โทษที่คร้าบ เผลอหลับไปหน่อย
พอดีไปหาหมอมา มาช้าดีกว่าไม่มาใช่ไหมละครับ
ตอนที่ 9.2 สับสน2
“ได้สิ แต่ว่าทีแรกทำไมไม่ไปกับธรมันละ” โอห์มสงสัย
“ก็ตอนแรกผมยังนึกไม่ออกนี่ แต่ตอนนี้ผมอยากไปซื้อของแล้วนะครับ” คีย์ยิ้มกลบเกลื่อน
“งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวสายๆจะร้อนนะครับ” โอห์มชวนทันที
“เดี๋ยวผมขอไปเอาหมวกแปบนะครับ” คีย์วิ่งขึ้นไปบนห้องเอาหมวกใบที่ธรให้มาใส่ก่อนวิ่งลงมา
“ป้าน้อยผมไปข้างนอกกับพี่โอห์มนะครับ” คีย์ตะโกนบอก ก่อนออกมาขึ้นรถกับโอห์ม
โอห์มขับรถพาคีย์ออกมาทันที เพราะเขาต้องการเอาใจคีย์อยู่แล้ว
“กริ๊ง กริ๊ง” เสียงโทรศัพท์ในไร่ดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ ไร่คุณธรค่ะ” ป้าน้อยรับโทรศัพท์
“ป้านี่ผมเองนะครับ คีย์อยู่บ้านหรือเปล่าครับ” ธรถามทันทีที่มีคนรับสาย
“ไม่อยู่แล้วค่ะ เห็นบอกว่าออกไปกับคุณปลัดนะค่ะ” ป้าน้อยตอบ
“งั้นแค่นี้นะครับป้า” ธรวางสายทันที
“นัดกันไว้จริงๆด้วย” ธรหงุดหงิดเพิ่มขึ้นทันทีที่รู้แบบนี้
“พี่ธรโทรไปไหนหรอครับ” เต้หันมาถามหลังจากที่เลิกเลือกของแล้ว
“พี่โทรกลับไปสั่งงานมานะครับ” ธรยิ้ม
ธรพาเต้เดินเลือกซื้อของที่ตลาดโรงเกลือ เต้พยายามหาสิ่งของแปลกๆมาถามธรตลอด เวลาเดินก็คอยเดินใกล้ๆหรือเกาะแขนไว้บอกว่ากลัวหลง ธรก็ไม่ได้ว่าอะไร
“พี่ธรมีอะไรหรือเปล่าที่ไร่ ผมเห็นตั้งแต่โทรไปไร่พี่ดูอารมณ์ไม่ดีเลย” เต้เห็นธรเงียบผิดสังเกต
“ไม่มีอะไรหรอก พี่คิดเรื่องงานเยอะไปหน่อย โทษทีนะครับ” ธรรีบแก้ตัว
ธรค่อยควบคุมอารมณ์ทันที พาเต้เดินเลือกของต่อ ขณะที่กำลังเลือกของช่วยเต้เพลินอยู่นั้น ก็มีคนมายืนข้างๆ ธรรู้สึกคุ้นตากับหมวกใบที่คนนั้นใส่ แถมยังท่าทางกวนนั่นอีก
“มีความสุขกันใหญ่เลยนะ” คีย์พูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าธรสังเกตเขาแล้ว
ธรตกใจเมื่อรู้ว่าเป็นคีย์แถมใส่หมวกที่เขาให้อีกด้วย เต้ก็ตกใจไม่ต่างกับธร
“เฮ้ย มึงมาได้ไงวะ” เต้รีบถามทันทีที่รู้ว่าคีย์มา
“มากับพี่โอห์ม กูว่าจะมาซื้อของหน่อยนะ แต่พี่โอห์มเขาไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน กูยืมตัวปู่หน่อยแล้วกัน” แล้วคีย์ก็ดึงแขนธรไปทันที ปล่อยให้เต้ยืนงงอยู่ตรงนั้น ก่อนที่โอห์มจะเดินเข้ามาทัก
“อ่าวนั่นเขาจะไปไหนกันหรอ น้องเต้” โอห์มถามเมื่อเดินมาถึงเต้ ที่เขามาถึงช้ากว่าคีย์เพราะเขาไปจอดรถอยู่
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เห็นว่าจะให้พี่ธรพาไปซื้อของนะครับ” เต้หันมาตอบ
ตอนนี้โอห์มกับเต้ได้แต่งงกับการกระทำของคีย์ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันโอห์มยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาธรทันที
“เฮ้ยเอ็งไปตรงไหน เดี๋ยวข้าพาน้องเต้ตามไป” โอห์มถามเมื่อธรรับสาย
“มาเลือกของโซนบีนะ ตามมาแล้วกันฝากเต้ด้วยนะ” ธรบอกแล้ววางสาย
“เอาที่นี้ลุงจะซื้ออะไร พี่จะได้พาไปถูก” ธรกลับมาเรียกคีย์ว่าลุงแล้ว เพราะเขารู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นคีย์ใส่หมวกใบที่เขาให้ คีย์ก็ยิ้มออกเมื่อได้ยินธรเรียกแบบนั้น
“ยังไม่รู้เลยพาเดินดูก่อนได้ไหม” คีย์หันมาบอก
“เอ้า แล้วเมื่อกี้บอกว่ามีของที่อยากซื้อ เป็นอะไรมากไหมลุง” ธรเอามือไปแตะหน้าผากคีย์ก่อนเอามาแตะหน้าผากตัวเอง
“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่นา” ธรพูด
“บ้าแล้วปู่ ผมไม่ใช่คนเพ้อเพราะไข้นะ แล้วพาเลือกได้ไหมละ” คีย์ถามย้ำ
“งั้นก็ไปสิ แต่ว่าเราจะดูพวกอะไรละ”
คีย์ยืนนึกสักพักก่อนบอกของที่อยากซื้อ ธรเดินพาคีย์ไปเลือกของตามที่คีย์อยากได้ โอห์มก็โทรหาธรตลอดว่าอยู่ตรงไหน แต่พอใกล้ถึงคีย์ก็ชวนไปดูอย่างอื่นต่อทุกครั้ง ทำให้คลาดกันตลอด
จนธรกับคีย์เดินมาถึงที่ธรจอดรถไว้
“ปู่กลับบ้านกันผมขี้เกียจเดินแล้ว” คีย์ชวน
“อ่าว ของยังไม่ได้ซื้อเลยนะ” ธรสงสัย
“ไม่อยากได้แล้ว กลับบ้านดีกว่า หิวข้าวแล้วด้วย” คีย์บอก
ธรก้มดูนาฬิกาข้อมือ นี่ก็บ่ายกว่าๆเข้าไปแล้วด้วย พวกเขายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงกันเลย มัวแต่เดินเลือกของกนจนเพลิน
“งั้นเดี๋ยวพี่โทรให้โอห์มมันพาเต้มาก่อนแล้วกัน” ธรบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มาโทร
“ปู่ก็ให้พี่เขาไปส่งเต้ดิ เรากลับกันก่อนผมไม่อยากรอ หิวข้าว” คีย์บอก
“จะดีหรอ เต้มากับพี่นะ”
“ไหนว่าจะตามใจไง ที่ช่วยปิดเรื่องนั้น” คีย์ยกเรื่องคืนนั้นมาขู่
“เข้าใจแล้วคร้าบบคุณชาย กลับก็กลับ” ธรพาคีย์กลับบ้าน ก่อนกลับโทรไปบอกให้โอห์มพาเต้มาส่งให้ด้วย
จริงๆธรกับรู้สึกดีด้วยซ้ำตอนนี้ ถึงจะคิดว่ามันไม่ค่อยดีที่ต้องให้โอห์มมาส่งเต้ที่บ้าน แล้วโอห์มมันจะว่าอะไรเขาหรือเปล่า เพราะเขาเป็นคนบอกเองว่าไม่สนใจคีย์ แต่แล้วเขาก็ตัดเรื่องนี้ออกไปจากสมองเขาทันที
“พี่ว่าพี่พาไปกินก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆดีกว่า” ธรหันมาบอกคีย์
“ไม่เอาผมจะกลับบ้าน” คีย์ยืนยันจะกลับบ้าน
“พี่ตามใจเราทั้งวันแล้วนะ คราวนี้ตามใจพี่แล้วกัน” ธรหันไปยิ้ม
