หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[kanda53]

ยังดีนะที่น้องพลอย....ดูแลตัวเองได้...
ตบผีไฮโซซะกระเจิง.....น้องภูมิก็เกือบไป....
แล้วดูซิว่า....ตาแทนจะทำยังไง......
จะคบต่อไปไหม...เพื่อนชั่ว ๆ แบบนี้....
น้องภูมิ กะ น้องพลอย โดนยาแล้วไม่ใช่เหรอ..
แล้วจะทำยังไงง่ะ......

 :กอด1:น้องภูมิ  น้อง eiky

[shockoBB]

พลอยสุดยอดเลย 

[nidnoi]

น้องพลอยสุดยอดด

 

[4life]

ง่ะ ทำค้างอ่า

รอพรุ่งนี้น๊าาาา

[dukdikdukdik]

น้องพลอยสุดยอดดดดดดดด 

อิพวกนั้นมันต่ำกว่าสัตว์อีกนะ อย่าเอาสัตว์ดี ๆ ไปเทียบกับพวกนรกนี้เลย 

[BeeRY]

ภูมิจะเสร็จมั้ยงานนี้

[Raven]

งานนี้เรื่องใหญ่แน่ๆ
แทนคงได้มีตัดเพื่อนเลยทีเดียว

น้องพลอยกับภูมิที่สมที่อยู่แก๊งค์เดียวกันเลย
เจ๋งจริงๆ 5555+

เมื่อวานเห็นหายไปก็เสียดายเหมือนกันขอรับ อิอิ
แต่วันนี้ก็มีตอนใหม่มาแล้ว
ยังรวดเร็วเช่นเคยนะขอรับ

สนุกมากๆเลยขอรับ ติดงอมแงมเลยทีเดียว

ตอนหน้าก็มาไวๆอีกนะขอรับ ^^

[filmybutter]

พลอยสุดยอด

แต่โดนยากัน 4คนเลยหรือนี่?

[violaa]

ชักจะเซ็งกับนวนิยายเรื่องนี้ซะแล้วสิ ตอนแรกดำเนินเนื้อเรื่องออกมาไม่ออกนอกลู่นอกทาง แต่ตอนนี้และตุ้มเปะมากๆเลย มีการ.ใส่จริต ริษยาของตัวละครมากจนล้น ถ้าติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจะรู้ได้เลยว่า คาแรคเตอร์ของภูมิบุญตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันราวกับฟ้ากับเหวไม่ชัดเจน ภูมิบุญที่ผมรู้จัก นั้น เป็นคนที่ถ่อมตัว มีมารยาท สู้คน ถึงจะแรงแต่ก็แรงแบบพอดี ไม่เสแสร้ง ที่แน่ๆ แมน กว่านี้เยอะ ถึงออกมาโพส ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว ดูเหมือน จะ กู่ไม่กลับ ซะแล้ว  

[Shock_n2n]

แล้วใครเอ้ย จะเป็นคนที่มาดับฤทธิ์ ยาเนี่ย
คิดแล้ว คิดแล้ว
น่าติดตามอย่างยิ่ง 

 

[Annetemis]

สวรรค์ไม่เข้าข้างคนเลว ๆ เค้าสะจายมากค่ะ

[eiky]

ชักจะเซ็งกับนวนิยายเรื่องนี้ซะแล้วสิ ตอนแรกดำเนินเนื้อเรื่องออกมาไม่ออกนอกลู่นอกทาง แต่ตอนนี้และตุ้มเปะมากๆเลย มีการ.ใส่จริต ริษยาของตัวละครมากจนล้น ถ้าติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจะรู้ได้เลยว่า คาแรคเตอร์ของภูมิบุญตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันราวกับฟ้ากับเหวไม่ชัดเจน ภูมิบุญที่ผมรู้จัก นั้น เป็นคนที่ถ่อมตัว มีมารยาท สู้คน ถึงจะแรงแต่ก็แรงแบบพอดี ไม่เสแสร้ง ที่แน่ๆ แมน กว่านี้เยอะ ถึงออกมาโพส ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว ดูเหมือน จะ กู่ไม่กลับ ซะแล้ว  

ขอบคุณนะครับที่แนะนำ แต่ที่เขียนเรื่องนี้วางพล็อตเอาไว้แล้ว ผมไม่ได้เขียนเพราะแรงเชียร์จากเพื่อนๆ หรือเรตติ้งเพื่อเอาใจใคร แต่เขียนเรื่องนี้เพราะผมมีความสุขที่จะเขียน อยากสื่อโจทย์ที่ว่า คนดีไม่จำเป็นต้องยอมให้เพื่อนๆได้อ่านกัน

ภูมิบุญไม่ได้คาร์แร็กเตอร์เปลี่ยนไปนะครับ คนเราถ้าอยู่ในสังคมแบบใดมักจะผันตัวหรือพยายามเปลี่ยนตัวเองไปตามสังคมนั้น ความแรง จริตที่เติมเข้าไปเพื่อสื่อให้รู้ว่า คนเราบางคนไม่พูดไม่ใช่เขายอม หรือเขาจะปล่อยให้เรื่องมันจบ

