หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[makimaki]

น้องรักทำให้พี่กร อด คิกคิก 

[Beerkuran]

รักน่ารักจริง ๆ

แต่ผู้ชานคนนั้นเป็นอะไรกับรักอ่ะ อยากรู้ คิคิ

[bbyuqin]

คิดถึงกร-กันต์พอดีเลย    รอตอนหวานๆตอนหน้าค่าาาา


ว่าแต่ คนๆนั้นเป็นใครน้อทำให้น้องรักกลัวได้ขนาดนี้ รอลุ้นๆ ว่าจะเป็นอีกคู่มั้ยน้อออ

+1+เป็ด ค่า

[Mafia Mania]

มีตัวละครเพิ่มเข้ามาอีกแล้ว น่าสนใจซะด้วย "น้องรัก"
แต่ยังไงก็รอตอนหวานๆ ของกรกับกันต์อยู่นะ 

[nn~~NN]

 

[warin]

ขอบคุณจ้า 
น้องรักแกล้งพี่กรซะแล้ว
รออ่านตอนหน้าหวานๆ นะ  และรอเฉลยพี่นักศึกษาของน้องรักด้วยจ้า

[vanny]

 

กันต์กับกรกลับมาแล้ว.......ถึงจะหายไปนานแต่ดีกรีความหวานยังไม่ลดลง

แอบสงสารกรเหมือนกัน รู้สึกว่าจะไม่ค่อยถูกชะตากันเด็กสักเท่าไหร่ โดนเด็กขัดจังหวะได้ตลอด

ตอนนี้มีตัวแถมมาเสียด้วย ท่าทางจะไม่ได้แถมแค่หนึ่ง  เพราะมีคนวิ่งตามตัวแถมมาอีก

งานนี้ต้องตามลุ้นกันต่อ  รอของหวานตอนหนานะคะ

[Sweet cream]

โดนขัดซะงั้น น่าสงสารกรจริงเชียว
แต่พอมีโอกาสก็รีบคว้าทันทีทำข้อตกลงกันเรียบร้อย
คงดีกับเด็กได้ล่ะงานนี้
จะำได้หวานกับกันต์โดยไม่มีใครขัดซะทีนะ

[Na na]

มีแต่เด็กน่ารักๆ แวะเวียนมาเยี่ยมบ้านกันต์กับกร
แต่แสบสุดคงไม่พ้นน้องรัก ขัดตลอดๆ 
อยากอ่านตอนหวานๆ ของคู่กันต์กร แล้วก็ของน้องรักด้วย
ขอมากไปไหมอ่ะ

[CarToonMiZa]

น้องรักน่ารักจังเลย
แกล้งพี่กรได้ใจมาก

[a_tapha]

น้องรักวิ่งหนีใครน้อ 

[patee]

ได้อ่านแล้วหลังจากที่รอมานาน

ตอนต่อไปอย่าหายไปนานอีกนะคะคิดถึงกันต์และกร แถมเจ้ารักด้วย

[Angel_K]

ตอนที่ 58 We can fly

“พี่กร จากที่ทำงานพี่มาสยามถึงครึ่งชั่วโมงป่ะ” ไอ้เปี้ยกถามขึ้นเมื่อวิ่งตามออกมาจนทันผม หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จผมกับมันก็เดินไปที่รถเพื่อออกจากบ้านพร้อมกัน แต่ยังไม่ทันพ้นหน้าบ้านไอ้เปี๊ยกนึกขึ้นได้ว่าลืมของเลยวิ่งแจ้นกลับไปเอา แล้วก็รีบวิ่งกลับมา

“ประมาณนั้นถ้ารถไม่ติดมาก” ผมตอบก่อนเปิดประตูขึ้นรถ ส่วนไอ้เปี๊ยกก็เปิดประตูอีกฝั่งแล้วเข้ามานั่งในรถ

ตอนเช้ารักจะติดรถผมไปลงที่สถานีรถไฟฟ้าใกล้ๆ กับบริษัทฯ ผม แล้วนั่งรถไฟฟ้าต่อไปเรียนพิเศษที่สยาม ที่ให้ติดรถผมไปก่อนเพราะกันต์บอกสงสารไอ้เปี๊ยกนี่ถ้าให้ไปเบียดกับคนอื่นบนรถไฟฟ้านานๆ ไปขึ้นที่สถานีรถไฟฟ้าใกล้ๆ กับบริษัทฯ ผมจะได้ร่นเวลาบนรถไฟฟ้าของมันลง แต่เปลี่ยนมาติดอยู่ในรถนานๆ เพราะรถติดแทน แต่ก็สบายกว่าเพราะมันนั่งฟังเพลงสบายอารมณ์ของมันไปเรื่อยหรือนอนหลับให้ผมต้องเรียกตอนใกล้ถึง ส่วนตอนเย็นต่างคนต่างกลับ มันจะนั่งรถไฟฟ้ามาลงหน้าปากซอย แล้วนั่งวินหรือแท็กซี่ต่อเข้าบ้าน

“ตอนเย็นพี่เลิกงานกี่โมง” มันถามต่อ ระหว่างดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด

“ห้าโมง หกโมง ถ้างานยุ่งก็ออกช้าหน่อย” ผมตอบ ช่วงนี้ผมยังต้องเรียนรู้เรื่องงานในบริษัทฯ อีกค่อนข้างมาก เลยกลับบ้านช้ากว่าเวลาเลิกงานประจำ แต่ไม่ถึงกับดึกมาก พยายามกลับถึงบ้านไล่ๆ กับกันต์

“วันนี้พี่ออกสักสี่โมงครึ่งแล้วมารับผมหน่อยได้ไหม” ไอ้เปี๊ยกหันมาพูดกับผม

“ทำไมแทนตัวเองว่าผมฟังแล้วทะแม่งๆ ว่ะ” ผมถามเพราะเพิ่งเคยได้ยินมันแทนตัวเองว่าผม

“ปกติผมแทนตัวเองว่าอะไร” ไอ้เปี๊ยกถามแบบงงๆ เป็นอะไรมากหรือเปล่าวะนั่น

“ปกติแทนตัวเองว่ารัก” ผมตอบ

“อ้าวหรอ ผมขอให้พี่ไปรับไงเลยพูดเป็นทางการหน่อย” มันตอบแล้วเกาหัวแก้เก้อ

“สีข้างถลอกหมดยัง” ผมพูดขึ้น

“อะไรพี่” ไอ้เปี๊ยกมันก็หันมาถามแบบงงๆ

“ก็แถขนาดนั้น”

“ฮ่าๆ นิดหน่อยพี่ พอแสบๆ” พอมันเข้าใจก็หัวเราะแล้วตอบรับมุกที่เกือบจะฝืดของผม

“มีอะไรหรือเปล่าถึงให้พี่ไปรับ” ผมถามกลับเข้าเรื่องระหว่างรถจอดติดไฟแดง

“จะว่ามีมันก็มีนะพี่กร” ไอ้เปี๊ยกมันเงียบไปนิดก่อนตอบ

“ตกลงมันมีหรือไม่มีวะไอ้นี่ เดี๋ยวก็ไม่ไปรับแม่ง”

“โห พี่กรอย่าเพิ่งดุดิ เรื่องน่ะมันมีแต่ยังไม่พร้อมจะเล่า ไม่ใช่ไม่อยากเล่านะพี่ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ขอเรียบเรียงก่อน” ไอ้เปี๊ยกรีบตอบกลับมา

“เออๆ อยากจะเล่าเมื่อไหร่ก็เล่า ไม่เล่าก็ไม่ได้ว่าอะไร” ผมพูด

“พี่ประชดหรือเปล่าเนี่ย” ไอ้เปี๊ยกถามแล้วชะโงกมาดูหน้าผม

“เปล่า ตกลงจะให้ไปรับที่ไหน กี่โมง”

“รักเลิกเรียนฟิสิกส์ห้าโมง พี่กรไปรับที่นั่นนะ” มันพูด แล้วก้มหน้ารื้อของในกระเป๋า

“ไปช้าก็รอหน่อยแล้วกัน แต่จะพยายามไปให้ทัน”

“อย่าพูดว่าพยายามดิพี่ ช่วยมาให้ทันเหอะ มาทันเดี๋ยวมีรางวัลให้เลย” มันก้มหน้าพูด เพราะมัวแต่กดโทรศัพท์ในมือยิกๆ

“เรื่องเยอะว่ะ” ผมบ่น

“เอาน่าช่วยน้องหน่อย รักบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวมีรางวัลให้” มันพูด แล้ววางมือจากโทรศัพท์เปลี่ยนมาเป็นเอามือมาเกาะที่ต้นแขนผมแทน

