หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[Na na]

ชื่อตอนน่ารักนะ เนื้อเรื่องก็น่ารัก
แต่ทำเอาคนอ่านแอบคิดลึกนิดนึง (นิดนึงจริงๆ นะ) 

[nunamicky]

เค้ารักกันดีนะ พี่น้องบ้านนี้

[afternoon]

อ่านทันเเล้ว ยิปปี้!!! 
อ่านคู่นี้เเล้วดูคลายเครียดกว่าคู่พี่กาวน์-น้องป่าวเยอะเลยยย 
ไปอ่านคู่นู้นเเล้วอยากจะหยิบพารามากิน (เวอร์จริงๆ)
แต่คู่นี้อ่านเเล้วยิ้มค่ะ ปนๆ อิจฉาหน่อยๆ 
อ่านเเล้วแบบคิดตก ก็นะชีวิตจะเอาอะไรมากมายเเค่มีคนๆ นึงแบบนี้ก็มากเกินพอ
 

[spring]

ดันจ้ะ ^^


คิดถึงน๊า 

[Angel_K]

ตอนที่ 53 โดนจนได้... [1/2]

“เดี๋ยวกันต์ส่งเมลไปให้ตอนนี้เลยพี่แอม ไม่เกินสิบนาที” เสียงกันต์บอกปลายสาย ก่อนเดินเข้ามาหาผมที่กำลังนั่งทำงานอยู่หน้าคอมฯ

“ยืมส่งเมลแป๊บนึง” กันต์เดินมายืนอยู่ข้างๆ แล้วพูดบอกผม ผมเลยขยับตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ให้เขาลงมานั่งแทน แล้วก็ถือโอกาสลุกออกไปหาอะไรกินในครัวด้วย นั่งทำงาน

วันนี้เพิ่งไปซื้อของเข้าบ้านมาเลยมีของกินเต็มตู้เย็น อยู่กันสองคนแต่เลือกตู้เย็นมาซะตู้เบ้อเร่อ เหตุผลที่เลือกมาใหญ่ขนาดนี้ไม่ใช่อะไร แค่คุณสถาปนิกที่รักของผมเขาให้เหตุผลว่าตู้เล็กมันไม่สวยก็เท่านั้นแหละ ใครมาเห็นเข้าคงนึกว่าบ้านนี้อยู่กันสักหกเจ็ดคน แล้วที่บอกว่าใหญ่อย่าคิดว่าจะปล่อยให้โล่ง เพราะมีของกินเต็มทุกชั้น ยืนส่องๆ อยู่สักพักก็ได้มะม่วงน้ำดอกไม้สุกลูกโต ผิวเหลืองสวยแช่จนเย็นจัด ซึ่งเป็นของชอบผมติดมือมาหนึ่งลูกพร้อมกับนมอีกขวด เดี๋ยวกะว่าจะเทนมใส่แก้วไปเพื่อกันต์ด้วย

หลังจากปอกมะม่วงใส่จานเรียบร้อย ก็เทนมใส่แก้วสองใบ สำหรับแก้วของผมเองผมก็จัดการยกซดอักๆ ไปไม่กี่ทีก็หมดแก้ว แล้วเอาแก้ววางตั้งไว้ในอ่างล้างจานเปิดน้ำใส่ไว้นิดหน่อยไม่ให้นมแห้งเป็นคราบติดแก้ว ถ้าไม่ขี้เกียจมากจะกลับมาล้าง แต่ถ้าขี้เกียจก็รอให้พี่จิน พี่แม่บ้านที่แม่หามาให้มาล้างตอนเช้า ก่อนจะเดินถือจานใส่มะม่วงสุกกับนมอีกหนึ่งแก้วที่เอามาให้กันต์กลับมาที่โต๊ะคอมฯ ที่อยู่ในห้องหนังสือ
 .
.
.

พอเข้าห้องหนังสือไปก็เห็นกันต์นั่งนิ่งอยู่หน้าคอมฯ สีหน้าเห็นแล้วบอกไม่ถูกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน ดูนิ่งเกินไป จนผมเริ่มใจคอไม่ดี แล้วก็นึกเอะใจขึ้นมาเลยว่ากันต์เจออะไรเข้าแน่ๆ ก็นะไอ้คอมฯ เครื่องที่เขาใช้อยู่มันเป็นของผม ทำไมผมจะไม่รู้ว่าตัวเองเก็บอะไรเอาไว้บ้าง เฮอๆ งานจะเข้าไหมวะกู รู้สึกตัวร้อนวูบขึ้นมาเลยทีเดียว หรือจะเรียกว่าเริ่มร้อนตัวก็ไม่ผิด

ว่าแล้วก็วางจานมะม่วงกับแก้วนมลงหน้าโต๊ะ ก่อนเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อดูหน้าจอคอมฯ ว่ามีอะไร แต่แค่เดินมาข้างโต๊ะก็เห็นภาพในจอชัดเต็มตา จอใหญ่ซะขนาดนั้นเห็นชัดเลย จนอยากจะให้หน้าจอแมคมันลดลงอีกสักห้านิ้วขึ้นมาเสียตอนนี้ พอเห็นกันจะๆ แบบนี้แล้วก็รู้ทันทีเลยว่าที่อีกคนนั่งนิ่งอยู่นี่มันมีสาเหตุมาจากอะไร

ซวยจริงๆ แล้วกูงานนี้ ส่วนกันต์ถึงตอนนี้ยังเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ หน้าผมเขายังไม่ยอมมองเลย ฮือ อย่าทำกันแบบนี้สิครับ โดนโกรธแล้วแน่ๆ เลยกู งานนี้ท่าทางจะง้อยากด้วย แบบว่าเคยโดนเตือนมาแล้วหนหนึ่ง  แต่ก็นะให้ลบทิ้งคงเสียดายตาย ไอ้ไม่ยอมลบทิ้งตามที่เขาสั่งมันยังไม่เท่าไหร่ ดันมีรูปใหม่เพิ่มมาอีกเป็นร้อยด้วยนี่สิ แถมเรทขึ้นกว่าเดิมอีก ฮ่าๆ

แต่อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผมจะถ่ายภาพที่มันออกแนวเอ็กซ์อะไรขนาดนั้น หรืออย่าคิดไปว่าจะมีผมไปมีส่วนร่วมอะไรในภาพด้วย อย่างนั้นมันก็ดูโรคจิตไปหน่อย แล้วมากสุดที่ผมถ่ายก็แค่เห็นด้านหลังเกือบหมดเท่านั้นเอง ผมชอบถ่ายภาพกันต์เวลาเขานอนหลับอยู่มากเป็นพิเศษ ถ้าผมตื่นขึ้นมาก่อน ซึ่งนั่นถือเป็นส่วนใหญ่ ผมก็จะหยิบกล้องมาถ่ายรูปเขาเก็บไว้เรื่อย จนมันเยอะขึ้นเรื่อยๆ

ถ้าให้บอกว่าชอบรูปไหนมากเป็นพิเศษ ก็คงเป็นรูปตอนที่เขานอนคว่ำหนุนแขนตัวเองหลับตาพริ้มท่าทางมีความสุขเหมือนกำลังหลับฝันดี ปากสวยอมยิ้มนิดๆ ผิวขาวเนียนไปทั้งตัวและถูกไล้ด้วยแสงแดดอ่อนๆ ตอนเช้าที่ส่องผ่านเข้ามาทางกระจกบานใหญ่ ตั้งแต่สะโพกถึงต้นขาช่วงบนมีผ้าห่มพาดปิดไว้แบบจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ เป็นภาพที่มองแล้วชวนให้นึกถึงเทพในตำนานของกรีกมากกว่าจะเป็นมนุษย์ธรรมดาเดินดินเสียอีก สำหรับคนอื่นคิดยังไงกับเขาไม่รู้ แต่สำหรับผม ผมมองเห็นเขาเป็นแบบนั้นนะ แล้วรูปที่ว่านั่นก็เป็นรูปที่กันต์เขามีอะไรปกปิดน้อยที่สุดในจำนวนรูปทั้งหมด แล้วตอนนี้มันก็กำลังเปิดโชว์หราอยู่บนจอไอแมค ลองนึกภาพเอาเองแล้วกันว่าหน้าจอใหญ่ขนาดนั้น ภาพจะเห็นชัดเต็มตาขนาดไหน คนโกรธก็คงจะโกรธตามขนาดภาพที่เห็นล่ะมั้ง เฮอๆ   

“กันต์” ลองเรียกชื่อดูก่อนครับ ... นิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ เขานั่งนิ่งมากที่ขยับอยู่ก็มีแค่มือที่เลื่อนเม้าส์เล็กๆ สีขาวสนิทในมือเพื่อดูรูปทั้งหมดที่มีอยู่ต่อไป

“กันต์” ผมเรียกซ้ำอีก แต่คราวนี้ใช้เสียงแผ่วลงกว่าครั้งแรกอีกนิด จะว่าหงอก็ได้ กรผิดไปแล้วคร้าบ แต่ถ้าให้ลบ ฮือๆ มัน...มันก็เสียดายจริงๆ นะ     

 “ทำไม เห็นตัวจริงมันไม่ดีกว่าในรูปหรือไง” กันต์พูดนิ่งๆ ไม่มองหน้าผม แต่ละมือจากเม้าส์แล้วกอดอกทิ้งตัวเอนพิงพนัก สายตายังคงมองตรงไปที่หน้าจอคอมฯ

“ก็ดี ดีกว่าอยู่แล้ว” ผมพูด แล้วขยับตัวมายืนพิงขอบโต๊ะ โดยหันหน้าไปทางกันต์

“แต่ก็ยังชอบถ่ายรูปมากกว่า ห้ามอะไรก็ไม่เคยฟัง เคยคิดบ้างไหมว่า ถ้ารูปมันหลุดไปกันต์จะเป็นยังไง” กันต์พูดเสียงเย็นเลยครับคราวนี้ อ่า เขากลัวแล้วตัวเองอย่าดุเขามากนักดิ

“ไม่หลุดหรอกน่าจริงๆ” ผมบอก ใครจะยอมพลาดให้หลุดไปล่ะ ผมก็หวงของผมเหมือนกันนะ เพราะฉะนั้นต้องระวังมากๆ อยู่แล้ว แต่นี่ขนาดเก็บไว้แบบลึกสุดๆ แล้วนะ กันต์ยังอุตส่าห์หาเจอได้ยังไง


R R RRRR....

ใครโทรมาขัดจังหวะตอนนี้หว้า คนกำลังง้อแฟนอยู่ โทรศัพท์กันต์นะครับ ไม่ใช่ของผม

“ว่าไงมึง” กันต์รับสาย ส่วนผมก็ยืนฟังเขาคุยโทรศัพท์อยู่อย่างนั้นแหละครับ

“เออ มารับกูด้วย” กันต์พูดกับปลายสาย อ้าว จะไปไหนล่ะนั่น

“ไม่ต้องมาอยากรู้อะไรตอนนี้ ถ้าจะให้กูไปก็รีบมารับกู” กันต์พูดเสียงห้วน ก่อนตัดสายทิ้ง แล้วลุกพรวดออกจากห้องไปเลย ไม่สนใจจะบอกอะไรผมสักคำ

ไอ้ผมจะทำไงได้ก็เดินตามเขาไปสิครับ รีบจ้ำตามขึ้นห้องแทบไม่ทัน เข้าห้องนอนได้กันต์ก็เดินเลยไปที่ห้องแต่งตัว แล้วถอดชุดที่ใส่นอนออกหมด ทั้งเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหลือแต่ตัวเปล่า ไอ้ที่ทำอย่างเนี่ยไม่ปกติแบบสุดๆ ปกติเขาไม่เคยทำอะไรอย่างนี้ถ้ามีผมอยู่ด้วยนะครับ ไม่ถึงกับเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ก็แค่เอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้เวลาเปลี่ยนชุดก็อย่างคนปกติเขาทำกัน แต่ไอ้ที่มายืนแก้ผ้าหมดนี่ไม่เคยมี เห็นอย่างนี้แล้วจะยังไงล่ะ อย่าคิดเรื่องอารมณ์หื่น มันยังไม่มีตอนนี้แน่ เพราะคิดอยู่อย่างเดียวว่า กันต์โกรธโคตรมากอ่ะ ทำประชดกันเห็นๆ

“จะไปไหนอ่ะ” ผมถามเสียงอ่อน อ่อนๆ อ้อนๆ ไว้ก่อนครับ ส่วนกันต์ก็แต่งตัวไปไม่ได้สนใจอะไรผม รายนี้แข็งใส่ไม่ได้เด็ดขาด เพราะแรงไปยิ่งแรงกลับ

