หัวข้อ: เกลียดตุ๊ด พูดมาได้

[krappom]

หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอ่า
นี่ห้าทุ่มแล้วนา
หรือว่าจะเป็นสี่ทุ่มของพรุ่งนี้

[ifwedo]

เข้ามารอจืดจ้า

[nunyy]

 :onion_asleep:ก็เมื่อคืนมันง่วงนี่นา ก็เลยกลับบ้านก่อน มาต่อให้ตอนเช้าละกัน

ตอนที่ 84

                  ในที่สุดพวกเราก็ปีนป่ายมาจนถึงยอดภูจนได้ บริเวณปางพักสุดท้ายบนยอดภูเลย บนนี้จะเป็นทุ่งกว้าง เต็มไปด้วยต้นไม้ประเภทสนซะมากกว่า แต่เดินเขาไปข้างในที่พักใหญ่ ก็จะเป็นป่าเลย มีสัตว์ป่าด้วยนะ

                   หลังจากโพสท์ท่านางแบบกันจนหนำใจแล้ว ก็ต้องเดินทางอีกสักพักนึงกว่าจะถึงที่ทำการอุทยานข้างบนก็ใช้เวลาไปเกือบครึ่งวัน พอไปถึงที่พักก็ต้องไปติดต่อเรื่องเต้นท์ ผ้าห่ม แล้วก็การขออนุญาตก่อไฟทำอาหารอีก เบ็ดเสร็จกว่าจะได้พักก็ล่อไปบ่ายสามโมง 

“เย้ ดีใจจังเลยว่ะ มาถึงซะที” อิตั้มล้มตัวลงนอนในเต้นท์พวกเรา มันก็ค่อนข้างแคบนะ แต่ก็พอนอนได้ วุ้ย เสียดายจังอยากนอนเต้นท์ใหญ่ อิอิ

“นั่นสิ กรูล่ะขาแทบจะเดินไม่ได้ ปวดชิบ...ทรมานสุด ๆ” อิเฉาก้วยโอดครวญ

“เอายานี่ไปทา ก่อนที่จะเป็นอัมพาตย์ไปซะก่อน” อิเฉาหันขวับมาทางฉัน

“อิเชี่ย ปากดีเนาะมรึง เอามา ๆ” มันแย่งยาทาไป แล้วก็ทาขาตัวเอง ส่วนฉันจัดของเสร็จก็เดินออกไปดูเต้นท์หนุ่ม ๆ

“เสร็จแล้วจะไปไหนกันดีล่ะอิจืด” อิตั้มเดินตามออกมาด้วย ก็ในนั้นมันร้อนนี่หว่า

“ไม่รู้เหมือนกัน นี่มันก็จะเย็นแล้ว สงสัยต้องไปหาข้าวเย็นกินกันแล้วล่ะมั้ง”

“อืม แต่กรูว่า คนมันเยอะมากเลยนะมรึง ดูตรงนั้นสิอิจืด หนุ่ม ๆ เพียบเลย” อิตั้มกรี๊ดดดดใหญ่

“เออ กรูเห็นแล้ว แมร่งมีแต่หน้าตาดี ๆ ทั้งนั้นเลยว่ะมรึง” อิเฉาก้วยไม่รู้โผล่มาตอนไหน เล่นเอาตกใจนึกว่าผีหลอกกลางวัน

“อิเชี่ย กรูตกใจหมด อิห่ะ ผู้ชายเห็นมรึงเด๋วก็ตกใจหนีหมด” พอกันทั้งคู่แหละค่ะ

“ย่ะ ยังกะมันจะไม่กลัวมรึงแหละ” อิสองตัวนั้นยืนกัดกันกัดกันมา จนพวกอาร์ทออกมาจากเต้นท์กัน เต้นท์มันกะเต้นท์ฉัน อยู่ตรงข้ามกันเลยค่ะ หันหน้าเข้าหากัน

“ว่าไง มายืนรออะไรกันเหรอ” อาร์ทถามพวกเรามา

“ก็ยืนดูผู้ชายอยู่ไง” เอ้า ดีเนาะไปบอกพวกมันอีก ฉันก็อดสิยะ

“อ้อ เหรออออ” มันก็จ้องตาเขม็งมาที่ฉันสิคะ ฉันไม่เกี่ยวนะ แค่มอง ๆ เอง (ใจจริงอยาก...)

“ไปเดินดูรอบ ๆ บริเวณนี้กันดีกว่านะตัวเอ้ง” ฉันแกล้งกลบเกลื่อนความจังของอิพวกนั้นรวมทั้งตัวเองด้วย อิอิ

“ก็ไปสิ ร้อนจะตาย” ตานนท์เดินนำหน้าชาวบ้านเค้าก่อนเลย สงสัยจะร้อนจัด ช่วงกลางวันมันก็เงี้ยแต่ถ้าตกกลางคืนมืด ๆ หน่อยละก็ หนาวโคตร ๆ

   พวกเราเดินไปยังร้านค้า มีทั้งร้านอาหาร ขายของกินและของใช้ เป็นแถวเลย ถัดไปก็เป็นทางไปน้ำตก แล้วก็ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปกัน

“เย็นนี้มากินข้าวที่นี่กันก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยทำกินกันเอง ตกลงมั้ย” ผู้นำของเราเป็นคนแนะนำ

“ก็ดีพี่อาร์ท นนท์เห็นด้วย” อืม ฉันก็เห็นด้วย หงึก ๆ (พยักหน้า)

