หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[sukie_moo]

เข้าใจอิฐ  เห็นใจต้าน

เข้าใจต้านที่ไม่ไปหาอิฐ เพราะเป็นคนพูดเองว่าจะให้อิฐเป็นตัวของตัวเอง จะไม่บังคับอะไรอีก

ภาวนาให้อิฐปรับตัวให้ได้เร็วๆ และพร้อมที่จะเป็นที่รักของต้านดังเดิม  อุปสรรคที่เจอตอนนี้ ก็ผ่านมันไปให้ได้นะ ต้านมันรออิฐได้เสมอแหละ


ตอนหน้าจะเจอกันในสถานการณ์ไหน สปอยด์มาว่ามาม่า แต่ก็แอบภาวนาว่าอย่าร้ายแรง จนบีบหัวใจคนอ่านมากนักนะ ขอร้องงงงงงงงงง

แล้วคนที่มหาลัยรู้ได้ไงว่าอิฐเป็นเกย์ แล้วข่าวลือมั่วๆแบบนั้นอีก ใครแม่งปล่อยข่าว อิน้องแทนหรือป่าว   

[m_pop91]

อ่านถึงตอนนี้แล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ
นี่คงเป็นบททดสอบที่ทำให้คนสองคนรักกันมากขึ้นสินะ

[Inlover]

เจ็บปวด T^T
ไม่กล้าอ่านจริงจังอ่าาาา(แต่ก็อ่าน)
กลับมาคืนดีกันไวๆนะ ขอร้องงงงงงง

[iiดาวพระสุขლii]

ความรัก และความเข้าใจ...
จะทำให้คนสองคน ประคับประคองความรักไปได้ถึงปลายทาง...

อ่านแล้วเศร้าจัง..อยากร้องไห้..

[BossZa]

   

[cartoons]

  ไรท์เตอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จะมามั้ย ถ้าไม่มาเราจะสิง วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 


มาเร็วๆน้า รออย่างใจจดใจจ่อ เค้าอยากได้กำลังใจตอนสอบบบบบบบบบบบ 

[OhJa]

เฮ้อๆ ตอนนี้ช่วงต้นๆ อ่านแล้วนอยด์น้องอิฐ คิดว่าน้องอิฐไม่สนใจเฮียต้านซะแล้ว
พอช่วงท้ายๆ กลายเป็นว่า เซ็งอิเฮียต้าน สงสารน้องอิฐ 

เฮ้อๆ อ่านมาม่าแล้วใจไม่ดี 

[kongkilmania]

เฮ้อ  ตรูเครียด
ตอนหน้าจะดราม่ากว่านี้อีกม๊ายยยยยยยย   

[kitty]

 :monkeysad:สงสารน้องอิฐ


แต่สงสา่รพี่ต้านมากกว่าๆ

[foyer]

78
#

จะให้กูไปเหรอ?
มันคิดว่ามันเป็นนางเอกช่องเจ็ดหรือยังไง

หึ ...คิดบ้าอะไรไม่เข้าท่าเหมือนเดิม... ไม่เข้าใจว่าจะทำให้ทุกอย่างมันยากไปทำไม ไม่เข้าใจว่าตัวกูเอง ทำไมถึงสลัดความมืดมนที่หุ้มอยู่รอบตัวไม่ออกสักที

ที่ผ่านมา.... กูไม่เข้าใจเหี้ยอะไรเลยเหรอวะเนี่ย?

เช้าวันต่อมา อาการนอยด์รับประทานของกูก็ไม่หายสักที ไม่เลยสักนิด...
กูต้องคุมสติสักหน่อยว่ะ แม้ว่าในกบาลมันยังวนเวียนคิดแต่เรื่องเดิมๆ ก็เหอะ

ในการแก้ปัญหาเรื่องบัดซบทั้งหลายแหล่ในหัวกู อาการคิดมาก แต่รู้น้อย เป็นความเสื่อมอย่างนึงพอๆ กับอาการคิดน้อย แต่รู้มาก

กูมานึกถึงคำพูดของไอ้กล้าที่ว่า.....’พวกเราโตๆ กันแล้ว รู้ว่าอะไรเป็นอะไร’
ที่จริงนอกจากรู้แล้ว มันก็ต้องทำให้ได้ด้วย

อืม... พอกันที กับการรอคอย...
อิฐจะคิดได้หรือไม่ได้ ก็ช่าง มันจะทำตัวแย่ทำตัวเชี้ยหรือยังไงก็ช่าง
ถ้ามันคิดว่า กูเป็นคนที่เข้าใจมันจริงๆ
งั้นตอนนี้..... กูก็ไม่ควรห่างออกมาอย่างนี้

#

กูขับรถไปที่บ้านอิฐตั้งแต่เช้า เลิกคิดว่าจะพูดหรือทำยังไงเมื่อเจอมัน
คิดแค่ขอให้ได้เจอก็พอแล้วว่ะ

แต่สิ่งที่คิดก็ยังไม่เป็นไปตามสิ่งที่หวัง...
เมื่อน้าภัทรมาเปิดประตูให้กูและบอกว่าอิฐไปค้างบ้านเพื่อน...

กูตัดสินใจโทรศัพท์ไปหามัน ทั้งที่อยากเห็นหน้าแล้วคุยกันตรงๆ มากกว่า
แต่ก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง เพราะมือถือมันฝากข้อความ....
เหอะ.... มึงเป็นอะไรกับเครื่องมือสื่อสารวะเนี่ยน้องอิฐ
เวลากูร้อนใจมากๆ อยากติดต่อ ทำไมแมร่งต้องแห้วแดรกทุกทีด้วยวะ 

เอาเหอะ หยุดอารมณ์เสียเถอะกู... ทำ....สิ่งที่ควรทำ อย่าบัดซบไปมากกว่านี้
 
งั้น...ไปดักรออิฐที่มหาลัยเลยละกัน อย่างน้อยเจอเพื่อนมันจะได้ถามข่าวคราวได้บ้าง
ระหว่างทางกูรู้สึกว่า....กูเริ่มจะเป็นตัวเองมากขึ้น
ไม่หลุดโลก ไม่สติแตก บ้าคลั่งเหมือนเมื่อตอนคบกับอิฐใหม่ๆ หรือแม้กระทั่งปัจจุบัน ที่กูชักจะบ้าขึ้นเรื่อยๆ กูปล่อยให้ตัวเองเป็นบ้าไปแบบนั้นโดยไม่แก้ที่ต้นเหตุ.....

กูไม่ได้โทษว่าใครคือต้นเหตุ ตัวกูเองเนี่ยแหล่ะ

ถ้ายังเปลี่ยนความคิดตัวเองไม่ได้ แล้วจะคิดโชว์เหนือไปเปลี่ยนความคิดคนอื่นได้ยังไง

พอไปถึงที่มหาลัย กูไปนั่งที่โต๊ะประจำของอิฐ... คิดว่าไงๆ มันก็ต้องผ่านแถวนี้จนได้ล่ะวะ... แต่กูรอแล้วรอเล่า จนได้เวลาทำงาน เลยเลิกรอ แล้วโทรไปหาน้องชิคแทน

“วันนี้ไม่มีเรียนครับ” คำตอบของน้องชิคทำกูเซ็งเชี้ย
“ช่วงนี้อิฐเป็นยังไงบ้าง...?” กูถาม แต่คำตอบปลายสายคือความเงียบ
“.....ชิค?”
“ครับ... ก็ปกติดีครับ”
“เมื่อคืนอิฐไปค้างกับใครรู้มั้ย?”
“ผมไม่ทราบ” คำตอบและน้ำเสียงของน้องชิคทำให้กูรู้สึกแปลกๆ
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าครับ ขอโทษนะครับพี่ ผมกำลังทำงานอยู่ แค่นี้ก่อนนะครับ”

กูวางสายด้วยความรู้สึกประหลาด น้องชิคปกติไม่ใช่คนเงียบและถามคำตอบคำแบบนี้...... มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่กูไม่ได้คุยกับอิฐบ้างวะ ที่จริงจะเกิดอะไรขึ้นกับคนอื่นกูไม่ได้สนใจ แต่ถ้ามันกระทบมาถึงอิฐเมื่อไหร่ เมื่อนั้น... กูคงปล่อยไปไม่ได้

#

กูจำเป็นต้องขับรถกลับมาทำงานต่อ ถึงจะเลทไปบ้าง ก็แค่โดนเหน็บแนมและโดนเจ้านายบ่นนิดหน่อย ....เรื่องขี้ผงว่ะ

แต่มันคงจะกลายเป็นละครชีวิตก็ตอนที่กูได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังเมื่อตอนสามทุ่ม กูแม่งยังทำงานหัวทิ่มอยู่เลย แต่พอดูหน้าจอว่าใครโทรมา งานเงิน ไม่สนแม่งแล้วกู!

อิฐโทรมา เฮ้ย.... กูตาฝาดป่าวนี่

กูรีบคว้ามือถือมากดรับด้วยความดีใจ ในที่สุด.... มันก็เป็นฝ่ายโทรมา
สิ้นสุดสักทีการรอคอย ต่อไปนี้กูตั้งใจจริงแล้วว่าจะเชื่อใจอิฐให้มากกว่านี้ จะมีเหตุผลให้มากกว่านี้ และจะไม่ใช้อารมณ์งี่เง่าไร้สาระกับมันอีก

“อิฐ!” กูทักปลายสาย รู้เลยว่าตอนนี้หัวใจกำลังรัวด้วยความตื่นเต้น
แต่เสียงที่ตอบกลับมาทำกูนิ่งไปชั่วขณะ เพราะ..... คนที่โทรมาไม่ใช่ที่รักกู.......



“พี่ต้านเหรอครับ ผมนิวนะ” ไอ้เชี้ยนิว มันเอามือถือเมียกูโทรมาได้ไงวะ ยังไม่ทันที่กูจะได้คิดอะไรต่อ ไอ้นิวก็พูดขึ้นมาว่า
“ตอนนี้พี่อิฐอยู่กับผม..... อยากให้พี่ต้านมาเห็นสภาพแฟนพี่ตอนนี้จัง น่าสงสารสุดๆ ไปเลย....” ความใจเย็นที่กูอุตส่าห์พยายามทำมาตลอดทั้งวัน ดับสนิทก็เพราะประโยคที่ไอ้นิวมันพูด

“มึงทำอะไรอิฐ?”
“อยากรู้ก็มาดูเองสิครับ” สิ่งที่มันพูดทำให้กูรู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวจับใจเลยว่ะ
“อย่ามากวนตรีนกูนะไอ้สัด กูถามว่ามึงทำอะไรอิฐ!?” เสียงเข้มขึ้น พอๆ กับอารมณ์ที่เริ่มตีมวนเข้ามาเรื่อยๆ ความกลัวมันเริ่มกัดกินเข้ากลางกบาลกูอีกแล้ว เรื่องที่ไอ้นิวมันรู้ว่าอิฐเป็นแฟนกู กูไม่แคร์ แต่กูสนว่ามันจะทำร้ายอิฐรึเปล่า

“ตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไรครับ แต่หลังจากนี้ก็ไม่แน่” กวนตรีนกูนักนะมึง...
“ทำแบบนี้มึงอยากตายใช่มั้ย?” กูพูดเสียงรอดไรฟัน คาดว่าอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนี้ ระเบิดเวลาที่ดังติ๊กๆ อยู่ในหัวคงถึงเวลาปะทุ

“หึหึ อย่ามัวเสียเวลาคุยกันเลยครับ ถ้าพี่ต้านไม่มาที่ xxx ภายในครึ่งชั่วโมง ผมไม่รับรองนะว่าแฟนพี่จะเป็นยังไง” มันบอกที่อยู่ของบ้านหลังหนึ่งมาแล้วทิ้งท้ายประโยคข่มขู่ที่ทำให้กูรู้สึกกลัวมากที่สุด
“อ่อ แล้วก็มาคนเดียวด้วยนะพี่ต้าน ถ้าพี่เล่นแง่กับผม ผมก็จะไม่รับรองความปลอดภัยของพี่อิฐเหมือนกัน” มันเล่นจุดอ่อนกูอีก สัดเอ๊ย อย่าให้กูเจอนะ ชะตาขาดแน่มึง!
 