“เที่ยว” ตอบเสียงโคตรห้วนเลยครับ เอาน่า อย่างน้อยก็ตอบล่ะ ผมให้กำลังใจตัวเอง

“ไปที่ไหน เดี๋ยวกรไปรับนะ” ผมเดินเข้าไปพูดกับเขาใกล้ๆ ตอนนี้ตัวเขาหอมอ่อนๆ ด้วยกลิ่นจากน้ำหอมที่ใช้ประจำ แต่ถึงไม่ใส่น้ำหอมตัวเขาก็หอมอยู่แล้วนะ เฮ้อ!! ไม่อยากให้ไปไหนเลยจริงๆ ให้ตาย เห็นแล้วมันน่าหวงน้อยที่ไหนล่ะ

“ไม่รู้ อยากไปรับก็โทรมาถามเอา” เขาพูด แล้วเดินออกจากห้องไป ผมก็ตามไปอีกนั่นแหละ เหมือนหมาตามเจ้าของเลยกู นี่ถ้าไม่รักไม่ตามหรอก
.
.
.

พอออกไปหน้าบ้านก็เห็น E250 สีขาวพร้อมเจ้าของที่ยืนหล่ออยู่ข้างรถ แค่เห็นหน้าว่าเป็นพี่ยุ ก็โอเคหมดห่วงครับ แรกๆ ที่เจอเหมือนพี่แกจะดูนิ่งๆ คุยด้วยยาก แต่พอรู้จักกันจริงๆ จะรู้ว่าพี่ยุนี่เป็นคนที่คุยด้วยง่ายมาก แต่ไอ้ช่วงแรกที่ว่างท่านิ่งๆ ใส่ผม เพราะอารมณ์ทั้งหวงทั้งห่วงเพื่อนล้วนๆ ครับ อันนี้พี่ภพเพื่อนสนิทกันต์อีกคนกระซิบบอกผมมา

หลังจากส่งกันต์ขึ้นรถไปกับพี่ยุ แล้วผมก็เดินกลับเข้าบ้าน อย่างแรกที่ทำคือเข้าไปจัดการกับรูปที่มีในคอมฯ ก่อน อย่าคิดว่าจะลบ ไม่ครับ แค่ย้ายออกมาเก็บที่อื่นเฉยๆ เสร็จแล้วก็จัดการกับมะม่วงที่ยังอยู่ในจานจนหมด ส่วนนมในแก้วที่เทมาเผื่อกันต์ก็เอากลับไปแช่ตู้เย็นเหมือนเดิม ก่อนเดินขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง ระหว่างเดินก็กดโทรศัพท์หาไอ้นายไปด้วย ว่าจะไปนั่งคุยกับมันที่คอนโดฯ ระหว่างรอไปรับกันต์ ที่ไปหาไอ้นายเพราะคอนโดฯ มันอยู่ติดถนนใหญ่หน้าปากซอยบ้านผมนี่เอง
.
.
.

“R R RRRR....”

นั่งดวลวินนิ่งกับไอ้นายไปจนเกือบจบเกมสาม หลังจากที่ก่อนหน้านี้ดูหนังจบไปแล้วเรื่องหนึ่ง ก็มีสายเรียกเข้า คิดว่าเป็นกรโทรมาตามให้ไปรับเพราะนี่ก็เกือบตีหนึ่งแล้ว แต่พอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูกลับผิดคาดเพราะไม่ใช่กันต์ แต่เป็นพี่ยุ

“ครับ พี่ยุ” ผมรับสาย

[ไอ้กร มึงรีบมารับเพื่อนกูที่ร้านXXX ไอ้นนท์...] ปลายสายตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดังลั่นเข้ามาในสาย แล้วเสียงก็ดังห่างออกไป แต่เป็นเสียงที่ตะโกนพูดกับคนอื่นเข้ามาแทน 

[ไอ้เชี่ยนนท์มึงไปลากมันออกมา แม่ง จะได้กันบนโซฟาแล้ว สัด!!] เสียงพี่ยุตะโกน แล้วลงท้ายด้วยเสียงสบถ เหมือนคนกำลังหัวเสียแบบสุดๆ แล้วก็หวังว่าคนที่พี่ยุสั่งให้พี่นนท์ไปเอาตัวออกมาจะไม่ใช่คนๆ เดียวกันกับที่ผมกำลังจะไปรับ