“เฮ้ย!! ขนลุกปล่อยๆ” ผมร้อง แล้วเอนตัวไปชิดประตูรถเมื่อไอ้เปี๊ยกที่นอกจากจะเอามือสองข้างมาเกาะอยู่ที่ต้นแขนผมแล้วมันยังเอาหน้ามาถูไถอยู่กับแขนผมอีก เล่นเอาขนลุก ไม่ใช่ขนลุกแบบจะพิศวาสอะไร แต่ผมไม่ชินเวลาใครมาทำอะไรแบบนี้ จะชินอยู่คนเดียวคือกับคนที่บ้านนั่นแหละครับ แต่รายนั้นไม่ได้ขี้อ้อนถึงขนาดจะมาทำอะไรแบบนี้ให้เห็นกันได้บ่อยๆ แต่ถ้าทำขึ้นมาเมื่อไหร่ ผมแทบละลาย

“รางวัลอะไร ไม่ต้องๆ” ผมรีบบอกปัดไอ้เปี๊ยกที่ยังเกาะแขนผมไม่ปล่อย แต่เลิกเอาหน้ามาถูไถต้นแขนผมแล้ว

“ไฟเขียวแล้ว ไปนั่งดีๆ” ผมไล่มันเมื่อเห็นรถคันหน้าเริ่มเคลื่อน มัวแต่คุยกับมันไม่ทันได้มองสัญญาณไฟยังดีที่ไม่โดนรถคันหลังบีบแตรไล่

“พี่คิดอะไรอยู่เนี่ย รู้หรอรักจะให้รางวัลอะไร รีบปฏิเสธแล้ว” ไอ้เปี๊ยกมันพูดกลับมาแบบขำๆ ไอ้นี่มันตัวอันตรายเบอร์สองชัดๆ ส่วนเบอร์หนึ่งก็ไอ้ป่าน แม่งน่ากลัวพอกัน
 
“ก็แค่ไปรับ”

“คร้าบๆ แต่ไอ้รางวัลที่ว่าคือรักจะไม่อยู่เสาร์อาทิตย์นี้ พี่กับพี่กันต์จะได้สวีทกันได้เต็มที่ไม่ดีหรือไง” ไอ้เปี๊ยกมันพูด พร้อมยักคิ้วกวนๆ ส่งมาให้ ผมเลยจัดการยกมือโบกหัวทุยๆ มันไปที คันไม้คันมือมานานละ

“โอ้ย!! พี่นี่เล่นแรงวะ” ไอ้เปี๊ยกมันร้อง ก่อนยกมือลูบหัวปอยๆ

“สม”

“คืนนี้รักไปนอนด้วยดีกว่า เปลี่ยนบรรยากาศ” ไอ้เปี๊ยก มันหาเรื่องมาขู่ผม

“ไอ้คนที่ตามเรามาคราวนั้นชื่ออะไร พี่จะได้เล่าให้กันต์ฟังถูก” ผมพูดขึ้นมาบ้าง

“โอเคๆ ยอมแล้วคร้าบ ยอมแล้ว” ไอ้เปี๊ยกพูดแล้วยกสองมือขึ้นทำท่ายอมแพ้

“แล้วเสาร์อาทิตย์นี้ที่บอกว่าไม่อยู่จะไปไหน” ผมถาม

“วันศุกร์รักจะกลับบ้าน วันเสาร์วันเกิดแม่”

“กลับไง” ผมถามก่อนเปิดไฟเลี้ยวแล้วตีรถเข้าเลนซ้าย เพราะใกล้ถึงสถานีรถไฟฟ้าที่ไอ้เปี๊ยกมันต้องลง

“นั่งเครื่องแม่จองตั๋วไว้ให้แล้ว ว่าจะบอกพี่กันต์เมื่อเช้าก็ลืม เย็นนี้อย่าลืมนะพี่ ไปแล้วๆ ขอบคุณครับ” ไอ้เปี๊ยกรีบพูดก่อนรถจะจอด ก่อนยกมือไหว้ผม แล้วรีบลงจากรถทันทีที่รถจอด

……………………………………………….
…………………………………….
…………………………

[Angel_K]

ตอนที่ 58 We can fly

cont.
…………………………


“เอ้ย!! ไม่เอา เดี๋ยวรักมา” เสียงกันต์พูดปรามเมื่อผมเดินเข้าไปกอดจากด้านหลัง ตอนเขากำลังมองหาของกินอยู่หน้าตู้เย็น

“กลับบ้านไปแล้ว” ผมบอกเขา ไอ้เปี๊ยกมันกลับบ้านครับวันนี้ เลิกเรียนมันก็นั่งแอร์พอร์ทลิ้งค์ไปถึงสนามบิน แล้วนั่งเครื่องกลับบ้านที่เชียงใหม่ จะว่าไปก็เร็วเหมือนกันมันบอกผมว่าจะกลับบ้านวันจันทร์เผลอแป๊บเดียวก็วันศุกร์ไอ้เปี๊ยกกลับบ้านไปแล้ว


