หัวข้อ: บทที่หนึ่งในความทรงจำ:Primeira Neve de Nós (26/12/2010)

[Mercy]

เราร้องไห้...

มันบอกไม่ถูกค่ะ แต่ร้องแบบน้ำตาหยด

มันเต็มไปด้วยความรัก...
แต่มันก็มีบรรยากาศเศร้าๆ แห่งการจากลา...
ถึงแม้จะมีใจคนละครึ่งดวงแลกกันอยู่...

แต่รสแห่งการสัมผัส ย่อมหวานชื่นกว่าเป็นแน่...
ห่างกันแค่ไม่กี่หมื่นไมล์เอง...

ไม่ดราม่า แต่น้ำตาซึมจริงๆ ค่ะ
อยากให้สองคนได้กลับมากอดกัน สัมผัสกัน และใช้เวลาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

หากจะกรุณา...คุณนุ่นขา...ขอตอนพิเศษสักนิด ฮ่าๆๆๆ


ขอบคุณมากๆ นะคะ

[anajulia]

.
.
.
เราก็ร้องไห้ค่ะ

น้ำตาหยด แต่แปลก ไม่ยักดังติ๋ง กร้ากกกกกกกกกกกกกกส์

แล้วมาเนียนจะเอาตอนพิเศษไรคะคุณไนท์
ทีน้องเซย์ของพี่(นุ่น)งิ มาแบบขยักขย่อนตลอด
แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[heavenly**yaoi]

เมาวน์เบอร์รี่แปลว่าความรักหรอเนี่ย โอ้ย ซึ้งๆ รีบๆขุนตอนพิเศษออกมานะคะ น่าเสียดาย ไม่มีฉาก เอ็นซี หึหึ 555+

[ordkrub]

ซึ้งมากครับ แต่อยากมีตอนพิเศษภาคปัจจุบันนะครับ
ขอบคุณ

[Mercy]

คุณนุ่น เค้าเปล่าเนียนนะ มาขอกันแบบตรงไปตรงมานี่แหละ...


ว่าแต่ว่าได้ยินแว่วๆ ว่าอะไรขยักขย่อนนะ ได้ยินไม่ถนัด (เนียนไปได้อีก) โหะๆๆๆ

[Pepor]

   ขอบคุณค่ะ สำหรับตอนจบซึ้งๆ แบบนี้ ถึงจะไม่มีมาม่า  แต่ก็ทำเราน้ำตาซึมกับความรักของทั้งคู่เลยค่ะ   

ว่าแต่จะมีตอนพิเศษอีกไหมค่ะ  มีเถอะนะคะ  อยากให้มีตอนที่ทั้งคู่กลับมาอยู่ด้วยกันอีก  เพื่อให้คนอ่านนอนหลับฝันดีอีกไงคะ   

[Nus@nT@R@]

  ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆนะคะ
แบบว่า รักใสๆได้อีก
แล้วจะรออ่านตอนพิเศษนะคะ

[mimilove]

น้องmimilove ขอบคุณสำหรับเพลงนะคะ
เพลงเพราะจริงด้วย ว่าแต่?
คนไหนชื่อดีลันด์ คนไหนชื่อ เลนนี่ อ้ะคะ?

แบบว่าตาคนร้องพระเอกเอ็มวีรึตาตัวโตใส่แว่น?

แบบว่าฟังไปหลายรอบเข้าชักอยากรู้จัก กร้ากกกกกกกกกกกกกส์

ดีลันด์คือคนผิวดำใส่แว่นค่ะ คอยร้องแร็พ
เลนนี่คือคนเด่นกว่า ร้องนำอ่ะจ้า เป็นพระเอกเอ็มวีด้วย


ในที่สุดก็จบแล้ว
แบบไม่บิดเบือนความจริง ฮ่าๆๆๆ
ขอตอนพิเศษนะคะ T_________________________T

[i1_to*pp]

