หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[Chocorun]

พี่กันต์อ่ะ ไม่ลองเปลี่ยนบรรยากาศหน่อยหรา
อะไรๆ ก็ตื่นแล้ว กางเกงขาสั้นที่ใส่วิ่งคงจะบางใช่ป่ะ
เดินกลับเข้าบ้านเดี๋ยวมีคนเห็นนะเออ หวังดีนะถึงได้บอก
ทำให้มันสงบก่อนแล้วค่อยขึ้นฝั่งดีกว่าน่า "นะ"
เค้าหวังดีจริง ๆ ไม่ได้หะ (ตระครุบปากแทบไม่ทัน เกือบหลุดบอกว่า แอบหื่น)
แต่ถ้าจะย้ายไปที่เตียงก็จะตามไปแอบ ๆ หลบอยู่แถวนั้นล่ะนะ 

[Sweet cream]

ชอบตอนที่แอบฟังน้องคุยกันจัง ลองนึกภาพผู้ชายสองคนมานั่งเบียดกันอยู่ริมประตูรถฟังน้องคุยกันแล้ว
จะว่าน่ารักก็น่ารัก ตลกก็ตลก เป็นตอนที่ได้เห็นคู่นี้หลากหลายมุมดี
ส่วนตอนอยู่ในทะเล พี่กันต์ยอมหน่อยเถอะน่า อิอิ 

[เฉาก๊วย]

     

[Na na]

บรรยายฉากที่พี่กันต์อายได้สมชื่อตอนมาก ๆ เลย
คนอ่านยังพลอยเขินตามไปด้วย 

[Mafia Mania]

รีบมาต่อ "นะ" 

[rellachulla]

นะ  .........
ขออ่านอีกนิด ฮาๆๆๆๆๆ

[choijiin]

อร๊ายๆๆๆๆๆ
 
อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกจนตอนนี้
กรร้ายนะคะเดี๋ยวนี้
ทำอะไรก็หื่น หื่นทุกสถานการณ์
 
เรื่องนี้น่ารักทุกคู่
เดี๋ยวจะตามไปอ่านอีกเรื่องด้วยค่ะ
 

[gumrai3]

รอ อยู่ นะ

อยู่ ใต้ เตียง

[warin]

รออ่านอยู่นะ

[yeyong]

คิดถึงกร-กันต์ แล้วค่ะ คราวนี้หายไปนานจัง ^_^
รวมถึงพี่กาวน์-น้องป่านด้วย

[Angel_K]

ตอนที่ 62 นะ ครับ

“ไม่เอาตรงนี้” กันต์ซบหน้าอยู่กับซอกคอผมแล้วพูดเสียงอ่อย ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาผม ที่เป็นแบบนี้ผมว่าไม่ใช่เพราะเขาเขินอย่างเดียวหรอก แต่กลัวใจอ่อนกับผมมากกว่า     

“ถ้าเข้าบ้านแล้วได้ใช่ไหม” พอถูกผมถามแบบนี้กันต์ก็รีบพยักหน้าตอบ ทั้งที่ยังซุกหน้าอยู่แบบนั้น พอเขาตอบมาผมเลยกอดเขาจนแน่น ไม่ให้กอดแน่น ๆ ได้ยังไงก็น่ารักเสียขนาดนี้ หน้าของกันต์ตอนนี้แดงเป็นลูกตำลึงสุกเลยทีเดียว ปกติเขาก็ไม่ได้เขินอะไรมากมายขนาดนี้ แต่คราวนี้คงเป็นเพราะบรรยากาศที่ต่างออกไปมากกว่าเลยกระตุ้นให้เลือดลมสูบฉีดได้มากกว่าปกติ

กันต์เองก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสาอะไรกับเรื่องแบบนี้ ผมว่าเขาน่ะเชี่ยวกว่าผมเสียอีก ก่อนมาคบกับผมเขาเองก็ใช้ขีวิตสุดเหวี่ยงอยู่เหมือนกัน เรียกว่าเป็นเสือเลยก็ได้ แถมยังเป็นเสือซ่อนเล็บอีกต่างหาก ถ้าเทียบตัวผมกับเขาผมคงกลายเป็นแค่ลูกแมวแค่นั้น แล้วที่ผมรู้เรื่องของเขาก็ไม่ได้มาจากใครที่ไหนมาจากเขาเองทั้งนั้น คบกันใหม่ ๆ เดินด้วยกันทีไรก็เห็นมีคนสวย ๆ เดินเข้ามาทักเรื่อย พอเป็นแบบนั้นกันต์ก็จะยกแขนขึ้นมาแตะศอกผมเบา ๆ ผมก็เป็นอันเข้าใจได้โดยทันทีว่ากันต์ต้องการบอกผมว่า ไม่มีอะไรแล้ว ผ่านไปแล้ว

ไอ้เจอข้างนอกยังถือว่าเด็ก ๆ เมื่อเทียบกับวีรกรรมที่คุณชายพาแฟนเก่าขึ้นคอนโดฯ ทั้งที่ตอนนั้นก็เพิ่งจะคบกับผมได้ไม่นานและครั้งนั้นก็เป็นครั้งที่ผมคิดว่าผมเจ็บที่สุดแล้ว มันยิ่งกว่าตอนที่ผมเลิกกับแฟนคนแรกเสียอีก ทั้งที่ผมคิดว่าผมรักแฟนคนนั้นมาก แถมคบกันมาก็นานพอสมควร แต่กับกันต์ทั้งที่คบกันไม่นาน แต่กลายเป็นว่าเขานี่แหละทำให้ผมรู้จักคำว่าเจ็บจนยืนแทบไม่ไหวมันเป็นยังไง แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้ว และผมก็ไม่ได้คิดติดใจสงสัยอะไรอีก เพราะทุกวันที่ผ่านมานับจากวันนั้น ไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่ทำให้ผมยิ้มและมีความสุข

แต่ใครจะรู้ว่าพ่อเสือร้ายจะกลายเป็นแมวเหมียวไปได้เพราะคำพูด กันต์เขาเป็นประเภทการกระทำสำคัญกว่าคำพูด ส่วนผมทั้งคำพูดและการกระทำสำคัญเท่ากัน อาจเป็นเพราะนิสัยผมที่เป็นคนพูดเก่งด้วย มีอะไรผมก็พูด แม้แต่เรื่องอย่างว่า ส่วนกันต์จะพูดน้อย ยิ่งเรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึง เขาไม่เคยพูดเลย เขาว่าเรื่องแบบนี้มันไม่ต้องพูดกันออกมาโต่ง ๆ หรอก แค่มองตากันนิด แตะตัวกันหน่อยก็รู้เรื่องแล้ว แต่ผมว่าจริง ๆ แล้วเหมือนเขาเขินที่จะพูดมากกว่า แต่ไอ้การแสดงออกเวลาเขินของเขาเนี่ยจะชอบทำหงุดหงิดกลบเกลื่อน แต่โมโหหงุดหงิดยังไงไม่รู้ถึงชอบหลบตา หน้าแดง หูแดงอย่างคนเขินจัดมากกว่าโกรธจัด

แล้วผมเนี่ยถ้าได้ทำอะไรให้กันต์ออกอาการฟึดฟัดได้นิด ๆ หน่อย ๆ พอประมาณได้ผมก็ชอบทำนะ ผมว่าไอ้เรื่องทำแฟนให้ออกอาการฟึดฟัดหรือได้แหย่ให้โมโหได้นิด ๆ หลาย ๆ คนชอบทำกันนะ แต่เอาให้แค่เขาออกอาการแบบเหวี่ยง ๆ พอประมาณ มันจะรู้สึกว่าเขาน่าฟัด น่าเข้าไปง้อ น่าเข้าไปยุ่งด้วยอย่างบอกไม่ถูก รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบให้ผมพูด ผมก็ยังชอบที่จะพูด เขาบอกมันต้องพูดกันทุกครั้งก่อนจะทำอะไรหรือไง จะต้องพูดทำไม ไม่ให้ทำเดี๋ยวบอกเอง แหม ทีตอนทำกันไม่เห็นเขิน มาเขินตอนผมพูด เอากับเขาสิ มันเลยเหมือนว่าผมพูดเรื่องแบบนี้อยู่ฝ่ายเดียว ส่วนกันต์เขาจะไม่ค่อยพูด แต่แสดงออกแบบถึงเนื้อถึงตัวเลย ประมาณว่าพูดน้อยต่อยหนัก   

นอกจากเรื่องที่ทำให้กันต์เกิดเขินขึ้นมาได้นอกจากเวลาผมพูดเรื่องแบบนั้นออกมาก็คงเป็นเวลาที่อยู่ในสถานที่ที่ไม่ใช่บนเตียงนี่แหละ แค่ลองเปลี่ยนมุมนิด ๆ หน่อย ๆ อย่างโซฟามุมห้อง ทั้งที่อยู่ในห้องเหมือนกันแท้ ๆ แต่กันต์ก็จะเกิดอาการแปลกที่ขึ้นมาทันที

.
.
.