แล้วธรก็พาคีย์เลยมากินก๋วยเตี๋ยวปลาที่ตัวจังหวัด คีย์กินไปสองชามเพราะความอร่อยบวกหิวด้วย
“ขนาดไม่อยากกินนะนี่ ยังสั่งซะสองชามเลย” ธรแซวเมื่อเห็นคีย์กินอิ่มแล้ว
“ก็มันหิวนี่ แถมอร่อยด้วย คราวหน้าพาไอ้เต้มากินด้วยนะ” คีย์บอก
“อืม พี่ก็กะจะพามาอยู่แล้ว”
“เป็นห่วงกันจังนะ” คีย์ทำเสียงประชด
“อ่าวก็เพื่อนลุงนะ พี่ก็ต้องดูแลให้ดีสิ” ธรบอก
“คร้าบ คุณปู่ผู้ใจดี”
หลังกินเสร็จขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน
“จังซี้มันต้องถอน จังซี้มันต้องถอน” เสียงริงโทนโทรศัพท์ธร
“เฮ้ย ไปไหนกันวะ ทำไมยังไม่ถึงบ้านกันอีก” โอห์มทำเสียงเป็นห่วงมาตามสาย
“เออ โทษทีว่ะ ลืมบอกพอดีคีย์มันหิว เลยพามากกินก๋วยเตี๋ยวก่อน” ธรบอก
“แล้วทำไมไม่รับสาย”
“เครื่องมันอยู่บนรถ เลยไม่ได้ยิน โทษทีๆ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ยังไงก็อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะ” ธรชวนโอห์มเพื่อปลอบใจ
ธรรีบขับรถกลับบ้านทันที มาถึงที่บ้านเต้กับโอห์มก็ออกมายืนรออยู่หน้าบ้านทั้งคู่แล้ว เต้เดินเข้ามาบ่นธรเรื่องที่ทิ้งเขาไว้กับโอห์ม ส่วนโอห์มก็เดินเข้าไปหาคีย์ สอบถามว่าไหนแล้วโดนธรแกล้งอะไรหรือเปล่า ทั้งสองคนได้แต่ตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ไปเรื่อยๆ
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ โอห์มก็ขอตัวกลับบ้าน คีย์ก็ขึ้นห้องก่อนบอกว่าร้อนมาทั้งวัน ส่วนเต้นั่งคุยกับธร
“พี่พามันไปไหนมาครับ” เต้ถาม
“ก็ไปเลือกซื้อของไง” ธรตอบ
“แล้วไหนละของที่มันซื้อ”
“ก็ลุงเขาเลือกไม่ได้เลยไม่ซื้อแล้ว” เต้สังเกตว่าธรกลับมาเรียกคีย์ว่าลุงอีกแล้ว
“แล้วไปไหนกันต่อครับ ถึงกลับช้าจัง” เต้ถามต่อ
“โหนี่ห่วงเพื่อนกลัวโดนพี่แกล้งหรือไง ก็เพื่อนเราเขาบ่นหิวพี่เลยพาไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย” ธรยิ้ม
“พี่ก็กะจะพาเต้ไปอยู่นะ คราวหน้า”
“ไปแค่นี้มากันจริงๆนะครับ” เต้ย้ำ ธรยิ้มแล้วพยักหน้าแทน
หลังจากถามรายละเอียดสักพัก เต้ก็ขอตัวไปอาบน้ำเหมือนกัน ธรก็เลยจะขึ้นไปพักผ่อนเหมือนกัน
“นายครับผมมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยครับ” แดงมาเรียกธรไว้ก่อนที่จะก้าวขึ้นบันได้ เต้หันลงมามอง
“อืม มีอะไร” ธรหันไปถาม แดงเห็นเต้ยืนมองอยู่
“ผมจะขอคุยกับนายส่วนตัวได้ไหมครับ” แดงบอก
“เรื่องสำคัญมากเลยหรอ” แดงพยกหน้าตอบ
ธรหันมาเดินนำหน้าแดงไปที่หลังบ้านทันที เต้ได้แต่มองอย่างสงสัยว่าแดงมีเรื่องอะไร คุยกับธรนะแต่เขามีเรื่องต้องเคลียกับคีย์เพื่อนรักเขาก่อนแล้วตอนนี้
“เอา ว่าไงมีธุระอะไรสำคัญ” ธรหันมาถามเมื่อเดินออกมาไกลบ้านพอสมควร
“เอออ คือว่า... คือ...” แดงอ้ำอึ้ง
“เอ้า มีอะไรก็ว่ามาสิ อ้ำอึ้งอยู่ได้ ไม่สมกับเป็นแดงเลย” ธรเริ่มสงสัยในท่าทางของแดง
“คือนายไม่พอใจอะไรผมหรือเปล่าครับ สองวันนี่ไม่ยอมให้ผมไปไหนด้วยเลย” แดงถามด้วยสีหน้ากังวล
“ก็เปล่านี่ ผมแค่อยากไปไหนคนเดียวช่วงนี้” ธรรีบหาเรื่องกลบเกลื่อน เพราะนึกถึงเรื่องคืนนั้นได้
“แต่นายไม่เคยเป็นแบบนี้นะครับ หรือว่าใครบอกอะไรนายครับ” แดงมีเสียงตื่นเต้นมากตอนนี้ ใจเขาลุ้นกับคำตอบตลอดเวลา
“ไม่มีใครบอกอะไรนี่ หรือว่าแดงไปทำเรื่องอะไรไว้” ธรถามย้อนกลับ
ตอนนี้แดงใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว เขาตัดสินใจที่จะบอกเรื่องแอบชอบธร เพราะเขาไม่อยากให้ธรได้รู้จากคนอื่น แต่เขาก็กลัวว่าถ้าบอกไปเขากับธรจะยิ่งห่างเหินกันเข้าไปอีก แต่มันก็ยังดีกว่าเพราะเขาจะได้บอกคำนี้กับธรด้วยตัวเอง
แดงยืนนิ่งกับการตัดสินใจอยู่นาน จนธรพอจะเข้าใจว่าแดงอยากพูดเรื่องอะไร แต่เขายังไม่พร้อมที่จะฟังตอนนี้
“ถ้าไม่มีไรแล้วผมเข้าบ้านก่อนนะ แดงก็ไปพักผ่อนได้แล้ว” ธรรีบตัดบทแล้วเดินออกมาทันที
“นายครับ คือผมชอบนายอยู่นะครับ” อยู่แดงก็บอกออกมาทันที ทำให้ธรหยุดชะงักลงทันทีเหมือนกัน
.............................
เวลาเดียวกันกับที่ธรออกไปคุยกับแดง เต้ก็เข้าห้องมาหาคีย์ทันที คีย์อาบน้ำเสร็จจนมานั่งเล่นเกมส์อารมณ์อยู่แล้ว เต้เข้ามานั่งเล่นด้วยทันที
“วันนี้อารมรณ์ดีเหลือเกินนะ” เต้ถามทั้งที่ตายังจ้องเกมส์ที่เล่นกับคีย์
“เหมือนถุกวันนะแหละ มึงเป็นไรวะถามแปลกๆ” คีย์พูดสายตาก็จ้องเกมส์เหมือนกัน
“กูว่าคนที่แปลกไปนะมึงมากกว่าว่ะ” เต้บอก คีย์ไม่ได้ตอบยังตั้งใจเล่นเกมส์อยู่
“แล้ววันนี้มึงตามกูไปทำไมวะ ไหนว่าไม่อยากไปไง”
“ก็กูว่าจะไปซื้อของสักหน่อยไง”
“แล้วไหนของที่มึงอยากได้ละ”
“ไม่เจอวะ เจอก็ไม่ถูกใจ เฮ้ย แพ้เลย ถามกวนสมาธินี่หว่า” คีย์โวยวายเมื่อเล่นเกมส์แพ้เต้
“แก้ตัวอีกรอบ” ว่าแล้วคีย์ก็กดเข้าเกมส์ใหม่
“คีย์กูถามจริงๆเถอะว่ะ มึงคิดยังไงกับพี่ธรเขาวะ” เต้ถาม คีย์หยุดเล่นเกมส์หันมามองหน้าเต้แทนแล้วตอนนี้
....................................
มาลงให้แล้วก็จะไปนอนต่อแล้วนะครับ ไม่ไหวกินยาแล้วง่วงมาก
ปล. รุ่นน้องวุ่นรัก ถ้าใครตามอ่านเดี๋ยวพรุ่งนี้ลงให้สองตอนเลยครับ ชดเชยวันนี้ไม่ไหวแหละครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