เอาเถอะครับ ผมไม่อยากมาอธิบายอะไรมากมาย เรื่องนี้ผมตั้งใจเขียน ผมมีความสุขที่จะเขียน ไม่หยุดโพสต์หรอกครับ ไม่เปลี่ยนคาร์แรกเตอร์ด้วย แต่ก็ขอบคุณมากที่แสดงความคิดเห็นออกมา ผมจะได้ปรับปรุงตัวให้ดีกว่านี้เนอะ อิอิ แต่รู้สึกดีจังมีคนเมนต์แรงๆ ถูกจายจังเลย

[PEENAT1972]

ชอบก็อ่านไม่ ชอบก็ไม่ อ่าน
ถ้าอยากให้เป็นอย่างใจตนเอง ก็เขียนเองสิคะ
 
จะได้สมใจตนเอง

[akiso]

แบบนี้โดนยา พี่แทนมาช่วยภูมิ ระบายที 
แล้วพลอย (พี่กายไหมวา อิ อิ )กับ ก้องอะ ใครจะช่วย 
พี่แทนรู้แบบนี้ คงได้ตาสว่าง ไม่มากก้น้อยนะ
ถ้าเป็นเรา พวกมึงตายยยย 
อิ๊กกี้ เมื่อวานไปงานเลี้ยงแผนสนุกไหมจ้า 
พรุ่งนี้มาต่ออีกนะ   

[silverspoon]

กำลังสนุกเลย จะตามอ่านไปเรื่อยๆ ว่าจุดพีค และจุดคลายปม สุดท้ายจุดจบจะเป็นยังไง

เข้าใจการเอาตัวรอดของมนุษย์ดี แต่การเอาแรงปะทะแรงไปเรื่อยๆ แรงสะท้อนกลับยิ่งแรงไปกันใหญ่ คล้ายกับการจองเวรที่วนเป็น circle ไม่มีใครหยุด เพราะฉะนั้นถึงต้องติดตาม อิอิ ขอบคุณ writer ค่ะ  

ปล. edit เพิ่ม ส่วนตัวเราคิดว่า ผู้อ่านมีสิทธิ์สะท้อนฟีดแบคต่อนิยายไม่ว่า ฟีดแบคนั้นจะเป็นด้านลบ หรือ บวกนะคะ ขอแค่ให้เหตุผลประกอบด้วย  เป็นการติเพื่อก่อ ไม่ใช่โจมตี ด่าว่าแบบไม่มีเหตุผล ยกเว้นเสียแต่ว่า คนเขียนรับแต่คำอวย ไม่รับคำติ แต่ในกรณีนี้คุณ violaa เองก็ให้เหตุผลประกอบมาซึ่งคุณ writer ก็ชี้แจงด้วยเหตุผลกลับไป ถือว่าเป็นการวิจารณ์และน้อมรับคำวิจารณ์ที่สร้างสรรค์ดี เป็นตัวอย่างที่ดีของผู้สร้างสรรค์ผลงานและผู้รับชมดีค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่า งานศิลปะทุกแขนงไม่ว่า ละคร มหรสพ ภาพยนตร์ ศิลปกรรม รวมทั้งงานเขียน ก็ต้องได้รับคำวิจารณ์ทั้งสองแง่อยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติมากค่ะ 

[fuku]

อ่านตอนนี้แล้วมีลุ้นอย่างแรง...


อยากเข้าไปตบบ้างอะไรบ้าง คนเราเลวได้ขนาดนั้นก็ไม่ต้องหวังให้เค้ากลับใจแล้วมั้ง
เอาตัวเองให้รอด อย่าไปยุ่งด้วยน่าจะดีกว่า

[yeanskung]

สุดยอดเลยครับพี่

ฉากพลอย

ชอบมากกกก

[gtm]

ตบกันสนั่นบอร์ดเลยอะ

[*SparklinG*]

กรี้ดดดด ตอนหน้ามันส์กว่านี้แน่นอน รอติดตามอย่างใจจดจ่อ

[ayanae]

พลอยสุดยอด ชอบตอนนี้มากๆ 
เห็นด้วยกับความคิดของคุณ eiky คนดีไม่จำเป็นต้องยอมให้คนอื่นรังแก
ชีวิตจริงไม่เหมือนในนิยายหรือในละคร  ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเอง
ถ้าเราอยู่ในสถานการณ์แบบในตอนนี้หรือเหตุการณ์ที่ภูมิบุญได้ประสบมา
ลองถามตัวเองว่าเราจะยอมคนหรือจะสู้คน

เป็นกำลังใจให้คุณ eiky นะคะ

[♠DekDoy♠]

พลอยชนะเลิศนะนั่น ฮ่าๆ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ปล ด่าผมก็ได้นะครับ ผมเป็น เอสเอ็ม รวมกันนั่นล่ะ อย่างที่ป้านัทเคยบอก อิอิ

มีการบอกตัวเองเป็นSMซะด้วย


ตอน พลอยตบๆๆๆถีบๆๆๆกระชากลากดึงถลึงนังฟ้ากะผองเพื่อนมัน แม่ง มันสสสสสส์สะใจจริงๆ(ถึงกะกลับไปอ่าน2-3รอบได้)
น่าจะฟาดด้วยรองเท้าส้นสูงทันจริงๆ แต่คิดอีก อย่าเลยดีกว่า เด๋วมันจะมีหลักฐานมากเกินไป ถ้ามันเกิดฉลาดไปฟ้องตำรวจจะยุ่งไปใหญ่ 555+
งานนี้พลอยได้ใจไปเต็มๆ เยี่ยมๆๆๆๆ


เอาล่ะสิ โดนยาปลุกทั้งสามคนเลย จะทำไงต่อไปอ่ะ


"แทนทวีเลือดเหมือนมีแรงดันกำลังจะระเบิดออกมา" >> จะทำอะไรๆต่อไปคะ? ถ้าเข้าข้างกันอีก...