“ตอนเช้านะ” ผมบอกเขา เขาก็พยักหน้าตอบ แต่ใจผมยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยลองอ้อนดูอีกนิดจะดีไหม 

ส่วนที่ต้องพูดย้ำให้รู้ว่าตอนเช้านะ ก็ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เป็นเพราะน้อยครั้งที่เขาจะยอมทำอะไรกับผมตอนเช้า ๆ สาเหตุมันก็มาจากว่า ถ้าเป็นเช้าวันทำงานก็จะทำให้เราทั้งคู่ไปทำงานสายอีกคนละเกือบชั่วโมง ถ้าเป็นเช้าวันหยุดเราก็จะไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นไปเกือบครึ่งวันกินข้าวมื้อแรกก็เลยเที่ยงไปแล้ว ไม่ใช่ว่าผมจะทำอะไรต่อเนื่องยาวนานขนาดนั้น พอดีที่รักของผมได้ช้ำหมด แต่มันเป็นเพราะหลังจากนั้นเรามัวแต่นอนกกกันอยู่บนเตียงต่างคนต่างไม่ยอมลุกมากกว่า แล้วกันต์ก็จะมาโวยวายผมที่หลัง ถ้าเขามีแผนที่ตั้งใจจำทำวันหยุดแล้วก็ไม่ได้ทำเพราะผมเป็นตัวต้นเหตุให้แผนเขาล่ม 

“งั้นกลับเข้าบ้านกัน” ผมบอกพอกันต์ได้ยินแบบนั้นก็รีบผงกหัวตอบ จนผมอดหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้ ถึงจะพูดไปแบบนั้นแล้วแต่ผมก็ยังไม่ตัดใจล้มเลิกความคิดเสียทีเดียว ใจนึงก็อยากว่าตามกันต์ แต่อีกใจมันก็อยากลอง ที่นี่ ตอนนี้

“ไม่ได้จริง ๆ หรอ” ผมลองตื้ออีกครั้ง ปากพูดตื้อ แต่ผมว่ามือผมไปไวกว่าเสียงเยอะ แล้วกันต์จะทำอะไรก็ไม่ได้เมื่อผมโอบเอวเขาให้ตัวสนิทแนบอยู่กับผมขนาดนี้ ผมไม่ปล่อยหลุดมือไปง่าย ๆ หรอก

“อื้อ ไม่เอา กร เข้าบ้านก่อน” พอพูดจบผมก็ก้มลงแตะปากกับกันต์เบา ๆ แล้วถอนออก แสดงท่าทางออดอ้อนอยู่ในที จนเขาประท้วงเสียงอ่อน

“เปลี่ยนใจแล้ว ที่นี่เถอะนะ”

“นะ นะครับ” ผมพูด กระซิบข้างหู ส่วนกันต์ก้มหน้าชิดอก ไม่ยอมสบตาผม ตอนนี้เขากำลังลังเล ว่าจะตามใจผมดีไหม เชื่อเถอะว่าตอนนี้เขาเอนเอียงมาทางผมว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ถ้ายังยืนกรานว่าไม่ยอมเขาต้องพูดมาแล้ว แล้วผมจะชักช้าอยู่ทำไม ช่วยกระตุ้นให้เขาตัดสินใจได้เร็ว ๆ ดีกว่า เพราะขืนช้าผมเองนี่แหละที่จะไม่ไหว ถึงจะบอกว่าไม่ไหว แต่ถ้าเขาไม่ยอม ผมก็ไม่อยากบังคับ

.
.
.


พอคิดได้แบบนั้นมืออีกข้างก็ถูกสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดคอกลมสีขาวที่พอเปียกน้ำก็เห็นสิ่งที่อยู่ใต้เสื้ออย่างชัดเจน จากที่เริ่มลูบไล้จากกลางแผ่นหลังก็ค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาอย่างช้า ๆ จนเกือบถึงท้ายทอย แล้วลากเลือนอย่างเบามือวนมาจนถึงด้านหน้าจนสะดุดเข้ากับจุดเล็ก ๆ ทั้งที่น่าจะเป็นอะไรที่ชินไม้ชินมือกันแล้ว แต่ทุกครั้งที่สัมผัสก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเพิ่งได้พบเจอ และพอได้เจอสิ่งที่ตามหามานาน ก็เกิดกระตือรือร้นที่จะพุ่งเข้าไปหา อยากแตะสัมผัสให้หนำใจสมกับที่ตามหาจนเจอ จากจุดแรกลากผ่านไปยังจุดที่สองแล้วบดขยี้พอเบามือ แต่อารมณ์ที่ถูกกระตุ้นขึ้นมาไม่ได้เบาอย่างแรงมือ

เพียงแค่เริ่มต้นหยอกเอินกันแบบเบา ๆ ไม่ได้ลงสัมผัสหนักหน่วงหรือออกแรงฟ้อนเฟ้นไปทั่วร่าง แต่กลับทำให้อีกคนถึงกับผวาเฮือก แอ่นอกเข้าหามือที่สัมผัสอยู่ ก่อนหลุดเสียงร้องครางหวิวออกมาอย่างลืมตัว มือที่ยึดบ่าเพื่อประคองตัวในตอนแรก ขยับเลื่อนขึ้นมาอยู่ที่ท้ายทอย แล้วกดแน่นเหมือนกำลังบอกทางอ้อมว่าให้ทำอะไรมากกว่าที่ทำอยู่ตอนนี้ ในห้วงอารมณ์นี้คงเหมือนไฟที่ถูกจุดติดแล้ว ยิ่งมีลมพัดเข้ามาไฟก็ยิ่งลุกโหมแรงขึ้นและแรงขึ้น พร้อมจะเผาให้อีกฝ่ายหมอดไหม้กันไปข้าง

เสื้อผ้าที่ดูสวมใส่สบายอย่างกางเกงขาสั้นสำหรับใส่ออกกำลังกาย เสื้อยืด และกางเกงชั้นในเนื้อนิ่ม เมื่อมาติดกายในสภาวะที่ไม่สมควรมีอะไรติดกายและยังไม่สามารถจะสลัดสิ่งเหล่านั้นให้ปลิดปลิวออกไปจากร่างอย่างที่ใจอยากได้ เสื้อผ้าที่เคยสวมใส่สบายเหล่านั้นจึงกลับกลายเป็นสิ่งกีดขวางและสร้างความรำคาญได้มากอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งที่พอจะทำได้มากที่สุดก็เพียงแค่รั้งชายเสื้อที่แสนเกะกะนั้นขึ้น แล้วสอดมือเข้าไปลูบไล้สัมผัสกันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“กร ข้างล่าง” น้ำเสียงที่เรียกชื่อออกมาเป็นน้ำเสียงที่แสดงถึงความออดอ้อน เว้าวอนอย่างปิดไม่มิด แต่ท้ายคำกลับถูกสะบัดพูดจนห้วนจนเหมือนเป็นการบังคับให้ทำอยู่ในที จะมีใครสักกี่คนกันที่มีอะไรผสมผสานกันจนน่าค้นหาได้ไม่รู้จบอย่างคน ๆ นี้

ยิ่งได้อยู่ด้วย ยิ่งเห็นหน้า ยิ่งได้สัมผัสมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่พอ อยากจะค้น อยากจะหา สำรวจตรวจตราให้ทั่วทุกอณูว่ามีอะไรที่แอบซ่อนไว้ในร่างที่เล็กกว่านี้แล้วยังไม่เคยได้เห็นอีก เป็นคนที่มีเสน่ห์ได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ถ้าลองได้ตกหลุมรักไปแล้วคงยากที่จะถอนตัว และก็เป็นเช่นนั้นเพราะได้พิสูจน์มาแล้วกับตัว

“ยังหรอก” พูดจบก็รีบใช้ปากปิดปากคนที่ทำตาเขียวใส่ก่อนจะได้พูดประท้วงอะไรออกมาเพราะถูกขัดใจ แต่ก็ใช่ว่าคนถูกขัดใจจะยอมอะไรง่าย ๆ เมื่อไม่ถูกตามใจก็หวังจะพึ่งตัวเอง แต่ก็ไม่มีทางที่จะถูกปล่อยให้ทำตามใจตัวเองได้ง่ายอย่างที่ใจคิด   

“อย่าขี้โกงสิ” พอถูกดึงมือออกไม่ให้ทำตามอย่างที่ใจอยาก เจ้าของมือนั้นก็เปลี่ยนท่าทีทันใดจากดวงตาที่ดูแข็งกร้าวเพราะโดนขัดใจก็แปรเปลี่ยนเป็นดวงตาหวานเชื่อมได้อย่างหน้าตกใจเพียงแค่พริบตาเหมือนเล่นกล มือที่ถูกจับไว้ก็เลิกแข็งขืน ยอมผ่อนแรงลง แล้วค่อย ๆ ดึงมือออกจากมือหนาที่เกาะกุมไว้ ก่อนจะยกขึ้นมาวางอยู่ที่ท้ายทอยของคนที่ตัวเองกำลังหว่านเสน่ห์ใส่ พอวางมือลงที่ท้ายทอยแล้วก็ใช่ว่าจะวางอยู่เฉย กลับขยับปลายนิ้วไล้หยอกเย้าให้เจ้าของท้ายทอยถึงกับใจสั่น ถ้าตัวไม่เปียกคงได้เห็นเส้นขนอ่อน ๆ พากันลุกเกรียว ร้ายจริง ๆ และจากที่คิดไว้ว่าจะไม่ตามใจเพราะอยากแกล้ง ก็ถึงกับใจอ่อนยวบ สุดท้ายแล้วก็ต้องเลือนมือลงไปหาบางสิ่งใต้น้ำตามที่ถูกอ้อนขอ

แต่พอทำตามคำจอแล้วก็ได้สิ่งตอบแทนที่แสนจะคุ้ม เพราะสิ่งตอบแทนนั้นเป็นเสียงหวานใสเครือครางหวานใสดังชิดใบหู ยิ่งออกแรงเน้นน้ำหนักมือให้อย่างที่รู้ว่าจะต้องถูกใจเจ้าของเสียงครางหวานเป็นแน่ ก็ยิ่งได้รับเสียงครางหวานที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ เป็นสิ่งตอบแทน ยังไม่ทันถึงครึ่งทาง หัวใจก็เต้นจนเหมือนจะหลุดออกมานอกอก นี่ถ้าหัวใจไม่แข้งแรงพอคงได้หัวใจวายตายคาอก

“เร็ว ๆ” เสียงร้องเร่งเมื่ออารมณ์กำลังเข้าใกล้จุดสำคัญเต็มที แต่เห็นทีคราวนี้คงต้องทำใจแข็ง

“รอไปด้วยกันทีเดียวนะ” ผมพูดบอกและไม่รอฟังว่าอีกฝ่ายว่าจะว่าอย่างไร ก็กดจมูกลงกับแก้มที่ระเรื่อด้วยเลือดฝาดก่อนจะละมือจากด้านหน้าแล้วมุ่งไปอีกทางทันทีเพื่อเริ่มเปิดทาง

พอเป็นแบบนั้นเจ้าของเสียงหวานเมื่อครู่ก็ซบหน้าลงกับบ่ากว้าง ก่อนจะฝังฟันคมลงเหมือนต้องการลงโทษคนที่มาขัดใจ และอีกทางก็คือรู้ว่าตัวเองจะต้องเผชิญกับอะไรต่อไป ถึงได้หาทางระบายออกไว้ล่วงหน้า

“อื้อ” เสียงร้องลอดออกมาไม่ดังนักจากริมฝีปากได้รูปเพราะติดที่กำลังฝากฝังรอยฟันไว้ที่บ่ากว้างของคนที่กำลังนำพาความเจ็บแปลบมาเยือน ก่อนที่สองมือจะเริ่มจิกแน่นจนเกร็งเมื่อความเจ็บที่เป็นเพียงแต่เจ็บแปลบในคราวแรกเริ่มมากขึ้นจากสิ่งที่ทำให้เกิดความคับแน่นจนเกือบจะเกินทนได้แทรกสอดเข้ามาในร่างอย่างช้า ๆ  คงเพราะสภาพที่แช่อยู่ในน้ำความฝืดเคืองจึงมีมากกว่าทุกครั้ง

“เข้าไปหมดแล้ว” เสียงกระซิบบอกทำให้เจ้าของแรงตอดรัดพยักหน้ารับอย่างช้า ๆ ก่อนคลายฟันคมออกจากบ่ากว้างที่มีเสื้อขาวปกปิด จึงไม่ได้เห็นว่าผิวเนื้อใต้เสื้อขาวที่เปียกน้ำจนลู่ติดไปกับร่างนั้นเกิดร่องรอยจากแรงฟันมากน้อยแค่ไหน 