พี่นุ่นจบแบบไม่บิดเบือนความจริง
แต่พี่นุ่นทำหนึ่งร้องไห้รับผิดชอบด้วยค่ะ 
ซาบซึ้งมากน้ำตาไหลพรากเลย
เอดูน่ารักมาก โรแมนติกที่สุด
ขอตอนพิเศษด้วยนะคะพี่นุ่น
 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ซึ้งง่ะ จากกันด้วยดี ต่างคนต่างเก็บความรู้สึกดีดีๆ กันไว้ในใจเน๊อะ. . .   สักวันเราคงได้เจอกัน T^T~~

[V_we]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ นะคะคุณนุ่น
วีเข้ามาตามอ่านเรื่องนี้ตอนเรื่องดำเนินมาได้หลายตอนแล้ว
อ่านแล้วก็ติด แต่เวลาไม่ค่อยว่างเลยช่วงนี้
เลยตามมาเก็บทีละ 2 ตอน 3 ตอนบ้าง
ตามหลังคนอื่นอยู่ตลอดเวลา อดลุ้นไปกับชาวบ้านเขา
แต่อิสกับเอดูเป็นอีกเรื่องที่วีนึกถึง
 
ตอนจบของเรื่องเป็นอะไรที่ซาบซึ้งมากเลยค่ะ
มันตื้อๆ อยากจะร้องไห้ออกมา
ถึงจะจากกัน แต่ก็รู้ได้ว่าความรู้สึกของทั้งสองมีให้กันนั้นมากแค่ไหน
ประทับใจมากเลยค่ะ

เวลาในเรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
ตอนนี้อิสกับเอดูก็คง 27-28 กันแล้วสินะคะ
ลุ้นอยากให้คุณนุ่นทำภาคสองต่อ
เขียนความรักของทั้งคู่ในปัจจุบัน
ไม่ใช่แค่ตอนพิเศษ
ว่าง่ายๆ คืออยากอ่านต่อ ยังไม่อยากให้จบเลย
 
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมาแบ่งปันให้อ่าน
+1 และเป็นกำลังใจให้เสมอจ้า
 

[MaeMoo]

จบแล้วสินะน้องนุ่น
อารมณ์เหงา เศร้า แต่ปนไปด้วยความอบอุ่น
เป็นการจากลา ที่เสียน้ำตาน้อยกว่าปกติ
อาจเพราะคำกึ่งสัญญาของเอดูที่ให้ไว้
ที่ทำให้ความเศร้ามันลดลงไปมากทีเดียว

แต่มันก็ยังค้างนะน้องนุ่น อยากให้ต่อตอนพิเศษด้วยนะ
ให้ความรักได้มีทางบรรจบกัน

ดาวไถที่เมืองไทย ก็สวยไม่แพ้ที่บราซิลนะคะ
อยากให้เอดูมาดูด้วยตาตัวเอง

ขอบคุณน้องนุ่นด้วยนะคะ

จิ้มวีวี่ ไปถึง Mercy ด้วยจ้า
อย่าลืมเอาน้องเซย์มาฝากด้วยนะ

[wan_sugi]

คุณนุ่นจบได้ประทับใจคะ
คนเรามีพบก็ต้องมีจาก  ไม่ว่าจะจากกันในรูปแบบไหนก็ตาม
รักคือรัก  รักย่อมมีความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้  ยิ่งรักแรก  มันยิ่งประทับใจและร้อนแรงเหมือนดวงตะวันจริงๆ
แต่ทั้งคู่ก็เป็นเด็กดีน่าดู  มีการระงับความอยากของตัวได้  รู้จักเหตุผลและหน้าที่ที่ตัวควรกระทำ
ถึงยังไงชีวิตของทั้งคู่ย่อมไปได้ด้วยดีแน่นอน

ตั้งแต่ตอนที่่อ่านชื่อเรื่องแล้ว  ก็คิดว่าคงเศร้าในตอนจบอย่างแน่นอน
ยิ่งอ่านๆ ไปก็ยิ่งแน่ใจ  แต่ความหวานจากความรักของอีสและเอดู
จะยิ่งทำให้เราหวนคิดถึงวันวาน  วันที่เรายังเยาว์วัยเคยรักใครคนหนึ่งอย่างหมดหัวใจ
เชื้อชาติ  ภาษา  ฐานะใดๆ ไม่มีความหมายอะไร เพราะรักคือรัก... 
และรักที่เกิดจากความบริสุทธิ์ใจของทั้งคนคู่  จะเบ่งบานในใจของผู้อ่านตลอดไปอย่างแน่นอน

