หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[noomasoi3]

หาทางเข้าบ้านไม่เจอใช่ป่าวคะ....มาต่อเหอะนะ หายน๊านนนนนนนานอ่ะคราวนี้
คิดถึงแล้วน้า 

[loveaaa_somsak]

รอนะครับ

[noomasoi3]

ยังคอยน้า

[narunarutoboyz]

คิดถึงเรื่องนี้มากๆเลยอ่าาาาา หายไปนานมากกกก
เป็นเรื่องที่ดีมากๆอีกเรื่องนึงที่ไม่อยากให้หายไปเลยอ่ะ
คนเขียนอยู่ไหนส่งข่าวหน่อยยยยย
ฮือๆๆๆๆๆ     

[narunarutoboyz]

วันนี้เป็นวันตามหา คิดถึง นิยายของเราแน่ๆ
คิดถึงเรื่องนี้มากมายอ่ะค่ะ อ่านไปหลายรอบเเล้วด้วย
อยากอ่านตอนต่อไปใจจิขาดแล้วค่ะ อย่าทิ้งเรื่องนี้เลยนะคะ
เรายังคงเฝ้าเป็นกำลังใจเสมอนะคะ กลับมาต่อในเร็ววันเถอะนะคะ เพี้ยงงงงงงง 

[appattap]

รออยู่นะ คิดถึง พี่กัน กร
 

[loveaaa_somsak]

รอ คือ รอ

[Angel_K]

ขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องรอ โดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้าค่ะ
ยืนยันว่าไม่ทิ้งแน่นอน ทั้งสองเรื่อง และจะมาต่อเร็ว ๆ นี้แน่นอน

ช่วงก่อนหน้านี้ติดภาระกิจเรื่องงานอย่างมากจริง ๆ
แต่ตอนนี้ทุกอย่างได้เข้าที่เรียบร้อย
พร้อมกลับมาสานต่อนิยายเรื่องนี้แล้ว

ขอบคุณทุกคนมากจริง ๆ ที่ยังรอนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณที่ยังรักพี่กันต์ รักกร จนถึงวันนี้

 

[nn~~NN]

แค่ไม่เลิกเขียนก็ดีใจแล้ว
จะรอนะคะ เอาใจช่วยค่ะ 

[warin]

ยังรออ่านจ้า

[noomasoi3]

รอๆๆๆๆๆๆ

[maemix]

ดีใจที่มาต่อ รอด้วยคน
จำได้ว่ามันค้างตอนเล่นเกมส์
แต่ว่าจะกลับไปอ่านตั้งแต่เริ่มต้นใหม่

[CarToonMiZa]

 

[andaseen]

เรายังรออ่านอยู่ทั้งสองเรื่องน๊า

[andear]

 

[Angel_K]

ตอนที่ 66 Truth or Dare [2/2]

แล้วก็มาถึงรายที่ห้าของคืนนี้ เป็นคนข้างตัวผมเอง ส่วนผมยังรอดตัวอยู่

“พี่กันต์คร้าบบบบ” ไอ้ติ๊ดลากเสียงยาวเรียกกันต์แถมทำตาวิบวับใส่ จนผมอยากยกเท้ายันให้หงายหลัง

“พี่กันต์เลือกอะไรคร้าบ” น้ำเสียงมันถามได้แบบอ้อนมาก อ้อนกันต์อาจจะได้ แต่สำหรับผมมันอ้อนมืออ้อนเท้ามากกว่า

“truth แล้วกัน” กันต์ตอบ ผมยังนึกว่ากันต์จะเลือก dare เสียอีก ที่ไหนได้เลือก truth เสียอย่างนั้น 

“แน่ใจนะพี่” ไอ้ติ๊ดถามซ้ำ

“อืม” กันต์ตอบยืนยัน สีหน้าดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ชิวกว่านี้ได้อีกไหม

“เดี๋ยวพวกกูถามเอง” เสียงพี่ภพบอกมาก่อนจะหันไปคุยกับพี่ยุ ทั้งสองคนคุยกันอยู่ไม่นาน พี่ภพกับพี่ยุก็หันกลับมาหากันต์

“มึงกับไอ้กรจูบกันครั้งแรกที่ไหน ใครเริ่มก่อน ตอนนั้นรู้จักกันนานแค่ไหน จูบที่ไหน แล้วมึงรู้สึกยังไง ตอบให้ครบนะมึง” พี่ภพเล่นถามออกมาเป็นชุด

“เฮ้ย!! เขาให้ถามคำถามเดียวเว้ย มึงมาถามอะไรเป็นชุด” กันต์ประท้วง ส่วนผมขอให้คำค้านไม่มีผล เพราะอยากรู้คำตอบด้วยเหมือนกัน เฮอ ๆ

“งั้นเอาใหม่ กูอยากให้มึงเล่าเรื่องตอนมึงกับไอ้กรจูบกันครั้งแรก เล่าให้ละเอียดนะเว้ย” พี่ภพก็ถามเอาจนได้ ว่าแต่พี่จะมาอยากรู้อะไรกัน แต่ดูคนของผมเขาพร้อมจะเล่าอยู่นะครับ สงสัยจะเริ่มกรึ่ม ๆ เพราะแก้มเริ่มเป็นสีแดงจาง ๆ แล้ว

“พวกมึงจะมาอยากรู้ทำไมวะเนี่ย ไม่เคยจูบกันรึไง” กันต์ยังมีบ่นหน่อย ๆ แต่ก็ทำท่านึกอยู่

“เคย แต่กูอยากรู้เรื่องมึง” พี่ยุตอบแล้วทำสายตาแบบโคตรเจ้าเล่ห์ใส่เพื่อนตัวเอง ประกายตาแสดงความอยากรู้อยากเห็นแบบปิดไม่มิดเลยให้ตาย กับพี่ยุอยากรู้นี่ไม่แปลกเท่าไหร่ ที่อยากจะรู้เรื่องผมกับกันต์บ้าง พูดง่าย ๆ ก็เรื่องของผู้ชายกับผู้ชาย ซึ่งผมไม่คิดอะไรมากเรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะยังไงทุกคนที่อยู่ตรงนี้ก็เข้าใจและรับรู้กันหมดแล้ว แต่ไอ้ป่านนี่สิที่ผมไม่เข้าใจว่ามันจะสนใจอะไรนัก ถึงกับขยับเข้ามาในวงใกล้ขึ้นเพื่อให้ฟังได้ถนัด ทำยังกับมันไม่เคยทำ ได้ข่าวมึงก็โดนบ่อยอยู่นะ หึหึ หน้าอย่างมันพี่กาวน์ปล่อยให้อยู่รอดปลอดภัย สบายตัวก็คงแปลก ก็เล่นยั่วเก่งขนาดนั้น หมายถึง ยั่วประสาทน่ะนะ