จะว่าไปชักชอบพี่กายอะไรนั่นแล้วนะ(เป็นใครมาจากไหนแนะนำตัวด่วนท่าจะมีบทบาทต่อไป) ให้คู่กะพลอยก็ดีนะ ^^ เอออ..แล้วหนูก้องของเราล่ะ อืมมมม จะมีตัวละครใหม่ๆออกมาไหม? อยากให้พลอยได้คู่ไปก่อนอ่ะ พลอยมีบทบาทมานานมาเยอะกว่าก็ไม่อยากให้โดนตัดหน้า ก้องเราเอาไว้เป็นคนต่อมาละกัน(หรือว่าจะเป็นนายกัส) ส่วนภูมิยังลุ้นได้เรื่อยๆ 555+ (โตโต้กระป๋อง)
 



ปล.สนุกกว่าละครช่อง7ช่อง3อีก(ถึงแม้ไอจะไม่ค่อยชอบดูก็เหอะ) เอาเป็นว่าชอบบบบบบบบบบบ

ปล2.มาต่อเช้าๆแบบไม่เกิน9โมงได้ไหม? อยากอ่านก่อนไปเรียนอ่ะ จิตใจม่ายสงบแหงๆ อยากรู้จัด อยากอ่านนนนนต่ออออออ นะ นะ นะ

[DexTunG]

 

[Little Devil]

รอ ลุ้น
+1

[anajulia]

รายงานตัวว่าเพิ่งมาตามอ่านถึงฉากที่เก้าค่ะ
แล้วก็ค้นพบว่า....อิคุณโตโต้มันเป็นเด็กขี้อิจฉาไม่รู้จักโตนี่เอง

น้องภูมิ.......สุดยอดดดดดดดดดดดดดด
คุณอิ๊กกี้ สู้ๆนะคะ เป้นกำลังใจให้ค่ะ ^o^

[mixmix]

เฮ้อ คนเราก็นานาจิตตัง พี่ไรท์เตอร์ไม่ต้องคิดมากนะคะ
โดยส่วนตัวชอบนิยายพี่มาก เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ มีความหลากหลาย
แต่ที่สำคัญคือแนวทางของเรื่อง 55+ ชอบนายเอกแบบนี้
ส่วนเรื่องมาลงช้าหรือว่ายังไง พี่ไม่ต้องคิดมากเลยค่า
คนเราไม่ใช่ว่าจะว่างเหมือนเซเว่น(?) จะได้มานั่งแต่งนิยายตลอดเวลา
แล้วอีกอย่างพี่เองก็ไม่ได้ทำงานเป็นนักเขียนถึงจะต้องเอาเวลามาเขียนนิยายเพื่อส่งต้นฉบับตลอด
แค่พี่มาลงให้เราๆได้อ่านกันทุกวัน แทบจะไม่หายไปเลยก็ดีเยี่ยมมากมายแล้วค่ะ อิอิ  
เป็นกำลังใจให้พี่นะคะ  

เอาล่ะเข้าเรื่องดีกว่า 55+
แอบถูกใจพี่แทนตอนนี้จริงๆ
ที่ไม่ใช่เป็นพ่อพระ และเป็นน้องบัพให้นิดาหลอกเอาได้
ลุ้นตอนหน้าจริงๆว่าภูมิจะเป็นยังไงหล่ะเนี่ย กินน้ำนั่นเข้าไปเต็มๆ  

ปล้ำลิง.ถ้าพี่อ่านวรรคแรกแล้วงงว่ายัยนี่จะสื่ออะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ
ดึกแล้วสมองออกอาการเอ๋อเหรอ
อยากจะบรรยายความรู้สึกออกมาแต่มันก็ได้ออกมาเป็นนี้ซะงั้น 55555  

[taem2love]

อยากฆ่าคนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่อยากเม้นมากมีอารมณ์ เดี๋ยวจะถูกแบนเปล่า แต่ไอ้อีทั้งหลายที่เลวยิ่งกว่าสัตว์นรกเตรียมตัวจองศาลาได้เลย

บอกแล้วอีตาแทนก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก อย่างดีก็แค่มารู้ที่หลัง ปกป้องคุ้มครองน้องก็ไม่ได้ เบื่อเซงว่ะ

[roseen]

ตัวละครบางคนดูอาจจะแรงไปแต่มันก็ดีนะจะได้มีสีสันบ้าง
ไม่ใช่ว่าต้องยอมให้คนที่รวยกว่ากดขี่ข่มเห่ง  อ่อนแอไม่สู้คนยอมพระเอกบ้างตัวร้ายบ้าง  แบบนี้มันก็ดีแล้วละ

[eiky]

ตามสัญญาครับ ตอนนี้ไม่ค่อยยาวนะครับ อิอิ รีบเขียนอ่ะ แต่ก็ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะครับที่อ่านเรื่องนี้แม้มันจะออกเวอร์ไปหน่อย อิอิ

ชอบไม่ชอบก็ไม่ว่ากันครับ แต่ติผมหน่อยก็ดีนะ เพราะจะได้ปรับปรุงตัว อยากเขียนเรื่องดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านกันเนอะ ขอบคุณคร้าบ




              

                                 ฉากยี่สิบสาม

"ก้องขับรถ ไหวไหมพาภูมิกับพลอยกลับบ้านไปก่อน"
 
แทนทวีกัดฟันจนกรามปูดออกมา สายตาเหมือนพญาราชสีห์กวาดตามองคนที่เคยคุ้นเคยนับถือเป็นเพื่อนกันอย่าง โกรธแค้น
 
"ผมขับรถไม่ไหวพี่ มันสั่นๆอ่ะ"
 
ก้องบอกส่วนภูมิบุญไปประคองร่างพลอยไว้เพราะพลอยออกอาการสั่นหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด
 
"เอานี่ไป เรียกแท็กซี่กลับ พี่ขอโทษนะก้อง พลอยไหวไหมครับพี่ขอโทษนะที่พาเรามาเจอเรื่องแบบนี้ ภูมิ"
 
แทนทวีควักเงินยัดใส่ในมือก้องแล้วเอ่ยปากขอโทษ สายตารู้สึกผิดอย่างรุนแรงมองพลอยที่ดูเหมือนจะโดนฤทธิ์ยาครอบงำมากกว่าใคร แล้วหันไปมองก้อง แต่มาหยุดลงที่ภูมิบุญเรียกชื่อแต่ไม่พูดอะไรต่อ ให้สายตาเป็นสื่อแทนคำขอโทษ ภูมิบุญเม้มปากเพราะรู้สึกร้อนรนกระวนกระวายอย่างที่ไม่เคยเป็น เขาพยักหน้าให้แทนทวีน้อยๆแล้วลากพลอยออกไปทันที ยาที่เข้าไปกระตุ้นประสาทเริ่มออกฤทธิ์ทำงาน เหงื่อกาฬไหลออกมาตามหน้า ภูมิบุญเองรู้สึกร้อนวูบวาบอยู่ภายในร่าง เพื่อนๆของเขาเองก็คงรู้สึกเช่นกัน ลำพังการเสพยาประเภทนี้จะออกฤทธิ์ได้พอสมควรสำหรับคนที่เสพมันอยู่เป็นนิจ และอาจจะดาวน์หรือลงเร็วเพราะอาศัยว่าร่างกายเคยทดลองกับสารเสพติดชนิดนี้ แล้ว แต่ทว่าคนที่ไม่เคยลองอีกทั้งไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปดูเหมือนว่าอานุภาพของมันจะยิ่งเหิมเกริม
 
"เจ็บไหมพลอย เราขอโทษนะที่พาเธอมาเจ็บตัว"
 
พอก้องเรียก แท็กซี่ได้ภูมิบุญก็ลากพลอยขึ้นไปนั่งบนรถ แตะตามหน้าพลอยเบาๆ
 
"ไม่เป็นไร ภูมิ เราทนได้แต่ไอ้บ้านั่นไม่น่ามาจับมือเราไว้เลย กะจะเอาส้นสูงเจาะปากมันซะหน่อย"
 
พลอยหายใจกระเส่าขนตามตัวเริ่มลุกตั้งชัน
 
"ทำไมพวกนี้ มันอุบาศก์ทุเรศอย่างนี้วะ รู้งี้เอาให้หนักตั้งนานแล้ว"
 
ก้องเอี้ยวตัวมาพูดน้ำเสียงโกรธบึ้งอยู่สายตาก็ขวาง ก้องเองเป็นผู้ชายความรู้สึกต่อฤทธิ์ยาไวต่อความรู้สึกเช่นเดียวกับภูมิบุญ ที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกแปลกๆร่างกายดูมันต้องการอะไรที่มันลึกซึ้งมากกว่านี้ พอยิ่งคิดร่างกายยิ่งปะทุความต้องการทางเพศมากขึ้นทุกที
 
ส่วนแทนทวี พอส่งน้องๆกลับก็ยืนเด่นอยู่กลางงาน มีกัสคอยประกบอยู่ข้างหลังไม่ยอมห่างเพราะตอนนี้ความโกรธมันครอบงำจนหน้ามืด ตามัวมองไม่เห็นหัวใครแล้ว
 
"ไอ้ทันอยู่ไหน ไอ้สัตว์ มึงออกมานี่ซิ"
 
เสียงตวาด ดังลั่นจนพนักงานต้องมาเชิญให้ออกไปจากงาน แทนทวียอมเดินออกมารออยู่หน้าสถานที่กับกัส รออยู่นานไม่เห็นทันออกมาเสียที
 
"ใจเย็นๆไอ้ แทน เดี๋ยวมันก็ออกมา"
 
"ไม่เย็นแล้วโว้ย ไหนมึงบอกมาซิไอ้กัสมึงรู้เรื่องนี้หรือเปล่า"
 
แทนทวีหาที่ ระบายอารมณ์ จ้องหน้ากัสสายตาต้องการคำตอบไม่ใช่คำอธิบาย
 
"เอ่อ กู กู"
 
"บอกมาไอ้ สัตว์ หรือมึงจะให้กูเข้าไปอาละวาด"
 
แทนทวีตวาดเสียงดังไม่ยอมลดระดับลงเลย คนภายในงานเริ่มมามุงดูกันหลายคนแล้ว
 
"กูเห็นมันคุยกัน กูพยายามจะบอกมึงแล้ว แต่กูก็คิดว่ามันจะพูดเล่นๆ กูเองก็ไม่คิดว่ามันจะทำเรื่องเลวๆแบบนี้ได้"
 
กัสก้มหน้า พูดเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน แต่แทนทวีได้ยินหมดทุกอย่าง เขาไม่ฟังต่อปรี่กลับเข้าไปในงาน เดินตาขวางหาทั่วงานแต่ไม่เจอ จึงเดินขึ้นไปชั้นบน แทนทวีผลักประตูเข้าไปในห้องที่เขาเพิ่งจะออกมา มีคนตามขึ้นมาเป็นพรวน
 
"เฮ้ย ไอ้แทน"
 
ได้แค่อุทาน ทำท่าตกใจจะคิดหนีไปไหนไม่ได้แล้ว เพราะแทนทวีวิ่งเข้าหาปล่อยหมัดเข้าไปที่หน้าของทันเรียบร้อยแล้ว
 
"กรี๊ดด"
 
เสียงนิตา กับผองเพื่อนกระหน่ำกรีดร้องดังขึ้น ทันหน้าหงายไปแทนทวีไม่ยอมหยุดต่อยจนเลือดไหลออกมาจากใบหน้าของทันกบปากอยู่
 
"เฮ้ย พอไอ้แทน พอๆ"
 
กัสเข้ามาดึงตัวของแทนทวีออก
 
"มึงทำอะไร ลงไป ไอ้สัตว์ เลวระยำชาติชั่ว"
 
แทนทวีตะโกนก่นด่าออกมาเสียงดังลั่นห้อง นิตาก้มหน้าร้องไห้อยู่
 
"จำไว้นับจากนี้ มึงอย่ามาเรียกกูว่าเพื่อน กูไม่เคยมีเพื่อนเลวๆอย่างมึง"
 
"ไอ้แทน ใจเย็นๆก่อนดิวะ มึงกำลังโกรธ"
 
กัสเป็นคน เดียวในที่นี้ที่พูดกับแทนทวีได้ เขาตบบ่าของแทนทวีพยายามเตือนสติอยู่
 
"กูยังไม่ ได้ทำอะไรมันนะโว้ย"
 
ทันเอามือปาดเลือดออกจากปากพยายามแก้ตัว
 
"มึงอย่ามา พูด ที่มึงทำน่ะเขาเรียกว่าอะไร แค่คิดก็เลวชาติแล้ว"
 
"แทนคะ ฟังนิตาก่อนนะคะ"
 
นิตาเองก็ไม่อยากให้แทนทวีตัดความสัมพันธ์ ร้องไห้อยู่แต่ก็พูดออกมา
 
"นิตาไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายนะคะ ทันเขาวางแผนเองทุกอย่าง ไม่เกี่ยวกับนิตาเลยนะคะ"
 
สิ่งที่เธอ พูดออกมาทำให้คนที่นอนกุมหน้าตัวเองถึงกลับตาถลนออกมา
 
"นิตา แกนั่นล่ะที่อยากทำแบบนี้"
 
"อย่ามาใส่ร้ายนิตานะไอ้ทัน แกนั่นล่ะที่คิดชั่วๆแบบนี้ได้คนเดียว แกบอกแกอยากจะแก้แค้นน้องภูมิ แทนคะ นิตาไม่เกี่ยวนะคะ"
 
แทนทวีกัดฟันมองหน้านิตาอย่างดูแคลนไม่ว่าเธอจะ พูดยังไงแทนทวีไม่ได้ใส่ใจฟังอีกต่อไป
 
"พอเถอะ พวกแกทุกคนนั่นล่ะ ต่อจากนี้ เราไม่ใช่เพื่อนกัน"
 
"แทน!!!"
 
นิตาร้องออก มา แต่แทนทวีไม่ได้อยู่ฟังแล้วเดินฝ่าไฮโซมุงเดินออกไปบึ่งรถออกไปจากที่นี่ ทันที
 
ภูมิบุญ เริ่มใจสั่นแรงขึ้นหายใจติดขัดลมร้อนออกมาจากลมหายใจ รู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นปกติสุข
 
"พลอย เราขอโทษนะ เราขอโทษจริงๆ"
 
ภูมิบุญ น้ำตาซึมออกมาจับมือของพลอยเบาๆก่อนจะลงจากรถ แท็กซี่ที่เพื่อนทั้งสองอาสามาส่งภูมิบุญก่อน ภูมิบุญเองก็ขอร้องให้เพื่อนอยู่ค้างคืนแต่ด้วยร่างกายที่มีสิ่งผิดปกติเข้า ไปเจือปนอยู่ทั้งสองจึงปฏิเสธไป
 
"ก้องฝากไปส่งพลอยด้วยนะ เราขอโทษอีกที"
 
"ไม่เป็นไร ภูมิ นายไปอาบน้ำเย็นนะเราว่ามันคงจะดีขึ้น ไม่ต้องเป็นห่วง"
 
ก้องบอกก่อน จะให้แท็กซี่ออกรถไป ภูมิบุญเดินเข้าประตูเล็กตรงไปห้องของตัวเองทันที รีบเดินเข้าห้องน้ำเปิดน้ำเย็นราดตัว พอร่างกายสัมผัสกับความเย็นของน้ำก็รู้สึกดีขึ้นมากอุณหภูมิในร่างกายเริ่ม ลดลง ภูมิบุญกลับเข้ามาในห้องของตัวเองเพื่อที่จะนอนพักผ่อนแทนทวีก็โทรมา
 
"ภูมิครับ ภูมิถึงบ้านแล้วใช่ไหม"
 
เสียงของแทนทวียังเครียดอยู่
 
"ถึงแล้ว ครับพี่แทน พี่แทนกลับหรือยังครับ"
 
ภูมิบุญทำเสียงเป็นปกติไม่ได้ใส่อารมณ์เน้นคำแต่ อย่างใด
 
"พี่อยู่บนรถครับ ภูมิวันนี้พี่ขอโทษนะครับ พี่ไม่น่าพาเรากับเพื่อนมาเลย พี่เสียใจนะ"
 
แทนทวีพุด เสียงเครือเศร้าจนภูมิบุญรู้สึกได้
 
"ไม่เป็นไรครับพี่แทน พี่แทนไม่ได้รู้นี่ว่าเขาจะทำอะไร ภูมิเป็นห่วงก็แต่พลอย หน้าตาดูไม่ได้เลยครับพี่"
 
ภูมิบุญพูดออกไปตามความเป็นจริงเพราะพลอยมีสภาพ เช่นนั้นจริงๆ
 
"พี่ขอโทษครับภูมิ พี่จะรับผิดชอบเอง ทุกอย่างที่เกิดขึ้น"
 
แทนทวีเหมือนร้องไห้ออกมาภูมิบุญรู้สึกสะท้อนใจ นี่เขาจริงจังขนาดนี้เลยหรือ
 
"พี่แทน อย่าคิดมากนะครับ ทุกอย่างมันมีต้นสายปลายเหตุ ภูมิไม่ได้ว่าพี่แทนนะครับ พลอยเองก็ไม่โกรธพี่แทน แต่เพื่อนพี่แทนที่ทำกับเราภูมิไม่ยกโทษให้นะครับ"
 
ภูมิบุญพูด ออกมาแม้สถานการณ์จะเครียดก็อยากพูดให้มันจบ ให้รู้เรื่องกันไปในคืนนี้เลย
 
"พวกนั้นไม่ ใช่เพื่อนพี่อีกต่อไปแล้วครับภูมิ"
 
แทนทวีพูดหนักแน่น ทำให้ภูมิบุญยกริมฝีปากขึ้นแสยะยิ้มออกมา
 
"พี่แทน" ภูมิบุญคราง
 
"อย่าให้เรื่องมันรุนแรงถึงขั้นนั้นเลยครับ ภูมิไม่อยากให้ใครๆเขาคิดว่าภูมิเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่แทนเลิกคบกับเพื่อน พี่แทนอาจจะยังมีอารมณ์โกรธอยู่ แต่พี่แทนรู้จักกับเพื่อนๆของพี่มาก่อนภูมินะครับ อย่าให้มันรุนแรงแบบนั้นเลยครับพี่"
 
ทั้งที่ปากยิ้มแสยะอย่างพอใจในคำพูดของแทนทวีแต่ น้ำเสียงกลับอ่อนเห็นใจเพื่อนๆของแทนทวี
 
"ภูมิครับ พี่เสียเวลาคบคนพวกนี้มามากแล้ว เห็นไหมว่าภูมิดียังไง แล้วพวกนั้นมันยังคิดเลวๆกับภูมิได้ อย่าให้พี่ต้องคิดเลยครับ พี่ตัดสินใจแล้ว พี่เลือกภูมิ และจะเป็นภูมิคนเดียวตลอดไป"
 
ภูมิบุญยิ้ม ออกมาจากใจหวานฉ่ำชุ่มไปทั่วใจ รอยยิ้มที่เผยออกมาไม่ได้เสแสร้งพึงใจที่ได้ยิน น้ำเสียงของแทนทวีหนักแน่นมั่นคงเหลือเกิน พอวางสายจากแทนทวีก็หลับตายิ้มอย่างสุขใจ แต่พอคิดภาพไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาภุมิบุญก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้ม แสยะออกมา
 
"มันไม่จบแค่นี้แน่ ทำเพื่อนชั้นเจ็บพวกแกต้องเจ็บกว่าร้อยเท่า"
 
ภูมิบุญกัด ฟันพยายามข่มตานอนให้หลับแต่ยิ่งฝืนยิ่งกระสับกระส่ายนอนไม่ได้ อุณหภูมิที่ลดลงหลังอาบน้ำกลับเพิ่มดีกรีร้อนระอุเป็นเท่าตัวเหงื่อกาฬเริ่ม ไหลออกมา ความต้องการที่เก็บซ่อนไว้ภายในมันดีดเด่นออกมาด้วยฤทธิ์ของยาที่ตอนนี้ ประสาทสัมผัสทุกส่วนตื่นตัวเต็มที่ ภูมิบุญเริ่มร้อนที่ใบหน้าจนชาเขามีความต้องการทางเพศอย่างรุนแรง สัดส่วนของร่างกายที่แสดงความเป็นเพศชายชูชัน ตอนนี้เขาอยากมีเพศสัมพันธ์ เขาอยากระบายปลดปล่อยสิ่งเร้าภายในร่างออกมา ภูมิบุญลุกจากเตียงนั่งกัดปากตัวเองอยู่ในความมืด ครั้นจะช่วยเหลือตัวเองกันก็ไม่อาจทดแทนกันได้ จินตนาการที่ฉายขึ้นในมโนจิตมันเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ภาพเรือนร่างของโตโต้ที่ผุดขึ้นมามันทำให้ภุมิบุญสติแตก เขาคิดอะไรไม่ออกเลย จะยับยั้งความรู้สึกต้องการนี้ได้อย่างไร ทำไมมันมีพลังมากมายเหลือเกิน ภูมิบุญเดินออกจากห้องของตัวเองไปแล้ว เดินตรงไปยังตึกใหญ่ จุดมุ่งหมายคือห้องดำ! ห้องของชายที่เขาเคยพลาดท่าเสียทีให้แล้ว ชายคนที่เขาเกลียด ชายคนที่ถีบเขาลงจากรถบนทางพิเศษศรีนครินทร์ ภูมบุญพยายามหยุดคิดแต่สารในร่างกายมันเหมือนกำลังทำงานอย่างเต็ม ประสิทธิภาพ "ไม่ไหวแล้ว" ภูมิบุญคิดอยู่ได้เพียงเท่านี้ ทนไม่ได้ีอีกต่อไปแล้ว ไหนๆก็ไหนๆในเมื่อเคยมีอะไรกันมาแล้ว คราวนั้นไม่ได้เต็มใจ แต่คราวนี้ภูมิบุญกระหายใคร่อยากเอง ภูมิบุญหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบานใหญ่ ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นไม่หนักใจไม่รีรอเขาเคาะประตูทันที ภูมิบุญรออยู่นานไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านใน ไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง ภูมิบุญยกมือขึ้นเคาะประตูอีกครั้งเพิ่มน้ำหนักของการเคาะ สักพักประตูก็เปิดออก โตโต้เหมือนเพิ่งจะนอนไปได้ไม่นานเพราะตายังปรือๆอยู่ เขาสวมกางเกงบอกเซอร์กับเสื้อกล้ามเหมือนเคย
 
"มีอะไรภูมิ พี่นอนอยู่นะ"
 
เสียงที่แสดงความไม่พอใจดังออกมาแม้ตาจะยังปรือ แต่ภูมิบุญไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้วผลักร่างของโตโต้ให้เข้าไปในห้องแล้วตาม เข้าไปปิดประตูล็อคกลอนอย่างรวดเร็ว
 
"เฮ้ย จะทำอะไรภูมิ"
 
โตโต้ถอย หลังไปตามแรงผลักของคนตัวเล็กที่ตอนนี้มีพละกำลังมากมายหน้าแดงก่ำ ภูมิบุญไม่ตอบแต่กลับโผเข้าหาโตโต้เอามือจับหน้าของเขาไว้แล้วประทับริม ฝีปากลงไปอย่างกระหาย โตโต้พยายามขัดขืนในตอนแรกแต่ก็คล้อยตาม ภูมิบุญร้อนแรงเหลือเกินเขาผลักอกโตโต้ให้ล้มลงเตียงแล้วก็ขึ้นไปคร่อมร่าง ของโตโต้ไว้ ตอนนี้โตโต้ตื่นตัวเต็มที่แล้วรับรู้ว่าอะไรที่กำลังเกิดขึ้นกับเขา โตโต้ไม่ปฏิเสธเพราะลีลาที่เร่าร้อนของภูมิบุญทำให้เขาเคลิบเคลิ้มได้ไม่ น้อย ภูมิบุญกระชากเสื้อกล้ามออกจากตัวของโตโต้ลงลิ้นซุกไซร้อย่างไม่รังเกียจ เหมือนที่ผ่านมา เหมือนกับเรือนร่างของโตโต้คือบ่อน้ำทิพย์หวานกระหายอยากเหลือเกิน โตโต้ครางออกมาเบาๆ แต่ภูมิบุญยิ่งทำยิ่งรู้สึกไม่ถึงใจความกระหายอยาก ความต้องการมันปะทุถึงขีดสุด เขาดึงกางเกงของโตโต้ออกโผเข้าหาเหมือนสิ่งนั้นเป็นของล้ำค่าที่มันจะสามารถ ปลดปล่อยเขาจากความรู้สึกตอนนี้ได้
 
"อ่า ภูมิครับ เก่งจังเลย"
 
โตโต้ ครางออกมาหลับตาพริ้มมีความสุข ภูมิบุญรู้สึกเหมือนร่างกายขาดอะไรไปแล้วสิ่งที่ขาดหายไปนั้นกำลังหาอยู่ใน ร่างกายของโตโต้ เจ้าของร่างที่นอนเกร็งตัวอยู่รู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยไปในอวกาศสิ่งที่ ภูมิบุญกำลังทำอยู่นั้นมันถึงใจเขาเหลือเกิน
 
"ภูมิครับ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ"
 