“แล้วเย็นนี้จะได้อาบน้ำมั้ยเนี่ย คนเยอะจัดเลย” อิเฉาก้วยบ่น

“ก็อาบตอนกลางคืนสิยะ รับรองไม่มีใครแย่งหล่อนแน่” ฉันก็บอกมันไป

“อิดอก จะให้กรูแข็งตายรึไงยะ” มันหันมาแขวะฉัน

“เหอ ๆ แล้วจะเอาไงล่ะยะ อาบตอนนี้เลยดีมะ” อิสองตัวมันก็มองหน้ากัน แล้วก็หันมาพยักหน้าให้ฉัน โอเค ๆ ไปก็ไป

“พวกฉันไปอาบน้ำก่อนนะ อาร์ท” สองคนนั้นเดินไปที่เต้นท์ตัวเองแล้ว ส่วนฉันก็หันไปบอกกับพวกนั้น

“เฮ้ย อาบกันเร็วจัง กลัวไม่ได้อาบรึไง” ตานนท์พูดมากทีไร ขัดใจฉันทุกที

“ผิดเหรอคะ” ฉันมองหน้าเอาเรื่อง เอาซี้

“เอ่อ ไม่ผิดครับ” มันทำหน้าจ๋อย ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าไผเป็นไผ ชิชะ

“งั้นเราไปก่อนะ พวกแกจะไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนก็ได้นะ เด๋วพวกฉันอาบน้ำเสร็จแล้วจะตามไป”

                    หุหุ แผนลวงหนุ่มไปเดินเล่น ฉันจะได้มีโอกาสไปหาเหยื่อต่อ อุอุ (ร้ายจริง ๆ) แล้วฉันก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าในเต้นท์ตามนังพวกนั้นไปที่ห้องน้ำ พวกฉันเลือกเข้าห้องน้ำที่มีคนเข้าไม่เยอะ (แล้วมันตรงไหนล่ะ) เหอ ๆ กว่าจะอาบเสร็จก็ล่อเข้าไปสี่โมงเย็น คนเยอะมาก ๆ รอต่อคิวอาบน้ำยาวเหยียด พอกลับมาที่เต้นท์ก็กะจะไปแอ่วหนุ่มต่อ ที่ไหนได้ พวกนั้นมันมายืนรอกันและ อดเลย

                    มันบอกว่าให้รอพวกมันไปอาบน้ำก่อน แล้วจะได้ไปกินข้าวด้วยกัน พวกฉันก็ได้โอกาสสิคะ อิอิ สามสาวทรีโอ ก็ออกปฏิบัติการล่าฝันกันด่วน

“มรึง ๆ กรูว่านะ พวกเราลองเดินเฉียดกลุ่มนั้นดูใหม่ เผื่อฟลุ้คว่ะ” หึ อิพวกนี้ใฝ่สูงกันจริง ๆ ค่ะ ก็ผู้ชายกลุ่มนั้นนะ หน้าตาแต่ละคนนะตี๋หล่อได้ใจ (โอ้ย ฉันคันมากเลยค่ะ แง้ๆอยากด้ายอ้ะ)

“ไปก็ไปสิยะ อิจืดว่าไง ไปรึปล่าวมรึง หรือว่าจะรอเด็กมรึงล่ะ”

“อิเชี่ย เด็กกรูที่ไหน นู้นตะหาก ท่าทางจะแซ่บ ๆ ทั้งนั้น” อ่ะนะฉัน อะไรเข้าสิงเนี่ย

“เลิศมากค่ะ อิจืด ต้องยังงี้สิยะ ถึงจะของจริง ๆ” ค่าอิตั้ม ฉันของปลอมย่ะ

“อย่าลีลา ไปได้แล้ว เด๋วพวกนั้นกลับมาจะเน่า” ฉันเร่งพวกนั้น กลัวก็กลัวอ่ะนะ ทำไงได้ คันด้วย

“แหม กรูถามจริง ตกลงมรึงกะลังกิ๊กกะคนไหนอยู่กันแน่วะ” อิตั้มมันถามฉัน อยากรู้ล่ะสิ

“มรึงก็น่ารู้ ใครเทคแคร์กรูดีสุดล่ะ อินี่” มันก็ถึงกับบางอ้อ

“อ้อ ที่แท้ก้วินนี่เอง ใช่มะ” เวรกรรม มันใช่ซะที่ไหนล่ะยะ อิโง่

“อิบ้า มั่วแล้วมรึง ก็น่าจะรู้นะว่าเป็นใคร”

“งั้นก็น้องนนท์ใช่มั้ยล่ะ กรูเห็นน้องมันชอบเล่นกับมรึงนี่ ชัวร์เลย” โถ่ อิดอกสองตัว ฉันไม่ใช่นางกากีนะยะ อิเชี่ย

“ผิดหมดแหละพวกมรึง คราวนี้คงรู้แล้วนะว่าเป็นใคร” มันสองคนถึงกับอ้าปากค้าง แหม ก็มันคงน่าเชื่ออยู่หรอกนะ เมื่อก่อนนี้เป็นยังไง มันก็รู้อยู่เต็มอก คนมันเกลียดกัน จะมาชอบกันคงยาก

******************************************

[leau_dissey]

  ต่อให้จบเร็วๆนะคะ ลุ้นๆ

[noombanban]

:impress:ไม่อยากให้มันจบเลยอ่ะ เรื่องนี้ เราก็จะพยายามให้มันจบแฮบปี้ (ไม่ใช่โดนปี้นะ) อิอิ

ถึงจาจบแบบไม่แฮปปี้......ก็ไม่เป็นรายย

ขอแค่มีตอน...โดนปี้.....กะพอจ๊ะจืด

ให้ปี้ได้ก่อ....

[ifwedo]

รอฉาก...เต็มที่

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อย่าบอกนะว่ามาจบกันบนภูกระด
 
 

[A GE]

    ไปเดินล่อตะเข้กันอย่างนี้  เด๋วก็โดนดีหรอกครับคุณจืด

หรือว่าโดนไปแย้ววววว

[oaw_eang]

อย่าบอกนะว่ามาจบกันบนภูกระด
 
 

ทะลึ่งจริงๆ คนแก่อะไรกันเคอะเนี้ย  แบบนี้ก็มีด้วย

[มูมู่น้อย]

555 อ่ะนะ  จะบนภูกระดึงเลยเหรอ
เอาเลยจืด สู้สู้ เผด็จศึก  

[krappom]

งานนี้ใครจะเผด็จศึกใครกันล่ะนี่
 

[Simply Blue]

ติดตามมานาน ชอบมากเลยอ่ะ  น้องจืดรีบกลับมาต่อไวนะ 

[pongsj]

มารอจืดด้วย อยากอ่านต่อขี้เกียจลุ้นแล้ววววววววววววคับ

[Poes]

รออ่านต่อจ้า แล้วบนภูจะเสร็จปะ 

[slmzaa]

  o2อ่ะนะอย่าเพิ่งมึน..........มาต่อจิจื๊ดจืด

[tor13]

 o9จบได้ไงภูผามาแล้วภูกระลาก(ดึง)ถอยป่าย

[inimeg]

อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ภูกระดอ ภูกระดอ

[nunyy]

 :try2:กลุ้มใจแต่ละคน เรื่องปี้ ๆ จืดไร้เดียงสาอ่ะ ทำไงกานหรอคะ หุหุ

อ้อ เค้าจบบนภูกระดอ เอ้ย ภูกระดึง  แต่ก็ไม่ได้หมายฟามว่า จบอวสานซะหน่อย เรื่องมันแค่เพิ่งเริ่มต้นเอง

ไปต่อกันดีก่า หายไปวันนึง ก็แอบไปทำพิธี.... :m5:มา (คนเล่นของ)

ตอนที่ 85

                หลังจากที่เคลียร์อะไรต่อะไรกันเรียบร้อยแล้ว เราสามสาวก็เดินเยื้องกรายไปทางเต้นท์ของหนุ่มตี๋ที่หมายปองกันไว้ มากันตั้งสี่คนแน่ะ อิอิ โอว น้ำยายไหยแย้ว (กำเดาแล้วน่ะ)

“อี๋ อิจืด ขนาดนี้มีไอ้อาร์ทอยู่แล้ว มรึงยังคิดจังลัยกับคนอื่นได้อีกเนาะ อิเวร” อิตั้มมานด่าฉัน แง้

“อิบ้า กรูป่าวนะ กรูเห็นพวกนั้นทำกับข้าวน่ากินก็เท่านั้นเอง” เหอ ๆ เจง ๆ นะ

“ย่ะ เชื่อตายแหละ อุ้ย เค้ามองมาทางเราแล้วล่ะ” อิเฉาก้วยทำท่าดัดจริต แอ๊บแบ๊ว เอียงอาย โอ๊กๆๆ

“โอย ใจละลายก็ใจละลาย” อิตั้มร้องเป็นเพลงซาซ่า แต่ละนาง 11รดจริงๆ

“หวัดดีค่ะ มาเที่ยวกันครั้งแรกรึปล่าวคะเนี่ย” อิตั้มแรงมาก เข้าไปทักเค้าก่อนเลยค่ะ

“ก็มาครั้งแรกน่ะครับ” หนุ่มน้อยหน้าตี๋ กระชากใจสาวเทียมอย่างฉันตอบมา อา เสียงเท่จัง

“เหมือนกันเลยค่ะ ตั้มก็เพิ่งมาครั้งแรกเหมือนกัน” ชีลงไปนั่งคุยกับพวกนั้นด้วยเลยค่ะ อินี่มันร่าน เอ้ย แรงจริง ๆ

“ไม่มานั่งด้วยกันเหรอครับ” หนุ่มน้อยคนนั้นชวนฉันกะอิเฉาซึ่งยืนขาสั่นพั่บ ๆอยู่ ไม่ใช่กลัวนะคะ แต่มานตื่นเต้ลลลล

“ขอบคุณค่ะ” อิฌไม่มีรีรอ รีบมู้ฟตัวเองลงไปนั่งข้าง ๆ พวกนั้นเลยค่ะ ส่วนฉันก็ค่อย ๆ เดินไปนั่งด้วย ตาก็มองไปทางเต้นท์พวกตาอาร์ท ถ้ามันมาเห็นเข้าล่ะก็ ฉันตายแน่ ๆ 

“มากันกี่คนครับเนี่ย” อีกคนนึงท่าทางอัธยาศัยดีถามมาทางฉัน

“เอ่อ มากัน ห...” ฉันยังตอบไม่ทันจบ อิตั้มก็แว้ดขึ้นมาทันที

“สามคนค่ะ สามคนเท่านั้นเอง” อิตั้ม อิเวร ไปโกหกเค้าทำไมยะ ฉันเขม่นมองไปทางมัน มันก็ขยิบตาให้ อินี่หาเหาใส่หัวแล้วมั้ยล่ะ

“งั้นเหรอ พวกผมมากันสี่คน ผมชื่อแอม คนนั้นชื่ออ้น นั่นก็บาส ส่วนคนนี้บอลครับ” โอ้ แต่ละคนเพอร์เฟคเหลือเกิน อิตั้มมองอย่างเพ้อฝัน ดอก เค้ารู้กันหมด

“เราชื่อตั้มนะคะ คนนี้ชื่อเฉาก๊วย นั่นก็จืด” พออิตั้มบอกชื่อเสร็จ พวกนั้นก็หัวเราะเบา ๆ แหม ก็ชื่อพวกชั้นมันสวยนักนี่

“แลวเย็นนี้จะไปกินข้าวที่ไหนกันล่ะครับ” คนที่บอลถาม

“ก็ เอ่อ คงเป็นร้านแถว ๆ นี้แหละจ้ะ” ส่วนใหญ่อิตั้มจะตอบตลอด ส่วนฉันก็กระวนกระวายใจ นั่งไม่ติดที่แล้ว ก็พวกนั้นคงจะมาแล้วล่ะ

“เอ่อ พวกแก ฉันกลับเต้นก่อนนะ สงสัยจะมากันแล้ว”

“อะไรมาเหรอครับจืด” เหอ ๆ ระเบิดลูกใหญ่เลยล่ะค่ะ ไปล่ะฉัน

“ไปก่อนนะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน” ฉันลุกขึ้น แต่อิตั้มก็ท้วงขึ้นซะก่อน

“จะรีบไปไหนจืด นั่งคุยเป็นเพื่อนกันก่อนสิ” ฉันยิ้มแห้ง ๆ ให้มัน

“ไม่เป็นไรจ้ะ เชิญคุยกันต่อไปเถอะนะ ฉันต้องไปแล้ว” ฉันเดินกลับมาที่เต้นท์ตัวเอง ก็รู้สึกโล่งอกไปที พอจะหันไปทางเต้นท์นายอาร์ท ก็ต้องตกใจค่ะ

“หายไปไหนมาอ้ะจืด เรามาแล้วไม่เห็นรออยู่เลย” ตาอาร์ทน่ะเอง มาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย

“อ้าว แล้วแกมาตอนไหนล่ะ วินกะนนท์ยังไม่มาเหรอ” ฉันแสร้งทำเป็นถามถึงสองคนนั้น

“ยังรออาบอยู่เลย เราอาบเสร็จก่อนแล้ว เข้ามาในเต้นท์เราหน่อยสิจืด”

“เข้าไปทำไม” ฉันถามมัน ก็อยู่ ๆ จะให้เข้าไปได้ไง เกิดพวกนั้นเดินมาเห็นเข้า ฉันก็ซวยสิคะ

“เข้ามาเถอะน่า นะนะ” ฉันล่ะไม่ไว้ใจมันเลยจริง ๆ แต่ก็นะ เข้าก็เข้า

“เอ้า มีอะไรอีกล่ะ” ฉันมุดเข้าไปในเต้นท์ของมันแล้ว ก็ถามมัน มันก็ไม่ตอบอะไร ฉันก็ระวังตัวสุดฤทธิ์ เพราะตานี่ไว้ใจไม่ได้

“เอ้า ไม่มีอะไร งั้นฉันออกไปรอข้างนอกนะ เด๋วพวกวินมาจะเข้าใจผิด ๆ อีก

“ทำไมต้องคอยแต่จะกลัวคนอื่นเค้าเข้าใจผิดด้วยล่ะ ทีเรายังไม่เห็นจะกลัวเลย” มันทำหน้าเศร้า ๆ

“ก็ ก็เพราะแกน่ะแหละ ฉันทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้คนอื่นมองว่าแกเป็น...เป็น”

“เป็นแบบจืดน่ะเหรอ จืดถ้ามัวแต่คิดแบบนี้ เมื่อไหร่เราจะได้คบกันจริงๆจังๆซะทีล่ะ” พูดมาแบบนี้ ฉันก็จุกสิคะ เหอ ๆ พูดไม่ออกเลยค่ะ

“ก็เราห่วงอาร์ทนี่ ผิดด้วยเหรอ” ฉันตีหน้าเศร้าเคล้าน้ำตานิดหน่อย ดูตาอาร์ทจะตกใจไปเลย

“เฮ้ย จืด อย่าร้องไห้ดิ เราขอโทษ อย่าร้องนะ” อิอิ บทเจ้าน้ำตามันยังใช้ได้ผลอยู่เสมอนะคะ เพื่อนสาว (อย่าไปลองกับคนที่มันไม่รักเราล่ะ แทนที่มันจะสงสารจะโดนสมน้ำหน้าแทน)

“อือ ไม่ร้องก็ได้ แต่อาร์ทต้องเข้าใจจืดนะ ว่าจืดคิดยังไงกับอาร์ทน่ะ” มันก็ดึงฉันไปซบอก โอย จะละลายแล้วค่ะ อาร์ทขา

“อืม เราจะไม่คิดแบบนั้นอีกแล้ว เรารักจืดนะ” โอ้ว ก้อดดด ฉันมีความสุขที่สุดเลย ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งนายอาร์ทมาให้ฉัน

“จืดก็รักอาร์ทนะ” ฉันทนหน้าบางไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ บรรยากาศมันเป็นใจ เราสองคนก็ ก็.... (อย่าคิดลึกสิคะ กลางวันแสก ๆ)

“อาร์ท เราต้องออกไปรอข้างนอกแล้ว เด๋วตามออกมานะ” ฉันเริ่มเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองแล้ว หุหุ เข้าโหมดหวานมั่งสิ

“จ้า เด๋วเราตามออกไปนะ” ฉันมุดเต้นออกไปข้างนอก ก็ต้องผงะตกใจสุด ๆ ก็ตานนท์กับนายวินน่ะสิ ดันเดินมาถึงพอดี สองคนนั้นทำหน้างงกันใหญ่ เท่านั้นยังไม่พอ ฉันมองไปทางเต้นพวกหนุ่ม ๆ ที่อิตั้มกะอิเฉานั่งอยู่ก็ต้องเอ๋อรับทานอีกรอบค่ะ ก็พวกนั้นมันกำลังมองมาทางฉันด้วยนี่สิ 

*****************************************

เด๋วจะต่อให้อีกตอนนะ

[nunyy]

 :impress:เค้าจะโดนจับได้มั้ยน้อ ว่าแอบกิ๊กกะอาร์ท 

ตอนที่ 86

“จืด เข้าไปทำอะไรในเต้นท์เราน่ะ” นายวินถามฉัน ฉันจะตอบยังไงดีเนี่ย สถานการณ์ไม่สู้ดีแล้วสิ

“เอ่อ อ่า ไงดีล่ะ คือว่า….”  o9แง้ ๆ ๆ ฉันจะตอบยังไงดีล่ะ

“ฉันเรียกจืดให้เข้ามาเองแหละ เราคุยกันเรื่องโปรแกรมวันพรุ่งนี้” นายอาร์ทเดินออกมาจากเต้นท์ แล้วก็ตอบคำถามแทนฉัน

“จริงเหรอจืด” วินถามฉันอีกครั้ง

“อืม จริงสิ เราคุยกันเรื่องที่จะไปไหนวันพรุ่งนี้น่ะ”

“งั้นเหรอ ได้เรื่องยังไงก็มาบอกพวกเราด้วยล่ะ” แล้ววินก็เดินเข้าเต้นท์ไป ส่วนนายนนท์ก็เดินมาเฉียดฉันแล้วก็กระซิบว่า

“ไม่เชื่อหรอก” แอ้ มันไม่เชื่ออ่ะ แถมยังแลบลิ้นใส่ฉันด้วย เด็กบ้า

“นี่ก็เย็นแล้ว พวกนายเปลี่ยนเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ตามไปที่ร้านอาหารเลยนะ” อาร์ทเป็นคนบอกพวกนั้น ส่วนฉันก็หันไปดูทางนังเพื่อนสาว มันกวักมือเรียกให้ไปหา บ้า ใครจะไปฆ่าตัวเองยะ แต่พวกนั้นก็ดีเนาะ รู้ว่าโดนตอแห*แล้วยังคุยต่อได้อีก

“ป่ะจืด เราไปนั่งรอกันก่อนเถอะ” อาร์ทเดินนำไปแล้ว ส่วนฉันก็เดินตามไปติด ๆ ชักจะหิวแล้วล่ะสิ อากาศเริ่มเย็นตัวลงแล้ว หลังจากที่แสงแดดสุดท้ายกำลังจะอ่อนลงเรื่อย ๆ ความหนาวเหน็บก็กำลังคืบคลานเข้ามาทุกที อูยยยยยยย

   ฉันกับอาร์ทเดินมาถึงร้านอาหารร้านนึง เรานั่งจองที่กันไว้ก่อน รออีกสี่คนจะตามมา กลัวก็แต่นังสองคนนั้นจะไม่มาน่ะสิ เพราะจะหาของฟรีกินกันซะมากกว่า

“จืดกินอะไรดี เราเอาตามจืดนะ” อาร์ทนั่งจ้องหน้าฉันตลอด ฉันล่ะอายแทนมันจริง ๆ

“คิดเองไม่ได้เหรอ จะมากินตามเราทำไมอ่ะ”

“ก็อยากกินอ่ะ ไม่ได้เหรอ” แหม ได้เสมอแหละค่ะ พ่อคุณทูนหัว

“จ้า งั้นเราสั่งผัดน้ำพริกเผารวมฯนะ กินได้ป่ะล่ะ” ฉันนึกไม่ออก เอาอันนี้แหละ ง่ายดี

“ก็บอกแล้วไง จืดกินอะไรเราก็กินด้วย” โอเค ๆ ยอมแพ้แล้ว

“งั้นเด๋วรอพวกนั้นมาก่อนนะ อ้ะ มาพอดีเลย” สี่คนนั้นเดินมาถึงแล้ว นึกว่าสองสาวจะแอบไปกินกับหนุ่ม ๆ ซะแล้วสิ

“ไม่รอกันเลยนะยะ ปล่อยให้พวกฉันนั่งจิกผู้ชายอยู่ได้” อิตั้มวีนแตก เรื่องอะไรเนี่ย

“นั่นสิ ดูสิ หิวก็หิว นึกว่าพวกนั้นจะชวนกินด้วย ที่ไหนบอกทำพอแค่ 4 คน คนอื่นไม่เกี่ยว แมร่งอารมณ์เสีย เห็นคนสวย ๆ อย่างฉันเป็นคนอื่นไปได้ เจ็บใจจริง ๆ” มันบ่นกันใหญ่ ก็ถูกของพวกนั้นแล้วล่ะ ก็พวกหล่อนมันคนอื่นนี่ยะ เค้าผิดตรงไหนกัน

“พอเลย อย่าบ่น สั่งอะไรก็สั่งซะ เค้ายืนรอฟังหล่อนพร่ำพรรณาจนปวดขาแล้ว”

“สวยเลือกได้ค่ะ ทำไมเหรอคะ เอาอันนี้ค่ะ ด่วนเลยนะคะ” ดอกจริง ๆ มาบอกเค้าว่าด่วน แต่ตัวเองมานั่งอ่อมอยู่ได้

   หลังจากที่พวกเรากินข้าวเย็นเสร็จแล้ว ก็นั่งปรึกษากันว่าพรุ่งนี้จะไปเดินเที่ยวที่ไหนบ้าง ก็เป็นอันสรุปได้ว่า ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นก่อน จากนั้นก็เดินไปดูน้ำตก ไปเรื่อย ๆ ตามทางจนกระทั่งเย็น ก็ไปดูพระอาทิตย์ตกกัน 1 วันต้องเอาให้คุ้ม เพราะวันมะรืน เราก็ต้องลงเขากลับบ้านกันแล้ว