“เฮ้ยมึง กูไปก่อนนะ” ผมหันไปพูดกับไอ้นาย ก่อนจะรีบออกจากห้องมัน แล้วลงไปที่รถ 

[มึงรีบมาเลยไอ้กร ก่อนที่เพื่อนกูจะได้ผัวใหม่] เสียงตะโกนดังเข้ามาในสายอีกครั้ง ก่อนจะตัดสายทิ้ง โดยที่ผมไม่ทันได้ตอบอะไร

ส่วนผมพอออกจากรถได้ก็แทบวิ่งไปที่รถ ได้ยินพี่ยุพูดมาขนาดนั้นคงจะเฉยอยู่ได้หรอก ยังดีว่าที่ร้านที่พี่ยุพูดถึงอยู่แค่เอกมัยห่างจากนี่ไปแค่นิดเดียว ไม่เกินสิบนาทีก็ถึง

ไม่รู้ว่าใช้เวลาแค่ไหนในการขับรถเข้ามาจอดหน้าร้าน เดินไปถึงหน้าร้านก็เห็นพี่ยุกึ่งลากกึ่งประคองตัวกันต์ออกมาจากร้านพอดี โดยมีพี่ภพกับพี่นนท์เดินตามหลังมา คนอื่นก็ยังดูปกติอยู่ จะมีที่คอพับคออ่อนอยู่คนเดียว ก็คนที่ถูกลากออกมานั่นแหละ แล้วให้ตายเสื้อผ้าทำไมมันหลุดลุ่ยอย่างกับไปฟัดกับใครมาวะ


“มึงรีบมาเอามันไปเลย หนักกู” พี่ยุบ่น แล้วส่งกันต์มาให้ผมรับไว้แทน ระหว่างที่ผมเข้าไปรับตัวกันต์มา ผมซึ่งหันหน้าเข้าไปในร้านก็เห็นที่หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนเดินออกมาจากร้าน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะต้องกลับมาสนใจคนที่ผมรับมาประคองไว้แทน

พอรับตัวกันต์มาได้ผมก็จับตัวเขาให้หันหน้ามาหาผม แล้วจับแขนของเขาทั้งสองข้างให้ยกขึ้นมาโอบรอบคอผมไว้เพื่อประคองตัวเองให้ยืนอยู่ได้โดยไม่ไหลลงไปกองกับพื้น ผมเองก็กอดรวบเอวเขาไว้อีกที ก็ไม่ได้อายอะไรที่จะยืนอยู่สภาพนี้กันหน้าร้าน ทั้งที่มีคนเดินผ่านไปมาตลอด ส่วนกันต์เอาแต่ยืนเงียบซุกหน้ากับบ่าผมโดยไม่ได้พูดอะไร เงียบอย่างเดียวตั้งแต่ออกมาจากร้าน ถ้าปกติคงมีโวยวายอะไรบ้างแล้วที่มายืนกอดกันกลมแบบนี้นอกบ้าน

“ใช่มันหรือเปล่าวะ” เสียงพี่ยุหันไปถามพี่นนท์ เมื่อเห็นคนที่ผมบอกว่าคุ้นๆ หน้ากำลังเดินผ่านพวกผมไป

“เออนั่นแหละ ไอ้กันต์มันบอกว่าเป็นลูกค้ามัน แต่เผลอหน่อยเดียวแม่งจะแดกเพื่อนกูแล้ว ไอ้กันต์แม่งก็นะ” พี่นนท์ตอบพี่ยุ ได้ยินแบบนั้นก็แทบจะดึงตัวกันต์ออกมาพูดกันให้รู้เรื่อง แต่ก็ติดว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย เลยได้แต่ออกแรงกระชับแขนทั้งสองข้างกอดเอวกันต์จนแน่น จนคนที่ถูกกอดน่าจะเจ็บ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ส่งเสียงประท้วง แต่ใช้วิธีอ้าปากงับลงกับบ่าผมแทน ยิ่งเขาฝังเขี้ยวลงมากเข้าผมก็ยิ่งกระชับแขนให้แน่นขึ้นอีก ไม่ได้สนใจเลยว่าตรงหน้ามีคนอื่นอยู่ด้วย