ในระหว่างที่รอให้อีกฝ่ายปรับตัวริมฝีปากและปลายลิ้นก็ไม่ได้อยู่เฉย หากแต่กำลังปฏิบัติหน้าที่ที่สมควรในเวลานี้ได้อย่างดีเยี่ยม จนสองริมฝีปากเข้าโรมรันพันตูจนเกิดเสียงที่ได้ยินกันสองคน จนเมื่อร่างกายส่วนรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายพร้อมให้เดินหน้าต่อแล้ว สองมือที่โอบพยุงร่างอีกฝ่ายไว้ก็กระชับให้แน่นเข้า เพื่อเตรียมขยับยกร่างนั้นให้เป็นไปตามจังหวะที่ใจอยากจะให้เป็น

ช้า เนิบนาบ แต่เน้นหนักในทุกสัมผัส ทำให้ร่างที่ถูกยกลอยในน้ำถึงกับส่งเสียงไม่เป็นภาษา แต่เพียงไม่นานเจ้าของเสียงนั้นก็กลับกลายมาเป็นผู้ควบคุมจังหวะร้อนนี้เสียเอง จนฝ่ายที่เริ่มต้นก่อนถึงกับส่งเสียงทุ้มต่ำที่แสดงถึงความพึงใจออกมาโดยไม่รู้ตัว

และเสียงนั้นก็เป็นเหมือนแรงกระตุ้น ให้จังหวะนั้นเร่าร้อนขั้นเรื่อย ๆ คนนำจังหวะคงลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ เป็นคนที่ยืนกรานปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในที่แจ้งอย่างนี้เป็นแน่



“อ้าห์” สองเสียงสอดประสานเมื่อการเดินทางกลางท้องทะเลภายใต้ผืนสีครามได้สิ้นสุดลงในเวลาเดียวกัน

ไม่มีเสียงพูดคุย ในเวลานี้ที่ได้ยินมีเพียงแต่เสียงหอบหายใจของคนสองคนที่เกือบจะเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกัน ก่อนจะมีเสียงคล้ายคนตกใจหลุดออกมาไม่ดังนักจากร่างที่เล็กกว่า เมื่อความคับแน่นในร่างถูกถอดถอนไปในฉับพลัน จากนั้นก็เหลือเพียงแต่เสียงหายใจและเสียงลมที่พัดผ่านสองร่างที่กอดกันแน่นจนแถบจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันไปเพียงเบา ๆ





“เข้าบ้านเลยไหม”

“อืม”

“ขี่หลังกรดีกว่า เดี๋ยวพาเดินเข้าบ้าน” กันต์ไม่ตอบอะไร แต่พอผมปล่อยตัวเขาลงยืน เขาก็เข้ามาโอบรอบคอผมจากด้านหลัง แล้วปล่อยให้ผมยกตัวเข้าขึ้นหลัง ก่อนจะซบหน้าลงกับบ่าผมด้านหนึ่งแล้วนิ่งเงียบไป ปล่อยให้ผมพาเข้าบ้าน

.
.
.




“ตายแล้ว คุณกันต์เป็นอะไรคะ” เสียงป้านิ่มยกมือทาบอกแล้วถามขึ้นอย่างร้อน พร้อมเร่งสาวเท้าเดินมาหาทันทีที่เห็นผมพากันต์ขี่หลังเข้ามาในบ้าน

“ยังไม่ตายครับป้านิ่ม กันต์แค่หกล้มครับ สงสัยข้อเท้าจะเคล็ดผมเลยพาขี่หลังมา” ผมโกหกคำโต ก่อนที่กันต์จะตบมือที่บ่าผมเป็นการส่งสัญญาณให้ผมปล่อยตัวเขาลง พอเขาลงยืนผมก็เอามือข้างนึงช่วยจับแขนพยุงตัวเขาไว้ ที่ต้องช่วยพยุงไม่ใช่เพราะแสร้งทำเป็นว่ากันต์เจ็บจริง แต่เขาเจ็บจริงต่างหาก เพียงแต่ม่ใช่ที่ข้อเท้าเท่านั้นเอง

“ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าเอายาตามขึ้นไปให้” ป้านิ่มบอกด้วยความเป็นห่วง ผมขอโทษนะครับป้า

“ไม่เป็นไรครับป้านิ่ม เดี๋ยวกันต์ลงมา แล้วนี่เจ้ารักยังไม่ลงมาอีกหรอครับ” กันต์ถามหาไอ้เปี๊ยก

