หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[Rockstar]

แอบคิดว่าป่านชอบพี่กาวน์นะ แต่ก็ไม่รู้สิเดาเอา
เพราะดูป่านกลัวๆ เกรงๆ แปลกๆ (เพราะถ้าจะรัก ผญ คงไม่คิดมากขนาดนี้)
ถ้าจริงอย่าได้กลัวเลย ความรัก คิดจะรักก็ลุยก่อน
ปัญหามันมีไว้แก้....อาจจะดูห่ามไปสักหน่อย
แต่ทำตามใจตัวเองแล้วไม่เดือดร้อนใครก็น่าจะโอเคนะ
กันต์ กับ กร คู่นี้ลงตัวมาก น่ารักสุดๆ ดูเป็นผู้ใหญ่ สมเหตุสมผล
ชอบๆ

[nunamicky]

ป่านกับพี่กาวน์
อยากอ่านอ่ะ
แต่ก่อนอื่นขอรู้อดีตของพี่กาวน์กับพี่ของป่าน(จำชื่อไม่ได้อ่ะ)ปอนด์ป่ะ?

[love2y]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านทันปัจจุบันแล้ววววววววว
บอกตรงๆ ตอนแรกไม่คิดจะอ่าน อาจเป็นเพราะชื่อเรื่องไม่ดึงดูดใจเราเท่าไหร่
แต่วันนั้น นึกยังไงไม่รู้กดเข้ามาอ่าน พออ่านแล้วรู้ว่าพระเอกอายุน้อยกว่า ก็เลยสนใจ ^^
อ่านมาเรื่อย พออ่านได้ครึงนึงก็ ไปเห็นอีกเรื่องนึง กาวน์ป่าน เฮ้ย ชื่อคุ้นๆ
ก็เลยย้อนกลับมาดูชื่อคนแต่ง ((อันนี้เป็นนิสัยเสียส่วนตัวที่ไม่ชอบจำชื่อคนแต่ง))
เราก็เลยไปอ่านเรื่องนู้นก่อนจนจบ แล้วก็ย้อนกลับมาอ่านเรื่องนี้จนทันปัจจุบัน

ชอบนะคะ ชอบภาษา ชอบสำนวน ลื่นไหลดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ ^^
ว่าแต่....ไรเตอร์มีแต่งไว้กี่เรื่องคะ เราจะได้ไปตามอ่านอีก ^^

[kitty]

 :serius2:อยากรุเรื่องน้องป่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

[Little Devil]

น่ารักมาก
ความรักสัมผัสได้ด้วยใจ
+1

[dahlia]

ป่าน คงกำลังสับสน ก็นะ อีกฝ่ายดันเป็นไอ้พี่กาวน์นี่น่า เข้าใจยากจะตายชักแถมยังประหลาดๆคนอีกตั้งหาก

ไม่เหมือน กร น่ารักกว่าเยอะ

[หมวยลำเค็ญ]

คิดถึง กร กันต์ จังเลยค่ะ ชอบจังคู่นี้ รักไม่หวือหวา แค่มองตาก็รู้ว่ารัก
รอ น้องป่านเผยใจ พี่กาวน์จะเอายังไง วานเฉลยจ๊ะ 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

หวานตลอดเลยคู่นี้ ชอบชอบ

[Chocorun]

น่ารักจริง น่ารักจังนะกันต์กับกร
หาเรื่องหวานกันได้ตลอด
 

ส่วนน้องป่านกับอิคุณพี่กาวน์คงต้องลุ้นหนัก

[OHmeza019]

เปนไงละ ฮาๆๆ
อยากรู้มองเค้ายังไง ฮ่าๆๆๆ
เอิ๊กๆๆ เเบบนี้เค้าเรียกว่า หาเรื่องใส่ตัวครับ ฮ่าๆๆ
ชอบเจงๆๆเลยเเบบนี้

[bellity]

พี่กาวชัวร์เลยคู่กรณีของป่านอ่ะ 

[Sweet cream]

ไม่รู้ใครหาเรื่องทำหวานกันแน่น้า
ธรรมดาว่าหวานแล้ว
ถ้าตั้งใจหวานสุดๆ คงใจละลายกันไปข้างอ่ะ

[PeeYaR]

มองกันไปซะขนาดนั้นแล้ว
เจออะไรในสายตากรบ้างล่ะพี่กันต์ >.<
อิอิ

[boylove_yj]

 

นิดเดียวเท่านั้นนนนนนนนน

[wan]

คู่พี่สบายไปแล้ว
น้องป่านกำลังมีปัญหาหัวใจ กับใครคนนั้น
  ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ชมรมคนรักป่า 
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับ

[qq_oo]

น้องป่านแอบปิดบังอะไรเอ่ย
+1

[Angel_K]

ตอนที่ 45 เบื่อกันหรือยัง


“รู้หรือยังว่า กรมองกันต์แบบไหน” กรถามผมในขณะที่ผมกำลังนอนซบอยู่บนตัวเขา โดยที่น้ำหนักตัวของผมเกือบทั้งหมดถูกเขารับเอาไว้ แล้วก็ใช่ว่าเขาจะยอมนอนนิ่งให้ผมใช้เขาต่างหมอนต่างที่นอนได้โดยไม่หวังผล เพราะเขาสามารถเก็บเกี่ยวสิ่งตอบแทนจากผมได้ไม่หยุดหย่อน และนั่นก็ไม่พ้นการที่เขาจะได้ลากไล้ จับ แตะ หรือสัมผัสไปบนร่างของผมอย่างที่ใจเขาต้องการ

เพียงชั่วเวลาไม่กี่นาทีที่ผมได้นอนนิ่งๆ อยู่แบบนี้ ปลายจมูกของเขาก็กดลงมาบนแก้มชื้นเหงื่อของผมไม่รู้กี่ครั้ง และไม่ให้เป็นการน้อยหน้ากัน ปลายจมูกนั้นก็ส่งแรงกดเบาๆ ลงที่ขมับด้วย เขาคงคิดกลัวไปว่า ร่างกายผมจะเกิดอาการน้อยใจกันหากเขาให้ความสำคัญกับไปที่ส่วนหนึ่งส่วนใดมากกว่า ส่วนมือของเขาก็ทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้กับปลายจมูก เพราะผมรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นที่แผ่นหลัง และสัมผัสจากปลายนิ้วที่คอยเกลี่ยเส้นผมชื้นตลอดเวลา  

และจากการที่ผมซบหน้าแนบอยู่กับแผ่นอกของเขาแบบนี้ มันทำให้ผมได้ยินเสียงหัวใจของเขาดังก้อง คราแรกที่ได้ยินเสียงหัวใจนั้นเต้นเร็วระรัว ก่อนจะลดลงและเข้าสู่ภาวะปกติ ผมฟังเสียงนั้นเป็นเหมือนเสียงดนตรีที่ขับกล่อมให้ผมเข้าสู่ภวังค์อย่างช้าๆ แต่เมื่อกำลังจะผล็อยหลับ กลับได้ยินคำถามๆ หนึ่งขึ้นมาเสียก่อน และผมก็ไม่อยากพลาดที่จะตอบคำถามนั้น  “รู้หรือยังว่า กรมองกันต์แบบไหน” รู้... ผมรู้แล้ว ผมคิดในใจแล้วระบายยิ้มจางๆ ให้กับตัวเอง ก่อนจะตอบเขา


“อื้ม” เสียงงึมงำในลำคอของผมถูกส่งออกไปแทนการตอบคำถามนั้น พร้อมกับยืนยันคำตอบที่ส่งออกไป โดยการเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพอให้ปลายจมูกของผมสามารถกดลงไปที่ปลายคางของเจ้าของคำถามนั้นได้ และการที่ผมเลือกตอบเพียงแค่นั้น เป็นเพราะผมรู้สึกได้ว่าเสียงของตัวเองคงแหบพร่าเกินกว่าจะส่งเสียงตอบกลับไปเป็นประโยคยาวๆ ได้ หรือบางทีอาจเป็นเพราะผมไม่มั่นใจนักว่า ผมมีแรงพอที่จะส่งเสียงตอบ

“เข้าใจว่ายังไงครับ” ถึงผมจะตอบออกไปแบบนั้นแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเจ้าของคำถาม ยังไม่พอใจกับคำตอบที่ผมส่งกลับไปเท่าไรนัก คำถามที่เจาะจงมากขึ้นถึงได้ถูกส่งมาที่ผมอีกครั้ง ซึ่งผมก็ยินดีเสมอที่จะตอบ


“รัก”


คำตอบเพียงสั้นๆ เหมือนเคยถูกเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ การส่ายหน้าอย่างช้าๆ ที่แสดงถึงการปฏิเสธจากอีกคน จนผมที่เงยหน้าสบตากับเขาอยู่ต้องหยัดตัวขึ้นมา ทั้งที่รู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองนั้นหนักอึ่งเกินกว่าที่เคย ยังไม่นับรวมเสียงจากหัวใจที่กำลังเต้นระรัวอยู่ในอก หลังจากที่มันเพิ่งสงบลงไปได้ไม่นาน


“ไม่ใช่... แค่รัก”


“แต่เป็น... รักมาก”


“รักมากเลย... รู้ไหม”


“รู้สิ ทำไมจะไม่รู้” ผมกำลังยิ้มและพูดตอบอยู่ในใจ ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ก็ในเมื่อทุกอย่างที่เขาทำมันบอกผมอยู่แล้ว

จนบางครั้งผมยังคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีใครยอมทำให้ผมได้ขนาดนี้ อะไรที่เขารู้ว่าผมต้องชอบ ต้องดีใจ หรือยิ้มได้ เขาก็ทำให้ผมได้ ตอนแรกที่เริ่มคบกันผมยังไม่คิดนะว่า เขาจะกลายมาเป็นคนที่ดูแลผมได้ และยังทำได้ดีขนาดนี้ เพราะเราสองคนต่างก็เป็นลูกชายคนเดียวของบ้านกันทั้งคู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่า บ้านเขาเองก็คงดูแลลูกชายเขามาอย่างดีไม่แพ้ที่บ้านผมแน่ๆ จากคนที่เคยมีคนคอยดูแล คอยเอาใจ แล้วต้องมาเป็นคนดูแลผมแทน ยอมรับเลยครับว่าเขาคงเหนื่อยและต้องใช้ความอดทนอยู่เหมือนกัน ถึงเขาจะบอกว่าอยากทำแบบนั้นก็ตาม

เขาทนผมโวยวาย อารมณ์ไม่ดีใส่ ทำตัวไม่ดีใส่เขามาก็หลายเรื่อง หรือแม้กระทั่งทำให้เขาต้องเป็นกังวลกับผม ยอมรับเลยว่า ช่วงแรกผมคิดถึงตัวเองมากกว่าคิดถึงเขานะครับ อาจเรียกว่าช่วงลองของก็ได้มั้งครับ คือ รู้ว่ารัก ไม่ได้หมายถึงเขารักผมฝ่ายเดียวนะ ผมเองก็รู้ตัวแล้วว่ารัก แต่มันยังกลัวๆ ครับว่า จะคบกันไปได้นานแค่ไหน เขาจะทนกับผมได้หรือเปล่า เพราะแบบนั้นผมเลยอยากทำอะไรก็ทำ แล้วก็คิดแค่ว่าทนได้ก็ทน จะได้รู้กันไป

มันเลยมีแค่ครั้งเดียวที่ผมกับเขาทะเลาะกันแรงๆ ก็เรื่องแฟนเก่าผมนั่นแหละครับ ตอนนั้นผมยังไม่มั่นใจในตัวเขาเท่าไร แล้วยิ่งคิดว่าหลายๆ อย่างในชีวิตผมมันต้องเปลี่ยนไป มันเลยทำให้ผมลังเลอยู่ และครั้งนั้นผมตกใจจริงๆ นะครับ ที่เห็นกรทำสีหน้าแบบนั้น เขาแสดงออกมาหมดว่าโกรธ โมโห ผิดหวัง และเสียใจ ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมกลัวกรนะ เพราะเขาเสียงดังมาก แล้วยังทำผมเจ็บตัวอีก แต่พอมองตาเขาดีๆ มันไม่ใช่แค่โกรธครับ แต่มันแสดงออกถึงความผิดหวัง ความเสียใจ ผมเองก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปอยู่แล้ว มันยิ่งรู้สึกแย่เขาไปอีก แล้วก็กลายเป็นว่าตอนนั้นผมเองก็กลัวเหมือนกัน กลัวว่าจะต้องเสียเขาไป รู้ใจตัวเองเลยครับว่า ขาดเขาไม่ได้แล้ว

เพราะแบบนี้ผมเลยต้องขอบคุณเขามากๆ ที่ยอมอดทนกับคนอย่างผม


ผมจะหาใครได้ดีเท่านี้อีก คงไม่มีแล้วล่ะครับ เขาน่ะดีทุกอย่าง เป็นคนที่ดีมาก มากจนผมคิดได้ว่าผมเองก็ควรจะดีให้สมกับที่เขารัก อาจจะไม่ดีที่สุด แต่ก็อาศัยความตั้งใจล่ะครับ เพราะไม่อยากนั้นผมคงได้ถามตัวเองบ่อยๆ และตอบไม่ได้เสียทีว่า “เขารักผมที่ตรงไหน” ให้ผมหาคำตอบมาตอบตัวเองได้สักข้อก็ยังดีครับ




“ขอบคุณ”


ผมบอกเขา ก่อนหยัดตัวขึ้น แล้วก้มหน้าลงไปใกล้เขา และย้ำคำขอบคุณนั้น ด้วยการแตะริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของคนด้านล่างอย่างแผ่วเบา มันเป็นเพียงแค่การแตะสัมผัสลงไป แต่ให้ความรู้สึกที่นุ่มนวลอย่างที่สุด ก่อนจะถอนออก มันเหมือนครั้งแรกที่ผมจูบเขาในรถ พร้อมกับการไล่ให้เขาไปหาคำตอบสำหรับตัวเขาเองว่า “เขามองผมแบบไหน”


ในแววตาที่ผมเคยค้นหาคำตอบ


จนถึงตอนนี้ผมหาคำตอบนั้นพบแล้ว และจะรักษาคำตอบนั้นไว้ให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้


และแน่นอนว่าสัมผัสแม้เพียงแผ่วเบา แต่มันกลับเรียกร้องความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาได้อีกครั้งอย่างคนไม่รู้จักพอ ตอนนี้มีเพียงหน้าผากของเราทั้งคู่ที่แนบไว้ด้วยกัน เราต่างนิ่งและมองตากันอยู่อย่างนั้น คล้ายกับว่าเราต่างกำลังมองหาอะไรสักอย่าง... ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้นมา


“ทำแบบนี้จะไม่ได้นอนนะ รู้ไหม”


แล้วแบบนี้ ผมควรจะตอบเขาว่า “รู้” ดีไหม

“อื้อ...”



..................................................................



“เรียกป่านไปด้วยนะ” ผมงัวเงียขึ้นมาบอกกร ที่กำลังหยิบนาฬิกาบนโต๊ะวางของที่อยู่ในห้องแต่งตัวขึ้นมาใส่ พอได้ยินเสียงกรก็เดินเข้ามาหาผมที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง

“เมื่อวานป่านไม่ได้เอารถมา” ผมพูดต่อ กรพยักหน้ารับคำ ก่อนนั่งลงมาบนเตียงข้างผม

“จะไปทำงานกี่โมง” เขาถาม แล้วก้มลงมาหอมแก้มผม พอกรยันตัวขึ้นนั่งเหมือนเดิม ผมก็เอานิ้วไปเขี่ยๆ จิ้มๆ มือเขาเล่น แต่ไม่ทันไรมือของผมก็ถูกรวบไปอยู่ในมือเขาเสียก่อน

“เก้าโมงค่อยออกไป ขอนอนอีกชั่วโมง” ผมตอบ ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมง กะว่านอนต่อสักแปดโมงค่อยตื่นขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวแล้วออกไปทำงาน

“ไปสายนะเดี๋ยวนี้” กรว่าผมแบบไม่จริงจัง แล้วยื่นมือมาบีบปลายจมูกผมเบาๆ ก่อนจะปล่อยให้ผมนอนดีๆ

“แล้วก็กลับดึก” ฟังจากน้ำเสียงของกรคราวนี้เหมือนกับว่าเขากำลังบ่นหรือตัดพ้อผมอยู่

ปกติกรไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ หรือว่าเขาเก็บเรื่องนี้มานานแล้ว จะว่าไปผมเองก็ไม่เคยถามเขาเหมือนกันว่าเวลาผมกลับดึกๆ แล้วเขาต้องมานั่งรอ เขารู้สึกยังไง แล้วเขาเป็นคนที่จะรอกินข้าวพร้อมผม น้อยครั้งมากที่จะกินก่อนถ้าผมไม่กลับดึกจริงๆ ยกเว้นช่วงที่เขาแอบทำเซอร์ไพรซ์วันเกิดให้ผมนะครับ ช่วงนั้นกรกินข้าวนอกบ้านกับเพื่อนเขาตลอด แล้วก็ซื้อกลับมาเผื่อผม แต่ปกติแล้วเขาจะทำกับข้าว หรือถ้าขี้เกียจจริงๆ ถึงจะซื้อเข้ามา แล้วรอผมกลับมากินพร้อมกัน ส่วนใหญ่ก็เลยสองทุ่มไปแล้ว

แล้วเดี๋ยวนี้กรเขาไม่ค่อยได้เจอกับเพื่อน คงเพราะเป็นช่วงฝึกงานด้วย พอเลิกงานจากที่ออฟฟิศเขาก็กลับบ้านเลย อาจจะมีไปออกกำลังกายบ้าง แต่ก็เป็นที่ฟิตเนสกับสระว่ายน้ำที่คอนโดฯ แต่ยังไงเขาก็อยู่คนเดียว ผมไม่ได้ไปกับเข้าบ่อยเหมือนช่วงแรกที่มาอยู่ด้วยกัน ผมเลยไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกเบื่อขึ้นมาบ้างหรือเปล่า บางที่ผมอาจจะคิดมากไป แต่ถ้าคิดถึงความรู้สึกของคนที่รอ มันก็น่าเห็นใจนะครับ แล้วผมก็ไม่อยากให้เรื่องนี้มันกลายมาเป็นเรื่องที่ทำให้ผมกับเขาไม่เข้าใจกันขึ้นมาในวันหนึ่ง และตอนนี้ผมก็รู้แล้วครับว่า ถ้ามีอะไรแล้วไม่พูดกันตรงๆ ผลมันจะเป็นยังไง เรื่องนี้ก็จากช่วงวันเกิดผมอีกนั่นแหละ เหมือนช่วงนั้นจะสอนอะไรผมเยอะครับ

“อยากให้กลับเร็วหรอ” ผมถาม

“อยากสิ แต่รู้ว่างานเยอะ หลังช่วงนี้ไปก็กลับตามปกติแล้วใช่ไหม” เขาพูดบอกผมตามจริง ซึ่งถือว่าเป็นข้อดีอีกข้อของเขาเลยครับ

“อื้ม” ผมตอบรับเขา หลังปีใหม่ไปงานผมก็น่าจะเบาลงไปเยอะล่ะครับ

“เบื่อหรือเปล่า” ผมถามเขา แต่เขาส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะพูดออกมา

“ไม่ได้เบื่อหรอก ไม่ต้องคิดมากนะ แค่เป็นห่วงเฉยๆ กว่าจะกลับมากินข้าวก็ดึก ตอนเย็นไม่หิวหรอ มีอะไรกินรองท้องหรือเปล่า” เขาพูด ส่วนผมก็ส่ายหน้าปฏิเสธคำถามของเขาก่อนจะพูดต่อ

“ที่กลับดึก เพราะกันต์ไม่อยากเอางานกลับมาทำที่บ้าน ถ้าเอางานกลับมาก็ทำแต่งาน ไม่อยากให้กรเห็นแล้วคิดว่ากันต์ไม่สนใจกร ก็เลยอยู่ทำจนเสร็จทีเดียวที่ออฟฟิศ กลับมาจะได้อยู่ด้วยกัน” ผมเล่าความคิดของตัวเองให้เขาฟัง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมเอางานกลับมาทำต่อที่บ้านตลอด แต่พอมีกรเข้ามาอยู่ด้วย ผมก็ไม่อยากเอางานกลับมาทำ เพราะเคยคิดว่าถ้าผมกลับมาแล้วเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน มันก็เหมือนว่าผมไม่สนใจเขา สู้ทำงานกลับมาดึกหน่อย แต่กลับมาแล้วได้ใช่เวลาทั้งหมดกับเขาคนเดียวมันน่าจะดีกว่า แต่ผมก็ไม่เคยถามความเห็นเขาหรือบอกให้เขารู้

“วันนี้กลับดึกอีกไหม” กรถาม

“อื้ม แต่ไม่เกินสองทุ่ม” ผมตอบ กรก็พยักหน้ารับ

“ป่านเคยเล่าให้ฟังบ้างหรือเปล่าว่าไปชอบใครอยู่” ผมลองถามเรื่องป่านกับกรดู เพราะเห็นว่าเขาก็สนิทกันพอสมควรครับ อยากรู้แต่ยังไม่อยากไปถามป่านมันครับ ต้องมาสืบเอาเองแบบนี้

“คนใกล้ตัวมั้ง” กรตอบ แบบนิ่งๆ

“รู้หรอว่าใคร” ผมถามต่อ ลองตอบแบบนี้คงต้องรู้อะไรบ้างแน่ๆ

“กรไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวสาย” กรไม่ตอบผม แต่พูดตัดบท แล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป และก่อนที่จะไปก็ไม่ลืมที่จะก้มลงมาหอมแก้มผม เขาจะชอบอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ แต่ผมก็รู้สึกดีนะครับ แล้วไม่นานผมก็หลับไปอีกรอบ ส่วนเรื่องที่อยากรู้เอาไว้ก่อนแล้วกันครับ  
 
...............................................................


ไม่ได้เขียนตอนยาวๆ กับเขาสักที เอาไว้ตอนหน้าจะมาแบบยาวๆ
ให้อ่านกันแบบจุใจนะ รอกันอีกนิดนึง

[anajulia]

^
^
^
จิ้มๆน้องกวาง
ตอนหน้ามายาวๆจริงนะคะ
พี่นุ่นจะรอ

เฮ้อ.......กันต์กับกร คุยกันแบบนี้ดีจังเลยน้า
อยากจะมีความรักดีดีแบบนี้บ้าง หงิงๆ
กรนี่ก็ความรู้สึกไวเรื่องของป่านแฮะ คงเพราะตอนนั้นมองไปเห็นตั้งแต่ที่โรงหนังด้วยสิเนอะ
พอมาบวกกับข้อมูลโน่นนี่เลยยิ่งเหมือนจะรู้ กรน่ารัก เคารพความเป็นส่วนตัวและการตัดสินใจของเพื่อน
ปลื้มผู้ชายแบบนี้ที่สุดเลยค่ะ

[sakiko]

ในที่สุด ด  ด ด ด  ก็ได้ อ่า น นน

แล้วจะรอ ตอนยาวๆๆ  นะค่ะ 

ตอนนี้ มา โหมด หวาน ปน ซึ้งๆๆ  ชอบจัง   

[yeyong]

มาต่อให้คนอ่านกระชุ่มกระชวย ก็ดีแล้วค่ะ
จะรอตอนหน้านะคะ

[kitty]

 

[nunamicky]

 เป็นคู่รักที่น่าอิจฉาที่สุดเลย

[N.T.❁]

น่ารักจัง 

[iforgive]

จัดประกวดคู่รักในฝัน  รับรองคู่นี้ต้องได้รางวัลแน่
ชีวิตเราจะต้องการอะไรมากไปกว่า  การมีคนรักที่จริงใจ ห่วงใย และดูแลเราได้แบบนี้ล่ะ จริงมั๊ย

[Miyabi]

กันต์กับกรน่ารักจัง 
แอบตกใจกับชื่อตอนเล็กน้อย

[pattybluet]

อบอุ่นตลอดคู่นี้ ปลาบปลื้ม
ไม่ใช่แค่รัก แต่เป็นรักมากกกกก เค้าด้วยๆๆๆ รักคู่นี้เหมือนกัน  

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
บวกให้ความรักดีๆของคู่รักในดวงใจ

[boylove_yj]

เฮียกันต์ เฮียกร

โอยยยยยยยยยย

น่ารัก

ไอ้หมวยปลื้มมมมมมม

[LalaBam]

เบื่อกันหรือยัง

ไม่เบื่อหรอกจ๊ะ 

[Little Devil]

น่ารักมาก
รออ่านตอนยาววววววว
+1

[knightofbabylon]

กร  รู้อะไรก็ช่วยรีบบอกกล่าว คนอ่านอยากรู้มากกกกกก..ก คิกๆ




ทำไมกันต์กับกรน่ารักกันได้ขนาดนี้    อ่านไปก็ยิ้มไป
ชอบอ่ะ  เข้าใจกันดี ไม่งี่เง่า  โอ๊ยยยยยยย น่ารักเวอร์




 :กอด1:คุณAngel_K อารมณ์ดีจริงๆ