หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[wan]

เรื่องของป่าน คงจบยาก เพราะไอ้คนต้นเรื่องนี่แหละ   
ส่วนเรื่องเที่ยวปีใหม่ " ออกกำลังกาย ออกกำลังกาย "
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับ " ออกกำลังกาย ออกกำลังกาย " 

[LalaBam]

 
ขอให้สบายๆกันอย่างนี้ อย่าได้มีมาม่าอีกเล้ยยยยยยยยย

[Na na]

แอบใจเสียเล็กๆ ในตอนแรก แต่ก็มั่นใจว่าคู่นี้เขาคุยกันได้แน่ๆ
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย เป็นคู่ที่เข้าใจกันมากจริงๆ
นอกจากจะเข้าใจกันแล้ว ยังมีอะไรน่ารักๆ มาให้ยิ้มกันตลอด

เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆ สบายๆ ขอยกให้เป็นที่พักใจเลยเรื่องนี้

 

[Chocorun]

โธ่ น้องกรถูกพี่กันต์ว่าเป็นไอ้หื่นซะแล้ว
เครียดเรื่องน้องป่านก็จริง แต่ถ้าเป็นคู่ของตัวเองเนี่ย
น่ารักกันตลอดเลยนะ วางแผนไปเที่ยวปีใหม่กันแล้วด้วย
เดี๋ยวจะตามไปดูว่ากรกินเยอะแล้วจะมีวิธีเผาผลาญยังไง 

[knightofbabylon]

กันต์บางมุมบางอารมณ์เหมือนเด็กกว่ากร แต่น่ารัก ชอบจริงๆเลย



ส่วนไอ้คุณพี่กาวน์ที่เคารพวะคะ เหตุผลทั้งหมดทั้งปวงคุณพี่ก็ยังไม่เคลียร์นะคะ
คนอ่านรอดูสาเหตุทั้งหมดอยู่  ตอนนี้จะด่าคุณพี่ก็ด่าได้ไม่สุด
เพราะบางทีเหตุผลที่ยังไม่เปิดเผย ณ จุดนี้ มันอาจมีน้ำหนัก หรือผิดคาด ..
กว่าข้าเจ้าจะได้อ่านฉากหวานคงได้ชี้หน้าด่าคุณพี่ไปอีกหลายรอบ

(เหมือนจะเม้นผิดเรื่องแต่ไม่ผิดหรอกค่ะ เหตุการณ์มันต่อเนื่องแล้วพี่ท่านยังดันมาโผล่ที่นี่อีก ฮ่าๆ)




รอตอนต่อไปนะคะ 

[bbyuqin]

ฮู้วว...ลุ้นะในที่สุดก็เคลียร์ กำลังจะเริ่มต้นเวลาแห่งการสวีทอีกแล้ว อิอิ

[Mafia Mania]

พอจบปัญหา ก็พากันหวานเลย อิจฉานะ

[WhatLoveIs]

ปิดไว้นานแล้วนะ มาเปิดได้แล้วน้าา 

[Angel_K]

ตอนที่ 47 Merry Christmas


“กร” ผมเรียก พร้อมถือสูทสีเทาเข้มกึ่งลำลองไปยืนอยู่ด้านหลังเจ้าของชื่อที่กำลังยืนเลือกนาฬิกาข้อมือที่วางเรียงอยู่บนโต๊ะอย่างตั้งใจ พร้อมกับติดกระดุมที่ปลายแขนของเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สวมอยู่ไปด้วย พอเขาได้ยินที่ผมเรียกก็หันมามอง ก่อนจะยิ้มให้ แล้วยกแขนมาทางด้านหลังเพื่อสอดเข้าไปสวมสูทที่ผมถือรอไว้แล้ว

งานเลี้ยงบริษัทฯ ผมไม่ได้จัดแบบเป็นทางการอะไรมากเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ประจำปีที่จัดให้พนักงานได้ร่วมสนุกกัน เราสองคนเลยเลือกสูทแบบลำลองดูสบายหน่อย แต่ก็พบปะผู้ใหญ่ได้ไม่น่าเกลียด ของกรเขาเลือกสีเทาเข้มเกือบดำ ของผมเองก็สีเทาแต่อ่อนกว่าเขาเล็กน้อย

“อ่ะ หันหลังมา” กรพูด หลังจากจัดเสื้อผ้าของตัวเองจนเข้าที่ แล้วเดินไปหยิบสูทของผมที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้ามาถือรอให้ผมสวมเหมือนกับที่ผมทำให้เขา พอผมสวมเข้าไปเรียบร้อยแล้ว กรก็ให้ผมยืนอยู่เฉยๆ ก่อน เพราะเขากำลังดึงแขนเสื้อสูทของผมให้ขึ้นมาเกือบถึงข้อศอก จากนั้นก็พับแขนของเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในตามขึ้นมา เหมือนที่นิยมทำกันในตอนนี้ ผมก็ปล่อยให้เขาพับจนเข้าที่ทั้งสองข้าง

“อ่ะ หล่อแล้ว” กรพูด และยิ้มให้ผม หลังจากมองสำรวจผลงานของตัวเอง เมื่อพับแขนเสื้อให้ผมเสร็จแล้ว ส่วนผมลองทำตัวเป็นตุ๊กตาให้เขาแต่งตัวเล่นบ้างก็เพลินๆ ดี แล้วที่เขาทำให้ก็ไม่ได้ขัดใจอะไรผม ผมกลับชอบเสียอีก แต่ก็ขำๆ กับคำพูดเขาอยู่เหมือนกัน เขาทำอย่างกับแต่งตัวให้เด็กไปได้ที่ต้องมีคำชมต่อท้าย พอจัดการเสื้อผ้าผมเสร็จเขาก็หันไปหยิบนาฬิกาเรือนที่เขาซื้อให้ในวันเกิดผมมาสวมให้ ส่วนเขาเองก็หยิบนาฬิกาเรือนสีดำของเขาเองขึ้นมาสวม

“จะเอารถไปล้างก่อน ตามไปเจอกันที่ร้านนะ” ผมบอกกรให้ขับรถของตัวเองออกไปด้วย ส่วนผมจะขับรถไปทิ้งไว้ที่คาร์แคร์ใกล้ๆ คอนโดฯ เอาไปล้างก่อนขับขึ้นเชียงใหม่กันวันพรุ่งนี้ พอล้างเสร็จทางร้านจะขับมาส่งให้ที่คอนโดฯ ผมเลยบอกให้กรตามไปรับผมที่ร้าน แล้วค่อยไปที่โรงแรมด้วยกัน

“กันต์ออกไปเลยก็ได้ เดี๋ยวกรปิดห้องแล้วตามไป” กรบอกผม ผมเลยพยักหน้าให้ แล้วเดินออกจากห้องไป
.
.
.


“คนเยอะหรือเปล่า” กรถามผมตอนที่รับผมมาจากคาร์แคร์แล้ว และกำลังขับรถไปที่โรงแรมที่จัดงานเลี้ยงของบริษัทฯ ผม   

“สามร้อยกว่าคนได้” ผมบอก ปีที่แล้วมีแค่สองร้อยกว่า แต่เมื่อต้นปีขยายโรงพิมพ์เพิ่มอีกโรงคนเลยเพิ่มมาอีกเป็นร้อย

“อื้ม” กรตอบรับ

“แล้วที่บริษัทฯ มีงานหรือเปล่า” ผมถามถึงบริษัทฯ ของเขาบ้าง 

“มี จัดวันที่ 8 เดือนหน้า ไปด้วยกันนะ” กรบอกผม

“ไปสิ” ผมตอบ ก่อนจะเหความสนใจไปที่อื่น

“เค้กร้านนั้นน่ากินนะ แต่งสวยดี” ผมชี้ให้กรมองตามเข้าไปที่ตู้โชว์ในร้านเค้กขนาดกลางร้านหนึ่ง เมื่อรถมาจอดอยู่หน้าร้านพอดีตอนที่รถจอดติดไฟแดง ร้านไม่ใหญ่มากก็จริงแต่มองผ่านกระจกเข้าไปข้างในแล้วน่านั่งเชียวครับ แต่งร้านด้วยไฟสีส้มบรรยากาศดูอบอุ่นดี ส่วนเค้กที่โชว์อยู่ก็แต่งให้รับกับงานเทศกาล ผมเลยนึกอยากกินขึ้นมาทั้งที่ปกติไม่ค่อยกินของหวานอย่างพวกเค้กเท่าไหร่

“แวะไหม เลี้ยวไปจอดซอยข้างหน้าได้ ว่าไง จะไฟเขียวแล้วนะ” คนที่ขับรถอยู่หันมาถาม พร้อมกับเร่งเอาคำตอบ ไม่รู้ว่าถามแบบเอาจริงหรือเปล่า ส่วนผมมองนาฬิกาแล้วเห็นว่ายังเหลืออยู่ค่อนข้างเยอะกว่างานจะเริ่ม แล้วโรงแรมที่จะไปก็อยู่ข้างหน้านี่เอง ถัดไปอีกสองซอยก็ถึง เลยรีบตอบตกลง

“แวะๆ เดี๋ยวนั่งกินที่ร้านเลย” ผมรีบตอบ พอสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวกรก็เปิดไฟเลี้ยว แล้วเลี้ยวรถเข้าไปหาที่จอดในซอยข้างหน้า ซึ่งโชคดีที่มีที่ว่างเลยไม่ต้องเดินไกล

“เอาจริงแฮะ” กรพูด เขาคงไม่นึกว่าผมจะแวะจริงๆ ก่อนจะลงจากรถ แล้วเดินมาคู่กับผม

“ฉลองคริสต์มาส” ผมตอบแบบสบายๆ แล้วมองไปที่ถนนซึ่งรถเยอะพอสมควร ผมเห็นภายในรถหลายคันมีคนอยู่เป็นคู่ บ้างก็เป็นกลุ่มหรือเป็นครอบครัว พวกเขาคงพากันออกไปฉลองกับเทศกาลที่ไหนสักแห่ง ส่วนผมก็ถือโอกาสแวะมาฉลองกันแบบเล็กๆ ที่ร้านเค้กร้านนี้กันสองคนก่อนที่จะต้องเข้าไปเจอกับคนหมู่มาก

“ยินดีต้อนรับค่ะ” รอยยิ้มพร้อมเสียงทักทายจากพนักงานดังขึ้น เมื่อได้ยินเสียงกระดิ่ง ทันทีที่ผมเปิดประตูและก้าวเข้าไปในร้าน โดยมีกรเดินตามเข้ามา ผมเดินตรงเข้าไปที่ตู้โชว์เพื่อมองดูเค้กที่มองเห็นจากหน้าร้าน แทนที่จะเลือกดูจากเมนู เพราะอยากเห็นของจริงมากกว่า ผมเลือกสั่งเค้กไวท์ช็อคโกแลต แล้วหันไปมองกรที่ยืนอยู่ข้างๆ และกำลังมองดูสารพัดเค้กและของหวานหลากชนิดที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบอยู่ในตู้โชว์ กรสั่งมองบลังค์หนึ่งชิ้น ตามด้วยกาแฟร้อน และโกโก้เย็น โดยไม่ต้องหันมาถามผม

พอสั่งเสร็จผมก็มองหาโต๊ะที่จะนั่งเอง โดยเลือกโต๊ะสำหรับสองคนซึ่งอยู่ติดกับกระจกหน้าร้าน ทำให้มองเห็นสภาพความเป็นไปด้านนอกร้าน ซึ่งตอนนี้แสงอาทิตย์เริ่มโพล้เพล้เต็มทีอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง ด้านนอกก็คงมืดและถูกแทนที่ด้วยแสงไฟที่ถูกประดับไว้ตามมุมต่างๆ ผมยังมีเวลาเหลือเกือบหนึ่งชั่วโมงก่อนงานเลี้ยงจะเริ่ม

“สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ” เสียงพนักงานหน้าตายิ้มแย้มคนเดิมที่ทักทายผมสองคนตอนเข้ามาในร้านดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อยกเค้ก มองบลังค์ กาแฟร้อน และโกโก้ที่สั่งออกจากถาดมาวางลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