“มองกูไม” ผมแค่คิดในใจ แต่เหมือนจะมีคนร้อนตัว ถามออกมาก่อน ความรู้สึกไวใช้ได้เลยมัน แต่มันก็ไวเป็นบางเรื่อง บางเรื่องก็ช้า จนเข้าขั้นอึนก็ว่าได้

“กูยังไม่ได้คิดอะไรเลย มึงร้อนตัวเรื่องอะไร” ผมถามกลับ

“กูรู้ว่ามึงต้องคิดอะไรอยู่ เห็นหน้าแม่งก็รู้แล้ว เลิกพูด กูจะฟัง” มันพูดกลับมา สนใจใคร่รู้เรื่องชาวบ้านจริงนะ หูงี้กระดิกเชียว

“จูบกันครั้งแรกในรถกร หน้าคอนโดฯ กู” กันต์พูดแล้วหันมามองผมเหมือนจะถามว่าที่เขาบอกไปมันใช่หรือเปล่า ผมก็นึกนิดนึงก่อนพยักหน้าตอบกลับไป จำได้ว่าตอนนั้นยังไม่ได้ตกลงคบกันเลย แต่หลังจากนั้นก็ตกลงกันได้

“กูเริ่มก่อน ตอน” พอพูดได้แค่ว่าใครเริ่มก่อนกันต์ก็ต้องหยุดพูดเพราะเจอเสียงโห่แซวจากคนทั้งวง จะมีนิ่ง ๆ หน่อย ก็พี่กาวน์ แต่ผมเห็นพี่แกแอบยิ้ม ๆ แล้วส่ายหัวอยู่เหมือนกัน คงไม่คิดว่าน้องชายตัวเองนี่แหละที่เริ่มก่อน เห็นไหมว่าผมไม่ได้ไปล่อลวงกันต์เลย ผมต่างหากที่โดนเขาล่อลวง แต่บอกตรง ๆ เลยว่า “ยอม”

“เพื่อนกูแม่งแรดว่ะ” พี่ยุพูดมา แล้วหันไปตบมือไฮไฟว์กับพี่ปก พี่พยักหน้าเห็นด้วยสุดพลัง ส่วนคนถูกว่าไม่มีอาการสะดุ้งสะเทือน เฉยสุด ๆ

“เออ ก็ตอนนั้นมันไม่อะไรสักทีกูเลยเริ่มเอง” กันต์พูด แล้วหันมามองหน้าผม

“อ้าว” ผมพูดได้แค่นี้แหละครับ

“โหย เพื่อนกูอ่อนวะ” เสียงไอ้เดย์ด่าผม ก่อนมันจะซ้ำ ก็รู้สึกอยู่นิด ๆ เหมือนกันว่า กูอ่อนวะ พอเจอมันซ้ำนี่รู้สึกโคตรอ่อนเลยกู แต่นี่มันผู้ชายคนแรกนะเว้ย มันก็มีลังเลกันบ้าง ผมคิดปลอบใจตัวเอง

“เออ แม่งโคตรอ่อนอ่ะ” ไอ้ธีส่งเสียงสมทบกับไอ้เดย์ มันน่าคบต่อไหมไอ้เพื่อนพวกนี้ ตอนนี้กลายเป็นโคตร ๆ อ่อนเลยกู

“ตอนนั้นรู้จักกันสองเดือนได้มั้ง ยังไม่ได้คบกัน พวกกูยังงง ๆ อยู่เลยว่าจะยังไงดี กูเลยจูบหาคำตอบ” กันต์เล่าต่อ ผมก็นึกถึงช่วงนั้นตามไปด้วย ก็จริงอย่างที่กันต์ว่าละ แล้วก็เพราะจูบนั้นนั่นแหละ ที่ทำให้ผมมั่นใจว่าผมรู้สึกยังไงกับเขา

“ยังไงดีของมึงนี่ คือตกลงไม่ได้ว่าใครจะอะจึ๋ย ๆ ใครหรอวะ” พี่สรรค์ถามขึ้นมาบ้าง มีทำมือประกบกันประกอบการพูดอีก ไม่รู้จะลงรายละเอียดกันไปถึงไหน

“ไอ้ #%^#$^ กูยังไม่คิดขนาดนั้นเว้ย กูแค่อยากรู้ว่ามันคิดยังไงกับกูเว้ย ก็มันเอาแต่มองกูอยู่ได้ หน้ากูจะสึกหมด กูดูหน้ามันก็รู้แล้วว่าคิดอะไรกับกู แต่ไม่พูดสักที กูขี้เกียจรอแล้ว จับจูบเลย ใช่ ไม่ใช่ ได้รู้กันไป” กันต์เล่าต่อ ถึงตอนนี้ผมอึ้งไปละครับ เห็นนิ่ง ๆ แต่แรงใช้ได้นะเนี่ย มิน่าผมไปไหนไม่รอด เรียกว่าไม่คิดจะไปเลยดีกว่า

“แล้วได้เรื่องไหมวะ” พี่สรรค์ถามต่อ ยังจะอยากรู้ ส่วนกันต์ก็ดูจะติดลม ตอบได้เรื่อย ๆ

“ถ้าไม่ได้ แล้วกรจะมานั่งอยู่ข้างกูไหมไอ้สรรค์” กันต์ตอบไป ทำท่าภูมิใจได้อีก ตกลงผมเสร็จเขาสินะ เออ ๆ ผมยอม

“พอ ๆ กูตอบหมดแล้ว ไปคนต่อไปได้แล้ว” กันต์รีบตัดบท คงเพิ่งรู้สึกตัวว่าพูดไปซะเยอะ

“ยัง ๆ มึงยังไม่บอกเลยว่าตอนนั้นมึงรู้สึกยังไง” พี่ภพ ยังไม่ยอมจบ

“ถ้ารู้สึกไม่ดี กูจะคบกันไหม” กันต์ตอบครับ ตอนนี้ผมยกแขนขึ้นโอบกันต์แล้วดึงตัวให้ไหล่มาชนกันอยู่สองสามทีด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะปล่อยตัวเขา ก็โดนโห่นิดหน่อยไปตามระเบียบ แต่นาทีนี้ไม่มีอายอยู่แล้ว