[jasmin]

จบแล้ว ปาดน้ำตา
ไม่เศร้าแต่ซึ้งเป็นบ้า
เอดูโรแมนติกที่สุด ดีแล้วที่ไม่ได้มาส่งแบบที่อิสคิดไว้ตอนแรก
ไม่งั้นเค้าต้องจิตตกไปหลายวันเลยแน่ๆ

[yayee2]

บทที่หนึ่งในความทรงจำ จบลงไปแล้ว อย่างมีความน่าจะเป็น เป็นการจบที่ซาบซึ้งมาก
ถ้าสาวกว่านี้อ่อนไหวกว่านี้ก็คงมีน้ำหูน้ำตาไหลแน่เลย นี่ก็ยังเกือบๆ
 แต่เมื่อเป็นบทที่หนึ่ง ที่จบลง ก็ต้องมีบทที่สองตามมาใช่ไหมคะน้องนุ่น
 ขอบคุณมากนะคะน้องนุ่น ที่ทำให้พี่แก้วมีความสุขได้มากๆในช่วงเวลาหนึ่ง
 คือช่วงเวลาที่เข้ามาพบกับอิส-เอดู และเหตุการณ์ต่างๆในเรื่อง
เรื่องที่อ่านน่ะเป็นนิยาย แต่ความสุขที่พี่แก้วได้รับนี่เป็นเรื่องจริง ขอบคุณมากค่ะ

เอ่อ Amora ลูกหม่อนเหรอ ต่อไปนี้เวลาเก็บลูกหม่อนกิน คงได้อีกอารมณ์ล่ะนะ
(ที่บ้านยังเหลืออยู่ต้นค่ะ ต้นใหญ่เชียว เพราะหลายปีมาแล้ว เมื่อก่อนที่บ้านเลี้ยงไหมอ่ะจ้ะ)  

[Paracetamol]

มีตอนพิเศษมั้ยอ่ะ
ไม่อยากให้จบอย่างนี้เลย 

[aeecd]

ลูกหม่อนอร่อยน๊ะค๊ะ

[dragonfly08]

 
 ซาบซึ้งในอารมณ์รักหวานแบบเหงาๆ มันกรุ่นๆ อยู่ในความรู้สึก
+1 ไม่เคยผิดหวังกับนิยายของคุณนุ่นเลย
 ยังหวังว่าจะได้อ่านตอนพิเศษ ฮุฮุ

[Rinze]

ซาบซึ้ง หวานๆเหงาๆ แต่ดูอบอุ่นด้วยความ"เชื่อมั่น"
ชอบมากๆ จบแล้วรู้สึกโหวงๆเลย ปรกติก็ต้องกลับบ้านมารีบเปิดดูว่าอัพหรือยัง พอจบแล้วโหวงเหวงเลย
บทที่หนึ่งจบไป บทที่สองกำลังมาใช่ไหมคะ
ขอบคุณมากค่ะคุณนุ่น ไม่ผิดหวังกับเรื่องนี้เลย

[ชะรอยน้อย]

ซึ้งหวานๆ อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยค่ะ

[Wins_Sha]

สวัสดีค่ะ
พึ่งเข้ามาอ่าน
เรื่องนี้สนุกมากกกเลย
อิสน่ารักมากส่วนเอดูช่างเป็นผู้ชายที่อบอุ่นเหลือเกิน

ช่วงใกล้จะจบซึ้งมากกกอ่านไปน้ำตาคลอไป
อยากให้มีตอนพิเศษมากๆๆเลย
เป็นตอนอนาคตหลังเรียนจบมหาลัยแล้วเอดูมาหาอิสที่เมืองไทย
หรือให้อิสไปหาเอดูที่บราซิลก็ได้
เรื่องจะได้จบแบบแฮ็ปปี้เอ็นดิ้งแบบเต็มรูปแบบ

ปล.ขอบคุณนุ่นที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่าน

[anajulia]

^
^
^
จิ้มๆกอดๆค่ะคุณ Wins_Sha
เอ๊ดูมันน่ารักเนอะคะ งุงิ

ไว้คิดอะไรดีๆออกจะมีตอนพิเศษมาฝากนะคะ

[Cha Ris Ma]