>>>RRR<<<

“ครับ” กันต์หยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมารับสาบ โดยที่มีผมตามนัวเนียอยู่เหมือนเดิม

“เป็นไงบ้าง ฝนตกไหม” ปากก็คุยโทรศัพท์ครับ แต่ศอกนี่สิกระทุ้งเข้าท้องผมดีนะเด้งตัวหลับทัน ไม่อย่างนั้นคงได้จุกตัวงอกันบ้างเพราะออกแรง มีหันมาทำตาดุใส่ผมอีก ผมไม่ได้ทำอะไรมากสักหน่อยแค่สอดมือเข้าใต้เสื้อไปลูบท้องเขาเล่นแค่นั้นเอง ทำเป็นหวงไปได้

“รักหรือเปล่า” ผมกระซิบถาม กะเอาจากเวลาคร่าวๆ ว่าไอ้เปี๊ยกน่าจะถึงบ้านแล้ว และโทรมารายงาน

“อยากกินไส้อั่ว” ผมพูดแทรกเข้าไปในสาย ก่อนจะถูกกันตีมือเสียงดัง ไม่ได้ตีเพราะผมพูดแทรกเข้าไปในสายหรอก แต่เป็นเพราะความซนของมือผม ไอ้เปี๊ยกมันไม่อยู่ทั้งทีก็ขอบ้างสิ ถ้ามันอยู่ผมทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนี้ได้ที่ไหน

“เดี๋ยวพี่บอกให้ รักจะคุยไหมล่ะ อยู่ข้างๆ พี่” กันต์พูด ก่อนส่งโทรศัพท์มาให้ผม

“ว่า”

“รู้นะทำอะไรอยู่” เสียงไอ้เปี๊ยกดังมาตามสาย

“อะไรๆ”

“ให้พูดจริงหรอ รักว่าพี่กำลังใช้รางวัลที่รักให้อยู่ชัวร์ๆ สวีทกันอยู่อ่ะดิ” ไอ้เปี๊ยกมันพูด ถ้าเห็นหน้ามันตอนนี้ผมว่ามันต้องทำหน้าทะเล้นอยู่แน่ๆ กลับมาจะเตะให้สักที

“อย่ามารู้ดี กลับมาซื้อไส้อั่วมาฝากด้วย” ผมบอกมัน

“ครับผม จะซื้อไปฝากเป็นค่ารับส่ง รักวางแล้วนะพี่กรแม่เรียกกินข้าวแล้ว”

“เออๆ” ผมตอบรับแล้ววางสายก่อนยื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้กันต์ ที่ตอนนี้เทน้ำแอปเปิลใส่แก้วอยู่   

“ส่งน้ำผลไม้มาให้นี่คิดนะเนี่ย” ผมพูดก่อนรับแก้วมา รู้กันใช่ไหมครับว่าน้ำผลไม้มันมีผลยังไงกับลูกๆ ของผมกับกันต์ ฮาๆ

“คิดบ้าอะไร ถ้าคิดคงให้กินตั้งแต่เช้าแล้ว” คนที่ดื่มน้ำแอปเปิลไปได้ครึ่งแก้วพูดหน้าตาย

“รู้ลึกรู้จริง” ผมแซว ก็นะถ้ามันจะส่งผลกับลูกๆ ผม มันต้องกินเข้าไปก่อนอย่างน้อยสิบสองชั่วโมงครับ   

“พออย่ามาทะลึ่ง” คนที่ว่าผมพอพูดจบก็หันหลังเดินเอาแก้วไปล้าง หลบหน้ากันเสียอย่างนั้น
 
“ใครทะลึ่ง กันต์นั่นแหละ กรยังไม่ได้คิดอะไรเลย” ผมพูดแล้วเดินเอาแก้วไปล้างบ้าง แต่กันต์หันกลับมารับไปล้างเอง

“ถ้าว่างไม่มีอะไรทำก็ขึ้นไปอาบน้ำ” คนที่กำลังล้างแก้วพูดโดยไม่หันมามองหน้าผมที่ขยับมายืนอยู่ข้างๆ

