:a11:มานก็ต่อกันน่านแหละ ภาคมหาลัยคาดว่านะ คาดว่าจะเอาให้จบประมาณตอนที่ 100 ก็แบ่งเป็นสองช่วงน่านแหละ
ไม่งงแล้วนะตะเอง
ว่าแต่วันอาทิตย์ คนหายไปไหนกานหมดเนี่ย
ตอนที่ 53 เราสามคนนั่งสั่งอาหารกันเพียบเลย โดยเฉพาะตาเบสกะว่าฉันคงจะกินไม่หมดล่ะสิ แต่ขอโทษ ฉันกระเพาะเหล็กจ้ะ ฉะนั้นหมดสิทธิ์แกล้งจ้ะ
“กินให้หมดน้า เราตั้งใจเลี้ยงจืดเต็มที่เลยนะ”อ่ะจ้า ยิ้มระรื่นเข้าไป เด๋วก็รู้
“จริงน้า มื้อนี้จ่ายเองใช่ป่ะ งั้นเค้าไม่เกรงใจล่ะนะ”
“หึหึ” อาร์ทก็นั่งขำไปด้วย ตาเบสมองหน้าใหญ่เลย
“ขำไรวะอาร์ท” น่าน หาเรื่องเขาอีกนะ
“ก็ขำนายน่ะแหละ ไม่รู้เรอะไง ว่าจืดมันกินเยอะยังกับอะไรดี” อุ้ย ตายล่ะ เล่นเผาต่อหน้าเลยเหรอ
“บ้า ไม่ขนาดนั้นซะหน่อย มั่วใหญ่แล้วนะอาร์ท”
“เรื่องจริง เราไม่ได้มั่วนะ” ย่ะ จริงก็ได้ เหอ ๆ
“อ่านะ ยัยจืดกระเพาะใหญ่ งานนี้เราก็หมดตังค์เยอะอ้ะดิ” อะไรอ้ะ เล่นรุมยำฉันงั้นเหรอ โห งี้ฉันก็เละอ่ะดิ ฝากไว้ก่อนเหอะทั้งสองคนน่ะ
หลังจากที่สั่งอาหารมากินกันเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เริ่มลงมือโซ้ยก่อนเป็นคนแรก (น่าเกลียดจริง ๆ) ช่วงนี้ฉันกำลังสบายอกสบายใจ เพราะฉันรู้สึกว่า เบสกับอาร์ทเริ่มกลับมาคุยกันเหมือนเดิมแล้ว อาจจะยังไม่สนิทกันเหมือนตอนม.ปลาย แต่ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีแล้ว
“อะแฮ่ม นี่ ทั้งสองคน เรามีข่าวดีมาบอก” ข่าวดีของฉันมันคืออะไรกันล่ะ
“ข่าวดีอะไรอ้ะ” เบสกำลังเคี้ยวข้าวตุ้ย ๆ อยู่
“นั่นสิ ข่าวไรเหรอ” พอกันทั้งคู่
“แอ่น แอ้น แอ๊น ข่าวดีนั้นก็คือ เรากำลังจะได้ไปฝึกงานที่เกาะพงันด้วยล่ะ” พอฉันพูดจบปุ๊บ เชื่อมั้ยว่า สองคนนั้นสำลักข้าวพร้อม ๆ กันเลยล่ะ ว่าแต่สำลักกันทำไมนั่น
“วะ ว่าไงนะ ไปฝึกงาน” สังสัยจะไม่ได้ตั้งใจฟัง
“ที่ไหนนะ ขออีกทีได้มั้ย” อาร์ทรีเควสอีกรอบ
“แหม ไม่ได้ตั้งใจฟังกันเลยนะ เราจะไปฝึกงานที่เกาะพงัน จ.สุราษฎร์ธานีไง”
“เฮ้ย แน่ใจนะ ว่าข่าวดีอ้ะ ดีตรงไหนวะเนี่ย” ตาเบสบ่นสุด ๆ
“นั่นสิจืด ล้อเล่นรึปล่าว”
“เรื่องจริง จะล้อเล่นทำไมล่ะ ไปคราวนี้เราจะได้ไปดำน้ำดูปะการังด้วยนะ อาจารย์ให้ไปสำรวจแนวปะการังรอบ ๆ เกาะน่ะ” ฉันกำลังเพ้อฝันไปเรื่อย
ส่วนสองคนนั้นน่ะเหรอ นั่งเอ๋อรับทานน่ะสิ
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ” เบสบอกกับฉันแบบนั้น
“คงไม่ทันแล้วล่ะ ส่งชื่อไปแล้ว เราขอล่ะนะ อยากไปมาก ๆ เลย” จริง ๆ ฉันไม่ต้องขอเบสมันก็ได้ เพรายังไง มันก็เป็นสิทธิส่วนตัวของฉันอยู่แล้ว
“แล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะ จะไปยังไง แล้วไปกับใครมั่ง” โอ้โห ถามมาเป็นชุดเลยแฮะ จะตอบข้อไหนก่อนดีล่ะเนี่ย
“ปิดเทอมที่จะถึงนี้แหละ”
“อีกแค่เดือนกว่า ๆ เองนี่” ใช่แล้วล่ะ หลังสอบปลายภาคเทอมแรกที่กำลังจะมาถึงนี่เอง
“แล้วไปยังไงเหรอจืด” อาร์ทถามต่อ
“ไปรถไฟน่ะ เห็นเพื่อนบอกว่าเป็นรถด่วนสปิ้นเตอร์ด้วย” รถไฟติดแอร์ปรับที่นอนได้
“ไปกี่คนอ้ะ มีผู้ชายไปด้วยปล่าว” กรรม คิดอะไรอยู่ล่ะเนี่ย ตาเบส
“ไปแปดคน รวมเราด้วยนะ ผู้ชาย 4 หญิง 4” สองคนนั้นมองหน้าฉันงง ๆ
“จืดเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายอ้ะ” :angry2:อิเชี่ยเบส ถามดีเนาะ ตาอาร์ทก็เอาแต่ขำ แมร่ง เด๋วเตะก้านคอเสียซะดีมั้ยเนี่ย คิดแล้วมันแค้น
“ผู้ชายดิวะ เห็นเราเป็นผู้หญิงรึไง” ฮิฮิ เอามั่งดิ
“เย้ย พูดเล่นพูดจริง” ล้อเล่นมั้ง ตาบ้า
“เอาน่า รู้แล้วนี่ เด๋วจะถ่ายรูปน่ารัก ๆ มาฝากนะจ้ะ หนุ่ม ๆ” หุหุ เล่นกันเข้าไป
“เอารูปสาว ๆ นะ ขออึ๋ม ๆ ด้วยล่ะ” อ้ากกกกก ตาเบสช่างกล้าขอ ว่าแต่ว่า
“อาร์ทอาด้วยป่ะ เด๋วเราถ่ายรูปเราใส่ชุดว่ายน้ำมาให้” อิอิ สะใจจริงโว้ย อิตาเบสหน้าหงิกไปแล้ว
“จริงอ้ะปล่าว ให้ถ่ายมาจริง ๆ เหอะ” ฮั่นแน่ งานนี้มีหวังอดดูจ้ะ
“ห้ามเด็ดขาด เข้าใจป่าว” ตาเบสไม่รอช้า กันตนาสุดชีวิต
“เข้าใจแล้ว พูดเล่นหรอกน่า กลัวไปได้”
“ไว้ใจได้ที่ไหนกันเล่า” แหม มีแอบบ่นนะมัน เชื่อใจจืดสิจ๊ะ ว่าจืดน่ะไม่มีหรอก ไม่มีคนเดียวไง หุหุ (ล้อเล่ง
)
//////////////////////
“อา อิ่มแล้วอ่ะ” เบสไปก่อนเป็นคนแรก ตามมาด้วยอาร์ท
“เอ สั่งต่ออีกจานดีมั้ยน้า” ฉันแกล้งตาเบสต่อ
“เย้ย พอได้แล้วคุณนาย กินอะไรเยอะขนาดน้าน เด๋วก็อ้วนเป็นหมูพอดี” ดูมันกัด ช่างกล้า
“อิ่มแล้วไม่ใช่เหรอไงเรา” อาร์ทรู้ทันอีกละ เซ็งเลย
“งั้นเราจ่ายตังค์ก่อนนะ” เบสเรียกแม่ค้ามาเก็บเงิน จากนั้นเขาก็ถามอาร์ทว่า
“นายจะกลับยังไง ให้ฉันไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไร เรานั่งแท๊กซี่กลับเองก็ได้” อาร์ทว่างั้น
“เองั้นเหรอ ตามใจนายก็แล้วกัน เด๋วฉันไปส่งจืดเอง” อาร์ทพยักหน้าให้ ก่อนมองมาที่ฉัน
“เรากลับก่อนนะ รักษาตัวดี ๆ ล่ะ” แง้ว ไหงพูดงั้นล่ะ ไม่น่าไว้ใจ
“ขอบใจนะ อาร์ทก็เหมือนกัน กลับบ้านดี ๆ ล่ะ” เราสองคนล่ำรากันแล้ว อาร์ทก็เดินไปขึ้นรถที่ป้านรถเมล์ จากนั้นเบสก็ขับรถไปส่งฉันที่หอ พอถึงแล้ว เบสก็ขอขึ้นไปบนห้อง ถึงฉันจะปฏิเสธยังไง ตาเบสก็ไม่ยอมท่าเดียว จนฉันต้องยอมให้ขึ้นไปด้วยจนได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
:m26:ขึ้นห้องอีกแล้วหรอ อะไรกานเนี่ย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
