ความจริงหนูเคยเป็นคนนึงที่อ่านแล้วไม่สมัครสมาชิก
เพิ่งสมัครไม่นานมานี้
ตามอ่านในเล้าเป็ดมาตั้งแต่ประมาณห้าหรือหกปีที่แล้ว ตอนนั้นหนูอยู่ ม.1 แต่ตอนนี้หนูจบม.6แล้วตามอ่านมาเรื่อยๆ ขอบคุณที่ไม่ทำเป็นบอร์ดปิดนะค่ะ เพราะถ้าเป็นบอร์ดปิดหนูก็คงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้
ที่ไม่สมัครสมาชิกเพราะว่า มันถามอายุว่าต่ำกว่าสิบแปดไหม เลยไม่กล้าสมัคร แหะๆ
ประกอบกับตอนนั้นไม่มีคอมหรือมือถือที่ทันสมัยแบบตอนนี้ เลยใช้อินเทอร์ไม่ค่อยเป็น เพิ่งจะมีโทรศัพท์ที่เล่นเน็ตได้เป็นของตัวเองเมื่อประมาณต้นปีที่แล้ว ปกติใช้รวมกับพี่
พอต้นปีทีผ่านมาก็เลยสมัคร เพราะจะใกล้ครบสิบแปดแล้ว
ความจริงเคยจะกดสมัครหลายครั้งมาก แต่ว่าไม่มีจีเมลล์และสมัครไม่เป็น ถึงเป็นเด็กสมัยใหม่ก็ใช่ว่าจะเก่งทางด้านนี้
สุดท้ายที่สมัครนั้นก็เพราะเราลองคิดว่าถ้าเราเป็นนักเขียนเราก็อยากให้มีนักอ่านติดตาม มาคอยเม้นต์เป็นกำลังใจให้ อยากเป็นแรงสนับสนุนให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาเรื่อยๆ
อยากขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ที่มอบโอกาสนี้มาให้ ถึงแม้อาจจะไม่ได้อะไรกลับคืนไป ที่แห่งนี้ทำให้เราเห็นความแตกต่างของคน เห็นค่านิยม เห็นทัศนะคติต่างในการดำรงชีวิตของคนนั้นๆ บทความหนึ่งบทความนั้น ทุกคนที่อ่านไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย เพราะเป็นพื้นที่ที่เราสามารถแสดงความคิดเห็นได้ ภายใต้กฎระเบียบของเล้า ความจริงแล้วที่ชอบอ่านนิยาเพราะมันทำให้เห็นความคิดของตัวละคร เหมือนกับแบบมันเป็นถูกชักจูงให้มีมุมมองแบบตัวละครที่เล่า ทำให้เราสามารถเข้าใจคนในสัคมได้มากขึ้น เพราะหนูเชื่อว่าคนแบบนี้มีจริงๆบนโลก แค่บางทีเราอาจไม่เคยเจอ
ขอบคุณพี่ๆที่ดูแลบอร์ดทุกคนที่ให้คำชี้แนะต่างๆ ที่คอยดูแลลูกเป็ดแบบพวกหนู
ขอบคุณคนแต่งนิยาย คนโพสต์นิยาย ที่แบ่งเรื่องราวดีๆให้อ่าน
ขอบคุณนิยายดีๆที่ทำให้เราได้มุมมองได้แง่คิด ได้อะไรหลายๆอย่างไปใช้ในชีวิตประจำวัน ทำให้เราอยู่รอดในสังคนที่อยู่ยากขึ้นแบบทุกวันนี้
ขอบคุณทุกคนที่อยู่ร่วมกัน ณ ที่แห่งนี้
ขอบคุณค่ะ
ปล.ที่สำคัญ เล้าแห่งนี้ทำให้หนูเขียนภาษาไทยไม่ค่อยผิดเท่าไหร่ และทำให้เป็นคนอ่านหนังสือค่อนข้างเร็ว
หัวข้อ: 12 ปีแล้วที่เราอยู่ด้วยกันมา ก้าวสู่ ปีที่ 13 เราจะผ่านมันไปด้วยกัน (อ่าน 215503 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก