หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[*4_m3*]

ผ่านอะไรๆด้วยกันมาตั้งเยอะ กรเองก็รักพี่กันต์ออกคงไม่เปลี่ยนใจง่ายหรอกนะ
ถามให้เคลียร์ไปเลยค่ะพี่กันต์ เก็บไว้บั่นทอนจิตใจป่าวๆ ลุยโลดดดด

[wan]

การใช้ชีวิตคู่ การพูดคุยกันคือการกระชับพื้นที่ (ภาษาคุ้น ๆ ) ความห่างให้ไม่มีอะไรมาขวางกั้น
อย่าคิดเอง เออเองนะครับ คุย ๆ กัน เดี๋ยวอะไร ๆ มันก็ดีเองอ่ะ
ส่วนมือที่สาม จะรู้หรือเปล่าว่ากรมีคู่อยู่แล้ว ถ้าไม่รู้ก็พอให้อภัย แต่ถ้ารู้ ก็สมควร 
+1 เป็นกำลังใจให้น้องกวาง 

[naiin]

อย่าหวั่นไหว จะปล่อยให้ผ่านแบบไม่สนใจ คิดสักนิด แล้วค่อยถามเจ้าตัวดีกว่า

[bbyuqin]

หันหน้าเข้าหากันพูดกันดีๆน๊าาาา

จะได้ไม่ต้องมาระแวง สงสัยกัน

[Na na]

เชื่อใจกันหน่ะดีแล้ว แต่อย่าทำให้ตัวเองต้องอึดอัด หรือรู้สึกไม่ดี
เพราะถ้าสะสมไว้มากๆ แล้วระเบิดออกมาทีเดียวคงไม่ดีหรอกเนอะ
คุยกันซะตั้งแต่ตอนนี้ ตอนที่ยังเชื่อใจกันอยู่น่าจะดีกว่านะ

กอดพี่กันต์

[Chocorun]

อย่าเก็บไว้คนเดียวนะพี่กันต์ มีอะไรก็คุยกัน
 

[Angel_K]

ตอนที่ 42 หึง


จากวันที่ผมเฝ้าแต่บอกตัวเองว่า “ผมเชื่อใจกร”

ผมก็ได้แต่บอกตัวเองอย่างนั้นทุกวัน

จากวันละครั้ง เป็นวันละสองครั้ง

และมากขึ้นจนเหมือนเป็นยาที่ผมต้องกินทุกมื้อหลังอาหาร


จนผ่านไปอีกอาทิตย์หนึ่งมันกลายเป็นว่า ผมต้องบอกกับตัวเองตลอดเวลา แล้วมันยิ่งเป็นอะไรที่ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่จะเจอกรกับอีกคนอยู่ด้วยกันในที่ของผม โดยที่ผมทำอะไรไม่ได้
.
.
.



แล้วคืนนี้ก็เป็นคืนที่ความอดทนของผมมันสิ้นสุดลง



“ใคร ??” ผมถามสั้นๆ หลังจากได้ยินเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์ของกร ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าข้อความที่ส่งมานั้นน่าจะมาจากใคร ตอนนี้เรายังนั่งอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอย่างทุกวันที่ผ่านมา พร้อมกับข้อความเดิมๆ ที่ถูกส่งมาทุกวันในช่วงนี้เช่นเดียวกัน

“เพื่อนน่ะ” กรตอบกลับมาเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ

“ทำไมต้องส่งมาทุกวัน” ผมหันไปถามกรที่กำลังพิมพ์ข้อความตอบกลับไป จนผมอดไม่ได้ที่จะส่งมือไปดึงโทรศัพท์ของกรออกจากมือเขา ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะทำแบบนี้ ผมได้แต่กำโทรศัพท์ในมือจนแน่น แล้วไม่พูดอะไรออกไปอีก

“เป็นอะไร ฮืม” กรถาม เขาไม่ได้แสดงอาการว่าโกรธ หรือไม่พอใจกับสิ่งที่ผมทำ แต่กลับถามด้วยน้ำเสียงของคนที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไร กรยังเป็นคนใจเย็น ซึ่งผิดกับผมในเวลานี้โดยสิ้นเชิง