“ขอคุยกับอิฐหน่อย” กูบอกมัน
“หืม?”
“กูต้องแน่ใจก่อนว่าอิฐอยู่กับมึงจริงๆ” กูแค่อยากได้ยินว่าอิฐมันยังปลอดภัยดีอยู่เท่านั้น..... แม่งเอ๊ย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ

กูรอที่จะได้ยินเสียงอิฐ แต่กลับได้ยินเสียงของไอ้นิวดังแว่วขึ้นมาแทน
“พูดสิพี่อิฐ บอกพี่ต้านให้มาช่วยพี่เร็วๆ พูดสิ! ผมบอกให้พูดไง!”
“.....................” นี่มันอะไรกันวะ
“เงียบทำไมวะ หรือว่าพี่อยากโดนพวกนี้รุมโทรม อยากมีผัวทีเดียวห้าคนรึไง ผมบอกให้พูด!!”
“ไอ้เชี้ยนิวมึง... หยุดนะ!!” กูตะโกนเข้าปลายสาย ถึงไม่แน่ใจว่าอิฐอยู่ตรงนั้นจริง แต่กูทนฟังที่มันพูดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
“สัด! มึงอย่าทำอะไรอิฐ! กูจะไปเดี๋ยวนี้แล้ว” กูลนลานลุกจากเก้าอี้ คว้ากุญแจรถพุ่งออกไปจากออฟฟิสทันที ได้ยินเสียงไอ้กล้าตะโกนไล่หลังมา แต่กูไม่สนใจอย่างอื่นแม่งแล้ว ตอนนี้กูเป็นห่วงอิฐมาก แทบจะบ้าตาย...

กูขับรถไปถึงที่ที่ไอ้นิวบอกภายในเวลายี่สิบนาที...ในอกมันร้อนเหมือนจะระเบิด ตามไรผมมีเหงื่อซึมจนไหลมาตามขมับเพราะความเครียด

“มาเร็วดีนี่พี่” ไอ้นิวยืนรอกูอยู่หน้าประตูรั้ว สภาพมันไม่เหลือมาดเดิมที่กูเคยเจอ... สิ่งที่เคยคิดเอาไว้ แม่งเป็นจริงเหรอวะสัด

“มาคนเดียวแน่นะ?” มันถามย้ำ
“คนเดียวมึงก็ตายได้” พูดจบกูซัดกำปั้นเข้าเต็มหน้าไอ้นิว มันถลาล้มก้นกระแทกพื้นทันที

“หึหึ.....” ไอ้นิวเงยหน้ามาหัวเราะกูทั้งที่เลือดกบปาก “ฮ่าๆๆ”
หัวเราะหาพ่อมึงรึไง
“อิฐอยู่ไหน?” กูถามเน้นๆ

“อยู่นี่!!” 

กูหันไปมองตามเสียง

......ภาพที่เห็นตรงหน้า.....
ทำให้กูเกร็งตัวขึ้นมาชั่วขณะ ลมหายใจที่เต้นแรงด้วยโทสะ บัดนี้เริ่มเบาลงจนเหมือนว่ากูไม่ได้หายใจอยู่
อิฐจริงๆ... แต่เมื่อกี้ไม่ใช่เสียงมัน แต่เป็นเสียงไอ้ระยำที่ยืนล็อคคอที่รักกูอยู่ กูจ้องตาอิฐ อยากรู้ว่ามันจะบอกอะไรกู เพราะตอนนี้ปากมันถูกมัดไว้ด้วยผ้า ข้อมือก็ไม่

ต่างกัน มันพูดไม่ได้ และดูท่าว่าตัวมันเองก็ไม่อยากจะพูดอะไรด้วย

“หึ ถึงกับช้อคไปเลยเหรอพี่ต้าน” ไอ้นิวลุกขึ้นยืน จ้องหน้ากู
“อิฐไปทำอะไรให้มึง” กูคิดถึงตอนที่อิฐเคยบอกว่าสงสารและเป็นห่วงมัน แต่ดูที่ไอ้นิวทำ...
“อิฐไว้ใจมึง ช่วยมึงสารพัด แล้วมึงทำกับมันอย่างงี้เหรอวะ!?” กูไม่น่าปล่อยให้อิฐอยู่คนเดียวเลย ความผิดกูเองที่กูไม่อยู่ข้างๆ ดูแลมันให้ดี อิฐขมวดคิ้วมองหน้ากู

กูเห็นมันน้ำตาคลอ แล้วพยายามจะส่ายหัวบอกอะไรสักอย่าง...