“ลงมาแล้วค่ะ แต่บ่นว่าลืมของเลยวิ่งกลับขึ้นไปเอา พูดถึงก็มาพอดี” พอป้านิ่มพูดบอก ผมกับกันต์หันไปทางบันไดแล้วก็เห็นไอ้เปี๊ยกสะพายกล้องวิ่งลงมา

“โหย พวกพี่อ่ะไปเล่นน้ำไม่มีชวน” พอมันมาถึงแล้วเห็นผมกับกันต์ตัวเปียกก็ลากเสียงบ่นเลย

“ตื่นสายเองช่วยไม่ได้ หิวก็ไปกินข้าวก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอ พี่ไปอาบน้ำก่อน” ผมบอกแล้ว พากันต์เดินขึ้นไปข้างบน

.
.
.


“เจ็บมากหรือเปล่า” ผมถามขณะใช้ฟองน้ำที่เต็มไปด้วยฟองจากเจลอาบน้ำกลิ่นหอมเย็นถูไปตามแขนของคนที่นั่งซ้อนหน้าผมอยู่ในอ่างอาบน้ำ

“ไม่เป็นไร ดีขึ้นแล้ว” กันต์ตอบ แล้วเอนตัวพิงอกผม ส่วนผมก็เอาฟองน้ำวางไว้ที่ขอบอ่าง แล้วค่อยสอดแขนเข้าโอบตัวกันต์ไว้หลวม ๆ และนอนแช่น้ำอุ่นกันอยู่เงียบ ๆ สักพัก ก่อนจะพากันล้างตัว แล้วออกไปแต่งตัวเพื่อลงไปกินมื้อเช้าที่ป้านิ่มเตรียมไว้ให้
   
--------------------------------------------------------
“กันต์ กันต์” ผมเดินเข้ามาเรียกคนที่นอนหลับอยู่ หลังจากมื้อเช้ากันต์ก็ถือหนังสือออกมานอนอ่านหลังบ้าน ส่วนผมออกไปเดินถ่ายรูปเป็นเพื่อนไอ้เปี๊ยก พอแดดเริ่มแรงจัดถึงพากันเดินกลับมาบ้าน แล้วก็กะว่าจะออกไปข้างนอกตามที่วางโปรแกรมไว้เลยเดินมาตามกันต์ แต่พอมาถึงก็เห็นคนที่บอกว่าจะออกมานอนอ่านหนังสือหลับสนิท โดยที่มีหนังสือกางไว้บนอก

“กลับมาแล้วหรอ กี่โมงแล้ว”

“สิบโมง จะออกไปกันเลยไหม” ผมถามแล้วฉุดมือกันต์ให้ลุกขึ้นนั่ง

“จะไปไหนบ้าง” กันต์ถามเพราะยังไม่รู้ว่าวันนี้เราจะไปไหนกันบ้าง เมื่อคืนได้แต่บอกไอ้เปี๊ยกไว้ว่าวันนี้อยากไปไหนให้ไปคิดมาเดี๋ยวพาไป แล้วมันก็มาบอกผมเมื่อเช้าตอนที่ออกไปเดินถ่ายรูปกัน

“สถานีรถไฟหัวหิน” ผมบอกกันต์

“ไปทำอะไรสถานีรถไฟ”

“ไอ้เปี๊ยกมันบอกว่าอยากไปถ่ายรูป มันเห็นรูปที่เพื่อนมันมาแล้วถ่ายรูปไปอวดมัน มันเลยอยากไปถ่ายรูปบ้าง” ผมตอบ

“แล้วไปไหนอีก” กันต์ถาม ก่อนยื่นมามาจับแขนผม แล้วดึงตัวเองลุกขึ้น ส่วนไอ้เปี๊ยกตอนนี้วิ่งขึ้นไปเอาของข้างบน เดี๋ยวคงลงมา ส่วนของผมกับกันต์ก็ไม่มีอะไรมีแค่โทรศัพท์ กระเป๋าตังค์ กุญแจรถ ซึ่งถือลงมาไว้ข้างล่างหมดแล้ว เดี๋ยวเดินเข้าไปเอาในบ้านแล้วก็ออกไปได้เลย

“ตลาดน้ำหัวหินสามพันน้ำ” ไอ้เปี๊ยกมันหาข้อมูลมาสาธยายให้ผมฟังว่าตลาดน้ำที่มันว่า เป็นตลาดน้ำที่มีบรรยากาศแบบรัตนโกสินทร์ย้อนยุคสมัยรัชกาลที่ 6 อยู่บนเนื้อที่กว่า 100 ไร่ พอฟังมันพูดแล้วผมก็ชักห่วงว่ากันต์จะเดินไหวหรือเปล่า