   อยากให้ทั้งคู่ได้มาอยู่ด้วยกันอีก
ตอนแรกอยากขอตอนพิเศษ
แต่คิดไปคิดมา ขอภาค 2 เลยได้ป่าวครับ

[hahn]

จบได้สวยงามจริงๆ หวังว่าจะมีตอนพิเศษที่เอดูตามมานะ

[DEMON3132]

+1 แทนคำขอบคุณ ไม่ดราม่าและน้ำตาซึม ซึ้งใจไปกับความรักและระยะทางที่แสนไกลของคนรัก
ซึ่งต้องพลัดพรากจากกันเพราะเชื้อชาติและหน้าที่ แต่เป็นการจากที่เหมาะสมและสมควรที่จะต้อง
จากกัน เพราะโอกาสที่จะพบกันยังมีแน่นอนหากรักนั้นยืนยงและต่างยังรักกันไม่เปลี่ยนแปลงไป
จบแบบนี้ไม่เศร้านะคะ แต่เป็นความสุขแบบซึ้งใจมากกว่า แต่งได้ดีจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณ..

[Wins_Sha]

  อยากให้ทั้งคู่ได้มาอยู่ด้วยกันอีก
ตอนแรกอยากขอตอนพิเศษ
แต่คิดไปคิดมา ขอภาค 2 เลยได้ป่าวครับ

เห็นด้วยค่ะ

ร่วมสนับสนุนความคิดนี้ด้วยคน

อิอิอิอิ

[Whatever it is]

  

รอตอนพิเศษค่ะ ฮือๆ ไรท์เตอร์รังแกเค้า 

[humanculus]

ซาบซ่านสะท้านทรวงดวงจิต  จมกองน้ำตาละพี่น้อง...

[*4_m3*]

พี่นุ่นนนนน
น้องมาแปะโป้งไว้ก่อนน้า จบภาระกิจเพื่อชาติแล้วจะมาอ่านค่ะ
คิดถึงนะคะ

[anajulia]

สวัสดีทุกท่านนะคะ ก่อนอื่นขออนุญาตโอบแขนสั้นๆสองข้างกอดรวบคนอ่านทุกท่านเลย  
ขอบคุณมากนะคะ ที่คอยเข้ามาเติมพลังงานให้คนเขียนกันเรื่อยๆ บางท่านก็มาสม่ำเสมอ
บางท่านนานๆมาแสดงตนที และบางท่านก็มาส่งพลังงานให้กันเอาช่วงสุดท้าย...
คนเขียนบอกไว้ตรงนี้เลยค่ะ ว่าดีใจมากๆ และมีความสุขทุกครั้งที่เห็นแค่ยอดคนคลิกเข้ามาดูเพิ่มขึ้น ^o^

อย่างที่ค่อยๆแง้มมาเรื่อยๆว่าบุคคลในเรื่องนี้มีอยู่จริง แต่ก็ขอย้ำนะคะว่าชื่อน่ะถูกเปลี่ยนจนหมด
ดังนั้น ถ้าท่านไหนนึกสนุกเอาชื่อเอดูวาร์โด้ไปหาในพี่เกิ้ล ที่คุณเจอคือเอดูอื่นนะคะ ไม่ใช่เอดูของอิสในเรื่อง ฮ่าๆๆๆๆๆ
(มีเด็กน้อยแอบมาบอกว่าไปลองหามาแล้วเจอ คือ..พี่นุ่นบอกได้เลยค่ะว่าเจอแน่นอน เพราะที่บราซิลนี่ชื่อเอดูวาร์โด้เป็นอะไรที่โหลมาก กร้ากกกกกกกส์)

เรื่องชื่อเมืองก็เหมือนกันค่ะ มีน้องมาบอกว่าไปหาชื่อซาน โฮเซ่ ในพี่เกิ้ล ปรากฏเจอซาน โฮเซ่ เยอะเชียว
ก็ขอบอกไว้ตรงนี้นะคะว่าเมืองที่อิสไปมีความทรงจำเมื่อสิบปีก่อนไม่ใช่ซาน โฮเซ่ ค่ะ (เราขอสงวนนาม อิอิ)
อีกอย่าง เมืองชื่อซาน โฮเซ่ ก็มีเยอะมากถือเป็นชื่อโหลอีกเหมือนกัน เพียงแต่มักจะมีชื่อต่อด้วย เช่น ซาน โฮเซ่ โดส คัมโปส และอื่นๆ...