“ทำไมต้องส่งมาทุกวัน” ผมมองหน้ากร และถามซ้ำคำถามเดิม โดยที่มือยังกำโทรศัพท์เอาไว้จนแน่น ถ้าให้มันแหลกคามือผมไปได้ตอนนี้ก็คงจะดี

“ไม่มีอะไร แค่เรื่องงานเฉยๆ” กรบอกผม ก่อนจะส่งมือมาแกะโทรศัพท์ของเขาที่อยู่ในมือผมออกไป แต่ผมไม่ยอมปล่อย

“กันต์ปล่อยก่อนนะ เดี๋ยวกรให้ดู”
 
“กันต์ โกรธกรหรอ” กรพูด แล้วถามผมกลับมา ตอนนี้ผมยอมคลายมือให้กรหยิบเอาโทรศัพท์ของเขาออกไปจากมือผมแล้ว

“นี่ พรุ่งนี้วันอะไร” กรหันมาถามผม ส่วนที่กำลังหงุดหงิด และรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกไม่ดีมากขึ้นกว่าเดิม จนผมจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินหนี แทนที่เขาจะตอบผม กลับมาย้อนถามเรื่องอะไรไม่รู้กับผม

“อย่าเพิ่งโกรธ ตอบกรหน่อยพรุ่งนี้วันอะไร” กรถามผมอย่างใจเย็น จนผมต้องยอมหยุด แล้วคิดในสิ่งที่กรเพิ่งถามผมเมื่อกี้ พรุ่งนี้งั้นหรอ ผมยังนึกไม่ออก เลยหันไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง ขึ้นมาเปิดดูปฏิทิน พร้อมกับหาดูว่าผมลงบันทึกอะไรไว้บ้างหรือเปล่า ...วันเกิด เป็นข้อความที่ผมบันทึกเอาไว้สั้นๆ ในโทรศัพท์ ผมลืมวันเกิดของตัวเองไปเสียสนิท

“ตกลงว่าวันอะไรครับ” กรถาม แล้ววางโทรศัพท์ของตัวเอง รวมทั้งของผมที่เขามาหยิบเอาไปจากมือผมไปวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะขยับตัวหมุนเก้าอี้ของเขาที่นั่งอยู่ให้หันมาหาผม และจับเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ให้หันไปทางเขาเช่นเดียวกัน กรเอามือทั้งสองข้างมาช้อนมือผมที่กำแน่นอยู่บนตักของตัวเองให้ไปอยู่ในมือเขา ตอนแรกผมจะดึงมือออก แต่กรเขายึดมือผมไว้ แล้วเขาก็ค่อยๆ จับมือผมที่กำไว้ให้คลายออก ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือไล้เบาๆ ที่หลังมือผมเหมือนกันทั้งสองข้าง คล้ายจะช่วยทำให้ผมใจเย็น หรือคลายอารมณ์ของตัวเองในตอนนี้ลง ส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้ามองมือตัวเอง

“วันเกิด” ผมเงยหน้าขึ้นมา แล้วตอบเขาไป ในใจผมตอนนี้อยากจะถามต่อแล้วว่า แล้วมันเกี่ยวกันยังไง หรือมันจะเกี่ยว ผมคิดโวยวายกับตัวเองคนเดียว แต่สีหน้ากับท่าทางกรตอนนี้เหมือนจะบอกผมได้ว่า เขาไม่มีอะไรจริงๆ

“วันเกิดใครครับ” กรถามผมต่อ พร้อมกับยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ถึงตอนนี้ผมเลยเริ่มเอะใจอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ยังไม่แน่ใจ

“.......” เงียบครับ ผมเงียบ ตอนนี้อารมณ์เย็นลงนิดนึงแล้ว แต่ยังไม่หายไปซะทีเดียว เพราะเรื่องที่ผมอยากรู้มันยังไม่ได้คำตอบ ยังไงก็ต้องเก็กขรึมไว้ก่อน เรื่องนี้ใครผิดผมไม่สน แต่ทำให้ผมกลุ้มใจมาเกือบเดือน จะหายกันง่ายๆ ก็แปลก

“ทำไมไม่ตอบอ่ะ” กรถามแล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนผมต้องเอนตัวหนีจนหลังติดพนักเก้าอี้

“ตอบมาก่อน ว่าส่งข้อความคุยอะไรกันทุกวัน” ผมกลับไปถามเรื่องที่อยากรู้ก่อน

“หึงหรอ” กรถามขึ้นมา ผมเลยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเข้าแว้บหนึ่ง ก่อนจะหันหน้าหนีไปมองทางอื่น

“ลองมีคนส่งข้อความมาให้กันต์แบบนี้ทุกวันบ้างไหมล่ะ ถึงไหนแล้ว ชอบไหม พรุ่งนี้ไปกินร้านนั้นกัน พรุ่งนี้คุยกัน เจอกันทั้งวันไม่พอหรือไง” ผมหลุดปากพูดไปเป็นชุดเลยครับ สงสัยจะเก็บไว้นาน พอผมหันกลับมามองคนตรงหน้าผม ว่าตอนนี้ทำหน้าแบบไหนอยู่ ก็เห็นเขายิ้มจนหน้าบาน แล้วหัวเราะผมอีกต่างหาก จนผมต้องหันหน้าหนีอีกรอบ

“ยิ้มอะไร แล้วใครว่าหึง แค่ไม่ชอบ” ผมพูด ตาก็มองอย่างอื่นไปเรื่อง ขืนปล่อยให้เขามองตาผม เขาก็จับได้กันพอดีว่าผมรู้สึกยังไง

“บอกว่าหึงก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย กรยังไม่ชอบเลยเวลามีคนมาใกล้กันต์มากๆ รู้ตัวไหม อย่างคราวที่แล้วที่ไปเมาอยู่กับใครไม่รู้ รู้ไหมว่ากรเป็นห่วงแค่ไหน ไม่พอใจแค่ไหน ถึงกรจะเชื่อใจกันต์มากแค่ไหน แต่จะรู้ได้ไงว่าไอ้คนนั้นมันเป็นยังไง” กรพูด แล้วทำไมตอนนี้เหมือนมันจะกลับกัน กลายเป็นว่าผมเป็นฝ่ายมานั่งฟังที่เขาพูดแทน ถึงไอ้ที่กรพูดมามันจะถูกทุกอย่าง แต่เรื่องอะไรมาเปลี่ยนเรื่องที่ผมกำลังจะถาม

“ดีใจนะเนี่ย กันต์หึงกรด้วย” กรพูดแล้วก็ยิ้ม ไอ้ผมก็ทำหน้าไม่ถูกสิครับ เดี๋ยวก็ก้มหน้า เดี๋ยวก็มองไปทางอื่น ไม่กล้ามองหน้ากรเขาเลยครับตอนนี้

“อย่าเปลี่ยนเรื่อง” ผมพูดขึ้นมาบ้าง ถึงผมจะพูดห้วนๆ แต่เสียงก็ไม่ได้แข็งอย่างในตอนแรกแล้ว

“ไม่ได้เปลี่ยน แต่พูดให้ฟังเฉยๆ แล้วก็จะอธิบายให้ฟังนี่ไงครับ แล้วตกลงว่าหึงจริงป่ะ” กรพูด แล้วก็ยังไม่วายวกกลับมาเรื่องที่ผมหึงหรือไม่หึงเขา

“เออ” ผมรับคำเขาไป หึงก็หึงวะ ผมคงหึงจริงๆ อย่างที่กรว่านั่นแหละ

“รู้ไหมถ้าคนไม่รักกัน เขาไม่หึงกันหรอก” กรพูดออกมา แล้วก็ยกมือขึ้นมาจับแก้มผมลูบเบาๆ แต่ผมหันหน้าหลบ ก็มันเขินนี่ครับตอนนี้ 

“ดีใจนะเนี่ย รู้ไหม” กรพูดต่อ ก่อนจะยิ้มแล้วก็หัวเราะออกมา   

“แล้ววันนี้จะรู้เรื่องไหม” ผมถามกร ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องแก้เขินครับ ผมถามแล้วผมก็หาวออกมา ง่วงไม่จำกัดสถานการณ์เลยผม ก็ทำไงได้คนมันจะง่วง ก็คือง่วงครับ แล้วก็นึกขึ้นมาได้อีกครั้งว่าพรุ่งนี้วันเกิดของตัวเอง ผมยังไม่มีแผนอะไรเลยครับ คงได้แค่ออกไปใส่บาตรตอนเช้าล่ะมั้ง

“ไปคุยกันในห้องนะ ง่วงแล้วใช่ไหม” กรถามผม แต่ผมก็ส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วจะได้รู้เรื่องกันไหมวันนี้

“นะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง สัญญาว่าจะเล่าให้ฟังทุกอย่างเลยคร้าบบบบ...” กรพูด ผมเลยยอมลุกขึ้นจากเก้าอี้ให้กรเขาจูงมือเข้าไปนอน รู้สึกว่าตัวเองทำตัวงอแงมากเลยครับวันนี้ ง้องแง้งไปหรือเปล่าวะ ผมบ่นกับตัวเอง แต่ก็ช่างมันเหอะ
.
.
.


“มานี่ มา” กรเขาขยับตัวมาใกล้ๆ ผม แล้วก็เรียกผม พร้อมกับช่วยดึงตัวผมให้มานั่งพิงอกเขา ที่เอนตัวพิงหัวเตียงไว้

“ดูนี่นะ” กรพูด ระหว่างที่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาเปิดให้ผมดู กรเขาสอดแขนสองข้างเข้ามาไว้ใต้แขนผมที่กอดอกไว้ เขาโอบตัวผมไว้นั่นแหละครับตอนนี้ ส่วนโทรศัพท์เขาก็ยกให้อยู่ในระดับที่ผมจะมองเห็นได้พอดี แล้วกรก็เปิดข้อความระหว่างเขากับเอิงให้ผมดูตั้งแต่ต้น ว่าเขาคุยอะไรกันบ้าง พอดูแล้วก็ไม่มีอะไรอย่างที่กรว่า มันมีแต่เรื่องงานทั้งนั้น

“คิดมากเรื่องนี้ใช่ไหม” กรถามผม

“อื้ม” ผมตอบรับ

“ขอโทษนะครับ” กรพูดขอโทษผม ผมก็พยักหน้าตอบกลับไป ความรู้สึกตอนนี้ของผมคือมันโล่งมากเลยครับ คำที่เขาว่ายกภูเขาออกจากอก น่าจะเอามาใช้บรรยายความรู้สึกของผมในเวลานี้ได้ดี

“วันหลังมีอะไร สงสัยอะไร ถามกรนะ อย่าคิดคนเดียวแบบนี้”

“บางเรื่องกรก็ไม่รู้ว่ากันต์คิดอะไร” กรพูด ก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกไปวางไว้ที่โต๊ะข้างตัว แล้วจัดที่จัดทางให้ผมนอนเข้าที่

“ถ้ามีอะไรเราคุยกันนะ” กรพูดต่อ พอฟังเขาพูดเลยรู้สึกว่าตัวเองเด็กกว่ากรไปแล้วครับตอนนี้ แต่จะว่าไปอาจเป็นเพราะผมใช้แต่อารมณ์ด้วยมั้งครับ แล้วก็คิดทุกอย่างเองคนเดียว จนลืมไปว่าถึงจะรักกัน เชื่อใจกันแค่ไหน แต่ก็ใช่ว่าจะรู้ความคิดของกันและกันไปทุกอย่าง

“อื้ม แล้วทำอะไรกันอยู่” ผมได้แต่ตอบรับสั้นๆ แล้วก็ถามสิ่งที่ตัวเองยังสงสัยอยู่ ทั้งที่ตากำลังจะปิด

“พรุ่งนี้ตื่นมาแล้วจะบอกนะ แล้วพรุ่งนี้กรโทรไปขอแม่กันต์แล้วว่าให้กันต์หยุดงานวันนึง” เสียงกรบอกผม ผมก็พยักหน้างึกๆ ตอบกลับไป

“ฝันดีครับ” กรพูด แล้วกดจูบลงมาที่หน้าผากผม แล้วแช่ค้างไว้สักพักก่อนจะถอนออกไป ส่วนผมก็คงจะเป็นคืนที่หลับสนิทได้อีกครั้ง
.
.
.
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ” เสียงกระซิบสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนจะไม่รับรู้อะไรอีก


-----------------------------------------------------

[kabung]

   ลุ้นจนเหนื่อย

[bbc52]

น่ารักจิงๆๆๆเลยคู่นี้

อยากรู้จังว่า กรจะเซอร์ไพร์อะรายกันต์อะเปล่า

[cmos]

โล่งอกไปที 

[yeyong]

ค่อยยังชั่วหน่อย
 
นึกว่าจะต้องจิตตกซะแล้ว
แต่ตอนนี้สั้นจังอ่ะ

[Chocorun]

น่ารักกันอีกแล้วนะ
มารอลุ้นตอนหน้าดีกว่า
วันเกิด ๆ อิอิ  
 

[RakorN]

กรี๊ดดดดดด ดีใจแทนกรรรรรรรรร
กันต์หึงอ่ะ กันต์หึง!!!
 
ว่าแต่พรุ่งนี้กรจะพากันต์ไปเซอร์ไพรส์ที่ไหนอ่า
เค้าขอไปด้วยได้ไหม??????
  <<<โดนกันต์ถีบ
5555

[iforgive]

เฮ้อออ  โล่งอกไปที

[bbyuqin]

ลุ้นซะเกร็งไปหมด..อิอิ...ดีใจ เค้าดีกันแล้ว..

อยากบอกว่าชอบกรอารมณ์แบบนี้จัง ดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่น
ส่วนกันต์เวลางอแงก็น่ารักดีออก..อิอิ

[anajulia]

กร

จะสะไพรซ์กันต์ล่ะซี้ เขารู้ทันกันทั้งนอกเรื่องในเรื่องแล้ว แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[หมวยลำเค็ญ]

ดีจังคนรักแบบนี้ คนที่เข้าใจกัน มีปัญหาคาใจก็รีบเคลีย
มันทำให้ชีวิตคู่ อยู่กันแบบไม่มีปัญหา น่ารักมากๆเลยกร 

[knightofbabylon]

โฮ่ๆๆๆๆ

รวบยอดสองตอนเลยนะคะ
อ่านตอนที่แล้วในใจคิดว่าไม่มีอะไรหรอกแต่ก็มีแอบปาดเหงื่อนะ
กรน่ะคิดว่าไม่มีอะไรหรอกแต่เอิงน่ะเราไม่มีข้อมูลเลยไม่รู้ว่าจะมาทางไหน

อ่านตอนนี้แล้ว แอร๊ยยยยยยย
ยิ้มปากกว้างอีกแล้ววววววววว
 

[PandP]

กรดูเป็นผู้ใหญ่กว่ากันต์อีก 555

[k_U_K_K_I_K]

โห น่ารักอ่ะ

ไม่ไหวแล้วว กรใจเย็นมากกกก

[PeeYaR]

หายเครียดได้แล้วเนาะกันต์ ^^
รอยิ้มรับกับเซอร์ไพรส์พรุ่งนี้ดีกว่า

[*4_m3*]

พี่กันต์หึง!!!! น่ารักชะมัด
รอลุ้นวันเกิด จะประทับใจขนาดไหนน้าาา

[Little Devil]

เฮ้อ! สั้นมาก

[berlyn]

หวานได้ตลอดเลยคู่นี้ อิจฉา

[samsoon@doll]

หวานๆ ใสๆ

[fOnfOn :D]

 


ดีจังที่ไม่ต้องมีมาม่า

[naiin]

หึงแบบนี้ดีไม่มีพิษมีภัย  แต่นานไปไม่ดี

[Kfc_Pizza]

 

ดีใจจังสุดท้าย

ไม่มีอไรในก่อไผ่

 

[kissme]

  น่ารักจังเลย

  สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ...กันต์

[Mafia Mania]

หันหน้ามาคุยกันนะดีที่สุดแล้ว และที่สำคัญคือการไม่โกหก