ตอนที่ 12
ผมลืมตาตื่นขึ้นเพราะคนข้าง ๆ ขยับตัว
ปรับสมองและสายตาอยู่พักหนึ่ง แล้วยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา
อืม...ตี 4 ยังเช้าอยู่เลยอ่ะ
ผมค่อย ๆ ใช้มือประคองศีรษะของคนข้าง ๆ ออกจากแขน
ไทขยับปากงึมงำและหลับไปอีกครั้ง..
มันเขี้ยวว่ะ555
ลุกมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน
เงยหน้าขึ้นมองกระจก..
ผมก็ตระหนักถึง....
ความจริง
ผมเป็นผู้ชาย
ไทเอง..ก็ผู้ชาย
ถึงผมกับมันจะรักกันแค่ไหน...มันก็ยากที่ครอบครัวของมันกับตาของผมจะยอมรับ
แล้วยิ่งผมกับมันถลำลึกกันมากเท่าไหร่..
ปลายทางก็มีแต่ทางตันเท่านั้น
แต่จะให้ตัดไฟแต่ต้นลม ให้ผมเลิกกับมัน..
ผม..ผมทำไม่ได้ครับ
ผมรักมันไปแล้ว ถึงไม่เคยเอ่ยปาก...ผมก็เชื่อว่าไทรู้
แต่ผมยังมีศรัทธาและความเชื่อ ว่าทุกทางตัน...มันต้องมีสักช่องหนึ่งที่เป็นทางออก
ผมกับไท...ถ้าเรายังรักกัน
จนกว่าจะถึงวันนั้น..มันต้องมีทางให้ผมกับมันได้เดินแน่นอน..
เฮ้อ....
สำหรับผม..การถอนหายใจเป็นการปลดปล่อยความหนักอึ้งของปัญหาในระยะแรกครับ คนอื่นมีวิธีปลดปล่อยความเครียดยังไงผมไม่รู้หรอก แต่ผมว่าการถอนหายใจตอนเครียด...ทำแล้วมันดีขึ้นนะ
คิดมากไปทำไมวะ..มันยังมาไม่ถึงซักหน่อย
เดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยออกจากห้องน้ำมา ก็ค่อย ๆ ย่องมานั่งลงข้างเตียงมองเด็กญี่ปุ่นหลับ
ผมเอื้อมเปิดไฟหัวเตียง และนั่งมองหน้าไทตอนหลับ
ขนตายาวดำเป็นแพประดับเปลือกตาที่หลับสนิท
ภายใต้เปลือกตาหลับสนิทนั้นกลับเป็นดวงตาสีน้ำตาลที่แผดเผาผมไปเมื่อคืน..
หน้าผมร้อนวูบโดยไม่ต้องบอกถึงที่มา..
พอขนตายาวที่ผมมองมันขยับยุกยิก
ผมดีดตัวขึ้นยืนและหันรีหันขวาง
ผมยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับมันนะ!!!
ไทกระพริบตาถี่ ๆ ยกหลังมือขยี้ตา และลุกมานั่งขัดสมาธิ ยื่นมือมาคว้าเอวผมเข้ามากอด พูดอู้อี้กับหน้าท้องผม
“..ตื่นเช้าจังเลย พิจะไปเลยรึเปล่า?
..รอผมแป๊บนะ ล้างหน้าแล้วไปด้วยคน...นะ?” มันเงยหน้ามามองผม
ผมอึกอักกับคำถามมัน..พยักหน้าให้มันแบบส่ง ๆ
สภาพแบบนี้ทุเรศตัวเองชิบหาย!!!
มือไม้ก็ไม่รู้จะวางตรงไหน...มือข้างหนึ่งเกาท้ายทอย อีกข้างเลยต้องเอามาถูจมูกแทน
มันจะรู้มั้ยครับ..ว่าอาการงัวเงียอ้อนผมแบบนี้..มันทำให้ผมเขินหนักขึ้นไปอีก
ผมอยากได้คอปเตอร์ไม้ไผ่
อยากเป็นนินจา
อยากหายตัวได้
อยากหน้าด้านเหมือนมันด้วยครับ!!!