“คิดอะไรอ่ะ อยู่ๆ มาไล่เค้าไปอาบน้ำ” ผมพูด แล้วรีบวิ่งหนีคนที่มองมาตาเขียวปั้ด

……………………………………………….
…………………………………….
…………………………



“กันต์” ผมเรียกคนที่นอนซุกอกผมอยู่ ใจจริงอยากจะทำอะไรไปตั้งแต่เขาออกมาจากห้องน้ำพร้อมกลิ่นหอมๆ แล้ว แต่มันยังมีเรื่องคาใจอยู่ เลยยังไม่ได้ทำอะไรแค่มานอนกกตัวเขาไว้อยู่กับอกแบบนี้ ที่ตัดสินใจพูดเรื่องนั้นขึ้นมาอีกเพราะผมไม่อยากให้มีอะไรคาใจผมไปแบบนี้ ถึงวันนั้นกันต์จะบอกไม่ให้ผมพูดแล้ว แต่ผมก็ยังยากจะคุยเรื่องนั้นกับเขาอยู่ดี

“หื้ม” กันต์ส่งเสียงตอบรับ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม

“วันนั้น พูดจริงหรือเปล่า” ผมถาม แล้วขยับตัวขึ้นเพื่อจะได้มองเห็นหน้าเขา

“พูดจริง” กันต์พูด แล้วยันตัวขึ้นมาพิงตัวผมที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ก่อน

“พูดจริง แต่มันไม่ได้อยากทำจริงๆ จะให้บอกว่ายังไงดีละ บางทีมันก็เหมือนอยากรู้ มันไม่ใช่อยากทำเพราะรู้สึกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีความสุข ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดี ตอนนี้ถ้าให้ทำก็คงไม่ทำ” กันต์พูด แล้วกระชับแขนผมให้รวบเข้าหาตัวเขาแน่นขึ้น

“อยากรู้ อยากรู้อะไร อยากรู้ว่ากรจะให้ไหมหรืออยากรู้ว่าจะเป็นยังไง”

“อย่างหลังมากกว่า”

“กรให้ได้นะจริงๆ” ผมพูด แล้วก้มหน้าลงมาเอาคางเกยที่ไหล่ของคนที่ถูกผมกอด

“ไม่แล้วล่ะ อย่างที่บอก เป็นแบบนี้มันดีอยู่แล้ว ถ้าดีอยู่แล้วมันก็ไม่รู้ว่าจะต้องอยากรู้อะไรอีก ตอนนั้นมันก็แค่แว้บเข้ามาเฉยๆ” กันต์พูด แล้วหันหน้ามาหา ก่อนจะขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนต้นขาผม

ผมไม่ได้พูดอะไรอีกเพียงแค่ยกมือขึ้นไปรั้งท้ายทอยของกันต์ให้โน้มลงมาเพื่อให้ริมฝีปากเขาเคลื่อนลงมารับจูบจากผม กับเรื่องบางอย่างมันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องจบลงด้วยคำพูด แค่บอกผ่านสัมผัสคนรับสารก็น่าจะเข้าใจ สำหรับผมความสุขของเขาจะไม่ได้มีแค่ตอนนี้ แต่มันจะหมายถึงจากนี้และต่อไปในทุกๆ วัน



“ทำเองไหม” ผมถามเมื่อจากละริมฝีปากออกมา ก่อนจะยกนิ้วขึ้นลูบเบาๆ ที่ริมฝีปากได้รูปที่กำลังขึ้นสีสดของคนตรงหน้า

“แล้วอยากให้ทำแบบไหน” กันต์ตอบคำถามด้วยคำถาม ก่อนทิ้งตัวไปด้านข้างทิ้งหลังลงกับเตียงนุ่ม โดยไม่ปล่อยมือที่โอบรั้งท้ายทอยผมไว้ก่อนหน้าเป็นการบังคับให้ผมต้องเคลื่อนตัวตาม จนทำให้ผมคลาดจากสายตาจากเขา ผมทันได้เห็นในช่วงจังหวะสั้นๆ ว่าสายตาคู่นั้นดูแพรวพราวกว่าปกติ แต่เมื่อผมกลายเป็นฝ่ายมาคร่อมอยู่บนตัวเขาแทนแล้ว และมองจ้องกลับเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ก็เห็นว่าสายตานั้นไม่ได้แพรวพราวเช่นเมื่อครู่ เหลือเพียงริมฝีปากที่ยกยิ้มอยู่น้อยๆ

“แค่รับความสุขที่กรให้ก็พอ จะทำให้สุขจนไม่มีเวลาไปคิดอะไรเล่นอีก” ผมพูดกระซิบอยู่ที่ซอกคอ เมื่อพูดจบก็เลื่อนริมฝีปากลงมาเม้มงับที่ติ่งหูนิ่มของคนที่นอนฟังอยู่เบาๆ แล้วใช้ลิ้นชื้นไล้เลียซ้ำย้ำๆ อยู่แถวนั้นเมื่อเห็นว่าคนถูกกระทำเริ่มย่นคอหนีเพราะโดนจี้จุดอ่อน

