มาต่อแล้วครับ ขอโทษทีพอดีตามง้อลุงอยู่
แต่ดีกันแหละ เลยมาลงซะดึกเลย
......................................
ธรตกใจส่งเสียงดังออกมา จนคีย์ที่นอนอยู่ข้างๆต้องลืมตาตื่นขึ้นมาดู ธรรีบหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้าคีย์เอาไว้ ไม่ยอมให้คีย์ลุกขึ้นมา
ธรจ้องหน้าแม่ของเขาที่นั่งมองอยู่แบบนั้น แม่เขาไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง
“ปู่เค้าจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วนะ” คีย์พูดผ่านหมอนที่ธรปิดหน้าเขาไว้ออกมา ธรตกใจนึกได้รีบเอาหมอนออกให้เขาทันที
“ปู่เป็นไร ทำหน้ายังกับเห็นผี” คีย์ถามเมื่อลุกขึ้นมาได้แล้ว เห็นหน้าธรที่กำลังตกใจอยู่
“ยิ่งกว่าเห็นผีอีกลุง แม่เค้ามาแล้วก็เข้ามาในห้องเมื่อกี้นี้ด้วย” ตอนนี้คีย์ก็ทำหน้าตกใจไม่ต่างกัน
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะปู่” คีย์กลุ้มใจ
“เค้าก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ลุงไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน แล้วเราลงไปข้างล่างพร้อมกัน” ธรหันไปบอกก่อนที่จะลุกเดินกลับห้องตัวเองไป
คีย์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จนั่งรอธรอยู่ที่ห้อง ก่อนธรจะแต่งตัวออกมาหาคีย์ที่ห้อง
“ลุงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลุงอยู่กับเค้าใช่ไหม” ธรทำหน้าจริงจัง
“อืม แน่นอนสิ ไม่อยู่ข้างปู่จะให้อยู่ข้างใครอ่ะ” คีย์ยิ้มให้กำลังใจ
ทั้งสองเดินลงมาจากข้างบนพร้อมกัน ธรเห็นแม่ตัวเองกำลังยืนคุยกับแดงนพและป้าน้อยอยู่ในครัว พอแม่ของเขาหันมาเห็นว่าทั้งสองเดินลงมา ก็เดินเข้ามาหาทันที
“มานี่สิเจ้าตัวดี หนูก็ตามแม่มาด้วยนะ” แม่ของธรดึงหูลูกชายให้เดินตามไปที่ห้องนั่งเล่น คีย์เดินตามไปด้วย
แม่ของธรพาเขามานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนที่จะให้คีย์มานั่งข้างๆ
“นี่เจ้าตัวดี นี่มันอะไรกันบอกมาสิ เจ้าตัวเล็กนี่เป็นใคร แล้วเป็นอะไรกับเรา” แม่ถามสายตาจับจ้องมาที่ลูกชาย
“เออ.. ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ ผมกับลุง เอ๊ย! กับคีย์ยังไม่มีอะไรกัน” ธรพยายามอธิบายพร้อมกับยิ้มให้แม่ของเขา
“ไม่มีอะไร แล้วที่แม่เห็นหมายความว่าไง” แม่ธรมองหน้าทั้งสองคน คีย์ก้มหน้าอาย แต่ธรนั่งยิ้มอยู่เหมือนเดิม