มันกอดเอวผมนิ่งและเงียบไป
เงียบเกินไปละ...
ผมจับแขนและดันหน้ามันออกมา ย่อตัวลงมามองเห็นว่ามันหลับตาอยู่..
ผมยิ้มและหอมแก้มมันสองข้างด้วยความมันเขี้ยว
“ถ้าง่วงก็ไม่ต้องไป ให้อาหารปลาแทนอย่างเดียวก็พอ..
แต่ถ้าอยากไปก็ลุกมาล้างหน้าแปรงฟัน...อาบน้ำด้วยนะ เมื่อคืนผมแค่เช็ดตัวให้อย่างเดียว..” มันหลับตานิ่งฟังผมพูด จะนิ่งเกินไปแล้วไอ้ไท..มึงหลับใช่มั้ย ?
ผมจิ้มนิ้วที่หน้าผากมัน มันก็ค่อย ๆ เอนหลังลงไปนอน..ตายอย่างสงบ555
ผมกลั้นหัวเราะแต่มันกลับเด้งตัวขึ้นมาคว้าเอวผมลงไปนอนกลิ้งบนเตียงกับมัน
ไทเอาจมูกมาฟัดหน้าผม เอาหนวดที่คางมาฟัดซอกคอ
ผมขำก๊ากและหลบหนวดมันไปด้วย มันหยุดฟัดแล้วก็ยิ้ม..
ก่อนจะเลื่อนปากเข้ามาแตะกับริมฝีปากผม
จูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากบน
ผมจูบริมฝีปากล่างไทตอบ
แลกสลับจูบอยู่อย่างนั้น
ผมชอบดวงตาสีน้ำตาลที่สะท้อนภาพตัวผม...
ฝ่ามือเย็นชื้นที่ประคองใบหน้าผม...
ปลายจมูกซุกซนไปทั่ว...
และสัมผัสอบอุ่นจากริมฝีปากไท..
มือถือผมส่งเสียงร้องจากการตั้งปลุก
แต่ผมกับไท..เรายังไม่หยุด...จูบ
ไทเอื้อมมือไปกดปิดโทรศัพท์ โดยที่ริมฝีปากเรายังแลกสัมผัสกันอยู่
ไทค่อย ๆ ถอนจูบออก..หน้าผากแตะกับหน้าผากผม...
“อรุณสวัสดิ์..”
“อืม..อรุณสวัสดิ์” ผมตอบไทก่อนจะยื่นริมฝีปากตัวเองไปชิดริมฝีปากไท..
จูบและดันลิ้นเข้าไปควานหาความหวาน..
ผมสอดนิ้วเข้าไปแทรกเส้นผม ลูบเบา ๆ ตรงท้ายทอย และเลื่อนมือมาประคองหน้าไทให้รับสัมผัสมากขึ้น
ไทยิ้มและปล่อยให้ผมชิม..จนพอใจ
ไทใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากผม หอมหนัก ๆ ที่แก้ม และดึงมือผมลุกขึ้น
ก่อนจะเดินเอามือกุมเป้าเข้าห้องน้ำไป..
ผมพับผ้าห่ม และก้มเก็บซากยานอวกาศที่ไทยิงตกเมื่อคืน..มันคือกางเกงผมที่แปดเปื้อนพิษของไทเมื่อคืนนั่นล่ะครับ ผมใช้คำให้มันดูแปลกเพื่อกลบเกลื่อนความอาย555
ผมเอาใส่ถุงพลาสติกแยกไว้ เขียนใส่กระดาษแผ่นเล็กว่า..