“ถ้าทำไม่ได้อย่างที่พูดจะเปลี่ยนใจให้ดู” เสียงคนเก่งตอบกลับมา พร้อมมองจ้องเข้ามาในดวงตาผมด้วยสายตาที่คล้ายจะท้าทายอยู่ในที ถึงจะบอกว่าท้าทาย แต่ถ้าท้าทายกันด้วยสายตาแบบนี้ มันไม่ได้สร้างหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งยากกระโจนเข้าใส่ แล้วขย้ำให้เต็มเขี้ยว ทำแบบนี้มันเหมือนจะยั่วกันมากกว่าในสายตาของผม 

“คอยดูแล้วกัน” ผมพูด แล้วปิดปากของคนที่กำลังจะอ้าปากตอบด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นทันที เพราะอยากเปลี่ยนคำพูดที่จะตอบออกมา เป็นเสียงครางตอบหวานๆ แทนมากกว่า

“จะ... อ้ะ อื้อ” คนกำลังจะพูดกลืนคำพูดหายลงคอ แล้วลงโทษผมที่จู่โจมเขาแบบไม่ให้ทันได้ตั้งตัวและไม่ยอมปล่อยให้เขาพูดจนจบด้วยการทุบลงมาที่บ่าผมแรงๆ หนึ่งที ก่อนจะเปลี่ยนมากระชับมือจิกลงที่บ่าผมจนแน่น แล้วยกปลายคางเชิดให้ริมฝีปากบดรับกันได้มากขึ้นกว่าเดิม

“อื้ม” คนที่เป็นฝ่ายไล่ต้อนก่อนส่งเสียงครางออกมาบ้าง เมื่อเจอคนที่ถูกไล่ต้อนเอาคืน   

แต่เอาคืนกันแบบนี้มีแต่ได้กับได้ ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายไล่ต้อนหรือถูกไล่ต้อนต่างฝ่ายก็ต่างได้ นี่แค่ก้าวขึ้นสวรรค์ชั้นแรกยังพากันส่งเสียงครางให้รู้ว่าพึงใจกันขนาดนี้ ถ้าพากันไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดเมื่อไหร่ เมื่อนั้นคงใกล้เคียงกับคำว่า “ล่องลอย” ต่อให้ยืนก็คงไม่รู้สึกว่าขาติดพื้นอีกแล้ว

เสื้อยืดสีขาวตัวแรกถูกเหวี่ยงลงไปกองกับพื้นที่ถูกขัดให้ขึ้นเงาจนสะท้อนแสงไฟสีนวลจากโคมไฟตัวสูงข้างหัวเตียง ถัดจากกันไม่นานเสื้อยืดคอกลมสีเดียวกันแต่ขนาดใหญ่กว่าก็ปลิวตามลงมาทับบนเสื้อสีขาวที่ตกลงมาก่อนหน้า เป็นลักษณะที่ไม่ผิดแผกไปจากตำแหน่งของเจ้าของเสื้อทั้งสองตัว

ถ้าจะมีผิดกันคงเป็นที่ผิวกายของเจ้าของเสื้อโดยเฉพาะร่างที่กำลังถูกปลุกเร้า ผิวกายที่เคยขาวหมดจดกำลังถูกแทนที่ด้วยสีชมพูระเรื่อจากแรงอารมณ์ที่กำลังถูกทำให้ทะยานขึ้นอย่างช้าๆ ไม่ได้ถูกเร่งเร้าอย่างเชื้อไฟที่ถูกโหมกระพือให้ลุกไหม้ไปในคราวเดียว แต่กลับถูกทำให้เหมือนโดนสายลมที่วูบไหวพัดพาให้แรงอารมณ์ค่อยๆ ลอยขึ้นทีละน้อย ดุจเป็นขนนกที่กำลังลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

สายตาที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าตอนนี้ปรือปรอยหยาดหวานเหมือนตกอยู่ภวังค์แห่งฝันหวาน ริมฝีปากเผยอน้อยๆ คอยตอบรับทุกการกระทำที่มอบให้ หากเขาจูบริมฝีปากนั้นจะขยับตอบดูดรับสร้างความหวานหอมให้กับจูบนั้นเป็นทวีคูณ หากส่งลิ้นอุ่นเข้าไปพัวพันก็จะถูกสอดรับกลับมาจนเขาแทบสำลักความสุขที่กำลังก่อตัวอยู่ในใจและกำลังจะล้นออกมาข้างนอก

ทุกสิ่งที่ทำไป ได้รับการตอบสนอง

แผ่นอกที่ไล่สายตาลงมองประดับด้วยกล้ามเนื้อพองาม ด้วยเจ้าของมันไม่อยากดูเป็นคนบอบบางจนเกินไป เมื่อก่อนเป็นอย่างไรเดี๋ยวนี้ยังคงเป็นเช่นนั้น แม้จะยอมเป็นฝ่ายถูกดูแล แต่ใช่ว่าจะกลายเป็นคนอ่อนแอ แผ่นอกเนียนมือยิ่งสัมผัสยิ่งหลงใหล แต่แค่มือมันยังไม่พอ ไม่รอช้าส่งริมฝีปากลงไปแตะจูบอย่างช้าๆ สลับกับดูดดุนประทับรอย ลากไล่ลงมาเรื่อยจากไหปลาร้า เนินอก ลากผ่านต่อลงมาถึงจุดสีเข้ม แล้วลากต่อเรื่อยไปจนถึงร่องบุ๋มกลางท้องแบนราบที่แอ่นเกร็งเพราะความเสียวซ่าน

“อื้อออ” เสียงครางเบาลอดมาเมื่อถูกมือร้อนแตะสัมผัสลงที่เอวทั้งสองข้างแล้วดึงรั้งช่วงตัวขึ้น เพื่อให้ลำตัวแอ่นขึ้นและรับจูบดูดดุนที่หน้าท้องเนียนจนขึ้นรอยสีกุหลาบ   

ตอนนี้พากันไปถึงสวรรค์ชั้นไหนแล้ว


คราวนี้เลือกที่จะไม่พาอีกคนไปแตะขอบสวรรค์ชั้นเจ็ดก่อนอย่างทุกที แต่จะพาให้ขึ้นไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดพร้อมกัน จึงละเลยส่วนที่อยู่กลางลำตัวที่อัดแน่นด้วยอารมณ์ปรารถนาไป แม้จะเห็นสายตาที่ถูกส่งมาตัดพ้อและเรียกร้องอยู่ในทีของคนตรงหน้า แต่ก็เลือกที่จะเมินเฉยจนคนขอถึงกับน้ำตาเอ่อขึ้นมาคลอเต็มสองตา แม้จะไม่ได้ตามที่ร้องขอคนขอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำแค่มองสบตากันอยู่แบบนั้น จนคนถูกขอต้องรีบยกตัวขึ้น แล้วเลื่อนหน้าขึ้นไปจุมพิตเบาที่กลางหน้าผากเพื่อปลอบประโลม จุมพิตเบาแทนคำพูด

“ไม่ได้จะแกล้งให้ทรมาน บอกแล้วว่าจะทำให้สุข ก็ตั้งใจทำให้ได้อย่างที่พูด เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา” แม้ไม่ได้พูดออกมา แต่คาดว่าคนรับสารน่าจะเข้าใจถึงความหมายที่แฝงอยู่ในการกระทำ

การเตรียมความพร้อมดำเนินไปตามขึ้นตอนที่ควรพึงกระทำ ถ้าจะสุขต้องสุขไปด้วยกัน ไม่ใช่อีกคนสุข แต่อีกคนได้เพียงความเจ็บปวดกลับไปโดยไร้ซึ่งความสุข ถ้าคนรักทำรัก นั่นคือทำ เพราะความรัก ถ้าคิดจะมีใครสักคนเพื่อหาที่ระบาย อย่าได้เรียกคนนั้นว่าคนรัก หรือทำให้เขาเข้าใจผิด คิดว่าเป็นคนรักกัน         

“อ้ะ อื้อ”

“ไหวไหม” ก้มลงไปกระซิบถามข้างหู โดยที่สองนิ้วยังหมุนควานและขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ส่วนกลางลำตัวถูกบดเบียดเข้าหากัน เป็นสัมผัสที่ช่วยทั้งกระตุ้นและบรรเทาแรงอารมณ์ไปพร้อมๆ กัน

ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาเต็มที   


 “อื้อ” เสียงเบาส่งออกมาอีกครั้ง เมื่อสองนิ้วถูกถอนออกจากตัว แต่เพียงไม่นานก็ถูกเติมเต็มอีกครั้ง และเติมเต็มได้มากกว่าเดิม