“ครับ” ผมตอบรับ ส่วนกรเองก็ส่งยิ้มเล็กๆ ให้เป็นการขอบคุณ ก่อนที่เธอจะเดินกลับไป

“แต่งมาสวยจนไม่กล้ากิน” เสียงกรพูดขึ้นมาเมื่อเหลือผมกับเขาอยู่สองคน ตอนนี้ในร้านมีคนนั่งอยู่แค่สามโต๊ะ รวมผมสองคน และนั่งกระจายกันอยู่ ผมสองคนเลยนั่งคุยกันได้อย่างสบาย แล้วที่กรพูดมาผมก็เห็นด้วย เพราะเขาแต่งจานมาได้สวยมาก เค้กสีขาวของผมถูกวางอยู่กลางจานวงกลมสีขาวตัดขอบด้วยสีน้ำเงินเข้ม รอบจานถูกโรยด้วยน้ำตาลไอซิ่ง และวางต้นคริสต์มาสกับดาวดวงเล็กที่ทำจากน้ำตาลไว้ด้านข้างของเค้ก มองเค้กแล้วก็ชักเขินๆ ยังไงไม่รู้ครับ รู้สึกว่ามันน่าจะเข้ากับสาวน้อยหน้าตาน่ารักมากกว่าผมนะ 

“อื้อ อร่อยดี ลองชิมดู” ผมเลิกคิดถึงความน่ารักของเค้ก แล้วเปลี่ยนมาตักมันเข้าปากแทน อร่อยครับ ไม่แพ้หน้าตาของมันเลย ว่าแล้วก็เอ่ยปากชวนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามให้ลองชิม

“อื้อ อร่อย ลองชิมนี่ดู นี่ก็อร่อย” กรชิมเค้กของผม แล้วเลื่อนจากขนมของเขามาให้ผมลองชิมดูบ้าง ตอนนี้เลิกสนใจสิ่งรอบข้างไปแล้วครับ วันสบายๆ แบบนี้ จะมัวสนใจคนอื่นอยู่ทำไม

“เมอรี่คริสต์มาสครับ” เสียงกรพูดขึ้นมาก่อน

“อื้อ เมอรี่คริสต์มาส” ผมตอบกลับ ก่อนที่เราสองคนจะนั่งกินขนมและเครื่องดื่มที่สั่งมาจนหมด ในบรรยากาศสบายๆ สบายจนคิดว่าถ้าไม่ติดว่ามีงานต้องไป ก็อยากจะนั่งเล่นอยู่ที่นี่อีกสักพัก

“เป็นอะไรหรือเปล่า เงียบๆ” ผมถามกร ที่ดูเงียบกว่าปกติมาตั้งแต่ขับรถไปรับผมมา จนมานั่งอยู่ที่ร้าน ถึงจะคุยบ้างแต่ก็คุยกันแค่ประโยคสั้นๆ ปกติมีแต่เขาจะชวนผมคุยเสียยืดยาว เป็นผมเสียอีกที่มักจะเงียบเพราะคุยเก่งไม่เท่าเขา

“ไม่ได้เป็นอะไร คิดเรื่องจะไปเที่ยวพรุ่งนี้มากกว่า ตกลงพรุ่งนี้จะออกกี่โมง จะได้ตั้งปลุกไว้เลย” กรพูด แล้วขยับตัวหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“ไม่มีอะไรแน่นะ” ผมถามย้ำ เพราะกลัวเขาจะกังวลเรื่องงานที่กำลังจะไปกันคืนนี้

“ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่ต้องคิดมากน่า กินต่อเร็ว โกโก้จะละลายแล้วนั่น” กรพูด แล้วมองไปที่แก้วโกโก้เย็นที่เขาสั่งให้ผม ที่น้ำแข็งในแก้วเริ่มละลาย ผมเลยยกแก้ว และจับหลอดส่งเข้าปาก   

“พรุ่งนี้ออกสักตีสองแล้วกันเนอะ” กรพูดต่อ แล้วจัดการตั้งเวลาปลุกในโทรศัพท์ จากนั้นเราสองคนก็เปลี่ยนไปสนใจเรื่องที่เราจะไปเที่ยวกันพรุ่งนี้แล้วครับ พอเริ่มเรื่องเที่ยวก็คุยเพลินเลยครับ จนกรต้องบอกให้ผมหยุดกินขนมที่สั่งมาให้หมด กินหมดแล้วจะได้ออกจากร้านแล้วไปที่งานกันต่อ
.
.
.

“ไปกันเถอะ” เสียงกรชวนผมให้ลุกจากเก้าอี้ หลังจากรับเงินทอนจากพนักงานคนเดิมมาแล้ว

“ดูทำหน้าเข้า ยิ้มหน่อย” กรพูดกับผม คงรู้ครับว่าผมไม่ค่อยอยากจะลุกไปจากตรงนี้เท่าไหร่

“บ้า ไม่ใช่เด็กๆ ไม่ต้องมาทำท่าแบบนั้น อายคนบ้างเหอะ” ผมพูด เพราะกรเขาไม่พูดเปล่า แต่ยื่นมือมาสะบัดเบาๆ ตรงหน้าผมเหมือนเล่นกับเด็กอย่างนั้นล่ะครับ ผมเลยลุกขึ้นแล้วเดินนำเขาออกจากร้าน



……………………………………………


“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่” เสียงกรเอ่ยทัก พร้อมยกมือขึ้นไหว้พ่อกับแม่ผมเมื่อเราเดินมาถึงโต๊ะทางด้านหน้าสุดของงาน พ่อกับแม่ผมก็รับไหว้ครับ ตอนนี้ที่โต๊ะมีแค่พ่อกับแม่ผมนั่งอยู่สองคนครับ แล้วก็มีคนแวะเวียนมาไหว้สวัสดีอยู่เกือบตลอด

“สวัสดีลูก มานั่งข้างแม่นี่” แม่เรียกให้ผมนั่งข้างๆ ส่วนกรก็นั่งลงข้างผม

“ยังไม่มีใครมาหรอครับ” ผมถามถึงคนอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนก็ครอบครัวของอาพิมอาสาวของผมกับครอบครัวของน้านาถนั่นแหละครับ

“อีกสักพักก็คงมากัน กันต์กับกรกินอะไรกันก่อนไหมลูก ลองเดินไปดูกันสิ ตอนนี้คนยังไม่เยอะได้เดินสบายๆ” แม่ผมพูด งานที่จัดเป็นแบบบุฟเฟ่ครับ มีซุ้มอาหารให้เลือกกันตามใจชอบ แต่ถ้าเป็นโต๊ะที่เรานั่งกับโต๊ะของแขกผู้ใหญ่จะสั่งอาหารเป็นชุดไว้ต่างหากครับ ส่วนตัวผมเองแล้วก็ชอบไปเดินดูเองตามซุ้มมากกว่าเผื่อเจออะไรน่าสนใจ

“พอคนมาเยอะๆ เดี๋ยวเราก็นั่งไม่ติดที่ พากันไปหาอะไรรองท้องก่อนไป” แม่ผมพูดพร้อมกับจับต้นแขนดึงตัวผมให้ลุก ผมเลยหันไปพยักหน้าให้กรแล้วพากันลุกออกจากโต๊ะ

.
.
.
พอเดินออกมาจากโต๊ะก็เจอกับคนที่ออฟฟิศครับ แล้วก็ถูกขอให้ถ่ายรูปด้วยกัน กรเองก็ด้วย ถ่ายรูปกันแล้วถึงได้เดินไปดูตามซุ้มครับ ก็ได้ของว่างมาคนละนิดละหน่อย มันยังไม่หิวเท่าไหร่ด้วยครับ เพราะเพิ่งแวะกินขนมกันมา ของที่ผมตักมากเลยมีแค่ กระทงทอง ข้าวตังหน้าตั้ง เป็นพวกของว่างไทยๆ ครับ ส่วนของกรรายนั้นเขาอินเตอร์กว่า ได้พวกชีสห่อแป้งทอด กับแซนวิชชิ้นเล็กๆ อีกสามสี่ชิ้น ก่อนจะพากันเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่พอใกล้จะถึงก็ต้องหันมามองหน้ากันครับ   

“ไม่เห็นบอกเลยว่าพ่อแม่กรมาด้วย” กรพูดกับผม ก่อนจะก้าวเท้าไปเร็วขึ้น ผมเองก็เร่งฝีเท้าตามไปติดๆ

“ไม่รู้เหมือนกัน” ผมตอบ

“มากันพอดี” แม่ผมพูดขึ้นตอนที่เราสองคนกลับมาถึงโต๊ะแล้ว

“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่” ผมยกมือไหว้พ่อกรที่นั่งอยู่ข้างพ่อผม และแม่กรที่นั่งอยู่ข้างแม่ผม ทั้งสองก็รับไหว้ครับ

“แม่ไม่เห็นบอกกรเลยว่า พ่อกับแม่จะมาด้วย” กรหันไปถามแม่เขาที่นั่งติดกับผม

“ก็เราไม่ได้ถามแม่” เจอแม่ตอบแบบนี้ทำเอาไปกันไม่เป็นเลยครับ พอตอบแล้วแม่กรยิ้มให้ผม แล้วก็หันไปยิ้มกับแม่ผม แม่ผมเองก็ยิ้มตอบแบบขำๆ ครับ ส่วนพ่อของเราสองคนก็คุยกัน ไม่ได้สนใจอะไรกับพวกผมเลยครับ กรกับผมเลยมองหน้ากันแบบงงๆ อยู่สองคน ก็รู้อยู่นะครับว่า พ่อแม่ของเรารู้จักกันมาก่อนบ้างแล้ว แต่พอมาอยู่รวมกันแบบนี้เลยรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ครับ

แต่ยังไม่ทันที่ผมกับกรจะคุยอะไรกัน พี่กาวน์กับป่านก็เดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี กรเลยลุกสลับที่ให้ผมนั่งติดกันกับป่านแทน ตามด้วยพี่กาวน์ มาวันนี้หน้าตาน้องผมมันดูดีขึ้นเยอะแล้วครับ ส่วนคนที่มาด้วยกันก็ยังเหมือนเดิม แล้วแม่ผมก็แนะนำป่านและพี่กาวน์ให้รู้จักกับพ่อแม่ของกรครับ พอแนะนำกันเสร็จ อาพิม อานนท์ และน้านาถ ก็มาถึงกันพอดี แต่แม่ผมก็ไม่ได้แนะนำใครต่อแล้วครับ เพราะเหมือนจะรู้จักกันมาก่อนแล้วทั้งนั้น เพียงแต่ผมกับกรไม่รู้มาก่อนเท่านั้นเอง

“เรียนจบแล้ว จะเข้าไปช่วยพ่อกับแม่เขาเลยหรือเปล่าลูก” น้านาถ แม่ของเจ้าป่านเอ่ยทักกรครับ แม่กรก็หันมองลูกชายตัวเองเหมือนรอฟังคำตอบอยู่เหมือนกันครับ

“ครับ อีกสองสามเดือนคงเข้าไปทำครับ” กรตอบ กับคำตอบนี้ก็เป็นอะไรที่ผมเองก็รู้มาก่อนหน้าแล้ว

“ดีแล้วลูก ไม่เหมือนเจ้าป่าน รายนั้นแม่ถามทีไร บ่ายเบี่ยงตลอด อ้างจะเรียนต่อบ้างล่ะ ขอพักก่อนบ้างล่ะ” น้านาถพูด แล้วหันไปมองลูกชายตัวเอง ผมก็หันไปมองบ้าง แล้วก็เห็นมันทำปากยื่นปากยาวทำท่าจะเถียงแต่ก็ไม่กล้าครับ เพราะนั่งกันอยู่เยอะ

“โธ่ เดี๋ยวป่านก็ทำ ป่านพูดไปอย่างนั้นเอง จะไม่ช่วยแม่ได้ยังไง” ป่านพูดครับ แล้วก็ชะโงกหน้าผ่านผมไปมองกร เหมือนจะต่อว่าเพื่อนตัวเองว่า “มึงตอบแบบนั้น กูเลยซวย เห็นไหม”

“ดีแล้วลูก” อันนี้แม่กรพูดกับป่านครับ

“ป่านกับกรสนใจจะช่วยงานพี่กันต์ต่อไหม แม่เราเขาเล่าว่าทำโปรเจคเสร็จทั้งคู่แล้วนิ” แม่ผมถามขึ้นมา อันนี้ผมไม่รู้เรื่องมาก่อนเลยครับ แล้วปกติงานที่ออฟฟิศผมแม่ก็ไม่เคยเข้ามาดู ผมเลยงงเข้าไปใหญ่

“เอ่อ ครับ ถ้ามีเวลาก็อยากทำเหมือนกันครับ” กรตอบ ก่อนจะหันไปมองหน้าแม่ตัวเอง ส่วนป่านมันก็พยักหน้าครับ หลายหลังนี่ยิ่งชอบใจกับข้อเสนอของแม่ผม เพราะมันอยากมาทำอยู่แล้วครับ แต่ติดว่าต้องดูงานของที่บ้านด้วย แล้วที่บ้านก็เหลือมันที่จะรับช่วงต่อแค่คนเดียว ถ้ามันไม่ทำจะให้ใครทำ

“ว่างๆ ก็เข้าไปทำก็ได้ แม่ไม่ได้ว่าอะไร อีกหน่อยจบแล้วยังจะทำอยู่ก็ได้ กรก็แบ่งเวลาเอา” แม่กรพูดครับ ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีครับ ว่าแม่ของผมสองคนกำลังจะสื่ออะไรกับพวกผม เลยได้แต่ฟังแล้วก็เออออตามน้ำไป       
   

พอเข้าช่วงที่งานเริ่มก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่อแล้วครับ เพราะผม กร แล้วก็ป่าน พากันไปรวมกลุ่มกันกับพนักงานที่ออฟฟิศครับ และระหว่างที่อยู่ในงานผมกับกรก็ไม่ได้คุยกันต่อเรื่องที่แม่ผมบอก เพราะเราตกลงกันว่าจะเก็บไว้คุยที่หลัง คุยกันที่นี่คงไม่สะดวก

เราก็อยู่ในงานกันจนถึงสามทุ่มครับ พอเห็นแม่กลับเราก็พากันตามออกไปพร้อมๆ กัน เพราะผมกับกรยังเก็บกระเป๋ากันไม่เสร็จ ส่วนป่านมันเพิ่งรู้ว่าผมจะไปเชียงใหม่กัน พอรู้ก็โวยวายเลยครับว่าไม่ยอมชวนมันไปด้วย ใจหนึ่งก็อยากชวนแหละครับ แต่ไม่แน่ใจว่ามันจะมีแผนไปไหนกับใครหรือยัง สุดท้ายเลยไม่ได้ชวน แต่ก็บอกมันไปว่าถ้าอยากไปก็ตามไป

-------------------------------------------------------- 


กลับมาแล้วหลังจากหายไปนาน ตอนนี้เอาแบบธรรมดาๆ ไปก่อนเนอะ
เดี๋ยวค่อยไปหวานกันที่เชียงใหม่ คราวนี้จะมาทันปีใหม่แน่ๆ
(มีวันหยุดเยอะแยะ จะแต่งมาลงไม่ทันก็ให้มันรู้ไป) 

[PeeYaR]

คุณแม่ๆคิดจะทำอะไรกันน้า
แต่เห็นทั้งสองบ้านสนิทกัน เราก็ดีใจแทน อิอิ
ขอติดสอยห้อยตามไปเชียงใหม่ด้วยได้มั๊ยเนี่ย
^^

[iforgive]

ชอบทุกครั้งที่กรกับกันต์อยู่ด้วยกัน  แหง่ม ๆ รอหวาน ๆ ตอนหน้าเน้อ

[Chocorun]

ความใส่ใจกันแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของคู่นี้ ทำให้เรื่องดูน่ารักได้ตลอดเลย

แล้วก็ ขอเขาไปเชียงใหม่ด้วยคนได้ไหมอ่ะ 
 

[yeyong]

อบอุ่น อิ่มเอม กับคู่นี้จริงๆ
มันดูถ้อยทีถ้อยอาศัย บอกไม่ถูก

[Anonymus]