   จากนั้นพวกเราก็แยกกันเข้าเต้นท์ใครเต้นท์มัน คืนนี้อากาศหนาวมาก ๆ นี่ถ้าไม่มีผ้านวมให้ล่ะก็ แข็งตายแหง ๆ

“อูยยยย อิจืด อิเฉา หนาวมั้ยวะพวกมรึง” อิตั้มถามทั้งที่ปากมันสั่นเสียงฟันกระทบกันดังกึก ๆ

“อิสัด หนาวสิวะมรึง ถามมาได้ อิเชี่ย โอยยย” อิเฉาด่าเป็นชุด คงหนาวจัด

“ใช่ ๆ แล้วคืนนี้จะนอนหลับมั้ยวะเนี่ย” ฉันกำลังกังวลใจ อยากได้รับความอบอุ่นจากอาร์ทจัง อิอิ

“อิจืด ฝันหวานอะไรอีกล่ะ แหมหน้ายิ้มไม่หุบนะมรึง” อ้ะ อิตั้ม แจ๋จริง ๆ

“ยุ่งอะไรด้วยยะพวกมรึง” อิสองคนนั้นมันคงนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยหันมานั่งจ้องหน้าฉัน

“เออ เมื่อเย็นนี้ มรึงเข้าไปในเต้นท์พวกนั้นทำไมยะ แล้วเข้าไปทำอะไรกะตาอาร์ทน่ะ” อิตั้มคงคันอยากรู้จัด

“ใช่ ๆ บอกมาเลยนะ ไม่งั้นกรูจะไปบอกทุกคน ว่ามรึงสองคนเป็นผัวเมียกัน”

“อิเชี่ย สันดานเลว ใครเป็นผัวเมียกันยะ อิดอกกกก” ฉันด่ามันมันเลยค่ะ พูดมาได้ อิเฉาก้วย อิดำ

“แล้วเรื่องมันเป็นยังไงล่ะมรึง บอกมาเลยอิสัด” อิตั้มไม่ยอมท่าเดียว จะรู้ให้ได้

“เออ บอกก็ได้วะ อาร์ทมันเรียกกรูเข้าไปคุยด้วย ก็เท่านั้นเอง” ฉันไม่ได้โกหกนะ แค่พูดไม่จบเท่านั้นเองง่ะ

“กรูว่ามันต้องมีมากกว่านั้น เพราะกรูเห็นเต้นท์มันสั่น ๆ” ฉันเบิร์ดกระโหลกอิเฉาไปทีนึงค่ะ

“อิดอกกก คิดเรื่องเชี่ยไรของมรึง กลางวันแสก ๆ นะยะ อิเชี่ย”

“แหม กรพูดเล่น อิเวร ถึงกับตบกบาลกรูเลยนะ” อยากปากดีทำไมล่ะยะ ฉันเสียหายนี่คะ คิคิ

“แล้วสรุปว่ามรึงสองคนเนี่ย เป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ยยะ” อิตั้มก็ยังไม่ยอมเลิกรา

“กรูจะบอกพวกมรึงยังไงดีนะ เอาแบบนี้ล่ะกัน กรูกับอาร์ทเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากกกกก เข้าใจรึยังล่ะทีนี้” อิสองคนนั้นทำตาหรี่ใส่ฉัน ประมาณว่า แน่ใจเหรอ

“ก็เออสิวะ อนาคตอาจจะพัฒนาเป็นมากกว่าเพื่อนก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ ใช่มั้ย” พวกมันก็พยักหน้าเข้าใจ เฮ้อ โล่งอกไปที

“เฮ้ย พวกมรึง กรูว่านะ”อิเฉาก้วย พูดก็พูดไม่จบนะอินี่

“อะไรของมรึงอีกล่ะ อิดำ” ฉันกับอิตั้มพูดพร้อมกัน

“กรูว่าพวกเราออกไปเต้นท์พวกผู้ชายที่เราจิกตอนเย็นไว้กันดีมะ จำได้ป่ะ” โถ อิเวร นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนะยะ น่ากลัวจะตายไป

“ว้าย ก็ดีน่ะสิ อินี่ กรูลืมไปเลยแน่ะ ดีนะที่มรึงเตือนความจำ” อิตั้มระริกระรี้ คันสุดตัว

“งั้นก็โอเคนะ เด๋วเราไปกันเลย”

***********************************************
ร่านจริง ๆ เลยค่ะ อีสองตัวนั้น   

[inimeg]

ใช่ๆ ร่านมาก

อิอิิอ

แล้วจืดล่ะ ไม่ร่านเลย

คริๆ

[pongsj]

อิอิ แหมน้องจืดนี้ เอาตำแหน่งนางสาวไปไทยไปเลยละกันน่ะ เรียบร้อยซะ อิอิ

[nunyy]

 o9อ้ายยยย มาว่าเค้าร่านอ้ะ ม่ายจริงนะ  :m13:เค้าแค่คันเฉย ๆ เองง่ะ

[slmzaa]

สุดรี๊ดสุดรี๊ :laugh3:ด

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เหมือนมีปิศาจกะนางฟ้าอยู่ในใจปะ
จะทำอะไร ก็เด่วเอียงซ้ายที ขวาที
 

[mist]

แหม ๆ บอกรักกันถึงขนาดนั้นแล้ว ยังบอกได้ว่าเป็นแค่เพื่อนสนิทททททททททททททนะจืด
ปากแข็งจริง ๆ 

ถ้ายังงั้นแล้ว ต้องขนาดไหน ถึงจะเรียกว่าเป็นแฟนจ๊ะ

[Poes]

จืดแค่คันเอง  แต่ต้องเป็นอาร์ทใช่มะที่เกาให้ 

[nunyy]

  :m13:อยากให้จบไว ๆ จัง

ตอนที่ 87

อิเฉาก้วยรูดซิบหน้าเต้นท์ออก พอพวกมันมุดออกไปแล้ว ก็เหลือแต่ฉันคนเดียว พวกมันเลยกระซิบมา

“อิจืด ออกมาสิยะ” อิตั้มเรียกให้ตามมันออกไป

“ไม่เอา กรูไม่ไปหรอกมรึง” ฉันก็ยึกยัก ไม่ยอมท่าเดียว จนพวกมันชักโมโห เลยมุดเต้นท์กลับเข้ามาอีกครั้ง

“เป็นเชี้ยอะไรอีกล่ะ อย่าบอกนะว่ามรึง” มันมองหน้าฉัน

“กรูว่า มันมีอยู่เรื่องเดียวแหลอินี่” อิเฉารู้อะไรยะ

“มรึงกลัวไอ้อาร์ทมันจับได้รึไงยะ อิจืด” อิตั้มวีน

“ก็ ก็ใช่น่ะสิ ฉันกลัว” ฉันตีหน้าจ๋อย ทำไงได้ ก็คนมันไม่อยากนอกใจอ่ะนะ อิอิ

“อ้อเหรอ ทีมันไม่อยู่ กรูล่ะเห็นมรึงคันยิก ๆ อิดอก” ง่า ด่าเค้าทำมายอ้ะ ม่ายจริงนะ

“พวกมรึงไปกันเองเถอะ กรูไม่อยากไปจริง ๆ ขอล่ะนะ” ฉันอ้อนวอนพวกมัน

“เออ ๆ ก็ได้ เฝ้าเต้นท์ไปละกัน แล้วอย่ามาเสียดายทีหลังล่ะ” มันก็เชิดหน้าอันสวย (หรือ) ออกไปข้างนอก พวกมันเดินไปกันแล้ว เหลือแต่ฉันนอนห่มผ้านวมอยู่ในเต้นท์คนเดียว

   จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพักนึง ก็มีเสียงเหมือนคนมาเรียกฉันเบา ๆ ข้างเต้นท์ ตอนแรกฉันนึกว่าหูแว่วไป ก็เลยเฉย แต่ก็มีคนเรียกอีกครั้ง ก็เลยตัดสินใจเปิดเต้นท์ออกไปดู

“จืด ออกไปข้างนอกกับเราหน่อยสิ” อ้อ อาร์ทน่ะเอง มีอะไรอีกนะ

“ไปไหนอ้ะ แล้วยังไม่นอนอีกเหรอ” อาร์ทส่ายหน้า แล้วก็ทำปากจุ๊ ๆ

“พูดเบา ๆ สิจืด ป่ะ ออกไปกับเราหน่อย” ฉันก็ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ก็เลยมุดเต้นท์ออกไปแล้วก็รูดซิปปิดไว้ อาร์ทจะพาฉันเดินไปไหนวะเนี่ย

“จะไปที่ไหนน่ะอาร์ท มันมืดนะ” ฉันท้วงไป ก็มันกลัวผีอ่ะ

“จะถึงแล้ว นั่นไง” อาร์ทมันชี้ไปที่ศาลานั่งพักแถว ๆ นั้น มันไม่มืดมากเท่าไหร่ ว่าแต่พามาทำไม หนาวก็หนาวนะเนี่ย

“แล้วจะมาทำไมที่นี่ล่ะอาร์ท เราหนาวจะตายอยู่แล้วนะ” ฉันนั่งลง อาร์ทก็มานั่งข้าง ๆ

“ก็อยากอยู่ด้วยกันสองคนไง” เฮ้อ นึกว่าจะมีเรื่องอะไรมากกว่านี้ซะอีก

“ทำเหมือนกับไม่เคยอยู่ด้วยกันสองคนอย่างงั้นแหละ” ฉันก็แอบกัดนิดนึง มันก็ทำท่างอนทุกที

“จืดอ่า หนาวมากมั้ย” น่านเริ่มมาแนวนี้ อิฉันก็รู้แกวสิจ้ะ

“ไม่หนาวมั้ง ถามแปลก ๆ” เท่านั้นเอง ฉันก็โดนสวมกอด มันก็รู้สึกดีอ่ะนะ แล้วถึงคนจะเริ่มนอนแล้วบ้างนะ แต่มันก็ยังมีคนเดินไปมาเข้าห้องน้ำอยู่บ้างนะ ฉันก็อายสิคะ

“อาร์ท กอดพอแล้ว ปล่อยเหอะ ฉันอาย” แทนที่มันจะปล่อย มันยิ่งกอดฉันแน่น ฉันหายใจไม่ออกนะยะ ตานี่

“อายทำไมล่ะ เรายังไม่เห็นอายเลย” นั่นมันแกย่ะ ไม่ใช่ฉัน ฉันยังหน้าบางอยู่

“ไม่เอา อาร์ท คนชักเริ่มมองมาแล้วนะ ปล่อยเราก่อนนะ” มันก็ต้องยอม แหม นึกว่าจะหน้าหนา อิ

“ไปหาที่มืด ๆ คุยกันดีกว่ามั้ย” ดูมันชวนสิ น่ากลัวจริง ๆ

“แน่ใจเหรอว่าคุยอย่างเดียวน่ะ” ฉันเหล่ตามองมัน มันก็ยิ้มแหย ๆ แหงล่ะสิ ฉันรู้ทันนะยะ

“แหะ ๆ ก็นะ คุยจริ้ง ๆ” ฉันเลยทุบแขนไปเลยซะ ฐานที่คิดบ้า ๆ

“แล้วจืดไม่อยากไปเหรอไง” ดูเค้าพูดสิ ยังไม่ยอมเลิก

“ก็ ไม่อ่ะ มันมืด น่ากลัว แต่ก็” เหอ ๆ ใจจริงก็อยากไปอยู่หรอกนะ สตอฯจริง ๆ เลยฉัน

“อยากไปล่ะสิ แต่ไม่เป็นไรหรอก เราพูดเล่นน่ะ จืดง่วงรึยัง”

“ก็นิดหน่อยน่ะ แล้วอาร์ทล่ะ” ฉันเห็นตานายอาร์ทยังสว่างอยู่เลย แหม น่าสงสัยแฮะ

“ยังเลยอ้ะ อยากอยู่กับจืดทั้งคืนเลย อยากนอนด้วยอ่ะ” แล้วมันก็กอดฉันอีก แหงล่ะ ฉันต้องคอยมองดูคนเดินไปมาอยู่ก่อนแล้ว ไม่งั้นจ้างให้มันก็ไม่ได้กอดหรอก

   เราสองคนสวมเสื้อกันหนาวตัวหนา ที่หัวก็มีหมวกไหมพรมใส่ไว้กันน้ำค้างที่ลงแรงเหลือเกิน แล้วก็สวมถุงมือด้วย ถุงเท้าอีกตะหาก คิดดูว่าจะหนาวขนาดไหน

“อุ่นจังเลยเนอะอาร์ท เราว่ากลับไปนอนกันได้แล้วล่ะมั้ง เด๋วพวกนั้นจะสงสัยเอาอีก”

“เออจืด จริงสิ พวกเพื่อนจืดหายไปไหนกันน่ะ ตอนที่เราไปหาจืด เห็นเดินออกไปไหนกันสองคน”

ตาอาร์ทชักจะสงสัยมากเกินไปแล้วล่ะมั้ง

“อ้อ ไปเข้าห้องน้ำน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ป่านนี้คงกลับแล้วมั้ง” ฉันซ่อนยิ้มเอาไว้ ไม่รู้จะกลับกันมารึยังน่ะสิ

“จืด” อาร์ทเรียกฉันเบา ๆ

“หืม มี...” ยังไม่ทันได้ตอบเลย ฉันก็โดนอาร์ทขโมยจูบไปอีกซะแล้ว จะดีเหรอ ตรงนี้ยังมีคนเดินไปมาอยู่นะ แต่วินาทีนี้ ฉันก็ไม่สนใจอะไรรอบตัวแล้วล่ะ

   ฉันกับอาร์ทเดินกลับไปที่เต้นท์ของแต่ละคน อาร์ทส่งฉันเข้าเต้นท์เรียบร้อย พอฉันเข้ามาในเต้นท์ก็ต้องตกใจกะอีสองตัวที่กำลังนั่งหน้าบูดอยู่น่ะสิคะ

“อิจืด มรึงหายไปไหนมาตั้งนานยะ” อิตั้มเริ่มแผงอิทธิฤทธิ์ก่อนเลย

“พวกกรูนั่งรอมรึงตั้งนาน นึกว่าไปเข้าห้องน้ำ ตามหาก็ไม่เจอ ทำให้พวกกรูเป็นห่วง นึกว่าโดนลากไปข่มขืนซะแล้ว” อิแก็พูดดีเนาะ อินี่

“อิดอก ปากเหรอน่ะ แล้วพวกมรึงล่ะ เห็นไปหาพวกนั้นมา เป็นไงมั่งล่ะ”

“อย่าให้พูดเลยมรึง กรูจะบ้าตาย” อิตั้มทำหน้าสยองขวัญ

“นั่นสิ กรูล่ะวิ่งเกือบไม่ทัน” อะไรกัน วิ่งสู้ฟัดกันเหรอพวกนี้

“แล้วมันเรื่องอะไรกันแน่ยะ บอกมาเร็ว ๆ สิ อย่าอ่อม” ฉันก็อยากรู้น่ะนะ

“ก็ไอ้พวกนั้นน่ะสิ พอพวกกรูไปถึงเต้นท์พวกมัน กรู กรูก็” มันจะอมทำเพื่อ อะไรวะเนี่ย

“อ้าว ก็อะไรล่ะ พูดมาสิยะ” ฉันก็คันอยากรู้ไม่แพ้

“พวกนั้นมันผัวเมียกันน่ะสิยะ อิเชี่ย กรูล่ะจะบ้าตาย” แล้วมันก็ทำท่าหมดอาลัยตายอยาก

“สมน้ำหน้าพวกมรึง คันกันดีนัก จิกไม่ดูตาม้าตาเรือ ดีนะที่พวกนั้นเค้าก็ยังดีกับเรา”

“ก็เออน่ะสิ กรูเข็ดแล้ว ว่าแต่มรึงเถอะ หายไปไหนกับไอ้อาร์ทมาล่ะ” ง่ะ พวกมันรู้ด้วยเหรอ แย่แล้วล่ะสิ มันจะเอาฉันไปเผามั้ยเนี่ย

********************************************

 

[inimeg]

จูบ....

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

จูบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[Poes]

เสียดายเนอะไม่ได้นอนเต้นท์เดียวกะอาร์ท ไม่งั้นได้จิ้นไกล 

[มูมู่น้อย]

เหอ เหอ บรรยากาศเป็นใจนะ
อยากจิ้นอะจืด  ตบก็มีละ กุ๊กกิ๊กก็มีละ ยังไม่มีฉากให้จิ้นไกลเท่าไหร่เลย 55