"อย่า อย่าเพิ่ง" ภูมิบุญพูดติดขัดหายใจแรง แล้วกระชากเสื้อผ้าของตัวเองออก ความต้องการของร่างกายและประสาทที่โดนครอบงำทำให้ภูมิบุญทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งยอมให้ร่างกายส่วนนั้นของโตโต้เข้าไปในร่างกายของตน แม้จะมีความรุ้สึกเจ็บแปลบแต่ก็ไม่ได้สนใจเลย อยากให้มันเข้าไปในร่างของตน อยากให้มันปลดปล่อยกิเลสตัณหาที่ครุกรุ่นเตรียมพร้อมที่จะระเบิดออกมา ภูมิบุญเป็นคนบังคับเกมให้ดำเนินต่อไป โตโต้รุ้สึกแปลกใหม่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ครั้งก่อนหน้านี้กระทำลงไปเพราะหน้ามืดตามัว แต่ครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายถูกกระทำโดยที่เจ้าตัวสมยอม ภูมิบุญปล่อยลีลาท่าทางออกมาจนโตโต้เองพึงใจเป็นอย่างยิ่ง เปลี่ยนรูปแบบท่วงท่าอย่างชำนาญภูมิบุญเองก็ตอบรับอย่างคล่องแคล่ว เสียงลมหายใจแรงดังออกมาเป็นระยะลมหายใจร้อนของคนทั้งสองผสมปนเปกันอยู่ มือของภูมิบุญไม่หยุดยิ่งเคลื่อนไหวไปตามสัดส่วนของร่างกายโตโต้ สัมผัสเท่าไรก็ไม่สาแก่ใจ ริมฝีปากไม่ถอนออกห่างจากกันและกัน โตโต้เพิ่มจังหวะเร็วถี่ขึ้นจนตัวกระตุกเกร็งหน้าท้อง
 
"อา" โตโต้หายใจเร็วหอบซุกหน้าลงกับคอของภูมิบุญ
 
"อย่าหยุด อย่า อย่าหยุด"
 
ภูมิบุญร้องออกมาแม้ตัวของเขาเองจะเสร็จสมอารมณ์ หมายไปก่อนหน้าโตโต้แล้ว แต่ก็ยังไม่หยุด ความร้อนในตัวมันยังไม่สงบนิ่งภูมิบุญยังกระหายใคร่อยากอย่างไม่รู้จักพอ ภูมิบุญเห็นโตโต้ยังหายใจหอบเหนื่อยอยู่ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ พลิกร่างขึ้นแล้วเป็นคนจัดการทำให้เกมมันต่อไปอีก
 
"ภูมิยังไม่ พอ ทำอีก เอาอีก"
 
เสียงที่แปลกไปมันกระเส่าครางออกมาอย่างหื่น กระหาย โตโต้เองก็แปลกใจที่ทำไมคนที่หยิ่งยโสโอหังอย่างภูมิบุญจะมีความต้องการทาง เพศสูงเช่นนี้ ลีลาท่าทางที่จัดจ้านดุเด็ดเผ็ดมันร้อนแรงอย่างที่เขาไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน โตโต้อยากจะพูดจาเสียดสีเหมือนกันแต่ก็เงียบปากปล่อยให้ภูมิบุญเป็นคนดำเนิน เกมต่อไป เพราะเขาเองก็พอใจอยู่ไม่ใช่น้อย ภูมิบุญเริงรักอย่างไม่รู้จักพอจนร่างกายมันเริ่มที่จะแตกร้าวมีเลือดไหลซึม ออกมา แม้จะรู้สึกเจ็บแต่ในเมื่อสารเลวในร่างมันยังไม่สงบภูมิบุญก็หยุดไม่ได้ จนผ่านไปเกือบค่อนคืน โตโต้เองที่เป็นคนไม่สู้เขายอมแพ้ พอเข้าห้องน้ำไปล้างตัวภูมิบุญก็ได้สติคืนมาด้วยฤทธิ์ยาเริ่มเสื่อม ประสิทธิภาพ พอเนื้อตัวร่างกายโดนน้ำฝักบัวที่ไหลรินราดลงมา น้ำตาก็ทะลักออกมา ความเจ็บแปลบที่เก็บงำซ่อนเอาไว้ตอนนี้มันเด่นชัดขึ้นมาแทรกแสดงอาการชัด กว่าทุกความรู้สีก เจ็บปวดเหลือเกิน นี่เราทำอะไรลงไป นี่เราขาดสติถึงเพียงนี้เชียวหรือ ภูมิบุญยกมือขึ้นซุกหน้าตัวเองแล้วสะอื้นออกมา
 
 
 


:กอด1:กำลังใจของคนเขียนคือเมนต์ของคนอ่าน ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ แต่รู้ไหมมันเหมือนเป็นขุมพลังที่ทำให้ผมเป็นบ้าพลังอยู่ทุกวันนี้ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับน้ำใจดีๆที่เพื่อนๆ มอบให้กับผมเรื่อยมา สัญญาครัวว่าจะทำให้มันดีขึ้นกว่านี้

รักทุกคนเหมือนเดิมเสมอมาครับ



เขียนโดย eiky

[insomniac]

โอ้ย ทำไงดี ไม่อยากให้โต้ดูถูกภูมิไปมากกว่านี้ เช้าขึ้นมาภูมิโดนเสียดสีหนักแน่ ยาอะไรทำไมมันแรงอย่างนี้