 :L1:กรกับกันต์นี่...รักนุ่มๆอุ่นๆหวานๆเบาๆ  แต่อิ่มใจเนาะ...
อ่านไปยิ้มไป มีความสุขได้ทุกตอน

รอความหวานรับปีใหม่นะค้าบ

[Fanun]

คู่กันต์กับกรนี่บรรยาการศรอบๆตัวดูอบอุ่นมากๆ
มีความสุขที่ได้อ่าน

รอตอนต่อไปค่าาา

[lasom]

พ่อกะแม่จะมีไรเซอร์ไพส์รึป่าวน้าสสสสส

[bbyuqin]

รออ่านต่อจ้า.....
ไปหวานกันเบาๆ ที่เชียงใหม่ อิอิ

[didi]

 

[rellachulla]

รอหวานๆ กระชากตับไต ตอนหน้าค่า
อิอิ
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ

[nunamicky]

 

[Little Devil]

คู่นี้อบอุ่นเช่นเคย
แต่สองบ้านคิดจะทำอะไร
+1

[knightofbabylon]

คู่นี้เชื่อมั่นในความหวาน เพราะอ่านกี่ทีๆก็ยิ้มได้ตลอด
แต่..น้องป่านกับคุณพี่กาวน์น่ะ เค้าจะหวานหรือจะมีทีท่าดีขึ้นให้คนอ่านยิ้มได้บ้างหรือยัง?
(ชี้หน้าด่าคุณพี่กาวน์ที่เคารพทุกรอบแอบเหนื่อย แต่พี่ท่านก็ทำตัวสมควรโดน มิใช่น้อย  )


 

[pinkky_kiku]

รอตอนไปเชียงใหม่นะเจ้า อยากไปด้วยจัง อิอิ

[samsoon@doll]

รอตอนหวานๆด้วยยยยยยยยยยยยยยยย

[yayee2]

แม่แม่ของสองบ้าน เค้าคงเตรียมอะไรๆไว้เขยและสะใภ้ละมั้ง
ว่าแล้วเราไปเตรียบเก็บของ แอบตามไปดูเค้าสวีทหวานกันที่เชียงใหม่ดีกว่า

[WhatLoveIs]

ว๊ากกกกกกกกกกกก
มาต่อแล้ว ขอบคุณมากนะคะ

เดี๋ยวเราไปเตรียมกระสอบมาโกยน้ำตาลจากตอนหน้านะคะ

[RakorN]

เหมือนแม่ๆจะแอบมีอะไรเซอร์ไพรส์ลูกๆนะเนี้ย หรือจะจัดงานแต่งงานให้ทั้งคู่ อ๊ายยยย >//<
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่ากรเป็นปู้จายที่อบอุ่นมากขึ้นทุกวัน ชอบที่กรทำให้กันต์เป็นเด็กน้อยตลอดเวลา *กัดปากกรี๊ดๆ*
ส่วนป่าน...อะไรๆก็เหมือนจะดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ?
 

[Na na]

ขอไปเตรียมตัวแพ็คกระเป๋าขึ้นดอยพร้อมสองหนุ่มด้วยอีกสักคนสิ
เขาจะตามไปแบบเงียบๆ จริงๆ นะ

เอ... ไม่รู้ว่าจะมีหนุ่มไหนติดสอยห้อยตามไปอีกหรือเปล่านะ 

[Sweet cream]

คุณแม่กำลังวางแผนอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้เนอะ
แต่ตอนนี้ยังไม่อยากรู้เท่าไหร่หรอก
อยากตามไปดูกรกับกันต์สวีทกันมากกว่า อิอิ  

[manami1155]

เหมือนคุณแม่ๆจะมีอะไรอยู่น้า
ส่วนกรกะเหมือนจะมีอะไรเหมือนกัน
หรือว่าจะพากันทำเซอไพร์กันต์หว่า

อยากจะร้องเพลงนี้ให้กรกะกันต์จังเลยคะ
"หวานละมุนละไมอยู่ในทุกตอน
หวานทุกความรู้สึกไม่มีวันจางหายไป
อยากให้หัวใจเก็บความหวานนี้ให้อยู่นานๆไว"
คู่นี้ให้อารมณ์แบบเพลงนี้เลยอ่าคะ