“ก็จะอะไรละครับ เราสองคนเป็นแฟนกันไงแม่ แต่เรายังไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่แม่คิดนะ” ธรยังยิ้มอยู่
“เป็นแฟนกัน” แม่ธร หันมองหน้าคีย์
“จริงหรอเจ้าตัวเล็ก” แม่ธรหันมาถามคีย์ที่นั่งข้างๆ คีย์ไม่กล้าตอบได้แต่พยักหน้า
“ผู้ใหญ่ถามก็ต้องตอบสิไม่ใช่พยักหน้า ตกลงเราเป็นแฟนกับเจ้าตัวดีมันจริงๆหรอ”
“เอ่อออ... จริงครับ” คีย์ตอบอายยังก้มหน้าไม่กล้ามองหน้าแม่ธร
แม่ธรทำหน้าแปลกใจก่อนที่จะหันกลับมาคุยเรื่องราวความจริงจากลูกชายตัวเอง ธรเล่าเรื่องต่างๆให้แม่เขาฟังตั้งแต่เริ่มแรก จนแม่ของเขาเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
“ไหนเงยหน้าให้แม่ดูหน่อยสิ”
คีย์ค่อยเงยหน้าขึ้นมา เขาเพิ่งจะเห็นหน้าแม่ธรชัดๆเหมือนกัน ท่าทางแม่ธรเป็นคนใจดี จากหน้าตาที่อวบอิ่มยิ้มแย้ม ทำให้คีย์คลายความกลัวลงได้บ้าง
“น่าตาก็น่ารักดีนะ ชื่ออะไรนะเราเจ้าตัวเล็ก” แม่ธรพิจารณาหน้าตาของคนที่ลูกชายตัวเองบอกว่าเป็นแฟน
“ชื่อ คีย์ครับ”
“ไปหลงคารมเจ้าตัวดีแม่ได้ยังไงนะ นี่ยังเรียนอยู่เลยใช่ไหม”
“ครับ” คีย์ก้มหน้าไปอีกครั้ง
“แล้วจะทำไง พ่อแม่เขารู้หรือยัง ว่าแกคบกับลูกเขาน่ะ แล้วลูกเต้าเหล่าใคร”
ธรอธิบายให้แม่เขาฟังเรื่องของคีย์
“อืมไม่ได้นะแบบนี้ คุณสุเมธเขาช่วยเราตั้งหลายเรื่อง ต้องไปอธิบายให้เขาเข้าใจ” แม่ธรทำหน้าจริงจัง
“แม่ครับ เราไม่ต้องบอกเขาก็ได้ เราสองคนยังไม่พร้อม” ธรรีบพูด
“นี่เป็นแม่นะมันถึงไม่เกิดเรื่องอะไร แต่ถ้าวันนี้เป็นพ่อหรือแม่เจ้าตัวเล็กมาเห็นล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น บ้านเจ้าตัวเล็กอาจจะไม่เหมือนแม่ก็ได้” แม่ธรให้เหตุผล
“เออ นั่นสิ แล้วทำไมแม่ไม่ว่าผมเรื่องนี้ล่ะ” ธรทำหน้าแปลกใจ
“ก็แม่รู้จักลูกชายของแม่ดีนะสิ ต่อให้ว่าไปมันก็เท่านั้น อะไรที่เราตัดสินใจไปแล้วเราก็จะทำโดยไม่สนใคร เรื่องนี้ก็คงเหมือนกัน แล้วอีกอย่างแม่พอจะเข้าใจกับสมัยใหม่นี่แหละ” แม่ธรหันไปมองหน้าธรก่อนหันมามองหน้าคีย์
“แล้วอีกอย่างไอ้ตัวเล็กนี่มันก็ดูน่ารักดีด้วย ท่าทางจะเป็นเด็กเรียบร้อย แม่ว่าเจ้าตัวเล็กนี่มันต้องโดนหลอกแน่”
“โห แม่ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ แม่ยังไม่รู้ว่าตัวจริงแสบขนาดไหน” ธรบอก
โป๊ก!!! โอ๊ย!!!~
แม่ธรเอื้อมไปเขกหัวธรอย่างแรง
“ไปว่าเจ้าตัวเล็กได้ไง น่ารักออกจะตาย” แม่ธรกลับรู้สึกถูกชะตากับคีย์ยังไงไม่รู้
