ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0นิยายเรื่องนี้เคยโพสต์ในบางเวปไซต์และเคยนำเสนอในบางสำนักพิมพ์ โดยที่ใช้ชื่อผู้เขียนที่ต่างกัน แต่ duckhero ขอยืนยันว่าเป็นเรื่องที่ duckhero เป็นคนเขียนขึ้นมาเองครับ ที่ต้องแจ้งให้ทราบเพราะว่าเผื่อใครบางคนอาจจะเคยอ่านแล้วที่เวปอื่น ตอนนี้ duckhero ทำการปรับปรุงให้ดีขึ้นและยาวขึ้นกว่าเดิม นำมาให้เพื่อน ๆ ในเล้าเป็ดแห่งนี้ได้อ่านกันครับ เหมือนเดิมครับคอมเม้นต์ได้เหมือนเดิม
จากใจผู้เขียน
หากคุณมีความเชื่อว่า รักไม่มีแบ่งพรมแดน, รักไม่มีแบ่งยศฐาบรรดาศักดิ์, รักไม่มีแบ่งเชื้อชาติ วงศ์ตระกูล, รักไม่มีขอบเขตจำกัด, รักไม่มีรูปแบบ หรืออะไรก็ตามแต่ที่จะไม่เป็นอุปสรรคต่อความรัก คุณคงจะให้โอกาสเรื่องราวดังต่อไปนี้ที่ได้นำเอาบทบรรยายความรักอีกรูปแบบที่ไม่เหมือนดั่งผู้คนส่วนใหญ่ หรือเป็นความรักที่หลายคนคิดว่า ผิดประเภท รักแบบชายรักชาย
หากคุณมีความคิดว่าความรักที่ผิดประเภทแบบนี้ ไม่มีทางที่จะเป็นความรักที่ยาวนานได้ จะมีแต่เพียงเพื่อสรรหาความสุขเกี่ยวกับเซ็กซ์มาใส่ตัว คุณยิ่งควรให้โอกาสเรื่องราวต่อไปนี้ให้มากขึ้นไปอีก แล้วคุณจะได้รู้ว่าความรักที่หลายคนบอกว่าผิดประเภทนั้น มันมีส่วนที่สวยงามได้ไม่ต่างกับรักแบบชายหญิงทั่วไป
หากคุณเป็นคนที่มีความชอบแบบเดียวกับตัวละครในเรื่อง คุณยิ่งควรให้โอกาสเรื่องราวต่อไปนี้ให้มากที่สุด เพราะถ้าคุณเป็นแบบรักที่ผิดประเภท แล้วคุณไม่เชื่อมั่นในความรักของคุณว่ามันจะไม่สวยงาม จะไม่ยาวนาน คุณหวังแค่เพียงเซ็กซ์เพื่อหาความสุขใส่ตัว คุณจะต้องลองอ่านเรื่องราวของตัวละครในเรื่อง ซึ่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเรื่องเป็นเรื่องราวในประสบการณ์ชีวิตจริงของคนคนหนึ่งที่มีความประทับใจกับความรักที่ตัวละครเจ้าของเรื่องได้มอบให้กับอีกหนึ่งตัวละครในเรื่อง ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องราวจะจบลงเช่นไร หรือแม้กระทั่งว่าอีกฝ่ายจะคิดอย่างไรนั้น แต่ความรักที่หลายคนเรียกว่าผิดประเภทนั้นก็เป็นสิ่งที่สวยงาม และมีคุณค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในช่วงชีวิตของคนคนหนึ่ง
ความรักมีค่า อย่าได้ดูถูกและลดค่าของความรักครับ
ด้วยรัก
Duckhero ผู้เขียน
บทนำ
อดีต เป็นเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตของคนทุกคน เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องพบเจอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวที่แสนจะดี หรือว่าเลวร้ายแค่ไหน ทุกคนไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ ถ้าเป็นอดีตที่ดีก็ดีไป แต่ถ้าเป็นอดีตที่ไม่ดี คนที่ได้พบเจอเข้าก็จำเป็นที่จะต้องหาวิธีลืม หรือไม่ก็อยู่กับมันให้ได้ เพื่อที่จะมีชีวิตในปัจจุบันที่ดี เพื่อที่จะส่งผลไปสู่อนาคตที่สวยงาม
อดีต นอกจากจะเป็นสิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วนั้น เรายังกลับไปย้อนแก้ไขอะไรไม่ได้ ถึงแม้เรื่องราวเหล่านั้นจะผ่านพ้นมาได้แค่ชั่วโมงเดียวหรือนาทีเดียวก็ตาม สำหรับหลายคนอดีตอาจจะเป็นสิ่งที่ลืมไปแล้ว แต่สำหรับบางคนอดีตเป็นสิ่งที่ส่งผลกับชีวิตของเขาทั้งชีวิต อย่างเช่นชีวิตของเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดา กลับเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาขึ้นมาได้เพราะเรื่องราวในอดีตของเขา
“ไอ้เด็กพ่อแม่ไม่รัก ไอ้เด็กพ่อแม่ทิ้ง” เป็นประโยคที่เราได้ยินทุกครั้งเมื่อเราทะเลาะกับเพื่อนเล่นในวัยเด็ก ซึ่งทุกครั้งที่เราได้ยินเพื่อนล้อด้วยประโยคเหล่านี้ เรามักจะเกิดความสลด หดหู่ในใจ เศร้าใจอย่างเป็นที่สุด เพราะสิ่งที่คอยตอกย้ำให้ความเจ็บปวดใจของเรานั้นยิ่งฝังลึกลงไปทุก ๆ ครั้งนั่นก็คือ ทุกคำพูดที่โดนเพื่อนล้อนั้นมันคือความจริง เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เราต้องอาศัยอยู่กับยาย โดยที่รู้เพียงว่าพ่อแม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัดเพื่อหาเงินจุนเจือครอบครัว ข้อนี้นั้นเรารู้ดีว่าพ่อแม่มีความจำเป็นที่ต้องไป เพราะถ้าไม่ไปเราก็ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่ที่เรามักจะต้องคล้อยตามคำล้อของเพื่อนอยู่ทุกครั้งไปนั้นก็เพราะว่า เราไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อแม่ถึงได้พาพี่ชายและน้องชายของเราไปอยู่ด้วย ทิ้งไว้แค่เราคนเดียวที่ต้องอยู่กับยาย ข้อนี้ที่ทำให้เราขุดหลุมลึกขึ้นภายในใจ แล้วก็เอาคำว่า “ความรัก” ฝังไว้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
จนวันเวลาในชีวิตเด็กบ้านนอกของเราที่อาศัยอยู่กับยายอย่างค่นแค้น ค่อย ๆ ผันผ่านไป วันแล้ว วันเล่า ปนเปกันไประหว่างความสุข ความทุกข์ เราผ่านวัยเด็กเข้าสู่วัยมัธยม เราเรียนโรงเรียนใกล้บ้านจนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 พ่อและแม่พร้อมน้องชายได้ย้ายกลับมาอยู่บ้านเดียวกันกับเรา ส่วนพี่ชายของเราตอนนั้นได้สอบผ่านเข้าไปเป็นนักเรียนตำรวจ จึงไม่ได้กลับมาอยู่บ้านด้วยกัน เรามีโอกาสได้อาศัยอยู่กับพ่อแม่ได้เพียงปีเดียว เพียงปีเดียวเท่านั้นที่เราได้ซึมซับเอาความอบอุ่นจากพ่อและแม่ ถึงแม้ครอบครัวจะลำบาก ยากแค้นเพียงไร แต่เราก็ยังดีใจที่มีพ่อและแม่อยู่ด้วยเสมอ ไม่ใช่เราจะไม่รักยาย แต่เราอยากให้ชีวิตเราเหมือนชีวิตคนอื่น ๆ ที่มีพ่อแม่อยู่ด้วย หลังจากปีเดียวที่ได้อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่นั้นผ่านไป นั่นหมายถึงว่าเราเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 พ่อเราอยากให้เรามีโอกาสได้ไปเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเองบ้าง ประกอบกับเราสอบได้โควตาของสถาบันเทคโนโลยีแห่งหนึ่งของรัฐบาล เราจึงตัดสินใจไปตามคำชี้แนะของพ่อว่า การออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองจะทำให้เรามีประสบการณ์มากยิ่งขึ้นและประสบการณ์เหล่านั้นจะช่วยทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น แต่ในบางครั้งความรู้สึกลึก ๆ ของเราก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าทำไมพ่อถึงไม่อยากให้เราอยู่บ้าน หรือว่าพ่อไม่ได้รักเราอย่างที่เพื่อน ๆ คอยตอกย้ำในวัยเด็ก แต่เราไม่ใช่คนที่คิดอะไรด้านเดียว เราหวนคิดถึงเหตุผลที่พ่อบอกว่าอยากให้เราได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ได้มีประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างออกไปจากการเรียนอยู่แถวบ้านเหมือนตอนประถมและมัธยม เหตุผลดังกล่าวสามารถทำให้เราใจชื้นขึ้นมาบ้างและตกลงเดินทางไปเรียนที่สถาบันแห่งนั้น แต่ถึงกระนั้น “ความรัก” ของเรายังคงถูกเก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจไม่เคยมีโอกาสได้นำออกมามอบให้กับใครสักคน เหมือนกับเพื่อนวัยรุ่นคนอื่น ๆ ที่เขามีแฟนกันแล้วเป็นส่วนใหญ่
จากเรื่องราวในอดีตที่คิดว่าพ่อแม่ได้รัก ตามคำหยอกล้อ ด่าทอ ของเพื่อน ๆ ในวัยเด็ก ทำให้เราไม่กล้าที่จะมอบหัวใจให้กับใครถึงแม้ว่าเราจะย่างเข้าสู่วัยรุ่นแล้วก็ตามที แต่เมื่อมาถึงตอนนี้เราไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยที่สมัยเด็กหรือในวัยรุ่นแรกเริ่มของเรานั้น เราไม่ได้มอบความรักให้กับใคร จนเราได้รู้จักความรักที่เรียกว่ารักแรก รักที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตของคนคนหนึ่งที่จะมีได้ สามารถพูดได้เต็มปากว่าคุ้มค่าการรอคอย ถึงแม้จะไม่รู้ว่าการรอคอยนั้นจะสิ้นสุดลงที่ไหน และสิ้นสุดลงแบบใด
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หัวข้อ: "The Story Of Me and You ... เรื่องเล่าของเราสอง (อ่าน 38648 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก