:ped150:รีบบึ่งมาลงตอนต่อไป พักนี้ชักจะลงเยอะไปหน่อยแล้วนะเราเนี่ย
ตอนที่ 71นังต้อมเพื่อนรัก บิดตัวไปมา ทำเขินอาย ไร้เดียงสา โถ ๆ เพื่อนสาวจ้ะ ดูไม่เข้ากับหนังหน้าตัวเองเลยนะคะ อิอิ
“แกเนี่ย พูดบ้าอะไรฮะ ใครหึงใครกัน” มันก็ยังม้วนอายอยู่อย่างงั้น
“พอ ๆ ย่ะ มากไปแล้วหล่อน เด๋วพวกนั้นมาเห็น จะนึกว่าฉันจีบแกอีก”
“บ้า ใครมันจะช่างคิดแบบนั้น แกก็พูดไป” อิอิ พูดเล่นเองน่า
“เข้าห้องวินกันดีกว่า ป่านนี้นั่งรอแล้วมั้ง” เราสองคนเดินเข้าไปยังห้องวิน ก็พบว่า
“เฮ้ ยังเล่นเกมส์อยู่อีกเหรอแก” ตาอาร์ทนั่นเอง เล่นจริงเล่นจัง ส่วนวินก็นั่งดูรายงานอยู่ ขยันจิงขยันจัง ต่างกันสุดขั้วเลยสองคนนี้
“ก็มันไม่มีอะไรทำนี่” ดูมันพูดสิคะ ไม่มีอะไรทำ
“แล้วรายงานล่ะ ดูรึยัง วินทำถึงแล้วอ่ะ” ฉันก็พอกันแหละ มัวแต่เม้าท์กะนังต้อมอยู่ อิอิ
“ใกล้จะจบแล้ว อยากให้ช่วยกันตรวจดูอีกรอบ มีตรงไหนที่ต้องแก้บ้างรึปล่าว”
“เหอ ๆ อย่างจืดน่ะเร้อ จะดูเป็น” ตาอาร์ทแอบแขวะฉันอีกแล้วอ้ะ
“ดูถูกกันเหรอยะ วิน เอามานี่ เราดูเอง” ด้วยความหมั่นไส้ ฉันเลยเอารายงานวินมาดู แต่พออ่านแล้ว
“อะไรอ่ะวิน เนี่ย ตรงเนี้ย” ฉันแสร้งทำเป็นออเซาะวิน จริงๆก็อ่านไม่รู้เรื่องหรอก
“เฮ้ย ๆ ทำไรน่ะ” ตาอาร์ทรีบกระโดดเข้ามาแจมทันที ไม่เล่นเกมส์ต่อไปล่ะ
“อุ้ย แกหยิกฉันทำไม” ฉันหันไปว่านังต้อม ก็มันมาหยิกฉันอ้ะ
“ให้มันน้อยๆหน่อย อย่าเว่อร์มากไป” น่าน แอบมีสั่งซะด้วย
“ค่าๆ” ฉันก็หันไปดูรายงานต่อ ตาอาร์ทก็มานั่งด้วยแล้ว ตอนนี้ก็ครบสี่คนพอดี เราก็เลยได้มานั่งคุยปรึกษาแล้วก็แก้ไขรายงานที่ผิดพลาดกันไป จนกระทั่งเริ่มดึกแล้ว
“ฮ้าววววว” ฉันเริ่มหาวก่อนชาวบ้านเค้าเลย
“เฮ้ย ง่วงแล้วเรอะ” ตาอาร์ทถามฉัน
“ก็ง่วงอ่ะดิ เด๋วฉันจะไปเอานมในตู้เย็น ใครจะเอามั่งอ่ะ”
“ฉันเอา” ตาอาร์ทอีกและ ยกมืออยู่คนเดียว ทำไมต๊องแบบนี้นะแก
“แล้ววินกับต้อมล่ะ” สองคนนั้นก็ส่ายหน้า สงสัยยังไม่หิวมั้ง
“งั้นเด๋วเรามานะ แป๊บนึง” พอฉันกำลังเดินออกไปนอกห้อง ตาอาร์ทก็ลุกแล้วเดินตามมาด้วย
“เด๋วฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”
ฉันเดินเข้าไปในห้องครัว ก็เห็นนายอาร์ทตามมาด้วย พอมันมาถึงตัวฉัน ก็เดินเข้ามากอดทางด้านหลัง โอ้ะ เล่นอะไรบ้าๆอีกแล้ว
“แก ปล่อยนะ เด๋วใครมาเห็นเข้า” ฉันก็ดิ้นขลุกๆ กลัวนี่นา
“ไม่มีหรอก ดึกขนาดนี้แล้ว สองคนนั้นก็อยู่ในห้อง” มันยังไม่ยอมปล่อยฉัน ฉันจะทำไงดีเนี่ย
“ไม่เอาน่า ปล่อยเถอะนะ ไหนบอกว่าจะเข้าห้องน้ำไง” มันส่ายหน้า
“ใครบอก ตามจืดมาตะหาก จืดหยิบนมออกมาสิ เราจะได้กินด้วยกันไง” ง่า บทจะหวานก็หวานซะ
“ฉันจะเอาไปกินในห้อง ปล่อยได้แล้วแก” ฉันหยิบนมออกมาแล้วก็บอกมัน อาร์ทมันก็ยอมปล่อย ฉันเดินกลับเข้าห้อง ส่วนตาอาร์ทก็เดินตามเข้ามาทีหลัง
“แหม ไปเอานมแค่นี้ หายไปนานจังนะ” นังต้อมกัดฉัน แรงนะยะ
“ก็ รอเข้าห้องน้ำต่อนะ ก็เลยมาช้า” ฉันก็อ้างไปเรื่อย สตอเบอร์รี่จริงๆ
“อ้อเหรอ” มันทำหน้าไม่เชื่อ ก็มันไม่ใช่เรื่องจริงนี่คะ อิอิ
“งั้นพวกแกจะนอนกันเลยรึปล่าว” ฉันถามเพราะว่าง่วงเต็มทน นมก็ดื่มจนหมดแล้ว
“นอนก่อนก็ได้ เด๋วเราเล่นเกมส์ต่อกับอาร์ทก่อนละกัน” วินนึกครึ้มใจอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย
“เอางั้นก็ได้ สงสัยนายจะดูไม่เหนื่อยเลยแฮะ” อาร์ทก็เอาอีกคน มีอะไรกันอีกล่ะเนี่ย
“งั้นเรานอนกับจืดก่อนละกันนะ” พอนังต้อมพูดเสร็จ สองคนนั้นก็หันไปทางมันเลยค่ะ
“เฮ้ย ๆ คิดอะไรบ้า ๆ” ฉันก็ว่าพวกมันสิคะ แหม หน้าไม่ฟ้องกันเลยมั้งน่ะ
“นอนไงล่ะแก เหมือนเดิมรึปล่าว” แต่ฉันฉันไม่อยากนอนบนเตียงคนเดียวแล้วนะ กลัว
“ก็ต้องงั้นสิ หรือแกจะมานอนข้างล่างด้วยล่ะ” นังต้อมมันพูดเข้า
“ก็ดีสิ งั้นฉันนอนด้วย” ฉันเดินไปหยิบหมอนกะผ้าห่มลงมา แต่ว่า
“เฮ้ย ไม่ได้ นอนบนเตียงนั่นแหละ ไม่ต้องลงมาเลย” ตาอาร์ทน่ะเอง ที่โวยวาย
“แต่ฉันอยากนอนข้างล่างอ้ะ แกก็นอนข้างบนเด่ะ”
“ไม่เอา แกอย่าเรื่องมากสิจืด บอกให้นอนก็นอน” มันบังคับช้าน ไอ้บ้าอาร์ท
“อาร์ท นายก็อย่าไปบังคับจืดให้มากนัก จืดไม่ใช่ลูกไล่นายนะ” วินจ๋า วินพูดถูกแล้วค่ะ
“นายเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ นั่นมันเรื่องของเรากับจืด” เอ้า ดูพูดเข้า งี้พวกนั้นก็เข้าใจผิดกันน่ะสิ
“จืดก็เพื่อนเรา นายนั่นแหละเป็นอะไรกับจืดกันแน่” อ้าว สองคนนี้ ไหงพูดงั้นล่ะ
“อ้อ นายไม่รู้งั้นเหรอ งั้นก็รู้ไว้เลยก็ได้ เรากับจืดเป็น...” อ้ายยยยยย อย่าบอกนะ มันไม่ช่ายยยย
“เป็น เป็นอะไร บอกมาเลยนะ” ฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ
“เป็นแฟนกันใช่มั้ย” อยู่ ๆ นังต้อมก็โพล่งขึ้นมา หาเหาใส่หัวฉันแล้วมั้ยล่ะ
อิต้อมบ้า
***************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