เสียงครางสลับกับเสียงหอบหายใจดังขึ้นเป็นจังหวะสอดรับกับแรงที่ถูกกระทำ สองแขนโอบกอดรอบแผ่นหลังที่กว้างกว่าเพ่อยึดเป็นหลักพยุงตัวให้ยกตัวขึ้นรับกับเรี่ยวแรงที่ถูกโถมเข้าใส่ ไม่ได้โถมใส่อย่างดุดัน หากเริ่มอย่างช้าๆ แต่แนบแน่นในทุกจังหวะ

เป็นครั้งแรกที่ไม่ต้องขอร้องให้หันมาสบตา เพราะครั้งนี้ดวงตาที่หวานเชื่อมมองสบตาโดยไม่หันหนีอย่างเคย ที่ผ่านมาหากไม่ขอร้องก็คงไม่ได้สบตากัน ชอบที่จะมองสบตากันเพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกแบบไหน


“อื้อ ๆ”

เสียงครางกระเส่าดังถี่ขึ้น เมื่อจังหวะถูกเร่งขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงจังหวะนี้ ส่วนกลางลำตัวของร่างข้างใต้ที่เคยถูกละเลยไป กำลังได้รับการปรนเปรอไปพร้อมๆ กัน ทำเอาคนถูกปรนเปรอแทบดิ้นเร่า ต้องร้องระบายเป็นการใหญ่ ถ้าไม่ให้ร้องคงไม่ไหว เพราะคงอัดเก็บความสุขสมไว้ข้างในจนขาดใจ

ประตูสวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังเปิดกว้างรอรับคนสองคนที่กำลังจะเดินทางไปถึง


“อ้า”

“อื้อ”

เสียงสุดท้ายที่แสดงให้รู้ว่าคนสองคนได้ข้ามผ่านธรณีเข้าไปในดินแดนที่เรียกว่า สวรรค์

“สวรรค์ในใจ”

ความรู้สึกที่เหมือนสองขาไม่ติดพื้น ร่างทั้งร่างเหมือนล่องลอยอยู่กลางอากาศ สิ่งที่สัมผัสได้มีเพียงคนที่อยู่ในอ้อมกอด ไออุ่นที่ถูกถ่ายเทออกมาให้กันและกัน ยิ่งทำให้รู้สึกว่า ณ ดินแดนนี้ มีเราแค่สองคน

มีความสุขไหม จะยังไม่ถามตอนนี้ แต่มั่นใจว่าไม่ได้ทำให้คนที่รักต้องผิดหวังอย่างแน่นอน

---------------------------------------------------------------

[Chocorun]

  หวานซะ ระวังมดขึ้นนะตัวเอง

[WhatLoveIs]

หวานมากค่ะ ละลายตามๆ กันไป 

[Sweet cream]

น้องรักไม่อยู่ก็หวานกันเลยนะ 

[หมวยลำเค็ญ]

ชื่นใจจริงๆ หวานฉ่ำ มีแค่เราสองคน
แล้วทีี่น้องรัก ให้กรไปรับนี่ใช้เป็นไม้กันใครหรือเปล่า

มาไม่บ่อยแต่ก็คิดถึงเสมอนะคะ 

[POPEA]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ชอบกันต์กับกรมาก, หวานกำลังดี
 

[Mafia Mania]

กรขยันหยอดแบบนี้คงจะหวานไม่มีจืดนะรักนี้

[knightofbabylon]

หวานเจี๊ยบกันได้ตลอดจริงๆ สิคู่นี้ น่ารักจริงๆ เลย 
เริ่มเอ็นดูน้องรักมากขึ้นไปอีกนิดด้วย 

[Horizon]

หวานเกิน
+1

[rujaya]

จะขาดใจตายตามไปด้วย   

[CarToonMiZa]

หวานมากกกก

[withmeto_PJ]

นั่งงอ่านตั้งแต่ต้นจนจนถึงตอนนี้ ตามทันแล้ว เย้ๆๆ
สนุกมากกเลยค่ะ ชอบมากกกก น่ารักอะ เขินน อ่านแล้วยิ้มตามตลอด
เป็นคู่ที่หวานมากๆๆๆ เปนกำลังใจให้นะค่ะ
จะรอออออคู่นี้ค๊า ^^

[punchnaja]

หวานจัง น่าอิจฉา^^

[POPEA]

อยากอ่่านต่อจังเลย TT'

[vanny]

 

ไม่ผิดหวังกับของหวานจานนี้จริงๆ

ไม่ต้องหวือหวา ไม่ต้องดุเดือด ไม่ต้องชัดเจน

แต่แค่นี้ก็อินจนเคลิ้มและชวนให้มีความสุขได้แล้ว

[nongrak]

นึกว่ามาต่อตอนใหม่แล้ว

[Horizon]

...