“มันโกรธอะไรมึงมาหรือเปล่าวะ” เสียงพี่ภพถาม พอพี่ภพพูดขึ้นมาก็เหมือนว่าแรงที่งับอยู่บนบ่าผมจะเริ่มคลายออก ผมเองก็คลายแขนตัวเองออกตาม

“นิดหน่อยพี่” ผมตอบ ก่อนก้มลงมองคนที่ผมกอดอยู่ พร้อมกับได้กลิ่นเหล้าจางๆ ปนกลิ่นน้ำหอมลอยเข้าจมูก

“เออ เรื่องของมึงเคลียร์กันเองแล้วกัน แต่อย่าบ่อย มีคราวหน้ากูจะให้มันเลิกกับมึง” พี่ยุพูดขึ้นมา ก่อนยกมือมายีหัวเพื่อนตัวเอง

“อ้าว!! พี่ไหงพูดงั้น” ผมส่งเสียงประท้วง

“ส่วนมึงประชดเก่งนักนะ ระวังคราวหน้ากูจะยุให้ไอ้กรมันหาเมียใหม่” พี่ยุพูดกับเพื่อนตัวเองที่ยังซุกหน้าอยู่กับบ่าผมเหมือนเดิม ก่อนถอนมือออก

“สัด” เสียงคนที่เงียบมาตลอด หันไปพูดนิ่งๆ ใส่เพื่อนตัวเอง ก่อนจะหันกลับมาซุกหน้ากับบ่าผมเหมือนเดิม ตกลงมันอะไรยังไงวะเนี่ย กู งง!!

“แล้วมันยังไงเนี่ยพี่” ผมถาม

“ก็ตามที่กูบอก ถ้าอยากรู้อะไรไปถามมันเอง” พี่ยุตอบนิ่งๆ

“มึงพามันกลับเหอะ” เสียงพี่นนท์พูดขึ้นมาบ้าง ผมเลยจับตัวกันต์ออกแล้วเปลี่ยนเอาแขนเขาขึ้นมาพาดไหล่ผมไว้เพื่อพากลับไปที่รถ แล้วลาพวกพี่เขาก่อนแยกย้ายกันไป
.
.
.


“มีของดี ก็ดูแลดีๆ หน่อย ระวังจะมีคนอื่นมาช่วยดู” เสียงจากคนที่ผมไม่เห็นหน้าดังมาจากด้านหลัง ระหว่างที่ผมกำลังจับตัวกันต์ให้เข้าไปนั่งในรถ พอเขาเข้าไปนั่งได้แล้วผมถึงได้หันกลับไปมองหน้าเจ้าของเสียงที่พูดมา พอหันไปก็เจอกับคนที่ผมบอกว่าหน้าคุ้นๆ คนที่พี่นนท์บอกว่าเป็นลูกค้าของกันต์ มันเป็นคนๆ เดียวกันกับที่ผมเคยเจอตอนไปรับกันต์วันที่มีงานเลี้ยงในเรือ วันนั้นกันต์เมาแล้วลงมาจากเรือโดยมีมันประคองลงมา ผมนึกหน้ามันออกแล้ว

“ขอบคุณ แต่ไม่ต้องเป็นห่วง คนของผม ผมดูแลดีอยู่แล้ว คงไม่ต้องรบกวน ให้คนอื่น มาช่วยดูอีก” ผมตอบกลับไปนิ่งๆ และเน้นเสียงที่ท้ายประโยค ก่อนเดินกลับไปทางฝั่งคนขับ พร้อมกับที่มันก็เปิดประตูรถมันแล้วเข้าไปนั่ง ก่อนจะออกรถไป ส่วนผมเองพอเข้ามาในรถ ก็หันไปมองคนที่นอนหลับคอพับไปแล้ว ก่อนจะออกรถเพื่อตรงกลับบ้าน

.................................................................
 

[knightofbabylon]

อ้าว กันต์เอ๊ยยยยย..ประชดกรซะอย่างนั้น
เพื่อนไปด้วยแต่ก็ไม่ได้ปลอดภัยเสมอไปนะ
โดนน้องกรซักฟอกใสกิ๊งแน่กันต์ จากเป็นฝ่ายโกรธเดี๋ยวจะพลิกกลับเป็นฝ่ายถูกโกรธแทน

แต่ไม่เป็นไร..กันต์น่ารักอ้ะ แอร๊ยยยยย 


 

[kabung]

อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค

[paradoxxx]

อะไร ยังไง นิ่?
ค้างมากมาย


คู่นี้น่ารักๆ   

[นนพี]

  :z3:ยังไงๆๆ
กันต์นี่ชั่งประชด
ตัวเองเค้าอยากอ่านน้องป่านมั้งคิดถึ้งคิดถึง 
 

[pattybluet]

อ้าววว ซะอย่างงั้น
แล้วตกลงเกิดอะไรในร้านนั่นกันแน่ ?
ว่าแต่คนนั้น ไหนบอกไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้วไง แล้วไมมาพูดงี้ เดี๊ยะ
รออีกครึ่งค่ะ

[LalaBam]

กันต์เคลียร์ด่วนเลยนะ
ไม่งั้น

[bbyuqin]

อ้าววันนี้พี่กันต์ช่างประชดจริงเชียว

[naiin]

ชอบประชดเดี๋ยวความรันทดจะตามมา  ไม่คุยกันนะเริ่องเล็กน้อย

[ChiOln]

เลยไม่รู้ใครลงโทษใครละคราวนี้

[andaseen]

อ้าววววววววววววววว  ยังไงกันละเนี่ยยยย

[Fanun]

ค้างง    
รออีกครึ่งนึงที่เหลือค่ะ 
 

[nunamicky]

มาคุจริงว่ะตอนนี้
ค่อยๆ คุยกันนะจ๊ะหนุ่มๆ

[rellachulla]

ประชดแบบนี้ไม่น่ารักเลย
กร ทำผิดมากขนาดที่ต้อง ทำตัวแบบนี้เลยเหรอกันต์
คิดใหม่ คุยกันใหม่ดีกว่านะ

[dahlia]

ง๊องแง๊งกันอีกแล้วคู่นี้ 

[lasom]

ถ้าจะเคลียกันยาววววววว

[RakorN]

กันต์ประชดวิธีนี้ไม่น่ารักเลยนะ

[yeyong]

เรื่องเลยมากขึ้นกว่าเดิมอีก
เนี่ยแหละนะชีวิตคู่ ประชดกันจัง

[urmein]

อ๊ากกกกก กันต์ประชดยังงี้ไม่ดีนะคะ
เง้ออออ อยากรู้เรื่องในร้าน
กันต์จะมีสติเล่ามั้ย?? 55

รอ 2/2 ค่ะ

[OHmeza019]

กร เท่ห์วะ นาย 55
กลับบ้านเเล้วช่วยจัดไห้กันต์หนักๆๆๆ

[nn~~NN]

 

[gumrai3]

อาวใครจะโดนลงโทษเนี่ย

[Chocorun]

กันต์็ช่างประชดนะ แต่พอได้ยินคนยุว่าจะให้กรไปหาคนใหม่บ้างก็หวงใช่ไหมล่ะ
คุยกันดีๆ น่า แต่ไม่รู้จะได้คุยกันหรือเปล่า สงสัยงานนี้จะโดนจัดหนัก ฮ่าๆ

[Sweet cream]

งานนี้กันต์คงขาวจั๊วะยิ่งกว่าเดิม เพราะโดนซักเป็นแน่แท้ อิอิ

[zazoi]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เป็นวันแรก สนุกมากๆเลยค่ะ 


ปล. ไม่ทราบว่าจะเขียนเรื่องของป่านและกาวต์ด้วยป่าวคะ พอดีส่วนตัวอยากรู้เรื่องของคู่นี้ด้วยอ่ะค่ะ แหะๆ

[Angel_K]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เป็นวันแรก สนุกมากๆเลยค่ะ  


ปล. ไม่ทราบว่าจะเขียนเรื่องของป่านและกาวต์ด้วยป่าวคะ พอดีส่วนตัวอยากรู้เรื่องของคู่นี้ด้วยอ่ะค่ะ แหะๆ

เรื่องของกาวน์ป่าน ชื่อเรื่อง "กว่าจะถึงวันที่รู้จัก... รัก" ค่ะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18444.0

ลองอ่านดูนะคะ จะได้ติดตามกันทั้งสองเรื่องเลย