ำตาไหลพราก ต่างคนต่างก็มีเรื่องอยากจะบอก และตามสัญชาติยานก็บอกว่าเป็นเรื่องเดียวกัน
“แม่...ฮยอนแจ”
“แม่รู้แล้วลูก แม่รู้แล้ว วันนี้น้องไปถามหมอที่โรงพยาบาลมา หมอบอกว่า ฮยอนแจคือคนที่ช่วยชีวิตแม่”
“แม่....” จีซบโผเข้ากอดแม่ด้วยน้ำตานองหน้า
“แล้วพี่รู้ไหมว่าทำไมเค้าหนีพวกเราไป” จีแทที่เพิ่งเดินเข้ามาถามถึงเหตุผลที่คนทั้งบ้านสงสัย
“คือ ฟังนะ คุณจินโฮ ไปบอกเค้าว่า ถ้าอยากให้แม่ผ่าตัด ฮยอนแจต้องไปจากพวกเรา เขาถึงจะยอม”
“เห้ยยย เลวมากเลยอ่ะพี่” จีแทคำราม
“อย่าไปว่าเค้าเลยจีแท ถ้าไม่มีเค้า แม่จะหายดีหรือเปล่าก็ไม่รู้” คุณยุนนาปราม
“โห แม่ ใช้ได้ที่ไหนอ่ะ เห็นแม่เป็นอะไร นี่ถ้าพี่ฮยอนแจเค้าไม่ยอมล่ะ” จีแทหน้ามุ่ย ไม่อยากจะนึกตาม
“เค้ารู้ไงว่าฮยอนแจต้องยอม เพราะเค้ารู้ว่าพี่ฮยอนแจรักพวกเรามากแค่ไหน ใช่ไหมแม่”
“จ้ะ ใช่...โถ  ฮยอนแจ ไม่น่าเลยลูก”
“แม่ครับ ผมควรจะไปตามฮยอนแจกลับมาใช่ไหม” จีซบหยุดร้องไห้ แล้วชะโงกหน้าถาม
“จ้ะ ครอบครัวเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันซะที”
“ใช่แล้วพี่” จีแทสนับสนุน
จีซบได้ยินดังนั้นเขาจึงตัดสินใจทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตนั่นคือการไปตามหาฮยอนแจ

หัวข้อ: <จบแล้วจ้า>ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 28-12-2009 01:57:34

ตอนที่ 20 ฤดูหนาวที่อบอุ่น
 
 จีซบตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อจัดการเก็บของใส่กระเป๋าเป้ เพื่อเดินทางไปแดจอน จากนั้น เขาได้ทำการจองตั๋วรถไฟ ซึ่งออกในเวลารอบเที่ยงวัน และก่อนที่จะไปแดจอนนั้น เขาได้ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างนั่นก็คือ การลาออกจากงาน

 เขาตั้งใจจะไปยื่นซองขาวให้กับคังจินโฮ  แต่ระหว่างนั้น ท่านประธานใหญ่ผู้เป็นพ่อของคังจินโฮได้เข้ามาหาคังจินโฮที่ห้องทำงานพอดี เพราะระแคะระคายว่าลูกชายคนเดียวของตนกำลังคบหากับเลขาหนุ่มหน้าหวาน ท่านประธานจึงมาดูหน้าต้นเรื่องด้วยตัวเอง
  “นี่อ่ะเหรอ เลขาของแก” ท่านประธานคังเปิดประตูเข้ามาขณะที่จีซบกำลังยื่นซองสีขาวนั้น
“เอ่อ...”คังจินโฮอ้ำอึ้ง
“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นพนักงานบัญชี วันนี้ผมมาลาเจ้านายทั้งสองคนครับ ลาก่อนครับ” จีซบกล่าวโดยที่ไม่เกรงกลัวต่อร่างทรงอำนาจตรงหน้าแต่อย่างใด
 “คุณพ่อครับ..คือ..”
"เย็นนี้ค่อยคุยกันที่บ้าน" ท่านประธานคังกล่าวก่อนจะเดินออกไป

จีซบไปล่ำลาเพื่อน ๆที่แผนกบัญชี ก่อนจะแวะมาหาจุงแจ เพื่อขอที่อยู่และเบอร์โทรของฮยอนแจ เพราะว่าไม่สามารถติดต่อฮยอนแจทางโทรศัพท์ได้เลย เขาได้ที่อยู่ของฮยอนแจมาคร่าว ๆ  ว่าเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าของคริสเตียน เขาจึงเช็กในอินเตอร์เน็ทดู จึงพบแผนที่ทางไปและเบอร์โทรติดต่อ

“ฮยอนแจ คุณอย่าหนีผมไปไหนนะ “

เขานั่งรถไปด้วยความตื่นเต้น และถึงแดจอนในเวลาบ่ายโมง เขาตื่นเต้นเมื่อพบว่าแดนจอนเป็นเมื่องที่เจริญอีกแห่งหนึ่งไม่น้อยหน้าโซลเลยทีเดียว เมื่อลงรถไฟแล้ว เขาจึงไม่รอช้าที่จะเดินทางไปยังที่อยู่ของฮยอนแจ อากาศยามบ่าย ไล่ความหนาวเหน็บในตัวเขา และในตอนนี้หัวใจของจีซบก็อบอุ่นขึ้นมามากมายเช่นกัน
   จีซบต่อแท็กซี่เพือไปยังโรงเรียนแห่งนั้น ใช้เวลาไม่นาน เขาก็มาอยู่หน้าสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ที่ที่คนที่เขารักเติบโต และใช้ชีวิตอยู่  เขาเดินเข้าไปเพื่อติดต่อในช่อง ติดต่อ สอบถาม
 “สวัสดีครับ ผมมาหาคุณปาค ฮยอน แจ หน่ะครับ” จีซบกล่าวกับพนักงานคนนั้น
“ค่ะ มาหาพี่ฮยอนแจเหรอคะ เดี๋ยวให้คนไปตามให้นะคะ” หญิงสาวรับคำ โดยให้จีซบนั่งรอในอาคาร สักพักเธอก็กลับมา
“ไม่อยู่อ่ะค่ะ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ แล้วจะให้ฝากบอกไหมคะว่าใครมาหา”
“ป่ะ เปล่าครับ ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณมากครับ” จีซบกล่าวอย่างเศร้า ๆ แต่ก็ไม่สิ้นหวัง เพราะพรุ่งนี้เขาก็มาหาใหม่ได้

ขณะที่เขากำลังเดินก้าวออกจากรั้วโรงเรียน เพื่อเดินย้อนไปในตัวเมือง ผ้าพันคอสีดำของเขาก็หล่นลงมา เขาจึงก้มลงเก็บ เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็พบร่างหนาที่คุ้นเคย เดินตรงมา..

“ฮย.....ฮยอนแจ...” เสียงเรียกชื่อคนที่เดินมาเบาลอดไรฟัน ไม่ต่างกับฮยอนแจที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาบอยู่ตรงนั้น
“จีซบ” ฮยอนแจเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ก่อนที่ร่างทั้งสองจะโผเข้าหากันด้วยความคิดถึง
“ฮยอนแจ” จีซบพูดได้แค่นั้น พลางกอดฮยอนแจไว้แน่นราวกับกลัวร่างตรงหน้าหลุดลอยไปอีก
“จีซบ” ฮยอนแจเองลูบผมจีซบด้วยความคิดถึงเช่นกัน เขารับรู้ว่าบ่าของเขากำลังเปียกโชกไปด้วยน้ำตา
“จีซบ ผมขอโทษ” ฮยอนแจละเพื่อกล่าวคำที่เขาอยากพูดมานาน
จีซบส่ายหัวคำกับพูดของฮยอนแจ “คุณไม่ต้องพูดคำนี้ออกมาหรอกฮยอนแจ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษที่เข้าใจคุณผิด”
“จีซบ” ฮยอนแจทำหน้าสงสัย
“ผมรู้เรื่องของคุณหมดแล้วนะ แล้วตอนนี้ผมก็ลาออกจากงานแล้วด้วย” จีซบกล่าวยิ้ม ๆ
“จีซบ ผมเองก็อยากจะบอกว่าผมคิดถึงคุณมาก ๆๆเลยรู้ไหม”
“ผมก็เหมือนกัน ฮยอนแจ”
สิ้นคำพูด ฮยอนแจก็สวมกอดจีซบอีกครั้งด้วยความรัก ความคิดถึง


      ---------------------------------------
“ไง จอนห์ เรียกผมมาวันนี้มีอะไรเหรอ” จีแทออกมาที่สวนสาธารณะเพื่อพบกับจอนห์ หลังจากฝ่ายนั้นได้ส่งข้อความทางโทรศัพท์ เหมือนจอนห์จะมีเรื่องสำคัญอะไรจะบอกเขา
“ครับ คือ ผมมีหลายเรื่องจะบอกคุณ” จอนห์รับคำเรียบ ๆ
“อะไรเหรอ”
“ผมจะมาลาคุณ”
“ลา จะไปไหนอ่ะ” จีแทตกใจ ที่อยู่ดี ๆ ฝรั่งตัวโตก็จะไม่อยู่แล้ว
“ก็คือ ผมจะ..”
“ไม่ต้องพูดเลย” จีแทชิงพูดออกมา “ผมเข้าใจว่างานของคุณมันต้องย้ายบ่อย ๆ ว่าแต่ไม่อยู่ฉลองคริสมาตร์ด้วยกันเหรอ”
“คือ...”
“แล้วนี่จะไปเมื่อไหร่อ่ะ”
“อ่อ อาทิตย์หน้าครับ”
“เหรอ โชคดีละกัน” จีแทกล่าวห้วนๆ กลบอาการเศร้าออกมา “แล้วเรื่องที่อยากบอกผมอีกล่ะ”
“คือ คุณจำเรื่องที่คุณได้ฝึกงานที่ยูเอ็นใช่ไหม” จอนห์กล่าว
“อ่า ใช่ ๆ ผมไม่ได้สมัครไปนะ ทำไมเหรอ มีอะไร”
“คือ ผมเองหล่ะ ที่เป็นคนทำเอกสารรับเด็กฝึกงานไปถึงคุณ”
“หา ไอ้ฝรั่งบ้า นี่นายเองเหรอ เป็นคนที่ทำให้ชั้นต้องวุ่นวายเรื่องเรียนภาษาอังกฤษเนี่ยะ” จีแทเริ่มออกงิ้วใส่จอนห์
“ช่ายย ผมขอโทษ ก็ผมอยากเจอคุณบ่อย ๆ หนิ และนั้นก็เป็นเรื่องสุดท้ายที่จะบอกกับคุณว่า ผมชอบคุณ” คราวนี้จอนห์พูดเร็ว ๆ เพื่อชิงตัดหน้าคนตัวเล็ก
“หา...นาย...ว่า...อะไร...นะ?” จีแท หรี่ตาด้วยสะดุดคำพูดเมื่อครู่
“พู วา โย ...ผมชอบคุณ...ได้ยินไหม ผมชอบคุณ คุณจีแท”
“โหยย  ไอ้บ้า มาบอกว่าชอบตอนจะลาจากกันไป ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่ชอบเว้ยยยย”
“เดี๋ยว ใครว่าผมจะไปไหน...” ฝรั่งชิงถาม
“ก็นายอ่ะ นายบอกจะมาลาชั้น เพราะว่านายจะย้ายไปทำงานที่อื่นไม่ใช่เหรอ” จีแทกล่าวเร็วรัว
“ใครบอกล่ะ”
“หะ อะไรนะ”
“ผมจะมาลาคุณเพราะว่าอาทิตย์หน้าผมจะต้องไปทำงานที่อินโดนีเซียหน่ะ แต่ไปชั่วคราวนะ อีกสองอาทิตย์ผมถึงจะกลับมาเกาหลี เข้าใจหรือยังครับ” จอนห์ยิ้ม พร้อมหยิกแก้มคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู
“โหยย ไอ้เราก็หลงดีใจ นึกว่าจะไปลับซะอีก” จีแทวางฟอร์มเต๊ะ
“ผมกลัวว่าถ้าผมไปแล้ว ใครบางคนจะนั่งด่าผมทั้งวันหน่ะสิ หุหุ”
“ไอ้ฝรั่งหลงตัวเอง ไม่มีใครคิดถึงนายหรอก แบร่!” จีแทหันหลังให้จอห์น และโทรศัพท์ของเขาก็มีข้อความเข้ามา จีแทเลยเปิดดู และพบว่าเป็นข้อความจากจีซบ จึงรีบเปิดอ่าน
“เจอฮยอนแจแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
      จีแทกับจอนห์จึงหันมายิ้มให้กันด้วยความโล่งใจ

      ---------------------------------------
  จีซบใช้ชีวิตอยู่ที่แดจอนกับฮยอนแจมาแล้วสองวันด้วยความอิ่มเอิบใจ โดยเขาพักอยู่กับฮยอนแจในห้องพักบนตึกนอน ฮยอนแจรู้สึกเป็นสุขที่สุดในชีวิตที่มีจีซบนอนอยู่ในอ้อมแขนอบอุ่นของเขา และคืนนี้ก็เช่นกัน อากาศหนาวเหน็บจากข้างนอก ทำให้สองร่างซุกเข้าหาไออุ่นของกันและกัน ก่อนที่ไออุ่นนั้นจะเปลี่ยนแปลงเป็นไอรัก ที่พัดพาให้ทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่งเดียว
   จีซบตื่นเช้ามาก็พบว่าตอนนี้เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มหนา ฮยอนแจเองก็เช่นกัน เขากอดฮยอนแจแน่นขึ้นก่อนจะจุมพิตเบา ๆ ที่อกหนาของคนที่หลับอยู่อย่างแสนรัก แล้วค่อยประคองร่างตัวเองมายังหน้ากระจกอย่างยากลำบากเพื่อเตรียมตัวเข้าห้องน้ำ
เขาพิศร่างเปลือยเปล่าของตนเองในกระจก นิ้วเรียวค่อย ๆ ลูบจากมากลงมาคอ แผ่นอกขาวเนียน ที่ปรากฎรอยรักสีชมพู เหมือนกลีบกุหลาบที่บรรจงโปรยบนผิวน้ำนม ไล่มาหน้าท้อง ก่อนจะพิศอะไรได้มากกว่านั้น ฮยอนแจก็เข้ามาหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ ก่อนจะสวมกอดเขาทางด้านหลังอย่างรักใคร่
“ที่รัก ทำอะไรอยู่เหรอครับ”
“หืม ก็ดูตัวเองหน่ะ น่าประหลาดมากเลย ที่ผมเป็นของคุณแล้วหน่ะ” จีซบกระชับอ้อมแขนอบอุ่นนั้น
“ตรงไหน ?”
“ก็ไม่น่าเชื่อเลยว่า ผมจะหาคุณเจอ”
“ก็เจอแล้วนี่ไง” ฮยอนแจประหลาดใจในคำพูดของคนรัก
“ก็ ผมหมายถึงรักแท้หน่ะ” จีซบกล่าว
“อย่าทิ้งผมไปอีกนะ”  จีซบหันไปประจันหน้ากับฮยอนแจ ร่างสูงเท่ากัน แต่แพ้กันที่ความหนาของร่างกาย
“ครับ สัญญา” ฮยอนแจสัญญาด้วยจุมพิตอ่อนหวานรับอรุณ

จบบริบูรณ์


ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: in_nov ที่ 11-01-2010 20:26:22

อ่านรวดเดียวจบ สนุกค่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 15-01-2010 09:20:51

สนุกดีค่ะ  บรรยากาศเกาหลีๆดี  :L2:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 20-01-2010 16:06:36

มีภาคต่อด้วยใช่ไหม? เห็นบอกว่า Part 1 อ่ะครับ?

แอบเศร้า แต่ก็ดีใจ เพราะสุดท้ายก็ได้รักกันเสียที

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: jab ที่ 09-05-2010 03:08:01

อ๊า !  เเฮปปี้เเอนดิ้ง :}

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 22-05-2010 00:26:41

:เฮ้อ: ลุ้นตามมากมายยยยยยยยย
สุดท้ายก็แฮปปี้ ><
ฮยอนแจเป็นคนดีมากมายอะค่ะ
 :L2:
ขอบคุณมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 13-06-2010 13:09:34

สนุกค่ะ น่ารัก น่าจะมีคู่คนน้องอีกนะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 19-06-2010 03:52:42

 :L1:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: DeJavu~ ★ ที่ 01-08-2010 16:32:52

สนุกอ่า อยากอ่านคู่น้อง ม่ายก้อตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 02-08-2010 23:09:25

ขอบคุณที่ลงให้อ่านนะคะ

ขอคอมเมนท์นิดนึงค่ะ (อย่าโกรธน้า  :monkeysad:) โดยรวมมันก็พอโอเคนะคะ แ่ต่ว่าการบรรยายยังเรื่อยๆอยู่น่ะค่ะ บอกไม่ถูก ยังไม่ค่อยเร้าใจเท่าไหร่ 555 ลองปรับๆดูนะคะ เอาใจช่วย สู้ๆค่ะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 19-12-2010 06:27:37

สนุกมากเลยค่ะ พึ่งได้มาอ่านแบบว่า เข้ากับบรรยากาศตอนนี้มากๆเลยค่ะเกาหลี้เกาหลีสุดๆอ่ะค่ะสนุกจริงๆ

ดีนะมาเจอตอนที่ลงจนจบแล้วไม่งั้นรอแบบว่าขาดใจแน่เลยค่ะ

นับถือในการมาต่อมากๆเลยถึงจะหายไปนานๆแต่ก็มาลงจนจบนับถือมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 05-12-2011 21:44:23

อ้างจาก: DeJavu~ ★ ที่ 01-08-2010 16:32:52  

สนุกอ่า อยากอ่านคู่น้อง ม่ายก้อตอนพิเศษ

กำลังจะเขียนตอนพิเศษของเรื่องนี้ค่ะ โปรดติดตามได้ที่นี่ เร็วๆนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-12-2011 14:25:08

คิดถึงจังเลยยยยยยยย :กอด1:
รออ่านตอนพิเศษอยู่น๊า
+1จ๊า

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 13-12-2011 19:32:55

อ่านแล้วหนาว ... ก็อ่านหน้าหนาวนิแหม !!
 โอยนึกว่าจะโศกประมาณวินเทอร์เลิฟซองซะงั้น จบหวานๆ น่ารักคะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 14-12-2011 23:11:00

ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 15-12-2011 02:04:31

รอมาตอนพิเศษ อิอิ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 28-12-2011 16:12:31

มาแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะทุกคน

“ที่รักครับ ผมจะกลับบ้านแล้ว อยากได้อะไรหรือเปล่า” จีซบที่เพิ่งเลิกงานโทรหาฮยอนแจที่ทำงานอยู่ที่อู่ซ่อมรถ
“อืม ไม่ล่ะ กลับบ้านดี ๆ นะครับ แล้วเจอกัน”
“ครับบ” จีซบวางสายแล้วยิ้มให้กับโทรศัพท์ หลังจากที่เขาตัดสินใจย้ายมาอยู่แดจอนกับคนรักแล้ว เขาก็เริ่มหางานทำที่นี่ ซึ่งตอนนี้เขาก็ทำงานด้านบัญชีให้กับโรงงานแห่งหนึ่งในละแวกนั้น ส่วนฮยอนแจเองก็เพิ่งจะเปิดอู่ซ่อมรถเล็ก ๆ ของตัวเองใกล้ ๆ โรงเรียนของคุณพ่อบาทหลวง โดยที่ดินและบ้านตรงนี้ก็เป็นที่ดินของหลวงพ่อบาทหลวงที่ขายให้เขาในราคาย่อมเยา และถึงกระนั้นเมื่อเขาไม่มีลูกค้าที่อู่ ฮยอนแจเองก็ยังไปช่วยทำงานที่โรงเรียนสม่ำเสมอ เพื่อตอบแทนพระคุณของคุณพ่อบาทหลวงที่เขาเคารพรัก
  ชายหนุ่มค่อยล้างมือเพราะอากาศหนาวเหน็บ และก็เสียบปลั๊กกาน้ำสำหรับต้มเป็นน้ำอุ่น ๆ ให้จีซบเมื่อกลับถึงบ้าน เขายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงว่า อีกสองวันแม่ของจีซบและจีแท จะมาเยี่ยมเขาถึงบ้านที่นี่ ฮยอนแจตื่นเต้นนักเมื่อนึกถึงคุณยุนนา ผู้ที่เขารักเหมือนแม่แท้ ๆ เขาอยากจะรู้ว่าคุณยุนนานั้นกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมหรือไม่ ฮยอนแจละอายเหลือเกิน หลังจากที่จากไปโดยไม่มีคำลาในครานั้น เขาก็ไม่ได้เจอกับคุณยุนนาอีกเลย ในครั้งนี้ เขาหวังว่าคุณยุนนาคงจะให้อภัยที่เขาเคยทิ้งทุกคนและผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผู้เป็นแม่ 

เสียงคนเดินย่ำหิมะมาที่หน้าบ้าน ฮยอนแจรีบทิ้งความคิดต่าง ๆ แล้วลุกไปเปิดประตูต้อนรับจีซบที่เพิ่งกลับมา
“ไง....เหนื่อยมั๊ยครับ”
จีซบส่ายหน้ายิ้ม ๆ “แล้วคุณล่ะครับ วันนี้เป็นไงมั่ง ลูกค้ายุ่งมั๊ย”
“นิดหน่อยอ่ะ....ป่ะ เข้าบ้านกันเถอะ หิมะทำท่าจะตกอีกแล้ว”
“อืม ๆ “
คนทั้งสอง เดินเข้าบ้านหลังน้อยไปด้วยกัน จีซบเหมือนเพิ่งนึกอะไรออกจึงถามฮยอนแจ
“แล้วนี่คุณไม่ไปช่วยเตรียมงานคริสมาตร์เหรอ”
“ไปสิ ก็ว่าจะบอกคุณอยู่เหมือนกัน”
“ผมไปด้วยนะ”
“ได้เลยครับ”
คนทั้งสองยิ้มให้กันอบอุ่น ก่อนจะช่วยกันทำอาหารเย็นและรับประทานด้วยกันในบ้านเล็ก ๆ ที่แสนจะอบอุ่นของพวกเขา


ร่างใหญ่ของชายหนุ่มชาวอเมริกันพิงพนักของเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า หลังจากที่เจ้าตัวเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจทางการงานที่อินโดนิเซียและกำลังจะเดินทางกลับสู่เกาหลีใต้  จอนห์เหนื่อยเหลือเกินกับการประสานงานที่ผ่านมา แต่ทว่าเขาก็ไม่อาจหลับตาลงเพื่อพักผ่อนได้
“ชาหรือกาแฟดีคะ” เพราะผู้โดยสารอย่างเขายังไม่หลับ แอร์โฮสเตรสจึงเข้ามาถามตามหน้าที่
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณ” จอนห์ตอบรับอย่างมีมารยาท เมื่อแอร์สาวเดินไปแล้ว เขาก็ถอนหายใจหนัก ๆ ให้กับตัวเองเพื่อระบายความเครียด  พลันนึกถึงสิ่งที่ยังค้างคามาจนถึงวันนี้

“จีแท คุณก็รู้แล้วนี่นาว่าผมคิดยังไงกับคุณ” เขาถามคนตัวเล็กตรงหน้า ขณะที่มาหาเจ้าตัวถึงบ้าน
“......” จีแทที่ปกติพูดเก่งและช่างเถียง ถึงกับเงียบไปเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้
“ว่าไงครับ ผมอยากรู้ว่าคุณคิดยังไงกับผม” จอนห์รบเร้า เพราะเขาก็ตื่นเต้นเหมือนกันที่ต้องมารอคำตอบจากคนปากแข็ง
“คุณจะกลับมาอีกเมื่อไหร่” จีแทถามเรียบ ๆ
“อืม  ก่อนคริสมาสตร์หน่ะ”
“งั้น ผมขอเวลาหน่อยได้มั๊ย”
“หะ....” จอนห์อึ้งไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขาไม่เข้าใจ ทำไมจีแทยังต้องการคิดอะไรอีก
“ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมคิดยังไงกับคุณ และอีกอย่างผมก็ไม่อยากให้แม่คิดมากด้วย เพราะพี่จีซบเพิ่งจะย้ายไปอยู่แดจอนกับพี่ฮยอนแจ ขอเวลาผมหน่อยนะครับ”
จอนห์พยักหน้ารับรู้ จีแทของเขาที่เคยสดใสร่าเริง กลับเปลี่ยนเป็นคนเงียบขรึมไปทันตา นี่เขาทำให้จีแทเป็นอย่างนี้ใช่มั๊ย เขาถามตัวเอง
“เอาอย่างนี้นะ....” จีแทมองหน้าฝรั่งร่างใหญ่ตรง ๆ “ถ้าหากว่าผม เอ่อ ชอบคุณ......วันที่คุณกลับมา ผมจะไปรับคุณที่สนามบิน”
“อืม ครับ โอเคครับ” จอนห์ใจชื้นอย่างมีความหวัง “ผมจะรอนะครับ”
“อืม ๆ ขอเวลาผมหน่อยนะ” จีแทรับคำทั้งที่กรุ่นคิดในคำพูดของจอนห์ไม่ตกมาตั้งแต่วันนั้น

“เฮ้อ......” ลมหายใจหนัก ๆ ออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั้นอีกครั้ง เขาอยากให้เครื่องบินถึงเกาหลีเร็ว ๆ เสียจริง จะได้รู้กันไปเลยว่า จีแทคิดยังไงกับเขา......

“จีแท.....ว่าไงลูก จอนห์ถึงสนามบินเมื่อไหร่ล่ะ” คุณยุนนาถามลูกชายคนเล็กที่นั่งถอนหายใจไม่หยุด
“แม่ ผมควรไปรับเค้าจริง ๆ เหรอ.....”
“ทำไมล่ะ แม่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ” เธอเข้ามาลูบหัวลูกชายเบา ๆ “เด็กโง่ แม่บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้มันแล้วแต่เรา ถ้าเราชอบเค้าจริง ๆ ก็ไปเลย”
“แต่....มันจะดีเหรอแม่”
“คิดอะไรอย่างนั้นล่ะลูก คนเราเกิดมาขอแค่มีคนที่รักเราจริงสักคนอยู่ด้วย แม่ว่าก็คุ้มค่าแล้ว” เธอพูดต่อ “ดูอย่างจีซบกับฮยอนแจสิ ฝ่าฟันด้วยกันไม่รู้เท่าไหร่ กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน”
“แม่หมายความว่าไงอ่า....”
“ก็เราหน่ะ แม่ว่าไม่เป็นมีอะไรลำบากเหมือนคู่พี่จีซบซักนิด แต่ติดที่ลูกจะใจแข็งกับคุณจอนห์เกินไปรึเปล่า”
จีแทนั่งเงียบ เพราะนึกถึงหลายเรื่องที่ผ่านมา เขาก็ใจแข็งกับฝรั่งตัวโตอย่างที่แม่บอกจริง ๆ
“อีกอย่างนะ ถ้าลูกคิดว่ายังมีเวลาอีกเยอะที่จะบอกว่าคิดยังไงกับเค้า แต่แม่ว่า ถ้าลูกไม่บอกวันนี้ ลูกอาจจะไม่ได้บอกอีกเลยก็ได้ ทั้งชีวิต”
คุณยุนนาเตือนลูกชายคนเล็กด้วยความหวังดี จีแทที่นิ่งเงียบมานานซบลงบนไหล่แม่และบอกว่า
“แม่ครับ...”
“ว่าไง”
“แม่ไปสนามบินกับผมนะครับ”
คุณยุนนายิ้มให้ลูกชายตัวเอง “จ้ะ”

เมื่อเครื่องบินลงจอด หัวใจของจอนห์เต้นระรัวกว่าที่เคย  เมื่อถึงตัวอาคารและผ่านด่านต่าง ๆ มาเรียบร้อยแล้ว ก็จัดการสัมภาระ ก่อนจะเปิดโทรศัพท์มือถืออย่างลุ้นระทึก เพราะเขาหวังว่า จีแทคงจะต้องโทรมาถามว่าเขาอยู่ไหน เมื่อร่ำลาเพื่อนร่วมงานทั้งหลายเรียบร้อยแล้ว เขาลากกระเป๋ามานั่งรอในมุมหนึ่งของผู้โดยสารขาเข้า จอนห์มองผ่านกระจกไปพบว่าข้างนอกหิมะกำลังตก เขาไม่อยากนั่งแท็กซี่ฝ่าหิมะกลับบ้านคนเดียวอย่างนี้  เพราะในใจก็คิดถึงแต่จีแทที่ปล่อยให้เขาลุ้นว่าจะมารับเขาหรือไม่  แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขามองดูหน้าจอก็พบว่าเป็นจีแทที่โทรมาจริง ๆ

“ฮัลโหล...” จอนห์ค่อยกรอกสายรับโทรศัพท์เบา ๆ ด้วยอาการตื่นเต้น
“คุณอยู่ไหนเนี่ย  ผมหาคุณไม่เจอเลย”
“แล้ว..แล้วคุณอยู่แถวไหนล่ะ”
“ผมอยู่แถว ๆ ผู้โดยสารขาเข้าอ่ะ”
จอนห์ได้ยินอย่างนั้นจึงมองหาจีแท และเขาก็หันไปเจอคนตัวเล็กพร้อมกับคุณยุนนาที่กำลังเดินหาเขาอยู่เช่นกัน
“ผมอยู่ทางซ้ายนะ เห็นยัง”
จีแทมองตามที่จอนห์บอก ก็เห็นร่างสูงใหญ่ของจอนห์ในเสื้อโค้ทตัวยาวสีน้ำตาลยืนยิ้มให้ จีแทเองก็ยิ้มให้นายฝรั่งของเขาเช่นกัน
แต่ก็ช้ากว่าจอนห์ที่วิ่งเข้ามาหาเขาและแม่อย่างดีใจ คนเป็นแม่ยิ้มน้อย ๆ ที่เห็นจีแทพยายามปั้นหน้านิ่งเก็บอาการ
“สวัสดีครับ” จอนห์โค้งคำนับคุณยุนนาตามมารยาท
“สวัสดีค่ะ” ผู้เป็นแม่ตอบรับอย่างใจดี
“ผม...ดีใจจังเลยครับ ที่จีแทกับคุณยุนนามารับผม”
จอนห์ตื่นเต้นมากจนแทบพูดอะไรไม่ออก
“ชั้นไม่อยากเห็นนายต้องฝ่าหิมะกลับบ้านคนเดียวตะหาก” จีแทเสียงแข็งเพราะพยายามเก็บอาการเขิน
“เหรอ....” จอนห์ตอบรับ “แต่ก็ ขอบคุณมากนะครับที่อย่างน้อยก็ยังเป็นห่วงผม”
“มากเลยหล่ะค่ะ ฮ่ะ ๆ” คุณยุนนาสมทบ
“แม่อ่า...”
จีแทหันไปงอนแม่ตัวเองที่เอาความลับมาเปิดเผย เพราะอุตส่าห์ไว้ตัวแล้วแท้ ๆ เลยรีบชวนทุกคนกลับแก้เก้อ
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวหิมะตกหนักกว่านี้”
“เดี๋ยวสิครับ จีแท”
“อะไรอีกล่ะ...”
“คุณมารับผมอย่างนี้ แสดงว่า..คุณตกลงคบกับผมแล้วใช่มั๊ย”
จีแทเงียบไปเมื่อได้ยินคำถามนี้ ถึงแม้อากาศจะหนาวเย็น แต่ใบหน้าขาวใสของจีแทนั้นกลับระเรื่อไปด้วยเลือดฝาด
“ว่าไงครับ…”
“อืม ๆ” จีแทพยักหน้าตอบรับคำคาดคั้น 
“งั้นเดี๋ยวไปทานข้าวกับผมก่อนนะครับ นะครับคุณ เอ่อ คุณแม่”
คุณยุนนาดีใจที่ได้ยินจอนห์เรียกเธอว่าอย่างนั้น แต่ก็มิวายเกรงใจ
“จะดีเหรอคะคุณจอนห์...”
“นะครับ ทานข้าวด้วยกัน รู้มั๊ยว่าผมคิดถึงทุกคนมากเลย”
จีแทหมั่นไส้ “เว่อร์และ ไปแค่ไม่กี่วันเนี่ยนะ...”
“ผมพูดจริง ๆ นะ....” นายฝรั่งยืนยันด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจ๋อย ๆ
“จีแทนี่ก็...” คุณยุนนาปราม ก่อนจะบอกกับจอนห์ว่า “งั้น ซื้อของไปทำกับข้าวกินกันที่บ้านละกันนะจ๊ะ”
“ครับ ๆ ได้ครับ” จอนห์ดีใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น “ไปบ้านผมกันนะครับ..นะครับ”
“ว่าไงจีแท..”
“ไปสิครับ”
จีแทรับคำกับแม่และจอนห์ ทุกคนยิ้มให้กันอบอุ่นก่อนจะเดินทางออกจากสนามบินเพื่อไปใช้เวลาแห่งความสุขด้วยกัน

“อุ๊ย ท่านรองประธาน” สาวออฟฟิศสองคนตกใจเมื่อพบคังจินโฮกดลิฟท์เพื่อเข้ามากับพวกเธอที่ยืนอยู่ก่อน
“สวัสดีค่ะ” เธอสองคนโค้งคับนับตามารยาท จินโฮค้อมศรีษะตอบรับ และบรรยากาศในลิฟท์ก็มีแต่ความเงียบ จนกระทั่งถึงชั้นที่พวกเธอจะลง จึงโค้งคำนับอีกครั้ง และเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
“นี่เธอ ท่านประธานน้อยดูซูบไปเยอะเลยนะ ว่ามั๊ย” สาวออฟฟิศคนแรกเปิดประเด็น
“ใช่ ๆ ชั้นล่ะตกใจมาก ทั้งซูบทั้งซึม แล้วเธอรู้ใช่มั๊ยว่าท่านเป็นอะไร”
“ที่เค้าว่ากันว่า ท่านอกหักจากเลขาฯผู้ชายของตัวเองหน่ะเหรอ”
“อย่าพูดดังไปสิ” เพื่อนสาวเอ็ด “จะเป็นใครไปได้ล่ะ ชั้นไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมคนนั้นถึงทิ้งท่านประธานน้อยของเราไปได้ ว่าแต่เธอเคยเห็นเค้ามั๊ย”
“เคยครั้งนึง ก็น่ารักดีนะ ดูสุภาพ ๆ ชั้นยังอดปลื้มเค้าไม่ได้เลย เสียดายอ่ะ..แต่อย่างว่าล่ะเนอะ คนไม่ได้รัก และคงไม่อยากเสี่ยงกับท่านประธานน้อยของเรามั๊ง”
“สงสารท่านประธานน้อยจังเลยเนอะ เฮ้อออ.....” สองสาวถอนหายใจกับเรื่องของคนอื่นพร้อมกัน ก่อนจะแยกย้ายไปทำงาน

 ส่วนคังจินโฮ หลังจากที่ผิดหวังครั้งรุนแรงกับจีซบ เขาก็เหมือนคนอกหักทั่วไป ที่ซึมเศร้าและจมอยู่กับความรู้สึก หวานขมเดิม ๆ ในอก เขาเจ็บปวดทุกครั้งเวลาที่คิดถึงจีซบ เพราะชายหนุ่มคิดว่า ในชีวิตของเขานี้คงจะไม่สามารถรักใครได้เท่าจีซบอีกต่อไปแล้ว

 เขาเหม่อมองออกไปข้างนอกด้วยความคิดถึงคนที่เขารัก ป่านนี้จีซบจะเป็นอย่างไร คงจะมีความสุขกับนายคนนั้นมากใช่มั๊ย ผมอยากจะพบคุณอีกครั้งได้มั๊ย นี่คือสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวเขาตลอดเวลา

 “ทำไมผมต้องรักคุณขนาดนี้ด้วย คุณจีซบ.....”


รถหรูของคังจินโฮจอดเทียบหน้าบ้านหลังเล็กของคุณยุนนาอย่างคุ้นเคย เขายอมรับว่า ตัวเองยังตัดใจจากจีซบไม่ได้ แต่เขาก็รู้สึกผูกพันกับคนในครอบครัวจีซบอย่างบอกไม่ถูกเช่นกัน  คังจินโฮจึงแวะมาเยี่ยมเยือนครอบครัวของจีซบอยู่บ่อยครั้ง เมื่อเวลาเขาเหงาหรือรู้สึกแย่ คังจินโฮก็จะชอบมาพักใจ ณ ที่แห่งนี้ และในวันนี้ก็เช่นกัน
“อ่าว คุณจินโฮ สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับคุณแม่ โธ่อย่าทำอย่างนี้สิครับ” คังจินโฮกระดากเล็กน้อยที่ผู้อาวุโสกว่าทำความเคารพก่อน
“เชิญเข้ามาก่อนสิครับ”
“ครับ”
คังจินโฮเข้าไปในบ้านหลังเล็กที่เขาคุ้นเคย เขานั่งลงตรงที่นั่งแขก และรอให้คุณยุนนาไปนำน้ำชามาตามมารยาท เขามองไปรอบ ๆ ก็เห็นว่าบ้านเงียบ จึงถามคุณยุนนาที่หย่อนตัวนั่งลงตรงหน้าเขาพร้อมน้ำชา
“ขอบคุณครับ แล้ว นี่จีแทไปไหนเหรอครับ วันนี้วันเสาร์นี่ครับ”
“อ่อ เค้าไปช่วยจอนห์ทำธุระเรื่องย้ายบ้านหน่ะค่ะ”
“จอนห์ ใครครับ”
“อ่อ เพื่อนฝรั่งของเค้าหน่ะค่ะ”
“อ่อ คนนั้นนั่นเอง แล้ว ย้ายไปไหนเหรอครับ”
“ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี่แหล่ะค่ะ”
“ยังไงครับ”
“ก็ แม่เห็นว่าเค้าตกลงคบกันจริงจังแล้ว แม่ก็เลยชวนเค้ามาอยู่ด้วยกันหน่ะค่ะ จะได้ไม่ต้องเปลืองค่าเช่าบ้าน”
 คุณยุนนายิ้มน้อย ๆ แต่ก็พยายามไม่ดีใจมากให้คังจินโฮสะเทือนใ
“อ่อ..ยินดีด้วยนะครับ” เขายิ้มน้อย ๆ ยินดีกับข่าวดีของครอบครัวนี้ และดีใจกับจีแทด้วย
“เอ้อ แล้วคริสมาตร์กับปีใหม่นี้คุณจินโฮจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคะ”
“อ่อ ไม่ได้ไปไหนหรอกครับ...แล้วคุณแม่ล่ะครับ”
“เอ่อ แม่ว่าจะไปเยี่ยมจีซบกับฮยอนแจที่แดจอนหน่ะค่ะ”
ถึงแม้เธอรู้ว่าคนตรงหน้ายังลืมลูกชายของเธอไม่ได้ แต่ก็เธอก็อยากบอกให้เขารับรู้ความเป็นจริง
“ครับ..” จินโฮเงียบไปเล็กน้อย ก่อนถอนใจ
“เฮ้ออ อิจฉาคุณปาร์กฮยอนแจนะครับที่ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักในที่ที่มีความสุข”
“คุณจินโฮ...” คุณยุนนาก็ตกใจที่คังจินโฮเศร้าลง “เอ่อ แม่ขอโทษ”
เขานึกถึงชีวิตง่าย ๆ ที่มีความสุขของคนบ้านนี้แล้วก็ยิ้มออกมา
 “ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ผมว่าคุณจอนห์กับคุณฮยอนแจโชคดีนะครับ ที่ได้มาอยู่กับคุณแม่
 นี่ถ้าคุณจีซบเลือกผม ผมก็อยากจะมาอยู่กับคุณแม่ด้วย จริง ๆ นะครับ”
“เอ่อ ค่ะ...แล้วคุณพ่อคุณแม่คุณจินโฮเป็นยังไงมั่งคะ”
“ตอนนี้ไปพักผ่อนที่บูซานหน่ะครับ เห็นว่าคริสมาตร์นี้จะไปเที่ยวยุโรปกันอีกด้วย”
“ค่ะ” คุณยุนนาตอบรับแค่นั้น และก็พูดคุยเรื่องต่าง ๆ สักพัก จอนห์กับจีแทก็เข้ามาในบ้าน

“แม่.....” จีแทร้องเรียกมาแต่ไกล แต่ก็สงบเสงี่ยมลงทันทีเมื่อเห็นแขกมาบ้าน“อ่าว คุณจินโฮ สวัสดีครับ”
“ไง น้องชาย” คังจินโฮยิ้มน้อย ๆ ด้วยความเอ็นดูน้องชายของคนที่รัก
“เอ่อ...” จีแทพูดไม่ออก จอนห์ที่เพิ่งตามมาก็ทักทายคังจินโฮเช่นกัน
 “เอ่อ สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ” คังจินโฮตอบรับและแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นชาวต่างชาติทักทายเขาแบบเกาหลี แต่นั่นก็แสดงว่าฝรั่งคนนี้ปรับตัวเข้ากับครอบครัวของคุณยุนนาได้ดี เขาคิดอย่างนั้น
“มานี่ก่อนสิลูก”
จีแทกับจอนห์เดินมาตามที่แม่บอก แล้วค่อยนั่งลงตรงมุมที่เหลือของโต๊ะรับแขกสี่เหลี่ยม
“พี่ดีใจด้วยนะ จีแท”
“ครับ ขอบคุณครับ” จีแทรับคำอย่างสุภาพ  “แล้วนี่ เอ่อ พี่จินโฮ ไปไหนมาเหรอครับ”
“อ่อ พี่ก็แวะมาหาคุณแม่เฉย ๆ หน่ะ แล้วจะไปแดจอนเมื่อไหร่กันเหรอ”
“อีกสองวันครับ”
“อืม..” คังจินโฮตอบรับนิ่ง ๆ อยากจะบอกกับจีแทเหลือเกินว่าเขาคิดถึงจีซบมากที่สุด แต่ก็คงทำไม่ได้
“แล้วพี่ไปไหนหรือเปล่าครับ”
“เปล่าหรอก...พี่ก็อยู่แถว ๆ นี้หล่ะ”
“ครับ อยู่เมืองหลวงก็ดีเหมือนกัน สนุกดี ไปเที่ยวคลับ ไปฉลองกับคนทั้งเมือง ผมว่าเคาท์ดาวน์กับคนเยอะๆ ก็เจ๋งดีนะพี่”
“ใช่ ๆ พี่ก็คิดว่าอย่างนั้น” เขาพยายามมองโลกในแง่ดีอย่างที่จีแทบอก เอาเถอะ ถึงแม้เขาจะยังไร้คู่ แต่เขาก็จะไม่จมอยู่กับความเศร้าให้มากนัก คังจินโฮคิดอย่างนั้น
“ขอบใจมากนะ จีแท”
“ครับ…”
คังจินโฮหันไปยิ้มให้กับทุกคนด้วยความขอบคุณ  คุณยุนนาจึงใจชื้นขึ้นมา เธอหวังว่าคังจินโฮคงจะรู้สึกดีขึ้นและไม่ทรมานกับความเดียวดายในเทศกาลแห่งความสุขนี้

 และเทศกาลคริสต์มาสก็มาถึง  ทั้งเมืองเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุขและการเฉลิมฉลอง ครอบครัวของคุณยุนนาเองที่เดินทางมาต่างเมืองก็เช่นกัน  การเดินทางครั้งนี้เต็มไปด้วยความสุขและความรู้สึกตื่นเต้นที่ครอบครัวจะได้พบหน้ากัน แม้ระยะเวลาที่จีซบและฮยอนแจย้ายมาอยู่ที่นี่จะไม่นานนัก แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็เป็นสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจทั้งสองฝ่ายมาตลอด การมาพบหน้ากันครั้งนี้จึงมีความหมายสำหรับคนในครอบครัวเป็นพิเศษ
  ตอนนี้คุณยุนนากับจีแทและจอนห์ก็มาถึงสถานีรถไฟที่เมืองแดจอนแล้ว จีแทจึงกดโทรศัพท์หาพี่ชายให้มารับได้เลย
“ฮัลโหล พี่จีซบ ตอนนี้ผมกับแม่ถึงแดจอนแล้วนะ ให้รอตรงไหนอ่ะ…..ตรงชานชาลา 1 อืม ๆ ได้ ๆ ใช่ ๆ มาด้วยๆ ครับ ๆ เจอกันครับพี่”
“ไงลูก พี่เราว่าไง”
“รอตรงชานชาลา 1 ครับแม่”
คุณยุนนาหันไปบอกกับจอนห์
“ป่ะ จอนห์ ”
“ ครับ...” จอนห์ยิ้มรับและช่วยถือสัมภาระของคนเป็นแม่ จีแทหมั่นไส้จึงอยากแกล้งคนตัวโตของเขาบ้าง
“อ่ะ ถือของชั้นด้วยสิ” ว่าแล้วเขาก็เอากระเป๋าเป้ของตัวเองมาสวมที่ไหล่จอนห์ คนเป็นแม่เห็นอย่างนั้นเลยต้องปราม
“จีแท อย่าแกล้งจอนห์อย่างนั้นสิ”
“ทำไมอ่ะ.....”
“จอนห์เค้าถือให้แม่ก็หนักพอแล้ว เรานั่นหล่ะ น่าจะช่วยเค้าถือบ้าง”
“แม่อ่า....”
“พอเลย รีบไปรอพี่เรากับพี่ฮยอนแจดีกว่า เดี๋ยวคงมาแล้ว”
จีแทเห็นอย่างนั้นก็งอนเล็กน้อย จอนห์หลุดขำคนตัวเล็กของเขาเบา ๆ
“ขำน้า ๆ..”จีแทหันไปค้อนคนตัวโตกว่า
“ฮ่ะ ๆๆ” 
จอนห์หัวเราะกับคนรัก และเดินตามคุณยุนนากับจีแทไปยังจุดนัดหมาย ไม่นานเกินรอ จีซบฮยอนแจก็มาถึง

“แม่.....”
จีซบดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเห็นครอบครัวของตัวเองอยู่ตรงหน้า
“จีซบ....” เธอสวมกอดลูกชายคนโตด้วยความคิดถึง ก่อนจะมองเห็นฮยอนแจที่ก้มศรีษะคำนับให้อยู่ข้างหลังจีซบ
“ฮยอนแจ......” เธอละจากจากจีซบ “ฮยอนแจ.....ฮยอนแจไม่เป็นไรใช่มั๊ยลูก”
เธอกล่าวเพียงแค่นั้นทำนบน้ำตาของคนทั้งคู่ก็เริ่มพังทลาย
“ลูก...แม่ แม่ขอบคุณลูกมากนะ” เธอพยายามจะก้มลงกับพื้น แต่ฮยอนแจห้ามไว้
“คุณแม่อย่าทำอย่างนี้เลยนะครับ ผม..ผมต่างหากที่อยากขอโทษคุณแม่ ผมอยากขอโทษที่ทิ้งทุกคน...”
“ไม่ใช่ลูก....ลูกไม่ได้ทำอะไรผิด แม่รู้ทุกเรื่องหมดแล้ว...”
“คุณแม่....”
“ถ้าไม่มีลูก ป่านนี้แม่คงตายไปนานแล้ว แม่ขอบคุณฮยอนแจมากนะ ฮือๆๆ”
“ครับ..” ฮยอนแจรับคำและสวมกอดคุณฮันยุนนาทั้งน้ำตา
“ผมก็ขอบคุณคุณแม่มากนะครับ ที่รับผมเป็นลูกอีกคน”
ความรู้สึกต่าง ๆ พรั่งพรูออกมาจากส่วนลึกในใจของคนทั้งสองกลั่นเป็นน้ำตา จีซบกับจีแทและจอนห์ก็ซาบซึ้งกับภาพตรงหน้า เมื่อปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว คุณยุนนาจึงแนะนำจอนห์ให้ทุกคนรู้จักอีกครั้ง
“นี่ จอนห์ ทุกคนคงจำได้นะ”
“สวัสดีครับ” จอนห์ค้อมศรีษะทักทายแบบชาวเกาหลี
“ครับ” จีซบกับฮยอนแจค้อมศรีษะรับ
“แล้ววว...เค้ามาที่นี่กับใครเหรอแม่” จีซบแกล้งถาม ทั้งที่รู้ทุกเรื่องหมดแล้ว
“ถามจีแทสิ...”
“แม่อ่า....พี่อ่า รู้แล้วยังจะถามอีก”
“พี่ยังไม่รู้นี่นา บอกหน่อยสิ” ฮยอนแจแกล้งน้องชายคนเล็กบ้าง
“ก็  มากับผมแหล่ะ นายฝรั่งนี่ เค้าเป็นแฟนผม พอใจกันยัง”
“ฮ่ะๆๆๆ” ทุกคนหัวเราะกันพอใจที่แกล้งคนปากแข็งสำเร็จ ก่อนจะพาทุกคนมายังบ้านหลังเล็กอันเป็นที่พักของพวกเขา ฮยอนแจขอตัวออกไปช่วยงานที่โบสถ์ในตอนบ่ายส่วนคุณยุนนากับคนที่เหลือก็ตกแต่งบ้านและเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็น เมื่อฮยอนแจกลับมาก็ร่วมรับประทานมื้อเย็นด้วยกัน ก่อนจะออกไปร่วมฉลองเพื่อต้อนรับค่ำคืนอันศักดิ์สิทธ์ด้วยการร้องเพลงขอพรพระผู้เป็นเจ้าด้วยกันที่โบสถ์จนถึงตีสอง
 
  “หนาวจัง” จีซบอุทานเบา ๆ เมื่อล้มตัวลงนอน ที่อ้อมกอดของคนรัก
“อะไรกัน ผมมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เปล่าหรอก” จีซบตอบยิ้ม ๆ “อ้อมอกของคุณหน่ะ อบอุ่นที่สุดเลย”
“หืม...แล้วบ่นว่าหนาวทำไมล่ะ”
“แต่ตอนนี้ไม่หนาวแล้วหล่ะ” จีซบตอบยิ้ม ๆ “เมอรรี่คริสมาสตร์ครับที่รัก”
“เช่นกันครับ เมอร์รี่คริสมาตร์”
ฮยอนแจหอมแก้มและหน้าผากคนรักอย่างมีความสุข จีซบกอดร่างหนานั้นแน่นขึ้นก่อนจะพากันเข้าสู่ห่วงนิทราในราตรีอันศักดิ์สิทธ์นี้


The End

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 05-01-2012 00:08:33

หวีดหวานกันจริงๆอิจฉาอ่ะ อ่านตอนกำลังหนาวๆนี้ได้อารมณ์มากๆเลย

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: run2522 ที่ 24-06-2012 00:03:53

 :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: Nightfalls ที่ 24-06-2012 10:46:21

ผมชอบเรื่องนี้มากเลยครับเป็นเรื่องที่ดูน่ารัก อบอุ่น
ถ้าในชีวิตจริงมีแบบนี้จริงๆก็คงจะดีนะครับ
 :o8:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: run2522 ที่ 24-06-2012 21:57:26

 :L2: :L1: :pig4:  สนุกมากๆเหมือนได้ดูหนังเกาหลีเลยอ่ะ :L1: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: ott1212 ที่ 04-07-2012 00:39:48

 :กอด1:...............อ่านแล้วอบอุ่นจัง.......

สงสารแต่ท่านประธานน้อย................

part 2...จะเป็นส่วนของท่านประธานน้อยไหมนะ.......

อยากให้สมหวัง...แต่ดูท่า...ปัญหาคงเยอะ...............

ครอบครัวไม่ยอมรับ....................................... :z3:

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-07-2012 18:51:33

หวานจริงหวานจัง :L1:

รอ Prat 2 อยู่น๊า

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำพริกแมงดา ที่ 18-07-2012 16:09:52

อ้างจาก: CarToonMiZa ที่ 04-07-2012 18:51:33  

หวานจริงหวานจัง :L1:

รอ Prat 2 อยู่น๊า

อ้างจาก: ott1212 ที่ 04-07-2012 00:39:48  

:กอด1:...............อ่านแล้วอบอุ่นจัง.......

สงสารแต่ท่านประธานน้อย................

part 2...จะเป็นส่วนของท่านประธานน้อยไหมนะ.......

อยากให้สมหวัง...แต่ดูท่า...ปัญหาคงเยอะ...............

ครอบครัวไม่ยอมรับ....................................... :z3:

เข้ามาชี้แจงค่ะ

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกในเล้าเป็ดของน้ำพริกแมงดาค่ะ ดีใจนะคะที่มีคุณผู้อ่านตามมาให้ความสนใจเยอะขนาดนี้  :impress2:

ก่อนอื่นขอบอกว่า นิยายชุด ASIAN - [Y] -SERIES --  Big city, Little love นี้คนเขียนอยากนำเสนอเรื่องราวความรักของคนเล็ก ๆ (ที่อบอุ่นชื่นใจ)ในเมืองใหญ่น่ะค่ะ สำหรับ Part 1 ก็คือเรื่องที่เกิดใน Seoul ของเกาหลีใต้ คนเขียนดีใจนะคะที่คนอ่านบอกว่าอ่านแล้วเหมือนดูละคร เพราะนั่นคือความตั้งใจจริง ๆ ของคนเขียนค่ะ :L2: 
 ส่วน Part 2 นั่นคนเขียนก็จะนำเสนอความรักอีกรูปแบบในอีกเมือง (แย้ม ๆ ว่าน่าจะเป็นฮ่องกง นะคะ)ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงหาข้อมูลค่ะ ประมาณเดือน กันยายนนี้ น่าจะได้ออนไลน์ในเล้าเป็ดนี้ค่ะ  :3123:

  ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและการติชมนะคะ คนเขียนพร้อมน้อบรับไปเป็นกำลังใจและแรงผลักดันในการพัฒนาค่ะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 19-07-2012 13:51:52

้เดินไปหยิบเสื่อมาปูรอเดือนกันยา 5555

หวานกันดีเนอะ คู่พี่น้องจีซบกับจีแทเนี้ย

แต่จีแทชอบแกล้งจอนห์เนอะ หุหุ ไม่ไหวๆๆๆ

*0*

สงสารจินโฮเหมือนกันนะ ขอให้สมหวังในรักไวไวน้าา

หัวข้อ: Re: ASIAN - [Y] -SERIES - - Big City,Little Love - - Part 1 - - Seoul
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 11-03-2024 13:01:38

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)


ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)


ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)