“เออ ถ้าไม่ดีมันจะอยู่ด้วยกันไหม มึงนี่ถามโง่ ๆ” พี่ภพซ้ำเพื่อนตัวเอง

“พวกมึงมันน่าหมันไส้วะ” พี่ฟ้าพูด พร้อมหยิบน้ำแข็งในกระติกมาปาใส่เราสองคน

“คนต่อไป ๆ” เสียงไอ้ติ๊ดเร่งกัน ไอ้นี่ก็กระตือรือร้นดีเหลือเกิน

“ตกลงนี่กันต์เริ่มก่อนหรือกรเริ่มก่อนเนี่ย” ผมหันไปคุยกับกันต์ระหว่างรอตะเกียบหยุดหมุน

“ไม่รู้ จำไม่ได้ รู้แต่ว่าได้กันแล้ว จบ” เจอตอบมาแบบนี้เล่นเอาผมเหว๋อไปเลย ให้ตาย วันนี้กินอะไรเข้าไปบ้างวะ แอบเกรียนเล็ก ๆ นะ

“ฮ่า ๆ ซะงั้น” ผมหัวเราะ กันต์ก็หัวเราะ คงจะฮาที่ตัวเองพูดอะไรอย่างนั้นออกมาได้

“รักนะ” ผมเอียงหน้าไปบอกเขา แล้วยืดตัวกลับมานั่งตามปกติ อดไม่ได้อยากบอก

“อืม เหมือนกัน” เสียงกันต์หันมาบอก

“เฮ้ย พวกมึงสนใจเพื่อนหน่อย เข้าห้องค่อยคุยกันสองคน” เสียงพี่ยุเรียกให้กลับไปสนใจ และตอนนี้ก็ได้เหยื่อรายต่อไปแล้ว

.
.
.


สรุปเมื่อคืนนี้กว่าจะพากันเข้าบ้านก็เกือบตีสาม มีผู้รอดจากเกมส์ห้าคน หนึ่งในนั้นมีผมรวมอยู่ด้วย ตอนแรกกะจะให้โดนกันทุกคน แต่ช่วงท้ายเริ่มเล่นกันหนัก หมดเวลาไปกับแต่ละคนค่อนข้างเยอะ จะมีฮา ๆ ก็อย่างไอ้ป่าน ที่ดันเลือก dare ซึ่งไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่เพราะมันคดีเยอะ คงไม่กล้าเลือก truth พอมันเลือก dare เลยเจอพี่ฟ้าสั่งให้เต้นเพลงเกาหลีที่พี่แกลงทุนหยิบไอแพดมานั่งเปิดหาเพลงเพื่อจะให้ไอ้ป่านเต้นใจจริงอยากจะต่อลำโพงด้วยซ้ำแต่ติดว่าดึกแล้วเกรงใจคนอื่นที่คงเข้านอนกันหมดแล้ว

ส่วนเหตุผลที่พี่ฟ้าสั่งไอ้ป่านแบบนี้ เพราะพี่แกบอกว่าเข้ากับหน้าขาว ๆ เกาหลี ๆ ของไอ้ป่านมันดี แต่จะให้เต้นอย่างเดียวมันก็ดูธรรมดาไป เลยจัดให้เต้นไปถามพี่กาวน์ไปว่า “จะรักผมไหม จะเลี้ยงผมไหม”  ไปเกือบจบเพลง แต่ละคนดูมันเต้นไปก็หัวเราะมันไป ก็มันเล่นเต้นไปหัวจะทิ่มลงพื้นไป พูดก็แทบจะไม่รู้เรื่อง แถมมีพูดเสริมจากที่พี่ฟ้าสั่งอีก สงสัยเก็บกด งานนี้สงสัยได้มีเคลียร์กันต่อหลังงานเลิก 

แล้วกว่าที่ไอ้ป่านจะเต้นจบเพลงสามนาทีกว่าหน้ามันก็แดงเป็นตูดลิง ไม่รู้เหนื่อยหรืออาย อาจจะทั้งสองอย่าง พอจบเพลงก็ทรุดตัวลงนั่งหอบแฮก เหงื่อผุดเต็มหน้า แต่น่าจะหายเหนื่อยเร็วเพราะมีคนข้าง ๆ ช่วยพัดให้ ช่วยส่งน้ำให้ ถึงจะเป็นคนปากหนักไปหน่อย แต่การกระทำเขาดี งานนี้ไอ้ป่านคงไม่ลำบากเท่าไหร่ เห็นแล้วก็หมดห่วงกับมันไปได้หน่อย ผมไม่อยากเห็นมันร้องห่มร้องไห้หนีมาอยู่กับผมอีกรอบหรอก สภาพมันตอนนั้นโคตรน่าสงสาร ยังจำได้ว่าต้องอุ้มมันขึ้นมาที่ห้องเลยด้วยซ้ำ   



ส่วนกันต์หลังจบงานบอกได้เลยว่า “หนัก” ไม่ได้โดนผมจัดหนัก ถึงอยากจะจัดให้ก็เถอะ แต่เจ้าตัวเขาดื่มหนัก ขนาดที่ผมต้องพาขี่หลังเดินเข้าบ้าน จริง ๆ ก็ไม่น่าจะถึงขั้นเดินไม่ไหว แต่เจ้าตัวเขาไม่ยอมเดินเองมากกว่า มีอ้อนเล็ก ๆ เพราะพอผมก้มตัวลงจะหยิบของเข้าบ้าน เขาก็โถมตัวลงมาที่หลังผม ยกแขนขึ้นพาดกอดคอผม แล้วเอียงหน้ามามองผมตาเยิ้ม  รายนี้เจอแอลกอฮอล์ที่ไรผลลัพธ์ที่ได้คือ ความขี้อ้อน สุดท้ายผมก็เลยต้องเอาเขาขึ้นหลังพาเข้าบ้าน ส่วนของก็วางไว้ที่เดิม ไว้เช้ามาค่อยว่ากัน

คนอื่นก็ทยอยกันพาเข้าบ้านกันไป ที่นอนผมกับกันต์จัดไว้ให้หมดแล้ว หรืออีกทีใครอยากจะนอนตรงไหนก็ตามสบาย โซฟาว่าง ๆ เยอะแยะ ระหว่างทางเดินไปห้องนอน กันต์เขาก็งุ้งงิ้งไม่ได้อยู่เงียบเลย ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย ต้องบอกว่าเรื่อยเปื่อยจริง ๆ แบบอยากพูดอะไรก็พูดไม่ได้ปะติดปะต่อกันเท่าไหร่
“กร กันต์หล่อป่ะ”

“หล่อครับ” ตอบว่าไม่หล่อได้ด้วยหรอ

“พรุ่งนี้เช้ากินไร”

“คิดไม่ออก” ผมตอบ ก็มันยังคิดไม่ออกจริง ๆ ตอนนี้อยากจะเอาของเก่าออกด้วยซ้ำไป

“ชอบกินลิ้นจี่ไหม”

“ชอบ” ผมชอบ แต่กันต์ชอบมากกว่า กินได้ทีเป็นกิโลฯ ส่วนผมชอบมังคุดมากกว่ากินได้ทีเป็นกิโลฯ เหมือนกัน

“รู้จักซุปเปอร์ จูเนียร์ไหม”

“รู้จัก” อยู่ดี ๆถามถึงนักร้องเกาหลี สงสัยยังอารมณ์ค้างจากที่ดูไอ้ป่านเต้น

“เรนอยู่ไหน”

“เกาหลี”

“ไม่ใช่นักร้อง หมา” อ้าว ก็นึกว่าถามถึงนักร้อง เมื่อกี้ยังถามถึงซุปเปอร์ จูเนียร์อยู่เลย

“นอนอยู่ในกรงหลังบ้าน” ผมตอบ

“เปิดพัดลมรึเปล่า” ถามถึงพัดลมที่กรงหมา จะมานึกเป็นห่วงอะไรตอนนี้ จับมันเข้ากรงนอนไปตั้งแต่ทุ่มนึงแล้ว

“เปิดแล้ว” ผมตอบ แล้วกันต์เข้าก็ถามนู่นถามนี่ แล้วแต่เข้าจะนึกออก เขาถามมาผมก็ตอบไป

“กันต์กับรถเลือกอะไร” อารมณ์ไหนละถามแบบนี้

“รถ” ผมตอบ

“อืมดี กันต์ก็เลือกรถ” อ้าว งานเข้า เขาว่าคนเมาไม่โกหก

“งั้น กรเลือกกันต์”

“เลือกกรด้วย” พูดจบก็หัวเราะ ก่อนเอนหัวซบไหล่ผมนิ่ง ๆ ตอนเดินจะถึงห้องแล้ว สงสัยหมดฤทธิ์แล้วจริง ๆ นิ่งไปเลย

พอพามาถึงห้องนอน ผมวางลงเตียงปุ๊บกันต์ก็หลับเลย ไม่หือไม่อืออะไรแล้ว น้อยครั้งจะเห็นเขาเป็นแบบนี้เพราะปกติ ต่อให้เมา ต่อให้เข้าบ้านมาดึกขนาดไหนเขาก็มีความพยายามจะพาตัวเองไปอาบน้ำให้ได้ แต่สงสัยวันนี้จะไม่ไหวจริง ๆ แต่เชื่อเถอะว่า ถ้าผมตื่นมาเห็นกันต์อีกทีเจ้าตัวคงไม่อยู่ในสภาพนี้แล้ว เพราะเขาคงจะตื่นในเวลาหลังจากนี้ไม่กี่ชั่วโมงเพราะไม่สบายตัว แล้วลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนกลับมานอนต่อ รายนี้เขาขึ้นชื่อว่าคุณชายสะอาด

ส่วนผมเองตอนนี้ก็เริ่มไม่ไหวเหมือนกัน ใจก็อยากเช็ดตัวให้อีกคน แต่ร่างกายมันขยับไม่ไหว พอวางกันต์ลงแล้ว ก็ทิ้งตัวลงนอนข้างกัน มองเขาแล้วคิดอะไรได้ไม่นานก็หลับตามไปด้วยอีกคน

..............................................................

................................................


“ตื่นกันหมดยัง” ผมถามกันต์ที่เปิดประตูห้องนอนเข้ามาในจังหวะที่ผมกำลังจะลุกจากเตียงขึ้นมาพอดี หันไปดูนาฬิกาเพิ่งจะเก้าโมง ยังไม่สายเท่าไหร่ นึกว่าจะตื่นขึ้นมาสายกว่านี้

“ยังไม่มีใครออกมา” กันต์ตอบแล้วเดินมานั่งข้างผมบนเตียง ตอนนี้เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว วันนี้พวกผมไม่มีแผนไปไหนหรือทำอะไร เดี๋ยวค่อยรอดูคนอื่นอีกทีมีแผนจะทำอะไรกันหรือเปล่า ดูจากสภาพการณ์แล้วกว่าจะตื่นกันหมดคงหลังเที่ยง

“ตื่นกี่โมง” ผมถามแล้วดึงกันต์ลงมานอนด้วยกันใหม่ ผมตื่นแล้วแต่ยังไม่อยากลุก

“แปดโมง” กันต์ตอบแล้วขยับตัวขึ้นมานอนข้างผม หันหน้ามาคุยกัน

“ตื่นกลางดึกหรือเปล่า” ผมถาม

“ตื่นมาอาบน้ำตีห้าแล้วนอนใหม่”   

“ว่าจะเช็ดตัวให้ แต่ไม่ไหว” ผมบอก

“อืม ไม่เป็นไร”

“กันต์” ผมเรียก

“อะไร” กันต์ถาม แล้วทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ผมจับมือไว้ก่อน

“เดี๋ยวดิ” ผมเรียกไว้อีก มือก็ยังจับไว้ไม่ปล่อย

“จะลงไปหาอะไรไว้ให้กิน” กันต์บอก แล้วทำท่าจะลุกไปอีก ส่วนผมก็ยิ้ม ไอ้ที่ยิ้มไม่ใช้ว่าปลื้มอกปลื้มใจที่กันต์เขาดูแลเอาใจใส่ผมหรอกนะ ไอ้เรื่องนั้นมันก็ทำให้ยิ้มได้ส่วนหนึ่ง แต่ไอ้ที่ทำให้ผมยิ้มได้จริง ๆ เป็นเพราะมีคนรู้ทันผมต่างหาก รีบออกตัวเตรียมชิ่งหนีก่อนเลย แต่มีหรือที่ผมจะปล่อยไปง่าย ๆ

“มันตื่นอ่ะ” ผมบอก คงไม่ต้องบอกให้ละเอียดใช่ไหมว่าอะไรมันตื่น มันก็ตื่นอยู่ทุกเช้า เดี๋ยวก็ลงเอง แต่พอมีคนมาอยู่ด้วยอย่างนี้มันไม่อยากลงอ่ะ ยังตื่นอยู่เลย

“เดี๋ยวมันก็ลง ไม่ลงก็จัดการเอาเอง ไปแล้ว เดี๋ยวคนอื่นนก็ตื่นกันแล้ว” กันต์ตอบกลับมา แล้วทำเป็นไม่สนใจ ส่วนผมตอนนี้ช่างคนอื่นก่อน สนใจตัวเองกับคนที่อยู่ด้วยกันตอนนี้ดีกว่า

“โหย พูดง่ายแต่ทำยากนะ ไม่ช่วยกันหน่อยหรอ น่านะ กว่าคนอื่นจะตื่นมีเวลาเยอะแยะ” ผมพูดแล้วดึงตัวกันต์หงายหลังลงมาที่เตียง

“มาทำอะไรแต่เช้า”

“ไม่มีคนกำหนดเวลาไว้สักหน่อย ไม่รู้แหละ หิวแล้ว กินเลยนะครับ ขอบคุณสำหรับมือเช้าครับ” ผมพูดล้อเลียนคนที่บอกจะไปเตรียมมือเช้าให้ ไม่ต้องลงไปหรอก กินคนให้นี่แหละ ไม่เสียเวลา อิ่มกว่าด้วย

ว่าแล้วก็จัดการมื้อเช้าไปเบา ๆ 

----------------------------------------------------------------   

[maemix]

กรหื่นแต่เช้า กินคนทำอาหารเป็นอาหารเช้าซะงั้น
อิ่มใจไม่อิ่มท้องนะจ๊ะ

ปล.ดีใจที่มาต่อ กดบวกให้เลย

[noomasoi3]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...เปิดมาเจอยังไม่ได้อ่านขอมากรี้ดก่อนน้า
ดีใจที่กลับมาเขียนแล้วน้า คิดถงมว๊ากกกกกจ้ะ

[rujaya]

มาต่อแล้ว

[warin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  มาต่อแล้ว  เย้
ขอบคุณจ้าที่มาลงให้อ่านกัน

[dahlia]

ดีใจจังมาต่อแล้ว

พี่กันต์ น่ารักอะตอนนี้

[andaseen]

หวานกันแต่เช้านะคู่นี้

[nunnuns]

ดีใจที่มาต่อ และไม่ลืมเรื่องนี้ค่ะ

ชอบคู่ก.ไก่มากก หวานอะ ไม่ดราม่าเลย ชอบบบ^^

[nn~~NN]

ในที่สุดก็มาต่อ 
ต้องแอบย้อนนิดนึงว่าถึงไหนยังไง เลือนลางเหลือเกิน 55555
อ่านเรื่องนี้ทีไรก็มีความสุขค่ะ ไม่หวือหวาแต่อิ่ม 
ตลกกรนะ อิ่มมื้อเช้าก่อนเพื่อนจะตื่นอีก หุหุ

[Chocorun]

 

เย้ ๆ กลับมาต่อแล้ว
พี่กันต์น่ารักมาก ๆ เหมือนเดิม 
รักคู่นี้ที่สุด

[narunarutoboyz]

นี่ก็ด้วย จิ้มไว้ก่อนนะคะ ดีใจมากจริงๆที่มาต่อ 

จออนุญาติกลับไปอ่านตอนเก่าๆก่อนน๊าาาาาาา 

[Mafia Mania]

 

ชอบพี่กันต์เวลาเมาจัง น่ารัก ขี้อ้อนตลอด

[gayraygirl]

กันต์กับกรน่ารักเกินไปแล้ว 

[Angel_K]

ตอนที่ 66 ของเล่น

“ไอ้เดย์ มึงซื้ออะไรมาให้กู สัด” ผมด่าไอ้เดย์หลังจากเปิดกล่องกระดาษเพื่อเช็คของที่ฝากมันซื้อมาจากญี่ปุ่น แต่ในกล่องกลับไม่ได้มีของที่ผมฝากมันซื้ออย่างเดียวแต่มีอย่างอื่นแถมมาด้วย

วันนี้ไอ้เดย์มันนัดผมออกมากินข้าวเย็นเพื่อเอาของที่ผมฝากมันซื้อมาให้ หลังจากมันกลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อคืนนี้ พอกินข้าวเสร็จก็ตามมันมาที่รถมันเพื่อเอาของ ก็มีขนมสี่กล่องที่กันต์ฝากซื้อ นาฬิกาของผมเองหนึ่งเรือน แล้วก็มีของที่ผมฝากซื้ออีกอย่างสองอย่าง

“ไม่ได้ใช้ก็เก็บไว้ขำ ๆ” ไอ้เดย์พูดแบบไม่ใส่ ก่อนหยิบถุงขนมมาส่งให้ผมรับไว้ ดูเหมือนมันก็จะซื้อขนมมาเพิ่มให้นอกเหนือจากที่ผมสั่งไปเหมือนกัน

“ถ้าใช้กันต์ได้โกรธกูตายห่า” ผมพูด

“ไม่ลองไม่รู้นะเว้ย” ไอ้เดย์ยังไม่ยอมจบ

“เชี่ย ไม่ต้องมาคิดแทน นั่นแฟนกู” ผมพูดแล้วปิดกล่อง ก่อนจับยัดลงถุงเตรียมเอากลับบ้าน ถึงบ้านคงต้องหาที่เก็บอีก แต่จะว่าไปก็อยากลองใช้อยู่เหมือนกัน แต่กลัวจะโดนโกรธซะก่อน

“ซื้อของมาเท่าไหร่” ผมพูดพร้อมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาเตรียมจ่ายค่าของที่ฝากซื้อ ไอ้เดย์ก็หยิบโทรศัพท์มันขึ้นมากดคิดเงินให้ผม

“ขนมเฉพาะที่มึงฝากซื้อก็พันสี่ ขนมอย่างอื่นกูซื้อมาฝาก นาฬิกาหมื่นหนึ่งพันแปดร้อย เสื้อสองตัวสองพันหก ถุงยางหกกล่องสามพัน สองอันนั้นกูไม่คิด ทั้งหมดหมื่นแปดพันแปดร้อย”

“มึงเอาไปสองหมื่นรวมค่าข้าวกูเมื่อกี้ที่มึงจ่ายด้วย” ผมบอก พร้อมส่งเงินที่นับครบแล้วไปให้ไอ้เดย์

“เออ กูไปละ ถ้าใช้แล้วพี่กันต์โกรธมึง กูไม่มีเอี่ยวนะเว้ย แต่ถ้าชอบเดี๋ยวคราวหน้ากูไป กูจะหามาให้อีก กูรู้มึงไม่ไปซื้อเองแน่ไอ้หน้าบาง” ไอ้เดย์ยังพูดไม่เลิก

“ไอ้เชี่ย รีบ ๆ กลับไปได้แล้วมึง ขอบใจที่หิ้วของมาให้ กูไปละ โชคดี” ผมบอกลามัน ก่อนเดินกลับไปที่รถตัวเอง

……………………………………………..

“เอาขนมมาแล้ว จะกินเลยหรือเปล่า เดี๋ยวที่เหลือกรได้เอาเก็บเข้าตู้เย็น” ผมถามกันต์ที่นั่งดูหนังอยู่ที่โซฟา

“ขอเค้ก” กันต์พูด แล้วลุกขึ้นมาเปิดถุงขนมที่ผมถือมา ก่อนหยิบเอากล่องเค้กบรั่นดีออกไป

“กรเอาอย่างอื่นไปเก็บแล้วนะ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วจะลงมาใหม่” ผมบอก แล้วหยิบเอาถุงขนมไปเก็บ และไม่ลืมที่จะหยิบของอย่างอื่นออกไปด้วย

“ไม่ต้องลงมาก็ได้ อีกเดี๋ยวก็ขึ้นไปแล้ว” กันต์บอก ผมก็พยักหน้ารับ แล้วถือของเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป

.
.
.

“เป็นไงเค้กอร่อยไหม” ผมถาม กันต์ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน

“อร่อยดี แล้วไหนนาฬิกาที่ซื้อ” กันต์ถามหานาฬิกาที่ผมฝากไอ้เดย์มันซื้อ ตอนจะซื้อผมก็ถามกันต์แล้วว่าเขาจะเอาไหม แต่เจ้าตัวเขาไม่เอาเพราะเขามีนาฬิกาอยู่หลายเรือนแล้ว และที่ใส่อยู่ทุกวันก็ใส่อยู่แค่สองเรือน  ไม่ได้สลับใส่หลาย ๆ เรือนแบบผม

“สวยดีแฮะ” กันต์พูด หลังจากลองเอานาฬิกาผมไปใส่ที่ข้อมือเขา เรือนนี้เป็นสายหนังเขาเลยปรับสายให้พอดีกับข้อมือของเขาได้ แต่ถ้าเป็นพวกสายสเตนเลสจะใส่ด้วยกันไม่ได้เพราะกันต์เขาข้อมือเล็กกว่าผม

“ถ้าชอบก็มาหยิบไปใส่เลย” ผมบอก อย่างกันต์เองก็เอานาฬิกาของเขามาให้ผมใส่อยู่บ่อย ๆ บางเรือนผมยึดมาเลยก็มีเพราะเขาไม่ค่อยได้ใส่ เก็บไว้เฉย ๆ ก็เสียดายของ

“อืม ไว้จะยืมไปใส่” กันต์พูดแล้วถอดนาฬิกาเก็บใส่กล่อง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำ ส่วนผมพอกันต์เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ก็ไปจัดแจงกับของที่เอาไปเก็บไว้ที่ชั้นวางของข้างเตียง ที่หัวเตียงของเราทั้งสองด้านจะมีชั้นวางของที่มีลิ้นชักวางไว้ ทางฝั่งซ้ายเป็นของผม ส่วนฝั่งขวาเป็นของกันต์ ก็เอาไว้วางพวกโทรศัพท์ หนังสือ ส่วนในลิ้นชักก็มีของจำเป็นที่ต้องใช้ทั่วไป ซึ่งเมื่อกี้ผมก็เพิ่งเอาของที่ซื้อมาใหม่เก็บเข้าไป

พอกันต์เดินออกมาจากห้องน้ำ ปิดไฟในห้องเหลือแต่ไหที่หัวเตียงแล้ว ผมที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็อ้าแขนรอให้เขาเดินเข้ามาหา กันต์ก็เดินเข้ามา

“กินขนมตอนกลางคืนมากระวังอ้วน” ผมแกล้งแหย่ แล้วเลือนมือทั้งสองข้างขึ้นไปจับที่เอวกันต์

“แค่นั้น จะไปอ้วนอะไร” กันต์พูด แล้วยกแขนขึ้นมาพาดไว้ที่บ่าของผม

“ไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์” ผมพูด แล้วสอดมือเข้าไปใต้เสื้อเขา แล้วจับที่เอวเหมือนกำลังวัดรอบเอวเขา

“อ้วนขึ้นไหมละ” กันต์ถาม ผมส่ายหน้าตอบ

“ยังไม่อ้วน แต่ออกกำลังกายไว้ก่อนดีกว่า” ผมพูดก่อนดึงตัวกันต์ลงมาแล้วจับเหวี่ยงข้ามตัวผมไปนอนแผ่อยู่กลางเตียง

“ข้ออ้าง” กันต์พูด ก่อนยกมือขึ้นมาจับไว้ที่ท้ายทอยผม แล้วขยับนิ้วเกลี่ยเล่นเบาๆ

“ก็คงงั้น” ผมพูด แล้วก้มลงไปจูบหน้าผากกันต์เบา ๆ แล้วลากเลือนลงมาช้า  ๆ ที่เปลือกตา จมูก ริมฝีปากนุ่ม และคาง โดยที่กันต์ก็ยังคงไล้ปลายนิ้วไปมาอย่างช้า ๆ ที่ท้ายทอยของผม

“หอม” ผมพูดระหว่างที่ซุกไซร้ริมฝีปากอยู่กับซอกคออุ่นและผิวกายที่มีกลิ่นหอมอ่อนจากสบู่ที่ใช้ร่วมกัน

“อย่ากัด” เจ้าของร่างส่งเสียงประท้วง เมื่อผมขบกัดเบา ๆ ลงไปที่ยอดอกผ่านผ้ายืดเนื้อบางสีขาวที่เจ้าตัวชอบใส่นอนอยู่ทุกคืน ใช่จะมีแค่เสียงประท้วงแต่นิ้วมือที่เคยเกลี่ยเบา ๆ อยู่ที่ท้ายทอย ก็เลื่อนย้ายลงมาจิกเกร็งอยู่ที่บ่าทั้งสองข้างแทน ถึงปากจะร้องห้าม แต่ร่างกายกลับไม่ได้ผลักไสให้ออกไปไกลห่าง มีแต่จะรั้งเข้าหาเสียด้วยซ้ำ อยู่ด้วยกัน รักกันมากขนาดนี้ ไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่าอีกคนชอบหรือไม่ชอบอะไร

เนื้อผ้าสีขาวที่ยอดอกสองข้างเปียกชุ่มจนขยายเป็นวงแนบสนิทไปกับผิวเนื้อ ยิ่งชวนให้อยากสัมผัสกับผิวเนื้อที่อยู่ข้างใต้ โดยไร้สิ่งใดขวางกั้น ภาพที่เห็นชวนให้จินตนาการเตลิดไปไกล ทั้งที่รู้ว่ามีอะไรรออยู่ใต้เนื้อผ้าบาง แต่ก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้ทุกครั้งที่นึกถึง

เสื้อยืดสีชาวถูกสองมือร่นขึ้นอย่างช้า ๆ ด้วยการใช้สองมือลูบจากเอวสอบ เลื่อนขึ้นมาเรื่อย ๆ ให้ชายเสื้อร่นขึ้นตามมือที่เลื่อนขึ้น โดยที่อีกคนก็ช่วยแอ่นยกแผ่นหลังให้ลอยจากที่นอนนุ่ม เพื่อให้เสื้อเลื่อนขึ้นได้อย่างไม่ติดขัด  จนกระทั่งเสื้อยืดสีขาวปลิดปลิวออกจากตัว และหล่นลงไปอยู่ที่พื้นข้างเตียงแผ่นหลังเนียนถึงทิ้งลงติดที่นอนนุ่มอีกครั้ง

“สวย” ผมหลุดปากพูดไปตามที่เห็น ยังคงเป็นร่างกายที่สวยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่ใช่สวยอย่างหญิงสาว แต่สวยและสมบูรณ์แบบอย่างที่ควรจะเป็นตามแบบสรีระของเพศชาย คนที่ถูกชมได้แต่ช้อนตามอง แต่ไม่มีคำพูดตอบโต้กลับมา เหมือนเจ้าตัวก็กำลังจมดิ่งไปกับห้วงอารมณ์ปรารถนาที่ถูกสร้างขึ้นด้วยคนสองคน

อยากเห็นมากกว่านี้ เมื่อใจคิดร่างกายก็ถูกสั่งให้ทำตามโดยทันที สองมือเลื่อนมาอยู่ที่เอวสอบอีกครั้ง และเลื่อนลงตามทิศตรงกันข้ามกับเมื่อครู่ ใช้เวลาไม่นานเกินอึดใจกางเกงผ้าฝ้ายเนื้อนุ่ม ก็ปลิวตกตามไปอยู่กับเสื้อยืดเนื้อนิ่มที่ตกลงไปก่อนหน้า เหลือให้เห็นแต่ร่างเปลือยเปล่า แผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจที่ค่อนข้างเร็วกว่าปกติ แม้ร่างกายจะเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า แต่ภายในกลับไม่เป็นเช่นนั้น

อยากใช้ร่างกายที่เปลือยเปล่าแนบสัมผัสไปกับร่างเปลือยที่อยู่ตรงหน้า ไม่อยากให้มีอะไรมาขวางกั้น คิดและใช้เวลาไม่นาน เพื่อทำตามที่ใจคิด ก่อนที่สองมือของอีกฝ่ายจะกลับมาโอบรอบคออีกครั้ง

“อืม ม ม...” กันต์ยกตัวขึ้นขบกัดริมฝีปากปากเขา ทั้งขบกัดลากเลียบนริมฝีปากร้อน ก่อนสอดปลายลิ้นพัวพันเข้าหา กระทั่งผมตอบโต้ไป ฝ่ามือทั้งสองเลื่อนขึ้นเกาะกุมสะโพกมนเนียนแน่น

“ไม่อ้วนใช่ไหม” กันต์ละริมฝีปากออกแล้วถาม “ไม่เลย” ผมตอบ แล้วก้มลงไปหาอีกครั้ง

ริมฝีปากไม่ห่างจากกัน มีแต่สองมือของคนสองคนที่เลื่อนเปลี่ยนทิศ สองมือขยับลงไปหาสิ่งที่เรียกร้องสัมผัสที่ด้านล่าง ฝ่ามือเข้ากอบกุมของอีกฝ่ายอย่างรู้งาน เคลื่อนมือช้า ๆ ไม่เร่งเร้าจนเกินพอดีเหมือนจะถ่วงเวลาให้นานออกไป

“อื้อ อ อ...” เสียงครางแผ่ว เมื่อมือที่อยู่ด้านหน้าค่อย ๆ ขยับย้ายลงไปทางด้านหลัง เพียงแค่แตะเบา ๆ ก็เรียกเสียงครางรื่นหู แต่ยังไม่ฝืนดันเข้าไปแม้จะเป็นเพียงแค่ปลายนิ้ว หากไม่มีตัวช่วย

“รอก่อนนะ” กระซิบบอกที่ข้างหู และไม่ลืมจะชบเล่นที่ติ่งหูนิ่มเบา ๆ ก่อนขยับตัวลุก เปิดลิ้นชักที่อยู่ข้างเตียงเปิดกล่องที่ใช้เก็บของออกมา ของที่ต้องการวางเรียงอยู่ในกล่อง ใช้เวลาไม่ถึงนาทีก็จัดการสวมเกราะป้องกันชนิดบางเฉียบเข้าที่  ก่อนใช้เวลาแค่อึดใจในการตัดสินใจ หยิบของที่ไม่เคยคิดจะใช้มาก่อนขึ้นมา “อยากลอง” ไม่มีคำไหนจะจำกัดความได้ดีไปกว่านี้ แต่ชั่วเวลาที่ตัดสินใจนั้นก็ประเมินแล้วว่าของที่หยิบขึ้นมานั้นจะไม่สร้างความเจ็บปวดให้กับคนที่เขารักอย่างแน่นอน เมื่อนั้นของเล่นชิ้นเล็กจึงถูกสวมอยู่ที่นิ้วมือข้างขวา พร้อมเคลือบด้วยสารหล่อลื่นไว้บาง ๆ   

เมื่อกลับมาทาบทับเรือนร่างเปล่าเปลือยที่เพิ่งจากไปไม่ถึงนาที ร่างกายก็เริ่มทำความรู้จักกันใหม่อีกครั้ง แต่เร่งร้อนมากขึ้นกว่าตอนที่จากไป ลิ้นร้อนปลุกเร้าเคล้าคลึงอยู่ที่หน้าท้องเนียนก่อนวกกลับขึ้นจู่โจมริมฝีปากอิ่ม มือข้างที่ว่างช่วยปลุกเร้าสิ่งที่อยู่ด้านล่างอีกครั้ง เรียกเสียงครางที่ดังกว่าเดิม จนสบจังหวะเหมาะ

“กร ทำ ทำอะไร ไม่ ไม่เอานะ” กันต์ร้องก่อนจะกัดปากแน่น ผมก้มลงกดริมฝีปากเข้าหาให้คลายอาการเกร็ง เขาเงยหน้าขึ้นรับจูบ แต่แล้วก็หันหน้าหนีอีกครั้งเมื่อผมเริ่มขยับนิ้วเแทรกลึกเข้าไป

“ไม่ต้องกลัว กรไม่ทำให้เจ็บ” ผมปลอบ และสังเกตสัญญาณทางกายที่อีกฝ่ายแสดงออก

“ฮะ อื้อ อะไร เอามะ มาจากไหน” กรร้องถาม ร่างกายบิดเร้า นั่นเป็นสัญญาณที่ดี ของเล่นนุ่มหยุ่น ผิวเป็นตุ่มนูนเล็กน้อย ถูกสอดหายเข้าไปเกินครึ่ง ก่อนถูกขยับเข้าออกอย่างช้า ๆ สลับกับหมุนควงไปมาอย่างเบามือ

อาจเพราะร่างกายรับรู้ว่ามีอะไรแปลกใหม่ จึงทำให้กันต์ดูตื่นตัวมากกว่าปกติ เมื่อเห็นว่าพร้อมแล้วจึงถอนนิ้วออก ของเล่นชิ้นเล็กถูกดึงออกทิ้งลงข้างเตียง ก่อนหยัดตัวเข้าหาให้ใบหน้าอยู่ตรงกัน แล้วค่อย ๆ ทิ้งน้ำหนังลงที่แขนสองข้างที่กักตัวของอีกคนไว้ พร้อมดันร่างเข้าหา

“อื้อ” ริมฝีปากที่ช้ำเพราะแรงจูบถูกกัดแน่น สองแขนโอบรัดที่บ่ากว้างและแผ่นหลัง ผมจูบจนเขายอมคลายริมฝีปากออกอีกหน แล้วโน้มตัวจนผิวกายทาบสนิท และดันร่างเข้าหา ระหว่างนั้นก็ยังจูบคลอเคลีเอาใจไม่ห่าง จนทำให้อีกคนเผลอไผลขยับตัวเข้าหา ขยับตอบด้วยสัญชาตญาณ

“ฮา ฮะ” เสียงครางยังดังไม่ขาด ขาทั้งสองข้างคอยรับแรงที่โถมเข้าใส่ จนร่างกายสั่นคลอนเมื่อถูกเร่งเร้าหนักขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งทะยาน เมื่อถอยออกและขยับเข้าแทรกอีกหน ทำเอาร่างกายของอีกคนผวากอดรัดแผ่นหลังเสียแน่น ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้ได้ใจ ขาเรียวถูกดึงชิดแผ่นอกกว้าง สองมือจับยึดสะโพก แล้วขยับตัวแรงขึ้น จนทั้งสองร่างโยกคลอนเป็นจังหวะเดียวกัน

ผิวกายเสียดเข้าหา เสียวปราดไปทั้งร่าง เสียงเครือครางต่ำในลำคอสอดประสานกับเสียงหายใจดังถี่รั่ว ยิ่งช่องทางด้านหลังหดเกร็งเพราะอีกคนเริ่มเข้าใกล้ขอบสวรรค์รำไร ทำให้ยิ่งต้องหักห้ามใจไม่ให้โถมแรงทั้งหมดที่มีเข้าใส่ เพราะกลัวคนรับแรงนั้นจะขาดใจ

“ระ แรงอีก ได้” เหมือนอีกฝ่ายจะรับรู้สิ่งที่อยู่ในใจ ถึงเอ่ยปากอนุญาต เมื่อสิ้นเสียงอนุญาตเรี่ยวแรงทั้งหมดที่กักเก็บไว้ก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างไม่คิดจะหักห้ามใจไว้อีก

ผมกดจูบเขาไม่หยุด ในขณะที่สะโพกก็ขยับเข้าหาถี่กระชั้น เสียงเครือครางดังตามชนิดไม่มีเก็บดังตอบทุกครั้งที่ร่างกายขยับเข้าหากัน จวบจนครั้งสุดท้ายที่โถมตัวเข้าหา ก่อนที่ร่างกายจะหยุดนิ่งซบลงกับร่างที่เล็กกว่า เสียงครางหวิวดังยาวเป็นรอบสุดท้าย และหยุดตามร่างกายที่นิ่งสนิท เหลือเพียงแต่การหอบหายใจถี่รัว

ซบลงกับร่างที่เล็กกว่าเพียงไม่นานก็ขยับทิ้งตัวลงเคียงข้าง ก่อนตวัดร่างข้างกายขึ้นมาซบอยู่บนร่างของตัวเองแทน ใช้อ้อมแขนข้างหนึ่งกอดรัด ส่วนอีกข้างก็ลูบหลังลูบไหล่ปลอบประโลม ทั้งปลอบและแสดงความรักใคร่ให้คนที่นอนซบอยู่ได้รู้

“เป็นยังไงบ้าง ดีไหม” ต้องถาม เพราะหากกันต์ไม่พอใจอะไร ผมจะได้แก้ตัว ไม่ทำซ้ำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ

“อืม ดี แต่คราวหน้า ถ้าจะใช้อะไรบอกก่อน”

“ไม่ชอบหรอ” ผมถาม แล้วประคองหน้าของกันต์ขึ้นมาสบตากัน

“ตกใจมากกว่า” กันต์ตอบ ซบหน้าลงตามเดิม

“แล้วใช้อีกได้ไหม” ผมถาม ในใจนึกไปถึงของอีกอย่างที่ยังนอนนิ่งในกล่อง

“อย่าแปลกไปกว่านี้ ไม่เอา”

“ครับ” ผมตอบรับ ก่อนหลับตาลงตามอีกฝ่าย ที่ปิดเปลือกตาหนีไปแล้ว

--------------------------------------------------------------


 

[nunnuns]

พี่กันต์มาแล้วว เย้เย้ มาพร้อมความหวานน่ารัก คนอ่านดีใจ^^