สักพักกูเห็นผู้ชายอีกสามคนเดินออกมา กูพอจะรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
ก็ไอ้พวกเนี้ย... แม่งเพื่อนไอ้ยูที่กูเคยกระทืบไปนี่หว่า
เหอะ กูไม่ได้ตื่นเต้นกับความเป็นไปของพวกมันเลย... แต่กูตื่นเต้นที่เห็นอิฐโดนจับไว้อย่างนั้นมากกว่า ไอ้เชี้ยที่บังอาจทำร้ายคนของกู มันต้องได้รับบทเรียน

“ผมไม่ทำอะไรพี่อิฐหรอก” ไอ้นิวพูดขึ้นมาอีก
“แต่พี่น่ะสิ พี่ต้าน พี่ต่างหากที่สมควรเจอดีซะบ้าง นึกว่าตัวเองเป็นพวกวิเศษวิโส เป็นเทวดาหรือยังไง เคยทำอะไรใครเอาไว้ พี่จำได้ไหม!?” ใครมันจะไปจำได้วะ วันนึง กูทำเชี้ยอะไรไปตั้งหลายอย่าง
"หึ คนอย่างพี่คงจำไม่ได้สินะ...."
"มึงจะเอาไงว่ามาเลย พล่ามมาก กูรำคาญ"
"ฮ่าๆๆ ผมแค่อยากให้พี่เจ็บ เหมือนที่พวกผมเคยเจ็บบ้างก็แค่นั้น"

กูพยักหน้ารับรู้... ถึงจะไม่เข้าใจว่าไอ้นิวมันเกี่ยวเหี้ยอะไร แต่ช่างหัวมันเถอะตอนนี้ ในเมื่อมันเลือกที่จะอยู่คนละข้างกับกู
ในเมื่อมันเลือกที่จะเอาอิฐมาต่อรองกับกู
ก็พอแล้วสำหรับการที่กูจะกระทืบมัน
 
แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าพวกมันจะเตรียมตัวมาดี อาวุธครบมือเลยสาด... เฮ้อ ต้องออกแรงมากกว่าปกติอีกแล้วเหรอวะกู ทำงานเหนื่อยๆ เพิ่งเจอพี่สาวซัดมาหยกๆ แล้วกูยังต้องมาต่อยกับพวกแม่งอีก
เวลาที่กูเลือดขึ้นหน้าในสถานการณ์แบบนี้ ต่อให้เป็นไอ้หอกหักที่เก่งมาจากไหน พอเจออะดรีนารีนความบ้าของกูเข้า ใครก็มักจะฉุดไม่อยู่ กูคิดว่าแค่นี้มันเรื่องเล็กมาก แต่จะไม่เล็กก็ตอนที่กูได้ยินไอ้เคราแพะที่ล็อคคออิฐอยู่ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“หยุดนะเว้ย ไม่งั้นกูจะเอามีดปาดคอไอ้เด็กนี่เดี๋ยวนี้!” แค่เสี้ยววินาทีที่กูหันไปมองอิฐเท่านั้นล่ะ โคมไฟตั้งโต๊ะแม่งฟาดเข้ากกหูเลย.... กูเบลอ หน้ามืด หัววิ๊งไปแป้บนึงแต่ก็ยังอุตส่าห์ยกตรีนถีบไอ้เหี้ยนั่นได้

“หยุดนะมึง อยากเห็นเมียมึงตายจริงๆ ใช่ไหม!?” ไอ้เคราะแพะตะคอกมาอีก

“เฮ้ย อย่า!!” กูช้อคตอนเห็นมันเอามีดกดบนคออิฐจริงๆ เลือดสีแดงค่อยๆ ซึมออกมาตามรอยบาด กูยืนอึ้ง ตัวแข็งทื่อ.... เป็นครั้งแรกเลยที่กูรู้สึกกลัวใครได้มากขนาดนี้ กูกลัวว่ามันจะทำที่รักกูเป็นอะไรไปจริงๆ ถ้าเป็นแบบนั้นกูคงทนไม่ได้...