‘ซักแล้วเอามาคืนด้วย’ เสร็จก็ยัดเข้าไปในกระเป๋านักเรียนของมัน ผม...ซักให้ไม่ได้ครับ เพราะป้าอรจะเข้ามาเอาเสื้อผ้าผมไปซัก เย็น ๆ อินจะเอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วเข้ามาแขวนเก็บให้..เป็นแบบนี้มาตลอดครับ ผมเลยซักผ้ารีดผ้าเองไม่เป็น555
“พิ...ขอผ้าเช็ดตัวหน่อยครับ” มันแง้มประตูและยื่นมือออกมารอผ้าเช็ดตัว
ผมหยิบและยื่นผ้าเช็ดตัวให้..แต่มันกลับคว้าข้อมือออกแรงดึงผมเข้าไปในห้องน้ำ
ผมคิดไว้อยู่แล้วครับ..ว่ามันต้องเล่นมุขนี้
เลยสนองส้นตีนผมให้มันไป 1 ดอก มันขำใหญ่เลยครับ
มึงคิดจะล่อตูดกูล่ะสิ...ไอ้เหี้ยไท!!
“เร็ว ๆ เลย..เดี๋ยวตามาปลุกเองนะ
ช่วยเร็วด้วยครับคุณอาทิตย์” ผมยืนกอดอกมองประตูห้องน้ำ มันเปิดประตูออกมาพันผ้าเช็ดตัวเรียบร้อย
และตอบผมด้วยการเดินเข้ามาจุ๊บปากผมเบา ๆ แล้วยิ้มให้..เดินเลยไปแต่งตัวและหยิบเสื้อผ้าผมมาใส่
ทิ้งให้ผมยืนเขินกับฉากกุ๊กกิ๊กเมื่อกี้อยู่คนเดียว..
ไทมันทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติ..แต่....ไม่รู้สิครับ...ผมอดเขินไม่ได้อ่ะ
ผมพามันมาปลุกตาด้วยกัน..มันขอเป็นคนปลุกเอง
ดูตาไม่ค่อยแปลกใจที่เห็นหน้ามันแทนที่จะเห็นผม
“ตา..ตื่นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันครับ” ตายิ้ม และให้ผมกับไทออกไปรอตรงสนาม ผมเลยชวนมันให้อาหารปลารอตาไปพลาง ๆ ก่อน
มันหยิบอาหารปลาจากกระป่องในมือผม แล้วโยนให้ปลา...
จะขยับมาชิดทำไมมากมาย..แล้วไมมึงไม่มองบ่อปลาวะ?
มันมองหน้าผมแล้วยิ้มตลอดอ่ะ..
มึงนี่มัน..
กูเขินโว้ยยยย
ผมตะโกนก้อง..ในใจ
เอาเถอะครับ..
คงจะมีซักวันที่ผมพัฒนาตัวเองให้หน้าด้านแบบมันได้..
ตอนนี้ก็เม้มปาก ทำหูแดงตอบโต้มันไปก่อนครับ -///-
ตาเดินออกมามันก็วิ่งไปประจบ ขับรถให้ ผมยืนอมยิ้มมองมัน..น่ารักดีอ่ะ
วันหยุดนี้ตา กับพี่ช้าง จะไปเที่ยวกับเพื่อนตา พี่สาว พี่เล็ก
ตาว่าเซลล์บริษัทที่เพื่อนตาสั่งซื้อรถไถให้ตาเค้ามีแพ็คเกจเที่ยวฟรี 3 วัน 2 คืน ที่พักฟรี แถมอาหารให้ด้วยครับ ให้มา 6 ที่ ตากับเพื่อนเลยจะไปเที่ยวและค้างด้วยครับ ตาชวนผมกับไท แล้วก็ให้ชวนเพื่อนไปเที่ยวด้วยกัน นอกเหนือจากแพ็คเกจตาจะออกให้เอง ผมยิ้มสิครับ ควักโทรศัพท์ออกมากดเตรียมจะชวนพวกทโมนเที่ยววันหยุดนี้555
แต่ไทมันบอกตาตัดหน้าผมว่าพวกผมกับมันต้องเตรียมงานออกร้าน เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงงานแล้ว
ผมก็งงดิเพราะเหลืออีกตั้งสองอาทิตย์ ไม่เห็นไอ้พวกนั้นมันจะวางแผนทำงานอะไรเลย หรือผมไม่รู้วะ?