“จะเดินไหวหรือเปล่า” ผมถาม

“ได้ ไม่เป็นอะไร”

“แน่นะ” ผมถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ
 
“คราวหน้าลองเองไหมล่ะจะได้ไม่ต้องมาถาม”

“โหย อย่าพูดอย่างนั้นดิ ก็เป็นห่วง” 

“ทีตอนทำไม่เห็นจะห่วง ทีตอนนี้ทำมาห่วง” กันต์พูดแล้วเดินนำเข้าบ้าน จนผมต้องรีบเดินตามไปให้ทัน

“ก็ห่วงตลอด แต่ตอนนั้นมันอยากนิ” ผมพูด แล้วทำหน้าแบบที่คิดว่าดูเจี๋ยมเจี้ยมที่สุดเท่าที่จะทำได้

“น้องมาแล้ว” กันต์เตือนผมเมื่อได้ยินเสียงรักวิ่งลงบันไดมา

“ไปกันยัง” ไอ้เปี๊ยกเดินเข้ามาถามเราสองคน

“ไปสิ” กันต์ตอบแล้วคว้าวางแขนพาดไหล่ไอ้เปี๊ยกก่อนจะพากันเดินออกไปหน้าบ้าน โดยมีผมเดินตามออกไป เพื่อไปทำหน้าที่สารถี ถึงเวลานี้หน้าตาหล่อ ๆ ก็ช่วยอะไรไม่ได้ต้องน้อมรับตำแหน่งสารถีด้วยความเต็มใจอย่างเดียว

-------------------------------------------------------------





กลับมาพร้อมคำแก้ตัว แฮะๆ เนื่องด้วยโน้ตบุ้คเก่าเกเรได้ทำการดับชีพตัวเองไปเมื่อเดือนที่แล้ว
และเพิ่งได้ฤกษ์หาคอมพ์ใหม่มาใช้แทนเมื่อสามวันที่ผ่านมา จึงไม่ได้ทำการลงตอนใหม่มาเดือนกว่าๆ
ตอนนี้ได้เครื่องใหม่แล้ว ก็จะไม่หายไปนานแบบนี้อีกแล้วค่ะ
ส่วนอีกเรื่องหนึ่งก็จะตามมาลงให้ช่วงวันหยุดนี้นะคะ รอกันอีกนิดนึง 

[eaey]

หายไปนาน

[Salome]

ขุ่มชื่นหัวใจได้อ่านตอนต่อแล้ว
ทะเลหวานบวกหื่นไปอีกคู่ 
  ขอบคุณที่มาต่อนะคะ

[sakiko]

รอ นะค่ะ

[Horizon]

หายนานจนต้องไปอ่านตอนก่อนหน้า
 
+1

[Chocorun]

และแล้วก็... กลางทะเล 

ตั้งหน้าตั้งตารอมานาน พอกลับมาก็พากันชุ่มชื่นหัวใจเลย

[nn~~NN]

หายไปนานเลยนะคะ 
กลับมาพร้อมความระทวย...... อร๊ายยย พี่กันต์ขาาาา 

[yeyong]

คู่นี้ยังวาบหวาม ปนหวิวเหมือนเดิม

[noomasoi3]

  หวานจัดจนพอหายคิดถึงกันไป 

[NumPing]

กรเอ้ย out door ซะด้วย

โดนเหวี่ยงเลย ฮ่า ฮ่า 

[CarToonMiZa]

หวานกันตลอด

[arjinn]

เค้ารักสองคนนี่อ่ะ

[rujaya]

น่ารักกันจริงจิ๊งงงงงงงงงงงง 

[Sweet cream]

อ้าย เอ้าท์ดอร์แบบนี้เค้าเขินนะตัวเอง 

[Mafia Mania]

ทำเอาเขินตาม 

[gumrai3]

  กลางเเจ้ง ไหนกันต์บอกไม่อยากเเต่สุดท้ายเป้นคนนำ

[iforgive]

กรเป็นประเภทรักต้องแสดงออกน่ะ อิ อิ อิ

[Na na]

รักเปิดเผยใช่ไหมแบบนี้ อิอิ 

[super_yow]

อ้ายยยยยยยยยย

อิน้องตามมาจากในเด็กดีจ้า ชอบนิยายที่พี่เขียนสุดๆ #ยกนิ้ว

[Noo_Patchy]