ส่วนรายละเอียดต่างๆในเรื่อง อย่างเครื่องแบบนักเรียน(เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์) ลักษณะโรงเรียน(เช่นหน้าต่างบานเกล็ด, สนามกีฬาหลังโรงเรียน, กำแพงปูนเปลือย)
ลักษณะบ้านอิส บ้านเอดู รวมไปถึงห้องนอนของมัน เป็นลักษณะจริงทั้งหมดเท่าที่เจ้าอิสมันยังขุดรื้อความทรงจำออกมาเล่าได้นะคะ
เกือบไปแล้วค่ะ เกือบตั้งชื่อเรื่องว่า "รักใสใส..หัวใจนายแว่น" หรือไม่ก็ "จักรยานสีแดง:รักไร้พรมแดน" แต่ก็เปลี่ยนใจมาใช้ชื่อนี้ในที่สุด (หุหุ)

อย่างที่เคยบอกไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องค่ะ ว่าเรื่องนี้คนเขียนเขียนออกมาจากข้อมูลที่มีอยู่แล้วแต่มันอยู่ลึก และเป็นข้อมูลที่ไม่ค่อยได้รื้อออกมาเปิดให้ใครเห็นบ่อยๆ
อีกทั้งไอ้น้องอิสตัวเป็นๆมันไม่ใช่ผู้ชายด้วย เลยยิ่งเขียนแต่ละบทต้องคิดให้ดีก่อนเขียน ที่บอกว่าเอาเรื่องจริงมาเพิ่มนู่นแต่งนี่
พอกลับไปลองอ่านตั้งแต่แรกอีกครั้งขอบอกค่ะว่า จริง:แต่ง อยู่ที่อัตราส่วนประมาณ 3:1 ทั้งนี้และทั้งนั้น เหตุการณ์หลักๆของทุกตอนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด
(แต่แอบบอกอีกนิดกลัวคนอ่านเสียใจ ว่าการได้ของขวัญวันเกิดแบบจำไปจนตายกับนอนดูดาวและให้ดาวดูนั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงนะคะ)

เรื่องนี้เห็นสั้นๆแต่กินพลังงานคนเขียนไปมากโขค่ะ เขียนไปอินไป ยิ้มไป หัวเราะไป ร้องไห้ไป......ที่ร้ายที่สุด กอดตัวเองไปด้วยแทบทุกตอน กร้ากกกกกกกส์
ใครก็ได้ช่วยออกแบบตุ๊กตาประเภทกอดตอบได้ให้ที ข้าพเจ้าจะหยอดกระปุกเก็บค่าขนมรอซื้อ
ขอสารภาพว่าบางสิ่งที่ ณ ตอนนั้น ตอนที่อิสมันยังเป็นเด็กน้อย ยังคิดโน่นคิดนี่ ยึดมั่นกับขนบและลืมไปว่าเวลาผ่านแล้วทวงคืนจากใครไม่ได้จนพลาดจะพูดจะบอก
หรือจะทำอะไรออกไป อิสมันมาแก้ไขแล้วทำลงไปผ่านทางเรื่องนี้เองค่ะ
(ข้อดีของนิยาย เราสามารถแก้ไขพฤติการณ์ของอดีตได้โดยไม่ต้องพึ่งไทม์แมชชีน)

เอาล่ะเรามาเริ่มตอบเมนท์รายตัวกันดีกว่านะคะ
.........
ดาด้า.......กอดแนบแน่น เจ้ขอบคุณนะคะ คอยมาปาดหน้าปาดหลังรอได้ตลอด กร้ากกกกกกกกกส์ (รู้ความลับไปเยอะนะเรา เงียบไว้ล่ะ ทำเสียงแบบเอ๊ดูตัวเป็นๆชอบทำก่อน จุ๊ๆๆๆๆ)

คุณRockstar.....แล้วนุ่นจะเขียนตอนพิเศษมาให้ค่ะ ขอให้ได้เจอกัน.....ธุค่ะ ยังไงไอ้อิสมันก็ไม่เคยลืมนี่คะ แล้วถ้าคนคนหนึ่งไม่เคยถูกลืมมันก็น่าจะหมายความว่ามันได้เจอกันอยู่เสมอทุกครั้งที่ระลึกถึงนะคะ (ตอบซะนางงามเลยวุ้ย กรั่กๆๆๆๆๆๆ)

แม่กุหลาบงามของพี่ (กร้ากกกกกกกส์ นุ้งพาร์เวอร์กุหลาบฝรั่ง).....รายนี้ก็ขอบคุณมากที่มาส่งพลังงานสม่ำเสมอ ดีใจที่นุ้งพาร์อ่านแล้วรู้สึกอะไรต่างๆนานามากมายไปด้วยนะคะ เอ...อินเหมือนกันนะเรา โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สิบหกพันกิโลเมตร ใกล้แค่นี้เอ๊งงงงงงงงงง ^o^

คุณwisa .......ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ เช่นกันค่ะ ^o^

คุณกรองเทียน.....ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะคะ แล้วก็ คุ้นๆเหมือนจะเปลี่ยนชื่อรึเปล่าคะนี่???

คุณSJ .....มาซึ้งกันเป็นหมู่คณะค่ะ กอดดดดดดดดดดดดดดด (ตอนพิเศษนานนิดนะคะ งุงิ)

คุณiaxezier......เอร๊ยยยยยยยยยย คนเขียนปลื้มมากมายกะรีนี้ กร้ากกกกกกกกส์ แสดงตัวเป็นแฟนคลับแบบไม่เอียงเข้าข้างเอ๊ดูมันด้วยสิ คริคริ
"คู่นี้รักกันจริง ๆ รักกันมาก ๆ   ขอตอนพิเศษนิดนึงน่ะค่ะไรท์เตอร์    ><"
(แอบบอกว่าอิสมันกลับมาจนผ่านไปเป็นปี ถึงจะกล้าบอกกับตัวเองว่าเออ......รักเอ๊ดูมันจริงๆด้วยวุ้ยเรา)

คุณPEAK......ขอบคุณที่อ่านแล้วเข้ามาบอกว่าประทับใจนะคะ คนเขียนปลาบปลื้มมากค่ะ ^o^

พี่iforgive......ก็ตามที่บอกไว้ไงคะ รับรองได้ว่าไม่จบsad ending อบอุ่นอ่อนหวาน
แล้วก็......ผู้ชายคนหนึ่งทำเรื่องดีดีมากมายให้กับคนอีกคนได้จริงๆนะคะ ดีจังเลยเนอะ >/////<

โนเนะจ๋า......อย่างน้อยก็แน่ใจได้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ความทรงจำยังแจ่มชัดเสมอเลยนะงิ อา........บิดตัวไปมา เขิน กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆ

น้องไจฟ์น้องที......กอดรวบๆๆๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและซึ้งไปกะอิสและเอ๊ดูนะคะ พี่ลีโอเท่เนอะ (กร้ากกกกกกกกกกกส์ ตกลงไจฟ์เจ้าเล่ห์จริงอ้ะ โอ๊ะโอว)

พี่พีนัทททททททททททท....นุ่นก็ชอบค่ะ แบบว่า ความจริงถึงจะแค่เสี้ยวใจ ถ้าเป็นสิ่งที่ได้รับมาโดยไม่ต้องร้องขอ มันทั้งปลาบปลื้ม ทั้งเป็นสุขเลยนะคะ ^3^

พี่แตม(นุ่นจำชื่อผิดรึเปล่าคะ?).....ตอนพิเศษมีแน่ค่ะ แต่ต้องรออีกหน่อย แหะๆๆ ดีใจที่เข้ามาอ่านนะคะ กอดดดดดดดดดดดค่ะ


((แค่นี้ก่อนนะคะ ไว้มาตอบอีก กอดทุกท่านอีกครั้งค่ะ ขอบคุณจริงๆ))