ผมเออออกับมันไปแบบเบลอ ๆ ตาก็เลยจะให้อินไปแทนผมครับ
ตาชวนให้ไทมาค้างเป็นเพื่อนผม และให้ผมโทรชวนพวกเต๋ามาค้างเป็นเพื่อนด้วย มันก็ตกปากรับคำตาอย่างแน่นหนัก ว่ามันจะมาค้างและช่วยดูแลผมอย่างดี ตายิ้มและลูบหัวมันอย่างเอ็นดู ก่อนจะให้พวกผมเข้าบ้านเตรียมตัวไปโรงเรียน
ผมกับมันอาบน้ำแต่งตัว ทำเวลากันอย่างรวดเร็ว เพราะเช้านี้ผมต้องไปรับวิน ส่วนไทต้องไปเอาชุดนักเรียนที่บ้าน
แต่ก่อนจะออกจากห้องผมไป...
มันก็จัดจูบชุดใหญ่...แบบคอมโบเซ็ทให้ผม
ผมหายใจหายคอแทบไม่ทัน
จะจูบเก่งไปไหนวะ!!!
ไทถอนจูบออกพร้อมกับอ้อนผม..
“วันหยุดเราอยู่ด้วยกันสองคนนะครับ...ผมอยากนอนกอดพิอ่ะ
ถ้าพวกชายมาผมก็กอดพิไม่ได้สิ..นะ...นะครับ” ปากไทคลอเคลียไม่ห่างจากริมฝีปากผม
จูบพรมไปทั้งหน้า...
นิ้วโป้งนวดคลึงเบา ๆ ที่หู...
“อืม...” ผมตอบมันเหมือนคนละเมอ
“....รักพิจัง..ชุดนักเรียนผมเย็นนี้ค่อยให้คนที่บ้านมาเอานะครับ
พรุ่งนี้เราทำอะไรกันดีอ่ะ..ค่อยคิดทีหลังเนอะ..
เราไปโรงเรียนกันก่อนดีกว่า” ไทหอมแก้มผมอีกฟอดใหญ่
ผมเขินตอนนี้ยังทันมั้ยครับ?
อืม...ชุดนักเรียนของมันมันค่อยมาเอาเย็นนี้…
แล้วพรุ่งนี้มันจะทำอะไร..มันต้องมาเรียนไม่ใช่เหรอ ?...
เฮ้ย!!!
พรุ่งนี้วันเสาร์นี่!!!
งั้นตาก็ไปเที่ยวพรุ่งนี้น่ะสิ!!
ไอ้ไทก็ต้องมาค้างพรุ่งนี้ด้วย!!
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก..
แต่เอาเถอะครับ
ผมกับไทรักกัน..
มันคงไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก..
แต่...
มันก็น่าประหวั่นพรั่นพรึงไม่น้อยเหมือนกันนะครับ
พุทโธ..
ธัมโม..
สังโฆ..
ท่องไว้...ท่องเอาไว้เรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง
“พิ..ทำไรครับ ? ไปกัน...” ผมหันมามองต้นเสียงอย่างช้า ๆ
รอยยิ้มสดใส..
ดวงตาสวย...ไร้พิษภัย
และฝ่ามือเย็นชื้นที่พร้อมจะกุมมือของผมเสมอ..
ผมยื่นมือออกไปจับมือไท กระชับให้แน่น และยิ้มสื่อความหมายให้เจ้าของมือนั้น..
อย่าทำกูเจ็บนะมึง!
………………………
นั่งจิ้มบวกขอบคุณสำหรับกำลังใจและขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปล.หนักใจแทนพิกับตอนหน้า..
ปล.2 หนักใจแทนตัวเองกับตอนหน้า..