“ซัดมันเลย!” เสียงไอ้นิวดังขึ้น จบกันสิกู ถ้าไปต่อยกับพวกแม่ง ก็กลัวว่าอิฐจะเจ็บไปมากกว่านี้ เอาเถอะกูยอมเจ็บบ้างเดี๋ยวมันคงเลิกแล้วปล่อยอิฐไปเอง
แม่งเอ๊ย พระเอกเกาหลีชิบหาย... แต่จะให้กูทำอะไรที่ดีไปกว่านี้ล่ะวะ
“กูยอมให้พวกมึงเล่นหมาหมู่ก็ได้ แต่มึงต้องปล่อยอิฐก่อน”
“ปล่อยแน่”
"สัญญามา ว่าจะไม่ทำอะไรอิฐ"
"กูไม่มีทางทำร้ายพี่อิฐหรอกเว้ย กูแค่ใช้พี่เค้าให้เป็นเหยื่อล่อมึงมาแก้แค้น รู้ไว้ซะด้วยพี่ต้าน" ไอ้นิวเริ่มคลั่งแล้วว่ะ

เซ็งชริป ที่ต้องมายืนเฉยให้พวกมันรุมสหบาทาอยู่ได้ แต่ก็ยังดีวะ ไอ้เคราแพะมันปล่อยอิฐแล้ว แต่ว่ากูเนี่ยดิ....

“นี่สำหรับที่มึงเอาเก้าอี้ฟาดหัวกู! ตุ้บๆๆ”
“ต่อยมาอีกสิมึง กูตีหัวมึงกระจุยแน่ ปั๊กๆๆ”
“ดูซิ! ถ้าหน้ามึงเละจะมีผู้หญิงที่ไหนมาหลงมึงได้อีก ผัวะๆๆ”

ไม่รู้อะไรต่อมิอะไร ตอนนี้กูเบลอ ชาไปหมดทั้งตัว แถมยืนไม่ไหวเพราะเจอของแข็งอัดท่อนขาจนปวดหนึบ ตามแขนตามตัว โดยเฉพาะที่หัวเนี่ย รู้สึกอุ่นๆ เหมือนมีของเหลวไหลลงมาตามขมับ ที่ปวดตุบๆ อยู่ตอนนี้คงเป็นแผลที่มันแตกอยู่ที่ไหนสักแห่งในร่างกายล่ะมั้ง

เหอะ เวรจริงๆ อย่าให้ถึงทีกูนะมึง ฆ่าแม่งตายให้หมด!

ขณะกำลังคิดว่าจะหลุดออกจากวงล้อมของพวกมันยังไง ทุกอย่างก็หยุดความเคลื่อนไหวไปโดยพลัน
แล้วกูก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

“พ...พี่อิฐ!!” เสียงไอ้นิวที่ร้องออกมาอย่างตกใจ ทำให้กูจำต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมาดู
“พี่อิฐ ทำไมทำแบบนี้ เฮ้ย อย่า! พอแล้ว.....” ประโยคหลังไอ้นิวหันไปตะคอกใส่ไอ้พวกสวะนั่น

ต่อมา...ที่กูเห็นคือไอ้นิวดึงหัวอิฐไปหนุนบนตัก กูเห็นมันรีบแกะผ้าปิดปาก กับที่มัดมือไพล่หลังของอิฐออกอย่างรวดเร็ว
“นิว.....พ..อ เถอะ..น” เสียงอิฐดังขึ้นแผ่วๆ
“ครับ พี่อิฐ อย่าเพิ่งพูดอะไรนะ เลือดไหลเต็มเลย....” ไอ้นิวหน้าซีดเป็นกระดาษ ท่าทางของมันตะลึงลนลานอย่างเห็นได้ชัด
“อึก อย่าทำพี่ต้าน...อีกเลยนะ ฮืออ” อิฐมันร้องไห้ทั้งที่เลือดยังไหลทะลักออกมาอยู่
“พี่อิฐ....ผม......" ไอ้นิวกัดฟันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตามไปอีกคน
"พี่อิฐไม่เอา... ไม่เอา อย่าร้องครับ ผมไม่ทำแล้ว พี่อิฐนอนนิ่งๆ นะ เดี๋ยวผมพาไปโรงบาล นะครับ ทนหน่อยนะ”
 
กูไม่รู้ว่าระหว่างที่กูโดนรุมยำตรีนอยู่นั้น อิฐมาเข้ามาได้ยังไง และอะไรที่ทำให้เลือดมันไหลเปื้อนแก้มได้ขนาดนั้น... ที่จริงกูอยากจะเป็นคนที่คอยดูแล คอยปกป้องมันมากกว่า แต่ตอนนี้กูก็เละสุดๆ แล้วเหมือนกันว่ะ แค่จะขยับตัวยังทำไม่ได้เลย...... น่าสมเพชสุดๆ เลยกู


H
เสียเลือดอีกเป็นถัง เหอะๆๆ 
ขอบคุณนะตัวเทอว์ทุกท่าน เดี๋ยวมีเคลียร์ยาว.....

ปล. ยะฮู้ว rep ที่พันสักกะที

[bnutta]

ต่อไวๆดิ....ค้างน้ำตาไหลขาดช่วง.....

[yeyong]

ทั้งน้ำเลือด น้ำตา
ปนกันให้มัว
มาต่อให้ไวนะ

[kitty]

 :serius2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


มาต่อไวๆน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ordkrub]

เกิดอะไรขึ้น!!!!
มาต่อไวๆนะครับ
เครียด

[P★RiTŸ]

เกลียดจริงๆเลยว่ะ
ไอ้พวกที่เอาความไว้ใจ
ของคนอื่นมาใช้ประโยชน์เนี้ย

มาต่อเร็วๆนะไรเตอร์ น้ำตามันไหลค้างอ่ะ

[daizodiac]

อ๊าก ก กกกกกกกกกกกกกกกก!

[m_pop91]

ไอ้นิวววววววววววววววววววว
สมควรตายยยยยยยยยยยยยยยยยย

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ไม่อยู่หลายวัน กลับมาไหงเป็นงี้อ่ะ ตัวเทอว์อ่ะใจร้าย เสียทั้งเลือด เสียทั้งน้ำตา

ตัวเทอว์กลับมาต่อตอนต่อไปเลยนะ ฮื่อออออออออออ

เฮีนต้าน กะ น้องอิฐของเค้าจะเป็นไรไหม๊เนี่ยะ

ตัวเทอว์ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ต่อไปนี้น้องอิฐต้องเชื่อเฮียต้านเยอะรู้ไหม๊  เห็นไหม๊ว่าเหี้ยนิวแม่เลวแค่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนน

[sky-cafe]

แก้แค้นกันไป แก้แค้นกันมา ไม่จบสิ้นนะเออ
สงสารก็แต่น้องอิฐ..

[mutoo]

เสียเลือดจริงด้วย

ยัยคนแต่ง
แม่คุณทูนหัว

[Little Devil]

ค้างงง

[kslave]

สงสารก็แต่น้องอิฐ  

แต่ไหงอยู่ดีๆถึงถูกไอ้พวกนี้จับมาได้ล่ะค่ะ
เพื่อนน้องอิฐก็ดูแปลกๆไป

[EunJin]

ค้างงงงงงงงงง อะไรยังไงเนี่ยยยย
เสียเลือดจริงๆๆด้วยอ่ะตัวเทอว์
;__________________;

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ตัวเทอว์มาต่อคืนนี้เลยเหอะน๊า   เค้าจะใจขาดแล้วเนี่ยะ

[sukie_moo]

sens ต้านแม่งแรงดีจริง

ถึงตอนนี้อิฐคงคิดเสียใจมากๆที่ทำให้ต้านเจ็บตัว

เพราะต้านเคยบอกแล้วว่านิวไว้ใจไม่ได้ แต่อิฐไม่เชื่อ พอเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น อิฐต้องโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองแน่นอน

มองจากความยุ่งยากที่จะเกิดขึ้นในอนาคตซะแล้ว

[wisa]

 

[cartoons]

  จร๊ากกกกกกกกกกกก ทามมายเปนแบบนี้




สู้เค้าพี่ต้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน 

[roseen]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เค้าจะเอาพี่ต้าน น้องอิฐอ่ะ ตัวเทอว์เมื่อไหร่จะมา

อย่าแกล้งคนอ่านสิตัวเทอว์ ::อยากอ่านอ่ะอยากอ่าน

[OhJa]

 

ม๊ายยยยยยยยย   เกิดไรขึ้นเนี่ย

น้องอิฐ  เฮียต้านนนนนน