“เอายังงี้นะเจ้าตัวดี แม่ให้เวลาสองอาทิตย์ ให้เราหาทางไปบอกคุณสุเมธ เรื่องที่เราสองคนคบกัน ถ้าเราไม่กล้าบอก หรือบอกแล้วคุณสุเมธไม่ยอม เราสองคนต้องเลิกคบกันโดยเด็ดขาด” แม่ธรยื่นเงื่อนไข
“โหย แม่ทำแบบนี้ได้ไง แล้วคุณสุเมธเขาจะยอมรับได้หรือเปล่าก็ไม่รู้” ธรเริ่มโวยวาย
“แล้วเราจะแอบคบกันแบบนี้หรือไง งั้นแม่ก็ไม่ให้คบว่าไง แม่อยากรู้ถึงความจริงใจของพวกเราทั้งสองคน แล้วอีกอย่างเจ้าตัวเล็กมันยังเด็กอยู่เลย ไม่ได้แก่แดดแก่ลมเหมือนแกซะเมื่อไหร่”
“แต่ แม่ก็”
“ไม่ต้องมีแต่อะไรทั้งนั้น ถ้าไม่ตกลงกับแม่แม่ก็ไม่ให้คบกันเด็ดขาด แม่ไม่อยากถูกคุณสุเมธมาถอนหงอกตอนนี้” แม่ธรยื่นยันเหมือนเดิม
“ก็ได้ครับ แต่แม่สัญญาแล้วนะถ้าคุณสุเมธยอมรับได้ จะไม่ขัดขวางพวกเราสองคน”
“ฉันเป็นแม่แกนะ แกไม่เชื่อฉันหรือไง” แม่ธรมองลูกชายตาเขียว
“ไปๆงั้นไปกินข้าวกัน เจ้าตัวเล็กหิวแย่แล้ว”
ทั้งสามก็มานั่งกินข้าวกัน ธรตักกับข้าวให้ทั้งแม่ตัวเองและก็คีย์
“เออ แม่ลืมถามเลย แขนไปโดนอะไรมาเจ้าตัวเล็ก” แม่ธรถามขณะกินข้าว
“อุบัติเหตุนะครับ ไม่เป็นไรมากหรอกครับ” คีย์ยิ้ม
“แล้วทำไมเราไม่ดูแลน้องให้ดีๆหือ เห็นว่าพากันไปทะเลไม่ใช่หรอ”
“พี่ธรเขาดูแลผมดีแล้วครับ แต่พอดีผมไม่ทันระวังเอง” คีย์รีบออกรับแทนธร แม่ธรเห็นแบบนี้ได้แต่ยิ้มออกมา
หลังจากกินข้าวเสร็จแม่ธรก็นั่งคุยกับคีย์ต่อที่ห้องนั่งเล่น ดูเหมือนทั้งสองคนจะสนิทกันอย่างรวดเร็ว แม่ธรเอ็นดูคีย์มากจนธรแปลกใจ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรยังไงก็ดีกว่าที่แม่เขาขัดขวางแล้วกัน
จนบ่ายๆแม่ธรจะกลับกรุงเทพฯ
“เจ้าตัวเล็ก ถ้าลูกชายแม่มันทำอะไร หรือแกล้งอะไรโทรฟ้องแม่ได้เลยนะ เดี๋ยวแม่จะจัดการให้” แม่ธรพูดกับคีย์พลางลูบหัวไป
“อะไรล่ะแม่แทนที่จะเข้าข้างลูกตัวเอง เจ้าตัวเล็กของแม่นะแสบจะตาย” ธรรีบพูด
“ไปว่าน้องได้ไง ถ้ายังไงก็บอกแม่นะ เดี๋ยวแม่กลับก่อน” แม่ธรหันมาบอก คีย์ยิ้มเยาะเย้ยธรจากด้านหลัง ที่แม่ของธรเข้าข้างเขา
หลังจากที่แม่ธรกลับไปแล้วทั้งสองคนก็มานั่งคุยกันทันที
“ลุงว่าไงละทีนี้ เราจะบอกพ่อลุงยังไงดี” ธรทำหน้ากลุ้มใจ
“ก็ไม่รู้สิใครจะคิดออกละปู่ แต่พ่อตามใจเค้าจะตายไป คงไม่ว่าไรหรอกมั้ง”
“เอางี้ไหมปู่เดี๋ยวปู่ชวนพ่อมากินข้าวที่นี่ แล้วปู่ก็บอกพ่อไปเลย พ่อตามใจเค้าอยู่แล้วแหละ” คีย์ยิ้มอย่างมันใจ
หลังจากที่ตกลงกันได้แล้ว คีย์ก็ให้ธรโทรไปชวนสุเมธให้มากินข้าววันมะรืนนี้ เขาจะได้เตรียมตัวตอนรับทัน
ธรเตรียมการอย่างเรียบร้อย เพื่อหวังว่าจะให้สุเมธประทับใจมากที่สุด
จนวันนัดหมายก็มาถึง สุเมธก็กับสุภาตามเวลานัด ธรกับคีย์ก็มารอต้อนรับอยู่แล้ว
ทั้งสองพาสุเมธกับสุภามาที่โต๊ะอาหารที่เตรียมไว้ ระหว่างเดินมาสุเมธถามเรื่องแขนของคีย์ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ทั้งสองจัดการเตรียมพร้อมกันเต็มที่
ระหว่างที่นั่งทานข้าวกันสักพัก
“เอออ.. คุณสุเมธครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณนะครับ” ธรเริ่มต้น คีย์ได้แต่นั่งลุ้นอยู่
“คุณธรมีอะไรก็ว่ามาเถอะครับ ไม่ต้องเกรงใจ”
“คือว่า... คือว่า...” ธรอ้ำอึ้ง
“ผมบอกแล้วไงไม่ต้องเกรงใจ มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้” สุเมธเริ่มสงสัย
“คือว่า ผมจะขอคบกับคีย์ได้ไหมครับ” ธรพูดออกไปใจก็เต้นแรงมากขึ้น เขากับคีย์ต่างมองหน้าสุเมธลุ้นคำตอบ
สุเมธกับสุภากลับหยุดชะงักทันที ก่อนที่จะหันมามองหน้าธรกับคีย์
“คุณว่าอะไรนะ” สุเมธถามย้ำ
“ผมว่าผมขอคบกับคีย์ได้ไหมครับ”
สุเมธวางช้อนส้อมลงทันที ก่อนที่จะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
“คุณเอาอะไรมาพูด ผมมีลุกชายคนเดียวนะ คุณมาพูดแบบนี้ได้ไง คุณสุภาเอาเจ้าลูกชายสุดที่รักของคุณกลับบ้านเดี๋ยวนี้” สุเมธเสียงดังขึ้นมา
“แต่คุณสุเมธครับ ผมกับลูกคุณรักกันนะครับ” ธรพูดต่อ
“ผมไม่สนใจอะไรกับคุณทั้งนั้น ผมเสียใจจริงๆที่ไว้ใจคุณ” สุเมธโมโหมาก
“คุณยังไม่พาลูกไปที่รถอีกหรอ” สุเมธหันมาดุเสียงดัง สุภารีบเดินมาดึงคีย์ให้ตามไป
“ไม่เอาคีย์ไม่ไปนะแม่ ให้เราคบกันเถอะนะครับ” คีย์อ้อนให้สุภาช่วย แต่เธอก็ไม่สามารถขัดใจสามีเธอได้ตอนนี้
“รีบๆพามันไปที่รถเลย” สุภาดึงตัวคีย์ไปจนได้
“แต่คุณสุเมธครับ...” ธรกำลังพูด
“พอเลยคุณธร ผมไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นอย่างนี้ ต่อไปผมจะไม่ให้คุณมายุ่งกับลูกชายผมอีก”
แล้วสุเมธก็เดินกลับออกไป ทิ้งให้ธรยืนมองอยู่ตรงนั้น
......................................
ขอบคุณนะครับที่เป็นกำลังใจให้ตลอดมา
พรุ่งนี้มาต่อตอนต่อไปให้นะครับ
หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554 (อ่าน 357691 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก